aantal stappen: 950.973 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 79
aantal fietstochten: 39
Zoeken in blog
20-01-2024
Onder 'n stralende zon doorheen Hochter Bampd.
Gisteren heb ik mijn dag in mineur afgesloten. Mijn voormalige medewerker Cor, lag gisteren opgebaard in Neeroeteren. Met enkele oud-postiers (zijn voormalige collega's en ik als chef) zijn we hem 'n laatste groet gaan brengen. Hij is 73 jaar geworden, véél te jong om nu al de oversteek te maken.
Om te gaan wandelen, heb ik eerst het middagmaal afgewacht om dan naar Smeermaas te vertrekken. Ik wilde vandaag nog eens doorheen Hochter Bampd stappen. De zon was van de partij, er was weinig wind en ik moet het euvel bij naam noemen, mijn rug had liever beweging dan in rust te zijn. Gisteren mijn rug toch wat geforceerd bij het proper maken van onze stoep. Kan gebeuren. Het zal enkele dagen smeren zijn. Maar zoals gezegd, éénmaal in beweging is er nauwelijks 'n probleem.
Ik vertrok dus via het Uilenspiegelpark naar Smeermaas. De Maas heeft duidelijk 'n lagere waterstand, dat is mooi te zien aan het eilandje. En dan Hochter Bampd. Ik kon vandaag nog eens de Konikspaarden van kortbij zien. in 1992 werden de eerste paarden daar uitgezet, een jaar later volgden de Gallowayrunderen. Het was vooral aangewezen om in het midden van het fietspad te wandelen, op de sneeuw dus, kwestie van niet uit te glijden.
Eenmaal aan de brug tussen Neerharen en Herbricht, kon ik weer vrij comfortabel wandelen over goed proper gemaakte wegen. Aan de kerk in Neerharen nam ik van de gelegenheid gebruik om binnen wat foto's te maken, dat lukt ook niet elke dag. Meestal zijn de kerken gesloten.
Terugkeren deed ik via villa Violette, Domein Zangersheide en de kinderboerderij. Met 'n totaal van iets meer dan 12 km. heb ik mij weer goed geamuseerd. Daarna heb ik nog wat koers gekeken op tv en zoals hiervoor al aangehaald, uit de zetel komen is momenteel moeilijker dan de wandeling die ik maakte. Geduld, het komt wel goed.
Vandaag heb ik niet zoveel te vertellen, het sneeuwde gisteren en bij ons lag er vanmorgen bij het krieken van de dag, toch 'n 10 cm. Samen zijn we dan het gevecht aangegaan met dat witte spul om toch wat doorgangswegjes te maken, enerzijds naar de brievenbus, anderzijds naar de plaats waar de vogeltjes iedere dag komen eten. Mijn vrouw verzorgt ze goed en die beestjes zijn dagelijks op het appel. Uiteraard heb ik ook een loopbaan vrij gemaakt op onze stoep en die van mijn buurman en ook de brievenbus toegangsvrij gemaakt. En dan is het wachten op de dooi.
Daarna was het tijd om naar de bakker te gaan. Er was nog keuze genoeg, iedereen is toch thuis sneeuw aan 't scheppen. Daarna was het tijd om toch nog eens terug te wandelen naar Pietersheim. Op facebook had ik gisteren enkele foto's geplaatst van mijn wandeling vóór de sneeuw, 'n vriend heeft mij aangemoedigd om vandaag wat foto's te plaatsen van ná de sneeuw. En die foto's spreken voor zich. Het was 'n unieke belevenis, sneeuw - mist - laaghangende zon, kortom, Pietersheim op zijn mooist. Ik moet er dus niet veel bij vertellen, geniet van de foto's.
De eerste foto nam ik kort bij huis, in 't Hofje en die ezeltjes zag ik in de Broekstraat. En verder moet ik toch iets positiefs melden over onze plaatselijke postbedeling. Onze krant zat net in de bus, ze hebben er dus toch werk van gemaakt. Ik ga ze persoonlijk bedanken. Daar staat dan weer tegenover dat 'n ex-collega van mij overleden is. Bij het openslaan van de krant zag ik zijn overlijdensbericht. Hij is van 1951, nog vrij jong dus. Ik ben altijd zijn chef geweest. Cor was 'n gewaarde loketmedewerker.
Af en toe moet je al eens anticiperen op hetgeen dat komen gaat, in dit geval op de sneeuwbuien die ons nog te wachten staan. En kijk, het is nu 11u25 terwijl ik dit verslag aan 't maken ben, het is juist beginnen te sneeuwen.
Ik ben dus redelijk vroeg aan mijn wandeling begonnen. Ik wilde naar mijn bank gaan en ik had ook 'n opdracht meegekregen om iets lekkers bij de bakker af te halen. Jullie kennen mij intussen, de kortste afstand tussen punt A en punt B nemen, dat staat niet in mijn woordenboek, er is altijd wel 'n extra lus bij. Nu wilde ik wel niet te ver uit de buurt blijven, je weet maar nooit met die sneeuw, maar 'n ommetje doorheen Pietersheim zag ik wel zitten.
Ik vertrok langs de kapel op de Bessemerstraat om dan doorheen de kinderboerderij en de nu verlaten speeltuin te stappen. Aan de gracht omheen de burchtruïne, kon ik het niet laten om weer wat foto's te maken. Het blijft 'n speciale plaats om voorbij te wandelen. Via het kasteel en de Koning Albertlaan ging het tenslotte terug naar het centrum. Eerst nog wat bankzaken afgehandeld en dan naar de bakker.
En dan komt het, jullie weten (of misschien nog niet), in Lanaken wonen heel van Nederlanders of personen van Nederlandse afkomst. Met velen heb ik 'n goede relatie en sommigen durf ik zelfs vriend of vriendin te noemen. Maar af en toe heb je er ook enkelen bij die je liever kwijt dan rijk bent. Zo stond er ook vandaag 'n Hollandse troela (sorry beste Nederlandse vriendinnen en vrienden voor mijn woordgebruik), vóór mij met keuzestress. Uiteindelijk was de winkelbediende zo goed om akkoord te gaan met 'n half rijstevlaaitje. Begint mij ineens die dame te verkondigen dat wij hier in België niet meer mogen spreken over Limburgse vlaai omdat Europa, Nederlands Limburg het recht had toebedeeld om de Limburgse vlaai als streekproduct te noemen. Ik zag de winkelbediende al de wenkbrouwen fronsen. Natuurlijk kon ik dat niet over mijn kant laten gaan en ik heb die dame eens duidelijk gemaakt dat die Europese erkenning, geldt voor beide Limburgen, dus ook voor Belgisch Limburg. En trouwens, vertelde ik nog, het was 'n inwoner van Belgisch Limburg die na vele jaren geijverd te hebben voor die erkenning, nu eindelijk beloond werd voor zijn volharding. Veel commentaar heb ik niet meer gehoord van die Hollandse dame, de winkelbediende zag ik inwendig glimlachen. Je kunt in haar geval daar niet openlijk tegen ingaan, 'n klant is 'n klant. Maar ik had toch de voldoening zo'n troela eens op haar plaats gezet te hebben.
Dag vriendinnen en vrienden, de verwachte sneeuw is gevallen en valt nog steeds. Mooi om te zien, maar minder mooi voor wie nog de weg op moet. Ik denk ook aan al die mensen die morgen bij deze weersomstandigheden voor hun werk de baan op moeten (postbode's - koeriers - melkboer en bakker - enz.)
Bij deze dank ik jullie allen voor de vele bezoekjes aan mijn gastenboek en zeker voor de fijne reacties die ik krijg op mijn fiets- en wandelverslagen.
De eerste maand is al weer halverwege, het zal rap carnaval zijn en daarna komt de lente .... We blijven optimist!
Tijdens onze slaap is er toch weer 'n laagje sneeuw gevallen. Een voorbode voor véél meer morgen ...? Sommigen stellen dat het iets minder erg zou zijn dan voorspeld, toch zeker in onze provincie Limburg. Maar wij liggen toch kort bij de taalgrens, het zal dus afwachten zijn. Wat komt, dat komt.
Deze namiddag heb ik toch geprofiteerd van wat zon en mijn wandeling wat langer gemaakt dan eerst was voorzien. Ik vertrok langs de sportoase naar de Boonakkerstraat. Daar stonden - met de kerk van Gellik op de achtergrond - nog enkele paarden zonder jasje aan. Aan de Wijerdijk ging het dan linksaf, de brug over en Kompveld binnen. Het is 'n wijk behorende tot onze deelgemeente Gellik.
Halverwege de Kompveldstraat, ging ik deze keer naar links, naar de aardbeienkwekerij. Daar voorbij was het rechts aanhouden en de Kiezelweg oversteken. Je komt dan in 'n holle weg met aan de splitsing dat veldkapelletje. Wandel je daar linksaf of rechtsaf, dan loop je over 'n beklinkerd pad, in feite de meest gekende holle weg van Groot-Lanaken. Ik ging linksaf naar de Briegdenstraat. Daar zag ik 'n paard nieuwsgierigen doorheen 'n open raam.
Eens over de brug in Briegden, heb ik nog het kanaal 'n stukje gevolgd om tenslotte via de tunnel terug naar huis te keren. In het centrum ben ik nog even gaan overleggen bij onze plaatselijke traiteur. Ik heb op 3 maart 'n reservatie gedaan om iets speciaals te vieren met mijn gezin. Vandaag al eens gaan kijken wat ze ons te bieden hebben.
Verdorie, vandaag wilde ik na verschillende weken afwezigheid, nog eens gaan schaken. Uiteraard was het op Kerstdag en Nieuwjaar sowieso dicht, maar ook verleden week was de ruimte ingenomen door 'n nieuwjaarsreceptie voor de vrijwilligers. Ik had er dus vandaag zin in. Maar, o maar, ... het sneeuwde op het moment dat ik wilde vertrekken. En ja, dat is voor mij te voet, en dat zag ik dus niet zitten. En toen het omstreeks 14u10 effe droog bleef, was de goesting uiteraard over.
Wat wandelen dus dacht ik. Ook mijn vrouw wilde effe de deur uit om wat boodschappen te doen. Maar, ik was nog niet de straat uit, of het begon opnieuw te sneeuwen, geen grote hoeveelheden, maar toch. Tja, ik was er aan begonnen, dan maar doorzetten dacht ik. En dat was goed gedacht, 'n kwartiertje later, hield dat gemiezer van sneeuwvlokjes op. Naderhand hoorde ik dat het winkelen ook gelukt was.
Ik wandelde nog eens door de Pastoorslindestraat, De Puin en de Kleine Hofstraat. Aan de Kounterstraat ging het linksaf, terug richting de sportoase. Daar zag ik dat ze die dode boom, eindelijk gekortwiekt hebben. Die boom was immens maar vormde een gevaar voor de voorbijgangers. Wat verderop aan het college, mijn mooiste boom en de O.L.Vrouwegrot.
Uiteraard was ik op mijn hoede voor nieuwe sneeuwbuien en bleef dus toch in de buurt van mijn woning. Beetje bij beetje kon ik nog wat extra lussen maken, oa. langs het kanaal, de Koning Albertlaan, De Merodelaan en de Wijnwijk. En dan terug op de Wijngaardstraat, om via die straat huiswaarts te keren. Verrassing - ik wist het niet - , beide jeugdprinsen wonen op deze straat. Dries ergens halverwege het tweede stuk, Lowie juist aan de oversteek van de Maastrichterweg. Ja, Lanaken heeft dit jaar twee jeugdprinsen, en dus geen jeugdprinses. Beide knapen komen uiteraard uit 'n carnavalsgezin en ouders, grootouders en overgrootouders, hebben allen al 'n rol gespeeld in het carnavalsgebeuren. En die eerste foto, die nam ik vanmorgen vanuit mijn werkkamer.
Morgen zou het 'n droge dag zijn, hopelijk is dat zo want er wachten nog enkele taken.
Vanmorgen was ik om 8u30 al bij de bakker, en je zou dan denken, ... nog keuze genoeg! Helaas, de rekken waren zo goed als leeg en het was dus pakken wat er nog over was. Je hoeft je dus niet af te vragen welke stormloop er geweest is deze ochtend naar brood en gebak. De winkel gaat open om 7u00.
Na de voormiddagkoffie besloten we beiden om 'n wandeling te maken, mijn vrouw iets van 'n halfuurtje, kwestie van even buiten te zijn geweest, ikzelf 'n iets langere route. Ik vertrok doorheen de Henri Dunantstraat naar de kinderboerderij. Er waren opmerkelijk veel gezinnen op wandel tussen de diertjes. En van de boerderij is het maar 'n stap verder tot aan de visvijver. Deze is nog grotendeels dichtgevroren. Natuurlijk is de ijslaag veel te dun om je er op te wagen, vissers heb ik dus vandaag niet gezien.
Daarna ben ik nog een eind door Pietersheimbos getrokken. Ik kwam oa. langs de toegangspilaren en door de kastanjedreef. Aan het kasteel ging ik linksaf naar de Putstraat. En in de Drie Eikenstraat eindelijk eens 'n foto kunnen maken van dat oude huisje. Meestal staat er 'n auto in de weg.
En dat het nog altijd wintert, ondervond ik even verderop. Het begon weer te sneeuwen, geen grote hoeveelheden, maar wat korrelsneeuw. Ook deze morgen zag ik al veel poedersneeuw op de stoepen liggen. Tijd dus om huiswaarts te keren.
En ja, dit wil ik ook nog kwijt. Mijn vrouw en ik hebben onze gsm nu toch al 'n 4-tal jaren. We zijn er gisteren eindelijk achter gekomen dat het ontgrendelen van die gsm met 'n vingerafdruk, toch handiger is dan door telkens onze geheime code te moeten ingeven. Het installeren was in feite 'n makkie. We hebben er nu twee vingers ingezet, stel dat je 'n plakker nodig hebt op die ene vinger. Zo, dadelijk weer naar de koers kijken, het BK veldrijden voor mannen.
De doelen van vandaag waren in deze volgorde: dokter - bakker - post - apotheek - Hubert. De ingrediënten waren gladde stoepen - grijs weer - vochtigheid in de lucht - kil.
Maar goed dat ik gisteren ben gaan fietsen, dat was vandaag niet mogelijk geweest. Maar goed, ik diende dus toch op wandel te gaan. Pet en handschoenen waren weeral nuttig. Gezien ik echter niet op zoek kon gaan naar fotogenieke plekjes, zijn er vandaag slechts 'n tweetal afbeeldingen. Eerst 'n gevaarlijke punt in het park, vooral voor fietsers en de beek die toegevroren is.
Als laatste bestemming koos ik ervoor om bij vriend Hubert nog eens binnen te stappen. Het is al effe geleden dat we nog samen gefietst hebben. Ik wilde wel eens weten hoe het met hem gesteld was en wat zijn doelen voor 2024 zijn. Hij heeft mij verzekert dat hij ook dit jaar wil gaan fietsen, zij het dat snelheid en afstand bekeken zullen worden in functie van zijn leeftijd en fysieke kunnen. Geen probleem, ik ben al blij dat hij niet in 'n hoekje gaat zitten.
Zo, al bij al toch 'n dikke 6 km. gewandeld, en het moet gezegd, op sommige plaatsen was het echt gevaarlijk glad. Ik hoop dat er geen ongevallen gebeurd zijn.
Vandaag kon ik het toch niet laten, er zou en er moest gefietst worden. Het weer leende zich er voor, niet teveel wind, véél zon en minder koud dan de voorbije dagen. De volgende dagen dienen zich aan als grijs, met weinig zon. Het was dus deze namiddag profiteren van de omstandigheden. Ik had 'n route in mijn hoofd, maar gaandeweg ben ik toch wat verder gegaan dan gepland. De benen voelden goed aan, dus wat extra kms. waren geen probleem.
Ik vertrok in Briegden aan de brug om vervolgens het jaagpad te nemen tot in Kanne. Daar zag ik dat er nog maar 10 andere fietsers mij vandaag waren voorgegaan. Best weinig dus, op dat moment was het toch al 13u20. Kanne is altijd mooi om er wat foto's te nemen. Vervolgens ging het naar de sluis van Lanaye om dan door te fietsen richting Moelingen. De Maas hield zich vandaag rustig, het is al anders geweest.
In Moelingen ging het dan linksaf naar Eijsden. Het is 'n slapend dorp met nog veel oude woningen en 'n mooie beeldengroep. Eens Eijsden buitengereden, is het gewoon de grote weg volgen richting Maastricht. Je dient aan de linkerkant te rijden op 'n dubbel fietspad. En die laatste foto, dat krijg je te zien bij het binnenrijden van Maastricht.
Om de stad buiten te rijden, koos ik deze keer om dat te doen via de Noorderbrug. Dat was gewoon 'n kleine lus naar rechts. Sneller ging ook, via de Wilhelminabrug en daarna langs de Bassin. Maar het wordt daar voor de fietsers moeilijk gemaakt met werken in aantocht.
In Lanaken nog twee drankjes gedronken, warm en koud om tenslotte thuis onder de warme douche te kruipen. Ik moet zeggen dat ik absoluut geen kou gehad heb tijdens mijn rit, ik was uiteraard goed voorzien van kledij, oa. thermisch ondergoed. Zo, die eerste fietstocht heb ik alweer gescoord.
Vandaag had ik maar één doel, dat was gaan les geven in 'n school over ons carnaval, het gebeuren op zich en ons carnavalskrantje. Met Jean-Pierre en Gunter trok ik in de voormiddag naar het 4de klasje van het lager onderwijs en in de namiddag was het andere 4de klasje aan de beurt.
We hebben mekaar wat afgewisseld, dan was J.P. aan 't woord, vervolgens Gunter en dan ikzelf. Uiteraard moet ook de pc bediend worden, we werken met 'n powerpoint presentatie. Ik doe dit al verschillende jaren, ik ben gepensioneerd en heb er de tijd voor. Gunter was vandaag vrij op zijn werk en kon mee voor de klas staan.
Wat ons opvalt is dat er minder en minder dialect gesproken wordt, er gaan maar weinig vingers omhoog als we vragen wie er nog dialect spreekt of verstaat. Het is dan ook onze taak dat dialect te bewaren voor de toekomst.
En uiteindelijk was ik nog verbaasd over het aantal kilometers die ik vandaag gewandeld heb om naar de school te gaan. Uiteraard was dat in de voormiddag en nogmaals naar dezelfde school in de namiddag. Om af te sluiten, nog 'n kleine boodschap gedaan. En die kou, geen probleem, ik was er op voorzien.
Goed aangekleed kun je ook wandelen, muts op, handschoenen aan, dikke sjaal en 'n warme jas. En als daarbij de zon ook nog begint te schijnen, dan is mijn wandeling van vandaag weer geslaagd.
Het zag er echter vanmorgen minder goed uit, het sneeuwde en deze bleef ook nog eens liggen. Ik moest er evenwel toch door, er moest brood op de plank komen. Nee, die wandeling moest tocht wachten tot het gestopt was met sneeuwen. Dat gebeurde omstreeks 12u30. Ik nam hiervoor weer eens de bus naar Maastricht. Ik wilde trouwens ook eens zien hoe het nieuwe vervoersplan werkte dat sinds 6/1/2024 van kracht is op de De Lijn. Wij in Lanaken mogen niet klagen, in alle richtingen rijdt er nu 'n bus om het half uur, een hele verbetering.
Mijn wandeling begon aan het spoorwegstation van Maastricht, tevens eindhalte van vele buslijnen. Vandaar ging het doorheen Wyck, 'n wijk van Maastricht aan de andere kant van de Maas. Om die Maas over te steken, ging ik over de voetgangersbrug met de Sint-Servaesbrug op de achtergrond. Dat witte huis van 1775 is het vroegere Pesthys. Vervolgens trok ik naar het Vrijthof, een der bekendste plaatsen in de stad. In café d'n Ingel heb ik mij toch eerst 'n lekkere tas koffie gedronken.
En dan die woonboot, die is op wandel gegaan door 'n kleine dijkbreuk aan de Maas. Hij is tot stilstand gekomen tegen 'n brug. De duidelijke foto heb ik van 'n krant geleend, de andere foto nam ik vandaag. Je kon er trouwens niet kortbij komen, de hele omgeving was afgezet door politie. Zeker vijf voertuigen heb ik zien staan.
Terugkeren deed ik langs het water, tot in Smeermaas. Daar nam ik nog enkele foto's van de Maas. De waterstand is sinds gisteren gevoelig gezakt. Er is dus absoluut geen gevaar meer voor onze deelgemeente.
En dat het koud was, dat zag ik op weg naar huis. Op verschillende plaatsen zag ik ijsbrokken liggen. Waar die vandaan komen, ... ik heb er het raden naar.
En ja, het is maandag, sinds enige tijd heeft Jos mij zover gekregen dat ik de uitslag van zijn favoriete voetbalclub Racing Harelbeke bekijk. Ze hebben 'n punt meegenomen op verplaatsing bij Sparta Petegem. Prima dus, neem ik aan Jos ...?
Zo, het was weer 'n fijne wandeling, zeker na die braspartij van gisteren in Maasmechelen. Onze familie kwam er bijeen. Het eten was overvloedig en lekker.
Wat doe je als je van 12u00 tot deze avond met de benen onder tafel moet zitten? Op voorhand 'n wandeling maken uiteraard. Dat is dan ook hetgeen ik deze morgen deed. Ontbijt - zoals gewoonlijk - om 7u30 en om 8u10 de deur uit. Het parcours had ik al in mijn hoofd en ik wilde er 'n snelle wandeling van maken.
Ik vertrok via de nog slapende Arkstraat richting de sportoase. Het podium voor de veldloop van deze namiddag was nog in duisternis gehuld. Mooier was de sportoase zelf. En dan ging het richting Gellik met de kerk op de achtergrond.
Vandaag wilde ik langs het kanaal wandelen tot aan het hoogste punt om dan aan de bank en de paaltjes, rechts af te slaan. Op dat punt had ik 5,4 km. op de teller. Altijd handig om dat te weten. Via de grote weg keerde ik huiswaarts. Op vele plaatsen zie je nog de kerstversiering en dat ezeltje, die was nieuwsgierig.
Het was niet echt koud of miezerig, maar er hing toch 'n zekere vochtigheid in de lucht. Gelukkig was er weinig wind zodat het toch nog 'n plezante wandeling werd. Bij de bakker heb ik eens niks gekocht maar wel de krant op zondag meegenomen.
En zoals ik in mijn titel schreef, 'n beetje sporten, dat heb ik gedaan. Aan 6,3 km/uur bewogen en na één week in 2024, toch al meer dan 60 km. gewandeld. Niet slecht.
En nu, .... nu volgt 'n lange namiddag met hopelijk 'n lekker etentje.
Vandaag eens niet gewacht op de voormiddagkoffie maar direct de wandelschoenen aangetrokken. En bij die schoenen is 'n kleine bemerking, ik heb namelijk verschillende paren. Gisteren heb ik één stel gedegradeerd tot tuinschoenen. De zolen zijn zo goed als volledig weggesleten, niet meer gezond voor voeten en benen om daar nog mee verder te wandelen. En het is ook niet zo, dat 'n nieuwe zool soelaas kan brengen, het zijn zolen met reliëf.
Ik ben dus gaan wandelen richting de grens. Het weer en zeker de zon, gaven wel niet thuis, maar dat liet ik uiteraard niet aan mijn hart komen. In Smeermaas stak ik de grens over om iets verderop rechts af te slaan naar het fietspad dat ofwel verder gaat tot in Veldwezelt of tot op de Industrieweg in Lanaken. Dat laatste heb ik gekozen.
Vooreerst kom je onder de oude spoorwegbrug door waar er altijd water staat. En een boogscheut verder zag ik 'n uitgebrande bromfiets liggen. Wat zich hier heeft afgespeeld - op dergelijke verlaten plek - dat mag Joost weten! Aan het kruisbeeld even gestopt voor enkele foto's, en even verderop aan die grote steen, idem dito. Op de achtergrond zie je Oud-Caberg liggen.
Terugkeren deed ik oa. via de sluis van Lanaken en het Kerkplein waar er al flink gewerkt wordt om morgen de gemeentelijke receptie te laten doorgaan. En die rieten stoel in de wijk tegenover ons huis, ik hoop dat het niet de bedoeling is om die stoel te laten meenemen door handige Harry's. Veel is daar toch niet meer van te maken.
En die receptie morgen, dat laten we aan ons voorbijgaan. Morgen primeert de familie.
Grijs, miezerig, veel wind, op 'n andere manier kun je het weer niet omschrijven. Vanaf volgende week dinsdag zou er verandering in komen, kouder maar zonniger.
Deze morgen hebben wij ons wat bezig gehouden met wat poetswerk buiten, vooral de afvalcontainers en de PDM-houder, hadden 'n extra beurt nodig. Daarna heb ik er 'n gecombineerde wandeling van gemaakt, eerst naar de bakker, dan naar de bank om vervolgens richting Pietersheim te stappen.
Het begin van mijn wandeling ging over de Koning Albertlaan om vervolgens de Drie Eikenstraat in te stappen. Via het Graziëllapad, de Ganzepoel en de Putstraat, kwam ik toe in Pietersheim. Daar was het gewoon de straat oversteken om aan de ruïne enkele foto's te nemen van de toegangspoort en de grachten.
Via het bospad ben ik doorgewandeld tot aan de visvijver. Vandaag was er één moedige bezig met zijn hobby. Doorheen de kinderboerderij ging ik terug naar huis. Daar de tafel dekken en aanvallen .....!
En nu, 13u20 is het weer aan 't regenen. Houdt dat dan nooit op ...? Zoals ik al zei, mogelijk volgende week. Laat ons hopen dat de voorspellingen juist zijn. En het waterpeil van de Maas? Na 'n lichte daling gisteren, is de curve weer iets omhoog aan 't trekken.
Het is eigenlijk niet normaal, 30 december en ik heb 'n fietstocht gemaakt. Het weerbericht had het over 'n droge dag, wat zon, maar anderzijds, redelijk wat wind. Je kent mij, dan ben ik niet meer te houden en dus werd die fiets van stal gehaald. Wel heb ik de goede raad van mijn eega opgevolgd door de gewone stadsfiets te nemen. De wegen liggen er vuil bij en dat was ook zo. Het enige minpunt was vandaag die laaghangende zon. Tot Vroenhoven heb ik omzeggens op het gevoel moeten fietsen, de zon scheen mij pal in de ogen. Gelukkig was het zaterdag en dus veel minder verkeer.
Maar eerst ben ik vanmorgen nog naar de bakker geweest om aansluitend, mijn wekelijkse taken als hulp in het huishouden uit te voeren. Na het middageten kon ik dan vertrekken.
Ik vertrok richting Veldwezelt en Kesselt om even te stoppen aan Steenbakkerij Nelissen. Alfons Nelissen begon er zijn zaak in 1921. Nu maakt de 4de generatie Nelissen de dienst uit. Via Vroenhoven fietste ik naar Riemst om daar in het centrum, rechts af te slaan richting Bilzen. Onderweg passeer je de deelgemeente's Grote- en Kleine Spouwen. In Martenslinde wilde ik café-Brasserie De Gouden Tak eens van nabij bekijken. Niet dat ik er 'n pauze wilde nemen, maar het huis op zich interesseerde mij. Het is 'n oude vierkantshoeve. Ik hou het adres wel in gedachten voor de toekomst.
Bilzen reed ik binnen via de Brugstraat en de markt. Ondanks het frisse weer, zaten de terrassen er afgeladen vol. De stad reed ik uit via dat rustige fietspad. Vervolgens kwam ik door Munsterbilzen en langsheen de oude pastorij in Zutendaal. Ik had nog wat tijd en 'n lus naar Gellik zag ik nog wel zitten. Vooral café-brasserie In de Oude Hoeve was daar mijn bestemming, mijn enige pauze van de dag. Onderweg daar naartoe, nog heel wat paarden in de weiden zien staan.
Zo, mijn laatste fietstocht van 2023 zit er op. Tot gisteren kwam ik juist niet aan die 6.500 kms. (3 kms. te weinig) maar als sportman moet die kaap overschreden worden en dat heb ik dus bij deze gedaan. Deze avond zal het rustig voor de tv zijn, en morgen het jaaruiteinde. Hopelijk wordt er - ondanks het strikte verbod - niet te veel vuurwerk afgestoken.
Vandaag had ik maar één doel, aan de Maas gaan kijken of die stier nog in het midden van de Maas stond. Gisteren werd er in vele media, foto's getoond van die stier die klaarblijkelijk uit zijn kudde werd verstoot en in het midden van de rivier is terecht gekomen. Nu zijn die beesten wel goede zwemmers, paniek is er dus niet. Hij staat aan de Nederlandse kant van de Maas, recht tegenover het dorp Itteren. Het is dus aan de Nederlanders om de zaak op te volgen. En ja, toen ik bijna in Herbricht toekwam, zag ik hem in de verte staan.
Na dit schouwspel, fietste ik verder naar Kotem. Daar ben ik uiteindelijk toch eens gestopt aan de Sint-Antoniuskapel. Ik ben er misschien al honderd keer voorbij gefietst, het werd tijd dat ik er eens 'n foto van nam. De kapel is gebouwd in 1921. En in Kotem, fietste ik links af, de autostradebrug over richting Elsloo. Ik heb het eens geteld, maar ik ben tijdens mijn tocht, vijf keer over het Julianakanaal gefietst. De een brug dus na de andere.
Ook in Geulle a/d Maas ben ik eens gestopt. Ook daar ben ik al ontelbare keren voorbij getrokken. Het is 'n klein ingeslapen dorpje met oude huisjes, 'n Maaskruis, de kerk en wederom 'n Sint-Antoniuskapel (toevallig dus dezelfde naam als in Kotem). Deze kapel werd gebouwd in 1908.
Het ging vervolgens via Brommelen naar Itteren en Borgharen. In Itteren ben ik niet tot aan de Maas geraakt, het zou mij te ver van mijn fietsroute leiden. Wel maakte ik nog 'n foto van het kasteel van Borgharen.
En tenslotte fietste ik via Maastricht terug naar huis. Vermoedelijk zal dit mijn laatste fietstocht zijn van dit jaar. Juist geen 6.500 km. op de teller, maar ik ben tevreden over mijn sportieve prestatie.
Waarom ik de laatste paar dagen mijn koersfiets weer van stal haal? Eenvoudig omdat de meeste bomen hun bladeren kwijt zijn en vele wegen en fietspaden nu netjes zijn opgekuisd. Er is dus weinig of geen slipgevaar meer voor mijn dunne bandjes.
Ik had gisteren gezien dat vandaag maandag, het mogelijk de enige dag van de week zou zijn om te kunnen fietsen. Véél wind, wat regen, kortom guur weer. Nu, pas op, ook vandaag zou het minstens 3 bfr. zijn, maar toch nog altijd minder dan de voorspelde 5 tot 6 bfr. voor de rest van de week.
Natuurlijk wilde ik zo weinig mogelijk door de bossen fietsen, en hoe doe je dat dan ...? Uiteraard doorheen Zuid-Nederlands Limburg fietsen, de streek met mooie en goed onderhouden wegen. Ik vertrok via de Noorderbrug in Maastricht en wat verderop langs het kasteel. Vervolgens ging het naar Meerssen en daarna rechtsaf, de Biesenberg op. Hij is goed 800 meter lang met 'n stijging van max. 9%. Het is 'n helling die goed te doen is, in feite rij ik er graag naar boven.
Eens boven draaide ik rechtsaf want ik betrouwde het niet om rechtdoor te gaan. In de zomer waren daar ingrijpende werken bezig, ik weet niet of die werken afgerond zijn. Hierdoor fietste ik ondermeer door Oensel. Tot 1982 hoorde die buurt bij Schimmert, maar vanaf dat jaar is het 'n buurtschap geworden van de gemeente Beekdaelen. Daar maakte ik die foto's van de kapel uit 1937. Voorheen stond daar 'n oudere kapel, maar die verdween wegens verbreding van de weg.
En als ik doorheen Elsloo fiets, probeer ik altijd in het oudste gedeelte van de gemeente voorbij te rijden. Je hebt daar het Historiehuis van de Maasvallei, 'n streekmuseum dat ondermeer is ondergebracht in de naastliggende panden. Een mooi stukje Nederland.
In Berg a/d Maas kon ik dan met het veer de Maas over. Het ging vandaag precies wat trager dan anders. Vermoedelijk heeft de hoge waterstand en de sterke stroming, er iets mee te maken. En eenmaal terug in België, in Meeswijk, begon de ellende, wind op kop. Op sommige stukken haalde ik nauwelijk de 17 à 18 km/uur. Ik heb dan maar naar 'n kleinere versnelling geschakeld en geprobeerd 'n aanvaardbaar tempo aan te houden. Mijn laatste foto nam ik in Neerharen, villa Violette.
Deze keer ben ik terug in Lanaken, eens niet "op den boemel geweest", het is de hele dag grijs weer geweest zonder 'n streep zon. Ik begon het fris te krijgen en dan is het aangeraden om zo snel als mogelijk de warmte op te zoeken. Die koffie dronk ik dan thuis en die pint staat klaar, straks bij het avondeten.
Ondanks de minder gunstige omstandigheden, ben ik toch weer tevreden over mijn fietstocht. Ik nader nu de 6.500 kms. Misschien lukt dat dit jaar nog ....?
Drie op 'n rij: de Bemeler, de Cauberg, de Geulhemmer.
Nooit meegemaakt in Valkenburg, stewards die het voetgangersverkeer in goede banen moeten leiden. Seffens meer hierover.
Ik had vandaag nog eens goesting om de koersfiets van stal te halen en wat klimmetjes te gaan doen. Uiteraard heb ik eerst de bandenspanning nagezien, deze fiets is al weken niet meer buiten geweest. Er zat nog voldoende druk in de banden. Natuurlijk maakte ik ze ook schoon, eventuele kleine steentjes ontsnappen niet aan mijn aandacht en ook de ketting heb ik opnieuw gesmeerd. En daarna kon ik vertrekken.
Niet dat ik veel kms. wilde doen, als je pas ná het middaguur vertrekt, moet je vóór het invallen van de duisternis terug thuis zijn. Via Smeermaas vertrok ik over de Noorderbrug om vervolgens al rap in Bemelen te zijn. De Bemelerberg boezemt mij absoluut geen angst in, het is in feite 'n loper die je met 'n relatief normaal verzet kunt bedwingen.
Anders is het met de Cauberg, daar moet je 'n heel klein verzet opzetten om boven te geraken. Maar, .... de Cauberg oprijden, dat was niet zo simpel. Ik had het al in de smiezen bij het binnenrijden van Valkenburg, overal zag ik stewards de voetgangers in goede banen leiden. Het begon al aan de grotten, volk - volk en nog eens volk. En hoe korter ik bij het centrum kwam, des te meer moest ik afremmen. En toen ik links af wilde, de Cauberg op, stond ik letterlijk stil. Ik heb er geen foto's van kunnen maken, dat was niet te doen, en ..., ik wilde natuurlijk zo snel als mogelijk, weg uit die drukte. En dat lukte na goed 100 meter, ik kon ongestoord verder die bult omhoog fietsen.
Ná de Cauberg heb je dan de Geulhemmerberg, ook 'n kuitenbijter, maar toch iets minder moeilijk. terugkeren deed ik via Rothem en opnieuw over de Noorderbrug. In Smeermaas maakte ik uiteindelijk nog 'n extra lus via Neerharen en een van haar kapelletjes. In Lanaken-centrum, ene lekkere Duvel gedronken en het vele volk bekeken dat was opgedaagd voor de Kersthappening.
Zo, content dat ik weer eens op mijn koersfiets gezeten heb en vooral, dat ik die drie bulten nog eens bedwongen heb.
Vandaag niks te wandelen of te fietsen, Sinterklaas is geweest en de kleine komt zijn cadeautjes ophalen. Uiteraard wordt er dan wat gespeeld en in de namiddag hebben we ons familiemoment. En de mama en de papa hebben straks 'n rustig moment want Arne blijft bij ons slapen.
Dus geen foto's noch verslag, maar wel 'n reeks oude postkaarten van de gemeente Peer. Peer is 'n stad in het noorden van Limburg. Zij kreeg haar stadsrechten op 9/2/1367 van de toenmalige Prins-Bisschop van Luik. Ik kom er jaarlijks toch wel 'n paar keer per fiets, zei het niet altijd in het centrum zelf, maar toch dikwijls in een der deelgemeentes, zo ondermeer Wijchmaal. Verder heb je ook nog Grote- en Kleine Brogel, Erpekom, Linde en Wauberg. Boven Peer ligt Pelt en Bocholt. Fiets ik bvb. door Wijchmaal, dan kom ik +/- aan 100 km. Zoek ik het wat verderop in Achel, dan rij ik terug via een der deelgemeentes van Peer en kom ik +/- aan 133 km.
Ik heb mij wel flink moeten beperken met die postkaartjes, er zijn er zoveel. En diegenen die ik geselecteerd heb, ik kon absoluut geen keuze maken om er 'n paar weg te laten. Met deze dus, 'n hele reeks. Veel kijkplezier en aan iedereen 'n goed weekend gewenst.
Gaan fietsen of toch maar niet, .... het bleef deze voormiddag door mijn hoofd razen. Het is lang grijs en kil gebleven om uiteindelijk iets na het middaguur, 'n beetje op te klaren met af en toe 'n streep zon. Ik ben dus gaan fietsen.
Met de stadsfiets richting Briegden waar ik al direct 'n grote groep schaapjes en geitjes de tallut zag afgrazen. In Kanne was ik fietser 41. Ik passeerde daar omstreeks 13u15, véél fietsers zijn me daar dus niet voorgegaan vandaag. En dan naar de sluis van Lanaye waar ik rechts aanhield, naar het dorp Lanaye. En tja, wat verderop richting de Maas, daar gebeurde het wat ik in mijn titel al aanhaalde, voet aan de grond zetten. De schaapjes palmden het hele fietspad in. Gelukkig verloor ik er niet te veel tijd, wat verderop werden ze links 'n weide ingestuurd.
Bijna had ik 'n tweede oponthoud, aan de andere kant van de brug over de Maas, op grondgebied Moelingen, had zich 'n zwaar ongeval voorgedaan. De politie en 'n takelwagen waren ter plaatse. Twee auto's dienden te worden getakeld. Maar goed, ik mocht langs, nu richting Eijsden. Daar ben ik nog eens gestopt aan het kasteel. Het dateert van 1636.
Om niet rechtstreeks naar Maastricht te moeten fietsen, maakte ik nog 'n ommetje via Gronsveld. Zo rij je in feite onder Maastricht door en heb je rechts mooie vergezichten. Onderweg kwam ik ook nog dorpsgenoot en ultra-fietsfan Jo tegen. Mijn laatste kilometers gingen via de Noorderbrug en Smeermaas. En in Lanaken liet ik mij ene lekkere Duvel smaken.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Gisteren mijn rug toch wat geforceerd bij het proper maken van onze stoep. Kan gebeuren. Het zal enkele dagen smeren zijn. 
Maar zoals gezegd, éénmaal in beweging is er nauwelijks 'n probleem.
Het was vooral aangewezen om in het midden van het fietspad te wandelen, op de sneeuw dus, kwestie van niet uit te glijden. 
Daarna heb ik nog wat koers gekeken op tv en zoals hiervoor al aangehaald, uit de zetel komen is momenteel moeilijker dan de wandeling die ik maakte. Geduld, het komt wel goed. 
Gelukkig was het zaterdag en dus veel minder verkeer.
Ik ben Eddy Meuris