Hallo, ik ben er terug. Het leed is weeral geleden. Dat is het goede aan die verdomde hoofdpijnen, het komt en gaat. Eens de crisis voorbij, is er geen vuiltje aan de lucht. Ik hoop oprecht voor Ani, dat ze dat binnenkort ook kan schrijven.
Op donderdagavond, bij 'De Afspraak', was weerman David aanwezig, die een heel voorzichtige voorspelling van het winterweer durfde doen: zacht, regenachtig, winderig. Ik kan niet anders zeggen dat we er vandaag al een voorproefje van krijgen. Ik ben wel bezorgd voor de mensen die in het IJzerbekken wonen en die al met hun hebben en houden, en hun voeten in het water staan. Omdat de regenbuien minder intens zijn, kan het overtollige water wat in de bodem zakken en met wat straffere pompen richting IJzer en verder naar de zee gepompt worden. Maar ik hoop voor de bewoners van Bachten de Kupe, dat de regeringen eens werk maken om oplossingen te vinden zodat dergelijke catastrofes zich niet meer kunnen voordoen. Maar voor mens en dier, zal dat morgen niet opgelost zijn. Ondertussen blijft het leed bij veel West-Vlamingen duren. De koning mag dan wel eens komen kijken en zijn compassie uitdrukken voor het meemaken van dergelijke toestanden en de belofte om bij droogte een hoeveijsje te komen eten, dat alles brengt op korte termijn geen aarde aan de dijk. Daarvoor moeten er veel ministers eens uit hun krammen schieten. Het nadeel: het is een weinig bevolkt gebied, veel landbouwers in uitgestrekte vlaktes, die weinig stemmen opleveren bij de volgende verkiezingen. En heel de landbouwsector wordt al stiefmoederlijk behandeld in Brussel. Want de partijen hebben andere gesels te verduren: plassers op openbaar domeinen na consumptie van té veel drank van een Theo en een Quickie, iemand die liever baas speelt in eigen stad zoals Bartje. En nu beauty boy Connor die zijn mond niet kon houden en luidop sprak over onderwerpen waar zijn hart van overloopt: discriminatie, rascisme tegenover bevolkingsgroepen en seksisme. Want hoe luid het spreekwoord; alleen kinderen en dronkaards spreken de waarheid!!. Maar ik hoop echt dat al die partij geschillen eens aan de kant gezet worden en doen waarvoor ze gekozen zijn: zorgen dat iedere burger van dit land het goed heeft en niet alleen in de provincie Antwerpen. Nu geen geklaag meer, want vandaag meert Goedheilig Man Sint Niklaas aan, aan de kaaien van De Schelde. Samen met zijn Pieten, Conchita, Ramon, Kneta Kieschijf, Professor Vanden Uytleg, Van Zon, kapitein Paelinckx en nog veel meer interessante figuren. Het zou toch droog moeten zijn de paar uur die de Sint nodig heeft om aan wal te komen. Want weet wel, hij heeft toch al een moeilijke tocht achter de rug met de vele stormen die Hij deze maand heeft moeten trotseren om hier te komen. Vanaf 13u30 zit ik aan mijn beeldbuis gekluisterd om alles goed te kunnen horen en zien. Ik ben tenslotte toch nog een 'meisje'. Al is pijltje van 1948, in sprookjes, verhaaltjes en legendes wil ik af en toe nog geloven. Tot morgen
'Internationale Dag van de Verdraagzaamheid', dat mag werkelijk ieder jaar eens onder de aandacht gebracht worden in een wereld waar men het zo moeilijk heeft te aanvaarden hoe en wat anderen zijn en doen. De Unesco riep deze dag in 1995 in het leven, met de idee dat oorlog kan vermeden worden als mensen elkaars cultuur en geloof beter gaan begrijpen! Van deze welgemeende en goedbedoelde speciale dag, komt er niks in huis. Ondertussen begrijpt men elkaar minder en minder, worden er gevechten en oorlogen gevoerd om een zienswijze door te drukken en op te leggen aan anderen of om grondgebieden toe te eigenen. Men zou beter op deze 'Dag van de Filosofie', ook door de Unesco in het leven geroepen maar in 2002. Om zoals ze het omschrijven 'eens totally flabergasted' te worden, en eens te reflecteren om te reflecteren. Dat vraagt tijd natuurlijk, maar vraagt minder tijd en is minder vernietigend dan gevechten te voeren zonder een woord te zeggen, en alleen maar een alles overheersende vernielzucht ten toon te spreiden. Zonder dat men met elkaar eens gesproken heeft om oplossingen te zoeken die oorzaak zijn van het conflict. Het is altijd kop tegen kei. Ook in schoolverband zou men lessen 'filosofie' moeten inlassen. Het helpt de jongeren eens te brainstormen over de 'zin van het bestaan', het stimuleert hen om na te denken over alles wat een maatschappij nodig heeft, zoals democratie, vrijheid, welvaart en geluk. Ik ben zelf geen filosofe, er zijn er genoeg op de blogs van seniorennet te vinden, in de categorie 'filosofie'. Sommige van die essays zijn werkelijk de moeite van het lezen waard. Over hun teksten kan al eens een boompje opgezet worden. Filosofie is een eeuwenoude kunst van het nadenken, en dàt ons onderscheid van andere diersoorten. Ik zit zo eens graag na te denken, meestal gebeurt dat terwijl ik buiten zit; wat mijmeren, over leven en dood, ziekte en gezondheid, maar vooral ook het geluk dat ik nog iedere dag ondervind om er gewoonweg 'te zijn'. Het citaat van de dag verwoord dat wel goed: "jaren weten meer dan boekskes". Enige verwarring ontstond er bij mij toen ik de naam van de auteur controleerde. Ik vond eerst de eerwaarde heer George Herbert (1593-1633), maar toen waren er zeker nog geen boekskes. Citatennet was een beetje fout en vergat de famillienaam van de schrijver : George Herbert Mead (1863-1931), een socioloog en filosoof. Dat trok er wat meer op om dat gezegde te noteren. Voor de rest hoop ik dat de regen niet overvloedig gaat neerkomen, want er zijn al veel landgenoten die dik in de miserie zitten door de wateroverlast. En iedere druppel is voor de mensen, een druppel te veel. Tot morgen
Ik zou eigenlijk willen zeggen 'geen nieuws' vandaag, maar dat is niet waar. De oorlog in Oekraïne is nog altijd gaande, maar op het achterplan geschoven door de eeuwigdurende oorlog in het Midden Oosten. Die is weer in alle hevigheid toegenomen, met de gekende gevolgen: ontheemden, gewonden en vele doden. Voor bij ons ten lande, is er een lichtpuntje vandaag. De mensen in de Westhoek krijgen een, hopelijk, lange adempauze zonder nattigheid. Ze kunnen de schade eens overzien en met de opkuis beginnen. Geen regen voorzien in het land en misschien kan dan het waterpeil van de IJzer wat zakken en dus ook de smurrie en het water in de huizen, akkers, weiden en velden. Ellende genoeg voor deze West-Vlamingen en dat zal nog jaren gevolgen hebben. Ik hoop in ieder geval dat er niet té veel menselijk leed is ontstaan. Het geeft wel een beeld van 'hoe' de IJzervlakte er moet hebben uitgezien in 1914-18 om de Duitsers een halt toe te roepen en zo de oorlog naar een keerpunt te kunnen leiden. Maar het is hier vredestijd en de ellende voor de bewoners van de regio is zéér groot. Nu mag het leger in deze tijd hulp bieden waar nodig is en moeten ze niet persé op wacht en in het gelid gaan staan in Laken aan de Kerk van St Michiel en St Goedele. Daar komen vandaag de mindere goden van de Koninklijke Familie, hun lied zingen. De soldaten kunnen beter hulp bieden 'Bachten de Kupe' aan de mensen die het daar zeker en vast nodig hebben. Trouwens, de Koning en zij gezin, moeten op deze 'Dag van de Dynastie' niet naar de Latijnse lofzang (Te Deum = wij loven u) gaan luisteren en meezingen. Zelf vind ik voor deze feestdag geen passend gezang in het Vlaams, tenzij ik de Brabançonne ga vertalen naar mijn dialect (dat is toch al een mengeling van de spreektaal van 3 provincies). Als ik op een mooi liedje stuit zal ik het morgen vermelden. De Troubadours uit de Middeleeuwen hebben weinig lofzangen voor hun vorst gemaakt. Het waren liederen die ze zongen ter entertaining van hun adellijke heer of jonkvrouw. Die 'gezangen' zijn niet in de overlevering terecht gekomen. Bon, het is mooi weer en straks ga ik met mijn boekje (e-reader) in een hoekje zitten, op een windluw plekje, om nog wat Vit. D op te scharrelen.Tot morgen
Ik heb geen muziekblog of muzikale ambities voor de geschiedenis van liederen te schrijven, en toch sluipt er bijna iedere dag een song in mijn blog, een lied dat me dan terugvoert naar vroegere tijden, of omdat de woorden mooi zijn, of omdat ik de stem mooi vind, of het ritme. Ik luister naar de radio tot het nieuws van 08u30, ik wacht nog even tot ik hoor welk lied ze op me afsturen, en dan komt terug de stilte in huis. Maar dat ,nieuwsbericht horen is van belang, dan weet ik tenminste wat er weeral in de wereld gebeurd is tijdens de nacht. En ook dat liedje horen. Het was er een eentje waar ik tot het laatste woord naar geluisterd heb: "Weet je mijn liefste, het was een beetje koud in mijn hart", van Frank Boeyen. Soms vergeet ik al eens hoe mooi die 'Nederpop' vol met emoties en weemoed, kan zijn. Ik ben niet weemoedig, noch heb ik het 'koud aan mijn hart'. Integendeel zelfs. Gisteren heb ik een paar familieleden gehoord en vandaag is er weer een gezonde koffieklap. Ondertussen schrijf ik eerst de citaten van de dag, veel ander nieuws valt er niet te rapen op deze regenachtige dag. Het is Karel Jonckheere (1906-1993) auteur van novellen en reisverhalen, die ze geschreven heeft, en ze komen van pas. "Een optimist: iemand die zegt, vandaag ben ik weeral een dag jonger dan morgen" en "Ik relativeer niet omdat ik ouder word, maar om niet oud te worden" en als laatste: "Een boek is goed, als men bang wordt dat het eens uit zal zijn". Tot morgen
Ik zing, "Raindrops keep falling on my head...." een algemeen gekende song van B.J. Thomas (1942-2021) terwijl ik de krant uit de brievenbus ga halen. En wat is het gevolg? Natte lectuur en een verschrompeld gazetje. Ik moet ze eerst laten drogen anders zouden de pagina's scheuren als ik ze omsloeg. Voor mij eens vloeken voor een nat dagblad, maar die regen is slecht nieuws voor de mensen van de Westhoek en Bachten de Kupe. De moedeloosheid bij de mensen zal stilaan naar boven komen, want tegen dergelijk natuurfenomeen is niets te beginnen en moet men leidzaam ondergaan. Zelf heeft mijn huis 2 keer onder water gestaan, een eerste keer toen de sluizen van de Dijle geblokkeerd waren in 1974 en een 2e keer bij de grote overstromingen, gekend als die van Ruisbroek. Gans het Scheldebekken had er de gevolgen van en dus ook de Dijle. Dat was in januari 1976. Naar aanleiding van die overstromingen werd het Sigmaplan voorgesteld om de dijken te versterken tegen de stormvloeden vanuit de Noordzee in het Scheldebekken. Maatregelen zullen nu ook wel moeten genomen worden, en dat in samenwerking met de Franse regering. De IJzer, 78km, ontspringt in Noord-Frankrijk en komt België binnen via Roesbrugge. Waarna het 45 km over Belgische bodem schuurt en vloeit richting Noordzee via Nieuwpoort. Er wordt nog een massa regen verwacht alsook een aantrekkende wind, wat absoluut geen goed nieuws is voor de mensen die in dat gebied wonen. Op deze 'Wereld Vriendelijkheidsdag' 'Journée de la Gentillesse' is een woord of vriendelijk gebaar van onschatbare waarde voor de mensen die in de overstroomde dorpen wonen. Dat mensen om dat speciale waterige uitzicht van Le Plat Pays, dan aan ramptoerisme gaan doen om de ellende van anderen te bekijken, kent geen genade in mijn ogen. Tot daar de waterellende van mijn medeburgers. Om bij rivieren, water en kanalen te blijven: in 1914 werd het 'Panamacanal', 81 km, ingevaren en de verbinding van de Caraïbische Zee me de Grote Oceaan werd werkelijkheid. Een besparing voor de schepen van ettelijke duizenden km en veel tijd. Toch duurde het tot 1948 vooraleer er een prachtig 'palindroom' werd gemaakt door Leigh Mercer ( 1893-1977) een wiskundige: A man, a plan, a canal, Panama.
Er rest me niet veel meer te vertellen. Alleen is er het Vlaamse woord van de dag, dat menig vrouwmens kopzorgen baarde over de jaren heen: appelsienhuid oftewel cellulitis, peau d'oranges. Dat was de gruwel van menig jong meisje of jonge vrouw. Nu is er een berusting dat het velleke niet meer zo perfect is en vraag ik me af waarom ik me daar vroeger zorgen over maakte en cremekes moest op smeren om een strakke dij te hebben. Het voordeel van ouder worden, zich geen zorgen maken over kleine mankementen aan het uiterlijke. Gezonde benen is hetgeen dat nu van tel is. Tot morgen
Ik ben slaapdronken wakker geworden op een kille, mistige, novemberzondag. Daarmee doet deze maand eer aan haar reputatie, maand van de triestigheid. Ik noem dat de maand van de 'blues'. De maand van de melancholie, verdriet en reflectie. Maar zegt Ludwig Jacobowski (1868-1900) een schrijver, dichter en journalist, "Treur niet omdat iets voorbij is, geniet ervan dat gebeurd is". Ik heb niet lang moeten zoeken naar een zanger die de blues in zijn stem draagt, een dosis sarcasme en wat humor erbij, maar ook een beetje maatschappij kritisch is in zijn songteksten: Cornelis Vreeswijk (1937-1987). Twee liederen van hem onderstrepen dat met een 'bluesstem': "De Nozem en de Non" en "Veronica". Ik luister ernaar, vind dan dat iemand met muziek mijn 'bluesgevoel' met zijn stem kan vertolken, en kan weer verder. Maar ik ben dan eens naar de 'blues' op zoek gegaan, een gevoel dat vooral komt voorkomt in donkere dagen, op zondagavond en maandagmorgen. De 'blues' als muziek is meegebracht door de Afrikaanse slaven die vooral werden ingezet in de streken rond de Mississippi en hun verdriet bezongen doordat ze hun thuisland, familie en leven als 'vrij' mens kwijt waren. Maar de 'blues hebben' komt waarschijnlijk van de blauwe band die de bemanning schilderde op de boot vooraleer de haven binnen te varen met een dode kapitein of officier aan boord. Mijn weetje van de dag. En om mijn 'blues' gevoel kwijt te raken, bracht mijn buurvrouw mijn middageten, een mediterraan gerecht dat de zonnige oorden direct oproept: moussaka. Ik zit bij manier van spreken in mijn eigen restaurant met eten dat een ander voor mij heeft klaargemaakt. Dat zal smaken!!! Vandaag geen 500 woorden, maar 276. Tot morgen
Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Iedereen kent wel dit gezegde en vandaag begin ik met deze spreuk. Gisteren heb ik heel veel bezoek gehad, niet fysiek, maar veel mensen die eens een tekstje kwamen lezen van mijn blog. Het doet me toch veel plezier, dat ik meer en meer leesvrienden krijg. En van blijdschap begon ik spontaan het liedje van Lenny Kuhr te zingen, "Visite". Alleen de eerste zin van het refrein zijn mooi en de moeite, "Visite, visite, een huis vol visite...". De rest zijn woorden en zinnen die gebruikt worden alles te doen rijmen. En ze haalt er iedereen bij: Mickey Mouse, Kuifje, Seherazade, Kermit de Kikker, Dik Trom, zelfs de Chinezen en Bardot. Enfin, t'is een lekker deuntje. En 11/11 is een drukke dag. De belangrijkste herdenking voor het Westen, is het einde van W.O. I. Het Vredesverdrag in Compiègne getekend op deze dag in 1918. Het stopte de waanzin van de 'Grote Oorlog'. Sindsdien herdenkt men iedere dag met klaroengeschal het einde van die gevechten onder de Menenpoort in Ieper. En op deze dag legt men ieder jaar kransen neer bij de gedenktekens voor de 'Onbekende Soldaat'. Jammer genoeg is dat staakt het vuren, niet voor altijd en niet overal op de wereld. Ook op deze dag is het 'Nationale Vrouwendag', dat al sinds 1972. Toen was de belangrijkste spreekster Simone de Beauvoir (1908-1986). Deze eerste bijeenkomst werd de 'V' dag genoemd met als thema's: Vrede, Vrouw, Verzet, Vrijheid, Victorie. Vandaag, 52e 'Dag van het Feminisme', ligt de focus van de sprekers en de debatten op woon-, relatie-, en familievormen. De Internationale Vrouwendag is op 8/03, die vier ik als vrouw ook natuurlijk. Maar troost jullie mannen, jullie dag is er op 19/11, een weekje geduld dus. Het thema is dit jaar: Mannen en Jongens helpen. Hier gaat het over 'positieve rolmodellen' en belicht men het welzijn van de man. Een wijze raad geef ik toch alvast aan onze mannen en jongens: is je vrouw (lief, partner) mooi en je hond kwaad, hou ze beiden van de straat!. Wat vieren we nog vandaag? Single Day oftewel 'Vrijgezellendag'. Een feestje overgewaaid uit China, want de 'vier enen' staan daar symbool voor een 'vrijgezellenbestaan'. En als er ergens, voor ons iets onbekend te vieren valt, wordt dat met graagte overgenomen. Maar ik en de meesten onder ons houden het vandaag bij de gezellige, zoete vieringen van de oude mannen met de mijters, de wijde mantels, en heuse baarden. In sommige gemeenten is het Sint Maarten vieren vandaag, in andere regio's verkiest men Sint Niklaas en wacht men tot 6 december om snoepgoed uit te delen. Ik vier ze alle twee, en heb wat zure gommekes en niknakskes in huis gehaald, speelgoed heb ik niet meer nodig. Om dit opstel af te sluiten nog een weerspreuk: brengt Sint Maarten zonneschijn, dan zal't een koude winter zijn. Tot morgen
In de 30e eeuw vóór Christus, was er de "Zondvloed", een gebeurtenis gekend en beschreven in alle religies maar het meest bekend door het verhaal in "Het Oude Testament" van de Bijbel. Daarin wordt beschreven, hoe God aan aartsvader Noach vraagt, een Ark te bouwen waar hij met zijn familie en alle dieren (in koppeltjes, waaronder de verdoemde mug), de watersnood kon overleven. Men is het er wel over eens dat deze 'Zondvloed' heeft plaatsgevonden, alleen is het men niet altijd eens over de duurtijd dat de Ark op het water dobberde. Meest waarschijnlijk 1 jaar en 11 dagen. Toen Noach probeerde te peilen of er al ergens droog land was, stuurde hij eerst een raaf op onderzoek, maar die kwam uitgeput en terug, evenals de duif daarna. De tweede duif bracht een takje mee en daarmee wist de 'aartsvader' dat er ergens droog land binnen vaarbereik lag. Sindsdien is de 'nieuwe schepping' begonnen en de (duif met takje' werd het symbool an de 'vrede'. In Noord-Frankrijk en zeker ook hier bij ons in de Westhoek, is de waterellende ook zeer hoog. Men evacueert ook de mensen die ingesloten zitten door het wassende water, ook met bootjes, de gekende rode rubberbootjes. In tegenstelling tot Noe, moeten ze niet eerst een raaf en twee duiven laten vliegen om te weten of er land is waar het water is weggetrokken en waar ze naar toe kunnen varen. Ik hoop van harte dat het voor de mensen in de verzopen gebieden, spoedig stopt met regenen en dat het overtollige water kan weggepompt worden, richting de IJzermonding en zo naar zee. En deze morgen zag ik geen verschil in de kleur van de zee en de kleur van het zand van het strand. Ik wist alleen dat er een zee moest zijn omdat de kleine golfjes schuimkopjes hadden. Maar het is nu wel al diepe herfst te noemen, grijs weer, vochtig, laat licht en vroeg donker. En hier aan zee heerst er een ongekende rust. Ik hou daar wel van.
In 1871 was er op deze dag, de legendarische ontmoeting van twee ontdekkingsreizigers nabij het Tanganyikameer, gelegen in het 'hart van Afrika'. Henry Morton Stanley (1841-1904) stelde, de ondertussen wereldberoemde vraag: "Dr Livingstone, I presume?". De eerste op expeditie voor Leopold II, en, David Livingstone (1813-1873) voor het Britse Keizerrijk.
Straks ga ik luisteren ofwel naar Wannes Van De Velde (1937-2008), die graag verdwaalde in de straten ofwel naar Miriam Makeba (1932-2008) die zo mooi over de duurder wordende patat en friet kan zingen. Of dat de vertaling is van "Pata Pata" weet ik niet. Tot morgen
Vlaamse Velden, is het Vlaamse woord van de dag. Eigenlijk zou ik daar maar op 11/11 over mogen schrijven, maar het IJzerbekken en de Westhoek liggen er zo verzopen bij als tijdens W.O. I. De overvloedige regenval zorgt er voor dat de boeren hun oogst niet kunnen binnenhalen, de aardappelen en de kolen liggen te verrotten op het akkers. De foto's tonen verzopen velden, beteuterde boeren en bijgevolg zal een gewone patat ook weer duurder worden. De inflatie daalt volgens de economen, ik weet alleen niet wat goedkoper is geworden de laatste maanden. Sinds corona zijn alle prijzen van levensmiddelen zowat de pan uitgerezen en van terugval naar de prijzen van weleer is er geen sprake meer. Iedere producent van consumptiegoederen, vooral de grotere concerns, proberen een graantje mee te pikken van deze hausse en de gewone man betaald het gelag en de rekening. De enige die er op vooruit gaan zijn de aandeelhouders, de CEO's en de kaderleden van deze firma's.
En de politiekers maar oreren en beweren dat alles de goede kant uitgaat, dat al dat stoelendansen dient om nog bekwamere mensen op die zetels te krijgen. "Aangezien een politicus nooit gelooft wat hij zegt, is hij stomverbaasd wanneer anderen blijken hem te geloven." Dat zijn woorden van Charles De Gaulle (1890-1970). Maar de Belgen zijn al lang afgeleerd te luisteren naar de worden van onze vertegenwoordigers in de regeringen en parlementen. Die 'grote man' zegde ook, na kritiek te hebben gekregen op zijn presidentschap in Frankrijk repliceerde: hoe wil je een land besturen waar er tweehonderdzesenveertig soorten kaas zijn? Ik pas dat aan naar ons land en begrijp meteen waarom het hier zo moeilijk is om ons land te besturen: hoe wil je een land besturen waar er duizend zeshonderd verschillende soorten bier worden geproduceerd? Dat zullen de verkozenen des volk ook wel zeggen. Trouwens al die bieren en onze biercultuur staan op de 'Erfgoedlijst' van de UNESCO. Tot morgen
Met het nieuws dat gisteren en vandaag te horen, te zien en te lezen viel, is het gemis aan een partner aan de ontbijttafel, groot. Gelukkig heb ik mijn blog om, al is het maar geschreven, toch mijn verbazing en bedenkingen te ventileren. Beginnen doe ik met koninklijk nieuws uit Groot-Brittanië. Daar werd de King's Speech gehouden. Dat is het begin van het parlementaire jaar met alle beloftes geuit door de regering, maar luidop gezegd door de Koning. Pas enkele maanden na de pompeuze installatie en kroning tot koning, is er weer een groots opgezet spektakel, voor een voorlezing van de beleidsverklaring, die 10 minuten in beslag neemt. Hij is een zeventiger, die echt wil genieten van zijn eerstegeboorterecht om op die troon te zitten en in alle grandeur. Hij heeft daar héél lang moeten op wachten en geniet met volle teugen van deze buitenissige traditie. Een tijd van soberheid is niet bespreekbaar, denk ik bij deze monarch, toch niet wat uiterlijk vertoon betreft. Natuurlijk moeten al die kronen met diamanten niet meer aangeschaft worden, noch de andere regalia. Ook de troon, koetsen, mantels en baldakijn zijn al lang in bezit. Maar in deze tijd voelt dat uiterlijk vertoon van 'macht' een beetje clownesk en belachelijk aan. Een eenvoudiger optreden zou deze man en vrouw wel sieren. Maar ook Nederland wil men van deze traditie niet afstappen en komt de Koning en aanverwanten, nog altijd in galakledij een tekst van 'zijn' regering voorlezen. Gelukkig gebeurt dat niet hier in ons land. In september de beleidsverklaring in het Vlaams en Federaal parlement door de minister president of de premier, zonder groot vertoon is meer dan voldoende. De uitgesproken woorden worden zelden realiteit, noch hier, in Nederland of Groot-Brittanië. En turbulent zijn hier de regeringen wel, evenals het weer, niet te voorspellen. Op een korte tijd, 3 wissels in de regering, met de nodige bedenkingen en vragen. Het minste dat men kan zeggen dat al die verkozen mensen van alle markten thuis zijn, alle departementen en bevoegdheden zomaar zonder specifieke opleiding kunnen opnemen en dan met kennis van zaken en specialist ter zake zijnde, beslissen wat er moet gebeuren. Een gewone burger moet een hele selectieprocedure doorstaan, psychologische testen ondergaan, de nodige papieren bezitten om in een bedrijf, zelfs op een kabinet of ministerie aan de slag te kunnen gaan. Bochten en cirkels van 180° en 360°, nemen de parlementariërs zonder blikken of blozen. Vandaag het kotsbeu zijn om nog aan nationale politiek te doen, zelfs het beu zijn van parlementariër te wezen en morgen 'minister'. Dat de mensen sceptisch staan tegenover onze vertegenwoordigers in de parlementen en de politiek in het algemeen, is niet verbazingwekkend na deze wansmakelijke vertoning. Hier toont men dat de volksvertegenwoordigers niet zozeer de kiezers vertegenwoordigen maar vooral het goed voorhebben met zichzelf en over lijken te gaan tot ze hebben wat ze willen. 'Luister naar mijn woorden, zie niet naar mijn daden'. Tot morgen
Het is prachtig mooi en droog weer. Ideaal om mijn klinkers in de tuin eens onder handen te nemen. Door al de nattigheid was er heel wat mos op de stenen gekomen en dat doet een alarmbelleke luiden. Dat is wel een gevaarlijk groen en dikwijls is dat dan een glijbaan in plaats van een trap of pad. En ja, spijtig, dat ik een levend 'iets' moet verwijderen om zelf niet verwijderd te worden van mijn huis. Ik woon niet in Japan, ben dus ook geen Japanse die in vuur en vlam kan staan van dit soort planten. Ik ben die liever kwijt dan rijk. Ondertussen ben ik wel buiten en geniet samen met de hond van de goede lucht en de vele babbels met de buren die ook hun tuin in orde willen brengen voor de winter. Ook omdat de gemeente een laatste keer het snoeisel komt ophalen is er een drukte van belang in de straat. Morgen moet het ook nog droog en mooi weer, zijn want ik had iets te weinig industriële javel meegebracht. Ik heb geen goesting meer om vandaag terug in de auto te kruipen. Na gedane tuinwerkzaamheden begin ik maar aan de krant. Grote kop, letterlijk en figuurlijk van weer een politieker die meer heil ziet in een burgervaderwedde dan in het loon van een minister. Ze voelen aan hun water dat ze geen kans meer maken om in een regering terecht te komen en kiezen dan maar eieren voor hun geld. Eigenaardig is wel dat ze beiden een VU verleden hebben, omarmd werden in een andere partij waar ze tot de hoogste regionen konden doorschuiven en mee regeringsbeslissingen konden afdwingen. Ze waren 5 jaar geleden verkozen tot burgervader, schoven de job door naar een ander omdat minister zijn, lucratiever was. Nu moeten de invallers binnen de 5 minuten opkrassen, hun sjerp en zetel inleveren. Geen woord van dank voor hun werk. Ze hebben voor zichzelf de berekening gemaakt wat het voordeligste en het waarschijnlijkste ging zijn na al de verkiezingen volgend jaar. Voor geen van beiden zit er een ministerpostje meer in. Omdat deze mannen nog nooit een normale job hebben beoefend zijn ze bijna verplicht hun inkomen te blijven genereren uit de belastingpot die gevuld wordt door de Vlamingen en andere Belgen. De optelsom die ze maken, burgervader van een middelgrote stad + wedde van parlementslid = ± loon van minister, minder vermoeiend, grote kans om verkozen te worden, het postje binnen te rijven en ter plaatse meer aanzien. Gaan de Kortrijkzanen en Mechelaars hun belonen met een herverkiezing tot hun'vader'? Wait and see volgend jaar. Voor mij....Tot morgen
Werkweek nr 45 van het gezegende jaar 2023 gaat van start. Niet dat er door mij veel zal gewerkt worden maar er zal toch buiten wat opgeruimd moeten worden als de voegers klaar zijn met het herstelwerk aan de gevel. Ze hadden beloofd vandaag te komen, maar gezien het natte en winderige weer hier aan de kust, denk ik dat het waarschijnlijk op een andere dag zal zijn en hopelijk toch nog in week 45.
Van Dale houdt zich nogal stil en vandaar dat ik me voor de nieuwste woorden tot de 'Taalbankunie' wend. Vandaag een triestig woord dat spijtig genoeg realiteit is en waar nooit iemand bij stilstaat tenzij het over geld gaat: sloopmelk. Eigenlijk denk ik er nooit bij na, dat mijn dagelijkse portie yoghurt een melkproduct is. En melk, dat de koe fabriceert, produceert en geeft om haar kalfjes te voeden. Het is de ene na de andere zwangerschap die de koe moet doorstaan om ons van dat voedzaam vocht en eten (kaas, boter...) te voorzien en dat ze eigenlijk 'onthoudt' voor haar eigen kroost. En dus is de "sloopmelk" een koemelk waarvan de productie ten koste gaat van de gezondheid, het welbevinden en levenslengte van het rund. In de natuur zouden koeien een 20 tal jaren oud worden en een natuurlijke dood kunnen sterven. Nu leven ze maximaal 6 jaar, tot ze niet meer productief zijn, ziek of uitgeput zijn en dan maar geslacht worden voor consumptie van de mens. Het is een terecht nieuw woord waar ik toch wel eens bij zal stilstaan als ik mijn dagelijkse portie melk en al zijn afgeleiden, tot mij neem.
"Een mens brengt zijn leven door met redeneren over het verleden, klagen over het heden, en zich zorgen maken over de toekomst". Geen quote of citaat van een hedendaagse schrijver of filosoof maar al opgetekend in de 18e Eeuw. Antoine de Rivarol (1753-1801) een schrijver ten tijde van de Franse Revolutie, heeft verschillende gezegdes opgetekend die nog altijd een waarheid zijn en niet aangevreten door de tand des tijds. Eentje vermeld ik nog: filosofie is geschikt voor individuen, religie is geschikt voor de massa. Voilà, dat was mijn schrijven voor vandaag en dus.....tot morgen
Zuivere westelijke zeelucht komt met een snelheid van 70 km/u in mijn neusgaten aangewaaid. Gezonde lucht die me weer van de nodige zuurstof zal voorzien in mijn bloed. Ook de hond geniet van dergelijk weer, die loopt met zijn neus in de wind om alle heerlijke en niet alledaaagse geuren op te snuiven. Het is vandaag geen "Eté Indien" bezongen door Joe Dassin (1938-1980). Vandaag zal ik ook niet veel volk tegenkomen want er is een waar gezegde: sommige vrienden zijn als de schaduw, je ziet ze alleen als de zon schijnt!. Ergens wel begrijpelijk, want van het binnenland naar hier komen duurt tegenwoordig een poosje en als het slecht weer is doet men die verplaatsing liever niet. Tenslotte is het dan hier ook binnenzitten en dat kan thuis ook. Gelukkig heb ik nog geen schade geleden door al dat natuurgeweld en dat is een opluchting. Straks eens proberen of ik via de zijstraatjes op de dijk kan geraken om het brute zeegeweld eens te bekijken en wat het water allemaal op het strand achterlaat. De kwallen zijn richting kusten van Groot- Brittanië afgedreven, met hopen zelfs. Hier zal er sporadisch een exemplaar op onze kust terechtkomen. Enfin, t'is herfst voor iets. De bomen zullen nu door die kleine stormwinden, stilaan hun blad kwijtraken. Alles terug kaal, alles op rust in de natuur.
Met verbijstering las ik deze morgen over "Pallywood". Een desinformatie platform over de gevechten, gewonden en doden in de Palestijnse-Israëlische oorlog. Daarin zegt men dat de Palestijnen, crisisacteurs hebben aangeworven om voor oorlogsslachtoffer te spelen. De naam komt van een korte documentaire uit 2005, waarin beweerd werd dat Palestijnse videojournalisten alles in scene zetten om de Israëlische politiek in een slecht daglicht te zetten. Bij VRT NWS en via de website 'deCheckers' kan men al de insinuaties, de beelden en teksten controleren op hun waarheidsgehalte en waar vandaan die beelden en woorden allemaal komen. Beelden en video's worden massaal bewerkt om een statement te maken dat ver van de waarheid en realiteit ligt. De boodschap is; enkel waarde hechten aan de verslagen van betrouwbare bronnen en niet het internet en andere post zomaar geloven. Tot nader order, vind ik de nieuwswaarde, updates, verslagen, video's en beelden die onze nationale zender verspreidt, betrouwbaar. Het spijtige is dat een conflict tussen buren, in landen ver van hier, 'mondiaal' wordt gespeeld. Tot in de kleinste steden en dorpjes worden mensen belaagd die niks met de ruzie te maken hebben, gewoon omdat men ze Palestijn of Israëli noemt en niet als een burger van het land waar ze wonen. Tot morgen
De wind krijgt er maar niet genoeg van om ons van onze sokken te blazen. De zuidwestenwind haalt weer vlotjes de 70km per uur. Geen weerspreuken op deze 4e november wel trakteer ik jullie op een paar mooie winderige liedjes. Zoals alom gekend van 'The Doors', "Riders in the Storm" of 'The Association' met "Windy" en zeker 'Maggie McNeal' met "Terug naar de Kust". En als ik ze dan allemaal beluisterd heb sluit ik, als gewoonlijk, mijn muzikale uurtje af met 'Queen en Georges Michael' en het nummer "Somebody to Love". Dan kan ik gerust aan mijn werkzaamheden beginnen, zijnde het schrijven, typen of hoe je het ook wil noemen als ik mijn gedachten aan de buitenwereld wil 'kont' maken. Als de wolken zijn uitgedrupt en de wind wat gekalmeerd is, zal ik maar eens gaan kijken naar de ravage die Ciaràn heeft teweeggebracht op de stranden. En of er veel kwallen aangespoeld zijn in deze kwallentijd, want dat gaat met vlagen. Eerst heb ik een katern van de weekendkrant gelezen, met daarin de gewone ingrediënten voor een gazet in een weekend: veel bladvulsel. Mocht ik al geen papieren gazet hebben gehad, dan was me waarschijnlijk toch het nieuwste gebak van de patisserie ontgaan. Want die nieuwigheid wordt gepromoot en verkocht, in de Nederlandse waarhuizen waar voeding verkocht wordt en waar ik niet naar toe ga; de crompouce. Een afgeleide, een gebakje met ongeveer dezelfde ingrediënten als een croissant met het vulsel en glacering van een tompoes. Weer een nieuwste rage op fastfood gebied in Nederland, nadat er daar al eens een mislukte hype was van de 'cronut' een probeersel met een croissant en donut. Dat was wegens weinig succes een paar maanden na lancering, een stille dood gestorven. Nu iets nieuws, de "crompouce", een samenraapsel van croissant met tompouce. Eén van de warenhuizen, Hema, wil het houden bij de klassieke croissant en het echte 'boekske' en lanceert voor zijn verkoop van dit eeuwenoude gebakje de slogan "waarom iets 'crom' maken wat recht is?". Als je de nieuwste rage op patisserie-gebied wil proeven, zijn de Jumbo en A.H. de aangewezen winkels hier te lande, want men wil de Vlamingen ook verzot maken van op dit apart gebakje. Ik denk dat bij onze warme bakkers alleen de 'glacékes' zullen te vinden zijn en apart de croissants. En ik zal ze beide meebrengen van de bakkerij. 't Is tenslotte weekend en dan mag het wat anders zijn dan een boterham. Tot morgen
Het eerste archi-slechte weer is weer voorbij. Dat hebben we weeral gehad, en de hond was er duidelijk overstuur van. Geen idee waarom deze storm, een zo grote paniek bij hem teweegbracht. En nu, ben ik uitgerust van het wakker worden. Eigenlijk is ontwaken en opstaan een vermoeiende bezigheid. Eerst het ene ooglid in plooitjes in zijn kas steken, om vast te stellen hoe laat het is. Dan het andere ooglid oprollen. De oren doen 'horen', en de mond met wat gekkebekkentrekken in vorm zetten. Vervolgens één been vanonder de lakens en dekens brengen, dan nummer twee, en beide een beetje laten bengelen. De rest van mijn torso ondersteunen met beide armen en handen om het rechtop te brengen. Dàt tot ik denk dat mijn beentjes weer stevig genoeg zijn om mijn gewicht te torsen en me naar de badkamer te brengen. En verder, de eerste voorzichtige stapjes zetten om aan mijn dag te beginnen. Ik vind dat ik op mijn nuchtere maag dan al heel wat inspanningen en werkzaamheden heb gedaan. Moest de hond er niet zijn, ik zou zeggen, eerst wat uitblazen van al dat werk. Maar beste lezers, terwijl ik het vorige bedacht, hoorde ik de softpop groep 'Fleetwood Mac' zingen "Tell me lies, tell me sweet little lies..". Aan jullie om uit te maken of ik hier wat zoete leugens heb neergeschreven of naakte waarheid.
De krant vertelt het relaas van de storm Ciaràn, met menselijk leed en veel materiële schade van Spanje tot in het Noorden van Europa. Verder de obligate pagina's over de oorlogen in Europa en het Nabije Oosten. Vervolgens kom ik aan de pagina van de gezette burger die het medicijn van de diabetici wil gebruiken om toch maar niet aan zijn copieuze menu's te moeten raken en een dieet te volgen om wat kilo's af te slanken. Daarvoor ziet men niet op tegen de verplaatsingen naar apotheken in het zuiden of het noorden van ons land. De volgende bladzijde brengt een neuwigheid op culinair gebied, dat helaas in België niet op de dis mag verschijnen maar bij onze Noorderburen wel: een schoteltje met 'kraai'. Een beschermde vogel bij ons, die niet mag geschoten worden. De reporter is dus op pad gegaan om deze lekkernij(?) te gaan degusteren in een sterrenrestaurant over de grens, in Valkenswaard. In Nederland is er een plaatselijk verbod. De jager mag ze doodschieten als ze landbouwgewassen bedreigen. De karkassen, van een vuistje groot, serveert de kok met 'crème van pastinaak' en een 'jus van kardemon' als tussengerecht, want je krijgt er je hollle tand niet mee gevuld. Hier zingen de kraaien nog niet het liedje, "help mij , help mij, help mij uit de nood, want de jager schiet mij dood. Laat mij in uw huisje klein, 'k zal u dankbaar zijn". Tot morgen
Ciaràn, uitgesproken Keeran, is een Ierse jongensnaam en betekent 'zwart'. Omdat de eerste herfststorm over Groot Brittanië en Ierland zijn 'oog' zal hebben, mochten zij de naam kiezen. Het kan natuurlijk ook zijn dat het hun beurt was om dat te doen. Het systeem van namen geven aan natuurgeweld, is nog een beetje onbekend terrein voor mij. In ieder geval, passeert de wind met veel gedruis. Niet alleen door de snelheid waarmee de wind zijn aanwezigheid aantoont, meer nog doordat de bomen en struiken nog volop in blad staan. Dat kan enorm veel lawaai maken en doen de bomen extra zwiepen en vervaarlijk zwaaien. Wat er ook van zij, de impact op de hond is groot. Hij is sinds deze nacht zéér onrustig, weet niet goed of dat hij moeten staan, liggen of zitten, wil dan weer buiten en terug binnen. Het was een moeilijke nacht met mijn beestje, die niet in zijn nest wilde slapen en troost en steun zocht bij baasje lief. Natuurlijk ben ik moe! Of het nu zo'n geweldige storm is met abnormale hoge snelheden hier aan de kust? Ik weet het niet, ik zie de "zeelijner' oftewel de 'kusttram nog altijd voorbij zoeven. Zolang die blijft passeren denk ik dat het nogal meevalt met de beauforts tussen Middelkerke en Nieuwpoort. Anders zal dat natuurlijk zijn op het stuk tussen Oostende en Middelkerke, daar rijdt de tram langs de open zeevlakte en worden er bussen ingelegd om de afstand te overbruggen, weliswaar met een serieuze omweg.. De windsnelheden aan de kust wisselen dikwijls van badplaats tot badplaats, net zoals de regenbuien kunnen verschillen. Het is, hoe dan ook, met een bang hartje afwachten tot de storm het land uit is en andere oorden opzoekt om uit te razen. In ieder geval krijgen de toeristen of vakantiegangers 'waar' voor hun geld. Een storm op zee en aan de kust, maakt men niet zo dikwijls mee als toevallige passant, en levert gegarandeert een speciale attractie en een mooi spektakel. Maar ik ben altijd blij dat het slechte weer overdag plaatsvindt. Ik kan bij het minste onraad direct gaan vaststellen wat het is en ingrijpen. Het is ook minder angstaanjagend dan 's nachts, al die vreemde geluiden te horen. Hopelijk weeral vlug gewone weerberichten van Bram en co. Tot morgen
Hallo, here is your captain speaking! Dé uitdrukking van captain Merill van de tv-serie over "The Pacific Princess" beter gekend als "The Love Boat" uit de jaren 1971987. Soms heb ik van die invallen om de mensen te begroeten op een andere manier dan gewoon 'hey' of 'hallo' te zeggen. Het is 'pijltje' speaking en die begroet jullie op deze dag van 'Alle Heiligen'. Ik was natuurlijk vergeten dat het vandaag een officiële feestdag is, toen ik beteuterd en sip naar mijn lege brievenbus stond te kijken. Gelukkig kwam er een koerier met "het meest gelezen weekblad ,tips special" aan. Veel wordt daarin niet geschreven, maar zijn er des te meer advertenties voor alles en nog wat in te vinden, zodat mijn kennis van 'zaken' weer eens uitgbreid is. Iedere week komen er toch nieuwe winkels bij met allerhande specialiteiten wat toch dikwijls goed is om weten wat men in deze contreien allemaal kan kopen en welke plaatselijke activiteiten er georganiseerd worden. Een lange zin, in één adem geschreven en hopelijk in één adem door jullie gelezen. In Nederland is dat geen vrije dag, zodat al mijn oefeningen van mijn talen, weer in mijn mailbox zaten. Er was zelfs een speciale opmerking bij "Beter Bijbel". Of ik niet wilde overgaan naar niveau 2, omdat ik blijkbaar té goed ben in niveau 1 en misschien beter wat moeilijker vragen zou beantwoorden. Ik twijfel nog om dat te doen omdat het vrijwel de enige oefeningen zijn waar ik bijna altijd juist kan op antwoorden. En '100% juist' zien staan, is, hoe oud men ook wordt, plezant om te zien. Maar het is vandaag een herdenkingsdag, een gedenkdag. Het is moeilijk geworden om naar mijn geboortestad te rijden, dus gedenk ik van hieruit aan al mijn dierbaren. Van mijn 'petsjen' haal ik de constateur nog eens boven. Mijn vader heeft die ook nog gebruikt. Dat is bij manier van spreken, aan 2 vliegen in één klap, denken. Er zit zelfs nog een papiertje in die vernuftige ouderwetse tijdsmachine. De registratie van de laatste vlucht van mijn papa zijn duiven. Mijn moeder was dan weer 'zot' van Salvatore Adamo, die vandaag verjaart. Het liedje "Sans toi ma mie" was volgens haar, voor haar geschreven en gezongen. Ik zal er vandaag eens naar luisteren. Vandaag schrijf ik dan eens een beetje over hen, maar denken gebeurt iedere dag, want mijn blog noemt naast 'pijltje' ook hun naam "Roger en Maria". Nu ga ik mijn domein inspecteren of alles goed vast zit en er niks los valt te zien. Er is een storm op komst en ik heb al een 'be-alert' gekregen. Ik moet op alles voorbereid zijn. Meer heb ik vandaag niet te vertellen, maar ik heb nog wel een mooi citaat gevonden: "recht is iets kroms dat verbogen is". Tot morgen
Op algemene vraag, zal ik proberen vandaag wat meer tekst te produceren. Simpel zal dat niet zijn want zoiets tover ik niet één-twee-drie uit mijn koker. Ik ben geen goochelaar, illusionist, boeienkoning(in) zoals Harry Houdini, geboren als Ehrich Weiss (1874-1926) die alles maar gedaan kreeg in een handomdraai. Zelfs op deze spokendag, zoals Halloween ook wel eens genoemd wordt, is toveren met woorden toch wat anders. Geschreven woorden laten de mensen meestal geen schrik krijgen, althans dat is toch de bedoeling. Ik ben geen Orson Welles (1915-1985) die de mensen via zijn programma "The War of the Words" in 1938 op de radio, de luisteraars de stuipen op het lijf joeg door zijn tekst luidop voor te lezen. Maar om in het spookachtige van Halloween te blijven, was er het citaat van ofwel Joey, Jozef, Johan, Jeroen Konings te lezen: "als je geest sterk genoeg is, heb je geen lichaam nodig". Het is niet alleen de dag van de lampions en lichtjes in de uitgesneden pompoenen, maar ook nog eens "Wereldbespaardag". Een uitgelezen moment om in deze duurdere periode van het jaar toch eens de uitgaven te bekijken en waar dat er eventueel op kan beknipt worden. Kou wil ik niet lijden, ik denk dat voor alle senioren en juniors dat een evidentie is. Ook op voeding wil ik niet al té veel beknotten. Ik ben trouwens geen big spender voor eten en hou niet van kreeften, oesters en kaviaar. Kledij is dan weer iets waar dikwijls een centje te veel aan uitgegeven wordt, vooral als mijn figuur wat uitdeint of krimpt. Bij abonnementen zit ik goed, ik heb de krant en de tele-operator voor tv en internet. Dan zijn er alle andere verplichte en noodzakelijke uitgaven zoals verzekeringen, elctra, belastingen.... Daar mag niet an getornd worden. Al bij al is dat eens een controledag.
Interessant was het vandaag te lezen over de resultaten van de 'onderbroekentest'. Enkele maanden geleden werd, als je wilde weten hoe het gesteld was met de grond in je omgeving, voorgesteld een katoenen onderbroek te begraven. Katoen is een natuurlijk materiaal en zou een gezonde maaltijd kunnen zijn voor al wat leeft in het duister, bacteriën-schimmels-insecten. Wel, de broeken die bijna opgepeuzeld waren tonen aan dat er een gezonde bodem aanwezig is en dat was voor 52% het geval. Voor 20% was er niet veel van gesnoept en was meestal te wijten aan droogte of té natte bodem of té veel meststoffen aanwezig. 28% van het onderged was intact en wijst op weinig of geen vruchtbare aarde, niet genoeg of geen beestjes aanwezig. Eigenlijk is dat een zeer goedkope test met de juiste bevindingen, die een amateur tuinier kan uitvoeren. Indien je tanga, slip of katoenen shorts intact kan uitgegraven worden, laat je bv het maaisel liggen, dat is al een verrijkende stof voor de bodem.
Vandaag is het "Bohemian Rhapsodie" dag. De rockgroep Queen bracht in 1975 deze song uit. Het was meteen een schot in de roos want sindsdien staat de song ieder jaar op de beste plaats in de hitlijsten van het "Billboard" muziektijdschrift en al de andere hitlijsten. Tot morgen
Omdat ik toch altijd wil schrijven doet onverwacht bezoek van mijn 6-tallige familie naar een noodoplossing grijpen: quotes. Harry Mulisch (1927-2010) schreef er een paar merkwaardige. Voor de filosofen onder de senioren: "eet meer Freud, dan blijf je Jung". En voor de ouderen onder de senioren: "het wijst erop dat je geen échte zorgen hebt, als je je zorgen over je leeftijd maakt. Maar het 'citaat van de dag' vind ik toch ook de moeite en leuk: "een persoonlijkheid is iemand die volwassen kan worden en toch kind blijven". Zo als bevoorbeeld dat 'meisje' van 1948. Tot morgen
