cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
20-06-2017
Dinsdag - 20/06/2017 - De consultatie bij Bloedings- en Vaatziekten is uitzonderlijk vlot verlopen. We hadden mij amper aangemeld en ik was al aan de beurt ! Er zaten nog wat wachtenden en je kon de blikken van ongeloof zo van hun gezichten aflezen. Gewoonlijk duurt het daar minstens een uur voor ze je naam afroepen. Deze keer niet, ook al was het de 13de.
Verder was het een drukke week : woensdag naar de kapper, donderdag naar een symposium over mobiliteit in UZ Pellenberg. Daar hebben we de inleidende speeches van gemist. Die begonnen al om 14u maar ik zag het niet zitten om een hele namiddag rechtop te zitten. Eerst een uurtje rusten en dan aansluiten. We kwamen toe net na de inleiding. Dan was er buiten een beurs voorzien waar verschillende bedrijven hun waren lieten zien : rolstoelen, speciale fietsen, aanpassingen van auto's en aangepast vervoer voor rolstoelgebruikers. Dat was interessant maar de meeste bedrijven kenden we al van op de Revabeurs. Als afsluiter werd nog een debat gehouden met vertegenwoordigers van het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap, De Lijn (Vlaamse openbare busmaatschappij) en enkele ervaringsdeskundigen (bekenden van bij Join2Bike). Tot slot was er de mogelijkheid om vragen te stellen. We hebben daarbij een paar vragen gesteld die misschien in het eerste deel al aan bod gekomen waren maar daar kregen we toch geen opmerkingen over. Het stoort ons vooral dat De Lijn een gratis busabonnement aanbiedt aan mindervaliden terwijl de bussen nog niet allemaal toegankelijk zijn voor rolstoelen. In Leuven zijn al heel wat aanpassingen gedaan aan de haltes (verhoogde perrons), maar als je de bus wil nemen moet je 2 dagen op voorhand laten weten welke bus (nummer, uur en halte) heen en terug je nodig hebt. Niet echt klantvriendelijk voor abonnees met een rolstoel. Op elke bus is ook maar 1 plaats voor een rolstoel voorzien. Die wordt vaak ingenomen door moeders met kleine kinderen in een buggy. De tijd ging weer te snel, zoals gewoonlijk bij dergelijke gelegenheden.
Vrijdag had ik een afspraak bij de pedicure. Ik kweek nog steeds veel eelt onder mijn grote teen, dat komt door mijn sandalen. Ik draag ze nu al veel minder en loop mijn rondjes altijd met mijn bottines. Nu de conditietraining afgelopen is probeer ik er beter op te letten dat ik thuis voldoende stap om dat te onderhouden.
Vrijdagavond gingen we met deze groep eten in het Chess Café in Leuven : http://www.chesscafe-leuven.be/. Daar kan je à volonté wokken. Het eten is er heel lekker. Het was er die avond gelukkig niet zo druk als op het filmpje van de website. Je hebt er keuze uit 12 sauzen. Als je die allemaal wil proeven moet je veel tijd hebben en telkens kleine porties nemen. Het was een gezellige avond in goed gezelschap. We zien hen heel graag terug na de zomer.
Zaterdag was het weer mijn beurt in de Spelotheek. Daar was het minder druk deze keer. Met het mooie weer kon ik met de scooter gaan. Het is leuk om weer eens zelfstandig op pad te gaan.
Zondagmorgen hadden we tijd voor een kort, koel fietstochtje. We verkenden een ander pad, het Meesbergpad, naar de top van de Chartreuzeberg : dat vertrekt vanuit Kessel-Lo en gaat over Holsbeek naar Linden. In de namiddag werden we verwacht op de babyborrel voor Lars. Een gezellig feestje gegeven door zijn ouders voor hun familie en vrienden.
Maandag - 12/06/2017 - Voor de verandering plaats ik eens een bericht op maandag. Morgen heb ik een consultatie op Bloedings- en Vaatziekten in UZ Gasthuisberg in de voormiddag. Daardoor zal het me dan niet lukken om te bloggen. Na een druk weekend (fietsen, planning fietsvakantie en familiebezoek) kan ik nu alles even op een rijtje te zetten.
Niet dat er veel te klagen valt maar na 6 jaar wegen sommige dingen wel door. Aan reacties merk ik dat gezonde mensen zich mijn handicap niet kunnen voorstellen. De verlamde kant hangt als een blok aan mijn lijf en dat weegt zwaar. Mijn rechterkant moet dat opvangen en is ondertussen veel sterker geworden maar houdt dat geen hele dag vol. Tegen de middag voel ik mijn rechterflank al verkrampen, ook al zit ik met beide armen ondersteund in de rolstoel. Als ik dat voel opkomen probeer ik dat op te vangen met bewegen : wat rekoefeningen en draaien met mijn romp, rondlopen of iets anders. Veel helpt het niet maar anders wordt het nog erger. Waarschijnlijk hebben oudere mensen en iedereen die veel stil zit hier ook last van.
Bij het stappen moet ik me serieus te concentreren op de stand van mijn voeten en mijn knieën. Bij elke stap is er risico van evenwichtsverlies en een val. Daarom stap ik heel traag en zo voorzichtig mogelijk waardoor mensen vaak denken dat het me zonder hulp niet lukt terwijl ik het wel kan als ik er mijn tijd voor neem en voldoende ruimte krijg. Langs andere mensen lopen, die er geen rekening mee houden dat het moeilijk is, kan wel eens een probleem zijn. Het verwondert mij dat ik tot nu toe nog niet gevallen ben als ik in een groep ben !
Mijn linker arm is volkomen nutteloos en hinderlijk bij het bewegen, aankleden, zitten en liggen. Mijn schouder heeft er het meest last van. Die kan ik nog wel bewegen maar het gewicht van die slappe arm kan hij niet aan en het trekt hem naar beneden, wat niet mooi is om te zien. Ik probeer op mijn houding te letten maar met die arm is dat niet gemakkelijk. Omkijken naar wat er achter of naast mij te zien is of gebeurt is ook moeilijk, dat verbaast mij zelfs. Ook al kan ik mijn romp draaien toch gaat dat niet vlot genoeg. Dat is een van de redenen waarom ik niet meer met de auto kan/wil rijden. Zelfs met de scooter vind ik het lastig om het verkeer in te schatten. Als je niet voldoende kan rondkijken moet je bijna op je gehoor afgaan om te weten wat er aankomt. Ik zoek nu vooral de veiligste weg uit = waar ik kan oversteken aan verkeerslichten.
Zelfs in rust storen mijn lamme arm en hand door de spasmen die er in zitten, vooral als ik ga slapen en als ik wakker word. Je lekker uitrekken voor het opstaan lukt niet meer maar = de linkerhand vasthouden om de spasmen tegen te gaan en het linkerbeen optrekken om geen kramp te krijgen. Deze kramp voorkom ik ook door een spalk te dragen aan mijn linkervoet : die houdt mijn voet in een hoek van 90 ° zodat die zich niet kan strekken. Bij het strekken gaat die voet, zoals het been, in een kramp (heel pijnlijk en vervelend).
Ik vertel dit niet om medelijden op te wekken maar om een realistisch beeld te geven van mijn ongemakken. Ik probeer er zo weinig mogelijk aandacht aan te geven om nog te kunnen genieten van wat nog wel mogelijk is (zingen, fietsen, lachen en plezier maken). Dat is ten slotte wat je leven kleurt en aangenaam maakt. Mijn tweede leven (met handicap) probeer ik op deze manier ook nog wat interessant te maken.
Dinsdag - 06/06/2017 - D-day en de 94ste verjaardag van mijn meter. Dat valt mij nu pas op. Zij is geboren in 1923 en werd 21 in 1944. Wat een memorabele verjaardag ! In die tijd werd je pas meerderjarig op 25 jaar. Nu mag je al stemmen en je rijbewijs halen op 18 jaar. In haar jeugd waren dat nog 'snotneuzen'. Het is haar ambitie om 100 jaar te worden.
Vorige vrijdag zijn we met een groepje gaan fietsen in de buurt van Begijnendijk. Het was een warme dag maar op de fiets viel dat goed mee. Die streek is vlakker dan het Leuvense. We reden een heel eind langs de Demer. Na 10 km hielden we een tussenstop aan een crèmerie met heel lekkere ijsjes. Op de terugweg gingen we een kijkje nemen bij het cyclocrossbelevingscentrum van Sven Nijs in Baal : http://www.visitflanders.com/nl/access-day/kalender/belevingscentrum-sven-nys-cycling-center.jsp?country=nl_NL. Ik wist niet dat dat zo dicht bij Begijnendijk lag. Sven Nijs was de beste cyclo crosser ooit en wereldberoemd in België.
Zaterdag gingen we eens kijken in Leuven, daar ging het jaarlijkse wereldfeest door : https://www.uitinvlaanderen.be/agenda/e/wereldfeest-leuven-29ste-editie-met-in-primeur-de/eb28737b-b13b-4319-a3d6-94910ab1c214. Dat is een feest met interculturele kraampjes en standen van derde wereldorganisaties zoals wereldwinkels, Plan België (het vroegere Foster Parents). Er is ook een eetstraat met eetstandjes van exotische landen uit Afrika, Azië... Altijd heel sfeervol met muziek en dans van over de hele wereld. We gaan er elk jaar eens langs.
Zondag, met Pinksteren, zong het koor weer de viering in de kerk van Blauwput. Er was opvallend weinig volk in de kerk. Het zou kunnen liggen aan het feit dat het een woorddienst was zonder priester. Dan wordt de viering geleid door opgeleide voorgangers. Deze voorgangers doen dat ook heel goed. Voor mij maakt dat geen verschil of het nu een priester is of niet. Veel mensen denken daar blijkbaar anders over.
Afgelopen weekend ging in het park hier vlakbij de Kesselse Feesten door met kermis en een rommelmarkt : https://www.uitinvlaanderen.be/agenda/e/49e-kesselse-feesten/b46c72fd-926f-4d74-8407-3f6c053bdf0e. Gelukkig was het droog weer. Vandaag is het stormachtig met veel wind (tot 90 km/u) en regen. Er worden parken gesloten om risico's op ongevallen te vermijden. Het verschil met het weekend kan niet groter zijn.
Deze week begint de zomer : geen conditietraining meer tot oktober. Nu moet ik er weer op letten om thuis genoeg in beweging te blijven. Dat is soms lastig als je op het internet bezig bent vliegt de tijd !
Met het koor doen nog even door tot eind juni. Dan viert de parochie het H. Hart feest. Dat is het naamfeest van Blauwput en wordt de viering extra kleur gegeven met zang en een kleine receptie achteraf. Daarmee sluit het koor ook haar werkjaar af. In de zomer is het moeilijker om voldoende zangers bijeen te krijgen voor de repetities. Velen gaan met vakantie, daarom heeft het weinig zin om in die periode te repeteren. Er zijn wel de midzomerrepetities van eind juli en begin augustus. Meestal beginnen we dan aan de eerste stap naar het concert van volgend jaar. Het thema kennen we al : Vleugels. Wat daaronder schuil gaat zien we nog wel op het koorweekend van eind augustus...
Dinsdag - 30/05/2017 - Het zomerse weer kwam vorige week net op tijd.
Maandag kon ik eindelijk mijn sandalen gaan ophalen bij de orthesist en sindsdien bleef het lekker warm.Ze zijn nu goed aangepast, maar voor het sporten en fietsen zijn mijn bottines toch nog het best, ook al zijn die nu erg versleten.
Donderdag genoten we van een zeer aangename dag om mee te doen aan de Buurthuis Classic in Korbeek-Lo en omstreken. We reden de kortste tour van 25 km langs velden en weiden. Als voorbereiding op de 20 km door Brussel kon dat tellen.
Zaterdag deed ik weer permanentie in de spelotheek. Het was er af en toe toch wel druk. Dat is vooraf moeilijk in te schatten. De spellen mogen 4 weken ontleend worden maar die termijn kan telefonisch verlengd worden voor nog eens 4 weken als dat wenselijk is. De spelotheek viert dit najaar haar 35ste verjaardag. Ik was er ongeveer 23 jaar vrijwilliger.
Zondag moesten we heel vroeg opstaan om aan de 20 km door Brussel mee te doen. Daar werd een bus voor ingezet, die vertrok in Pellenberg om 7u30. We werden daar verwacht om 7u ! Voor mij is dat heel vroeg : gewoonlijk sta ik pas om 7u30 op ! De fietsen moesten nog in de camion geladen worden. De begeleiders konden meteen aan de slag. Een van de bussen was achteraan toegankelijk voor rolstoelen met een lift. Mijn rolstoel kon ook mee in een aanhangwagen.
In Brussel waren nog enkele straten alleen toegankelijk mits een schriftelijke toelating. Er waren ook militairen te zien die de zaak in het oog hielden. 40 000 mensen hadden zich ingeschreven om de 20 km te lopen. Door de aangekondigde hitte, meer dan 30° C, daagden er maar 29 000 op. Mijn borstnummer was 42969. Ik reed in een treintje van 3 gekoppelde trikes, ik kreeg 2 trekkers voor mij. We deden het in 1:03:03. Vorig jaar deed ik het solo in 1:24:05. Logisch met de versterking die ik deze keer kreeg. Het natte wegdek zal ons ook wel parten gespeeld hebben. Voor de start zijn we nog flink nat geworden door een malse regenbui. Die stopte gelukkig vlak voor het startschot. Ik dacht me op deze manier vlug te kunnen opwarmen na die bui maar dat viel flink tegen. Het opspattende water van de fiets voor mij bezorgde mij nog een douche. Een van onze trikes had jammer genoeg problemen met zijn versnellingen waardoor hij de zwaarste niet kon gebruiken. Hij kon zich alleen echt nuttig maken in bergop bij het uitrijden van de tunnels. Er zijn beelden van onze aankomst te zien via deze link : http://prod.chronorace.be/Classements/Classement20km2017.aspx?eventId=1187794680566157&lng=NL&hash=WKapzpQXghjDqq8kReSH4yepgPs. Als je mijn startnummer ingeeft bij search, bij race handbike selecteert en op het videootje klikt kan je ze bekijken.
Deze keer heb ik wel een handdruk gekregen van onze premier,Charles Michel. Net als vorig jaar kwam hij ons voor de start even begroeten en aanmoedigen. Toen hij langs kwam stak ik mijn hand uit en kreeg ik die handdruk. Hij keek daarbij ook heel vriendelijk. Je zou bijna wensen dat je hem persoonlijk zou kunnen leren kennen maar daar heeft die man de tijd niet voor natuurlijk.
Deze week gaat de laatste conditietraining van het werkjaar door. Vanaf juni gaan de studenten zich weer voorbereiden op de examens en is de sporthal voor hen voorbehouden. Wij gaan de zomer in met een etentje ten afscheid van een van onze begeleiders. Zij stopt met het coachen van onze groep. Of we haar nog terugzien na de zomer weet ik nog niet. Zij is Australische maar ze deed haar uiterste best om Nederlands te spreken en dat werd enorm gewaardeerd. We zullen haar missen...
Dinsdag - 23/05/2017 - Gisteren was de verjaardag van mijn vader. Hij overleed in 1998, 19 jaar geleden, hij was 69 jaar, aan longkanker. Hij zou nu 88 Jaar geworden zijn. Ik had een goede band met hem. We waren/zijn allebei rationeel en vonden elkaar daarin.
Donderdagnamiddag gingen we naar een vorming van Sig voor mensen met een hersenletsel zoals ikhttp://www.sig-net.be/nl/vormingen_2.aspx . Het thema was : ziekte-inzicht en aanvaarding. Ik bleek de enige met een fysisch restletsel (verlamming). De anderen hadden eerder problemen met overprikkeling (snel vermoeid zijn, niet tegen drukte of lawaai kunnen, chaotisch zijn, moeite hebben met de organisatie van hun huishouden, ...). Qua ziekte-inzicht bleek het bij iedereen mee te vallen, aanvaarding was een ander paar mouwen ! De vorming werd begeleid door een psycholoog. Er waren maar 5 deelnemers waardoor het eerder een groepsgesprek werd en iedereen ruim aan bod kwam. Dat was wel aangenaam. De conclusie voor aanvaarding was : leef dag per dag, slechte en goede dagen wisselen elkaar af. Dat klopt : ik heb ook al eens dagen dat ik het moeilijk heb maar de volgende dag gaat het dan weer beter en dat lucht op. Het is ook belangrijk om je niet op te sluiten door thuis te blijven : ik ben dus goed bezig met het fietsen en zingen !
Vrijdag was de dag van de buren : in vele wijken komen buren bijeen en zorgen zelf voor een hapje en een drankje. De stad stelt materiaal ter beschikking om dit op een comfortabele en veilige manier te laten verlopen. Het is een gelegenheid om het contact met de buren uit je wijk weer op te nemen na de winter. Het was gelukkig droog weer, op een klein buitje rond 19u na.
Zaterdag bleef het ook droog zodat we even konden gaan fietsen. Om niet altijd dezelfde route te nemen nam ik de weg langs Hoog Linden. Op de terugweg vergiste ik mij van richting waardoor we nog een rondje extra konden doen. Het was niet de eerste keer dat ik die fout daar maakte, ik hoop dat niet meer te vergeten.
Zondag, na mijn douche, ging Marcel even zwemmen. Hij komt dan altijd fris en monter terug. Voor de namiddag had ik afgesproken met mijn nichtje, de mama van Lars (nu 20 dagen oud). Hij is inderdaad een flinke baby. Met zo'n goede start, 4,550 kg, kan dat niet anders. Het blijkt in de genen van zijn vader te zitten om zo struis te zijn bij de geboorte. De eerste kleertjes zijn natuurlijk te klein maar kunnen gelukkig wel geruild worden voor grotere.
Gisteren mocht ik eindelijk mijn sandalen gaan ophalen. Die zijn nog wat aangepast omdat ze te weinig steun gaven bij het stappen. Dat gaat nu heel wat beter maar ik stap toch nog het best met mijn bottines. Dat blijven de beste schoenen voor stappen en sporten. Als ik weer aan nieuwe schoenen toe ben worden het weer bottines want de oude zijn echt te oud aan het worden. Ik ben nog te actief om ze langer te gebruiken.
Dinsdag - 16/05/2017 - Deze keer heeft de fietstocht van afgelopen zondag ( +/- 50 km) minder sporen nagelaten. Ik kreeg de raad om nadien veel te drinken om zo de schadelijke stoffen (melkzuur in de spieren) sneller kwijt te raken. Dat heeft gewerkt. De streek rond Damme is heel landelijk (veel velden en weiden). Vanuit Damme lopen 2 kanalen naar de zee : het Leopoldskanaal en het afleidingskanaal. Daarlangs liggen goed aangelegde fietspaden. Er staat wel een strakke zeebries die zich overal goed laat voelen. De Maerlantroute slingert zich langs de kanalen en door de polders waardoor de wind niet steeds van dezelfde kant komt. Ik zat in een treintje van 3 vrouwen, mijn maatjes van vorig jaar.
De volgende morgen stonden we op met een stralende zon. Dat beloofde een heerlijke dag te worden ! Na het ontbijt, de gastvrouw had voor Moederdag zelfs een heerlijke rabarbertaart gebakken, kwam er al bewolking opzetten en we vreesden voor wat regen, volgens de voorspellingen zou dat het geval zijn. Maar het bleef de hele dag droog en rond de middag kwam de zon er weer door. We werden begeleid door iemand die de streek goed kent. Hij zit in de organisatie van 'den halven van Damme' : http://www.denhalvenvandamme.be/home/ waar Join2Bike de laatste jaren aan de duatlon (8 km lopen en fietsen) deelneemt.
Na onze fietstocht reden we met de auto weer naar huis. Het verkeer liep niet zo vlot : door wegenwerken was het hier en daar wat aanschuiven. Zo kwamen we pas tegen de avond thuis. Toen kwamen de berichtjes van de kinderen binnen voor Moederdag. Ik had ze verwittigd dat ik overdag niet thuis zou zijn.
Nu de 'ijsheiligen' : http://www.beleven.org/feest/ijsheiligen voorbij zijn krijgen we opvallend beter weer : 26 tot 28° C !!! Maar zomer is het nog niet. Na die mooie dagen wordt het weer wisselvallig.
Dinsdag - 09/05/2017 - Die 80 km zijn niet onopgemerkt gebleven : ik moet blijkbaar voorzichtiger zijn met zware inspanningen. Die 'zware benen' hebben zich nog 4 dagen laten voelen ! Ik vrees dat het een symptoom van epilepsie was. Dankzij mijn medicatie is het daarbij gebleven.
De eerste nachten nadien sliep ik slecht waardoor de vermoeidheid bleef hangen. Ik begon me alsmaar slechter te voelen en vreesde zelfs voor een depressie. Donderdag kwam mijn huisarts langs zodat ik er met haar over kon spreken. Toen ik vertelde over die slechte nachten deelde ze mijn mening dat ik oververmoeid was en ze schreef me Mirtazapine voor om beter door te slapen. De dosering is maar de helft van wat ik vroeger in het ziekenhuis kreeg. Ik sliep meteen door tot de wekker afliep en de volgende dagen was ik niet fris. Zelfs overdag voelde ik me moe. Dat heeft 4 dagen geduurd. Nu voel ik me frisser hoewel mijn nachten weer minder goed zijn. Ik zal nog moeten leren hoe ik daarmee omga. Na enkele slechte nachten kan ik best weer een paar goede gebruiken. Dat is zoiets als een pijnstiller, die mocht ik hoogstens 3 dagen per week gebruiken, indien nodig (volgens de instructies van de pijnkliniek).
Het fietsen stond vorige week op een laag pitje. Gisteren hebben we een vlak ritje gedaan om de benen wat los te rijden en toch even wat frisse lucht te hebben zolang het droog bleef. Ter compensatie van kine was dat voldoende.
De koorrepetities blijven de beste ontspanning. In die leuke groep, waar zoveel gelachen wordt ook al is de muziek niet altijd even gemakkelijk. Vorige week kregen we het verslag van de jury van het provinciaal korentornooi te horen. Dat was wel erg kritisch (zoals gewoonlijk). We zijn niet al te toonvast en zij horen elke noot, die niet helemaal correct is, (tot 1/4 van een toon zelfs) ! De grote verrassing kwam halverwege de repetitie toen mijn zus bericht kreeg dat ze er een kleinzoon bij gekregen heeft : mijn achterneefje heet Lars, meet 55 cm en weegt 4,550 kg !!! Die blijft waarschijnlijk de grootste van de familie. We hebben er meteen 'Lang zal hij leven' voor gezongen. Daarna kregen we pauze om te bekomen van de verrassing. Voor de repetitie vernam ik dat de bevalling begonnen was. Maar dat kan soms lang duren !
Ik ben dus nog maar eens groottante geworden. In mijn familie is hij de derde, na Noa en Lou (meisjes). In mijn schoonfamilie ben ik de tel al kwijt geraakt. Mijn schoonzussen hebben veel dochters, die beginnen wat vroeger aan kinderen dan jongens.
Woensdag - 03/05/2017 - Na een weekend met een fietstocht om U tegen te zeggen (80 km op de Ravel Hoegaarden - Namen en terug) ben ik nu al 3 dagen aan het bekomen (heel moe en zware benen). Als een echte amateur ben ik na het fietsen gaan douchen en zo snel mogelijk in mijn bed gekropen. Je ziet op televisie de echte wielrenners na een koers nog op rollen fietsen. Nu weet ik waarom ! Met zo'n 'cooling down' voorkom je verkrampte spieren achteraf. In mijn geval zijn dat 'zware benen'. Dankzij mijn medicatie krijg ik gelukkig geen aanval van epilepsie !
Op 1 mei ging het koor wandelen in de buurt van Bertem : https://www.routeyou.com/nl-be/route/view/289340/wandelroute/bertembos-wandeling. Jaarlijks wordt een koorwandeling georganiseerd. De liefhebbers komen dan na de middag samen voor een wandeltocht van enkele kilometers. Voor de gezelligheid sluiten enkelen na de wandeling aan om samen iets te gaan drinken en het verhaal van de wandelaars te horen. Het weer was veel minder zonnig dan de vorige dag maar het bleef zo goed als droog. Zo kon iedereen genieten van de frisse lucht en het bos. Voor de volgende keer heb ik gesuggereerd om eens een wandeling te zoeken die toegankelijk is voor rolstoelen. Dan kan ik ook nog eens mee op wandel. Als je op internet gaat zoeken hoef je alleen maar te beginnen met het woord : toegankelijk om geschikte wandelingen, routes of reizen uit te kiezen. Helemaal niet moeilijk maar je moet het gewoon weten. Die tip kreeg ik in het revalidatiecentrum.
De conditietraining heb ik gisteren maar eens overgeslagen. Die lange fietstocht was al genoeg training voor enkele dagen. Mijn kinesist wist me te vertellen dat mijn spieren nog te verzuurd zijn en dat ik beter wat rustiger aan doe. Nu stap ik wat minder vaak en probeer goed te rusten omdat ik enkele korte nachten heb gehad.
Het ziet er naar uit dat mei weer een sombere maand wordt, zoals vorig jaar. Toen wou ik met mijn collega's een terrasje doen omdat ik hen al 5 jaar niet meer gezien had. Door het slechte weer is dat er niet van gekomen. Deze keer ga ik er niet op wachten en iets afspreken bij slecht weer. Dan fietsen we toch niet op vrijdag en heb ik tijd om met de collega's af te spreken.
Deze morgen ben ik er nog eens in geslaagd om alleen naar de bakker te gaan. Het regende niet zodat ik het er op waagde om met de scooter op pad te gaan. Het doet altijd deugd als het lukt. Ik voel me een stuk beter dan wanneer ik dat moet vragen. Zo heb ik lekker vers brood in huis.
Met Palmzondag, zondag voor Pasen, worden hier in de kerk buxustakjes (ter vervanging van palmtakken) uitgedeeld aan de kerkgangers. In het zuiden van Frankrijk zijn dat mooie, gevlochten kruisjes van echte palmbladeren. De laatste jaren krijg ik er telkens een bezorgd door de schoonmoeder van mijn oudste zoon. Aan de Côte d'Azur staan genoeg echte palmbomen om dat te maken. Daar zijn onze 'palm' (buxustakjes) nietig tegen.
Dinsdag - 25/04/2017 - Vandaag, 36 jaar geleden, was onze trouwdag. Voor de 25ste verjaardag gaven we een groot feest voor familie, buren en vrienden (120 personen). We trakteerden ons ook nog op een reis naar Mexico : een week rondreis (de Mayaroute) en een week strandvakantie met alles erop en eraan. Daar hadden we toen al 10 jaar voor gespaard.
De eerste 30 jaar verliepen zeer goed. We kregen 3 zonen, waar we heel trots op zijn. Ze staan nu op eigen benen en doen het, elk op zijn manier, heel goed ! Ze hebben alle drie een partner waar ze heel gelukkig mee zijn. Wat kan je als ouder meer wensen ?
De 30ste verjaardag was in mineur : eind februari 2011 was ik in het ziekenhuis beland na een zware hersenbloeding. Daardoor ben ik half verlamd geraakt (links). Er werd toch gevierd in het ziekenhuis met de naaste familie, in de koffieshop, met taart en een drankje. Ik werd met de rolstoel daar naartoe gebracht. Op de foto's van toen zie je dat mijn mond nog wat scheef stond. Daar is nu niks meer van te zien, gelukkig ! Met logopedie werd er bij de revalidatie op geoefend om die spieren weer aan de praat te krijgen waardoor mijn gezicht er normaal uitziet. Voor grote feesten is het nu nog te vroeg, daar heb ik nog niet genoeg energie voor. Meestal ben ik na enkele uren al heel moe.
Mijn conditie is al sterk verbeterd. Sinds ik thuis ben begon ik te trainen om beter te stappen en weer te fietsen. Met 4 maal kine per week wordt er nog bijgestuurd waar mogelijk. Daarnaast stap ik nog zo veel mogelijk en ga ik 2 maal per week fietsen (met een speciale, aangepaste ligfiets). Als het weer het toelaat en er iemand mij kan begeleiden ga ik graag een toertje doen. Dat fietsen heeft me veel sterker gemaakt. We doen het ook in clubverband met Join2Bike : http://j2b.join2bike.be/. Deze club richt zich op geïntegreerd sporten van mindervaliden, met aangepaste fietsen, begeleid door validen. Zij hebben ook een Fiets-o-teek uitgebouwd met heel wat materiaal. De trainingen gaan door op zondag, meestal vanuit UZ Pellenberg. Een keer per week ga ik naar de aangepaste conditietraining van het Centrum Aangepast Sporten : https://www.kuleuven.be/sport/sportaanbod/ploegsporten/gehandicaptensport.
Ook bij het zingen valt die betere conditie op. Toen ik in 2012 terug naar het koor ging dacht ik dat ik niet meer kon zingen. Ik was vroeger een hoge sopraan. Blijkbaar moet je dat blijven oefenen om dat te behouden (zoals een topsporter). Nu moest ik overstappen naar de alten (lage vrouwenstem). Lager zingen is wel makkelijker haalbaar als je een hele tijd niet gezongen hebt maar is ook moeilijker omdat je meestal de melodie moet begeleiden. Die wordt gewoonlijk door de sopranen gezongen. In het verleden oefende ik thuis bijna dagelijks op die hoogste noten. Nu doe ik hetzelfde om te oefenen op kracht. Ik heb altijd graag gezongen. Als jong meisje zong ik met mijn 2 zussen in het Leuvens meisjeskoor : http://www.lmk.be/nl/wie-zijn-wij. We zongen elk een andere partij. Ik leerde de 1ste, Magda de 2de en Gitta de 3de. Zo konden we thuis en in de auto driestemmig zingen. Voor onze broer, de jongste van 4, was dat misschien minder prettig maar wij deden het graag en onze ouders waren enthousiast.
Na 6 jaar revalideren vraagt het nog steeds veel energie en moed om het vol te houden. Een handicap went nooit en zeker niet als je 52,5 jaar gezond geweest bent. Nu, op mijn 58ste, ben ik nog 'te jong' om minder aan te gaan doen. Alles wat je niet blijft oefenen gaat heel snel achteruit, heb ik al ondervonden. Daarom maak ik mij nu wat zorgen. Ik stap de laatste tijd wat minder omdat er problemen zijn met mijn schoenen. Ik draag ze nu voor het tweede jaar en dat is blijkbaar wat te lang. Ze zijn al een paar keer nagekeken en bijgewerkt maar het is nog niet wat het moet zijn. Het probleem zit hem in de steunzool van mijn linkerschoen. Die steunt mijn lamme voet onvoldoende. Waarschijnlijk moet die steunzool gewoon vervangen worden. Dat moet ik zo snel mogelijk vragen aan de orthesist. Zo kan het niet langer. Ik gebruik die schoenen nog als sportschoen, bij het stappen en fietsen. Mijn nieuwe sandalen geven te weinig steun daarvoor. Ik ben er blij mee voor warme zomerdagen maar om te oefenen heb ik de oude bottines nog nodig.
Dinsdag - 18/04/2017 - Zondag zong het koor de viering van 10u in Blauwput. Met de feestdagen zijn we er altijd. Daardoor moest ik de training van Join2Bike weer overslaan. Spijtig want het weer was fris maar droog. In de namiddag zijn we nog eens op familiebezoek geweest. We hebben beiden grote families : Marcel komt uit een groot gezin en ik heb veel tantes en nonkels.
Ter compensatie voor de gemiste fietstocht ben ik gisteren met Marcel een toertje gaan fietsen in de buurt. Vorige vrijdag was het niet gelukt.
Zaterdagvoormiddag was ik weer van dienst in de Spelotheek. Het was er nogal druk (ondanks de paasvakantie). Die namiddag ging ik nog naar de herdenking van een medestichter van de wereldwinkel (hij organiseerde de eerste vergadering). Hij overleed onverwacht 2 weken geleden. Daar waren nog meer mensen die ik ken van toen ik daar vrijwilliger was. De startvergadering was in 1992. Onlangs werd de 25ste verjaardag van de wereldwinkel gevierd. Ik heb er meegewerkt tot ik begon te werken in 2001. Ik heb er de boekhouding opgestart, de winkeliers opgeleid en begeleid, verslagen van de vergaderingen gemaakt en was betrokken bij allerlei activiteiten. Een interessante periode !
Deze week heb ik maar 2 beurten kine. Paasmaandag is een vrije dag, op dinsdag heb ik nooit kine omwille van de conditietraining en morgen is mijn kinesist niet vrij omwille van een stage. Zo schieten alleen donderdag en vrijdag nog over.
Vorige week kwam er een bericht van de universiteit dat er vandaag bouwwerken starten op de campus van het Sportkot. Er wordt een nieuwe sporthal gebouwd. Spijtig genoeg stond er niet bij of de oude sportzaal nog bereikbaar is. Daar ga ik naar informeren. Ik neem aan dat dat nog wel kan via een alternatieve route zoals in het najaar toen de studenten hun 24uren loop hielden. Dan lopen de studentenclubs tegen elkaar gedurende 24 u en benemen daarvoor de hele campus. De club die de meeste rondjes loopt wint.
Morgen heb ik nog een afspraak met de orthesist voor mijn schoenen. Volgens de pedicure zijn die nog niet in orde. Ik hoop dat hij ze weer meteen kan aanpassen en ben benieuwd wat die gaat zeggen. Ik heb ook nog een opmerking over mijn sandalen. Die steunen niet voldoende. Ik hoop dat daar iets aan te doen valt anders moet ik de volgende keer een ander model kiezen. Voor warme dagen zijn ze wel geschikt maar niet om er veel mee te stappen en dat is toch wel de bedoeling. Wordt vervolgd !
Dinsdag - 11/04/2017 - Geen fietstraining dit weekend. Na een kort bezoek aan de markt in Heverlee zijn we toch even gaan fietsen. Het was heerlijk, zonnig lenteweer zodat we het niet konden laten om toch even de fiets van stal te halen. We reden nog eens de Heiberg op : http://www.sport.be/cycling/nl/hellingen/info.html?Route_ID=277 en op de terugweg reden we langs een ander pad dan gewoonlijk naar beneden. Heel mooi met prachtige vergezichten over Kessel-Lo die ik zelden zag.
Vorige vrijdag had ik een afspraak bij de pedicure. Ik heb al een hele tijd last van een pijnlijke plek onder de grote teen van mijn linker voet. Zij stelde een eeltpit vast en heeft die verwijderd. Dat is een soort eksteroog of likdoorn maar dan aan de onderkant van de voet. Die wordt veroorzaakt door te veel druk op die plaats. Ik moet nog maar eens mijn schoen laten aanpassen. De 'soap' is dus nog niet afgelopen ! Of zou het door druk van de moed zijn die in mijn schoen aan het zinken is ? Weer een nieuwe afspraak met de orthesist op volgende week woensdag. Tot dan moet ik het rustiger aan doen. Het verwijderen van die eeltpit was vrij pijnlijk. In plaats van aan de buitenkant te verdikken groeit die naar de binnenkant. Voorkomen is ook hier beter dan genezen.
Gisteren heeft de kinesist haar oefeningen moeten aanpassen en ik stap nu zo weinig mogelijk. De conditietraining zal ik straks zo veel mogelijk met de rolstoel moeten doen. Wat een week vakantie zou moeten lijken is voor mij eerder een straf. Ik heb er moeite mee om zo passief te zijn. Dat ligt me helemaal niet.
Gelukkig is er het koor nog. Zondag zingen we de Paasviering in Blauwput om 10u. Ik maak nu dagelijks wat tijd om te oefenen. Misschien komt er dan wat meer kracht in mijn stem want die mag nog wat beter klinken.
Voor de fietstraining van volgende zondag zijn er weinig kandidaten. De vorige jaren viel de training op een feestdag weg. Nu we maar om de 2 weken trainen wordt er geprobeerd om ze toch te laten doorgaan.
Dinsdag - 04/04/2017 - Het lenteweer houdt aan en de bloemen en bloesems geven kleur aan de natuur !
Vorige zondag, 26 maart, hebben we met het koor een goede beurt gemaakt op het Provinciaal Korentornooi van Vlaams-Brabant. We haalden 70 % en werden bevestigd in de eerste afdeling. Er was wel wat kritiek op de plaatsing in de ruimte en we waren niet altijd toonvast maar we kregen van elk jurylid een aanmoediging als afsluiter (toch wel leuk !).
Donderdag konden we bij de orthopedische werkplaats langs gaan om de nieuwe bekleding van mijn nachtspalk op te halen. Dat ziet er uit als een schelp met goed passende steunzool. Daardoor slaap ik nu weer veel beter. Gelukkig ! Hopelijk is dit het 'happy end' van deze 'soap'.
Vrijdag ben ik nog eens zonder begeleiding met mijn scooter boodschappen gaan doen : bij de bakker en de apotheek kan ik gemakkelijk tot aan de deur rijden. Met mijn stok stap ik dan naar binnen en het personeel helpt mij dan wel verder. Ik was wel aan mijn buren gaan vragen om rits van mijn jas toe te doen. Het was nog fris rond een uur of 10. Mijn buurvrouw heeft mij met plezier geholpen. Ik kan op haar rekenen voor zo'n kleine dingen en dat is fijn. Het is niet de eerste keer dat ik alleen voor kleine boodschappen op pad ga. De apotheek verwittig ik op voorhand zodat ik weet of mijn medicatie beschikbaar is.
In de namiddag gingen we nog wat fietsen maar het begon al gauw wat te regenen en we besloten om het kort te houden. Zo hebben we maar 6 km gedaan. Jammer genoeg stopte het met regenen als we thuis kwamen.
Zaterdag hebben we met onze kinderen eindelijk de verjaardag van Marcel kunnen vieren met een etentje. Door de kooractiviteiten hebben we dat even moeten uitstellen. Het was een gezellige avond in een Italiaans restaurant in de buurt. Daar zijn nieuwe uitbaters, een goede reden om ze uit te testen.
Zondag stond Join2Bike weer op onze agenda met een flinke rit in de omgeving van Booischot. We konden hier parkeren en nadien even uitrusten en napraten : http://www.gaph-heist.be/nethedal-vzw.html Het was prachtig weer waardoor ik mijn eerste zonnebad gehad heb. Mijn knieën en gezicht zijn al veel minder bleek. Na een goede 35 km fietsen werden we getrakteerd op taart en koffie voor de verjaardag van onze voorzitter.
Vrijdagochtend heb ik een afspraak bij de pedicure. Ik kijk er naar uit want mijn sandalen geven minder steun aan mijn lamme voet waardoor er nieuw eelt op komt en dat geeft pijnlijke plekken. Ik heb geprobeerd om die sandalen in te lopen en dat is daar het gevolg van, denk ik. Ik draag ze nu alleen nog in huis en stap er wat minder mee. Sporten doe ik nu uitsluitend met mijn bottines. Nu die nieuwe zolen hebben komen die nog goed van pas, al moet ik voor de linker schoen nog een nieuwe binnenzool laten maken. Die oude zit niet meer zoals het hoort.
Dinsdag - 28/03/2017 - Volop lentezon hier ! Na een druk weekend konden we gisteren toch nog even gaan fietsen in de stralende zon. Daar hebben we van genoten.
Vorige vrijdagavond zijn we naar een documentaire gaan kijken in Leuven in het kader van Docville : http://www.docville.be/ . The happy film : http://www.docville.be/nl/film/happy-film. Die begon met de mededeling : deze film maakt u niet gelukkig ! Hij was in het Engels, zonder ondertiteling. Mijn kennis van het Engels bleek onvoldoende om alles te verstaan en de uitspraak van de acteurs was niet echt correct. Dat maakte het nog moeilijker. De reacties van het publiek verwonderden ons nogal. Gelukkig was er iemand in ons gezelschap die na afloop een en ander kon verduidelijken. Zo hadden we toch een gezellig avondje uit.
Donderdag kwam er een telefoontje van de orthopedische werkplaats dat mijn nachtspalk klaar was. Daardoor kon ik vrijdag al langs gaan om die op te halen. Spijtig genoeg beantwoordde die niet helemaal aan de vereisten en hebben we die geweigerd. Ik hoop gauw weer bericht te krijgen voor een nieuwe pasbeurt. Nu gebruik ik weer mijn oude spalk waardoor ik weer minder goed slaap. Dankzij de nieuwe inlegzool (silicone) valt het nog wat mee.
Zaterdag waren we uitgenodigd op het verjaardagsfeest van mijn zus. Ze wordt 60 dit jaar. Daarom werd ze getrakteerd door haar man en kinderen op 60 verrassingen/opdrachten. Met wat vrienden en familie er bij was het een leuk feestje.
Zondagnamiddag namen we met Canzonetta deel aan het Provinciaal Korentornooi. http://www.vlaamsbrabant.be/vrije-tijd-cultuur/cultuur/muziek-en-theater/provinciale-koortornooien/index.jsp Dat is ingedeeld in verschillende niveaus : de hogere en lagere afdelingen. In het lagere niveau heb je tweede en derde afdeling Wij zitten in eerste afdeling. Daar boven zijn er nog 2 afdelingen : uitmuntendheid en ere-afdeling. Door deel te nemen kan je subsidies krijgen. Bij onze eerste deelname (tweede afdeling van het lagere niveau) werden we meteen doorverwezen naar eerste afdeling. Dat was een opsteker ! Als je het programma van dat tornooi bekijkt krijg je medelijden met de juryleden. Zij zitten een hele namiddag koren te beoordelen die dan soms nog eenzelfde lied zingen : zo hebben ze enkele keren Laudate Dominum van Sebastiaan Van Steenberge https://www.youtube.com/watch?v=lKINRUUmpC8 gehoord. Zij kiezen zelf de nummers uit een selectie die de koren voorstellen. Moet interessant zijn om de verschillen in de uitvoering te horen en zien.
Wij sloten af met iets luchtigers : Every time I feel the Spirit in een arrangement van Bob Chilcott : https://www.youtube.com/watch?v=jJ_4yGkW2HQ. We werden beloond met 70 % waardoor we bevestigd worden in eerste afdeling. Morgen krijgen we meer uitleg over de commentaren van de jury.
Nu kunnen we ons beginnen voor te bereiden op Pasen. Dat wordt heel anders dan de vorige maanden. Vorige woensdag zijn we al aan iets nieuws begonnen. Daarna kan ik weer mee gaan fietsen met Join2Bike.
Nu zondag gaan we nog eens een tocht doen rond Booischot. Dat doen we jaarlijks en is eens wat anders dan de gewone trainingen tussen Bierbeek en Pellenberg.
Dinsdag - 21/03/2017 - De lente begint goed : stralende zon in Leuven na een plensbui deze morgen.
De concerten van het koor zijn heel goed verlopen. Publiek en dirigente waren tevreden, meer moet dat niet zijn. Met een PowerPointpresentatie werden sfeerbeelden op een groot scherm geprojecteerd boven de hoofden van het koor. Zo kwamen de thema's : Dromen, afscheid, hoop en vreugde nog beter tot hun recht. De begeleiding met piano en orgel zette de zang nog beter in de verf. Een stuk : Dag maatje, was speciaal geschreven door Simon Van Hoecke, een jonge componist en talentrijke trompettist die ook de fanfare Toeterdonk dirigeert. Dag maatje vormt de proloog van het project de Engelenburcht : http://www.toeterdonk.be/engelenburcht/. Daarin wordt de geschiedenis van de gebeurtenissen in de eerste wereldoorlog in Tildonk herdacht. Je hoort een deel van het werk via de video. Aan dat project werkte de oudste zoon van mijn zus mee. Dries overleed echter in 2013 aan pancreaskanker. Hij tekende de illustraties van het project. De tekst van de proloog werd geschreven door zijn vader ter gelegenheid van de begrafenis van Dries. Een beladen thema dat onze familie blijft raken.
Na zo'n geslaagde concerten loop je nog enkele dagen op wolkjes. Dat ik daarvoor een fietstraining van Join2Bike moest overslaan vind ik dan minder erg.
Vorige donderdag was een heerlijk warme lentedag : 17° C ! Daar waren mijn gesloten winterschoenen veel te warm voor. Ik was heel blij dat mijn zomerschoenen hier al klaar stonden. Wat onmiddellijk opviel was het verschil in de zolen. De nieuwe zijn mooi recht, de oude zijn wat afgesleten. Dat was goed te voelen bij het stappen. Na wat oefenen kreeg ik het onder de knie. als ik het rustig aan doe en goed steun op mijn linker voet lukt het al beter.
Voor het concert moest ik de winterschoenen nog dragen omwille van de kleur : bij zwarte kledij vallen grijze schoenen minder op dan bordeaux. Dat was moeilijker en goed voelbaar in mijn knie. Die hakken moeten zeker bijgewerkt worden. Gelukkig moest ik niet de hele tijd blijven recht staan. Er waren enkele hoge stoelen voorzien om op te steunen tijdens het zingen. Zo viel het ook minder op dat ik een steuntje nodig had. Vroeger was ik de enige die zo'n stoel gebruikte omwille van mijn zwakke rug.
Volgende zondag doet het koor mee aan het korentornooi van onze provincie : http://www.vlaamsbrabant.be/vrije-tijd-cultuur/cultuur/muziek-en-theater/provinciale-koortornooien/kalender-koortornooi-2017.jsp. Canzonetta is aan de beurt op 26 maart om 15u30. Gelukkig hernemen we een aantal stukken van het concert zodat we geen extra werk hebben om ons daar op voor te bereiden. Het wordt wel een zware dag want we moeten voor 13u30 al aanwezig zijn. Voor het onze beurt is zal ik nog wel wat kunnen rusten. Daarvoor neem ik alleszins een relaxzetel mee.
Maandag - 13/03/2017 - Enkele zonnige dagen doen de sombere regendagen van vorige week snel vergeten. Er lijkt eindelijk een einde te komen aan de problemen met mijn schoenen en nachtspalk.
Vorige woensdag gingen we nog eens langs de orthopedische werkplaats. Na mijn uitleg over de pijn bij het stappen werden mijn schoenen nog eens van alle kanten bekeken. De binnenzool van de linker schoen bleek uitgesleten te zijn. Een kwartiertje later zag die er weer zo goed als nieuw uit ! Dan kwam mijn nachtspalk aan de beurt. Ook daar blijkt een oplossing voor te zijn. Meteen had de orthesist een voorstel om mijn probleem te verhelpen : een degelijke bekleding van de voetzool die beter bestand tegen grote druk. Voorlopig doe ik nog even voort met het materiaal dat ik zelf gevonden had. Ik verwacht binnenkort een telefoontje om een afspraak te maken voor de revisie van die spalk. Daar kijk ik echt naar uit en hoop dat we dan voor lang gespaard blijven van dat soort ongemakken.
Door het probleem met mijn schoenen heb ik het oefenen met stappen een 10tal dagen opgeschort. Sedert woensdag neem ik dat weer op en na een voorzichtige start en opbouw stap ik nu weer aan het oude tempo. Wat een plezier om weer te kunnen rondlopen ! Ik ben echt niet gemaakt om stil te zitten.
Toen ik nog huisvrouw was liep ik ook veel rond en reed ik veel met de fiets om boodschappen te doen. In de schoolvakanties maakte ik fietstochtjes met de kinderen om naar een speeltuin in het park te gaan of met vriendjes/familie te gaan spelen. Zo fietsten we al eens naar mijn zus in Tildonk, dat is toch al een hele trip van 12 km. De oudste reed met mij mee op zijn gele fietsje. De twee jongsten zaten bij mij (voor en achter) op de fiets. Zo kregen ze de smaak van het fietsen van jongs af te pakken. Dat was al een leuke activiteit op zich.
Vrijdag profiteerden we van het mooie lenteweer om een fietstocht te gaan maken met enkele mensen van Join2Bike. Enkele weken geleden is er nabij Leuven een treinwagon ontspoord : http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/regio/vlaamsbrabant/1.2896985. Wij waren daar nog langs gefietst een maand voordien. Op de regionale televisie zagen we welk zwaar materiaal er nodig was om die wagon op te ruimen. De Dijledreef langs het spoor is heel smal en niet voorzien op zwaar vervoer. Als echte 'ramptoeristen' leidde ik ons groepje er naartoe, via een ruime omweg langs Holsbeek over de Kesselse bergen. Er waren heel wat bomen gekapt en de Dijle was voor een groot stuk overwelfd en voorzien van stevige metalen werfplaten om het zware transport mogelijk te maken. Het was even indrukwekkend als de beelden op tv.
Op zaterdag gingen we naar het belevingscentrum over de eerste wereldoorlog : http://www.vlaamsbrabant14-18.be/nl/content/belevingscentrum-14-18-tildonk . Daar werd door de Dienst Toerisme van Vlaams Brabant een gratis rondleiding aangeboden voor mindervaliden. Dat was mij via mail doorgestuurd. Geschiedenis interesseert mij al lang en zeker die uit onze streek. Blijkbaar waren wij de enige ingeschrevenen voor die namiddag en leek het een privérondleiding te worden. De gids was een leerkracht geschiedenis (uiteraard). Ze peilde naar onze interesse en vroeg hoe lang de rondleiding mocht duren. Na een kwartiertje kwamen er nog wat mensen binnen. Zij hadden geen gids besteld en vroegen al gauw of ze zich bij ons mochten aansluiten. Wij hadden geen bezwaar en zo gingen we met het groepje verder rond. Na anderhalf uur zat de gidstoer er op en konden we op eigen houtje nog de foto's en het materiaal uit die oorlog gaan bekijken.
Op zondag ging er een eetdag door ten voordele van het Balanske : http://www.balanske.be/. Die organisatie zet zich in voor kinderen met een beperking/handicap. Zij zorgen voor buitenschoolse opvang, organiseren aangepaste vakantiekampen, uitstappen enz. Zij voorzien in aangepast materiaal en lokalen om deze kinderen op te vangen. Een financieel steuntje in de rug kunnen ze altijd gebruiken. Wij kennen enkele van hun medewerkers, die ons op de hoogte houden van hun activiteiten. Zo konden we gisteren bij hen terecht voor lekkere pannenkoeken. Daarmee was het weekend weer goed gevuld.
Deze week zitten we in de laatste rechte lijn naar het concert van Canzonetta : woensdag hebben we de Generale repetitie, met alle toeters en bellen (materiaal dat we voor het concert nodig hebben). Dat zal waarschijnlijk weer uitlopen. Ik hoop daar niet te lang te blijven want net deze week ben ik verkouden ! Mijn stem zit in de kelder : dat wil zeggen dat ik best niet teveel praat en zeker niet zing om ze te sparen. En dan maar hopen dat ik beter ben tegen zaterdag !
Dinsdag - 07/03/2017 - Gelukkig gaan slechte dagen even snel voorbij als goede. Die stomme verjaardag van vorige week heeft zoveel positieve reacties uitgelokt dat ik me weer helemaal beter voel. De conditietraining in de namiddag was leuk en de donkere bui is over gewaaid. De volgende dag heeft de repetitie met het koor eens zoveel deugd gedaan.
Ondertussen heb ik ook een oplossing gevonden voor het probleem met mijn nachtspalk. Op het internet vond ik een inlegzool in silicone. Die is gauw besteld en geleverd. Ik gebruik hem nu al ruim een week en slaap nu veel beter (meestal tot 6u 's morgens zonder wakker te worden met een pijnlijke voet). Wat een verschil met de vorige weken ! Die zool was wel heel dun, onder de voorvoet, maar aangevuld met een dikkere zool in mousse gaat het nu heel goed.
Verder heb ik nog wat last van eelt onder mijn grote teen maar daar weet de pedicure wel raad mee. Ik stap nu al ruim een week veel minder omdat het teveel pijn doet. In de conditietraining doe ik nu zoveel mogelijk met de rolstoel (dat voel ik de volgende dag dan weer aan mijn schouder). Morgen gaan we nog eens langs bij de orthopedische werkplaats om te zien of ze daar nog iets kunnen verbeteren aan mijn nachtspalk of mijn schoen en dan zien we wel verder.
Zondag kon ik eindelijk nog eens gaan fietsen met Join2Bike : het was zacht, met een beetje zon en niet teveel wind, waardoor het aangenaam rijden was met de hele groep. De volgende keer moet ik nog eens passen omdat dat in het concertweekend van het koor valt maar daarna ben ik er weer helemaal bij.
Nu is het aftellen naar het concert begonnen : de laatste repetities gaan door in de kerk om te wennen aan de ruimte en aan de begeleiding met orgel/piano. Gisteren heb ik mijn partituren in orde gebracht met assistentie van de gezinshulp. We werken weer met een verkleinde versie die we in een schrift plakken zodat we niet de hele tijd met een zware map op het podium moeten staan.
Tijdens het concert moeten we af en toe van plaats veranderen omdat we soms iets dubbelkorig zingen en dan is dat veel duidelijker voor het publiek. Mijn zus, de dirigente, heeft er voor gezorgd dat ik zoveel mogelijk op dezelfde plaats kan blijven staan. Ik kan dan steunen op een hoge kruk, die veel gebruikt wordt bij het strijken : https://www.google.be/search?q=strijkstoel&client=firefox-b&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ved=0ahUKEwi0-bbPlcTSAhUL6xoKHVzbDh4QsAQIIg&biw=1366&bih=635#imgrc=BTQVu0ixFIRNuM: . Dat deed ik vroeger ook al om mijn rug te ontlasten. Lang staan was toen al een probleem. Nu gaat het minder opvallen omdat er meerdere stoeltjes zullen gebruikt worden. Ik ben niet de enige die moeite heeft met lang staan.Op deze manier valt het wel minder op dat ik zit.
Dinsdag - 28/02/2017 - Vandaag is het exact 6 jaar geleden dat ik geveld werd door een hersenbloeding. Geen prettige verjaardag en het valt me niet mee vandaag.
Op weg naar het werk merkte ik dat mijn linker arm niet meer goed werkte. Ik voelde me niet goed, had de indruk dat ik zou gaan flauwvallen. Een collega bracht mij naar het ziekenhuis. Daar belandde ik op de spoedafdeling. Het zag er toen nog niet alarmerend uit omdat ik nog kon gaan en vlot kon spreken.
De avond voordien had ik last van migraine. De volgende morgen was die weg en leek alles in orde. Dat was echter niet zo: op de eerste scan, die middag, was een lichte bloeding te zien. Het was hoogst eigenaardig dat ik nog normaal functioneerde. Daardoor werd er op de spoedafdeling geen haast gemaakt om te achterhalen waarom mijn hand van het stuur gevallen was en nadien toch weer op gang kwam. Ik kon alleen maar verslag uitbrengen van wat er gebeurd was, verder was er niet te zien dat er iets mis was.
In de late namiddag werd er wel groot alarm geslagen door een tweede, zware bloeding en de eerste aanval van epilepsie. Er moest dringend ingegrepen worden om mijn leven te redden. Van wat er nadien gebeurde kan ik me niets herinneren. Daarvoor moet ik voortgaan op medische verslagen en wat anderen mij daarover vertellen. Na de schedeloperatie ben ik 3 dagen onder verdoving gehouden en na 10 dagen op intensieve zorgen werd ik overgebracht naar neuro high care. Daar werd ik me bewust van mijn situatie en kon ik beginnen met verwerken wat me overkomen was. Mijn zelfstandigheid was ik kwijt : gedaan met gaan werken, het huishouden doen, auto rijden, dansen en springen.
9 maanden later kwam ik thuis na herstellen van 2 schedeloperaties en revalideren. Ik kon weer zelf eten en drinken, stappen met een stok. Na 6 jaar is dat nog steeds zo maar ik stap nog altijd met een stok en niet veel vlotter dan 6 jaar geleden. Mijn linker arm is niet meer bruikbaar en hangt slap af. Administratief werk lukt me niet meer. Dat merk ik als ik mijn partituren voor het koor wil ordenen. Zo gauw het kon ben ik weer gaan zingen. Dat was niet zo prettig want mijn hoge sopraanstem was ik kwijt. Na een jaar oefenen bij de lage alten kon ik overstappen naar de hoge alten. Die zingen nog altijd heel wat lager dan de sopranen. Dat maakt dat ik alles opnieuw moet leren : begeleidend zingen (alt) is veel moeilijker dan de melodie (sopraan).
Uit dit alles heb ik geleerd te genieten van wat nog kan en geen gelegenheid voorbij te laten gaan. We maken nog plannen om te reizen en genieten van uitstappen en concerten/optredens in de mate van het mogelijke. Wat we 6 jaar geleden gemist hebben door die hersenbloeding hebben we nog te goed, hopen we. Nu ons huis is aangepast wonen we comfortabeler en we hopen het nog lang zo te kunnen houden !
Dinsdag - 21/02/2017 - Vandaag is de verjaardag van mijn oudste zus, Gitta. Zij zou nu 62 worden, als ze er nog zou zijn. We missen haar al sinds 23/12/1982. Elke Kerstmis geeft ons sindsdien een dubbel gevoel !
De repetitie van zondag was intensief en vruchtbaar. Samen met piano- en orgelbegeleiding kregen we een voorproefje van wat het gaat worden. Altijd heel interessant. De gewone repetities zijn zonder begeleiding en dan heb je nog geen idee wat het gaat worden. Nu is dat al veel minder mysterieus. Daardoor miste ik wel de rit van Join2Bike in Heusden-Zolder. Na het concert kan ik het fietsen laten voorgaan. Dan komt het koor slechts 1 keer op de tweede plaats omdat er in de zomer geen uitvoeringen zijn op zondag.
Mijn ideetje voor mijn nachtspalk (zachte fixatie van mijn voet zodat die centraal blijft) had een goed resultaat : ik heb wat goede nachten gehad. Het heeft ook een negatief kantje : nu heb ik last van een paar pijnlijke drukplekken op mijn voetzool ter hoogte van mijn grote teen. Daar moet ik nog wat op vinden. Een volledige inlegzool in silicone lijkt mij de oplossing. Nu gebruik ik weer het kleine hulpstukje in silicone, samen met het zachte rolletje dat mijn voet in het midden van het voetbed houdt. Dat hulpstukje is echter te klein en blijft niet op de juiste plaats zitten zodat ik weer af en toe wakker wordt als dat verschuift ! Op internet heb ik iets gezien dat zou kunnen helpen : http://www.newpharma.be/apotheek/bota/87940/bota-podo-14-siliconen-inlegzool-42-43-extra-large-1-paar.html. De echte oplossing is dus niet zo ver af, hoop ik. In combinatie met het zachte rolletje moet dat lukken ! Een gelzool lijkt mij minder geschikt omdat die gel verschuift onder de felle druk van mijn voet. Silicone behoudt zijn vorm en dat heb ik nodig. Ik hoop dat ik ze gauw vind om weer goed te kunnen slapen. Die enkele goede nachten hebben me veel deugd gedaan en energie gegeven om voort te doen. Nog van dat, als het kan !
Dinsdag - 14/02/2017 - Valentijn is voor ons niet echt een feestdag. We hebben er nooit aan meegedaan. Als je mekaar heel graag ziet voel je dat en hoef je dat niet met cadeaus te bewijzen. Bij ons is het alle dagen Valentijn. Wij vieren dat wanneer we willen en doen niet mee aan de commerciële hype.
Vorige donderdag zijn we naar een infosessie over eenhandig functioneren geweest. Dat werd aangeboden door Sig : http://www.sig-net.be/nl/over-ons_8.aspx in het revalidatiecentrum van Pellenberg. Toen ik daar nog verbleef in 2011 werd mij dat niet gemeld en had ik het pamflet te laat zien uithangen. Spijtig want het was heel interessant. Er kwam een vrouw uitleg geven hoe ze haar huishouden deed met 1 hand. Ze was slechts 25 jaar toen het haar overkwam, dat was 35 jaar geleden. Ze was ook links verlamd na een hersenbloeding, net als ik. Ze had toen een dochtertje van 3 jaar ! Na de revalidatie ging ze naar huis met het idee dat het haar wel zou lukken. aan de hand van wat filmpjes liet ze zien hoe ze zich kon aankleden en kon koken, wassen en strijken. Toen was de gezinshulp nog niet zo uitgebouwd als nu. Ze moest dus gewoon haar plan trekken en daar was ze terecht fier op !
Het enige wat ik eraan kon toevoegen was dat ik kan fietsen en breien. Verder wordt ik veel geholpen : koken, wassen en strijken hoef ik niet meer te doen. Ik heb wel de administratie weer op mij genomen. Ik doe de bankzaken, Marcel klasseert de papieren. Ik kan de vaatwasser vullen en leegmaken. Ik stel boodschappenlijstjes op en ga mee naar de winkel als het kan want dan duurt het langer.
Laatst ben ik nog eens mee naar de Colruyt geweest. Dat was niet echt gepland na een conditietraining en Marcel nam mij mee binnen met de rolstoel, een vouwkrat op mijn schoot, om zo mee in de winkel rond te gaan. Als ik dat te voet zou doen achter een winkelkar moet hij mee de kar aansturen en kan hij niet zo goed rondkijken. Nu konden we dat samen doen en dan zie je veel meer. Samen overleggen wat je nodig hebt is ook veel leuker als je geen lijstje bij hebt. Gelukkig hadden we niet zoveel nodig en kon het allemaal in die ene krat !
Deze nacht heb ik eindelijk nog eens goed geslapen, dat was lang geleden. Die nachtspalk aan mijn voet blijft heel lastig. Ik heb nog een ideetje maar dat moet ik nog uitproberen. Als dat lukt zal ik nog meer goede nachten hebben en weer meer aankunnen. Nu moet ik mijn siësta gebruiken om wat te slapen maar dat lukt zelden.
Volgende zondag moet ik weer kiezen tussen Canzonetta en Join2Bike. Het spijtige is dat ik zo alleen de gewone trainingen in en rond Bierbeek kan doen. De ritten op verplaatsing vallen de laatste tijd samen met de extra repetities van het koor. Met het concert op 19 maart zal dat de laatste keer zijn. Vanaf dan kan ik weer aan alle activiteiten van Join2Bike meedoen !
Dinsdag - 07/02/2017 - Mijn nieuwe schoenen zijn aangekomen ! Ze zien er blits uit. Nu kan ik met mooi weer iets luchtigers aan mijn voeten doen dan die saaie, grijze bottines. Die draag ik nog verder in de winter en bij slecht weer. Ik kan die nog gerust een jaar langer dragen omdat ze niet zo snel verslijten : mijn manier van lopen en mijn gewicht zorgen daarvoor. De oude beugel kan ook gerust nog een hele tijd mee, heeft men mij verzekerd. Bij zware mensen is dat een ander verhaal.
Met mijn nachtspalk blijft het alsmaar beter gaan. De slechte nachten worden zeldzamer. Dat zal wel aan mijn handigheid liggen, als ik zo onbescheiden mag zijn. Ik weet stilaan beter hoe ik de pijnlijke plekjes op mijn voetzool kan vrijwaren van druk : zo lang mijn voet niet in een kramp schiet en mooi op zijn plaats blijft is er nu geen probleem meer. Doorslapen tot de wekker afloopt gebeurt nu al wat vaker. Uitslapen kan toch niet meer omdat ik mijn medicatie tegen epilepsie stipt moet innemen.
Vrijdag waren we met een groepje van 6 om te gaan fietsen. Het weer was droog en zacht. Zalig op de fiets ! Toch had ik nadien, zoals gewoonlijk, een koud linker been. Ook zondag was dat zo na de fietstocht met Join2Bike. Heel eigenaardig ! Ondanks de beweging en de kracht waarmee ik het gebruik is dat been achteraf altijd doortrokken van de kou. Mijn kinesisten begrijpen het niet. Die van Marcel suggereert dat het misschien zou kunnen liggen aan het zitje op mijn fiets, dat een bloedvat dicht zou drukken waardoor dat been afkoelt bij gebrek aan bloed. Ik vind het dan wel raar dat ik er na het fietsen wel gewoon op kan staan en lopen. Je zou toch eerder denken dat het dan 'slaapt' of toch zo aanvoelt ?!
Voor het einde van deze week wordt vrieskou verwacht. Even afwachten of er dan te fietsen valt...
