aantal stappen: 3.025.280 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 251
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
26-11-2023
Pietersheim.
Leve de droge periodes, ze zijn schaars momenteel en dus moet ik er ten volle van profiteren. Gezien er op zondag geen krant is, was ik al om 8u15 op pad. Ik had mij vanmorgen beperkt tot 'n kattenwasje, uitgebreid badderen en mijn wekelijkse scheerbeurt (sinds ik met pensioen ben, hoeft dat niet meer alle dagen), dat was iets voor ná de wandeling.
Ik vertrok eerst langsheen die grazende paarden om vervolgens richting Pietersheim te wandelen. De herfstkleuren zijn nu prachtig, langsheen de grachten, met zicht op de ruïne en daarna de mooie dreef en zijn toegangspilaren.
Vandaag had ik nog eens goesting om doorheen de Goudkust te stappen. Ooit stond het in de krant dat vele villa's in deze wijk te koop stonden. Dat is nog steeds zo, vele eigenaars zien hun kinderen vertrekken en ze blijven achter met 'n immens groot huis. Door de crisis in de bouwsector zijn er nu maar weinig gegadigden om zulke grote villa's en de bijhorende gronden te kopen.
Terugkeren deed ik via de Neerharenweg. Auto's kunnen (mogen) er niet passeren. Dat is natuurlijk goed om het sluikverkeer tegen te gaan. Deze straat is overigens ook het vertrekpunt van veel fietstochten. En die zwammen, ... dat zijn nevelzwammen. Voila, mijn wandeling zit er weer op, de doelstelling van 2023, 2.000 km. wandelen, komt nu wel héél dicht bij.
Wat deze namiddag nog gaat brengen, dat laten we aan het weer over. Mogelijk gaan we de plaatselijkse economie nog wat steunen. En morgen wordt er weer geschaakt. We krijgen twee nieuwe leden, 'n patiënt van het OPZ-Rekem en zijn begeleider.
Vandaag wilde iech nog ins op en aaf wandele nao Mestreech. Het waor al effe geleije. Sorry mensen voor mijn dialect, ik moet wat oefenen voor onze carnavalskrant die volledig in het dialect geschreven wordt. Ik wilde eigenlijk zeggen dat ik nog eens naar Maastricht wilde wandelen, op en af.
In de voormiddag naar de bakker en mij wat bezig gehouden, na het middagmaal op pad. Ik vertrok langs het voormalige douanekantoor. Ik heb daar nog 'n mooie anekdote over. In mijn kindertijd gingen wij (mijn ma, grootmoeder en ikzelf) regelmatig met de bus naar Maastricht om er allerlei inkopen te doen. En bij terugkeer aan de grens, kon je er geheid van op aan dat de douaniers de bus instapten. Hoe het kwam, dat wist ik toen niet, maar telkenmale pikten ze er 'n aantal dames uit die ze in hun kantoor, naast de kachel lieten plaats nemen. De dames in kwestie hadden uiteraard boter gekocht en onder hun kledij verstopt, hopende dat ze niet werden uitgekozen om mee te gaan. Je kon wel vermoeden wat er dan met die boter gebeurde ... Was het te merken aan hun gedrag of schuldgevoel? Feit is dat ma en grootmoeder nooit in die situatie verzeild geraakt zijn. En natuurlijk, ... ook zij kochten toen als eens boter in Maastricht.
Via het mooie fietspad was ik al rap aan de Noorderbrug en even verder aan 'n brugje over 'n plas water. De foto van Loods 5 maakte ik aan de buitenkant. Wil je er binnen inkopen doen, dan moet je toch wat tijd uittrekken, je bent er niet op 'n scheet terug buiten. Mijn koffie dronk ik in "De Gedeelde Weelde".
Terugkeren deed ik via de kleine grens, langs de Maas dus. Eerst voorbij de Bosschersluis en daarna langs de plaats waar je kunt wonen op het water. Ze zeggen wel eens woonboten, maar dit lijkt meer op 'n echt huis. Bijna in Smeermaas aan de Maas, nog 'n laatste foto van een der oude huisjes, juist voor de grens. Ik heb 'n zwak voor die oude huisjes, zeker als ze zo goed onderhouden zijn.
Bijna terug in Lanaken-centrum, nog 'n groot oponthoud tegengekomen. Een goede kennis wandelde voor mij op en we hebben ter plaatse en nadien samen nog opwandelend, heel wat afgebabbeld. Zij is 'n echt spraakwaterval, maar eentje van het goede soort en het was dus aangenaam haar nog eens ontmoet te hebben.
Het is vandaag de stadsfiets geworden. De wegen waren wel droog, maar de richting die ik had gekozen, ging over verschillende paden waar vermoedelijk nog veel afgevallen bladeren liggen. En kletsnatte afgevallen bladeren, dat gaat niet niet samen met de dunne bandjes van een koersfiets.
Het zag er even naar uit dat we de zon niet te zien zouden krijgen, de hele voormiddag is het grijs en kil gebleven. Ik heb daarom er maar van geprofiteerd om nog wat afgevallen bladeren in mijn tuin en oprit, bijeen te harken. Tien volle kruiwagens heb ik afgevoerd naar de composthoop. Tegen 12u30, na het middagmaal, begon de zon er eindelijk door te komen, niet helemaal van harte, maar het was toch al 'n begin.
Ik vertrok door in Briegden, het jaagpad te nemen naast het Albertkanaal. Aan de brug van Vroenhoven nam ik enkele foto's. Vervolgens ging het via Kanne en de sluis van Lanaye, naar Lixhe (Lieze in 't Vlaams). Langs de Maas reed ik door tot aan de brug die mij naar Moelingen zou brengen. Voor ene keer ging ik eens niet linksaf - naar Eijsden - maar fietste ik rechtdoor naar 's-Gravenvoeren. Ik kan mij niet herinneren wanneer ik nog eens met de stadsfiets in dat dorp geweest ben. Onderweg daarheen, 'n foto van 'n kapelletje en de weidse omgeving. Eerst nam ik ook nog foto's in Moelingen aan de kerk.
Bij het terugkeren had ik de keuze, oftewel rechtstreeks naar Maastricht of toch nog 'n ommetje maken doorheen Gronsveld en Rothem. Ik koos het laatste en kon daardoor nog 'n foto maken van de molen in Gronsveld en die statige woning, juist buiten Rothem.
In Lanaken de inwendige mens nog even opgewarmd met ene lekkere warme choco en dan naar huis voor 'n even warme douche.
Het was 'n mooie tocht, toch zeker met die tragere en zwaardere stadsfiets. 56 kilometers en 224 hoogtemeters. Vooral die hoogtemeters, ik rij met 7 versnellingen en doorgaans gebruik ik de 5. Maar vandaag heb ik toch verschillende keren de 1 moeten gebruiken om boven te geraken op die korte maar nijdige hellingen. En voor de rest, het was droog, weinig wind en regelmatig zag ik de zon.
Het was vandaag 'n wandeling in twee delen, eerst naar de kapper en dan vervolgens naar de markt, om ten slotte deze namiddag het bos in te trekken.
Mijn wekker stond op 6u55, de afspraak bij de kapper was om 8u00. Ik neem graag mijn tijd 's morgens en zodoende kon ik omstreeks 7u45 vertrekken naar Eddy, mijn kapper. Vervolgens diende ik 'n brood te halen, en voor ene keer was er dat eentje van op de wekelijkse markt. 3,40 euro voor 'n gesneden speltbrood, op steen gebakken. Ik weet niet hoeveel tegenwoordig de broden elders in het land (of buitenland) kosten?
Nadien was het even standby blijven thuis, Sinterklaas zou in de loop van de dag 'n pakje voor de kleinzoon komen afleveren. Maar na het middagmaal en de juiste afspraken met mijn halve trouwboek kon ik nog eens vertrekken voor 'n wandeling doorheen het bos. Ik vertrok doorheen de Blindevijversweg waar de bewoners 'n mooie opstelling gemaakt hebben van de Kerstman. Daarna via de Sprokkelstraat het bos in. De Premiumroute heb ik rechts laten liggen, het zou mij te ver om brengen. Op dat punt ben ik gewoon rechtdoor, de Bessemerberg omhoog gewandeld.
Aan de grote weg, moet je dan voorbij die grote legoblokken. Een grote parasolzwam viel er mij direct op. Ondertussen bleef het gewoon verder miezeren, dat deed het al toen ik thuis vertrok. Een mens heeft dan de hoop dat het wel ééns zal stoppen, ... niet dus. Ik heb dan ook geen al te grote omwegen meer gemaakt, maar via de kortste weg huiswaarts gekeerd. Ondertussen nog 'n foto gemaakt van dat nieuwsgierig paard en de kleurtjes op de Pannestraat.
En mijn eerste drie foto's, ... die maakte ik uiteraard vanmorgen. Eerst de wijk bij ons tegenover (om 7u45), dan Residentie Molenhoek. Dat zijn assistentiewoningen voor zelfstandige senioren. Tenslotte, de Kerstverlichting in het centrum.
En morgen ....? Ik had het idee om te gaan fietsen met de koersfiets. De rit ligt al klaar, maar met die natte wegen van vandaag, lijkt mij dat nu geen al te best idee. Het zal vermoedelijk 'n rit worden met de stadsfiets en dan natuurlijk 'n minder lang parcours. Ik bekijk het me morgen wel.
We hebben ons vanmorgen verslapen, 't is te zeggen, IK heb mij verslapen. Mijn bedgenote heeft gebaard van kromme haas en liet het mooi gebeuren. Nu, wat is verslapen als je om 7u45 wakker wordt? Dat is uiteraard relatief, want als je gepensioneerd bent en je hoeft voor niets of iemand je bed uit, dan is uitslapen iets wat gerelateerd is met de donkere ochtenden.
Maar goed, effe nadien zaten we toch aan het ontbijt om daarna ons krantje te lezen. Het was vandaag ook weer 'n dag om naar de bakker te gaan, uiteraard combineerde ik dat met 'n ommetje vooraf. Ik had op de buienradar gezien dat het omstreeks 10u00 zou gaan regenen.
Ik vertrok doorheen de Broekstraat om aan het kanaal Briegden - Neerharen, de brug over te steken. Wat verderop, naar rechts om uit te komen aan het fiets- en wandelbrugje. Vandaar wandelde ik richting de sluis en de tunnel onder de ring rond Lanaken. En die vogel langs het kanaal? Ik denk dat het 'n aalscholver is.
Na mijn brood gekocht te hebben, terug naar huis doorheen het park. Kinderen zitten nu op school, de speeltuigen liggen er dus verlaten bij. Maar ook op vrije dagen zie je weinig kinderen, de toegang tot die tuigen is niet gemakkelijk, je moet er doorheen 'n drassig veldje. Aan het brugje, linksaf naar het Uilenstraatje en juist op tijd terug thuis want het begon stevig te regenen.
Het zal deze namiddag weer 'n optie zijn: "to play chess or not to play chess"? Het zal weer van het weer afhangen. Zoniet, mij nog wat bezig houden met de Bèssemgezèt (zie foto).
En o ja, nog 'n update over mijn vriend die gisteren gevallen is. Hij is naar het ziekenhuis gebracht ter controle en ze hebben hem daar gehouden voor verdere verzorging. Er was dus duidelijk meer aan de hand. Hij heeft al gesproken met familieleden maar kan zich niks meer herinneren van hetgeen er gebeurd is.
Er bestaan aangenamere wandelingen dan die van vandaag, seffens meer hierover.
Na die overvloedige regen van gisteren, stond ik deze morgen al vroeg te popelen om mijn wandelschoenen te kunnen aantrekken. Zoals gebruikelijk zaten wij weer vroeg aan ons uitgebreid ontbijt en daardoor kwam het dat ik al om 8u08 de deur uitging om 'n kijkje te gaan nemen aan de Maas. Ik wilde wel eens weten hoe hoog de Maas vandaag stond. Te zien op de website, is het waakpeil nog lang niet bereikt.
Ik vertrok doorheen het park en langs de plaats waar de Langkeukelbeek ondergronds gaat. Via de Jan Rosierlaan en de Nijverheidslaan, ben je dan al direct in Smeermaas. Ook hier zie je de uiterlijke tekenen van het katholieke geloof veelvuldig in het landschap. Mogelijk is Limburg nog de meest gelovige provincie van België.
Een paar honderden meters verder ben je dan aan de Maas. Als je de rivier nu ziet en je vergelijkt met zijn debiet in de zomermaanden, dan heeft de Maas iets majestueus. Je ziet direct dat het 'n regenrivier is die de nabij gelegen kanalen (Zuid-Willemsvaart en Albertkanaal) voorziet van water. En als je dan weet dat in het Antwerpse, het drinkwater gehaald wordt uit het Albertkanaal, dat weet je hoe belangrijk de Maas in feite is.
En dat de Maas hoog staat, dat zie je aan het eilandje. Als het met zijn voeten onder water staat, dan staat het water relatief hoog. Maar zoals gezegd, het alarmpijl is nog lang niet bereikt. Op het einde van het fietspad, ging ik links-links om daar terug te keren naast de Zuid-Willemsvaart. Je vraagt je waarschijnlijk af, waarom 'n kanaal vlak langs de Maas? Dat komt omdat de Maas voor schepen onbevaarbaar is. Het is 'n regenrivier maar in de zomer kun je er op sommige plaatsen te voet over. Ik maakte ook 'n foto van het kerkhof. De overledenen hebben steeds zicht op het water. Wat verder zie je de oude douanekantoren. Afbreken of niet? Het gemeentebestuur raakt er niet uit.
Via de kerk van Smeermaas ging ik terug huiswaarts. Maar, ... en dan komt het onaangename, kort aan het cultuurcafé zag ik iemand op de grond liggen, kermend van de pijn. Zijn hond stond langs hem. Ik sprak hem aan, maar hij bleef met zijn aangezicht op de grond liggen en het duurde effe eer ik zag wie het was. Was me dat toevallig ook nog 'n vriend. Na veel vijven en zessen, kon hij recht komen en ik zag dat hij bloed had aan zijn handen en neus. Een dokter wilde hij niet en ik heb hem ondersteund tot aan zijn huis, ondertussen zijn hond aan de leiband houdende. Eenmaal bij hem thuis binnen, klaagde hij over hoofdpijn maar 'n dokter wilde hij niet. Te langen leste ben ik naar huis gegaan en heb een van zijn familieleden gebeld die 'n kijkje ging nemen. Het was effe schrikken. Ben benieuwd wat de gevolgen zijn voor mijn vriend.
Bij het ter perse gaan, zo noemen ze dat bij de geschreven pers, werd mij gemeld dat ze mijn vriend naar de spoedafdeling van het ziekenhuis gebracht hebben voor 'n grondig onderzoek.
Dag vriendinnen en vrienden, soms laat het weer je in de steek. Het regent momenteel en het zou verder de hele dag blijven regenen. Plezant is dat niet, maar helaas, het is niet anders en ik zal er maar het beste van maken. Vanmorgen tijdens 'n droog moment, toch in de rapte naar de bakker geweest, 'n wandeling van juist geen 2 km. Ik ben dan toch al even buiten geweest.
Maar ik vrees de rest van de dag thuis te moeten blijven. Nu, geen erg, 'n dagje rust zal zeker niet slecht zijn en ik heb trouwens nog werk te doen voor onze carnavalskrant. Een goed boek ligt ook altijd klaar en, ..... plezant is het ook altijd om nog eens in de oude postkaarten te duiken. Vandaag wil ik jullie Oostende voorstellen, niet de tijd van nu, maar de tijd van toen. Er bestaan zovele postkaarten van deze kuststad, ik heb mij dus ferm moeten beperken. Ik hoop dat jullie het 'n mooie reeks vinden want ik weet zeker dat jullie ooit Oostende al eens bezocht hebben of er nu zelfs wonen.
Ik zou zeggen, hou jullie bezig, en voor de onfortuinlijken die te kampen hebben met wateroverlast, ik leef met jullie mee. Veel sterkte en moed.
Ik had het mij gelukkig goed gepland, fietsen in de voormiddag en in de namiddag mijn blogje bijwerken en hier en daar 'n bezoekje brengen aan collega-bloggers. Het bleef dus droog tussen 9u00 en 12u00, terwijl het nu lichtjes aan 't miezeren is.
Maar vandaag had ik dus goesting om te fietsen, het was mij al wat te lang geleden. Niet de koersfiets, maar de gewone stadsfiets. Ik wilde niet wéér plat rijden met mijn dunne bandjes op de koersfiets. Vele wegen zijn vuil en met die afgevallen bladeren zie je niet altijd waar je overheen rijdt.
Ik vertrok richting Herbricht. Aan de brug zag ik dat ze volop aan 't werk zijn aan dat witte huis op de achtergrond. Na zovele jaren te zijn verwaarloosd, zou er mogelijk toch schot in de zaak zitten om die woning om te vormen tot 'n horecazaak, iets wat toch de bedoeling zou zijn. Wat verderop zie je dat aan de Nederlandse kant van de Maas goed werk is geleverd, zoniet zou het water véél hoger staan.
In Kotem wilde ik de autostradebrug over fietsen aan de gewone rechterkant. Maar dikke pech, het fietspad was door werken afgezet tem. 17/11, morgen dus. Ik heb dus effe moeten rondrijden om aan de linkerkant wel de brug over te kunnen. Eens in Nederland, de andere kant dus, word je wel geconfronteerd met de Scharberg, 'n klein steil ding van ocharme 200 meter, maar wel steil. Op het profielkaartje zeggen ze max. 9% over de eerste 50 meter. Maar dat is 'n gemiddelde, ik vermoed dat het steilste stuk boven de 10% was, ... en dat met mijn stadsfiets ...! Opmerkelijk is dat het Julianakanaal 'n stuk hoger ligt dan het Maasbekken. Je fietst er soms op wegen en dan zie je ineens links boven je, 'n schip voorbij varen. Je kunt er ook fijn wandelen.
Mijn rit ging verder langsheen het kasteel van Geulle a/d Maas en 'n kapel in Brommelen, gebouwd door haar inwoners in 1959. Toen ik er binnenging, was er juist 'n oude man aan 't bidden. Hij heeft er ook 'n kaarsje aangestoken. Het was zelfs warm in de kapel. Vervolgens fietste ik verder tussen Itteren en Borgharen. Rechts heb je 'n prachtige natuurstrook. Achteraan, de Maas en helemaal aan de einder, België.
Zoals meestal keerde ik terug via de Noorderbrug in Maastricht en dat mooie oude huis kort bij de grens. Mijn laatste foto maakte ik aan de oude spoorbrug, juist vóór de grens. Op dat punt zag ik dat de 40 km. reeds bereikt waren, maar dat het ook tijd was om mij naar huis te spoeden. De chef-kok zou "not amused" zijn zou ik te laat zijn zonder te verwittigen.
Voila, dat zit er weer op. De rest van de week geeft niet veel fietsweer.
Het blijft hallucinant, automobilisten die gsm-en terwijl ze aan het rijden zijn. Hebben dan alle campagnes op radio en tv geen effect? Zijn de boetes dan nog te laag? Moeten ze eerst betrokken geraken in 'n ongeval? Het was weer van dat deze voormiddag, ik kan mij daar aan ergeren.
Maar goed, laat ik mijn dag niet verpesten door het onverantwoord rijgedrag van mijn medeburgers. Ik ben, ondanks buien en regen, toch even de straat opgeraakt en ik kreeg er direct 'n opdracht bij: "ga je dan ook even bij de slager binnen". Geen probleem, ik vertrok langs het voormalige park van het college aan de sportoase. Vervolgens langs Sappi waar verleden week 'n protestactie werd gehouden naar aanleiding van de nakende sluiting van de fabriek. Zo 'n 500 arbeiders met familie, maakten er hun opwachting bij de aankomst van de CEO-Europa.
Wat verderop aan het kanaal, waren ze juist 'n groot schip leeg aan 't maken. De haven daar fungeert als opslagplaats van zand. Via de sluis, terug naar het centrum om daar uiteraard mijn aankopen te doen bij onze slager. Er wordt nog heel veel zelf bereid, en dat proef je. Onderweg ook al de eerste carnavalsvlag aan 'n gevel gespot.
En nu, ... het is aan het regenen. Normaal gezien hoor ik omstreeks 13u15 te vertrekken naar de schaakclub. Ik ga mij alleszins niet laten nat maken, het moet dan maar zonder mij. Ik heb nog effe tijd om te beslissen. Tot morgen.
Als je met 'n kind van Pietersheim getrouwd bent, de jongste van het gezin, dan lijkt het mij logisch dat je je hart verpand hebt aan Pietersheim. In mijn jeugd was het nog privébezit van de Prinselijke familie De Merode, maar in 1971 werd het domein en het kasteel aangekocht door de gemeente. Toen ik op vrijersvoeten was, ben ik verschillende keren met de hond des huizes gaan wandelen in het domein. En nu nog kom ik er graag.
Maar eerst was ik vanmorgen omstreeks 7u00 al op pad, om 'n brood en wat botercroissants te gaan kopen. In deze tijd van het jaar heb je dan dikwijls die rode gloed aan het firmament. Ik was wel gewapend met 'n sjaal, muts en handschoenen, het was verdorie fris. Maar eens terug thuis in de warmte, kon ik aan 'n lekker ontbijt beginnen, de tafel was al royaal gedekt.
Vandaag maakte ik dus 'n wandeling naar Pietersheim. Ik vertrok via de Postweg en de Eikelenweg om in de Asbeekweg, dat eenzame paardje te zien staan. Je zag er ook goed aan de weiden dat de temperatuur kort bij het vriespunt lag. Vervolgens ging het doorheen de Henri Dunantstraat om in de Neerharenweg, achter de hondenschool, het bos in te trekken. Je geraakt nu niet uitgekeken op die prachtige dreven met hun mooie kleuren. Ook hier hing 'n mistlaag over de velden.
Ik heb mij niks aangetrokken van de modderige paden (uiteraard wel de droogste plekjes opgezocht), maar zo in de voormiddag in de natuur wandelen, dat geeft je direct nieuwe energie. Grappig was ook 'n ontmoeting met 'n goede kennis, Ferdi. "Voila", vertelde hij, "ik heb tegenwoordig ook 'n rollator". Hij wees op de buggy van zijn kleinkind.
Terugkeren deed ik via de toegangsweg naar het kasteel, ja, er staan nog altijd bloemen en De Merodelaan. Bijna thuis, nog 'n laatste foto van het monument voor Hubert Vrancken, als officier van de Weerstand, te Antwerpen gefusilleerd op 7 januari 1944.
Vanmorgen had ik gezien dat het de ganse voormiddag droog zou blijven, misschien dus 'n mogelijkheid om nog eens mijn fiets van stal te halen. Maar eer het zover was, ben ik mijn echtgenote nog eens elders 'n goei tas koffie gaan drinken. Het is vandaag in België 'n feestdag en het is dan gokken welke horecazaak al dan niet geopend is. Wij vonden er eentje in de Winkelstraat, 'n plaats waar we al jáááááren niet meer geweest zijn. Er is 'n nieuwe uitbaatster en we wilden de koffie wel eens proeven. En die smaakte overheerlijk. Daarenboven was er 'n glaasje slagroom bij met onderaan wat likeur, 'n stevige praline en 'n koekje, en dat voor de prijs van 2,50 euro. Kan het nog beter ....?
Om 10u30 was ik dan vestimentair klaar om aan mijn fietstocht te beginnen. Eerst de Bessemerberg omhoog om daarna rechts af te slaan richting Rekem. Ook hier zie je weer de mooie herfstkleuren rond de gracht naast het fietspad. Vervolgens fietste ik doorheen Opgrimbie, Boorsem en Uikhoven. In die laatste gemeente zag ik plots 'n mooie carnavalswagen staan. Dat deed mij eraan denken dat vandaag 11 november, om 11u11 stipt, het nieuwe carnavalsseizoen van start gegaan is in onze gemeente.
Achter Uikhoven heb je dan Oud-Rekem. Op de foto zie je acheraan de oude Paterskerk. Die kerk is gisteren vrijdag, nog op tv geweest in het programma "iedereen beroemd" op VRT-één. De kerk is van 1620 en werd gebruikt tot 2004 toen de laatste pater de site verlaten heeft. Sinds 2018 is de kerk nu in gebruik door Piano's Maene die er 'n showroom en concertzaal in onder gebracht hebben. Wat verderop kwam ik langs de Sint-Petronellakapel, daterend van 1710.
Via dat smal fietspad richting Neerharen-centrum kwam ik ook langs de weide met de nu al grote kudde alpaca's. Ondertussen op mijn klok kijkende, zag ik dat het tijd was om huiswaarts te keren. Gewoon langs het kanaal, de sluis van Lanaken en de paden aan de sportoase, om tenslotte juist vóór het afgesproken uur (12u30) en de mogelijke regen (donkere wolken boven Zutendaal) de benen onder tafel te kunnen steken. De opfrissing gebeurde achteraf.
Een korte wandeling is ook 'n wandeling. Zo dacht ik er vandaag over. Eerst naar de bakker om brood te gaan halen en terug thuis zag ik op mijn gsm dat het iets na 10u00, zou gaan regenen. Niet getreuzel dus en op pad.
Wat ik al direct hoorde, dat waren de geluiden van Sappi. De vakbonden hadden opgeroepen om massaal aanwezig te zijn vanaf 9u00 omdat de CEO van Sappi Europa aanwezig zou zijn. Niet alleen de arbeiders en bedienden waren welkom, ook hun familie, vrienden en kenissen. Boven al die geluiden, hoorde ik ineens ook onze burgemeester Marino Keulen het woord voeren. Ik heb mij maar niet gewaagd tussen al dat volk, maar ik ben gewoon doorheen de paden rondom de sportoase gestapt. Daar zag ik 'n ogenschijnlijk robuuste boom, maar nu zo zonder bladeren, lijkt hij mij ten dode opgeschreven.
Op de Kounterstraat, dat kleine weggetje rechts genomen, de Kleine Hofstraat. Je moet dat pad kennen, vreemdelingen zouden het aanzien als 'n privéwegje langs 'n woning. En bijna terug thuis, kom je langsheen - voor mij toch - de mooiste brievenbus van Lanaken. Omwille van de privacy, heb ik het huisnummer onherkenbaar gemaakt met 'n smiley.
En nu, het is inderdaad aan het regenen. Het lijkt erop dat we regelmatig 'n bui over ons heen gaan krijgen, maar .... dat is blijkbaar niks in vergelijking met de regen die nog over de Westhoek gaat vallen.
Deze namiddag mag ik weer sous-chef zijn in de keuken.
Vanmorgen heb ik mij wat bezig gehoudig en deze middag zijn we met ons beidjes, nog eens gezellig samen gaan tafelen. Na een voorgerecht, 'n hoofdschotel, ik enkele wijntjes en 'n goei tas koffie, waren we weer uiterst tevreden. En gezien de gezondheid al 'n heel stuk beter is, had ik nog eens goesting om de bus naar Zutendaal te nemen om te voet terug te keren.
Het werd de bus van 14u30 en ik stapte uit in Zutendaal-centrum. Aan de Mandelseweg vertrok ik langsheen dat kapelletje, of hoe noem je dergelijk bouwwerk? Iets verderop heb je dan wel 'n heuse kapel, de Teerkenskapel. De Mandelseweg is één lange weg doorheen het bos en komt uit aan de Gijzenveldstraat.
Om niet via de grote weg terug naar huis te moeten, koos ik er voor om via de Grensweg, opnieuw het bos in te trekken, maar nu op onverharde wegen. Ik ken die weg nu stilaan, het is gewoon rechtdoor tot bijna in Sparrendal. Daar ging ik rechtsaf om via dierenarts Neven, terug uit te komen op de Smeetsstraat. Vele bewoners maken er handig gebruik van die bladkorven.
En dan die kerkelijke wijk, genoemd naar priesters, paters enz. Ik herinner me 'n postbode die om 17u30 's avonds nog niet terug was van zijn brievenronde. Als toenmalig baas, vond ik dat uiteraard onrustwekkend. Rap even kijken op zijn dienstronde en ik zag dat hij genoemde wijk als allerlaatste moest bedelen. Ik rap op mijn fiets en hem gaan zoeken. De hele wijk heb ik doorkruisd, maar geen postbode. Terug op kantoor, was hij net vóór mij toegekomen, hij was langs 'n andere uitgang de wijk buitengereden. Bedoelde postbode had die dag 'n werkdag van meer dan 12u00. Hij was volledig nieuw in zijn job en had dus nog veel te leren. Nu is hij nog altijd actief en naar verluidt, is hij een der sterkhouders van het kantoor. En de wijk zelf, wie er zijn/haar weg niet vindt, dan is het toch even zoeken, 'n klein doolhof.
Via de kerk van Sint-Servaas was ik uiteindelijk rap terug thuis. En nu, 18u40 zijn de weergoden ons weer slechtgezind, het regent. Fijne avond nog.
Het weekend is tot dusver goed verlopen. Gisteren met de familie aan tafel gezeten, zussen en broers - samen met hun partner - van mijn vrouw. We zijn er nog allemaal, weliswaar op gezegende leeftijd, maar we komen nog samen. Verder van mijn dokter te horen gekregen dat mijn bloedcontrole in orde is. Ik laat elk jaar rond deze tijd 'n medische check-up doen van mijn bloed: cholesterol, suiker, Vit D, enz. Ik moet niet aan de pil, en daar ben ik blij om. Tenslotte is 'n landgenoot Europees kampioen veldrijden geworden. En dat het geregend heeft, ... dat nemen we er maar bij.
Maar van al dat goede nieuws, krijgt 'n mens terug meer energie. Zo was ik vanmorgen al om 08u00 in mijn tuin het snoeisel bijeen aan het doen. Ik had afgesproken met mijn tuinman dat hij zou snoeien en dat ik voor het opruimen zou zorgen. Dat scheelt natuurlijk in prijs. Verder nog wat bladeren bijeen geharkt en toen kon het, ... wat dachten jullie .... beginnen te regenen.
Maar na het middagmaal zag ik toch op mijn gsm dat er 'n droog moment zou zijn tot ongeveer 14u25, geen tijd dus om te aarzelen en maar direct op pad. Mijn bestemming was wederom Pietersheim. Ondanks wind en regen, houden 'n aantal veldbloemen nog steeds stand. De burchtruïne was geopend voor het publiek, dus daar nog eens doorheen. Foto's van de kapel, van de grachten en 'n zicht op de oude opgravingen. Die opgravingen waren volledig overwoekerd met onkruid tot dat er weer eens iemand de kat de bel aanbond en op sociale media 'n ferm beklag deed over de laksheid bij het onderhoud van ons erfgoed.
Langs de dreef achter de ruïne zag ik verschillende Honingzwammen staan (het is te zeggen, mijn app geeft voor 80% zekerheid). Terugkeren deed ik via het kanaal. Ik wandel daar dikwijls, maar kan me niet herinneren dat ik daar niemand tegenkwam, geen fietsers, joggers of wandelaars, werkelijk niemand heb ik gezien tussen de brug van Tournebride en de sluis van Lanaken. Wat ik wel zag langs het kanaal, dat waren Blanke Champignonparasols.
Bijna tussen de huizen, begon het toch wat te miezeren, en wat doet 'n mens dan, ... yep, ... door 'n winkelgalerij stappen, effe 'n droog moment. Toch ben ik nog relatief droog thuis geraakt, daarna tijd voor ontspanning en zoals gezegd, 'n Belg de koers zien winnen. Morgen ga ik schaken.
Maar goed dat ik deze voormiddag niet naar de buienradar gekeken heb, ik was misschien niet eens vertrokken. Deze namiddag zitten we met de benen onder tafel, daarom wilde ik eerst de benen nog wat in beweging zetten. Niet met de koersfiets, deze is wel inmiddels hersteld. Er zat 'n afgebroken doorn in mijn voorband van de meidoorn, scherp genoeg volgens de hersteller om zelfs doorheen anti-lekbanden te dringen. Het werd dus de stadsfiets.
Ik vertrok langs de schaapjes aan de brug van Briegden om langs het Albertkanaal tot Kanne te fietsen. Aan de rechterzijde staan veel nadarhekken, maar goed ook, met die kilometers lange ondergrondse gangen, kun je verloren lopen met alle gevolgen vandien. De markt in Kanne beperkt zich tot één kraam. En dat Kanne bij goed weer, veel toeristen trekt, bewijst dit bord. Je kunt er inderdaad fijn wandelen.
Iets verder dan het château Neercanne, zie je links het mergelmuseum van de Jezuïetenberg. Jullie zien hierna wat foto's die ik opgezocht heb (geen eigen foto's). Ik ben er ooit eens binnengeweest en het is zeker 'n aanrader. Zoek het maar eens op wanneer je er binnen kunt, dit onder begeleiding van 'n gids. De groeve bevindt zich in de Cannerberg op grondgebied van Maastricht. Tussen 1880 en 1967 gebruikten de Jezuïeten deze groeve als ontspanningsruimte. Ganse ondergrondse zalen werden beschilderd en ingericht. In 1998 is deze groeve erkend als Rijksmonument.
Vervolgens ging mijn tocht verder naar het centrum van Maastricht. Waar het tot dusver enkel wat lichtjes had gemiezerd, begon gaandeweg, en vooral vanaf Maastricht zelf, de regen met bakken uit de lucht te vallen. Schuilen had geen enkele zin, ik was toch al mèsnaot oftewel kletsnat, en te laat komen voor het middagmaal wilde ik ook niet. Dus, dan maar doorrijden.
Thuis gekomen, direct jas, schoenen en broek uit en onmiddelijk onder de warme douche en het leed was alweer geleden. Dadelijk wat ontspannen met onze familie.
Deze voormiddag hebben wij weer voor oppas mogen spelen voor onze kleinzoon. Nu met zijn 6 jaar, moet je daar niet meer zo veel naar omkijken, hij trekt al goed zijn plan. Hij wilde vandaag eens op de foto met al die knuffels die wij in huis hebben. Bij het middagmaal, het waren gewoon boterhammen, heeft hij vier stuks verorberd. Ja, op die leeftijd kunnen ze goed eten.
Maar eens opgehaald door zijn mamma, kon ik vertrekken voor 'n korte wandeling. Ik vertrok via de Asbeekweg, maar helemaal op het einde, de aansluiting met de H. Dunantstraat, kon ik geen stap meer verder. Door werken was de hele straat volledig afgesloten, zelfs voor voetgangers. Dan maar dat smalle pad links genomen naar de molen van wijlen Miet Cops. Uiteraard, dat wist ik van tevoren, was dat pad gaandeweg vrij modderig. En iets verderop lag 'n slachtoffer van die storm van gisteren tegen de vlakte. Ik ben letterlijk doorheen de takken moeten kruipen om verder te kunnen.
Wat verder was ik dan in de kinderboerderij en de speeltuin. Wegens de herfstvakantie waren er toch tal van gezinnen met kleine kinderen aanwezig. Aan de burchtruïne langsheen de gracht gestapt met links heel wat eenden en rechts, 'n mooi zicht op het kasteel. De wilde wingerd heeft nu 'n mooi kleurtje gekregen.
Het domein Pietersheim heb ik verlaten via Merode Interieur, vroeger 'n hoeve, horende bij het kasteel.
Terug thuis ben ik toch maar mijn fiets naar mijn fietshersteller gaan brengen. Het is niet normaal dat ik op korte tijd, drie keer lek reed met anti-lekbanden. En opnieuw terug thuis, was de tuinman juist begonnen met mijn laatste haag te snoeien. Hij heeft er uiteindelijk 'n half uur over gedaan terwijl ik toch enkele uren nodig heb. Dat is ook weer gedaan. Ik ben content.
Voor ik aan mijn wandelverslag begin, wens ik toch eerst iedereen te bedanken voor de verjaardagswensen voor onze Arne. Hij heeft zich goed geamuseerd gisteren op zijn feestje, er waren ook twee vriendjes aanwezig, bomma en bompa hebben dus niet moeten meespelen. Wij hebben wel aan tafel gezondigd door het eten van 'n stuk smurfenvlaai. Zij die dat niet kennen, het is bladerdeegbodem, daarop vanillepudding en abrikozengelei, en na de afkoeling volgt nog slagroom, witte chocoladeschilfers en poedersuiker. Die vlaai (of ook taart genoemd) werd in 1977 uitgevonden door 'n bakker in Heusden-Zolder. En het enige wat het met de smurfen te maken heeft, toentertijd was het liedje van de smurfen geweldig populair.
Mijn excuses, maar toch nog 'n anekdote van deze morgen. Bij het opentrekken van de gordijnen deze morgen, zagen we dat onze brievenbus 'n vriendje had gekregen. Bleek dat vandalen de brievenbus van onze naaste buren van zijn voetstuk hadden getrokken en er mee op wandel waren gegaan. Maar omdat die bus zoveel weegt, hebben ze die dan maar achtergelaten op die van ons.
En nu mijn wandeling. Regenen ging het niet doen, waaien des te meer en de zon scheen. Binnen blijven was daarom geen optie. De bedoeling was om doorheen Oud-Caberg te wandelen, dus even de grens over. Ik vertrok langs de trappen aan de school en doorheen de tunnel, om vervolgens rechtsaf te slaan richting de Industrieweg. Aan grenspaal 97 zie je in de verte Oud-Caberg al liggen. Zoals nog al eens gezegd, het oude gedeelte van het dorp heeft nog verschillende mooi opgeknapte boerderijen zoals het Reijndershof. Door de strakke wind, lagen in het dorp omzeggens alle groene afvalcontainers op hun zij. Leeg weegt zo 'n containers niks, en de minste wind blaast ze dan omver.
Doorheen de straat Lanakerweg keerde ik terug. Nog even getracht op rechts 'n binnenweg te vinden, maar omdat dit niet lukte, gewoon doorgewandeld langsheen de kapel met zicht op Lanaken met zijn windmolens en de kerk, ver op de achtergrond. Aan de kapel, rechtsaf doorheen 'n modderig pad richting de oude spoorbrug. Daar mijn laatste foto's genomen. Ik vertrouwde het verder niet meer, de wind was mij toch wat al te strak, ik wilde mijn gsm niet tegen de vlakte zien gaan.
Via het veld van de Grensweg, teruggekeerd naar Lanaken. Al bij al viel het nog mee, al was ik bijna gezandstraald, ben ik twee keer mijn pet achterna moeten lopen en ben ik zelfs enkele keren letterlijk tot stilstand gekomen. Uiteraard heb ik goed uitgekeken telkens ik voorbij 'n boom of bomen diende te wandelen, maar die 6 Bfr. hebben we al dikwijls gehad, het is zelfs al erger geweest. We mogen bij ons in Lanaken nog van geluk spreken, elders in het land (en ook in het buitenland) zijn er problemen geweest.
Toen ik vanmorgen richting Maastricht aan 't fietsen was, zagen mij die wolken toch ferm bedreigend uit, nochtans hadden de buienradars aangegeven dat het droog zou blijven. En gelukkig, het is inderdaad droog gebleven.
Mijn route lag sinds gisteren klaar, naar Gulpen om via de autostradebrug in Stein terug te keren. Om te beginnen nam ik dat mooie fietspad achter de Noorderbrug richting Bemelen. Via dat fietspad rij je Maastricht buiten. En dan in Bemelen nog eens de berg naar boven, de Bemelerweg. Het is 'n loper zoals ze nog al eens zeggen, 1 km. lang en geen al te hoge stijgingspercentage's. In het gehucht Wolfshuis - hoort bij Bemelen - zie je "De Van Tienhovenmolen", gebouwd in 1855. De wieken waren flink aan het draaien.
En dan naar Gulpen. Je bevindt je op 'n hoogte en de vergezichten richting Gulpen zijn dan ook prachtig. Echt in het centrum ben ik niet geweest, ik draaide links af naar Wijlre, Hulsberg, Schin-op-Geul en Walem. Tussen laatst genoemde dorpjes, die bij Valkenburg horen, heb je de Kachelberg, 'n stevige kuitenbijter met percentage's boven de 10%. De helling is 1,5 km. lang. Boven vind je 'n kapel van 1828. Wat verderop even gestopt aan 'n andere kapel, in Wijnandsrade. Deze kapel werd in 1930 gebouwd door 'n aantal buurtbewoners. Ik heb er mijn enige pauze van vandaag genomen, mijn boterhammen opeten.
Vervolgens ging het naar Genhout, 'n plaats waar ik al tig-keer doorheen gefietst ben. En iets verder, bereikte ik Elsloo/Stein waar ik 'n prachtig versierde kunstboom zag en 'n mooie schilderij op 'n doodgewone elektriciteistcabine. Zo 'n saaie cabine's kunnen dus prachtig versierd worden. Je ziet het meer en meer de laatste tijd.
Eens de autostradebrug over, ben je bijna thuis. Nog effe langs de Maas in Uikhoven en doorheen Rekem richting La Butte aux Bois, en ik kon mijn fiets weer opbergen.
Maar het venijn zat vandaag in de staart, in Rekem stelde ik vast dat ik te kampen had met 'n leegloper vooraan. Ik heb mijn band eens gecontroleerd, maar uitwendig zie ik geen schade. Gelukkig nog net thuis geraakt zonder te moeten stoppen voor 'n herstelling. Dat zal deze week gebeuren.
Morgen 1 november, wij gedenken onze overleden naasten en .... vieren onze Arne die 6 jaar wordt. En zoals in mijn titel gezegd, de 6.000 kms. zijn binnen, mijn doelstelling voor dit jaar. Uiteraard ga ik proberen er nog iets bij te doen.
Dag allemaal, vandaag had ik mij voorgenomen nog eens doorheen de buurtweg te wandelen tussen de Pannestraat en de Bremstraat. Daar is wat commotie rond geweest omdat de bewoners van het laatste huis op de Bremstraat, die buurtweg hadden afgesloten met 'n hek, 'n hek dat weliswaar door iedereen kon geopend worden.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik vertrok via de Epesiastraat waar de bomen nu op zijn mooist staan. En dan de Pannestraat in om iets voorbij de volkstuintjes, links af te slaan, de befaamde buurtweg in. Aan het eerste poortje, ergens halverwege zag ik dat er toch iets veranderd was. Het poortje stond wagenwijd open. Ondertussen ook nog wat paddenstoelen gezien, de bleekgele bundelzwam. En dan op het eind van de buurtweg, aan de Bremstraat zag ik toch mijn tevredenheid dat het tweede poortje helemaal verwijderd is. Je kunt er nu gewoon doorheen wandelen zonder obstakels. Misschien dat mijn meldingen op facebook toch wat respons hebben gehad.
Verder ben ik nog 'n stukje het bos binnengewandeld. Echt gezocht naar boleten, zwammen en paddenstoelen heb ik niet, al zie je bijna overal de gele aardappelbovist. Terugkeren deed ik via de Kewithstraat met zijn mooie paarden en de fantasie van sommige bewoners mbt. Halloween.
Mijn laatste foto maakte ik aan de sportoase, de laatste nog bloeiende veldbloemen. Voila, mijn verslag is weer gemaakt, nu ga ik schaken. En morgen, ... bij leven en welzijn en vooral bij weinig wind en geen regen, dan ga ik fietsen.
Als je op zondag gaat fietsen, dan is de kans altijd groot dat je ergens verzeild geraakt waar veel volk samen gekomen is of waar er 'n parcours is uitgetekend voor wandelaars of fietsers. Zo kwam ik vandaag doorheen Wiemesmeer, deelgemeente van Zutendaal, en ik had het moeten weten, maar de laatste zondag van oktober is er de jaarlijkse slipjacht. Slipjacht wil zeggen: jagen met paarden en honden.
Het was vanmorgen - na mijn bezoek aan de bakker - kiezen, ofwel wandelen of toch gaan fietsen. Nu fascineert mij uiteraard die grens van 6.000 km. fietsen dit jaar, dat zal natuurlijk geen probleem zijn om dat te halen, maar toch .... iets zegt mij, hoe rapper, hoe liever.
Iets voor 10u00 ben ik dus vertrokken richting Briegden om het linker jaagpad te nemen van het Albertkanaal. Dit volgde ik tot aan de brug tussen Munsterbilzen en Zutendaal. Ik was daar fietser nr. 42 vandaag. En vanaf daar, was het veelal fietsen doorheen de Zutendaalse bossen. Gelukkig had ik de stadsfiets genomen, met mijn Schwalbe-Marathon-Plus-banden, was dat geen probleem. Zou ik de koersfiets genomen hebben, dan was dat 'n ander paar mouwen geweest. Takjes, afgevallen bladeren en herfstvruchten, slijk en minder goede wegen, dat zou toch problematisch geweest zijn voor mijn 25 millimeterbandjes.
In Genk, meer bepaald in de toeristische trekpleister Kattevennen, was er veel volk. Meerdere mountainbikers daalden dat smalle pad af naast de springschans en op de kleine schans was de jeugd aan 't oefenen (zie rode circel op mijn foto). En dat de herfst nu op zijn mooist is, dat zie je aan het kleurenpalet.
En dan, onverwacht eigenlijk, kwam ik middenin de slipjacht in Wiemesmeer terecht. Ze waren juist ruiters en paarden aan 't voorstellen aan het talrijk opgekomen publiek. Ik denk dat half Wiemesmeer aanwezig was. Talrijke kraampjes met eten en drinken, zorgden voor de nodige versnaperingen. De laatste foto (paarden en honden) heb ik zelf niet gemaakt, maar gevonden op internet. Die slipjacht wordt dus sinds 'n 50-tal jaren georganiseerd op de laatste zondag van oktober.
Terugkeren deed ik via Zutendaal-centrum en de wijk Besmer (met oa. die skicabine). Thuis nog 'n laatste foto van onze boom in al zijn kleuren.
Deze namiddag is het verder met de benen omhoog, seffens nog 'n overschotje van 'n lekker 4-uurtje van gisteren en misschien wat tv.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik heb dan ook geen al te grote omwegen meer gemaakt, maar via de kortste weg huiswaarts gekeerd. Ondertussen nog 'n foto gemaakt van dat nieuwsgierig paard en de kleurtjes op de Pannestraat. 
Ik ben Eddy Meuris