Ik keek deze morgen naar de twee mooiste schijven, te zien vanop onze aarde: in het westen zag ik een volle maan verdwijnen terwijl er in het oosten een volle zon opkwam. Sommige spektakels aan de hemel zijn toch bewonderenswaardig. En nu zie ik er weer uit als een pronte verzorgde madame: ik ben naar de kapper geweest. Ik heb een goede hoofdmassage gehad en wulpse krullen om mee te paraderen. Vandaag is het 'Internatiionale Dag van de Recycling'. Maar dat doe ik iedere dag omdat we allemaal samen voor een gezond milieu moeten zorgen, maar ook de afvalberg beperken en reduceren. Wat ik niet recycleer zijn mijn verhaaltjes. Jullie mogen gerust zijn, iedere dag zijn er nieuwe zinnen, tekstjes en vertelseltjes. Geen tweemaal hetzelfde verhaaltje van 500 woorden in mijn blog. Geen tweemaal hetzelfde feit vermeldt, behalve als het om de verjaardag van een familielid gaat, zoals vandaag. Een kleine bijna grote schat die "13 jaar" wordt. Hij heeft dezelfde naam als de grootste scheepsbouwer in de mensengeschiedenis die toch al duizenden jaren en vele eeuwen kent. Het zal wel een plezante dag worden voor hem: geen corona meer, geen maskers meer en vrienden à volonté uitnodigen om te vieren. Dat zal na 2 jaar wel een gigantisch feest of fuif worden. Gelukkige verjaardag knappe jongeman en tot binnenkort.
Het is nog een dag waar de aandacht moet naar toe gaan: Internationale Dag van de Slaap. Natuurlijk is er in de krant een bladzijde gewijd aan het belangrijkste aspect en tijdverdrijf in ons bestaan om goed te functioneren. Naast gezond eten is een gezonde slaap onontbeerlijk. Enkele tips geeft journaliste Lien Lammens nog eens weer. Iedereen kent ze wel wat we moeten doen om geen slaappillen te moeten gebruiken. Opletten met 'dutjes' doen overdag. Ik heb 's middags wel af en toe eens een siëstake nodig omdat ik veel te vroeg uit de veren ben. Verder is er de raad om 's avonds vóór de tv niet in slaap te vallen: dat gebeurt me zelden. Niet te veel in bed liggen; dat zijn voor mij enkel de slaapuren. Met mate lezen in bed; ik doe wat tectonics of sudoku's. Laat de tijd los dwz kijk niet té veel naar de wekker op het nachtkastje; ik kijk alleen als er een mooie combinatie van cijfers is zoals bv 01.23. Creëer de ideale slaapkamer; geloof me of niet, mijn slaapkamer is een aangename ruimte die me iedere avond met open armen verwelkomt en waar een groene plant naast een open venster zorgt voor gezonde en frisse lucht tijdens de nacht. De journaliste suggereert ook eens een 'bosbad' te nemen. Een idee dat uit Japan komt overgewaaid: 2,5 km stappen in een bosrijke omgeving, de geluiden en geuren op je laten afkomen en eetbare wilde planten smikkelen. In bossen ga ik niet lopen, ik vind ze te donker en te benauwend, ik heb liever het licht en de ruime blik die ik hier aan zee heb. Ik slaap ook meestal als een roosje. Tot morgen
Ik heb gisteren niks gevoeld van de beloofde 18°C. Vooruitziende vrouw als altijd, had ik van bij de morgenstond al een pulleke met een rolkraag aangetrokken. Het was hier grijs weer en aan het soort lucht zie ik wel of het grijze een blijver is of niet. Er was ook geen windje te bespeuren. Moet ik ons Frankske 'culpabiliseren' (Vlaams woord van de dag) voor zijn slechte voorspelling? Ik zal het maar een keer door de vingers zien, want zo'n slechte weersvoorspellingen komen niet zo dikwijls voor!!. Verkeerde weerberichten worden toegeschreven aan de werking van de computers die geen juiste interpretatie kunnen geven als er bv zand in de luchtlagen zit. De computers, en ze zijn met velen, kunnen dat niet detecteren en geven foute info door aan onze voorspellers. Wat niet verteld werd is dat er deze nacht toch wel een straf windje zou komen opzetten en al mijn mooie paasbloemetjes heeft geknakt vooraleer ze volledig uit de knop waren. Foetsjie mijn vele en mooie paasboeketten in de tuin. Gelukkig zie ik geen sahara-zand aan mijn vensters kleven. Het zal ergens anders neergevallen zijn. Vooraleer met schrijven te beginnen heb mijn huistaakjes al gedaan. De woordle 5 en 6, gingen redelijk vlot. De taalmails gingen goed behalve mijn Frans en dat ondanks het feit dat ik gisteren een aardig mondje Frans heb gesproken met de buurvrouw. Mijn bijbel oefeningen zijn altijd 100% in orde. Mijn godsdienstlessen bij de nonnekes bewijzen dat ze er, meer dan 60 geleden, goed ingedramd zijn. Alles zit nog goed opgeborgen in mijn hersenen om kleine vraagjes te beantwoorden. Het zegt ook veel over mijn attitude tijdens die lessen; ik was een attente, oplettende en ijverige leerlinge voor dat vak. De krant heb ik natuurlijk ook al gelezen. Dat is mijn tweede werk van de dag nadat ik mijn sloebertje de vrijheid in de tuin heb gegeven om alles te doen wat hij binnen niet mag. Terwijl hij rondhost en van hier naar daar springt, kan ik onder de straatlantaarns (2), die in de nabijheid van mijn huis staan, al de grote krantenkoppen lezen en zien wat me aan lectuur ta wachten staat. Het bombardement in Marioepol op een theater, waar 1200 burgers schuilden voor het vernietigende oorlogsgaweld. Zijn er slachtoffers en hoeveel is nog niet geweten. En zoals Friedrich Nietzsche (1844-1900) schreef: "De oorlog is de winterslaap voor de cultuur" mag ik wel als een waarheid schrijven voor de Oekraïners. Bij ons kan het theater, na de corona, weer aan de slag gaan en ons verblijden met mooie theaterstukken. Ik las de recensie voor "Zwijg", een toneelstuk van en met Tom Van Dyck en Bruno Vanden Broecke. Een verhaal over een siamese tweeling die een rolstoel en hun benen in dezelfde broek delen, maar ieder met zijn bovenlichaam en kop zijn eigen leven maakt. Het toneelstuk gaf een citaat over de beperkingen bij een handicap of gewoon de beperkingen die het leven soms geeft: als je wereld klein is moet je hem groter maken met kennis !. Tot morgen
Corona is deels op zijn retour. "Gelukkig" zegt iedereen. Het dagelijkse leven wordt deels hervat, zij het een heel stuk kostelijker. Maar toch blijven er wat restanten, zoals maskers op het openbaar vervoer en thuiswerk. We mogen niet vergeten wat een impact deze pandemie op ons leven heeft gehad. Vandaar dat er een speciale dag is ingesteld voor al degenen die hun dagelijkse routine van 'heen en terug' op de bomvolle forenzentreinen, de bokes aan den bureau of in de refter, moeten missen. Zestien maart is tot 'dag van de thuiswerkers' uitgeroepen. Men bedoelt daarmee de mensen die hun 'kost' verdienen door thuis aan hun laptop te zitten, inloggen, en toonbaar maken aan de chefs met wat ze bezig zijn. Vroeger waren bijna alle vrouwen 'thuiswerksters' zowel voor het huishouden te doen, de kinderen te verzorgen en bezig te houden, omdat er geen kinderopvang was. Toen was dat zwaar en intensief labeur zonder de machines waarover we nu beschikken. Alles zonder vergoeding en zonder speciale dag. Ook thuisarbeid zoals breien, naaien, borduren, kantklossen voor anderen, gebeurde aan de keukentafel. Nu doe ik ook noodgedwongen 'thuiswerk' op mijn pantoffels aan een tafel of in een zetel gezeten, zoals zovele 65+ ers. Ik zal deze speciale dag in dank afnemen, nu ik als gepensioneerde thuiswerker ook eens in het zonnetje gezet word. Het zal figuurlijk moeten zijn want de zon schijnt niet vandaag. En bij ons aller dikste woordenboek is ook de actualiteit niet ontgaan. Gedaan met de corona-gerelateerde nieuwe woorden. Het nieuwe woord dat er uit de mouw wordt geschut, 'herstaliniseren'. Het terug in voege doen gaan van de staatsterreur en het opnieuw onderwerpen en onderdrukken van de eigen bevolking. Dergelijke praktijken zijn inderdaad met de paplepel ingegeven bij de grote baas van het grote Russische land. Hij heeft heimwee naar die grootse tijden. Die werden van grootvader Poetin op zoon en op zoon doorverteld, zoals men sprookjes aan kinderen vertelt. Dat is wat anders dan het Vlaamse woord dat er vandaag nog eens uit de kast gehaald wordt: heraanleggen. Hier wordt geen 'land' mee bedoeld, dat men eerst platbombardeerde of vernietigde, maar een straatje of een pleintje. Meestal gebeurt dat bij een overgang van de ene burgemeester naar de andere. Iedere burgervader vindt dat hij/zij/men iets moet nalaten. Nuttig of niet, als zijn/haar/hun naam maar genoemd wordt. Vandaag moet ik de gevolgen dragen van zo'n 'heraanleg'. Er is het nieuwe parkeerbeleid in de gemeente en ik moet me gaan registreren om een bewonerskaart/parkeerkaart te krijgen. Niets is natuurlijk gratis. Ik hou het er maar op dat 12€ nog te overzien is. Om toch nog een klein glimlachje voor jullie, dierbare lezers te voorzien, schrijf ik een citaat van Frank Sinatra (1915-1998): "kaalheid is nudisme op hoog niveau". Luister dan ook eens naar 'Ol blue eyes' grootste hit "My Way". Het was een lied van Claude François (1939-1978). Clo-Clo schreef het in 1967 en gaf het lied als titel, "Comme d'habitude". Tot morgen
Desinformatiepandemie. Dat was gisteren het woord van de dag bij Van Dale, en betekent 'feitelijke en betrouwbare informatie, proberen te verhinderen te brengen naar de buitenwereld '. Dat gebeurt nu veelal in de 'nieuwsuitzendingen' van de oorlogsvoerende landen, zeker bij de agressor. En daar verscheen plots een dappere redactrice met een pancarde op de Russische televisie: Stop de oorlog, ze liegen je voor!. Natuurlijk werd ze opgepakt en ergens naartoe gebracht. Het is elke journalist z'n plicht om uit te zoeken wat er met Marina Ovsiannikova gebeurd is en waar ze zich bevindt. Dit is nu echt even belangrijk als verslag uitbrengen van de raketaanvallen en beschietingen van de Oekraïense steden en dorpen. Het opsluiten van iemand die probeert de aandacht te vestigen op de smoezen van de Russische bewindvoerders, verklaart men meteen monddood en brengt men naar het woord van de dag: het 'haaienmeer' = een onveilige plaats waar iedereen elkaar schade probeert toe te brengen met woord en daad. En Voltaire (1694-1778) schreef ooit: politiek is de kunst van het liegen. Gezien die filosoof, schrijver, essayist al zovele eeuwen op een buitenaardse planeet verblijft, zijn z'n woorden van de instelling van politici toen, nog altijd accuraat te noemen. Zeker over de uitspraken van sommige buitenlandse machthebbers. Maar ook bij ons is het een geldige uitspraak. De woorden van de beleidsmensen gebeuren meestal in slogans, in boutades waar ik dan de humor niet van kan snappen. Onze politici hebben ook nu weer hun 'nachtwerk' gedaan en niet thuis zoals wel zou moeten gebeuren. Hoeveel leugens krijgen we voorgeschoteld bij de volgende persconferentie over de energiecrisis en het prijsbeleid daaromtrent? Afwachten en ondertussen luister ik maar naar de vele protestliederen die ik op mijn lijst gezet heb. De meeste komen van de jaren 60 en 70 van vorige eeuw. Nog altijd blijven die liederen een waarheid bevatten. Dat is meer dan een halve eeuw dat men protesteert tegen een gevoerde politiek en beleid, begonnen tijdens de Vietnamoorlog. Internationaal was er vooral Bob Dylan, Donovan, Leonard Cohen die protesteerden via een lied dat ze op de markt brachten. Op die golf volgde ook in Griekenland Mikis Theodorakis, Reinard Mey in Duitsland, Georges Brasens liet liedjes horen in Frankrijk. In Vlaanderen en Nederland, Miek & Roel, Miel Cools, Jan De Wilde, Zjef Van Uytsel, Boudewijn De Groot, Armand, Ramses Shaffy, Liesbeth List en velen die ik vergeet. Van sommige liederen krijg ik nog altijd kippenvel als ik ze beluister. De technische voortuitgang heeft er voor gezorgd dat ik niet telkens recht moet staan om een ander plaatje of cd op te leggen. Ik heb ze allemaal in mijn lijstje van 'favorieten' gestoken. Een klikje op mijn toetsenbord en ik hoor wat ik wil beluisteren. Het is hier bij mij iedere dag 'klikipedia' zoals in 'Iedereen Beroemd'. Tot morgen
Ik heb in alle vroegte mijn plicht als 'oma zee' volbracht: een verjaardagskaartje voor een jarig kleinkind in de postbus te deponeren. Hopelijk komt het binnen de 5 dagen aan op het genoteerde adres.
"Geef ons heden ons dagelijks brood", zin uit het "Onze Vader", een gebed van de katholieke gemeenschap. Eerlijk waar, ons dagelijks brood staat op de helling. De granen zitten geblokkeerd in het oorlogsgebied. De 'graanschuur' van Europa is op slot gegaan voor de bewoners van Oekraïne en West-Europa en nog andere landen die bij de NAVO horen. Als Poetin wil kan hij de oorlog in dat gebied en de rest van Europa, winnen door een uithongeringsslag te houden. En dan staan we daar als 'groene' Vlamingen met veel bomen, bossen en parken waar we onze graanvelden voor opgeofferd hebben. Vlaanderen kan z'n bevolking niet meer van voeding voorzien, zoveel is wel duidelijk. We zijn niet alleen afhankelijk geworden voor naft, diesel, gas, electriciteit en olie-import uit andere gebieden. Bovendien betalen we daar een stevge marktprijs voor. Nu komt daar ook nog eens 'granen' bij. Stilaan zal ook ons dagelijks brood een luxe-product dreigen te worden. De twee sneetjes zullen er één worden bij het ontbijt. Door het groene beleid heeft men de producenten, onze boeren, zo'n strikte wetten opgelegd dat het amper te overleven valt voor deze landbouwers. Al hun vruchtbare gronden, hun weilanden voor het vee, hun graslanden voor het hooi, hun zaailanden voor het graan, worden ingenomen door 'groen' dat alleen maar mooi is om door te drentelen of te verpozen. Mijn bedenking: ik vind het hemeltergend dat een land niet meer in staat is om zijn eigen bevolking te voeden, niettegenstaande de vruchtbare gronden en knowhow. Het rijke Vlaanderen van weleer is niet meer en misschien willen onze Waalse broeders hun oogsten met ons delen. Tot daar de gevolgen van een oorlog die ver van ons bed plaatsvindt en waar we in principe niks mee te maken hebben.
Een leuker item. Ik kreeg gisteren de vraag of ik het leven ook al met een roze bril bekeek. Na de vorige paragraaf zou je denken van niet, maar toch....vanaf je 50e kan je geplaagd worden door: cirrose, artrose, osteoporose, nevrose, fibrose.... Ik heb geantwoord dat ik het leven nog niet helemaal 'roze' zie. Af en toe eens een 'schijnsel' van die mooie kleur. Maar alles is nog onder controle te houden. En dat de pijntjes die er soms mee kunnen gepaard gaan nog te behandelen zijn met een dafalganneke of ibuprofenneke.Tot morgen
Hallo, goede morgen allemaal. Het kan niet anders dan dat ik op de 44e verjaardag van Jeroen Meus over eten ga spreken. En op een heerlijk frisse zondagochtend kan het niet anders dan dat ik mijn dag begin met koffiekoekskes en croissantjes. Ik heb die altijd in de vriezer zitten, even opbakken en dan ruikt mijn huis heerlijk naar een bakkerij. Het is ook een dag voor pateekes in de namiddag. Daarvoor strek ik dan seffens eens mijn benen om naar een echte bakkerij te gaan voor deze heerlijkheden. Ik noem dat een goed begin van de 7e dag, profiteren van kleine geneugten in het leven. En dan is het tijd om de rest van de krant onder handen te nemen. Eens zien of ik nog wat wijsheid kan opsteken of me moet ergeren aan sommige berichten. Want dat gevoel moet ook af en toe eens een plaats krijgen. Als alleenstaande is naast afwezigheid van een klapke aan tafel, ook soms een gebrek aan ergernis of slappe lach een gemis. Dat is nu niet waar ik het over wil hebben. In de 2e katern wordt er over voedsel en sneukelarijen gesproken. Wat eten betreft gaat mijn voorkeur gewoonweg naar de typisch Vlaamse keuken, de kost van iedere dag à la Jeroen. De keukenrecensenten hebben een kookboek "Smaken van de Haven" van Björn Verhoeven en Bart de Clerck onder ogen en handen genomen en uitgeprobeerd. Lovend zijn ze er over, ik veel minder. Als ik de namen van de gerechten niet eens kan uitspreken hoef ik ze niet klaar te maken. Zoals 'racuchy zjablkami' uit Polen, dan maak ik liever pannekoeken met appeltjes klaar. Of het Japanse spinaziegerecht 'ohitaschi'of het groenten- en kruidengerecht 'chimichuri' uit Argentinië. De ingrediënten zouden ook hier allemaal te vinden zijn maar ik ga niet op zoek naar 'guacamole' uit Mexica, 'bakbananen' uit Ivoorkust, Amerikaanse 'pulled pork'. Mijn tijd van vreemde gerechten uitproberen zit erop. Maar dat is niet het enige. Ik heb vandaag een rimpel in mijn lieve snoetje bijgekregen door het fronsen van mijn wenkbrouwen bij het volgende: crème glace met toevoeging van zeezout, chocolade met zeezout, karamel met zeezout, snoep met zeezout. Dat om het teveel aan 'zoete' in dat lekkers weer in evenwicht te brengen door toevoeging van het 'zout'. Lieve mensen, jaren en jaren dwingt men ons om het zoete en zoute te minderen omdat die slecht zijn voor onze aders en onze cholesterol. Overal worden de industriële voedingsbedrijven verplicht om het zoutgehalte en suikertoevoegingen achterwege te laten. De zout en suikerproductie moet evenwel op peil blijven dus promoot men een nieuwe smaak die de verkoop van deze twee ingrediënten op peil houdt. Dàt is mijn vaststelling. Dat was het voor deze 10e zondag van 2022. Ik ga nu naar mijn playlist luisteren waar er ondertussen al meer dan 200 songs zijn in opgenomen, waarvan een 60 Vlaamse en Nederlandse liedjes. Heerlijk om naar te luisteren terwijl ik een puzzeltje maak.Tot morgen
Weerspreuk van de dag: Is het weer op Sint Gregorius dol, dan kruipt de vos reeds uit zijn hol. Maar is hij schoon en zonder vlagen, hij schuilt nog 14 dagen.
De woordzoeker van dit weekend bracht lang vervlogen vervelende en moeilijke schoollessen in herinnering: meetkunde. Alles werd opgerakeld: algebra, sinus, cosinus, convergeren, trapezium, en nog veel meer. Mijn bedenking hierbij was dat veel van de woorden en wiskundige termen die ik toen leerde nu een heel andere betekenis hebben voor mij, ondanks het feit dat het in de lessen wiskunde nog altijd de betekenis van toen had. Zoals 'reproductie' geeft nu de snelheid aan waarmee een virus om zich heen slaat, 'een verzameling' is nu de inhoud van een hobby, een 'curve' of 'kromme' is nu een omschrijving van mijn figuur of een bocht in de weg, 'evenwijdig'is de straat die paralel loopt met een grote baan, 'horizontaal' is een ander woord voor een liggende rustpauze, 'coëfficiënt' is de winstmarge op een product of de belasting op een inkomen, 'vereniging' is het bijeen komen van mensen met dezelfde interesses, 'supplement' zijn mijn extra vitaminen in een pilleke en 'spiegeling' is bekijken hoe ik er 's morgens uit zie. Vandaag valt het nogal mee, ik ben goed uitgerust en dan zijn er ook wat minder frommels in mijn gezicht. Tot daar een summier overzicht van mijn hedendaagse meetkunde.
Dan kom ik aan mijn verjaardagskalender. Meer dan waarschijnlijk is Anne Frank (1929-1945), het tienermeisje dat haar verhaal neerschreef in een dagboek, op deze dag overleden. Luttele dagen voor de bevrijding van het concentratiekamp Bergen-Belsen. Zij blijft symbool staan vvor de gruwelen van oorlog en genocide. Geen pensenkermis of volksfeest omdat corona vandaag al 2 jaar in het land is en mijn leven ingrijpend heeft bepaald en veranderd. Wel zal Paul Van Haver, een van de rijkste Belgen (nr 649 op het lijstje), 37 kaarsjes mogen uitblazen. Deze jonge man is beter gekend als Stromae, een vertaling van 'maestro' in 'verlan'. 'Verlan' is een populaire taal in het hippe Franse milieu, ontstaan in 'la pègre', de stedelijke onderwereld. Kort gezegd het is de taal van de 'banlieus'. In eerste instantie om de politie te misleiden, maar stilaan verstaan en gesproken door de brede lagen van de Franse bevolking. Het succes is mede te danken door het gebruik in de muziek- en filmwereld. Een taal van woord-en letterspelingen, omkering van lettergrepen, zelfs 'verlan' is een woordspeling van 'l'envers', het omgekeerde. Wat voorbeelden: vallen = tomber → béton, stout = méchant→ chanmé, vrouw = femme → meuf, zot = fou →ou, broer= frère → bro. Er is een gedrukte spraakkunst en een heus woordenboek verkrijgbaar als je 'verlan' wil leren. Om op z'n zaterdags te vervolledigen nog een laatste tegelspreukje van 'zei mijnen bompa': Ik zie jullie doodgraag, maar levend veel liever!. Dat zeg ik aan mijn familie, vrienden, lezeressen en lezers. Tot morgen
"Geniet van ieder moment alvorens het een herinnering wordt". Citaat van een onbekend auteur maar iets dat ik vandaag zeker en vast zal doen. Zelfs als de zon deze namiddag achter de wolken zal verdwijnen en misschien wat gedruppel in de plaats komt. Wat regen zou welkom zijn voor mijn bloemekes en plantjes want die beginnen dorst te krijgen. Het water dat uit de hemel komt is toch nog altijd gezonder voor hen en voordeliger voor mij, dan hetgeen uit de kraan komt. En genieten doe ik dan met een goede tas van het lekkkerste aftreksel dat er bestaat: koffie. Daarbij zal ik me dan (ik moet er nog op zoek naar gaan) een "jouster keallepoten" laten smaken. Dat zijn 2 langwerpige koeken, gemaakt van roggebloem, honing en verschillende kruiden, die naast en tegen elkaar gebakkken worden en eruit zien als kalfspoten. En 'Jouster' is een inwoner van Joure, een gemeente in Friesland. Hoe kom ik daar nu weer terecht, vragen jullie zich misschien af? Wel, in 1753 opende een zekere Egbert Douwes daar een kruidenierswinkel, de Witte Os, waar koloniale waren verkocht werden die behoorden "tot de genoegens van het dagelijks leven" zoals kruidenierswaren, vleesbereidingen, chocolade en zuidvruchten. Het veranderde toen de zoon, Douwe Egberts (1755-1806) in 1780 de zaak van vader overnam en zich bezig hield met het mêleren van koffie, thee en tabak. De rest van "D.E." is de geschiedenis van uitbreidingen en overnames. Plezant hierbij te vermelden is dat er een zanger is, Egbert Douwe (1939-2003), die in 1968 een heel leuk liedje heeft gezongen dat best nog te smaken valt: "Kom uit de bedstee, mijn liefste". Genieten zal ik ook doen van mijn dvd's en opgenomen 'Comedy Toppers' van Gaston (1926-2016) en Leo (1924-1993). Vóór het slapengaan heb ik nood aan een kwartiertje onbekommerd amusement, zodat ik met een glimlach naar mijn bed ga. Mijn favorieten zijn "Are you being served" en "Keeping up Appearances", "Blackadder", Mr Bean", Absolutely Fabulous", "Kolderbrigade", "Slisse en Cesar" (van de VRT) enz en natuurlijk Gaston en Leo, een familienaam moet niet vermeld worden, iedereen kent hen wel. Voilà, nu ga ik voor de rest van de dag genieten, van en met koffie, koek en comedy. Tot morgen
Als het een poetsdag is begin ik wat later met schrijven. Alle stofdoeken, dweilen, zeemvellen, sponsen moeten eerst terug proper gemaakt worden vooraleer ze op te bergen voor het volgende gebruik. Ik ben wel twee sponsen (synthetische) armer geworden. De hond had ze gevonden en in flarden vaneen getrokken omdat hij vond dat de poetshulp en de werkmiddelen meer aandacht kregen dan hem. Hij kan soms een klein beetje jaloers zijn. Zijn vernielzucht op doordeweekse attributen komt dan naar boven. Hij heeft terug mijn aandacht, al is het maar dat ik ontzettend boos ben op hem.
Een Oekrains spreekwoord zegt: "het geluk is als de zon, je mag er niet met open ogen naar kijken". Dat hebben de Oekraïeners ondertussen wel begrepen. Ik heb geen 'hoera'stemming ondanks het mooie, aangename zonnige weer. Daarvoor zijn de beelden die ons bereiken van het oorloggebied te sterk confronterend. Het is wraakroepend dat deze Russische tsaar in zijn vernietigingsdrang en oorlogszucht, niets of niemand spaart. Geen ziekenhuis, geen moederhuis, geen kinderziekenhuis, geen woning. Het beeld van een hoogzwangere vrouw die in allerijl geëvacueerd wordt blijft op mijn netvlies gebrand. Mijn hoop is dat de Russische troepen muiterij plegen, ongehoorzaam worden voor de barbaarse bevelen die zij van hun hooggeplaatste oversten moeten uitvoeren. Dat ze weigeren te schieten en te bombarderen op leefgebieden en noodzakelijke instellingen. Dat de schaarste aan geld en producten allerhande ook aan de gewone Rus duidelijk maakt dat dergelijk gedrag niet te toleren valt in onze moderne wereld. Dat oorlog alleen maar verdriet en ellende brengt, geen oplossing voor welk conflictje (als er al een was) dan ook. Ondertussen zijn er al meer dan 2 miljoen vluchtlingen, die have en goed hebben achtergelaten en zoeken naar een veilige haven voor hun gezin.
De vermelding van de dag op 'heiligennet': herdenking van de 40 martelaren (4e E) van Perzië met de vraag 'wie waren zij?" Niet geweten maar men herdenkt ze met 2 weerspreuken: 1) zoals het weer de 40 martelaren vindt, zo blijft het 40 dagen met zijn vrind. 2)als vorst de 40 martalaars brachten, dan houden ze die 40 nachten!. Tot morgen
Another glorious day, titel van vele sitcoms en liedjes. Maar voor mij de start van weerom een mooie dag vol zonneschijn. Met dit weer, slaap ik ontzettend goed: prachtige dagen en frisse nachten. Dan doe ik wel een debardeurke aan onder mijn pyjama. Iedere dag moet ik dan weer denken aan Xavier De Baere, het figuurtje dat Lukas Van den Eynde gestalte gaf in het programma van Marc Uytterhoeven 'Morgen Maandag'. Een legendarisch zondagavondprogramma op tv, in de jaren '90 van vorige eeuw. Een vette kuif met een zijstreep en een mowloos pulleke, zo wenste Xavier alle kijkers een goede nacht met nog eens een overzicht van de show, gegoten in een lied en een tekst. Als professioneel afsluiter was zijn drang om net en keurig Nederlands te spreken overweldigend. Zijn zinsconstructies waren hilarisch om te horen. Het weekend werd met de glimlach afgesloten en 's anderdaags was er dan het krantje 'Gisteren Zondag' met het verslag van de show. Niets meer of minder dan een goed programma, waar mijn debardeurke me aan doet denken. De kranten brengen nu geen bladzijden meer met plezant nieuws. Het is zelfs zo dat ik acht pagina's oversla. Altijd maar slecht nieuws: corona, oorlog, milieu, olie, gas, te warm of te koud voor de tijd van het jaar en klimaat. Ik wil me geen zorgen maken over zaken waar ik als kleine burger machteloos tegenover sta en dat geven die berichten wel telkens weer. De grote problematiek ligt buiten mijn bereik van oplossingen, dat moet de overheid doen en de industrie. Ik weet dat ik als burger alles gedaan heb en doe wat de overheid aanbeveelt, voorstelt of verplicht: afval sorteren, thuis blijven, de verwarming lager zetten, regelmatig het huis verluchten, geen voedsel verspillen. Ik wil in vrede leven met mijn familie en medeburgers, respect betonen voor iedereen, luisteren naar degenen die het eens nodig hebben om te babbelen, maar de grote wereldproblematiek die zich nu stelt kan ik niet oplossen. Meer zelfs, iedereen moet het allemaal lijdzaam ondergaan.
Een icoon in de Vlaamse zangwereld is jarig: Will Ferdy, Werner Ferdinande wordt 95 jaar en dat is toch wel het vermelden waard. Vandaag is het gepast dat ik zijn mooie liedjes beluister met name "Christine" en vooral "Het Schrijverke", een gedicht van Guido Gezelle (1830-1899) op muziek gezet. Tot morgen
Voor de derde maal, 2020,2021 en dit jaar kan ik de belangrijkste dag van het jaar benoemen. Het is nog altijd nodig om aandacht te schenken aan de rechten, meer bepaald de mensenrechten van de vrouw. Op de plichten worden we altijd gewezen en altijd boven gehaald. Maar eens er gesproken wordt over het hebben van dezelfde rechten als de mannelijke helft van de wereldbevolking, zijn die stoïcijns doof. Dat kunnen ze zich natuurlijk ook permitteren want in alle belangrijke bestuursorganen ter wereld, zijn de mannen ofwel president, voorzitter of gewoonweg baas te noemen. Bijgevolg alles blijft bij het oude en moeten we als vrouwen op de barricades blijven staan. Niet zozeer in ons land, waar we toch al ver vooruit gegaan zijn, maar we moeten solidair blijven met onze minder fortuinlijke lotgenoten en ook voor hen blijven vechten om een menswaardig en niet uitgebuit leven. Vooral onderwijs zou verplicht moeten zijn voor alle meisjes. Kunnen lezen, rekenen, schrijven zijn echt wel belangrijke elementen bij de emancipatie van de vrouw en een basisrecht. Geen 'van horen' zeggen meer of 'zet maar een kruisje' het is in orde. Nee, kunnen nagaan wat er geschreven staat. Laat ons eens dromen en terug, zoals in de oudheid, een vrouwenheerschappij op poten stellen, met stoere krijgers die men dan weerom 'amazonen' zou noemen en waar strijdlustige verhalen over verteld werden. Natuurlijk zijn er 'grote' vrouwen in de geschiedenis bekend. Zelfs in onze gebieden zijn er bekenden zoals 'de Margaretha's'. Tegenwoordig zijn er elders en sporadisch, hier en daar eens een vrouwelijke premier of een koningin. Onlangs hebben we in ons landje voor een paar maanden eens mogen proeven, in volle crisistijd, van een vrouwelijke premier. Al was op het op meerdere fronten beter te spreken van een 'première'. En dat lieve mensen, tot grote jaloersheid van de heren politici, waar ze dan ook weinig steun van kreeg voor haar beleid. Het blijft, ondanks onze zogenaamde geëmancipeerde maatschappij, een alert blijven voor gelijke behandeling in dezelfde situaties. Denken we maar aan 'gelijk loon voor gelijk werk'. Dat zou niet meer dan billijk zijn. Charlotte Whitton (1896-1975) zei: "Wat vrouwen ook doen, ze moeten het tweemaal zo goed doen als de mannen om half zo goed beschouwd te worden. Gelukkig is dat niet moeilijk". De verzuchtingen en strijdvaardigheden van vrouwen is van alle tijden. De volgende citaten bewijzen het. Zegde Michel de Montaigne (1533-1592): "De vrouwen hebben geen ongelijk als ze zich niet willen aanpassen aan de voorschiften die op deze wereld zijn ingesteld: de mannen hebben ze opgesteld zonder de vrouwen erin te kennen!". Zelfs Mao (1893-1976) had zijn zegje daarover: "Mannen gaan gebukt onder drie bergen, imperialisme, kapitalisme en militarisme. Vrouwen onder vier: ze worden ook nog uitgebuit door mannen". Mijn laatste citaat komt van Jack Kerouac (1922-1969): "De wereld zal geen vrede kennen voordat de mannen zich aan de voeten van hun vrouwen werpen en hun om vergiffenis vragen". Nu luister ik naar Yasmine (Hilde Rens, 1972-2009): Alle meisjes aan de macht!!!! Tot morgen
Een Franse titel ondanks mijn volkomen foute oefeningen van Frans. Dat als bevestiging voor mezelf dat ik nog een woordje van onze inlandse of buitenlandse zuiderlingen ken. De titel is wel waar, de zon schijnt volop en zal me de ganse dag wel vergezellen bij alles wat ik zal verrichten. Begonnen ben ik dus met de puzzels in de krant die allemaal van een leien dakje verliepen. Woordle5 lukte eigenlijk bijna meteen maar een 'cabrio' voor woordle6, vond ik niet. Niet verbazingwekkend dat ik daar niet aan dacht, dat is de laatste voiture die ik zou willen bezitten, zeker gezien mijn leeftijd. Ik ben wel opgestaan met een schorre keel en een hese stem. De restanten van een babbelweek. Seffens zuig ik wel op een muntje of een piekerke om de keelpijn wat te verzachten. Mijn stem zal ik laten rusten vandaag, ik zal ze toch niet nodig hebben. De hond ziet aan mijn handelingen wat ik wil dat hij doet of laat. Zo heb ik hem grootgebracht. En de goede oude tijd zal terug aanbreken: iedereen binnenlaten, met iedereen onbezonnen een praatje slaan, geen CST meer, geen mondmaskers meer enkel op bus, tram en trein. Al die kleine dingen zullen meer geapprecieerd worden dan vroeger. De restanten van de coronapandemie, een betere handhygiëne, is zelfs een pluspunt in de maatschappij. De lasten, de schrik en de beperkingen zullen verdwijnen als een bladzijde in de geschiedenisboeken. En uiteindelijk vergeten in de tijd. Wat niet zo vlug op het achterplan zal verdwijnen is de oorlog in Oekraïne. Daar waar mensen liever corona zouden hebben dan Poetin die alles plat bombardeert. Een schatrijk man. Na 23 jaar in overheidsdienst gewerkt en geleefd te hebben, premier en/of president, wordt hij, op 69 jarige leeftijd, als de rijkste man ter wereld beschouwd, met een geschat vermogen van 175 miljard euro. Vermoedelijk bekomen door afpersing van oligarchen en stelen van overheidsgelden. Nu zal hij wel een zgn cryptovluchteling zijn die zijn spaarcentjes en banktegoeden in cryptomunten heeft omgezet. Ondertussen blijft zijn expansiedrift maar duren en op een mensenleven min of meer kijkt hij niet om. Alleen de schoonheid van de steden in zijn te veroveren gebied moet onaangetast blijven. De rijkdommen aan kunst en patrimonium mag niet beschadigd worden. Wel moeten de woonkazernes en de huizen van de gewone bewoners liefst zo rap mogelijk met de grond gelijk gemaakt worden zodat hij zijn fortuin in nieuw vastgoed kan steken. Maar ondertussen beginnen we hier ook de effecten te voelen van de pure waanzin van één man: hogere olieprijzen, hogere gasprijzen, hogere graanprijzen voor ons dagelijks brood. En dan hebben wij een regering die de boeren aan banden wil leggen, de koren-mais en graanvelden wil veranderen en omvormen in bossen, de kernenergie wil doen verdwijnen. Want laat ons wel wezen, hoeveel windmolens en zonnepanelen er ook zijn, een 'dunkelflaute' is nooit veraf in onze contreien. Genoeg gezaag en gezever, het is mooi weer en ik ga ervan genieten. Tot morgen
De laatste uren zijn aangebroken dat ik mijn keel kan smeren en om luidop te spreken. Dat is natuurlijk niet slecht om mijn woorden te oefenen in 'klaar en duidelijk' uit te spreken op deze "Dag van de Logopedie". Want ondanks vele omzwervingen in mijn eigenste Vlaanderen blijven mijn Waaslandse klanken van klinkers overduidelijk aanwezig. Straks gaat iedereen huiswaarts en ik moet nu nog profiteren van het gezelschap om te keuvelen, te babbelen, te spreken. Het is dan weer eventjes wachten tot de volgende verlofperiode die niet lang meer zal duren, een drietal weken geduld. De laatste gezamelijke maaltijd is stilaan een traditie geworden: richting frietkot. Elkeen nog een laatste vettige hap vooraleer het sobere en gezonde eten weer geserveerd wordt. Ik heb goed gekookt. Als er wat volk komt, kan ik zo'n beetje gerechten klaarmaken die voor een alleenstaande té veel werk vragen en te grote porties zijn. En nu is het verlof gedaan, en iedereen is gelukkig en tevree. Ik heb goeie klapkes gehad met de twee generaties die hier op logement waren. Hier was 'niet' het citaat van Cyrano De Bergerac (1619-1655) van toepassing: er zijn vele mensen, bij wie het gemak van spreken slechts voorkomt uit het onvermogen om te zwijgen. En stilaan ga ik terug naar de orde van alledag, lezen puzzelen, schrijven. Vandaag was het 6-letter woord in de puzzel één dat ik niet verwachtte en dus ook niet gevonden heb. Uit gêne durfde ik zelfs dat woord niet invullen omdat het een vervoeging was van het werkwooord 'pijpen', "pijpte". Ik ben niet echt preuts aangelegd maar dat zag ik toch niet zitten als oplossing bij 'woordle6'. Zo zie je maar weer dat de tijden veranderen, ook in puzzel woordgebruik.
Vandaag is het de herdenking van de geboortedag van een groot Italiaans renaissance kunstenaar, dichter, beeldhouwer, schilder, architect en nog zoveel meer: Michelangelo Buonarotti (1475-1564). Ik heb een heel mooi citaat van hem gevonden dat hij zelf liet optekenen: "Ik zag een engel in het marmer en beeldhouwde tot ik hem bevrijdde". Wereldberoemd en oneindig mooi zijn de beeldhouwwerken "Piëta" en "David" en de beschilderingen van het plafond van de "Sixtijnse Kapel". Tot morgen
Voorlopig niet veel nieuws onder de zon, ze is nog in nevelen gehuld. Als er geen windje passeert zal het een tijdje duren vooraleer de mist is opgetrokken. Geen nood, ik moet toch voorzichtig zijn met de zonnestralen op mijn bolleke. Voor ik het weet heb ik weer een slagske gekregen met daarna een migraine-aanval. Daarbij, het is zelden dat het weer een invloed heeft op mijn humeur of daden. Er is voor mij maar een belangrijk weerelement nodig om zowel binnen als buiten goed te kunnen functioneren en dat is een temperatuur van 15°C. Binnen is dat al aanwezig en voor buiten is het nog even wachten. Ondertussen heb ik mijn bezigheid met schrijven en ook met mijn playlist te voorzien van de nodige muzikale nummers. Dat is een plezante bezigheid. De zangers/essen zoeken van de deuntjes die me door het hoofd schieten opzoeken en aan mijn lijstje toe te voegen dat ondertussen al een 200 nummers bevat. Bijna heb ik een volledige dag met enkel muziek dat ik wil horen! Ik noem dat de luxueuze versie van deze tijd. Een extraatje is er ook nog altijd aanwezig, mijn kleinzoon. Daarmee kan ik af en toe eens overleggen en babbelen. Verder moet ik de 1000-stukken puzzel vervolledigen, die de andere kids al begonnen waren. Een mooie foto van alle de jongeren die mijn familie rijk is, 9 in totaal. Een olijke en vrolijke bende. Gisteren zijn we dan echte garnaalkroketten gaan eten, en die smaakten heerlijk. Uit eten gaan is een traktatie die ik mezelf en een kleinkind cadeau doe. Eens gezellig op restaurant gaan is heerlijk met een compagnon erbij en de kids vinden dat ook super dat ik hen eens als tafelgenoot wil hebben. En nog goed nieuws is het feit dat corona bijna uit mijn leven is en dat er enkel nog een mondmasker nodig zal zijn op de bus, trein of tram. Oef, we hebben het met z'n allen overleefd. Nu nog hopen dat Poetin (°1952) van het wereldtoneel verdwijnt vooraleer die met kernstof gaat spelen en de wereld om zeep helpt. 69 jaar geleden verdween zijn grote voorbeeld van het straatbeeld, Josef Stalin (1878-1953). Grootvader Poetin was de privékok van Lenin en Stalin, vadertje Poetin behoorde tot de gevreesde geheime dienst van Stalin. Laat me stellen dat hij zijn gedrag van vandaag met de paplepel heeft binnen gekregen: dictatuur, autocratie, dominantie, heersen, macht en de grootsheid van de Sovjet-Unie terug in ere herstellen. De Oekraïners zijn er vandaag het slachtoffer van. En daarom laat ik vandaag de muziek weerklinken van een grootse Oekraïense componist: Sergej Prokofjev (1891-1953) die prachtige pianomuziek op papier heeft gezet. Een vergeten Joodse tenor, geboren in een dorpje dat thans bij Oekraïne hoort en als slachtoffer van de nazi-terreur stierf, wil ik hierbij ook vernoemen, Jozeph Schmidt ( 1904-1942). Hij was een van de eerste klassieke zangers die volop gebruik kon maken van de grammofoon. Dat is nu echt wel krakkemikkig om naar te luisteren. We hebben verwende oren gekregen. Tot morgen
"Strooi de zaden van vrede en vreugde overal op je pad. Wanneer je weer langskomt zal je de pracht van de bloemen aanschouwen". Boeddha. Maar je kan ook een kaarsje doen branden voor de Heilige Casimir van Wilna, patroon van Polen en Litouwen omdat op zijn voorspraak de Russen werden tegen gehouden en verdreven. Een ideale heilige om er deze dagen een schietgebedje voor te bidden, als hulp om de vijanden van God en vaderland te bestrijden.
Het is nog niet dikwijls gebeurd dat ik de VUB heb vermeld. De onderzoekers verdienen nu echt wel mijn aandacht en opvolging van hun proeven en testen. Weliswaar is hun onderzoek nog maar enkel gericht op labo-muizen maar de vooruitzichten zijn zo gunstig dat het binnen enkele jaren ook wel van toepassing kan zijn bij de mensen. Het eeuwig jonge uiterlijke is nog niet voor morgen maar een soepel en jong brein is toch veel beter zodat dementie en parkinson misschien verdreven kunnen worden. Het eeuwig, jonge, frisse denkvermogen is toch nog te verkiezen boven 'geen rimpels'. Een onderzoeksteam heeft vastgesteld dat bij afwezigheid van dat xCT-eiwit de oudere muizen even levendig zijn als de jongere garde. Dus hoop ik maar dat ze werkelijk een doorbraak kunnen vinden om de ziekte van deze tijd een halt toe te roepen. Volgens de WHO (gezondheisdsgroep binnen de UNO) zijn er voor het eerst méér 60+ dan min 5 jarigen. Het onderzoek heeft zin om zoveel mogelijk ouderen ook gezond te houden.
Een kort berichtje vandaag. Ik ga mijn kleinzoon aan de tramhalte opwachten. Er zullen eens lekkere garnaalkroketten opgepeuzeld worden en nadien een grote ijscrème. Het is er het weer voor. Tot morgen
Ik kan vandaag niet anders beginnen dan Yasmine (Hilde Rens, 1972-2009) te vernoemen en in ieder geval wat prachtige songs van haar: Porselein, Diep in Mij, en vooral, Alle Meisjes aan de Macht. Het was een fijne vrouw. Daarmee heb ik ook op de muziek gewezen die een speciale dag heeft vandaag: Internationale Dag van de Muziekvrijheid. Nog 4 andere thema's die iets onder onze aandacht willen brengen: 'Internationale Dag voor aandacht voor Dieren en Planten in het Wild', 'Internationale Dag van het Gehoor', 'Dag van de Doktersassistente'. Maar het is vooral 'Wereldboekendag'. Net vandaag verschijnt er een een vertaling van het nieuwste boek van mijn favoriete schrijfster Elisabeth Georges. Weeral een turf van 640 blz heeft ze bijeengeschreven. Dat in een detectieveboek (zoals gewoonlijk) met het speurdersduo: de aristocratische Thomas Lynley en de volkse Barbara Havers. Het behandelt een controversieel wereldthema, vrouwenbesnijdenis. "Iets Te verbergen" is de Nederlandse titel. Het zal richting boekenwinkel gaan een van de volgende dagen, want ik wil geen hiaat in mijn kleine bibliotheek.
De krant is iedere dag weer een bron van kennis vergaren. Zowel politieke hot items, als gezondheidstips komen aan bod. Zelfs het onnozelste spelletje kan wat wetenswaardigheden aanbieden. Vandaag was dat de woordzoeker die over 'Italiaans eten' ging. De helfst van de gerechten of pasta's kende ik niet. Lange tijd geleden was er vermicelli, engelenhaar, letterkes, allemaal pasta voor in de soep te gebuiken en macaroni kende ik alleen van gebruik in de vanillepudding, dat ik dan verafschuwde. Veel van het zuiderse eten heb ik opgestoken in de tijd van de kooklessen bij de KAV, nu Femma. Een avond met vleesarme gerechten, dat toen in de mode kwam (de jaren '70-80), leerde me minestronesoep maken, risotto, spaghetti (een verbeterde versie van degene die mijn vader me had geleerd), ravioli en lasagna. Ik volg nog grotendeels de recepten die ik toen leerde, maar meer aangepast doorheen de jaren aan mijn smaakpapillen en betere kennis van de details en elementen. Ook de kruiden zoals rozemarijn, marjolein, basilicum, oregano en nog vele andere toen onbekende ingrediënten kwamen aan bod. De olijfolie kwam ter sprake, maar van de weeë smaak ben ik nooit een liefhebber geworden. Ik heb geen fles van dat goedje in mijn keuken staan evenmin zijn de lookbollen aanwezig om in gerechten verwerkt te worden. Ik heb wel een hoop werk gehad om de bestanddelen van volgende gerechten te kennen: bracioli, conchigli, cucina povere (armenkeuken), guanciale, involtini, pesce farcito, pollo, provolone, ragù, taleggio kaas. Desserts zijn er ook overvloedig in Italië zoals het 'Grand Dessert' en 'tiramisu'. Natuurlijk is er vooraf een 'campari' of 'crodino' een 'prosecco' en tijdens de maaltijden een 'chianti'. En als afsluiter een espresso, cappucino of ristretto. Een kleine hint voor als de electriciteit zou uitvallen: gebruik de lege bolle chianti-fles, als het een doorschijnende is (niet de groene) als 'ornaal'. Dat is een met water gevulde glazen buikfles, die, als ze voor een kaars geplaatst wordt, als een loep kan dienen en het licht versterkt. Tot morgen
De chauffage moet nog blijven draaien. Het is nog geen weer om 'in het zand je gezicht te tekenen' zoals ik deze morgen Christophe (1945-2020) in het Frans hoorde zingen over zijn "Aline" "qui est disparu dans cette orage, et j'ai crié, Aline', pour quelle revienne" wat niet lukte. Enfin, als de jongere garde komt is er ook altijd wel een of ander computeronderricht. Moeilijkheden die zich voordoen, of vragen over mogelijkheden van deze moderne machine, noteer ik altijd. Steevast weten ze wat ik moet doen of hoe het aan te vatten. Omdat ik al zo veel zangers, zangeressen en componisten vernoemd heb en telkens met hun bekendste song, lied of compositie wilde ik er een inventaris van hebben. Niet alleen dàt, ik wilde ze ook allemaal in één playlist hebben, zodat ik zelf een lijst heb die ik gewoon kan aanklikken en mijn lievelingsmuziek kan horen. Maar hoe maak je nu zo'n lijst? Daar had ik dus wat hulp bij nodig. De vergoeding was niet gigantisch te noemen, wat melocakes, wat paaseitjes en wat picleschips. En ziedaar, ik heb mijn favoriete muzieklijst op mijn pc staan die ik permanent kan aanvullen. Want het is toch wel zo, dat de muziek op de radio voor mij een aanzet is om weer terug naar de uitvoerder te zoeken en zijn biografie eens te lezen en de andere liedjes eens te beluisteren. Mijn muzieklijst kan ik afspelen terwijl ik aan het "werken" ben: schrijven, spelletjes, puzzelen, lezen en nog veel meer wat een jagger zoal doet op een dag. Want ik behoor niet meer tot de 'middelbare' leeftijd waar iemand over noteerde: middelbare leeftijd is wanneer een nauwe taille en een ruime geest van plaats verwisselen. Ik behoor ook niet tot de 'nomofobe' garde. Ik wil niet continu telefonisch beschikbaar zijn, zoals de jongeren en de 40-50 jarigen waar er zelfs geen synoniem voor te vinden is. De rust is weergekeerd, de kinderen en kids zijn naar het binnenland teruggekeerd en morgen komt er een verse lading. Er was wel een stevige jankpartij van de hond bij het vertrek van zijn speelkameraadjes. Hij moet het weer stellen met zijn strenge bazinnetje. Tot morgen
De eerste dag van de meteorologische lente laat het compleet afweten. Tenzij ze natuurlijk eerst een goede douche neemt om al de winterellende weg te spoelen. Laat me hopen. En als al dat vuil weggespoeld is, kijk ik uit naar de warmte en de bonte kleuren van de lente die tevoorschijn gaan komen. En op één maart is het ook een bont allegaartje van speciale dagen. Internationale Dag tegen Discriminatie, Internationale Dag voor Vrouwen van Kleur, Wereld RSI-dag ( Repetitive Strain Injury) aandacht geven aan mensen die letsels krijgen door dezelfde houdingen voor werk aan te nemen. Maar bovenal is het de Nationale Complimentendag. Een eerste lentedag is daar een uitstekende dag voor. Een compliment geven dat ik bv goed kan koken, kuisen, schrijven zou een aangename start zijn van de dag. Een compliment geven hoeft daarom niet altijd waar te zijn. Het is eens een speciale zin zeggen die aangeeft dat er rekening wordt gehouden met mij of een ander persoon tegen wie men iets liefs zegt. Een pluimpje geven, hoeft daarom niet altijd uit woorden te bestaan. Het kan ook deugd doen dat, als ik kook, alle potten en pannen leeg zijn na de maaltijd. Niet omdat mijn gasten uitgehongerd zouden zijn en bij manier van spreken ook de pot zouden binnenspelen, of omdat ik te weinig heb klaar gemaakt, maar gewoon omdat het een smakelijke maaltijd in goed gezelschap was. En ik heb volk over de vloer en de 'chasse' wordt hier momenteel veelvuldig gebruikt. Ajuinen zijn dan ook een geliefkoosd ingrediënt in mijn eten om er wat smaak aan te geven. Veel heb ik niet te vertellen vandaag en ik stop dan ook met een gelukkige verjaardag te wensen aan een echte ouderdomsdeken onder de zangers: Harry Belafonte (°1927), King of the Calypso genoemd. Het kan toch niet anders, dan dat ik vandaag "Banana Boat/Day-O" laat schalmen in mijn huis. Daarmee samenhangend de ludieke versie van Andre Van Duin met zijn "Bananenlied". En bananen zullen er ook gegeten worden! Tot morgen
Ik hoop nooit mee te maken wat ik deze morgen in de krant zag: een jongetje met een betraand gezicht en verdrietig snoetje, slachtoffer van een autocraat, oligarch, despoot, alleenheerser. Ontheemd, op de vlucht voor mortieren, granaten en bommen. De vorige generatie heeft het allemaal meegemaakt, de uitroeiingskampen, de goelachs, de volksverhuizingen om het geweld te ontlopen. Wat ik wel hoop is, dat er een goed functionerende en eensgezinde Europese Unie en Navo klaarstaat om de Oekraïnse bevolking te helpen en te beschermen tegen deze niets en niemand ontziende man. Zelfs een dreiging met kernwapens als hij zijn zin niet krijgt, gaat hij niet uit de weg!. De internationale organisaties moeten proberen alles te beschermen, de huizen, de monumenten, de velden, de industrie, zodat het gewone leven zo rap als mogelijk weer kan hervat worden en het leven en economie niet al te veel ontwricht worden of zijn. De titel "Oorlog en Vrede", het epos van Leo Tolstoj (1828-1910) werd ook geschreven na de tijd van een megalomaaan man, en doet me eraan denken. Als schrijver kwamen zijn pacifistsche ideeën naar boven in dit grootse werk. Veel Russische schrijvers, zoals Gogol, Poesjkin, Gorki, Tsjechov, Pasternak, Solzjenitsyn, hebben wereldliteratuur geschreven, door iedereen gekend. Ze hebben dikwiijls oorlog, terreur, verbanning, straf, doodstraf, lijden tout court.. als kader voor hun roman. Gisterenavond moest ik ook aan Fjodor Dostojevski (1821-1881), de schrijver van het boek "Schuld en Boete", denken. Ik ben niet preuts, kleingeestig, bekrompen of wat dan ook, maar de Vlaamse fictiereeksen kenmerken zich door het zgn 'verantwoorde naakt' op te voeren of te filmen. Niet alleen dàt, dat was zelfs voor "Twee Zomers" nog niet gedurfd genoeg. Verkrachtingsscenes die breed over de reeks geëtalleerd worden zodat geen enkel detail kan ontbreken, of de verbeelding doet werken. Het is rauwe realiteit die echte slachtoffers weer confronteert met een traumatisch verleden of pas ondergane kwelling. Ik kijk niet meer, dat is geen informatieve reeks over een verkrachting, het is een romantische idyllische setting die men ervoor gebruikt. Net zo min kijk ik naar een of andere soap, waar miserie zich opstapelt in een theaterdecor.
Ik heb bezoek en kook weer in grote ketels, wat eigenlijk wel plezant is. Bovenden, is mijn hondje naar de kapper geweest en zijn zijn witte krulletjes verblindend in het zonlicht. Tot morgen
Hoe het komt dat ik op de voorlaatste dag van de winter een zonneslag heb opgelopen? Onbeschermd een overvloed aan zonnestralen, voor mijn Vit D, willen vangen met bloot hoofd, blote armen en blote benen. Dat was duidelijk geen goed gedacht. Dat is omwille van de idee-fixe, dat buiten zijn synoniem is van gezondheid opsnuiven, want wie wil er nu zijn schamel pensioentje geven aan een heer of dame in witte schortjas? Het is ook zoals Matin Šimek schreef: alleen al het feit dat een gezonde geld aan een zieke vraagt, zegt veel over de dokters!. Wil ik vandaag van het zonnetje genieten en voor mijnen eigen santé zorgen, dan zal het met een grote strooien hoed zijn (type English Countrystyle), zonnebril. Ook een winterse uitrusting zal er zijn, dat nog net geen 'skipak' te noemen is. Dat brengen mijn jaren 70 ook mee: gevoelige huid en witte haren die beschermd moeten worden. Het is echt wel prachtig weer en dan laat men de voorzichtigheid al eens achterwege. Buiten komen is een must, en zeker als men in een windenvrij hoekje kan genieten van de zon, wat ik vandaag wel zal doen. En als de zon op zijn heetst zal zijn ga ik binnen 'koers' kijken. Het seizoen van de professionele velostampers is gisteren op gang geschoten en hadden we een echte Vlaamse winnaar. Dat maakt het dubbel zo plezant om te kijken. Meteen heeft er een nieuw duo achter de microfoon plaats genomen. Eens een wat andere inkijk en minder slaapverwekkende intonatie van de becommentarie(ë?)ring van de wedstrijd. Zo verandert er geregeld wat in het leven van alledag.
Iedere dag iets nieuws leren blijft de ambitie. Dat kan gaan over moeilijke, eenvoudige of alledaagse begrippen, bezigheden, voorwerpen, eten. Vandaag iets geleerd dat ik absoluut niet wist omdat ik het niet eet of in geïntersseerd ben. Cervela. Ik spreek dat woord wel uit en gebruik het soms eens in een zin, maar wat het product als salami of saucis bevat, daar heb ik me nog nooit een vraag over gesteld. En ik moet zeggen, het is toch wel een eigenaardige samenstelling. Oorspronkelijk, eeuwen en eeuwen geleden in de streek rond Milaan, werd er worst gemaakt van de hersenen van een 'ree'. Zowel 'hersenen', 'cerebellum' in het Latijn, als 'ree', 'cervus' in het Latijn, hebben dus de naam gegeven aan de worst die heden ten dage, meestal varkensvlees en veel kruiden bevat. In Vlaams Brabant, vooral de streek rond Vilvoorde, bereiden ze de cervela met paardenvlees. Het zal zoals met veel producten zijn: streekgebonden en verschillend van beenhouwer tot beenhouwer of een industriële vulling met veel 'E'.
Ik wil de alleenstaanden een hart onder de riem steken door een 2e citaat van Šimek neer te zetten: het leven is te mooi om het samen te delen. Tot morgen
