In Bepart loopt van 23 februari tot 20 april een tentoonstelling van de beloftevolle schilder Helmut Stallaerts, een piepjonge kunstenaar met zeer veel maturiteit. Hij kijkt naar de mens. Prachtig zijn de kijkdozen, waar je letterlijk kijkt. Zes scenes, zes inkijkjes in een cirkel. Een vrouw hangt in Kamasutra-standje aan een boom van een vent Een werksituatie in een administratie waarbij een chef snoepjes uitdeelt Een familie die een gezelschapspel speelt, een nostalgisch tafereel Een vergaderende groep managers,die geen contact hebben met elkaar maar naar de toeschouwer kijken Een inkijkdoos met drie vensters,waardoor men opnieuw kan binnenkijken Een vrouw een man en een kind vormen een driehoeksverhouding... Wellicht allemaal eigen interpretaties, maar een aanrader. In de monumentale hall hangt een groot werk met allemaal mensen met open mond. Het werk noemt K-Sing mit. Zijn de figuren aan het zingen of staan ze vol verwondering in massa naar de wereld te kijken. In de "kelder" kan je ook een kortfilm zien. Van een vrouw die naar zichzelf kijkt. Kijkt of ze er wel ok uit ziet,of ze nog toonbaar is,of ze niet te snel verouderd. Ze lijkt sterk vertwijfeld.Ze kijkt in ieder geval niet naar mij, maar wellicht ben ik met andere dingen bezig...
Jos Geysels neemt wat afstand van de dagelijkse politieke gebeurtenissen en stelt intrigrerende vragen en zoekt antwoorden. Eerste vaststelling : we leven in een wereld van toenemende paradoxen. " Alles moet kunnen,maar blijkbaar zijn er toch grenzen. De roep naar meer snelheid leidt naar traagheid. Voor alles is er een verzekering, maar we hebben alles onder controle. Alles moet veilig zijn, dus is er meer en meer controle.. We chatten met de wereld, maar s'avonds na 7 uur durven we ons eigen straat niet meer in en gaan de rolluiken neer." Hoe reageert de samenleving op deze paradoxen ? Angstig,op zichzelf teruggeplooit,wantrouwen alle symptomen van een collectieve depressie zijn aanwezig. De zoektocht naar antwoorden verloopt moeilijk met tendenzen van restauratie van oude waarden en normen. Hoe reageert de politiek ? Door het verdwijnen van de natiestaat, het territorium komt netwerken op korte termijn in de plaats.De politicus wordt dus belangrijk door de perceptie, het media-evenenement en de persoonlijkheid op het scherm.Geen politieke boodschap, wel persoonlijke emoproblemen. Enkel extreem-rechts houdt halstarrig vast aan zijn gekende dreuntjes over steeds hetzelfde thema criminaliteit. De oplossing ? De staat moet zijn rol in de economie heroveren. Wij moeten een nieuwe taal gebruiken en de onderstroom naar verandering en een kwaliteitsvol leven herkennen. We moeten opnieuw het woord "solidariteit" durven gebruiken... En vooral durven nadenken...
Een avondje met Staf Nimmegeers op zoek naar de raakpunten tussen vrijzinnige humanisten en katholieke humanisten. De kerkelijke macht was volgens Staf te groot. Want een klein beetje macht geeft een klein beetje corruptie, een beetje meer macht een beetje meer corruptie en veel macht wel ja dan veel corruptie. De vrijzinnigen hadden ook zo hun instituten en daar viel dan de beruchte loge onder.Zij waren zo begaan om iedere dag een pastoor tussen hun boterham te leggen, dat zij zelf geen tijd hadden om een visie over de fundamentele levensvragen te stellen. Want gelovigen zijn niet alleen, zij hebben iemand. Vrijzinnigen zijn wellicht zelfstandiger, volwassener maar zij zijn alleen. Nu er volgens Staf niet veel meer over blijft van de Kerk, iedereen materialitisch en individualistisch denkt en nieuwe secten en godsdiensten als kapers op de kust de onzekerheid van de mensen poogt te claimen, is de tijd voor samenwerking tussen de humanisten aangebroken. We moeten samen dingen organiseren, nadenken en doen. Het uitganspunt en het doel tussen katholieken en vrijzinnigen zijn verschillend, maar we kunnen samen een groot deel van de weg afleggen. Voor alle duidelijkheid: de bovenstaande tekst is een samenvatting van Staf Nimmergeers uiteenzetting, ik ben het natuurlijk helemaal niet eens met wat er allemaal geponeerd werd.Maar om ideeen te begrijpen moet je in de eerste plaats luisteren, open staan. Maar ik werd helemaal niet verliefd op Staf Nimmegeers valentijnsfilosofie. Een mooie verpakte boodschap van geloof, maar waar niet-gelovigen nog steeds in de kou gezet worden.Eerst moet je geloven volgens die theorie, anders hoor je er niet echt bij....het is dan wel moeilijk om meer dan een paar zeer algemene maatschappelijke raakpunten te vinden tussen katholieken en vrijzinnigen.
Europa heeft er een nieuw duur woordje bij gevonden: Flexicurity. Het woord suggereert dat er een combinatie is tussen flexibiliteit en security die iedereen goed zal uitkomen. Een win win situatie voor werkgevers (meer flexibiliteit van de werknemers) en de werknemers ( meer zekerheid). Ze zijn voor de inspiratie naar het Deense model gaan kijken. In Denemarken zou het allemaal zo veel beter zijn dan hier. De voordelen op een rijtje: veel kinderopvang, jobhoppen, levenslang leren,hoge werkloosheidsuitkeringen (maar wel beperkt in de tijd), verplichtte opleiding voor werklozen met als resultaat een hogere activiteitsgraad van de werkende bevolking. Maar wat is de realiteit ? Dat de wetgeving om af te danken in Denemarken bijna onbestaand is en dat er weinig bescherming is voor de werknemers. Een baas kan dus gemakkelijker ontslaan als er weinig werk is en gemakkelijker aanwerven als er veel werk is. Het doet me denken aan de situatie waarin de jongeren nu zitten: werk vinden zonder een uitzendkantoor is bijna onmogelijk. Dus iedereen levenlang gaan werken via een interimbaan ? En dan die beroemde hoge Deense werkloosheidsuitkering geldt enkel voor vier jaar en is 90% van het laatst verdiende loon. Maar ook die werkloosheidsuitkering is beperkt tot een plafond, dat wel zeer laag is. Het is duidelijk dat we met het flexicurity model alleen maar voor de afbouw van de sociale bescherming staan van de werknemers. De laatste tijd horen we van Europa steeds minder signalen in de richting van een sociaal Europa, steeds meer wordt een rechts verhaal modieus verpakt om de werknemers steeds meer te pluimen.
Vandaag kwam een Fosgroep op bezoek om de structuur van de vakbonden en het ABVV te kennen. Er zit natuurlijk meer achter. Traditionneel zijn vakbonden op internationaal vlak oudbollig, NGo's progressief, maar jammer genoeg niet representatief.Vakbonden zien internationaal werk als het bijwonen van seminaries en congressen van Internationale federaties en organisaties. Lobbyen dus.Zij verloren het opzetten van projecten uit het oog. Alhoewel NGO's zich de naad uit het lijf werken om de centen te verzamelen, krijgen ze in het Zuiden dikwijls te horen dat ze niet veel moeten piepen want dat ze uiteindelijk vooral zichzelf vertegenwoordigen. Ik vind dit een valse tegenstelling, waarin nogal wat Ngo's, maar ook vakbonden vastlopen. Wij zijn allemaal wel organisaties die graag vertellen dat we de beste, de mooiste en de sympatiekste zijn. Maar dit is helemaal niet erg, sensibilisering moet een beetje emo zijn. TV-stations doen het voor niks minder.Wat is realitiet en wat is perceptie ? Wie is er dan uiteindelijk Pietje- de -Leugenaar ? De zogenaamde tegenstelling tussen vakbonden en NGos is fictief: Ngo's en vakbonden die kiezen voor de werknemers uit het Zuiden moeten samenwerken. Hier noemen tijdelijke werknemers Interims, in het Zuiden is dat Informele arbeid of Maquila's. What's in a name ? Daar waar NGO's actief zijn op het terrein van de vakbonden is het omdat vakbonden hun rol als vakbond onvoldoende waar maken. Vakbonden moeten alle werknemers verdedigen;ongeacht hun statuut. Omdat statuten door werkgevers gebruikt worden om de werknemers te verdelen in kaders, bedienden en arbeiders. Daar heeft alleen de werkgever voordeel bij...
Een groep Afrikanen volgt opleiding bij het ABVV. Ik ga eens kijken om onze Charles uit Zuid-Afrika te begroeten. Ze zijn serieus over de boekhouding aan het discussieren om te leren hoe alles moet geboekt worden om de Belgische overheidssubsidies te verkrijgen. Amakombo van Kenia zit in de groep. Ik vraag hem meteen wat er aan de hand is en wat de houding van de vakbond is bij de incidenten en de problemen die zich vandaag stellen. Na de presidentsverkiezingen betwistte de oppositie de uitslag. Zij konden maar niet geloven dat de regeringspartij, die slechts 42 zetels in het parlement heeft, terwijl de oppositie er 102 heeft, de presidentsverkiezingen zonder fraude of manipulatie had gewonnen. In Kenia zijn er namelijk slechts drie soorten verkiezengen: voor de burgemeester, het parlement en de president. Maar hoe komt het dan tot echte stammentwisten ? Mijn gesprekspartner geeft hier een versie die niet klopt met wat wij in onze kranten lezen. "In Kenia zijn de provincies zowat in handen van verschillende stammen. De Kikuju-stam aanvaardde als eerste de uitslag van de verkiezingen niet en kwam in opstand.Zij weigerden een president te aanvaarden die volgens hen niet democratisch was en ook niet verkozen." Deze versie is een verkeerde voorstelling van zaken, maar weet hij zelf wel hoe de vork juist aan de steel zit of is hij zelf een deel van het etnisch conflict ? Ik krijg er maar geen hoogte van, maar ik heb geen contact genoeg met de man om echt door te hebben waarom hij me deze versie vertelt.Misschien kan hij niet vrij praten ? Hoe kan dat dan opgelost worden ? Momenteel zijn er onder leiding van voormalig Uno-secretaris Koffie Annan onderhandelingen met de drie politieke partijen, maar er zijn nog steeds gevechten tussen de verschillende stammen. Amakombo ziet een typische oplossing: de president mag blijven, maar de oppositie krijgt de post van eerste minister, adjunct-eerste minister en de vice eerste minister. Cash om clash te vermijden...
De eerste erkende moskee in Vlaanderen staat in desselgem, een deelgemeente van Waregem.Jaren geleden was het gebouw een plaats waar kuikentjes werden uitgebroed. Duizenden eieren werden doorgelicht en indien ok uitgebroed.Later werd het gebouw een weverij,nu een moskee.De vrijwilligers timmerden een tiental jaar aan de weg en werden nu plots door de Vlaamse regering geholpen met een officiele erkenning.Zij krijgen 30% van de renovatiewerken terugbetaald en het loon van twee Imans wordt betaald. De Provincie West-Vlaanderen moet de eventuele deficiets bijpassen. Niet iedereen was opgetogen met deze erkenning: In de gemeenteraad stemde Het Vlaams Belang voorspelbaar tegen. Vanuit de bestendige deputatie van de Provincie West-Vlaanderen kwam een negatief advies,omdat zij vreesden een factuur doorgeschoven te krijgen ? De mannen van de Kortrijkse Moskee vonden dat zij meer recht op erkenning hadden dan de moskee van Desselgem, het leek wel een heruitgave van de bekermatch Waregem-Zulte/Kortrijk. Gisteren was het officiele opening van de Moskee en opendeurdag. De buren, de gemeenteraadsleden, de belangstellenden waren welkom.De media waren prominent aanwezig. De Moskee was voor de gelegenheid omkleed, versiert,opgepoetst.Een mannenkoortje zong verzen uit de Koran. Een podium en een micro trokken een ganse rij prominente sprekers aan. Netjes uitgedoste opdieners met witte handschoen aan de rechterhand verzorgden de catering voor een 500-tal aanwezig, al dan niet gelovig. In de toespraken klonk een vredevolle boodschap door, niet de haat die wij al te snel aan de Islam toeschrijven. Respect voor elkaar, geen kweekvijver voor extremisten.Een flinke sneer naar de Moslimexecutieve die weigert zich te ontbinden en een pleidooi voor vertegenwoordigers die dicht bij de basis blijven. Het was eens een ander geluid.....
De Nederlanders hebben een "instrument" ontwikkeld om het toekomstig ziekteverzuim van een werknemer in zijn bedrijf te voorspellen.Wetenschappelijk ! Ijmert Kant, een prof van de Univ van Maasstricht ontwierp een vragenlijst van 39 vragen, testte die uit op een aantal proefpersonen en kan nu aan de hand van die vragen voorspellen of een werknemer een kans heeft om langdurig ziek te worden. Samen met een verzekeringsmaatschappij en ABN-Amro wordt het vragenlijstje nu commercieel aangeboden, want de voorspelling moet nauwkeurig gebeuren. Lulkoek natuurlijk. De Nederlanders lopen reeds lang voorop in het terudringen van het ziekteverzuim. Het woordt zegt genoeg : verzuim. Je werkt niet of niet genoeg en dat kost je baas bergen geld. Hij moet je misschien wel vervangen !!! Hij moet je het gewaarborgd week en maandloon betalen !!! En betalen als je niet werkt is puur verlies voor de werkgever. Wat men er niet bij vertelt is dat door de verplichting om ons steeds langer te doen werken, de kans op ouderdomskwaaltjes groter wordt en dus ook de kans op absenteisme toeneemt. Want langer werken zou begeleid worden door betere arbeidsomstandigheden voor de oudere werknemers. Ik heb er nog niet zo veel over gelezen over die "humanisering" van de arbeidsomstandigheden. Meestal komt dit neer op niet moeten gaan werken door deeltijds te werken en dus een dag of meer gewoon lekker thuisblijven. Ik weet het zo niet maar waar zitten al die doktors die gewillig verklaren dat je ziek bent als je gezond voor hen staat ? Bij mijn huisdokter val je pratisch dood voor je een dagje thuis kan blijven. Mijn remedie is dan ook simpel: dokters moeten gecontoleerd worden op hun voorschrijfgedrag, niet de zieken..;
Ik heb goede herinneringen aan een wandeltocht in Turkije. Toen stelde Junior mij honderduit de meest belangrijke vragen. " Waarom zijn de krekels bruin, hoe weten everzwijnen wanneer zij een kindje kopen of kaka doen, waarom kunnen wij niet tegelijkertijd in- en uit-ademen, hoe wordt speeksel gemaakt, waarom noemt een libelle een libelle..." Ieder antwoord lokte een nieuwe waarom-vraag uit. Aan het eind van de tocht moest ik bekennen dat de papa ook niet alles kon weten over het grote universum. En toch voelde ik mij intens gelukkig, omdat die vragen aan mij werden gesteld.Want vragen stellen heeft met communicatie en vertrouwen te maken.
Senior stelt professionele vragen op in zijn onderzoek naar de politieke intenties van de jeugd. Eentje wil ik U niet onthouden. " Met wie praat je vaak over migranten ?" Het rijtje van mogelijke antwoorden bestaat uit " Thuis, de vrienden, de school, andere. De bedoeling is uiteraard te weten wie de grootste invloed uitoefent op welke leeftijd. Maar dit is naar methodologie iets te streng voor deze blog. De vragen staan echter , na testing bij de bedoelde groepen, als een huis.
De voorbije maanden bleek het steeds moeilijker om evidente vragen te stellen. In de media stelden journalisten steeds meer gesloten vragen. Zij waren immers helemaal niet meer geinteresseerd in de politieke redenering of de reden, zij wilden enkel nog ja of nee horen. De politici antwoorden in dat geval meestal "non", de blik star gericht op het eigen gelijk en de eigen achterban.Deze politici maakten ons landje onsterfelijk belachelijk in de wereld. De LDD deed er vorige week nog een schepje bovenop door uit te rukken met een enquete waarop zijzelf het antwoord reeds wisten. Democratie en vragenstellerij hebben blijkbaar toch verbanden.
Gelukkig houden deze vragen slechts een klein deel van onze bevolking aan de slag. Het grootste deel van de bevolking stelt zich serieuze vragen zoals: "Waar komen wij vandaan, wat is ons lot, wat zal er in de toekomst gebeuren, is er nog een hogere bestaan of een macht, zal ik na mijn dood verder leven,of wordt ik gereincarneerd als mier of olifant ?"0 Ook op deze vragen zijn er mogelijkheden om antwoorden te zoeken in een open of een gesloten kader. Een multiple choise menu waar je kan kiezen tussen God, Jaweh, Boedha of Jesus, Mohammed. Het antwoord geeft sommige mensen troost, oplossingen of gesloten antwoorden.
Maar je kan ook een open antwoord geven. Misschien, wellicht is er filosofie en zingeving buiten gebaande paden en redeneringen. Misschien, wellicht is de redenering op zich een antwoord, een open antwoord... Ik wens iedereen voor 2008 open vragen en open antwoorden om echte en open oplossingen te vinden.
Iedereen lijkt hier wel familie van elkaar, patrilineair. Neven, kozijns, ooms er is de plicht elkaar te helpen en elkaar bij ter staan. Het verschil tussen een veilig familiegevoel of een maffieuze clan is voor buitenstaanders niet merkbaar. Netwerking is een manier om te concureren. Concurrentie gebeurt niet door prijzen, produkten of service, maar door netwerking. Politici worden in een dergelijk systeem meteen gezien als profiteurs en zakkenvullers. Moebarak en zijn familie werken voor hun eigen clan, niet voor het volk zegt een grafbewaker me. In Luxor heeft de stad een specifiek statuut en de burgemeester wordt rechtstreeks door de minister van toerisme benoemd.Deze burgemeester is onbereikbaar en wordt door de politie beschermd. In de toeristensoek lopen controleurs rond die er voor zorgen dat de handelaars niet onder de afgesproken prijzen duiken. In die context speelt iedereen zijn kleine rol, achter de schermen verdelen grote families de winst, desnoods samen met de buitenlandse multis en investeerders. Egypte heeft een roemrijk verleden met Faraos en een rijke beschaving. Europese grootmachten vochten hier op het terrein een strijd uit om de Egyptologie en de hype naar zich toe te trekken. De Fransen, de Italianen, de Britten en zelfs de Polen wilden allen een deel van de Egyptische droom. In de grootste wereldsteden Parijs, London, Rome en New York getuigen obelisken van de geschiedenis. Alleen, over de toekomst van Egypte lijkt iedereen zich veel minder te bekommeren...
PS: Net thuis hoor ik dat Sarko naar Luxor is en logeert in de Winter Palace. Een tip voor hem: je kan er zo veel gebakjes eten als je wilt voor ongeveer 3 euro. Heel wat backpakkers doen dat....
Hoe zien de lokals al die toeristen ? Meestal als een potentiele bron van inkomsten. Zo worden de landen hier ook gerangschikt.Europese nationaliteiten die hoog scoren zijn Denemarken, Noorwegen,Zwitserland. Vlamingen en Nederlanders behoren tot de middenmoot,Frankrijk bengelt onderaan. Misschien heeft toeristengedrag ook iets met koopkracht te maken. Maar het is wel moeilijk om voor andere dan pecunaire redenen contact te leggen met de lokals die voor hun levensonderhoud van de toeristenstroom afhankelijk zijn. In Egypte is God en godsdienst overal. Oud en nieuw. Oud bipolair op de tempels en graven. Nieuw via moskeeen en het offerfeest.Saed legt me geduldig de betekenis van het offerfeest uit. Het is het verhaal van Ibrahim en Ismael. God vroeg Ismael zijn zoon om te brengen. Let op dit was slechts een test om te zien of Ismael wel de normen en waarden geintegreerd had. Op het moment dat hij zijn zoon de keel wou oversnijden verscheen God om hem te melden dat de zoon gerust kon vervangen worden door een schaap.Vandaar uiteraard het offerfeest. Wanneer ik Saed bestook met een paar ( voor hem ongepaste) kritische vragen stokt de verdraagzame conversatie meteen.De oude Egyptische godsdienst heeft het hernieuwde sufisme niet overleefd. Het sufisme ondersteunde de heropleving van de Islam wereldwijd in zijn herovering van de publieke ruimte en de staat. Waarmee ondermeer het moderne Egypte eens te meer naar zijn niet zo verre verleden werd gekatapulteerd...
Alhamdullah-fijn om God te eren-weerklinkt het om 5 uur s"morgens- recht onze prachtige slaapkamer in op de West-Bank van Luxor.Op de fiets door de vallei der koningen is de armoede nog niet verdwenen, ondanks de horden toeristen die hier gedurende vijftien jaar onafgebroken blijven toestromen. Na de bomaanslagen bij de tempel van Hatjsepsoet door het moslimbroederschap om het hart van de economie- het toerisme- te treffen, zie je overal het leger bij de toeristische monumenten. Blijkbaar kan je sommige plaatsen zoals Komobo en Edfoe niet meer bezoeken zonder begeleiding van een legerkolonne.Een trieste prijs voor het soort terrorisme dat iedere vrijheid te westers vindt. Maar Luxor heeft zijn aantrekkingskracht op eenzame vrouwen niet verloren. Ongeveer 40 procent van de mannen uit Luxor huwt een buitenlandse touriste.Fluisterend wordt er gezegd voor de business, voor een Europees visum, voor het geld. Een Noors meisje zit in ons gezelschap en vertelt hoe ze haar Ahmed ontmoette. Haar Noorse vriend had ruzie met een felukkaboy omdat hij steeds aandrong om een felukka te nemen. Na heel wat discussie en drie maanden later nam de felukkaboy haar hand en daalde een ster neer in haar en zijn hoofd. Het esoterisme is nooit ver weg bij deze verhalen. Gevoelens, trillende benen, het lot, evenveel begrippen die de Westerse vrouwen in Luxor in de armen van de mannen drijven. En zij zijn er zich wel van bewust hoe ze dit aan boord moeten leggen, het woord dat daarbij het best past is draguer.... (omfloersd flirten ?)
Gisteren was het zo veel jaar geleden dat John Lennon omvergeknald werd door een gek die beroemd wou worden. Valt meer te lezen in de krant, dezer dagen.Maar Lennon blijft me inspireren, niet alleen via " Give Paece a chance" of " Revolution". Een bed-in lijkt me nog altijd een inspirerend actiemiddel. Toch blijft de regeringsknoop een triestige soap.Ieder voorstel en elke piste om ook maar iets op te lossen blijkt niet te kunnen. En de Barts, de Yves, de Joelles komen steeds maar aandraven met eisen en non(sens) om hun programma waarmee ze denken verkozen te zijn terug te vinden in een minitieus uitgeschreven notariele regeringsverklaring. Moesten ze in de privé werken, dan waren ze op basis van hun resultaten al gedegradeerd tot loopjongen van een of andere directeur. Iedereen zou nu wel willen dat er eens gewerkt wordt aan de echte problemen van de bevolking. De stijgende levensduurte om maar een voorbeeld te noemen. Als ge nu zonder maaltijdcheques, wedstrijden en allerhande kortingsbonnen een winkel durft binnenstappen dan word je gepluimd. Omdat we met een gezonde index zitten, omdat de energieprijzen de pan uitswingen. Daarom: lonen en uitkeringen opnieuw kordaat verrekenen met de stijgende levensduurte. Daar moet de nieuwe regering voor gaan;;;
Gisteren was de voorpagina van het Nieuwsblad boerenbedrog. Met grote letters en een tekening werd aangekondigd dat Belgie van de vierde plaats van welvarende naties zakt naar de zevetiende plaats in de wereld. Met als suggestie dat we achteruit boeren omdat er maar geen regering komt. De cijfers waarop men zich baseert komen van de UNDP ( de ontwikkelingsorganisatie van de VN) en zijn een lijstje waar op basis van de Human developpement Index een rangschikking tussen de landen gemaakt wordt. Wat er niet wordt bijgezegd is dat naast de inkomens ook de levensverwachting en de opleidingsgraad in deze gemiddelden wordt opgenomen. Op 1 staat Ijsland, meteen goed voor 10 minuten avondsniewus. In de Standaard werd dan weer op basis van dezelfde cijfers bewezen dat de klimaatsverandering vooral de armen treft. ( een echo van de Oxfamstelling dit weekend en een copietje van het persbericht) Dit plaatje vergelijk je volgens mij best met een andere index:: de Gini-index. Deze index meet de gelijkheid/ongelijkheid in de landen. En plots staat ons landje aan de top ! ( 25) In dit land, en men mag dan zo veel als men wil spreken over transferten tuseen regio's en deelgebieden, is er minst ongelijkheid dan waar ook ter weld. We doen het even goed als Noorwegen en Zweden. Veel beter dan Frankrijk ( 32), China ( 44) Groot-Brittanie ( 36) en de VS ( 44) Met andere woorden: de toename van de wereldwijde ongelijkheid valt in België nog best mee en dat is hoofdzakelijk door de hoge inkomstenbelasting en de erfenisbelasting in de Westerse landen. Want hoe on-populair belastingen ook zijn, ze zorgen wel voor de herverdeling van de rijkdommen.... .
Dertig jaar geleden kreeg ik de opdracht om een brochure te schrijven over het patronaat in Belgie voor het vakbondsvormingswerk. In die tijd was Walter De Bock reeds erg bekend omwille van zijn minitieus onderzoekswerk bij de krant De Morgen. Een telefoontje volstond om bij hem langs te komen om zijn "befaamde" fichier te raadplegen. Hij haalde copies boven,want de echte fiches bevonden zich veilig in een bankkluis. De Morgen hield immers, en Walter zeker, rekening met een inval waarbij alle dokumenten in beslag genomen konden worden. Hij knipoogde dat het bankgeheim toch ergens goed voor was. Walter De Bock bezat een schat: een rij fiches waarbij alle beheersmandaten van politieke en publieke figuren geinventariseerd stonden. Een monikkenwerk, waar Walter met de hem gekende ernst voor gepassionneerd was. Zo legde hij mij haarfijn uit dat de belangstelling voor het onderwijs van de Vereniging voor Christelijke werkgevers en zijn voorzitter Baron Bekaert, verbonden was met een Kortrijks netwerk van vzw's in de onderwijs. Dat was pas interessant om aan te tonen hoe de werkgevers in de praktijk tot hun politieke stellingnamen kwamen. Helaas, bij de eindredactie van de brochure sneuvelde, onder druk van de toenmalige ABVV-voorzitter, het té gepersonaliseerde onderdeel van de brochure... toch bedankt Walter !
De akkoorden van Oslo deelden Hebron in in een H1 en een H2 zone: een deel onder de Palestijnse Autoriteit en een deel onder Israelisch bestuur.Een 400 fanatieke joodse kolonisten van de Kahana terreurbeweging wonen midden tussen de Palestijnen. Om deze kolonisten te beschermen zijn niet minder dan 1500 militairen present. De kolonisten lopen zelf met wapens rond, ook al zijn ze geen militair.Kinderen schoppen voor de fun ongegeneerd op Palestijnen.Hebron ruikt naar racistische haat.
Hebron is eveneens berucht omwille van de koelbloedige moord in de grot der patriarchen in 1994 door de Amerikaanse joodse dokter Baruch Goldstein op 29 moslims.De man werd gek verklaart, de Palestijnen leven nu in een bezette en afgesloten stad vol met checkpoints. Ganse delen van de stad zijn niet meer toegankelijk en afgesloten, meer dan 1600 winkeltjes werden gesloten met de bedoeling van Hebron een spoorstad te maken. Na de vele incidenten installeerde men in Hebron een soort internationaal toezicht. Een zestigtal burgers uit vier verschillende Europese landen lopen met een fototoestel rondjes en schrijven rapporten over Hebron.
Wij wandelen over de opgebroken straat naar de grot der patriarchen. Op vrijdag-avond en zaterdag stormen de joodse kolonisten hier in groep naar de Synagoge.Deze weg is dan verboden voor Palestijnen. De mooiste historische gebouwen van Hebron moeten er aan om hier een grote weg naar de Synagoge aan te leggen, een kwestie van een paar maanden om het vernietigingswerk af te maken.
We bezoeken een paar Palestijnse huizen. De mensen hebben beschermende draad boven hun binnenkoer gespannen. De Israelische buren werpen immers hun vuilnis zo maar op de Palestijnen. Het moet erg leven zijn met dergelijke buren....
Een vakbond moet breder zien dan de strikte belangenverdediging van de aangesloten leden. Omdat een vakbond de ambitie heeft de samenleving te veranderen, omdat een vakbond zich moeit met de wereld waarin we leven.
In Israel en Palestina waren wij dus erg nieuwsgierig naar de houding van de Palestijnse vakbond Histadrut over de Palestijnse kwestie.Want er zijn zo veel Palestijnse werknemers die zij zouden moeten verdedigen: de Palestijnse werknemers in de settlements of de Israelische industriezones in Palestijns gebeid, of de Palestijnse werknemers in Israel, of de Palestijnse werknemers die in het niemandsland tussen Israel en Palestina werken....
Tja zegt de Belgische ambasadrice in Tel Aviv: de Israelisch liggen niet echt wakker van het onrecht dat de Palestijnen wordt aangedaan, uitgezonderd een paar kleine actiegroepen zoals Kavla Oved of Labarors Voice. Het grootste deel van de Israelisch ziet zelfs het onrecht niet en denkt aan veiligheid, zijn veiligheid...
Histadrut bevestigt deze officiele perceptie. Het land wordt weg en weer gewiegd tussen haviken en duiven. Of ze nu Palestijn of Israelier zijn. Les extremes se touchent... Ondertussen hebben zij wel een alibi om het niet op te nemen voor de Palestijnse arbeiders. Niettegenstaande een akkoord met de PGFTU dat wel ondertekend maar nooit uitgevoerd werd. Palestijnse arbeiders in Israel betalen een deel van hun loon als vakbondsbijdrage aan Histadrut, zonder dat ze iets terugkrijgen of verdedigd worden.
Histadrut is een onderdeel van de staat, bye bye aan de vrije en onafhankelijke vakbond. Maar wellicht heeft een vrije vakbond enkel een plaats in een democratisch staatsbestel....
Deze middag stond ik aan te schuiven aan het checkpoint om Nablus uit te geraken. Midden tussen de Palestijnen, die allemaal er door moeten. Er is een kleine uitgang voor dringende passages. Een dokter roept zwaaiend met zijn paspoort. Ik ben Amerikaan, ik ben een dokter en ik moet dringend naar het hospitaal. De soldaat roept terug; het zijn hier allemaal dokters. De Amerikaan roept terug; ik wil uw officier zien. Als blijkt dat er een aantal andere Amerikanen van de organisatie Paecebrigades staan, koelt de soldaat wel snel. Een andere man zwaait wenend met een medisch attest, pas nadat een advocaat het voor hem opneemt mag hij door. Na een half uur is het mijn beurt geen probleem. Zo zijn er meer dan 500 checkpoints in hun eigen bezet land.. een schande in een beschaafde wereld..
Ons bezoek aan Palestina is geen plezier- maar een werkreis. Sinds twee jaar ondersteunt de Algemene Centrale ABVV via het Fos een project met de PGFTU, petrochemie. De bedoeling is via een beperkt budget de democratische uitbouw van de vakbond in Palestina te bevorderen. In een land waar de economie herleidt is tot een overlevingseconomie geen makkelijke opdracht.
Petrochemie laat zich omschrijven als wat cosmetica, benzinestations, kleine vervuilende plastiekbedrijfjes en Israëlische industriezones waar de vakbond niet meteen met open armen ontvangen wordt.
Een kleine vakbondsploeg bracht alle bedrijfjes in kaart, deed bedrijfsbezoeken, organiseerde opleiding en vorming, organiseerde verkiezingen van hoog tot laag en probeerde de juridische hulp beter te organiseren.
Ze werkten keihard en haalden resultaten. In de context enorme resultaten, van op iets meer afstand kleine stapjes vooruit, iedere dag.
Wij wandelen rond in Nablus: zij kennen iedereen. Handen schudden, praatjes en vooral welkom. De mensen zijn blij ons te zien. Zij zijn blij niet in de steek gelaten te worden. Zij zijn blij dat de wereld hen niet in een vergeetput dropt.
Deze morgen is het als de kers op de taart de verkiezing van alle functies in de vakbond. Zij doen er ruim een uur over, met de nodige discussies over democratie. Een afgevaardigde van Betlehem discussieert hard en stemt meermaals tegen. Mohammed zegt verzoenend jij hoort bij mijn ploeg....
Een baby is geboren, nu nog opgroeien tot een volwassen project en er zal een sterke vakbond zijn in Palestina.
Waar gevochten wordt zijn vluchtelingenkampen. De opeenvolgende oorlogen van Israël in het Midden-Oosten zorgden voor een tapijt van vluchtelingenkampen.Zo zijn er 19 op de West-bank,10 in Jordanië, 12 in Libanon en 27 in Israël.
Deze vluchtelingenkampen staan onder toezicht van de Uno-organisatie voor vluchtelingen. In het begin verbleven de vluchtelingen in tenten, daarna in kleine betonnen constructies en nu meer en meer in eigen huizen. Maar de grond is niet van hen, dit is immer gehuurde grond.
Vluchtelingen denken aan terugkeer naar hun dorp.Zij willen geen bedelaarsbestaan leiden afhankelijk van humanitaire hulp.Dikwijls bewaren zij nog de roeste sleutels van het huis waaruit ze vluchtten. Maar kunnen ze nog terug ?Alhoewel er in 1948 138 dorpen vernietigd werden door Israël, staat 80 % van de dorpen nog steeds leeg.
Wij bezochten het vluchtelingenkamp Aida,in Betlehem. 5000 inwoners, afkomstig uit 41 dorpen.Afgesloten door de muur, omringd door kolonies. Een poort.Huizen in het zicht van de scherpschutters in torens, de gaten in de muur zijn als schampschoten. Weinig bomen, ze verhinderen de visuele bewaking van het Israëlisch leger.
Het verkozen volkscomité poogt aan de dagelijkse problemen te verhelpen, wat de oorspronkelijke politieke doelstellingen naar de achtergrond verdingt. Elektriciteit en water zijn kostelijk, Suez maakt met deze miserie waarschijnlijk winst. Cultuur en animatie, buitenlandse bezoekers rondleiden, het zijn de kleine sprankeltjes hoop die het leven in een kamp draaglijk maken. Op de muren kinderschilderijen: een beetje surrealistisch. Kinderen schilderen de zee die ze nooit zagen, herten en bambis, een wereld om over te dromen
