Af en toe moet je al eens anticiperen op hetgeen dat komen gaat, in dit geval op de sneeuwbuien die ons nog te wachten staan. En kijk, het is nu 11u25 terwijl ik dit verslag aan 't maken ben, het is juist beginnen te sneeuwen.
Ik ben dus redelijk vroeg aan mijn wandeling begonnen. Ik wilde naar mijn bank gaan en ik had ook 'n opdracht meegekregen om iets lekkers bij de bakker af te halen. Jullie kennen mij intussen, de kortste afstand tussen punt A en punt B nemen, dat staat niet in mijn woordenboek, er is altijd wel 'n extra lus bij. Nu wilde ik wel niet te ver uit de buurt blijven, je weet maar nooit met die sneeuw, maar 'n ommetje doorheen Pietersheim zag ik wel zitten.
Ik vertrok langs de kapel op de Bessemerstraat om dan doorheen de kinderboerderij en de nu verlaten speeltuin te stappen. Aan de gracht omheen de burchtruïne, kon ik het niet laten om weer wat foto's te maken. Het blijft 'n speciale plaats om voorbij te wandelen. Via het kasteel en de Koning Albertlaan ging het tenslotte terug naar het centrum. Eerst nog wat bankzaken afgehandeld en dan naar de bakker.
En dan komt het, jullie weten (of misschien nog niet), in Lanaken wonen heel van Nederlanders of personen van Nederlandse afkomst. Met velen heb ik 'n goede relatie en sommigen durf ik zelfs vriend of vriendin te noemen. Maar af en toe heb je er ook enkelen bij die je liever kwijt dan rijk bent. Zo stond er ook vandaag 'n Hollandse troela (sorry beste Nederlandse vriendinnen en vrienden voor mijn woordgebruik), vóór mij met keuzestress. Uiteindelijk was de winkelbediende zo goed om akkoord te gaan met 'n half rijstevlaaitje. Begint mij ineens die dame te verkondigen dat wij hier in België niet meer mogen spreken over Limburgse vlaai omdat Europa, Nederlands Limburg het recht had toebedeeld om de Limburgse vlaai als streekproduct te noemen. Ik zag de winkelbediende al de wenkbrouwen fronsen. Natuurlijk kon ik dat niet over mijn kant laten gaan en ik heb die dame eens duidelijk gemaakt dat die Europese erkenning, geldt voor beide Limburgen, dus ook voor Belgisch Limburg. En trouwens, vertelde ik nog, het was 'n inwoner van Belgisch Limburg die na vele jaren geijverd te hebben voor die erkenning, nu eindelijk beloond werd voor zijn volharding. Veel commentaar heb ik niet meer gehoord van die Hollandse dame, de winkelbediende zag ik inwendig glimlachen. Je kunt in haar geval daar niet openlijk tegen ingaan, 'n klant is 'n klant. Maar ik had toch de voldoening zo'n troela eens op haar plaats gezet te hebben.
En die sneeuw ...., die valt nu volop.
|