cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
28-06-2016
Dinsdag - 28/06/2016 - De hitte van vorige donderdag (29°) heeft me goed parten gespeeld. Met die mooie zon reden we liever met de fiets naar de kinesist dan met de auto. Daar heb ik 15 min. op de loopband gestapt. Na de cruise en nu de conditietraining in zomerstop is gegaan vond ik dat geen slecht idee. Daarna met de fiets weer naar huis waar het zweet mij uitbrak en ik met knikkende knieën toekwam. Na een korte begroeting van onze buren moest ik dringend wat verkoeling gaan zoeken. Koud water bracht al gauw wat verlichting aan binnen- en buitenkant. Na een frisse koude schotel knapte ik snel weer op.
Voor ons wekelijks fietstochtje op vrijdag waren we maar met 3. Het bleef droog en het was merkbaar frisser (gelukkig). Het zware onweer van donderdagavond had ook sporen nagelaten : op onze tocht lag er een omgewaaide boom over het fietspad. We konden er niet langs en moesten omkeren. Enkele jonge kinderen kropen er met fiets en al onderdoor. De boom had ook een kabel van de elektriciteit afgebroken. Nadat we zeker waren dat ze er veilig langs gekomen waren reden we terug in de andere richting. Onze lift stond in veiligheidsmodus (hij ging nog naar beneden maar kwam niet meer naar boven). Daardoor moest mijn moeder toch met de trap naar boven komen. De volgende keer weet ik hoe dat te verhelpen is. Marcel had het die avond snel opgelost !
Op zaterdag kregen we bezoek van mijn broer met vrouw, zoon en dochter. Zij wonen in het verre Brest (Bretagne). We zien ze dus heel weinig. Ze waren slechts voor 1 dag in Leuven om onze moeder te bezoeken en kwamen bij ons overnachten. Wij waren heel blij dat ze in de late namiddag al toekwamen. Zo konden we rustig bijpraten bij aperitief en avondmaal. De zon scheen nog ruim een uur zodat het aperitief op ons terras kon genoten worden. Door de dreigende donderwolken moesten we dan toch wel naar binnen. Nu kon ik mijn schoonzus eindelijk een lift geven met de lift. Het is lang geleden dat ze nog eens bij ons was.
We reden in 2 treintjes van 8 gekoppelde trikes. Bij de stop aan het beeld van Eddy Merckx werd 1 trein gevormd. Die bestond uit 15 trikes en was 25 m lang. We gingen vlot door de bochten en onze begeleiders hielden, waar nodig, het verkeer tegen zodat we veilig verder konden.
Het bleef gelukkig heel de voormiddag droog en het was een mooie tocht. Het was de laatste training voor we naar Tirol vertrekken op 6 juli, daar moest ik dus wel bij zijn ! Toen wij thuis kwamen was mijn broer gaan lunchen met mijn moeder. Het had haar veel deugd gedaan hoorde ik aan de telefoon. Die morgen zong het koor voor de laatste keer voor de zomer een viering in Blauwput. Daar heb ik voor moeten passen deze keer. In de namiddag stond er nog een barbecue met het koor op het programma. Daar heb ik ze dan allemaal nog eens gezien voor het koor ook in verlof gaat. We zien elkaar weer voor de midzomerrepetities van eind juli en begin augustus. Daarna is het weer vakantie tot aan het koorweekend van eind augustus. De zomer zal weer snel voorbij zijn. nu nog hopen dat het weer wat beter wordt !
Dinsdag - 21/06/2016 - Onze vakantie heeft ons deugd gedaan. Even weg van de routine is een echte aanrader ! Voor ons 35-jarig huwelijk hebben we ons getrakteerd op een 11-daagse cruise rond de Britse eilanden. Deze werd aangeboden door Plus Magazine. Een Nederlands maandblad dat ook in België verspreid wordt (er is hier zelfs een Franstalige versie). Voor die verjaardag kregen we een kleine korting. We werden in Leuven opgehaald met de bus en zo via Brussel naar Zeebrugge gebracht. Daar kregen we te horen dat er 400 passagiers waren waarvan 3/4 Nederlanders. Vermits het blad zich richt op 50 plussers waren wij zelfs bij de jongsten en ik was niet de enige die niet goed te been was maar wel de enige met een merkbare handicap. Daar kwam gelukkig slechts 1 negatieve reactie op. Ik heb me daar niet aan gestoord en die persoon heeft mij verder ook niet lastig gevallen dus, zand erover.
Het inschepen ging heel vlot. Ik moest wel op eigen kracht aan boord geraken maar daar had ik niet veel moeite mee. Eens aan boord werden we naar onze kajuit begeleid. Daar bleek het eerste obstakel de smalle deur te zijn. De rolstoel kon er niet door zonder hem te demonteren maar dat zijn we gewoon, ook dat was snel opgelost. Eens iedereen ingescheept was konden we al gaan aanschuiven voor een lichte lunch. Daarna was er een evacuatieoefening. Het schip kon pas daarna vertrekken. Dus iedereen met zwemvest aan naar het verzamelpunt en van daar naar de sloepen. Dat laatste hoefden de minder mobiele mensen niet mee te doen, we waren met 5 in onze groep.
Dan kon de reis pas echt beginnen. Het varen gebeurde vooral 's nachts. Overdag meerden we aan zodat we op excursie konden gaan. Zo ging het van Zeebrugge naar Southampton (Engeland) - Dublin (Ierland) - Glasgow (Schotland) - Belfast (Noord-Ierland) - de Hebriden en de Shetlandeilanden - Invergordon (Schotland Highlands). We deden 4 excursies mee waarbij vooral de voornaamste bezienswaardigheden via een rondrit per bus gedaan werden. Daarbij werd geregeld halt gehouden om even uit te stappen en een en ander van dichtbij te gaan bekijken. Na enkele dagen kreeg ik zelfs al wat bemoedigende commentaren omdat ik dit allemaal meedeed.
Op de dagen dat we niet op excursie gingen maakten we wandelingen. Aan boord is er steeds het geluid van de motoren (niet al te storend maar daar ontsnap je toch wel graag eens aan). Tijdens deze reis waren er ook 2 zeedagen : dan werd er niet aangemeerd maar waren er activiteiten aan boord. We hebben ons niet verveeld ! Er was een meet & greet met de kapitein met fotoshoot en aansluitend een galadiner (6 gangen). Op de laatste zeedag konden we de brug gaan bekijken, helemaal boven op het schip : prachtig zicht op zee maar ook meer deining. Die dag eindigde met het afscheidsdiner (ook weer 6 gangen).
Het eten was voortreffelijk : heel lekker en mooi gepresenteerd. Ontbijt en lunch waren in buffetvorm. Daarbij kon je gaan zitten bij wie je maar wilde en daar profiteerde ik van om de mensen uit te leggen wat mij 5 jaar geleden overkomen was. Bij het diner (5 gangen) was er bediening aan tafel en kregen we vaste plaatsen. Onze tafelgenoten waren een ouder koppel uit Amsterdam (hij 95 en zij 78 !). Hun hoorapparaatjes hielpen niet veel door de drukte in het restaurant. Hun geheugen was ook niet meer wat het geweest was want ze vroegen twee dagen na elkaar net hetzelfde. Ze kwamen duidelijk om te genieten zo lang het nog kon en dat was mooi om te zien.
Over het weer mogen we niet klagen : het was meestal droog met af en toe wat zon ! We zaten eens op het zonnedek toen er ineens dichte mist opkwam. Die dag zijn we zelfs vroeger weer gaan varen dan voorzien omdat de kapitein dat beter vond.
De cruise eindigde in Amsterdam. Iedereen kreeg vervoer met bussen naar de vertrekpunten in Vlaanderen en Nederland. Eens thuis hoorden we van de vele regen en wateroverlast hier.
Marcel had nog een paar vrije dagen en dook meteen de garage in om de fietsen in orde te brengen. Zo konden we vrijdag toch even de benen losrijden met de 2 ligfietsen. Zondag zijn we zo samen naar de training van Join2Bike geweest. Daar koppelen ze nu zoveel mogelijk trikes aan mekaar. Er waren 2 treintjes van een zestal trikes en enkele begeleiders op de fiets.
In Tirol worden 2 dagen voorzien om te klimmen : 1 voor de Kaunerberg en 1 voor de Stelvio (waar ik in een eerder bericht al naar verwees). Nu nog hopen op goed weer want we zijn maar 4 dagen in Oostenrijk.
Dinsdag - 31 mei 2016 - De 20 km door Brussel waren weer een hele belevenis. Met 2 bussen vertrokken we rond 07.30u vanuit Pellenberg. Met de trikes in een aanhangwagen er achteraan. De sombere lucht volgde de voorspellingen. Na de obligate groepsfoto van ons team 'We go for it' van UZ Leuven konden we ons richting start begeven. Het was daar weer heel druk maar we geraakten toch vlot in de box van de handisporters (de verscheidenheid is daar altijd groot en wekt steeds veel belangstelling). Dat geeft wel een kick ! De premier (hij gaf mij bijna een schouderklopje en glimlachte heel vriendelijk toen hij langs mij doorging) en Eddy Merckx kwamen ons ook begroeten, dat zie je onder meer in deze reportage van Bruzz : http://www.bruzz.be/nl/video/het-beste-van-de-20-km-door-brussel-videospecial
Op 6.20 min zie je mij binnenrijden. Aan het einde zijn er enkele interviews met waaronder onze jongste Join2Biker, 16 jaar. Hij traint nog maar enkele maanden en kwam als derde handbiker binnen. De eerste handbiker was iemand van buiten onze groep die, ondanks problemen met zijn versnellingen, toch nog als eerste finishte. Ik heb mijn tijd van vorig jaar niet kunnen verbeteren, ik heb er zelfs iets langer over gedaan. Ik ging er deze keer van bij de start voluit tegenaan en heb het gevoeld op de Tervurenlaan : deze helling was een pak zwaarder dan vorig jaar De tijden van onze handbikers zie je via deze link : http://prod.chronorace.be/Classements/Classement20km2016.aspx?eventId=1187476853185720&lng=NL
Mijn tijd is 1:24:05 : toch maar 18 seconden meer dan vorig jaar ! Dat valt nog mee eigenlijk. Ik was wel compleet op en had dringend versterking nodig.Gelukkig krijg je na aankomst onmiddellijk een banaan toegestopt en ik had sportdrank bij in mijn camelbak om op krachten te komen. Dat was nodig want ik begon weer sterretjes te zien. Als je op het cameraatje klikt aan de rechterkant van de lijn van mijn tijd zie je beelden van mijn aankomst. Er begon dan toch wat fijne regen te vallen en we verzamelden weer bij de bussen waar er nog wafels en peperkoek voorzien was. Met ons eigen lunchpakket erbij was mijn flauwte snel voorbij. Zo gauw de laatste lopers binnen waren konden de bussen weer richting Pellenberg vertrekken. Net zoals de vorige jaren was alles weer prima georganiseerd. Het was de eerste keer dat ik een Camelbak gebruikte : https://www.google.be/search?q=camelbak&client=firefox-b&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwiv9on--oPNAhWoK8AKHf_VAYIQ_AUIBygB&biw=1366&bih=635
De regenkap was er niet bij, zo blits ziet hij er dus niet uit ! Ik ben Join2Bike wel heel dankbaar dat ik hem zolang heb kunnen gebruiken en op deze manier weer zelfstandig heb leren fietsen.
Na de inspanning volgt de ontspanning : wij gaan er even tussenuit voor een korte vakantie. Volgende week dus geen blog. Ik maak er werk van als we terug zijn !!!
Dinsdag - 24/05/2016 - Vanmorgen werd ik wakker na een nachtmerrie : ik zou de 20 km door Brussel moeten rijden op een driewieler met een zadel ! Echt niet te doen. Begin daar eens aan met 1 hand. Ik kan me met moeite rechtop houden, heb er niet mee getraind. Kortom, gewoon onmogelijk. Zou dat nervositeit zijn die me besluipt in de laatste rechte lijn naar zondag ?
Vorige zondag werd de fietstraining afgelast voor de aangekondigde buien. Die kwamen echter pas tegen de middag. De volle laag kregen we pas op maandag. Gelukkig kon ik vrijdag nog fietsen met mijn maatjes van het vrouwenteam van Join2Bike. Toen we vertrokken viel er een spatje regen; gelukkig lieten we ons daar niet door afschrikken want dat hield al snel op. We maakten een mooie tocht over de omliggende heuvels van Holsbeek (Chartreuse) : http://www.sport.be/cycling/nl/hellingen/info.html?Route_ID=151 en Hoog-Linden. Een goed vervolg op onze klimstage in Spa. De tunnels in Brussel zullen geen probleem zijn. Het aangepaste parcours van dit jaar werd reeds doorgeseind : http://www.20kmdoorbrussel.be/nl/de-race/parcours/ De Wetstraat word ingeruild voor de Belliardstraat (ik hoop op minder kasseistroken). De countdown naar volgende zondag is voelbaar ! Om 09u45 starten de handisporters, om 10u00 start de massa lopers. Dit jaar ga ik voluit gaan. Vorig jaar deed ik nog kalm aan omdat het mijn eerste keer solo was. Nu, mijn derde keer, wil ik er eens echt voor gaan.
Op de website van Join2Bike worden de Gletsjer challenges 2016 uit de doeken gedaan : http://j2b.join2bike.be/ We gaan naast de beklimming van de Kaunerberg ook een bus uitstap maken naar Zwitserland vanwaar we een fietstocht gaan doen via de Umbrailpas (zie link via Join2Bike) om zo de Stelvio aan te pakken met een zo lang mogelijke trein van gekoppelde trikes. Op de website zie je wat dat voorstelt : een trein van 9 trikes (ik ben nr. 5). De slogan op de site geldt hier volop :"Alleen ga je misschien sneller, maar samen kom je verder !"
Ondertussen gaan we gewoon door met 4 x kine per week + 1 keer conditietraining (tot eind mei). Daarna gaan we in zomertempo verder met de kine en dagelijkse oefeningen thuis om niet te verstijven, fietsen als het weer het toelaat en de conditie op peil te houden. Af en toe gaan we voor enkele dagen met vakantie maar ook dan moet er geoefend worden om niet achteruit te gaan ! Echt vrij ben ik wellicht nooit meer. Met een hersenletsel en een verlamming heb je geen keuze.
Maandag - 16/05/2016 - Pinkstermaandag, een vrije dag (zonder kine), een goed moment om wat te bloggen na een druk weekend. Met Join2Bike gingen we zaterdag op pad. We trokken naar Spa voor de aangekondigde klimtraining. De afspraak was om 09.30u aan het Sportcentrum bij het meer van Warfaaz : http://www.sport.be/cretesdespa/2016/nl/ Op de ruime parking konden de trikes gekoppeld worden voor het vertrek. Er werden 4 treintjes gevormd : 2 vrouwenteams van elk 3 trikes, 1 mannenteam met 5 trikes en 1 gezinsteam met 4 trikes voor de familie Geens (vader met zoon en 2 dochters). Tegen 10u was iedereen startklaar en gingen we van start. Om de col du Rosier te bereiken moesten we eerst door het centrum van Spa. Dat deden we uiteraard in colonne en zoals gewoonlijk vielen we goed op ! De begeleidende tweewielers hadden hun handen vol met het verkeer in het oog te houden zodat we veilig de stad konden doorkruisen. Hun bijdrage wordt zeer gewaardeerd door de revalidanten. Zonder hen zou dit allemaal niet mogelijk zijn.
De weergoden waren met ons : het was wel fris (8°), het is niet voor niets de periode van de ijsheiligen https://nl.wikipedia.org/wiki/IJsheiligen (half mei), maar het bleef de hele dag droog en als de zon kwam piepen voelden we dat direct. Eens we konden beginnen klimmen viel de kou al snel niet meer op. Mijn teamgenoten zag ik vaak truitjes open en dicht ritsen in mijn achteruitkijkspiegel. Ik moest sturen maar als je vooraan zit vang je ook meer wind en ik had het niet te warm. Ik was blij met mijn warme joggingbroek en warm fietsvest. Een sjaal of muts zou snel te veel geweest zijn. We klommen aan een tempo van zo'n 4 à 5 km/u. Op 2 wielen valt dat moeilijk vol te houden maar voor een driewieler is dat geen probleem.
Na de eerste afdaling moesten we verzamelen voor een experiment : de langst mogelijke trein van trikes vormen ! Uiteindelijk moesten we toch opsplitsen in 2 stukken : 1 van 8 en 1 van 9 trikes. Het is de bedoeling om in Tirol een uitstap te maken naar Zwitserland en van daaruit de Stelvio te gaan beklimmen met een hele lange trein van trikes. Het drielandenpunt : Oostenrijk/Zwitserland/Italië ligt niet zover van ons hotel vandaan. http://www.climbbybike.com/nl/beklimming.asp?Col=Passo-dello-Stelvio&qryMountainID=39 De details hierover hebben we nog niet gekregen. Of het mogelijk zal zijn in 1 trein hangt van veel factoren af. Het schijnt er nogal druk te zijn qua verkeer. Op deze manier wordt het wel weer een interessante reis ook al is de bestemming, het Kaunertal, dezelfde als de vorige 3 jaren. Het element van het vrouwenteam geeft er dit jaar ook een andere toets aan. Ik kijk er alvast naar uit !
Aan het einde van de rit bleek dat we toch zo'n 40 km gereden hadden. Die dag was er dus een zonder siësta, maar op de ligfiets heb ik nooit last van mijn rug en kan ik dat blijkbaar wel aan. Die avond hebben we nog naar het Songfestival gekeken tot 23u, vanuit mijn relaxzetel natuurlijk !
Maar eerst moet ik me nu concentreren op de 20 km door Brussel op 29 mei. Zaterdag kreeg ik alvast mijn startpakket : T-shirt van onze groep UZ Leuven (We go for it), mijn rugnummer (43180), instructies voor start en aankomst en een tube zonnecrème. De organisatie rekent duidelijk op mooi weer ! http://www.20kmdoorbrussel.be/nl/Er zijn startplaatsen voorzien voor 40.000 lopers dit jaar ! Dat worden er elk jaar meer. De organisatie is duidelijk niet aan haar proefstuk, je kan nog altijd inschrijven.
Dinsdag - 10/05/2016 - We hebben volop van het mooie weer kunnen genieten ! Op donderdag 1 mei beten we de spits af met de deelname van Join2Bike aan de Buurthuis Classic onder een stralende lentezon : http://www.tcbproracing.com/editie-2016.html
De trikes vertrokken gekoppeld vanuit Pellenberg en deden de rit van 25 km. Met de extra kilometers van en naar ons vertrekpunt kwamen we op 35 km uit met als afsluiter de stevige klim naar de parking van UZ Pellenberg. Het leuke was dat het vrouwenteam weer voltallig was !
Toen we thuis kwamen hoefde Marcel de fietsen niet uit de auto te halen want wij zouden de volgende dag naar zee vertrekken. Op uitnodiging van een bevriend koppel reden we vrijdagmiddag naar de Vlaamse kust om er nog meer van de zon te gaan genieten. We hadden verwacht dat het daar wat frisser zou zijn dan in het binnenland maar het was er even zacht en aangenaam als in Leuven. We maakten een avondwandeling op de zeedijk en langs de duinen. Gelukkig zijn er nog wat duinen bewaard gebleven want de hele Belgische kustlijn staat bijna helemaal vol met een lange rij appartementsblokken van 7 verdiepingen hoog omdat zoveel mensen graag zicht op zee hebben.
Op zaterdag gingen we fietsen. De zon was de hele dag present en er was niet teveel wind. Met mijn ligfiets kon ik ook nog profiteren van de beschutting van de hagen langs de velden. In de voormiddag reden we richting Nieuwpoort en Veurne : ong. 28 km. Na de lunch en een korte siësta trokken we er weer op uit voor nog een tocht van zo'n 12 km. Zodoende haalden we een weekrecord van 75 km ! Dat heb ik wel gevoeld aan mijn schouder : doordat ik constant met 1 hand moet sturen en schakelen heb ik die waarschijnlijk wat overbelast.
Deze week fietsen we alleen op zaterdag in Spa : http://www.climbbybike.com/nl/beklimming.asp?Col=Col-du-Rosier&qryMountainID=198 Het wordt een hele uitdaging in stijgende lijn maar als voorbereiding op onze trip naar Tirol komt deze 'klimstage' goed van pas. Nu nog een kaarsje branden voor droog weer, het wordt wat frisser maar voor zo'n inspanning is dat eigenlijk beter. Dit jaar rijd ik weer gekoppeld, dat zal me behoeden voor mijn flater van vorig jaar. Toen had ik de instructies niet goed opgevolgd waardoor ik de bevoorrading gemist had en niet tijdig kon eten. Helemaal uitgeput moest ik opgeven en tot overmaat van ramp kreeg ik nadien nog symptomen van epilepsie. Sindsdien werd mijn medicatie wat aangepast en blijft mijn hand tintelen. Daar probeer ik me zo weinig mogelijk van aan te trekken. Ik hoorde van lotgenoten dat die tintelingen bij hen ook wel voorkomen maar zij negeren dat zonder problemen. Ik denk dat ik dat ook best doe want ik heb geen zin om nog eens iets anders uit te proberen. Daar heb ik vorig jaar voor de zomer geen goede ervaringen mee gehad. Van het ene werd ik misselijk, van het andere duizelig, daar bedank ik voor.
Dinsdag - 03/05/2016 - Aprilse grillen zijn voorbij, laat ons hopen op een stralende maand mei ! We begonnen zondag met een stevige fietstraining (het parcours was wat langer dan gewoonlijk), zo gauw de zon te zien was werd het opvallend warmer. Mijn warme jas, handschoenen en joggingbroek waren al gauw te warm. De handschoenen kon ik uittrekken, mijn jas open ritsen en na de bevoorrading trok mijn broekspijpen tot boven mijn knieën om wat frisse lucht aan mijn benen te voelen. Na 25 km en een half uurtje later dan gewoonlijk waren we weer op ons vertrekpunt. De gemiste kans van vrijdag was vlug vergeten. In de namiddag ging het koor op lentewandeling. Wij genoten van ons terras in volle zon. Nu ik dat met de rolstoel kan doen was dit het uitgelezen moment om dat uit te proberen !
Mei wordt een drukke maand op vele terreinen. Voor het fietsen staan er op 5, 14 (Spa) en 29 mei al tochten geboekt in Korbeek-Lo, Spa, Brussel. Spa is de grootste uitdaging, dan rijden we weer de Col du Rosier op : http://www.climbbybike.com/nl/beklimming.asp?Col=Col-du-Rosier&qryMountainID=198 Een eerste klimtest voor het vrouwenteam ! 29 mei staat de 20 km door Brussel weer op het programma. In welke formatie we dan gaan rijden valt nog af te wachten want er zijn de laatste tijd wat zieken geweest. Laat ons hopen dat iedereen er bij kan zijn.
Deze namiddag gaat de conditietraining weer door in open lucht. Deze keer zullen we niet moeten vluchten voor de regen. Morgenavond is er weer koorrepetitie, de muziek voor de viering van Pinksteren staat in de startblokken. Vorige week kregen we al 3 nieuwe partituren voorgeschoteld. Dat is typisch, na een concert gaan we gewoon door en beginnen we aan het volgende punt op onze agenda. Rusten doen we wel in de zomer op vakantie. Donderdag fietsen we de Buurthuis Classic, een ronde van 25 km in de buurt van Korbeek-Lo. Dan is ook het vrouwenteam paraat. Vrijdag gaan weer even tussen uit voor een weekendje aan de Belgische Kust met vrienden.
Ik merk de laatste tijd dat mijn medicatie tegen epilepsie een serieus effect heeft op mijn emoties. Alles wordt afgevlakt. Leuke dingen maken me niet echt blij en tegenslagen raken me veel minder. Mijn gemoed is een grijze zone geworden. Als ik het verloop van de aanpassingen van die medicatie bekijk is dat sinds de laatste verhoging (met Valproate) vorige herfst. Daarmee wou de neuroloog de tintelingen in mijn linker hand weg krijgen. Dat heeft daar geen enkel effect op gehad. Na de laatste scan en EEG, dit voorjaar, zou de neuroloog mij contacteren mocht dat nodig zijn. Ik heb niets meer gehoord dus neem ik aan dat die onderzoeken niets nieuws opgeleverd hebben en dat die Valproate overbodig is. Ik wacht nu de volgende consultatie af om deze weer te mogen afbouwen. Dat is pas eind augustus, het wordt dus een grijze zomer, maar die ene kan er nog wel bij. Daarna komt er hopelijk snel weer kleur in mijn leven !
Vrijdag - 29/04/2016 - Ik heb veel pech gehad in het begin van deze week. Dinsdag haperde mijn laptop, donderdag haperde deze website. Gelukkig werkt alles nu weer naar behoren. Op vrijdag heb ik echter minder tijd om te schrijven, ik zal het wat kort moeten houden.
April blijft grillig tot het bittere einde. We hebben hier nog nachtvorst en zelfs sneeuwbuien gehad! Maandag vierden wij onze 35ste huwelijksverjaardag. Mijn trouwkleed was in lichte katoen en had korte pofmouwen. We liepen te voet van de kerk naar de parochiezaal met de muziekkapel van de Chiro voorop (daar heeft Marcel klaroen leren spelen) en onze gasten achter ons aan, in een stralende zon. Perfect voor een trouwdag. Als ik er aan terugdenk geniet ik er nog van ! Wat een verschil met dit jaar ! Zondag geen fietstraining : de hele dag buien van sneeuw en hagel. We merkten een temperatuurverschil van 8 graden voor en na zo'n bui : tot 0° in de namiddag !!!
Gelukkig waren wij vrijdagavond nog een fietstochtje gaan maken, met het idee van : 'nu of nooit' of het was niks geworden.
Zondagnamiddag trok het koor naar Beverst voor het tweede concert met het Limburgs Kamerorkest. Die avond kwam een buurvrouw heel enthousiast vertellen hoeveel ze ervan genoten had. De koorleden waren minder enthousiast : de akoestiek van de kerk en de interactie met het orkest was veel minder goed dan hier. Heel spijtig uiteraard.
Met mijn schoenen kan ik nu weer beter stappen. Die revisie is dus heel nuttig geweest. We kunnen weer verder oefenen op stabiliteit en tempo, dat kan altijd nog beter.
Dinsdag - 19/04/2016 - Mijn weekend was meer dan geslaagd ! Zowel het concert als de Ravel waren voltreffers.
We zongen voor een volle kerk. Dat is normaal als we maar 1 voorstelling geven in onze thuishaven. Dat maakt ook dat we extra goed ons best deden en alles klonk heel goed en viel in de juiste plooi. Canzonetta op haar best, mogen we echt wel zeggen. Het verwondert mij altijd dat velen zo nerveus zijn eens het zo ver is. Misschien heb ik het voordeel van 32 jaar ervaring en een goed auditief geheugen (eens het in mijn oren zit kan ik het zingen en vergeet ik het ook niet zo gauw). Niet dat ik alle partituren van al die jaren zo weer kan oprakelen, ze moeten wel wat opgefrist worden. Nu ik alt geworden ben moet ik meestal ook een nieuwe partij leren. Maar dat begint te wennen en het voelt goed. Volgende zondag is er nog een uitvoering in Beverst bij Genk (het thuisfront van het orkest). Ik had zaterdag de kans om te vragen waarom het orkest zo groot is (20 strijkers : van viool tot contrabas, hout- en koperblazers en slagwerk). Een kleinere bezetting is eerder een salonorkest blijkbaar. Zo leren we weer wat bij. Het publiek was laaiend enthousiast en ik vermoed dat dat volgende keer ook wel zo zal zijn. Ik ga dan niet mee want dat is al van 's middags en zolang hou ik het niet vol. Zaterdag waren we om 23u al thuis om uitgerust te zijn voor de volgende dag.
Zondagmorgen moesten we vroeg op om op tijd in Hoegaarden te zijn voor de Ravel naar Namen : 40 km over een mooi fietspad, aangelegd op een oude spoorwegbedding. We zaten al gauw in Wallonië en we genoten van de mooie omgeving en de rust van het platteland. De oude stationnetjes hier en daar gaven aan waar de dorpjes zijn en je eventueel een pauze kan inlassen. We presteerden het om in 3 uur tijd het hele traject af te leggen. In Namen aangekomen reden we in groep naar het centrum om op een terras wat na te praten en onze lunchpakketten aan te spreken. Het ruime terras van een brasserie kon gelukkig de hele groep aan. Daarna vertrokken een heel aantal dapperen met de fiets weer terug naar Hoegaarden. Wij hadden gekozen om dat met de auto te doen. Join2Bike had dat weer prima geregeld ! Iedereen moest op voorhand inschrijven en aangeven wat hij/zij wou doen : enkele rit of heen en terug. Er was voldoende transport voor fietsen en fietsers. Het verbaast ons telkens weer hoe ze die puzzel gelegd krijgen. Er waren gekoppelde trikes, een tandem en een aantal tweewielers (bikes). Het vrouwenteam was er weer en moest zeker niet onderdoen voor de rest. Het is wel leuk dat, als een van ons er niet is, er een andere vrouw ons team komt vervolledigen. Op de heenrit was het droog en scheen de zon links van ons met dreigende wolken aan de andere kant. Of de terug rijders droog zijn gebleven heb ik nog niet kunnen achterhalen, dat hoor ik nog wel. Eens we met de auto op weg gingen begon het te druppelen en viel er zelfs flink wat uit !
Gisteren kon ik het probleem van mijn nieuwe schoenen gaan voorleggen in de orthopedische werkplaats. Met 3 mannen : Marcel en 2 techniekers, bekeken ze mijn beugel, namen foto's en bespraken de mogelijkheden en eventuele oplossingen. Straks brengt Marcel ze binnen en morgen kunnen we ze weer ophalen. Dus vanavond en morgen moet ik mijn oude reserveschoenen, zonder beugel, weer aan. Daar kan ik wel mee staan maar heel moeilijk mee stappen. Dan zit ik 24 u in de rolstoel en dat is niet aangenaam als je gewoon bent van af en toe rond te lopen. Ik stap nu gemiddeld 40 min. tot een uur per dag en dat ga ik missen. Dan is het nog te hopen dat daarna het probleem opgelost is. Ik probeer nu al meer dan een maand weer het tempo van voordien te halen en dat wil maar niet lukken door die instabiliteit. Het begint wat door te wegen !
Het wordt ook stilaan tiijd om te trainen voor de 20 km door Brussel. Eind mei is het zover. Dan moet ik weer tempo halen met een kleiner tandwiel vooraan. Deze winter heb ik op kracht getraind met een groot tandwiel op de Klimax van Join2Bike. Onlangs hebben we een tweedehands Lepus gekocht : http://www.revalidatiefietsen.nl/fietsen/ligfietsen/hase-lepus-comfort Die verschilt niet zoveel van een Klimax maar je zit wat hoger waardoor je er gemakkelijker op en af kan en een beter zicht hebt op het verkeer. Op die Lepus staat een kleiner tandwiel dus ga ik daar nu de volgende weken mee trainen op soepel trappen en snelheid halen om mijn tijd van vorig jaar toch minstens te evenaren. Zit er dan toch wat competitiegeest in mij ?
Dinsdag - 12/04/2016 - Mijn nekoefeningen hebben resultaat. Ik kan de stijfheid onder controle houden als ik voldoende met mijn hoofd draai tussendoor. Op zich is dat geen probleem, alleen kan het een raar zicht zijn als ik plots met mijn hoofd begin te draaien terwijl dat eigenlijk niet nodig lijkt. Je zou mij hier thuis aan mijn laptop moeten zien doen : ik stop vaak met mijn activiteiten om mijn stramme spieren te bewegen.
Vorige vrijdag waren de weersvooruitzichten zo twijfelachtig dat we het fietsen uitstelden tot zondag. Uiteindelijk bleef het toch droog maar zondag kregen we een dubbele portie zon zodat die gemiste vrijdag gauw vergeten was. Mijn benen beginnen er al zomers uit te zien ! In de namiddag hebben we er nog van genoten op een overvol terras met een van onze zonen. In de zon en uit de wind was het gewoon zalig.
Gisteren moest ik nog eens terug naar de tandarts. Gelukkig wasde zon er nog steeds zodat ik met mijn scooter kon gaan. Nog 1 beurt over 2 weken voor de definitieve kroon geplaatst wordt. In de voormiddag was ik ook al naar de apotheek gereden om mijn voorraad medicatie aan te vullen. Ook deze voormiddag schijnt de zon weer overvloedig zodat ik de rolluiken al moet laten zakken om ze wat te temperen, anders halen we hier vlot de 25° C ! Zo zit ik weer in het half duister alsof het hoog zomer is. Maar we mogen niet klagen. Voor de conditietraining van deze namiddag kregen we al bericht dat deze buiten zou doorgaan en dat we best een pet en zonnebril kunnen meebrengen. Dat lijkt een leuk vooruitzicht maar of dat gaat meevallen weet ik nog niet. Op de atletiekpiste misschien nog wel maar op gras lukt mij dat totaal niet. We zullen wel zien, dat zal snel duidelijk worden...
Vorige week kreeg ik iemand van de dienst Gezinshulp op gesprek. Ik heb die gecontacteerd om wat meer hulp in het huishouden te krijgen. Marcel werkt zich al 5 jaar uit de naad en kan best wat extra hulp gebruiken om werk en gezin te combineren. Zo zou die hulp mij kunnen begeleiden met boodschappen doen en kan ik haar/hem instructies geven in het huishouden (opruimen, strijken,...) zodat Marcel wat ontlast wordt en zijn weekends wat minder druk worden. Hij zou nog 4 jaar moeten werken voor hij op prépensioen kan.
Volgend weekend zit al goed vol : op zaterdagavond zingt Canzonetta in Blauwput het eerste concert van dit jaar in Blauwput : http://www.canzonetta.be/concert-18/ De tweede opvoering gaat door in de thuishaven van het Limburgs Kamerorkest op zondagnamiddag, een week later. Voor dat concert ga ik passen. Een hele namiddag op verplaatsing is voor mij te zwaar. Mijn romp houdt het zolang niet vol zonder siësta. Op de fiets is dat iets anders. Zo'n ligfiets is comfortabel genoeg. Nu zondag gaan we met Join2Bike de Ravel doen van Hoegaarden naar Namen : http://www.routeyou.com/nl-be/route/view/360467/fietsroute/ravel-2-hoegaarden-tot-namur Dat wil zeggen dat we het zaterdag niet te laat mogen maken ! 40 km fietsen met geen al te grote hoogteverschillen, ook al zit er een groot stuk in stijgende lijn in, moet te doen zijn. Laat ons hopen dat het weer dan even mooi is als nu !
Volgende maandag ga ik mijn nieuwe schoenen eens laten nakijken. Na enkele weken stap ik er nog steeds niet vlot mee. Het vraagt nog steeds veel concentratie om mijn knie onder controle te houden. De vorige jaren ging dat veel vlotter, daarom denk ik dat er met de stand van de beugel iets niet klopt. We zullen zien wat de technieker ervan vindt.
Dinsdag - 05/04/2016 - Wat ik rond Pasen heb moeten missen aan fietsen heb ik dit weekend ingehaald. Zowel op vrijdag als op zondag was het droog en zelfs zonnig en vooral niet te koud ! De eerste maal weer in korte broek op pad kunnen. Mijn benen hebben hun eerste zonnebad van het jaar gekregen. Het deed ook deugd om weer met de groep samen onderweg te zijn. Voor degenen die dit jaar mee naar Tirol gaan was er nog een verrassing : we krijgen bovenop de fietstruitjes van onze nieuwe sponsor Ottobock nog een shirt van Vaude : https://www.facebook.com/vaudeleuven/ Er was keuze tussen enkele kleuren. Wij vonden de rode het mooist dus wordt het deze voor mij.
De omschakeling naar het zomeruur speelde mij parten. Ik heb vorige week weinig goede nachten gehad. Daardoor ben ik woensdag maar tot aan de pauze naar de repetitie van het koor gegaan.
Vorige week ben ik ook niet naar de conditietraining kunnen gaan. Zou ik daardoor last gekregen hebben van een stijve nek ? Hij zat behoorlijk vast dinsdagavond. Mijn huisarts kwam op woensdagochtend langs en stelde vast dat het de spieren waren. Die middag heeft mijn kinesist, Jorien, er een half uur aan gewerkt. Ze begon er aan met frisse handen die al gauw behoorlijk warm werden ! Donderdag vroeg ik haar collega Marike om er ook eens naar te kijken omdat ik vond dat het toch nog niet echt soepel zat maar zij kon geen blokkade meer vinden. Ik moet er dus op letten om regelmatig mijn hoofd te draaien als ik voel dat er weer wat stijfheid zit aan te komen. Zo heb ik er weer een aandachtspuntje bij. Ik mis blijkbaar al het werk aan de partituren, daarvoor moest ik constant mijn hoofd draaien.
Straks gaat de conditietraining toch door. Er was eerst gemeld dat deze niet zou doorgaan in de paasvakantie maar er zijn kandidaten gevonden om deze training te leiden. Ik hoop dat het goed gaat want mijn nieuwe schoenen geven nog wat problemen. Na 3 weken stap ik er nog niet zo vlot mee als ik gehoopt had. Ondanks mijn dagelijkse rondjes hier in huis (toch 2 à 3 maal per dag gedurende 20 min.) vraagt het nog steeds heel veel concentratie om mijn knie onder controle te houden. Dat ging de vorige jaren veel vlotter. Ik heb nu een afspraak gemaakt met de orthopedische werkplaats om dat te laten nakijken. Ik hoop dat dat iets oplost !
We zijn in het weekend naar een tweedehands ligfiets gaan kijken. De man die ermee reed was ook links verlamd maar heeft na 16 jaar problemen gekregen met de doorbloeding van zijn benen waardoor zijn goede been nu geamputeerd moest worden. Hij kon nog lang met zijn oude fiets rijden omdat hij nog wat kracht had in zijn linker hand om het stuur vast te houden. 2 jaar geleden heeft hij dan toch een ligfiets gekocht maar heeft er uiteindelijk maar 1 seizoen gebruik van gemaakt. Die fiets is dus in vrij goede staat en we overwegen om die te kopen. Eens die onderhandelingen rond zijn kan ik daar meer over zeggen.
Het verhaal van die man doet mij wel wat. Ik weet niet hoe actief hij nog was in die 16 jaar maar ik zou niet willen meemaken wat hij nu voor heeft. Ik merk al langer dat mijn lamme kant gemakkelijk kouder aanvoelt. Misschien moet dat toch wat beter opgevolgd worden ! Daar moet ik aan denken als ik op controle ga bij bloedings- en vaatziekten. Ik troost mij met het idee dat ik eigenlijk nog vrij actief ben maar of dat volstaat weet ik dus niet.
Dinsdag - 29/03/2016 - Het einde van mijn revalidatie is nog niet in zicht. Ik merk al lang dat mijn linker voet een beetje naar buiten draait. Volgens mijn kinesist en de neuroloog komt dat door de spierslapte in mijn heup. Ik moet dus oefenen om die spier weer versterken. Dat kan ik doen door, als ik op mijn rug lig, die knie rechtop te houden zodat ze niet naar omvalt. Als je echter actief bent, lig je niet zo vaak op je rug en als je ligt is dat in de eerste plaats om te rusten. Nu kwam ik onlangs op het idee om daar op te letten als ik in de auto zit. In de bochten valt dat been ook altijd opzij. In plaats van dat met mijn hand tegen te houden probeer ik dat nu eerst met mijn spieren te doen. Bij lange ritten is dat natuurlijk niet vol te houden en los ik deels af met mijn hand. Op die manier doe ik er toch iets aan.
Vorige donderdag ging ik bij de kine nog eens oefenen op mijn buik, om de hamstrings aan te sterken. Gewoonlijk is dat omdraaien een heel gedoe om over die rechter arm te draaien maar deze keer kwam ik op het idee om mijn rechter arm omhoog te leggen en zo op mijn buik te draaien. Het gemak waarmee dat ging verwonderde ons allebei zodat we weer in de lach schoten.
Het fietsen is niet gelukt dit weekend. Op vrijdag moest ik dringend naar de tandarts om een voorlopige kroon te laten plaatsen. Over 2 weken wordt dan de definitieve geplaatst. Met Pasen zong het koor en was de weersverwachting zo slecht dat we het niet vertrouwden om op pad te gaan, ook al scheen de zon volop. Voor volgend weekend ziet het er gelukkig beter uit.
De omschakeling naar zomertijd is weer een heel gedoe. Ik wil graag het medicatieschema aanhouden omdat me dat 's avonds beter uitkomt. Daarom schuif ik het geleidelijk aan met een half uur op, gespreid over enkele dagen, zodat het niet te plots gebeurt.
Met het koor zitten we nu in de laatste rechte lijn naar ons concert op 16 en 24 april : http://www.canzonetta.be/concert-18/ Ik speel de play list nog dagelijks af om de muziek in mijn oren te houden. Heel handig is dat !
Dinsdag - 22/03/2016 - Vorige week verliep niet vlekkeloos. Dinsdagavond brak er nog maar eens een stuk van een mijn kiezen af bij het genieten van een stukje chocolade. Woensdag kon ik een afspraak maken met de tandarts. Die zal vrijdag een kroon plaatsen. Dat had hij bij de vorige reparatie al aangekondigd.
Woensdagmorgen mochten mijn oude schoenen binnen gebracht worden in de orthopedische werkplaats om de beugel te laten overplaatsen op het nieuwe paar. Wij verwachtten in de late namiddag een telefoontje als ze klaar zouden zijn. Dat kwam er echter niet. Toen we de volgende morgen belden mochten we dadelijk langs komen. Ze waren klaar. Blijkbaar waren ze ons vergeten te verwittigen (dat kon ik opmaken uit wat ik het personeel tegen elkaar hoorde zeggen). Daardoor had ik wel de repetitie van woensdagavond moeten missen. Een geluk bij een ongeluk eigenlijk want die kapotte tand had een scherpe rand waar mijn tong aan bleef haken. Dat was niet alleen pijnlijk maar ook riskant. Als dat zou gaan bloeden zou dat moeilijk te stelpen zijn met de bloedverdunner die ik moet nemen voor mijn verlamde been en arm. Gelukkig kon ik donderdagmiddag nog langs gaan bij de tandarts om die scherpe rand te laten wegwerken. Sindsdien kan ik weer probleemloos eten en praten.
We kregen van het koor een mail met een Play list met de muziek van het concert. Daar zit ik nu naar te luisteren en te genieten terwijl ik werk aan de laptop. De muziek zit al goed in mijn oren moet ik zeggen ! Ook morgen ga ik niet repeteren, dan is er een eerste repetitie met het orkest in Genk. Dat zal zeker laat worden en daar pas ik voor. Na Pasen komt het orkest ook eens naar hier voor de generale repetitie op de woensdag voor de eerste opvoering. Dat wordt dan mijn eerste kennismaking met het Limburgs Kamerorkest (hoewel, ze zijn met een 40tal muzikanten, dat kan je moeilijk nog een kamerorkest noemen vind ik). Die Play list zal nog goed van pas komen ! Het is de eerste keer dat we die krijgen, ik ben benieuwd of we daar veel profijt van gaan hebben. Meestal slaat de plankenkoorts serieus toe in de laatste weken voor een concert. Als ancien heb ik niet meer zoveel last van maar elke keer als we voor het publiek staan voel je toch weer wat spanning en hoop je dat het goed afloopt.
Afgelopen weekend was het goed fietsweer : niet te koud en droog. De zon kwam zelfs heel even piepen, dan voelde je de temperatuur stijgen. We waren met Join2Bike gaan trainen in de omgeving van Booischot. Daar is het vlakker dan we gewoon zijn maar we waren met een hele groep en dat was leuk. Ook de tweewielers waren goed vertegenwoordigd. Dat was dus een blij weerzien. Er waren enkele jarigen die trakteerden met taarten. De après-sfeer zat er goed in en we konden lekker napraten met koffie en taart. Onderweg was er geen bevoorradingsstop geweest, we konden het dus goed gebruiken.
Met Pasen is er geen training, dan kan ik rustig de paasviering gaan zingen in de kerk van Blauwput. Ik ben nu vooral die partituren aan het bekijken omdat we nu geen repetitie meer hebben voor die viering. Dat zal wel vlotten denk ik. Zo 3 weken voor een concert staan daar geen zware, nieuwe stukken op het programma. Na Pasen kunnen we ons dan concentreren op het concert. Dan wordt het weer leuk : want samen aan iets werken is altijd leuk !!!
Dinsdag - 15/03/2016 - Een zonovergoten weekend, dat was even geleden !
Dat was genieten op de fiets met Join2Bike op zondagmorgen. Het was nog wel koud maar eens je een helling opgereden bent is dat gauw vergeten. Het vrouwenteam was weer compleet en we gingen er tegenaan. Het was te merken dat we er aan toe waren. Af en toe werden we zelfs afgeremd, wat ik niet zo leuk vond. Maar uiteindelijk is een training geen wedstrijd. De groep bleef trouwens vrij goed samen zodat we nergens lang moesten wachten om te hergroeperen. We bereikten de bevoorradingsplek zelfs wat te vroeg zodat we nog een bijkomend stukje konden doen in Bierbeek. Zo zagen we het nieuwe gemeentehuis, dat binnenkort geopend wordt. Het staat naast het cultureel centrum De Borre : http://www.bierbeek.be/startpagina.html
Dankzij deze training hadden we toch al wat energie opgedaan voor de namiddag. Dan gingen we naar het festival Kunst in de steigers in Leuven : met muziek en allerlei kunstwerken wil het de aanslepende restauratie van de Sint Jacobskerk onder de aandacht houden. Hier lees je er meer over : http://www.leuven.be/leven/stadsvernieuwing/stadsgebouwen/sint-jacobskerk/ Buiten in de zon was het aangenamer dan binnen. De kerk is al heel lang gesloten en staat al even lang vol steigers om verder verval tegen te houden en studies toe te laten. Er werd uitleg gegeven door gidsen en er was beeldmateriaal van het vroegere parochieleven in de jaren '50 en '60.
Wij kwamen vooral voor de muziek die er gespeeld werd. Er waren optredens van enkele muziekgroepen en improvisaties op piano. Daarna kwam het strijdkoor Kontrarie nog optreden. Die hadden we nog niet gezien of gehoord en we werden aangenaam verrast. Hun enthousiasme en engagement druipt er af : http://www.kontrarie.be/strijdkoor.php
Gelukkig stonden er wat gasvuurtjes en waren er zelfs dekentjes voor het publiek want het was er erg koud. Die nacht was het moeilijk om in slaap te geraken en gisteren zat de koude nog in mijn been : het was stijver dan gewoonlijk en het stappen ging veel moeilijker. Toch heb ik de moeite gedaan om 4 maal mijn rondjes te lopen. Vandaag voelt het al veel beter zodat het straks wel zal lukken in de conditietraining.
Morgenvroeg wordt de beugel van mijn oude schoenen overgezet op de nieuwe. Dan heb ik een week tijd om er aan te wennen voor de volgende training.
Zo vlak voor Pasen en het concert, 2 weken later, is het nu wel druk. Ik probeer thuis mijn partituren wat te oefenen om mijn steentje te kunnen bijdragen. Ik ben heel benieuwd naar het orkest. Spijtig dat ze geen opnames op hun website hebben staan. Volgende week is er een eerste gezamenlijke repetitie maar die gaat door in Genk. Daar ga ik voor moeten passen want dat zal te laat worden vrees ik. Het wordt wel mooi, we kregen een paar You Tube filmpjes doorgestuurd om een idee te krijgen van wat het gaat worden en die zijn veelbelovend, al is een life optreden toch weer een hele belevenis !!!
Dinsdag - 08/03/2016 - De zon komt net piepen in Leuven, alsof ze wil laten zien dat ze ons niet vergeten is na een grijs en vochtig weekend. Geen fietstochtjes maar wel een extra repetitie met het koor. Daardoor heb ik in de voormiddag de laatste hand gelegd aan de partituren en dat komt niets te vroeg. Ik liet me zodanig opslorpen door dat extra werk aan de laptop dat mijn armoefeningen er bijna overschoten. Mijn schouderbladen werden strammer met de dag. Mijn kinesisten zijn heel blij dat ik er nu meer aandacht aan kan geven.
Gisteren was een drukke dag : in de namiddag kon ik mijn nieuwe schoenen gaan passen. Blijkbaar was er een misverstand want ze waren verwonderd dat ik geen reserveschoenen bij had. Nu is het wachten tot volgende week woensdag. Dan mogen de oude 's morgens binnen gebracht worden en 's avonds opgehaald zodat de beugel kan overgezet worden op de nieuwe schoenen. Die beugel krijgt dan ook een nieuwe bekleding want na een dik jaar is de oude helemaal versleten. Goed dat dat op een woensdag is dan kan ik ze al wat inlopen voor de volgende conditietraining. Deze week is die afgelast bij gebrek aan een vrije sportzaal. Ik heb nog geprobeerd om een extra fietstochtje op poten te zetten maar dat is niet gelukt.
Gisterenvoormiddag kwam er nog iemand langs voor de verdere afwerking van onze badkamer. Die is bijna klaar op nog een paar details na. Dat wordt een juweeltje ! We genieten al enige tijd van de inloopdouche en het aangepast sanitair. Verder hebben we veel geluk dat de binnendeuren breed genoeg zijn en dat ik nog kan stappen, anders stonden we voor nog veel grotere verbouwingen.
Vrijdag kwam een technieker langs voor het eerste onderhoud van mijn traplift. Daar hebben we nog eens uitvoerig mee besproken wat er volgens ons is misgelopen bij de bespreking en het opmeten. Nu stopt die lift op de laatste trede waardoor hij in de weg staat van andere trapgebruikers (verpleging en Marcel). Onze oude traplift stopte helemaal boven aan de trap waardoor hij net niet in de weg stond. Dat was veel handiger vinden wij. Blijkbaar staat de verkoper daar niet bij stil en om dat nu nog te laten aanpassen, wat heel duur is, moet het bovenste deel van de rail gedemonteerd en aangepast worden waardoor de traplift een tijdje onbruikbaar is, en die kan ik niet meer missen.
Dinsdag - 01/03/2016 - De vele reacties, via mail, op mijn 'nieuwjaarsbrief' waren een opsteker van formaat. Die geven me weer energie om verder te gaan op deze weg. Een bijkomende conclusie is dat ik eigenlijk geen tweede leven begonnen ben maar veroordeeld ben tot levenslang revalideren. Ook al geldt dat voor iedereen : "wie niet in beweging blijft gaat snel achteruit !"
We hebben ondertussen enkele infoavonden achter de rug. De eerste ging over de cruise voor 50-plussers. Zo konden we eens zien welk publiek daar aan meedoet. Het zijn voornamelijk actieve, sportieve mensen die minstens 5 jaar ouder zijn dan wij en ook vaker op cruise gaan. Spijtig dat we onze fietsen niet kunnen meenemen om te laten zien wat we waard zijn. Ze zullen het met onze verhalen moeten doen.
De tweede infoavond, van het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH), ging over de hervormingen van tegemoetkomingen die in de nabije toekomst in voege komen : de Persoonsvolgende Financiering http://www.vaph.be/vlafo/view/nl/9671459. Wij zaten echter in een groep met mensen die in instellingen worden opgevangen. Laat ons hopen dat het nooit zo ver komt !
Met het fietsen zitten we nog goed op schema : zondag waren mijn 2 maatjes present om het vrouwenteam te vormen. De zondag ervoor moest ik forfait geven omwille van het koor en de schouder van Marcel. Die sputtert wat tegen de laatste tijd. Nu moet hij ook naar de kinesist. Hij kan gelukkig dicht bij huis gaan op momenten dat ik vrij ben. Het vrouwenteam zal ook meedoen aan de 20 km door Brussel : ik rij weer solo, de anderen vormen duo's met andere revalidanten.
Voor de fietstochtjes op vrijdag zijn er een paar nieuwe kandidaten bij gekomen. Ik had melding gemaakt, binnen Join2Bike, van onze tochtjes op vrijdag en er zijn toch enkele geïnteresseerden die zich gemeld hebben. Het zal een klein groepje blijven omdat een vrijdagnamiddag niet evident is voor mensen die gaan werken.
Vorige woensdagochtend had ik dan een afspraak in Gasthuisberg voor een PET scan. Volgens de instructies moest ik vooraf veel water drinken. Dat deed ik zoals gevraagd. Bij de inschrijving viel mij op dat er 2 afspraken op mijn naam stonden : om 8u25 op Fysische Geneeskunde en om 8u30 op Nucleaire Geneeskunde. Dat vond ik zeer vreemd en ik vermoedde een vergissing. Dinsdag kreeg ik nog een telefoontje van Nucleaire met de vraag om mij om 8u10 reeds aan te melden zodat zij vroeger konden starten. Bij aankomst op de eerste afdeling stond daar een bordje dat het secretariaat pas zou opengaan om 8u15 ! Ik kon Marcel overtuigen om daar niet op te wachten en rechtstreeks naar Nucleaire te gaan. Daar zagen ze ons graag komen. We waren zelfs nog goed op tijd ook ! Al gauw werd ik opgehaald en vooraf werden nog enkele vragen gesteld : of ik nuchter was, welke medicatie ik al genomen had, gewicht checken. Ik meldde daarbij ook dat ik reeds 1 liter water gedronken had waarop gereageerd werd dat dat eigenlijk niet hoefde omdat het over een hersenscan ging. Eerst werd een EEG gedurende 30 min. genomen. Wat mij vrij absurd leek omdat ik net mijn medicatie tegen epilepsie had ingenomen. Ik mocht niet indommelen maar moest wel stil blijven zitten. Gelukkig stond de radio aan. Nadien volgde onmiddellijk de scan van mijn hoofd en dan werd ik verder doorgeschoven tot aan mijn bekken. Waarom weet ik niet. Misschien kan mijn huisarts dat verklaren als ze de uitslag krijgt. Over mijn hoofd moest ik mij geen zorgen maken, daar was niks abnormaals te zien werd mij gezegd. Dat hoor ik later nog wel als de neuroloog zijn rapport doorstuurt.
De winterkou van de laatste dagen speelt mij toch wel parten : ik stap weer heel moeilijk. Gelukkig merk ik daar op de fiets niets van. De vorige vrijdagen was het echt genieten van het winterzonnetje, ondanks de koude. Als je fietst met de juiste kledij ben je snel opgewarmd en deert die koude je niet. Het viel zondag op dat er vooral revalidanten kwamen trainen met Join2Bike. Zij zijn blij dat ze weer op pad kunnen. Ik kan aannemen dat werkende mensen eerder passen bij deze temperatuur. Voor de rest van de week wordt meer neerslag verwacht. Dan wordt er misschien niet gefietst en teren we verder op de tochtjes van afgelopen weekend.
Dinsdag - 23/02/2016 - Hier is het dan, mijn jaaroverzicht ! Het is wat uitgebreider dan gewoonlijk omdat het ineens ook een terugblik werd op de afgelopen 5 jaar.
Aan het begin van een nieuwe jaar wordt de boekhouder in mij weer wakker om een jaaroverzicht/balans op te maken.
In het voorjaar van 2015 maakte ik nog vooruitgang op gebied van stappen en fietsen. In mei nam ik voor het eerst solo deel aan de 20 km door Brussel. Dat deed ik in dezelfde tijd als het jaar voordien, toen reed ik gekoppeld achter Greet (2 trikes achter elkaar).
Eind mei gingen we met Join2Bike fietsen in de Ardennen (klimstage in voorbereiding op Tirol). Daarbij ben ik voor het eerst over mijn limiet gegaan en kreeg ik nadien epilepsieverschijnselen (tintelingen links en het begin van een aanval). Daarop werd mijn medicatie tegen epilepsie herbekeken en werden bijkomende testen gedaan (EEG en EMG). De uitslag was niet verontrustend maar de medicatie werd toch verhoogd. Dat was het begin van wat de hele herfst lang een straatje zonder eind leek. Het was een maandenlang zoeken en proberen tot de juiste combinatie en dosering gevonden werd.
Het voorjaar was vaak mooi en droog waardoor ik verkoos om de conditietraining te vervangen door fietstochtjes. Bij de laatste training voor de zomer ging ik toch nog eens terug om iedereen een fijne zomer toe te wensen en daarbij stelde ik vast dat het stappen minder vlot ging. Er zat een rem in mijn linker been. Sindsdien weet ik dat je de verworven vaardigheden moet blijven onderhouden. Alles wat je niet blijft oefenen gaat snel achteruit. Daardoor leg ik me nu een nog strakker, dagelijks oefenschema op want ik wil mijn beperkte mobiliteit zo lang mogelijk behouden. Niet meer kunnen stappen zou me zeer zwaar vallen. Ik merk nu al dat het nog steeds veel concentratie vraagt om te stappen met een lam been. Dat werkt vooral vanuit mijn heup. Ik heb controle over mijn bovenbeen en mijn knie maar daaronder werkt geen enkele spier mee. Dat komt deels door de beugel die ik draag. Die ondersteunt mijn onderbeen zodanig dat het eigenlijk niet moet werken. Die hebben ze me pas voorgeschreven na 5 maanden revalidatie toen bleek dat ik die nodig had om te kunnen stappen. Mijn soepele enkels waren blijkbaar te zwak of te weinig actief om het zonder beugel te doen. In de zomer is het geen mooi zicht maar daar stoor ik mij niet aan. Bij warm weer draag ik even goed een bermuda als vroeger.
2016 wordt geen gewoon jaar : 6 jaar geleden wist ik nog niet wat me te wachten stond. Ik herinner me het bezoek van mijn broer en zijn gezin tussen Kerst en Nieuwjaar, er lag veel sneeuw, er stond een iglo in onze tuin en we maakten een lange wandeling door de sneeuw. De kinderen van mijn broer amuseerden zich enorm want in Bretagne blijft sneeuw zelden liggen en valt er ook nooit zoveel.
Eind 2010 was dus heel gewoon : onze 3 zonen studeerden nog. De oudste vertrok voor een jaar naar Japan om te studeren in Osaka. Wij planden een reis van 3 weken in maart om hem daar te gaan opzoeken. Alles was gepland en geboekt. Ik zou nog een week werken voor we op reis vertrokken. Die maandagmorgen 28/02/2011 liep niet zoals normaal. Ik was om 08.00 u al op weg naar het werk met de auto toen mijn linkerhand ineens haar greep op het stuur verloor. Ik moest bijsturen met de rechter om op de baan te blijven. Eens aangekomen op mijn werkplek belde ik Marcel en mijn huisarts om te melden dat er iets niet pluis was. Die ochtend werd er plots een vergadering op touw gezet. Ik voelde me niet goed worden en werd door een collega weggebracht. Onderweg besloot ik om me rechtstreeks naar spoed te laten brengen omdat ik vreesde het bewustzijn te verliezen. Daardoor was ik om 09.30 u al in het ziekenhuis. De diagnose was eerst een beroerte door een bloedklonter in de hersenen waarvoor ze me bloedverdunners gaven om die klonter op te lossen. Daarop volgde echter een hersenbloeding toen een ader in mijn hersenen het begaf. Door de bloedverdunners was de bloeding hevig en was een operatie nodig om mijn leven te redden. Er werd een botluik uit mijn schedel gehaald om het bloed te laten draineren en verdere beschadiging van hersenweefsel te voorkomen. Ik ben er half verlamd uitgekomen (vooral linker arm en been). Aanvankelijk viel het ook op in mijn gezicht maar dat trok snel weg met logopedie oefeningen.
Mijn tijd in het ziekenhuis was heel verwarrend. Ze hielden me een tijdje in coma om te kunnen herstellen van de operatie. Ontwaken uit een coma is heel vreemd : je hebt geen idee van de werkelijkheid, je weet niet wat er gebeurd is, je droomt de vreemdste dingen die zo echt lijken dat je ze beleeft alsof het echt is. Vreemd genoeg is er dan niemand die zegt dat dat dromen zijn om je verwarring uit te klaren.
Na een tijdje kreeg ik toch al wat kine : leren rechtop zitten om te beginnen. Als je geen spierkracht meer hebt is dat een marteling. Je houd het geen half uur vol. Gelukkig beterde dat snel en werd het tijd voor kine in de kinezaal : voor het eerst weer rechtop staan duurde niet lang, ik zakte al snel door mijn benen en was zelfs even buiten westen. Ook dat beterde snel en ik werd aan een statafel gezet. Ook weer heel zwaar om dat een tijdje vol te houden.
Ondertussen werd mij ook geleerd om mezelf te wassen aan de lavabo (ADL : activiteiten dagelijks leven). Daarvoor kwamen ze me ’s morgens uit bed halen en werd ik in de badkamer voor de spiegel gezet. Dat was de eerste keer dat ik mezelf zag : kaalgeschoren met een groot litteken van mijn voorhoofd tot achteraan, om te eindigen boven mijn rechteroor. Hier was ik niet op voorbereid : een echte schok. Ik leek uit een concentratiekamp te komen.
Na een tijdje leerde ik met een rolstoel rijden met 1 hand en 1 voet in de ergotherapie. Dat was het moment waarop ik minder aan mijn bed gekluisterd was. Ik mocht vrij rondrijden in de gang en werd zo stilaan wat fitter.
Nu was het nog wachten tot de zwelling in mijn hoofd voldoende afnam om dat botluik weer terug te kunnen plaatsen. Dat heeft 2 maanden geduurd want op 05 mei 2011 werd ik pas opnieuw geopereerd. Toen ik uit die narcose kwam had ik enorm veel hoofdpijn. Ze vroegen me hoeveel op een schaal van 10. Ik begon op 8 maar al gauw werd dat een 10. Niet te harden gewoonweg ! Met pijnstillers werd dat draaglijker. Mijn hoofdhuid was gehecht met nietjes, ook al geen mooi zicht. Daarover werd wel een pleister geplakt maar als je haar weer groeit komt die al gauw los.
Na 10 dagen mochten die nietjes er uit en de volgende dag, op 16 mei werd ik overgebracht naar het revalidatiecentrum van Pellenberg om verder te revalideren. Daar was het werken geblazen : alle dagen therapie van 09 tot 12u en van 14 tot 17u. Goed dat ik al wat conditie had opgebouwd anders zou me dat heel zwaar gevallen zijn. Nu werd me geleerd wat ik allemaal nog wel kon en dat geeft je een totaal andere kijk op de toekomst. Je bent niet zo hulpeloos, als je er wat moeite voor doet kan je nog heel wat. Hoe het na 5,5 maanden revalidatie verder ging kan je lezen in mijn blogs op seniorennet : http://blog.seniorennet.be/lieveblog/ en later, na een derde schedeloperatie waarbij het afstervende botluik vervangen werd door een prothese, ging ik verder met deze : http://blog.seniorennet.be/lieveblog20en13/ Het botluik was losgekomen en stierf af, na meer dan een jaar chronische hoofdpijn bleek een prothese noodzakelijk. Die 2 maanden in de diepvries waren blijkbaar te lang geweest. Het duurde het toch nog tot 2013 eer al de formaliteiten met het ziekenfonds in orde waren en de ingreep kon doorgaan. Ik heb nog een paar foto’s van hoe ik er uitzag voor en na die ‘cranioplastie’, wie die wil zien kan mij best een bericht/mail sturen want die zijn te confronterend voor Facebook.
Op 07/02/2013 vond de cranioplastie plaats en was ik van de hoofdpijn verlost. Na 5 dagen mocht ik naar huis en 2 weken later zong ik met het koor mee het concert : “Sirelijke klanken” (muziek van hof componisten). Ik had de hele voorbereiding meegedaan, dus waarom niet ?
Dit is de eerste keer dat ik mijn verhaal doe over mijn tijd in het ziekenhuis. Blijkbaar had ik er 5 jaar voor nodig om dit allemaal te kunnen vertellen.
In 2016 staat er met Canzonetta weer een concert op het programma : ‘18 lentes’. Daarin komt muziek aan bod van componisten uit de 18de eeuw. http://www.canzonetta.be/concert-18-lentes/ Het belooft weer heel mooi te worden ! Deze keer werk ik mee aan de voorbereiding van de partituren : we splitsen ze op per partij en verkleinen ze dan op A5 formaat zodat we ze in een schriftje kunnen plakken. Dat ligt veel vlotter in de hand dan een zware map. Dat is een van de redenen waarom mijn ‘nieuwjaarsbrief’ zo laat klaar is.
2016 belooft weer interessant en uitdagend te worden : onze zomer start al in juni met een cruise naar de Britse eilanden, in juli gaan we nog eens met Join2Bike naar het Kaunertal in Tirol. Dit jaar proberen we de berg op te rijden met een vrouwenteam. Ik krijg de assistentie van Dominique en Martine. Op de zondagse trainingen rijden we nu al zoveel mogelijk samen met gekoppelde trikes. We raken toch al de steile helling van UZ Pellenberg op zonder elektrische ondersteuning. Nu hopen we nog op veel droge zondagen in het voorjaar om samen te kunnen trainen. De 20 km door Brussel op 29 mei doe ik weer alleen en deze keer probeer ik mijn tijd serieus te verbeteren. Vorig jaar deed ik nog rustig aan omdat het mijn eerste keer alleen was. Dat kan dus beter !
Dinsdag - 16/02/2016 - De geschiedenis herhaalt zich : als je denkt dat er weinig evolutie meer in zit komt er toch weer eentje ! Toen ik gisteren met Lisa oefende in stand op mijn linker been kon ik reactie uitlokken in mijn linker voet. Tot nu toe ging dat alleen reflexmatig als ik er lang genoeg op steunde maar nu deed ik het actief. Waarheen gaat dat leiden ? Dat zullen we weer moeten afwachten. Voorlopig doet die voet nog niet mee bij het stappen. Hoewel ik dat toch minstens 2 x per dag 20 minuten doe. Voor ik 's morgens mijn schoenen aandoe beklop ik die voet ook om hem wakker te maken. Of dat er iets toe doet weet ik ook niet maar alle beetjes helpen zeggen de kinesisten altijd.
Goed dat ik vrijdag gefietst had met Dominique en Femke. Het was wel koud maar ook zonnig en droog. We reden nog eens tot in Holsbeek. Op de heenweg hadden we wind op kop en leek het ferm koud maar door die wind kregen we het ook warm van het trappen. Op de terugweg gaf de wind ons een aangenaam duwtje in de rug en scheen de zon zalig in ons gezicht. Hoe kan je nog meer genieten van een fietstochtje in de winter ?!
Op de buienradar had ik al gezien dat dat mooie weer van korte duur zou zijn. De fietstraining op zondag met Join2Bike viel letterlijk in het water en werd afgelast. Voor deze week zie ik hetzelfde scenario : droog en zonnig tot en met vrijdag. Ik volg dit op via Meteovista : http://www.meteovista.be/Europa/Belgie/Leuven/4054147 Dat klopt meestal en je kan er ook op zien of het regent voor of na de middag of pas 's avonds.
Donderdag gaan we naar een informatieavond over de Pluscruise naar de Britse eilanden waar we ons voor inschreven. Deze gaat door in juni. Dat wordt onze eerste fiets loze vakantie in 6 jaar. Plus richt zich tot 50plussers. Het schip heeft een capaciteit van 500 passagiers en een rolstoel is geen probleem hebben ze ons verzekerd. De grote commerciële cruises lijken ons minder geschikt omwille van de drukte en het grotere leeftijdsverschil met de andere passagiers.
Ik ben nog niet klaar met mijn jaaroverzicht. Dat hoop ik tegen volgende week af te hebben zodat ik het hier kan inpassen. Dat wordt een langer blogbericht dan. Met de voorbereiding van de partituren voor het concert van Canzonetta heb ik minder tijd gehad om eraan verder te werken. http://www.canzonetta.be/concert-18-lentes/
De laatste tijd help ik ook wat mee in de keuken. Marcel heeft een pijnlijke schouder (links) zodat een helpende hand af en toe welkom is. Daarmee kan ik me eindelijk weer nuttig maken en dat voelt goed ! Hij is nooit geneigd om hulp te vragen maar nu dus wel en zo staan we al eens samen in de keuken met elk een rechter arm om in de potten te roeren.
Volgende week woensdag moet ik naar Gasthuisberg voor die PET scan van mijn hoofd. Die waarvoor ik 2 liter water moet drinken. Ik heb wat geoefend maar ik moet het water echt in het zicht zetten en er aan denken of ik vergeet te drinken. Als het me lukt om 1 liter te drinken in de voormiddag vind ik dat al heel wat. Dat moet dan nog het dubbele zijn. Voor het onderzoek mag ik niets eten. Meestal word ik dan flauw van de honger maar met al dat water zal ik toch geen lege maag hebben. Wat gaat dat geven ?
Dinsdag - 09/02/2016 - We hebben veel kunnen fietsen op vrijdag en zondag ! Ondanks het aangekondigde storm- en regenweer, wie de buienlijnen op de weerkaarten volgde kon zien dat het op vrijdagnamiddag en zondagvoormiddag quasi droog zou blijven. Ik bekijk de weerberichten en de buienradar zoveel mogelijk om te zien wat er mogelijk is. Toen de eerste twijfelaars zich melden reageerde ik daarop waardoor er zondag toch wat meer volk was om te fietsen. Vrijdag was het vochtiger en viel er lichte motregen aan het einde van onze rit maar zondag kwam de zon er al door toen we thuis vertrokken en ze heeft bijna tot 's avonds geschenen. De storm trok pas tegen de avond en tijdens de nacht over onze regio.
Vorige week was er op het kerkhof, dicht bij het graf van mijn zus, een haag afgebrand. Zeer eigenaardig na een kletsnatte dag ! Daar ben ik vrijdag eens naar gaan kijken. Er stonden alleen nog zwartgeblakerde stammen van de struiken. Met mijn fiets kan ik gemakkelijk manoeuvreren op het kerkhof want stappen op grind is heel moeilijk. Over zo'n speciale fiets maakt ook niemand een opmerking. De beensteun zegt genoeg blijkbaar.
Het vele drinken ben ik duidelijk nog niet gewoon. Ik vergeet het nog vaak. Nu ik wat meer zout eet (omwille van mijn lage bloeddruk) zou ik daar beter op moeten letten. Het stappen lukt me nog 1 à 2 maal in de voormiddag. Dat probeer ik dan in de namiddag bij te benen, als het niet gelukt is. Door het vele werk aan de partituren van het koor slaag ik er niet altijd in om nog een 2de of 3de maal rond te stappen. Mijn lenigheidsoefeningen voor mijn romp schieten er soms ook bij in en dat laat zich voelen. Om met het muziekprogramma te werken, moet ik goed rechtop zitten en de linkerkant van mijn romp werkt niet zodat de rechter dat moet opvangen door harder te werken. Mijn kinesisten vinden dat prachtig uiteraard : "Wat een goede oefening !" Ik voel het aan mijn conditie, die gaat er ook wat op vooruit. Ik kan weer wat langer rechtop blijven zitten zonder armsteun. In de spelotheek had ik er zaterdag geen probleem mee.
Afgelopen weekend zagen we de film 'Finding Neverland' met Johnny Depp : http://www.miramax.com/movie/finding-neverland/ Prachtig verhaal over hoe je dromen waar kunnen worden als je erin gelooft. Dat lukt me de laatste tijd minder goed. Na bijna 5 jaar inzet en oefenen, lijkt er niet veel meer te evolueren. Opgeven is echter geen optie want dan ga ik achteruit en daar is het nog steeds veel te vroeg voor. Dat betekent ook dat ik nog steeds met mijn rug tegen een muur sta, zoals 5 jaar geleden toen ik besefte wat mij overkomen was.
Bij het laatste bezoek van mijn huisarts vroeg ik haar of al die medicatie wel gezond was ? Vroeger nam ik weinig of niets en moet ik dagelijks, liefst nog heel stipt ook, al die pillen slikken. Ze bekeek het lijstje eens en zei : "Het zijn er maar 4 en er zit niets bij dat uw leven kan verkorten, in tegendeel !"
Deze nacht droomde ik dat ik met mijn trike rondreed in de buurt en zag een dronken man gevaarlijk uit zijn raam hangen. Ik dacht nog : dat die maar niet op mij valt en toen viel hij toch maar in een grote boog tot op het voetpad aan de overkant van de straat. Een beetje zoals de elfjes zweefden in de film. Alleen landde hij niet zachtjes op zijn voeten maar keihard op zijn kop. Wat zou dat betekenen ?
Maandag - 01/02/2016 - Een zondag zonder fietstraining heeft iets minder charme. Gelukkig was ik op vrijdag al gaan fietsen. Ons vervangprogramma was wel de moeite waard. We kregen bezoek van een neef, die we niet vaak zien. Na een gezellige lunch, met mijn moeder erbij, konden we wat bijpraten voor hij met de trein weer vertrok.
Vorige week kreeg ik de kans om in te schrijven voor de volgende 20 km door Brussel : http://www.20kmdoorbrussel.be/nl/ Nu er een groter tandwiel vooraan op mijn fiets staat, zou mijn tijd beter moeten zijn dan vorig jaar. Ik ga er alleszins goed voor trainen om meteen ook goed voorbereid te zijn voor Tirol. We maken ons sterk om het deze keer op pure vrouwenkracht te doen (het eerste vrouwenteam). De klimstage in mei in de Ardennen zal zeker uitwijzen of we er klaar voor zijn. Tot aan het stuwmeer moet haalbaar zijn. Voor de grote klim naar de top zien we wel waar we uit komen. Het is alleszins een hele uitdaging. Het verdere programma voor dit jaar ziet er goed uit : ipv een tocht naar een alpenhut wordt een excursie voor fietsers en wandelaars buiten het Kaunertal voorzien.
Morgen valt de conditietraining weg : 2 februari is een feestdag voor de universiteit en is de sporthal gesloten. Dan zal ik nog eens wat warm draaien op de hometrainer. In de voormiddag komt de thuisbegeleiding nog eens langs.
Een PET scan lijkt ook geen lachertje : ik heb de instructies nog eens nagelezen. Je moet in de 24u voor het onderzoek tot 2 liter water extra drinken. Ik ben nu al wat aan het oefenen zodat het vele drinken me niet te zwaar gaat vallen. Ik heb al vaak mensen horen zuchten die 2 grote bekers moesten uitdrinken voor de scan genomen kon worden. Die hadden waarschijnlijk de brief niet helemaal goed gelezen. Voor de scan wordt dan nog contraststof ingespoten om meer te kunnen zien op de beelden. Over 3 weken is het dan mijn beurt. Dat onderzoek zou moeten uitwijzen waar de tintelingen in mijn hand vandaan komen. Ik ben weer eens benieuwd... Voor mij maakt het niet zoveel uit, zo lang ik geen aanvallen van epilepsie krijg en ik mijn gang kan gaan op de fiets, mag alles blijven zoals het is. Nog eens van medicatie veranderen, zie ik totaal niet zitten. Daar heb ik vorige herfst teveel tijd mee verloren door steeds de zeldzame bijwerkingen te krijgen. Neen dank u wel, daar pas ik voor. Deze zomer heb ik wel wat beters te doen !
