Dat was een zware tocht maar het ging me goed af tot aan de picknick. Die kwam voor mij wat te laat. Waarschijnlijk door mijn eigen fout : er was gezegd van halt te houden waar de volgwagen stopte en ik ben, stom genoeg, doorgereden ! Het ging me net zo goed op die lange helling van de Rosier en we hadden net een redelijke pauze gehad om te hergroeperen. Daarna duurde het lang eer er weer een plek gevonden werd die ruim genoeg was om met de hele groep te picknicken. Toen zag ik al sterretjes !!! Zo gauw het kon heb ik dan snel iets gegeten en heb wat gerust in de auto. Deze les moet ik goed onthouden voor de volgende keer !!!
Daarna ben ik wijselijk met de volgwagen meegereden. Ik had geen zin om in het laatste stuk een flauwte te krijgen en maar goed ook. Dat was nog een lange klim naar onze eindbestemming in Desnié. Gelukkig gaat het er in Oostenrijk anders aan toe. Daar doen we meestal geen parcours maar een beklimming en is er steeds bevoorrading voorzien. Nu moesten we zelf voor onze bevoorrading zorgen. We konden die wel met de volgwagen meegeven maar dan moet je ook in de buurt blijven als je daar iets van wil eten ! Er waren nog enkelen die nog verder voorop waren geraakt en zo de hele tocht op zichzelf aangewezen waren. Deze 'klimstage' is een uitstekende voorbereiding gebleken. Wat er nu fout liep kan maar beter voorkomen worden in de bergen !!!
Ons volgend exploot is de 20 km door Brussel op 31/05. Dan gaan we met de bus in groep naar het vertrekpunt in het Jubelpark. Daar mogen de handbikers, en andere aangepaste fietsen, een kwartier voor de lopers vertrekken. Vorig jaar deed ik dat in een gekoppelde trike, 2 trikes aan mekaar vastgekoppeld. Voorin zat mijn trainingsmaatje Greet aan het stuur. Ik zat comfortabel achteraan en leverde het nodige benenwerk om in 1u20min de eindmeet te halen. Dat was vlot gegaan, al zeg ik het zelf ! Deze keer doe ik weer mee maar in mijn eentje. Ik acht mij sterk genoeg om die 20 km, in een redelijke tijd te doen. Uiteindelijk is die tijd niet het doel maar de finish.
Zondagmorgen voelde ik al gauw dat ik nog niet fris was. Na het ontbijt en de douche was mijn energie al weer op. Die namiddag stond er nog een communiefeest op onze agenda. Daar ben ik wel mee naartoe geweest maar we zijn niet lang gebleven. Ook hier had ik energie tekort, ondanks de lekkere barbecue, hapjes en drankjes.
Leven met een hersenletsel is meer belastend dan de fysieke, zichtbare handicap. De drukke gezelligheid vreet duidelijk mijn energie op en, hoe gezellig ook, lang houd ik het niet vol.
In het koor is dat net hetzelfde. Daar moet ik ook altijd goed doseren en kan ik niet meer alles meedoen en voluit gaan zoals vroeger. Het belangrijkste is dat ik er nog bij ben en nog kleine stukjes kan meedoen. Dat is al heel wat en daar ben ik blij mee !!!
Dinsdag - 12/05/2015 - De werken in onze badkamer schieten goed op. Op vrijdag kwam Wim, onze oudste, een hele dag helpen. Dan zie je het werk goed vooruit gaan !
Vorige week zijn we een douchestoel gaan kopen. Die hadden we dringend nodig. Nu gaat het douchen eens zo vlot. Marcel en de thuisverpleging zijn er heel tevreden over. Nu hebben we de rolstoel niet meer nodig bij het ochtendtoilet. Dat geeft veel meer vrije ruimte en dat is aangenamer voor iedereen.
Vrijdag ben ik nog gaan fietsen met Dominique (van Join2Bike). We waren 1,5 u onderweg : richting Holsbeek langs rustige wegen/fietspaden. De Chartreuse hebben we deze keer niet gedaan en maar goed ook want op zondag stond hij wel op het programma van de groep waar Dominique mee fietst. De trainingen van Join2Bike worden opgesplitst in verschillende groepen. Zo blijft niemand op zijn honger zitten en kan iedereen op zijn niveau meedoen. Bij de bevoorrading komen alle groepen samen en dat is altijd een gezellige bedoening !
Zaterdag hielden we het rustig. We hadden ons ingeschreven om 's avonds spaghetti te gaan eten voor een goed doel. We kwamen aan tafel terecht bij een koppel dat we al lang kennen van in de tijd dat we nog in de kookploeg van de Chiro zaten, minstens 20 jaar geleden. We komen hen af en toe wel eens tegen maar tijd voor een babbel is er dan niet altijd. Dat was dus een geslaagd etentje in goed gezelschap.
Zondagmorgen gingen we weer trainen met Join2Bike. We vertrokken van thuis uit met de fiets waardoor we wat extra kilometers en een extra helling (de Heiberg) te doen hadden. In voorbereiding op de 20 km door Brussel mag dat wel. Het viel mij op dat mijn fietsbroek weer beter past rond mijn linkerbeen. Dat evenwicht is dus weer in orde. Bij thuiskomst zei Marcel dat we 30 km gedaan hadden : een goede training dus !
Bij thuiskomst bleek Mattias op bezoek geweest te zijn. Hij weet nochtans dat we elke zondag gaan fietsen. Hij had een attentie voor Moederdag achtergelaten en een berichtje gestuurd. Dat was een leuke verrassing ! In de namiddag waren we uitgenodigd door Wim. Robbe, de jongste, reed met ons mee. Wim is een paar maanden geleden van Elsene naar Etterbeek verhuisd. Hij blijft in het Brusselse wonen omwille van zijn werk en zijn Franstalige vriendin. Ik had het nieuwe appartement nog niet gezien maar door de verhalen van de verhuis kon ik me er wel iets van voorstellen. Het is gelegen op de tweede verdieping en er is enkel een wenteltrap. Ik liet me daar niet door afschrikken en raakte toch tamelijk vlot boven met Wim, Robbe en Marcel voor en achter mij. Mijn sterke fietsbenen lieten me niet in de steek en zo kon ik eindelijk zien waar Wim en Noëlle nu wonen. Het is een zonnig appartementje met een klein terras op het zuiden. Na het kille kelderappartement in Elsene lijkt dit eerder op een vakantiebestemming. Het is een rustige buurt, dat hebben ze goed gekozen. Noëlle had flink wat lekkere hapjes klaargemaakt. Er was ook een feestmarkt aan de gang in de buurt. Na de hapjes gingen we daar een kijkje nemen en genieten van de zuiderse sfeer en een drankje in de zon.
Om vlot thuis te geraken vertrokken we liever niet te laat weer naar Leuven. We moesten nog bij Mattias langs want die had zijn iPod bij ons laten liggen. Op deze manier heb ik toch mijn 3 zonen gezien op Moederdag. Meer moest dat niet zijn !
Dinsdag - 05/05/2015 - Vandaag wordt onze Mattias 29 jaar jong ! Hij heeft weer een dipje maar ik hoop dat hij zich gauw beter voelt. We gaan hem straks even opzoeken om hem geluk te wensen.
Mijn medicatielijst wordt weer wat kleiner. Ik mag de bloeddrukverlager laten. Uit de laatste controle bleek dat ik die niet nodig heb. Nu moet die bloeddruk weer 7 dagen opgevolgd worden. Hopelijk houdt die zich goed dan blijven er nog slechts 3 over : een bloedverdunner, iets tegen epilepsie en een spierontspanner. Deze 3 zal ik wel moeten blijven nemen. De spasmen in mijn lamme arm en been gaan er met de jaren niet op verminderen naar het schijnt. De gevoeligheid voor epilepsie is eigen aan mijn hersenletsel en het risico op bloedklonters sluit ik liever uit.
Vorige zaterdag heb ik de groep revalidanten de kortste en veiligste weg kunnen wijzen naar de Buurthuis Classic in Korbeek-Lo. Het weer was zalig die voormiddag ! We schreven ons in voor de kortste afstand : 25 km en konden eraan beginnen. Wij rijden liefst in groep en wachten elkaar vaak op. Daardoor doen we er wat langer over maar is het ook gezelliger omdat iedereen kan volgen. We hebben er 4u over gedaan, met een ruime pauze bij de bevoorrading. Daar kwam nog een J2Ber langs die de 75 km aan het doen was. Hij was alleen op gang en was heel blij om ons tegen te komen. Er waren nog enkelen die 40 en zelfs 100 km deden maar die laatsten hebben we niet gezien. Het was een mooie tocht, over verharde wegen, door Korbeek-Lo, Boutersem en omstreken, meestal door velden en bossen. We hebben er weer van genoten !
Zondagmorgen kon ik voor het eerst een douche nemen in onze badkamer. Ze is nog niet helemaal af maar de douche moest uitgetest worden en ik was graag proefkonijn !
Vorige week kregen we eindelijk bericht van de sociale woningmaatschappij van Leuven. Wij staan al 3 jaar op de lijst voor een sociale kavel. Daarop zouden we een aangepaste woning kunnen bouwen met de opbrengst van de verkoop van ons huis waar we nu wonen. De prijs van de grond kon ons niet op voorhand niet meegedeeld worden want 'die stond nog niet vast'. Nu blijkt die op 285 € per vierkante meter te staan en dat kunnen we niet aan. We gaan dus gauw verder met de aanpassing van ons huis en besparen ons de rompslomp van een nieuwbouw en een verhuis. Alles bijeen is dit een opluchting voor allebei. We hebben gemerkt dat ons huis, mits nog wat aanpassingen, ruim en gerieflijk genoeg is. We blijven dus hier wonen.
Dinsdag - 28/04/2015 - Er staat een nieuw toilet in onze badkamer ! Nu moet ik niet meer telkens een trap naar beneden om naar het toilet te gaan. Dat heb ik een 3 tal weken moeten doen. Mijn kinesisten vonden dat goed : een extra oefening. Ik heb ze niet tegengesproken of er over gejammerd. Marcel deed zijn best.
Er waait een nieuwe wind door Join2Bike. Ze proberen wat meer variatie in de trainingen te brengen. Zo vertrokken we zondag niet vanuit Pellenberg maar vanuit het Fietslab in Kessel-Lo. http://fietslableuven.be/nl
Ik had bij de aankondiging van dit agendapunt gereageerd dat dat voor ons een thuismatch zou worden omdat wij hier geboren en getogen zijn. Bij aankomst werd mij vrij snel gevraagd of ik de groep revalidanten kon gidsen. Spijtig dat ze me dat niet op voorhand vroegen. Nu moest ik improviseren. Ik loodste ze over fietspaden richting Holsbeek. Als voorbereiding op Oostenrijk is de beklimming van de Chartreuse niet slecht. Nu vind ik dit op internet terug voor Mountainbikers !
Ik neem aan dat die eerder over bospaden rijden en niet op de weg zoals wij. We werden wel vlot voorbij gereden door andere fietsers. Wij doen dat aan 4 à 5 km/u. Met een gewone fiets kan je dat niet, dan moet je afstappen. Op zo'n hellingen voel ik mijn been goed werken en dat geeft mij altijd een goed gevoel. Toen we de top bereikten waren we nog maar een uur onderweg. Ik moest er dus nog een uur bij fantaseren. Improviseren ligt me duidelijk niet goed want in plaats van wat vlakkere wegen op te zoeken besloot ik om te rijden langs Linden. Niemand kloeg, ik kreeg zelfs complimenten voor de mooie rit op de top van Hoog-Linden ! Achteraf bekloeg ik het mezelf wel. Voor de rest van de dag had ik geen energie meer over. Dat zullen de anderen ook wel gemerkt hebben neem ik aan. Als afsluiter voor het weekend van Join2Bike kon dat wel tellen. De dagen ervoor mochten we met Join2Bike als 'ervaringsdeskundigen' de stand van Ottobock aanvullen op de Revabeurs in Gent. http://www.handicap.fgov.be/nl
Deze beurs wordt tweejaarlijks gehouden en richt zich op mensen met een beperking. Je vind er vele nuttige en handige hulpmiddelen voor het dagelijks leven. Vele leden van Join2Bike zijn daar in de loop van de beurs die stand mee gaan bemannen als steun voor het bestuur en om te zien of we nog mensen op de fiets konden krijgen. Wij zijn echter een plaatselijk initiatief en velen vonden dat spijtig. We hebben toch wel enkelen kunnen overtuigen dat een trike nog een haalbare manier van fietsen is ! Marcel vond het zelfs leuk om mensen aan te spreken. Hij zou nog een goede verkoper geweest zijn (in een ander leven) !
Maandag - 20/04/2015 - Na een zonovergoten weekend met uiteraard een mooie fietstocht volgt een drukke week.
Vorige donderdag was de kine met Jozefien heel interessant. Jasmine, de nieuwe collega was er ook weer bij en de uitwisseling tussen beiden vind ik altijd boeiend. Na een kwartiertje nam Jasmine het van Jozefien over. Jozefien begon dan met een andere patiënt te werken. Die had ook een verlamming maar aan de rechterkant en zijn arm en been zijn minder slap dan de mijne. Het was boeiend om dat verschil eens te zien en de uitleg erbij te krijgen. Dat geeft je meer inzicht in je toestand. Mijn arm hangt altijd heel slap naar beneden terwijl de zijne nog enige spierspanning had. Hij kon ook nog op blote voeten lopen terwijl ik dat met mijn slappe voet helemaal niet kan. Zonder die zware beugel aan mijn schoen is stappen heel moeilijk heb ik enkele maanden geleden ondervonden. Het voordeel van die beugel is daarbij ook dat die mijn magere kuit camoufleert. Met die beugel hoeft mijn kuit niet meer te werken en wordt die spier steeds magerder. Dat heeft Jozefien mij een hele tijd geleden al eens uitgelegd. Met extra ondersteuning vergroot je je mogelijkheden maar verlies je ook altijd iets.
Vorige week heb ik mijn broer en zijn gezin toch nog 3 keer gezien, dat was meer dan verwacht met hun drukke agenda. Dinsdag kwamen zij op bezoek, donderdag zijn we naar hun logeeradres gaan kijken. Zo kunnen we dit zeker aanbevelen voor wie Leuven wil bezoeken zonder midden in de stad op hotel te moeten gaan.
Het moet om een verbouwde bedrijfsruimte gaan aan de rand van de stad. Het is ingedeeld in heel wat gemeubelde appartementen die enkel voor kortere perioden verhuurd worden. De binnenkoer maakt het daar zeker heel gezellig op warme zomeravonden ! Vrijdagnamiddag kwamen ze nog afscheid nemen. Ze werden die avond verwacht bij mijn zus op de repetitie van Toeterdonk. Daar stond een generale repetitie voor een concert op het programma :
Dat zal wel weer een mooi concert geweest zijn. We kennen Toeterdonk : altijd mooie concerten !
Deze week en volgend weekend hebben we zelf een volle agenda. Marcel hoopt de badkamer verder afgewerkt te krijgen. Ik zal al heel blij zijn als er weer een toilet in staat. Nu moet ik 4/5 keer per dag naar beneden. Een extra inspanning maar ik ben al blij dat het me lukt ! Nog een paar dagen volhouden en dan zal die klus wel geklaard zijn en hoef ik die extra trappen niet meer te doen. Ik krijg de laatste tijd nogal eens de vraag of ik vermagerd ben. Mijn gezicht schijnt wat scherper te staan. Ik heb me nog eens gewogen maar ben mijn gewicht van de vorige keer vergeten. Dat moet ik beter bijhouden voortaan. Zolang ik me goed voel en snel genoeg kan fietsen is er geen probleem, zullen we maar denken.
Gisteren ben ik er achter gekomen waarom ik vorige zondag de groep niet kon bijhouden. Ook op vlakke weg moet ik me beter concentreren op mijn linkerbeen ! Als ik dat niet genoeg inzet kom ik minder snel vooruit. Dat betekent constant concentreren op de fiets !
Dinsdag - 14/04/2015 - Het mooie weer is er gekomen sedert Pasen. Nu moeten we wat schade inhalen ! Vorige week ben ik met Marcel toch nog enkele keren kunnen gaan fietsen. De zon lokte ons naar buiten ! Marcel had ook nood aan wat frisse lucht en beweging. Het slechte weer van einde maart heeft niemand deugd gedaan, denk ik dan.
Sedert zaterdag is mijn broer met gezin in België. Zij wonen in het verre Brest : le Finistère, 'het einde van de wereld' wordt dat daar genoemd. Zij gingen graag in op mijn voorstel om zondag naar het bevoorradingspunt van Join2Bike te komen. Sinds kort is dat bij taverne De Miester in Bierbeek : http://www.demiester.be/
D' Store heeft de samenwerking stopgezet en dus moesten we op zoek naar een andere plek waar we op zondagvoormiddag met een 30tal fietsers mogen samenkomen. Dat vonden we al snel bij De Miester. Die heeft een parking achter zijn zaak waar we plaats genoeg hebben om met de volgwagen even te groeperen voor een drankje en een versnapering. Mijn broer was, met vrouw en kinderen, goed op tijd ! Ze stonden als echte supporters bij de koers aan de aankomst en gingen uit hun dak toen ze mij zagen toekomen. HEERLIJK !!!
Die middag gingen we met mijn familie samen eten om mijn broer welkom te heten. Ze gaan deze week op prospectie voor de opleiding kine van hun zoon. Hij zou daar in september aan willen beginnen, dat komt al dichtbij.
De vriendin van onze oudste is ook een Franse. Zij studeert al 4 jaar in België en kan hen veel tips geven. Zij leerde onze zoon kennen op de campus van Osaka (Japan) waar ze allebei studeerden in 2011. Na de tsunami in maart werden alle Europese studenten terug geroepen. Zo kwam zij met Wim mee naar België en sindsdien wonen zij samen. Van een vliegende start gesproken ! Ze doen het goed, het is een mooi koppel.
Ik weet hoe het kwam maar ik had zondag moeite om de anderen bij te houden. Ze reden sneller dan gewoonlijk, of zouden die een speciaal ontbijt gehad hebben ? Bij het fietsen heb ik al een hele tijd last van een pijnlijke plek in de lage rugspieren. Ik ben er onlangs pas achter gekomen wat de oorzaak is. Dat ligt aan de rand van het kussen dat achter mijn rug zit. Ik plaats het nu anders maar die plek moet eerst genezen. Mijn kinesisten maken er tijd voor om dat te behandelen. Ik hoop dat het snel betert want nu is het nog vrij pijnlijk. De schokken van de putten in het wegdek bezorgen mij flink wat pijn. Nieuwe asfalt heb ik nu het liefst. Macadam is vreselijk : de naden tussen de betonplaten geven telkens schokken en daar heb ik veel last van.
Zondag reden we over een onverharde weg terug naar Pellenberg. Dat was even erg als over kasseien rijden. Parijs-Roubaix in het klein ! Gisteren kwam Dominique van Join2Bike langs om met mij wat te fietsen. Nu onze badkamer een werf is wil ik Marcel niet teveel in beslag nemen. Zij had laten weten dat zij tijd had voor mij en dat komt nu dus goed uit. We zijn toch een dik uur gaan fietsen. Ik zoek dan graag de hellingen op om mijn linkerbeen aan het werk te zetten. Op vlakke weg kan dat gewoon meedraaien maar op een helling moet ik het wel bewust aansturen anders raak ik er niet op ! Het was een gezellige tocht. Zeker voor herhaling vatbaar !!!
Maandag - 06/04/2015 - Paasmaandag, geen kine, vrije dag, hoe vrij ben je met een verlamming? De begrafenis op zaterdag was een heel mooie, positieve viering in het funerarium. Zo mag de mijne ook zijn ! Om de herinnering aan Kristel intact te houden was ik haar niet gaan groeten voor de crematie. Tijdens de uitvaart werd ook steeds herhaald dat ze zo'n positieve, vrolijke vrouw was. Er werden een reeks foto's getoond van haar, met haar familie, haar kinderen, haar zussen. Zij, steeds met een stralende lach. Ik zat er met een brede glimlach naar te kijken. Zo heb ik haar gekend en zo wil ik ook aan haar blijven denken. Ik zat er wel 10 jaar naast wat haar leeftijd betreft. 51 was ze en niet 41. Nog steeds veel te jong om al te moeten gaan uiteraard. Haar kinderen zijn nu tieners. Ik heb ze nog weten geboren worden, toen ging ik vaak bij hen langs. Gelukkig is hun vader altijd in de buurt gebleven. Kristel was niet getrouwd maar had wel co-ouderschap met de vader van haar kinderen. Ook mooi als dat kan !
In de paasvakantie is er geen conditietraining bij gebrek aan personeel. Dat is spijtig want nu Marcel hier druk bezig is met klussen in de badkamer heeft hij weinig tijd voor mij. Gelukkig is het nog geen stralend lenteweer want dan is binnen zitten helemaal zonde ! De Paasviering in de kerk van Blauwput was stemmig. Het valt wel op dat de mensen minder vasthouden aan tradities : er was veel minder volk. Die trend is al jaren aan de gang. 30 jaar geleden zongen wij voor een bomvolle kerk, nu was ze nog niet halfvol. Dat was met ons concert gelukkig veel beter !!!
Het mooie weer is in aantocht, tegen het einde van de week zouden we 20° C halen en het blijft droog. Ik probeer nog een fietsmaatje op te snorren voor zolang Marcel het nog zo druk heeft. In de groep van Join2Bike signaleerde laatst iemand dat zij dat wel zag zitten. Die ga ik eens contacteren voor de volgende dagen en weken. Dat kan nog leuk worden !
Dinsdag - 31/03/2015 - 'Maart roert zijn staart' : deze weerspreuk klopt dit jaar helemaal : wind, regen, geen weer om een hond door te jagen of te fietsen !!! Geen fietstraining op zondag en deze hele week dreigt het fietsen ook in het water te vallen. De conditietraining zal deze namiddag weer een goed alternatief zijn. Dat komt deze week toevallig goed uit, zo heeft Marcel de handen vrij voor andere dingen. Er waren hier nog wat klussen in huis en daar is hij nu volop aan begonnen.
Volgens de buienradar wordt het beter na Pasen. Daar reken ik dus op...
Vorige vrijdag mocht Join2Bike de trofee van 'tofste sportclub van Leuven' in ontvangst nemen. Dat is een nieuwe erkenning en dat onze club die als eerste krijgt was heel tof ! https://www.facebook.com/pages/Join2Bike/177809759054534
We mochten onze club zelf nomineren. Blijkbaar hebben wij een grote, actieve achterban waardoor we ook ineens de eerste winnaar zijn. Eens zien hoe vaak we die nog kunnen halen !!!
Deze morgen kreeg ik heel droevig nieuws van de wereldwinkel. De medewerkster, met wie ik destijds de boekhouding heb opgestart, is overleden. Ze stierf aan leverkanker en haar uitvaart gaat door op zaterdag. Ik had recent vernomen dat ze al palliatief verzorgd werd. Vrijdag heb ik die dienst nog gebeld om te informeren naar de bezoekregeling. Daar kreeg ik te horen dat alleen de naaste familie nog op bezoek kon komen en dat ik met hen contact moest opnemen. Daarop vroeg ik om alvast mijn groeten aan haar over te maken. Zaterdag vernam ik dat ze nog hooguit een week/maand te leven had. Zondag is ze al gestorven. Ze was nog maar 40 jaar en had 3 jonge kinderen. 2 jaar geleden heb ik haar nog gesproken. Toen vertelde ze me dat ze borstkanker had gehad maar dat had ze overwonnen. Ze zag er toen goed uit maar dat heeft blijkbaar niet lang meer geduurd. Dit raakt mij nogal. Voor hetzelfde geld was zij 4 jaar geleden naar mijn begrafenis geweest. Ik heb meer geluk gehad. Het lot...
Eind volgende week komt mijn broer, met zijn gezin, op bezoek. Dat hadden ze tussen Kerst en Nieuwjaar willen doen maar dat is toen niet kunnen doorgaan. Deze keer komen ze niet alleen op familiebezoek maar gaan ze ook prospectie voor de hogere opleiding van hun zoon. Die zou graag kine komen studeren in België. Hij heeft de dubbele nationaliteit, waardoor dat ook mogelijk is. Hij is echter louter Franstalig en zal zijn studies dus ook in het Frans komen doen. We hopen dat dat lukt, misschien krijgen we hem dan eens wat vaker te zien. Hoewel, op kot gaan in het buitenland, is op zich al een avontuur. Hij zal weinig tijd hebben voor zijn familie, denk ik.
Bij zo'n activiteiten moet ik mijn energie goed doseren : veel rusten voor en na. Voor zaterdagmorgen had ik me verontschuldigd bij de spelotheek. Niet dat dat zoveel inspanning vraagt maar het rumoer van spelende kinderen en het gepraat van de volwassenen daarbij maakt het toch wel vrij vermoeiend. Dat valt mij telkens weer op na zo'n permanentiebeurt. Je zit dan 2 volle uren in het rumoer, terwijl het thuis altijd zo rustig en stil is en dat vraagt veel energie. Voor het concert heb ik dus extra gerust. Ik ben ook pas een uur later dan de anderen mee gaan inzingen. Tijdens de pauze kon ik dan even, met de voeten omhoog, gaan rusten in een relaxzetel in de sacristie. Ik hoorde van de anderen dat het bij het inzingen niet erg vlot gegaan was. Daardoor was iedereen blijkbaar op zijn 'qui-vive' want er waren geen grote flaters op die eerste voorstelling. Het publiek was zeer aandachtig en enthousiast. We mogen weer spreken van een succes !
Ook op zondagnamiddag hadden we succes. De sfeer is dan anders door het daglicht maar de muziek kwam goed over en ook deze keer verliep alles vlotjes. De opkomst van het publiek was behoorlijk goed. Er waren dat weekend nog tal van andere activiteiten in het Leuvense en dat merk je dan wel. De kerk was telkens niet volzet maar toch behoorlijk gevuld. Na een concert is er altijd een receptie. Deze keer ging dat in de kerk zelf door omdat de parochiezaal niet vrij was. Dat maakte het geheel nog gemoedelijker. Velen bleven gewoon wat napraten in de kerk, er was drank voorzien door het koor. Lang kon ik het wel niet meer volhouden en we gingen vrij vroeg weer naar huis.
De vermoeidheid van de laatste dagen laat zich nog voelen. Ik slaap niet zo best de laatste tijd. Ik doe het nu overdag ook wat rustig aan. Gisteren was het droog weer en dan wenkt mijn fiets ons naar buiten. We zijn toch nog een ruim uur gaan rondrijden in Linden. Vandaag is er straks weer conditietraining, dan zal ik volgende nacht wel kunnen slapen. Ik probeer me daar niet teveel zorgen om te maken. Af en toe slaap ik wel eens door en dan is dat weer vergeten. Ondertussen komt de zomer weer in zicht. Plannen worden gemaakt we kijken weer uit naar onze fietsvakanties met Join2Bike in juli en met onze vrienden in augustus. Voor het zover is bereid ik me ook weer voor op de 20 km door Brussel op 31/05. Daarom kiezen we voor onze fietstochtjes steeds de omringende heuvels op in voorbereiding op de tunnels van de Brusselse Ring en de bergen in Oostenrijk. Mijn linkerbeen moet gauw weer krachtig genoeg zijn om dat zelfstandig te doen.
Ongelooflijk die bevrijding op de fiets ! Als ik stap voel ik steeds de zwaarte van mijn verlamde arm en been. Op de fiets voel ik daar niks van. Mijn linkerbeen trapt goed mee, al moet ik me daar wel op concentreren om mijn rechterbeen niet te overbelasten. Dat gaat echter steeds beter zodat het bijna lijkt alsof er niks mis is als ik fiets.
Dinsdag - 17/03/2015 - De aanloop naar de concerten van Canzonetta verloopt alles behalve rustig. Afgelopen weekend was goed gevuld. Zaterdagavond was er het concert van Adamo in Hasselt. Prachtig !!! Hij zong 2 volle uren, zonder pauze, en begeesterde de hele zaal. Er waren slechts enkele lege plaatsen over. Er was weinig jeugd te zien maar iedereen was laaiend enthousiast en zong goed mee. http://www.sherpa.be/nlBE/Muziek/Chanson/Salvatore-Adamo/
We hebben er van genoten. Voor de verjaardag van Marcel mocht dat wel. Hij wordt donderdag pas 57 maar we vonden dit een ideale gelegenheid om dat te vieren met een concert. De organisatie was vlekkeloos. De voorzieningen voor rolstoelgebruikers waren perfect. We kregen plaatsen toegewezen aan de voet van de tribune op een redelijke afstand van het podium. Daar hadden we prima zicht en het geluidsvolume was perfect : geen fluitende oren achteraf ! Hij zong zowel oude als nieuwe liedjes in het Frans en het Nederlands. Na 2 uren dachten we dat hij zou gaan afronden maar er kwam nog een extra nummer en nog een tweede ook. Uiteindelijk zijn we doorgegaan voor hij uitgezongen was om niet in de massa verzeild te raken bij het verlaten van de zaal. Toen was het al 22u30 ! Het is nog ruim 40 minuten rijden naar Leuven.
Zondagmorgen zong Canzonetta de mis om 10u. Uitslapen was er dus niet bij deze keer. Ik moest om 09u al in de kerk zijn en de voetpaden worden net nu vernieuwd in de Kerkstraat. Niet eenvoudig om er te geraken dus. Het was een mooie woorddienst. Blauwput moet zijn pastoor delen met de omliggende parochies daarom is er niet elke zondag een eucharistieviering. Onze vorige pastoor heeft dit goed voorbereid door voor zijn pensionering al leken te betrekken in de liturgie. Daardoor is er een grotere pastorale ploeg dan vroeger. Deze groep heeft een vorming gehad om woorddiensten te doen. Zo blijft het parochiaal leven overeind zonder eigen pastoor. Dat werkt blijkbaar goed want de vieringen in Blauwput gaan gewoon door.
Er was deze keer een verre bezoeker (uit Essen, bij de grens met Nederland) overgekomen. Die man volgt al een tijdje deze blog en wou het koor wel eens horen en had me via mail gevraagd wanneer wij nog eens een mis zongen. Zo kwam het dat hij zondag naar Blauwput kwam. Na de viering kwam hij kennis maken en zijn we samen iets gaan drinken. We hadden een gezellige middag en toen het tijd was om zijn trein terug naar Essen te halen, beloofden we op tegenbezoek te gaan. Hij woont in de buurt van de Kalmthoutse Heide :
Daar kunnen we dan eens gaan wandelen in de zomer. Weer iets om naar uit te kijken !
Ondertussen is het hier volop lente : mooi en zacht weer. Nu ik de trike weer in huis heb kunnen we weer gaan fietsen ipv naar de conditietraining te gaan. Zo slaan we 2 vliegen in 1 klap : bewegen, in de zon. Dat gaat deugd doen. Vanaf april vliegen we er weer in met het fietsen want het zal snel eind mei zijn. Dan moet mijn linkerbeen op volle kracht zijn voor de 20 km door Brussel...
Dinsdag - 10/03/2015 - De lente is vroeg dit jaar ! Zondag was er weer fietstraining met Join2Bike onder een stralende zon. Ik had geen warme broek meer nodig deze keer. Nu ondervond ik dat mijn linker broekspijp altijd omhoog schuift. Alsof mijn linkerbeen wat vermagerd is. Na de training konden we dan toch de trike mee naar huis nemen : http://www.hasefietsen.nl/fietsen/product_hase-klimax-2k
Nu kunnen we weer fietsen op droge dagen. Dat zal nodig zijn om aan dat magere been wat spieren bij te kweken tegen 31/05. Ik wil de 20 km door Brussel weer in een mooie tijd rijden, als het even kan. Dat kan nog moeilijk worden met de aanpassing van onze badkamer over enkele weken. Ik hoop dat dat een beetje vlot verloopt (mijn kaars zal ook daarvoor branden de volgende dagen en weken).
Vorige week heb ik Jozefien 2 maal gezien : op maandag verving ze Lisa, die op Bobathcursus was, en op donderdag kon ik weer gewoon bij haar voor mijn vaste kinebeurt bij haar. Zij was ook net terug van een opleiding en wou weer iets nieuws proberen. Bij de stimulatie van mijn voet merkte ze op dat nu niet alleen mijn tenen reageerden maar de hele voorvoet. Haar enthousiasme hierover gaf me een opkikker van formaat.
Ik krijg de laatste tijd wel meer complimentjes dat ik er goed uitzie en weer meer mijn oude zelf wordt. Ook dat is heel leuk om te horen ! Ik ga dus nog altijd vooruit en daar doe ik het toch al 4 jaar voor. Het geeft me weer moed en zin om door te gaan. Op deze manier ga ik mijn revalidatie 10jarenplan wel kunnen afwerken.
Hij is een Nederlandse zanger die in Vlaanderen rondtoert met pianist en radiomaker Jan Hautekiet. Ze hebben ons aangenaam verrast ! Ik ken Rick De Leeuw alleen van op tv, waar hij al eens te gast is in praatprogramma's. Zijn liedjes kende ik niet. Zijn stem is niet super maar zijn persoonlijkheid sprankelt en hij komt verrassend fris over. Het pianospel van Jan Hautekiet was super. We hadden een leuke avond en zijn zelfs voor het tweede deel gebleven (wat niet mijn gewoonte is). Meestal houd ik het maar vol tot aan de pauze. De sfeer zat goed en dus bleven we tot het einde.
Gisteren was Lisa weer op post. Ze was vol lof over de cursus. Heel leuk dat jeugdig enthousiasme ! De nieuwe kinesisten zijn iets jonger dan mijn jongste zoon. Zo blijf ik toch in contact met de 'jeugd van tegenwoordig'. Hun inzet en toewijding is hartverwarmend.
Volgende zaterdag concerteert Adamo in Hasselt. Ik hoop dat ik dat ook kan uitzitten. We hebben plaatsen voor rolstoelgebruikers gereserveerd. Die zijn wat ruimer en we hopen met goed zicht op het podium. Dan zit ik toch al goed (die armleuningen maken een heel verschil !) We horen hem graag zingen. Zijn muziek staat op mijn IPad en zijn cd gaat al jaren mee op vakantie. We kijken er echt naar uit !
Dinsdag - 03/03/2015 - Het weekend was weer druk bezet. De training met Join2Bike had ik al afgezegd omwille van een extra repetitie met het koor op zondagnamiddag. Uiteindelijk werd die training afgelast, ik heb dus niets gemist. Felle rukwinden maken fietsen in groep gevaarlijk. Daardoor moet ik een week langer wachten op mijn trike. Die huren we weer vanaf deze maand tot aan het eind van de zomer.
Binnen 3 weken moet Canzonetta klaar zijn voor de concerten op 21 en 22/03. Dat is niet lang meer en er is nog werk aan ! Nu komt het er op aan, om liefst dagelijks, wat partituren door te nemen zodat de noten en de tekst blijven hangen en niet meer verrassen. Laat ons hopen dat de winter zich niet meer laat voelen. Bij concerten in de winter merk je al eens aan de opkomst dat er sneeuw ligt. Dan haken mensen af en hebben we minder publiek. Het publiek van Canzonetta is heel trouw en groeide aan naarmate het koor groeide. In 1984 zijn we gestart met 7 pioniers, als voorzingkoor in de mis van 11u. We heetten toen 'Ter elfder ure' en zongen 3stemmig. Na 5 jaar waren we al met 20 en we zijn langzaam blijven groeien. Voor onze 10de verjaardag brachten we voor het eerst een volledig profaan concert (niet-religieuze muziek). Nu zijn we met een 45tal. Mijn zus, de dirigente, blijft ons boeien met gevarieerde muziek uit alle tijden en vele culturen.
Vorige week heb ik mijn 3 vaste kinesisten moeten missen. Ze volgden bijscholing. Gelukkig kon de kinepraktijk toch 2 van de 4 beurten opvangen. Zo kon ik donderdag nog eens met Annemie werken, zij verving Jozefien. Anouk verving Lisa op maandag, dat was een prettig weerzien ! Ze vond dat mijn arm erop vooruit gegaan was. Met de conditietraining en de repetities erbij heb ik toch niet al te veel stil gezeten. Jozefien kwam gisteren langs in de plaats van Lisa. Nu mijn schoenen in orde zijn, kunnen we weer verder werken aan houding en stappen. Ze zijn nu al wat ingelopen en dat merk ik, het gaat weer beter !
Dinsdag - 24/02/2015 - Ik was niet helemaal tevreden over mijn nieuwe schoenen. De hakken waren nog een cm hoger en dat viel op want ik kreeg er meermaals opmerkingen over. De zolen waren ook weer vlak, doorlopend, zoals bij mijn vorige schoenen. Ik had daar bij de bestelling nochtans over gesproken dat ik liever een vrije hak heb maar dat waren ze blijkbaar vergeten. Ik had gisteren al een afspraak om dit te bespreken. We namen mijn eerste paar schoenen mee als voorbeeld (die hebben we bewaard als reserve en daar was ik heel tevreden over). Mijn argument dat Marcel wat klein uitvalt naast mij maakte niet veel indruk maar toen ik zei dat mijn knie nog maar juist onder de tafel door kan als ik in de rolstoel zit werd duidelijk dat het een probleem was en dat er iets aan gedaan moest worden. Ze konden er zelfs direct aan beginnen. Met mijn oude schoenen weer aan konden we al snel weer naar huis en in de namiddag waren ze al klaar.
Het was wel niet simpel om zonder beugel te stappen. Dat vroeg veel concentratie : nu weet ik des te beter waar die beugel goed voor is en waarom die schoenen zo stevig moeten zijn. Mijn oude schoenen zijn veel soepeler, na een jaar gebruik, en opvallend lichter. Die beugel kan gemakkelijk bijna een kilogram wegen.
Deze en volgende week moet ik Lisa en Jorien missen. Zij volgen 2 weken een bobathcursus, dit is een specialisatiecursus voor kinesisten gericht op neurologie.
Na die cursus zijn ze heel wat wijzer wat neurologische aandoeningen betreft. Gisteren zou Jozefien Lisa vervangen maar plots belde Anouk dat zij die vervanging kon doen, als ik dat wou. Dat nam ik uiteraard graag aan en een uurtje later was ze er al. Omdat ik zonder beugel niet goed kon stappen, werkten we met mijn arm en hand. Ze stelde vast dat ik weer vooruit gegaan was en dat deed mij natuurlijk veel plezier !
Goed dat het zondagmorgen droog was. Daardoor konden we gaan fietsen. Vanaf volgende week huren we de trike weer van Join2Bike zodat ik me kan beginnen voorbereiden op de 20 km door Brussel. Vanaf maart vlieg ik er in !
Straks is er dan conditietraining. Dat is ook 2 uur volop bewegen. Als je noodgedwongen veel stil zit, is dat heel welkom. Dat komt goed uit nu ik deze week minder kine zal hebben. Ik kijk al uit naar de terugkeer van Lisa en Jorien. Ze zullen scherp staan en dat ga ik merken !
Dinsdag - 17/02/2015 - Mijn nieuwe schoenen beginnen te wennen. Lisa, mijn kinesiste die op maandag komt, vind dat ik er goed mee stap. Het steunen op de linkervoet is nog even goed als met de oude schoenen. Daar ben ik heel blij om : het was even wennen aan rechte zolen. De oude waren serieus afgesleten aan de binnenkant. Ik voel het verschil heel goed ! Het leek alsof ik de riem rond mijn enkel te hard had aangetrokken maar die losser doen hielp niet. Nu ben ik die nieuwe zolen al wat gewoon en stoort de stand van mijn voet mij niet meer. Straks ga ik weer naar de conditietraining. Dan ga ik voelen wat ze waard zijn !
Zaterdag werd de verjaardag van mijn schoonbroer gevierd. Hij is 60 geworden en zijn kinderen organiseerden het feestje. Hij is lid van de fanfare Toeterdonk in Tildonk : http://yvesfrederic.wix.com/toeterdonk
Uiteraard werd er getoeterd !!! Ze spelen graag en goed en het is altijd prettig om ze bezig te zien.
Die avond, op Valentijn, kregen we bericht van onze tweede zoon : hij heeft zijn vriendin ten huwelijk gevraagd en ze heeft ja gezegd. Wij zijn daar heel blij om. Ze hebben elkaar ontmoet onder moeilijke omstandigheden. Die hebben ze overwonnen en willen dat blijkbaar bezegelen met een huwelijk. 2015 wordt een feestjaar. Ze zouden dit voorjaar nog willen trouwen. Dat wil zeggen dat we dringend een en ander moeten gaan regelen. Marcel ziet het al helemaal zitten. Dat Mattias de eerste is van onze zonen om deze stap te zetten verwonderd ons niet, hij is altijd een rappe geweest. Zijn broers hebben al veel langer verkering maar geen haast. Volgende zaterdag ontmoeten we haar ouders. Dat wordt een eerste kennismaking voor mij. Ik kijk er naar uit. Haar moeder komt uit Chili, haar vader is Belg, zij is hier opgegroeid, dus een Vlaams meisje eigenlijk. Zo wordt ons gezin nog wat internationaler (de vriendin van de oudste heeft een Japanse moeder en haar vader komt uit Frankrijk). Onze aanstaande schoondochter is even open en spontaan als Mattias, wij vinden dat ze goed bij elkaar passen en wensen hen alle geluk toe.
Met de voorbereidende trainingen voor de 20 km door Brussel en de aanpassing van onze badkamer vanaf maart krijgen we het behoorlijk druk. We hebben met Join2Bike afgesproken dat we de trike weer willen huren in het voorjaar en de zomer. Het is toch nog even wachten op nieuws van een nieuwe trike en ik moet getraind zijn tegen 31/05. Join2Bike is een goede back-up wat materiaal betreft !
Dinsdag - 10/02/2015 - Er zit weer evolutie in mijn linkervoet ! De laatste weken stimuleer ik die hiel vrij stevig voor ik mijn schoenen aantrek. Ik klop er stevig op met mijn vlakke hand tot hij tintelt en nu, sedert gisteravond, voel ik die hiel ook als ik op die voet steun !!! Daarvoor leek het alsof ik geen hiel had en ik op mijn tenen liep.
Ik begon al te denken dat het weinig uithaalde. Jozefien was er ook niet zeker van. Nu kan ik haar donderdag het goede nieuws brengen. Het zal dus niet aan de nieuwe schoenen liggen dat ik beter ga stappen. Gisteren zag Lisa, de jongste van mijn 3 kinesisten, onmiddellijk dat ik beter steunde op mijn linkervoet. Of zou dat een gevolg zijn van de fietstraining van zondagmorgen ?
Na 3 weken winterweer konden we eindelijk weer de fiets op : een feest ! Het gevoel van vrijheid (verlost van de zwaarte van de verlamming) is fantastisch. Er was dan ook geen houden aan mijn enthousiasme en ik reed zo vaak mogelijk op kop. Volgens de eerste snelheidsmeter langs de weg haalde ik wel 17 km/uur !
Sedert vorige week moet ik Anouk missen. Zij start haar eigen praktijk op. Ze heeft een huis gebouwd en hoopte na haar bevalling nog een tijd verder te kunnen meewerken in de praktijk in Wilsele, maar hier stopt het dus. Misschien zie ik haar af en toe nog eens. Ze zou nog inspringen voor vervanging van collega's met vakantie of in opleiding. Jorien vervangt haar nu op vrijdag. Zij heeft wel interesse om zich verder te bekwamen in de revalidatie van hand en arm zoals Anouk en daar ben ik heel blij om. Ik zag mijn hoop op een min of meer functionele hand al in rook opgaan. Het komt Jorien beter uit om op vrijdag aan huis te komen, dat bespaart ons nog een trip naar de praktijk in Wilsele en daar zijn we niet rouwig om.
Morgen nieuwe schoenen ! Na 14 maanden zijn de oude echt aan vervanging toe. Ze steunen minder goed en mijn lamme voet heeft dat echt wel nodig. Ik liep vroeger jarenlang met dezelfde schoenen, tot ze letterlijk op waren. Nu is die vervanging na een jaar echt geen luxe. Een slappe, lamme voet heeft dat gewoon nodig. Ik kijk er weer naar uit. Ik ben nu wel blij dat die evolutie in mijn linkervoet net voor de nieuwe schoenen gekomen is. Er zal de volgende dagen niet veel van te zien zijn omdat ik nog moet wennen aan het stappen met het nieuwe paar. Dat was met de vorige ook zo. Dat duurt toch al gauw een week eer het went, vooral met die lamme voet.
Mijn medicatie is ook weer aangepast. Ik neem nog maar 4 soorten pillen : een bloedverdunner, iets tegen hoge bloeddruk, iets tegen epilepsie en een spierontspanner. De antidepressiva zijn afgebouwd en ik voel me er goed bij. Pijnstillers heb ik maar zelden nodig. Ik voel me vrij goed de laatste tijd.
Vorige week heb ik mij weer ingeschreven voor de 20 km door Brussel. Dat gaat door op 31/05. Vanaf maart moet er dus weer intensiever gefietst worden. Dan huur ik de trike weer bij Join2Bike. Ik ga dan weer samen met Louis op pad. Hij is de nestor van onze groep en woont in Pellenberg. Hij kent de omgeving als zijn broekzak en het is heel aangenaam om met hem door de velden te rijden. Nu Marcel elke week een vrije dag heeft zal het ook gemakkelijker te plannen vallen. Nu nog hopen dat het voorjaar vrij droog is zodat we veel kunnen gaan fietsen.
Ondertussen probeer ik thuis ook nog wat meer te zingen. Het concert van Canzonetta komt heel dichtbij en de altpartij blijft niet zo gemakkelijk in mijn geheugen hangen als de sopraanpartij van vroeger. Hoe meer ik dat herhaal hoe beter. Mijn stem is nog niet zo krachtig als vroeger maar een valse noot valt altijd op en dat mag niet ! Voor wie de affiche nog eens wil bekijken :
Dinsdag - 03/02/2015 - Het weekend was druk en interessant : we kwamen te weten dat bouwen op een sociale kavel binnen onze mogelijkheden valt. De huizenjacht is voorlopig afgeblazen.
Zondag viel voor de derde zondag op rij de fietstraining met Join2Bike weg door het winterweer. Vermits ik deze keer geen kooractiviteit had, heb ik mijn hometrainer nog eens laten draaien. Dat is altijd nog beter dan niks doen.
Gisteren mocht ik dan nieuwe schoenen gaan passen. Het zijn weer grijze zoals mijn eerste paar orthopedische schoenen van 2 jaar geleden. Nu met 4 Velcro sluitingen i.p.v. 3. Ik besprak met de orthesist het probleem van instabiliteit. Jozefien bleef vorige donderdag van mening dat het aan het steunriempje lag. Maar de orthesist beweert echter dat de zool mijn linkerschoen gewoon teveel afgesleten is waardoor die voet scheef gaat staan. Het steunriempje verlagen zou niet het gewenste effect hebben zegt hij. Hij raadt mij aan om in de zomer eens langs te komen om dat te laten corrigeren indien nodig. Nu ik in de conditietraining zoveel stap zien die schoenen inderdaad veel meer af. Weer iets om op te letten ! Ik was dit jaar ook wat laat om de nieuwe te bestellen. De vorige heb ik al van december 2013. Volgende week woensdag mag ik mijn oude schoenen binnen brengen om de beugel te laten overplaatsen op de nieuwe schoenen. Dan heb ik enkele dagen tijd om ze wat in te lopen voor de volgende conditietraining op dinsdag. Dat betekent weer enkele dagen pijnlijke enkels want de nieuwe schoenen komen iets hoger dan de vorige. De beugel wordt dan ook bij geregeld en dat is ook weer even wennen om er vlot mee te stappen merkte ik vorig jaar al.
Vandaag komen mijn 2 maatjes van Pellenberg weer naar de conditietraining. Ze hebben allebei een operatie ondergaan in december. Dat wordt een blij weerzien !
Van het koor kregen we een oproep om geen repetities meer over te slaan in de aanloop naar de concerten van maart. Ik zal me thuis ook wat meer met die partituren gaan bezig houden. Ik heb ze opgeslagen op mijn laptop, dan kan ik ze beluisteren en inoefenen als voorbereiding op de repetities. Morgen begin ik eraan want het is nodig ! Het is ook altijd leuker als je de partituren beter kent. Nu ik met de alten meezing is het ook wat moeilijker dan indertijd met de sopranen. Alten begeleiden de melodie van de sopranen meestal en dat is moeilijker maar ook interessanter. Het vraagt wel meer inzet maar voor een hobby van 30 jaar mag dat. Ik zou het koor niet meer kunnen missen. Dat is een groot deel van mijn vorig leven (toen ik nog alles kon en de wereld nog aan mijn voeten lag). Het doet zo'n deugd dat ik nog kan zingen, zelfs zoveel tonen lager ! Met mijn werk heb ik die band veel minder. Daar koos ik niet voor in 2001 toen de Zwitsers Sabena failliet lieten gaan waardoor mijn man zonder werk viel. Ik heb het 10 jaar met hart en ziel gedaan en ben blij met de leuke collega's die ik daar heb leren kennen. Mijn korte carrière was een succes : van administratieve kracht tot assistent hoofdboekhouder in een paar jaar tijd !!!
Het feit dat mijn diploma nog iets waard was na 10 jaar onder het stof gelegen te hebben, was ook leuk uiteraard. Ik had het al kunnen gebruiken bij de opstart van de wereldwinkel van Kessel-Lo.
Daarvoor leerde ik met de computer werken en dat kwam goed van pas om professioneel aan de slag te gaan. Tijdens mijn studies stond de informatica nog in de kinderschoenen en kregen we daar alleen theorie lessen over. De praktijk op pc leerde ik onder begeleiding van Oxfam Wereldwinkels. Dankzij deze stap vond ik heel vlot werk om ons gezinsinkomen te verzekeren. Dat was een hele aanpassing voor de kinderen. Zij waren gewoon dat moeder meestal beschikbaar was en nu was dat ineens niet meer zo. Het wende wel vrij vlot en Marcel vond vrij snel ander werk. Dankzij mijn inkomen kon hij werk aannemen zonder ploegendienst. Bij Sabena was hij enige kostwinner en deed hij dat wel zodat ik huisvrouw kon zijn en voor de kinderen kon zorgen. Onze 3 zonen hebben daaruit geleerd dat je met minder speelgoed en luxe ook een leuk leven kan leiden en dat weten ze te waarderen.
Woensdag - 28/01/2015 - Ik ben gisteren nog eens bij pedicure langs geweest. Nu de conditietraining weer wekelijks doorgaat was dat nodig.
Ik heb de laatste dagen veel last van de vrieskou. Zelfs zonder buiten te komen voel ik dat het vriest : mijn heup en mijn knie leiden een eigen leven en zijn heel onbetrouwbaar. Heel lastig !!!
Zondag zong ik met het koor de mis van 10u in Blauwput. De fietstraining van Join2Bike was voor de tweede zondag op rij afgelast omwille van het winterweer : zaterdagmorgen lag er een laagje sneeuw in Leuven en dan is fietsen in groep heel riskant. Ik heb dus weerom niets gemist. Volgend weekend ziet er ook niet veelbelovend uit !
Maandag kreeg ik bericht van de orthopedische werkplaats. Mijn nieuwe schoenen kunnen gepast worden. Volgende maandag zal dat gebeuren. Ik ga een lijstje maken van wat er allemaal mis was aan de vorige : doorlopende zool (liever een hak dan voel ik niet iedere oneffenheid van de ondergrond), lagere steunriem rond de enkel (nu zit die 3 cm te hoog en is daardoor niet erg nuttig, de lagere steun zou een merkbaar verschil kunnen geven bij het stappen), gelijke hakhoogte (nu zit er een cm verschil tussen rechts en links, dat vergemakkelijkt het stappen maar zet mijn linkerbeen buiten spel bij het staan en verstoort mijn evenwicht). Ik ben al benieuwd naar het effect op mijn stappen ! Dat kan nog veel beter, vind ik. Ik observeer de werking van mijn benen en voeten veel de laatste weken en voel merkbaar het verschil tussen rechts en links. Door het verschil in hakhoogte wordt mijn linkerbeen te weinig belast waardoor het minder actief is. Dat kan de bedoeling niet zijn.
Daar zal ik het morgen met Jozefien nog eens over hebben. Zij heeft mee vastgesteld dat dat steunriempje rond mijn enkel te hoog zit. Als dat wat lager zit kan mijn enkel niet meer doorbuigen en zal ik correcter kunnen steunen op mijn voet. Dat ga ik zeker voelen want nu loop ik al 4 jaar met een doorgezakte enkel. Ik merk nu ook wat het effect daarvan is na de conditietraining van gisteren (het doet wat pijn). Hopelijk heeft de orthesist geen tegenargument want goed stappen is toch wel heel belangrijk en als mijn enkel nu al protesteert wat gaat dat dan geven op lange termijn ? Ik gebruik de rolstoel liefst zo weinig mogelijk en hoop dat nog heel lang vol te houden. Stil blijven zitten gaat me niet zo goed af, ondanks mijn rustige natuur.
Ondertussen kijken we verder uit naar een andere woning. In een bel-etage blijven wonen met mijn beperking is niet wenselijk. Het lijkt op zoeken naar een speld in een berg hooi. Gelijkvloerse woningen met een garage zijn schaars in het Leuvense. We zijn aan Kessel-Lo gebonden omwille van ons sociaal kader.
De vele vrienden en kennissen die ons de afgelopen 4 jaar bijstaan wonen hier in de buurt. Het heeft dus weinig zin om 10 km verder te gaan wonen, het moet minstens op fietsafstand van Blauwput (Kessel-Lo) zijn. Dat verkleint het aanbod enorm. Regelmatig kijk ik op Zimmo.be wat er te koop aangeboden wordt. Daar krijg je een overzicht van het aanbod van alle immokantoren. Daar zal vroeg of laat wel iets te vinden zijn dat geschikt is. We hebben ook niet zoveel tijd om daarmee bezig te zijn. Daarnaast gaat ons leven ook gewoon door : huishouden, kine, hulp aan familie. We doen wat we kunnen maar moeten zorgen dat het haalbaar blijft.
Dinsdag - 20/01/2015 - Het jaartal begint al te wennen : van de eerste keer juist !
Vorige week heb ik maar 2 kinebeurten gehad, op maandag en woensdag (Jozefien had een opleiding op donderdag en Anouk meldde zich ziek op vrijdag). Veel inspanning heb ik niet moeten leveren dus. Het etentje met de groep van de conditietraining op dinsdagavond was zeer geslaagd, we waren met een 20tal. Zo konden we eens rustig bijpraten na onze winterstop. Dan kunnen we er vanavond weer tegenaan in de eerste training van het nieuwe jaar !
Zondag werd de fietstraining afgelast omwille van aangekondigd winterweer. Voor één keer vond ik dat niet erg omdat in de namiddag een extra repetitie met Canzonetta op mijn agenda stond. De concerten van 21 en 22 maart komen dichtbij. Wat extra oefenen is dan nodig. Het leuke daarvan is dat we dan alleen met het concertprogramma bezig zijn (het thema is 'Water'). Op de nieuwe website wordt het al aangekondigd :
De voorbereiding voor de mis die we volgende zondag zingen laten we dan voor de gewone repetitie op woensdag. Daardoor zal ik 2 fietstrainingen na elkaar moeten missen. Goed dat er straks de conditietraining is, zo kom ik toch wat aan bewegen zonder rolstoel toe. Ik begin me heel beperkt te voelen door het binnen zitten. Zonder het koor en de Spelotheek zou ik afgelopen weekend non stop thuis gebleven zijn. Marcel was met de zonen gaan helpen verhuizen. Team Nolmans ‘the next generation’ in actie. De oudste verhuist van Elsene naar Etterbeek en kon hulp gebruiken. Gelukkig woont die op een appartement, zo konden ze de klus klaren in 1 dag. De volgende dag ging Marcel nog wat helpen met opruimen en de laatste klusjes. In de namiddag kon hij zich dan wat ontspannen. Als ik ga repeteren, heeft hij even de handen vrij. In het koor wordt er goed voor mij gezorgd, daar is hij heel gerust in ! Dat zorgzame heeft hij van zijn ouders. Ik heb het getroffen met mijn schoonfamilie !!!
Vanavond zal ik wel voelen wat het effect is van 4 weken zonder conditietraining. Ik zal weer snel buiten adem zijn denk ik. Deze morgen was ik weer veel te vroeg wakker (04.00 uur) ! Dat zal ik volgende nacht moeten inhalen. Ik hoop dan nog eens door te slapen tot mijn wekker afloopt. De laatste tijd ben ik dikwijls veel te vroeg wakker en dat laat zich voelen. Het lukt mij niet om overdag een dutje te doen. Ik rust wel wat op de middag maar echt slapen lukt me niet. We zullen zien wat het geeft de volgende nachten !
Dinsdag - 13/01/2015 - Het nieuwe jaar trekt zich op gang : etentjes, wenskaarten à volonté. Het intikken van het jaartal moet nog wennen, 2014 zit nog in mijn vingers. Goede voornemens : verdergaan op de goede weg en blijven zingen, fietsen en schrijven !
We zijn weer op huizenjacht gegaan vorige week. Ik wil nog steeds graag verhuizen. In onze beletage zit ik altijd hoog en droog maar als de zon schijnt, is dat minder leuk. Dan wil ik ook graag buiten in de zon gaan zitten en nu is dat nog moeilijk met die trappen. We zijn dus een paar huizen gaan bekijken maar ze waren te groot en/of te duur. Dat wordt moeilijk. We zijn de laatste jaren aan het uitkijken maar niet intensief. Nu wil ik een versnelling hoger gaan. Marcel begrijpt mij maar voor hem is onze beletage een zegen : de ruime garage waarin hij al zijn klusmateriaal kwijt kan, ruilt hij niet graag in voor iets anders. We zoeken ook iets waar we zo in kunnen. Dat we de badkamer moeten aanpassen is bijna onvermijdelijk. Een bad vervangen door een inloopdouche is voor ons noodzakelijk maar niet onoverkomelijk. Ondertussen zijn er nog enkele familieleden aan het verhuizen of toch bijna. Tussen de feestdagen door zorgt dat ook voor extra drukte.
Zaterdag gingen wij mijn meter (91 jaar) een gelukkig nieuwjaar wensen. Dat deed haar veel plezier blijkbaar, ze was er graag bij. Haar zoon is peter van mijn jongste zoon. Robbe schrijft al lang geen nieuwjaarsbrieven meer maar dat peterschap heeft ons er wel toe gebracht om met nieuwjaar elkaar weer op te zoeken. Het was een gezellig onderonsje met Marcel en mijn moeder erbij. Aperitieven (voor mij zonder alcohol) deden we bij mijn meter en haar zoon, daarna gingen we iets eten in een nabij gelegen brasserie. Ik vergat na het eten bubbels te bestellen i.p.v. koffie (gemiste kans om dat nog eens uit te testen !?)
Na al de regen van vorige week was het zondag toch weer droog en konden we weer gaan fietsen. De groep was niet zo groot deze keer, er zijn duidelijk nog wat mensen op vakantie. Ik hoop dat de trend van droge zondagen nog de hele winter doorgaat. Het is ongelooflijk hoeveel energie je krijgt van buiten samen te komen ! Deze week wordt weer nat en grijs. Gelukkig zijn er de bijeenkomsten met het koor en de groep van de conditietraining om de avonden op te vrolijken. Vanavond een etentje met de conditietraining (we zullen met een kleine 20 mensen zijn). Morgen koorrepetitie : ons concert van 21 en 22 maart is niet meer veraf en we hebben er nog heel wat werk aan ! Dat wordt weer opletten en repeteren geblazen. Zondagnamiddag is er al een extra repetitie. Als er te fietsen valt in de voormiddag zal ik daar niet van in het begin bij zijn. Na de fietstocht moet ik even rusten om dan weer volop te kunnen zingen !!!
Daarnaast heb ik nog 4 maal per week een half uur kine. Op maandag en woensdag komt de kinesist aan huis, de andere dagen ga ik naar de praktijk in Wilsele. Op dinsdag start vanaf volgende week de conditietraining weer en dan zijn we weer vertrokken tot aan de zomer. Goed doseren wordt weer heel belangrijk om het vol te houden, maar dat geldt voor iedereen...
Woensdag - 07/01/2015 - Weer een nieuw jaar ingezet. We vierden de overgang met enkele vrienden van het koor.
Zij hadden de voorbereiding onder elkaar verdeeld. Wij werden gewoon verwacht aanwezig te zijn. Op mijn vraag kwamen we pas om 18u samen. Zij hadden een uur eerder voorgesteld maar dat leek mij niet haalbaar om het dan vol te houden tot middernacht. Mits een paar rustpauzes in de zetel is het me toch gelukt !!! Het glaasje schuimwijn om 12u gaf zelfs geen problemen. Op een volle maag kan ik blijkbaar toch wat alcohol verdragen, goed om te weten !
Het bezoek van mijn broer en zijn gezin, tussen Kerst en Nieuwjaar, kon niet doorgaan. Hij werd ziek op kerstdag (buikgriep) en kon de volgende dag onmogelijk een volle dag met de auto rijden vanuit het verre Bretagne. Dat was heel spijtig want daar keek onze familie al een hele tijd naar uit. Mijn schoonzus zou Bretoense pannenkoeken voor ons komen bakken op zondag 28/12. We hadden een zaaltje geregeld en we zouden met 25 zijn. Na overleg met mijn moeder en mijn zus besloten we om toch samen te komen en dan maar zelf pannenkoeken te bakken. Mijn zus zou voor koffie en drank zorgen, haar dochter voor taart en mijn neef bood aan om soep mee te brengen. Door de sneeuwval op 26/12 werd de fietstraining van Join2Bike op 28/12 geannuleerd.
Die voormiddag stond ik dus met Marcel in onze keuken om pannenkoeken te bakken. Ik heb in de ergotherapie in Pellenberg al eens omelet gebakken. Dat is ongeveer hetzelfde. Marcel maakte het beslag en dan was het even zoeken om samen onze draai te vinden aan het vuur. We staan nooit samen in de keuken. Ik was vroeger de pannenkoekenbakker. Marcel is de betere kok in huis en komt er niet toe om mij in te schakelen bij het koken. Mattias doet dat wel en dat is zelfs leuk !
Marcel en ik kookten vroeger ook nooit samen. We hebben elk onze eigen manier van koken en hoe goed we elkaar ook verstaan in het huishouden, in de keuken schijnt ons dat niet te lukken. Ik zeg hem wel dat ik wil helpen maar ik wil hem ook niet hinderen en loop hem dan ook liever niet in de weg.
Na een tijdje besloten we om elkaar af te lossen aan het vuur en dat ging nog het best. Zo zag Marcel dat dat met een hand ook gaat en liet hij mij mijn gang gaan. Na een uurtje was het deeg op en konden we wat eten. We zouden pas om 16u samen komen om de zaal klaar te zetten. Ik had dus nog tijd om wat te rusten voor het familiegebeuren.
Voor mijn familie was het geleden van december 2013 dat we nog allemaal samen waren. Dat was bij de begrafenis van Dries (28j), de zoon van mijn zus, die de strijd tegen pancreaskanker verloren had. Mijn zus had een mooie foto van Dries bij. Ik had voor mijn broer een kalender van Join2Bike bij met mooie foto's van onze fietstochten in Oostenrijk in 2014. Iedereen kreeg de kans om er een wens op te schrijven en er zijn verjaardag in aan te duiden. Zo kon iedereen op zijn manier toch zijn bijdrage doen om het gemis van de Bretoense tak van de familie te verzachten. Het werd een leuke, gezellige avond. Marcel bracht mij om 22u30 naar huis en ging dan terug om te helpen opruimen. Moe maar tevreden zette ik mij in mijn zetel en kon eindelijk die warme bottines uitdoen.
In deze periode van het jaar valt de conditietraining weg omwille van de examens van de kinestudenten. We starten terug op 20/01. Op 13/01 gaan we met de groep samen eten en glas drinken op het nieuwe jaar. Ik zal het aperitief moeten opsparen tot na het eten om geen last te hebben van de alcohol. Meestal zit daar toch genoeg ijs in zodat dat gerust even kan wachten.
Vorige zondag was het koud maar zonnig en droog weer en kon de fietstraining met Join2Bike weer doorgaan. Heerlijk om zo weer iets in groep te kunnen doen ! Er waren duidelijk wat mensen met vakantie want er was niet zoveel volk als de vorige keer. Gelukkig heb ik bij het fietsen geen last van de kou. Met een warme jogging over mijn fietskledij voel ik er niet veel van. Bij de start is de eerste afdaling wat koud maar na de eerste helling ben je al opgewarmd en voel je niet meer dat het bijna vriest.
