cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
30-06-2015
Dinsdag - 30/06/2015 - Begin juli wordt al direct hoog zomer ! Nooit eerder meegemaakt !
Dat betekent hier in huis met 6 meter glas in de voorgevel op het zuiden : vanaf 10u de rolluiken zo ver mogelijk naar beneden (tot 20 cm boven de rand van de raamkozijnen) om de zon van de ruiten te houden en toch nog wat licht binnen te krijgen. Het meeste licht komt nu via de keuken naar binnen. Bij temperaturen boven 25° C is het de kunst om de warmte buiten te houden. Daarom moeten de rolluiken naar beneden en de vensters dicht. Wij hebben gelukkig een ventilator aan het plafond in de living hangen. Daar hebben we al meer dan 20 jaar veel deugd van gehad bij een hittegolf !
Dit wordt mijn eerste zomer met vapeurs. Ik heb er gelukkig niet zo veel overdag. Vooral 's avonds en 's nachts overvallen ze mij. Ik probeer dan gewoon rustig te blijven en wacht tot het over is, vooral 's nachts. Als je moeilijk je bed uit kan, heb je niet veel mogelijkheden om verkoeling te zoeken : dus leg ik gewoon het laken wat opzij (meer hebben we nu niet nodig) en wacht tot het over gaat. Mijn menopauze komt vreselijk laat (over een maand word ik al 57 !). Had ik die rond mijn 50ste gehad zoals bij de meeste vrouwen dan zou ik nooit die handicap gehad hebben en pufte ik nu op het werk in plaats van thuis in de rolstoel.
Wij zouden onze zoon gaan opzoeken in Japan (beursstudent Japanologie in 2011). Omwille van hevige maandstonden ging ik aan 'de pil'. Die heeft een nevenwerking die het bloed verdikt. Daardoor ontstond die bloedklonter die in mijn hersenen terecht kwam, met dit desastreuze gevolg : ik belande op de spoedafdeling met een beroerte. Daar kwam een hersenbloeding bovenop waardoor ik nu half verlamd ben. Maar ik leef nog !
En hoe ! Marcel maakt heel veel mogelijk. Mede dankzij zijn dynamiek en aanmoediging begon ik met veel energie aan de revalidatie. We oefenden elke avond extra buiten de therapieën. We sloten aan bij Join2Bike en begonnen samen te fietsen (onze eerste gezamenlijke sportieve hobby). Na 2 jaar achter op de tandem kreeg ik de kans om een trike te proberen. Met die ligfiets rij ik nu al een jaar zelfstandig. Daar leef ik van op : op de fiets voel ik geen handicap ! Mijn arm ligt veilig in een sling en mijn been trapt goed mee mits de nodige concentratie. Ik was goed op weg dit jaar tot ik vorige maand weer een opstoot kreeg van epilepsie. Blijkt dat sporten met epilepsie wel mogelijk is maar de nodige aandacht vraagt : je moet na het sporten zorgen dat het opgebouwde melkzuur uit je spieren kan om aanvallen te voorkomen. Daar had ik nog nooit van gehoord. Stretchen na het lopen wel en bij de wielrenners zie ik nu ook dat die na de race nog uitbollen op een fiets op rollen. Dat moet ik nu dus ook doen. Omdat een trike moeilijk op rollen te zetten valt, schakel ik nu aan het eind van een rit de elektrische motor in. Op die manier kan ik uitbollen zonder inspanning.
Ondertussen werd mijn medicatie tegen epilepsie aangepast. Ik verdraag de hogere dosis Keppra blijkbaar niet. In de bijsluiter staat dat 1 op 10 patiënten kan last hebben van een wankel gevoel, misselijkheid en nog wat andere nevenwerkingen. Ik ben dus zo'n gevoelige patiënt. Sinds vrijdag neem ik nu Valproate gecombineerd met Keppra. Het wankelen is nog niet helemaal weg en de tintelingen in mijn hand zijn er ook nog. Ik hoop dat het nog weg trekt tegen volgende week want op 8 juli vertrekken we met Join2Bike naar Tirol. Daar zou ik graag de Kaunerberg op fietsen. Ik zal nu niet voluit kunnen gaan, maar ik hoop mits de nodige voorzichtigheid er toch van te kunnen genieten. Ik probeer het niet 'aan mijn hart te laten komen'. Als het tegenvalt, doen we gewoon wat minder en genieten we van het gezelschap en de prachtige omgeving. Er is genoeg medische omkadering om dat mogelijk te maken. We maken er het beste van !
Dinsdag - 23/06/2015 - De verhoogde epilepsiemedicatie maakt me wankel op mijn benen. Dat is een zware streep door mijn rekening ! Door de epilepsiesymptomen van 12/06 moet ik nu wat meer Keppra nemen waardoor ik wat onvast op mijn benen sta. Daardoor durf ik bijna niet meer stappen als ik alleen ben. Ik doe nu zo veel mogelijk vanuit de rolstoel en dat valt me dik tegen ! Gelukkig lukt het fietsen nog heel goed.
Zaterdag stond er een fietstocht op het programma waar we met enkele mensen van Join2Bike aan meewerkten. In het kader van toegankelijkheid werkt Toerisme Vlaanderen aan een nieuwe brochure. Met onze verschillende aangepaste fietsen vormden we een mooi voorbeeld voor de brochure die de provinciale dienst wil uitwerken voor volgend jaar.
Zondag werd de fietstraining afgelast voor het voorspelde regenweer. Het koor zong de laatste misviering voor de zomer, voor mij was dat minder erg. Goed dat wij op zaterdag al gefietst hadden ! In de namiddag hield het koor haar jaarlijkse barbecue. De regen viel in de voormiddag en avond. Dat kwam dus goed uit. Alles was al gebakken voor het begon te regenen. Ik heb in de voormiddag forfait moeten geven voor het zingen omwille van die epilepsietoestand. De neuroloog liet op 17/06 onmiddellijk een EEG en een scan nemen om te zien of er iets mis was. Met de bloedverdunner die ik nu neem leek hij geen risico te willen nemen. Na de scan heeft de professor persoonlijk met mij gesproken. De onderzoeken gaven hetzelfde beeld als voorheen, geen reden tot paniek dus. Hij heeft me er wel op gewezen dat ik de medicatie nu heel stipt moet innemen. Spijtig dat hij me niet waarschuwde voor het effect van de bijwerking van de verhoogde dosering. Dat is waarschijnlijk voor iedereen anders en misschien niet te voorspellen. Het is alleen heel vervelend dat ik nu noodgedwongen meer moet blijven zitten. Ik voel me nu nog meer beperkt !
Het fietsen lukt gelukkig nog goed. Over 2 weken vertrekken we naar het Kaunertal in Oostenrijk. Als het weer mee zit kunnen we weer voluit fietsen. Daar kijk ik echt naar uit. Laat ons hopen dat ik dan weer stevig op mijn benen sta.
Vorige week hebben we een traplift en een lift besteld. De traplift, naar de slaapkamer, wordt al in juli geplaatst. De andere lift, van de keuken naar het terras, wordt in september geplaatst. Dan kan ik, met de rolstoel, naar ons terras bij mooi weer. Dat is nog eens een leuk vooruitzicht. Nu voel ik mij soms wat opgesloten als de zon schijnt. Dan zal ik kunnen genieten van de najaarszon, ook als ik alleen thuis ben!
Dinsdag - 16/06/2015 - Mijn optimisme van vorige week vraagt enige nuancering. Mijn kinesisten wijzen mij erop dat de gunstige evolutie voor een groot deel mijn eigen verdienste is. Ik ben er ook al 4,3 jaar heel gedreven mee bezig. Alle goede raad neem ik ter harte en pas ik zo veel mogelijk toe : dagelijks meerdere malen stappen, stimuleren van arm en hand, lenigheidsoefeningen in zit. Er zijn weinig patiënten die dat doen, zeggen ze. Die pluim steek ik graag op mijn hoed. Mijn gedrevenheid ligt waarschijnlijk in mijn natuur en wordt enorm ondersteund door mijn man en zonen, familie en vrienden.
Toen ik in het ziekenhuis belandde (28/02/2011) moest ik eerst herstellen van de schedeloperatie (er werd een stuk bot uit mijn schedel weggenomen om de druk op mijn hersenen te verminderen) : vooral rusten en wachten tot de zwelling weg trok. Toen reeds kwam mijn man dagelijks langs om mijn armen en benen in te smeren en te masseren. Dat deed niet alleen veel deugd maar gaf me ook moed om niet op te geven. Hij deed er ook alles aan om mij zo snel mogelijk te laten beginnen aan de revalidatie. De zwelling trok niet zo snel weg waardoor ik uiteindelijk pas op 05/05/2011 aan een schedelreconstructie (terugplaatsen botluik) toe was. Op 16/05/2011 mocht ik dan naar Pellenberg vertrekken en kon ik aan het grote werk beginnen. De beste raad die me in Gasthuisberg gegeven werd was deze : stimuleer de lamme arm, been en hand zoveel mogelijk. Dat doe ik dus al heel die tijd met alle gevolgen van dien. Daarnaast ben ik intensief beginnen oefenen, ook buiten de kinesessies. Mijn man kwam dagelijks langs en vroeg dan wat ik die dag gedaan had en wou dan ook zien hoe dat ging. Zo begon ik dagelijks met hem extra te oefenen. Dat viel op en we werden door iedereen aangemoedigd. Een betere motivatie bestaat er niet.
Op 02/12/2011 mocht ik naar huis en viel ik in een gat : weg therapeuten en begeleiding. Mijn eerste kinesist had niet veel kaas gegeten van neuropatiënten en liet mij veel stappen. Ik had ook maar een voorschrift voor 3 x een half uurtje kine per week ! In Pellenberg kreeg ik een uur per dag kine !!! Later kwam ik de praktijk van Annemie Persoons op het spoor en liet ik me 5 beurten per week voorschrijven. Daar werken ze op dezelfde manier als in Pellenberg en voelde ik me beter begrepen en begeleid. Het enthousiasme van de kinesisten gaf me nieuwe moed en de behandelingen waren veel beter afgestemd op wat ik nodig had zodat ik hun raadgevingen ook weer erg ter harte nam, met resultaat. Het zijn dus niet alleen de therapeuten maar ook mijn eigen inzet die mij verder helpen.
Ondertussen was ik ook beginnen fietsen bij Join2Bike, eerst op een tandem, sinds september 2013 op een aangepaste trike : http://hasebikes.com/83-2-Velo-Coucher-Klimax-2K.html Dat fietsen heeft mijn lamme been pas echt geactiveerd ! Sinds ik het zelfstandig doe (september 2014), ben ik veel sterker geworden. Anders zou ik niet zo'n tijd hebben kunnen rijden in Brussel.
Vorige week woensdag moest ik op controle bij de neuroloog voor de opvolging van mijn medicatie tegen epilepsie. Buiten de gevolgen van de zware inspanning in Spa viel er niet veel te melden en kon ik weer verder met de raad : als er iets is, kom je maar terug. Vrijdag was ik zoals gewoonlijk mijn ochtendwandeling in huis aan het doen en daarna voelde mijn linkerbeen plots zwaar aan. Uit angst om te vallen, ging ik gauw zitten en heb het verder rustig aan gedaan die dag. We zouden in de namiddag nog gaan fietsen maar dat heb ik afgezegd. Ook zaterdag deed ik rustig aan. Ik voelde tintelingen in mijn linkerhand, wat meestal wijst op epilepsie en dan nam ik liever geen risico. Sedertdien heb ik, zoals Marcel het zo mooi zegt in de video op de site van Join2Bike, moeten dimmen : geen wandelingen als ik alleen ben, geen stevige fietstochten. Spijtig maar beter geen risico's nemen. Epilepsie is geen pretje !!! Morgen kan ik al bij de neuroloog terecht. Waarschijnlijk verhoogt die de medicatie en dan zou het beter moeten gaan. Op hoop van zegen !
Dinsdag - 09/06/2015 - Sinds vorige week stel ik een evolutie vast in mijn linkervoet. Voorheen voelde ik mijn voetzool niet bij het stappen. Het leek alsof ik op mijn tenen liep zoals ballerina's op spitsen. Jozefien is al een hele tijd die voet aan het stimuleren om beweging in mijn tenen te krijgen. De grote deed het al lang heel goed maar de kleine deden tot voor kort bijna niks. Zo'n dag of 10 geleden kwam er meer reactie op de stimulatie. Bij de volgende sessie deed Lisa me wat langer steunen op de linkervoet en daardoor begon die voet voor het eerst mee te werken : na 4,3 jaar is dat een klein mirakel !
Ik heb het onmiddellijk gesignaleerd en sedertdien voel ik bij het stappen de volledige voetzool, van hiel tot en met alle tenen. Dat is even wennen ! Nu ben ik zeker gemotiveerd om alle dagen mijn rondjes te stappen hier in huis. Het lijkt alsof ik die voet nu terug krijg na al die tijd. Er zit nog niet meer activiteit in maar misschien komt dat nog ? Ik kijk al uit naar mijn volgende sessie met Jozefien.
Ondertussen heb ik meer tijd nodig om mijn mails en reacties op Facebook bij te houden. Sedert mijn deelname aan de 20 km door Brussel krijg ik er heel wat meer ! Ik kreeg nog een link doorgestuurd naar TV Brussel waarop de start van de handbikers heel even te zien is : http://www.brusselnieuws.be/fr/video/tvbrussel/les-20-km-de-bruxelles-en-3-minutes Ik stond toevallig helemaal vooraan aan de startlijn dus ik kom maar heel even in beeld. Het was ook een vliegende start : de andere bikers stuiven mij langs alle kanten voorbij !!! Daar schrok ik toen nogal van. Ik heb het dit jaar rustig aan gedaan omdat het mijn eerste keer alleen was. Volgend jaar mag het dus iets meer zijn, eens zien hoeveel ik van die 1:23 af krijg !
Afgelopen zondag was er weer een gewone training met Join2Bike. Daar zag ik mijn supporters weer en ze kwamen me nog feliciteren met mijn prestatie in Brussel. Dat deed me veel deugd. Ik merk nu ook bij het fietsen dat ik meer kracht in mijn benen heb. Daar zit die klimstage op de Rosier in Spa voor iets tussen, denk ik. Na die inspanning heb ik enkele dagen moeten rusten en als ik de sporters mag geloven, groeien je spieren tijdens de rust na een zware inspanning.
Volgende maand gaan we weer met Join2Bike naar Oostenrijk. Op hun website staat meer uitleg hierover : http://j2b.join2bike.be/index.php/nieuwsZe blikken ook terug op de vorige jaren, o.a. met een reportage uit 2013 waarin ze mij en Marcel volgden en Theo, onze crack op de handbike. We gaan nu voor de derde keer naar het Kaunertal. De eerste keer reden wij nog met de tandem, vorig jaar nog met gekoppelde trikes, dit jaar wil ik zien hoe ver/hoog ik geraak op eigen kracht. Als ik het stuwmeer haal ben ik al tevreden. Volgend jaar de top ?
Dinsdag - 02/06/2015 - De 20 km door Brussel gingen als een fluitje van een cent ! Mijn voorbereiding kon niet beter. Mijn tijd : 1u23m. Dit had ik helemaal niet verwacht. Daar had ik minstens een half uur bij gerekend. Maar het ging super vlot en ik had geen problemen. Vorig jaar deed ik er, gekoppeld met Greet, 1u20m over. Nu ik alleen reed moest ik stoppen om te drinken. Dat heb ik 1 keer gedaan. Vandaar misschien die 3 minuten extra.
De tijden van onze groep kan je inkijken via deze link : http://20km.c-e.be/Classements/Classement20km2014.aspx?eventId=1138136268742672&lng=NL&hash=Jze_JSs7ImfFgKkFcdlExN4Zw0kDe andere Join2Bikers waren natuurlijk present langs de kant van de weg om te supporteren. Ze hebben fameus hun best gedaan ! Marcel en Wim hadden elkaar dan toch op tijd gevonden en stonden samen dicht bij het Jubelpark aan de finish. Ik verraste iedereen door zo snel al aan te komen. Ik ben er nog geen klein beetje fier op !
Na de ontnuchtering van de laatste conditietraining kon ik dat wel gebruiken. Die training viel zwaar tegen. Ik was me ervan bewust dat ik de laatste tijd minder stapte. Dat het effect daarvan zo opvallend zou zijn had ik niet verwacht. Bij de opwarming (rondjes in de sportzaal stappen) voelde ik dat mijn linkerbeen het minder goed deed dan normaal. Ik had dat al eerder opgemerkt maar dacht dat dat door de ondergrond kwam. Thuis merkte ik er weinig van. In de sportzaal is de vloer zo vlak dat daar geen hinder van kan komen. Het leek echter alsof er een rem op mijn been stond die een vlotte beweging tegen hield. Na de opwarming heb ik de rest van de training met de rolstoel gedaan, wat een afgang, vond ik van mezelf !
Die avond besefte ik dat ik er iets moet aan doen. Het is nog veel te vroeg om achteruit te gaan. Dat stappen moet ik terug opkrikken. Tijd voor actie !
Ik kwam al gauw op het idee om de timer van mijn gsm in te schakelen. Die gebruik ik ook bij het oefenen met de pedalo, elke middag. Nu laat ik die timer telkens na 30 min. aflopen om mij eraan te herinneren dat het tijd is om te stappen. Ik loop dan in huis door de living, die is 8 m lang, met de keuken erbij kom ik aan 10 meter in totaal. Die afstand loop ik 10 keer op en af zodat ik 200 m per keer afleg. Dit probeer ik minstens 3 keer in de voormiddag te doen. Als ik dan in de namiddag en avond nog 2 keer 200 m doe, kom ik aan 1 km per dag. Dat is mijn streefdoel maar dat lukt niet altijd.
Op deze manier probeer ik te voorkomen dat mijn stappen verder achteruit gaat. Conditie heb ik genoeg, dat bewijs ik op de fiets, maar dat stappen is minstens even belangrijk. Vorig jaar was me dat niet zo opgevallen. Dit is een goede waarschuwing : alles moet geoefend worden en onderhouden blijven. Ik ben nog maar 56 jaar en dat is nog te jong om een stap terug te zetten. Nog wat werk aan de winkel. Een verwittigde vrouw !!!
Dinsdag - 26/05/2015 - Weer helemaal de oude na de uitputting van vorige week. Ik ben weer een ervaring rijker en ook wat wijzer geworden. Bij het fietsen op lange afstand moet op tijd gegeten worden ! Mijn oprechte excuses aan de groep voor mijn fratsen in Spa. Daar zullen nog wel meer mensen last van gehad hebben.
Voor de conditietraining van dinsdag moest ik nog forfait geven maar woensdag kon ik weer naar de koorrepetitie en daar heb ik van genoten ! Maar goed ook want zondag was het koor van dienst in de viering van Pinksteren. Volgens Magda hebben we het heel goed gedaan. Dat is altijd leuk als de dirigent tevreden is. We zagen het ook aan de mensen in de kerk, ze waren erg enthousiast. Dat compenseert de gemiste fietstraining op een zonnige zondag helemaal !!!
Vrijdag heb ik nog een fietstocht gemaakt en dat ging heel goed. Mijn begeleidster vond mijn tempo beter dan anders, alsof ik extra spieren gekweekt heb in Spa. Dan ben ik klaar voor de 20 km door Brussel van volgende zondag. Als ik er aan denk wordt ik al wat nerveus. Ik hoop dat ik geen pech heb onderweg. Er staat wel volk genoeg aan de kant maar een trike is geen gewone fiets en hulp vragen aan onbekenden is niet mijn sterkte. Het moet maar goed gaan, voilà !
Deze namiddag is de laatste conditietraining voor de zomer, die sla ik dus liever niet over. Er zijn nog plannen voor een afsluitend etentje maar dat moet nog besproken worden. Vorig jaar was dat heel gezellig, op een terras in de zon.
Vorige week waren mijn 2 jongste kinesisten weer op Bobathcursus. Daardoor heb ik maar 2 beurten kine gehad, allebei van Jozefien. Maandag verving ze Lisa en heeft ze mijn voet onder handen genomen en op stappen gewerkt. Donderdag zat mijn schouder vast en heeft ze die los gemaakt. Tijdens de koorrepetitie op woensdag kon ik mijn hoofd moeilijk naar links draaien. Na de kine ging dat veel beter.
Deze zomer zal ik afscheid moeten nemen van Jozefien. Zij start haar eigen praktijk in Aalst. Na 4 jaar pendelen naar Leuven zal dat voor haar veel tijd gewonnen zijn als ze niet meer in de file hoeft te gaan staan voor haar werk. Jasmine zal haar vervangen. De omschakeling zal wat minder plots zijn dan toen Anouk vertrok. Het wordt wel weer wennen natuurlijk.
Dat was een zware tocht maar het ging me goed af tot aan de picknick. Die kwam voor mij wat te laat. Waarschijnlijk door mijn eigen fout : er was gezegd van halt te houden waar de volgwagen stopte en ik ben, stom genoeg, doorgereden ! Het ging me net zo goed op die lange helling van de Rosier en we hadden net een redelijke pauze gehad om te hergroeperen. Daarna duurde het lang eer er weer een plek gevonden werd die ruim genoeg was om met de hele groep te picknicken. Toen zag ik al sterretjes !!! Zo gauw het kon heb ik dan snel iets gegeten en heb wat gerust in de auto. Deze les moet ik goed onthouden voor de volgende keer !!!
Daarna ben ik wijselijk met de volgwagen meegereden. Ik had geen zin om in het laatste stuk een flauwte te krijgen en maar goed ook. Dat was nog een lange klim naar onze eindbestemming in Desnié. Gelukkig gaat het er in Oostenrijk anders aan toe. Daar doen we meestal geen parcours maar een beklimming en is er steeds bevoorrading voorzien. Nu moesten we zelf voor onze bevoorrading zorgen. We konden die wel met de volgwagen meegeven maar dan moet je ook in de buurt blijven als je daar iets van wil eten ! Er waren nog enkelen die nog verder voorop waren geraakt en zo de hele tocht op zichzelf aangewezen waren. Deze 'klimstage' is een uitstekende voorbereiding gebleken. Wat er nu fout liep kan maar beter voorkomen worden in de bergen !!!
Ons volgend exploot is de 20 km door Brussel op 31/05. Dan gaan we met de bus in groep naar het vertrekpunt in het Jubelpark. Daar mogen de handbikers, en andere aangepaste fietsen, een kwartier voor de lopers vertrekken. Vorig jaar deed ik dat in een gekoppelde trike, 2 trikes aan mekaar vastgekoppeld. Voorin zat mijn trainingsmaatje Greet aan het stuur. Ik zat comfortabel achteraan en leverde het nodige benenwerk om in 1u20min de eindmeet te halen. Dat was vlot gegaan, al zeg ik het zelf ! Deze keer doe ik weer mee maar in mijn eentje. Ik acht mij sterk genoeg om die 20 km, in een redelijke tijd te doen. Uiteindelijk is die tijd niet het doel maar de finish.
Zondagmorgen voelde ik al gauw dat ik nog niet fris was. Na het ontbijt en de douche was mijn energie al weer op. Die namiddag stond er nog een communiefeest op onze agenda. Daar ben ik wel mee naartoe geweest maar we zijn niet lang gebleven. Ook hier had ik energie tekort, ondanks de lekkere barbecue, hapjes en drankjes.
Leven met een hersenletsel is meer belastend dan de fysieke, zichtbare handicap. De drukke gezelligheid vreet duidelijk mijn energie op en, hoe gezellig ook, lang houd ik het niet vol.
In het koor is dat net hetzelfde. Daar moet ik ook altijd goed doseren en kan ik niet meer alles meedoen en voluit gaan zoals vroeger. Het belangrijkste is dat ik er nog bij ben en nog kleine stukjes kan meedoen. Dat is al heel wat en daar ben ik blij mee !!!
Dinsdag - 12/05/2015 - De werken in onze badkamer schieten goed op. Op vrijdag kwam Wim, onze oudste, een hele dag helpen. Dan zie je het werk goed vooruit gaan !
Vorige week zijn we een douchestoel gaan kopen. Die hadden we dringend nodig. Nu gaat het douchen eens zo vlot. Marcel en de thuisverpleging zijn er heel tevreden over. Nu hebben we de rolstoel niet meer nodig bij het ochtendtoilet. Dat geeft veel meer vrije ruimte en dat is aangenamer voor iedereen.
Vrijdag ben ik nog gaan fietsen met Dominique (van Join2Bike). We waren 1,5 u onderweg : richting Holsbeek langs rustige wegen/fietspaden. De Chartreuse hebben we deze keer niet gedaan en maar goed ook want op zondag stond hij wel op het programma van de groep waar Dominique mee fietst. De trainingen van Join2Bike worden opgesplitst in verschillende groepen. Zo blijft niemand op zijn honger zitten en kan iedereen op zijn niveau meedoen. Bij de bevoorrading komen alle groepen samen en dat is altijd een gezellige bedoening !
Zaterdag hielden we het rustig. We hadden ons ingeschreven om 's avonds spaghetti te gaan eten voor een goed doel. We kwamen aan tafel terecht bij een koppel dat we al lang kennen van in de tijd dat we nog in de kookploeg van de Chiro zaten, minstens 20 jaar geleden. We komen hen af en toe wel eens tegen maar tijd voor een babbel is er dan niet altijd. Dat was dus een geslaagd etentje in goed gezelschap.
Zondagmorgen gingen we weer trainen met Join2Bike. We vertrokken van thuis uit met de fiets waardoor we wat extra kilometers en een extra helling (de Heiberg) te doen hadden. In voorbereiding op de 20 km door Brussel mag dat wel. Het viel mij op dat mijn fietsbroek weer beter past rond mijn linkerbeen. Dat evenwicht is dus weer in orde. Bij thuiskomst zei Marcel dat we 30 km gedaan hadden : een goede training dus !
Bij thuiskomst bleek Mattias op bezoek geweest te zijn. Hij weet nochtans dat we elke zondag gaan fietsen. Hij had een attentie voor Moederdag achtergelaten en een berichtje gestuurd. Dat was een leuke verrassing ! In de namiddag waren we uitgenodigd door Wim. Robbe, de jongste, reed met ons mee. Wim is een paar maanden geleden van Elsene naar Etterbeek verhuisd. Hij blijft in het Brusselse wonen omwille van zijn werk en zijn Franstalige vriendin. Ik had het nieuwe appartement nog niet gezien maar door de verhalen van de verhuis kon ik me er wel iets van voorstellen. Het is gelegen op de tweede verdieping en er is enkel een wenteltrap. Ik liet me daar niet door afschrikken en raakte toch tamelijk vlot boven met Wim, Robbe en Marcel voor en achter mij. Mijn sterke fietsbenen lieten me niet in de steek en zo kon ik eindelijk zien waar Wim en Noëlle nu wonen. Het is een zonnig appartementje met een klein terras op het zuiden. Na het kille kelderappartement in Elsene lijkt dit eerder op een vakantiebestemming. Het is een rustige buurt, dat hebben ze goed gekozen. Noëlle had flink wat lekkere hapjes klaargemaakt. Er was ook een feestmarkt aan de gang in de buurt. Na de hapjes gingen we daar een kijkje nemen en genieten van de zuiderse sfeer en een drankje in de zon.
Om vlot thuis te geraken vertrokken we liever niet te laat weer naar Leuven. We moesten nog bij Mattias langs want die had zijn iPod bij ons laten liggen. Op deze manier heb ik toch mijn 3 zonen gezien op Moederdag. Meer moest dat niet zijn !
Dinsdag - 05/05/2015 - Vandaag wordt onze Mattias 29 jaar jong ! Hij heeft weer een dipje maar ik hoop dat hij zich gauw beter voelt. We gaan hem straks even opzoeken om hem geluk te wensen.
Mijn medicatielijst wordt weer wat kleiner. Ik mag de bloeddrukverlager laten. Uit de laatste controle bleek dat ik die niet nodig heb. Nu moet die bloeddruk weer 7 dagen opgevolgd worden. Hopelijk houdt die zich goed dan blijven er nog slechts 3 over : een bloedverdunner, iets tegen epilepsie en een spierontspanner. Deze 3 zal ik wel moeten blijven nemen. De spasmen in mijn lamme arm en been gaan er met de jaren niet op verminderen naar het schijnt. De gevoeligheid voor epilepsie is eigen aan mijn hersenletsel en het risico op bloedklonters sluit ik liever uit.
Vorige zaterdag heb ik de groep revalidanten de kortste en veiligste weg kunnen wijzen naar de Buurthuis Classic in Korbeek-Lo. Het weer was zalig die voormiddag ! We schreven ons in voor de kortste afstand : 25 km en konden eraan beginnen. Wij rijden liefst in groep en wachten elkaar vaak op. Daardoor doen we er wat langer over maar is het ook gezelliger omdat iedereen kan volgen. We hebben er 4u over gedaan, met een ruime pauze bij de bevoorrading. Daar kwam nog een J2Ber langs die de 75 km aan het doen was. Hij was alleen op gang en was heel blij om ons tegen te komen. Er waren nog enkelen die 40 en zelfs 100 km deden maar die laatsten hebben we niet gezien. Het was een mooie tocht, over verharde wegen, door Korbeek-Lo, Boutersem en omstreken, meestal door velden en bossen. We hebben er weer van genoten !
Zondagmorgen kon ik voor het eerst een douche nemen in onze badkamer. Ze is nog niet helemaal af maar de douche moest uitgetest worden en ik was graag proefkonijn !
Vorige week kregen we eindelijk bericht van de sociale woningmaatschappij van Leuven. Wij staan al 3 jaar op de lijst voor een sociale kavel. Daarop zouden we een aangepaste woning kunnen bouwen met de opbrengst van de verkoop van ons huis waar we nu wonen. De prijs van de grond kon ons niet op voorhand niet meegedeeld worden want 'die stond nog niet vast'. Nu blijkt die op 285 € per vierkante meter te staan en dat kunnen we niet aan. We gaan dus gauw verder met de aanpassing van ons huis en besparen ons de rompslomp van een nieuwbouw en een verhuis. Alles bijeen is dit een opluchting voor allebei. We hebben gemerkt dat ons huis, mits nog wat aanpassingen, ruim en gerieflijk genoeg is. We blijven dus hier wonen.
Dinsdag - 28/04/2015 - Er staat een nieuw toilet in onze badkamer ! Nu moet ik niet meer telkens een trap naar beneden om naar het toilet te gaan. Dat heb ik een 3 tal weken moeten doen. Mijn kinesisten vonden dat goed : een extra oefening. Ik heb ze niet tegengesproken of er over gejammerd. Marcel deed zijn best.
Er waait een nieuwe wind door Join2Bike. Ze proberen wat meer variatie in de trainingen te brengen. Zo vertrokken we zondag niet vanuit Pellenberg maar vanuit het Fietslab in Kessel-Lo. http://fietslableuven.be/nl
Ik had bij de aankondiging van dit agendapunt gereageerd dat dat voor ons een thuismatch zou worden omdat wij hier geboren en getogen zijn. Bij aankomst werd mij vrij snel gevraagd of ik de groep revalidanten kon gidsen. Spijtig dat ze me dat niet op voorhand vroegen. Nu moest ik improviseren. Ik loodste ze over fietspaden richting Holsbeek. Als voorbereiding op Oostenrijk is de beklimming van de Chartreuse niet slecht. Nu vind ik dit op internet terug voor Mountainbikers !
Ik neem aan dat die eerder over bospaden rijden en niet op de weg zoals wij. We werden wel vlot voorbij gereden door andere fietsers. Wij doen dat aan 4 à 5 km/u. Met een gewone fiets kan je dat niet, dan moet je afstappen. Op zo'n hellingen voel ik mijn been goed werken en dat geeft mij altijd een goed gevoel. Toen we de top bereikten waren we nog maar een uur onderweg. Ik moest er dus nog een uur bij fantaseren. Improviseren ligt me duidelijk niet goed want in plaats van wat vlakkere wegen op te zoeken besloot ik om te rijden langs Linden. Niemand kloeg, ik kreeg zelfs complimenten voor de mooie rit op de top van Hoog-Linden ! Achteraf bekloeg ik het mezelf wel. Voor de rest van de dag had ik geen energie meer over. Dat zullen de anderen ook wel gemerkt hebben neem ik aan. Als afsluiter voor het weekend van Join2Bike kon dat wel tellen. De dagen ervoor mochten we met Join2Bike als 'ervaringsdeskundigen' de stand van Ottobock aanvullen op de Revabeurs in Gent. http://www.handicap.fgov.be/nl
Deze beurs wordt tweejaarlijks gehouden en richt zich op mensen met een beperking. Je vind er vele nuttige en handige hulpmiddelen voor het dagelijks leven. Vele leden van Join2Bike zijn daar in de loop van de beurs die stand mee gaan bemannen als steun voor het bestuur en om te zien of we nog mensen op de fiets konden krijgen. Wij zijn echter een plaatselijk initiatief en velen vonden dat spijtig. We hebben toch wel enkelen kunnen overtuigen dat een trike nog een haalbare manier van fietsen is ! Marcel vond het zelfs leuk om mensen aan te spreken. Hij zou nog een goede verkoper geweest zijn (in een ander leven) !
Maandag - 20/04/2015 - Na een zonovergoten weekend met uiteraard een mooie fietstocht volgt een drukke week.
Vorige donderdag was de kine met Jozefien heel interessant. Jasmine, de nieuwe collega was er ook weer bij en de uitwisseling tussen beiden vind ik altijd boeiend. Na een kwartiertje nam Jasmine het van Jozefien over. Jozefien begon dan met een andere patiënt te werken. Die had ook een verlamming maar aan de rechterkant en zijn arm en been zijn minder slap dan de mijne. Het was boeiend om dat verschil eens te zien en de uitleg erbij te krijgen. Dat geeft je meer inzicht in je toestand. Mijn arm hangt altijd heel slap naar beneden terwijl de zijne nog enige spierspanning had. Hij kon ook nog op blote voeten lopen terwijl ik dat met mijn slappe voet helemaal niet kan. Zonder die zware beugel aan mijn schoen is stappen heel moeilijk heb ik enkele maanden geleden ondervonden. Het voordeel van die beugel is daarbij ook dat die mijn magere kuit camoufleert. Met die beugel hoeft mijn kuit niet meer te werken en wordt die spier steeds magerder. Dat heeft Jozefien mij een hele tijd geleden al eens uitgelegd. Met extra ondersteuning vergroot je je mogelijkheden maar verlies je ook altijd iets.
Vorige week heb ik mijn broer en zijn gezin toch nog 3 keer gezien, dat was meer dan verwacht met hun drukke agenda. Dinsdag kwamen zij op bezoek, donderdag zijn we naar hun logeeradres gaan kijken. Zo kunnen we dit zeker aanbevelen voor wie Leuven wil bezoeken zonder midden in de stad op hotel te moeten gaan.
Het moet om een verbouwde bedrijfsruimte gaan aan de rand van de stad. Het is ingedeeld in heel wat gemeubelde appartementen die enkel voor kortere perioden verhuurd worden. De binnenkoer maakt het daar zeker heel gezellig op warme zomeravonden ! Vrijdagnamiddag kwamen ze nog afscheid nemen. Ze werden die avond verwacht bij mijn zus op de repetitie van Toeterdonk. Daar stond een generale repetitie voor een concert op het programma :
Dat zal wel weer een mooi concert geweest zijn. We kennen Toeterdonk : altijd mooie concerten !
Deze week en volgend weekend hebben we zelf een volle agenda. Marcel hoopt de badkamer verder afgewerkt te krijgen. Ik zal al heel blij zijn als er weer een toilet in staat. Nu moet ik 4/5 keer per dag naar beneden. Een extra inspanning maar ik ben al blij dat het me lukt ! Nog een paar dagen volhouden en dan zal die klus wel geklaard zijn en hoef ik die extra trappen niet meer te doen. Ik krijg de laatste tijd nogal eens de vraag of ik vermagerd ben. Mijn gezicht schijnt wat scherper te staan. Ik heb me nog eens gewogen maar ben mijn gewicht van de vorige keer vergeten. Dat moet ik beter bijhouden voortaan. Zolang ik me goed voel en snel genoeg kan fietsen is er geen probleem, zullen we maar denken.
Gisteren ben ik er achter gekomen waarom ik vorige zondag de groep niet kon bijhouden. Ook op vlakke weg moet ik me beter concentreren op mijn linkerbeen ! Als ik dat niet genoeg inzet kom ik minder snel vooruit. Dat betekent constant concentreren op de fiets !
Dinsdag - 14/04/2015 - Het mooie weer is er gekomen sedert Pasen. Nu moeten we wat schade inhalen ! Vorige week ben ik met Marcel toch nog enkele keren kunnen gaan fietsen. De zon lokte ons naar buiten ! Marcel had ook nood aan wat frisse lucht en beweging. Het slechte weer van einde maart heeft niemand deugd gedaan, denk ik dan.
Sedert zaterdag is mijn broer met gezin in België. Zij wonen in het verre Brest : le Finistère, 'het einde van de wereld' wordt dat daar genoemd. Zij gingen graag in op mijn voorstel om zondag naar het bevoorradingspunt van Join2Bike te komen. Sinds kort is dat bij taverne De Miester in Bierbeek : http://www.demiester.be/
D' Store heeft de samenwerking stopgezet en dus moesten we op zoek naar een andere plek waar we op zondagvoormiddag met een 30tal fietsers mogen samenkomen. Dat vonden we al snel bij De Miester. Die heeft een parking achter zijn zaak waar we plaats genoeg hebben om met de volgwagen even te groeperen voor een drankje en een versnapering. Mijn broer was, met vrouw en kinderen, goed op tijd ! Ze stonden als echte supporters bij de koers aan de aankomst en gingen uit hun dak toen ze mij zagen toekomen. HEERLIJK !!!
Die middag gingen we met mijn familie samen eten om mijn broer welkom te heten. Ze gaan deze week op prospectie voor de opleiding kine van hun zoon. Hij zou daar in september aan willen beginnen, dat komt al dichtbij.
De vriendin van onze oudste is ook een Franse. Zij studeert al 4 jaar in België en kan hen veel tips geven. Zij leerde onze zoon kennen op de campus van Osaka (Japan) waar ze allebei studeerden in 2011. Na de tsunami in maart werden alle Europese studenten terug geroepen. Zo kwam zij met Wim mee naar België en sindsdien wonen zij samen. Van een vliegende start gesproken ! Ze doen het goed, het is een mooi koppel.
Ik weet hoe het kwam maar ik had zondag moeite om de anderen bij te houden. Ze reden sneller dan gewoonlijk, of zouden die een speciaal ontbijt gehad hebben ? Bij het fietsen heb ik al een hele tijd last van een pijnlijke plek in de lage rugspieren. Ik ben er onlangs pas achter gekomen wat de oorzaak is. Dat ligt aan de rand van het kussen dat achter mijn rug zit. Ik plaats het nu anders maar die plek moet eerst genezen. Mijn kinesisten maken er tijd voor om dat te behandelen. Ik hoop dat het snel betert want nu is het nog vrij pijnlijk. De schokken van de putten in het wegdek bezorgen mij flink wat pijn. Nieuwe asfalt heb ik nu het liefst. Macadam is vreselijk : de naden tussen de betonplaten geven telkens schokken en daar heb ik veel last van.
Zondag reden we over een onverharde weg terug naar Pellenberg. Dat was even erg als over kasseien rijden. Parijs-Roubaix in het klein ! Gisteren kwam Dominique van Join2Bike langs om met mij wat te fietsen. Nu onze badkamer een werf is wil ik Marcel niet teveel in beslag nemen. Zij had laten weten dat zij tijd had voor mij en dat komt nu dus goed uit. We zijn toch een dik uur gaan fietsen. Ik zoek dan graag de hellingen op om mijn linkerbeen aan het werk te zetten. Op vlakke weg kan dat gewoon meedraaien maar op een helling moet ik het wel bewust aansturen anders raak ik er niet op ! Het was een gezellige tocht. Zeker voor herhaling vatbaar !!!
Maandag - 06/04/2015 - Paasmaandag, geen kine, vrije dag, hoe vrij ben je met een verlamming? De begrafenis op zaterdag was een heel mooie, positieve viering in het funerarium. Zo mag de mijne ook zijn ! Om de herinnering aan Kristel intact te houden was ik haar niet gaan groeten voor de crematie. Tijdens de uitvaart werd ook steeds herhaald dat ze zo'n positieve, vrolijke vrouw was. Er werden een reeks foto's getoond van haar, met haar familie, haar kinderen, haar zussen. Zij, steeds met een stralende lach. Ik zat er met een brede glimlach naar te kijken. Zo heb ik haar gekend en zo wil ik ook aan haar blijven denken. Ik zat er wel 10 jaar naast wat haar leeftijd betreft. 51 was ze en niet 41. Nog steeds veel te jong om al te moeten gaan uiteraard. Haar kinderen zijn nu tieners. Ik heb ze nog weten geboren worden, toen ging ik vaak bij hen langs. Gelukkig is hun vader altijd in de buurt gebleven. Kristel was niet getrouwd maar had wel co-ouderschap met de vader van haar kinderen. Ook mooi als dat kan !
In de paasvakantie is er geen conditietraining bij gebrek aan personeel. Dat is spijtig want nu Marcel hier druk bezig is met klussen in de badkamer heeft hij weinig tijd voor mij. Gelukkig is het nog geen stralend lenteweer want dan is binnen zitten helemaal zonde ! De Paasviering in de kerk van Blauwput was stemmig. Het valt wel op dat de mensen minder vasthouden aan tradities : er was veel minder volk. Die trend is al jaren aan de gang. 30 jaar geleden zongen wij voor een bomvolle kerk, nu was ze nog niet halfvol. Dat was met ons concert gelukkig veel beter !!!
Het mooie weer is in aantocht, tegen het einde van de week zouden we 20° C halen en het blijft droog. Ik probeer nog een fietsmaatje op te snorren voor zolang Marcel het nog zo druk heeft. In de groep van Join2Bike signaleerde laatst iemand dat zij dat wel zag zitten. Die ga ik eens contacteren voor de volgende dagen en weken. Dat kan nog leuk worden !
Dinsdag - 31/03/2015 - 'Maart roert zijn staart' : deze weerspreuk klopt dit jaar helemaal : wind, regen, geen weer om een hond door te jagen of te fietsen !!! Geen fietstraining op zondag en deze hele week dreigt het fietsen ook in het water te vallen. De conditietraining zal deze namiddag weer een goed alternatief zijn. Dat komt deze week toevallig goed uit, zo heeft Marcel de handen vrij voor andere dingen. Er waren hier nog wat klussen in huis en daar is hij nu volop aan begonnen.
Volgens de buienradar wordt het beter na Pasen. Daar reken ik dus op...
Vorige vrijdag mocht Join2Bike de trofee van 'tofste sportclub van Leuven' in ontvangst nemen. Dat is een nieuwe erkenning en dat onze club die als eerste krijgt was heel tof ! https://www.facebook.com/pages/Join2Bike/177809759054534
We mochten onze club zelf nomineren. Blijkbaar hebben wij een grote, actieve achterban waardoor we ook ineens de eerste winnaar zijn. Eens zien hoe vaak we die nog kunnen halen !!!
Deze morgen kreeg ik heel droevig nieuws van de wereldwinkel. De medewerkster, met wie ik destijds de boekhouding heb opgestart, is overleden. Ze stierf aan leverkanker en haar uitvaart gaat door op zaterdag. Ik had recent vernomen dat ze al palliatief verzorgd werd. Vrijdag heb ik die dienst nog gebeld om te informeren naar de bezoekregeling. Daar kreeg ik te horen dat alleen de naaste familie nog op bezoek kon komen en dat ik met hen contact moest opnemen. Daarop vroeg ik om alvast mijn groeten aan haar over te maken. Zaterdag vernam ik dat ze nog hooguit een week/maand te leven had. Zondag is ze al gestorven. Ze was nog maar 40 jaar en had 3 jonge kinderen. 2 jaar geleden heb ik haar nog gesproken. Toen vertelde ze me dat ze borstkanker had gehad maar dat had ze overwonnen. Ze zag er toen goed uit maar dat heeft blijkbaar niet lang meer geduurd. Dit raakt mij nogal. Voor hetzelfde geld was zij 4 jaar geleden naar mijn begrafenis geweest. Ik heb meer geluk gehad. Het lot...
Eind volgende week komt mijn broer, met zijn gezin, op bezoek. Dat hadden ze tussen Kerst en Nieuwjaar willen doen maar dat is toen niet kunnen doorgaan. Deze keer komen ze niet alleen op familiebezoek maar gaan ze ook prospectie voor de hogere opleiding van hun zoon. Die zou graag kine komen studeren in België. Hij heeft de dubbele nationaliteit, waardoor dat ook mogelijk is. Hij is echter louter Franstalig en zal zijn studies dus ook in het Frans komen doen. We hopen dat dat lukt, misschien krijgen we hem dan eens wat vaker te zien. Hoewel, op kot gaan in het buitenland, is op zich al een avontuur. Hij zal weinig tijd hebben voor zijn familie, denk ik.
Bij zo'n activiteiten moet ik mijn energie goed doseren : veel rusten voor en na. Voor zaterdagmorgen had ik me verontschuldigd bij de spelotheek. Niet dat dat zoveel inspanning vraagt maar het rumoer van spelende kinderen en het gepraat van de volwassenen daarbij maakt het toch wel vrij vermoeiend. Dat valt mij telkens weer op na zo'n permanentiebeurt. Je zit dan 2 volle uren in het rumoer, terwijl het thuis altijd zo rustig en stil is en dat vraagt veel energie. Voor het concert heb ik dus extra gerust. Ik ben ook pas een uur later dan de anderen mee gaan inzingen. Tijdens de pauze kon ik dan even, met de voeten omhoog, gaan rusten in een relaxzetel in de sacristie. Ik hoorde van de anderen dat het bij het inzingen niet erg vlot gegaan was. Daardoor was iedereen blijkbaar op zijn 'qui-vive' want er waren geen grote flaters op die eerste voorstelling. Het publiek was zeer aandachtig en enthousiast. We mogen weer spreken van een succes !
Ook op zondagnamiddag hadden we succes. De sfeer is dan anders door het daglicht maar de muziek kwam goed over en ook deze keer verliep alles vlotjes. De opkomst van het publiek was behoorlijk goed. Er waren dat weekend nog tal van andere activiteiten in het Leuvense en dat merk je dan wel. De kerk was telkens niet volzet maar toch behoorlijk gevuld. Na een concert is er altijd een receptie. Deze keer ging dat in de kerk zelf door omdat de parochiezaal niet vrij was. Dat maakte het geheel nog gemoedelijker. Velen bleven gewoon wat napraten in de kerk, er was drank voorzien door het koor. Lang kon ik het wel niet meer volhouden en we gingen vrij vroeg weer naar huis.
De vermoeidheid van de laatste dagen laat zich nog voelen. Ik slaap niet zo best de laatste tijd. Ik doe het nu overdag ook wat rustig aan. Gisteren was het droog weer en dan wenkt mijn fiets ons naar buiten. We zijn toch nog een ruim uur gaan rondrijden in Linden. Vandaag is er straks weer conditietraining, dan zal ik volgende nacht wel kunnen slapen. Ik probeer me daar niet teveel zorgen om te maken. Af en toe slaap ik wel eens door en dan is dat weer vergeten. Ondertussen komt de zomer weer in zicht. Plannen worden gemaakt we kijken weer uit naar onze fietsvakanties met Join2Bike in juli en met onze vrienden in augustus. Voor het zover is bereid ik me ook weer voor op de 20 km door Brussel op 31/05. Daarom kiezen we voor onze fietstochtjes steeds de omringende heuvels op in voorbereiding op de tunnels van de Brusselse Ring en de bergen in Oostenrijk. Mijn linkerbeen moet gauw weer krachtig genoeg zijn om dat zelfstandig te doen.
Ongelooflijk die bevrijding op de fiets ! Als ik stap voel ik steeds de zwaarte van mijn verlamde arm en been. Op de fiets voel ik daar niks van. Mijn linkerbeen trapt goed mee, al moet ik me daar wel op concentreren om mijn rechterbeen niet te overbelasten. Dat gaat echter steeds beter zodat het bijna lijkt alsof er niks mis is als ik fiets.
Dinsdag - 17/03/2015 - De aanloop naar de concerten van Canzonetta verloopt alles behalve rustig. Afgelopen weekend was goed gevuld. Zaterdagavond was er het concert van Adamo in Hasselt. Prachtig !!! Hij zong 2 volle uren, zonder pauze, en begeesterde de hele zaal. Er waren slechts enkele lege plaatsen over. Er was weinig jeugd te zien maar iedereen was laaiend enthousiast en zong goed mee. http://www.sherpa.be/nlBE/Muziek/Chanson/Salvatore-Adamo/
We hebben er van genoten. Voor de verjaardag van Marcel mocht dat wel. Hij wordt donderdag pas 57 maar we vonden dit een ideale gelegenheid om dat te vieren met een concert. De organisatie was vlekkeloos. De voorzieningen voor rolstoelgebruikers waren perfect. We kregen plaatsen toegewezen aan de voet van de tribune op een redelijke afstand van het podium. Daar hadden we prima zicht en het geluidsvolume was perfect : geen fluitende oren achteraf ! Hij zong zowel oude als nieuwe liedjes in het Frans en het Nederlands. Na 2 uren dachten we dat hij zou gaan afronden maar er kwam nog een extra nummer en nog een tweede ook. Uiteindelijk zijn we doorgegaan voor hij uitgezongen was om niet in de massa verzeild te raken bij het verlaten van de zaal. Toen was het al 22u30 ! Het is nog ruim 40 minuten rijden naar Leuven.
Zondagmorgen zong Canzonetta de mis om 10u. Uitslapen was er dus niet bij deze keer. Ik moest om 09u al in de kerk zijn en de voetpaden worden net nu vernieuwd in de Kerkstraat. Niet eenvoudig om er te geraken dus. Het was een mooie woorddienst. Blauwput moet zijn pastoor delen met de omliggende parochies daarom is er niet elke zondag een eucharistieviering. Onze vorige pastoor heeft dit goed voorbereid door voor zijn pensionering al leken te betrekken in de liturgie. Daardoor is er een grotere pastorale ploeg dan vroeger. Deze groep heeft een vorming gehad om woorddiensten te doen. Zo blijft het parochiaal leven overeind zonder eigen pastoor. Dat werkt blijkbaar goed want de vieringen in Blauwput gaan gewoon door.
Er was deze keer een verre bezoeker (uit Essen, bij de grens met Nederland) overgekomen. Die man volgt al een tijdje deze blog en wou het koor wel eens horen en had me via mail gevraagd wanneer wij nog eens een mis zongen. Zo kwam het dat hij zondag naar Blauwput kwam. Na de viering kwam hij kennis maken en zijn we samen iets gaan drinken. We hadden een gezellige middag en toen het tijd was om zijn trein terug naar Essen te halen, beloofden we op tegenbezoek te gaan. Hij woont in de buurt van de Kalmthoutse Heide :
Daar kunnen we dan eens gaan wandelen in de zomer. Weer iets om naar uit te kijken !
Ondertussen is het hier volop lente : mooi en zacht weer. Nu ik de trike weer in huis heb kunnen we weer gaan fietsen ipv naar de conditietraining te gaan. Zo slaan we 2 vliegen in 1 klap : bewegen, in de zon. Dat gaat deugd doen. Vanaf april vliegen we er weer in met het fietsen want het zal snel eind mei zijn. Dan moet mijn linkerbeen op volle kracht zijn voor de 20 km door Brussel...
Dinsdag - 10/03/2015 - De lente is vroeg dit jaar ! Zondag was er weer fietstraining met Join2Bike onder een stralende zon. Ik had geen warme broek meer nodig deze keer. Nu ondervond ik dat mijn linker broekspijp altijd omhoog schuift. Alsof mijn linkerbeen wat vermagerd is. Na de training konden we dan toch de trike mee naar huis nemen : http://www.hasefietsen.nl/fietsen/product_hase-klimax-2k
Nu kunnen we weer fietsen op droge dagen. Dat zal nodig zijn om aan dat magere been wat spieren bij te kweken tegen 31/05. Ik wil de 20 km door Brussel weer in een mooie tijd rijden, als het even kan. Dat kan nog moeilijk worden met de aanpassing van onze badkamer over enkele weken. Ik hoop dat dat een beetje vlot verloopt (mijn kaars zal ook daarvoor branden de volgende dagen en weken).
Vorige week heb ik Jozefien 2 maal gezien : op maandag verving ze Lisa, die op Bobathcursus was, en op donderdag kon ik weer gewoon bij haar voor mijn vaste kinebeurt bij haar. Zij was ook net terug van een opleiding en wou weer iets nieuws proberen. Bij de stimulatie van mijn voet merkte ze op dat nu niet alleen mijn tenen reageerden maar de hele voorvoet. Haar enthousiasme hierover gaf me een opkikker van formaat.
Ik krijg de laatste tijd wel meer complimentjes dat ik er goed uitzie en weer meer mijn oude zelf wordt. Ook dat is heel leuk om te horen ! Ik ga dus nog altijd vooruit en daar doe ik het toch al 4 jaar voor. Het geeft me weer moed en zin om door te gaan. Op deze manier ga ik mijn revalidatie 10jarenplan wel kunnen afwerken.
Hij is een Nederlandse zanger die in Vlaanderen rondtoert met pianist en radiomaker Jan Hautekiet. Ze hebben ons aangenaam verrast ! Ik ken Rick De Leeuw alleen van op tv, waar hij al eens te gast is in praatprogramma's. Zijn liedjes kende ik niet. Zijn stem is niet super maar zijn persoonlijkheid sprankelt en hij komt verrassend fris over. Het pianospel van Jan Hautekiet was super. We hadden een leuke avond en zijn zelfs voor het tweede deel gebleven (wat niet mijn gewoonte is). Meestal houd ik het maar vol tot aan de pauze. De sfeer zat goed en dus bleven we tot het einde.
Gisteren was Lisa weer op post. Ze was vol lof over de cursus. Heel leuk dat jeugdig enthousiasme ! De nieuwe kinesisten zijn iets jonger dan mijn jongste zoon. Zo blijf ik toch in contact met de 'jeugd van tegenwoordig'. Hun inzet en toewijding is hartverwarmend.
Volgende zaterdag concerteert Adamo in Hasselt. Ik hoop dat ik dat ook kan uitzitten. We hebben plaatsen voor rolstoelgebruikers gereserveerd. Die zijn wat ruimer en we hopen met goed zicht op het podium. Dan zit ik toch al goed (die armleuningen maken een heel verschil !) We horen hem graag zingen. Zijn muziek staat op mijn IPad en zijn cd gaat al jaren mee op vakantie. We kijken er echt naar uit !
Dinsdag - 03/03/2015 - Het weekend was weer druk bezet. De training met Join2Bike had ik al afgezegd omwille van een extra repetitie met het koor op zondagnamiddag. Uiteindelijk werd die training afgelast, ik heb dus niets gemist. Felle rukwinden maken fietsen in groep gevaarlijk. Daardoor moet ik een week langer wachten op mijn trike. Die huren we weer vanaf deze maand tot aan het eind van de zomer.
Binnen 3 weken moet Canzonetta klaar zijn voor de concerten op 21 en 22/03. Dat is niet lang meer en er is nog werk aan ! Nu komt het er op aan, om liefst dagelijks, wat partituren door te nemen zodat de noten en de tekst blijven hangen en niet meer verrassen. Laat ons hopen dat de winter zich niet meer laat voelen. Bij concerten in de winter merk je al eens aan de opkomst dat er sneeuw ligt. Dan haken mensen af en hebben we minder publiek. Het publiek van Canzonetta is heel trouw en groeide aan naarmate het koor groeide. In 1984 zijn we gestart met 7 pioniers, als voorzingkoor in de mis van 11u. We heetten toen 'Ter elfder ure' en zongen 3stemmig. Na 5 jaar waren we al met 20 en we zijn langzaam blijven groeien. Voor onze 10de verjaardag brachten we voor het eerst een volledig profaan concert (niet-religieuze muziek). Nu zijn we met een 45tal. Mijn zus, de dirigente, blijft ons boeien met gevarieerde muziek uit alle tijden en vele culturen.
Vorige week heb ik mijn 3 vaste kinesisten moeten missen. Ze volgden bijscholing. Gelukkig kon de kinepraktijk toch 2 van de 4 beurten opvangen. Zo kon ik donderdag nog eens met Annemie werken, zij verving Jozefien. Anouk verving Lisa op maandag, dat was een prettig weerzien ! Ze vond dat mijn arm erop vooruit gegaan was. Met de conditietraining en de repetities erbij heb ik toch niet al te veel stil gezeten. Jozefien kwam gisteren langs in de plaats van Lisa. Nu mijn schoenen in orde zijn, kunnen we weer verder werken aan houding en stappen. Ze zijn nu al wat ingelopen en dat merk ik, het gaat weer beter !
Dinsdag - 24/02/2015 - Ik was niet helemaal tevreden over mijn nieuwe schoenen. De hakken waren nog een cm hoger en dat viel op want ik kreeg er meermaals opmerkingen over. De zolen waren ook weer vlak, doorlopend, zoals bij mijn vorige schoenen. Ik had daar bij de bestelling nochtans over gesproken dat ik liever een vrije hak heb maar dat waren ze blijkbaar vergeten. Ik had gisteren al een afspraak om dit te bespreken. We namen mijn eerste paar schoenen mee als voorbeeld (die hebben we bewaard als reserve en daar was ik heel tevreden over). Mijn argument dat Marcel wat klein uitvalt naast mij maakte niet veel indruk maar toen ik zei dat mijn knie nog maar juist onder de tafel door kan als ik in de rolstoel zit werd duidelijk dat het een probleem was en dat er iets aan gedaan moest worden. Ze konden er zelfs direct aan beginnen. Met mijn oude schoenen weer aan konden we al snel weer naar huis en in de namiddag waren ze al klaar.
Het was wel niet simpel om zonder beugel te stappen. Dat vroeg veel concentratie : nu weet ik des te beter waar die beugel goed voor is en waarom die schoenen zo stevig moeten zijn. Mijn oude schoenen zijn veel soepeler, na een jaar gebruik, en opvallend lichter. Die beugel kan gemakkelijk bijna een kilogram wegen.
Deze en volgende week moet ik Lisa en Jorien missen. Zij volgen 2 weken een bobathcursus, dit is een specialisatiecursus voor kinesisten gericht op neurologie.
Na die cursus zijn ze heel wat wijzer wat neurologische aandoeningen betreft. Gisteren zou Jozefien Lisa vervangen maar plots belde Anouk dat zij die vervanging kon doen, als ik dat wou. Dat nam ik uiteraard graag aan en een uurtje later was ze er al. Omdat ik zonder beugel niet goed kon stappen, werkten we met mijn arm en hand. Ze stelde vast dat ik weer vooruit gegaan was en dat deed mij natuurlijk veel plezier !
Goed dat het zondagmorgen droog was. Daardoor konden we gaan fietsen. Vanaf volgende week huren we de trike weer van Join2Bike zodat ik me kan beginnen voorbereiden op de 20 km door Brussel. Vanaf maart vlieg ik er in !
Straks is er dan conditietraining. Dat is ook 2 uur volop bewegen. Als je noodgedwongen veel stil zit, is dat heel welkom. Dat komt goed uit nu ik deze week minder kine zal hebben. Ik kijk al uit naar de terugkeer van Lisa en Jorien. Ze zullen scherp staan en dat ga ik merken !
Dinsdag - 17/02/2015 - Mijn nieuwe schoenen beginnen te wennen. Lisa, mijn kinesiste die op maandag komt, vind dat ik er goed mee stap. Het steunen op de linkervoet is nog even goed als met de oude schoenen. Daar ben ik heel blij om : het was even wennen aan rechte zolen. De oude waren serieus afgesleten aan de binnenkant. Ik voel het verschil heel goed ! Het leek alsof ik de riem rond mijn enkel te hard had aangetrokken maar die losser doen hielp niet. Nu ben ik die nieuwe zolen al wat gewoon en stoort de stand van mijn voet mij niet meer. Straks ga ik weer naar de conditietraining. Dan ga ik voelen wat ze waard zijn !
Zaterdag werd de verjaardag van mijn schoonbroer gevierd. Hij is 60 geworden en zijn kinderen organiseerden het feestje. Hij is lid van de fanfare Toeterdonk in Tildonk : http://yvesfrederic.wix.com/toeterdonk
Uiteraard werd er getoeterd !!! Ze spelen graag en goed en het is altijd prettig om ze bezig te zien.
Die avond, op Valentijn, kregen we bericht van onze tweede zoon : hij heeft zijn vriendin ten huwelijk gevraagd en ze heeft ja gezegd. Wij zijn daar heel blij om. Ze hebben elkaar ontmoet onder moeilijke omstandigheden. Die hebben ze overwonnen en willen dat blijkbaar bezegelen met een huwelijk. 2015 wordt een feestjaar. Ze zouden dit voorjaar nog willen trouwen. Dat wil zeggen dat we dringend een en ander moeten gaan regelen. Marcel ziet het al helemaal zitten. Dat Mattias de eerste is van onze zonen om deze stap te zetten verwonderd ons niet, hij is altijd een rappe geweest. Zijn broers hebben al veel langer verkering maar geen haast. Volgende zaterdag ontmoeten we haar ouders. Dat wordt een eerste kennismaking voor mij. Ik kijk er naar uit. Haar moeder komt uit Chili, haar vader is Belg, zij is hier opgegroeid, dus een Vlaams meisje eigenlijk. Zo wordt ons gezin nog wat internationaler (de vriendin van de oudste heeft een Japanse moeder en haar vader komt uit Frankrijk). Onze aanstaande schoondochter is even open en spontaan als Mattias, wij vinden dat ze goed bij elkaar passen en wensen hen alle geluk toe.
Met de voorbereidende trainingen voor de 20 km door Brussel en de aanpassing van onze badkamer vanaf maart krijgen we het behoorlijk druk. We hebben met Join2Bike afgesproken dat we de trike weer willen huren in het voorjaar en de zomer. Het is toch nog even wachten op nieuws van een nieuwe trike en ik moet getraind zijn tegen 31/05. Join2Bike is een goede back-up wat materiaal betreft !
