aantal stappen: 1.414.520 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 113
aantal fietstochten: 30
Zoeken in blog
21-11-2023
Wandeling in twee delen.
Het was vandaag 'n wandeling in twee delen, eerst naar de kapper en dan vervolgens naar de markt, om ten slotte deze namiddag het bos in te trekken.
Mijn wekker stond op 6u55, de afspraak bij de kapper was om 8u00. Ik neem graag mijn tijd 's morgens en zodoende kon ik omstreeks 7u45 vertrekken naar Eddy, mijn kapper. Vervolgens diende ik 'n brood te halen, en voor ene keer was er dat eentje van op de wekelijkse markt. 3,40 euro voor 'n gesneden speltbrood, op steen gebakken. Ik weet niet hoeveel tegenwoordig de broden elders in het land (of buitenland) kosten?
Nadien was het even standby blijven thuis, Sinterklaas zou in de loop van de dag 'n pakje voor de kleinzoon komen afleveren. Maar na het middagmaal en de juiste afspraken met mijn halve trouwboek kon ik nog eens vertrekken voor 'n wandeling doorheen het bos. Ik vertrok doorheen de Blindevijversweg waar de bewoners 'n mooie opstelling gemaakt hebben van de Kerstman. Daarna via de Sprokkelstraat het bos in. De Premiumroute heb ik rechts laten liggen, het zou mij te ver om brengen. Op dat punt ben ik gewoon rechtdoor, de Bessemerberg omhoog gewandeld.
Aan de grote weg, moet je dan voorbij die grote legoblokken. Een grote parasolzwam viel er mij direct op. Ondertussen bleef het gewoon verder miezeren, dat deed het al toen ik thuis vertrok. Een mens heeft dan de hoop dat het wel ééns zal stoppen, ... niet dus. Ik heb dan ook geen al te grote omwegen meer gemaakt, maar via de kortste weg huiswaarts gekeerd. Ondertussen nog 'n foto gemaakt van dat nieuwsgierig paard en de kleurtjes op de Pannestraat.
En mijn eerste drie foto's, ... die maakte ik uiteraard vanmorgen. Eerst de wijk bij ons tegenover (om 7u45), dan Residentie Molenhoek. Dat zijn assistentiewoningen voor zelfstandige senioren. Tenslotte, de Kerstverlichting in het centrum.
En morgen ....? Ik had het idee om te gaan fietsen met de koersfiets. De rit ligt al klaar, maar met die natte wegen van vandaag, lijkt mij dat nu geen al te best idee. Het zal vermoedelijk 'n rit worden met de stadsfiets en dan natuurlijk 'n minder lang parcours. Ik bekijk het me morgen wel.
We hebben ons vanmorgen verslapen, 't is te zeggen, IK heb mij verslapen. Mijn bedgenote heeft gebaard van kromme haas en liet het mooi gebeuren. Nu, wat is verslapen als je om 7u45 wakker wordt? Dat is uiteraard relatief, want als je gepensioneerd bent en je hoeft voor niets of iemand je bed uit, dan is uitslapen iets wat gerelateerd is met de donkere ochtenden.
Maar goed, effe nadien zaten we toch aan het ontbijt om daarna ons krantje te lezen. Het was vandaag ook weer 'n dag om naar de bakker te gaan, uiteraard combineerde ik dat met 'n ommetje vooraf. Ik had op de buienradar gezien dat het omstreeks 10u00 zou gaan regenen.
Ik vertrok doorheen de Broekstraat om aan het kanaal Briegden - Neerharen, de brug over te steken. Wat verderop, naar rechts om uit te komen aan het fiets- en wandelbrugje. Vandaar wandelde ik richting de sluis en de tunnel onder de ring rond Lanaken. En die vogel langs het kanaal? Ik denk dat het 'n aalscholver is.
Na mijn brood gekocht te hebben, terug naar huis doorheen het park. Kinderen zitten nu op school, de speeltuigen liggen er dus verlaten bij. Maar ook op vrije dagen zie je weinig kinderen, de toegang tot die tuigen is niet gemakkelijk, je moet er doorheen 'n drassig veldje. Aan het brugje, linksaf naar het Uilenstraatje en juist op tijd terug thuis want het begon stevig te regenen.
Het zal deze namiddag weer 'n optie zijn: "to play chess or not to play chess"? Het zal weer van het weer afhangen. Zoniet, mij nog wat bezig houden met de Bèssemgezèt (zie foto).
En o ja, nog 'n update over mijn vriend die gisteren gevallen is. Hij is naar het ziekenhuis gebracht ter controle en ze hebben hem daar gehouden voor verdere verzorging. Er was dus duidelijk meer aan de hand. Hij heeft al gesproken met familieleden maar kan zich niks meer herinneren van hetgeen er gebeurd is.
Er bestaan aangenamere wandelingen dan die van vandaag, seffens meer hierover.
Na die overvloedige regen van gisteren, stond ik deze morgen al vroeg te popelen om mijn wandelschoenen te kunnen aantrekken. Zoals gebruikelijk zaten wij weer vroeg aan ons uitgebreid ontbijt en daardoor kwam het dat ik al om 8u08 de deur uitging om 'n kijkje te gaan nemen aan de Maas. Ik wilde wel eens weten hoe hoog de Maas vandaag stond. Te zien op de website, is het waakpeil nog lang niet bereikt.
Ik vertrok doorheen het park en langs de plaats waar de Langkeukelbeek ondergronds gaat. Via de Jan Rosierlaan en de Nijverheidslaan, ben je dan al direct in Smeermaas. Ook hier zie je de uiterlijke tekenen van het katholieke geloof veelvuldig in het landschap. Mogelijk is Limburg nog de meest gelovige provincie van België.
Een paar honderden meters verder ben je dan aan de Maas. Als je de rivier nu ziet en je vergelijkt met zijn debiet in de zomermaanden, dan heeft de Maas iets majestueus. Je ziet direct dat het 'n regenrivier is die de nabij gelegen kanalen (Zuid-Willemsvaart en Albertkanaal) voorziet van water. En als je dan weet dat in het Antwerpse, het drinkwater gehaald wordt uit het Albertkanaal, dat weet je hoe belangrijk de Maas in feite is.
En dat de Maas hoog staat, dat zie je aan het eilandje. Als het met zijn voeten onder water staat, dan staat het water relatief hoog. Maar zoals gezegd, het alarmpijl is nog lang niet bereikt. Op het einde van het fietspad, ging ik links-links om daar terug te keren naast de Zuid-Willemsvaart. Je vraagt je waarschijnlijk af, waarom 'n kanaal vlak langs de Maas? Dat komt omdat de Maas voor schepen onbevaarbaar is. Het is 'n regenrivier maar in de zomer kun je er op sommige plaatsen te voet over. Ik maakte ook 'n foto van het kerkhof. De overledenen hebben steeds zicht op het water. Wat verder zie je de oude douanekantoren. Afbreken of niet? Het gemeentebestuur raakt er niet uit.
Via de kerk van Smeermaas ging ik terug huiswaarts. Maar, ... en dan komt het onaangename, kort aan het cultuurcafé zag ik iemand op de grond liggen, kermend van de pijn. Zijn hond stond langs hem. Ik sprak hem aan, maar hij bleef met zijn aangezicht op de grond liggen en het duurde effe eer ik zag wie het was. Was me dat toevallig ook nog 'n vriend. Na veel vijven en zessen, kon hij recht komen en ik zag dat hij bloed had aan zijn handen en neus. Een dokter wilde hij niet en ik heb hem ondersteund tot aan zijn huis, ondertussen zijn hond aan de leiband houdende. Eenmaal bij hem thuis binnen, klaagde hij over hoofdpijn maar 'n dokter wilde hij niet. Te langen leste ben ik naar huis gegaan en heb een van zijn familieleden gebeld die 'n kijkje ging nemen. Het was effe schrikken. Ben benieuwd wat de gevolgen zijn voor mijn vriend.
Bij het ter perse gaan, zo noemen ze dat bij de geschreven pers, werd mij gemeld dat ze mijn vriend naar de spoedafdeling van het ziekenhuis gebracht hebben voor 'n grondig onderzoek.
Dag vriendinnen en vrienden, soms laat het weer je in de steek. Het regent momenteel en het zou verder de hele dag blijven regenen. Plezant is dat niet, maar helaas, het is niet anders en ik zal er maar het beste van maken. Vanmorgen tijdens 'n droog moment, toch in de rapte naar de bakker geweest, 'n wandeling van juist geen 2 km. Ik ben dan toch al even buiten geweest.
Maar ik vrees de rest van de dag thuis te moeten blijven. Nu, geen erg, 'n dagje rust zal zeker niet slecht zijn en ik heb trouwens nog werk te doen voor onze carnavalskrant. Een goed boek ligt ook altijd klaar en, ..... plezant is het ook altijd om nog eens in de oude postkaarten te duiken. Vandaag wil ik jullie Oostende voorstellen, niet de tijd van nu, maar de tijd van toen. Er bestaan zovele postkaarten van deze kuststad, ik heb mij dus ferm moeten beperken. Ik hoop dat jullie het 'n mooie reeks vinden want ik weet zeker dat jullie ooit Oostende al eens bezocht hebben of er nu zelfs wonen.
Ik zou zeggen, hou jullie bezig, en voor de onfortuinlijken die te kampen hebben met wateroverlast, ik leef met jullie mee. Veel sterkte en moed.
Er zat vandaag absoluut geen fietsmoment in. De hele voormiddag is het niet droog gebleven, regen en buien, met als gevolg, veel te natte wegen. Ik had wel goesting, maar 'n nat achterwerk, dat zag ik toch niet zitten. Dan maar 'n fikse wandeling maken, eentje met wat extra energie. Ik wandelde aan 'n tempo van iets meer dan 6 km/uur.
Ik vertrok via de velden achter de sportoase. Vervolgens via de Kounterstraat en de Boonakkerstraat, richting Gellik. Aan de brug in Gellik, ging ik linksaf om nog eens doorheen Kompveld te stappen. Uiteraard heb je dan links in de verte de oude spoorwegbrug. En dat het goed geregend heeft, dat zie je aan dat wegje links, richting de aardbeienkwekerij.
Eens terug op de grote weg Veldwezelt - Lanaken, draaide ik terug linksaf om via de brug van Briegden, nog 'n ommetje langs het kanaal te maken. Onderweg zag ik vele "tranende franjehoedjes", ze zijn eetbaar maar je blijft er toch best om twee redenen vanaf: enerzijds komen er meerdere dieren langs, dus proper zijn die paddestoelen niet en anderzijds zouden ze 'n nogal muffe nasmaak hebben.
Om te eindigen, in de rapte 'n goei tas koffie gaan drinken in 'n nogal kleurrijke horecazaak.
Ik had het mij gelukkig goed gepland, fietsen in de voormiddag en in de namiddag mijn blogje bijwerken en hier en daar 'n bezoekje brengen aan collega-bloggers. Het bleef dus droog tussen 9u00 en 12u00, terwijl het nu lichtjes aan 't miezeren is.
Maar vandaag had ik dus goesting om te fietsen, het was mij al wat te lang geleden. Niet de koersfiets, maar de gewone stadsfiets. Ik wilde niet wéér plat rijden met mijn dunne bandjes op de koersfiets. Vele wegen zijn vuil en met die afgevallen bladeren zie je niet altijd waar je overheen rijdt.
Ik vertrok richting Herbricht. Aan de brug zag ik dat ze volop aan 't werk zijn aan dat witte huis op de achtergrond. Na zovele jaren te zijn verwaarloosd, zou er mogelijk toch schot in de zaak zitten om die woning om te vormen tot 'n horecazaak, iets wat toch de bedoeling zou zijn. Wat verderop zie je dat aan de Nederlandse kant van de Maas goed werk is geleverd, zoniet zou het water véél hoger staan.
In Kotem wilde ik de autostradebrug over fietsen aan de gewone rechterkant. Maar dikke pech, het fietspad was door werken afgezet tem. 17/11, morgen dus. Ik heb dus effe moeten rondrijden om aan de linkerkant wel de brug over te kunnen. Eens in Nederland, de andere kant dus, word je wel geconfronteerd met de Scharberg, 'n klein steil ding van ocharme 200 meter, maar wel steil. Op het profielkaartje zeggen ze max. 9% over de eerste 50 meter. Maar dat is 'n gemiddelde, ik vermoed dat het steilste stuk boven de 10% was, ... en dat met mijn stadsfiets ...! Opmerkelijk is dat het Julianakanaal 'n stuk hoger ligt dan het Maasbekken. Je fietst er soms op wegen en dan zie je ineens links boven je, 'n schip voorbij varen. Je kunt er ook fijn wandelen.
Mijn rit ging verder langsheen het kasteel van Geulle a/d Maas en 'n kapel in Brommelen, gebouwd door haar inwoners in 1959. Toen ik er binnenging, was er juist 'n oude man aan 't bidden. Hij heeft er ook 'n kaarsje aangestoken. Het was zelfs warm in de kapel. Vervolgens fietste ik verder tussen Itteren en Borgharen. Rechts heb je 'n prachtige natuurstrook. Achteraan, de Maas en helemaal aan de einder, België.
Zoals meestal keerde ik terug via de Noorderbrug in Maastricht en dat mooie oude huis kort bij de grens. Mijn laatste foto maakte ik aan de oude spoorbrug, juist vóór de grens. Op dat punt zag ik dat de 40 km. reeds bereikt waren, maar dat het ook tijd was om mij naar huis te spoeden. De chef-kok zou "not amused" zijn zou ik te laat zijn zonder te verwittigen.
Voila, dat zit er weer op. De rest van de week geeft niet veel fietsweer.
Amai, na die zondvloed van gisteren, was het vandaag 'n verademing om nog eens 'n normale wandeling te hebben gemaakt. Ik was er weer aan toe. Hiervoor nam ik nog eens de bus, de 20b (tot voor kort de 20a). Ik stapte af aan de Zangerheistraat.
Via de Hoefaertweg ging ik tot aan de brug om daar rechts af te slaan zodat ik het Albertkanaal aan de rechterkant kon volgen. Op 'n bepaald moment kom je dan onder de brug van Gellik en de oude spoorwegbrug door. Iets verderop zag ik heel wat nevelzwammen. In Briegden was het effe bergop richting de brug en die mooie elektriciteitskastjes. Om niet al direct huiswaarts te keren, maakte ik nog 'n lus langsheen Sappi en de sluis van Lanaken.
De laatste kilometers gingen via de school op de Jan Rosierlaan en het Kerkplein waar al naarstig begonnen is met het aankleden van het gehele centrum met Kerstversiering. Zo vroeg al ??? Tja, die firma kan natuurlijk niet overal tegelijk aanwezig zijn.
En wat morgen brengt, hopelijk 'n droge dag. Ik wil misschien nog eens gaan fietsen. En ja, wat dat "Eigebilze - Laoneke" betreft (dialect voor beide gemeenten), ik ben momenteel "in the mood", het maken van onze carnavalskrant, volledig in het Lanaker dialect.
Het is er gisteren toch van gekomen, ik ben naar onze schaakclub gegaan. Het was droog toen ik vertrok maar gaandeweg begon het toch te miezeren. Maar gewapend met 'n stevige paraplu, ben ik desalniettemin met droge kledij achter het schaakbord geraakt. Éen maal verloren, de tweede partij, pad of gelijk spel en de drie volgende partijen gewonnen. Een succes dus. En de opkomst was ook 'n succes, vijf borden voor elf spelers.
Vandaag hebben we nauwlettend de buienradar in 't oog gehouden, mijn vrouw ging inkopen doen, ikzelf naar de bakker. De afstand tot onze bakker is +/- 900 meter, ik heb dus nadien nog 'n klein ommetje gemaakt. Via de Pannestraat, het park in met zijn aloude bomen om vervolgens via het Uilenstraatje richting de markt te wandelen. Daar kwam ik 'n oude bekende tegen, .... mijn eigen vrouw.
Op het oorlogsmonument naast de kerk, zie je nog dat Lanaken in vroegere tijden geschreven werd als Lanaeken (met ae achteraan). En op het Hubert Vranckenplein spotte ik weer 'n carnavalswagen. Ik denk dat de carnavallisten zitten te popelen om in diverse stoeten op te trekken. En nu, met naar de buienradar te kijken, prijs ik mij gelukkig om warm en droog binnen te zitten. Ver heb ik vandaag niet gewandeld, maar ben toch effe buiten geweest.
Het blijft hallucinant, automobilisten die gsm-en terwijl ze aan het rijden zijn. Hebben dan alle campagnes op radio en tv geen effect? Zijn de boetes dan nog te laag? Moeten ze eerst betrokken geraken in 'n ongeval? Het was weer van dat deze voormiddag, ik kan mij daar aan ergeren.
Maar goed, laat ik mijn dag niet verpesten door het onverantwoord rijgedrag van mijn medeburgers. Ik ben, ondanks buien en regen, toch even de straat opgeraakt en ik kreeg er direct 'n opdracht bij: "ga je dan ook even bij de slager binnen". Geen probleem, ik vertrok langs het voormalige park van het college aan de sportoase. Vervolgens langs Sappi waar verleden week 'n protestactie werd gehouden naar aanleiding van de nakende sluiting van de fabriek. Zo 'n 500 arbeiders met familie, maakten er hun opwachting bij de aankomst van de CEO-Europa.
Wat verderop aan het kanaal, waren ze juist 'n groot schip leeg aan 't maken. De haven daar fungeert als opslagplaats van zand. Via de sluis, terug naar het centrum om daar uiteraard mijn aankopen te doen bij onze slager. Er wordt nog heel veel zelf bereid, en dat proef je. Onderweg ook al de eerste carnavalsvlag aan 'n gevel gespot.
En nu, ... het is aan het regenen. Normaal gezien hoor ik omstreeks 13u15 te vertrekken naar de schaakclub. Ik ga mij alleszins niet laten nat maken, het moet dan maar zonder mij. Ik heb nog effe tijd om te beslissen. Tot morgen.
Als je met 'n kind van Pietersheim getrouwd bent, de jongste van het gezin, dan lijkt het mij logisch dat je je hart verpand hebt aan Pietersheim. In mijn jeugd was het nog privébezit van de Prinselijke familie De Merode, maar in 1971 werd het domein en het kasteel aangekocht door de gemeente. Toen ik op vrijersvoeten was, ben ik verschillende keren met de hond des huizes gaan wandelen in het domein. En nu nog kom ik er graag.
Maar eerst was ik vanmorgen omstreeks 7u00 al op pad, om 'n brood en wat botercroissants te gaan kopen. In deze tijd van het jaar heb je dan dikwijls die rode gloed aan het firmament. Ik was wel gewapend met 'n sjaal, muts en handschoenen, het was verdorie fris. Maar eens terug thuis in de warmte, kon ik aan 'n lekker ontbijt beginnen, de tafel was al royaal gedekt.
Vandaag maakte ik dus 'n wandeling naar Pietersheim. Ik vertrok via de Postweg en de Eikelenweg om in de Asbeekweg, dat eenzame paardje te zien staan. Je zag er ook goed aan de weiden dat de temperatuur kort bij het vriespunt lag. Vervolgens ging het doorheen de Henri Dunantstraat om in de Neerharenweg, achter de hondenschool, het bos in te trekken. Je geraakt nu niet uitgekeken op die prachtige dreven met hun mooie kleuren. Ook hier hing 'n mistlaag over de velden.
Ik heb mij niks aangetrokken van de modderige paden (uiteraard wel de droogste plekjes opgezocht), maar zo in de voormiddag in de natuur wandelen, dat geeft je direct nieuwe energie. Grappig was ook 'n ontmoeting met 'n goede kennis, Ferdi. "Voila", vertelde hij, "ik heb tegenwoordig ook 'n rollator". Hij wees op de buggy van zijn kleinkind.
Terugkeren deed ik via de toegangsweg naar het kasteel, ja, er staan nog altijd bloemen en De Merodelaan. Bijna thuis, nog 'n laatste foto van het monument voor Hubert Vrancken, als officier van de Weerstand, te Antwerpen gefusilleerd op 7 januari 1944.
Vanmorgen had ik gezien dat het de ganse voormiddag droog zou blijven, misschien dus 'n mogelijkheid om nog eens mijn fiets van stal te halen. Maar eer het zover was, ben ik mijn echtgenote nog eens elders 'n goei tas koffie gaan drinken. Het is vandaag in België 'n feestdag en het is dan gokken welke horecazaak al dan niet geopend is. Wij vonden er eentje in de Winkelstraat, 'n plaats waar we al jáááááren niet meer geweest zijn. Er is 'n nieuwe uitbaatster en we wilden de koffie wel eens proeven. En die smaakte overheerlijk. Daarenboven was er 'n glaasje slagroom bij met onderaan wat likeur, 'n stevige praline en 'n koekje, en dat voor de prijs van 2,50 euro. Kan het nog beter ....?
Om 10u30 was ik dan vestimentair klaar om aan mijn fietstocht te beginnen. Eerst de Bessemerberg omhoog om daarna rechts af te slaan richting Rekem. Ook hier zie je weer de mooie herfstkleuren rond de gracht naast het fietspad. Vervolgens fietste ik doorheen Opgrimbie, Boorsem en Uikhoven. In die laatste gemeente zag ik plots 'n mooie carnavalswagen staan. Dat deed mij eraan denken dat vandaag 11 november, om 11u11 stipt, het nieuwe carnavalsseizoen van start gegaan is in onze gemeente.
Achter Uikhoven heb je dan Oud-Rekem. Op de foto zie je acheraan de oude Paterskerk. Die kerk is gisteren vrijdag, nog op tv geweest in het programma "iedereen beroemd" op VRT-één. De kerk is van 1620 en werd gebruikt tot 2004 toen de laatste pater de site verlaten heeft. Sinds 2018 is de kerk nu in gebruik door Piano's Maene die er 'n showroom en concertzaal in onder gebracht hebben. Wat verderop kwam ik langs de Sint-Petronellakapel, daterend van 1710.
Via dat smal fietspad richting Neerharen-centrum kwam ik ook langs de weide met de nu al grote kudde alpaca's. Ondertussen op mijn klok kijkende, zag ik dat het tijd was om huiswaarts te keren. Gewoon langs het kanaal, de sluis van Lanaken en de paden aan de sportoase, om tenslotte juist vóór het afgesproken uur (12u30) en de mogelijke regen (donkere wolken boven Zutendaal) de benen onder tafel te kunnen steken. De opfrissing gebeurde achteraf.
Een korte wandeling is ook 'n wandeling. Zo dacht ik er vandaag over. Eerst naar de bakker om brood te gaan halen en terug thuis zag ik op mijn gsm dat het iets na 10u00, zou gaan regenen. Niet getreuzel dus en op pad.
Wat ik al direct hoorde, dat waren de geluiden van Sappi. De vakbonden hadden opgeroepen om massaal aanwezig te zijn vanaf 9u00 omdat de CEO van Sappi Europa aanwezig zou zijn. Niet alleen de arbeiders en bedienden waren welkom, ook hun familie, vrienden en kenissen. Boven al die geluiden, hoorde ik ineens ook onze burgemeester Marino Keulen het woord voeren. Ik heb mij maar niet gewaagd tussen al dat volk, maar ik ben gewoon doorheen de paden rondom de sportoase gestapt. Daar zag ik 'n ogenschijnlijk robuuste boom, maar nu zo zonder bladeren, lijkt hij mij ten dode opgeschreven.
Op de Kounterstraat, dat kleine weggetje rechts genomen, de Kleine Hofstraat. Je moet dat pad kennen, vreemdelingen zouden het aanzien als 'n privéwegje langs 'n woning. En bijna terug thuis, kom je langsheen - voor mij toch - de mooiste brievenbus van Lanaken. Omwille van de privacy, heb ik het huisnummer onherkenbaar gemaakt met 'n smiley.
En nu, het is inderdaad aan het regenen. Het lijkt erop dat we regelmatig 'n bui over ons heen gaan krijgen, maar .... dat is blijkbaar niks in vergelijking met de regen die nog over de Westhoek gaat vallen.
Deze namiddag mag ik weer sous-chef zijn in de keuken.
Vanmorgen heb ik mij wat bezig gehoudig en deze middag zijn we met ons beidjes, nog eens gezellig samen gaan tafelen. Na een voorgerecht, 'n hoofdschotel, ik enkele wijntjes en 'n goei tas koffie, waren we weer uiterst tevreden. En gezien de gezondheid al 'n heel stuk beter is, had ik nog eens goesting om de bus naar Zutendaal te nemen om te voet terug te keren.
Het werd de bus van 14u30 en ik stapte uit in Zutendaal-centrum. Aan de Mandelseweg vertrok ik langsheen dat kapelletje, of hoe noem je dergelijk bouwwerk? Iets verderop heb je dan wel 'n heuse kapel, de Teerkenskapel. De Mandelseweg is één lange weg doorheen het bos en komt uit aan de Gijzenveldstraat.
Om niet via de grote weg terug naar huis te moeten, koos ik er voor om via de Grensweg, opnieuw het bos in te trekken, maar nu op onverharde wegen. Ik ken die weg nu stilaan, het is gewoon rechtdoor tot bijna in Sparrendal. Daar ging ik rechtsaf om via dierenarts Neven, terug uit te komen op de Smeetsstraat. Vele bewoners maken er handig gebruik van die bladkorven.
En dan die kerkelijke wijk, genoemd naar priesters, paters enz. Ik herinner me 'n postbode die om 17u30 's avonds nog niet terug was van zijn brievenronde. Als toenmalig baas, vond ik dat uiteraard onrustwekkend. Rap even kijken op zijn dienstronde en ik zag dat hij genoemde wijk als allerlaatste moest bedelen. Ik rap op mijn fiets en hem gaan zoeken. De hele wijk heb ik doorkruisd, maar geen postbode. Terug op kantoor, was hij net vóór mij toegekomen, hij was langs 'n andere uitgang de wijk buitengereden. Bedoelde postbode had die dag 'n werkdag van meer dan 12u00. Hij was volledig nieuw in zijn job en had dus nog veel te leren. Nu is hij nog altijd actief en naar verluidt, is hij een der sterkhouders van het kantoor. En de wijk zelf, wie er zijn/haar weg niet vindt, dan is het toch even zoeken, 'n klein doolhof.
Via de kerk van Sint-Servaas was ik uiteindelijk rap terug thuis. En nu, 18u40 zijn de weergoden ons weer slechtgezind, het regent. Fijne avond nog.
Op dit eigenste moment - 15u16 - is het weer effe droog, maar 'n aantal minuten geleden trok al 'n eerste bui over Lanaken en de volgende uren, gaan er nog verschillende van dat soort passeren. Kl ..teweer dus. Maar goed dat we ons gehouden hebben aan ons dagschema. Deze morgen ben ik mee gaan winkelen, voornamelijk om de omvangrijke aankopen thuis te krijgen, daarna ben ik gaan wandelen om ten slotte na het middagmaal, tijdens 'n dik uur, wat ongewenst kruid te hebben verwijderd aan de straatkant.
Maar om terug te komen op mijn wandeling, ik had nog eens goesting om het bos in te trekken. Dat was enerzijds om wat uit de wind te blijven en anderzijds, de mooie herfstkleuren zijn nu 'n lust voor het oog. Ik trok het bos in via de Roelerdreef. Daar trof ik al direct verschillende mooie parasolzwammen aan. Wat verderop, boven op de Bessemerberg, zag ik 'n bed vol met geschubde inktzwammen, sommigen gesloten, anderen dan weer open. Nu, ik heb niks speciaals ontdekt vandaag, toch geen soorten die ik nog niet kende, maar de gewone zwavelkopjes zie je overal staan.
Aan de grote weg Lanaken - Zutendaal, stak ik gewoon de straat over om via het rusthuis en het ziekenhuis, de Bessemerberg af te dalen richting de Sprokkelstraat. Je komt dan voorbij 'n bank die op de deels gecombineerde blauwe/rode wandelroute staat en de beek.
Zo, het was weer 'n aangename en rustige wandeling. Even had ik met het idee gespeeld om 'n korte fietstocht te maken, maar ben daar wijselijk van afgestapt. Ik verbruik nog steeds meer zakdoeken dan gewoonlijk, gezondheid eerst dus!
Het moet toch zijn dat ik afgelopen zaterdag 'n klets opgelopen heb. Ik ben toen kleddernat thuisgekomen. Mijn neus zat deze nacht wat toe en mijn keel kan wat kruidenpastilles verdragen. Het is nu niet zó erg om in mijn zetel te kruipen, integendeel, maar de wandeling die ik vandaag maakte, was er toch eentje van het rustige tempo. Minder dan 5 km/uur wandelen, dat doe ik niet dikwijls, maar me in 't zweet wandelen was deze keer "not done".
Zoals zo dikwijls, heb ik de bus genomen naar Maastricht om daar aan de Wilhelminabrug mijn wandeling te beginnen. Als je in de stad komt, dan zie je direct dat Maastricht 'n fietsstad is. Idyllisch zijn ook altijd die kleine oude straatjes. En om het centrum van Maastricht te verlaten, moet je altijd langsheen die mooie muurschildering. Ik vind het prachtig en hoop dat dit uitzicht nog lang mag blijven.
Aan het sas, linksaf achter de woonboten door. Het is misschien wat drassig op sommige plaatsen, maar véél rustiger dan via de grote weg. Ook daar doen ze aan boekruilen. En op het kanaal zijn er altijd wel wat sportievelingen te vinden. Zwanen zag ik er ook, synchroon zag ik ze kopje-onder duiken op zoek naar iets eetbaars.
Tenslotte gaat het pad over in 'n stukje bosweg om vervolgens aan de brug van Smeermaas weer tussen de woningen te komen. Gewoon rechtdoor langs de Nijverheidsweg en de Jan Rosierlaan om in het centrum, waar de markt in volle bedrijvigheid was, nog ene lekkere warme chocomelk te drinken.
Deze namiddag doe ik het wat rustig aan, straks is er weer 'n vergadering van onze carnavalskrant. Dan heb ik wel ene chauffeur om tot ginder te gaan. Nog ene fijne dag iedereen.
Vandaag had het niet veel om het lijf, deze ochtend naar de bakker en deze namiddag naar de schaakclub. Ik wilde mij eens niet vergalopperen omdat ik mij niet 100% voelde. Dus beter voorkomen dan naderhand moeten genezen. Het was echter niet van die aard om helemaal thuis te blijven, zeer zeker niet. Maar mezelf in het zweet wandelen, dat was wel uit den boze.
Gewoon vanmorgen dus brood en lekkere vanillewafels gekocht, mij verder in de voormiddag wat bezig gehouden om tegen 13u00 te vertrekken naar de schaakclub. Vijf partijen gespeeld, drie gewonnen, eentje nipt verloren en het laatste verliespartijtje, was mijn eigen domme fout. Het had erger gekund.
De foto's van vandaag maakte ik in het park en het Uilenstraatje, dicht bij huis en het rusthuis met helemaal rechts (zie het rode rondje op de foto) het Dienstencentrum waar wij schaken. De laatste foto maakte ik in de Hoenderbroekstraat, mijn laatste lus extra van vandaag.
Het weekend is tot dusver goed verlopen. Gisteren met de familie aan tafel gezeten, zussen en broers - samen met hun partner - van mijn vrouw. We zijn er nog allemaal, weliswaar op gezegende leeftijd, maar we komen nog samen. Verder van mijn dokter te horen gekregen dat mijn bloedcontrole in orde is. Ik laat elk jaar rond deze tijd 'n medische check-up doen van mijn bloed: cholesterol, suiker, Vit D, enz. Ik moet niet aan de pil, en daar ben ik blij om. Tenslotte is 'n landgenoot Europees kampioen veldrijden geworden. En dat het geregend heeft, ... dat nemen we er maar bij.
Maar van al dat goede nieuws, krijgt 'n mens terug meer energie. Zo was ik vanmorgen al om 08u00 in mijn tuin het snoeisel bijeen aan het doen. Ik had afgesproken met mijn tuinman dat hij zou snoeien en dat ik voor het opruimen zou zorgen. Dat scheelt natuurlijk in prijs. Verder nog wat bladeren bijeen geharkt en toen kon het, ... wat dachten jullie .... beginnen te regenen.
Maar na het middagmaal zag ik toch op mijn gsm dat er 'n droog moment zou zijn tot ongeveer 14u25, geen tijd dus om te aarzelen en maar direct op pad. Mijn bestemming was wederom Pietersheim. Ondanks wind en regen, houden 'n aantal veldbloemen nog steeds stand. De burchtruïne was geopend voor het publiek, dus daar nog eens doorheen. Foto's van de kapel, van de grachten en 'n zicht op de oude opgravingen. Die opgravingen waren volledig overwoekerd met onkruid tot dat er weer eens iemand de kat de bel aanbond en op sociale media 'n ferm beklag deed over de laksheid bij het onderhoud van ons erfgoed.
Langs de dreef achter de ruïne zag ik verschillende Honingzwammen staan (het is te zeggen, mijn app geeft voor 80% zekerheid). Terugkeren deed ik via het kanaal. Ik wandel daar dikwijls, maar kan me niet herinneren dat ik daar niemand tegenkwam, geen fietsers, joggers of wandelaars, werkelijk niemand heb ik gezien tussen de brug van Tournebride en de sluis van Lanaken. Wat ik wel zag langs het kanaal, dat waren Blanke Champignonparasols.
Bijna tussen de huizen, begon het toch wat te miezeren, en wat doet 'n mens dan, ... yep, ... door 'n winkelgalerij stappen, effe 'n droog moment. Toch ben ik nog relatief droog thuis geraakt, daarna tijd voor ontspanning en zoals gezegd, 'n Belg de koers zien winnen. Morgen ga ik schaken.
Maar goed dat ik deze voormiddag niet naar de buienradar gekeken heb, ik was misschien niet eens vertrokken. Deze namiddag zitten we met de benen onder tafel, daarom wilde ik eerst de benen nog wat in beweging zetten. Niet met de koersfiets, deze is wel inmiddels hersteld. Er zat 'n afgebroken doorn in mijn voorband van de meidoorn, scherp genoeg volgens de hersteller om zelfs doorheen anti-lekbanden te dringen. Het werd dus de stadsfiets.
Ik vertrok langs de schaapjes aan de brug van Briegden om langs het Albertkanaal tot Kanne te fietsen. Aan de rechterzijde staan veel nadarhekken, maar goed ook, met die kilometers lange ondergrondse gangen, kun je verloren lopen met alle gevolgen vandien. De markt in Kanne beperkt zich tot één kraam. En dat Kanne bij goed weer, veel toeristen trekt, bewijst dit bord. Je kunt er inderdaad fijn wandelen.
Iets verder dan het château Neercanne, zie je links het mergelmuseum van de Jezuïetenberg. Jullie zien hierna wat foto's die ik opgezocht heb (geen eigen foto's). Ik ben er ooit eens binnengeweest en het is zeker 'n aanrader. Zoek het maar eens op wanneer je er binnen kunt, dit onder begeleiding van 'n gids. De groeve bevindt zich in de Cannerberg op grondgebied van Maastricht. Tussen 1880 en 1967 gebruikten de Jezuïeten deze groeve als ontspanningsruimte. Ganse ondergrondse zalen werden beschilderd en ingericht. In 1998 is deze groeve erkend als Rijksmonument.
Vervolgens ging mijn tocht verder naar het centrum van Maastricht. Waar het tot dusver enkel wat lichtjes had gemiezerd, begon gaandeweg, en vooral vanaf Maastricht zelf, de regen met bakken uit de lucht te vallen. Schuilen had geen enkele zin, ik was toch al mèsnaot oftewel kletsnat, en te laat komen voor het middagmaal wilde ik ook niet. Dus, dan maar doorrijden.
Thuis gekomen, direct jas, schoenen en broek uit en onmiddelijk onder de warme douche en het leed was alweer geleden. Dadelijk wat ontspannen met onze familie.
Deze voormiddag hebben wij weer voor oppas mogen spelen voor onze kleinzoon. Nu met zijn 6 jaar, moet je daar niet meer zo veel naar omkijken, hij trekt al goed zijn plan. Hij wilde vandaag eens op de foto met al die knuffels die wij in huis hebben. Bij het middagmaal, het waren gewoon boterhammen, heeft hij vier stuks verorberd. Ja, op die leeftijd kunnen ze goed eten.
Maar eens opgehaald door zijn mamma, kon ik vertrekken voor 'n korte wandeling. Ik vertrok via de Asbeekweg, maar helemaal op het einde, de aansluiting met de H. Dunantstraat, kon ik geen stap meer verder. Door werken was de hele straat volledig afgesloten, zelfs voor voetgangers. Dan maar dat smalle pad links genomen naar de molen van wijlen Miet Cops. Uiteraard, dat wist ik van tevoren, was dat pad gaandeweg vrij modderig. En iets verderop lag 'n slachtoffer van die storm van gisteren tegen de vlakte. Ik ben letterlijk doorheen de takken moeten kruipen om verder te kunnen.
Wat verder was ik dan in de kinderboerderij en de speeltuin. Wegens de herfstvakantie waren er toch tal van gezinnen met kleine kinderen aanwezig. Aan de burchtruïne langsheen de gracht gestapt met links heel wat eenden en rechts, 'n mooi zicht op het kasteel. De wilde wingerd heeft nu 'n mooi kleurtje gekregen.
Het domein Pietersheim heb ik verlaten via Merode Interieur, vroeger 'n hoeve, horende bij het kasteel.
Terug thuis ben ik toch maar mijn fiets naar mijn fietshersteller gaan brengen. Het is niet normaal dat ik op korte tijd, drie keer lek reed met anti-lekbanden. En opnieuw terug thuis, was de tuinman juist begonnen met mijn laatste haag te snoeien. Hij heeft er uiteindelijk 'n half uur over gedaan terwijl ik toch enkele uren nodig heb. Dat is ook weer gedaan. Ik ben content.
Voor ik aan mijn wandelverslag begin, wens ik toch eerst iedereen te bedanken voor de verjaardagswensen voor onze Arne. Hij heeft zich goed geamuseerd gisteren op zijn feestje, er waren ook twee vriendjes aanwezig, bomma en bompa hebben dus niet moeten meespelen. Wij hebben wel aan tafel gezondigd door het eten van 'n stuk smurfenvlaai. Zij die dat niet kennen, het is bladerdeegbodem, daarop vanillepudding en abrikozengelei, en na de afkoeling volgt nog slagroom, witte chocoladeschilfers en poedersuiker. Die vlaai (of ook taart genoemd) werd in 1977 uitgevonden door 'n bakker in Heusden-Zolder. En het enige wat het met de smurfen te maken heeft, toentertijd was het liedje van de smurfen geweldig populair.
Mijn excuses, maar toch nog 'n anekdote van deze morgen. Bij het opentrekken van de gordijnen deze morgen, zagen we dat onze brievenbus 'n vriendje had gekregen. Bleek dat vandalen de brievenbus van onze naaste buren van zijn voetstuk hadden getrokken en er mee op wandel waren gegaan. Maar omdat die bus zoveel weegt, hebben ze die dan maar achtergelaten op die van ons.
En nu mijn wandeling. Regenen ging het niet doen, waaien des te meer en de zon scheen. Binnen blijven was daarom geen optie. De bedoeling was om doorheen Oud-Caberg te wandelen, dus even de grens over. Ik vertrok langs de trappen aan de school en doorheen de tunnel, om vervolgens rechtsaf te slaan richting de Industrieweg. Aan grenspaal 97 zie je in de verte Oud-Caberg al liggen. Zoals nog al eens gezegd, het oude gedeelte van het dorp heeft nog verschillende mooi opgeknapte boerderijen zoals het Reijndershof. Door de strakke wind, lagen in het dorp omzeggens alle groene afvalcontainers op hun zij. Leeg weegt zo 'n containers niks, en de minste wind blaast ze dan omver.
Doorheen de straat Lanakerweg keerde ik terug. Nog even getracht op rechts 'n binnenweg te vinden, maar omdat dit niet lukte, gewoon doorgewandeld langsheen de kapel met zicht op Lanaken met zijn windmolens en de kerk, ver op de achtergrond. Aan de kapel, rechtsaf doorheen 'n modderig pad richting de oude spoorbrug. Daar mijn laatste foto's genomen. Ik vertrouwde het verder niet meer, de wind was mij toch wat al te strak, ik wilde mijn gsm niet tegen de vlakte zien gaan.
Via het veld van de Grensweg, teruggekeerd naar Lanaken. Al bij al viel het nog mee, al was ik bijna gezandstraald, ben ik twee keer mijn pet achterna moeten lopen en ben ik zelfs enkele keren letterlijk tot stilstand gekomen. Uiteraard heb ik goed uitgekeken telkens ik voorbij 'n boom of bomen diende te wandelen, maar die 6 Bfr. hebben we al dikwijls gehad, het is zelfs al erger geweest. We mogen bij ons in Lanaken nog van geluk spreken, elders in het land (en ook in het buitenland) zijn er problemen geweest.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik vertrok doorheen de Blindevijversweg waar de bewoners 'n mooie opstelling gemaakt hebben van de Kerstman. Daarna via de Sprokkelstraat het bos in. De Premiumroute heb ik rechts laten liggen, het zou mij te ver om brengen. Op dat punt ben ik gewoon rechtdoor, de Bessemerberg omhoog gewandeld. 
Ik heb dan ook geen al te grote omwegen meer gemaakt, maar via de kortste weg huiswaarts gekeerd. Ondertussen nog 'n foto gemaakt van dat nieuwsgierig paard en de kleurtjes op de Pannestraat. 
Ik ben Eddy Meuris