Ondanks het woeste buiige weer zijn er tussen de vlagen door ook prachtige natuurfenomenen te zien aan de hemel: regenbogen!. Het is een troostprijs die de goden ons geven om deze dagen toch nog wat schoonheid te geven. Tenandere, in de Bijbel houdt de verschijning van de regenboog na of tijdens de regen, de belofte van God in. Hij stuurde de regenboog als belofte aan de mensheid, gedaan na de 'zondvloed' en de 'Ark Van Noë', nooit meer zo'n vloed te sturen om de wereld te verwoesten. De 'regenboog' is daar om ons aan die belofte, door een Opperwezen gedaan, te herinneren. Een symbolische betekenis van Gods belofte van 'liefde, hoop en troost'. En als je dikwijls een regenboog ziet mag men ervan op aan dat de engelen zich bezighouden met je wensen. En mooi is zo'n halve cirkel wel, met betekenisvolle kleuren (van buiten naar binnen): rood staat voor passie, oranje voor creativiteit, geel voor vreugde, groen voor balans, blauw voor communicatie, indigo voor intuïtie en paars voor spritualiteit. Het zijn de 7 basiskleuren. Die schone kleurrijke bogen worden dikwijls bezongen zoals door K3 in hun lied "Alle kleuren van de Regenboog". Ook bekend is het lied uit "The Wizard of Oz", "Over the Rainbow" uit 1938. Bekender is natuurlijk "She's like a Rainbow" uit 1967 van The Rolling Stones. Het is natuurlijk niet anders dan een optisch effect door de breking en weerspiegeling van licht in de waterdruppels. Dat was dan mijn les natuurkunde en die wijsheid haal ik zoals gewoonlijk van het internet. Ik moest mijn geheugen eens opfrissen na het zien van al die kleuren aan de hemel. De lessen 'natuurkunde' zitten al heel ver in mijn geheugen, dat is dus ook al meer dan een halve eeuw geleden. Maar er is vandaag ook een heilige met heel veel weerspreuken; Catharina van Alexandrië († 310): Doet Sinte Katrien haar wite mantel aan, ze blijft er zeven weken mee rondgaan. Of nog: St Katrien in't wit gekleed, zeven weken ons leed. Ook nog: vriest het op Sint Katrien, dan vriest het nog zes weken nadien. Gelukkig zijn dat de spreuken die in de Ardennen gelden vandaag en niet in Vlaanderen.Tot morgen
Ik had deze morgen mijn volle gewicht nodig om tegen de hevige wind op te tornen en op de zeedijk te geraken. De zee zien ging niet van een leien dakje. Maar het was de moeite waard, want zo'n omstuimige zee zien, is toch een inspanning waard. En het waren echte schuimende koppen op de golven. Het is blijkbaar nog geen storm te noemen met windkracht 6-7 beaufort, maar zal enkel al voor een stormtij zorgen vanavond. Bij vloed zal het water extra hoog aan land komen en het een beetje gevaarlijk maken om op dijk en strand te lopen. Daarmee zal er een eerste test komen of de nieuwe strandbescherming, bestand is tegen het natuurgeweld. Mijn hoofd was goed ingepakt om dat schouwspel van wind en water te bekijken en nog beter verpakt als ik van de kapper kwam om mijn kunstmatige krullen toch wat in mijn haar te houden. Maar ik hou wel van de wind, zelfs als daardoor mijn vers gekrulde lokken weer 'pijltjes' haar worden. Maar de hond zien lopen in dit winderige weer is echt wel goddelijk. Met de neus in de lucht om al die geuren op te snuiven, de flappies naar achteren, geniet hij evenzeer als ik van een winderige wandeling. Nu is de temperatuur nog niet zo koud, 7°C is nog te doen om een toertje in de wind te maken. Het is nog herfstmaand en het herfstweer is er ook. De bladjes zijn bijna allemaal van de struiken en bomen gevallen, en ze beginnen er kaal en doods bij te staan. Weeral wachtend op een nieuwe lente in 2024. Maar eerst nog de winter trotseren en hopelijk brengt die niet veel nattigheid meer. Water is er genoeg uit de hemel gevallen. De mensen van de Westhoek zijn nog altijd herstellende van de gruwelijke overstromingen. Alles ligt er nog nat bij, binnenkort misschien allemaal beschimmeld omdat de zon de kracht niet meer heeft om alles te laten drogen. Hopelijk voor iedereen dat de 'vorst' nog lang op zich laat wachten. Want dat zou pas rampzalig zijn, moest die nu al in het land komen. We hebben in dit werelddeel het spel van de 4 seizoenen. En ondanks alle voorspellingen van verandering van klimaat en milieu en de stijgende warmte op onze planeet, maken we een herfst, een winter, een lente en zomer mee, met alle kenmerken die deze periodes eigen zijn.
Vandaag zal ik weer muziek van Queen en Freddie Mercury (1946-1991) beluisteren. Het is al 32 jaar geleden dat deze flamboyante zanger en entertainer door aids het leven liet. Maar zijn muziek blijft bestaan en weerstaat alle geesten en tanden des tijds. Maar 32 jaar geleden was er ook een aardbeving in het politieke landschap, even groot als dat van eergisteren in Nederland. 'Zwarte Zondag' bij de verkiezingen in 1991, toen het Vlaams Blok met een monsterscore alle andere partijen overtroefde. En toen kwam er ook het 'Cordon Sanitaire' waardoor niemand samen met nu, het 'Vlaams belang' een rgering wil vormen. Tot morgen
Mijnen puf is om 12 u al opgebruikt, het is poetsdag. Eenmaal je een poetshulp in huis haalt ben je verplicht die dag te kuisen. Ik kan zo maar niet switchen van dag, donderdagvoormiddag is voor eeuwig en altijd de dag dat er zal schoongemaakt worden. Het is dan een gezamelijk project, waarbij de ene het zwaardere poetswerk op zich neemt en ik het lichtere. Dat wil zeggen, de bezoekster de keuken , living, gang enz, en ik de slaapkamer en de badkamer. Mijn armen willen niet zo goed meer mee wegens de peesscheur aan mijn sleutelbeen en schouder. Ook door een hernia die een paar zenuwen van mijn hand gekneusd heeft en niet meer goedgekomen is na de operatie. Vandaar dat donderdag een vermoeiende en soms pijnlijke dag kan zijn. De andere dagen van de week vlieg ik door het leven al heb ik geen vleugels. Sinds gisterenavond gaat het nieuws over niets anders dan de onverwachte uitslag van de verkiezingen in Nederland. Het minste wat men kan zeggen is dat het 'Vlaams Belang' zich verkneukeld en zelf al de 'V' van 'victorie' in zijn ogen ziet verschijnen. De "Partij voor Vrijheid", de PVV (niet de Belgische oude liberale Partij voor Vrijheid en Vooruitgang) van Geert Wilders komt, tot verbazing van velen, als grote winnaar uit de stembusslag. Al jaren voert de Nederlandse PVV dezelfde thema's in zijn propaganda folders: asiel en migratie, zero tolerance, geen islam scholen, geen hoofddoeken. Nederland moet terug voor de Nederlanders zijn, Nederlandse cultuur op de eerste plaats en het belangrijkste, Nederland moet terug voor de authentieke bevolking zijn en niet voor de allochtonen. Het laat zich raden dat het een lange periode zal duren eer er een nieuwe regering aan de slag zal zal kunnen gaan. Premier Rutte zal nog eventjes in het harnas moeten blijven waar hij zo graag wil uit ontsnappen. Gaan deze verkiezingen invloed hebben op onze verkiezingen binnen een 7 tal maanden? Geen idee. Tot morgen
Op 22 november zijn er twee gebeurtenissen en mensen die ieder jaar weerkeren omdat ze wel belangrijk zijn geweest en nog zijn. En nee, ik begin niet met JFK, maar met Sinte Cecilia († 229). De patroonheilige van de muziek, een kunst die me iedere dag nauw aan het hart ligt. Hoeveel, harmonieën, muziekgezelschappen en fanfares dragen haar naam niet? Ze is de patrones van de muzikanten, zangers, componisten, dirigenten. Ze heeft zelfs een weerspreuk: de dag aan Sint Cecilia gewijd, is de maatstaf voor de wintertijd. En vandaag is dat lichtbewolkt, rustig weer en droog!!!. Maar om bij de muziek te blijven en er de klassen, scholen, leerjaren, leerlingen, leraren en hun moeilijkheden er bij te nemen, zeker nu er het programma op Canvsas uitgezonden wordt, "Hoe was het op school?", is er een mooie quote van Siegfried E van Praag (1899-2002): een klas is als een orkest, een goede dirigent apprecieert er alle instrumenten. De muziek even aan de kant zetten, want vandaag is het precies 60 jaar geleden dat de wereld even stilstond bij een politieke moord. John Fitzgerald Kennedy (1917-1963) legde er het loodje door een loodje. Duizende keren zijn de beelden van de fatale schoten vertoond, en toch blijft het nog altijd een gigantisch raadsel wie ze gelost heeft en wie de opdrachtgever(s) zou(den) kunnen zijn. Speculaties, gissingen maar geen enkele voorgestelde mogelijke oplossing of dader is bevredigend. Een charmante veertiger, een womanizer met aan zijn zijde een mooie vrouw met een roos chanelle pakje met roze toque op haar mooie haren, rijden in een open limousine naar hun afspraak in Dallas. Dat was spijtig genoeg met 'pietje de dood'. Het beeld van de weduwe met het bebloede pakje blijft beklijvend om te zien. Ook de manier waarop ze een minuut na de officiële vastgestelde dood van haar man behandeld wordt, is verbijsterend: persona non grata, opzij geschoven zonder pardon. Niemand die haar opvangt na de shock van het in de auto blijven zitten naast haar dode man wiens afgeschoten hoofd ze op haar schoot heeft gelegd. De eedaflegging in het presidentiële vliegtuig van een cowboy uit Texas, die de weduwe op afstand houdt, haar geen blik waardig gunt en haar alleen laat na de traumatische gebeurtenissen van die dag. Maar ze stond er met een ongeziene waardigheid, een vrouw die heel wat te verduren heeft gehad zowel vóór als na die fatale dag. Ieder jaar opnieuw wordt de moord herdacht. Dezelfde dag was er ook een schrijver aan zijn eindstation gekomen, Aldous Huxley (1894-1963), de schrijver van "The Brave New World". Komt dat dichterbij met al de zever of is het echt van de AI, de Artificiële Intelligentie, die voor ons alles zal beslissen? Op consultatie bij de robot voor ziekte, want dat zou de eerste zijn die practisch voor een gewoon consult vervangbaar is. Wait and see, zegt men dikwijls. Tot morgen
"Crocodile Rock" van Elton John, zorgde er voor dat ik direct bij de pinken was. Mijn nachtrust is onderbroken geweest door een hevige plensbui met dikke regendruppels die op mijn slaapkamervenster tikten met veel lawaai. Ik moest opstaan om de venster te sluiten, dat aan de noord-oostenkant is, open stond, en vandaar kwamen de buien. Met een onderbroken slaap ben ik 's morgens niet rap van de fitsten en zo een up-tempo nummer komt dan goed van pas. Het is 'Wereld Televisiedag' en sinds 1996 word dat kastje eens extra in de aandacht gezet. Ik zal vandaag, gezien het natte en kille weer, wel de kijkbuis wat vroeger aanzetten. Temeer omdat het noodzakelijk is mijn Duitse taal weer wat bij te spijkeren. Mijn 'Nu Beter Duits' oefenigen nopen mij daartoe. Het resultaat van mijn oefeningen zijn ondermaats en aangezien ik het meeste Duits (vervoegingen en woordenschat) geleerd heb van de "Sissi"-films 1, 2 en 3 moet ik die dvd's eens terug bekijken. Heeldere conversaties kan ik zo nazeggen, met de juiste uitspraak en intonatie. Het is lang geleden dat ik naar die good-feeling films van een rampzalig leven heb gekeken, maar die romantiek en mooie plaatjes helpen om het grijze weer niet te zien en te vergeten dat de hoofdrolspelers (zowel de echte als de acteurs) het niet simpel hadden in hun leven. Mijn ander passe-partout film voor eentonige donkere luchten, "Under the Tuscan Sun", is voor een andere keer. Natuurlijk doe ik mee aan de Wereld-Hallo-Dag, in het leven geroepen door de UNO, om de wereldvrede te bevorderen. Goede intenties genoeg bij het instellen van deze dag 45 jaar geleden, maar wereldvrede is er nog niet van gekomen. Ik zal wel mijn steentje bijdragen om 'hallo' te zeggen aan minstens 10 mensen. Waarschijnlijk gebeurt dat niet in levende lijve, maar ik bereik wel het aantal als ik 'hallo' zeg aan mijn lezers, 'hallo' aan alle bloggers, 'hallo' aan mijn gesprekspartners aan telefoon en gsm. Voilà, ik heb mijn steentje bijgedragen voor de wereldvrede.
Gedaan met schrijven voor vandaag, Sissi neemt al mijn tijd in beslag. Tot morgen
"Paddestoelen groeien op vochtige plaatsen. Daarom hebben ze ook de vorm van een regenscherm" schreef Alphonse Allais (1854-1906). Dat kan niet kloppen, dacht ik, het zal eerder omgekeerd zijn. Een reden om eens de paraplu van dichterbij te gaan bekijken, nu dat het zo'n onmisbaar attribuut geworden is in mijn leven. Eigenlijk in het leven van iedereen, moet ik zeggen. Zo'n 3500 jaar geleden, maakten de Egyptische en de volkeren van het Midden-Oosten al gebruik van de palmbladen, gebonden aan een stok, om zich te beschermen tegen de zon. Toen was er in die contreien ook geen sprake van regen als ik de geschiedenisboeken en de bijbel (tot aan Noe) mag geloven. Maar ongeveer tegelijkertijd, dus in 1100vC kenden de Chinezen al een waterdichte paraplu die bovendien opvouwbaar was. Ze hielden het truukje geheim. Zo kennen we trouwens de Chinezen. In Europa lieten de Europese vrouwen zich jarenlang inspireren door de Egyptische parasol. Dit hoofdbeschermende doek verdween na de val van het Romeinse rijk uit het straatbeeld, maar bleef wel bestaan in het Oosten. Maar mode wordt dikwijls gedicteerd door de hogere klasse en zo begon de Franse koning Louis XIII (1601-1643) in 1637 te paraderen met een paraplu: een exemplaar met een in olie gedrenkte doek, gespannen over 'baleinen'* en verbonden met een stok met handvat. Dat moest hem en zijn kleren beschermen tegen de Parijse regen. Waarschijnlijk was één van de hovelingen een Chinees tegengekomen die hem dit truukje leerde kennen. Industriële spionage zou dat nu genoemd worden. Enfin, sindsdien is dit gebruiksvoorwerp niet meer uit het straatbeeld te denken. Eerst was het een statussymbool door de bourgeoisie dames gebruikt als parasol om geen gekleurde teint te krijgen. Jean Marius ontwierp rond 1710 een plooibaar exemplaar en Jonas Hanway (1712-1786) zorgde er samen met de bolhoed ervoor dat ook de mannen dit als noodzakelijk accessoire gingen gebruiken. Parasol komt trouwens van het Italiaans, parare = weren en sole = zon. Het woord werd overgenomen in het Frans waar de termen 'paraplu' en 'parasol' wettelijk werden vastgelegd in 1760. Deze woorden werden gewoonweg overgenomen in het Nederlands tot we er regenschermen van maakten. Rond dit gebruiksvoorwerp is er ook veel bijgeloof ontstaan. De meest gangbare schrijf ik hier neer: 1) als een vrouw haar gevallen paraplu opraapt zou ze een oude vrijster worden, 2) een paraplu op een tafel of bed neerleggen zou de kwade geesten uitlokken om zich eronder te verschuilen, 3) maar het belangrijkste voor ons, de senioren, is: laat je paraplu niet vallen want dat zou leiden tot verlies van verstand en geheugen!. *Oorspronkelijk werden de baleinen van de baardwalvissen gebruikt. Niet alleen voor parasol/plu maar ook voor korsetten en hoepelrokken. Tot morgen
De regen en wind ben ik ondertussen gewoon geworden. Alleen spijtig dat alles nat is in de tuin en dat de hond na zijn balspelletje, met modderpoten binnen probeert te komen. Er bestaan wel bottinnekes voor honden maar ik heb ze niet in mijn bezit. Iedere keer is het zijn kussenzooltjes proper maken en daar is hij geen voorstander van. In ieder geval probeert hij er ook een spelletje van te maken. Maar omdat hij altijd vlugger is dan ik en probeert te ontsnappen aan die poetsbeurt, heb ik overal die speciaal witte katoenen dweilen met Belgische vlag in geborduurd, gelegd om zijn vuile poten niet door heel het huis te hebben. Ik heb hem toch al kunnen bewegen om enige tijd op die dweilen te zitten. Een hond met karaktertje, daar doe ik zo maar niet mee wat ik wil, maar is het rekening houden met zijn willetje. En gisteren heb ik ook weer bezoek gehad van mijn vrienden, die brachten niet alleen vlaaien mee, maar ook nog eens 78 boeken op mijn e-reader. Ik ben weer gewapend om de korte en soms koude en natte winterdagen, zonder verveling door te komen. In de winter nemen hun bezoekjes ook af en zijn er de foto's, berichtjes en mailtjes ter compensatie. Gelukkig bestaat dat allemaal. En vandaag is het 'internationale mannendag' en altijd op 19 november. Het kan niet zijn dat de vrouwen 2 dagen in the picture staan, en de mannen, geen speciale dag zouden toegewezen krijgen om hun problemen eens te bespreken. Het is in geen geval een ludieke tegenhanger van de vrouwendagen op 08-03 en 11-11. Het is dag waar rond maatschappelijke thema's gewerkt wordt, waar gezondheid en de gelijkheid van man en vrouw centraal staan. Er is aandacht voor positieve rolmodellen, aandacht voor discriminatie van de man, verbeteren van de man-vrouw relatie, bevorderen van gelijkheid tussen mannen en vrouwen. En zoals jullie uit al die thema's kunnen constateren, is er werk aan de winkel. Een ander belangrijke dag is het vandaag voor mijn nachtelijke observatie: ISS bestaat 25 jaar. Ongeloofelijk dat die kleine bewegende stip die ik soms waarneem, in werkelijkheid zo groot is als een voetbalveld. Het beweegt van West→ Oost aan een snelheid van ± 28.000 km/u. De toer rond de aarde duurt circa 91 minuten en daardoor kan het 16 maal rond daarde cirkelen per dag. Dat alles gebeurt zo'n 400 km boven ons hoofd. Allerlei onderzoeken worden in dat vliegende lab gedaan en afhankelijk van de tijd van het jaar, door 2 tot maximaal 7 astronouten die aan boord leven. Onze eigenste Frank de Winne woonde 2X in het ISS, eenmaal gedurende 7 dagen en de tweede keer voor 6 maanden. Sinds Frank zweefde rondom de aarde, kijk ik iedere dag op de site 'wat zie ik aan de hemel'. Daar staan de passages van het labo genoteerd. Gegarandeerd dat ik 's avonds een passage niet gauw zal missen als ze zichtbaar is en op een convenabel uur plaatsvindt. Even zwaaien en de mannen goedenacht wensen en dan zelf mijn beddenbak inkruipen. Tot morgen
Hallo, ik ben er terug. Het leed is weeral geleden. Dat is het goede aan die verdomde hoofdpijnen, het komt en gaat. Eens de crisis voorbij, is er geen vuiltje aan de lucht. Ik hoop oprecht voor Ani, dat ze dat binnenkort ook kan schrijven.
Op donderdagavond, bij 'De Afspraak', was weerman David aanwezig, die een heel voorzichtige voorspelling van het winterweer durfde doen: zacht, regenachtig, winderig. Ik kan niet anders zeggen dat we er vandaag al een voorproefje van krijgen. Ik ben wel bezorgd voor de mensen die in het IJzerbekken wonen en die al met hun hebben en houden, en hun voeten in het water staan. Omdat de regenbuien minder intens zijn, kan het overtollige water wat in de bodem zakken en met wat straffere pompen richting IJzer en verder naar de zee gepompt worden. Maar ik hoop voor de bewoners van Bachten de Kupe, dat de regeringen eens werk maken om oplossingen te vinden zodat dergelijke catastrofes zich niet meer kunnen voordoen. Maar voor mens en dier, zal dat morgen niet opgelost zijn. Ondertussen blijft het leed bij veel West-Vlamingen duren. De koning mag dan wel eens komen kijken en zijn compassie uitdrukken voor het meemaken van dergelijke toestanden en de belofte om bij droogte een hoeveijsje te komen eten, dat alles brengt op korte termijn geen aarde aan de dijk. Daarvoor moeten er veel ministers eens uit hun krammen schieten. Het nadeel: het is een weinig bevolkt gebied, veel landbouwers in uitgestrekte vlaktes, die weinig stemmen opleveren bij de volgende verkiezingen. En heel de landbouwsector wordt al stiefmoederlijk behandeld in Brussel. Want de partijen hebben andere gesels te verduren: plassers op openbaar domeinen na consumptie van té veel drank van een Theo en een Quickie, iemand die liever baas speelt in eigen stad zoals Bartje. En nu beauty boy Connor die zijn mond niet kon houden en luidop sprak over onderwerpen waar zijn hart van overloopt: discriminatie, rascisme tegenover bevolkingsgroepen en seksisme. Want hoe luid het spreekwoord; alleen kinderen en dronkaards spreken de waarheid!!. Maar ik hoop echt dat al die partij geschillen eens aan de kant gezet worden en doen waarvoor ze gekozen zijn: zorgen dat iedere burger van dit land het goed heeft en niet alleen in de provincie Antwerpen. Nu geen geklaag meer, want vandaag meert Goedheilig Man Sint Niklaas aan, aan de kaaien van De Schelde. Samen met zijn Pieten, Conchita, Ramon, Kneta Kieschijf, Professor Vanden Uytleg, Van Zon, kapitein Paelinckx en nog veel meer interessante figuren. Het zou toch droog moeten zijn de paar uur die de Sint nodig heeft om aan wal te komen. Want weet wel, hij heeft toch al een moeilijke tocht achter de rug met de vele stormen die Hij deze maand heeft moeten trotseren om hier te komen. Vanaf 13u30 zit ik aan mijn beeldbuis gekluisterd om alles goed te kunnen horen en zien. Ik ben tenslotte toch nog een 'meisje'. Al is pijltje van 1948, in sprookjes, verhaaltjes en legendes wil ik af en toe nog geloven. Tot morgen
'Internationale Dag van de Verdraagzaamheid', dat mag werkelijk ieder jaar eens onder de aandacht gebracht worden in een wereld waar men het zo moeilijk heeft te aanvaarden hoe en wat anderen zijn en doen. De Unesco riep deze dag in 1995 in het leven, met de idee dat oorlog kan vermeden worden als mensen elkaars cultuur en geloof beter gaan begrijpen! Van deze welgemeende en goedbedoelde speciale dag, komt er niks in huis. Ondertussen begrijpt men elkaar minder en minder, worden er gevechten en oorlogen gevoerd om een zienswijze door te drukken en op te leggen aan anderen of om grondgebieden toe te eigenen. Men zou beter op deze 'Dag van de Filosofie', ook door de Unesco in het leven geroepen maar in 2002. Om zoals ze het omschrijven 'eens totally flabergasted' te worden, en eens te reflecteren om te reflecteren. Dat vraagt tijd natuurlijk, maar vraagt minder tijd en is minder vernietigend dan gevechten te voeren zonder een woord te zeggen, en alleen maar een alles overheersende vernielzucht ten toon te spreiden. Zonder dat men met elkaar eens gesproken heeft om oplossingen te zoeken die oorzaak zijn van het conflict. Het is altijd kop tegen kei. Ook in schoolverband zou men lessen 'filosofie' moeten inlassen. Het helpt de jongeren eens te brainstormen over de 'zin van het bestaan', het stimuleert hen om na te denken over alles wat een maatschappij nodig heeft, zoals democratie, vrijheid, welvaart en geluk. Ik ben zelf geen filosofe, er zijn er genoeg op de blogs van seniorennet te vinden, in de categorie 'filosofie'. Sommige van die essays zijn werkelijk de moeite van het lezen waard. Over hun teksten kan al eens een boompje opgezet worden. Filosofie is een eeuwenoude kunst van het nadenken, en dàt ons onderscheid van andere diersoorten. Ik zit zo eens graag na te denken, meestal gebeurt dat terwijl ik buiten zit; wat mijmeren, over leven en dood, ziekte en gezondheid, maar vooral ook het geluk dat ik nog iedere dag ondervind om er gewoonweg 'te zijn'. Het citaat van de dag verwoord dat wel goed: "jaren weten meer dan boekskes". Enige verwarring ontstond er bij mij toen ik de naam van de auteur controleerde. Ik vond eerst de eerwaarde heer George Herbert (1593-1633), maar toen waren er zeker nog geen boekskes. Citatennet was een beetje fout en vergat de famillienaam van de schrijver : George Herbert Mead (1863-1931), een socioloog en filosoof. Dat trok er wat meer op om dat gezegde te noteren. Voor de rest hoop ik dat de regen niet overvloedig gaat neerkomen, want er zijn al veel landgenoten die dik in de miserie zitten door de wateroverlast. En iedere druppel is voor de mensen, een druppel te veel. Tot morgen
Ik zou eigenlijk willen zeggen 'geen nieuws' vandaag, maar dat is niet waar. De oorlog in Oekraïne is nog altijd gaande, maar op het achterplan geschoven door de eeuwigdurende oorlog in het Midden Oosten. Die is weer in alle hevigheid toegenomen, met de gekende gevolgen: ontheemden, gewonden en vele doden. Voor bij ons ten lande, is er een lichtpuntje vandaag. De mensen in de Westhoek krijgen een, hopelijk, lange adempauze zonder nattigheid. Ze kunnen de schade eens overzien en met de opkuis beginnen. Geen regen voorzien in het land en misschien kan dan het waterpeil van de IJzer wat zakken en dus ook de smurrie en het water in de huizen, akkers, weiden en velden. Ellende genoeg voor deze West-Vlamingen en dat zal nog jaren gevolgen hebben. Ik hoop in ieder geval dat er niet té veel menselijk leed is ontstaan. Het geeft wel een beeld van 'hoe' de IJzervlakte er moet hebben uitgezien in 1914-18 om de Duitsers een halt toe te roepen en zo de oorlog naar een keerpunt te kunnen leiden. Maar het is hier vredestijd en de ellende voor de bewoners van de regio is zéér groot. Nu mag het leger in deze tijd hulp bieden waar nodig is en moeten ze niet persé op wacht en in het gelid gaan staan in Laken aan de Kerk van St Michiel en St Goedele. Daar komen vandaag de mindere goden van de Koninklijke Familie, hun lied zingen. De soldaten kunnen beter hulp bieden 'Bachten de Kupe' aan de mensen die het daar zeker en vast nodig hebben. Trouwens, de Koning en zij gezin, moeten op deze 'Dag van de Dynastie' niet naar de Latijnse lofzang (Te Deum = wij loven u) gaan luisteren en meezingen. Zelf vind ik voor deze feestdag geen passend gezang in het Vlaams, tenzij ik de Brabançonne ga vertalen naar mijn dialect (dat is toch al een mengeling van de spreektaal van 3 provincies). Als ik op een mooi liedje stuit zal ik het morgen vermelden. De Troubadours uit de Middeleeuwen hebben weinig lofzangen voor hun vorst gemaakt. Het waren liederen die ze zongen ter entertaining van hun adellijke heer of jonkvrouw. Die 'gezangen' zijn niet in de overlevering terecht gekomen. Bon, het is mooi weer en straks ga ik met mijn boekje (e-reader) in een hoekje zitten, op een windluw plekje, om nog wat Vit. D op te scharrelen.Tot morgen
Ik heb geen muziekblog of muzikale ambities voor de geschiedenis van liederen te schrijven, en toch sluipt er bijna iedere dag een song in mijn blog, een lied dat me dan terugvoert naar vroegere tijden, of omdat de woorden mooi zijn, of omdat ik de stem mooi vind, of het ritme. Ik luister naar de radio tot het nieuws van 08u30, ik wacht nog even tot ik hoor welk lied ze op me afsturen, en dan komt terug de stilte in huis. Maar dat ,nieuwsbericht horen is van belang, dan weet ik tenminste wat er weeral in de wereld gebeurd is tijdens de nacht. En ook dat liedje horen. Het was er een eentje waar ik tot het laatste woord naar geluisterd heb: "Weet je mijn liefste, het was een beetje koud in mijn hart", van Frank Boeyen. Soms vergeet ik al eens hoe mooi die 'Nederpop' vol met emoties en weemoed, kan zijn. Ik ben niet weemoedig, noch heb ik het 'koud aan mijn hart'. Integendeel zelfs. Gisteren heb ik een paar familieleden gehoord en vandaag is er weer een gezonde koffieklap. Ondertussen schrijf ik eerst de citaten van de dag, veel ander nieuws valt er niet te rapen op deze regenachtige dag. Het is Karel Jonckheere (1906-1993) auteur van novellen en reisverhalen, die ze geschreven heeft, en ze komen van pas. "Een optimist: iemand die zegt, vandaag ben ik weeral een dag jonger dan morgen" en "Ik relativeer niet omdat ik ouder word, maar om niet oud te worden" en als laatste: "Een boek is goed, als men bang wordt dat het eens uit zal zijn". Tot morgen
Ik zing, "Raindrops keep falling on my head...." een algemeen gekende song van B.J. Thomas (1942-2021) terwijl ik de krant uit de brievenbus ga halen. En wat is het gevolg? Natte lectuur en een verschrompeld gazetje. Ik moet ze eerst laten drogen anders zouden de pagina's scheuren als ik ze omsloeg. Voor mij eens vloeken voor een nat dagblad, maar die regen is slecht nieuws voor de mensen van de Westhoek en Bachten de Kupe. De moedeloosheid bij de mensen zal stilaan naar boven komen, want tegen dergelijk natuurfenomeen is niets te beginnen en moet men leidzaam ondergaan. Zelf heeft mijn huis 2 keer onder water gestaan, een eerste keer toen de sluizen van de Dijle geblokkeerd waren in 1974 en een 2e keer bij de grote overstromingen, gekend als die van Ruisbroek. Gans het Scheldebekken had er de gevolgen van en dus ook de Dijle. Dat was in januari 1976. Naar aanleiding van die overstromingen werd het Sigmaplan voorgesteld om de dijken te versterken tegen de stormvloeden vanuit de Noordzee in het Scheldebekken. Maatregelen zullen nu ook wel moeten genomen worden, en dat in samenwerking met de Franse regering. De IJzer, 78km, ontspringt in Noord-Frankrijk en komt België binnen via Roesbrugge. Waarna het 45 km over Belgische bodem schuurt en vloeit richting Noordzee via Nieuwpoort. Er wordt nog een massa regen verwacht alsook een aantrekkende wind, wat absoluut geen goed nieuws is voor de mensen die in dat gebied wonen. Op deze 'Wereld Vriendelijkheidsdag' 'Journée de la Gentillesse' is een woord of vriendelijk gebaar van onschatbare waarde voor de mensen die in de overstroomde dorpen wonen. Dat mensen om dat speciale waterige uitzicht van Le Plat Pays, dan aan ramptoerisme gaan doen om de ellende van anderen te bekijken, kent geen genade in mijn ogen. Tot daar de waterellende van mijn medeburgers. Om bij rivieren, water en kanalen te blijven: in 1914 werd het 'Panamacanal', 81 km, ingevaren en de verbinding van de Caraïbische Zee me de Grote Oceaan werd werkelijkheid. Een besparing voor de schepen van ettelijke duizenden km en veel tijd. Toch duurde het tot 1948 vooraleer er een prachtig 'palindroom' werd gemaakt door Leigh Mercer ( 1893-1977) een wiskundige: A man, a plan, a canal, Panama.
Er rest me niet veel meer te vertellen. Alleen is er het Vlaamse woord van de dag, dat menig vrouwmens kopzorgen baarde over de jaren heen: appelsienhuid oftewel cellulitis, peau d'oranges. Dat was de gruwel van menig jong meisje of jonge vrouw. Nu is er een berusting dat het velleke niet meer zo perfect is en vraag ik me af waarom ik me daar vroeger zorgen over maakte en cremekes moest op smeren om een strakke dij te hebben. Het voordeel van ouder worden, zich geen zorgen maken over kleine mankementen aan het uiterlijke. Gezonde benen is hetgeen dat nu van tel is. Tot morgen
Ik ben slaapdronken wakker geworden op een kille, mistige, novemberzondag. Daarmee doet deze maand eer aan haar reputatie, maand van de triestigheid. Ik noem dat de maand van de 'blues'. De maand van de melancholie, verdriet en reflectie. Maar zegt Ludwig Jacobowski (1868-1900) een schrijver, dichter en journalist, "Treur niet omdat iets voorbij is, geniet ervan dat gebeurd is". Ik heb niet lang moeten zoeken naar een zanger die de blues in zijn stem draagt, een dosis sarcasme en wat humor erbij, maar ook een beetje maatschappij kritisch is in zijn songteksten: Cornelis Vreeswijk (1937-1987). Twee liederen van hem onderstrepen dat met een 'bluesstem': "De Nozem en de Non" en "Veronica". Ik luister ernaar, vind dan dat iemand met muziek mijn 'bluesgevoel' met zijn stem kan vertolken, en kan weer verder. Maar ik ben dan eens naar de 'blues' op zoek gegaan, een gevoel dat vooral komt voorkomt in donkere dagen, op zondagavond en maandagmorgen. De 'blues' als muziek is meegebracht door de Afrikaanse slaven die vooral werden ingezet in de streken rond de Mississippi en hun verdriet bezongen doordat ze hun thuisland, familie en leven als 'vrij' mens kwijt waren. Maar de 'blues hebben' komt waarschijnlijk van de blauwe band die de bemanning schilderde op de boot vooraleer de haven binnen te varen met een dode kapitein of officier aan boord. Mijn weetje van de dag. En om mijn 'blues' gevoel kwijt te raken, bracht mijn buurvrouw mijn middageten, een mediterraan gerecht dat de zonnige oorden direct oproept: moussaka. Ik zit bij manier van spreken in mijn eigen restaurant met eten dat een ander voor mij heeft klaargemaakt. Dat zal smaken!!! Vandaag geen 500 woorden, maar 276. Tot morgen
Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Iedereen kent wel dit gezegde en vandaag begin ik met deze spreuk. Gisteren heb ik heel veel bezoek gehad, niet fysiek, maar veel mensen die eens een tekstje kwamen lezen van mijn blog. Het doet me toch veel plezier, dat ik meer en meer leesvrienden krijg. En van blijdschap begon ik spontaan het liedje van Lenny Kuhr te zingen, "Visite". Alleen de eerste zin van het refrein zijn mooi en de moeite, "Visite, visite, een huis vol visite...". De rest zijn woorden en zinnen die gebruikt worden alles te doen rijmen. En ze haalt er iedereen bij: Mickey Mouse, Kuifje, Seherazade, Kermit de Kikker, Dik Trom, zelfs de Chinezen en Bardot. Enfin, t'is een lekker deuntje. En 11/11 is een drukke dag. De belangrijkste herdenking voor het Westen, is het einde van W.O. I. Het Vredesverdrag in Compiègne getekend op deze dag in 1918. Het stopte de waanzin van de 'Grote Oorlog'. Sindsdien herdenkt men iedere dag met klaroengeschal het einde van die gevechten onder de Menenpoort in Ieper. En op deze dag legt men ieder jaar kransen neer bij de gedenktekens voor de 'Onbekende Soldaat'. Jammer genoeg is dat staakt het vuren, niet voor altijd en niet overal op de wereld. Ook op deze dag is het 'Nationale Vrouwendag', dat al sinds 1972. Toen was de belangrijkste spreekster Simone de Beauvoir (1908-1986). Deze eerste bijeenkomst werd de 'V' dag genoemd met als thema's: Vrede, Vrouw, Verzet, Vrijheid, Victorie. Vandaag, 52e 'Dag van het Feminisme', ligt de focus van de sprekers en de debatten op woon-, relatie-, en familievormen. De Internationale Vrouwendag is op 8/03, die vier ik als vrouw ook natuurlijk. Maar troost jullie mannen, jullie dag is er op 19/11, een weekje geduld dus. Het thema is dit jaar: Mannen en Jongens helpen. Hier gaat het over 'positieve rolmodellen' en belicht men het welzijn van de man. Een wijze raad geef ik toch alvast aan onze mannen en jongens: is je vrouw (lief, partner) mooi en je hond kwaad, hou ze beiden van de straat!. Wat vieren we nog vandaag? Single Day oftewel 'Vrijgezellendag'. Een feestje overgewaaid uit China, want de 'vier enen' staan daar symbool voor een 'vrijgezellenbestaan'. En als er ergens, voor ons iets onbekend te vieren valt, wordt dat met graagte overgenomen. Maar ik en de meesten onder ons houden het vandaag bij de gezellige, zoete vieringen van de oude mannen met de mijters, de wijde mantels, en heuse baarden. In sommige gemeenten is het Sint Maarten vieren vandaag, in andere regio's verkiest men Sint Niklaas en wacht men tot 6 december om snoepgoed uit te delen. Ik vier ze alle twee, en heb wat zure gommekes en niknakskes in huis gehaald, speelgoed heb ik niet meer nodig. Om dit opstel af te sluiten nog een weerspreuk: brengt Sint Maarten zonneschijn, dan zal't een koude winter zijn. Tot morgen
In de 30e eeuw vóór Christus, was er de "Zondvloed", een gebeurtenis gekend en beschreven in alle religies maar het meest bekend door het verhaal in "Het Oude Testament" van de Bijbel. Daarin wordt beschreven, hoe God aan aartsvader Noach vraagt, een Ark te bouwen waar hij met zijn familie en alle dieren (in koppeltjes, waaronder de verdoemde mug), de watersnood kon overleven. Men is het er wel over eens dat deze 'Zondvloed' heeft plaatsgevonden, alleen is het men niet altijd eens over de duurtijd dat de Ark op het water dobberde. Meest waarschijnlijk 1 jaar en 11 dagen. Toen Noach probeerde te peilen of er al ergens droog land was, stuurde hij eerst een raaf op onderzoek, maar die kwam uitgeput en terug, evenals de duif daarna. De tweede duif bracht een takje mee en daarmee wist de 'aartsvader' dat er ergens droog land binnen vaarbereik lag. Sindsdien is de 'nieuwe schepping' begonnen en de (duif met takje' werd het symbool an de 'vrede'. In Noord-Frankrijk en zeker ook hier bij ons in de Westhoek, is de waterellende ook zeer hoog. Men evacueert ook de mensen die ingesloten zitten door het wassende water, ook met bootjes, de gekende rode rubberbootjes. In tegenstelling tot Noe, moeten ze niet eerst een raaf en twee duiven laten vliegen om te weten of er land is waar het water is weggetrokken en waar ze naar toe kunnen varen. Ik hoop van harte dat het voor de mensen in de verzopen gebieden, spoedig stopt met regenen en dat het overtollige water kan weggepompt worden, richting de IJzermonding en zo naar zee. En deze morgen zag ik geen verschil in de kleur van de zee en de kleur van het zand van het strand. Ik wist alleen dat er een zee moest zijn omdat de kleine golfjes schuimkopjes hadden. Maar het is nu wel al diepe herfst te noemen, grijs weer, vochtig, laat licht en vroeg donker. En hier aan zee heerst er een ongekende rust. Ik hou daar wel van.
In 1871 was er op deze dag, de legendarische ontmoeting van twee ontdekkingsreizigers nabij het Tanganyikameer, gelegen in het 'hart van Afrika'. Henry Morton Stanley (1841-1904) stelde, de ondertussen wereldberoemde vraag: "Dr Livingstone, I presume?". De eerste op expeditie voor Leopold II, en, David Livingstone (1813-1873) voor het Britse Keizerrijk.
Straks ga ik luisteren ofwel naar Wannes Van De Velde (1937-2008), die graag verdwaalde in de straten ofwel naar Miriam Makeba (1932-2008) die zo mooi over de duurder wordende patat en friet kan zingen. Of dat de vertaling is van "Pata Pata" weet ik niet. Tot morgen
Vlaamse Velden, is het Vlaamse woord van de dag. Eigenlijk zou ik daar maar op 11/11 over mogen schrijven, maar het IJzerbekken en de Westhoek liggen er zo verzopen bij als tijdens W.O. I. De overvloedige regenval zorgt er voor dat de boeren hun oogst niet kunnen binnenhalen, de aardappelen en de kolen liggen te verrotten op het akkers. De foto's tonen verzopen velden, beteuterde boeren en bijgevolg zal een gewone patat ook weer duurder worden. De inflatie daalt volgens de economen, ik weet alleen niet wat goedkoper is geworden de laatste maanden. Sinds corona zijn alle prijzen van levensmiddelen zowat de pan uitgerezen en van terugval naar de prijzen van weleer is er geen sprake meer. Iedere producent van consumptiegoederen, vooral de grotere concerns, proberen een graantje mee te pikken van deze hausse en de gewone man betaald het gelag en de rekening. De enige die er op vooruit gaan zijn de aandeelhouders, de CEO's en de kaderleden van deze firma's.
En de politiekers maar oreren en beweren dat alles de goede kant uitgaat, dat al dat stoelendansen dient om nog bekwamere mensen op die zetels te krijgen. "Aangezien een politicus nooit gelooft wat hij zegt, is hij stomverbaasd wanneer anderen blijken hem te geloven." Dat zijn woorden van Charles De Gaulle (1890-1970). Maar de Belgen zijn al lang afgeleerd te luisteren naar de worden van onze vertegenwoordigers in de regeringen en parlementen. Die 'grote man' zegde ook, na kritiek te hebben gekregen op zijn presidentschap in Frankrijk repliceerde: hoe wil je een land besturen waar er tweehonderdzesenveertig soorten kaas zijn? Ik pas dat aan naar ons land en begrijp meteen waarom het hier zo moeilijk is om ons land te besturen: hoe wil je een land besturen waar er duizend zeshonderd verschillende soorten bier worden geproduceerd? Dat zullen de verkozenen des volk ook wel zeggen. Trouwens al die bieren en onze biercultuur staan op de 'Erfgoedlijst' van de UNESCO. Tot morgen
Met het nieuws dat gisteren en vandaag te horen, te zien en te lezen viel, is het gemis aan een partner aan de ontbijttafel, groot. Gelukkig heb ik mijn blog om, al is het maar geschreven, toch mijn verbazing en bedenkingen te ventileren. Beginnen doe ik met koninklijk nieuws uit Groot-Brittanië. Daar werd de King's Speech gehouden. Dat is het begin van het parlementaire jaar met alle beloftes geuit door de regering, maar luidop gezegd door de Koning. Pas enkele maanden na de pompeuze installatie en kroning tot koning, is er weer een groots opgezet spektakel, voor een voorlezing van de beleidsverklaring, die 10 minuten in beslag neemt. Hij is een zeventiger, die echt wil genieten van zijn eerstegeboorterecht om op die troon te zitten en in alle grandeur. Hij heeft daar héél lang moeten op wachten en geniet met volle teugen van deze buitenissige traditie. Een tijd van soberheid is niet bespreekbaar, denk ik bij deze monarch, toch niet wat uiterlijk vertoon betreft. Natuurlijk moeten al die kronen met diamanten niet meer aangeschaft worden, noch de andere regalia. Ook de troon, koetsen, mantels en baldakijn zijn al lang in bezit. Maar in deze tijd voelt dat uiterlijk vertoon van 'macht' een beetje clownesk en belachelijk aan. Een eenvoudiger optreden zou deze man en vrouw wel sieren. Maar ook Nederland wil men van deze traditie niet afstappen en komt de Koning en aanverwanten, nog altijd in galakledij een tekst van 'zijn' regering voorlezen. Gelukkig gebeurt dat niet hier in ons land. In september de beleidsverklaring in het Vlaams en Federaal parlement door de minister president of de premier, zonder groot vertoon is meer dan voldoende. De uitgesproken woorden worden zelden realiteit, noch hier, in Nederland of Groot-Brittanië. En turbulent zijn hier de regeringen wel, evenals het weer, niet te voorspellen. Op een korte tijd, 3 wissels in de regering, met de nodige bedenkingen en vragen. Het minste dat men kan zeggen dat al die verkozen mensen van alle markten thuis zijn, alle departementen en bevoegdheden zomaar zonder specifieke opleiding kunnen opnemen en dan met kennis van zaken en specialist ter zake zijnde, beslissen wat er moet gebeuren. Een gewone burger moet een hele selectieprocedure doorstaan, psychologische testen ondergaan, de nodige papieren bezitten om in een bedrijf, zelfs op een kabinet of ministerie aan de slag te kunnen gaan. Bochten en cirkels van 180° en 360°, nemen de parlementariërs zonder blikken of blozen. Vandaag het kotsbeu zijn om nog aan nationale politiek te doen, zelfs het beu zijn van parlementariër te wezen en morgen 'minister'. Dat de mensen sceptisch staan tegenover onze vertegenwoordigers in de parlementen en de politiek in het algemeen, is niet verbazingwekkend na deze wansmakelijke vertoning. Hier toont men dat de volksvertegenwoordigers niet zozeer de kiezers vertegenwoordigen maar vooral het goed voorhebben met zichzelf en over lijken te gaan tot ze hebben wat ze willen. 'Luister naar mijn woorden, zie niet naar mijn daden'. Tot morgen
Het is prachtig mooi en droog weer. Ideaal om mijn klinkers in de tuin eens onder handen te nemen. Door al de nattigheid was er heel wat mos op de stenen gekomen en dat doet een alarmbelleke luiden. Dat is wel een gevaarlijk groen en dikwijls is dat dan een glijbaan in plaats van een trap of pad. En ja, spijtig, dat ik een levend 'iets' moet verwijderen om zelf niet verwijderd te worden van mijn huis. Ik woon niet in Japan, ben dus ook geen Japanse die in vuur en vlam kan staan van dit soort planten. Ik ben die liever kwijt dan rijk. Ondertussen ben ik wel buiten en geniet samen met de hond van de goede lucht en de vele babbels met de buren die ook hun tuin in orde willen brengen voor de winter. Ook omdat de gemeente een laatste keer het snoeisel komt ophalen is er een drukte van belang in de straat. Morgen moet het ook nog droog en mooi weer, zijn want ik had iets te weinig industriële javel meegebracht. Ik heb geen goesting meer om vandaag terug in de auto te kruipen. Na gedane tuinwerkzaamheden begin ik maar aan de krant. Grote kop, letterlijk en figuurlijk van weer een politieker die meer heil ziet in een burgervaderwedde dan in het loon van een minister. Ze voelen aan hun water dat ze geen kans meer maken om in een regering terecht te komen en kiezen dan maar eieren voor hun geld. Eigenaardig is wel dat ze beiden een VU verleden hebben, omarmd werden in een andere partij waar ze tot de hoogste regionen konden doorschuiven en mee regeringsbeslissingen konden afdwingen. Ze waren 5 jaar geleden verkozen tot burgervader, schoven de job door naar een ander omdat minister zijn, lucratiever was. Nu moeten de invallers binnen de 5 minuten opkrassen, hun sjerp en zetel inleveren. Geen woord van dank voor hun werk. Ze hebben voor zichzelf de berekening gemaakt wat het voordeligste en het waarschijnlijkste ging zijn na al de verkiezingen volgend jaar. Voor geen van beiden zit er een ministerpostje meer in. Omdat deze mannen nog nooit een normale job hebben beoefend zijn ze bijna verplicht hun inkomen te blijven genereren uit de belastingpot die gevuld wordt door de Vlamingen en andere Belgen. De optelsom die ze maken, burgervader van een middelgrote stad + wedde van parlementslid = ± loon van minister, minder vermoeiend, grote kans om verkozen te worden, het postje binnen te rijven en ter plaatse meer aanzien. Gaan de Kortrijkzanen en Mechelaars hun belonen met een herverkiezing tot hun'vader'? Wait and see volgend jaar. Voor mij....Tot morgen
Werkweek nr 45 van het gezegende jaar 2023 gaat van start. Niet dat er door mij veel zal gewerkt worden maar er zal toch buiten wat opgeruimd moeten worden als de voegers klaar zijn met het herstelwerk aan de gevel. Ze hadden beloofd vandaag te komen, maar gezien het natte en winderige weer hier aan de kust, denk ik dat het waarschijnlijk op een andere dag zal zijn en hopelijk toch nog in week 45.
Van Dale houdt zich nogal stil en vandaar dat ik me voor de nieuwste woorden tot de 'Taalbankunie' wend. Vandaag een triestig woord dat spijtig genoeg realiteit is en waar nooit iemand bij stilstaat tenzij het over geld gaat: sloopmelk. Eigenlijk denk ik er nooit bij na, dat mijn dagelijkse portie yoghurt een melkproduct is. En melk, dat de koe fabriceert, produceert en geeft om haar kalfjes te voeden. Het is de ene na de andere zwangerschap die de koe moet doorstaan om ons van dat voedzaam vocht en eten (kaas, boter...) te voorzien en dat ze eigenlijk 'onthoudt' voor haar eigen kroost. En dus is de "sloopmelk" een koemelk waarvan de productie ten koste gaat van de gezondheid, het welbevinden en levenslengte van het rund. In de natuur zouden koeien een 20 tal jaren oud worden en een natuurlijke dood kunnen sterven. Nu leven ze maximaal 6 jaar, tot ze niet meer productief zijn, ziek of uitgeput zijn en dan maar geslacht worden voor consumptie van de mens. Het is een terecht nieuw woord waar ik toch wel eens bij zal stilstaan als ik mijn dagelijkse portie melk en al zijn afgeleiden, tot mij neem.
"Een mens brengt zijn leven door met redeneren over het verleden, klagen over het heden, en zich zorgen maken over de toekomst". Geen quote of citaat van een hedendaagse schrijver of filosoof maar al opgetekend in de 18e Eeuw. Antoine de Rivarol (1753-1801) een schrijver ten tijde van de Franse Revolutie, heeft verschillende gezegdes opgetekend die nog altijd een waarheid zijn en niet aangevreten door de tand des tijds. Eentje vermeld ik nog: filosofie is geschikt voor individuen, religie is geschikt voor de massa. Voilà, dat was mijn schrijven voor vandaag en dus.....tot morgen
