Nog geen diepvriestemperaturen (-18°) aan zee, maar toch 'vries' genoeg om overal een wit lakentje te krijgen. Een dekentje is het nog niet want het vliesje met de ijskristallen is flinterdun. Geen zon te bespeuren en een scherp zuidwestenwindje te voelen. Het is kurkdroog weer en dat levert geen gevaar voor ijsplekken op, waar ik een helse schrik voor heb. Het is vandaag 'Wereldlogica' dag, ingesteld door de UNESCO, en logisch denken is blijkbaar een eigenschap die de mensen onderscheidt van de dieren. Het belang van logisch denken en redeneren, benadukken en zeker in het onderwijs er de nodige aandacht aan besteden. En zoals hierboven vermeld, door logisch na te denken besef ik dat de gladde plekken op de weg nog niet voor de volgende uren zal zijn. Ik ben wel een beetje teleurgesteld in mezelf dat ik na 14 dagen bladjes omslaan van de Klara scheurkalender, nog geen enkele muzikante, componiste, zangeres... ben tegengekomen waar ik zelfs al ooit van gehoord heb. Ik hoop toch de volgende 351 bladjes eens een bekende naam tegen te komen want anders heb ik op muikaal vlak toch serieus tekort geschoten in mijn muzikale opvoeding in de middelbare school. Vandaag stelt de agenda Ruth Crawford Seeger (1901-1953), een Amerikaanse componiste van kamermuziek voor kleine ensembles en onderzoekster van 'folkmusic'. Haar voorgestelde werk is "String quartet 1931 allegro possiibile". Ik ga naar Caterina Valente (1931-2024) luisteren i.p.v. naar Ruth. Idem dito bij de filosofie, daar gebruiken ze de zinnen van een fictief personage uit de film "The Matrix" uit 1999 alwaar een 'Neo' zegt "There is no spoon" en de betekenis van de afwezigheid van 'een lepel' mag ieder volgens eigen goeddunken invullen. Dat kan men dan bij 'logisch nadenken' kaderen of benoemen. Ik heb geen uitleg over deze zin en betekenis en ga er ook niet mijn tijd aan besteden. Wel heb ik vandaag al een en ander gelezen over bedevaarten. Bij de Christenen treft men vooral plaatsen aan waar men op elk moment van het jaar naar toe kan zoals Lourdes, Santiago de Compostella. Aan tijd van het jaar gebonden is er vooral de bedevaart naar Mekka van de Moslims. Maar vanaf gisteren 13/01 tot 26/02 is er de voor de Hindoes de grote bedevaart in Sangam, waar de Ganges, Yamuna en de mythische rivier Sarasvati, in India, samenlopen. Kumb Mela of Nectarkruikenfeest is de belangrijkste bijeenkomst in deelstaat Uttar Pradesh in Prayagraj, en dient om de zonden van zich af te spoelen met rituele baden, naakte monniken, politieke zieltjes winnen. Dit feest kent 4 soorten: 1) Mela of de gewone Kumb Mela (KM), vindt om de 3 jaar plaats. 2) de Ardh KM, om de 6 jaar op 2 plaatsen, Haridwar en Allahbad. 3) Purna KM of volledige bedevaart, het tijdstip is afhankelijk van de stand van de planeten, om de 12 jaar en op 4 verschillende plaatsen. 4) Maha KM, is de grote uitzonderlijke volledige bedevaart en vindt om de 144 jaar plaats. Dat zou dit jaar zijn. Ik denk niet dat de Ganges nog een propere rivier zal zijn ondanks men er 150.000 WC's zal neerzetten. Tot morgen
Onderzoek en de daaruit voortvloeiende statistieken, hebben aangetoond, dat 'een goede morgen' wensen en dan liefst in een purperen kostuumpje met het bijhorende Eurosonglied, elkaar gelukkiger maakt. Al zingend zou dat natuurlijk nog beter zijn en goed om de keel van bij het ochtendgloren te schrapen. Dan zou het wat gemakkelijker zijn om met luide stem, aan iedereen een fijne dag toe te wensen die deze voormiddag mijn huis passeert. Zelf krijg ik sowieso een uitbundige blaf als goede morgen van mijn beestje. Die is gelukkig als hij mij de trap ziet afkomen, en ik ben altijd gelukkig dat ik iedere morgen zo een warm welkom krijg. Het is vandaag 'Verloren Maandag', en wel de eerste maandag na de eerste zondag na Driekoningen, de dag van de worstenbroodjes en de appelbollen. Een dag dat er vroeger op de openbare diensten en bedrijven, de promoties ondertekend werden en dus ook gevierd, zodat er geen tijd meer was om te werken, een verloren werkdag. Het is vooral een gebruik dat in zwang is in de provincie Antwerpen. Waar anders natuurlijk ? !. Voor mij geen appelbollen of worstenbroden, ik denk dat ik ze hier in West Vlaanderen ver zou moeten gaan zoeken, toch zal het bij mij qua werkzaamheden ook een 'Verloren Maandag' zijn. De zon schijnt volop en daar ga ik dubbel en dik van profiteren. Ik beluister geen muziek die Klara in de picture zet vandaag: the queen of salsa, de Cubaanse zangeres Celia Cruz (1925-2003). Ik beluister liever nog eens het oerkoppel "Nicole en Hugo" met hun "Goede Morgen". De filosofe van vandaag, ken ik ook niet, maar ze spreekt wat meer tot mijn verbeelding: Gloria Jean Watkins (1952-2021). Zij was als schrijfster-filosofe beter gekend als 'bell hooks', de naam dieze van haar grootmoeder overnam, voor wie ze een uitzonderlijke bewondering had. Ze droeg wel de naam, maar uit respect en het verschillend willen zijn, zonder 'hoofdletters'. Haar oma was een pittige tante die soms stoutmoedige uitspraken durfde doen. In Amerika omschrijft men dat als iemand met 'snappy and bold tongue'of 'geen blad voor de mond nemen'. Het citaat: "weten hoe je alleen kunt zijn, staat centraal in de kunst van het liefhebben". Volgens bell hooks is het juist belangrijk te leren zonder de ander te zijn. Volgens haar "zoeken velen van ons slechts gezelschap om te vluchten voor de angst voor eenzaamheid. Maar van alleen-zijn, leer je wie je bent en cultiveer je eigenliefde, wat een vereiste is voor de liefde van een ander". Het middaguur is ondertussen al gepasseerd, ik moet nog iets tussen mijn tanden steken om de namiddag zonder appelflauwte door te komen. Tot morgen
Geen diepvriestemperaturen waarvoor de weermannen me waarschuwden. Natuurlijk kan dat in het binnenland wel zo zijn, maar hier speelt dan weer het relatieve warme zeewater mee. Buiten is het nu 5°C, wat wel geen lentetemperatuur is maar toch niet koud genoeg is om me te doen rillen als ik buitenkom. Ik moet er wel bij zeggen, er is bijna geen wind is, wat toch een slok op een borrel schilt. Op politiek vlak is er weinig nieuws te melden, alleen zou de NVA terug de communautaire tour opgaan. De taalstrijd weer wat aanwakkeren zoals bij het begin van de partij (Volksunie → VU & ID → VU en ID21 → Nieuw Vlaamse Alliantie) waarbij het Vlaams, een belangrijk en essentieel thema was, vooraleer ze zichzelf als een nationale partij opstelden. In regeringen belangrijke taken op zich namen, die niets met 'taal' te maken hadden. Op de receptie was het terug naar de roots om zieltjes en stemmen te winnen, zo'n beetje zoals de serie "Kunta Kinte" tv-serie uit 1977. Met dien verstande dat de Vlamingen nooit als slaven weggevoerd werden van hun 'kleigrond'. Laat me stellen dat Bart zijn volgelingen moet paaien en andere objectieven naar voren moet schuiven om het langdurig wachten van een regeringsakkoord, met de snoeipartijen in pensioenen, te verdoezelen. De koning heeft in zijn regeerperiode nog nooit zo dikwijls dezelfde man, die geen vriend of familie is, door zijn statige poort zien komen. 18 maal heeft hij Bartje een taske koffie met koekje, moeten voorzetten om de kelen te smeren. Ik heb ook naar de tv programma's voor vanavond gekeken voor welk filmke ik in mijn zetel moet gaan zitten. De 'Columbus' met zijn reisverhalen van een BV, zal als eerste te bekijken zijn. Voor mij geen spring-in-'t-veld van 65 jaar, ook al een Bart. Ik word hypernerveus van al dat gespring en Vlaamse Rock. Dan zal het kijken zijn en opnemen van de detectieves op Canvas. Een geschikt herdenken van de 'queen of crime' Agatha Christie (1890-1976), die 47 jaar geleden op deze dag zelf slachtoffer werd van 'een laatste adem uitblazen' weliswaar op een natuurlijke manier en in haar eigen bed. Dan is het weer tijd om een muzikante voor te stellen: Sarah Kirkland Snider, een Amerikaanse kamer-, orkest-, liedcyclus-, koor-, en balletwerken componiste van 51j. Je kan natuurlijk zien dat ik alles opgezocht heb van deze, voor mij, wederom onbekende muzikante. Maar ik heb me nu eenmaal voorgenomen de Klara-almanak als een leidraad voor mijn blog te hanteren, zoals ik al met menig ander belangrijk gegeven heb gedaan zoals bv de schilderijen met de spreuken van Pieter Breughel (1525/30-1569). Op zondag moet men niet filosoferen, er is geen citaat voorhanden. Mijn brein hoeft op zondag niet te werken, niet te peinzen. Tot morgen
Blijkbaar heeft James Cooke zijn bloot bovenlijf getoond aan televisiekijkend Vlaanderen in zijn nieuwe programma "James en Co". Hij zou beschikken over een 'sixpack' en wilde dat laten bewonderen door zijn gasten en kijkers. Daarvoor heeft hij allerlei oefeningen moeten doen en een dieet gevolgd, dat in de krant de helft van een pagina bestrijkt. Ik heb het niet gezien en ben blij dat ik niet gekeken heb. Weer een zoveelste 'happy go happy' show, dat is niet aan mij besteed. Happy wordt ik van een mooie lentedag zoals vandaag die eigenlijk nog een zonnige en aangename winterdag is. Met mijn hond is ook weer alles oké, waarschijnlijk heeft hij weer het één en ander opgepeuzeld dat soms over de haag gesmeten wordt. Enfin, hij is weer de ondeugd zelve en zorgt er voor dat ik géén uur op mijn stoel moet zitten. Eigenlijk is dat goed voor mijn bloedsomloop zodat ik niet met verdikt bloed en kans op klonters in mijn aders, moet leven. En zo is het weekend weer begonnen. In mijn filosofie almanak krijg ik voor die 2 dagen maar één citaat. Omdat het citaat van een belangrijke vrouwelijke filosofe komt nl Hannah Arendt (1906-1975), vermeld ik het al vandaag: "Wat ik voorstel is heel simpel: het is niets meer dan na te denken over wat we aan het doen zijn." Een zin uit haar boek "The human condition". Ze verdiepte zich in totalitaire politieke systemen nadat ze zelf omwille van het nationaalsocialisme en jodenvervolging moest uitwijken. Klara dagaanduiding: Nadia Boulanger (1887-1979), een française zoals haar bakkersnaam al doet vermoeden. Ze was een dirigente, pianiste, organiste, docente compositie aan verschillende conservatoria in Frankrijk. Weer een voor mij onbekende vrouw, die de blaadjes van de almanak van gedrukte tekst voorziet. Ik moet wel constateren dat ik blijkbaar de jaren van rijpheid, bezinning en verstand laat heb gekregen. Vele, van vooral muzikanten, componisten, dirigenten en uitvoerders van opera's, concerten, klassieke zang, zijn blijkbaar laat op mijn levenslijn terechtgekomen. Ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik dat deel van cultuur kan leren kennen. Wat een scheurkalender, die niet gescheurd wordt, toch belangrijk maakt. Zo, dat was het voor vandaag, morgen ben ik er weer met weer goed weer. Tot morgen
Het gebeurt natuurlijk niet elke dag dat het 10 januari is. Daarom vertel ik dat maar in mijn titel, zodat iedereen 'mee' is met de tijd. En ja, ik ben vrolijk en blij gestemd. De hond ziet er een beetje genezen uit en de zon schijnt volop. Dat is goed voor mijn Vit D aanmaak om naast de vaccins, mijn weerstand tegen de griep nog wat te verhogen. Veel buiten zitten, zei men vroeger, en het lichaam harden tegen de kou. Die wijze raadgevingen probeer ik nog altijd toe te passen en deze namiddag zal ik dus met een boekse, in een hoekske op mijn buitenbank te vinden zijn. Hier aan de zee is er van een serieuze winterprik nog geen sprake geweest en zo te zien op de langdurige weersvoorspellingen zit dat er ook niet direct aan te komen. Zonder wind en met zon, voelt die 2°C zelfs als een lentedag aan. Als ik dan zopas in de tuin rondkeek, zag ik de sneeuwklokjes al bloemen, de krokussen die bijna opengaan, de paasbloemstengels die al 15 cm boven de grond steken, de verdikkingen aan de takken van de forsythia, japanse kerselaars en de andere voorjaarsbloeiers. Natuurlijk is één bloemeke nog geen lente, maar dat geeft toch weer aan dat er na regen altijd zonneschijn komt. En wat denkt ge dat de krant weer een bladzijde aan wijdt? De Rechtvaardige Rechters, van de gebr. Van Eyck zonder het gezicht van Leopold III. Ooit zal het wel eens tevoorschijn komen, maar niemand weet hoe, "waar en wanneer" zoals Bob Benny (1926-2011) ooit zong. Aspirant speurders vinden in ieder geval hun gading om naar dat paneel te zoeken, zelfs 90 jaar na de diefstal. Ik leg mijn scheurkalenders, die ik niet scheur, op de juiste datum open, zoals hierboven al gemeld op 10/01. Bij Klara, weer een onbekende, die ik geen vrouwelijke componiste mag noemen volgens haarzelf maar 'een vrouw en een componiste' wat volgens haar duidelijk twee verschillende dingen zijn: de Schotse Thea Musgrave. Geboren in 1928, is ze vooral bekend van opera's en concerten. Dan bekijk ik dezelfde datum in mijn filosofiekalender, alwaar een Japanse Zenmeester, Eihei Dõgen (1200-1253) "Denk het niet-denken". Wie het niet denken denkt, denkt dan ook in optima forma. Wel dat pas ik toe als ik in mijn bed lig, en wel om in slaap te vallen. Mezelf voorhouden aan 'niets' te denken. Dat vergt wat oefening maar is echt een probaat middel om in slaap te vallen. Ik heb in heel mijn leven nog geen slaappilletje nodig gehad en dat probeer ik zo te houden. Laatst hoorde ik dat er in de rusthuizen Dafalgan gegeven wordt aan de inwoners omdat er minder slapertjes mogen voorgeschreven worden. Wel, natuurlijk is het vervelend voor het verzorgend personeel als er iemand constant op een belleke drukt, maar velen zijn gewoonweg niet moe genoeg om op 20u in bed gestoken te worden en de tv wordt afgezet. Voor de rest is er hier niks nieuws onder de zon. Tot morgen
De zon schijnt en er is in de verste verte geen wit vlokje te bespeuren. Tenzij je natuurlijk naar de hemel kijkt, daar zijn witte wolkjes genoeg te zien. Gelukkig was hier geen gladheid te bespeuren, ook geen vriestemperaturen gedurende de nacht. Natuurlijk mis je dan de idyllische pracht van een wit sneeuwtapijt en witte kerstbomen. Ik ben eerlijk gezegd toch blij dat het hier niet gevroren heeft. Het is dan wel een prachtig beeld als alles wit is, maar ook levensgevaarlijk. Maar vandaag maak ik me vooral zorgen om hondje lief, dat niet in zijn gewone doen is. Liever liggen dan staan, liever binnen dan buiten, liever op mijn schoot dan in zijn mand. Ik moet een beetje afwachten wat er aan de hand is. Gisteren heeft hij nogal fors gesprongen en salto's gemaakt, misschien dat hij een verkeerde beweging maakte en een spierscheur heeft. Ik zal hem maar eventjes laten rusten. Beesten weten jit zichzelf wat ze nodig hebben als recuperatie van ziekte of onpasselijkheid of stijfheid. Mijn bezigheid vandaag is: hond in het oog houden. Op politiek vlak is er de wisseling van het Vlaams Parlementsvoorzitterschap, van de ene vrouw die enige jaren 300.00€ daarmee verdiende naar de minder grof gebekte die daar ook 300.000€ gaat voor krijgen. Een glimlach zal er niet zo vaak tevoorschijn komen bij de parlementsleden voor de ietwat saaie maar ambitieuse Freya. Liesbeth was een ad rem spreker, niet op haar mondje gevallen en met een gezapige Antwerpse tongval, menig man van antwoord diende. Hier past wel de volgende zin: "Het beeld van de nieuwe man is als het beeld van de supermoeder: het verhult hoe belastend zorgwerk is ". Dit is een passage uit het filosofische boek "The second shift: Working families and the revolution at home" van Arthur Russell Hoghschild. Dat is een 'emeritus hoogleraar' sociologie, aan de Universiteit van Berkeley, Californië. De muziekante die vandaag op de almanak prijkt is Nini Bultereys (1929-1989). Ze was een professor notenleer en harmonie in verschillende belangrijke muziekacademiën. Ze behaalde, tijdens haar leven vooral tijdens haar vroege jaren verschillende, veel 'eerste prijzen ' en ook was ze een laureaat van de 'Koningin Elisabethwedstrijd voor compositie'. Haar muziek zegt me niks, haar naam des te meer want ze werd in Temse geboren en daar is die familienaam niet onbekend. Meer heb ik voor vandaag niet te vertellen, alleen dat ik gisteren nog getankt heb vooraleer de benzine vandaag weer duurder werd. Dat is dan eens change hebben zonder dat ik wist dat die prijs weer de hoogte inging. Ik heb mijn rekeninguittreksels eens nagekeken en het was van mei 2024 geleden dat ik getankt heb. Veel zal ik niet bijdragen aan de CO2-uitstoot door gebruik te maken van de fossiele brandstoffen. Tot morgen
Het is examen in de luchtvaartschool in Oostende. De leerlingen vliegen af en aan, om hun kunsten van stijgen, dalen, een touchdown en terug optrekken, aan de instructuurs en lesgevers te tonen. Er zal niet al té veel luchtverkeer zijn boven Ostend-Bruges en dan kunnen de jonge piloten tonen wat ze al geleerd hebben. Het is wel soms een hels lawaai. Deze morgen ben ik naar de gemeentelijke werkplaatsen geweest om gratis mijn 10 kg strooizout te gaan ophalen. Winterse toestanden steken hun kop op, zoals de sneeuwklokjes. Een beetje zout als voorzienigheid om geen slippartijen te maken is noodzakelijk. Ik heb geen goesting om nog eens tegen de vlakte te gaan. Bij dit licht vriesweer stuur ik toch eerst de hond buiten om te zien of hij recht op zijn poten blijft staan. Dan is alles veilig voor mij, anders moet ik wat zout strooien.
Ik heb heel slecht geslapen omdat ik een dreiging constateer als de herverkozen Mister Make America Great Again, op 20 januari zijn eed zal afleggen als 47e president van de USA. Van de gekleurde Amande Gorman zullen we niet, dat prachtige gedicht "The Hill we Climb", horen voordragen. Niet omwille van de inauguratie lag ik wakker wel van de strijdvaaardige en oorlogszoekende zinnen die Donald al spuide. Hoe komt hij erbij te zeggen dat Canada en Groenland onder Amerikaanse vlag moeten komen en dat het Panamakanaal de USA toebehoord? Wel, hij heeft tonnen geld gekregen voor zijn herverkiezing van de multi multi multi miljardairs. Die hebben die miljoenen niet zomaar gegeven voor een postje op een of andere ambassade of minister in een regering. Dat is niet iets dat wat gewiekste zakenmannen beogen. Wel de bevroren ondergrond van bovengenoemde landen, waar bovendien weinig bewoners zijn. Niet voor niks is zoon Trump zo maar eens een kijkje gaan nemen op een vliegveld in het noorden, en wel met Air Force One, waar zelfs zijn vader nog niet in mag vliegen. De grote vraag voor Trump, Musk en consoorten is: hoe kunnen we die ijsgletsjers en ijslagen ontdooien om aan de schatten van de aarde te geraken? Daarvoor moeten ze natuurlijk over het grondgebied beschikken en een oorlogsverklaring lijkt uit zijn woorden af te leiden, wel heel dichtbij. Ja, hij wil Amerika groot maken door anderen te annexeren, als kolonie of als vazalstaat gebruiken om, zoals de kolonialisten van destijds, al de natuurlijke rijkdommen aan zijn sponsors voor exploitatie, aan te bieden. Daar heb ik niet van geslapen en veel kan ik er niet aan doen. Daar zou een federale regering voor moeten zijn om protesten te uiten en geen 50 tweederangsministers.
Nog maar eens een onbekende componiste, die wel prachtige composities maakte en waarvan Frédéric Chopin ( 1810-1849) gretig gebruik maakt: de mazurka's, polonaises en walsen, études,... de Pools Maria Szymanowska (1789-1831). Zij was een van de eerste professionele en virtuose componiste en muzikante. En dan is er de schrijver, dichter, filosoof Rainer Maria von Rilke (1875-1926) met een mooi dichtregel: "Wij zijn de hoeders van elkaars eenzaamheid". Tot morgen
Bon, afspraken die gemaakt zijn moeten nagekomen worden. Ditmaal was een nazicht van de auto aan de beurt. Dat is waarschijnlijk mijn verste verplaatsing van dit jaar: van hier naar Veurne en terug, 2x 16,3km. Het zal een goede occassie zijn, zegde de garagist: altijd in de officiële garage nagekeken, altijd binnen gestaan (behalve bij het rijden natuurlijk), weinig kilometers op de teller. Na corona zijn mijn verplaatsingen tot een minimum herleid. Ik reken dat ik voor 1km, 1€ betaal. Ik kom aan dat cijfer door de kosten = nazicht + verzekering + taksen + schouwing + wat naft te delen door het aantal gereden kilometers. Ik trek er dus niet veel op uit. De auto wegdoen? De vraag is aan de orde, maar geeft momenteel nog niet genoeg redenen om 'adieu voiture' te zeggen.
Het zal een kort zinnetje zijn dat de almanakken me geven. Voor muziek is er weer een onbekende Ierse componiste 'Ann Cleare' 42 jaar en vooral gekend voor concertmuziek en opera met Ierse inslag. Voor de filosofie is er een citaat van de, toch wat bekender, Anselmus van Canterbury (?- 1109). Theoloog, benediktijnermonnik die men als de grondlegger van de 'scholastiek' beschouwd. Hij verwierf bekendheid met zijn zogenaamd 'ontologisch godsbewijs'. Dat 'definieerde God als dàt waarboven niets groters kan gedacht worden'. Natuurlijk heb ik hier de juiste definitie voor moeten opzoeken. Maar Anselmus heeft als filosoof ook ontelbare citaten, waarheden en quotes opgetekend. Vandaag is dat op de kalender: Wat heb je wat je niet hebt gekregen?
Cold case "stoutmoedige diefte". Ik denk niet dat er één diefstal op aarde al zó veel inkt heeft doen vloeien als de "Diefstal van het Paneel van de Rechtvaardige Rechters" een geschilderd luik van het Lam Gods" van de Gebr.Van Eyck (Hubert 1370-1426, Jan 1396-1441). In de nacht van 10-11 april 1934 was er dé kunstroof die het hele land in rep en roer zette. Twee panelen verdwenen toen zomaar uit de tegenwoordige Sint Baafskathedraal, de vroegere Sint Janskerk. Het paneel van "Johannes De Doper" werd vlug terug gevonden nadat een recu de aanwijzigingen bevatte waar het schilderij te vinden was. Eén paneel, het andere is nog altijd zoek en sinds 1934 zoekt men nog altijd. Ontelbaar zijn de speurders in spe, de officiële rechercheurs, de tips, de boeken, artikelen en columns in de kranten, huiszoekingen, opgravingen enz. Telkens komt er wel een element naar voren die de zogenaamde vindplaats aanvaarbaar maakt voor nader onderzoek. Maar niks te vinden, nog altijd niet. De zoektocht kan nog wat verder gaan, de verwijzingen ook, de ontleding van de laatste woorden van Arsène Goedertier (1876- november 1934) ook. Voor mij, zoals ik al eens eerder schreef, zijn de "Rechtvaardige Rechters" te vinden bij in een patriciërshuis bij een particulier, met een grote kleerkast. De deur of rug van de kast moet amper 149cm op 55cm groot zijn en zeg nu zelf, de kleerkasten met die maten waren toendertijd te vinden bij Jan met de pet. Ze waren gigantisch en kwamen niet van den Ikea. Tot morgen
Deze 3 gekroonde mannen kwamen zomaar met geschenkjes aangewandeld omdat ze gehoord hadden dat er een koning geboren was. Als kind ging ik op deze dag met een laken rondom mij gedrappeerd en een stok met een ster aan genageld aan bellen bij de buren voor een 'cent' of een karamel. Ik heb nu ook geen snoep meer in huis maar kan toch moeilijk bij de buren aanbellen met mijn stok in mijn handen, draaien aan de ster en het lied van 'Driekoningen' zingen. Wel de 2e strofe want het is solden in de winkels: Driekoningen, Driekoningen, geef mij een nieuwe jurk, mijn oude zit vol gaten, mijn oma kent de maten, mijn opa heeft gespaard en keurig elke knop bewaard.... Het zou wel eens plezant zijn, met een strandmoleke op stap te gaan, door de wind zou het geen moeite kosten om dat te laten draaien. Zingen is natuurlijk wat anders, het zou schrapen, kuchen en kwelen zijn. Ach ja, af en toe moet de fantasie van een kind toch eens komen bovendrijven met het beeld van een oude koningin, eens op stap te laten gaan voor een snoepje of een cent. De apotheose van "Vrede op Aarde" was subliem te noemen, met een totaal onverwachte en hilarische eindsprint. Dertien avonden is er een goed en ontspannend programma geweest, en als het al eens wat minder was, kwam dat op conto van de gasten in de sofa bij Sven. Het is uitkijken of het concept op het einde van dit nieuwe jaar terugkomt. Ik had ook uitgekeken naar de reis van de "Columbus" maar het is nogal een vlak reisprogramma geworden. Ik blijf wel kijken, maar het zijn, zoals gezegd, weeral dezelfde BV's die op de passagiersstoel plaatsnemen en iedere keer weer met hun zelfde verhalen voor de dag komen. Vanuit mijn zetel naar de rauwe natuur en smalle straatjes van de bergdorpjes te kijken, heb ik ook geen kaas gegeten. Ik zal maar zeggen, bij gebrek aan wat beters kijk ik er maar na. Het is dan toch op de VRT en de programma's worden niet constant door reklame onderbroken. Terug naar de orde van de dag. Het is 'code geel' voor de wind, en het is buiten toch van 'mieke hou je vast aan de takken van de bomen..'. En dus kijk ik maar in mijn almanakken wat voor een nieuwigheid er weer voor mij is weggelegd. En ja hoor, Klara spuit weer een nieuwe naam en een weinig alledaags muziekinstrument. De instrumentaliste en componiste is Keiko Abe, een 87 jarige komponiste en marimbaspeelster. Een marimba is een slaginstrument, vergrote xylofoon met houten staven en met mallets worden aangeslagen om muzieknoten te produceren. En mallets zijn houten stokken met bovenaan een pompon. Voor de filosofie laten ze Voltaire (1694-1778) aan het woord met de gevleugelde uitdrukking: Als God niet bestond zou hij moeten worden uitgevonden.
Vanaf vandaag zal het hier wel een gedaver zijn van de legervoertuigen die alle materiaal van Leopoldsburg naar Lombardsijde moeten verhuizen. Tot morgen
Een beetje winters was het deze morgen, maar nu zijn de temperaturen weer positief. Het gaat op en af met het weer. Gisteren een prachtige dag voor de ijsberen in Oostende, vandaag een kletsnatte dag voor de crossers in Dendermonde en in de tussenliggende donkere uren werd er een sneeuwtapijt uitgerold. Ondertussen zijn we al aan dag 5 van het nieuwe jaar bezig en is het eerste weekend al halfweg. Het spreekwoord "de tijd gaat snel gebruik hem wel", is een waarheid als een koe. Het is zo evident dat ik er niet verder moet over uitweiden. Gisterenavond lag ik wel laat in bed. Ik heb eerst gekeken naar de nieuwjaarsconference van "Xander De Rijcke houdt het voor bekeken". Een kritische blik, over de zenders en hun programmatie, over de vele kleine en grote BV's die alsmaar meer deel uitmaken van spelprogramma's, docu's enz en daarmee hun boterham verdienen. Het was te pruimen avondvulling op tv. Daarna naar "Vera" gekeken een 'crimi' die op Ned 3 werd uitgezonden. Ik was behoorlijk moe toen ik in bed kroop en gelukkig kan ik lang genoeg blijven liggen 's morgens en is de hond daarmee akkoord. Ik heb de almanak bekeken van 'Klara' en die voerde zoals gewoonlijk weer een onbekende muzikante ten tonele: Annesley Black. Een vrouw die zich specialiseert in instrumentale muziek en gaande van electronische tot video performancies. Ik heb er eens naar geluisterd, zoals ik altijd doe, op spotify. Maar de voorbije 5 dagen is er geen enkele vrouwelijke componiste of muziekante aan me voorgesteld die me kon en kan bekoren. Nog 360 te gaan, daar zal wel eentje tussen zitten wiens muziek me zal bevallen. Ondertussen zal ik wel wat lezen. Ik ben begonnen aan "De verdwijning van Stephanie Mailer" geschreven door Joël Dicker. Een turf van meer dan 600 blz, wel lichtgewicht in mijn handen doordat ik hem op mijn e-reader kan lezen. Goed geschreven en spannend. Daarna zal ik waarschijnlijk aan mijn gekregen puzzel van 1000 stukken beginnen: de Belgische Kust, stadsplan uit de 18e eeuw. Op zo'n regenachtige dag als vandaag zijn er alleen maar amusementsmogelijkheden binnenshuis. Ik hou dan ook graag wat afwisseling in mijn bezigheden, eens met dit bezig zijn en eens met dàt. Dat doet me het natte en grijze weer vergeten. Tot morgen
Buurvrouw Simonne verhuisde iets meer dan een jaar geleden naar Brugge. Deze week verhuisde ze naar de hemel. De vele klapkes aan mijn poortje plezierden ons beiden en ook de capriolen en salto's van Raziel. Dat is nu eenmaal het leven, spijtig genoeg.
Met 1°C, maar zonder wind, voelt het niet echt koud aan. De winter is wel dichtbij, de sneeuw-en regenzone bevindt zich op een 18 km van mijn huis. Wat de PC toch niet allemaal uitrekend voor mij!!!. Niet de computer zoekt van alles voor mij uit, ook de almanaksamenstellers doen veel zoekwerk in mijn plaats. Het kan niet missen dat een mens een beetje luier wordt, wat lakser ook, omdat heel veel in zijn plaas door anderen gedaan wordt. Op den duur moeten we alleen nog zelf ademen, eten, wat bewegen en worden alle andere menselijke activiteiten voor ons gedaan. Ook 'denken' is een bezigheid die anderen soms voor mij doen en schrijven dan een wonderlijk resultaat neer. Japan is nu niet direct het land waar het feminisme de plak zwaait, maar toch zijn er enkele, zoals Hiratsuka Raichô (1886-1971) die opkamen voor de vrouwenkwestie en een vereniging oprichten "De Blauwkousen". Hun ideeën en inspiratie halen ze uit oeroude teksten om zich tegen het patriarchaat te verzetten zodat de vrouw weer een 'ware mens' wordt en terug in gedachten houden dat "de vrouw oorspronkelijk de zon was". Daar moeten mijn lezers het dit weekend mee doen, want de filosoof heeft een idee dat zaterdag en zondag één geheel is. Denken op zaterdag is rusten op zondag of vice versa. Gelukkig geldt dat niet voor de 'Klara-agenda'. Die beschrijven weer een, voor mij, onbekende componiste/uitvoerster voor de 'viola da gamba' de Antwerpse Leonora Duarte (1610-1678). Zo heeft haar compositie "Sinfonia no 7" heeft de tand des tijds goed kunnen doorstaan. De muzikale joodse familie Duarte was eind 16e eeuw Portugal ontvlucht en vestigde zich op de Meir in Antwerpen ter hoogte van de tegenwoordige stadsfeestzaal. Enkel de hierboven genoemde partituur van Leonora is bewaard gebleven. Tot zover weer mijn weetjes van de dag. Wat valt er nog te vermelden vandaag? Dat er waarschijnlijk in de USA een president aan de macht zal komen met een 'strafblad' en wel de goudgeel gekleurde Trump, met de blonde bles. Nog een verbazend weetje; Bart heeft toch voor alle zekerheid maar de eed afgelegd en de sjerp van burgemeester van Antwerpen, omgord. Het moest eens mislukken dat hij geen premier wordt, dan heeft hij toch die zekerheid al. Op zijn voorziene 'stand-in' kan hij niet bouwen, want Els verwacht een baby van de kamervoorzitter en zal niet al te lang beschikbaar zijn voor de functie. Goed nieuws is er ook voor de Middelkerkse handelaren: op het grondgebied, waar Jean-Marie de scepter zwaait, komen er plots heel wat bewoners bij in Lombardsijde: de militaire basis gaat weer open en wordt bevolkt met militairen die van Limburg naar West-Vlaanderen verhuizen. Tot morgen
Moesten de mensen me nu zien zitten aan mijn bureau, ze zouden denken 'wat voor dringende en gewichtige zaken heeft dat mens allemaal te doen!'. Want ja, mijn desk is bezaaid met mijn onmisbare agenda's die me aan de belangrijke zaken van het leven doen herinneren, zoals een kappersbezoek op de eerste vrijdag van het nieuwe jaar. Mijn weerkerende agenda vertelt me over Leonardo Da Vinci (1452-1519), uitvinder, schilder, beeldhouwer, schrijver en nog veel meer. Hij was evenwel geobsedeerd om een 'vliegende mens' te worden, alwaar hij een constructie in elkaar knutselde die het hem mogelijk zou maken in de lucht te vliegen zoals een vogel en wel met een spanwijdte van meer dan 10 meter. De poging van 'durfal' mislukte. De voorloper van het eenmotorig vliegtuig ging zelfs niet van de grond. Ik moest vandaag, zonder constructie geen moeite doen om vooruit te vliegen, de koude wind nam me zomaar mee naar den dijk. Dan ligt hier ook open, mijn Chinese agenda. Dat geeft me vandaag een gezegde van Lao Zi (°± 571 vC), een stichter filosoof van het taoïsme en zegt me vandaag volgende wijsheid: "uit het Ene komt Twee voort". Dan is er nog mijn nieuwe filosofische almanak die me een wijsheid van Emile Auguste Cartier (1868-1951) ook gekende als 'Alain', voorhoud: "de schrijfkunst gaat aan het denken vooraf". Want zo zegt deze wijsgeer: filosoferen begint met schrijven, want wie schrijft wordt gedwongen vorm te geven aan zijn gedachten. Kortweg wil dit zeggen dat alle schrijvende bloggers filosofen in-de-dop zijn. Vervolgens ligt de almanak van 'Klara' ook op 3 januari open. natuurlijk ook weer met een voor mij onbekende jazz muzikante Yannick Peeters, die bespeelt de cello en contrabas. Want jullie lezen wel goed, Yannick Peeters is een vrouw en geen veldcrosser. Met "Ginger Black Ginger" heeft ze in 2024 haar eerste eigen muzikale project op poten gezet. Dit lees ik allemaal in mijn scheurkalender, want voor mij was en is ze een nobele onbekende en al zeker omdat de jazzmuziek me absoluut niet kan bekoren. Dan zijn er nog de duizende lijstjes die op de PC te vinden zijn, zoals 'woord van de dag', citaat van de dag', verjaardagen en hetgeen er ooit op deze dag plaatsvond.... De heiligen van de dag met op 3 januari zo'n 23 die opgesomd worden. De belangrijkste is wel "Jezus, Zoete Naam". Volgens evangelist Lukas, wordt aan een jongen zijn naam gegeven bij de 'besnijdenis' en zou dat gebeurt zijn, 9 dagen na zijn geboorte, vóór ze naar Egypte vertrokken. Dat was mijn schrijfkunst en nu ga ik over mijn woorden nadenken en naar de Noordzeecross in Koksijde kijken. Tot morgen
Twee januari en business as usual: poetsdag. Ik moet daarvoor weeral dieper in mijn buidel tasten want de dienstencheque gaat met 1€ omhoog en geen belastingaftrek meer. Ik zal dat nu éénmaal vernoemen en vanaf nu nooit meer schrijven want zonder hulp lukt het me toch niet meer. Ik ben tevreden met de dame en voor haar maakt, een euro meer verdienen, een gigantisch verschil. Ja, en voor mij weer wat meer kosten voor mijn levensonderhoud. Dus een herschikking van mijn budget en dat zonder morren. Maar tevredenheid is er vandaag zeer zeker: de zon schijnt!!!. Na de overweldigende triestigheid en somberheid van december 2024, maakt de blauwe lucht me weeral blij en waarschijnlijk iedereen. Zo start 2025 alleszins goed. Gisterenavond heb ik naar "Vrede...." gekeken en daarna om 2024 waardig af te sluiten naar het jaaroverzicht volgens Kamal "Mag ik even?" gekeken en geluisterd. Ik heb bij zijn conferences altijd een gemengd gevoel, van 'knap gevonden' tot 'een beetje plat'. Mijn nieuwjaarsavond was goed gevuld ook met berichtjes en foto's van mijn kroost (14), die samen een pistoletke en sandwich tot zich namen. Natuurlijk zal er ook over hun bevindingen van moeder/grootmoeder over de tong gaan en zullen er uitspraken zijn, zoals ze 'ziet er goed uit', 'ze babbelt nog over vanalles', 'misschien zijn de oren wat minder', 'ze stapt nog overal goed naartoe'....Enfin, ik heb ze gezien en gehoord en net zoals de mater familias, stellen ze het allemaal goed.
Momenteel beschik ik over 4 kalenders. Elke dag zullen ze wel gebruikt worden want voor elke dag staat er een andere wijsheid op de verschillende almanakken. De scheurkalender van Klara, net zoals die van Filosofie, probeer ik niet 'te scheuren' maar heel voorzichtig, dag per dag of dag na dag om te slaan. De vrouwen eerst en dat is die van Klara: Annelies van Parys, een 50 jarige componiste. Er bestaat al een wikipedia-bladzijde over haar, maar ik onthoud voornamelijk dat ze een compositie mocht leveren voor de halve finale van het eerste concours in de 'Koningin Elisabethwedstrijd voor Cello', (2017). Dat zegt toch al redelijk veel over haar muzikale capaciteiten. De titel van het uit te voeren muziekstuk "Chacun(e) sa chaconne". Deze chaconne-muziek is gebaseerd op oude 16e eeuwse muziek, ingezet aan een hoog tempo voor het dansen, maar vaak ook als begeleiding van liederen met ondeugende teksten. De 'Filosofie' houdt het vandaag ook bij de vrouwen, Susan Neiman, een Joods Amerikaanse filosofe en essayiste. Haar werk is voornamelijk een zoektocht naar de wortels van het kwaad en hoe het bestaan van God te rijmen valt met het 'Grote Kwaad' en het 'lijden op de wereld'. "Evil in Modern Tought" verscheen in 2002. Haar laatste boek uit 2019, "Learning from the Germans", "Wat kunnen we van de Duitsers leren?" is een beschrijving en studie van hoe landen omgaan met een 'besmet verleden'. Beide vrouwen zijn de moeite van het kennen waard. Tot morgen
Hallo beste familie, jong en oud. Hallo beste vrienden en vriendinnen. Hallo beste lezers en lezeressen, hallo beste bloggers en blogsters, ik wens voor al mijn bekenden en onbekenden een fantastisch, knus, gezellig en vooral een gezond 2025. Mijn wens voor dit nieuwe jaar, dat in sneltreinvaart naar hier kwam, is een gezegde van C.S.Lewis (1898-1963): "Je bent nooit te oud om een nieuw doel te stellen of een nieuwe droom te dromen". Mijn doel is nog slimmer te worden dat ik al ben en daarvoor zal ik hulp krijgen van mijn nieuwjaarsgeschenken: 2 gekregen en 1 zelf gekocht. De gekregen cadeautjes zijn natuurlijk het waardevolste en daar begin ik dus mee: de scheurkalender van Klara met 365 dagen met iedere dag een 'componiste' op een bladje. De eerste was al goed raak en onbekend voor mij, Errolly Wallen, de eerste zwarte componiste wiens werk op de "The Proms" in Engeland werd uitgevoerd. De oorspronkelijke 'promenade concerten in de tuinen van Londen' is nu een gigantisch festival geworden dat sinds 1895 zijn thuisbasis heeft in de 'Royal Albert Hall' in Londen en sinds 1927 georganiseerd en opgenomen wordt door de BBC. Daarna zwierf dit concept de wereld rond en ook in ons eigenste sportpaleis in Antwerpen. Ik heb dus mijn eerste nieuwe weetje geleerd op de eerste dag van dit nieuwe jaar. Mijn tweede geschenkje dat ik bekeek kwam van mijn dochter: een puzzel van 1000 stukjes van "De Belgische Kust" volgens een 'stadsplan van de 18e eeuw'. Maal ik om stormwind en regen? Nee, want ik heb weeral een bezigheid bij gekregen dat zorgt dat ik het slechte weer niet zie of voel. Het laatste geschenkje deed ik mezelf cadeau; de scheurkalende van de 'Filosofie' voor 2025. Wat geeft de filosoof me op zijn eerste bladje? "Pluk de Dag" aldus Horatius (65vC-8vC) een wijsgeer en dichter uit de tijd dat ik nog een stofke was. Voilà, dat was mijn nieuwjaarsbriefke en mijn eerste schrijfsel in het nieuwe jaar en hopelijk voor mij en ook voor jullie, volgen er dit jaar nog 364 blogjes. Eerst ga ik nu eens uitgebreid baden om alle herinneringen van 2024 die op mijn huid kleven, weg te spoelen. Daarna is het tijd om naar het Nieuwjaarsconcert uitgezonden op TV, naar een klassiek repertoire te luisteren, vooral de luchtige muziek van Johan Strauss Sr (1804-1849) zoals de "Radetzkymars". Tot morgen
Ik heb zojuist mijn laatste goede daad van 2024 verricht: hongerigen spijzen. Het waren een paar culinaire verwendagen met mijn dochter en schoonzoon. Wortel pompoensoep met ballekes gekapt, kip met pepersaus, witloof en kroketten op dag één. Als toemaatje hetgeen er aan zoetigheden in de kast te vinden was. Dag twee, bokes met allerlei soorten toespijs (choco, crunchy speculaaspasta, confituur, kaas en salami). In de namiddag verder smullen van de bodding, gebakken door mijnen schone zoon. 's Avonds de beroemde garnaalkroketten gaan verorberen en een winterwandeling op den dijk om al de kerstlichtjes te zien. Daarna versnaperingen ten huize van pijltje. En deze morgen dus, vooraleer ze richting binnenland vertrokken, vers gebakken croissants. Voila, vanavond vieren ze allemaal de laatste uren van 2024 en de eerste uren van 2025, maar ik zal die rustig in mijn bedstee doorbrengen. Geen feestgedruis voor mij en hopelijk wordt er niet té veel vuurwerk afgestoken. In ieder geval is er in De Panne geen feu d'artifice toegestaan omwille van de wind die deze namiddag in kracht gaat toenemen. Misschien dan ook hier een verbod, alhoewel Jean Marie tegen alle verboden is gekant. De vrijheid van iedereen staat bovenaan zijn lijst. En morgen zal ik dus een rustige eerste dag van het nieuwe jaar meemaken. En wat is er een zekerheid voor 2025? Gas en electriciteit worden duurder doordat de netbeheerders hun prijzen verhogen, proximus verhoogt de prijzen, de zorgpremie vraagt al 64€, niks vermindert in prijs. De levensduurte blijft maar stijgen, met uitzondering van het tolvrij maken van de Westerscheldetunnel. Spijtig genoeg maak ik daar nooit gebruik van. Wat is er nog een zekerheid? Dat Trump weer aan de macht komt!. Hij heeft zijn eerste stap naar 'make America great again' gezet. Terugvordering van de grond die het mogelijk maakt het Panamakanaal te graven. Dat is nu wel Panamamees grondgebied maar volgens de 'gele bles' kan het niet zijn dat de dienstverlening voor de Americaanse vloot en schepen te traag verloopt en nog veel geld kost op de koop toe. Al een eerste oorlogsverklaring en de businessman zit nog niet eens achter zijn bureau in 'The Oval Office'. Wel zal hij als President Elect, naast de huidige president Joe Biden, aanwezig zijn bij de staatsbegrafenis van de 100 jarige Jimmy Carter (1924-2024).
Hoe zal ik mijn eindejaarsuren doorbrengen? Veel muziekprogramma's opnemen die op 'canvas' worden uitgezonden terwijl ik op VRT1 aan het kijken ben naar "Vrede op Aarde". Er is ABBA, Queen, Prince, David Bowie, Nirvana.... Ik heb voor later in het nieuwe jaar weer keuze te over om mijn geliefde muziek te horen op een tijdstip dat ik verkies en niet allemaal achter elkaar. Ze verschillen té veel van genre en de artiesten zijn ook totaal verschillend kwestie van performance. Tot volgend jaar, Tot morgen
Om een beetje kleur te brengen in deze grijze periode gebruik ik maar de titel van de erotische roman van E.L.James: Fifty Shades of Grey. Het is voor de zoveelste dag op rij een grijze hemelkoepel maar er zitten wat nuances in, er zijn zelfs wat wolken te onderscheiden. Ik heb al geleerd om die tiestige eentonige kleur niet meer te zien en andere dingen in het oog te houden zoals bv de vogeltjes en hoeveel stengeltjes van de sneeuwklokjes en krokusjes er nu weer hun kop opsteken. Natuurlijk heb ik ook mijn bezoek dat zomaar gratuite de eentonigheid van mijn bestaan verdrijft. Maar Raziel wil dan ook met alle aandacht gaan lopen en probeert dat op alle manieren te doen, in de gauwte mijn bodding van mijn bord nemen, het afwassponske aan flarden bijten, de kussens uit de zetels te halen, en van al dat geravot ligt hij nu naast mij, een verkwikkende slaap te doen. De slaap van de onschuldigen, moest ik niet beter weten. Het is buiten af en toe wat gemiezer, maar vooral droog weer. Mijn gasten zullen er deze namiddag op uit trekken, richting Nieuwpoort. Langs het strand tot aan de havengeul en dan met de overzet aan de andere oever van de IJzer aankomen. Een mooie wandeling die je dan langs de jachthaven en de vismijn brengt naar Nieuwpoort Stad. Ofwel kunnen ze de retour te voet doen of met de tram, afhankelijk hoeveel goesting ze nog hebben om 6 km te stappen. Gisterenavond was het hier een geslaagde menu met kip in pepersaus, rauw gesneden witloof met mayo en verse kroketten. Het heeft iedereen gesmaakt. Vanavond is het dan de traditionele garnalenkroket gaan eten in de brasserie/resto om de hoek. Thuis nog een gezellige babbel doen en kiezen welk tv programma we met z'n allen gaan becommentatiëren. Waarschijnlijk het "Hoge Noorden" en "Vrede op Aarde". Daarna, als we nog niet moe zijn een ouwe getrouwe detectieve die echt nog niet gedateerd zijn "Colombo" of "Matlock". Dat zal dan wel het einde zijn van de voorlaatste dag van 2024, dag waarop in 1916, Raspoetin (1869-1916) "the Lover of the Rusian Queen", vermoord werd. Die voorgaande zin haalde ik uit het liedje "Rasputin" van Boney M, een discogroep uit de jaren stillekes. Voila, nu ga ik de soep voor mijn gasten terug opwarmen. Tot morgen
Net zoals ik mijn woordenschat al schrijvend en lezend moet onderhouden, zal ik dat ook moeten doen voor mijn gehoor en stem. Luisteren is een moeilijk woord voor mij, altijd al geweest. Ik ben wat koppig, doe graag mijn eigen zin en vind bevelen opvolgen van anderen nogal moeilijk. Allemaal ideale karaktereigenschapppen voor een alleenstaande. Niemand die met mij in discussie treed, tenzij ikzelf en ik ben dan nogal geneigd om mezelf altijd gelijk te geven. Ik heb ook niet graag veel lawaai in huis, de radio zet ik nog zelden aan en naar tv kijken doe ik met teletekst eronder zodat het geluid van de menselijke stem max op geluidsniveau 10 staat. Dat is allemaal goed en wel tot de menselijke stem met zijn verschillende timbres, toonhoogtes en eigenheden in mijn nabijheid is. Dat viel me gisteren op door het bezoek dat ik had en de conversaties die er waren en ik nogal eens 'wablief?' moest zeggen. Ik oefen te weinig mijn gehoor, want ik denk niet dat ik doof aan het worden ben of dat mijn gehoor heel erg aan het afnemen of beschadigd is. Seffens heb ik nog bezoek en zal eens poolshoogte nemen of er iets mankeert aan mijn oren. Het is inderdaad wel zo, dat men alles moet blijven gebruiken en oefenen als je wat ouder wordt: wandelen, trappen blijven doen, met de auto rijden, maar ook mensen te blijven ontmoeten en gesprekken te voeren om ook je stem en taal te blijven oefenen zodat je voor anderen verstaanbaar blijft. Ik ben niet iemand die een babbelke slaagt met mijn huisgenoot 'de hond', die wil toch alleen maar luisteren als het hem uitkomt. Dus het is goed dat er regelmatig eens een buur een klapke doet met mij, of mijn vrienden of mijn kinderen. Leren luidop mijn gedachten te uiten word soms al eens moeilijk omdat ik er te weinig oefening van heb. Toch wens ik niet iedere dag mensen in mijn omgeving te hebben. Ik ben nogal een eenzaat en kan het goed met mezelf vinden. Dat heeft dan wel zijn weerslag op mijn communicatievaardigheden. Op papier ben ik rad van tong en goed van de tongriem gesneden, in werkelijkheid ben ik echt wel te bedeesd om voluit te spreken en ben niet zo ad rem als je uit mijn geschriften zou kunnen vermoeden. Het is dikwijls bij mij van 'dju, dat had ik moeten antwoorden', weliswaar een uur nadat ik had moeten reageren. Ik heb genoeg te vragen aan mijn dochter en schone zoon als ze hier straks toekomen. Ondertussen staat mijn soep te pruttelen, want wat warme dranken zijn met dit weer niet te versmaden. Tot morgen
Eigenlijk kan ik bijna zeggen, het is een dubbele feestdag. Een bijbelse herinnering aan een gruwelijke moordaanslag op al de -2 jarigen door de despoot Herodes De Grote (63vC- 4vC) in het onder Romeinse mandaat gestelde Judea. Gelukkig voor het kersverse gezin waren ze al gevlucht naar Egypte, zodat ze aan de barbarie ontsnapten. De andere kinderkes die ik wil vernoemen en me een feestgevoel geven, zijn mijn kleinkinderen. Zij worden niet bedreigd door tirannen en hun leven is niet in gevaar. Gelukkig maar!. Maar ze doen me wel beseffen dat ik op mijn retour ben. Groot, groter, grootst tegenover een vrouwke dat de 'krimp' niet kan ontwijken. Meer dan 5cm heb ik aan lengte al moeten inboeten. Dat valt des te meer op als al dat kleine grut van weleer hier op bezoek komt samen met hun ouders en allemaal op me moeten neerkijken. Zolang dat het enige is dat me aan wat ouder worden linkt, is het nog niet erg.
Op weergebied blijft de trent 'het mistig zijn' hanteren. Eventjes heb ik rond de middag een echte waterzon gezien, maar binnen de kortste keren was het weer somber, grijs en vochtig. Dat belette de bende evenwel niet om de benen even te strekken. De zee en den dijk blijven nu eenmaal hun aantrekkingskracht behouden, zelfs in lelijke triestige kleuren. Tot morgen
Hoofdkleur grijs en slechte kwaliteit van de lucht, zelfs hier aan zee. Dat is de omschrijving van het mistige en miezerige weer, waar we al een hele tijd inzitten. Ondanks mijn vaccinaties bezorgt me dit weer een kriebel in de keel en wat hoesten. Ik zal straks een fles vliersiroop meebrengen van de winkel en vicks zuigtabletjes. Dat helpt altijd wat en zo niet, zal er vanavond een aspirineke genomen worden. Het begint een beetje op 'mijn systeem' te werken en waarschijnlijk niet bij mij alleen. Gelukkig was er gisteren voor het slapengaan nog een hilarische uitzending van "Vrede op Aarde" na weer een uitdagende uitzending van Bekende Vlamingen. Niets is nog te moeilijk voor al de BV's van tegenwoordig: oceanen overvaren, gedropt worden in 'niemandsland', een hereniging en een gezellige wandeling en babbel van 'ouder en kind', ijsschotsen, koude en sneeuw overwinnen, emigranten naar het noorden en nu dus weer een uitstap naar de hoogste top van Afrika. Telkens moet dat gepaard gaan met forse ontboezemingen, erge levenservaringen, emoties, voorvallen uit de jeugd, verlies van vrienden en familie en dan natuurlijk worden er tranen met tuiten geplengd. Wel was er één aandoenlijk en oprecht emotioneel moment: Soe Nsuki, die voor het eerst een berg kon aanschouwen en meteen de anderen eens onrechtstreeks wees op het verschil van haar jeugd en de bemiddelde Belgische medereizigers. Meestal vind ik dergelijke programma's, een beetje té veel emo-tv is. Er moeten tranen vloeien van verdriet of vreugde, al hun pijnlijke en heerlijke momenten moeten de kijkers leren kennen. Tegenwoordig is dat hét concept om kijkers te binden aan een zender. Waarschijnlijk is dat, psychologisch gezien, ook de beste tijd van het jaar om dergelijke mededelingen en avonturen op het tv-minnend publiek af te sturen. Dezer dagen zijn er ook de namiddag-uitzendingen van heroïsche veldcrossen. Niet de regen maakt de wedstrijd moeilijk en ook geweldig om te zien, maar de modder die ontstaat door de neveldruppels die uren aan een stuk op het veld vallen en de koude temperaturen (al zeggen de meteorologen dat het de normale temperaturen van het jaar zijn). Vandaag zou er de clash ter titanen moeten zijn. Tenminste als Van Aert rij klaar is.
Wie kent Schwarzkopf (1934-2012) nog? Niet de haarproducten, maar Norman jr, de viersterrengeneraal die de Golfoorlog 1990-91 leidde. Een oorlog tussen Iran en Irak, waarin Amerika zich bemoeide (hoe kan het ook anders) vandaar dat deze forse soldaat de leiding had tijdens dit 100 uren durende grondoffensief. Wie heeft er het meest baat gehad bij deze expeditie? De oorlogsverslaggeving was in handen van CNN en meteen werd het een gedegen en geduchte concurrent van andere nieuwsgiganten zoals de BBC. Tot morgen
Een dag om nooit om nooit te vergeten, de geboorte van mijn dochter en ondertussen ook weeral 52 jaar geleden. Die komt met haar man, de laatste dagen van 2024 hier doorbrengen. Ik ben altijd blij dat haar verjaardag toch niet op Kerstmis valt, zo heeft ze toch altijd haar speciale dag en wordt die niet overschaduwd door het feestgedruis voor de verjaardag van Jezus. Gisteren was hier ook een klein feestje door de komst van mijn vrienden. Beiden wel vermoeid door de ontzettend moeilijke en pijnlijke weken, de ene die de pijn daadwerkelijk ondervind, de andere door het lijdzaam moeten toekijken. Maar alles kondigt zich wel rooskleurig aan voor 2025, al kan de behandeling nog wel wat roet in het eten gooien.
Ik heb ook gekeken naar de kersttoespraak van onze Vorst, die inspiratie haalde bij 13-14 jarigen, die eveneens als de rest van de bevolking, de oorlogen en geweld beu zijn. De wens van de koning is natuurlijk ook dat er rap een regering gevormd wordt, zodat ook hij zijn latten onder zijn schoenen kan binden en eventjes van de vorst en sneeuw kan genieten in Zwitserland.
Voor de rest is het op deze Tweede Kerstdag, peis en vree en heel stil buiten. Ik moet nog ontbijten en zal mijn boke eten met een chocoladen figuurtje erbij, speciaal gemaakt bij een meesterchocolatier uit De Pinte. Tot morgen
