aantal stappen: 1.414.520 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 113
aantal fietstochten: 30
Zoeken in blog
25-01-2024
En op het einde van de rode wandeling begon het te miezeren.
Vandaag heb ik mijn wandeling kort bij huis gehouden. Ik wilde nog eens het bos ingaan. De goesting was er om 'n flinke wandeling te maken. En om mijn weg niet volledig te moeten zoeken, koos ik de rode wandeling achter de kinderboerderij.
Langs de beek stapte ik het bos binnen. Aan de houten wegwijzer - de premiumroute - ging ik dus rechts af, de rode pijlen volgend. Ik heb vandaag nauwelijks mensen gezien onderweg, één mountainbiker, één jogger en 'n wandelaar met hond, dat was het. Op sommige plaatsen was het fel drassig, op andere plaatsen dan weer kurkdroog. Hoe ook, het is kwestie van op de paden te blijven, ga in deze tijd van het jaar nooit zomaar kleine paadjes in, je zou wel eens flink in het water terecht kunnen komen.
Ook 'n tip voor al je boswandelingen, als je mos ziet groeien op bomen, dat is altijd de noordzijde. Zo heb je toch 'n herkenningspunt om terug te keren. En dat terugkeren deed ik langs de paarden van Zangersheide. Aan de vlonder met zitbank ging ik rechtdoor naar Pietersheimbos. En tja, op dat punt begon het te miezeren, tijd dus om naar huis te gaan. Onderweg nog even met Etienne meegestapt, 'n goede kennis. En ja, droog heb ik het dus niet gehouden. Maar 'n lekkere tas koffie maakt veel goed.
En om te besluiten, ik heb nog wat te melden ivm. die hacking bij Limburg.net, de maatschappij die bij ons in Limburg instaat voor de afvalverwerking, onze gemeente Lanaken zou niet betrokken zijn bij de diefstal van duizenden gegevens. Toch altijd allert blijven bij het openen van emails.
Deze voormiddag hadden we het druk. Er moest brood op de plank komen, en ook bij de apotheker hadden we weer iets nodig. Ik heb het gevoel dat met het ouder worden, die apotheker meer en meer aan ons verdient. Toevallig waren ze juist doosjes met jodiumtabletten aan 't stockeren. We hebben 'n gratis doosje meegekregen, niet dat het voor ons nog van belang is - onze schildklier is door de jaren al volledig verzadigd - maar bij 'n nucleaire ramp kan wel iedere huisgenoot van minder dan 40 jaar beschermd worden. Je zou maar bij 'n ontploffing van 'n kernreactor, jonge mensen op bezoek hebben. Daarvoor dienen ze dus. Tenslotte hebben we het menu vastgelegd voor binnen 'n aantal weken. Dan is er eentje jarig en dat wordt gevierd.
In de namiddag was het dan tijd om te gaan wandelen. Fietsen doe ik voorlopig nog niet, het waait mij te fel en ook de rug speelt nog op. Te veel druk zetten op de pedalen zal het genezingsproces niet bevorderen. Om te wandelen is er geen probleem.
Ik nam de bus naar Mopertingen-centrum. De bedoeling was om via Eigenbilzen en doorheen de velden, terug te keren. Eerst passeerde ik aan een van de verschillende kapellen op mijn route. Dit is eentje van einde de 19de eeuw. De straat tot aan de kerk van Eigenbilzen, is één historisch gebied. Er staan heel wat beschermde woningen en boerderijen. Je hebt oa. "bij den aae bèrger", 'n woning van 1884, gebouwd door 'n voormalig burgemeester.
Aan de kerk van Eigenbilzen ging het rechtsaf doorheen die straat met kinderkopjes. En eens de laatste woning voorbij, wandel je doorheen de velden tot in Gellik. Daar stak ik de Wijerdijk over en nam het Louis Paul Boonpad tot aan de brug van Briegden. Ik had nog geen goesting om rechtstreeks naar huis te gaan, dus koos ik voor 'n extra lus langsheen het kanaal.
Bijna thuis zijnde had ik wel nog 'n groot oponthoud, 'n vriend en zijn echtgenote waren ook op wandel en 'n lang gesprek hoorde daar natuurlijk bij.
Terwijl ik dit aan het typen ben, verneem ik juist dat dochter - schoonzoon - kleinzoon, alle drie de griep hebben. Daar wegblijven dus. Ook mijn gsm - waarmee het bericht binnenkwam - heb ik 'n eind van mij afgelegd, je weet maar nooit .....
Dag allemaal, vandaag stond er in de voormiddag 'n bezoek aan mijn bank op het programma. Onze bank is namelijk overgenomen door 'n andere en er zijn nu nieuwe wetten en verplichtingen. Ik wilde uiteraard volledig up-to-date zijn en het kantoorhoofd ging mij daarbij helpen. Gelukkig bestaat die dienstverlening nog, 'n persoonlijk contact.
Na het middageten vertrok ik te voet naar Maastricht. Uiteraard ging dat via de brug in Smeermaas en langs de grenspaal aan de Maas. Het kasteel en de kerk op de foto, dat is Borgharen, 'n dorp aan de andere kant van de Maas. Onder de Noorderbrug zag ik eigenlijk voor het eerst die prachtige schilderingen. Er zijn er meer, ik kon niet van alles 'n foto maken.
En als je het centrum van Maastricht binnenwandelt, dan zie je die oude huisjes met mooie versieringen (met jaartal) boven de toegangsdeur. In de boekenkerk was het tijd voor 'n stuk bananencake en 'n tas koffie. Gezien het nog vroeg in de namiddag was, maakte ik nog 'n extra lus door de stad. Eerst langs de Bisschopsmolen, zo genoemd omdat in 1099 de Bisschop van Luik de molen in bezit kreeg omdat de eigenaar, Godfried van Bouillon, ongehuwd en kinderloos stierf in Jeruzalem tijdens de Kruistochten. De Bisschop had de molen eerst in pacht.
Daarna ben ik nog even de Maas overgestoken om langs de stadsbrouwerij De Ridder te wandelen. Deze brouwerij dateert van 1857. Het gebouw op de foto werd in de jaren 1929 - 1930 gemaakt. Te voet naar Lanaken wandelen, dat wilde ik niet meer, het was dus tijd om de Wilhelminabrug over te steken en daar de bus te nemen. Mijn laatste foto is trouwens de Sint-Servaasbrug.
Goed dat ik eerst gewandeld heb om vervolgens de bus te nemen, deed ik het andersom, dan had ik vermoedelijk in de regen gezeten.
Soms heeft het sporten niet veel om het lijf, ook vandaag niet. Vanmorgen ben ik naar de bakker geweest in 'n - bijna - sneeuwloos landschap. Enkel waar de sneeuwhopen wat groot waren, zag je nog 'n restantje liggen. Niet te geloven bijna dat ik gisteren nog 'n fikse sneeuwwandeling kon maken.
Ik ben blij dat we van die sneeuw verlost zijn, ook de temperatuur was al 'n stuk knokenvriendelijker. Die koude kruipt toch in je lijf. Bij mijn eerste kilometers heb ik slechts één foto gemaakt, dat oude herenhuis op de Stationsstraat. De woning dateert van 1898.
Na de middag was ik blij dat het effe niet regende, ik kon dus gaan schaken in mijn club. Na verschillende weken inactiviteit, was ik benieuwd of ik het nog kon. En ja, met 3 overwinningen en 2 nederlagen, kon ik best tevreden zijn. Ik heb mij geamuseerd en dat was het voornaamste. En o ja, die oldtimer racewagen, die zag er tiptop in orde uit.
Tegen 16u15 hebben wij - onder zachte dwang van de directeur van het Dienstencentrum - het strijdtoneel verlaten. En gezien het buiten droog was, heb ik in de rapte nog 'n klein ommetje gemaakt. Ik wilde controleren of het graf van mijn moeder en grootmoeder er nog netjes bijlag. Ik zag ook nog het graf van mijn grootoom Jan August Meuris (broer van mijn grootvader) en zijn echtgenote plus hun zoon en zijn echtgenote.
Met een laag hangende zon kwam ik dan thuis omstreeks 16u45, tijd om de zetel in te kruipen met 'n goed boek. Tot morgen.
Zoals ik in mijn titel zeg, "rechtblijven was vandaag de boodschap". Inderdaad, op vele plaatsen was er ijsvorming en dan was het nodig om voorzichtig te zijn. Ik had wel schoenen aan met ribbels, maar dat garandeerde mij niks op al die ijsplekken.
Nu, ik heb uiteraard niks te bewijzen, gewoon rustig aan effe buiten zijn. Wat frisse lucht opsnuiven, dat was de bedoeling. Ik vertrok doorheen de Sint-Servaaswijk met oa. de Epesiastraat en de Bosstraat. Op die straten viel het nog mee, zolang je op de openbare weg bleef. Maar eens in de Kewithstraat was het balanceren op het ijs. Het kasteel was net niet verstopt achter de begroeiing.
Via de sportoase en het collega, keerde ik terug van mijn korte wandeling. Deze namiddag gaan we wat rust inbouwen en morgen hoop ik droog in de schaakclub te geraken. En o ja, mijn eerste foto: het bewijs dat we ook voor de vogeltjes zorgen. Foto genomen deze morgen vanuit onze living.
En laat het nu maar dooien, hopelijk zijn we binnenkort verlost van die winterperikelen.
Gisteren heb ik mijn dag in mineur afgesloten. Mijn voormalige medewerker Cor, lag gisteren opgebaard in Neeroeteren. Met enkele oud-postiers (zijn voormalige collega's en ik als chef) zijn we hem 'n laatste groet gaan brengen. Hij is 73 jaar geworden, véél te jong om nu al de oversteek te maken.
Om te gaan wandelen, heb ik eerst het middagmaal afgewacht om dan naar Smeermaas te vertrekken. Ik wilde vandaag nog eens doorheen Hochter Bampd stappen. De zon was van de partij, er was weinig wind en ik moet het euvel bij naam noemen, mijn rug had liever beweging dan in rust te zijn. Gisteren mijn rug toch wat geforceerd bij het proper maken van onze stoep. Kan gebeuren. Het zal enkele dagen smeren zijn. Maar zoals gezegd, éénmaal in beweging is er nauwelijks 'n probleem.
Ik vertrok dus via het Uilenspiegelpark naar Smeermaas. De Maas heeft duidelijk 'n lagere waterstand, dat is mooi te zien aan het eilandje. En dan Hochter Bampd. Ik kon vandaag nog eens de Konikspaarden van kortbij zien. in 1992 werden de eerste paarden daar uitgezet, een jaar later volgden de Gallowayrunderen. Het was vooral aangewezen om in het midden van het fietspad te wandelen, op de sneeuw dus, kwestie van niet uit te glijden.
Eenmaal aan de brug tussen Neerharen en Herbricht, kon ik weer vrij comfortabel wandelen over goed proper gemaakte wegen. Aan de kerk in Neerharen nam ik van de gelegenheid gebruik om binnen wat foto's te maken, dat lukt ook niet elke dag. Meestal zijn de kerken gesloten.
Terugkeren deed ik via villa Violette, Domein Zangersheide en de kinderboerderij. Met 'n totaal van iets meer dan 12 km. heb ik mij weer goed geamuseerd. Daarna heb ik nog wat koers gekeken op tv en zoals hiervoor al aangehaald, uit de zetel komen is momenteel moeilijker dan de wandeling die ik maakte. Geduld, het komt wel goed.
Ik ben nog altijd in de wolken van mijn wandeling van gisteren, niet de wandeling op zich, maar van de foto's die ik maakte. Dat doe je niet elke dag, foto's maken als er sneeuw ligt, de mist opsteekt en er ook nog 'n laag hangende zon schijnt. Ik heb mijn foto's op facebook gezet en er vele mooie reacties op gekregen.
Gisterenavond ben ik nog naar onze eindvergadering geweest van onze carnavalskrant. De voltooide krant werd uitgeprint en blz. na blz. diende nagekeken te worden op eventuele tikfouten en andere fouten. Het was tegen 22u00 dat ik met 'n collega te voet naar huis terugkeerde. En eenmaal thuis zag ik dat mijn buurman nog met zijn sneeuwschop aan 't werk was.
Vanmorgen heb ik dan ook nog effe de sneeuwschop bovengehaald om het werk van de buurman te voltooien. Mekaar helpen is de boodschap. Daarna was het tijd om 'n wandeling te maken. Het was even beslissen, waarheen en hoe ver. Mijn echtgenote had blijkbaar niks in huis om 'n volwaardig middagmaal op tafel te zetten. Het werd dus 'n etentje buitenshuis en daarvoor diende ik op tijd terug te zijn.
Ik vertrok via de Sint-Servaaswijk om via het verlengde van de Bosstraat naar de Kewithstraat te wandelen. Op dat korte bospad stonden enkele schapen zielig te doen. Op de Kewithstraat, moet ik altijd kijken naar die prachtige woning, 'n oude vierkantshoeve. De beschrijving ervan lezen jullie hieronder.
Op het einde van de straat ging ik rechtsaf naar Gellik. Daar zijn nog grote velden en ook daar lopen nog paarden, hopende wat groen gras te vinden. Op de Dorpsstraat ging het terug naar links, naar de Kounterstraat. Aan de sportoase wandelde ik verder voorbij het voormalige college, doorheen het centrum en uiteindelijk terug via 't Hofje. En die stoep ...? Onze burgerplicht hebben wij weer gedaan, de wandelaars veilig laten passeren. Als iedereen dat zou doen, dan was er veel minder gedoe op de straat.
Ten slotte wenst onze kleinzoon dat die sneeuw best nog 'n tijd mag blijven liggen, speelvogel zijnde amuseert hij zich nu volop.
Vandaag heb ik niet zoveel te vertellen, het sneeuwde gisteren en bij ons lag er vanmorgen bij het krieken van de dag, toch 'n 10 cm. Samen zijn we dan het gevecht aangegaan met dat witte spul om toch wat doorgangswegjes te maken, enerzijds naar de brievenbus, anderzijds naar de plaats waar de vogeltjes iedere dag komen eten. Mijn vrouw verzorgt ze goed en die beestjes zijn dagelijks op het appel. Uiteraard heb ik ook een loopbaan vrij gemaakt op onze stoep en die van mijn buurman en ook de brievenbus toegangsvrij gemaakt. En dan is het wachten op de dooi.
Daarna was het tijd om naar de bakker te gaan. Er was nog keuze genoeg, iedereen is toch thuis sneeuw aan 't scheppen. Daarna was het tijd om toch nog eens terug te wandelen naar Pietersheim. Op facebook had ik gisteren enkele foto's geplaatst van mijn wandeling vóór de sneeuw, 'n vriend heeft mij aangemoedigd om vandaag wat foto's te plaatsen van ná de sneeuw. En die foto's spreken voor zich. Het was 'n unieke belevenis, sneeuw - mist - laaghangende zon, kortom, Pietersheim op zijn mooist. Ik moet er dus niet veel bij vertellen, geniet van de foto's.
De eerste foto nam ik kort bij huis, in 't Hofje en die ezeltjes zag ik in de Broekstraat. En verder moet ik toch iets positiefs melden over onze plaatselijke postbedeling. Onze krant zat net in de bus, ze hebben er dus toch werk van gemaakt. Ik ga ze persoonlijk bedanken. Daar staat dan weer tegenover dat 'n ex-collega van mij overleden is. Bij het openslaan van de krant zag ik zijn overlijdensbericht. Hij is van 1951, nog vrij jong dus. Ik ben altijd zijn chef geweest. Cor was 'n gewaarde loketmedewerker.
Af en toe moet je al eens anticiperen op hetgeen dat komen gaat, in dit geval op de sneeuwbuien die ons nog te wachten staan. En kijk, het is nu 11u25 terwijl ik dit verslag aan 't maken ben, het is juist beginnen te sneeuwen.
Ik ben dus redelijk vroeg aan mijn wandeling begonnen. Ik wilde naar mijn bank gaan en ik had ook 'n opdracht meegekregen om iets lekkers bij de bakker af te halen. Jullie kennen mij intussen, de kortste afstand tussen punt A en punt B nemen, dat staat niet in mijn woordenboek, er is altijd wel 'n extra lus bij. Nu wilde ik wel niet te ver uit de buurt blijven, je weet maar nooit met die sneeuw, maar 'n ommetje doorheen Pietersheim zag ik wel zitten.
Ik vertrok langs de kapel op de Bessemerstraat om dan doorheen de kinderboerderij en de nu verlaten speeltuin te stappen. Aan de gracht omheen de burchtruïne, kon ik het niet laten om weer wat foto's te maken. Het blijft 'n speciale plaats om voorbij te wandelen. Via het kasteel en de Koning Albertlaan ging het tenslotte terug naar het centrum. Eerst nog wat bankzaken afgehandeld en dan naar de bakker.
En dan komt het, jullie weten (of misschien nog niet), in Lanaken wonen heel van Nederlanders of personen van Nederlandse afkomst. Met velen heb ik 'n goede relatie en sommigen durf ik zelfs vriend of vriendin te noemen. Maar af en toe heb je er ook enkelen bij die je liever kwijt dan rijk bent. Zo stond er ook vandaag 'n Hollandse troela (sorry beste Nederlandse vriendinnen en vrienden voor mijn woordgebruik), vóór mij met keuzestress. Uiteindelijk was de winkelbediende zo goed om akkoord te gaan met 'n half rijstevlaaitje. Begint mij ineens die dame te verkondigen dat wij hier in België niet meer mogen spreken over Limburgse vlaai omdat Europa, Nederlands Limburg het recht had toebedeeld om de Limburgse vlaai als streekproduct te noemen. Ik zag de winkelbediende al de wenkbrouwen fronsen. Natuurlijk kon ik dat niet over mijn kant laten gaan en ik heb die dame eens duidelijk gemaakt dat die Europese erkenning, geldt voor beide Limburgen, dus ook voor Belgisch Limburg. En trouwens, vertelde ik nog, het was 'n inwoner van Belgisch Limburg die na vele jaren geijverd te hebben voor die erkenning, nu eindelijk beloond werd voor zijn volharding. Veel commentaar heb ik niet meer gehoord van die Hollandse dame, de winkelbediende zag ik inwendig glimlachen. Je kunt in haar geval daar niet openlijk tegen ingaan, 'n klant is 'n klant. Maar ik had toch de voldoening zo'n troela eens op haar plaats gezet te hebben.
Dag vriendinnen en vrienden, de verwachte sneeuw is gevallen en valt nog steeds. Mooi om te zien, maar minder mooi voor wie nog de weg op moet. Ik denk ook aan al die mensen die morgen bij deze weersomstandigheden voor hun werk de baan op moeten (postbode's - koeriers - melkboer en bakker - enz.)
Bij deze dank ik jullie allen voor de vele bezoekjes aan mijn gastenboek en zeker voor de fijne reacties die ik krijg op mijn fiets- en wandelverslagen.
De eerste maand is al weer halverwege, het zal rap carnaval zijn en daarna komt de lente .... We blijven optimist!
Tijdens onze slaap is er toch weer 'n laagje sneeuw gevallen. Een voorbode voor véél meer morgen ...? Sommigen stellen dat het iets minder erg zou zijn dan voorspeld, toch zeker in onze provincie Limburg. Maar wij liggen toch kort bij de taalgrens, het zal dus afwachten zijn. Wat komt, dat komt.
Deze namiddag heb ik toch geprofiteerd van wat zon en mijn wandeling wat langer gemaakt dan eerst was voorzien. Ik vertrok langs de sportoase naar de Boonakkerstraat. Daar stonden - met de kerk van Gellik op de achtergrond - nog enkele paarden zonder jasje aan. Aan de Wijerdijk ging het dan linksaf, de brug over en Kompveld binnen. Het is 'n wijk behorende tot onze deelgemeente Gellik.
Halverwege de Kompveldstraat, ging ik deze keer naar links, naar de aardbeienkwekerij. Daar voorbij was het rechts aanhouden en de Kiezelweg oversteken. Je komt dan in 'n holle weg met aan de splitsing dat veldkapelletje. Wandel je daar linksaf of rechtsaf, dan loop je over 'n beklinkerd pad, in feite de meest gekende holle weg van Groot-Lanaken. Ik ging linksaf naar de Briegdenstraat. Daar zag ik 'n paard nieuwsgierigen doorheen 'n open raam.
Eens over de brug in Briegden, heb ik nog het kanaal 'n stukje gevolgd om tenslotte via de tunnel terug naar huis te keren. In het centrum ben ik nog even gaan overleggen bij onze plaatselijke traiteur. Ik heb op 3 maart 'n reservatie gedaan om iets speciaals te vieren met mijn gezin. Vandaag al eens gaan kijken wat ze ons te bieden hebben.
Verdorie, vandaag wilde ik na verschillende weken afwezigheid, nog eens gaan schaken. Uiteraard was het op Kerstdag en Nieuwjaar sowieso dicht, maar ook verleden week was de ruimte ingenomen door 'n nieuwjaarsreceptie voor de vrijwilligers. Ik had er dus vandaag zin in. Maar, o maar, ... het sneeuwde op het moment dat ik wilde vertrekken. En ja, dat is voor mij te voet, en dat zag ik dus niet zitten. En toen het omstreeks 14u10 effe droog bleef, was de goesting uiteraard over.
Wat wandelen dus dacht ik. Ook mijn vrouw wilde effe de deur uit om wat boodschappen te doen. Maar, ik was nog niet de straat uit, of het begon opnieuw te sneeuwen, geen grote hoeveelheden, maar toch. Tja, ik was er aan begonnen, dan maar doorzetten dacht ik. En dat was goed gedacht, 'n kwartiertje later, hield dat gemiezer van sneeuwvlokjes op. Naderhand hoorde ik dat het winkelen ook gelukt was.
Ik wandelde nog eens door de Pastoorslindestraat, De Puin en de Kleine Hofstraat. Aan de Kounterstraat ging het linksaf, terug richting de sportoase. Daar zag ik dat ze die dode boom, eindelijk gekortwiekt hebben. Die boom was immens maar vormde een gevaar voor de voorbijgangers. Wat verderop aan het college, mijn mooiste boom en de O.L.Vrouwegrot.
Uiteraard was ik op mijn hoede voor nieuwe sneeuwbuien en bleef dus toch in de buurt van mijn woning. Beetje bij beetje kon ik nog wat extra lussen maken, oa. langs het kanaal, de Koning Albertlaan, De Merodelaan en de Wijnwijk. En dan terug op de Wijngaardstraat, om via die straat huiswaarts te keren. Verrassing - ik wist het niet - , beide jeugdprinsen wonen op deze straat. Dries ergens halverwege het tweede stuk, Lowie juist aan de oversteek van de Maastrichterweg. Ja, Lanaken heeft dit jaar twee jeugdprinsen, en dus geen jeugdprinses. Beide knapen komen uiteraard uit 'n carnavalsgezin en ouders, grootouders en overgrootouders, hebben allen al 'n rol gespeeld in het carnavalsgebeuren. En die eerste foto, die nam ik vanmorgen vanuit mijn werkkamer.
Morgen zou het 'n droge dag zijn, hopelijk is dat zo want er wachten nog enkele taken.
Vanmorgen was ik om 8u30 al bij de bakker, en je zou dan denken, ... nog keuze genoeg! Helaas, de rekken waren zo goed als leeg en het was dus pakken wat er nog over was. Je hoeft je dus niet af te vragen welke stormloop er geweest is deze ochtend naar brood en gebak. De winkel gaat open om 7u00.
Na de voormiddagkoffie besloten we beiden om 'n wandeling te maken, mijn vrouw iets van 'n halfuurtje, kwestie van even buiten te zijn geweest, ikzelf 'n iets langere route. Ik vertrok doorheen de Henri Dunantstraat naar de kinderboerderij. Er waren opmerkelijk veel gezinnen op wandel tussen de diertjes. En van de boerderij is het maar 'n stap verder tot aan de visvijver. Deze is nog grotendeels dichtgevroren. Natuurlijk is de ijslaag veel te dun om je er op te wagen, vissers heb ik dus vandaag niet gezien.
Daarna ben ik nog een eind door Pietersheimbos getrokken. Ik kwam oa. langs de toegangspilaren en door de kastanjedreef. Aan het kasteel ging ik linksaf naar de Putstraat. En in de Drie Eikenstraat eindelijk eens 'n foto kunnen maken van dat oude huisje. Meestal staat er 'n auto in de weg.
En dat het nog altijd wintert, ondervond ik even verderop. Het begon weer te sneeuwen, geen grote hoeveelheden, maar wat korrelsneeuw. Ook deze morgen zag ik al veel poedersneeuw op de stoepen liggen. Tijd dus om huiswaarts te keren.
En ja, dit wil ik ook nog kwijt. Mijn vrouw en ik hebben onze gsm nu toch al 'n 4-tal jaren. We zijn er gisteren eindelijk achter gekomen dat het ontgrendelen van die gsm met 'n vingerafdruk, toch handiger is dan door telkens onze geheime code te moeten ingeven. Het installeren was in feite 'n makkie. We hebben er nu twee vingers ingezet, stel dat je 'n plakker nodig hebt op die ene vinger. Zo, dadelijk weer naar de koers kijken, het BK veldrijden voor mannen.
Ondanks het grijze en kille weer, wilde ik vandaag toch een langere wandeling maken. Het doel was Oud-Caberg, enkel de te volgen route lag nog niet vast. Eerst effe gewacht tot mijn eega terug thuis was van het winkelen - we waren in blijde verwachting van de komst van een dakwerker - daarna kon ik vertrekken.
Eens de fiets- en voetgangersbrug over, kon ik kiezen, naar rechts en direct naar Oud-Caberg of naar links en eerst naar Smeermaas. Ik koos er dit keer voor om in wijzerzin te wandelen, met de klok mee dus richting Smeermaas. Aan de Grensweg passeerde ik aan de grenspaal, de grens België - Nederland om die veldweg te nemen richting de tunnel onder het oude spoor.
Eens daar onderdoor, ging het via een toch nog bevroren veldweg, richting het kapelletje. Daar ging ik linksaf, bergop doorheen de velden met zicht op die paar woningen. Als je in de autobus zit richting Maastricht, dan zie je die woningen mooi liggen. Ze vormen als het ware een eilandje midden in het veld. Ter hoogte van die woningen veranderde de weg terug naar een betonweg met als naam: Lanakerweg.
Op het einde van die straat zie je een van de zogenaamde Landmarks met een aanduiding dat er al 7.400 jaar aan landbouw gedaan wordt in de streek. Voorbij die steen kom je dan in het woongebied van Oud-Caberg. Ik heb het nog al eens gezegd, het is een slapend dorp dat nu hoort tot Maastricht maar in een ver verleden tot Lanaken behoorde. Goed dat er nog vele oude boerderijen goed bewaard gebleven zijn.
Via het ijzeren kruis, was ik al rap op het fietspad richting Lanaken om in het centrum eerst wat op te warmen bij ene lekkere Cécémel.
En in de namiddag heb ik naar de koers gekeken. Bij de vrouwen was het ongemeen spannend met toch Sanne Cant als winnares, voor de 15de keer op rij Belgisch kampioen.
En dat dak? Hij zal nog eens mogen terugkomen, zijn ladder was niet lang genoeg.
De doelen van vandaag waren in deze volgorde: dokter - bakker - post - apotheek - Hubert. De ingrediënten waren gladde stoepen - grijs weer - vochtigheid in de lucht - kil.
Maar goed dat ik gisteren ben gaan fietsen, dat was vandaag niet mogelijk geweest. Maar goed, ik diende dus toch op wandel te gaan. Pet en handschoenen waren weeral nuttig. Gezien ik echter niet op zoek kon gaan naar fotogenieke plekjes, zijn er vandaag slechts 'n tweetal afbeeldingen. Eerst 'n gevaarlijke punt in het park, vooral voor fietsers en de beek die toegevroren is.
Als laatste bestemming koos ik ervoor om bij vriend Hubert nog eens binnen te stappen. Het is al effe geleden dat we nog samen gefietst hebben. Ik wilde wel eens weten hoe het met hem gesteld was en wat zijn doelen voor 2024 zijn. Hij heeft mij verzekert dat hij ook dit jaar wil gaan fietsen, zij het dat snelheid en afstand bekeken zullen worden in functie van zijn leeftijd en fysieke kunnen. Geen probleem, ik ben al blij dat hij niet in 'n hoekje gaat zitten.
Zo, al bij al toch 'n dikke 6 km. gewandeld, en het moet gezegd, op sommige plaatsen was het echt gevaarlijk glad. Ik hoop dat er geen ongevallen gebeurd zijn.
Vandaag kon ik het toch niet laten, er zou en er moest gefietst worden. Het weer leende zich er voor, niet teveel wind, véél zon en minder koud dan de voorbije dagen. De volgende dagen dienen zich aan als grijs, met weinig zon. Het was dus deze namiddag profiteren van de omstandigheden. Ik had 'n route in mijn hoofd, maar gaandeweg ben ik toch wat verder gegaan dan gepland. De benen voelden goed aan, dus wat extra kms. waren geen probleem.
Ik vertrok in Briegden aan de brug om vervolgens het jaagpad te nemen tot in Kanne. Daar zag ik dat er nog maar 10 andere fietsers mij vandaag waren voorgegaan. Best weinig dus, op dat moment was het toch al 13u20. Kanne is altijd mooi om er wat foto's te nemen. Vervolgens ging het naar de sluis van Lanaye om dan door te fietsen richting Moelingen. De Maas hield zich vandaag rustig, het is al anders geweest.
In Moelingen ging het dan linksaf naar Eijsden. Het is 'n slapend dorp met nog veel oude woningen en 'n mooie beeldengroep. Eens Eijsden buitengereden, is het gewoon de grote weg volgen richting Maastricht. Je dient aan de linkerkant te rijden op 'n dubbel fietspad. En die laatste foto, dat krijg je te zien bij het binnenrijden van Maastricht.
Om de stad buiten te rijden, koos ik deze keer om dat te doen via de Noorderbrug. Dat was gewoon 'n kleine lus naar rechts. Sneller ging ook, via de Wilhelminabrug en daarna langs de Bassin. Maar het wordt daar voor de fietsers moeilijk gemaakt met werken in aantocht.
In Lanaken nog twee drankjes gedronken, warm en koud om tenslotte thuis onder de warme douche te kruipen. Ik moet zeggen dat ik absoluut geen kou gehad heb tijdens mijn rit, ik was uiteraard goed voorzien van kledij, oa. thermisch ondergoed. Zo, die eerste fietstocht heb ik alweer gescoord.
Het nieuwe jaar is nog maar pas begonnen, en ik heb mij al laten vangen, ... batterij van mijn gsm plat onderweg. Dat heb je als je toestel al wat ouder wordt, je steeds je Strava-account hebt openstaan en als je onderweg heel wat foto's wenst te nemen. Dan moet je batterij vóór het vertrek, 100% gevuld zijn. En dat was vanmorgen maar 70%. Eigen schuld - dikke bult.
Ik trok deze namiddag het bos in aan de Maastrichterweg om vervolgens langs camping San Lanaco te wandelen. Je ziet overal dat het goed gevroren heeft, al is er nog geen ijsvorming op de beek. Vervolgens ging ik omhoog, de Bessemerberg op, oa. langs de houten wegwijzers. Bovenaan stak ik de grote weg over, om daarna het bospad te volgen tot aan het fietspad Zutendaal - Gellik. Dat pad ben ik blijven volgen tot aan de Zilverdennenlaan in Gellik. Daar ging ik weer het bos in om op diverse plaatsen, toch de kantjes te moeten nemen wegens grote stukken ijs, al dan niet stevig genoeg om er overheen te wandelen. Dat risico nam ik maar niet, natte voeten met zulk koud weer is niet aangenaam.
Voor een deel heb ik de rode wandeling gevolgd. En dan, aan de Kewithstraat was ineens mijn beeld zwart op de gsm, batterij plat. Effe binnensmonds gevloekt, het zal een van mijn goede voornemens voor 2024 worden, .... eerst batterij opladen. Uiteindelijk heb ik dan toch 'n goede 12 km. gewandeld. En ondanks de koude, was het een aangename tocht.
Vandaag had ik maar één doel, dat was gaan les geven in 'n school over ons carnaval, het gebeuren op zich en ons carnavalskrantje. Met Jean-Pierre en Gunter trok ik in de voormiddag naar het 4de klasje van het lager onderwijs en in de namiddag was het andere 4de klasje aan de beurt.
We hebben mekaar wat afgewisseld, dan was J.P. aan 't woord, vervolgens Gunter en dan ikzelf. Uiteraard moet ook de pc bediend worden, we werken met 'n powerpoint presentatie. Ik doe dit al verschillende jaren, ik ben gepensioneerd en heb er de tijd voor. Gunter was vandaag vrij op zijn werk en kon mee voor de klas staan.
Wat ons opvalt is dat er minder en minder dialect gesproken wordt, er gaan maar weinig vingers omhoog als we vragen wie er nog dialect spreekt of verstaat. Het is dan ook onze taak dat dialect te bewaren voor de toekomst.
En uiteindelijk was ik nog verbaasd over het aantal kilometers die ik vandaag gewandeld heb om naar de school te gaan. Uiteraard was dat in de voormiddag en nogmaals naar dezelfde school in de namiddag. Om af te sluiten, nog 'n kleine boodschap gedaan. En die kou, geen probleem, ik was er op voorzien.
Goed aangekleed kun je ook wandelen, muts op, handschoenen aan, dikke sjaal en 'n warme jas. En als daarbij de zon ook nog begint te schijnen, dan is mijn wandeling van vandaag weer geslaagd.
Het zag er echter vanmorgen minder goed uit, het sneeuwde en deze bleef ook nog eens liggen. Ik moest er evenwel toch door, er moest brood op de plank komen. Nee, die wandeling moest tocht wachten tot het gestopt was met sneeuwen. Dat gebeurde omstreeks 12u30. Ik nam hiervoor weer eens de bus naar Maastricht. Ik wilde trouwens ook eens zien hoe het nieuwe vervoersplan werkte dat sinds 6/1/2024 van kracht is op de De Lijn. Wij in Lanaken mogen niet klagen, in alle richtingen rijdt er nu 'n bus om het half uur, een hele verbetering.
Mijn wandeling begon aan het spoorwegstation van Maastricht, tevens eindhalte van vele buslijnen. Vandaar ging het doorheen Wyck, 'n wijk van Maastricht aan de andere kant van de Maas. Om die Maas over te steken, ging ik over de voetgangersbrug met de Sint-Servaesbrug op de achtergrond. Dat witte huis van 1775 is het vroegere Pesthys. Vervolgens trok ik naar het Vrijthof, een der bekendste plaatsen in de stad. In café d'n Ingel heb ik mij toch eerst 'n lekkere tas koffie gedronken.
En dan die woonboot, die is op wandel gegaan door 'n kleine dijkbreuk aan de Maas. Hij is tot stilstand gekomen tegen 'n brug. De duidelijke foto heb ik van 'n krant geleend, de andere foto nam ik vandaag. Je kon er trouwens niet kortbij komen, de hele omgeving was afgezet door politie. Zeker vijf voertuigen heb ik zien staan.
Terugkeren deed ik langs het water, tot in Smeermaas. Daar nam ik nog enkele foto's van de Maas. De waterstand is sinds gisteren gevoelig gezakt. Er is dus absoluut geen gevaar meer voor onze deelgemeente.
En dat het koud was, dat zag ik op weg naar huis. Op verschillende plaatsen zag ik ijsbrokken liggen. Waar die vandaan komen, ... ik heb er het raden naar.
En ja, het is maandag, sinds enige tijd heeft Jos mij zover gekregen dat ik de uitslag van zijn favoriete voetbalclub Racing Harelbeke bekijk. Ze hebben 'n punt meegenomen op verplaatsing bij Sparta Petegem. Prima dus, neem ik aan Jos ...?
Zo, het was weer 'n fijne wandeling, zeker na die braspartij van gisteren in Maasmechelen. Onze familie kwam er bijeen. Het eten was overvloedig en lekker.
Wat doe je als je van 12u00 tot deze avond met de benen onder tafel moet zitten? Op voorhand 'n wandeling maken uiteraard. Dat is dan ook hetgeen ik deze morgen deed. Ontbijt - zoals gewoonlijk - om 7u30 en om 8u10 de deur uit. Het parcours had ik al in mijn hoofd en ik wilde er 'n snelle wandeling van maken.
Ik vertrok via de nog slapende Arkstraat richting de sportoase. Het podium voor de veldloop van deze namiddag was nog in duisternis gehuld. Mooier was de sportoase zelf. En dan ging het richting Gellik met de kerk op de achtergrond.
Vandaag wilde ik langs het kanaal wandelen tot aan het hoogste punt om dan aan de bank en de paaltjes, rechts af te slaan. Op dat punt had ik 5,4 km. op de teller. Altijd handig om dat te weten. Via de grote weg keerde ik huiswaarts. Op vele plaatsen zie je nog de kerstversiering en dat ezeltje, die was nieuwsgierig.
Het was niet echt koud of miezerig, maar er hing toch 'n zekere vochtigheid in de lucht. Gelukkig was er weinig wind zodat het toch nog 'n plezante wandeling werd. Bij de bakker heb ik eens niks gekocht maar wel de krant op zondag meegenomen.
En zoals ik in mijn titel schreef, 'n beetje sporten, dat heb ik gedaan. Aan 6,3 km/uur bewogen en na één week in 2024, toch al meer dan 60 km. gewandeld. Niet slecht.
En nu, .... nu volgt 'n lange namiddag met hopelijk 'n lekker etentje.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Op sommige plaatsen was het fel drassig, op andere plaatsen dan weer kurkdroog. Hoe ook, het is kwestie van op de paden te blijven, ga in deze tijd van het jaar nooit zomaar kleine paadjes in, je zou wel eens flink in het water terecht kunnen komen. 
En tja, op dat punt begon het te miezeren, tijd dus om naar huis te gaan. Onderweg nog even met Etienne meegestapt, 'n goede kennis. En ja, droog heb ik het dus niet gehouden. 
Maar 'n lekkere tas koffie maakt veel goed. 
Uiteindelijk heb ik dan toch 'n goede 12 km. gewandeld. En ondanks de koude, was het een aangename tocht. 
Ik ben Eddy Meuris