Het Summer Sonic Festival in Japan heeft ruim 1,5 miljoen euro neergeteld om de Britse band Coldplay tot één van de hoofdacts te mogen rekenen.

De groep werd in 1978 in Birmingham opgericht door Nick Rhodes en John Taylor. Na een korte periode met enkele bezettingswisselingen (met onder andere Stephen Duffy op zang), bestaat de uiteindelijke band uit Simon Le Bon (zang), Nick Rhodes (keyboards), Roger Taylor (drums), Andy Taylor (gitaar) en John Taylor(basgitaar), geen van allen familie. Hun debuutalbum Duran Duran uit 1981 bevat een succesvolle mix van disco, new wave en op David Bowie geënte pop. Hiermee breekt de groep, mede dankzij sterke singles als Planet Earth en Girls On film, direct door in Engeland.

In 1982 verschijnt het album Rio, waarna ook de rest van de wereld volgt. De van dit album afkomstige single Hungry Like The Wolf betekent hun doorbraak in de VS en de aanstekerballade Save A Prayer wordt een wereldhit. De leden van Duran Duran zijn vanaf die tijd supersterren. Naast de muziek vallen de videoclips op (die veelvuldig door het opkomende MTV worden gedraaid), evenals de tot in de puntjes verzorgde kleding. Met name vrouwelijke tieners staan vooraan bij hun concerten en de Duranmania grenst soms aan hysterie. In 1983 volgen de single Is There Something I Should Know en het artistiek matige album Seven and the Ragged Tiger, met daarop de jaren '80-klassieker The Reflex. De groep gaat op wereldtournee, die wordt vastgelegd op de DVD Sing Blue Silver en de muziekfilm (met bijbehorend live-album) Arena. In 1984 scoort de groep wederom een grote hit met het nummer The Wild Boys, waarna de groep een korte rustpauze neemt. John en Andy Taylor vormen in 1985 samen met Robert Palmer en Chic-drummer Tony Thompson de rockgroep The Power Station (hit: Some Like It Hot) en LeBon en Rhodes stichten de groep Arcadia (hit: Election Day), waarvan ook drummer Roger Taylor deel uitmaakt en waarbij voor een artistiekere aanpak gekozen wordt. Tussendoor heeft Duran Duran met de James Bond-titelsong A View To A Kill een hit en treden ze op op het grootschalige Live Aid-concert in Philadelphia. Eind 1985 wordt duidelijk dat Roger Taylor genoeg heeft van het sterrendom, waarna hij de groep verlaat. Even later vertrekt ook gitarist Andy Taylor om een matig succesvolle solocarrière te beginnen (album: Thunder).

In 1986 nemen de drie overgebleven bandleden samen met producer Nile Rodgers het comebackalbum Notorious op, waarvan de titelsong een grote hit wordt. De piek van hun succes lijkt echter bereikt. In 1988 verschijnt het album Big Thing, dat nog maar een matige respons oproept, en het in 1990 verschenen zielloze Liberty wordt door nagenoeg iedereen geheel genegeerd. De hysterische fans zijn verdwenen en Duran Duran mist aansluiting bij de populaire muzikale trends van begin jaren 1990. In 1993 lijkt het tij te keren; ex-Missing Persons-gitarist Warren Cuccurullo is dan toegetreden als vast bandlid. Met het sterke soft-rockalbum Duran Duran (ook bekend als The Wedding Album) en bijbehorende singles Ordinary World en Come Undone laat de groep zien nog steeds niet uitgerangeerd te zijn. Het succes is echter van korte duur. Het coveralbum Thank You (1995) wordt door critici de grond in geboord. Daarna wordt het kwakkelen. John Taylor verlaat de groep tijdens de opnames van het album Medazzaland (1997), dat door EMI enkel in de VS wordt uitgebracht, waarna het label de groep helemaal laat vallen. Het album met de weinig hoopgevende titel Pop Trash (2000) flopt genadeloos, en de band lijkt veroordeeld tot de casino's van Las Vegas.

Rhodes en LeBon, als enige originele bandleden, besluiten in 2001 de drie Taylors te polsen voor een reünie van de fab five, die hier wel wat in zien. Cuccurullo wordt aan de kant gezet en in 2003 gaat de band in de originele bezetting weer op tournee. De fans van weleer zijn ouder geworden, maar komen en masse naar de reünieoptredens die, bij gebrek aan nieuw materiaal bijna louter uit greatest hits bestaan. In 2004 verschijnt het album Astronaut, dat door pers en publiek goed ontvangen wordt. De single (Reach Up For The) Sunrise wordt zelfs een bescheiden radiohit. In 2005 doet de groep in het kader van de Astronaut-tour ook Nederland aan. Dat de groep moeite blijft houden met het vasthouden van het momentum blijkt uit een teleurstellend optreden op Live 8 in juli 2005. Eind 2005 bezorgt DJ Ferry Corsten de groep een hit met het nummer Fire, dat een sample bevat van het nummer Serious uit 1990. Het nummer Nice van Astronaut verschijnt als download-only single. Ook verschijnt een live-dvd opgenomen in het Wembley-stadium in Londen tijdens de reünietournee. De band is eind 2006 op tournee in Oost-Europa wanneer het bericht naar buiten wordt gebracht dat Andy Taylor de groep wederom heeft verlaten. Naar verluidt kon hij zich niet vinden in de muzikale koers die de groep samen met o.a. producer Timbaland, Nate Hills en Justin Timberlake ingeslagen is. Het eerste product van die samenwerking, de single Falling Down, verschijnt 29 oktober 2007, gevolgd door het nieuwe album getiteld "Red Carpet Massacre" welke in Nederland op 9 november verkrijgbaar zal zijn. Ter promotie van de release van het nieuwe album zal de band in 2 weken, tussen 1 en 12 november, 9 shows houden op Broadway, in het "Barrymore Theatre". Tijdens deze shows zal het album "Red Carpet Massacre"in zijn geheel live gespeeld worden. Verwacht wordt een december tournee in Engeland, gevolgd door een wereldtournee in 2008.

T.C. Matic is een Belgische rockgroep, in 1980 voortgekomen uit het duo Tjens Couter, afgeleid van oprichters Arno Hintjens (zang) en Paul Decoutere (gitaar). Laatstgenoemde werd kort na de oprichting vervangen door gitarist Jean-Marie Aerts, die samen met Arno Hintjens de meeste composities voor zijn rekening nam.

De initialen T.C. in de nieuwe groepsnaam verwijzen naar de samentrekking 'Tjens Couter', het tweede deel refereert aan de Servische surrealistische dichter Dušan Matić.

T.C. Matic mengde diverse stijlen: new wave, blues, funk, hardrock, avant-garde en zelfs Frans chanson. Het resultaat was zenuwachtige grotestadsrock met, ondanks de Amerikaanse invloeden, een Europees karakter. Het geluid van T.C. Matic was begin jaren tachtig uniek te noemen en had een grote invloed op muzikale tijdgenoten, met name in de Benelux.

De vier albums die de groep maakte ('T.C. Matic', 'l'Apache', 'Choco', 'Yé Yé') kregen uitstekende kritieken.

Met 'Oh La La La!' had de groep in 1981 een Belgische hit te pakken die het zelfs vijfentwintig jaar later nog goed doet in discotheken. 'Putain Putain', afkomstig van 'Choco', groeide onder fans uit tot een soort alternatief Europees volkslied.

De groep werd echter vooral geroemd om zijn live-optredens, met de intense voordrachten van Hintjens als middelpunt. T.C. Matic trad in heel Europa op maar een echte internationale doorbraak bleef uit. In 1986 hield de groep, na een teleurstellend verlopen tournee in het voorprogramma van The Simple Minds, op te bestaan.

Arno Hintjens begon een solo-loopbaan als Arno, die wel veel buitenlandse bijval oogstte. Hij werkte nog geruime tijd samen met Jean-Marie Aerts, die vooral als producer de kost verdient (onder andere voor Jo Lemaire, The Scabs, De Kreuners en de Urban Dance Squad), en ook met twee andere ex-T.C. Matic-leden, drummer Rudy Cloet en toetsenist Serge Feys. De Nederlandse bassist Michael Peet vervangt in 1984 Ferre Baelen.

Cameron Diaz (San Diego, 30 augustus 1972) is een Amerikaans actrice.

Cameron groeide op in Californië (ze zat op de zelfde school als Snoop Dogg) en werd op haar 15e al ontdekt door een fotograaf die zorgde voor een contract bij het modellenbureau Elite. Vanaf haar 16e begon ze de wereld rond te reizen dankzij haar contract bij het modellenbureau.

Naar haar carrière als model ging ze acteren. Haar eerste film was 'The Mask', met als tegenspeler Jim Carrey. Deze film zorgde al voor een wereldwijde bekendheid, maar Cameron ging het daar niet bij laten. Zo speelde ze in 1995 in 'The Last Supper' en in 1996 in 'Head Above Water'. Dit was de zekere doorslag naar een carrière in Hollywood. In 1997 mocht Cameron in 'My Best Friend's Wedding' deelnemen. En zo nam haar succes almaar toe. Ze kreeg een relatie met Jared Leto, Matt Dillon en Justin Timberlake met wie ze recentelijk uit elkaar is gegaan.

Kim Wilde (Chiswick, West-Londen, 18 november 1960) is een Brits zangeres en tuinier. Ze werd geboren als eerste kind van Marty Wilde, bekend rock 'n' roll-zanger in de jaren '50 en Joyce Baker, die deel uitmaakte van de Vernons Girls.

Ze verhuisde met haar familie naar de provincie Hertfordshire toen ze negen jaar oud was, en ging naar Presdales School, Ware, waarna ze naar de kunstacademie in St. Albans ging. Ze tekende een contract bij Mickie Most's RAK Records in 1980 nadat ze was ontdekt als zangeres en popster tijdens het zingen van achtergrondvocalen bij een opname van haar broer. Haar eerste single, "Kids in America", werd uitgebracht in januari 1981. Het was meteen een groot succes, nummer 2 in de Engelse singleshitparade en top 5 in heel Europa. In Amerika bereikte de single een jaar later nummer 25 in de Billboard Hot 100, en aan het eind van het jaar stond het op nummer 85 in de year-end Hot 100 chart voor 1982.

Het debuut-album Kim Wilde werd later in 1981 uitgebracht en bracht nog twee hits voort: Chequered Love en Water On Glass. Kim nam nog twee albums op voor RAK Records, waarna ze bijtekende bij MCA Records in de zomer van 1984. Tot dan toe was het merendeel van haar songs geschreven door haar vader Marty en haar broer Ricki Wilde, maar Kim begon nu ook zelf te schrijven en componeren.

De zes albums voor MCA bevatten hits zoals Another Step (Closer To You) (een duet met Junior), You came, Never Trust A Stranger, Four Letter Word, If I Can't Have You (een cover van het Bee Gees-nummer uit de film Saturday Night Fever) en een cover van de Supremes classic You Keep Me Hangin' On - Kims eerste Amerikaanse nummer 1-hit, in 1987. In totaal verkocht Kim wereldwijd meer dan 7 miljoen singles en meer dan 12 miljoen albums, waardoor ze nog altijd Engelands best verkopende solozangeres aller tijden is.

Wilde won in 1983 de Best Female Vocalist Award tijdens de jaarlijkse uitreiking van de British Phonographic Industry Awards en grote hoeveelheden zilveren, gouden en platina albums over de hele wereld. Wilde heeft vijf solotournees gedaan en heeft als 'special guest' van Michael Jackson (1988) en David Bowie (1990) opgetreden.

Wilde sloeg een nieuwe weg in toen ze van februari 1996 tot februari 1997 optrad als Mrs. Walker in de London West End musical-productie van Tommy. Hier ontmoette ze co-star Hal Fowler, met wie ze trouwde op 1 september 1996. Op 3 januari 1998 werd hun eerste zoon Harry Tristan geboren. Twee jaar later, op 13 januari 2000, volgde dochter Rose Elisabeth.

Tijdens haar eerste zwangerschap realiseerde Wilde zich dat ze voor haar kinderen een gezonde leefomgeving wilde creëren. Ze volgde colleges aan het prestigieuze Capel Manor college om tuinbouw te studeren. Toen het Britse TV-station Channel 4 op zoek ging naar talent om een tuinprogramma te presenteren, kwamen ze uit bij Capel Manor, en bij Wilde. Ze werd aangetrokken als designer voor het programma Better Gardens. Een jaar later stapte ze over naar de BBC, waar ze twee seizoenen van Garden Invaders opnam. In 2005 deed zij voor het eerst mee aan de Royal Horticultural Society Chelsea Flower Show, en won een gouden medaille en de titel 'best in show' in de categorie Courtyard Gardens. Ze brengt tevens haar eerste boek uit: 'Gardening with children' (Collins, 2005).

Maar de muziek zat haar intussen nog altijd in het bloed. Op 13 januari 2001 trad ze voor het eerst in vier jaar weer op, als gast in een lokaal liefdadigheidsconcert verzorgd door de ABBA tribute band Fabba. Als gevolg hiervan trad ze aan het eind van 2001 op in de Here & Now Tour, een concertserie rondom de muziek van de jaren '80, samen met artiesten als Paul Young, The Human League en Howard Jones. Dit was zo'n succes dat ze dit de drie jaren daarna herhaalde. Nieuwe muziek was er ook; in 2001 nam ze een nieuwe track op (Loved) voor een compilatie-album, en die track werd onverwacht een hit in België. In 2003 had ze in heel Europa succes met Anyplace, anywhere, anytime, een duet met een ander '80er jaren-icoon: de Duitse zangeres Nena.

In maart 2006 kwam haar eerste boek uit in Nederland: 'Tuinieren met kinderen', een vertaling van 'Gardening with children', dat in 2005 in Engeland uitgekomen was.

Op 8 september 2006 werd een nieuw album uitgebracht door EMI. Het nieuwe album heet "Never say never". De eerste single verscheen in Nederland op dezelfde datum: een nieuwe versie van het nummer You came. In 2007 ging ze voor het eerst sinds 1994 weer op tournee, waarbij ze ook enkele malen Nederland aandeed.

.

Wim Sonneveld werd geboren in Utrecht als zoon van Gerrit Sonneveld en Geertruida van den Berg. In 1922 verloor hij op zeer jonge leeftijd zijn moeder. Na een schooltijd waarin hij steeds de pias uithing had hij een aantal baantjes waarin hij niet goed voldeed.

In 1932 ging hij zingen bij de amateurzanggroep de Keep Smiling Singers, waarna hij in 1934 met Fons Goossens een duo vormde en optrad bij jubilerende verenigingen en instellingen. Later dat jaar ontmoette hij de recensent Huub Janssen met wie hij, na een reis door Frankrijk in 1936, in Amsterdam ging samenwonen, eerst op de Westermarkt, later op de Prinsengracht. In datzelfde jaar werd hij secretaris-administrateur bij Louis Davids, bij wie hij overdag secretaris was en 's avonds kleine rolletjes mocht spelen en chansons kon zingen. In diezelfde periode trad hij op met zijn eigen gezelschap De Rarekiek, waar zijn vriend Huub aan meewerkte. Sonneveld zong in het Frankrijk van 1937 in cabarets van Suzy Solidor en Agnes Capri.

Na de oorlogsverklaring van 1939 keerde hij naar Nederland terug, waar hij toneelrollen had en in de revue van Loekie Bouwmeester speelde. In 1940 trad hij op bij het Theater der Prominenten en speelde bij De Sprookjesspelers van Abraham van der Vies. Hier ontmoette hij o.a. Conny Stuart. In 1943 vormde hij zijn eigen gezelschap, waarvan onder andere Stuart, Lia Dorana, Albert Mol, Joop Doderer, Hetty Blok en Emmy Arbous deel uitmaakten.

De groep werd zeer sterk beïnvloed door het kenmerkende geluid van de Sun Records artiesten uit de jaren vijftig, met name Bill Haley. De Stray Cats hadden aanvankelijk nauwelijks succes in eigen land. In Groot-Brittannië en Europa was echter een ware rockabilly-revival aan de gang, en hun singles scoorden daar dus wel.

Persoonlijke conflicten zorgden ervoor dat de band in 1984 uiteenviel. Phantom trouwde met actrice Britt Ekland en Setzer besteedde veel tijd aan samenwerkingsverbanden met andere musici als Stevie Nicks, Bob Dylan en Robert Plant.

Rocker en Phantom vormden samen met Earl Slick (de gitarist van David Bowie het trio Phantom, Rocker & Slick, en Setzer richtte The Brian Setzer Orchestra op.

De Stray Cats kwamen echter nog diverse keren samen. Dat was al in 1986 het geval, toen de band een CD met covers opnam (Rock Therapy). Deze CD kende slechte verkoopcijfers. In 1989 kwamen ze opnieuw bijeen en namen het album Blast Off op, waarna ze met Stevie Ray Vaughan op tournee gingen. Het contract met EMI was inmiddels beëindigd, en ze gingen met Nile Rodgers de studio in voor hun volgende album Let's Go Faster. Na nog twee albums (Choo Choo Hot Fish en Original Cool) hield de band het weer voor gezien en gingen ze opnieuw uiteen.