cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
20-09-2016
Dinsdag - 20/09/2016 - De instructies voor de omschakeling van de medicatie tegen epilepsie zijn binnen gekomen. Deze week ga ik nog even verder op het oude ritme : combinatie Keppra (2x1500mg) en Valproate (2x500mg). Nu moet ik eerst beginnen met het opbouwen van Vimpat aan 50 mg per dag, wekelijks te verhogen met 50 mg per dag. Dat vind ik al veel beter ! De andere medicatie was altijd in veel een hogere dosering. Zo gauw ik merk dat er verbetering is in mijn arm mag ik de opbouw stoppen en Valproate beginnen afbouwen. Zo voorkomen we hopelijk wat ik de voorbije weken ondervond. Als de tintelingen in mijn hand dan ook nog verdwijnen is dat mooi meegenomen ! Duim met mij mee voor een vlotte omschakeling en zo weinig mogelijk nevenwerkingen...
Mijn schoenen beginnen weer te verslijten. De Velcro die de ondersteunende enkelriem moet sluiten lost heel gemakkelijk. Ik heb een afspraak voor donderdag om die te laten vervangen. Dan kan ik meteen ook de andere voorschriften binnen brengen voor de beugel en de spalk en de zomerschoenen bestellen. Het zal wel weer lang wachten zijn eer die gemaakt kunnen worden omdat het ziekenfonds eerst zijn toestemming moet geven en dat duurt gewoonlijk wat langer dan mij lief is.
Bij de gynaecoloog kreeg ik te horen dat ik nog steeds niet in menopauze ben !!! Dat zagen ze op de echo van mijn baarmoeder. Het slijmvlies is nog te dik. Ik ben zo eentje die uitzonderlijk lang (ik ben al 58!) hormonaal actief blijft. Buiten wat lichte buikpijn af en toe merk ik daar gelukkig niets van. Het beschermt mij ook langer tegen haaruitval en osteoporose. Ze willen dat nu wel wat beter opvolgen : over 6 maanden wordt ik weer verwacht voor een echo.
Zondag kwamen we met een groepje Join2Bikers samen voor een fietstocht in de buurt van Tervuren. We vertrokken van bij iemand die in Sint-Stevens-Woluwe woont bij Brussel. Het was niet gemakkelijk om daar te geraken met de auto omdat het in heel het Brussels gewest autoloze zondag was. We moesten dus omrijden via Kraainem. Onze gps gaf dat gelukkig feilloos aan, de borden langs de snelweg gaven aan dat we via de E40 moesten maar dan kwam je in files terecht vanwege wegenwerken. Zo waren wij bij de eersten op de plaats van afspraak en was het even wachten op de rest. Met een half uurtje vertraging konden we dan toch vertrekken voor een leuke tocht van 30 km via enkele fietsknooppunten kwamen we door Sterrebeek naar het park van Tervuren waar we bij wijze van bevoorrading een terrasje deden : https://www.natuurenbos.be/parktervuren. Daar konden we iets eten en drinken, een sanitaire stop maken en even uitrusten. Het weer en de sfeer waren goed, dit zeker voor herhaling vatbaar.
Volgende maand starten de trainingen weer : aangepaste conditietraining op dinsdag, fietstraining met Join2Bike om de 2 weken op zondag. De activiteiten met het koor vallen daar mooi tussenin : repetities op woensdagavonden. De misvieringen beperken zich dit jaar grotendeels tot de feestdagen : Allerheiligen, Kerstmis, Pasen en Pinksteren. De concerten zijn gepland voor maart. Weer een werkjaar dat goed gevuld is en snel voorbij zal zijn !
Donderdag - 15/09/2016 - Twee dagen later dan gewoonlijk maar toch even tijd om te bloggen deze week. Dinsdag zijn we de hitte ontvlucht om een boswandeling te gaan maken. Om de warmte buiten te houden ben ik verplicht de rolluiken zo ver mogelijk af te laten waardoor ik heel de voormiddag in het halfduister zit. Aangenaam is dat niet ! Het voorstel van Marcel om er even op uit te trekken was onweerstaanbaar. De koelte van het bos trok mij wel aan. We reden naar Oud-Heverlee om aan de Zoete Waters te gaan wandelen met de rolstoel. http://www.toerismevlaamsbrabant.be/bezoeken/bezienswaardigheden/zoete-waters/index.jsp
Een vlakke wandeling rond de vijvers leek mij wel haalbaar. We zagen op het plan van het infobord dat er een wandelpad was voor rolstoelen dat door het bos liep. Om dat te bereiken moesten we echter een heel stuk over minder goed berijdbare paden. Marcel nam het sportief op en duwde mij het bospad op, dat was helemaal niet vlak ! Het was er heerlijk koel en we zagen een stuk van Meerdaalwoud dat we nog niet kenden. Met ons lunchpakket en een terrasje om af te ronden erbij kon deze uitstap niet stuk !
Vorige week ben ik nog eens opgeroepen voor een EEG. De afbouw van Valproate gaf nevenwerkingen die misschien meetbaar zouden zijn. Dat was, zoals gewoonlijk, niet het geval maar ze stelden voor om nog eens een ander middel te proberen, de instructies en voorschriften worden mij toegestuurd. In afwachting moet ik die Valproate weer nemen als voorheen. Zo'n omschakeling verloopt meestal niet van een leien dakje. Vorig jaar heeft het 3 maanden geduurd eer ik me weer goed voelde. Laat ons hopen dat het deze keer vlotter gaat en dat het resultaat goed is. Andere mensen met epilepsie klagen er ook over dat het zo zoeken is naar de juiste medicatie en dosering. Ik ben dus geen uitzondering. Ondertussen sta ik toch weer steviger op mijn benen en loop ik weer mijn rondjes. De revalidatiearts was gisteren zeer tevreden over de kracht van mijn lam been. Die jaarlijkse consultatie heb ik ook weer gehad. Deze keer moest er heel wat voorgeschreven worden. Elke 5 jaar heb ik recht op nieuwe orthesen (beugel en spalk voor mijn voet). Daarnaast ook het jaarlijks vernieuwen van mijn orthopedische schoenen. Nu ik ook een nieuwe beugel krijg kan ik eindelijk zomerschoenen bestellen. Dan heb ik 2 paar schoenen om af te wisselen : de oude, gesloten schoenen voor buiten en in de winter. De nieuwe, open schoenen voor binnen en in de zomer. Daar zit ik al die jaren al op te wachten !!!
Op mijn vraag wat ik aan vooruitgang nog kan verwachten werd mij bevestigd wat ik al vermoedde : zo lang ik actief en intensief blijf oefenen zal ik niet achteruit gaan. Het beste heb ik dus gehad maar het resultaat mag er zijn : ik stap min of meer zelfstandig, het fietsen op een aangepaste trike gaat zeer goed. Mijn Hase Lepus bestuur ik rechtshandig : http://www.revalidatiefietsen.nl/fietsen/ligfietsen/hase-lepus Dankzij de motor haal ik een goede snelheid om met een groep gewone fietsers mee te rijden, als de fietspaden breed genoeg zijn voor een driewieler.
Mijn linker arm en hand blijven slap en onbruikbaar. Daar moet ik niet meer op hopen dat die weer actief gaan worden. Hoewel, bij het oefenen met de kinesist gisteren, kwam ze op het idee om een oefening, waar ik meestal niet in slaag, anders aan te pakken. Het resultaat was miniem maar beter dan niks. Mits wat creativiteit valt er misschien toch nog wat te bereiken. Ik hoop dat het haar aanzet om op dat spoor verder te werken !
Dinsdag - 6/09/2016 - Vorige woensdag moest ik op controle bij de raadpleging epilepsie. Daar kaartte ik het probleem aan van mijn afgevlakte emoties. Vermits de medicatie geen effect heeft op de tintelingen in mijn hand en de laatste onderzoeken geen uitsluitsel geven kreeg ik toestemming om de Depakine (Valproate) af te bouwen. Halveren om te beginnen in week 1 en stoppen in week 2. Na 3 dagen op halve dosis voel ik weer waar die Valproate goed voor was. Mijn verlamde helft voelt weer heel zwaar aan waardoor ik moeilijker stap. Ik heb contact opgenomen met de dienst neurologie. Zo gauw zij mij terugbellen kan ik dit bespreken met de assistent. Waarschijnlijk moet de dosis weer omhoog en moet ik de afgevlakte emoties accepteren. Spijtig want weten dat je blij bent maar het niet voelen is niet prettig en je verdriet niet kunnen uiten evenmin. Ik had gehoopt mijn gevoelens weer terug te krijgen maar mijn mobiliteit erbij verliezen is teveel gevraagd. Dat zwaartegevoel maakt mij onzeker bij het stappen. Gisteren heb ik mijn rondjes niet durven lopen. Zo de hele dag aan je stoel gekluisterd zitten is niks voor mij. Ik zal die pillen voor lief moeten nemen, niks aan te doen blijkbaar, jammer maar helaas.
Afgelopen weekend begon ik last te krijgen van een stijve nek. Dat was vervelend op de startvergadering van Join2Bike zondag namiddag. Ik kan niet zo lang staan en als ik ging zitten was het lastig met de mensen rondom mij te praten. We kregen een voorstelling te zien van ons exploot in de Alpen van deze zomer. Bij die beelden kregen we meteen zin om het nog eens over te doen. Het nieuwe werkjaar start pas half oktober en zal minder intensief zijn dan de vorige jaren. De trainingen gaan dan niet meer wekelijks maar tweewekelijks door. Onze stichtende voorzitter is nachtverpleger en heeft in dat ritme dienst. De vorige jaren nam hij de training er gewoon bovenop maar dat is niet langer haalbaar. Dat geeft ons ook een vrije zondag op de twee. Niets houdt ons tegen om op eigen initiatief te gaan fietsen ! We vinden elkaar wel om samen op pad te gaan op zon- of weekdagen, naargelang het weer.
Als het lukt gaan we vrijdag weer fietsen met enkelen die overdag vrij zijn maar dat hangt van mijn rug af deze keer want het weer is goed deze week.
Sinds gisteren heb ik naast die stijve nek ook nog last van mijn rug. Ik ben in 1984 geopereerd van een discushernia aan de vijfde lendenwervel. Die plek blokkeert nog gemakkelijk. Vooral als ik lang moet zitten op een stoel zonder armleuningen zoals zondag. Mijn kinesist heeft er gisteren een half uur stevig aan gewerkt maar vandaag voelt het nog niet beter aan. In mijn rolstoel heb ik dat probleem helemaal niet, met de armleuningen kan ik mijn romp zonder moeite rechtop houden en forceer ik niks. Dat was zondag niet zo met dit gevolg. Ik hoop dat het snel betert om weer actief te kunnen zijn.
Volgende zondag is er in onze wijk een buurtfeest met barbecue. Wij hebben dat wijkcomité mee opgestart met nog enkele buren uit de wijk. Mee helpen lukt mij niet meer maar het weer gaat goed zijn dus ga ik er zeker naartoe ! Ik zie mijn buren niet zo veel meer, deze gelegenheid mag ik niet laten voorbij gaan. Met mijn scooter is de verplaatsing al geen probleem. Het zal me deugd doen om eens wat bij te praten met enkelen.
Dinsdag - 30/08/2016 - Na een druk, bewogen, deugddoend, warm (zeg maar : te warm) koorweekend in Schleiden (Eifel - Duitsland) is het weer even bekomen. We hebben weer kennis gemaakt met nieuwe muziek, enkele oude stukken worden hernomen om te komen tot een mooi geheel in het thema van het nieuwe concert : 'Hart en Ziel'.
We zijn er gretig aan begonnen en ondanks de tropische temperaturen werd er hard gewerkt : 7 repetities van vrijdag avond tot zondag namiddag. We logeerden dit maal in een vakantiehuis in de Eifel, zeer mooie streek : http://www.landhaus-hohenfried.de/
Het huis op zich was ruim genoeg maar voor mij niet gemakkelijk toegankelijk. Je kon alleen met een moeilijke trap naar de slaapkamers boven. Goed dat ik dat blijf oefenen of we hadden een groot probleem. Op het gelijkvloers waren de keuken, sanitair, eetzaal en nog een ruim lokaal waar wij repeteerden. De zalen waren voor ons aan de krappe kant. Om met 42 volwassenen samen te eten en te zingen mochten die wat ruimer zijn. Ik neem aan dat jeugdgroepen zich daar beter thuis voelen omdat ze ook activiteiten buiten hebben. Op de eerste verdieping was er, in de oude vleugel, het salon met grote zetels waar ik kon gaan rusten, als daar tijd voor was, en de toegang naar de nieuwe vleugel met ruime slaapkamers voor 6 tot 8 personen. In de oude vleugel, boven het salon, waren nog enkele kleinere slaapkamers. Daar sliepen wij, de kookploeg en het bestuur.
We hebben uiteraard veel gezongen maar ook veel gelachen en plezier gemaakt. Tijdens de koffiepauzes kon ik dan wat rondlopen en nam ik graag iemand bij de arm om even te praten. Ik heb nog steeds wat moeite met drukte, wat eigen is aan activiteiten in groep. Als ik de drukte wat kan vermijden doe ik dat. Na de maaltijden was er ook altijd wat tijd om even op adem te komen en een rustig plekje op te zoeken.
Onze kookploeg heeft weer haar beste beentje voorgezet en ons van gezonde, lekkere kost voorzien. Geen feestmenu dit jaar, we hebben niet elk jaar wat te vieren, maar lekker en gevarieerd met veel groenten en fruit. Met die warmte was het niet gemakkelijk om alles koel te houden maar het is toch gelukt.
Ik stel vast dat mijn conditie dit jaar beter is dan vorig jaar. Toen moest ik vroeger gaan slapen omdat ik sneller moe was. Nu had ik daar opvallend minder last van en mijn stem is ook wat krachtiger naar het schijnt. Als dat het effect is van die fietsweek in het begin van de maand dan moet ik zeker blijven fietsen !
Zondag is er een startvergadering van Join2Bike in de namiddag. Wat zou daar op het programma staan voor het volgende werkjaar ?
Dinsdag - 23/08/2016 - Deze blog begint meer op een dagboek te lijken. Ik denk erover om deze stop te zetten en een nieuwe te beginnen waar ik minder aandacht voor ga vragen. Die noem ik dan : "Wat na revalidatie ?" of zo iets. Ik verwacht nu niet veel evolutie meer maar moet wel volhouden met oefenen om te behouden wat ik bereikt heb. Om zo lang mogelijk te kunnen genieten van de volgende jaren is dat een must, dat ben ik aan Marcel wel verplicht : hij heeft me hier doorheen geholpen en blijft zich nog steeds voor mij inzetten. Ik plaats hier nog een verwijzing als het zo ver is, want het schrijven blijft even belangrijk als het oefenen.
Er is zowel binnen als buiten veel te zien : beelden, schilderijen van allerlei artiesten waaronder een uitgebreid aantal werken van Vincent Van Gogh ! Je moet er echt wel de tijd voor nemen om dat allemaal te bekijken. Ik begon in de rolstoel maar heb ook een deel door het museum gestapt. Zelfs op vakantie moet ik dat onderhouden (liefst een uur per dag). Gelukkig was het in ons logeeradres mogelijk om echte rondjes te lopen. Ze waren waarschijnlijk niet even lang als thuis maar mijn reisgenoten hebben goed gesupporterd en dat was prettiger dan thuis, waar ik meestal alleen ben. Onze fietstochten door de bossen en hei van de Veluwe waren heel aangenaam en met de mooie fietspaden konden we heel wat kilometers afleggen zonder al te veel last te hebben van het verkeer. De sfeer was opperbest en gemoedelijk zodat we geen behoefte hadden aan televisie. Zo zijn de Olympische Spelen deze keer een beetje aan ons voorbij gegaan. We volgden via het internet wel de medailles van de Belgen wat op maar we hebben geen tijd gemaakt om er naar te kijken.
We hebben zelf wat competities verzonnen ter compensatie : vissen, armworstelen, darts, puzzels, behendigheidsspellen, en dergelijke. Om je een idee te geven hoe ik aan die spellen meedoe moet je je voorstellen dat je een pak aanhebt dat aan de linkerkant even zwaar weegt als de helft van je lichaamsgewicht (met 10 kg aan je linkerbeen en een linker schoen van 1,5 kg).
Bij thuiskomst heb ik mijn achterstand van Olympische beelden een beetje proberen goed te maken. Ik hoop dat er nog wat samenvattingen komen achteraf, als het weer wat minder goed is, want voor de televisie binnen blijven bij mooi weer vind ik te gek.
Deze week zie ik mijn kinesisten terug. Spijtig dat ik hen moet missen als ik op vakantie ga maar nu pikken we de draad weer op en gaan er met frisse moed tegenaan. Zolang ik uit de voeten kan moet ik dit wel volhouden. Als ik opgeef beland ik permanent in een rolstoel en dat spookbeeld stel ik liever nog zo lang mogelijk uit !
Dinsdag - 02/08/2016 - Ik krijg meer en meer het gevoel dat het eindresultaat van mijn revalidatie in zicht komt. Dat wil niet zeggen dat ik op mijn lauweren kan gaan rusten. Zo lang ik mobiel wil zijn zal ik moeten blijven oefenen : veel stappen, romp soepel houden, kine, fietsen, conditietraining zo lang mogelijk volhouden. Als ik niet in beweging blijf zal het snel achteruit gaan. Dat ondervond ik deze zomer tijdens uitstappen waarbij minder beweging nodig was. Het lijkt stilaan meer op levenslange dwangarbeid om nog mee te kunnen ! Ik kan me nog niet verzoenen met het idee van me niet meer zonder rolstoel te kunnen verplaatsen. Daar zou ik compleet moedeloos van worden, denk ik.
Sinds we terug zijn uit Tirol is er van fietsen niet zoveel meer in huis gekomen. In de zomer zijn er geen trainingen en is er minder volk beschikbaar om er samen op uit te trekken. Iedereen is al eens aan vakantie toe natuurlijk. Van Join2Bike kregen we al een uitnodiging voor een startvergadering op de eerste zondag van september. Dan zullen we de meesten weerzien en te horen krijgen wat er op het programma staat voor het volgende werkjaar.
Het laatste weekend van augustus ga ik met het koor op weekend. Ook daar worden de plannen voor het nieuwe concert onthuld. Tijdens de repetities van midzomer van deze en vorige week werd al een tipje van de sluier gelicht. Er wordt wat hernomen van vroeger, wat voor mij en nog enkele hoge alten volledig nieuw is omdat we toen nog sopranen waren. Dat wordt een eerste kennismaking met de hoge altpartij, in het geheel van de muziek valt die minder op omdat ze zelden de melodie heeft maar ze vult wel mooi aan. We zullen ons beste beentje mogen voorzetten. Dit jaar heeft het koor geen plaats gevonden in eigen land maar wel in de Eifel in Duitsland. Op de website ziet het er heel mooi uit : http://www.landhaus-hohenfried.de/
De omgeving is alleszins prachtig, het is weer iets om naar uit te kijken !
Vorige vrijdag ben ik 58 geworden : zoveel als mijn geboortejaar. Dat hebben we gezellig onder ons gevierd, hoewel, de eerste wensen kwamen al op dinsdag via Facebook. Woensdag heb ik in het koor getrakteerd, donderdag had Marcel een taart gebakken voor de vergadering met ons fietsclubje. Sindsdien is het niet meer gestopt met felicitaties. Een 100tal via Facebook, daarnaast nog wat sms'en van vrienden en familie en nog wat mailtjes. Deze verjaardag is dus wel een topper op dat vlak !
De vorige dagen ben ik met Marcel wat gaan fietsen. Telkens scheen de zon als we vertrokken maar kwamen er wat later donkere wolken dreigen. We zijn er toch iedere keer in geslaagd om een terrasje te doen en toch nog droog thuis te komen. Laat ons hopen dat dat volgende week ook lukt tijdens onze fietsvakantie in Nederland.
We werden elk telefonisch kort geïnterviewd. Het is dus maar een beknopte weergave van ons gesprekje met de journalist. Het artikel in de krant verschilt dan nog een beetje van dat op het internet maar het komt op hetzelfde neer. We vinden het allebei wel een goed artikel. Ik ken Vic van in Pellenberg, wij verbleven er enkele maanden tezamen.
Ik heb al wat leuke reacties gekregen op het krantenartikel. Dat maakt toch wat los bij de mensen! Zo'n initiatieven verdienen ook wat meer aandacht. Al de energie die erin gestopt wordt door zoveel mensen, op vrijwillige basis dan nog, dat verdient een dikke pluim. Zonder dat fietsen zou mijn leven veel eentoniger zijn en zou ik minder buiten komen. Niet alleen de groep geeft nieuwe energie en afleiding. Het concept met de aangepaste fietsen leert je wat er bestaat en mogelijk is zodat je een goede keuze kan maken voor je investeert in dat dure materiaal. De tussenkomst die je daarvoor kan krijgen is uiterst beperkt en heel klein.
Het is eindelijk beginnen zomeren. Alsof we de zon moesten gaan halen in Oostenrijk. In de buurt van Leuven zijn we gelukkig gespaard gebleven van zwaar onweer.
Ik merk wel dat ik vaak van huis ben geweest en minder kans had om te stappen als gewoonlijk. Dat gaat nu wat moeilijker maar daar kan ik iets aan doen natuurlijk. Wanneer ik thuis ben probeer ik nu zeker 3 x 20 min. te stappen en dat lijkt te helpen. Ik moet er ook aan denken om voor een uitstap even de tijd te nemen om nog wat te stappen want buitenshuis lukt dat niet zo goed. Ik heb een vlakke tegelvloer nodig om vlot te kunnen oefenen. Op straat is er al gauw een hindernis waardoor het moeilijker gaat om alleen te stappen, zelfs met mijn stok !
Het koor houdt deze en volgende week haar midzomer repetities. We krijgen dan een kijkje op het concertprogramma van volgend jaar. Daar beginnen we volop aan op het koorweekend van eind augustus. Dan worden onze stemmen gesmeerd en zien we elkaar nog eens terug na al die weken zonder repetitie.
Over 2 weken staat er een fietsvakantie op ons programma, met vrienden deze keer. We huren samen een huisje in de Veluwe (Nederland) en gaan dan dagelijks fietsen, als het weer het toelaat. Daar moet ik dan ook weer mijn rondjes lopen binnenshuis om niet achteruit te gaan op dat vlak, maar dat zal wel lukken. Ik kijk er naar uit !
Dinsdag - 19/07/2016 - Een week na onze terugkeer uit Tirol is het hoog tijd om verslag uit te brengen! We hebben het enorm getroffen met het weer : overdag meestal zon, niet te warm, slechts 2 avonden regen na 17u. Dat viel dus al supergoed mee. Het transport heen en terug op 1 dag is uiteraard zwaar maar deze keer waren er weinig files en konden we de 900 km in 12 u afronden. Nog een serieuze meevaller ! Het blijft toch wel een lange rit waardoor velen onder ons het die avond niet laat maakten.
De groep was dit jaar wat kleiner : ong. 50 personen waaronder een 10tal mensen met een beperking. De omkadering was dus weer super. De volgende dag stond er een opwarmertje op het programma : klimmen in kleine groepen van het hotel naar het stuwmeer. Er waren 2 vrouwenteams, 1 team met de familie Geens (vader, zoon en 2 dochters) en 1 mannenteam. Daarnaast reden er nog enkelen apart naar boven waaronder een drietal met handbikes. Mijn team, met Martine en Dominique, waar ik het hele voorjaar mee getraind heb, begon vol goede moed aan deze eerste test in de bergen. Al gauw bleek mijn nieuwe fiets toch niet echt geschikt. Het tandwiel vooraan was nog te groot waardoor ik heel zwaar op kracht moest trappen. Gelukkig heb ik me daar in het voorjaar goed op voorbereid en kon ik dat ook aan. We vorderden op ons eigen tempo, langzaam maar zeker, tot op een ruime plek met wat schaduw. Daar namen we een ruime pauze om wat te eten, drinken en even op adem te komen. Daarna hielp Marcel mij weer om mijn voeten vast te riemen op de pedalen en merkte daarbij dat de trapas van mijn fiets los kwam. We konden zo niet verder rijden. Na een vergeefse poging om dit ter plekke te herstellen werd besloten mijn fiets op sleeptouw te nemen en zo verder te rijden naar het stuwmeer. Greet kwam mijn ploegje versterken om deze klus te klaren en ik moest door materiaalpech afhaken en reed met de volgwagen naar boven om ze daar op te wachten. Te zeggen dat ik die klim vorig jaar in mijn eentje gedaan heb !!!
De volgende dag stond de grote klim naar de top op het programma. Iedereen vertrok aan het stuwmeer en begon van daaruit, weer in korte treintjes zoals de vorige dag. Wij werden nu van in het begin versterkt door Greet. Nu bleek er aan haar fiets iets te schorten waardoor zij ook zo zwaar moest trappen. Na enkele vergeefse pogingen om dit euvel te verhelpen werd deze fiets vervangen door een andere. Het andere vrouwenteam was niet meer compleet door een zieke. Daardoor kon Greet bij ons team komen. Met die andere fiets ging het veel beter maar we lagen ver achter op de anderen. We waren zeker niet van plan om op te geven en deden ons best om zo ver mogelijk te geraken. Toen we na 4 u fietsen de Weissee bereikten betrok de lucht en stak er een koude wind op. We hadden nog wel zin om door te gaan maar omdat het zwaarste stuk nog moest komen en dat nog een paar uur in beslag zou nemen besloten we het hierbij te laten en zo de wijze raad van de begeleiders op te volgen. Het grootste deel hadden we dan toch gedaan ! Ons opzet om het op pure 'girlpower' te doen is dus niet helemaal geslaagd maar we mogen toch tevreden zijn over deze prestatie.
Na een rustdag op zaterdag genoten we op zondag van een bergwandeling. Zoals vorig jaar met aangepast materiaal : met buggy's, ligfietsen of de Swiss trac : https://www.youtube.com/watch?v=Q-x7qOlNh_Q
Ik wou die Swiss trac nog wel eens proberen maar dat viel wat tegen. Blijkbaar stond deze niet zo goed afgesteld als die van vorig jaar. Nu moest ik het stuur omhoog houden en sturen tegelijk anders kwamen de kleine voorwielen van de rolstoel niet van de grond. Dat was heel zwaar waardoor ik 's avonds wat last had van mijn schouder.
Op maandag was het dan eindelijk het moment om naar Zwitserland te gaan om van daar uit de Stelvio aan te pakken. Dat was dit jaar het hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) van onze reis. Deze is 10 meter hoger dan de Kaunertaler Gletsjerstrasse. Wat ons onmiddellijk opviel was dat er veel minder verkeer was en dat de andere weggebruikers daar vriendelijker waren. Onze hotelbaas reed mee om ons de weg te wijzen naar een hoger gelegen parking die groot genoeg was voor onze karavaan (7 minibussen, 1 aanhangwagen en 1 kleine vrachtwagen) en waar we dan nog ruimte genoeg hadden voor onze fietsen. Er werden 2 treintjes gevormd : 1 met 8 en 1 met 10 ligfietsen. Daarnaast waren er weer de begeleiders op gewone fietsen om het verkeer attent te maken op ons uitzonderlijk konvooi. Zij merkten vooral het verschil in de houding van de andere weggebruikers. Zo legden we de laatste 12 km af naar de Umbrailpas, de grens met Italië hoog in de bergen. Tijdens onze tocht werden we vaak voorbijgestoken door fietsers en motorrijders. Zo'n trein is een zwaar geval. Per deelnemer mag je rekenen op 100 kg.
Het mooiste was de aankomst boven op de Stelvio. Daar stond veel volk ons op te wachten : misschien wel die passanten die benieuwd waren of we het wel zouden halen. Aan het eind deden we voor de vorm nog een spurtje tussen de 2 treinen. De langste trein heeft gewonnen. Het was een echt hoogtepunt van deze editie : FENOMENAAL !!! De organisatie liep gesmeerd, niets op aan te merken. Join2Bike kent er wat van : een plezier om met hen mee te gaan ! Op hun website zie je al wat beeldmateriaal : http://j2b.join2bike.be/
Dinsdag - 05/07/2016 - Een kort bericht want morgen vertrekken we weer voor 6 dagen naar Tirol met Join2Bike. We hebben ons zo goed mogelijk voorbereid om in treintjes voor de 4de maal de Kaunerberg aan te vallen http://www.gletscherpark.com/en/gletscherpark/glacier-road. Dit jaar zijn er 2 vrouwenteams en 1 mannenteam. We maken ons sterk dat iedereen in eigen tempo boven geraakt. Tijd speelt geen rol, de begeleiding is op alles voorzien.
Dan fietsen we van Zwitserland naar Italië met de Join2bike expres : een triketrain van minstens 12 trikes, daarnaast nog enkele individuele handbikers, tandems en begeleiders op de fiets. Zie meer uitleg en links op de website van Join2Bike : http://j2b.join2bike.be/ Het wordt zeker weer een heel avontuur waarna we weer moe maar voldaan huiswaarts zullen keren.
De laatste dagen hebben we individueel getraind op de hellingen van Kessel-Lo, Holsbeek en Linden. Hellingen van 10 tot 15 % ! Met de Hase Lepus en Klimax gekoppeld (Marcel aan het stuur vooraan, ik achteraan). Ik betrap mezelf erop dat ik vergeet rond te kijken en te genieten van het landschap. De laatste jaren stuurde ik zelf en was dat niet mogelijk. Hoe het deze keer in de bergen gaat zijn weet ik nog niet. Het maakt ook niet veel uit. Het enige vervelende aan achteraan zitten zijn de modderspatten als je op onverharde wegen rijdt.
In mijn volgend bericht breng ik uiteraard verslag uit.
Dinsdag - 28/06/2016 - De hitte van vorige donderdag (29°) heeft me goed parten gespeeld. Met die mooie zon reden we liever met de fiets naar de kinesist dan met de auto. Daar heb ik 15 min. op de loopband gestapt. Na de cruise en nu de conditietraining in zomerstop is gegaan vond ik dat geen slecht idee. Daarna met de fiets weer naar huis waar het zweet mij uitbrak en ik met knikkende knieën toekwam. Na een korte begroeting van onze buren moest ik dringend wat verkoeling gaan zoeken. Koud water bracht al gauw wat verlichting aan binnen- en buitenkant. Na een frisse koude schotel knapte ik snel weer op.
Voor ons wekelijks fietstochtje op vrijdag waren we maar met 3. Het bleef droog en het was merkbaar frisser (gelukkig). Het zware onweer van donderdagavond had ook sporen nagelaten : op onze tocht lag er een omgewaaide boom over het fietspad. We konden er niet langs en moesten omkeren. Enkele jonge kinderen kropen er met fiets en al onderdoor. De boom had ook een kabel van de elektriciteit afgebroken. Nadat we zeker waren dat ze er veilig langs gekomen waren reden we terug in de andere richting. Onze lift stond in veiligheidsmodus (hij ging nog naar beneden maar kwam niet meer naar boven). Daardoor moest mijn moeder toch met de trap naar boven komen. De volgende keer weet ik hoe dat te verhelpen is. Marcel had het die avond snel opgelost !
Op zaterdag kregen we bezoek van mijn broer met vrouw, zoon en dochter. Zij wonen in het verre Brest (Bretagne). We zien ze dus heel weinig. Ze waren slechts voor 1 dag in Leuven om onze moeder te bezoeken en kwamen bij ons overnachten. Wij waren heel blij dat ze in de late namiddag al toekwamen. Zo konden we rustig bijpraten bij aperitief en avondmaal. De zon scheen nog ruim een uur zodat het aperitief op ons terras kon genoten worden. Door de dreigende donderwolken moesten we dan toch wel naar binnen. Nu kon ik mijn schoonzus eindelijk een lift geven met de lift. Het is lang geleden dat ze nog eens bij ons was.
We reden in 2 treintjes van 8 gekoppelde trikes. Bij de stop aan het beeld van Eddy Merckx werd 1 trein gevormd. Die bestond uit 15 trikes en was 25 m lang. We gingen vlot door de bochten en onze begeleiders hielden, waar nodig, het verkeer tegen zodat we veilig verder konden.
Het bleef gelukkig heel de voormiddag droog en het was een mooie tocht. Het was de laatste training voor we naar Tirol vertrekken op 6 juli, daar moest ik dus wel bij zijn ! Toen wij thuis kwamen was mijn broer gaan lunchen met mijn moeder. Het had haar veel deugd gedaan hoorde ik aan de telefoon. Die morgen zong het koor voor de laatste keer voor de zomer een viering in Blauwput. Daar heb ik voor moeten passen deze keer. In de namiddag stond er nog een barbecue met het koor op het programma. Daar heb ik ze dan allemaal nog eens gezien voor het koor ook in verlof gaat. We zien elkaar weer voor de midzomerrepetities van eind juli en begin augustus. Daarna is het weer vakantie tot aan het koorweekend van eind augustus. De zomer zal weer snel voorbij zijn. nu nog hopen dat het weer wat beter wordt !
Dinsdag - 21/06/2016 - Onze vakantie heeft ons deugd gedaan. Even weg van de routine is een echte aanrader ! Voor ons 35-jarig huwelijk hebben we ons getrakteerd op een 11-daagse cruise rond de Britse eilanden. Deze werd aangeboden door Plus Magazine. Een Nederlands maandblad dat ook in België verspreid wordt (er is hier zelfs een Franstalige versie). Voor die verjaardag kregen we een kleine korting. We werden in Leuven opgehaald met de bus en zo via Brussel naar Zeebrugge gebracht. Daar kregen we te horen dat er 400 passagiers waren waarvan 3/4 Nederlanders. Vermits het blad zich richt op 50 plussers waren wij zelfs bij de jongsten en ik was niet de enige die niet goed te been was maar wel de enige met een merkbare handicap. Daar kwam gelukkig slechts 1 negatieve reactie op. Ik heb me daar niet aan gestoord en die persoon heeft mij verder ook niet lastig gevallen dus, zand erover.
Het inschepen ging heel vlot. Ik moest wel op eigen kracht aan boord geraken maar daar had ik niet veel moeite mee. Eens aan boord werden we naar onze kajuit begeleid. Daar bleek het eerste obstakel de smalle deur te zijn. De rolstoel kon er niet door zonder hem te demonteren maar dat zijn we gewoon, ook dat was snel opgelost. Eens iedereen ingescheept was konden we al gaan aanschuiven voor een lichte lunch. Daarna was er een evacuatieoefening. Het schip kon pas daarna vertrekken. Dus iedereen met zwemvest aan naar het verzamelpunt en van daar naar de sloepen. Dat laatste hoefden de minder mobiele mensen niet mee te doen, we waren met 5 in onze groep.
Dan kon de reis pas echt beginnen. Het varen gebeurde vooral 's nachts. Overdag meerden we aan zodat we op excursie konden gaan. Zo ging het van Zeebrugge naar Southampton (Engeland) - Dublin (Ierland) - Glasgow (Schotland) - Belfast (Noord-Ierland) - de Hebriden en de Shetlandeilanden - Invergordon (Schotland Highlands). We deden 4 excursies mee waarbij vooral de voornaamste bezienswaardigheden via een rondrit per bus gedaan werden. Daarbij werd geregeld halt gehouden om even uit te stappen en een en ander van dichtbij te gaan bekijken. Na enkele dagen kreeg ik zelfs al wat bemoedigende commentaren omdat ik dit allemaal meedeed.
Op de dagen dat we niet op excursie gingen maakten we wandelingen. Aan boord is er steeds het geluid van de motoren (niet al te storend maar daar ontsnap je toch wel graag eens aan). Tijdens deze reis waren er ook 2 zeedagen : dan werd er niet aangemeerd maar waren er activiteiten aan boord. We hebben ons niet verveeld ! Er was een meet & greet met de kapitein met fotoshoot en aansluitend een galadiner (6 gangen). Op de laatste zeedag konden we de brug gaan bekijken, helemaal boven op het schip : prachtig zicht op zee maar ook meer deining. Die dag eindigde met het afscheidsdiner (ook weer 6 gangen).
Het eten was voortreffelijk : heel lekker en mooi gepresenteerd. Ontbijt en lunch waren in buffetvorm. Daarbij kon je gaan zitten bij wie je maar wilde en daar profiteerde ik van om de mensen uit te leggen wat mij 5 jaar geleden overkomen was. Bij het diner (5 gangen) was er bediening aan tafel en kregen we vaste plaatsen. Onze tafelgenoten waren een ouder koppel uit Amsterdam (hij 95 en zij 78 !). Hun hoorapparaatjes hielpen niet veel door de drukte in het restaurant. Hun geheugen was ook niet meer wat het geweest was want ze vroegen twee dagen na elkaar net hetzelfde. Ze kwamen duidelijk om te genieten zo lang het nog kon en dat was mooi om te zien.
Over het weer mogen we niet klagen : het was meestal droog met af en toe wat zon ! We zaten eens op het zonnedek toen er ineens dichte mist opkwam. Die dag zijn we zelfs vroeger weer gaan varen dan voorzien omdat de kapitein dat beter vond.
De cruise eindigde in Amsterdam. Iedereen kreeg vervoer met bussen naar de vertrekpunten in Vlaanderen en Nederland. Eens thuis hoorden we van de vele regen en wateroverlast hier.
Marcel had nog een paar vrije dagen en dook meteen de garage in om de fietsen in orde te brengen. Zo konden we vrijdag toch even de benen losrijden met de 2 ligfietsen. Zondag zijn we zo samen naar de training van Join2Bike geweest. Daar koppelen ze nu zoveel mogelijk trikes aan mekaar. Er waren 2 treintjes van een zestal trikes en enkele begeleiders op de fiets.
In Tirol worden 2 dagen voorzien om te klimmen : 1 voor de Kaunerberg en 1 voor de Stelvio (waar ik in een eerder bericht al naar verwees). Nu nog hopen op goed weer want we zijn maar 4 dagen in Oostenrijk.
Dinsdag - 31 mei 2016 - De 20 km door Brussel waren weer een hele belevenis. Met 2 bussen vertrokken we rond 07.30u vanuit Pellenberg. Met de trikes in een aanhangwagen er achteraan. De sombere lucht volgde de voorspellingen. Na de obligate groepsfoto van ons team 'We go for it' van UZ Leuven konden we ons richting start begeven. Het was daar weer heel druk maar we geraakten toch vlot in de box van de handisporters (de verscheidenheid is daar altijd groot en wekt steeds veel belangstelling). Dat geeft wel een kick ! De premier (hij gaf mij bijna een schouderklopje en glimlachte heel vriendelijk toen hij langs mij doorging) en Eddy Merckx kwamen ons ook begroeten, dat zie je onder meer in deze reportage van Bruzz : http://www.bruzz.be/nl/video/het-beste-van-de-20-km-door-brussel-videospecial
Op 6.20 min zie je mij binnenrijden. Aan het einde zijn er enkele interviews met waaronder onze jongste Join2Biker, 16 jaar. Hij traint nog maar enkele maanden en kwam als derde handbiker binnen. De eerste handbiker was iemand van buiten onze groep die, ondanks problemen met zijn versnellingen, toch nog als eerste finishte. Ik heb mijn tijd van vorig jaar niet kunnen verbeteren, ik heb er zelfs iets langer over gedaan. Ik ging er deze keer van bij de start voluit tegenaan en heb het gevoeld op de Tervurenlaan : deze helling was een pak zwaarder dan vorig jaar De tijden van onze handbikers zie je via deze link : http://prod.chronorace.be/Classements/Classement20km2016.aspx?eventId=1187476853185720&lng=NL
Mijn tijd is 1:24:05 : toch maar 18 seconden meer dan vorig jaar ! Dat valt nog mee eigenlijk. Ik was wel compleet op en had dringend versterking nodig.Gelukkig krijg je na aankomst onmiddellijk een banaan toegestopt en ik had sportdrank bij in mijn camelbak om op krachten te komen. Dat was nodig want ik begon weer sterretjes te zien. Als je op het cameraatje klikt aan de rechterkant van de lijn van mijn tijd zie je beelden van mijn aankomst. Er begon dan toch wat fijne regen te vallen en we verzamelden weer bij de bussen waar er nog wafels en peperkoek voorzien was. Met ons eigen lunchpakket erbij was mijn flauwte snel voorbij. Zo gauw de laatste lopers binnen waren konden de bussen weer richting Pellenberg vertrekken. Net zoals de vorige jaren was alles weer prima georganiseerd. Het was de eerste keer dat ik een Camelbak gebruikte : https://www.google.be/search?q=camelbak&client=firefox-b&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwiv9on--oPNAhWoK8AKHf_VAYIQ_AUIBygB&biw=1366&bih=635
De regenkap was er niet bij, zo blits ziet hij er dus niet uit ! Ik ben Join2Bike wel heel dankbaar dat ik hem zolang heb kunnen gebruiken en op deze manier weer zelfstandig heb leren fietsen.
Na de inspanning volgt de ontspanning : wij gaan er even tussenuit voor een korte vakantie. Volgende week dus geen blog. Ik maak er werk van als we terug zijn !!!
Dinsdag - 24/05/2016 - Vanmorgen werd ik wakker na een nachtmerrie : ik zou de 20 km door Brussel moeten rijden op een driewieler met een zadel ! Echt niet te doen. Begin daar eens aan met 1 hand. Ik kan me met moeite rechtop houden, heb er niet mee getraind. Kortom, gewoon onmogelijk. Zou dat nervositeit zijn die me besluipt in de laatste rechte lijn naar zondag ?
Vorige zondag werd de fietstraining afgelast voor de aangekondigde buien. Die kwamen echter pas tegen de middag. De volle laag kregen we pas op maandag. Gelukkig kon ik vrijdag nog fietsen met mijn maatjes van het vrouwenteam van Join2Bike. Toen we vertrokken viel er een spatje regen; gelukkig lieten we ons daar niet door afschrikken want dat hield al snel op. We maakten een mooie tocht over de omliggende heuvels van Holsbeek (Chartreuse) : http://www.sport.be/cycling/nl/hellingen/info.html?Route_ID=151 en Hoog-Linden. Een goed vervolg op onze klimstage in Spa. De tunnels in Brussel zullen geen probleem zijn. Het aangepaste parcours van dit jaar werd reeds doorgeseind : http://www.20kmdoorbrussel.be/nl/de-race/parcours/ De Wetstraat word ingeruild voor de Belliardstraat (ik hoop op minder kasseistroken). De countdown naar volgende zondag is voelbaar ! Om 09u45 starten de handisporters, om 10u00 start de massa lopers. Dit jaar ga ik voluit gaan. Vorig jaar deed ik nog kalm aan omdat het mijn eerste keer solo was. Nu, mijn derde keer, wil ik er eens echt voor gaan.
Op de website van Join2Bike worden de Gletsjer challenges 2016 uit de doeken gedaan : http://j2b.join2bike.be/ We gaan naast de beklimming van de Kaunerberg ook een bus uitstap maken naar Zwitserland vanwaar we een fietstocht gaan doen via de Umbrailpas (zie link via Join2Bike) om zo de Stelvio aan te pakken met een zo lang mogelijke trein van gekoppelde trikes. Op de website zie je wat dat voorstelt : een trein van 9 trikes (ik ben nr. 5). De slogan op de site geldt hier volop :"Alleen ga je misschien sneller, maar samen kom je verder !"
Ondertussen gaan we gewoon door met 4 x kine per week + 1 keer conditietraining (tot eind mei). Daarna gaan we in zomertempo verder met de kine en dagelijkse oefeningen thuis om niet te verstijven, fietsen als het weer het toelaat en de conditie op peil te houden. Af en toe gaan we voor enkele dagen met vakantie maar ook dan moet er geoefend worden om niet achteruit te gaan ! Echt vrij ben ik wellicht nooit meer. Met een hersenletsel en een verlamming heb je geen keuze.
Maandag - 16/05/2016 - Pinkstermaandag, een vrije dag (zonder kine), een goed moment om wat te bloggen na een druk weekend. Met Join2Bike gingen we zaterdag op pad. We trokken naar Spa voor de aangekondigde klimtraining. De afspraak was om 09.30u aan het Sportcentrum bij het meer van Warfaaz : http://www.sport.be/cretesdespa/2016/nl/ Op de ruime parking konden de trikes gekoppeld worden voor het vertrek. Er werden 4 treintjes gevormd : 2 vrouwenteams van elk 3 trikes, 1 mannenteam met 5 trikes en 1 gezinsteam met 4 trikes voor de familie Geens (vader met zoon en 2 dochters). Tegen 10u was iedereen startklaar en gingen we van start. Om de col du Rosier te bereiken moesten we eerst door het centrum van Spa. Dat deden we uiteraard in colonne en zoals gewoonlijk vielen we goed op ! De begeleidende tweewielers hadden hun handen vol met het verkeer in het oog te houden zodat we veilig de stad konden doorkruisen. Hun bijdrage wordt zeer gewaardeerd door de revalidanten. Zonder hen zou dit allemaal niet mogelijk zijn.
De weergoden waren met ons : het was wel fris (8°), het is niet voor niets de periode van de ijsheiligen https://nl.wikipedia.org/wiki/IJsheiligen (half mei), maar het bleef de hele dag droog en als de zon kwam piepen voelden we dat direct. Eens we konden beginnen klimmen viel de kou al snel niet meer op. Mijn teamgenoten zag ik vaak truitjes open en dicht ritsen in mijn achteruitkijkspiegel. Ik moest sturen maar als je vooraan zit vang je ook meer wind en ik had het niet te warm. Ik was blij met mijn warme joggingbroek en warm fietsvest. Een sjaal of muts zou snel te veel geweest zijn. We klommen aan een tempo van zo'n 4 à 5 km/u. Op 2 wielen valt dat moeilijk vol te houden maar voor een driewieler is dat geen probleem.
Na de eerste afdaling moesten we verzamelen voor een experiment : de langst mogelijke trein van trikes vormen ! Uiteindelijk moesten we toch opsplitsen in 2 stukken : 1 van 8 en 1 van 9 trikes. Het is de bedoeling om in Tirol een uitstap te maken naar Zwitserland en van daaruit de Stelvio te gaan beklimmen met een hele lange trein van trikes. Het drielandenpunt : Oostenrijk/Zwitserland/Italië ligt niet zover van ons hotel vandaan. http://www.climbbybike.com/nl/beklimming.asp?Col=Passo-dello-Stelvio&qryMountainID=39 De details hierover hebben we nog niet gekregen. Of het mogelijk zal zijn in 1 trein hangt van veel factoren af. Het schijnt er nogal druk te zijn qua verkeer. Op deze manier wordt het wel weer een interessante reis ook al is de bestemming, het Kaunertal, dezelfde als de vorige 3 jaren. Het element van het vrouwenteam geeft er dit jaar ook een andere toets aan. Ik kijk er alvast naar uit !
Aan het einde van de rit bleek dat we toch zo'n 40 km gereden hadden. Die dag was er dus een zonder siësta, maar op de ligfiets heb ik nooit last van mijn rug en kan ik dat blijkbaar wel aan. Die avond hebben we nog naar het Songfestival gekeken tot 23u, vanuit mijn relaxzetel natuurlijk !
Maar eerst moet ik me nu concentreren op de 20 km door Brussel op 29 mei. Zaterdag kreeg ik alvast mijn startpakket : T-shirt van onze groep UZ Leuven (We go for it), mijn rugnummer (43180), instructies voor start en aankomst en een tube zonnecrème. De organisatie rekent duidelijk op mooi weer ! http://www.20kmdoorbrussel.be/nl/Er zijn startplaatsen voorzien voor 40.000 lopers dit jaar ! Dat worden er elk jaar meer. De organisatie is duidelijk niet aan haar proefstuk, je kan nog altijd inschrijven.
Dinsdag - 10/05/2016 - We hebben volop van het mooie weer kunnen genieten ! Op donderdag 1 mei beten we de spits af met de deelname van Join2Bike aan de Buurthuis Classic onder een stralende lentezon : http://www.tcbproracing.com/editie-2016.html
De trikes vertrokken gekoppeld vanuit Pellenberg en deden de rit van 25 km. Met de extra kilometers van en naar ons vertrekpunt kwamen we op 35 km uit met als afsluiter de stevige klim naar de parking van UZ Pellenberg. Het leuke was dat het vrouwenteam weer voltallig was !
Toen we thuis kwamen hoefde Marcel de fietsen niet uit de auto te halen want wij zouden de volgende dag naar zee vertrekken. Op uitnodiging van een bevriend koppel reden we vrijdagmiddag naar de Vlaamse kust om er nog meer van de zon te gaan genieten. We hadden verwacht dat het daar wat frisser zou zijn dan in het binnenland maar het was er even zacht en aangenaam als in Leuven. We maakten een avondwandeling op de zeedijk en langs de duinen. Gelukkig zijn er nog wat duinen bewaard gebleven want de hele Belgische kustlijn staat bijna helemaal vol met een lange rij appartementsblokken van 7 verdiepingen hoog omdat zoveel mensen graag zicht op zee hebben.
Op zaterdag gingen we fietsen. De zon was de hele dag present en er was niet teveel wind. Met mijn ligfiets kon ik ook nog profiteren van de beschutting van de hagen langs de velden. In de voormiddag reden we richting Nieuwpoort en Veurne : ong. 28 km. Na de lunch en een korte siësta trokken we er weer op uit voor nog een tocht van zo'n 12 km. Zodoende haalden we een weekrecord van 75 km ! Dat heb ik wel gevoeld aan mijn schouder : doordat ik constant met 1 hand moet sturen en schakelen heb ik die waarschijnlijk wat overbelast.
Deze week fietsen we alleen op zaterdag in Spa : http://www.climbbybike.com/nl/beklimming.asp?Col=Col-du-Rosier&qryMountainID=198 Het wordt een hele uitdaging in stijgende lijn maar als voorbereiding op onze trip naar Tirol komt deze 'klimstage' goed van pas. Nu nog een kaarsje branden voor droog weer, het wordt wat frisser maar voor zo'n inspanning is dat eigenlijk beter. Dit jaar rijd ik weer gekoppeld, dat zal me behoeden voor mijn flater van vorig jaar. Toen had ik de instructies niet goed opgevolgd waardoor ik de bevoorrading gemist had en niet tijdig kon eten. Helemaal uitgeput moest ik opgeven en tot overmaat van ramp kreeg ik nadien nog symptomen van epilepsie. Sindsdien werd mijn medicatie wat aangepast en blijft mijn hand tintelen. Daar probeer ik me zo weinig mogelijk van aan te trekken. Ik hoorde van lotgenoten dat die tintelingen bij hen ook wel voorkomen maar zij negeren dat zonder problemen. Ik denk dat ik dat ook best doe want ik heb geen zin om nog eens iets anders uit te proberen. Daar heb ik vorig jaar voor de zomer geen goede ervaringen mee gehad. Van het ene werd ik misselijk, van het andere duizelig, daar bedank ik voor.
Dinsdag - 03/05/2016 - Aprilse grillen zijn voorbij, laat ons hopen op een stralende maand mei ! We begonnen zondag met een stevige fietstraining (het parcours was wat langer dan gewoonlijk), zo gauw de zon te zien was werd het opvallend warmer. Mijn warme jas, handschoenen en joggingbroek waren al gauw te warm. De handschoenen kon ik uittrekken, mijn jas open ritsen en na de bevoorrading trok mijn broekspijpen tot boven mijn knieën om wat frisse lucht aan mijn benen te voelen. Na 25 km en een half uurtje later dan gewoonlijk waren we weer op ons vertrekpunt. De gemiste kans van vrijdag was vlug vergeten. In de namiddag ging het koor op lentewandeling. Wij genoten van ons terras in volle zon. Nu ik dat met de rolstoel kan doen was dit het uitgelezen moment om dat uit te proberen !
Mei wordt een drukke maand op vele terreinen. Voor het fietsen staan er op 5, 14 (Spa) en 29 mei al tochten geboekt in Korbeek-Lo, Spa, Brussel. Spa is de grootste uitdaging, dan rijden we weer de Col du Rosier op : http://www.climbbybike.com/nl/beklimming.asp?Col=Col-du-Rosier&qryMountainID=198 Een eerste klimtest voor het vrouwenteam ! 29 mei staat de 20 km door Brussel weer op het programma. In welke formatie we dan gaan rijden valt nog af te wachten want er zijn de laatste tijd wat zieken geweest. Laat ons hopen dat iedereen er bij kan zijn.
Deze namiddag gaat de conditietraining weer door in open lucht. Deze keer zullen we niet moeten vluchten voor de regen. Morgenavond is er weer koorrepetitie, de muziek voor de viering van Pinksteren staat in de startblokken. Vorige week kregen we al 3 nieuwe partituren voorgeschoteld. Dat is typisch, na een concert gaan we gewoon door en beginnen we aan het volgende punt op onze agenda. Rusten doen we wel in de zomer op vakantie. Donderdag fietsen we de Buurthuis Classic, een ronde van 25 km in de buurt van Korbeek-Lo. Dan is ook het vrouwenteam paraat. Vrijdag gaan weer even tussen uit voor een weekendje aan de Belgische Kust met vrienden.
Ik merk de laatste tijd dat mijn medicatie tegen epilepsie een serieus effect heeft op mijn emoties. Alles wordt afgevlakt. Leuke dingen maken me niet echt blij en tegenslagen raken me veel minder. Mijn gemoed is een grijze zone geworden. Als ik het verloop van de aanpassingen van die medicatie bekijk is dat sinds de laatste verhoging (met Valproate) vorige herfst. Daarmee wou de neuroloog de tintelingen in mijn linker hand weg krijgen. Dat heeft daar geen enkel effect op gehad. Na de laatste scan en EEG, dit voorjaar, zou de neuroloog mij contacteren mocht dat nodig zijn. Ik heb niets meer gehoord dus neem ik aan dat die onderzoeken niets nieuws opgeleverd hebben en dat die Valproate overbodig is. Ik wacht nu de volgende consultatie af om deze weer te mogen afbouwen. Dat is pas eind augustus, het wordt dus een grijze zomer, maar die ene kan er nog wel bij. Daarna komt er hopelijk snel weer kleur in mijn leven !
Vrijdag - 29/04/2016 - Ik heb veel pech gehad in het begin van deze week. Dinsdag haperde mijn laptop, donderdag haperde deze website. Gelukkig werkt alles nu weer naar behoren. Op vrijdag heb ik echter minder tijd om te schrijven, ik zal het wat kort moeten houden.
April blijft grillig tot het bittere einde. We hebben hier nog nachtvorst en zelfs sneeuwbuien gehad! Maandag vierden wij onze 35ste huwelijksverjaardag. Mijn trouwkleed was in lichte katoen en had korte pofmouwen. We liepen te voet van de kerk naar de parochiezaal met de muziekkapel van de Chiro voorop (daar heeft Marcel klaroen leren spelen) en onze gasten achter ons aan, in een stralende zon. Perfect voor een trouwdag. Als ik er aan terugdenk geniet ik er nog van ! Wat een verschil met dit jaar ! Zondag geen fietstraining : de hele dag buien van sneeuw en hagel. We merkten een temperatuurverschil van 8 graden voor en na zo'n bui : tot 0° in de namiddag !!!
Gelukkig waren wij vrijdagavond nog een fietstochtje gaan maken, met het idee van : 'nu of nooit' of het was niks geworden.
Zondagnamiddag trok het koor naar Beverst voor het tweede concert met het Limburgs Kamerorkest. Die avond kwam een buurvrouw heel enthousiast vertellen hoeveel ze ervan genoten had. De koorleden waren minder enthousiast : de akoestiek van de kerk en de interactie met het orkest was veel minder goed dan hier. Heel spijtig uiteraard.
Met mijn schoenen kan ik nu weer beter stappen. Die revisie is dus heel nuttig geweest. We kunnen weer verder oefenen op stabiliteit en tempo, dat kan altijd nog beter.
Dinsdag - 19/04/2016 - Mijn weekend was meer dan geslaagd ! Zowel het concert als de Ravel waren voltreffers.
We zongen voor een volle kerk. Dat is normaal als we maar 1 voorstelling geven in onze thuishaven. Dat maakt ook dat we extra goed ons best deden en alles klonk heel goed en viel in de juiste plooi. Canzonetta op haar best, mogen we echt wel zeggen. Het verwondert mij altijd dat velen zo nerveus zijn eens het zo ver is. Misschien heb ik het voordeel van 32 jaar ervaring en een goed auditief geheugen (eens het in mijn oren zit kan ik het zingen en vergeet ik het ook niet zo gauw). Niet dat ik alle partituren van al die jaren zo weer kan oprakelen, ze moeten wel wat opgefrist worden. Nu ik alt geworden ben moet ik meestal ook een nieuwe partij leren. Maar dat begint te wennen en het voelt goed. Volgende zondag is er nog een uitvoering in Beverst bij Genk (het thuisfront van het orkest). Ik had zaterdag de kans om te vragen waarom het orkest zo groot is (20 strijkers : van viool tot contrabas, hout- en koperblazers en slagwerk). Een kleinere bezetting is eerder een salonorkest blijkbaar. Zo leren we weer wat bij. Het publiek was laaiend enthousiast en ik vermoed dat dat volgende keer ook wel zo zal zijn. Ik ga dan niet mee want dat is al van 's middags en zolang hou ik het niet vol. Zaterdag waren we om 23u al thuis om uitgerust te zijn voor de volgende dag.
Zondagmorgen moesten we vroeg op om op tijd in Hoegaarden te zijn voor de Ravel naar Namen : 40 km over een mooi fietspad, aangelegd op een oude spoorwegbedding. We zaten al gauw in Wallonië en we genoten van de mooie omgeving en de rust van het platteland. De oude stationnetjes hier en daar gaven aan waar de dorpjes zijn en je eventueel een pauze kan inlassen. We presteerden het om in 3 uur tijd het hele traject af te leggen. In Namen aangekomen reden we in groep naar het centrum om op een terras wat na te praten en onze lunchpakketten aan te spreken. Het ruime terras van een brasserie kon gelukkig de hele groep aan. Daarna vertrokken een heel aantal dapperen met de fiets weer terug naar Hoegaarden. Wij hadden gekozen om dat met de auto te doen. Join2Bike had dat weer prima geregeld ! Iedereen moest op voorhand inschrijven en aangeven wat hij/zij wou doen : enkele rit of heen en terug. Er was voldoende transport voor fietsen en fietsers. Het verbaast ons telkens weer hoe ze die puzzel gelegd krijgen. Er waren gekoppelde trikes, een tandem en een aantal tweewielers (bikes). Het vrouwenteam was er weer en moest zeker niet onderdoen voor de rest. Het is wel leuk dat, als een van ons er niet is, er een andere vrouw ons team komt vervolledigen. Op de heenrit was het droog en scheen de zon links van ons met dreigende wolken aan de andere kant. Of de terug rijders droog zijn gebleven heb ik nog niet kunnen achterhalen, dat hoor ik nog wel. Eens we met de auto op weg gingen begon het te druppelen en viel er zelfs flink wat uit !
Gisteren kon ik het probleem van mijn nieuwe schoenen gaan voorleggen in de orthopedische werkplaats. Met 3 mannen : Marcel en 2 techniekers, bekeken ze mijn beugel, namen foto's en bespraken de mogelijkheden en eventuele oplossingen. Straks brengt Marcel ze binnen en morgen kunnen we ze weer ophalen. Dus vanavond en morgen moet ik mijn oude reserveschoenen, zonder beugel, weer aan. Daar kan ik wel mee staan maar heel moeilijk mee stappen. Dan zit ik 24 u in de rolstoel en dat is niet aangenaam als je gewoon bent van af en toe rond te lopen. Ik stap nu gemiddeld 40 min. tot een uur per dag en dat ga ik missen. Dan is het nog te hopen dat daarna het probleem opgelost is. Ik probeer nu al meer dan een maand weer het tempo van voordien te halen en dat wil maar niet lukken door die instabiliteit. Het begint wat door te wegen !
Het wordt ook stilaan tiijd om te trainen voor de 20 km door Brussel. Eind mei is het zover. Dan moet ik weer tempo halen met een kleiner tandwiel vooraan. Deze winter heb ik op kracht getraind met een groot tandwiel op de Klimax van Join2Bike. Onlangs hebben we een tweedehands Lepus gekocht : http://www.revalidatiefietsen.nl/fietsen/ligfietsen/hase-lepus-comfort Die verschilt niet zoveel van een Klimax maar je zit wat hoger waardoor je er gemakkelijker op en af kan en een beter zicht hebt op het verkeer. Op die Lepus staat een kleiner tandwiel dus ga ik daar nu de volgende weken mee trainen op soepel trappen en snelheid halen om mijn tijd van vorig jaar toch minstens te evenaren. Zit er dan toch wat competitiegeest in mij ?
Dinsdag - 12/04/2016 - Mijn nekoefeningen hebben resultaat. Ik kan de stijfheid onder controle houden als ik voldoende met mijn hoofd draai tussendoor. Op zich is dat geen probleem, alleen kan het een raar zicht zijn als ik plots met mijn hoofd begin te draaien terwijl dat eigenlijk niet nodig lijkt. Je zou mij hier thuis aan mijn laptop moeten zien doen : ik stop vaak met mijn activiteiten om mijn stramme spieren te bewegen.
Vorige vrijdag waren de weersvooruitzichten zo twijfelachtig dat we het fietsen uitstelden tot zondag. Uiteindelijk bleef het toch droog maar zondag kregen we een dubbele portie zon zodat die gemiste vrijdag gauw vergeten was. Mijn benen beginnen er al zomers uit te zien ! In de namiddag hebben we er nog van genoten op een overvol terras met een van onze zonen. In de zon en uit de wind was het gewoon zalig.
Gisteren moest ik nog eens terug naar de tandarts. Gelukkig wasde zon er nog steeds zodat ik met mijn scooter kon gaan. Nog 1 beurt over 2 weken voor de definitieve kroon geplaatst wordt. In de voormiddag was ik ook al naar de apotheek gereden om mijn voorraad medicatie aan te vullen. Ook deze voormiddag schijnt de zon weer overvloedig zodat ik de rolluiken al moet laten zakken om ze wat te temperen, anders halen we hier vlot de 25° C ! Zo zit ik weer in het half duister alsof het hoog zomer is. Maar we mogen niet klagen. Voor de conditietraining van deze namiddag kregen we al bericht dat deze buiten zou doorgaan en dat we best een pet en zonnebril kunnen meebrengen. Dat lijkt een leuk vooruitzicht maar of dat gaat meevallen weet ik nog niet. Op de atletiekpiste misschien nog wel maar op gras lukt mij dat totaal niet. We zullen wel zien, dat zal snel duidelijk worden...
Vorige week kreeg ik iemand van de dienst Gezinshulp op gesprek. Ik heb die gecontacteerd om wat meer hulp in het huishouden te krijgen. Marcel werkt zich al 5 jaar uit de naad en kan best wat extra hulp gebruiken om werk en gezin te combineren. Zo zou die hulp mij kunnen begeleiden met boodschappen doen en kan ik haar/hem instructies geven in het huishouden (opruimen, strijken,...) zodat Marcel wat ontlast wordt en zijn weekends wat minder druk worden. Hij zou nog 4 jaar moeten werken voor hij op prépensioen kan.
Volgend weekend zit al goed vol : op zaterdagavond zingt Canzonetta in Blauwput het eerste concert van dit jaar in Blauwput : http://www.canzonetta.be/concert-18/ De tweede opvoering gaat door in de thuishaven van het Limburgs Kamerorkest op zondagnamiddag, een week later. Voor dat concert ga ik passen. Een hele namiddag op verplaatsing is voor mij te zwaar. Mijn romp houdt het zolang niet vol zonder siësta. Op de fiets is dat iets anders. Zo'n ligfiets is comfortabel genoeg. Nu zondag gaan we met Join2Bike de Ravel doen van Hoegaarden naar Namen : http://www.routeyou.com/nl-be/route/view/360467/fietsroute/ravel-2-hoegaarden-tot-namur Dat wil zeggen dat we het zaterdag niet te laat mogen maken ! 40 km fietsen met geen al te grote hoogteverschillen, ook al zit er een groot stuk in stijgende lijn in, moet te doen zijn. Laat ons hopen dat het weer dan even mooi is als nu !
Volgende maandag ga ik mijn nieuwe schoenen eens laten nakijken. Na enkele weken stap ik er nog steeds niet vlot mee. Het vraagt nog steeds veel concentratie om mijn knie onder controle te houden. De vorige jaren ging dat veel vlotter, daarom denk ik dat er met de stand van de beugel iets niet klopt. We zullen zien wat de technieker ervan vindt.
