Dochter en ex-verloofde niet in testament Heath Ledger
Dochter en ex-verloofde niet in testament Heath Ledger
Heath Ledger heeft zijn dochtertje Matilda Rose en haar moeder Michelle
Williams niets nagelaten. De Australische acteur, die in januari
overleed na een onbedoelde overdosis medicijnen, stelde in 2003 zijn
testament op en paste het nooit aan. Dat meldt het Amerikaanse
tijdschrift People.
Vader zal voor kleinkind zorgen De
ouders en zus van Ledger erven alles, maar de vader van de 28-jarige
acteur heeft al laten weten dat ex-verloofde Michelle en Matilda niet
worden vergeten. "Matilda heeft onze prioriteit en Michelle is
onlosmakelijk met onze familie verbonden", stelt Kim Ledger in een
verklaring. "We gaan voor ze zorgen en dat is hoe Heath het zou hebben
gewild."
Aandelen, Toyota Prius en inboedel De
Hollywoodster had, toen hij zijn testament opstelde, nog geen relatie
met Williams. Uit rechtsdocumenten blijkt dat Ledger destijds voor
94.000 euro aan bezittingen had, waaronder aandelen, een Toyota Prius
ter waarde van zestienduizend euro en meubels met een waarde van bijna
dertienduizend euro.
Ledger werd op 22 januari dood
aangetroffen in zijn appartement in New York. Uit de autopsie bleek dat
de filmster was overleden aan een overdosis medicijnen, waaronder
pijnstillers, slaappillen en kalmeringsmiddelen. Hij werd op 9 februari
gecremeerd in zijn geboortestad Perth in Australië.
Madonna is opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. Die eer viel
haar te beurt, samen met welluidende namen als John Mellencamp, Leonard
Cohen, The Dave Clark Five en The Ventures. De beruchte Hall of Fame
bevindt zich in Cleveland, Ohio. De ceremoniële plechtigheid vond
plaats in New York, in het Waldorf Astoria Hotel.
Queen of pop Een
panel van zeshonderd muzikanten, vertegenwoordigers van de
muziekindustrie en journalisten selecteren ieder jaar vijf artiesten
voor het museum. Dit jaar was het dus de beurt aan de 'Queen of pop'.
Ze werd ingeleid door Justin Timberlake, met wie ze samenwerkt aan haar
nieuwe album 'Hard Candy', dat eind april in de rekken ligt.
"Bedankt, criticasters" Madonna
bedankte iedereen die ooit had bijgedragen tot haar succes, óók de
criticasters die haar de grond in boorden. "Zij deden mij mezelf
constant in vraag stellen en dwongen mij beter en beter te doen."
Leraar Een
leraar spoorde haar al aan haar dromen te doen uitkomen, toen ze nog
maar 14 was. "En 35 jaar later word ik nog altijd aangemoedigd, wat kan
een mens meer wensen.
"Scientology koos Holmes voor Cruise na nepaudities"
Het sprookjeshuwelijk van Tom Cruise en Katie Holmes werd opgezet door
de Church of Scientology na een reeks nepaudities waarop actrices als
Jennifer Garner en Jessica Alba werden uitgenodigd. Dat beweert een
voormalig lid van de omstreden 'kerk'.
Audities voor potentiële bruid Marc
Headley maakte promofilmpjes voor de controversiële religie en beweert
dat Holmes door toplui van de Church of Scientology werd uitgekozen
nadat zijn relatie met Penelope Cruz in 2004 op de klippen liep.
Headley beweert dat het Scientologyleider David Miscavige was die de
audities voor een potentiële bruid organiseerde onder het mom van een
casting voor een rol in een film met Cruise in de hoofdrol. Die film is
er nooit gekomen.
"Zoek een vrouw voor Tom Cruise" Headley
in de Britse krant News of the World: "Na de breuk met Penelope Cruz
begon Tom tegen David te klagen over zijn miserie met vrouwen.
Miscavige gaf een van zijn vazallen de opdracht: 'zoek een vrouw voor
Tom Cruise'. Die stuurde invitaties voor een zogenaamde casting rond
naar actrices. De vrouwen moesten single zijn, knap en in de twintig".
Jennnifer Garner, Jessica Alba en Scarlett Johansson "Aanvankelijk
werden enkel actrices die lid zijn van Scientology gecontacteerd: Erica
Christensen, Erica Howard en Sofia Milos. Die voldeden niet. Toen
richtte de topman van Scientology zijn pijlen op Jennifer Garner, die
toen net een relatie was begonnen met Ben Affleck. Jennifer ging niet
op de invitatie in, evenmin als Jessica Alba. Toen was Scarlett
Johansson aan de beurt. Die leek toe te happen, maar toen ze merkte dat
de 'casting' gehouden werd in het Scientology Center in Hollywood, werd
ze boos en weigerde ze een proefopname te doen".
Meteen verkocht Katie
Holmes had in de pers gezegd dat ze Cruise zo schattig vond, dus was
zij de volgende in de rij argeloze kandidaat-bruiden. "Ze nodigden
Katie uit in Los Angeles en stelden haar voor aan Tom. Hij was meteen
verkocht. Hij zei later tegen Miscavige: 'Ik wist meteen dat zij de
ware was'".
In 2006 hadden Tom Cruise en Katie Holmes een
sprookjeshuwelijk in een Italiaans kasteel. Ze hebben inmiddels een
dochter van één, Suri.
Sophie Ellis-Bextor (Londen, 10 april1979) is een Britse zangeres. Ze was frontvrouw van de inmiddels opgeheven band theaudience. Haar muziek is een mengeling van eighties-discopop en hedendaagse dancegrooves. Ze dweept met Blondie, Madonna of Fiona Apple.
In 2000 werkt ze samen met DJ Spiller voor het project "Groovejet (If This Ain't Love)".
In 2001
komt Ellis-Bextor met haar eerste eigen nummer, 'Take me home'. De
Britse pers vergelijkt de posh Sophie in eerste instantie nog met Victoria Beckham
alias 'Posh Spice'. Maar die vergelijking gaat al snel mank. Waar
Beckham met haar eerste cd volledig de mist ingaat schiet Ellis-Bextor
met haar debuut-cd 'Read my lips' meteen naar de bovenste regionen van
de hitlijsten.
Vervolgens zorgt Ellis-Bextor voor een van de grootste popmomenten
uit 2002. Haar hitsingle 'Murder on the dancefloor' piekt wekenlang in
nagenoeg alle hitlijsten. In 2002 is de song het meest gedraaide nummer
in Europa. Met dit resultaat verslaat Ellis-Bextor gerenommeerde
artiesten als Westlife, Kylie Minogue en Sugababes.
De single is afkomstig van haar debuutalbum 'Read My Lips', waarvan
alleen al in Engeland meer dan een miljoen exemplaren worden verkocht.
Er volgen nog twee hits van dit album: Get Over You (2002), en Music Gets The Best Of Me (2002).
In 2003 wint Ellis-Bextor een Edison in de categorie Best Dance. De
opvolger van haar debuut volgt eind 2003, getiteld 'Shoot From The
Hip'. De cd stelt de critici teleur, er komen nog wel wat singles
vanaf: Mixed Up World (2003), I Won't Change You (2003).
In 2004
wordt Ellis-Bextor moeder van een zoontje, Sonny genaamd. De vader is
Richard Jones, haar basgitarist tijdens één van haar tours.
In juli 2005
stappen ze in het geheim in het huwelijk. Ze geven hun jawoord in een
intieme ceremonie in het Italiaanse Umbrië. Ze huren een landhuis voor
de plechtigheid en vertrekken daarna naar het zuiden voor de
huwelijksreis.
In het voorjaar van 2007 maakt Ellis-Bextor haar muzikale comeback met de single Catch You.
Het refrein van dit liedje gaat: "Run to where you want, run to where
you want, I am gonna find you." Ellis-Bextor rent zich door heel
Venetië de hakken onder het lijf vandaan in een rode jurk, op zoek naar
haar lief. De single wordt op de voet gevolgd door haar derde
studioalbum, Trip The Light Fantastic.
Catch You levert geen succes op in de Nederlandse hitlijsten en in Engeland heeft ze al een tweede single klaar: Me and my imagination. Een nummer in de typische Sophie Ellis-Bextor stijl, 29 juni 2007 is de release.
In september 2007 werd aangekondigd dat Ellis-Bextor haar eigen tour
door het Verenigd Koninkrijk heeft uitgesteld om te gaan touren met Take That, als special guest.
Tijdens 34 van hun shows zal Ellis-Bexotr Take That vergezellen. In
maart 2008 werd de tournee opnieuw uitgesteld, omdat ook haar Greatest Hits album later uit zou komen.
Diertje met je mooie vleugels
Zijdezacht en fragiel
Fladderen dat kun je
Je kleurenpracht
Beneemt mijn adem
Staar naar je
Als je voorbij vliegt
En denk hardop
Je bent tenminste
Niet..
Vleugellam gemaakt
God zij dank.
close your eyes and.... Close your eyes and dream with me That I could be lying there beside you Whispering in your ear Tracing my fingers over your skin I whish to be able to lie there And brush against your thigh As I looked at you and slowly tighten to your body Want to know your scent, your movements, your desire As I cause a raging fire So that I may be the one The only thought in your mind Gently I want to take you inside me Inch by inch Slowly minute by minute My tongue tracing over your mouth As I offer you my passionate treasure Close your eyes to listen, to feel Can you feel the warmth of my breath The tingle of my touch I whish I could be... In your thoughts
Druk op onderstaande foto om O Julissi Na Jalina te beluisteren
Ishtar vertegenwoordigt ons land in mei op het 53ste
Eurovisiesongfestival in de Servische hoofdstad Belgrado. Sandrine
haalde het net niet, en werd tweede in de finale van Eurosong. Nelson
kreeg van de tv-kijkers het minste stemmen, de Paranoiacs werden derde
en Brahim eindigde vierde. De Belgische inzending neemt op 20 mei deel
aan de eerste halve finale in Belgrado, en wie weet aan het eigenlijke
Songfestival op zaterdag 24 mei. In de marge werd bekend dat Nelson en
Ishtar een platencontract hebben getekend bij ARS-Universal.
Brahim Milena
en Mirjana, de 'Servische' assistentes van presentator Bart Peeters,
trokken naar Belgrado om te zien wat ze daar van onze Belgische
kandidaten vinden. Ze stopten een testpubliek in een bioscoopzaal en
toonden daar de vijf finalisten op het witte doek. De reacties bij
Brahim waren positief maar niet formidabel. "Hij ziet er goed uit maar
zijn nummer mist iets," daar kwam het ongeveer op neer. Eén meisje wou
zo met hem trouwen, een ander vond hem gewoon "een jeanet". Later in
het programma bleek bij elke kandidaat trouwens een dergelijke 'platte'
reactie te zitten. Alleszins, meningen verschillen, en gelukkig maar.
De act van Brahim was voor de finale ongeveer hetzelfde gebleven,
buiten een paar danspasjes van de achtergrondzangers. Niettemin,
opnieuw prachtig gezongen. Klasse, zoals dat past in een finale.
Dat
zag ook Marcel Vanthilt. Maar "we kunnen alle kandidaten sturen, want
ze zijn alle vijf heel goed," meende hij. Maar aangezien meningen
verschillen, en we maar één kandidaat mogen sturen, is er dus de
wedstrijd Eurosong. "Als je het niet zou halen, moet je mee om in het
hotel in Belgrado op te treden," zei Vanthilt nog. Katrina vond dat
Brahim het meeste verbetering had getoond doorheen het
Eurosong-parcours, en loofde opnieuw het zelfvertrouwen dat de zanger
uitstraalt op het podium. Kris Wauters: "Dit is zonder twijfel één van
mijn favoriete nummers. Je hebt een heel onweerstaanbare en sexy hit.
Je gaat de concurrentie zo wegblazen in Belgrado," zei de helft van
Clouseau.
Paranoiacs "Op de zevende dag was
God zat, en schiep hij de Paranoiacs," zei Bart Peeters. Waar alcohol
al niet goed voor kan zijn! In Servië kreeg een deel van het
testpubliek blijkbaar schrik van de "agressieve muziek", maar een ander
deel kon niet blijven stilzitten en kon het nummer meteen nog meebekken
ook. Misschien waren ze daar ook zat, wie zal het zeggen. Alleszins,
net als Ishtar laten de Paranoiacs niemand onberoerd, en dat is zeker
positief. Niemand stemt immers op een nummer dat hem koud laat. Ook in
de tv-studio huppelde het publiek lekker mee, waarop zanger Hans er
gezellig indook voor een crowdsurfmomentje. Jammer dat het op de
zomerfestivals niet meer mag, maar wanneer er weer een slijkerige
legerbottine in onze nek knalt, denken we daar waarschijnlijk weer
ietsje anders over. 'Shout it out' klonk alleszins prima, en met twee
rookkanonnen en de energieke band op het podium zag het er zo uit ook.
Dat vond ook het studiopubliek, dat amper stil te krijgen was na de act.
"Dit
was zonder twijfel één van mijn favoriete songs van Eurosong,"
probeerde Kris Wauters zijn 'kalkoen-grap' van vorige week te herhalen.
Hij vond de act flink verbeterd dankzij de rook, en ook Katrina zag het
helemaal zitten. "Tijd om een bommetje in de reet van Eurosong te
steken!", riep ze grijnzend naar haar favoriet. Marcel Vanthilt begon
dan weer te raaskallen over een grote arreslee waarop de groep op het
podium diende gesleept te worden door Nelson, Brahim en Sandrine. De
trekkers moesten een onderlijfje dragen - vooral Sandrine, zei Marcel
met blinkende oogjes - en Ishtar mocht soep maken of zo. Enfin, de
groep kreeg niets dan lof van de jury.
Nelson De
ballad van Nelson zorgde voor gemengde reacties bij het testpubliek.
Hoewel enkele vrouwen meteen ten dans werden gevraagd, werd het nummer
toch ook vrij saai en niet geschikt voor het Songfestival bevonden. Ook
het 'marcelleke' viel niet helemaal in goede aarde. "Belachelijk,"
luidde het bij de ene, "ik zou hem toch een strikje aandoen" bij de
andere. Voor zijn act had Nelson het jury-advies van in de halve finale
opgevolgd, waardoor zijn achtergrondzangers tot vreugde van Katrina
opnieuw op een krukje zaten. 'When I can't find love' werd opnieuw
prima gezongen, maar voor ons is de frisheid na een paar luisterbeurten
toch weg. Voor de gillende meisjes in het publiek dan weer niet.
Katrina
leek veel minder enthousiast dan bij de Paranoiacs, maar vond toch dat
het nummer bij elke doortocht beter werd. Zij prees ook de oprechtheid
van de song, die niet speciaal voor het Songfestival werd geschreven.
Marcel Vanthilt vond dat er iets meer mocht gebeuren op het podium,
iets meer dynamiek. Hij raadde Nelson aan "Rafke van de Paranoiacs te
consulteren, die geboren is met dynamiek in zijn gat, om misschien ook
wat te laten inbrengen." Marcel Vanthilt is dan ook een vetzak. Kris
Wauters herhaalde zijn 'favoriete nummers'-grapje, en vond de act van
Nelson toch ook wat braafjes. "Maar als het publiek admiraal Nelson
naar de oorlog in Belgrado wil sturen, kan hij ze daar misschien toch
verpulveren." Gezien de politieke toestand in Servië is dat nu
misschien ook weer niet de meest gelukkige uitspraak van de avond.
Nelson
heeft trouwens een platencontract getekend bij ARS Universal, dat ook
Kate Ryan en Milk Inc. onder dak heeft. Nelsons 'When I can't find
love' ligt vanaf 14 maart in de winkels. De bedoeling is dat er tegen
de zomer van dit jaar een opvolger klaar ligt. Er volgt normaal gezien
ook nog een full cd.
Sandrine Van Sandrine
waren ze in Belgrado harder onder de indruk. Ze kreeg kritiek op haar
nummer, gewoon omdat "haar stem zo sterk is en een beter nummer
verdient". "Ze kan winnen, en anders is ze zeker bij de eerste vijf,"
klonk het. Het nummer kon ook al worden meegekweeld, en er werd ook al
iemand "helemaal omvergeblazen". Sandrine had in de finale een blauwe
jurk aan met veel stof, weliswaar enkel aan de achterkant. Haar act was
een beetje aangepast, omdat de achtergrondzang deze keer live moest. Ze
had daarom drie zangeressen bij, en enkele dansers thuisgelaten.
Spijtig genoeg klonk het nummer hierdoor ook wat platter, en was de act
op het podium ook iets minder flitsend.
Kris Wauters vond dat
alvast niet. Na zijn mislukt grapje over zijn favoriete nummers loofde
hij de bewegingen van de twee dansers en de integratie van de
zangeressen in de act. Hij dacht wel dat Sandrine het verschil zou
kunnen maken tussen de andere zangeressen op het Songfestival, en
bombardeerde 'I feel the same way' tot zijn favoriet. Katrina vond de
zangeressen ook prima. Ze voorspelde een grote zomerhit, en een
geweldige carrière. "Eigenlijk ben je klaar voor Vegas," besloot ze met
een compliment van jewelste. Marcel Vanthilt vond Sandrine "de
ebbenhouten parel van deze wedstrijd, misschien kan je dat ook zijn in
Belgrado."
Ishtar Het aanstekelijke
deuntje van Ishtar zorgde meteen voor handgeklap en beet zich ook vast
in de hoofden van de Serviërs, maar het zorgde ook voor wat gefronste
wenkbrauwen. Ook de Serviërs zijn dus voor of tegen. "Hiermee kan je
winnen" volgens de ene, "ik vind het kut" volgens de andere. Het
'tekenfilmmuziekje' hobbelde weer lekker voorbij, en onze voet hobbelde
weer even vlotjes mee. We horen ook bij elke beluistering weer andere
dingen in dit nummer, dat dus helemaal niet zo simpel is als sommigen
willen doen geloven. Een regen van papieren hartjes maakte de act van
Ishtar af, en zette het sprookjesachtige aspect van het nummer nog eens
extra in de verf.
Een schalks kijkende Kris Wauters vond dit één
van de beste nummers uit de wedstrijd, en benadrukte nog eens "dat je
dit nummer van de eerste keer goed kan vinden, en dat is belangrijk."
Ook dat iedereen een mening heeft over het nummer vindt hij positief.
Het genre van 'O julisi na jalini' heeft verder geen concurrentie in
Belgrado, meende hij. Katrina gaf nog wat complimentjes voor het leuke
snoetje van zangeres Soetkin, en hoorde de houseversie al in de clubs.
Haar 'boefboefboef'-imitatie was trouwens zeer geslaagd. Marcel
Vanthilt zag bij Ishtar het bewijs dat muziek niet overgeproducet moet
zijn om goed te klinken. Hij had er ook uit geleerd "dat je kan jumpen
op één been, en "dat jullie in Belgrado gaan winnen op één been."
Vanthilt zou dan ook, net als het merendeel van de HLN.BE-bezoekers,
Ishtar naar het Songfestival sturen. De groep heeft net als Nelson
trouwens een platencontract versierd bij ARS-Universal, dat 'O Julissi
na Jalini' als single op 14 maart uitbrengt. Later op het jaar
verschijnt een volledig album.
Songfestival Op
20 mei weten we of ons land deze keer de finale van 24 mei haalt. Het
testpubliek in Servië gaf ook punten, en hopelijk is hun oordeel niet
representatief voor het eigenlijke Songfestival. Ishtar werd bij het
testpubliek immers laatste met een drie op tien. Brahim kreeg een vijf,
Paranoiacs een zeven, Nelson een acht en Sandrine een negen. Als dat
maar goedkomt!.
Voor het platenkopende
publiek waren The Blue Diamonds het vokale duo Ruud en Riem
de Wolff, maar tijdens live optredens in de periode 1960-1963 was altijd hun
drummer Dick Messchaert aanwezig en deden ze beroep op diverse bassisten
en gitaristen ter ondersteuning. Vanaf eind 1963 was The Blue Diamonds weer een quartet.
Ze waren verplicht hun hits te spelen, maar tijdens de soundcheck en ter opvulling van hun
show speelden ze wel eens instrumentals. Je kon dan horen dat ze het tegen elke
gitaargroep konden opnemen. De solopartij van Riem knalde werkelijk met veel echo effect
via hun Echocord door de zaal. Met name op de solosingle uit 1962 van Riem de
Wolff (Riem 'Guitar' Diamond) is een staaltje van zijn kunnen te horen op Ajoen
Ajoen.
De uit Suriname
afkomstge studio gitarist Lex Vervuurt zorgde overigens voor het
prachtige gitaarwerk in met name Ramona en Little Ship.
De familie De Wolff
kwam in 1949 vanuit Depok, Indonesië naar Nederland en vestigde zich in
Driebergen. Ruud was op school vooral geïnteresseerd in athletiek, terwijl Riem en zijn
gitaar onafscheidelijk waren. In 1957 begonnen Ruud en Riem de Wolff mee te spelen in het
schoolbandje The String Extase Boys. Er werd eerst hawaiian- ,skiffle- en
dixieland muziek gespeeld. De bezetting was sterk wisselend, maar in 1958 nam de groep
toen ze rock-'n-roll gingen spelen een vaste vorm aan onder de naam The Cool Cats
met Chris van der Plaats op bas en Dick Messchaert op
drums.
In 1959 werden ze
ontdekt door hun plaatsgenoot Richard Bamsch(), de bekende
organisator van grote Indische show avonden in zijn Riched Club in Utrecht en
Rotterdam. Hij kwam met de naam The Blue Diamonds op de proppen.
Richard Bamsch was ook de man achter The Hurricane Rollers. Tijdens de
platensessie in oktober 1959 van de legendarische Indo-rock instrumental Once, verzorgde
de band ook de begeleiding voor enkele covers (Til' I Kissed You, Bye Bye
Love enz.) van de Everly Brothers door The Blue Diamonds.
Zo speelden ze zich in de kijker bij Jan de Winter, de label manager van
Decca en Fontana bij Phonogram en kregen een platencontract aangeboden. Overigens werden
de opnamen die ze samen met de Hurricane Rollers maakten helaas niet uitgebracht, maar
opnieuw opgenomen.
Chris v.d. Plaats zag
het coveren van hits van The Everly Brothers en andere artiesten niet
zitten en haakte af. De eerste singles in 1959 werden door het trio The Blue Diamonds
gemaakt.
Na hun militaire
diensttijd (eind 1963) sloot Chris van der Plaats zich weer bij The Blue
Diamonds aan en tot medio 1965 was de oude bezetting van The Cool Cats
weer compleet. In die periode maakte ze met name twee succesvolle tournees door Indonesië
In de periode 1965-1966
verliet Ruud de Wolff zelfs tijdelijk The Blue Diamonds. Hij verbleef toen in Mexico bij
zijn vrouw. Charlie Kunz kwam op bas bij de groep en Chris van
der Plaats nam de plaats van Ruud in als zanger/gitarist. Jan Ypema
was ondertussen als vervanger van drummer Dick Messchaert bij de Blue
Diamonds gekomen.
Leona Lewis lijkt een kieskeurige dame. Het jonge talent heeft een
aanbod van 330.000 euro afgeslagen om op te treden in Dubai, zo
schrijft de Britse krant The Sun. De winnares van de zangcompetitie
'The X Factor' zou door een gefortuneerd zakenman uit het oliestaatje
zijn uitgenodigd om tijdens een feestje vier liedjes ten gehore te
brengen.
Vijf nachten in zevensterrenhotel Naast
de flinke gage kreeg de 22-jarige krullenbol eveneens een verblijf van
vijf nachten aangeboden in het luxueuze Burj al Arab Hotel, schrijft
The Sun. Het Burj al Arab staat bekend als het enige zevensterrenhotel
ter wereld.
Waarom Lewis het voorstel heeft afgeslagen, kan
het tabloid niet zeggen. De zangeres doet het wereldwijd goed met haar
debuutsingle 'Bleeding love'.
Tot 31 maart 2008 kunnen jongeren tussen 15 en 25 uit Gent en omgeving
zich inschrijven voor het 'Alles Kan Festival'. De beste deelnemers
krijgen de kans om op te treden tijdens de Gentse Feesten in juli.
Zowel
individuele jongeren als groepen krijgen de kans om zich voor te
stellen via het Alles Kan Festival. Volgens schepen van Jeugd Mathias
De Clercq gaat het om een multimediaal festival voor kunst en cultuur
voor en door jongeren.
Een jury selecteert de meest geschikte
acts en biedt hen een podium- of expositieplaats aan tijdens de Gentse
Feesten. Het Alles Kan Festival is een organisatie van de Jeugddienst
Gent en de vzw Zmogh.
Om I was made for loving you te beluisteren druk op onderstaande foto
Graspop pakt vandaag weer uit met een aantal nieuwe namen op zijn
stilaan hallucinant ogende affiche. Headliner op zaterdag wordt niemand
minder dan glamrock legende KISS.
KISS, de 'Hottest Band in the
World', bestaat dit jaar 35 jaar, en om dat op gepaste wijze te vieren,
trekken Gene Simmons en co. opnieuw de wereld rond. Op zaterdag 28 juni
staan ze dus ook op de wei van Dessel. De stadion-tournee in de rest
van Europa verkoopt aan sneltempo uit, wat bewijst dat de band
populairder is dan ooit.
Ook Tesla werd bevestigd voor vrijdag en Agent Steel voor zaterdag. Rose Tattoo en Lauren Haris sluiten het rijtje voor zondag. .
Lily Allen verrast haar vrienden door op hun stoep te verschijnen met
niets dan lingerie onder haar jas. Ze is namelijk dol op de blik van
haar maten als ze voor hun deur staat en haar jas opengooit.
De hele kit Allen
werd onlangs wandelen gestuurd als het 'gezicht' van lingeriemerk Agent
Provocateur, maar daarom draagt ze de stijlvolle niemendalletjes van
dat merk niet minder graag. "Agent Provocateur is zeer geschikt om te
dragen onder een jas en zo te verschijnen op de stoep van een vriend.
Ik ben daar beginnen van houden: de verfijnde panty's, de jarretellen,
de jarretelgordel, je moet de hele kit hebben. Voor mij werkt het
althans. Ik wind mezelf op en de uitdrukking op de gezichten van de
mannen is goddelijk. Pure paniek!", zegt Allen.
Therapie De
22-jarige Allen bekent dat ze soms dagen aan een stuk zit te surfen op
zoek naar de perfecte lingerieset. "Dat is mijn therapie: ondergoed
kopen. Behalve Agent Provocateur kan ik elke vrouw ook het meer alledaagse Bodas aanraden". Merci, Lily, we weten weer wat te doen.
Deep purple Om smoke on the water te bekijken druk op onderstaande foto.
Deep Purple is een Britsehardrockband. De groepsnaam is afgeleid van de jazzklassieker Deep Purple, het favoriete nummer van de moeder (of de grootmoeder, naargelang de bron) van gitarist Ritchie Blackmore .
Jon Lord startte in 1968 met een band onder de naam "Roundabout" met gitarist Ritchie Blackmore,
maar veel succes had hij niet en al snel vertrokken de drummer en de
bassist. Via twee mensen die manager van de groep wilden worden kreeg
hij Nick Simper als bassist en Ian Paice als drummer. Rod Evans sloot zich bij de groep aan als zanger.
De groep wijzigde haar naam in Deep Purple, en nam een eerste
single op: "Hush". Dit was gelijk de eerste hit. De single werd gevolgd
door een cover van "Kentucky Woman" van Neil Diamond, waarna de eerste LP volgde: Shades Of Deep Purple. De plaat was matig succesvol. De band besloot daarom zo snel mogelijk de volgende plaat, The Book of Taliesyn,
uit te brengen. Deze LP had wel succes, en de weg voor Deep Purple lag
open. De samenstelling van de groep was Ritchie Blackmore op gitaar,
Rod Evans zang, Jon Lord op de keyboards, Ian Paice op de drum en Nick
Simper op bas. In deze samenstelling werd een titelloos album
uitgebracht, waarop Deep Purple voor het eerst samenwerkt met een
orkest in April. In hetzelfde jaar schrijft Jon Lord Concerto For Group and Orchestra,
waarop de band samenwerkt met de Royal Philarmonic Orchestra o.l.v.
Malcolm Arnold. Op het album zijn Gillan en Glover voor het eerst te
beluisteren.
Met het overkomen van Roger Glover en Ian Gillan van Episode Six naar Deep Purple slaat de groep een andere weg in. Het succes komt met het album Deep Purple in Rock. Deep Purple zette haar naam als Hard Rock groep. Samen met groepen als Led Zeppelin en Black Sabbath
hebben zij deze stijl ontwikkeld. In het begin van de jaren '70 stond
de band bekend als "progressief" of als "underground". Black Night
wordt een hit in Nederland, maar komt niet op het album te staan. Na In Rock volgt Fireball, waarvan de verkoopcijfers enigszins tegenvallen. In de VS komt de klassieker Strange Kind of Woman op het album te staan in plaats van Demon's Eye. Het titelnummer Fireball wordt een bescheiden hit in ons land. Groter succes komt er als Child In Time
(verdeeld over twee singlekanten) op single verschijnt in de Benelux.
Het nummer zou later 7 jaar op nummer 1 staan in Veronica's Top 100
aller tijden. Machine Head wordt zowel artistiek als commercieel een groot succes. In de VS is de groep een mega-act geworden en Smoke on the Water
is vaker op de Amerikaanse radio te horen dan het volkslied. Veel
tracks van dit album komen in hetzelfde jaar op het dubbellivealbum Made in Japan. De samenstelling van de groep op deze albums was Ritchie Blackmore, Ian Gillan, Roger Glover, Jon Lord en Ian Paice (MK2). In 1973 verschijnt voorlopig het laatste album in deze bezetting op Who Do We Think We Are. Woman From Tokyo wordt wereldwijd op single gezet. Japan(!) kiest verrassend voor een liveversie van Black Night als A-kant.
Nadien werden Ian Gillan en Roger Glover vervangen door David Coverdale en bassist Glenn Hughes die om de lead-vocals streden. Burn is een sterk album met klassiekers als Burn en Mistreated.
De songs evolueerden weg van de Heavy Rock en invloeden uit de Blues en
de Soul vonden hun weg. Uiteindelijk verliet Ritchie Blackmore met
slaande deuren de band en Amerikaanse wonderboy Tommy Bolin nam zijn plaats in. Na enkele live-miskleunen en een knappe Bolin-gesigneerde LP Come taste the Band legde Purple er tijdelijk de bijl bij neer. Bolin maakte, na het sublieme Teaser,
nog een tweede LP met zijn eigen Bolin band en overleed kort daarna aan
een overdosis drugs op het moment dat hij met zijn eigen band het
voorprogramma ging verzorgen voor Jeff Beck.
Van de originele leden, Nick Simper en Rod Evans, bracht alleen Simper op een Duits label nog een collector's item album (Slipstreamer)
uit, gevolgd door een veel te snel opgenomen miskleun. Alle andere
Purple leden bouwden een vrij populaire carrière uit, maar het succes
van Deep Purple wist niemand te evenaren. Mr Universe Ian Gillan, Rainbow Ritchie Blackmore, Mr. Hammond Jon Lord, Love is all Roger Glover en Whitesnake David Coverdale waren de voorbeelden van de huidige rockhelden.
In 1980 vormde Rod Evans met enkele andere muzikanten een nieuwe
line-up van Deep Purple. Bij hun optredens speelden ze voornamelijk
songs van de Mark-2 bezetting. Ritchie Blackmore ging toen naar de
rechter die bepaalde dat de naam Deep Purple slechts gevoerd kon worden
door een band met tenminste 2 leden uit de Mark-II bezetting. Bovendien
verloor Evans al zijn rechten op royalties.
In de jaren '80 volgde een MkII reüniealbum: Perfect Strangers,
waarmee de groep er weer stevig tegenaan ging. Maar ook hier liep het
weer uit op onderlinge problemen, met Gillan en Blackmore die de band
verlieten en vervolgens Gillan die weer terugkeerde. Op Slaves and Masters is Joe Lynn Turner (ex-Rainbow) te horen. Tijdens de toernee van The Battle Rages On stapt Blackmore op en wordt Joe Satriani tijdelijk zijn opvolger.
De laatsten die de groep versterkten waren Don Airey en Steve Morse. Het eerste album met Morse: Purpendicular
wordt goed ontvangen. In 1999 wordt na 30 jaar weer opgetreden met een
orkest. Met de London Symphony Orchestra o.l.v. Paul Mann wordt het
Concerto uit 1969 opnieuw gespeeld. Op het album en dvd die verschijnen
zijn vele gasten te horen zoals Ronnie James Dio en Sam Brown.
De huidige samenstelling (2006) is Airey / Gillan / Glover / Morse /
Paice, en in deze samenstelling treden ze nog steeds op. In januari
2006 is Deep Purple begonnen aan de ca. 2 jaar durende Rapture of the deep-worldtour. Op 18 april 2006 wordt de nieuwe Ian Gillan cd/dvd Gillan's Inn uitgebracht. Op 9 juni2006 speelden ze voor de tweede keer op het Arrow Rock Festival te Lichtenvoorde. Tijdens de uitvoering van het nummer "Smoke on the Water" speelt de gitarist Neil Schon van Journey ook mee.
De grootste hit van de band is "Child in Time". Dit nummer staat in elke Tijdloze 100 in de bovenste regionen geklasseerd. Hetzelfde geldt voor "Smoke on the water".
Deep Purple zou op 27 juli 2006 een concert geven in Libanon. Het concert werd afgelast vanwege de oorlog met Israël. Op 13 november 2006 gaf Deep Purple een eenmalig concert in muziektempelNikaïa in Nice
in zuid-Frankrijk. Voorlopig is Deep Purple aan hun 3 jaar durende
Rapture Of The Deep Tour. Hierbij zijn ze in de Lotto Arena in
Antwerpen geweest. Deep Purple is in 2003 uit geroepen tot beste
live-band en trekt sindsdien overal ter wereld weer volle zalen en
stadions. Ze doen op dit moment zo'n 150 concerten per jaar en zijn
daarmee 1 van de drukste bands ter wereld. Gitarist Steve Morse(sinds
eind 1993) is een waardige opvolger van Ritchie Blackmore en heeft ook
echt nieuw leven in de band geblazen. Hij is in America ook 5 jaar lang
uitgeroepen als beste gitarist en hangt ook in "The Hall of fame". Hij
speelt ook nog steeds in zijn eigen band "The Steve Morse band" en in
de "Dixie Dreggs". Deep Purple was op 15 juli 2006 ook de afsluiter van
het Montreux Jazz Festival, die dat jaar 40 jaar bestond. Deep Purple
deed daar voor de derde keer mee. Ook vanwege hun speciale band met
Montreux door het nummer "Smoke on the water". Deep Purple heeft ook
zijn eigen monument aan de boulevard in Montreux. Volgens de laatste
berichten komt er in 2008 weer een nieuwe CD uit.
.
.
.
.
.
