.

Willeke Alberti, eigenlijke naam Willy Albertina Verbrugge (Amsterdam, 3 februari 1945) is een Nederlands zangeres en actrice. Ze is een dochter van Carel Verbrugge, beter bekend als de zanger Willy Alberti.

Haar artiestennaam is bijna een echte naam geworden, want de naam staat bij de burgerlijke stand geregistreerd. Ze heet daar: Willy Albertina Verbrugge, zich noemende Willeke Alberti.

Eind 1965 trouwde Willeke met Joop Oonk, basgitarist bij The Jumping Jewels. Uit het huwelijk werd een dochter geboren, Daniëlle, die later zou trouwen met voetballer John van 't Schip. Het huwelijk van Alberti en Oonk eindigde in 1974. Later, (op 24 juli 1976), huwde ze met John de Mol, uit welk huwelijk op 12 januari 1979 zoon Johnny de Mol werd geboren. Ook dit huwelijk hield niet lang stand en strandde uiteindelijk in 1980. In 1983 trouwde ze met met de Deense voetballer Søren Lerby, uit welk huwelijk opnieuw een zoon, Kaj, werd geboren. Lerby en Alberti gingen in de jaren negentig uit elkaar.

Op 11-jarige leeftijd debuteerde Alberti in de musical Duel om Barbara. Haar eerste plaatje dateerde uit 1958, Zeg pappie ik wilde u vragen. Alberti zong daarop een duet met haar vader. In 1963 verscheen haar eerste hit: Spiegelbeeld, goed voor een gouden plaat. Dit nummer is een bewerking van een nummer van George Jones genaamd "Tender years".

In de jaren zestig was Alberti vooral bekend als zangeres. Hits als De winter was lang en Mijn Dagboek klonken door de Hollandse huiskamers. Morgen ben ik de bruid, uit 1965, kan autobiografisch genoemd worden.

Van 1965 tot 1969 had zij samen met haar vader een eigen televisieshow.

In 1970 speelde Alberti een rol in de televisieserie De kleine waarheid, een succesvolle Nederlandse productie van regisseur Willy van Hemert. Zij speelde de titelrol in de speelfilm Rooie Sien (1975). Daarin zingt ze o.a. " Telkens weer".

Nadat zij een aantal jaren uit de schijnwerpers was, keerde Alberti in 1987 terug, en opnieuw werden haar platen met goud bekroond. Een hit uit deze tijd was "Samen zijn", een liedje uit de kinderserie "Pompy de Robodoll". Ook verscheen Alberti weer op televisie en had zij een eigen theaterprogramma. Alberti werkte samen met onder andere Paul de Leeuw, André van Duin en Jos Brink. Alberti deed in 1994 mee met het Eurovisie Songfestival, met het lied Waar is de zon. Ze eindigde zo laag, dat Nederland het jaar daarop alleen mocht toekijken.

In 2004-2005 toerde Alberti met Jos Brink in de musical Hello Dolly door Vlaanderen en Nederland. In hetzelfde jaar kreeg ze de Radio 2 zendprijs uitgereikt in theater Carré.

Alberti staat ook bekend als bontliefhebster.

Alberti is oprichter van de Willeke Alberti Foundation.

Begin 2008 maakte Alberti bekent dat ze vanaf 26 mei te zien zal zijn in de langstlopende soapserie van Nederland, Goede tijden, slechte tijden. Ze vertolkt hierin de rol van Josephine van Wickenrode. Het is niet bekend hoelang Willeke te zien zal zijn.

.

CHIC is een Amerikaanse disco/funk band die in 1976 werd gevormd door gitarist Nile Rodgers en bassist Bernard Edwards. Ze zijn vooral bekend geworden door hun disco songs, waaronder Dance, dance, dance (Yowsah, yowsah, yowsah) (1977), Everybody Dance (1977), Le Freak (1978), I want your love (1978), Good Times (1979) en My forbidden lover (1979).

Nile Rodgers en Bernard Edwards ontmoetten elkaar in 1970. Al snel vormden ze een rock band, The Boys geheten (later The Big Apple Band). Ondanks veel interesse voor hun vroege demo's kregen ze geen platencontract. Platenmaatschappijen haakten af zodra ze erachter kwamen dat de bandleden zwart waren; in die dagen werden zwarte artiesten niet geacht rockmuziek te spelen.

Onverschrokken gingen Edwards en Rodgers door. In 1977 werd Tony Thompson, voormalig drummer van LaBelle en Extacy, Passion & Pain gevraagd om deel uit te gaan maken van de band. Een tijdlang speelden ze als trio voornamelijk covers op kleine optredens. Tot enige tijd later Norma Jean Wright zangeres van de band werd. Zij zong vanaf dat moment op de demo tapes, en op alle nummers van het later dat jaar verschenen eerste album (simpelweg "Chic" geheten).

Het debuutalbum en de singles Dance Dance Dance en Everybody Dance werden onmiddellijk een succes, en Chic trad op als kwartet tot februari 1978. Rodgers en Edwards dachten dat een tweede zangeres zowel visueel als geluidstechnisch beter zou zijn voor de live optredens, en op suggestie van Wright werd haar vriendin Luci Martin in de vroege lente van 1978 lid van de band.

Meteen na de sessies voor hun debuut album werkte Chic aan Norma Jean Wright's eerste solo album. Dit werd uitgebracht in 1978 en het nummer Saturday werd een hit in de Clubs. Het solo project was bedoeld om naast haar Chic werk te doen, maar contractproblemen (Wright's solo album was uitgebracht voor een ander platenlabel) noopten haar de band te verlaten.

Tegen het einde van 1978 bracht de band het album C'est CHIC uit, met daarop het nummer Le Freak. Dit nummer werd als single uitgebracht en was een enorm succes. Het haalde de eerste plaats in de Amerikaanse hitlijsten en er werden meer dan 6 miljoen exemplaren van verkocht.

Het daarop volgende jaar bracht de groep het album Risqué uit, en de single Good Times, een van de belangrijkste singles uit die tijd. Samples van het nummer werden onder meer gebruikt door Grandmaster Flash in "Adventures on the Wheels of Steel" en door de Sugarhill Gang in hun single "Rapper's Delight", die de doorbraak van de hiphop betekende. Het nummer is later nog talloze malen gesampled door diverse hiphop en dance acts.

Tegelijkertijd componeerderen, arrangeerden en produceerden Edwards en Rodgers vele invloedrijke Disco en R&B platen voor andere artiesten, onder meer Sister Sledge, Sheila and B. Devotion, Diana Ross en Debbie Harry.

In de tachtiger jaren werden nummers van de band weinig uitgezonden op de radio, hetgeen uiteindelijk leidde tot het opheffen van de groep. Rodgers en Edwards produceerden afzonderlijk platen voor een groot aantal artiesten. Zo was Rodgers in 1983 de producent van David Bowie's zeer succesvolle album "Let's Dance" en Madonna's doorbraakalbum "Like a Virgin" (1984). Edwards produceerde in 1985 het album van de supergroep Power Station, waarin Thompson drumde en die verder gevormd werd door Duran Duran leden John Taylor en Andy Taylor en zanger Robert Palmer (wiens solo album Riptide het volgende jaar ook door Edwards geproduceerd zou worden). Ook Rodgers was zijdelings betrokken bij het Power Station project. In 1986 produceerde hij (en speelde gitaar op) het album "Notorious" van Duran Duran.

Na een verjaardagsfeest in 1992, waar Rodgers, Edwards, Paul Shaffer en Anton Fig oude Chic nummers speelden voor een dolenthousiast publiek organiseerden Rodgers en Edwards een reünie van de band. Ze namen een nieuw album (CHIC-ism) en single (Chic Mystique) op die beide de hitparades haalden en toerden over de hele wereld, met zowel kritische bijval als zeer enthousiaste fans.

In 1996 werd Rodgers geëerd als "Top Producer in de wereld" door Billboard Magazine. Dat jaar trad hij samen met Bernard Edwards, Sister Sledge, Simon Le Bon en Slash op in een serie herinneringsconcerten in Japan, die een overzicht van zijn werk gaven. Helaas overleed Edwards gedurende de reis aan een longontsteking. Chic toerde wel verder, met nieuwe muzikanten.

In 2002 overleed ook Thompson, aan kanker. Hij werd 48 jaar oud.