aantal stappen: 3.025.280 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 251
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
31-01-2024
Wandelen onder 'n mooie avondzon.
Het gebeurt niet dikwijls dat ik pas na 20u00 aan mijn dagelijks verslag kan beginnen. Vanmorgen rond 7u45 stond onze kleinzoon al aan onze ontbijttafel waarna de mamma zich met spoed terug huiswaarts keerde om aan haar dagtaak te beginnen. De leerkrachten hadden vandaag 'n pedagogische studiedag - ze moesten volgens Arne zelf terug naar school - en dus moest de kleine opgevangen worden. Hij is gebleven tot omstreeks 15u15. Hij heeft ons goed bezig gehouden.
Daarna kon ik aan mijn wandeling beginnen. Het was onderweg nog even mijmeren over mijn mooie fietstocht van gisteren. Maar dat wandelen dus, ik vertrok onder de ring door, over het fiets- en wandelbrugje, om vervolgens het onverharde rechter jaagpad langs het kanaal te nemen richting de brug van Tournebride. Daar was ik even in dubio, direct de brug over of doorwandelen naar de sluis van Neerharen. Het is het laatste geworden. Kort aan de sluis, aan de overkant van het kanaal, zag ik de verschillende boten liggen die nu in de winter, opgekalefaterd dienen te worden voor weer enkele maanden op het water. Het zijn geen jachten of dure boten, en ik zeg dus opgekalefaterd of opgelapt worden, voldoende voor weer 'n seizoen varen over de kanalen.
Terug aan de andere kant van het kanaal, nam ik voor het eerst in mijn wandelloopbaan die trappen omhoog aan de brug. Vervolgens ging ik het domein Pietersheim in, met zicht op het kasteel, 'n kabouterhuisje in de dreef en 'n leuke laatavondfoto aan de grachten.
Thuis was het dan tijd voor het avondmaal, de kookkunsten van Jeroen Meus op tv, het nieuws en 'n babbel met mijn halve trouwboek. Nu tijdens de avonduren is er voor ons, verstokte VRT-kijkers, geen bal meer op tv. En zoals gewoonlijk wordt hij dan na het weerbericht gewoon uitgezet. Mijn vrouw zit nu te lezen en ik maak seffens nog 'n rondgang naar de verschillende blogvrienden/vriendinnen.
Deze morgen dacht ik effe, het zal toch niet waar zijn ... Ik was nog maar net per fiets vertrokken, juist Maastricht binnengereden langs de Noorderbrug. Op 'n bepaald moment zat ik op 'n vrijliggend fietspad (dus geen auto's die ons konden hinderen) en ik wilde de fietser vóór mij, voorbijsteken. Draaide die knul toch zonder boe noch ba, links af naar 'n privéterrein. Gelukkig had ik de handen aan de remmen zodat ik direct tot stilstand kwam en hem dus niet in zijn flank raakte. Ik heb toen toch 'n lelijk woord gebruikt en de knul heeft zich toch verontschuldigd. Een ongeval zit dus in 'n klein gaatje.
Inderdaad, als het in mijn hoofd zit dat er gefietst moet worden, dan gebeurt dat ook, ondanks dat er geen zon te zien zou zijn vandaag. Deze keer had ik mij beter voorbereid en 'n bidon gevuld met water, 'n klontje suiker en 'n mespunt zout. Voldoende eten, oa. 'n banaan, wat boterhammen en daarnaast uiteraard warme kledij.
Ik vertrok dus richting Maastricht. En die runderen, .... die heb ik vandaag op vele plaatsen gezien. Langs het water hebben ze plaats zat om te grazen. Via dat prieeltje in Meerssen, ging het over de Biesenberg naar Bunde, een klim van 800 meter. Wat verderop, de kerk van Moorveld, 'n wijk van de gemeente Meerssen. De kerk is nog recent, van 1954.
En dan heb je Stein, aan die brug kon ik maar moeilijk voorbij zonder 'n foto te nemen. Één woord: prachtig. Ik heb er mijn boterhammen opgegeten. In Illikhoven houden ze ook van carnaval, getuige de versiering bij 'n jeugdprinses. Het grappigste zag ik aan de brug van Maaseik, komende van Roosteren. Het gemeentelijk bord hebben ze ondersteboven opgehangen, wederom een of andere protestactie.
Iets verder, op Belgische bodem dus, kwam ik in het bedevaartsoord Heppeneert. Daar zag ik tot mijn blijdschap dat het Hepperhuys geopend was, tijd dus voor 'n stuk appeltaart met koffie. Op dat punt had ik 48 km. op de teller. Die spreuk tegen de muur, vond ik interessant. Via de Maas en Mazenhoven, ging het terug huiswaarts. Maar dat huiswaarts fietsen, dat ging gepaard met stevige tegenwind. Het was dus op karakter tot Lanaken, enerzijds om toch wat tempo te behouden en anderzijds, het is een goede training voor de volgende maanden.
In Lanaken toch nog effe het Cultuurcafé binnengestapt voor ene lekkere Duvel, die had ik wel verdiend, méér dan 81 km. gefietst. Al bij al 'n mooie fietstocht, héél even wat gemiezer in Dilsen (in feite, niet het vernoemen waard) en in de buurt van Boorsem, kwam de zon er even door.
Morgen komt de kleinzoon en dan moeten bomma en bompa voor oppas spelen. Misschien in de late namiddag nog rap de deur uit ....?
Het was vanmorgen even overleggen, wandelen of fietsen. Normaal gezien had ik het fietsen voor morgen voorbehouden, maar de zon begon al ferm te schijnen. Na 'n bezoek aan de buienradars, kwam ik echter tot de conclusie dat het weer, vandaag en morgen hetzelfde zou zijn. Ik heb dan maar besloten mijn schaakteam deze namiddag niet in de steek te laten en in de voormiddag te gaan wandelen. Ik diende sowieso naar de bakker te gaan, 'n extra lus op voorhand, kon er dan wel bij.
Ik vertrok doorheen de Sint-Servaaswijk om via dat bospad aan de Bosstraat, links af naar de Kewithstraat te wandelen. En vanaf dat punt was het met de zon in de ogen. Foto's maken is dan niet zo evident. Eens over het oud spoor, was het naar beneden naar het jaadpad met de oude spoorbrug op de achtergrond. Het was rustig aan het kanaal op één visser na. Gezien de doorgang achter Sappi op weekdagen steeds gesloten is - ook al is het bedrijf bijna dicht - diende ik terug omhoog te stappen om via de drukke Tongerse Steenweg naar mijn bakker te gaan. Ik diende twee broden mee te nemen zodat we wat in de vriezer konden steken.
En mijn laatste foto's, we zijn zoals gezegd, gisterennamiddag onze horeca gaan steunen. Lekkere pannenkoek met warme krieken. Daarna nog wat door het centrum gekeuveld en gezien dat vele winkeliers hun etalage al versierd hebben in het teken van carnaval. Nog 'n kleine twee weken en de Bèssemkaravaan zal weer uittrekken.
En o ja, die 9,35 km/uur, laat je niet misleiden. Strava had blijkbaar kuren. Gelet op mijn beweegtijd wandelde ik tegen 6,26 km/uur. Ik wandel soms wel snel, maar vliegen kan ik nog niet.
Amaai zeg, het is al lang geleden dat ik op zo korte tijd, zo dikwijls "goedemorgen" heb moeten zeggen. Ik kwam deze voormiddag in het bos heel wat wandelaars tegen van de Sparrentrippers, een wandeling uitgezet met pijltjes. Veel heb ik deze morgen niet moeten nadenken over hetgeen ik vandaag wilde doen, 'n boswandeling maken.
En ik moet zeggen, het is 'n aangename wandeling geworden, ondanks die vrieskoude van deze ochtend. Ik was al om 8u17 op pad om via de Roelerdreef het bos in te trekken. Aan die weide zag je nog goed dat het gevroren had deze nacht. Aan de boomstronk ging het rechtdoor naar de grote weg Lanaken - Zutendaal.
Aan de overkant passeerde ik eerst het rusthuis en dan het ziekenhuis. En dan begon het, het ene groepje na het andere passeerde mij, al dan niet met hond, al dan niet met wandelstokken, maar allemaal goed gekleed voor 'n stevige wandeling. We dienden wel met zijn allen onder die omgevallen boom te stappen. Toch effe uitkijken! En dan die laaghangende zon, het leverde wel enkele mooie foto's op.
Via de Sprokkelstraat en de Blindevijversweg, was het tijd om terug te keren. Onderweg nog 'n mooie reclame gezien voor 'n hoeveslager en de vlag van carnaval, ... die hangt sinds gisteren bij ons voor het raam.
En deze namiddag, .... misschien de plaatselijke horeca wat steunen met ons beidjes ....?
Van dat misschien - mogelijk - enz. van gisteren, ik hoopte 'n fietstocht te maken, kwam bijna niks in huis. Ik was vergeten dat onze dakwerker vermoedelijk vandaag zou komen opduiken, hij doet die job enkel op zaterdag. Maar om zeker te zijn had ik hem vanmorgen gecontacteerd. Effe erna kreeg ik 'n bericht binnen dat het hem spijt dat de gemaakte afspraak niet kon doorgaan. Hij was bezig met 'n groot project en had derhalve geen tijd meer voor ons. Hij raadde ons aan 'n andere dakwerker te contacteren. Daar zit je dan met - mogelijk - 'n werkje van niks. Maar voor mij is het te hoog op het dak om mij eraan te wagen. Volgende week gaan we ons beraden over het probleem. Ik kon dus wel gaan fietsen, dat was het enige positieve aan mijn verhaal.
Voor dag en dauw was ik deze morgen eerst om brood geweest. De bouwvakkers tegenover onze woning waren toen ook al op post. Maar nu mijn fietstocht.
Het was er eentje waarbij improvisatie troef was. Enerzijds stelde ik in Maastricht vast dat ik mijn drinkbus vergeten was en anderzijds ben ik even van mijn voorziene route afgesukkeld. Ik vertrok via de Bemelerberg, 'n goede waardemeter van mijn fysieke krachten. En zoals gewoonlijk, lukte dat perfect. Vervolgens kwam ik in het gehucht Wolfshuis, horende bij Eijsden-Margraten. Daar zag ik dat het winkeltje van de Tienhovenmolen open was. Mogelijk hadden zij wat drank voor onderweg. De molen stamt uit 1855 en is volledig opgetrokken uit mergel. Deze beltmolen is nog maalvaardig en op zaterdag is dat winkeltje open. Ik heb meegenomen wat voorradig was.
Daarna ging het richting Valkenburg. Ik heb er geen foto's gemaakt, te veel blijven stilstaan doet geen goed aan die oude knoken. Natuurlijk moet ik toch af en toe eens stoppen om wat mondvoorraad binnen te spelen, en waar kun je dat beter doen dan bij mooie vergezichten. In die omgeving ben ik even van mijn route afgedwaald. Maar de dorpjes Klimmen, Hulsberg, Beek en Elsloo ken ik, ik heb dus gewoon de openbare wegwijzers gevolgd en vanzelf terug op het fietsroutenetwerk geraakt.
Via de kerk van Genhout, fietste ik verder door naar Catsop, 'n gehucht horende bij de gemeente Stein. Je zou daar recht dat kapelletje kunnen binnenfietsen. Het dateert van 1848. Ik moest daar rechts aanhouden om langs en over het Julianakanaal te fietsen, terug richting België, naar de gemeente Kotem.
De terugweg was simpel, van Kotem naar Uikhoven, Rekem, Neerharen om vervolgens via de sluis van Lanaken het centrum te bereiken. En omdat deze jongen toch dorst had gekregen, kon mijn favoriete drankje er best nog bij. Daarna 'n warm bad en 'n stevig avondmaal.
Welkom, welkom zou ik zeggen op mijn fiets- en wandelblog. Dagelijk hou ik 'n dagboek bij van al mijn fietstochten in beide Limburgse provincies, zowel de Belgische als de Nederlandse. Ook van mijn wandelingen maak ik 'n verslag. Meestal zijn dat wandelingen in mijn gemeente Lanaken, maar ik durf ook al eens elders te vertrekken. Uiteraard komen daar ook wat foto's bij. En heb ik daarbuiten nog de een of andere anekdote te vertellen, dan lezen jullie dat tussen mijn schrijfsels. Nogmaals, welkom!
Niks te sporten deze voormiddag, buien en gemiezer, verre van plezant dus. Desalniettemin ben ik toch de straat op geweest, zij het per fiets. Ik diende 'n boodschap te doen en ook mijn gelezen boeken dienden teruggebracht te worden naar de bib. Uiteraard nam ik er ook 'n vijftal mee naar huis, oa. enkelen van Donna Leon.
Na het middagmaal kwam dan eindelijk de zon piepen en kon ik besluiten wat ik vandaag op het menu wilde zetten. In feite was de keuze gemakkelijk, vanmorgen kreeg ik per post mijn nieuwe MoBIB-kaart om te reizen met De Lijn. De nieuwe kaart kost mij 5,00 euro en is geldig tot 2029. Mijn jaarabonnement kost mij 56,00 euro en ik kan reizen met alle bussen en trams van De Lijn, in héél Vlaanderen dus, de trams aan de kust inbegrepen.
Tja, die kaart diende geactiveerd te worden en dat heb ik dan maar gedaan door de bus naar Zutendaal te nemen. Aan de kerk vertrok daar mijn wandeling. Ik had zo ongeveer de route in mijn hoofd - ik wilde ook nog naar Gellik gaan - daardoor hield ik gewoon de grote weg aan tot in het gehucht Besmer. Daar ging ik rechtsaf om het fietspad naar Gellik te nemen. Het is 'n vrij lang stuk, maar op enkele paarden na, zag ik slechts één fietser mij passeren, verder geen mens gezien.
In Gellik was het de bedoeling om 'n koffiepauze te nemen in De Hoeve, gelegen kort aan de nieuwe kiosk. Normaal diende de zaak geopend te zijn, maar om de een of andere duistere reden, was de boel potdicht. Geen koffie dus en dat stuk taart dat ik wilde eten, dat kon ik ook op mijn buik schrijven. Anderzijds scoor ik wel weer goei punten als het gaat om mijn cholesterol.
En dat de zon scheen, dat zie je aan mijn laatste foto die ik nam in de Kewithdreef, op weg naar huis. En morgen, ... mogelijk - misschien - wie weet .... ga ik fietsen. Het zal wel fris zijn maar de zon zou schijnen, niet te veel wind en mijn rug is aan de beterhand. Afwachten dus.
En op het einde van de rode wandeling begon het te miezeren.
Vandaag heb ik mijn wandeling kort bij huis gehouden. Ik wilde nog eens het bos ingaan. De goesting was er om 'n flinke wandeling te maken. En om mijn weg niet volledig te moeten zoeken, koos ik de rode wandeling achter de kinderboerderij.
Langs de beek stapte ik het bos binnen. Aan de houten wegwijzer - de premiumroute - ging ik dus rechts af, de rode pijlen volgend. Ik heb vandaag nauwelijks mensen gezien onderweg, één mountainbiker, één jogger en 'n wandelaar met hond, dat was het. Op sommige plaatsen was het fel drassig, op andere plaatsen dan weer kurkdroog. Hoe ook, het is kwestie van op de paden te blijven, ga in deze tijd van het jaar nooit zomaar kleine paadjes in, je zou wel eens flink in het water terecht kunnen komen.
Ook 'n tip voor al je boswandelingen, als je mos ziet groeien op bomen, dat is altijd de noordzijde. Zo heb je toch 'n herkenningspunt om terug te keren. En dat terugkeren deed ik langs de paarden van Zangersheide. Aan de vlonder met zitbank ging ik rechtdoor naar Pietersheimbos. En tja, op dat punt begon het te miezeren, tijd dus om naar huis te gaan. Onderweg nog even met Etienne meegestapt, 'n goede kennis. En ja, droog heb ik het dus niet gehouden. Maar 'n lekkere tas koffie maakt veel goed.
En om te besluiten, ik heb nog wat te melden ivm. die hacking bij Limburg.net, de maatschappij die bij ons in Limburg instaat voor de afvalverwerking, onze gemeente Lanaken zou niet betrokken zijn bij de diefstal van duizenden gegevens. Toch altijd allert blijven bij het openen van emails.
Deze voormiddag hadden we het druk. Er moest brood op de plank komen, en ook bij de apotheker hadden we weer iets nodig. Ik heb het gevoel dat met het ouder worden, die apotheker meer en meer aan ons verdient. Toevallig waren ze juist doosjes met jodiumtabletten aan 't stockeren. We hebben 'n gratis doosje meegekregen, niet dat het voor ons nog van belang is - onze schildklier is door de jaren al volledig verzadigd - maar bij 'n nucleaire ramp kan wel iedere huisgenoot van minder dan 40 jaar beschermd worden. Je zou maar bij 'n ontploffing van 'n kernreactor, jonge mensen op bezoek hebben. Daarvoor dienen ze dus. Tenslotte hebben we het menu vastgelegd voor binnen 'n aantal weken. Dan is er eentje jarig en dat wordt gevierd.
In de namiddag was het dan tijd om te gaan wandelen. Fietsen doe ik voorlopig nog niet, het waait mij te fel en ook de rug speelt nog op. Te veel druk zetten op de pedalen zal het genezingsproces niet bevorderen. Om te wandelen is er geen probleem.
Ik nam de bus naar Mopertingen-centrum. De bedoeling was om via Eigenbilzen en doorheen de velden, terug te keren. Eerst passeerde ik aan een van de verschillende kapellen op mijn route. Dit is eentje van einde de 19de eeuw. De straat tot aan de kerk van Eigenbilzen, is één historisch gebied. Er staan heel wat beschermde woningen en boerderijen. Je hebt oa. "bij den aae bèrger", 'n woning van 1884, gebouwd door 'n voormalig burgemeester.
Aan de kerk van Eigenbilzen ging het rechtsaf doorheen die straat met kinderkopjes. En eens de laatste woning voorbij, wandel je doorheen de velden tot in Gellik. Daar stak ik de Wijerdijk over en nam het Louis Paul Boonpad tot aan de brug van Briegden. Ik had nog geen goesting om rechtstreeks naar huis te gaan, dus koos ik voor 'n extra lus langsheen het kanaal.
Bijna thuis zijnde had ik wel nog 'n groot oponthoud, 'n vriend en zijn echtgenote waren ook op wandel en 'n lang gesprek hoorde daar natuurlijk bij.
Terwijl ik dit aan het typen ben, verneem ik juist dat dochter - schoonzoon - kleinzoon, alle drie de griep hebben. Daar wegblijven dus. Ook mijn gsm - waarmee het bericht binnenkwam - heb ik 'n eind van mij afgelegd, je weet maar nooit .....
Dag allemaal, vandaag stond er in de voormiddag 'n bezoek aan mijn bank op het programma. Onze bank is namelijk overgenomen door 'n andere en er zijn nu nieuwe wetten en verplichtingen. Ik wilde uiteraard volledig up-to-date zijn en het kantoorhoofd ging mij daarbij helpen. Gelukkig bestaat die dienstverlening nog, 'n persoonlijk contact.
Na het middageten vertrok ik te voet naar Maastricht. Uiteraard ging dat via de brug in Smeermaas en langs de grenspaal aan de Maas. Het kasteel en de kerk op de foto, dat is Borgharen, 'n dorp aan de andere kant van de Maas. Onder de Noorderbrug zag ik eigenlijk voor het eerst die prachtige schilderingen. Er zijn er meer, ik kon niet van alles 'n foto maken.
En als je het centrum van Maastricht binnenwandelt, dan zie je die oude huisjes met mooie versieringen (met jaartal) boven de toegangsdeur. In de boekenkerk was het tijd voor 'n stuk bananencake en 'n tas koffie. Gezien het nog vroeg in de namiddag was, maakte ik nog 'n extra lus door de stad. Eerst langs de Bisschopsmolen, zo genoemd omdat in 1099 de Bisschop van Luik de molen in bezit kreeg omdat de eigenaar, Godfried van Bouillon, ongehuwd en kinderloos stierf in Jeruzalem tijdens de Kruistochten. De Bisschop had de molen eerst in pacht.
Daarna ben ik nog even de Maas overgestoken om langs de stadsbrouwerij De Ridder te wandelen. Deze brouwerij dateert van 1857. Het gebouw op de foto werd in de jaren 1929 - 1930 gemaakt. Te voet naar Lanaken wandelen, dat wilde ik niet meer, het was dus tijd om de Wilhelminabrug over te steken en daar de bus te nemen. Mijn laatste foto is trouwens de Sint-Servaasbrug.
Goed dat ik eerst gewandeld heb om vervolgens de bus te nemen, deed ik het andersom, dan had ik vermoedelijk in de regen gezeten.
Soms heeft het sporten niet veel om het lijf, ook vandaag niet. Vanmorgen ben ik naar de bakker geweest in 'n - bijna - sneeuwloos landschap. Enkel waar de sneeuwhopen wat groot waren, zag je nog 'n restantje liggen. Niet te geloven bijna dat ik gisteren nog 'n fikse sneeuwwandeling kon maken.
Ik ben blij dat we van die sneeuw verlost zijn, ook de temperatuur was al 'n stuk knokenvriendelijker. Die koude kruipt toch in je lijf. Bij mijn eerste kilometers heb ik slechts één foto gemaakt, dat oude herenhuis op de Stationsstraat. De woning dateert van 1898.
Na de middag was ik blij dat het effe niet regende, ik kon dus gaan schaken in mijn club. Na verschillende weken inactiviteit, was ik benieuwd of ik het nog kon. En ja, met 3 overwinningen en 2 nederlagen, kon ik best tevreden zijn. Ik heb mij geamuseerd en dat was het voornaamste. En o ja, die oldtimer racewagen, die zag er tiptop in orde uit.
Tegen 16u15 hebben wij - onder zachte dwang van de directeur van het Dienstencentrum - het strijdtoneel verlaten. En gezien het buiten droog was, heb ik in de rapte nog 'n klein ommetje gemaakt. Ik wilde controleren of het graf van mijn moeder en grootmoeder er nog netjes bijlag. Ik zag ook nog het graf van mijn grootoom Jan August Meuris (broer van mijn grootvader) en zijn echtgenote plus hun zoon en zijn echtgenote.
Met een laag hangende zon kwam ik dan thuis omstreeks 16u45, tijd om de zetel in te kruipen met 'n goed boek. Tot morgen.
Zoals ik in mijn titel zeg, "rechtblijven was vandaag de boodschap". Inderdaad, op vele plaatsen was er ijsvorming en dan was het nodig om voorzichtig te zijn. Ik had wel schoenen aan met ribbels, maar dat garandeerde mij niks op al die ijsplekken.
Nu, ik heb uiteraard niks te bewijzen, gewoon rustig aan effe buiten zijn. Wat frisse lucht opsnuiven, dat was de bedoeling. Ik vertrok doorheen de Sint-Servaaswijk met oa. de Epesiastraat en de Bosstraat. Op die straten viel het nog mee, zolang je op de openbare weg bleef. Maar eens in de Kewithstraat was het balanceren op het ijs. Het kasteel was net niet verstopt achter de begroeiing.
Via de sportoase en het collega, keerde ik terug van mijn korte wandeling. Deze namiddag gaan we wat rust inbouwen en morgen hoop ik droog in de schaakclub te geraken. En o ja, mijn eerste foto: het bewijs dat we ook voor de vogeltjes zorgen. Foto genomen deze morgen vanuit onze living.
En laat het nu maar dooien, hopelijk zijn we binnenkort verlost van die winterperikelen.
Gisteren heb ik mijn dag in mineur afgesloten. Mijn voormalige medewerker Cor, lag gisteren opgebaard in Neeroeteren. Met enkele oud-postiers (zijn voormalige collega's en ik als chef) zijn we hem 'n laatste groet gaan brengen. Hij is 73 jaar geworden, véél te jong om nu al de oversteek te maken.
Om te gaan wandelen, heb ik eerst het middagmaal afgewacht om dan naar Smeermaas te vertrekken. Ik wilde vandaag nog eens doorheen Hochter Bampd stappen. De zon was van de partij, er was weinig wind en ik moet het euvel bij naam noemen, mijn rug had liever beweging dan in rust te zijn. Gisteren mijn rug toch wat geforceerd bij het proper maken van onze stoep. Kan gebeuren. Het zal enkele dagen smeren zijn. Maar zoals gezegd, éénmaal in beweging is er nauwelijks 'n probleem.
Ik vertrok dus via het Uilenspiegelpark naar Smeermaas. De Maas heeft duidelijk 'n lagere waterstand, dat is mooi te zien aan het eilandje. En dan Hochter Bampd. Ik kon vandaag nog eens de Konikspaarden van kortbij zien. in 1992 werden de eerste paarden daar uitgezet, een jaar later volgden de Gallowayrunderen. Het was vooral aangewezen om in het midden van het fietspad te wandelen, op de sneeuw dus, kwestie van niet uit te glijden.
Eenmaal aan de brug tussen Neerharen en Herbricht, kon ik weer vrij comfortabel wandelen over goed proper gemaakte wegen. Aan de kerk in Neerharen nam ik van de gelegenheid gebruik om binnen wat foto's te maken, dat lukt ook niet elke dag. Meestal zijn de kerken gesloten.
Terugkeren deed ik via villa Violette, Domein Zangersheide en de kinderboerderij. Met 'n totaal van iets meer dan 12 km. heb ik mij weer goed geamuseerd. Daarna heb ik nog wat koers gekeken op tv en zoals hiervoor al aangehaald, uit de zetel komen is momenteel moeilijker dan de wandeling die ik maakte. Geduld, het komt wel goed.
Ik ben nog altijd in de wolken van mijn wandeling van gisteren, niet de wandeling op zich, maar van de foto's die ik maakte. Dat doe je niet elke dag, foto's maken als er sneeuw ligt, de mist opsteekt en er ook nog 'n laag hangende zon schijnt. Ik heb mijn foto's op facebook gezet en er vele mooie reacties op gekregen.
Gisterenavond ben ik nog naar onze eindvergadering geweest van onze carnavalskrant. De voltooide krant werd uitgeprint en blz. na blz. diende nagekeken te worden op eventuele tikfouten en andere fouten. Het was tegen 22u00 dat ik met 'n collega te voet naar huis terugkeerde. En eenmaal thuis zag ik dat mijn buurman nog met zijn sneeuwschop aan 't werk was.
Vanmorgen heb ik dan ook nog effe de sneeuwschop bovengehaald om het werk van de buurman te voltooien. Mekaar helpen is de boodschap. Daarna was het tijd om 'n wandeling te maken. Het was even beslissen, waarheen en hoe ver. Mijn echtgenote had blijkbaar niks in huis om 'n volwaardig middagmaal op tafel te zetten. Het werd dus 'n etentje buitenshuis en daarvoor diende ik op tijd terug te zijn.
Ik vertrok via de Sint-Servaaswijk om via het verlengde van de Bosstraat naar de Kewithstraat te wandelen. Op dat korte bospad stonden enkele schapen zielig te doen. Op de Kewithstraat, moet ik altijd kijken naar die prachtige woning, 'n oude vierkantshoeve. De beschrijving ervan lezen jullie hieronder.
Op het einde van de straat ging ik rechtsaf naar Gellik. Daar zijn nog grote velden en ook daar lopen nog paarden, hopende wat groen gras te vinden. Op de Dorpsstraat ging het terug naar links, naar de Kounterstraat. Aan de sportoase wandelde ik verder voorbij het voormalige college, doorheen het centrum en uiteindelijk terug via 't Hofje. En die stoep ...? Onze burgerplicht hebben wij weer gedaan, de wandelaars veilig laten passeren. Als iedereen dat zou doen, dan was er veel minder gedoe op de straat.
Ten slotte wenst onze kleinzoon dat die sneeuw best nog 'n tijd mag blijven liggen, speelvogel zijnde amuseert hij zich nu volop.
Vandaag heb ik niet zoveel te vertellen, het sneeuwde gisteren en bij ons lag er vanmorgen bij het krieken van de dag, toch 'n 10 cm. Samen zijn we dan het gevecht aangegaan met dat witte spul om toch wat doorgangswegjes te maken, enerzijds naar de brievenbus, anderzijds naar de plaats waar de vogeltjes iedere dag komen eten. Mijn vrouw verzorgt ze goed en die beestjes zijn dagelijks op het appel. Uiteraard heb ik ook een loopbaan vrij gemaakt op onze stoep en die van mijn buurman en ook de brievenbus toegangsvrij gemaakt. En dan is het wachten op de dooi.
Daarna was het tijd om naar de bakker te gaan. Er was nog keuze genoeg, iedereen is toch thuis sneeuw aan 't scheppen. Daarna was het tijd om toch nog eens terug te wandelen naar Pietersheim. Op facebook had ik gisteren enkele foto's geplaatst van mijn wandeling vóór de sneeuw, 'n vriend heeft mij aangemoedigd om vandaag wat foto's te plaatsen van ná de sneeuw. En die foto's spreken voor zich. Het was 'n unieke belevenis, sneeuw - mist - laaghangende zon, kortom, Pietersheim op zijn mooist. Ik moet er dus niet veel bij vertellen, geniet van de foto's.
De eerste foto nam ik kort bij huis, in 't Hofje en die ezeltjes zag ik in de Broekstraat. En verder moet ik toch iets positiefs melden over onze plaatselijke postbedeling. Onze krant zat net in de bus, ze hebben er dus toch werk van gemaakt. Ik ga ze persoonlijk bedanken. Daar staat dan weer tegenover dat 'n ex-collega van mij overleden is. Bij het openslaan van de krant zag ik zijn overlijdensbericht. Hij is van 1951, nog vrij jong dus. Ik ben altijd zijn chef geweest. Cor was 'n gewaarde loketmedewerker.
Af en toe moet je al eens anticiperen op hetgeen dat komen gaat, in dit geval op de sneeuwbuien die ons nog te wachten staan. En kijk, het is nu 11u25 terwijl ik dit verslag aan 't maken ben, het is juist beginnen te sneeuwen.
Ik ben dus redelijk vroeg aan mijn wandeling begonnen. Ik wilde naar mijn bank gaan en ik had ook 'n opdracht meegekregen om iets lekkers bij de bakker af te halen. Jullie kennen mij intussen, de kortste afstand tussen punt A en punt B nemen, dat staat niet in mijn woordenboek, er is altijd wel 'n extra lus bij. Nu wilde ik wel niet te ver uit de buurt blijven, je weet maar nooit met die sneeuw, maar 'n ommetje doorheen Pietersheim zag ik wel zitten.
Ik vertrok langs de kapel op de Bessemerstraat om dan doorheen de kinderboerderij en de nu verlaten speeltuin te stappen. Aan de gracht omheen de burchtruïne, kon ik het niet laten om weer wat foto's te maken. Het blijft 'n speciale plaats om voorbij te wandelen. Via het kasteel en de Koning Albertlaan ging het tenslotte terug naar het centrum. Eerst nog wat bankzaken afgehandeld en dan naar de bakker.
En dan komt het, jullie weten (of misschien nog niet), in Lanaken wonen heel van Nederlanders of personen van Nederlandse afkomst. Met velen heb ik 'n goede relatie en sommigen durf ik zelfs vriend of vriendin te noemen. Maar af en toe heb je er ook enkelen bij die je liever kwijt dan rijk bent. Zo stond er ook vandaag 'n Hollandse troela (sorry beste Nederlandse vriendinnen en vrienden voor mijn woordgebruik), vóór mij met keuzestress. Uiteindelijk was de winkelbediende zo goed om akkoord te gaan met 'n half rijstevlaaitje. Begint mij ineens die dame te verkondigen dat wij hier in België niet meer mogen spreken over Limburgse vlaai omdat Europa, Nederlands Limburg het recht had toebedeeld om de Limburgse vlaai als streekproduct te noemen. Ik zag de winkelbediende al de wenkbrouwen fronsen. Natuurlijk kon ik dat niet over mijn kant laten gaan en ik heb die dame eens duidelijk gemaakt dat die Europese erkenning, geldt voor beide Limburgen, dus ook voor Belgisch Limburg. En trouwens, vertelde ik nog, het was 'n inwoner van Belgisch Limburg die na vele jaren geijverd te hebben voor die erkenning, nu eindelijk beloond werd voor zijn volharding. Veel commentaar heb ik niet meer gehoord van die Hollandse dame, de winkelbediende zag ik inwendig glimlachen. Je kunt in haar geval daar niet openlijk tegen ingaan, 'n klant is 'n klant. Maar ik had toch de voldoening zo'n troela eens op haar plaats gezet te hebben.
Dag vriendinnen en vrienden, de verwachte sneeuw is gevallen en valt nog steeds. Mooi om te zien, maar minder mooi voor wie nog de weg op moet. Ik denk ook aan al die mensen die morgen bij deze weersomstandigheden voor hun werk de baan op moeten (postbode's - koeriers - melkboer en bakker - enz.)
Bij deze dank ik jullie allen voor de vele bezoekjes aan mijn gastenboek en zeker voor de fijne reacties die ik krijg op mijn fiets- en wandelverslagen.
De eerste maand is al weer halverwege, het zal rap carnaval zijn en daarna komt de lente .... We blijven optimist!
Tijdens onze slaap is er toch weer 'n laagje sneeuw gevallen. Een voorbode voor véél meer morgen ...? Sommigen stellen dat het iets minder erg zou zijn dan voorspeld, toch zeker in onze provincie Limburg. Maar wij liggen toch kort bij de taalgrens, het zal dus afwachten zijn. Wat komt, dat komt.
Deze namiddag heb ik toch geprofiteerd van wat zon en mijn wandeling wat langer gemaakt dan eerst was voorzien. Ik vertrok langs de sportoase naar de Boonakkerstraat. Daar stonden - met de kerk van Gellik op de achtergrond - nog enkele paarden zonder jasje aan. Aan de Wijerdijk ging het dan linksaf, de brug over en Kompveld binnen. Het is 'n wijk behorende tot onze deelgemeente Gellik.
Halverwege de Kompveldstraat, ging ik deze keer naar links, naar de aardbeienkwekerij. Daar voorbij was het rechts aanhouden en de Kiezelweg oversteken. Je komt dan in 'n holle weg met aan de splitsing dat veldkapelletje. Wandel je daar linksaf of rechtsaf, dan loop je over 'n beklinkerd pad, in feite de meest gekende holle weg van Groot-Lanaken. Ik ging linksaf naar de Briegdenstraat. Daar zag ik 'n paard nieuwsgierigen doorheen 'n open raam.
Eens over de brug in Briegden, heb ik nog het kanaal 'n stukje gevolgd om tenslotte via de tunnel terug naar huis te keren. In het centrum ben ik nog even gaan overleggen bij onze plaatselijke traiteur. Ik heb op 3 maart 'n reservatie gedaan om iets speciaals te vieren met mijn gezin. Vandaag al eens gaan kijken wat ze ons te bieden hebben.
Verdorie, vandaag wilde ik na verschillende weken afwezigheid, nog eens gaan schaken. Uiteraard was het op Kerstdag en Nieuwjaar sowieso dicht, maar ook verleden week was de ruimte ingenomen door 'n nieuwjaarsreceptie voor de vrijwilligers. Ik had er dus vandaag zin in. Maar, o maar, ... het sneeuwde op het moment dat ik wilde vertrekken. En ja, dat is voor mij te voet, en dat zag ik dus niet zitten. En toen het omstreeks 14u10 effe droog bleef, was de goesting uiteraard over.
Wat wandelen dus dacht ik. Ook mijn vrouw wilde effe de deur uit om wat boodschappen te doen. Maar, ik was nog niet de straat uit, of het begon opnieuw te sneeuwen, geen grote hoeveelheden, maar toch. Tja, ik was er aan begonnen, dan maar doorzetten dacht ik. En dat was goed gedacht, 'n kwartiertje later, hield dat gemiezer van sneeuwvlokjes op. Naderhand hoorde ik dat het winkelen ook gelukt was.
Ik wandelde nog eens door de Pastoorslindestraat, De Puin en de Kleine Hofstraat. Aan de Kounterstraat ging het linksaf, terug richting de sportoase. Daar zag ik dat ze die dode boom, eindelijk gekortwiekt hebben. Die boom was immens maar vormde een gevaar voor de voorbijgangers. Wat verderop aan het college, mijn mooiste boom en de O.L.Vrouwegrot.
Uiteraard was ik op mijn hoede voor nieuwe sneeuwbuien en bleef dus toch in de buurt van mijn woning. Beetje bij beetje kon ik nog wat extra lussen maken, oa. langs het kanaal, de Koning Albertlaan, De Merodelaan en de Wijnwijk. En dan terug op de Wijngaardstraat, om via die straat huiswaarts te keren. Verrassing - ik wist het niet - , beide jeugdprinsen wonen op deze straat. Dries ergens halverwege het tweede stuk, Lowie juist aan de oversteek van de Maastrichterweg. Ja, Lanaken heeft dit jaar twee jeugdprinsen, en dus geen jeugdprinses. Beide knapen komen uiteraard uit 'n carnavalsgezin en ouders, grootouders en overgrootouders, hebben allen al 'n rol gespeeld in het carnavalsgebeuren. En die eerste foto, die nam ik vanmorgen vanuit mijn werkkamer.
Morgen zou het 'n droge dag zijn, hopelijk is dat zo want er wachten nog enkele taken.
Vanmorgen was ik om 8u30 al bij de bakker, en je zou dan denken, ... nog keuze genoeg! Helaas, de rekken waren zo goed als leeg en het was dus pakken wat er nog over was. Je hoeft je dus niet af te vragen welke stormloop er geweest is deze ochtend naar brood en gebak. De winkel gaat open om 7u00.
Na de voormiddagkoffie besloten we beiden om 'n wandeling te maken, mijn vrouw iets van 'n halfuurtje, kwestie van even buiten te zijn geweest, ikzelf 'n iets langere route. Ik vertrok doorheen de Henri Dunantstraat naar de kinderboerderij. Er waren opmerkelijk veel gezinnen op wandel tussen de diertjes. En van de boerderij is het maar 'n stap verder tot aan de visvijver. Deze is nog grotendeels dichtgevroren. Natuurlijk is de ijslaag veel te dun om je er op te wagen, vissers heb ik dus vandaag niet gezien.
Daarna ben ik nog een eind door Pietersheimbos getrokken. Ik kwam oa. langs de toegangspilaren en door de kastanjedreef. Aan het kasteel ging ik linksaf naar de Putstraat. En in de Drie Eikenstraat eindelijk eens 'n foto kunnen maken van dat oude huisje. Meestal staat er 'n auto in de weg.
En dat het nog altijd wintert, ondervond ik even verderop. Het begon weer te sneeuwen, geen grote hoeveelheden, maar wat korrelsneeuw. Ook deze morgen zag ik al veel poedersneeuw op de stoepen liggen. Tijd dus om huiswaarts te keren.
En ja, dit wil ik ook nog kwijt. Mijn vrouw en ik hebben onze gsm nu toch al 'n 4-tal jaren. We zijn er gisteren eindelijk achter gekomen dat het ontgrendelen van die gsm met 'n vingerafdruk, toch handiger is dan door telkens onze geheime code te moeten ingeven. Het installeren was in feite 'n makkie. We hebben er nu twee vingers ingezet, stel dat je 'n plakker nodig hebt op die ene vinger. Zo, dadelijk weer naar de koers kijken, het BK veldrijden voor mannen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Maar dat wandelen dus, ik vertrok onder de ring door, over het fiets- en wandelbrugje, om vervolgens het onverharde rechter jaagpad langs het kanaal te nemen richting de brug van Tournebride. Daar was ik even in dubio, direct de brug over of doorwandelen naar de sluis van Neerharen. 
Het is het laatste geworden. Kort aan de sluis, aan de overkant van het kanaal, zag ik de verschillende boten liggen die nu in de winter, opgekalefaterd dienen te worden voor weer enkele maanden op het water. Het zijn geen jachten of dure boten, en ik zeg dus opgekalefaterd of opgelapt worden, voldoende voor weer 'n seizoen varen over de kanalen. 
Vervolgens ging ik het domein Pietersheim in, met zicht op het kasteel, 'n kabouterhuisje in de dreef en 'n leuke laatavondfoto aan de grachten. 
Op dat punt had ik 48 km. op de teller. Die spreuk tegen de muur, vond ik interessant. Via de Maas en Mazenhoven, ging het terug huiswaarts. Maar dat huiswaarts fietsen, dat ging gepaard met stevige tegenwind. Het was dus op karakter tot Lanaken, enerzijds om toch wat tempo te behouden en anderzijds, het is een goede training voor de volgende maanden. 
Eens over het oud spoor, was het naar beneden naar het jaadpad met de oude spoorbrug op de achtergrond. Het was rustig aan het kanaal op één visser na. Gezien de doorgang achter Sappi op weekdagen steeds gesloten is - ook al is het bedrijf bijna dicht - diende ik terug omhoog te stappen om via de drukke Tongerse Steenweg naar mijn bakker te gaan. Ik diende twee broden mee te nemen zodat we wat in de vriezer konden steken. 
Ik was vergeten dat onze dakwerker vermoedelijk vandaag zou komen opduiken, hij doet die job enkel op zaterdag. Maar om zeker te zijn had ik hem vanmorgen gecontacteerd. Effe erna kreeg ik 'n bericht binnen dat het hem spijt dat de gemaakte afspraak niet kon doorgaan. Hij was bezig met 'n groot project en had derhalve geen tijd meer voor ons. Hij raadde ons aan 'n andere dakwerker te contacteren. 
Ik ben Eddy Meuris