In mijn vorige opinie 'Filip de Trage' staat een passage die nog niet koud was of hij bleek al de spijker op de kop te slaan: ‘Zolang er een koning is, zullen er achterpoortjes gevonden worden om wat openlijk afgepakt werd, stiekem terug te geven.’

Het meer dan royale pensioen van Albert II is grof maar was voorspelbaar. Enkel de snoepjes zijn verrassend. Gevoegd bij het pensioen zal de totale vergoeding niet ver liggen van wat hij als regerend monarch kreeg. Om maar te zwijgen over wat er ongetwijfeld onderhands geregeld is. Ook dat had ik voorspeld. Op mijn vorige citaat volgde namelijk: ‘Zeker in een land dat wereldwijd bekend staat om een oplossing te bedenken voor eender welk probleem, bij dag bij nacht, met acrobatische toeren waar Cirque du Soleil niet kan aan tippen.’

Dat Albert en Paola een butler krijgen en een chauffeur is logisch. De gewone gepensioneerde wiens kaars op een laag pitje brandt, krijgt ook bijstand. Hij kan een maaltijd aan huis laten komen, beroep doen op een chauffeur voor zijn uitstapjes naar winkelcentra en zelfs een tuinman en werkster inhuren. Maar hij moet daar een bijdrage voor betalen. Albert en Paola krijgen echter tien personeelsleden, in voltijds dienstverband. Lekker dure snoepjes.

Het verhaal dat zij belasting moeten betalen is helemaal grotesk. Hoe gaat het er in werkelijkheid aan toe? Door het kernkabinet wordt beslist dat de koninklijke oudjes belasting zullen moeten betalen. Dat zal het volk bevallen. Wat niet gezegd werd, maar door alerte journalisten al vlug achterhaald werd, is dat er slechts op een bescheiden deel op hun pensioen belasting wordt geheven. Dat is één. Twee. Door de leden van het kernkabinet, in samenspraak met de hofhouding, wordt beslist dat de belasting bovenop de vergoeding komt, zodat Abert en Paola in werkelijkheid geen belasting betalen.

Wie het fortuin van de Coburgs onderschat is naïef. De Coburgs zijn lang niet zo rijk als het Engelse en Nederlandse vorstenhuis, maar wel rijker dan men laat uitschijnen. Daar heeft Boudewijn voor gezorgd. Hij heeft grote delen van het familiefortuin op veilige plaatsen geparkeerd. Het stamt uit de tijd van de onlusten rond de eenheidswet van Gaston Eyskens (CVP), begin juli 1960. Wie spreekt over belastingsparadijzen heeft gelijk. Alleen zijn het andere dan die de goede spaarder en goedbedeelde erfgenamen kunnen gebruiken. Het zijn oorden waar de Heilige Stoel en Fort Knox in Amerika meer over weten. Of Oostenrijk. Het is niet toevallig dat Boudewijn enthousiast was dat zijn nicht Astrid met een Habsburger trouwde. De man van Astrid, voormalig aartshertog en sinds zijn huwelijk prins Lorenz, is een bankier.

Een werkelijke oplossing om eindelijk eens werkelijk flink te bezuinigen is het afschaffen van het koningshuis. Mee eens, mee eens; een president kost ook geld. Maar na afloop van zijn termijn heeft hij nog recht op een secretaris en een chauffeur met wagen, betaald door de staat. Na een jaar is het afgelopen. Wordt hij weer een burger en wordt net als alle inboorlingen belast. Een land dat zijn presidenten levenslang moet beveiligen is een oorlogszuchtig land. Amerika is daar het beste voorbeeld van.

En indien blijkt dat de president gesjoemeld heeft, riskeert hij vervolging. Dat is echter niet het geval met de leden van een koninklijke familie. Zelfs al wordt er gezegd dat de neefjes en nichtjes van de koning en zijn gemalin, ja zelfs hun kinderen vervolgd kunnen worden, in de praktijk zal het nooit gebeuren. Sla er de geschiedenis maar op na. Koning Leopold II heeft de leningen van de staat, om zijn droom in Afrika te kunnen realiseren, nooit terugbetaald. Koning Leopold III heeft de ellende waarmee hij het land met zijn eigengereid gedrag in en na de Tweede Wereldoorlog heeft opgezadeld nooit moeten vergoeden.

Er zal altijd een weg gevonden worden om hen ver van de verkeerde paleizen te houden. Want dat zou de regering zelf beschadigen. En daar is elke politicus beducht voor. Zelfs de ambitieuze jonge politicus. Het maakt onderdeel uit van zijn ambitie. Hij/zij weet dat je, om het ver te schoppen, drie zaken niet voluit mag aanvallen: het Witte Huis, het Vaticaan en de koninklijke familie. Het zijn instituten boven elke verdenking, al ligt het gefoefel voor het rapen. Een staat in een staat is het kwaad in het kwaad.

Guido Lauwaert