Er is zowel binnen als buiten veel te zien : beelden, schilderijen van allerlei artiesten waaronder een uitgebreid aantal werken van Vincent Van Gogh ! Je moet er echt wel de tijd voor nemen om dat allemaal te bekijken. Ik begon in de rolstoel maar heb ook een deel door het museum gestapt. Zelfs op vakantie moet ik dat onderhouden (liefst een uur per dag). Gelukkig was het in ons logeeradres mogelijk om echte rondjes te lopen. Ze waren waarschijnlijk niet even lang als thuis maar mijn reisgenoten hebben goed gesupporterd en dat was prettiger dan thuis, waar ik meestal alleen ben. Onze fietstochten door de bossen en hei van de Veluwe waren heel aangenaam en met de mooie fietspaden konden we heel wat kilometers afleggen zonder al te veel last te hebben van het verkeer. De sfeer was opperbest en gemoedelijk zodat we geen behoefte hadden aan televisie. Zo zijn de Olympische Spelen deze keer een beetje aan ons voorbij gegaan. We volgden via het internet wel de medailles van de Belgen wat op maar we hebben geen tijd gemaakt om er naar te kijken.
We hebben zelf wat competities verzonnen ter compensatie : vissen, armworstelen, darts, puzzels, behendigheidsspellen, en dergelijke. Om je een idee te geven hoe ik aan die spellen meedoe moet je je voorstellen dat je een pak aanhebt dat aan de linkerkant even zwaar weegt als de helft van je lichaamsgewicht (met 10 kg aan je linkerbeen en een linker schoen van 1,5 kg).
Bij thuiskomst heb ik mijn achterstand van Olympische beelden een beetje proberen goed te maken. Ik hoop dat er nog wat samenvattingen komen achteraf, als het weer wat minder goed is, want voor de televisie binnen blijven bij mooi weer vind ik te gek.
Deze week zie ik mijn kinesisten terug. Spijtig dat ik hen moet missen als ik op vakantie ga maar nu pikken we de draad weer op en gaan er met frisse moed tegenaan. Zolang ik uit de voeten kan moet ik dit wel volhouden. Als ik opgeef beland ik permanent in een rolstoel en dat spookbeeld stel ik liever nog zo lang mogelijk uit !
Dinsdag - 02/08/2016 - Ik krijg meer en meer het gevoel dat het eindresultaat van mijn revalidatie in zicht komt. Dat wil niet zeggen dat ik op mijn lauweren kan gaan rusten. Zo lang ik mobiel wil zijn zal ik moeten blijven oefenen : veel stappen, romp soepel houden, kine, fietsen, conditietraining zo lang mogelijk volhouden. Als ik niet in beweging blijf zal het snel achteruit gaan. Dat ondervond ik deze zomer tijdens uitstappen waarbij minder beweging nodig was. Het lijkt stilaan meer op levenslange dwangarbeid om nog mee te kunnen ! Ik kan me nog niet verzoenen met het idee van me niet meer zonder rolstoel te kunnen verplaatsen. Daar zou ik compleet moedeloos van worden, denk ik.
Sinds we terug zijn uit Tirol is er van fietsen niet zoveel meer in huis gekomen. In de zomer zijn er geen trainingen en is er minder volk beschikbaar om er samen op uit te trekken. Iedereen is al eens aan vakantie toe natuurlijk. Van Join2Bike kregen we al een uitnodiging voor een startvergadering op de eerste zondag van september. Dan zullen we de meesten weerzien en te horen krijgen wat er op het programma staat voor het volgende werkjaar.
Het laatste weekend van augustus ga ik met het koor op weekend. Ook daar worden de plannen voor het nieuwe concert onthuld. Tijdens de repetities van midzomer van deze en vorige week werd al een tipje van de sluier gelicht. Er wordt wat hernomen van vroeger, wat voor mij en nog enkele hoge alten volledig nieuw is omdat we toen nog sopranen waren. Dat wordt een eerste kennismaking met de hoge altpartij, in het geheel van de muziek valt die minder op omdat ze zelden de melodie heeft maar ze vult wel mooi aan. We zullen ons beste beentje mogen voorzetten. Dit jaar heeft het koor geen plaats gevonden in eigen land maar wel in de Eifel in Duitsland. Op de website ziet het er heel mooi uit : http://www.landhaus-hohenfried.de/
De omgeving is alleszins prachtig, het is weer iets om naar uit te kijken !
Vorige vrijdag ben ik 58 geworden : zoveel als mijn geboortejaar. Dat hebben we gezellig onder ons gevierd, hoewel, de eerste wensen kwamen al op dinsdag via Facebook. Woensdag heb ik in het koor getrakteerd, donderdag had Marcel een taart gebakken voor de vergadering met ons fietsclubje. Sindsdien is het niet meer gestopt met felicitaties. Een 100tal via Facebook, daarnaast nog wat sms'en van vrienden en familie en nog wat mailtjes. Deze verjaardag is dus wel een topper op dat vlak !
De vorige dagen ben ik met Marcel wat gaan fietsen. Telkens scheen de zon als we vertrokken maar kwamen er wat later donkere wolken dreigen. We zijn er toch iedere keer in geslaagd om een terrasje te doen en toch nog droog thuis te komen. Laat ons hopen dat dat volgende week ook lukt tijdens onze fietsvakantie in Nederland.
We werden elk telefonisch kort geïnterviewd. Het is dus maar een beknopte weergave van ons gesprekje met de journalist. Het artikel in de krant verschilt dan nog een beetje van dat op het internet maar het komt op hetzelfde neer. We vinden het allebei wel een goed artikel. Ik ken Vic van in Pellenberg, wij verbleven er enkele maanden tezamen.
Ik heb al wat leuke reacties gekregen op het krantenartikel. Dat maakt toch wat los bij de mensen! Zo'n initiatieven verdienen ook wat meer aandacht. Al de energie die erin gestopt wordt door zoveel mensen, op vrijwillige basis dan nog, dat verdient een dikke pluim. Zonder dat fietsen zou mijn leven veel eentoniger zijn en zou ik minder buiten komen. Niet alleen de groep geeft nieuwe energie en afleiding. Het concept met de aangepaste fietsen leert je wat er bestaat en mogelijk is zodat je een goede keuze kan maken voor je investeert in dat dure materiaal. De tussenkomst die je daarvoor kan krijgen is uiterst beperkt en heel klein.
Het is eindelijk beginnen zomeren. Alsof we de zon moesten gaan halen in Oostenrijk. In de buurt van Leuven zijn we gelukkig gespaard gebleven van zwaar onweer.
Ik merk wel dat ik vaak van huis ben geweest en minder kans had om te stappen als gewoonlijk. Dat gaat nu wat moeilijker maar daar kan ik iets aan doen natuurlijk. Wanneer ik thuis ben probeer ik nu zeker 3 x 20 min. te stappen en dat lijkt te helpen. Ik moet er ook aan denken om voor een uitstap even de tijd te nemen om nog wat te stappen want buitenshuis lukt dat niet zo goed. Ik heb een vlakke tegelvloer nodig om vlot te kunnen oefenen. Op straat is er al gauw een hindernis waardoor het moeilijker gaat om alleen te stappen, zelfs met mijn stok !
Het koor houdt deze en volgende week haar midzomer repetities. We krijgen dan een kijkje op het concertprogramma van volgend jaar. Daar beginnen we volop aan op het koorweekend van eind augustus. Dan worden onze stemmen gesmeerd en zien we elkaar nog eens terug na al die weken zonder repetitie.
Over 2 weken staat er een fietsvakantie op ons programma, met vrienden deze keer. We huren samen een huisje in de Veluwe (Nederland) en gaan dan dagelijks fietsen, als het weer het toelaat. Daar moet ik dan ook weer mijn rondjes lopen binnenshuis om niet achteruit te gaan op dat vlak, maar dat zal wel lukken. Ik kijk er naar uit !
Dinsdag - 19/07/2016 - Een week na onze terugkeer uit Tirol is het hoog tijd om verslag uit te brengen! We hebben het enorm getroffen met het weer : overdag meestal zon, niet te warm, slechts 2 avonden regen na 17u. Dat viel dus al supergoed mee. Het transport heen en terug op 1 dag is uiteraard zwaar maar deze keer waren er weinig files en konden we de 900 km in 12 u afronden. Nog een serieuze meevaller ! Het blijft toch wel een lange rit waardoor velen onder ons het die avond niet laat maakten.
De groep was dit jaar wat kleiner : ong. 50 personen waaronder een 10tal mensen met een beperking. De omkadering was dus weer super. De volgende dag stond er een opwarmertje op het programma : klimmen in kleine groepen van het hotel naar het stuwmeer. Er waren 2 vrouwenteams, 1 team met de familie Geens (vader, zoon en 2 dochters) en 1 mannenteam. Daarnaast reden er nog enkelen apart naar boven waaronder een drietal met handbikes. Mijn team, met Martine en Dominique, waar ik het hele voorjaar mee getraind heb, begon vol goede moed aan deze eerste test in de bergen. Al gauw bleek mijn nieuwe fiets toch niet echt geschikt. Het tandwiel vooraan was nog te groot waardoor ik heel zwaar op kracht moest trappen. Gelukkig heb ik me daar in het voorjaar goed op voorbereid en kon ik dat ook aan. We vorderden op ons eigen tempo, langzaam maar zeker, tot op een ruime plek met wat schaduw. Daar namen we een ruime pauze om wat te eten, drinken en even op adem te komen. Daarna hielp Marcel mij weer om mijn voeten vast te riemen op de pedalen en merkte daarbij dat de trapas van mijn fiets los kwam. We konden zo niet verder rijden. Na een vergeefse poging om dit ter plekke te herstellen werd besloten mijn fiets op sleeptouw te nemen en zo verder te rijden naar het stuwmeer. Greet kwam mijn ploegje versterken om deze klus te klaren en ik moest door materiaalpech afhaken en reed met de volgwagen naar boven om ze daar op te wachten. Te zeggen dat ik die klim vorig jaar in mijn eentje gedaan heb !!!
De volgende dag stond de grote klim naar de top op het programma. Iedereen vertrok aan het stuwmeer en begon van daaruit, weer in korte treintjes zoals de vorige dag. Wij werden nu van in het begin versterkt door Greet. Nu bleek er aan haar fiets iets te schorten waardoor zij ook zo zwaar moest trappen. Na enkele vergeefse pogingen om dit euvel te verhelpen werd deze fiets vervangen door een andere. Het andere vrouwenteam was niet meer compleet door een zieke. Daardoor kon Greet bij ons team komen. Met die andere fiets ging het veel beter maar we lagen ver achter op de anderen. We waren zeker niet van plan om op te geven en deden ons best om zo ver mogelijk te geraken. Toen we na 4 u fietsen de Weissee bereikten betrok de lucht en stak er een koude wind op. We hadden nog wel zin om door te gaan maar omdat het zwaarste stuk nog moest komen en dat nog een paar uur in beslag zou nemen besloten we het hierbij te laten en zo de wijze raad van de begeleiders op te volgen. Het grootste deel hadden we dan toch gedaan ! Ons opzet om het op pure 'girlpower' te doen is dus niet helemaal geslaagd maar we mogen toch tevreden zijn over deze prestatie.
Na een rustdag op zaterdag genoten we op zondag van een bergwandeling. Zoals vorig jaar met aangepast materiaal : met buggy's, ligfietsen of de Swiss trac : https://www.youtube.com/watch?v=Q-x7qOlNh_Q
Ik wou die Swiss trac nog wel eens proberen maar dat viel wat tegen. Blijkbaar stond deze niet zo goed afgesteld als die van vorig jaar. Nu moest ik het stuur omhoog houden en sturen tegelijk anders kwamen de kleine voorwielen van de rolstoel niet van de grond. Dat was heel zwaar waardoor ik 's avonds wat last had van mijn schouder.
Op maandag was het dan eindelijk het moment om naar Zwitserland te gaan om van daar uit de Stelvio aan te pakken. Dat was dit jaar het hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) van onze reis. Deze is 10 meter hoger dan de Kaunertaler Gletsjerstrasse. Wat ons onmiddellijk opviel was dat er veel minder verkeer was en dat de andere weggebruikers daar vriendelijker waren. Onze hotelbaas reed mee om ons de weg te wijzen naar een hoger gelegen parking die groot genoeg was voor onze karavaan (7 minibussen, 1 aanhangwagen en 1 kleine vrachtwagen) en waar we dan nog ruimte genoeg hadden voor onze fietsen. Er werden 2 treintjes gevormd : 1 met 8 en 1 met 10 ligfietsen. Daarnaast waren er weer de begeleiders op gewone fietsen om het verkeer attent te maken op ons uitzonderlijk konvooi. Zij merkten vooral het verschil in de houding van de andere weggebruikers. Zo legden we de laatste 12 km af naar de Umbrailpas, de grens met Italië hoog in de bergen. Tijdens onze tocht werden we vaak voorbijgestoken door fietsers en motorrijders. Zo'n trein is een zwaar geval. Per deelnemer mag je rekenen op 100 kg.
Het mooiste was de aankomst boven op de Stelvio. Daar stond veel volk ons op te wachten : misschien wel die passanten die benieuwd waren of we het wel zouden halen. Aan het eind deden we voor de vorm nog een spurtje tussen de 2 treinen. De langste trein heeft gewonnen. Het was een echt hoogtepunt van deze editie : FENOMENAAL !!! De organisatie liep gesmeerd, niets op aan te merken. Join2Bike kent er wat van : een plezier om met hen mee te gaan ! Op hun website zie je al wat beeldmateriaal : http://j2b.join2bike.be/
Dinsdag - 05/07/2016 - Een kort bericht want morgen vertrekken we weer voor 6 dagen naar Tirol met Join2Bike. We hebben ons zo goed mogelijk voorbereid om in treintjes voor de 4de maal de Kaunerberg aan te vallen http://www.gletscherpark.com/en/gletscherpark/glacier-road. Dit jaar zijn er 2 vrouwenteams en 1 mannenteam. We maken ons sterk dat iedereen in eigen tempo boven geraakt. Tijd speelt geen rol, de begeleiding is op alles voorzien.
Dan fietsen we van Zwitserland naar Italië met de Join2bike expres : een triketrain van minstens 12 trikes, daarnaast nog enkele individuele handbikers, tandems en begeleiders op de fiets. Zie meer uitleg en links op de website van Join2Bike : http://j2b.join2bike.be/ Het wordt zeker weer een heel avontuur waarna we weer moe maar voldaan huiswaarts zullen keren.
De laatste dagen hebben we individueel getraind op de hellingen van Kessel-Lo, Holsbeek en Linden. Hellingen van 10 tot 15 % ! Met de Hase Lepus en Klimax gekoppeld (Marcel aan het stuur vooraan, ik achteraan). Ik betrap mezelf erop dat ik vergeet rond te kijken en te genieten van het landschap. De laatste jaren stuurde ik zelf en was dat niet mogelijk. Hoe het deze keer in de bergen gaat zijn weet ik nog niet. Het maakt ook niet veel uit. Het enige vervelende aan achteraan zitten zijn de modderspatten als je op onverharde wegen rijdt.
In mijn volgend bericht breng ik uiteraard verslag uit.
Dinsdag - 28/06/2016 - De hitte van vorige donderdag (29°) heeft me goed parten gespeeld. Met die mooie zon reden we liever met de fiets naar de kinesist dan met de auto. Daar heb ik 15 min. op de loopband gestapt. Na de cruise en nu de conditietraining in zomerstop is gegaan vond ik dat geen slecht idee. Daarna met de fiets weer naar huis waar het zweet mij uitbrak en ik met knikkende knieën toekwam. Na een korte begroeting van onze buren moest ik dringend wat verkoeling gaan zoeken. Koud water bracht al gauw wat verlichting aan binnen- en buitenkant. Na een frisse koude schotel knapte ik snel weer op.
Voor ons wekelijks fietstochtje op vrijdag waren we maar met 3. Het bleef droog en het was merkbaar frisser (gelukkig). Het zware onweer van donderdagavond had ook sporen nagelaten : op onze tocht lag er een omgewaaide boom over het fietspad. We konden er niet langs en moesten omkeren. Enkele jonge kinderen kropen er met fiets en al onderdoor. De boom had ook een kabel van de elektriciteit afgebroken. Nadat we zeker waren dat ze er veilig langs gekomen waren reden we terug in de andere richting. Onze lift stond in veiligheidsmodus (hij ging nog naar beneden maar kwam niet meer naar boven). Daardoor moest mijn moeder toch met de trap naar boven komen. De volgende keer weet ik hoe dat te verhelpen is. Marcel had het die avond snel opgelost !
Op zaterdag kregen we bezoek van mijn broer met vrouw, zoon en dochter. Zij wonen in het verre Brest (Bretagne). We zien ze dus heel weinig. Ze waren slechts voor 1 dag in Leuven om onze moeder te bezoeken en kwamen bij ons overnachten. Wij waren heel blij dat ze in de late namiddag al toekwamen. Zo konden we rustig bijpraten bij aperitief en avondmaal. De zon scheen nog ruim een uur zodat het aperitief op ons terras kon genoten worden. Door de dreigende donderwolken moesten we dan toch wel naar binnen. Nu kon ik mijn schoonzus eindelijk een lift geven met de lift. Het is lang geleden dat ze nog eens bij ons was.
We reden in 2 treintjes van 8 gekoppelde trikes. Bij de stop aan het beeld van Eddy Merckx werd 1 trein gevormd. Die bestond uit 15 trikes en was 25 m lang. We gingen vlot door de bochten en onze begeleiders hielden, waar nodig, het verkeer tegen zodat we veilig verder konden.
Het bleef gelukkig heel de voormiddag droog en het was een mooie tocht. Het was de laatste training voor we naar Tirol vertrekken op 6 juli, daar moest ik dus wel bij zijn ! Toen wij thuis kwamen was mijn broer gaan lunchen met mijn moeder. Het had haar veel deugd gedaan hoorde ik aan de telefoon. Die morgen zong het koor voor de laatste keer voor de zomer een viering in Blauwput. Daar heb ik voor moeten passen deze keer. In de namiddag stond er nog een barbecue met het koor op het programma. Daar heb ik ze dan allemaal nog eens gezien voor het koor ook in verlof gaat. We zien elkaar weer voor de midzomerrepetities van eind juli en begin augustus. Daarna is het weer vakantie tot aan het koorweekend van eind augustus. De zomer zal weer snel voorbij zijn. nu nog hopen dat het weer wat beter wordt !
Dinsdag - 21/06/2016 - Onze vakantie heeft ons deugd gedaan. Even weg van de routine is een echte aanrader ! Voor ons 35-jarig huwelijk hebben we ons getrakteerd op een 11-daagse cruise rond de Britse eilanden. Deze werd aangeboden door Plus Magazine. Een Nederlands maandblad dat ook in België verspreid wordt (er is hier zelfs een Franstalige versie). Voor die verjaardag kregen we een kleine korting. We werden in Leuven opgehaald met de bus en zo via Brussel naar Zeebrugge gebracht. Daar kregen we te horen dat er 400 passagiers waren waarvan 3/4 Nederlanders. Vermits het blad zich richt op 50 plussers waren wij zelfs bij de jongsten en ik was niet de enige die niet goed te been was maar wel de enige met een merkbare handicap. Daar kwam gelukkig slechts 1 negatieve reactie op. Ik heb me daar niet aan gestoord en die persoon heeft mij verder ook niet lastig gevallen dus, zand erover.
Het inschepen ging heel vlot. Ik moest wel op eigen kracht aan boord geraken maar daar had ik niet veel moeite mee. Eens aan boord werden we naar onze kajuit begeleid. Daar bleek het eerste obstakel de smalle deur te zijn. De rolstoel kon er niet door zonder hem te demonteren maar dat zijn we gewoon, ook dat was snel opgelost. Eens iedereen ingescheept was konden we al gaan aanschuiven voor een lichte lunch. Daarna was er een evacuatieoefening. Het schip kon pas daarna vertrekken. Dus iedereen met zwemvest aan naar het verzamelpunt en van daar naar de sloepen. Dat laatste hoefden de minder mobiele mensen niet mee te doen, we waren met 5 in onze groep.
Dan kon de reis pas echt beginnen. Het varen gebeurde vooral 's nachts. Overdag meerden we aan zodat we op excursie konden gaan. Zo ging het van Zeebrugge naar Southampton (Engeland) - Dublin (Ierland) - Glasgow (Schotland) - Belfast (Noord-Ierland) - de Hebriden en de Shetlandeilanden - Invergordon (Schotland Highlands). We deden 4 excursies mee waarbij vooral de voornaamste bezienswaardigheden via een rondrit per bus gedaan werden. Daarbij werd geregeld halt gehouden om even uit te stappen en een en ander van dichtbij te gaan bekijken. Na enkele dagen kreeg ik zelfs al wat bemoedigende commentaren omdat ik dit allemaal meedeed.
Op de dagen dat we niet op excursie gingen maakten we wandelingen. Aan boord is er steeds het geluid van de motoren (niet al te storend maar daar ontsnap je toch wel graag eens aan). Tijdens deze reis waren er ook 2 zeedagen : dan werd er niet aangemeerd maar waren er activiteiten aan boord. We hebben ons niet verveeld ! Er was een meet & greet met de kapitein met fotoshoot en aansluitend een galadiner (6 gangen). Op de laatste zeedag konden we de brug gaan bekijken, helemaal boven op het schip : prachtig zicht op zee maar ook meer deining. Die dag eindigde met het afscheidsdiner (ook weer 6 gangen).
Het eten was voortreffelijk : heel lekker en mooi gepresenteerd. Ontbijt en lunch waren in buffetvorm. Daarbij kon je gaan zitten bij wie je maar wilde en daar profiteerde ik van om de mensen uit te leggen wat mij 5 jaar geleden overkomen was. Bij het diner (5 gangen) was er bediening aan tafel en kregen we vaste plaatsen. Onze tafelgenoten waren een ouder koppel uit Amsterdam (hij 95 en zij 78 !). Hun hoorapparaatjes hielpen niet veel door de drukte in het restaurant. Hun geheugen was ook niet meer wat het geweest was want ze vroegen twee dagen na elkaar net hetzelfde. Ze kwamen duidelijk om te genieten zo lang het nog kon en dat was mooi om te zien.
Over het weer mogen we niet klagen : het was meestal droog met af en toe wat zon ! We zaten eens op het zonnedek toen er ineens dichte mist opkwam. Die dag zijn we zelfs vroeger weer gaan varen dan voorzien omdat de kapitein dat beter vond.
De cruise eindigde in Amsterdam. Iedereen kreeg vervoer met bussen naar de vertrekpunten in Vlaanderen en Nederland. Eens thuis hoorden we van de vele regen en wateroverlast hier.
Marcel had nog een paar vrije dagen en dook meteen de garage in om de fietsen in orde te brengen. Zo konden we vrijdag toch even de benen losrijden met de 2 ligfietsen. Zondag zijn we zo samen naar de training van Join2Bike geweest. Daar koppelen ze nu zoveel mogelijk trikes aan mekaar. Er waren 2 treintjes van een zestal trikes en enkele begeleiders op de fiets.
In Tirol worden 2 dagen voorzien om te klimmen : 1 voor de Kaunerberg en 1 voor de Stelvio (waar ik in een eerder bericht al naar verwees). Nu nog hopen op goed weer want we zijn maar 4 dagen in Oostenrijk.
Dinsdag - 31 mei 2016 - De 20 km door Brussel waren weer een hele belevenis. Met 2 bussen vertrokken we rond 07.30u vanuit Pellenberg. Met de trikes in een aanhangwagen er achteraan. De sombere lucht volgde de voorspellingen. Na de obligate groepsfoto van ons team 'We go for it' van UZ Leuven konden we ons richting start begeven. Het was daar weer heel druk maar we geraakten toch vlot in de box van de handisporters (de verscheidenheid is daar altijd groot en wekt steeds veel belangstelling). Dat geeft wel een kick ! De premier (hij gaf mij bijna een schouderklopje en glimlachte heel vriendelijk toen hij langs mij doorging) en Eddy Merckx kwamen ons ook begroeten, dat zie je onder meer in deze reportage van Bruzz : http://www.bruzz.be/nl/video/het-beste-van-de-20-km-door-brussel-videospecial
Op 6.20 min zie je mij binnenrijden. Aan het einde zijn er enkele interviews met waaronder onze jongste Join2Biker, 16 jaar. Hij traint nog maar enkele maanden en kwam als derde handbiker binnen. De eerste handbiker was iemand van buiten onze groep die, ondanks problemen met zijn versnellingen, toch nog als eerste finishte. Ik heb mijn tijd van vorig jaar niet kunnen verbeteren, ik heb er zelfs iets langer over gedaan. Ik ging er deze keer van bij de start voluit tegenaan en heb het gevoeld op de Tervurenlaan : deze helling was een pak zwaarder dan vorig jaar De tijden van onze handbikers zie je via deze link : http://prod.chronorace.be/Classements/Classement20km2016.aspx?eventId=1187476853185720&lng=NL
Mijn tijd is 1:24:05 : toch maar 18 seconden meer dan vorig jaar ! Dat valt nog mee eigenlijk. Ik was wel compleet op en had dringend versterking nodig.Gelukkig krijg je na aankomst onmiddellijk een banaan toegestopt en ik had sportdrank bij in mijn camelbak om op krachten te komen. Dat was nodig want ik begon weer sterretjes te zien. Als je op het cameraatje klikt aan de rechterkant van de lijn van mijn tijd zie je beelden van mijn aankomst. Er begon dan toch wat fijne regen te vallen en we verzamelden weer bij de bussen waar er nog wafels en peperkoek voorzien was. Met ons eigen lunchpakket erbij was mijn flauwte snel voorbij. Zo gauw de laatste lopers binnen waren konden de bussen weer richting Pellenberg vertrekken. Net zoals de vorige jaren was alles weer prima georganiseerd. Het was de eerste keer dat ik een Camelbak gebruikte : https://www.google.be/search?q=camelbak&client=firefox-b&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwiv9on--oPNAhWoK8AKHf_VAYIQ_AUIBygB&biw=1366&bih=635
De regenkap was er niet bij, zo blits ziet hij er dus niet uit ! Ik ben Join2Bike wel heel dankbaar dat ik hem zolang heb kunnen gebruiken en op deze manier weer zelfstandig heb leren fietsen.
Na de inspanning volgt de ontspanning : wij gaan er even tussenuit voor een korte vakantie. Volgende week dus geen blog. Ik maak er werk van als we terug zijn !!!
Dinsdag - 24/05/2016 - Vanmorgen werd ik wakker na een nachtmerrie : ik zou de 20 km door Brussel moeten rijden op een driewieler met een zadel ! Echt niet te doen. Begin daar eens aan met 1 hand. Ik kan me met moeite rechtop houden, heb er niet mee getraind. Kortom, gewoon onmogelijk. Zou dat nervositeit zijn die me besluipt in de laatste rechte lijn naar zondag ?
Vorige zondag werd de fietstraining afgelast voor de aangekondigde buien. Die kwamen echter pas tegen de middag. De volle laag kregen we pas op maandag. Gelukkig kon ik vrijdag nog fietsen met mijn maatjes van het vrouwenteam van Join2Bike. Toen we vertrokken viel er een spatje regen; gelukkig lieten we ons daar niet door afschrikken want dat hield al snel op. We maakten een mooie tocht over de omliggende heuvels van Holsbeek (Chartreuse) : http://www.sport.be/cycling/nl/hellingen/info.html?Route_ID=151 en Hoog-Linden. Een goed vervolg op onze klimstage in Spa. De tunnels in Brussel zullen geen probleem zijn. Het aangepaste parcours van dit jaar werd reeds doorgeseind : http://www.20kmdoorbrussel.be/nl/de-race/parcours/ De Wetstraat word ingeruild voor de Belliardstraat (ik hoop op minder kasseistroken). De countdown naar volgende zondag is voelbaar ! Om 09u45 starten de handisporters, om 10u00 start de massa lopers. Dit jaar ga ik voluit gaan. Vorig jaar deed ik nog kalm aan omdat het mijn eerste keer solo was. Nu, mijn derde keer, wil ik er eens echt voor gaan.
Op de website van Join2Bike worden de Gletsjer challenges 2016 uit de doeken gedaan : http://j2b.join2bike.be/ We gaan naast de beklimming van de Kaunerberg ook een bus uitstap maken naar Zwitserland vanwaar we een fietstocht gaan doen via de Umbrailpas (zie link via Join2Bike) om zo de Stelvio aan te pakken met een zo lang mogelijke trein van gekoppelde trikes. Op de website zie je wat dat voorstelt : een trein van 9 trikes (ik ben nr. 5). De slogan op de site geldt hier volop :"Alleen ga je misschien sneller, maar samen kom je verder !"
Ondertussen gaan we gewoon door met 4 x kine per week + 1 keer conditietraining (tot eind mei). Daarna gaan we in zomertempo verder met de kine en dagelijkse oefeningen thuis om niet te verstijven, fietsen als het weer het toelaat en de conditie op peil te houden. Af en toe gaan we voor enkele dagen met vakantie maar ook dan moet er geoefend worden om niet achteruit te gaan ! Echt vrij ben ik wellicht nooit meer. Met een hersenletsel en een verlamming heb je geen keuze.
Maandag - 16/05/2016 - Pinkstermaandag, een vrije dag (zonder kine), een goed moment om wat te bloggen na een druk weekend. Met Join2Bike gingen we zaterdag op pad. We trokken naar Spa voor de aangekondigde klimtraining. De afspraak was om 09.30u aan het Sportcentrum bij het meer van Warfaaz : http://www.sport.be/cretesdespa/2016/nl/ Op de ruime parking konden de trikes gekoppeld worden voor het vertrek. Er werden 4 treintjes gevormd : 2 vrouwenteams van elk 3 trikes, 1 mannenteam met 5 trikes en 1 gezinsteam met 4 trikes voor de familie Geens (vader met zoon en 2 dochters). Tegen 10u was iedereen startklaar en gingen we van start. Om de col du Rosier te bereiken moesten we eerst door het centrum van Spa. Dat deden we uiteraard in colonne en zoals gewoonlijk vielen we goed op ! De begeleidende tweewielers hadden hun handen vol met het verkeer in het oog te houden zodat we veilig de stad konden doorkruisen. Hun bijdrage wordt zeer gewaardeerd door de revalidanten. Zonder hen zou dit allemaal niet mogelijk zijn.
De weergoden waren met ons : het was wel fris (8°), het is niet voor niets de periode van de ijsheiligen https://nl.wikipedia.org/wiki/IJsheiligen (half mei), maar het bleef de hele dag droog en als de zon kwam piepen voelden we dat direct. Eens we konden beginnen klimmen viel de kou al snel niet meer op. Mijn teamgenoten zag ik vaak truitjes open en dicht ritsen in mijn achteruitkijkspiegel. Ik moest sturen maar als je vooraan zit vang je ook meer wind en ik had het niet te warm. Ik was blij met mijn warme joggingbroek en warm fietsvest. Een sjaal of muts zou snel te veel geweest zijn. We klommen aan een tempo van zo'n 4 à 5 km/u. Op 2 wielen valt dat moeilijk vol te houden maar voor een driewieler is dat geen probleem.
Na de eerste afdaling moesten we verzamelen voor een experiment : de langst mogelijke trein van trikes vormen ! Uiteindelijk moesten we toch opsplitsen in 2 stukken : 1 van 8 en 1 van 9 trikes. Het is de bedoeling om in Tirol een uitstap te maken naar Zwitserland en van daaruit de Stelvio te gaan beklimmen met een hele lange trein van trikes. Het drielandenpunt : Oostenrijk/Zwitserland/Italië ligt niet zover van ons hotel vandaan. http://www.climbbybike.com/nl/beklimming.asp?Col=Passo-dello-Stelvio&qryMountainID=39 De details hierover hebben we nog niet gekregen. Of het mogelijk zal zijn in 1 trein hangt van veel factoren af. Het schijnt er nogal druk te zijn qua verkeer. Op deze manier wordt het wel weer een interessante reis ook al is de bestemming, het Kaunertal, dezelfde als de vorige 3 jaren. Het element van het vrouwenteam geeft er dit jaar ook een andere toets aan. Ik kijk er alvast naar uit !
Aan het einde van de rit bleek dat we toch zo'n 40 km gereden hadden. Die dag was er dus een zonder siësta, maar op de ligfiets heb ik nooit last van mijn rug en kan ik dat blijkbaar wel aan. Die avond hebben we nog naar het Songfestival gekeken tot 23u, vanuit mijn relaxzetel natuurlijk !
Maar eerst moet ik me nu concentreren op de 20 km door Brussel op 29 mei. Zaterdag kreeg ik alvast mijn startpakket : T-shirt van onze groep UZ Leuven (We go for it), mijn rugnummer (43180), instructies voor start en aankomst en een tube zonnecrème. De organisatie rekent duidelijk op mooi weer ! http://www.20kmdoorbrussel.be/nl/Er zijn startplaatsen voorzien voor 40.000 lopers dit jaar ! Dat worden er elk jaar meer. De organisatie is duidelijk niet aan haar proefstuk, je kan nog altijd inschrijven.
Dinsdag - 10/05/2016 - We hebben volop van het mooie weer kunnen genieten ! Op donderdag 1 mei beten we de spits af met de deelname van Join2Bike aan de Buurthuis Classic onder een stralende lentezon : http://www.tcbproracing.com/editie-2016.html
De trikes vertrokken gekoppeld vanuit Pellenberg en deden de rit van 25 km. Met de extra kilometers van en naar ons vertrekpunt kwamen we op 35 km uit met als afsluiter de stevige klim naar de parking van UZ Pellenberg. Het leuke was dat het vrouwenteam weer voltallig was !
Toen we thuis kwamen hoefde Marcel de fietsen niet uit de auto te halen want wij zouden de volgende dag naar zee vertrekken. Op uitnodiging van een bevriend koppel reden we vrijdagmiddag naar de Vlaamse kust om er nog meer van de zon te gaan genieten. We hadden verwacht dat het daar wat frisser zou zijn dan in het binnenland maar het was er even zacht en aangenaam als in Leuven. We maakten een avondwandeling op de zeedijk en langs de duinen. Gelukkig zijn er nog wat duinen bewaard gebleven want de hele Belgische kustlijn staat bijna helemaal vol met een lange rij appartementsblokken van 7 verdiepingen hoog omdat zoveel mensen graag zicht op zee hebben.
Op zaterdag gingen we fietsen. De zon was de hele dag present en er was niet teveel wind. Met mijn ligfiets kon ik ook nog profiteren van de beschutting van de hagen langs de velden. In de voormiddag reden we richting Nieuwpoort en Veurne : ong. 28 km. Na de lunch en een korte siësta trokken we er weer op uit voor nog een tocht van zo'n 12 km. Zodoende haalden we een weekrecord van 75 km ! Dat heb ik wel gevoeld aan mijn schouder : doordat ik constant met 1 hand moet sturen en schakelen heb ik die waarschijnlijk wat overbelast.
Deze week fietsen we alleen op zaterdag in Spa : http://www.climbbybike.com/nl/beklimming.asp?Col=Col-du-Rosier&qryMountainID=198 Het wordt een hele uitdaging in stijgende lijn maar als voorbereiding op onze trip naar Tirol komt deze 'klimstage' goed van pas. Nu nog een kaarsje branden voor droog weer, het wordt wat frisser maar voor zo'n inspanning is dat eigenlijk beter. Dit jaar rijd ik weer gekoppeld, dat zal me behoeden voor mijn flater van vorig jaar. Toen had ik de instructies niet goed opgevolgd waardoor ik de bevoorrading gemist had en niet tijdig kon eten. Helemaal uitgeput moest ik opgeven en tot overmaat van ramp kreeg ik nadien nog symptomen van epilepsie. Sindsdien werd mijn medicatie wat aangepast en blijft mijn hand tintelen. Daar probeer ik me zo weinig mogelijk van aan te trekken. Ik hoorde van lotgenoten dat die tintelingen bij hen ook wel voorkomen maar zij negeren dat zonder problemen. Ik denk dat ik dat ook best doe want ik heb geen zin om nog eens iets anders uit te proberen. Daar heb ik vorig jaar voor de zomer geen goede ervaringen mee gehad. Van het ene werd ik misselijk, van het andere duizelig, daar bedank ik voor.
Dinsdag - 03/05/2016 - Aprilse grillen zijn voorbij, laat ons hopen op een stralende maand mei ! We begonnen zondag met een stevige fietstraining (het parcours was wat langer dan gewoonlijk), zo gauw de zon te zien was werd het opvallend warmer. Mijn warme jas, handschoenen en joggingbroek waren al gauw te warm. De handschoenen kon ik uittrekken, mijn jas open ritsen en na de bevoorrading trok mijn broekspijpen tot boven mijn knieën om wat frisse lucht aan mijn benen te voelen. Na 25 km en een half uurtje later dan gewoonlijk waren we weer op ons vertrekpunt. De gemiste kans van vrijdag was vlug vergeten. In de namiddag ging het koor op lentewandeling. Wij genoten van ons terras in volle zon. Nu ik dat met de rolstoel kan doen was dit het uitgelezen moment om dat uit te proberen !
Mei wordt een drukke maand op vele terreinen. Voor het fietsen staan er op 5, 14 (Spa) en 29 mei al tochten geboekt in Korbeek-Lo, Spa, Brussel. Spa is de grootste uitdaging, dan rijden we weer de Col du Rosier op : http://www.climbbybike.com/nl/beklimming.asp?Col=Col-du-Rosier&qryMountainID=198 Een eerste klimtest voor het vrouwenteam ! 29 mei staat de 20 km door Brussel weer op het programma. In welke formatie we dan gaan rijden valt nog af te wachten want er zijn de laatste tijd wat zieken geweest. Laat ons hopen dat iedereen er bij kan zijn.
Deze namiddag gaat de conditietraining weer door in open lucht. Deze keer zullen we niet moeten vluchten voor de regen. Morgenavond is er weer koorrepetitie, de muziek voor de viering van Pinksteren staat in de startblokken. Vorige week kregen we al 3 nieuwe partituren voorgeschoteld. Dat is typisch, na een concert gaan we gewoon door en beginnen we aan het volgende punt op onze agenda. Rusten doen we wel in de zomer op vakantie. Donderdag fietsen we de Buurthuis Classic, een ronde van 25 km in de buurt van Korbeek-Lo. Dan is ook het vrouwenteam paraat. Vrijdag gaan weer even tussen uit voor een weekendje aan de Belgische Kust met vrienden.
Ik merk de laatste tijd dat mijn medicatie tegen epilepsie een serieus effect heeft op mijn emoties. Alles wordt afgevlakt. Leuke dingen maken me niet echt blij en tegenslagen raken me veel minder. Mijn gemoed is een grijze zone geworden. Als ik het verloop van de aanpassingen van die medicatie bekijk is dat sinds de laatste verhoging (met Valproate) vorige herfst. Daarmee wou de neuroloog de tintelingen in mijn linker hand weg krijgen. Dat heeft daar geen enkel effect op gehad. Na de laatste scan en EEG, dit voorjaar, zou de neuroloog mij contacteren mocht dat nodig zijn. Ik heb niets meer gehoord dus neem ik aan dat die onderzoeken niets nieuws opgeleverd hebben en dat die Valproate overbodig is. Ik wacht nu de volgende consultatie af om deze weer te mogen afbouwen. Dat is pas eind augustus, het wordt dus een grijze zomer, maar die ene kan er nog wel bij. Daarna komt er hopelijk snel weer kleur in mijn leven !
Vrijdag - 29/04/2016 - Ik heb veel pech gehad in het begin van deze week. Dinsdag haperde mijn laptop, donderdag haperde deze website. Gelukkig werkt alles nu weer naar behoren. Op vrijdag heb ik echter minder tijd om te schrijven, ik zal het wat kort moeten houden.
April blijft grillig tot het bittere einde. We hebben hier nog nachtvorst en zelfs sneeuwbuien gehad! Maandag vierden wij onze 35ste huwelijksverjaardag. Mijn trouwkleed was in lichte katoen en had korte pofmouwen. We liepen te voet van de kerk naar de parochiezaal met de muziekkapel van de Chiro voorop (daar heeft Marcel klaroen leren spelen) en onze gasten achter ons aan, in een stralende zon. Perfect voor een trouwdag. Als ik er aan terugdenk geniet ik er nog van ! Wat een verschil met dit jaar ! Zondag geen fietstraining : de hele dag buien van sneeuw en hagel. We merkten een temperatuurverschil van 8 graden voor en na zo'n bui : tot 0° in de namiddag !!!
Gelukkig waren wij vrijdagavond nog een fietstochtje gaan maken, met het idee van : 'nu of nooit' of het was niks geworden.
Zondagnamiddag trok het koor naar Beverst voor het tweede concert met het Limburgs Kamerorkest. Die avond kwam een buurvrouw heel enthousiast vertellen hoeveel ze ervan genoten had. De koorleden waren minder enthousiast : de akoestiek van de kerk en de interactie met het orkest was veel minder goed dan hier. Heel spijtig uiteraard.
Met mijn schoenen kan ik nu weer beter stappen. Die revisie is dus heel nuttig geweest. We kunnen weer verder oefenen op stabiliteit en tempo, dat kan altijd nog beter.
Dinsdag - 19/04/2016 - Mijn weekend was meer dan geslaagd ! Zowel het concert als de Ravel waren voltreffers.
We zongen voor een volle kerk. Dat is normaal als we maar 1 voorstelling geven in onze thuishaven. Dat maakt ook dat we extra goed ons best deden en alles klonk heel goed en viel in de juiste plooi. Canzonetta op haar best, mogen we echt wel zeggen. Het verwondert mij altijd dat velen zo nerveus zijn eens het zo ver is. Misschien heb ik het voordeel van 32 jaar ervaring en een goed auditief geheugen (eens het in mijn oren zit kan ik het zingen en vergeet ik het ook niet zo gauw). Niet dat ik alle partituren van al die jaren zo weer kan oprakelen, ze moeten wel wat opgefrist worden. Nu ik alt geworden ben moet ik meestal ook een nieuwe partij leren. Maar dat begint te wennen en het voelt goed. Volgende zondag is er nog een uitvoering in Beverst bij Genk (het thuisfront van het orkest). Ik had zaterdag de kans om te vragen waarom het orkest zo groot is (20 strijkers : van viool tot contrabas, hout- en koperblazers en slagwerk). Een kleinere bezetting is eerder een salonorkest blijkbaar. Zo leren we weer wat bij. Het publiek was laaiend enthousiast en ik vermoed dat dat volgende keer ook wel zo zal zijn. Ik ga dan niet mee want dat is al van 's middags en zolang hou ik het niet vol. Zaterdag waren we om 23u al thuis om uitgerust te zijn voor de volgende dag.
Zondagmorgen moesten we vroeg op om op tijd in Hoegaarden te zijn voor de Ravel naar Namen : 40 km over een mooi fietspad, aangelegd op een oude spoorwegbedding. We zaten al gauw in Wallonië en we genoten van de mooie omgeving en de rust van het platteland. De oude stationnetjes hier en daar gaven aan waar de dorpjes zijn en je eventueel een pauze kan inlassen. We presteerden het om in 3 uur tijd het hele traject af te leggen. In Namen aangekomen reden we in groep naar het centrum om op een terras wat na te praten en onze lunchpakketten aan te spreken. Het ruime terras van een brasserie kon gelukkig de hele groep aan. Daarna vertrokken een heel aantal dapperen met de fiets weer terug naar Hoegaarden. Wij hadden gekozen om dat met de auto te doen. Join2Bike had dat weer prima geregeld ! Iedereen moest op voorhand inschrijven en aangeven wat hij/zij wou doen : enkele rit of heen en terug. Er was voldoende transport voor fietsen en fietsers. Het verbaast ons telkens weer hoe ze die puzzel gelegd krijgen. Er waren gekoppelde trikes, een tandem en een aantal tweewielers (bikes). Het vrouwenteam was er weer en moest zeker niet onderdoen voor de rest. Het is wel leuk dat, als een van ons er niet is, er een andere vrouw ons team komt vervolledigen. Op de heenrit was het droog en scheen de zon links van ons met dreigende wolken aan de andere kant. Of de terug rijders droog zijn gebleven heb ik nog niet kunnen achterhalen, dat hoor ik nog wel. Eens we met de auto op weg gingen begon het te druppelen en viel er zelfs flink wat uit !
Gisteren kon ik het probleem van mijn nieuwe schoenen gaan voorleggen in de orthopedische werkplaats. Met 3 mannen : Marcel en 2 techniekers, bekeken ze mijn beugel, namen foto's en bespraken de mogelijkheden en eventuele oplossingen. Straks brengt Marcel ze binnen en morgen kunnen we ze weer ophalen. Dus vanavond en morgen moet ik mijn oude reserveschoenen, zonder beugel, weer aan. Daar kan ik wel mee staan maar heel moeilijk mee stappen. Dan zit ik 24 u in de rolstoel en dat is niet aangenaam als je gewoon bent van af en toe rond te lopen. Ik stap nu gemiddeld 40 min. tot een uur per dag en dat ga ik missen. Dan is het nog te hopen dat daarna het probleem opgelost is. Ik probeer nu al meer dan een maand weer het tempo van voordien te halen en dat wil maar niet lukken door die instabiliteit. Het begint wat door te wegen !
Het wordt ook stilaan tiijd om te trainen voor de 20 km door Brussel. Eind mei is het zover. Dan moet ik weer tempo halen met een kleiner tandwiel vooraan. Deze winter heb ik op kracht getraind met een groot tandwiel op de Klimax van Join2Bike. Onlangs hebben we een tweedehands Lepus gekocht : http://www.revalidatiefietsen.nl/fietsen/ligfietsen/hase-lepus-comfort Die verschilt niet zoveel van een Klimax maar je zit wat hoger waardoor je er gemakkelijker op en af kan en een beter zicht hebt op het verkeer. Op die Lepus staat een kleiner tandwiel dus ga ik daar nu de volgende weken mee trainen op soepel trappen en snelheid halen om mijn tijd van vorig jaar toch minstens te evenaren. Zit er dan toch wat competitiegeest in mij ?
Dinsdag - 12/04/2016 - Mijn nekoefeningen hebben resultaat. Ik kan de stijfheid onder controle houden als ik voldoende met mijn hoofd draai tussendoor. Op zich is dat geen probleem, alleen kan het een raar zicht zijn als ik plots met mijn hoofd begin te draaien terwijl dat eigenlijk niet nodig lijkt. Je zou mij hier thuis aan mijn laptop moeten zien doen : ik stop vaak met mijn activiteiten om mijn stramme spieren te bewegen.
Vorige vrijdag waren de weersvooruitzichten zo twijfelachtig dat we het fietsen uitstelden tot zondag. Uiteindelijk bleef het toch droog maar zondag kregen we een dubbele portie zon zodat die gemiste vrijdag gauw vergeten was. Mijn benen beginnen er al zomers uit te zien ! In de namiddag hebben we er nog van genoten op een overvol terras met een van onze zonen. In de zon en uit de wind was het gewoon zalig.
Gisteren moest ik nog eens terug naar de tandarts. Gelukkig wasde zon er nog steeds zodat ik met mijn scooter kon gaan. Nog 1 beurt over 2 weken voor de definitieve kroon geplaatst wordt. In de voormiddag was ik ook al naar de apotheek gereden om mijn voorraad medicatie aan te vullen. Ook deze voormiddag schijnt de zon weer overvloedig zodat ik de rolluiken al moet laten zakken om ze wat te temperen, anders halen we hier vlot de 25° C ! Zo zit ik weer in het half duister alsof het hoog zomer is. Maar we mogen niet klagen. Voor de conditietraining van deze namiddag kregen we al bericht dat deze buiten zou doorgaan en dat we best een pet en zonnebril kunnen meebrengen. Dat lijkt een leuk vooruitzicht maar of dat gaat meevallen weet ik nog niet. Op de atletiekpiste misschien nog wel maar op gras lukt mij dat totaal niet. We zullen wel zien, dat zal snel duidelijk worden...
Vorige week kreeg ik iemand van de dienst Gezinshulp op gesprek. Ik heb die gecontacteerd om wat meer hulp in het huishouden te krijgen. Marcel werkt zich al 5 jaar uit de naad en kan best wat extra hulp gebruiken om werk en gezin te combineren. Zo zou die hulp mij kunnen begeleiden met boodschappen doen en kan ik haar/hem instructies geven in het huishouden (opruimen, strijken,...) zodat Marcel wat ontlast wordt en zijn weekends wat minder druk worden. Hij zou nog 4 jaar moeten werken voor hij op prépensioen kan.
Volgend weekend zit al goed vol : op zaterdagavond zingt Canzonetta in Blauwput het eerste concert van dit jaar in Blauwput : http://www.canzonetta.be/concert-18/ De tweede opvoering gaat door in de thuishaven van het Limburgs Kamerorkest op zondagnamiddag, een week later. Voor dat concert ga ik passen. Een hele namiddag op verplaatsing is voor mij te zwaar. Mijn romp houdt het zolang niet vol zonder siësta. Op de fiets is dat iets anders. Zo'n ligfiets is comfortabel genoeg. Nu zondag gaan we met Join2Bike de Ravel doen van Hoegaarden naar Namen : http://www.routeyou.com/nl-be/route/view/360467/fietsroute/ravel-2-hoegaarden-tot-namur Dat wil zeggen dat we het zaterdag niet te laat mogen maken ! 40 km fietsen met geen al te grote hoogteverschillen, ook al zit er een groot stuk in stijgende lijn in, moet te doen zijn. Laat ons hopen dat het weer dan even mooi is als nu !
Volgende maandag ga ik mijn nieuwe schoenen eens laten nakijken. Na enkele weken stap ik er nog steeds niet vlot mee. Het vraagt nog steeds veel concentratie om mijn knie onder controle te houden. De vorige jaren ging dat veel vlotter, daarom denk ik dat er met de stand van de beugel iets niet klopt. We zullen zien wat de technieker ervan vindt.
Dinsdag - 05/04/2016 - Wat ik rond Pasen heb moeten missen aan fietsen heb ik dit weekend ingehaald. Zowel op vrijdag als op zondag was het droog en zelfs zonnig en vooral niet te koud ! De eerste maal weer in korte broek op pad kunnen. Mijn benen hebben hun eerste zonnebad van het jaar gekregen. Het deed ook deugd om weer met de groep samen onderweg te zijn. Voor degenen die dit jaar mee naar Tirol gaan was er nog een verrassing : we krijgen bovenop de fietstruitjes van onze nieuwe sponsor Ottobock nog een shirt van Vaude : https://www.facebook.com/vaudeleuven/ Er was keuze tussen enkele kleuren. Wij vonden de rode het mooist dus wordt het deze voor mij.
De omschakeling naar het zomeruur speelde mij parten. Ik heb vorige week weinig goede nachten gehad. Daardoor ben ik woensdag maar tot aan de pauze naar de repetitie van het koor gegaan.
Vorige week ben ik ook niet naar de conditietraining kunnen gaan. Zou ik daardoor last gekregen hebben van een stijve nek ? Hij zat behoorlijk vast dinsdagavond. Mijn huisarts kwam op woensdagochtend langs en stelde vast dat het de spieren waren. Die middag heeft mijn kinesist, Jorien, er een half uur aan gewerkt. Ze begon er aan met frisse handen die al gauw behoorlijk warm werden ! Donderdag vroeg ik haar collega Marike om er ook eens naar te kijken omdat ik vond dat het toch nog niet echt soepel zat maar zij kon geen blokkade meer vinden. Ik moet er dus op letten om regelmatig mijn hoofd te draaien als ik voel dat er weer wat stijfheid zit aan te komen. Zo heb ik er weer een aandachtspuntje bij. Ik mis blijkbaar al het werk aan de partituren, daarvoor moest ik constant mijn hoofd draaien.
Straks gaat de conditietraining toch door. Er was eerst gemeld dat deze niet zou doorgaan in de paasvakantie maar er zijn kandidaten gevonden om deze training te leiden. Ik hoop dat het goed gaat want mijn nieuwe schoenen geven nog wat problemen. Na 3 weken stap ik er nog niet zo vlot mee als ik gehoopt had. Ondanks mijn dagelijkse rondjes hier in huis (toch 2 à 3 maal per dag gedurende 20 min.) vraagt het nog steeds heel veel concentratie om mijn knie onder controle te houden. Dat ging de vorige jaren veel vlotter. Ik heb nu een afspraak gemaakt met de orthopedische werkplaats om dat te laten nakijken. Ik hoop dat dat iets oplost !
We zijn in het weekend naar een tweedehands ligfiets gaan kijken. De man die ermee reed was ook links verlamd maar heeft na 16 jaar problemen gekregen met de doorbloeding van zijn benen waardoor zijn goede been nu geamputeerd moest worden. Hij kon nog lang met zijn oude fiets rijden omdat hij nog wat kracht had in zijn linker hand om het stuur vast te houden. 2 jaar geleden heeft hij dan toch een ligfiets gekocht maar heeft er uiteindelijk maar 1 seizoen gebruik van gemaakt. Die fiets is dus in vrij goede staat en we overwegen om die te kopen. Eens die onderhandelingen rond zijn kan ik daar meer over zeggen.
Het verhaal van die man doet mij wel wat. Ik weet niet hoe actief hij nog was in die 16 jaar maar ik zou niet willen meemaken wat hij nu voor heeft. Ik merk al langer dat mijn lamme kant gemakkelijk kouder aanvoelt. Misschien moet dat toch wat beter opgevolgd worden ! Daar moet ik aan denken als ik op controle ga bij bloedings- en vaatziekten. Ik troost mij met het idee dat ik eigenlijk nog vrij actief ben maar of dat volstaat weet ik dus niet.
Dinsdag - 29/03/2016 - Het einde van mijn revalidatie is nog niet in zicht. Ik merk al lang dat mijn linker voet een beetje naar buiten draait. Volgens mijn kinesist en de neuroloog komt dat door de spierslapte in mijn heup. Ik moet dus oefenen om die spier weer versterken. Dat kan ik doen door, als ik op mijn rug lig, die knie rechtop te houden zodat ze niet naar omvalt. Als je echter actief bent, lig je niet zo vaak op je rug en als je ligt is dat in de eerste plaats om te rusten. Nu kwam ik onlangs op het idee om daar op te letten als ik in de auto zit. In de bochten valt dat been ook altijd opzij. In plaats van dat met mijn hand tegen te houden probeer ik dat nu eerst met mijn spieren te doen. Bij lange ritten is dat natuurlijk niet vol te houden en los ik deels af met mijn hand. Op die manier doe ik er toch iets aan.
Vorige donderdag ging ik bij de kine nog eens oefenen op mijn buik, om de hamstrings aan te sterken. Gewoonlijk is dat omdraaien een heel gedoe om over die rechter arm te draaien maar deze keer kwam ik op het idee om mijn rechter arm omhoog te leggen en zo op mijn buik te draaien. Het gemak waarmee dat ging verwonderde ons allebei zodat we weer in de lach schoten.
Het fietsen is niet gelukt dit weekend. Op vrijdag moest ik dringend naar de tandarts om een voorlopige kroon te laten plaatsen. Over 2 weken wordt dan de definitieve geplaatst. Met Pasen zong het koor en was de weersverwachting zo slecht dat we het niet vertrouwden om op pad te gaan, ook al scheen de zon volop. Voor volgend weekend ziet het er gelukkig beter uit.
De omschakeling naar zomertijd is weer een heel gedoe. Ik wil graag het medicatieschema aanhouden omdat me dat 's avonds beter uitkomt. Daarom schuif ik het geleidelijk aan met een half uur op, gespreid over enkele dagen, zodat het niet te plots gebeurt.
Met het koor zitten we nu in de laatste rechte lijn naar ons concert op 16 en 24 april : http://www.canzonetta.be/concert-18/ Ik speel de play list nog dagelijks af om de muziek in mijn oren te houden. Heel handig is dat !
Dinsdag - 22/03/2016 - Vorige week verliep niet vlekkeloos. Dinsdagavond brak er nog maar eens een stuk van een mijn kiezen af bij het genieten van een stukje chocolade. Woensdag kon ik een afspraak maken met de tandarts. Die zal vrijdag een kroon plaatsen. Dat had hij bij de vorige reparatie al aangekondigd.
Woensdagmorgen mochten mijn oude schoenen binnen gebracht worden in de orthopedische werkplaats om de beugel te laten overplaatsen op het nieuwe paar. Wij verwachtten in de late namiddag een telefoontje als ze klaar zouden zijn. Dat kwam er echter niet. Toen we de volgende morgen belden mochten we dadelijk langs komen. Ze waren klaar. Blijkbaar waren ze ons vergeten te verwittigen (dat kon ik opmaken uit wat ik het personeel tegen elkaar hoorde zeggen). Daardoor had ik wel de repetitie van woensdagavond moeten missen. Een geluk bij een ongeluk eigenlijk want die kapotte tand had een scherpe rand waar mijn tong aan bleef haken. Dat was niet alleen pijnlijk maar ook riskant. Als dat zou gaan bloeden zou dat moeilijk te stelpen zijn met de bloedverdunner die ik moet nemen voor mijn verlamde been en arm. Gelukkig kon ik donderdagmiddag nog langs gaan bij de tandarts om die scherpe rand te laten wegwerken. Sindsdien kan ik weer probleemloos eten en praten.
We kregen van het koor een mail met een Play list met de muziek van het concert. Daar zit ik nu naar te luisteren en te genieten terwijl ik werk aan de laptop. De muziek zit al goed in mijn oren moet ik zeggen ! Ook morgen ga ik niet repeteren, dan is er een eerste repetitie met het orkest in Genk. Dat zal zeker laat worden en daar pas ik voor. Na Pasen komt het orkest ook eens naar hier voor de generale repetitie op de woensdag voor de eerste opvoering. Dat wordt dan mijn eerste kennismaking met het Limburgs Kamerorkest (hoewel, ze zijn met een 40tal muzikanten, dat kan je moeilijk nog een kamerorkest noemen vind ik). Die Play list zal nog goed van pas komen ! Het is de eerste keer dat we die krijgen, ik ben benieuwd of we daar veel profijt van gaan hebben. Meestal slaat de plankenkoorts serieus toe in de laatste weken voor een concert. Als ancien heb ik niet meer zoveel last van maar elke keer als we voor het publiek staan voel je toch weer wat spanning en hoop je dat het goed afloopt.
Afgelopen weekend was het goed fietsweer : niet te koud en droog. De zon kwam zelfs heel even piepen, dan voelde je de temperatuur stijgen. We waren met Join2Bike gaan trainen in de omgeving van Booischot. Daar is het vlakker dan we gewoon zijn maar we waren met een hele groep en dat was leuk. Ook de tweewielers waren goed vertegenwoordigd. Dat was dus een blij weerzien. Er waren enkele jarigen die trakteerden met taarten. De après-sfeer zat er goed in en we konden lekker napraten met koffie en taart. Onderweg was er geen bevoorradingsstop geweest, we konden het dus goed gebruiken.
Met Pasen is er geen training, dan kan ik rustig de paasviering gaan zingen in de kerk van Blauwput. Ik ben nu vooral die partituren aan het bekijken omdat we nu geen repetitie meer hebben voor die viering. Dat zal wel vlotten denk ik. Zo 3 weken voor een concert staan daar geen zware, nieuwe stukken op het programma. Na Pasen kunnen we ons dan concentreren op het concert. Dan wordt het weer leuk : want samen aan iets werken is altijd leuk !!!
Dinsdag - 15/03/2016 - Een zonovergoten weekend, dat was even geleden !
Dat was genieten op de fiets met Join2Bike op zondagmorgen. Het was nog wel koud maar eens je een helling opgereden bent is dat gauw vergeten. Het vrouwenteam was weer compleet en we gingen er tegenaan. Het was te merken dat we er aan toe waren. Af en toe werden we zelfs afgeremd, wat ik niet zo leuk vond. Maar uiteindelijk is een training geen wedstrijd. De groep bleef trouwens vrij goed samen zodat we nergens lang moesten wachten om te hergroeperen. We bereikten de bevoorradingsplek zelfs wat te vroeg zodat we nog een bijkomend stukje konden doen in Bierbeek. Zo zagen we het nieuwe gemeentehuis, dat binnenkort geopend wordt. Het staat naast het cultureel centrum De Borre : http://www.bierbeek.be/startpagina.html
Dankzij deze training hadden we toch al wat energie opgedaan voor de namiddag. Dan gingen we naar het festival Kunst in de steigers in Leuven : met muziek en allerlei kunstwerken wil het de aanslepende restauratie van de Sint Jacobskerk onder de aandacht houden. Hier lees je er meer over : http://www.leuven.be/leven/stadsvernieuwing/stadsgebouwen/sint-jacobskerk/ Buiten in de zon was het aangenamer dan binnen. De kerk is al heel lang gesloten en staat al even lang vol steigers om verder verval tegen te houden en studies toe te laten. Er werd uitleg gegeven door gidsen en er was beeldmateriaal van het vroegere parochieleven in de jaren '50 en '60.
Wij kwamen vooral voor de muziek die er gespeeld werd. Er waren optredens van enkele muziekgroepen en improvisaties op piano. Daarna kwam het strijdkoor Kontrarie nog optreden. Die hadden we nog niet gezien of gehoord en we werden aangenaam verrast. Hun enthousiasme en engagement druipt er af : http://www.kontrarie.be/strijdkoor.php
Gelukkig stonden er wat gasvuurtjes en waren er zelfs dekentjes voor het publiek want het was er erg koud. Die nacht was het moeilijk om in slaap te geraken en gisteren zat de koude nog in mijn been : het was stijver dan gewoonlijk en het stappen ging veel moeilijker. Toch heb ik de moeite gedaan om 4 maal mijn rondjes te lopen. Vandaag voelt het al veel beter zodat het straks wel zal lukken in de conditietraining.
Morgenvroeg wordt de beugel van mijn oude schoenen overgezet op de nieuwe. Dan heb ik een week tijd om er aan te wennen voor de volgende training.
Zo vlak voor Pasen en het concert, 2 weken later, is het nu wel druk. Ik probeer thuis mijn partituren wat te oefenen om mijn steentje te kunnen bijdragen. Ik ben heel benieuwd naar het orkest. Spijtig dat ze geen opnames op hun website hebben staan. Volgende week is er een eerste gezamenlijke repetitie maar die gaat door in Genk. Daar ga ik voor moeten passen want dat zal te laat worden vrees ik. Het wordt wel mooi, we kregen een paar You Tube filmpjes doorgestuurd om een idee te krijgen van wat het gaat worden en die zijn veelbelovend, al is een life optreden toch weer een hele belevenis !!!
Dinsdag - 08/03/2016 - De zon komt net piepen in Leuven, alsof ze wil laten zien dat ze ons niet vergeten is na een grijs en vochtig weekend. Geen fietstochtjes maar wel een extra repetitie met het koor. Daardoor heb ik in de voormiddag de laatste hand gelegd aan de partituren en dat komt niets te vroeg. Ik liet me zodanig opslorpen door dat extra werk aan de laptop dat mijn armoefeningen er bijna overschoten. Mijn schouderbladen werden strammer met de dag. Mijn kinesisten zijn heel blij dat ik er nu meer aandacht aan kan geven.
Gisteren was een drukke dag : in de namiddag kon ik mijn nieuwe schoenen gaan passen. Blijkbaar was er een misverstand want ze waren verwonderd dat ik geen reserveschoenen bij had. Nu is het wachten tot volgende week woensdag. Dan mogen de oude 's morgens binnen gebracht worden en 's avonds opgehaald zodat de beugel kan overgezet worden op de nieuwe schoenen. Die beugel krijgt dan ook een nieuwe bekleding want na een dik jaar is de oude helemaal versleten. Goed dat dat op een woensdag is dan kan ik ze al wat inlopen voor de volgende conditietraining. Deze week is die afgelast bij gebrek aan een vrije sportzaal. Ik heb nog geprobeerd om een extra fietstochtje op poten te zetten maar dat is niet gelukt.
Gisterenvoormiddag kwam er nog iemand langs voor de verdere afwerking van onze badkamer. Die is bijna klaar op nog een paar details na. Dat wordt een juweeltje ! We genieten al enige tijd van de inloopdouche en het aangepast sanitair. Verder hebben we veel geluk dat de binnendeuren breed genoeg zijn en dat ik nog kan stappen, anders stonden we voor nog veel grotere verbouwingen.
Vrijdag kwam een technieker langs voor het eerste onderhoud van mijn traplift. Daar hebben we nog eens uitvoerig mee besproken wat er volgens ons is misgelopen bij de bespreking en het opmeten. Nu stopt die lift op de laatste trede waardoor hij in de weg staat van andere trapgebruikers (verpleging en Marcel). Onze oude traplift stopte helemaal boven aan de trap waardoor hij net niet in de weg stond. Dat was veel handiger vinden wij. Blijkbaar staat de verkoper daar niet bij stil en om dat nu nog te laten aanpassen, wat heel duur is, moet het bovenste deel van de rail gedemonteerd en aangepast worden waardoor de traplift een tijdje onbruikbaar is, en die kan ik niet meer missen.
