De Mastino
De Mastino napoletano stamt uit de tijd van Alexander de Grote,
hij trok met olifanten en molossers (de verzamelnaam voor grote en
zware vechthonden die hun oorsprong vonden in Molossië -Epirus-, de
geboortegrond van de moeder van Alexander) op rooftochten en oorlogen.
De hond stamt uit Napels vandaar de naam en heeft vele ontwikkelingen doorgemaakt tot wat hij nu is.
Kenmerken
Een reu
kan tot 75 cm groot worden en een teef tot 70 cm (schofthoogte). Er
worden bij de reuen gewichten genoteerd van meer dan 90 kg. Ze hebben
enorm veel huid en die is over het gehele lichaam los van de
ondergrond, dit in verband met het oude vechtkarakter dat ze hadden. De
tegenstander kon de Mastino wel grijpen maar raakte daarbij nooit het
spierweefsel maar alleen maar de huid van de Mastino napoletano. De
huid is zelfs zo los dat de Mastino napoletano zich in een gevecht,
wanneer hij door de tegenstander gegrepen is, kan omdraaien en
terugvechten.
Vroeger een vechthond met militaire achtergrond is hij tegenwoordig
een waak- en verdedigingshond bij uitstek en ongeëvenaard in zijn
opdracht. Door zijn zeer evenwichtige aard en onverschrokken karakter
is het dan ook een bewaker van huis en haard bij uitstek. Een echte
familiehond die eenieder die behoort tot het gezin met zijn leven zal
verdedigen als het nodig is.
Als een Mastino vecht dan doet hij dit vol overgave en met een
immense kracht waar geen andere hond tegen bestand is. Daarom werd de
Mastino napoletano in vroeger tijden door de Romeinen ook ingezet om
tegen leeuwen en beren te vechten in de bekende Romeinse arena's.
In Nederland stelde minister Laurens Jan Brinkhorst
van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij in 2002 voor een geheel fok- en
houdverbod in te stellen voor een viertal hondenrassen, waaronder de
Mastino napoletano. Brinkhorst wilde zo ernstige bijtincidenten
voorkomen. Beten van een Mastino napoletano zouden volgens hem kunnen
leiden tot zware verminking of zelfs de dood. Het verbod kwam er niet,
en de opvolger van Brinkhorst, Cees Veerman,
zag niets in het verbod. Zelfs vandaag de dag ( 2007 ) is het een
toegestaan ras en zijn er inmiddels jaren verstreken zonder dat er een
incident met het ras heeft plaatsgevonden. De Mastino napoletano is
geen "aanvalshond" zoals bijvoorbeeld pitbullachtigen
wel zijn. Een goed gefokte en opgevoede Mastino napoletano zal nooit
uit zichzelf aanvallen, wel verdedigen als hij/zij of de zijnen worden
aangevallen. Daarom is het van het grootste belang dat alleen mensen
met goede achtergrond en een gedegen raskennis dit ras fokken en de
eigenaren moeten zich door en door bewust zijn van het gegeven "Mastino
napoletano".
De Mastino napoletano kent vele erfelijke fysieke afwijkingen
waaronder de heupen / ellebogen / entropion / ectropion en het hart. De
gemiddelde leeftijdsverwachting ligt in de regel onder de tien jaren.
Het wordt nieuwe eigenaren aanbevolen zeker het eerste levensjaar zeer
voorzichtig te doen met de lichamelijke beweging van de jonge en
explosief groeiende hond. Met een geboortegewicht van om en nabij de
800 gram gaat de pup in een jaar naar de +/- 50/60 kilogram (
afhankelijk van reu of teef ). Na het eerste levensjaar zijn de botten
van de hond sterk genoeg om het lichaam verder uit te laten groeien
naar de soms wel 100 kilogram, maar voorzichtigheid bij fysieke
inspanningen blijft altijd geboden.
De Mastino napoletano is geen hond om iets mee te gaan doen zoals
het trainen op G&G. Een simpele puppy-training is voldoende, maar
dan wel op een hondenschool waar de instrukteurs het ras kennen en
weten hoe de trainingen te verzorgen, want het karakter van de Mastino
napoletano is met geen enkel ander ras te vergelijken en behoeft
speciale aandacht. Het gedrag van de Mastino napoletano is dus al net
zo bijzonder als alle andere specifieke kenmerken van de Mastino
napoletano.
In Italië wordt de Mastino napoletano als gevaarlijk beschouwd. Het
dier mag daar slechts aangelijnd en gemuilkorfd met het baasje de
openbare weg op. Maar aangezien het zelfs in Italië een uitzonderlijk
ras is, voorbehouden aan mensen met enige "honden-achtergrond" en de
nodige kennis omtrent dit ras, zul je niet vaak een Mastino napoletano
in het openbaar zien. De Mastino napoletano verblijft bij fokkers en
eigenaren meestal op het erf als waakhond en beschermer van huis en
haard. Het is geen ras om er een eindje mee te gaan wandelen.
|
