aantal stappen: 3.025.280 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 251
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
13-12-2023
Met de Sparrentrippers meegedaan.
Het is er toch van gekomen, nog eens meegewandeld op 'n georganiseerde wandeling van de Sparrentrippers. Het is 'n vereniging die ik al ken sinds mensenheugenis. Nochtans was ik wat ontgoocheld betreffende de weersomstandigheden, ik had de bedoeling om in de voormiddag te starten op de langste afstand. Volgens de affiche was er 'n keuze tussen de 4, 8, 12 en 20 km. Maar om die 20 km. af te haspelen, was het best om al in de voormiddag te starten. Je hebt, pauzes - en de heen en terugweg naar huis - inbegrepen, toch gemakkelijk 5 uur nodig voor die afstand. Maar de regen en het gemiezer waren de spelbreker. Je wilt niks op je lijf halen ...
Gelukkig klaarde het na het middageten wat uit en kon ik toch vertrekken naar het cultureel centrum, startplaats van de wandelingen. En wat bleek, van die mooie affiche bleek niets te kloppen, ik had de keuze tussen de 6, 8 en 10 km. Vooruit dan, het werd de 10 km. Als niet-lid betaalde ik 3,00 euro startgeld en ik kon vertrekken. Eerst door de mosselgasse (straatje zo genoemd door de aanpalende bewoners) waar die kleurrijke insectenhuisjes hingen. Vervolgens doorheen De Merodelaan en de Waterstraat om via het verlengde van de Sprokkelstraat het bos in te stappen en de pijlen te volgen. Water loopt er genoeg doorheen de beek. Het parcours dat diende gevolgd te worden, kende ik uiteraard op voorhand niet maar zeker 90% van de afgelegde wegen, doe ik regelmatig aan.
Had het nu toch met het weer te maken, op mijn wandelroute ben ik niet teveel medewandelaars tegengekomen. Enkel die man met zijn honden, één nog snellere wandelaar en 'n koppel, ook met honden. Het was vooral wandelen langsheen de blauwe- en rode route. Vele paden waren erg vettig, goed dat ik mijn hoge wandelschoenen aanhad. Terugkeren deden we via de weiden langsheen Domein Zangersheide en het kasteel in Pietersheim. Van daaruit, was het gewoon het kanaal volgen tot aan dat smalle padje omhoog naar de fiets-en wandelbrug kortbij het eindpunt, het cultureel centrum.
Daar heb ik de vereniging nog wat gesteund door 'n lekker biertje te nuttigen tegen 'n belachelijke prijs. Ook de andere consumpties waren precies aan inkoopprijs.
Op wat licht gemiezer na helemaal op het einde, is het droog gebleven en heb ik weer 'n mooie wandeling gemaakt.
Verdorie, het had niet mogen gebeuren, maar het gebeurde toch ..... Het zou droog blijven tot voorbij het middaguur, voldoende tijd dus om 'n korte fietstocht te maken. Maar bijna thuis zijnde, kreeg ik toch 'n stevige plas water over mij heen, voldoende om er 'n kletsnatte broek en jas aan over te houden.
Maar goed, het belangrijkste is weer dat ik gefietst heb. Ik reed achtereenvolgens doorheen Gellik - Eigenbilzen - Mopertingen - voorbij Hees - Veldwezelt - Maastricht - Neerharen. Ik vertrok dus richting Eigenbilzen waar ik enkele foto's maakte van de kapel O.L.V van Rust, gebouwd in 1875 en herbouwd in 1936. Doorheen het centrum was het rechtdoor tot aan het kruispunt in Mopertingen. Daar fietste ik linksop naar Veldwezelt, het dorp Hees rechts houdende. Tijd had ik nog voldoende, dus 'n passage doorheen Maastricht kon er nog wel bij. Maar juist achter de grens, toch even afgestapt aan de grote steen met zijn zwaarden. Het is 'n herinnering aan de "Slag op de Dousberg en het Lanakerveld", 'n slag die er eigenlijk nooit geweest is. Op 9/10/1568 stonden de legers van Willem van Oranje en de Spaanse edelman - Hertog Alva - tegenover mekaar. De Prins durfde niet, alhoewel hij numeriek meer soldaten had maar 'n mindere gevechtspositie, en de Hertog wilde niet, bang voor 'n nederlaag. Want als de Prins toch slag had geleverd - en gewonnen had - dan was Spanje de Nederlanden kwijt geraakt en zou de geschiedenis er héél anders hebben uitgezien. Van het land België zou mogelijk nooit sprake zijn geweest ....
In Smeermaas ben ik rechtdoor gereden naar het kasteel van Hocht. Het kasteel zelf kun je niet benaderen, wel de toegangspoort. Terugkeren deed ik via het Domein Zangersheide. Op de foto zie je de privé-ingang van de familie Melchior. En juist op dat punt, begon het te regenen, eerst wat druppels, daarna 'n hele bak vol. Voldoende om mijn jas te drogen te hangen.
En morgen ...? Dat gaat van de weersomstandigheden afhangen, ik zou graag willen meestappen in 'n georganiseerde wandeltocht van de Sparrentrippers. Je hebt de keuze uit verschillende afstanden. Hopelijk blijft het droog.
Drie voor de prijs van één, dat was het zowat vandaag. Om 11u45 diende ik op consultatie te gaan bij mijn oogarts en deze namiddag wilde ik gaan schaken. Zo kwam het dat ik vanmorgen tegen 9u00 al op pad was voor mijn enige geregistreerde wandeling.
Vóór de fiets-en wandelbrug ging ik linksaf, het smalle bospadje in, om uit te komen op het jaagpad naar Tournebride. Daar ging ik de tunnel onderdoor om via de Rode Kruisstraat, rechts aan te houden naar het Domein Pietersheim. In de verte heb je het kasteel, maar ik ging gewoon rechtdoor tot bijna aan de Neerharenweg. Op dat pad zie je steeds baasjes met hun trouwe viervoeter. Bijna op het einde ging ik naar links om 'n bospad te volgen, 'n pad dat uitkomt aan de visvijver.
Via de kinderboederij en de blauwe wandelroute, passeerde ik nog aan dat hindernissenparcours. Het is al jaren geleden dat ik daar nog sporters heb bezig gezien, in mijn jonge jaren maakten wij er toch geregeld gebruik van.
Terugkeren deed ik via de Wijnwijk.
En stipt om 11u45 was ik bij de oogarts. Een volle wachtzaal verwelkomde mij. Oei, oei, ik diende ook nog te eten, "het schaken zou zonder mij moeten doorgaan", was ik al aan 't denken. Gelukkig hadden twee patiënten 'n begeleider bij en kon ik eerder binnen dan de dame rechts van mij, die normaal gezien 'n kwartier vóór mij aan de beurt was. Wat daar de reden voor was .... ?
Nadien ben ik toch nog gaan schaken, zij het dat ik iets verlaat was. Maar we hadden tijdens het spel 'n goede babbel bij 'n lekkere pint. Zo kwam het dus dat ik vandaag drie keer gewandeld heb.
Vandaag niks te wandelen of te fietsen, Sinterklaas is geweest en de kleine komt zijn cadeautjes ophalen. Uiteraard wordt er dan wat gespeeld en in de namiddag hebben we ons familiemoment. En de mama en de papa hebben straks 'n rustig moment want Arne blijft bij ons slapen.
Dus geen foto's noch verslag, maar wel 'n reeks oude postkaarten van de gemeente Peer. Peer is 'n stad in het noorden van Limburg. Zij kreeg haar stadsrechten op 9/2/1367 van de toenmalige Prins-Bisschop van Luik. Ik kom er jaarlijks toch wel 'n paar keer per fiets, zei het niet altijd in het centrum zelf, maar toch dikwijls in een der deelgemeentes, zo ondermeer Wijchmaal. Verder heb je ook nog Grote- en Kleine Brogel, Erpekom, Linde en Wauberg. Boven Peer ligt Pelt en Bocholt. Fiets ik bvb. door Wijchmaal, dan kom ik +/- aan 100 km. Zoek ik het wat verderop in Achel, dan rij ik terug via een der deelgemeentes van Peer en kom ik +/- aan 133 km.
Ik heb mij wel flink moeten beperken met die postkaartjes, er zijn er zoveel. En diegenen die ik geselecteerd heb, ik kon absoluut geen keuze maken om er 'n paar weg te laten. Met deze dus, 'n hele reeks. Veel kijkplezier en aan iedereen 'n goed weekend gewenst.
Gisterenavond moest ik toch nog de deur uit, we hadden de wekelijkse redactievergadering van onze carnavalskrant. Soms heb ik 'n chauffeur, maar gisteren was het te voet.
En vandaag, ondanks het grijze weer, toch maar 'n wat langere wandeling gemaakt. Ik heb namelijk 'n koffiekaart in de boekenkerk in Maastricht, 9 kopen en de 10de gratis. Wel, die 10de ben ik deze namiddag gaan opdrinken. Ik vertrok met de bus om aan de Wilhelminabrug mijn wandeling te starten. Het was plezant om in de kerk aangenaam pianomuziek te horen, het was er dan ook méér dan vol. Voordien was ik ook even langs de wekelijkse markt gelopen.
Om mijn wandeling wat langer te maken, ben ik de Sint-Servaesbrug overgestoken om via het stadsdeel Wijck, mijn route verder te zetten naar de Noorderbrug toe. Ik passeerde daarmee het rangeerstation van Maastricht, eerst van kortbij, daarna 'n foto gemaakt vanop de brug. En dan was het gewoon het fietspad volgen langsheen dat witte huis naar Smeermaas toe. Via de tunnel met zijn graffiti was ik rap terug in Lanaken. Het begon al wat te schemeren, de Kerstverlichting komt dan helemaal tot zijn recht.
Morgen valt er niks te sporten, onze Arne komt zijn Sinterklaascadeautjes halen en hij blijft ook 'n nachtje slapen.
En ja, zoals jullie in de titel zagen, mijn doelstelling 2023 op wandelgebied is bereikt, de 2.000 km. zijn overschreden.
Een mens voelt zich soms heel actief, vandaar dat ik deze morgen de laatste bladeren bijeen heb geharkt om ze daarna op de composthoop te leggen. Het zal de laatste keer geweest zijn dit jaar.
En na de koffie was er tijd voor 'n wandeling. Vandaag had ik 'n doel, ik diende 'n map terug te brengen bij de rechtmatige eigenaar. In die map zaten stamboomgegevens van zijn en andere families. Altijd interessant dus om mogelijke links met mijn familie te achterhalen.
Ik vertrok via mijn geboortestraat, de Wijngaardstraat. Jammer genoeg was Louis niet thuis, de map belandde dus in zijn brievenbus. En dan ging het richting Pietersheim, eerst doorheen het verlengde van de Sportstraat en daarna langs de grachten omheen de burchtruïne. Via de mooie dreef, rechtsaf naar de tunnel onder de weg Lanaken - Maasmechelen. Vervolgens de brug in Tournebride over om langs het onverharde pad langs het kanaal, terug te keren.
Ten slotte maakte ik nog 'n laatste lus doorheen het voormalige park van het college waarbij ik passeerde langs een der oude brugjes. Het park zelf heb ik nog meegemaakt in zijn glorietijd. Toen was het 'n mooi stukje natuur achter het college en het verblijf van de paters en broeders. De laatste pater en broeder, zitten nu in het rusthuis in Lanaken. En het college zelf, dat is ook geen lang leven meer beschoren, alle scholen van Lanaken krijgen hun nieuwe bestemming op het voormalige grondgebied van de Paters van het Heilig Hart. Een volledige nieuwbouw dus.
Voila, mijn sportieve prestatie van vandaag zit er weer op. Het was 'n mooie wandeling met veel zon. Daarna 'n lekker middagmaal en deze namiddag ga ik mij verder verdiepen in 'n goed boek.
Gaan fietsen of toch maar niet, .... het bleef deze voormiddag door mijn hoofd razen. Het is lang grijs en kil gebleven om uiteindelijk iets na het middaguur, 'n beetje op te klaren met af en toe 'n streep zon. Ik ben dus gaan fietsen.
Met de stadsfiets richting Briegden waar ik al direct 'n grote groep schaapjes en geitjes de tallut zag afgrazen. In Kanne was ik fietser 41. Ik passeerde daar omstreeks 13u15, véél fietsers zijn me daar dus niet voorgegaan vandaag. En dan naar de sluis van Lanaye waar ik rechts aanhield, naar het dorp Lanaye. En tja, wat verderop richting de Maas, daar gebeurde het wat ik in mijn titel al aanhaalde, voet aan de grond zetten. De schaapjes palmden het hele fietspad in. Gelukkig verloor ik er niet te veel tijd, wat verderop werden ze links 'n weide ingestuurd.
Bijna had ik 'n tweede oponthoud, aan de andere kant van de brug over de Maas, op grondgebied Moelingen, had zich 'n zwaar ongeval voorgedaan. De politie en 'n takelwagen waren ter plaatse. Twee auto's dienden te worden getakeld. Maar goed, ik mocht langs, nu richting Eijsden. Daar ben ik nog eens gestopt aan het kasteel. Het dateert van 1636.
Om niet rechtstreeks naar Maastricht te moeten fietsen, maakte ik nog 'n ommetje via Gronsveld. Zo rij je in feite onder Maastricht door en heb je rechts mooie vergezichten. Onderweg kwam ik ook nog dorpsgenoot en ultra-fietsfan Jo tegen. Mijn laatste kilometers gingen via de Noorderbrug en Smeermaas. En in Lanaken liet ik mij ene lekkere Duvel smaken.
Je hebt zo van die momenten dat het precies kouder lijkt dan op andere dagen. Was het werkelijk kouder of kon ik er vandaag misschien minder tegen, ... who knows? Feit is dat ik mij toch al had voorgenomen niet al te ver te gaan, gewoon even langs het kanaal.
Ik vertrok in de richting van de sluis om aan Sappi 'n foto te maken van de opslag van zand en grind aan de overkant en die oude verweerde reddingsboei. Onder de brug van Briegden doorwandelend, wat verderop rechts afgeslaan, bergop naar het oude treinspoor. Via de velden omheen sportoase, terug naar huis.
Het had dus vandaag niet veel om het lijf, dat moet ook niet, gisteren tijdens mijn fietstocht al voor voldoende energieverbruik gezorgd. Deze namiddag met de benen omhoog, naar de koers kijken en het ons gezellig maken.
Het is geen zicht, ik weet het, ... maar het was wel lekker warm aan de oren. Op die manier bleef mijn muts strak om de oren zitten, en dat was toch de bedoeling. Sorry dat ik enkelen onder jullie heb afgeschrikt.
Maar goed, het ging vandaag droog blijven met niet te veel wind, ideaal dus om te gaan fietsen. Ik prefereer in deze tijd de stadsfiets, zeker omdat ik veel bossen zou gaan doorkruisen. Ik vertrok richting Zutendaal met 'n eerste korte stop aan de grot in Wiemesmeer. Er waren vandaag geen bedevaarders, het café er tegenover had des te meer klandizie. Vandaar ging het naar de Molenvijvers in Genk waar ik die draaibrug over moest.
En dat Genk 'n mijnverleden had, dat zie je aan de verschillende terrils, oa. die van Zwartberg waar ik langs fietste. De mijn van Zwartberg werd in 1925 in bedrijvigheid genomen en al op 10/10/1966 gesloten wegens de torenhoge kosten en tekorten. Vandaag heb ik grotendeels gefietst doorheen de bossen en dat zie je aan mijn tempo, 'n stuk trager. Het was op vele plaatsen toch voorzichtig zijn met al die afgevallen bladeren.
Na 35 km. was het tijd voor 'n koffiepauze en die vond ik in het station van As. Een goed verzorgde locatie en vriendelijke bediening - het is er ooit anders geweest - en het was er tevens goed warm. Maar al dat goeds heeft blijkbaar zijn prijs: 'n gewone tas koffie met 'n simpel koekje kost er 3,00 euro. Wij zijn dat niet gewoon. Maar geen gezeur, het deed deugd.
En het was al effe geleden, maar vandaag wilde ik die toren in As nog eens beklimmen en boven wat foto's nemen. Met gezwinde moed naar boven, maar ... die trappen bleven komen .... geen probleem, ik kan wat hebben. En uiteraard, het uitzicht was adembenemend.
Terugkeren deed ik via de Salamander in Maasmechelen. Daar was het rond de vele wandelaars slalommen. Mijn laatste foto nam ik op weg naar Opgrimbie, op 'n stuk van een van de vele mountainbikeroutes. In gestrekte draf ging het tenslotte huiswaarts, het begon al 'n beetje te schemeren en ik wilde absoluut thuis geraken vóór het invallen van de duisternis.
Een lekkere douche en avondmaal later, voelt deze fietser zich weer helemaal ok.
Het was wel fris deze voormiddag, maar dat kon mij toch niet weerhouden om 'n mooie wandeling te maken. Ik wilde nog eens doorheen het bos naar Gellik gaan. Het was wel effe met mezelf overleggen over het te nemen traject. Tja, ik kan tegenwoordig vrij accuraat berekenen hoeveel tijd ik denk nodig te hebben om die wandeling te maken. Je moet enerzijds rekening houden met het moeilijkere parcours in het bos en anderzijds werd ik geacht om nog te tafel te dekken voor het middagmaal (lees: op tijd terug thuis zijn).
En eens mijn beslissing genomen, kon ik vertrekken via de Bosstraat en de Smeetsstraat. In het verlengde van die laatste straat, stapte ik het bos binnen. Door al die afgevallen bladeren zie je niet veel paddenstoelen meer, maar die rode zwavelkoppen kon ik toch nog ontdekken. Dat de grond verzadigd is met water, dat zie je op meerdere plaatsen in het bos. Ik volgde gewoon recht toe - recht aan mijn weg om uiteindelijk uit te komen op het fietspad Zutendaal - Gellik.
Via de Zilverdennenlaan en het voormalige klooster, wandelde ik terug huiswaarts langsheen de sportoase. Op dat pad is het vrij vettig. De afgevallen bladeren vormen 'n smurrie op de weg. Dat komt omdat op die plaats, de zon nauwelijks kan schijnen en daardoor steeds vochtig blijft. Het is er dan ook oppassen voor de fietsers die er langs moeten.
Zo dat was mijn geregistreerde wandeling, deze morgen was ik al naar de bakker geweest en seffens ga ik nog op ziekenbezoek bij mijn onfortuinlijke vriend. De dag is weer goed gevuld.
Mijn chef-kok zag het vandaag niet zitten om te kokkerellen, dus werd het 'n etentje op verplaatsing. Het was alweer effe geleden, het mocht dus wel. Maar eens terug thuis, was er toch die drang om de benen in beweging te zetten.
Ik had geen afgelijnd plan, het was dus gewoon mijn neus achterna. Ik vertrok over de fiets- en wandelbrug richting Smeermaas. Ooit zou dit gehucht Semermaes geheten hebben. Aan de brug ging ik linksaf, langsheen de Zuid-Willemsvaart. Momenteel zijn er ingrijpende werken bezig aan de linker talut. Het is er fijn wandelen, zo kom je voorbij het kasteel van Hocht. Nu met de afgevallen bladeren, heb je 'n min of meer goed zicht op het kasteel. Het huidige gebouw dateert van het 3de kwart van de 18de eeuw.
Op het einde van het pad, de plaats waar het Verbindingskanaal en de Zuid-Willemsvaart in mekaar vloeien, nam ik nog 'n foto van dat witte huis in de verte en de kerk van Neerharen. Aan de sluis van Neerharen, was het tijd om huiswaarts te keren, linksom dus richting Pietersheim. Daar nam ik nog 'n foto van de toegangspilaren en de speling van zon en wolken.
Ik heb mij niet gehaast, maar ik merkte wel dat ik geen seconde te vroeg ben toegekomen thuis. Zoals gewoonlijk doe ik mijn schoenen uit voor ik de woning betreed, en die handeling was nog niet voltooid of het begon al te druppelen om effe nadien over te gaan in 'n fikse regenbui. Van geluk gesproken.
Morgen kan het zijn dat we gaan shoppen in Maastricht.
Na die zondvloed van gisteren, kon ik dit vandaag wel hebben, 'n aangename fietstocht. Het was droog, weinig wind en af en toe de zon, genieten dus. Uiteraard had ik mij warm gekleed, 'n muts op het hoofd en daar bovenop mijn fietshelm.
Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen naar Munsterbilzen. Daar 'n eerste stop aan het voormalige Psychiatrische ziekenhuis. Dan ging het naar Bilzen om 'n redelijk lang fietspad te nemen langsheen de autostrade (foto met grijze en gele paaltjes). In Beverst zag ik een van de vele kapelletjes die ik vandaag weer tegenkwam, maar het hoogtepunt van mijn tocht, dat zag ik in Schoonbeek. Je moet er heen over 'n onverhard fietspad, maar eens het kasteel in zicht komt, kun je niet anders dan afstappen en wat foto's nemen. De oudste delen dateren van ergens in de middeleeuwen. In 1333 viel het kasteel onder het Graafschap Loon.
Na Beverst, fietste ik naar Zutendaal. Ik had goesting aan 'n goei tas koffie. Die vond ik in 't Zutendalertje. Kostprijs voor hetgeen jullie op de foto zien: 2,30 euro!! Vervolgens ging ik naar de Duivelsberg in Opgrimbie, het centrum van dit dorp om tenslotte via Rekem en Neerharen terug huiswaarts te keren.
De laatste foto maakte ik in onze tuin. Zo, mij nu klaar maken voor het warm avondeten. Daarna, 'n laatste groet gaan brengen aan mijn voormalige buurvrouw. Zij is in de leeftijd van 98 jaar overleden.
Regen, regen en nog eens regen, het houdt maar niet op. Vanmorgen bij het ontbijt stelden wij ons de vraag of we voor ene keer eens brood uit de vriezer zouden halen, zowel voor vanavond als voor morgenvroeg. Uiteindelijk moet je toch af en toe eens het ingevroren brood vervangen. Maar bij het bekijken van de buienradar zag ik dat er toch even 'n klein droog moment zou zijn. Wassen en aankleden dus en de krant zou voor daarna zijn.
En wel, ik ben droog tot bij de bakker geraakt, maar op de terugweg - die ik wat langer wilde maken - begon het toch te regenen. Gelukkig had ik mijn paraplu bij. Veel foto's heb ik derhalve niet kunnen maken. Eerst 'n foto van de ingang van het Uilenspiegelpark en op de tweede staat het gedenkmonument van Henri Giddelo, bevelhebber-kapitein-commandant van de troepen in Lanaken op 10 mei 1940. Op die eerste dag van WO II hebben de Duitsers de kazerne gebombardeerd en samen met heel wat manschappen, is de bevelhebber gesneuveld. De straat waar ooit de kazerne stond, is genoemd naar zijn bevelhebber.
Ik heb nog even de boot afgehouden of ik al dan niet ging schaken, maar het aanhoudend gedruppel op ons afdak, deed mij inzien dat ik de wandelafstand tot het Dienstencentrum, nooit droog zou kunnen overbruggen. En daar met vochtige kledij gaan schaken, dat zag ik niet zitten, spijtig maar helaas.
Morgen zou het 'n droge dag worden, dan bekijk ik het me wel wat er aan mogelijkheden zijn om buiten te zijn.
Leve de droge periodes, ze zijn schaars momenteel en dus moet ik er ten volle van profiteren. Gezien er op zondag geen krant is, was ik al om 8u15 op pad. Ik had mij vanmorgen beperkt tot 'n kattenwasje, uitgebreid badderen en mijn wekelijkse scheerbeurt (sinds ik met pensioen ben, hoeft dat niet meer alle dagen), dat was iets voor ná de wandeling.
Ik vertrok eerst langsheen die grazende paarden om vervolgens richting Pietersheim te wandelen. De herfstkleuren zijn nu prachtig, langsheen de grachten, met zicht op de ruïne en daarna de mooie dreef en zijn toegangspilaren.
Vandaag had ik nog eens goesting om doorheen de Goudkust te stappen. Ooit stond het in de krant dat vele villa's in deze wijk te koop stonden. Dat is nog steeds zo, vele eigenaars zien hun kinderen vertrekken en ze blijven achter met 'n immens groot huis. Door de crisis in de bouwsector zijn er nu maar weinig gegadigden om zulke grote villa's en de bijhorende gronden te kopen.
Terugkeren deed ik via de Neerharenweg. Auto's kunnen (mogen) er niet passeren. Dat is natuurlijk goed om het sluikverkeer tegen te gaan. Deze straat is overigens ook het vertrekpunt van veel fietstochten. En die zwammen, ... dat zijn nevelzwammen. Voila, mijn wandeling zit er weer op, de doelstelling van 2023, 2.000 km. wandelen, komt nu wel héél dicht bij.
Wat deze namiddag nog gaat brengen, dat laten we aan het weer over. Mogelijk gaan we de plaatselijkse economie nog wat steunen. En morgen wordt er weer geschaakt. We krijgen twee nieuwe leden, 'n patiënt van het OPZ-Rekem en zijn begeleider.
Vandaag wilde iech nog ins op en aaf wandele nao Mestreech. Het waor al effe geleije. Sorry mensen voor mijn dialect, ik moet wat oefenen voor onze carnavalskrant die volledig in het dialect geschreven wordt. Ik wilde eigenlijk zeggen dat ik nog eens naar Maastricht wilde wandelen, op en af.
In de voormiddag naar de bakker en mij wat bezig gehouden, na het middagmaal op pad. Ik vertrok langs het voormalige douanekantoor. Ik heb daar nog 'n mooie anekdote over. In mijn kindertijd gingen wij (mijn ma, grootmoeder en ikzelf) regelmatig met de bus naar Maastricht om er allerlei inkopen te doen. En bij terugkeer aan de grens, kon je er geheid van op aan dat de douaniers de bus instapten. Hoe het kwam, dat wist ik toen niet, maar telkenmale pikten ze er 'n aantal dames uit die ze in hun kantoor, naast de kachel lieten plaats nemen. De dames in kwestie hadden uiteraard boter gekocht en onder hun kledij verstopt, hopende dat ze niet werden uitgekozen om mee te gaan. Je kon wel vermoeden wat er dan met die boter gebeurde ... Was het te merken aan hun gedrag of schuldgevoel? Feit is dat ma en grootmoeder nooit in die situatie verzeild geraakt zijn. En natuurlijk, ... ook zij kochten toen als eens boter in Maastricht.
Via het mooie fietspad was ik al rap aan de Noorderbrug en even verder aan 'n brugje over 'n plas water. De foto van Loods 5 maakte ik aan de buitenkant. Wil je er binnen inkopen doen, dan moet je toch wat tijd uittrekken, je bent er niet op 'n scheet terug buiten. Mijn koffie dronk ik in "De Gedeelde Weelde".
Terugkeren deed ik via de kleine grens, langs de Maas dus. Eerst voorbij de Bosschersluis en daarna langs de plaats waar je kunt wonen op het water. Ze zeggen wel eens woonboten, maar dit lijkt meer op 'n echt huis. Bijna in Smeermaas aan de Maas, nog 'n laatste foto van een der oude huisjes, juist voor de grens. Ik heb 'n zwak voor die oude huisjes, zeker als ze zo goed onderhouden zijn.
Bijna terug in Lanaken-centrum, nog 'n groot oponthoud tegengekomen. Een goede kennis wandelde voor mij op en we hebben ter plaatse en nadien samen nog opwandelend, heel wat afgebabbeld. Zij is 'n echt spraakwaterval, maar eentje van het goede soort en het was dus aangenaam haar nog eens ontmoet te hebben.
Het is vandaag de stadsfiets geworden. De wegen waren wel droog, maar de richting die ik had gekozen, ging over verschillende paden waar vermoedelijk nog veel afgevallen bladeren liggen. En kletsnatte afgevallen bladeren, dat gaat niet niet samen met de dunne bandjes van een koersfiets.
Het zag er even naar uit dat we de zon niet te zien zouden krijgen, de hele voormiddag is het grijs en kil gebleven. Ik heb daarom er maar van geprofiteerd om nog wat afgevallen bladeren in mijn tuin en oprit, bijeen te harken. Tien volle kruiwagens heb ik afgevoerd naar de composthoop. Tegen 12u30, na het middagmaal, begon de zon er eindelijk door te komen, niet helemaal van harte, maar het was toch al 'n begin.
Ik vertrok door in Briegden, het jaagpad te nemen naast het Albertkanaal. Aan de brug van Vroenhoven nam ik enkele foto's. Vervolgens ging het via Kanne en de sluis van Lanaye, naar Lixhe (Lieze in 't Vlaams). Langs de Maas reed ik door tot aan de brug die mij naar Moelingen zou brengen. Voor ene keer ging ik eens niet linksaf - naar Eijsden - maar fietste ik rechtdoor naar 's-Gravenvoeren. Ik kan mij niet herinneren wanneer ik nog eens met de stadsfiets in dat dorp geweest ben. Onderweg daarheen, 'n foto van 'n kapelletje en de weidse omgeving. Eerst nam ik ook nog foto's in Moelingen aan de kerk.
Bij het terugkeren had ik de keuze, oftewel rechtstreeks naar Maastricht of toch nog 'n ommetje maken doorheen Gronsveld en Rothem. Ik koos het laatste en kon daardoor nog 'n foto maken van de molen in Gronsveld en die statige woning, juist buiten Rothem.
In Lanaken de inwendige mens nog even opgewarmd met ene lekkere warme choco en dan naar huis voor 'n even warme douche.
Het was 'n mooie tocht, toch zeker met die tragere en zwaardere stadsfiets. 56 kilometers en 224 hoogtemeters. Vooral die hoogtemeters, ik rij met 7 versnellingen en doorgaans gebruik ik de 5. Maar vandaag heb ik toch verschillende keren de 1 moeten gebruiken om boven te geraken op die korte maar nijdige hellingen. En voor de rest, het was droog, weinig wind en regelmatig zag ik de zon.
Het was vandaag 'n wandeling in twee delen, eerst naar de kapper en dan vervolgens naar de markt, om ten slotte deze namiddag het bos in te trekken.
Mijn wekker stond op 6u55, de afspraak bij de kapper was om 8u00. Ik neem graag mijn tijd 's morgens en zodoende kon ik omstreeks 7u45 vertrekken naar Eddy, mijn kapper. Vervolgens diende ik 'n brood te halen, en voor ene keer was er dat eentje van op de wekelijkse markt. 3,40 euro voor 'n gesneden speltbrood, op steen gebakken. Ik weet niet hoeveel tegenwoordig de broden elders in het land (of buitenland) kosten?
Nadien was het even standby blijven thuis, Sinterklaas zou in de loop van de dag 'n pakje voor de kleinzoon komen afleveren. Maar na het middagmaal en de juiste afspraken met mijn halve trouwboek kon ik nog eens vertrekken voor 'n wandeling doorheen het bos. Ik vertrok doorheen de Blindevijversweg waar de bewoners 'n mooie opstelling gemaakt hebben van de Kerstman. Daarna via de Sprokkelstraat het bos in. De Premiumroute heb ik rechts laten liggen, het zou mij te ver om brengen. Op dat punt ben ik gewoon rechtdoor, de Bessemerberg omhoog gewandeld.
Aan de grote weg, moet je dan voorbij die grote legoblokken. Een grote parasolzwam viel er mij direct op. Ondertussen bleef het gewoon verder miezeren, dat deed het al toen ik thuis vertrok. Een mens heeft dan de hoop dat het wel ééns zal stoppen, ... niet dus. Ik heb dan ook geen al te grote omwegen meer gemaakt, maar via de kortste weg huiswaarts gekeerd. Ondertussen nog 'n foto gemaakt van dat nieuwsgierig paard en de kleurtjes op de Pannestraat.
En mijn eerste drie foto's, ... die maakte ik uiteraard vanmorgen. Eerst de wijk bij ons tegenover (om 7u45), dan Residentie Molenhoek. Dat zijn assistentiewoningen voor zelfstandige senioren. Tenslotte, de Kerstverlichting in het centrum.
En morgen ....? Ik had het idee om te gaan fietsen met de koersfiets. De rit ligt al klaar, maar met die natte wegen van vandaag, lijkt mij dat nu geen al te best idee. Het zal vermoedelijk 'n rit worden met de stadsfiets en dan natuurlijk 'n minder lang parcours. Ik bekijk het me morgen wel.
We hebben ons vanmorgen verslapen, 't is te zeggen, IK heb mij verslapen. Mijn bedgenote heeft gebaard van kromme haas en liet het mooi gebeuren. Nu, wat is verslapen als je om 7u45 wakker wordt? Dat is uiteraard relatief, want als je gepensioneerd bent en je hoeft voor niets of iemand je bed uit, dan is uitslapen iets wat gerelateerd is met de donkere ochtenden.
Maar goed, effe nadien zaten we toch aan het ontbijt om daarna ons krantje te lezen. Het was vandaag ook weer 'n dag om naar de bakker te gaan, uiteraard combineerde ik dat met 'n ommetje vooraf. Ik had op de buienradar gezien dat het omstreeks 10u00 zou gaan regenen.
Ik vertrok doorheen de Broekstraat om aan het kanaal Briegden - Neerharen, de brug over te steken. Wat verderop, naar rechts om uit te komen aan het fiets- en wandelbrugje. Vandaar wandelde ik richting de sluis en de tunnel onder de ring rond Lanaken. En die vogel langs het kanaal? Ik denk dat het 'n aalscholver is.
Na mijn brood gekocht te hebben, terug naar huis doorheen het park. Kinderen zitten nu op school, de speeltuigen liggen er dus verlaten bij. Maar ook op vrije dagen zie je weinig kinderen, de toegang tot die tuigen is niet gemakkelijk, je moet er doorheen 'n drassig veldje. Aan het brugje, linksaf naar het Uilenstraatje en juist op tijd terug thuis want het begon stevig te regenen.
Het zal deze namiddag weer 'n optie zijn: "to play chess or not to play chess"? Het zal weer van het weer afhangen. Zoniet, mij nog wat bezig houden met de Bèssemgezèt (zie foto).
En o ja, nog 'n update over mijn vriend die gisteren gevallen is. Hij is naar het ziekenhuis gebracht ter controle en ze hebben hem daar gehouden voor verdere verzorging. Er was dus duidelijk meer aan de hand. Hij heeft al gesproken met familieleden maar kan zich niks meer herinneren van hetgeen er gebeurd is.
Er bestaan aangenamere wandelingen dan die van vandaag, seffens meer hierover.
Na die overvloedige regen van gisteren, stond ik deze morgen al vroeg te popelen om mijn wandelschoenen te kunnen aantrekken. Zoals gebruikelijk zaten wij weer vroeg aan ons uitgebreid ontbijt en daardoor kwam het dat ik al om 8u08 de deur uitging om 'n kijkje te gaan nemen aan de Maas. Ik wilde wel eens weten hoe hoog de Maas vandaag stond. Te zien op de website, is het waakpeil nog lang niet bereikt.
Ik vertrok doorheen het park en langs de plaats waar de Langkeukelbeek ondergronds gaat. Via de Jan Rosierlaan en de Nijverheidslaan, ben je dan al direct in Smeermaas. Ook hier zie je de uiterlijke tekenen van het katholieke geloof veelvuldig in het landschap. Mogelijk is Limburg nog de meest gelovige provincie van België.
Een paar honderden meters verder ben je dan aan de Maas. Als je de rivier nu ziet en je vergelijkt met zijn debiet in de zomermaanden, dan heeft de Maas iets majestueus. Je ziet direct dat het 'n regenrivier is die de nabij gelegen kanalen (Zuid-Willemsvaart en Albertkanaal) voorziet van water. En als je dan weet dat in het Antwerpse, het drinkwater gehaald wordt uit het Albertkanaal, dat weet je hoe belangrijk de Maas in feite is.
En dat de Maas hoog staat, dat zie je aan het eilandje. Als het met zijn voeten onder water staat, dan staat het water relatief hoog. Maar zoals gezegd, het alarmpijl is nog lang niet bereikt. Op het einde van het fietspad, ging ik links-links om daar terug te keren naast de Zuid-Willemsvaart. Je vraagt je waarschijnlijk af, waarom 'n kanaal vlak langs de Maas? Dat komt omdat de Maas voor schepen onbevaarbaar is. Het is 'n regenrivier maar in de zomer kun je er op sommige plaatsen te voet over. Ik maakte ook 'n foto van het kerkhof. De overledenen hebben steeds zicht op het water. Wat verder zie je de oude douanekantoren. Afbreken of niet? Het gemeentebestuur raakt er niet uit.
Via de kerk van Smeermaas ging ik terug huiswaarts. Maar, ... en dan komt het onaangename, kort aan het cultuurcafé zag ik iemand op de grond liggen, kermend van de pijn. Zijn hond stond langs hem. Ik sprak hem aan, maar hij bleef met zijn aangezicht op de grond liggen en het duurde effe eer ik zag wie het was. Was me dat toevallig ook nog 'n vriend. Na veel vijven en zessen, kon hij recht komen en ik zag dat hij bloed had aan zijn handen en neus. Een dokter wilde hij niet en ik heb hem ondersteund tot aan zijn huis, ondertussen zijn hond aan de leiband houdende. Eenmaal bij hem thuis binnen, klaagde hij over hoofdpijn maar 'n dokter wilde hij niet. Te langen leste ben ik naar huis gegaan en heb een van zijn familieleden gebeld die 'n kijkje ging nemen. Het was effe schrikken. Ben benieuwd wat de gevolgen zijn voor mijn vriend.
Bij het ter perse gaan, zo noemen ze dat bij de geschreven pers, werd mij gemeld dat ze mijn vriend naar de spoedafdeling van het ziekenhuis gebracht hebben voor 'n grondig onderzoek.
Dag vriendinnen en vrienden, soms laat het weer je in de steek. Het regent momenteel en het zou verder de hele dag blijven regenen. Plezant is dat niet, maar helaas, het is niet anders en ik zal er maar het beste van maken. Vanmorgen tijdens 'n droog moment, toch in de rapte naar de bakker geweest, 'n wandeling van juist geen 2 km. Ik ben dan toch al even buiten geweest.
Maar ik vrees de rest van de dag thuis te moeten blijven. Nu, geen erg, 'n dagje rust zal zeker niet slecht zijn en ik heb trouwens nog werk te doen voor onze carnavalskrant. Een goed boek ligt ook altijd klaar en, ..... plezant is het ook altijd om nog eens in de oude postkaarten te duiken. Vandaag wil ik jullie Oostende voorstellen, niet de tijd van nu, maar de tijd van toen. Er bestaan zovele postkaarten van deze kuststad, ik heb mij dus ferm moeten beperken. Ik hoop dat jullie het 'n mooie reeks vinden want ik weet zeker dat jullie ooit Oostende al eens bezocht hebben of er nu zelfs wonen.
Ik zou zeggen, hou jullie bezig, en voor de onfortuinlijken die te kampen hebben met wateroverlast, ik leef met jullie mee. Veel sterkte en moed.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Je wilt niks op je lijf halen ... 
Vervolgens doorheen De Merodelaan en de Waterstraat om via het verlengde van de Sprokkelstraat het bos in te stappen en de pijlen te volgen. Water loopt er genoeg doorheen de beek. Het parcours dat diende gevolgd te worden, kende ik uiteraard op voorhand niet maar zeker 90% van de afgelegde wegen, doe ik regelmatig aan. 
Vele paden waren erg vettig, goed dat ik mijn hoge wandelschoenen aanhad. 
Terugkeren deden we via de weiden langsheen Domein Zangersheide en het kasteel in Pietersheim. Van daaruit, was het gewoon het kanaal volgen tot aan dat smalle padje omhoog naar de fiets-en wandelbrug kortbij het eindpunt, het cultureel centrum. 
Ook de andere consumpties waren precies aan inkoopprijs. 
Maar juist achter de grens, toch even afgestapt aan de grote steen met zijn zwaarden. Het is 'n herinnering aan de "Slag op de Dousberg en het Lanakerveld", 'n slag die er eigenlijk nooit geweest is. Op 9/10/1568 stonden de legers van Willem van Oranje en de Spaanse edelman - Hertog Alva - tegenover mekaar. De Prins durfde niet, alhoewel hij numeriek meer soldaten had maar 'n mindere gevechtspositie, en de Hertog wilde niet, bang voor 'n nederlaag. Want als de Prins toch slag had geleverd - en gewonnen had - dan was Spanje de Nederlanden kwijt geraakt en zou de geschiedenis er héél anders hebben uitgezien. Van het land België zou mogelijk nooit sprake zijn geweest .... 
Ik ben Eddy Meuris