aantal stappen: 950.973 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 79
aantal fietstochten: 39
Zoeken in blog
30-12-2023
Laatste fietstocht van 2023.
Het is eigenlijk niet normaal, 30 december en ik heb 'n fietstocht gemaakt. Het weerbericht had het over 'n droge dag, wat zon, maar anderzijds, redelijk wat wind. Je kent mij, dan ben ik niet meer te houden en dus werd die fiets van stal gehaald. Wel heb ik de goede raad van mijn eega opgevolgd door de gewone stadsfiets te nemen. De wegen liggen er vuil bij en dat was ook zo. Het enige minpunt was vandaag die laaghangende zon. Tot Vroenhoven heb ik omzeggens op het gevoel moeten fietsen, de zon scheen mij pal in de ogen. Gelukkig was het zaterdag en dus veel minder verkeer.
Maar eerst ben ik vanmorgen nog naar de bakker geweest om aansluitend, mijn wekelijkse taken als hulp in het huishouden uit te voeren. Na het middageten kon ik dan vertrekken.
Ik vertrok richting Veldwezelt en Kesselt om even te stoppen aan Steenbakkerij Nelissen. Alfons Nelissen begon er zijn zaak in 1921. Nu maakt de 4de generatie Nelissen de dienst uit. Via Vroenhoven fietste ik naar Riemst om daar in het centrum, rechts af te slaan richting Bilzen. Onderweg passeer je de deelgemeente's Grote- en Kleine Spouwen. In Martenslinde wilde ik café-Brasserie De Gouden Tak eens van nabij bekijken. Niet dat ik er 'n pauze wilde nemen, maar het huis op zich interesseerde mij. Het is 'n oude vierkantshoeve. Ik hou het adres wel in gedachten voor de toekomst.
Bilzen reed ik binnen via de Brugstraat en de markt. Ondanks het frisse weer, zaten de terrassen er afgeladen vol. De stad reed ik uit via dat rustige fietspad. Vervolgens kwam ik door Munsterbilzen en langsheen de oude pastorij in Zutendaal. Ik had nog wat tijd en 'n lus naar Gellik zag ik nog wel zitten. Vooral café-brasserie In de Oude Hoeve was daar mijn bestemming, mijn enige pauze van de dag. Onderweg daar naartoe, nog heel wat paarden in de weiden zien staan.
Zo, mijn laatste fietstocht van 2023 zit er op. Tot gisteren kwam ik juist niet aan die 6.500 kms. (3 kms. te weinig) maar als sportman moet die kaap overschreden worden en dat heb ik dus bij deze gedaan. Deze avond zal het rustig voor de tv zijn, en morgen het jaaruiteinde. Hopelijk wordt er - ondanks het strikte verbod - niet te veel vuurwerk afgestoken.
Vandaag had ik maar één doel, aan de Maas gaan kijken of die stier nog in het midden van de Maas stond. Gisteren werd er in vele media, foto's getoond van die stier die klaarblijkelijk uit zijn kudde werd verstoot en in het midden van de rivier is terecht gekomen. Nu zijn die beesten wel goede zwemmers, paniek is er dus niet. Hij staat aan de Nederlandse kant van de Maas, recht tegenover het dorp Itteren. Het is dus aan de Nederlanders om de zaak op te volgen. En ja, toen ik bijna in Herbricht toekwam, zag ik hem in de verte staan.
Na dit schouwspel, fietste ik verder naar Kotem. Daar ben ik uiteindelijk toch eens gestopt aan de Sint-Antoniuskapel. Ik ben er misschien al honderd keer voorbij gefietst, het werd tijd dat ik er eens 'n foto van nam. De kapel is gebouwd in 1921. En in Kotem, fietste ik links af, de autostradebrug over richting Elsloo. Ik heb het eens geteld, maar ik ben tijdens mijn tocht, vijf keer over het Julianakanaal gefietst. De een brug dus na de andere.
Ook in Geulle a/d Maas ben ik eens gestopt. Ook daar ben ik al ontelbare keren voorbij getrokken. Het is 'n klein ingeslapen dorpje met oude huisjes, 'n Maaskruis, de kerk en wederom 'n Sint-Antoniuskapel (toevallig dus dezelfde naam als in Kotem). Deze kapel werd gebouwd in 1908.
Het ging vervolgens via Brommelen naar Itteren en Borgharen. In Itteren ben ik niet tot aan de Maas geraakt, het zou mij te ver van mijn fietsroute leiden. Wel maakte ik nog 'n foto van het kasteel van Borgharen.
En tenslotte fietste ik via Maastricht terug naar huis. Vermoedelijk zal dit mijn laatste fietstocht zijn van dit jaar. Juist geen 6.500 km. op de teller, maar ik ben tevreden over mijn sportieve prestatie.
Waarom ik de laatste paar dagen mijn koersfiets weer van stal haal? Eenvoudig omdat de meeste bomen hun bladeren kwijt zijn en vele wegen en fietspaden nu netjes zijn opgekuisd. Er is dus weinig of geen slipgevaar meer voor mijn dunne bandjes.
Ik had gisteren gezien dat vandaag maandag, het mogelijk de enige dag van de week zou zijn om te kunnen fietsen. Véél wind, wat regen, kortom guur weer. Nu, pas op, ook vandaag zou het minstens 3 bfr. zijn, maar toch nog altijd minder dan de voorspelde 5 tot 6 bfr. voor de rest van de week.
Natuurlijk wilde ik zo weinig mogelijk door de bossen fietsen, en hoe doe je dat dan ...? Uiteraard doorheen Zuid-Nederlands Limburg fietsen, de streek met mooie en goed onderhouden wegen. Ik vertrok via de Noorderbrug in Maastricht en wat verderop langs het kasteel. Vervolgens ging het naar Meerssen en daarna rechtsaf, de Biesenberg op. Hij is goed 800 meter lang met 'n stijging van max. 9%. Het is 'n helling die goed te doen is, in feite rij ik er graag naar boven.
Eens boven draaide ik rechtsaf want ik betrouwde het niet om rechtdoor te gaan. In de zomer waren daar ingrijpende werken bezig, ik weet niet of die werken afgerond zijn. Hierdoor fietste ik ondermeer door Oensel. Tot 1982 hoorde die buurt bij Schimmert, maar vanaf dat jaar is het 'n buurtschap geworden van de gemeente Beekdaelen. Daar maakte ik die foto's van de kapel uit 1937. Voorheen stond daar 'n oudere kapel, maar die verdween wegens verbreding van de weg.
En als ik doorheen Elsloo fiets, probeer ik altijd in het oudste gedeelte van de gemeente voorbij te rijden. Je hebt daar het Historiehuis van de Maasvallei, 'n streekmuseum dat ondermeer is ondergebracht in de naastliggende panden. Een mooi stukje Nederland.
In Berg a/d Maas kon ik dan met het veer de Maas over. Het ging vandaag precies wat trager dan anders. Vermoedelijk heeft de hoge waterstand en de sterke stroming, er iets mee te maken. En eenmaal terug in België, in Meeswijk, begon de ellende, wind op kop. Op sommige stukken haalde ik nauwelijk de 17 à 18 km/uur. Ik heb dan maar naar 'n kleinere versnelling geschakeld en geprobeerd 'n aanvaardbaar tempo aan te houden. Mijn laatste foto nam ik in Neerharen, villa Violette.
Deze keer ben ik terug in Lanaken, eens niet "op den boemel geweest", het is de hele dag grijs weer geweest zonder 'n streep zon. Ik begon het fris te krijgen en dan is het aangeraden om zo snel als mogelijk de warmte op te zoeken. Die koffie dronk ik dan thuis en die pint staat klaar, straks bij het avondeten.
Ondanks de minder gunstige omstandigheden, ben ik toch weer tevreden over mijn fietstocht. Ik nader nu de 6.500 kms. Misschien lukt dat dit jaar nog ....?
Drie op 'n rij: de Bemeler, de Cauberg, de Geulhemmer.
Nooit meegemaakt in Valkenburg, stewards die het voetgangersverkeer in goede banen moeten leiden. Seffens meer hierover.
Ik had vandaag nog eens goesting om de koersfiets van stal te halen en wat klimmetjes te gaan doen. Uiteraard heb ik eerst de bandenspanning nagezien, deze fiets is al weken niet meer buiten geweest. Er zat nog voldoende druk in de banden. Natuurlijk maakte ik ze ook schoon, eventuele kleine steentjes ontsnappen niet aan mijn aandacht en ook de ketting heb ik opnieuw gesmeerd. En daarna kon ik vertrekken.
Niet dat ik veel kms. wilde doen, als je pas ná het middaguur vertrekt, moet je vóór het invallen van de duisternis terug thuis zijn. Via Smeermaas vertrok ik over de Noorderbrug om vervolgens al rap in Bemelen te zijn. De Bemelerberg boezemt mij absoluut geen angst in, het is in feite 'n loper die je met 'n relatief normaal verzet kunt bedwingen.
Anders is het met de Cauberg, daar moet je 'n heel klein verzet opzetten om boven te geraken. Maar, .... de Cauberg oprijden, dat was niet zo simpel. Ik had het al in de smiezen bij het binnenrijden van Valkenburg, overal zag ik stewards de voetgangers in goede banen leiden. Het begon al aan de grotten, volk - volk en nog eens volk. En hoe korter ik bij het centrum kwam, des te meer moest ik afremmen. En toen ik links af wilde, de Cauberg op, stond ik letterlijk stil. Ik heb er geen foto's van kunnen maken, dat was niet te doen, en ..., ik wilde natuurlijk zo snel als mogelijk, weg uit die drukte. En dat lukte na goed 100 meter, ik kon ongestoord verder die bult omhoog fietsen.
Ná de Cauberg heb je dan de Geulhemmerberg, ook 'n kuitenbijter, maar toch iets minder moeilijk. terugkeren deed ik via Rothem en opnieuw over de Noorderbrug. In Smeermaas maakte ik uiteindelijk nog 'n extra lus via Neerharen en een van haar kapelletjes. In Lanaken-centrum, ene lekkere Duvel gedronken en het vele volk bekeken dat was opgedaagd voor de Kersthappening.
Zo, content dat ik weer eens op mijn koersfiets gezeten heb en vooral, dat ik die drie bulten nog eens bedwongen heb.
Vandaag niks te wandelen of te fietsen, Sinterklaas is geweest en de kleine komt zijn cadeautjes ophalen. Uiteraard wordt er dan wat gespeeld en in de namiddag hebben we ons familiemoment. En de mama en de papa hebben straks 'n rustig moment want Arne blijft bij ons slapen.
Dus geen foto's noch verslag, maar wel 'n reeks oude postkaarten van de gemeente Peer. Peer is 'n stad in het noorden van Limburg. Zij kreeg haar stadsrechten op 9/2/1367 van de toenmalige Prins-Bisschop van Luik. Ik kom er jaarlijks toch wel 'n paar keer per fiets, zei het niet altijd in het centrum zelf, maar toch dikwijls in een der deelgemeentes, zo ondermeer Wijchmaal. Verder heb je ook nog Grote- en Kleine Brogel, Erpekom, Linde en Wauberg. Boven Peer ligt Pelt en Bocholt. Fiets ik bvb. door Wijchmaal, dan kom ik +/- aan 100 km. Zoek ik het wat verderop in Achel, dan rij ik terug via een der deelgemeentes van Peer en kom ik +/- aan 133 km.
Ik heb mij wel flink moeten beperken met die postkaartjes, er zijn er zoveel. En diegenen die ik geselecteerd heb, ik kon absoluut geen keuze maken om er 'n paar weg te laten. Met deze dus, 'n hele reeks. Veel kijkplezier en aan iedereen 'n goed weekend gewenst.
Gaan fietsen of toch maar niet, .... het bleef deze voormiddag door mijn hoofd razen. Het is lang grijs en kil gebleven om uiteindelijk iets na het middaguur, 'n beetje op te klaren met af en toe 'n streep zon. Ik ben dus gaan fietsen.
Met de stadsfiets richting Briegden waar ik al direct 'n grote groep schaapjes en geitjes de tallut zag afgrazen. In Kanne was ik fietser 41. Ik passeerde daar omstreeks 13u15, véél fietsers zijn me daar dus niet voorgegaan vandaag. En dan naar de sluis van Lanaye waar ik rechts aanhield, naar het dorp Lanaye. En tja, wat verderop richting de Maas, daar gebeurde het wat ik in mijn titel al aanhaalde, voet aan de grond zetten. De schaapjes palmden het hele fietspad in. Gelukkig verloor ik er niet te veel tijd, wat verderop werden ze links 'n weide ingestuurd.
Bijna had ik 'n tweede oponthoud, aan de andere kant van de brug over de Maas, op grondgebied Moelingen, had zich 'n zwaar ongeval voorgedaan. De politie en 'n takelwagen waren ter plaatse. Twee auto's dienden te worden getakeld. Maar goed, ik mocht langs, nu richting Eijsden. Daar ben ik nog eens gestopt aan het kasteel. Het dateert van 1636.
Om niet rechtstreeks naar Maastricht te moeten fietsen, maakte ik nog 'n ommetje via Gronsveld. Zo rij je in feite onder Maastricht door en heb je rechts mooie vergezichten. Onderweg kwam ik ook nog dorpsgenoot en ultra-fietsfan Jo tegen. Mijn laatste kilometers gingen via de Noorderbrug en Smeermaas. En in Lanaken liet ik mij ene lekkere Duvel smaken.
Het is geen zicht, ik weet het, ... maar het was wel lekker warm aan de oren. Op die manier bleef mijn muts strak om de oren zitten, en dat was toch de bedoeling. Sorry dat ik enkelen onder jullie heb afgeschrikt.
Maar goed, het ging vandaag droog blijven met niet te veel wind, ideaal dus om te gaan fietsen. Ik prefereer in deze tijd de stadsfiets, zeker omdat ik veel bossen zou gaan doorkruisen. Ik vertrok richting Zutendaal met 'n eerste korte stop aan de grot in Wiemesmeer. Er waren vandaag geen bedevaarders, het café er tegenover had des te meer klandizie. Vandaar ging het naar de Molenvijvers in Genk waar ik die draaibrug over moest.
En dat Genk 'n mijnverleden had, dat zie je aan de verschillende terrils, oa. die van Zwartberg waar ik langs fietste. De mijn van Zwartberg werd in 1925 in bedrijvigheid genomen en al op 10/10/1966 gesloten wegens de torenhoge kosten en tekorten. Vandaag heb ik grotendeels gefietst doorheen de bossen en dat zie je aan mijn tempo, 'n stuk trager. Het was op vele plaatsen toch voorzichtig zijn met al die afgevallen bladeren.
Na 35 km. was het tijd voor 'n koffiepauze en die vond ik in het station van As. Een goed verzorgde locatie en vriendelijke bediening - het is er ooit anders geweest - en het was er tevens goed warm. Maar al dat goeds heeft blijkbaar zijn prijs: 'n gewone tas koffie met 'n simpel koekje kost er 3,00 euro. Wij zijn dat niet gewoon. Maar geen gezeur, het deed deugd.
En het was al effe geleden, maar vandaag wilde ik die toren in As nog eens beklimmen en boven wat foto's nemen. Met gezwinde moed naar boven, maar ... die trappen bleven komen .... geen probleem, ik kan wat hebben. En uiteraard, het uitzicht was adembenemend.
Terugkeren deed ik via de Salamander in Maasmechelen. Daar was het rond de vele wandelaars slalommen. Mijn laatste foto nam ik op weg naar Opgrimbie, op 'n stuk van een van de vele mountainbikeroutes. In gestrekte draf ging het tenslotte huiswaarts, het begon al 'n beetje te schemeren en ik wilde absoluut thuis geraken vóór het invallen van de duisternis.
Een lekkere douche en avondmaal later, voelt deze fietser zich weer helemaal ok.
Na die zondvloed van gisteren, kon ik dit vandaag wel hebben, 'n aangename fietstocht. Het was droog, weinig wind en af en toe de zon, genieten dus. Uiteraard had ik mij warm gekleed, 'n muts op het hoofd en daar bovenop mijn fietshelm.
Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen naar Munsterbilzen. Daar 'n eerste stop aan het voormalige Psychiatrische ziekenhuis. Dan ging het naar Bilzen om 'n redelijk lang fietspad te nemen langsheen de autostrade (foto met grijze en gele paaltjes). In Beverst zag ik een van de vele kapelletjes die ik vandaag weer tegenkwam, maar het hoogtepunt van mijn tocht, dat zag ik in Schoonbeek. Je moet er heen over 'n onverhard fietspad, maar eens het kasteel in zicht komt, kun je niet anders dan afstappen en wat foto's nemen. De oudste delen dateren van ergens in de middeleeuwen. In 1333 viel het kasteel onder het Graafschap Loon.
Na Beverst, fietste ik naar Zutendaal. Ik had goesting aan 'n goei tas koffie. Die vond ik in 't Zutendalertje. Kostprijs voor hetgeen jullie op de foto zien: 2,30 euro!! Vervolgens ging ik naar de Duivelsberg in Opgrimbie, het centrum van dit dorp om tenslotte via Rekem en Neerharen terug huiswaarts te keren.
De laatste foto maakte ik in onze tuin. Zo, mij nu klaar maken voor het warm avondeten. Daarna, 'n laatste groet gaan brengen aan mijn voormalige buurvrouw. Zij is in de leeftijd van 98 jaar overleden.
Regen, regen en nog eens regen, het houdt maar niet op. Vanmorgen bij het ontbijt stelden wij ons de vraag of we voor ene keer eens brood uit de vriezer zouden halen, zowel voor vanavond als voor morgenvroeg. Uiteindelijk moet je toch af en toe eens het ingevroren brood vervangen. Maar bij het bekijken van de buienradar zag ik dat er toch even 'n klein droog moment zou zijn. Wassen en aankleden dus en de krant zou voor daarna zijn.
En wel, ik ben droog tot bij de bakker geraakt, maar op de terugweg - die ik wat langer wilde maken - begon het toch te regenen. Gelukkig had ik mijn paraplu bij. Veel foto's heb ik derhalve niet kunnen maken. Eerst 'n foto van de ingang van het Uilenspiegelpark en op de tweede staat het gedenkmonument van Henri Giddelo, bevelhebber-kapitein-commandant van de troepen in Lanaken op 10 mei 1940. Op die eerste dag van WO II hebben de Duitsers de kazerne gebombardeerd en samen met heel wat manschappen, is de bevelhebber gesneuveld. De straat waar ooit de kazerne stond, is genoemd naar zijn bevelhebber.
Ik heb nog even de boot afgehouden of ik al dan niet ging schaken, maar het aanhoudend gedruppel op ons afdak, deed mij inzien dat ik de wandelafstand tot het Dienstencentrum, nooit droog zou kunnen overbruggen. En daar met vochtige kledij gaan schaken, dat zag ik niet zitten, spijtig maar helaas.
Morgen zou het 'n droge dag worden, dan bekijk ik het me wel wat er aan mogelijkheden zijn om buiten te zijn.
Het is vandaag de stadsfiets geworden. De wegen waren wel droog, maar de richting die ik had gekozen, ging over verschillende paden waar vermoedelijk nog veel afgevallen bladeren liggen. En kletsnatte afgevallen bladeren, dat gaat niet niet samen met de dunne bandjes van een koersfiets.
Het zag er even naar uit dat we de zon niet te zien zouden krijgen, de hele voormiddag is het grijs en kil gebleven. Ik heb daarom er maar van geprofiteerd om nog wat afgevallen bladeren in mijn tuin en oprit, bijeen te harken. Tien volle kruiwagens heb ik afgevoerd naar de composthoop. Tegen 12u30, na het middagmaal, begon de zon er eindelijk door te komen, niet helemaal van harte, maar het was toch al 'n begin.
Ik vertrok door in Briegden, het jaagpad te nemen naast het Albertkanaal. Aan de brug van Vroenhoven nam ik enkele foto's. Vervolgens ging het via Kanne en de sluis van Lanaye, naar Lixhe (Lieze in 't Vlaams). Langs de Maas reed ik door tot aan de brug die mij naar Moelingen zou brengen. Voor ene keer ging ik eens niet linksaf - naar Eijsden - maar fietste ik rechtdoor naar 's-Gravenvoeren. Ik kan mij niet herinneren wanneer ik nog eens met de stadsfiets in dat dorp geweest ben. Onderweg daarheen, 'n foto van 'n kapelletje en de weidse omgeving. Eerst nam ik ook nog foto's in Moelingen aan de kerk.
Bij het terugkeren had ik de keuze, oftewel rechtstreeks naar Maastricht of toch nog 'n ommetje maken doorheen Gronsveld en Rothem. Ik koos het laatste en kon daardoor nog 'n foto maken van de molen in Gronsveld en die statige woning, juist buiten Rothem.
In Lanaken de inwendige mens nog even opgewarmd met ene lekkere warme choco en dan naar huis voor 'n even warme douche.
Het was 'n mooie tocht, toch zeker met die tragere en zwaardere stadsfiets. 56 kilometers en 224 hoogtemeters. Vooral die hoogtemeters, ik rij met 7 versnellingen en doorgaans gebruik ik de 5. Maar vandaag heb ik toch verschillende keren de 1 moeten gebruiken om boven te geraken op die korte maar nijdige hellingen. En voor de rest, het was droog, weinig wind en regelmatig zag ik de zon.
Ik had het mij gelukkig goed gepland, fietsen in de voormiddag en in de namiddag mijn blogje bijwerken en hier en daar 'n bezoekje brengen aan collega-bloggers. Het bleef dus droog tussen 9u00 en 12u00, terwijl het nu lichtjes aan 't miezeren is.
Maar vandaag had ik dus goesting om te fietsen, het was mij al wat te lang geleden. Niet de koersfiets, maar de gewone stadsfiets. Ik wilde niet wéér plat rijden met mijn dunne bandjes op de koersfiets. Vele wegen zijn vuil en met die afgevallen bladeren zie je niet altijd waar je overheen rijdt.
Ik vertrok richting Herbricht. Aan de brug zag ik dat ze volop aan 't werk zijn aan dat witte huis op de achtergrond. Na zovele jaren te zijn verwaarloosd, zou er mogelijk toch schot in de zaak zitten om die woning om te vormen tot 'n horecazaak, iets wat toch de bedoeling zou zijn. Wat verderop zie je dat aan de Nederlandse kant van de Maas goed werk is geleverd, zoniet zou het water véél hoger staan.
In Kotem wilde ik de autostradebrug over fietsen aan de gewone rechterkant. Maar dikke pech, het fietspad was door werken afgezet tem. 17/11, morgen dus. Ik heb dus effe moeten rondrijden om aan de linkerkant wel de brug over te kunnen. Eens in Nederland, de andere kant dus, word je wel geconfronteerd met de Scharberg, 'n klein steil ding van ocharme 200 meter, maar wel steil. Op het profielkaartje zeggen ze max. 9% over de eerste 50 meter. Maar dat is 'n gemiddelde, ik vermoed dat het steilste stuk boven de 10% was, ... en dat met mijn stadsfiets ...! Opmerkelijk is dat het Julianakanaal 'n stuk hoger ligt dan het Maasbekken. Je fietst er soms op wegen en dan zie je ineens links boven je, 'n schip voorbij varen. Je kunt er ook fijn wandelen.
Mijn rit ging verder langsheen het kasteel van Geulle a/d Maas en 'n kapel in Brommelen, gebouwd door haar inwoners in 1959. Toen ik er binnenging, was er juist 'n oude man aan 't bidden. Hij heeft er ook 'n kaarsje aangestoken. Het was zelfs warm in de kapel. Vervolgens fietste ik verder tussen Itteren en Borgharen. Rechts heb je 'n prachtige natuurstrook. Achteraan, de Maas en helemaal aan de einder, België.
Zoals meestal keerde ik terug via de Noorderbrug in Maastricht en dat mooie oude huis kort bij de grens. Mijn laatste foto maakte ik aan de oude spoorbrug, juist vóór de grens. Op dat punt zag ik dat de 40 km. reeds bereikt waren, maar dat het ook tijd was om mij naar huis te spoeden. De chef-kok zou "not amused" zijn zou ik te laat zijn zonder te verwittigen.
Voila, dat zit er weer op. De rest van de week geeft niet veel fietsweer.
Een korte wandeling is ook 'n wandeling. Zo dacht ik er vandaag over. Eerst naar de bakker om brood te gaan halen en terug thuis zag ik op mijn gsm dat het iets na 10u00, zou gaan regenen. Niet getreuzel dus en op pad.
Wat ik al direct hoorde, dat waren de geluiden van Sappi. De vakbonden hadden opgeroepen om massaal aanwezig te zijn vanaf 9u00 omdat de CEO van Sappi Europa aanwezig zou zijn. Niet alleen de arbeiders en bedienden waren welkom, ook hun familie, vrienden en kenissen. Boven al die geluiden, hoorde ik ineens ook onze burgemeester Marino Keulen het woord voeren. Ik heb mij maar niet gewaagd tussen al dat volk, maar ik ben gewoon doorheen de paden rondom de sportoase gestapt. Daar zag ik 'n ogenschijnlijk robuuste boom, maar nu zo zonder bladeren, lijkt hij mij ten dode opgeschreven.
Op de Kounterstraat, dat kleine weggetje rechts genomen, de Kleine Hofstraat. Je moet dat pad kennen, vreemdelingen zouden het aanzien als 'n privéwegje langs 'n woning. En bijna terug thuis, kom je langsheen - voor mij toch - de mooiste brievenbus van Lanaken. Omwille van de privacy, heb ik het huisnummer onherkenbaar gemaakt met 'n smiley.
En nu, het is inderdaad aan het regenen. Het lijkt erop dat we regelmatig 'n bui over ons heen gaan krijgen, maar .... dat is blijkbaar niks in vergelijking met de regen die nog over de Westhoek gaat vallen.
Deze namiddag mag ik weer sous-chef zijn in de keuken.
Toen ik vanmorgen richting Maastricht aan 't fietsen was, zagen mij die wolken toch ferm bedreigend uit, nochtans hadden de buienradars aangegeven dat het droog zou blijven. En gelukkig, het is inderdaad droog gebleven.
Mijn route lag sinds gisteren klaar, naar Gulpen om via de autostradebrug in Stein terug te keren. Om te beginnen nam ik dat mooie fietspad achter de Noorderbrug richting Bemelen. Via dat fietspad rij je Maastricht buiten. En dan in Bemelen nog eens de berg naar boven, de Bemelerweg. Het is 'n loper zoals ze nog al eens zeggen, 1 km. lang en geen al te hoge stijgingspercentage's. In het gehucht Wolfshuis - hoort bij Bemelen - zie je "De Van Tienhovenmolen", gebouwd in 1855. De wieken waren flink aan het draaien.
En dan naar Gulpen. Je bevindt je op 'n hoogte en de vergezichten richting Gulpen zijn dan ook prachtig. Echt in het centrum ben ik niet geweest, ik draaide links af naar Wijlre, Hulsberg, Schin-op-Geul en Walem. Tussen laatst genoemde dorpjes, die bij Valkenburg horen, heb je de Kachelberg, 'n stevige kuitenbijter met percentage's boven de 10%. De helling is 1,5 km. lang. Boven vind je 'n kapel van 1828. Wat verderop even gestopt aan 'n andere kapel, in Wijnandsrade. Deze kapel werd in 1930 gebouwd door 'n aantal buurtbewoners. Ik heb er mijn enige pauze van vandaag genomen, mijn boterhammen opeten.
Vervolgens ging het naar Genhout, 'n plaats waar ik al tig-keer doorheen gefietst ben. En iets verder, bereikte ik Elsloo/Stein waar ik 'n prachtig versierde kunstboom zag en 'n mooie schilderij op 'n doodgewone elektriciteistcabine. Zo 'n saaie cabine's kunnen dus prachtig versierd worden. Je ziet het meer en meer de laatste tijd.
Eens de autostradebrug over, ben je bijna thuis. Nog effe langs de Maas in Uikhoven en doorheen Rekem richting La Butte aux Bois, en ik kon mijn fiets weer opbergen.
Maar het venijn zat vandaag in de staart, in Rekem stelde ik vast dat ik te kampen had met 'n leegloper vooraan. Ik heb mijn band eens gecontroleerd, maar uitwendig zie ik geen schade. Gelukkig nog net thuis geraakt zonder te moeten stoppen voor 'n herstelling. Dat zal deze week gebeuren.
Morgen 1 november, wij gedenken onze overleden naasten en .... vieren onze Arne die 6 jaar wordt. En zoals in mijn titel gezegd, de 6.000 kms. zijn binnen, mijn doelstelling voor dit jaar. Uiteraard ga ik proberen er nog iets bij te doen.
Als je op zondag gaat fietsen, dan is de kans altijd groot dat je ergens verzeild geraakt waar veel volk samen gekomen is of waar er 'n parcours is uitgetekend voor wandelaars of fietsers. Zo kwam ik vandaag doorheen Wiemesmeer, deelgemeente van Zutendaal, en ik had het moeten weten, maar de laatste zondag van oktober is er de jaarlijkse slipjacht. Slipjacht wil zeggen: jagen met paarden en honden.
Het was vanmorgen - na mijn bezoek aan de bakker - kiezen, ofwel wandelen of toch gaan fietsen. Nu fascineert mij uiteraard die grens van 6.000 km. fietsen dit jaar, dat zal natuurlijk geen probleem zijn om dat te halen, maar toch .... iets zegt mij, hoe rapper, hoe liever.
Iets voor 10u00 ben ik dus vertrokken richting Briegden om het linker jaagpad te nemen van het Albertkanaal. Dit volgde ik tot aan de brug tussen Munsterbilzen en Zutendaal. Ik was daar fietser nr. 42 vandaag. En vanaf daar, was het veelal fietsen doorheen de Zutendaalse bossen. Gelukkig had ik de stadsfiets genomen, met mijn Schwalbe-Marathon-Plus-banden, was dat geen probleem. Zou ik de koersfiets genomen hebben, dan was dat 'n ander paar mouwen geweest. Takjes, afgevallen bladeren en herfstvruchten, slijk en minder goede wegen, dat zou toch problematisch geweest zijn voor mijn 25 millimeterbandjes.
In Genk, meer bepaald in de toeristische trekpleister Kattevennen, was er veel volk. Meerdere mountainbikers daalden dat smalle pad af naast de springschans en op de kleine schans was de jeugd aan 't oefenen (zie rode circel op mijn foto). En dat de herfst nu op zijn mooist is, dat zie je aan het kleurenpalet.
En dan, onverwacht eigenlijk, kwam ik middenin de slipjacht in Wiemesmeer terecht. Ze waren juist ruiters en paarden aan 't voorstellen aan het talrijk opgekomen publiek. Ik denk dat half Wiemesmeer aanwezig was. Talrijke kraampjes met eten en drinken, zorgden voor de nodige versnaperingen. De laatste foto (paarden en honden) heb ik zelf niet gemaakt, maar gevonden op internet. Die slipjacht wordt dus sinds 'n 50-tal jaren georganiseerd op de laatste zondag van oktober.
Terugkeren deed ik via Zutendaal-centrum en de wijk Besmer (met oa. die skicabine). Thuis nog 'n laatste foto van onze boom in al zijn kleuren.
Deze namiddag is het verder met de benen omhoog, seffens nog 'n overschotje van 'n lekker 4-uurtje van gisteren en misschien wat tv.
Het moest mij nog eens overkomen, 'n lege batterij. Na de 10u00-koffie had ik goesting om nog eens 'n kort ritje te maken met de stadsfiets. Het zou droog blijven in de voormiddag, kwestie dus om er van te profiteren. Maar eerst ben ik ná het ontbijt, het graf van mijn ma en grootmoeder nog gaan reinigen. Één keer per jaar mag dat wel eens.
En dan de fiets op, richting Gellik (foto 1 met de kerk op de achtergrond). Aan de brug van Eigenbilzen, gewoon het kanaal gevolgd om tenslotte rechts af te draaien richting Zutendaal. De bedoeling was om te fietsen via de Lieteberg. Je moet er dan eerst 'n stukje door 'n bos met effe 'n steile helling. Niet-getrainde fietsers moeten daar al eens afstappen.
Na het centrum van Zutendaal, ging het dan naar Opgrimbie met de Duivelsberg. Daarboven heb je prachtige vergezichten. Frappant daar was 'n man die op zijn dooie gemak,'n tasje koffie aan 't drinken was, ondertussen genietend van de vallei. Bleek het 'n wandelaar te zijn, ik zag 'n rugzak en thermos aan de kant staan.
De Duivelsberg afrijden doe je via 'n dalingspercentage van 10%, het is dus kwestie van goed je remmen onder controle te hebben, want met al die afgevallen bladeren is 'n slippertje rap gemaakt. Eens beneden ben je in het centrum van Opgrimbie. Daar staat 'n eeuwenoude kapel uit de 16de eeuw. Wat je ziet, zijn in feite de restanten van de oude Sint-Christoffelkerk. De kapel werd tot einde de jaren '60 van de vorige eeuw, nog vaak actief gebruikt als kapel.
Terugkeren deed ik via het dorp Boorsem met de windmolen genaamd "de Stormvogel". Het is 'n molen van circa 1858. In 2010 werd de molen volledig gerestaureerd. Rekem en Neerharen zouden de laatste dorpen zijn die ik nog moest passeren, maar in Rekem, toen ik er 'n foto wilde maken, zag ik nog net dat het 11u35 was (tijd dus om mij naar huis te haasten) toen de batterij van mijn gsm de geest gaf. Vanaf dat punt tot thuis is het ongeveer 6 km. fietsen.
Maar geen geklaag, ik heb de benen weer eens in beweging gezet en nu komen die 6.000 km. die ik dit jaar wil fietsen, toch erg dichtbij.
Toen ik vanmorgen de krant opensloeg, zag ik dat het vandaag als enige dag deze week, droog zou blijven en de wind zou niet meer dan 2 bfr. bedragen. Het was dus kiezen, fietsen of naar mijn wekelijkse schaakafspraak gaan. Mijn gevoel gaf toch maar de eerste optie aan en verdorie, ik had er goesting in. Dus wat extra boterhammen smeren voor onderweg, de juiste warme kledij aan, en vriend en schaakcollega Raymond verzocht mij te verontschuldigen en ik kon vertrekken.
Ik vertrok via Rekem en Boorsem om langs de Zuid-Willemsvaart verder te fietsen. In Meeswijk wilde ik het veer nemen over de Maas. Hierdoor kwam ik in Mazenhoven aan dat kapelletje, links op de foto, voorbij. En eens in Berg a/d Maas, aan de andere kant van de Maas, was het in gestrekte draf naar Geleen. Zoals altijd ben ik blij als ik de stad achter mij kan laten. Met al die drukte is het even stressen, het verkeer, mijn route in 't oog houden, enz. Slechts één foto in Geleen, aan de halte van het spoorwegnet.
Vervolgens passeerde ik de kerk van Schimmert en Stoeterij Ravensbos op weg naar het centrum van Valkenburg. Het station was daar de juiste plaats om effe te stoppen voor 'n foto en om wat energie binnen te spelen. In het centrum liet ik de Cauberg rechts liggen en fietste ik de Daalhemmerweg naar boven. Een klim van bijna 2 km. Tijdens de Amstel Goldrace, rijden ze daar naar beneden om vervolgens de Cauberg te beklimmen. En onderweg naar het centrum, ook 'n lange strook gravelpaden moeten nemen. Het was er vrij droog, dus het koste weinig moeite.
Eens boven, ipv. direct naar Maastricht te fietsen, nog 'n lus naar links gemaakt, naar Scheulder en Margraten. In die laatste gemeente, na 60 km. fietsen, toch effe gepauzeerd bij Chriske. Het deed toch deugd.
Om niet door Maastricht-centrum te moeten rijden, fietste ik via Gronsveld en Rothem naar de Noorderbrug, in feite onder en langs Maastricht door waar je enkele mooie vergezichten hebt.
In Lanaken mij niet in het centrum gewaagd wegens de kermis. En nu ik dit verslag aan 't maken ben, zie ik dat het aan 't regenen is. Ik heb dus geluk gehad om onder gunstige omstandigheden te hebben gefietst.
Zoals aangekondigd, heb ik vandaag gefietst. En nee, ik heb het helemaal niet koud gehad. Ik was dan ook warm gekleed, mijn winterjasje aan, 'n mutsje onder mijn helm, de lange broek, enz. En het weer deed ook 'n duit in 't zakje, véél zon, weinig wind en droge wegen.
Ik vertrok via de Noorderbrug in Maastricht richting Geulle a/d Maas. Aan het kasteel, effe tijd voor 'n foto. En dan richting Elsloo/Stein. Die beestjes wil ik toch niet achter mij aan krijgen ... Het mooiste zicht van mijn tocht, kwam ik tegen in Stein, 'n brug met prachtige muurschilderingen. Aan die hoge zitbank was het tijd om mijn boterhammen te eten en wat verderop, 'n mooi beeld om toch even vast te leggen op foto.
Via Roosteren, de Maas over richting Maaseik. De stad zelf heb ik rechts laten liggen, ik ging linksaf naar het bedevaartsoord Heppeneert. En natuurlijk, ik had het kunnen weten, op maandag zijn er practisch geen horecazaken open, dus ook niet in Heppeneert. Geen probleem, de conditie is prima en ik kon zeker nog 'n heel eind verder.
Aan de Belgische kant van de Maas, kwam ik ook door Vucht, 'n dorp waar op 10 januari 1940 'n Duits vliegtuig ('n Messerschmitt) 'n noodlanding moest maken met geheime oorlogspapieren aan boord. Het is daardoor dat WO II pas op 10 mei 1940 begonnen is.
En in Kotem had ik dan toch geluk, café Ponderosa was open. Ik vroeg 'n stuk vlaai en 'n tas koffie. De koffie kon ik krijgen, dat stuk vlaai kreeg ik gratis op de koop toe. Uit eerlijke schaamte heb ik dan nog 'n Duvel besteld, 'n biertje dat ik eigenlijk in Lanaken wilde drinken. Kostprijs van dit alles: koffie - taart - Duvel = 6,00 euro.
Ik wilde vandaag toch de 90 km. halen, mijn tocht eindigde dus via wat lusjes, oa. doorheen Neerharen en de visvijver in Domein Pietersheim.
Ik mag zeker zeggen dat ik mij geamuseerd heb, 16 oktober, ... het was 'n aangename fietsdag.
Ondanks de felle wind, ben ik toch gaan fietsen deze namiddag, zij het met de stadsfiets. In de voormiddag was onze zoon thuis om 'n elektrisch klusje op te knappen en om 14u00 had ik 'n afspraak met mijn bankdirecteur. Per 1 januari 2024 zijn er 'n aantal veranderingen op til en ik wilde toch nu al ingelicht worden. Daarna kon ik vertrekken.
Mijn route vertrok aan de Maas in Smeermaas om vervolgens via Hochter Bampd naar Herbricht te fietsen. En die rooster ...., dat is één van de velen waar ik de afgelopen weken her en der overheen gereden ben. In Herbricht staat dan die levensboom, het werk van 'n Amerikaans kunstenaar.
Na Herbricht heb je dan Kotem en Geneuth met zijn autostradebrug. Geneuth is 'n gehucht van Kotem sinds 1970 en beiden zijn in 1977 opgegaan in Maasmechelen.
Terugkeren deed ik via de Zuid-Willemsvaart. Onderweg in Boorsem kom je dan langs de boerderij van voetballegende Eric Gerits. Tussen Rekem en Neerharen, nog 'n babbel met 'n gemotiveerde vrijwilliger bij Natuurpunt.
En ja, die wind, er waren momenten dat ik bijna stilstond. Maar dat weet je als je met zulk weer toch wil gaan fietsen.
Vandaag fietsdag. Het weer zou goed zijn, ideaal dus om er op het einde van het seizoen nog eens van te profiteren. Maar eerst vanmorgen naar de kapper. Om 7u45 was ik al op pad om tijdig op mijn afspraak te zijn. Strepen waren er genoeg in de lucht.
En iets vóór 10u00 kon ik aan mijn tocht beginnen. De rit lag klaar en ik hoefde enkel maar mijn nummertjes van het fietsroutenetwerk te volgen. Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen, richting Munsterbilzen. Daar even stilgestaan aan dat rustpunt (voor mensen die het nodig hebben) bij die boom en fiets. Ik maakte mij daar ook de bedenking dat ik op 10 oktober nog steeds in korte broek aan 't fietsen ben. Vervolgens ging het via Beverst en Rapertingen naar Hasselt. In Hasselt was ik nog eens genoodzaakt doorheen de stad te fietsen. Zo fietste ik eerst onder de spoorlijn richting Tongeren en kwam ik langs dat beeld op de kleine ring. Het was wel effe uitkijken in de stad om geen ongeval te veroorzaken (of er bij betrokken te geraken). Maar de bordjes waren duidelijk aangegeven. En met 'n matige snelheid, was er geen probleem. In de wijk "Kapermolen" even gestopt om 'n paar boterhammen te eten. Je kunt daar fijn wandelen. Maar Kapermolen is vooral gekend voor zijn zwembad.
Na Hasselt kwam Bokrijk. Ik wilde daar ergens stoppen voor 'n kleine pauze, maar helaas, alles dicht. Geen probleem, ik heb altijd voldoende mondvoorraad bij en ergens zou er toch wel iets moeten open zijn. Via Zwartberg zou mijn route passeren aan 't station van As. Maar ook daar zijn ze blijkbaar al in wintermodus. Mijn volgende mogelijkheid zou het station van Eisden zijn. Ik moest toch langs de Salamander in Maasmechelen fietsen, de houten brug over richting Eisden. En oef, geluk! Het terras aan 't station van Eisden was open. Ik had toen al 76 km. op de teller. Voor 5,00 euro, 'n stuk kersentaart en 'n tas koffie.
Terugkeren deed ik via het kanaal en de Maas. In Uikhoven kun je perfect te voet de rivier over om bvb. je familie in Ned. Limburg te gaan bezoeken. Nog even doorheen Hochter Bampd en Smeermaas, om mijn rit af te sluiten aan het Cultuurcafé voor 'n lekkere Duvel.
Voila, na 'n goed bad ben ik weer helemaal opgekikkerd. Niet dat die rit mij in de kleren kroop, ik had zeker nog 20 km. verder gekund, maar mijn eten was op en de koelte van de avond begint toch al vroeger op te komen.
Vandaag werd het 'n fietsdag, het weer was prima en ik had er veel goesting voor, misschien het allerbelangrijkste.
Ik vertrok via Briegden richting de brug van Vroenhoven. Vervolgens doorheen Kanne, Eben-Emael en over dat kleine brugje, richting Roclenge-sur-Geer. Op dat punt had ik 'n eerste hindernis gepland, de Chavée Arecht. Een stevige klim van 900 meter met 'n stijgingspercentage van iets meer dan 15% op sommige punten. Vervolgens is het fietsen over vele boerenpaden, weliswaar verhard, maar vol met aangekoekte modder. Boven op de Houtain, toch even 'n foto gemaakt van dat oud huis. En dan naar beneden, voorzichtig aan en met de handen aan de remmen. Maar goed ook, bijna beneden duikt ineens die wegversperring op, geplaatst om het sluikverkeer tegen te gaan. Ik ken gelukkig die plek, maar anderen die minder gekend zijn met de streek, misschien minder allert zijn of iets sneller bergaf durven te fietsen, daar zou dat wel eens faliekant kunnen voor aflopen.
Mijn volgende bestemming was Visé om daarna over de Maas richting Eijsden te fietsen. Daar aan dat kunstwerk, verorberde ik enkele boterhammen. Vandaag wilde ik doorheen Valkenburg passeren, maar eerst kwam ik in Sint-Geertruid in De Bosrand. Op dat moment had ik 42 km. op de teller, tijd dus voor 'n pauze. En dan doorheen het immer drukke Valkenburg. Daar maakte ik die foto van villa Rozenheuvel. Wat verderop, richting Stein, 'n foto van graffiti onder 'n tunnel. In Catsop moet je al echt voorbijkomen om te weten bij welke gemeente dat gehucht hoort (bij Stein). Toch even gestopt aan die mooie kapel. Enkele kilometers verder, rij je doorheen de oude wijk van Elsloo. Toevallig nam ik 'n foto van 'n woning van 1697, maar in de ganse straat heb je oude woningen. Mooi om te zien.
En daarna fietste ik de autostradebrug over, richting Kotem, tijd om terug te keren. In Uikhoven mijn laatste energiereep opgegeten en via Herbricht naar Smeermaas gefietst om 'n laatste maal de Maas te zien, nu 'n paradijs voor vogels.
Weeral tevreden over mijn tocht, geen problemen met fiets en mens.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Wel heb ik de goede raad van mijn eega opgevolgd door de gewone stadsfiets te nemen. De wegen liggen er vuil bij en dat was ook zo. 
Het enige minpunt was vandaag die laaghangende zon. Tot Vroenhoven heb ik omzeggens op het gevoel moeten fietsen, de zon scheen mij pal in de ogen. 
Gelukkig was het zaterdag en dus veel minder verkeer.
Onderweg daar naartoe, nog heel wat paarden in de weiden zien staan.
Deze avond zal het rustig voor de tv zijn, en morgen het jaaruiteinde. Hopelijk wordt er - ondanks het strikte verbod - niet te veel vuurwerk afgestoken. 
Op sommige stukken haalde ik nauwelijk de 17 à 18 km/uur. Ik heb dan maar naar 'n kleinere versnelling geschakeld en geprobeerd 'n aanvaardbaar tempo aan te houden. 
Ik ben Eddy Meuris