.

Linda Marie Ronstadt (Tucson (Arizona), 15 juli 1946) is een Amerikaanse zangeres, die in de jaren zeventig doorbrak met door pop beïnvloede countryrock. Linda Ronstadt is in het bezit van elf Grammy Awards.

Tijdens haar studie aan de Universiteit van Arizona ontmoette ze gitarist Bob Kimmel. Samen trokken ze naar Los Angeles, waar gitarist en songwriter Kenny Edwards zich bij hen aansloot. Gedrieën vormden ze de folkgroep The Stone Poneys. In 1967 nam de groep hun eerste album op. Met het nummer "Different Drum", geschreven door Michael Nesmith, hadden ze hun eerste hitsingle.

In 1968 begon Ronstadt een solo-carrière. In 1971 kwam haar derde album uit, Linda Ronstadt. Haar begeleidingsband bestond uit een groep muzikanten die later The Eagles zouden vormen. In 1974 brak ze door toen ze in de Verenigde Staten een reeks hits scoorde, allen afkomstig van het album Heart Like a Wheel. De single "You're No Good" (een cover van een hit van Betty Everett) werd ook in Europa een hit.

Haar grootste succes kwam met het album Simple Dreams, uit 1977. Het album bevatte onder andere de hits "It's So Easy" (oorspronkelijk van Buddy Holly) en "Blue Bayou" (oorspronkelijk van Roy Orbison). Ook bevatte het album enkele nummers, geschreven door Warren Zevon, en een versie van "Tumbling Dice" van The Rolling Stones. Het jaar daarop bracht ze het album Living in the U.S.A. uit, waarop meer new wave-invloeden te horen zijn, wat onder andere blijkt uit het feit dat er een cover van "Alison" van Elvis Costello op te horen is.

Begin jaren tachtig was Linda te zien op Broadway in The Pirates of Penzance, een toneelstuk naar een operette van Gilbert en Sullivan, en in 1983 in de filmversie van dit stuk. Voor haar rol in het toneelstuk werd ze in 1981 genomineerd voor een Tony Award. Ze nam hierna een reeks van drie albums op met "pop standards" van o.a. George Gershwin, Irving Berlin, Richard Rodgers en Nat King Cole. Op deze albums werd zij begeleid door het orkest van Nelson Riddle.

Eind 1986 keerde ze terug naar de popmuziek. Ze nam met James Ingram de hit "Somewhere Out There" op voor de soundtrack van de tekenfilm Een Avontuur Met een Staartje (An American Tail). Het jaar daarop nam ze samen met Dolly Parton en Emmylou Harris het album Trio op, die enkele Grammys won, een vervolg opleverde (Trio 2 uit 1999) en de hit To Know Him is to Love Him voortbracht. Datzelfde jaar bracht ze een album uit met daarop traditionele Mexicaanse liedjes (Canciones de Mi Padre). In 1989 nam ze het popalbum Cry Like a Rainstorm - Howl Like the Wind op, waarop enkele duets stonden met Aaron Neville. Dit album bracht onder andere de hit "Don't Know Much". Een ander opmerkelijk album is Dedicated to the One I Love uit 1996, waarop enkel kinderliedjes staan.

Op 15 juli 2004 zorgde ze voor enige controverse, toen ze aan de krant The San Diego Union-Tribune vertelde dat de aanwezigheid van een Republikein of een fundamentele Christen in het publiek een schaduw kan werpen over haar plezier in het optreden: "It's a real conflict for me when I go to a concert and find out somebody in the audience is a Republican or fundamental Christian. It can cloud my enjoyment. I'd rather not know."

Linda Ronstadt heeft relaties gehad met enkele beroemdheden, waaronder Jerry Brown, destijds gouverneur van Californië, en filmregisseur George Lucas, maar ze is nooit getrouwd.

.

Espen Lind (Oslo, 13 mei 1971) is een Noorse zanger, songwriter en producer.

Espen Lind werd geboren in Oslo. Toen hij vijf jaar oud was, verhuisde zijn familie naar Tromsø in Noord-Noorwegen. Op zijn vijftiende ging hij in een opnamestudio werken. In 1993 verhuisde hij naar Los Angeles. Twee jaar later bracht hij onder de naam Sway zijn nummer Yum Yum Gimm Some uit. Zijn debuutalbum, MMM Prepared to be Swayed, verscheen in september 1995. In 1996 kreeg hij een platencontract van Universal Music in New York. Een jaar later kwam zijn tweede album Red uit, met de hitsingle When Susannah Cries. Zijn derde album This is popmusic, met de single Black Sunday, kwam in oktober 2000 op de markt. Het was een succes in Noorwegen, maar niet in de rest van Europa. Dit geldt ook voor zijn vierde album April (2005).

Daarna is hij ook nummers gaan schrijven. Zo schreef hij met Lene Marlin de Noorse liefdadigheidssingle Venn voor de slachtoffers van de tsunami in 2004, waarop o.a. Kurt Nilsen meedeed. Ook heeft hij onder meer voor Beyoncé en Atomic Kitten nummers geschreven.

.

Won Ton Ton is een Belgische popgroep die eind jaren '80 van de 20e eeuw een grote hit scoorde in België en Nederland met I lie and I cheat.

Won Ton Ton is de opvolger van de groep Chow-Chow, die halverwege de jaren '80 actief was. Nadat de groep uit elkaar was gegaan, bleef zangeres Bea Van der Maat in de belangstelling staan. Dit leidde tot een nieuw platencontract voor de groep in 1987 onder de naam Won Ton Ton. Hun eerste single I lie and I cheat werd een top-10 hit in België en een top-20 hit in Nederland. De volgende singles Hey Marlene en Can I come near you scoorden veel minder. In 1989 verscheen het debuutalbum van Won Ton Ton, Home.

.

Aretha Louise Franklin (Memphis (Tennessee), 25 maart 1942) is een Afro-Amerikaanse gospel-, soul- en R&B-zangeres.

Als kind zong zij met haar zusters, Carolyn and Erma, in de baptistenkerk waar haar vader dominee was. Haar eerste plaatopnames maakte ze toen ze 14 jaar oud was. Aretha Franklin werd ontdekt door John Hammond en sloot een contract met Columbia Records.

Begin jaren zestig maakte ze een paar liedjes die populair werden, met name "Rock-a-bye Your Baby with a Dixie Melody". Op 3 januari 1987 werd zij de eerste vrouw die een plaats kreeg in de Rock and Roll Hall of Fame.

Na haar vertrek bij Columbia Records sloot ze een contract met Atlantic Records. Haar producer werd Jerry Wexler waarmee ze een paar zeer invloedrijke R&B opnames maakte, zoals "I Never Loved a Man (The Way I Love You)". De stijl van dit lied had veel meer "soul" dan haar eerdere werk. Tegen het eind van de 60er jaren kreeg Aretha Franklin de bijname "The Queen of Soul", omdat ze zo beroemd was geworden en tevens een rolmodel voor de Afro-Amerikaanse gemeenschap.

Aretha Franklin had veel top 10 hits, waaronder covers van andere beroemdheden, zoals The Beatles ("Eleanor Rigby"), The Band ("The Weight"), Simon and Garfunkel ("Bridge Over Troubled Water"), Sam Cooke en The Drifters.

Andere belangrijke hits waren "Chain of Fools", "Natural Woman", "Think", "Baby I Love You", "The House That Jack Built" en "Respect".

Begin jaren tachtig lijkt het alweer voorbij met haar carrière, totdat ze een cover maakt van de Doobie Brothers-hit 'What A Fool Believes'. Vlak daarna is ze te bewonderen in de klassieke John Belushi-muziekfilm 'The Blues Brothers'. Het duurt daarna nog zeven jaar voordat ze de hitlijsten weer haalt, maar dat doet ze dan ook met de gigantische hit 'I Knew You We're Waiting For Me', een duet met George Michael die wekenlang nummer 1 stond in de Top 40. Het nummer werd geschreven door Simon Climie van Climie/ Fisher. In 1994 zong ze nog 'A Deeper Love' voor de bioscoopkraker Sister Act.

.

The Pretenders is een Britse rockgroep rond de Amerikaanse zangeres, gitarist en songwriter Chrissie Hynde, die met een mix van punk, New Wave en popmuziek (voornamelijk in de jaren tachtig) een reeks hits scoorde, waaronder "Brass in Pocket", "Back on the Chain Gang", het kerstnummer "2000 Miles", "Don't Get me Wrong" en "I'll Stand By You".

Chrissie Hynde verhuisde eind jaren zeventig van de Verenigde Staten (Ohio) naar Engeland, waar ze in 1978, in de nadagen van de Britse punkbeweging, the Pretenders oprichtte. De band bestond toen uit Hynde, gitarist James Honeyman-Scott, bassist Peter Farndon en drummer Martin Chambers.

De band nam een versie op van "Stop Your Sobbing" van Ray Davies, geproduceerd door Nick Lowe. Het nummer werd in Groot-Brittannië een hit, evenals de twee volgende singles, "Kid" en "Brass in Pocket". Begin 1980 kwam het debuutalbum uit, Pretenders, dat zowel in Groot-Brittannië als in de Verenigde Staten een grote hit werd. "Brass in Pocket" groeide uit tot een wereldwijde hit.

In de lente van 1981 bracht de band een EP uit, Extended Play, gevolgd door een tweede album, Pretenders II, in de zomer van dat jaar. Toentertijd werd het album niet goed ontvangen door de critici, maar door enkele hitsingles verkocht het album vrij goed. In juni 1982 werd bassist Peter Farndon door Hynde uit de band gezet, vanwege zijn drugsproblemen. Twee dagen later, op 16 juni 1982, stierf gitarist Honeyman-Scott aan een overdosis cocaïne. Farndon stierf in 1983 aan een overdosis, vlak nadat Hynde was bevallen van haar eerste kind met Ray Davies.

Hynde vormde een nieuwe band, bestaande uit haarzelf, Chambers, bassist Malcolm Foster en gitarist Robbie McIntosh (voormalig lid van Manfred Mann's Earth Band). In deze nieuwe samenstelling brachten the Pretenders december 1983 een nieuwe single uit, het melancholische kerstnummer "2000 Miles", gevolgd door een nieuw album, Learning to Crawl, begin 1984.

In 1985 traden the Pretenders op op Live Aid. Hynde zelf was dat jaar te horen op UB40's versie van Sonny & Cher's "I Got You Babe". Op Get Close uit 1986 waren enkel Hynde en McIntosh te horen, de andere bandleden werden ontslagen en ingeruild voor sessiemuzikanten. De single "Don't Get me Wrong", afkomstig van Get Close werd een wereldwijde hit.

Packed!, het album uit 1990, werd geen succes. In 1994 kwam de band weer terug met het commercieel succesvolle Last of the Independents, mede door de goed ontvangen ballade "I'll Stand By You", die veelvuldig op de radio te horen was. Na het live-album The Isle of View uit 1995 werd het stil rond de band. In 1999 keerde de band terug met het album Viva el Amor. In 2002 kwam er weer een nieuw album uit, Loose Screw, op Artemis Records. In maart 2006 is de boxset Pirate Radio uitgekomen.

In 2005 zijn the Pretenders opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame.

.

Paolo Giovanni Nutini (Paisley, 9 januari 1987) is een Schots singer-songwriter. Zijn vader is van Italiaanse afkomst, uit Barga, Toscane en zijn moeder komt uit Glasgow.

Zijn muziek heeft invloeden van onder andere David Bowie, Rod Stewart, Damien Rice, Oasis, The Beatles, U2, Pink Floyd en Fleetwood Mac.

Nutini, die geen muziekles heeft gehad, dacht zijn vader op te volgen in de "fish and chips"-business. Hij werd als eerste aangemoedigd om te gaan zingen door zijn muziek-liefhebbende grootvader en een leraar die talent in hem zag. Hij is van school gegaan om als roadie te gaan werken, en om T-shirts te gaan verkopen voor Speedway (band), hij heeft drie jaar lang de muziek-business leren kennen door middel van live-optredens, alleen en met een band, en heeft gewerkt in Glasgows Park Lane Studio.

Zijn grote doorbraak kwam toen hij aanwezig was bij een concert van David Sneddon in zijn geboorteplaats Paisley aan het begin van 2003. Sneddon was vertraagd, en als winnaar van een popquiz, werd Nutini de kans gegeven om wat liedjes te spelen op het podium terwijl er werd gewacht op Sneddon. De zeer positieve reactie op het optreden van Nutini maakte indruk op iemand uit het publiek en die vroeg aan Nutini of hij zijn manager mocht worden.

Een journalist van Daily Record, John Dingwall, zag het optreden van Nutini op het Queen Margaret Union en vroeg hem om live op te treden op Radio Scotland. Hoewel hij pas 17 was, vertrok Nutini naar Londen, om daar op te treden in de Bedford pub in Balham, terwijl hij zelf nog niet eens legaal alcohol mocht drinken. Meerdere radio- en live-optredens volgden, waaronder twee akoestische live optredens en support-acts bij Amy Winehouse en KT Tunstall. In 2006 was hij onder meer support-act van The Rolling Stones in Wenen.

.

Marianne Faithfull (Hampstead (Londen), 29 december 1946) is een Britse zangeres, die ontdekt is door The Rolling Stones. Ze begon haar carrière in 1964 met het nummer As Tears Go By (geschreven door Mick Jagger en Keith Richards). In Nederland scoorde ze in die tijd (1965) met Summer Nights.

Al snel had ze een relatie met Mick Jagger. Nadat deze relatie uitging, stopte Marianne Faithfull tijdelijk met de muziek om van haar drugsverslaving af te komen. In 1979 kwam ze terug met Broken English, met daarop haar tweede en grootste Nederlandse hit The ballad of Lucy Jordan. In 1981 kwam een derde en vooralsnog laatste single uit: Sweetheart.

In 1994 kwam de autobiografie Faithfull op de markt. Ze was in 1997 te horen op het nummer The Memory Remains van Metallica, waarin ze de achtergrondzang voor haar rekening nam.

In 2002 kwam ze weer met een soloalbum, getiteld Kissin' Time. Dit album werd gevolgd door het album Before the Poison uit 2004. Hits in Nederland leverde deze albums niet op.

Op 14 september 2006 werd bekend gemaakt dat Marianne Faithfull borstkanker had en daarom haar tournee moest afbreken. Op 11 oktober 2006 werd ze geopereerd in Frankrijk. Omdat de ziekte in een zeer vroeg stadium werd ontdekt, was verdere behandeling niet nodig. Inmiddels is ze weer hersteld en heeft ze ook al concerten gegeven in Nederland. Op 26 april 2008 keert ze terug voor een concert in MC Frits Philips in Eindhoven.