. De plechtigheid vond plaats bij de historische koninklijke graftombe in Petra.
Sting was gisteravond een van de artiesten die optrad op het
herdenkingsconcert voor Luciano Pavarotti. De tenor, die vorig jaar
september overleed, werd in de Jordaanse stad Petra herdacht op de dag
dat hij 73 jaar zou zijn geworden.
Naast Sting lieten onder
anderen Plácido Domingo, José Carreras, Andrea Bocelli, Jovanotti,
Zucchero en Laura Pausini van zich horen. Het concert werd mede
georganiseerd door de weduwe van Pavarotti, Nicoletta Mantovani, en de
Jordaanse prinses Haya.
De opbrengst van het herdenkingsconcert gaat naar het vluchtelingenprogramma van de Verenigde Naties in Afghanistan.
Ik ben zo bang Als jij er niet bent voel ik me zo ach, ik weet het niet blijf dan toch, ga niet weg
elke keer komt het terug, dat gevoel niet uit te wissen, dagenlang
tot in het duister van de nacht, beklemmende uitzichtloosheid als een schaduw om mijn zijn
even angstig als verstikkend de gedachte dat je er niet bent of niet meer komt
als de nacht, als mijn laatste adem, als . ach, ik weet het niet
als beeld, dat in mijn hoofd zweeft, mij niet meer los laat beangstigend mij vernietigend, mijn angst in het duister van de nacht verlang ik naar de dag maar het licht maakt me zo ach, ik weet het niet ik ben zo bang, als jij er niet bent.
In het klein van het ontstaan. Smeden wij de zilverdraden van een web. Een web van verlangen, Verlangen wij naar dat gene, Van wat men liefde noemt.
Geweven in woorden, Raken wij soms iemands z'n hart. Stil wachtend, wacht je, Op wat zich liefde noemt.
Liefde zijn onze zilver draden van ons leven. Ons leven in liefde weer gegeven, Door gegeven aan onze kinderen, Weven wij de draden van het web.
Stil zittend, kijken wij naar onze eigen draden. Gespannen en ontspannen wachtend op dat gene, Wat zo aan je voor bij wandelt.
Ga niet wandelen in je eigen web. Een web van woorden, Laten je gemakkelijk verdwalen, En val je te prooi in jouw eigen, Gesponnen web.
Geweven web, bevatten gaten. Zie het niet als kompleet. Het kompleet zijn van je eigen web, Is jou stilte diep in je zelf. Zoek niet haastig naar dat ene, Maar wacht rustig in jouw web
We zijn er niet om gevangen te zitten. Liefde kent zijn vrijheden, Smoor de geliefde niet in zilver draden, Maar laat ze wapperen op de winden de ze jou geven, En laat je dan zweven aan jou zilver draadje.
jij bent het vuur in mijn hart jij bent het beetje hoop in mijn leven jij bent de druppel als ik huil jij jij bent alles en daarom wil ik zeggen IK HOU alleen van jou
Wallen onder m'n ogen. Door zorgen en vervlogen dromen. Ik wou dat ik een knopje had. Een knopje om terug te gaan in de tijd. En dat ene woordje weg te halen. Het woordje pijn.
De knoop van mijn gevoel zat in de war. De uiteinden kon ik niet vinden zonder harten te breken.
Verdriet werd de baas in het gevecht tegen het geluk. De rust is in mijn hart gekeerd als een welkome gast.
Weinigen begrijpen de woorden die mijn stille mond spreken. Omdat ze in dovemansoren belandden. Zij die het verstonden, grepen naar mijn hand om me te laten leven.
Hun namen zijn in mijn hart gegrift als littekens van geloof. Om me te laten herrinneren dat ware vriendschap het kostbaarste bezit is dat een mens kan krijgen.
Engelen in mijn hart Liefdevol en nimmer alleen Engelen in mijn huid Warm en gloeiend als de zon op een zwoele zomerdag Engelen in mijn hoofd Vervuld van gedachten aan jou Engelen in mijn woorden Iedereen deelt in mijn geluk Engelen in mijn dromen Vol liefde voor die ene Engelen in jou En mijn engelen die van je houden .
Ik ben op weg naar de dageraad, het is al laat En ik hoor hoe de klok zijn nieuwe uren slaat De nacht voorbij, leg ik mijn hoofd opzij En ik staar naar de kant, waarin jij in bed bent beland
Ik zie jouw ogen staren, mijn hart komt niet tot bedaren Mooier dan de maan, de zon en de sterren die aan de hemel staan Rusteloos, en toch ook weer vol kalmte kijk ik jouw aan En ik zie in de weerspiegeling van jouw ogen, mijn ogen staan
Blikken gevangen tot een lus, monden openend tot een kus Teder, samen, één, doezelend, niet meer alleen En ogen vallen dicht, dromend van het gevonden licht Op weg naar naar de dageraad, naar de zon in zicht .
zal ik ooit nog eens met jou kunnen praten zonder dat ze er iets achter zoeken zal ik ooit nog eens mijn hartje kunne luchten ik hoop van wel maar op deze manier hoeft het voor mij allemaal niet meer dit doet echt zoveel zeer wetende dat ik nog naar jou toe mag komen maar ik gewoon die stap niet durf te zetten om je aan te spreken en het te vragen of ik je ff kan spreken ik durf dat niet meer zal dit ooit nog eens in orde komen? zal ik ooit nog eens met jou kunne praten zonder dat ik er moet opletten over wat ik praat dat ik gewoon mijn hart trug eens kan luchten bij jou jij was op deze moment de enigen die ik vertrouwde de enige persoon waar ik bij terecht kon eigenlijk da eingiste persoon die me al zo ver had gebracht zo ver naar het einde van deze zwaare tijd maar nu geraak ik alles kwijt en ik weet dat je niet altijd opnieuw wilt beginnen maar op deze mannier kan ik ook niet ùeer verder op deze mannier zak ik gewoon altijd trug in die put .
Jij bent er altijd voor mij, maar als ik denk aan jou lijkt het soms of je niet het gevoel hebt dat ik er altijd ben voor jou, maar ik wil er zijn voor jou, altijd.
The Eagles is een Amerikaanserockband, een van de succesvolste bands aller tijden. De band werd in 1971 opgericht en is anno 2008 nog steeds actief, hoewel met enkele jaren onderbreking. De naam verwijst naar de Amerikaanse adelaar, tevens het beeldmerk van de Verenigde Staten De groep ontstond in het begin van de jaren zeventig in Los Angeles, eerst als begeleidingsband van Linda Ronstadt, maar al snel sloegen ze hun eigen vleugels uit. Hun vroegste muziek was een mengeling van country en bluegrass,
vermengd met de harmonieën van de Californische surfmuziek. Hierdoor
ontstonden gevoelige nummers over relaties, auto's en een zwervend
leven. De pioniers van dit nieuwe genre waren begenadigde singer-songwriters als Jackson Browne, J.D. Souther en Warren Zevon en bands als Buffalo Springfield en Poco.
Uit de subcultuur in en om Sunset Boulevard en The Valley in Los
Angeles die rond deze componisten ontstond, distilleerden de Eagles een
eigen geluid dat synoniem werd met de term Californische countryrock.
Op latere albums van de groep werd de bluegrassmuziek meer en meer
afgezworen en ging men over naar een meer recht-toe-recht-aan
rock-geluid.
Geen van de vier oprichters was geboren in Californië. Gitarist/toetsenist Glenn Frey ontvluchtte de koude winters en de beklemmende muziekscene van zijn geboortestad Detroit en introduceerde een Rhythm-and-blues-geluid. DrummerDon Henley was bijna afgestudeerd in Engelse literatuur. Gitarist/mandolinist/banjospelerBernie Leadon had een passie voor country en bluegrass die een sterke invloed had op het vroege geluid van de band. Bassist Randy Meisner
was een liefhebber van auto's en fietsen en verkeerde eigenlijk liever
bij zijn familie dan dat hij zijn tijd besteedde aan het bespelen van
een basgitaar in een rockband.
De band werd geformeerd in 1971 toen John Boylan
- toen manager van Linda Ronstadt - Frey, Leadon, and Meisner losweekte
van hun bezigheden. Ze misten nog een drummer totdat Frey Henley belde
die hij had ontmoet in The Troubadour in Los Angeles. Twee
maanden lang vormden Eagles de band achter Ronstadt maar na afloop van
deze tournee besloten de mannen een eigen groep te vormen.
Nadat de The Long Run-tour in 1980
was afgesloten werd een tijdlang niets van de band gehoord en hadden
alle leden solocarrières met wisselend succes. In het begin van de jaren negentig werd het album Common Thread ter ere van de Eagles uitgebracht. Een van de makers, Travis Tritt, stond er op dat op de video voor Take It Easy alle leden van de Eagles zouden optreden. Toen de video af was besloten de leden (in 1994) om de band weer bijeen te brengen.
Don Felder werd in 2001 uit de band gezet vanwege contractbreuk. September 2005 kwam dit voor het gerecht.
Hieruit ontstond een live-album getiteld Hell Freezes Over
(naar aanleiding van een uitspraak van Henley die zei dat de groep weer
bijeen zou komen 'als de hel bevriest' - een populaire Amerikaanse
uitdrukking) en een single Get Over It die over hetzelfde onderwerp gaat.
Een nieuwe controverse ontstond nadat de band op 12 september1996 tijdens een optreden voor de Democratische Partij in Los Angeles het nummer Peaceful Easy Feeling opdroeg aan Saddam Hoessein.
In 1998 werd de band opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame en gedurende de ceremonie traden alle zeven leden gezamenlijk op.
Hierop volgden een aantal reunion-tours die vooral opvielen door de hoge toegangsprijzen die alle records braken.
Een nieuw Eagles-album (het eerste studioalbum sinds 1979) krijgt de naam The Long Road Out Of Eden.
Het album kwam uit in oktober 2007. Inmiddels is ook de eerste single
uitgebracht. Het heeft de naam "How Long" gekregen. De single gaat een
beetje terug naar het begin van the Eagles.
Er zijn twee bijzondere dingen te melden over het album. Het eerste
is dat het album enkel nieuwe nummers bevat. Het tweede stond in een
van de verstuurde nieuwsbrieven. Volgens deze nieuwsbrief zou het album
enkel te verkrijgen zijn via walmart.com, Sam's Club, Wal-Mart, en
eaglesband.com.
Ter promotie van het album trad de band op 1 april en 3 april 2008
op in Ahoy Rotterdam als onderdeel van hun 'Long Road Out Of Eden World
Tour'.
'Ik hoop dat er nog veel mooie rollen zijn voor dames die een beetje
beginnen uit te zakken', lacht Vera Mann als we haar bezweren om vooral
nog lang door te gaan met musical. Mann viert op 28 september haar
43ste verjaardag, maar kreeg de mooiste geschenken afgelopen maandag in
Antwerpen: daar kreeg ze twee musicalawards en deelde ze in de andere
vier prijzen voor Mamma Mia!. Wie geeft haar ongelijk als ze zegt 'een verwend mens te zijn'?
Vera Mann woont
en werkt al jaren in Nederland, waar ze tot de absolute top van de
musicalscene behoort. Ze heeft zich de Hollandse assertiviteit eigen
gemaakt, maar eens die barrière voorbij zie je een innemende, geestige
en vlotte vrouw met een zin voor professionaliteit om u tegen te
zeggen. Haar palmares is navenant!
Derde prijs in Vlaanderen in één jaar tijd Dit is waanzinnig! Zoveel prijzen voor Mamma Mia!
is de ultieme droom. Natúúrlijk is Vera Mann in de wolken met zoveel
erkenning in Vlaanderen. Toch heeft Vera lang moeten wachten op
erkenning in eigen land. Dat stak ze vorig jaar door in haar dankwoord
toen ze ook al onderscheiden werd voor de beste vrouwelijke hoofdrol:
De eerste prijs in Vlaanderen sinds twintig jaar!
Maar zie:
het tij kan snel keren. Een jaar later heet het: Mijn derde prijs in
België in één jaar tijd uiteindelijk.' Maar daar bedoelde ik
werkelijk niets mee, hoor, lacht Vera. Ik moet er zelf om lachen. Dat
ik vorig jaar mijn eerste prijs sinds twintig jaar in Vlaanderen kreeg,
was gewoon een vaststelling. Het is natuurlijk prettig om in je eigen
land erkenning te krijgen. Maar die uiteindelijk was een slip of the
tongue.
Hééél veel slagroom Enige vorm van
misnoegdheid is Vera volkomen vreemd. Ik ben een verwend mens. Ik doe
precies waar ik als kind altijd van gedroomd heb, zegt ze. Zon prijs
is de slagroom op de taart, maar het is niet de reden waarom ik dit
doe. Een taart met heel veel slagroom blijkbaar! Inderdaad, héééél
veel slagroom, lacht Vera.
Björn & Benny van ABBA hebben
Vera en de Vlaamse cast aan het werk gezien in Antwerpen. Naar verluidt
waren ze heel erg opgetogen over het resultaat? Vera bevestigt: Ik
probeerde die complimentjes op de avond zelf met een stevige korrel
zout te nemen. Maar één van mijn beste vrienden was toevallig hun
chauffeur de volgende dag in Antwerpen. Hij heeft hen in de wagen
gevraagd of ze de show werkelijk goed vonden. Ze hebben hem bevestigd
dat het één van de meest fantastische én vooral één van de meest
emotionele shows was die ze ooit hadden gezien. Dat vind ik een
geweldig compliment!
"Ik vond ABBA een beetje flauw" ABBA
houdt van Vera, maar houdt Vera ook van ABBA? Nu natuurlijk wel, maar
vroeger was ik niet echt een enorm grote fan, bekent ze. Ik vond ABBA
een beetje flauw, maar naar aanleiding van Mamma Mia! heb ik me
ontzettend verdiept in de muziek en ik moet toegeven dat het allemaal
erg meesterlijk geschreven is. The winner takes it all is een
subliem nummer om te zingen en te interpreteren. Veel hangt af van de
vertolking. Het feit dat Vera er een Musicalaward voor gekregen heeft
spreekt boekdelen.
Nelson en zijn zus Bobbie Lee werden, nadat hun vader overleden en
hun moeder weggelopen was, door hun grootouders opgevoed. Nelson kreeg
vanaf zijn zesde jaar muziekles via een schriftelijke cursus. Hij
leerde gitaarspelen, zijn zus speelde piano. Tijdens hun
middelbareschooltijd leerde Bobbie Bud Fletcher kennen, een violist, en
zowel Willie als Bobbie gingen deel uit maken van Fletchers
muziekgezelschap "The Bohemian Fiddlers".
Na zijn eindexamen moest Nelson in dienst, en hij ging bij de luchtmacht.
Hij verliet de luchtmacht echter al snel in verband met rugklachten. Na
zijn korte diensttijd ging Nelson een jaar naar de universiteit maar
hield ook dat voor gezien. Uiteindelijk werd hij diskjockey bij een
country radiozender in Fort Worth, Texas. Ook zong hij af en toe
country liedjes in de plaatselijke cafés. In 1956 verhuisde hij naar Vancouver, Washington en begon zijn muzikale carrière vorm te krijgen. Hij nam een nummer van Leon Payne
op ("Lumberjack"). De single verkocht redelijk maar brak niet echt
door. Nelson bleef dj-werk doen en zong regelmatig in clubs en cafés.
Hij schreef een liedje ("Family Bible") en verkocht dat voor vijftig
dollar, en dat nummer werd een hit voor Claude Grey in 1960. Het werd naderhand ook door veel artiesten gecoverd en word door velen beschouwd als een gospel klassieker.
Nelson verhuisde naar Nashville (Tennessee) in een poging een platencontract te krijgen. Dat lukte aanvankelijk echter niet. Hij tekende wel een contract met Pamper Music die zijn liedjes wel zagen zitten, maar zijn performance niet. Zo schreef hij onder andere het nummer Night Life voor zanger Ray Price,
een nummer dat als meest-gecoverde countrysong ooit te boek staat.
Nelson ging mee op tournee met Price, als bassist van de toerband.
Gedurende deze periode werden veel van Nelson's nummers hits voor
andere artiesten. Zo zong Billy Walker het nummer "Funny How Time Slips
Away", Faron Young zong "Hello Walls", Roy Orbison zong "Pretty Paper", en (wellicht de bekendste van allemaal) Patsy Cline zong "Crazy". Uiteindelijk sloot Nelson in 1961 een platendeal met Liberty Records
en bracht hij vanaf datzelfde jaar diverse singles uit, waaronder
"Willingly" en "Touch Me" (beiden met zijn vrouw Shirley Collie). Hij
wist deze lijn echter niet voort te zetten en zijn carrière kwam tot
stilstand. Zijn privéleven was destijds ook nogal kleurrijk: hij was alcoholist, verloor baan na baan en werd verschillende keren betrapt op verboden wapenbezit.
In 1965 kwam Nelson onder contract bij RCA Records,
en scoorde hij een paar kleine hits. Hij raakte echter gefrustreerd
door de platenindustrie die hem in een keurslijf probeerde te dwingen,
verbrak zijn contract, keerde de muziekwereld de rug toe en verhuisde
naar Austin, Texas.
Daar aangekomen besloot Nelson, geïnspireerd door de muziekscene
aldaar, weer muziek te gaan maken. Zijn populariteit in Austin groeide
razendsnel, en Nelson kon zijn eigen muziek maken, beïnvloed door rock and roll, jazz, swing en folk. Ook Nelson's levenslange passie voor hardlopen begon in deze periode in Austin.
In Austin tekende Nelson een contract met Atlantic Records. Hij bracht in 1973
een single uit ("Shotgun Willie") die uitstekende kritieken kreeg maar
slechts matig verkocht. Het album "Phases and Stages" uit 1974
(geïnspireerd door zijn echtscheiding) bevatte de single "Bloody Mary
Morning". Na dit album verhuisde Nelson weer van platenlabel en ging
naar Columbia Records. Hier kreeg hij complete creatieve vrijheid over zijn werk. Het resultaat was het immens populaire album Red Headed Stranger (1975).
Hoewel Columbia Records het in eerste instantie niet zag zitten om een
album uit te brengen met slechts piano en gitaar, zette Nelson
(ondersteund door Waylon Jennings) door, en het album werd een enorme hit, deels vanwege de populaire coverversie van het nummer "Blue Eyes Crying In The Rain".
Tegelijk met Nelson behaalde ook Waylon Jennings grote successen aan het begin van de jaren zeventig.
De twee werden al snel in één adem genoemd in een genre dat bekend werd
als "Outlaw country" ("outlaw" vanwege het feit dat het zich niet hield
aan de Nashville-standaard). Nelson's imago van "outlaw" (letterlijk: vogelvrij verklaarde) kreeg nog meer gestalte toen in 1976
hij samen met Waylon Jennings, Jessie Colter en Tompall Glaser het
album "Wanted: The Outlaws" uitbracht. Dit album werd een groot succes
en werd met platina bekroond. Hierna bracht Nelson nog twee albums uit
die beiden de platina status behaalden: "Waylon and Willie" (met Waylon
Jennings), en "Stardust", een album vol met ongebruikelijke, op
strijkinstrumenten gebaseerde popnummers die geproduceerd waren door Booker T. Jones.
Veel critici voorspelden dat "Stardust" Nelsons carrière zou ruïneren,
maar uiteindelijk bleek het één van zijn meest succesvolle albums te
zijn.
Nelson begon in 1979
met acteren. Hij had rollen in "The Electric Horseman", "Honeysuckle
Rose", "Barbarossa", "Red-Headed Stranger", "Wag the Dog" en "Gone
Fishin". In 1986 acteerde hij in de film "Stagecoach", naast Johnny Cash, Kris Kristofferson en Waylon Jennings, waarmee hij later ook de country-supergroep The Highwaymen
vormde. Nelson acteert nog steeds, maar treedt tegenwoordig meestal aan
in kleine rollen. Ook gastoptredens zoals bijvoorbeeld in Miami Vice en The Simpsons gaat Nelson niet uit de weg. Zijn meest recente filmoptreden is zijn rol van Uncle JesseThe Dukes of Hazzard. Ook in de voor 2007 geplande opvolger "The Dukes of Hazzard: Return of General Lee" speelt Nelson mee. in de bioscoop-remake van
In de jaren tachtig had Nelson diverse hits. Hij zong "Always On My
Mind" de hitparades in, en ook het duet "To All The Girls I've Loved
Before" (met Julio Iglesias) haalde wereldwijd hoge hitnoteringen. Ook zijn albums uit deze periode verkochten goed.
Medio jaren tachtig
vormde Nelson samen met Kris Kristofferson, Waylon Jennings en Johnny
Cash de supergroep "The Highwaymen". Ondanks hun enorme succes (platina
albums, wereldtoernees) taande Nelson's populariteit en moest hij het
al snel hebben van liefdadigheidswerk zoals het op poten zetten van de
"Farm Aid" concerten in 1985.
Hij werd ook berucht vanwege zijn excessieve uitgaven: hij bezat een
privé-vliegtuig, een eigen (kleine) stad, een enorm landgoed en een
eigen golfbaan.
In 1990
kreeg Nelson van de IRS (de Amerikaanse inkomstenbelastingen) echter
een aanslag voor achterstallige belastingen en moest hij $16.7 miljoen
ophoesten. Hij kon dit slechts betalen door zijn bezittingen van de
hand te doen. Hij bracht een dubbelalbum uit ("The IRS Tapes: Who'll
Buy My Memories?"), waarvan de opbrengsten rechtstreeks naar de IRS
gingen. Veel van zijn bezittingen werden geveild en verkocht aan
vrienden die het hem vervolgens weer teruggaven of voor een symbolisch
bedrag aan hem verhuurden. In 1993 had hij al zijn schulden afbetaald.
In september 2006 werd Nelson in Louisiana aangehouden voor het bezit van drugs. In de tourbus van zijn band vond de politie 100 gram 'magic mushrooms' en 700 gram marihuana.[1] Nelson werd snel weer vrijgelaten, maar zal zich voor de rechtbank moeten verantwoorden.
In 2005 vormde Nelson samen met twee zakenpartners het bedrijf Willie Nelson's Biodiesel (ook bekend als "BioWillie"). Dit bedrijf verkoopt biologische brandstof aan tankstations. De brandstof wordt gemaakt van soja-olie
en kan in dieselmotoren worden gebruikt zonder dat die daarvoor
aangepast dienen te worden. Nelson maakt ook deel uit van een
adviescommissie die poogt het gebruik van Cannabis
te normaliseren. In 2005 organiseerde Nelson samen met zijn familie een
benefiet-golftoernooi om de problematiek veroorzaakt door illegale
verkoop van softdrugs onder de aandacht te brengen. Nelson lijkt zelf
niet helemaal onbekend met het fenomeen: het gerucht gaat dat hij
tijdens een bezoek aan president Jimmy Carter op het dak van het Witte Huis een blowtje heeft gerookt.
In januari 2005 trad Nelson als slotact op tijdens een benefietconcert waarvan de opbrengsten ($120.000.-) naar de door de tsunami getroffen gebieden in Zuid-Oost Azië gingen.
Nelson is vier keer getrouwd geweest en heeft zeven kinderen. Uit zijn
eerste huwelijk met Martha Matthews heeft hij drie kinderen - Lana,
Susie en Billy (overleden in 1991. Nelson scheidde van Matthews in 1962. Van 1963 tot 1971
was hij getrouwd met Shirley Collie. Dit huwelijk bleef kinderloos. In
1971 trouwde hij met Connie Koepke. Zij kreeg twee dochters, Paula
Carlene en Amy. Het paar scheidde in 1988. Sinds 1991 is Nelson getrouwd met Annie D'Angelo. Ze hebben twee zoons, Lukas Autry en Jacob Micah.
Paul McCartney werd geboren in het Walton ziekenhuis waar zijn
moeder werkte als vroedvrouw, niet ver van zijn ouderlijk huis in Liverpool.
Toen zijn moeder Mary Mohin McCartney in 1956 stierf aan borstkanker,
stortte Paul zich op de Rock 'n' Roll. In 1957 leerde hij via een
gemeenschappelijke vriend John Lennon kennen, werd lid van diens band The Quarrymen en schreef samen met hem, George Harrison en Ringo Starr geschiedenis als lid van The Beatles. Hij schreef veel van het materiaal van de Beatles samen met John Lennon,
alhoewel ze maar af en toe samen een lied schreven - meestal schreef de
een het grootste stuk, en maakte de ander het af. Hun relatie was meer
een wedstrijd dan een samenwerking, maar door een afspraak die ze al
vroeg maakten kregen alle songs voor de Beatles Lennon-McCartney als credit.
Paul werd over het algemeen gezien als de knapste van de vier
Beatles, en had de grootste vrouwelijke aanhang. Er hing echter ook een
gerucht om hem heen, dat hij al in 1966 is overleden. Hij trouwde als laatste van de vier. Hij had een lange relatie met de actrice Jane Asher voordat hij Linda Eastman, een fotografe, ontmoette. Hij trouwde met Linda in 1969. Samen kregen ze drie kinderen: Mary, Stella en James. Linda had al een dochter, Heather, uit een eerder huwelijk.
Een van McCartney's bekendste composities, Yesterday is opgenomen door een recordaantal artiesten, en staat hiervoor genoteerd in het Guinness Book of Records. Andere ballades die ook een universele aantrekkingskracht hebben zijn onder andere Hey Jude, Let it be en The long and winding road.
Nadat de Beatles in 1970 officieel uit elkaar gingen begon Paul onmiddellijk aan een solocarrière en bracht het album McCartney uit met daarop het bekende Maybe I'm Amazed. Daarna volgde het album Ram
dat slecht werd ontvangen. Feitelijk was dit album door zijn low-fi
aanpak zijn tijd ver vooruit en tegenwoordig wordt Ram beschouwd als
één van zijn beste albums. In 1971 richt Paul McCartney een nieuwe band
op: Wings.
Ondanks de vele personele wisselingen was Wings erg succesvol in de
jaren 70. De enige drie constante leden van Wings waren Paul McCartney,
Linda McCartney en Denny Laine. Wings maakte een aantal succesvolle albums zoals bijvoorbeeld Band on the Run en Venus and Mars. Ook werd een aantal grote hits gescoord met onder andere My Love, Live and Let Die, Band on the Run, Listen To What The Man Said, Silly Love Songs en With a Little Luck. Het nummer Mull of Kintyre,
opgenomen als ode aan het gelijknamige schiereiland in Argyll,
Schotland, waar Paul McCartney een huis heeft, werd de grootste hit.
Deze single was de meest verkochte single ooit tot hij in 1984 voorbij
werd gestreefd door Do They Know It's Christmas van Band Aid. Tot op de dag van vandaag blijft Mull of Kintyre één van de meest verkocht platen die niet voor liefdadigheid werd gemaakt. In 1981 hield Wings op te bestaan.
Ook schreef hij nummers met Michael Jackson. Uit deze samenwerking ontstond het nummer The Girl Is Mine. Het nummer belandde op Jacksons album Thriller, en het werd als single meteen een nummer 1 hit. Later maakten de twee nog het nummer Say, say, say waarvan nu verschillende remixes gemaakt zijn.
Paul en zijn vrouw waren uitgesproken vegetariërs en dierenrechtenactivisten. In 1991 introduceerde Linda haar eigen serie vegetarische gerechten op de Britse markt.
Nadat Linda in 1998 was overleden aan borstkanker, trouwde hij Heather Mills,
een ex-model en anti-landmijnactivist in juni 2002. Samen kregen ze op
28 oktober 2003 een dochter genaamd Beatrice Milly. In mei 2006 werd
bekend dat de twee besloten hebben te gaan scheiden.
In 2008 gaat McCartney vermoedelijk weer op wereldtournee - het was
eigenlijk voor vorig jaar gepland maar eerst wilde hij zijn
echtscheiding van Heather Mills afronden. Op 17 maart2008
besloot de rechtbank dat McCartney 24,3 miljoen pond (30,9 miljoen
euro) aan Heather Mills moet betalen. Ook moet hij ten behoeve van de
opvoeding van hun kind 35.000 pond per jaar betalen.
Door de jaren heen heeft McCartney ook werk onder pseudoniemen
uitgegeven. In de meeste gevallen ging het om experimenteel of minder
commercieel werk. In 1968 produceerde hij "I'm the Urban Spaceman" van
de Bonzo Dog Doo-Dah Band. Op het album staat McCartney echter vermeld als "Apollo C. Vermouth".
In 1977 bracht McCartney een orkestuitvoering uit van het album Ram onder de naam Percy "Thrills" Thrillington.
Als Bernard Webb schreef hij in 1966 het nummer "Woman" voor Peter
& Gordon, omdat hij benieuwd was of het publiek een liedje van hem
ook zou waarderen als niet bekend was dat het een McCartney-nummer
betrof. Het nummer werd geen hit.
Onder de naam Paul Ramon (een naam die hij ook af en toe gebruikte
voordat hij met The Beatles doorbrak, en die de inspiratie vormde voor
de naam van de groep The Ramones) speelde hij in 1969 mee op het nummer
"My Dark Hour" van de Steve Miller Band.
In de jaren '90 bracht hij twee experimentele albums uit als The
Fireman, in samenwerking met Youth van (oa) Killing Joke. Met name het
tweede album "Rushes" is zeer geslaagd. Of The Fireman wel echt Paul
McCartney was, was aanvankelijk vrij schimmig: Bandnaam en plaattitel
verwijzen in combinatie met elkander naar het Beatlenummer "Penny Lane"
(`...the fireman rushes in..') Het label, Juggler Records, verwijst
naar het vignet van McCartney Productions Ltd (mpl), waarop een
jongleur staat afgebeeld. Verder staan er enkele vervormde geluiden op
die aan McCartney's stem doen denken en een foto op de binnenhoes van
een naakte dame die erg lijkt op McCartney's dochter Mary. Tijdens de
wereldtournee van 2002-2003 werd muziek van The Fireman gebruikt als
voorprogramma. Tot dat moment was zelfs bij de fans nauwelijks bekend
dat het hier om werk van Paul McCartney gaat.
Bij latere tournees stond de DJ Freelance Hellraiser in het
voorprogramma, die diverse nummers uit de solocarrière van McCartney
Mixte. McCartney en hij brachten in 2005 een dubbel-LP uit vol met dit
soort mixen. Zowel de LP als de artiesten kreeg de naam "Twin Freaks"
mee.
De legendarische rockband Led Zeppelin, die vorig jaar in december één
enkel reünieconcert gaf, gaat dan toch op wereldtournee. Zanger Robert
Plant, die al die tijd de boot afhield, heeft uiteindelijk toch
ingestemd nadat de band had gerepeteerd met een andere zanger.
Repetities met andere zanger Gitarist
Jimmy Page (64), bassist John Paul Jones (62) en drummer Jason Bonham
(42) waren van plan zonder Plant te toeren. Ze hadden zelfs al een
Amerikaanse zanger op het oog, maar uiteindelijk hebben ze Plant toch
kunnen overtuigen. Die was het voorbije jaar op tournee met de
Amerikaanse bluegrasszangeres Alison Krauss, met wie hij het
succesvolle album 'Raising Sand' opnam.
Zomer 2009 "Toen
het tot Robert doordrong dat de band ernstige plannen had om op tournee
te gaan zonder hem, heeft hij de zaak opnieuw overwogen. Hij besefte
dat hij niet zou kunnen leven met de idee niet betrokken te zijn bij de
reünietournee. De band was in de wolken toen hij zei dat hij toch wilde
meedoen", aldus een bron uit de directe omgeving van de band in The
Sun. "Ze zijn nu volop bezig met de toerplannen en willen zo snel
mogelijk van start gaan". De tournee is gepland voor de komende zomer. Led
Zeppelin heeft wereldwijd meer dan 300 miljoen albums verkocht. De band
die eigenhandig de hardrock op de kaart zette, werd in 1968 opgericht.
Toen Stonesgitarist Brian Jones hen hoorde repeteren, merkte hij op dat
hun geluid hem deed denken aan een loden zeppelin, waarmee de groep
meteen een naam had. In 1980 splitte Led Zeppelin na het overlijden van
drummer John Bonham, de vader van huidige drummer Jason. John overleed
aan een overdosis op zijn 32ste.
Petra De Steur (Gent, 20 juni1972) is een Vlaamse zangeres. Zij is sinds 2006 bekend als La Sakhra
Nadat zij in 1988 werd ontdekt, scoorde ze in de jaren negentig als Petra & Co. een reeks hits: Laat je gaan (1989), Jij daar! (1990), Het loze vissertje (1991) en In een klein stationnetje (1992). Petra valt op door haar extravagante kapsels en ingewikkelde dans-routines.
In 1993 en 1999 deed ze mee aan Eurosong maar brak er geen potten. Ze krijgt een flinke dosis kritiek over haar heen. Vooral haar kapsel - het leek alsof er tandpasta in was verwerkt - moest het ontgelden. Na een inzinking kwam zij als enkel Petra in 1996 terug met een gedurfde uptempo versie van Ik leef voor jou, de laatste hit van Ann Christy. Andere hits uit deze periode waren 'k Beloof jou en Vrij (1996), Jij en ik (1997) en Geen denken aan (1998). Daarna deemsterde haar platensuccessen.
In 2000 was ze backing-vocal de Waalse voorronde voor het Eurovisiesongfestival bij zanger Gerlando, maar ook dit was geen succes. In 2006 deed ze opnieuw een gooi naar een eurovisieticket onder de naam La Sakhra, ditmaal met meer succes. In de eerste voorronde werd ze 3de, normaal gezien stopt het avontuur dan maar dit jaar werd er voor het eerst met halve finales gewerkt en mocht Petra toch aantreden in de tweede halve finale die kwalitatief gezien beter was dan de eerste. De vakjury bekroonde haar met de zegepalm en dat deden ook de volgende 3 jury's. De één-kijker gaf haar slechts de 4de plaats maar haar voorsprong was te groot en ze won de tweede halve finale. In de finale moest ze het helaas afleggen tegen Kate Ryan, de euro-jury deed haar een beetje de das om, Duitsland en Israël gaven nog hoge punten maar van Polen kreeg ze slechts 2 schamele puntjes.