Woensdag nam Luc Vansteenkiste afscheid als voorzitter van het VBO.Hij kon het niet laten " minder diplomatisch te zijn".Als een echte oorlogsgeneraal beschuldigt hij de vijand " Tussen vakbondstop en de achterban gaapt een diepe kloof". De nazis hadden het niet beter gekund, maar misschien overdrijf ik ? In de praktijk komt dit neer op een scheldtirade tegen het ABVV en eigenlijk tegen de gewone arbeider.Kort samengevat komt het erop neer dat arbeiders te veel verdienen, te weinig werken, te vroeg op brugpensioen gaan enz.... In vergelijking met andere landen kan er geen opslag, moeten we langer werken, is de sociale zekerheid een hangmat voor profiteurs enz.... Als er gesproken wordt over managers zoals bij Picanol zijn dat uitzonderingen en overdrijven de media en de vakbonden. Laten we wel wezen:de meeste arbeiders moeten hun week of maandloon normaliseren via overuren. Anders moeten zij het doen met ongeveer 1200 per maand. Een wedde waarvoor de meeste middenstanders of managers nog hun huis niet verlaten. Maar waarvoor 150.000 bouwvakkers wel iedere dag bij het krieken van de dag de baan opmoeten en onbetaald in de file staan.Zij krijgen dan nog dagelijks het verwijt te slikken dat de Poolse arbeiders goedkoper en bekwamer zijn, terwijl zij te duur zouden zijn. De werkgevers rekenen alles als personeelskosten, maar niet hun eigen kosten en bonussen. Na Luc Vansteenkiste wordt Jean-Claude D'haoust voorzitter. Hij is baas van een interimbureau. Moeten we nu met zijn allen interims worden ?
Na 11 september leven we precies in een horrorfilm: een onzichtbaar, ongrijpbaar terrorisme loert achter iedere straathoek. Dit is wat Bush, wat de wereldleiders ons vertellen. Fundamentalistische godsdienstfanaten willen een clash veroorzaken tussen de beschaafde katholieke westerse rijke landen en de arme, islamistische oosterse landen. Ik geef het niet graag toe, maar na Madrid,Bali, en een paar andere aanslagen zal er wel een grond zijn voor de vermoedens dat er heetgeblakerde dromers londlopen die er veel voor over hebben om in Allah's maagdenhemel te belanden. Het resultaat is dat we achterdochtig iedereen bespieden die er anders uitziet. Het resultaat is dat we achter onze gordijnen kijken wie er onze brievenbus benadert, wie er aanbelt, wie er in de straat rondwandelt. Het buurtleven verschaalt, er wordt meer over elkaar dan met elkaar gesproken, de solidariteit is een teer plantje geworden. We individualiseren, coconen, blijven in ons familietje ronddraaien.
Het venster op de wereld, de tv, schept een vals gevoel van samenhorigheid, van familie,van afstand tot de echte wereld. Angst bevrijdt niet, maar zet ons in een kerker waar de andere ' de hel' ' de bedreiging' 'het gevaar'is. (L'enfer, c'est les autres) Angst geeft ons een negatief mensbeeld. En zonder optimisme en levenskracht geen sociale vooruitgang. Leven we daarom in het oude Europa ?
Vorige week sprak dokter Cozyns ( huisartsenvereniging UZ-Gent) over Euthanasie in Poincaré te Waregem. Voor hem is euthanasie één van de manieren om aan stervensbegeleiding( naast andere vormen van palleatieve zorgen) te doen en waardig te sterven. Niet meteen de enige vorm. Het zou ook moeilijk kunnen: vorig jaar waren er 253 gevallen in ons land.Daarbij werd geen enkele wettelijke onregelmatigheid vastgesteld. Meteen voegde hij eraan toe dat ons land gelukkig een van de beste wetgevingen ter wereld heeft zo dat een arts niet meer kan vervolgd worden wanneer hij op een vraag van een patient ingaat. Bij ondraaglijk lijden kan een patient, die nog bij volle bewustzijn is (dus niet dement) een dergelijke vraag stellen.De dokter vertelde dat sommige patienten, na een lange lijdensweg, aan het einde komen en psychisch niet verder kunnen. Maar hij verbindt het recht op waardig sterven met de verbetering van de rechten van de patient. Nu is het in de praktijk zo dat iemand die in het ziekenhuis belandt weinig inspraak heeft bij de behandeling. Meer macht voor de patienten over hun eigen behandeling, een dokter die meer rekening moet houden met zijn patient is de eigenlijke doelstelling .De aanwezigen op de informatie-avond reageerden opgelucht dat er eindelijk een taboe doorbroken werd: spreken en nadenken over sterven.Het feit dat niet alle dokters positief tegenover een dergelijke aanvraag staan, wordt in de praktijk opgevangen door doorverwijzing.(http://www.leif.be) De dag erop meldde de radio dat apotheken euthanasiekits konden verkopen. Meteen belde een van de aanwezigen op om te melden dat zij kinderchampagne zou betalen op het komende lentefeest voor de feestelingen.
In 2003 verraste de kust met een kunstvol initiatief: Beaufort. Gedurende een paar maanden stonden op verschillende plaatsen aan de kust beeldende kunst. Prachtig. Want eigenlijk werd onze kust door immobilienpromotoren naar de haaien geholpen met hoogbouw en kortzichtig winstbejag. Beaufort maakte dit draaglijker: kunst kan misschien de wereld niet redden, maar wel mooier maken. De gouden schildpad van Jan Fabre die in Nieuwpoort naar de vloedlijn kroop... gewoon prachtig. Nu waren er plots verkiezingen en werd de minister van toerisme plots bevoegd voor de federale verkeersregels. Landuyt weg, wie op Bourgeois rekende kwam bedrogen uit. Hij wilde niet investeren in de "Belgische"kust en Beaufort. Zuinig zijn en besparen staat zo op zijn gezicht. Conservator Willy Vandenbussche ( Provinciaal museum Moderne Kunst Oostende) vertrouwde ons toe dat Landuyt het initiatief te veel naar zich toegetrokken had en dat het kabinet van Bourgeois het project niet genegen was en de kraan toedraaide.Politiekers zijn soms klein. Maar dit was zonder schaakspeler Van de Lanotte gerekend: de Lotto zorgt dat Beaufort zijn budget van 6 miljoen Euro rond krijgt.Het project kan dus toch doorgaan, dank zij de Belgische gokkers. Via Lotto-minister Van de Lan(l)otto. Maar der zal in 2006 wel wat meer Beaufort-bries waaien in Oostende.
Vandaag staat in De Standaard en De Morgen een verslag over een onderzoek Van Petra Meier waarbij gezegd wordt dat de Vlaamse regering door het afschaffen van de lijststem de politieke opmars van de vrouwen in de gemeenteraden teniet doet.Petra Meier is een politieke emancipatiewetenschapper die denkt altijd gelijk te hebben. Zij is zo zeker van haar zaak dat ze er meteen champagne op verwedt dat er minder vrouwen zullen verkozen worden. Rare meiden, die op minder politieke vrouwen champagne inzetten. Maar ja gelijk hebben is ook al de moeite. Met andere woorden het politiek compromis waarbij de blauwe de afschaffing van de lijststem verkregen in ruil voor de niet-rechtstreekse verkiezing van de burgemeester en het ritsprincipe van een M/V verhouding op de lijst is een rode loper voor de populaire politicus en ja dat is nu eenmaal meestal een man.(Haha in ons dorp trakteert een mevrouw aan iedere toog)Maar nu even de proef op de som voor de feministische wetenschappers.
Voor alle mooie principes en wetten bestonden ,schaften wij de lijststem af in onze relatie. Mijn madam had namelijk evenveel politieke ambitie als ikzelf. Wij stonden alle twee op dezelfde politieke lijst bij de gemeenteraadsverkiezingen. Vijfentwintig jaar geleden. De afspraak was dat diegene met de meeste stemmen bekwam verder aan politiek zou doen, de andere zou zich deemoedig ten dienste stellen. Mijn madam won met zes stemmen meer, alhoewel ik als voorzitter van de plaatselijk jeugdclub zeker populairder was.Sans rancune.
Dus Petra: wat nu, zijn we de grote uitzondering ? Ik denk het niet, maar er spelen nog andere factoren mee: of je als eens verkozen geweest bent of op welke lijst je staat. Mijn madam kreeg politiek een kans omdat er voldoende andere madammen voor haar stemden. Die stemden voor een vrouw, niet voor een vent. Dus wat beweer je nu Petra: dat vrouwen niet meer voor vrouwen stemmen ? Dat is pas champagne waard ! Misschien wordt door het afschaffen van de lijsstem de invloed van partijstructuren kleiner en krijgen vrouwen wel een kans zonder meteen of familie te moeten zijn van de voorzitter.Dan krijgen de democratisch verkozen plaatselijke bakkersfeeën eindelijk politiek een kans.
Taal is cultuurgebonden. Soms kan het verrijken,soms kan het verarmen. Maar er zijn verschillen waar we iets kunnen uit leren. En wie wil er nu niet iets leren? We leven in ons land op de grens van twee culturen: noord en zuid. Walen en Vlamingen. Noordelingen zeggen in de eerste zin van een vergadering waar het op staat. Kom je te laat, dan heb je meestal de clou van de zaak gemist. Franstaligen draaien rondjes in een vergadering en formuleren hun punt op het einde van de vergadering. Een goede vertaling van Nederlands naar Frans draait de zaken meestal gewoon om. Oplossing om elkaar te begrijpen: elkaars taal spreken. Je moet meer nadenken en zorgvuldiger formuleren. Dus alle Vlamingen moeten Frans tegen Franstaligen spreken,Franstaligen Nederlands tegen Vlamingen. We zouden zorgvuldiger met elkaar omgaan en elkaar beter begrijpen.
Bram bestudeert de pensioenen. Uitgangspunt van een prof is dat de vergrijzing onbetaalbaar is. Tja, waar hebben we dat nog gehoord. Maar het klopt natuurlijk niet. Want we verdienen altijd maar meer, dus dragen we altijd maar meer bij, en de pensioenen zijn geplafoneerd en zelfs niet welvaartvast.
Met andere woorden: willen we de pensioenen betaalbaar houden dan moeten we zeker meer gaan verdienen, dan blijven de inkomsten stijgen. Dus optimisme moet er zijn: we moeten niet alleen langer leven, we moeten ook met zijn allen rijker worden. Dan pas worden die pensioenen betaalbaar.
De uitgaven voor de pensioenen zijn ook zeer laag als ik denk aan wat een gepensioneerde krijgt.
En we betalen ook steeds meer zelf: de werkgevers krijgen van alle kanten kortingen en afslag, de staat komt zijn verplichting om bij te leggen steeds minder na door keiharde budgettaire besparingen.
De logica dat onze lonen te hoog zijn klopt dus niet: zij moeten stijgen willen de pensioen betaalbaar houden.
En dan hebben we nog het Zilverfonds: een spaarpotje dat gevuld wordt met de besparingen door de snellere afbetaling van de overheidsschuld.
Ik ben content dat er slechts in 2050 problemen komen;als 96-jarige weet ik dan dat er tijdig aan mijn toekomst gedacht werd. Merci Johan Van de Lanotte
En wie vacature leest van vandaag zal merken dat er zelfs managers zijn die er ook zo over denken..
In het nieuwsblad is het hoofdartikel getiteld " Spaarlampen zijn weggegooid geld. Vlaamse regering verkwist 10 miljoen euro" Hoe kunnen niet opgehaalde spaarlampen nu geld kosten? Ofwel zijn ze vooraf betaald, maar dat zijn we van de vlaamse regering niet gewoon. Zij betalen hun facturen altijd te laat. Die lampen en douchekoppen moesten door de electriciteitsleveranciers via een bon aan de brave burger bezorgd worden. Gratis met dank aan steve. Blijkt moeilijk te zijn. 3/4 van de burgers haalde die niet af. Zit de post daar nu met die spaarlampen ? Of zitten die in de sokkels van Peeters thuis. Of worden ze op 1 mei in Hasselt uitgedeeld. Ik zou het niet weten. Alleen, ik haalde mijn lamp ook niet op, en verkwist dus vrolijk mee. Ik heb nooit een bon gezien, misschien werk ik te hard.Mijn ouders zouden zich de haren uit het hoofd getrokken hebben: een verkwistende besparing gemist. In Frankrijk lacht Suez in zijn vuistje: niet alleen betalen particulieren veel te veel voor hun energie, zij besparen dan nog niet ook.Na de afvalboxen van Delcroix, een nieuw mes in de rug van Groen!
PS vanuit Cubaans Venezuela Hier worden de spaarlampen aan huis afgeleverd en er effectief ingedraaid door de brigades die verantwoordelijk zijn voor de wijk. Gezien de energie minder en minder gratis wordt hebben de wijken er belang bij dat er zo weinig verbruikt wordt en zorgen zij er voor dat de lampen komen waar het moet
