aantal stappen: 3.038.107 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 252
aantal fietstochten: 80
Zoeken in blog
20-09-2024
Zangersheide
Éénmaal per jaar nodigt onze gemeente Lanaken haar bevolking uit op het Domein Zangersheide en tracteert dan - mits inschrijving - op 'n stuk vlaai en 'n tas koffie. Van 18 tem. 22/9/2024 is Zangersheide het sluitstuk en het centrum van de springpaardenwereld, waarbij sport, fokkerij en handel mekaar aanvullen. En zoals altijd is de toegang er gratis.
Toen ik er aankwam waren op drie pistes jumpingwedstrijden bezig en kon je er over de koppen lopen. Wij hadden ons ook ingeschreven maar ons wel voorgenomen om er niet te lang te blijven ronddolen. Die gemene ziekte is nog steeds niet de wereld uit. Wat ik vooral zag vandaag, véél dure mensen, mensen die het gemaakt hebben in het leven en waar de rijkdom zo vanaf straalt. De Paardensport is niet weggelegd voor Janneke en Mieke, maar daar komt heel wat geld bij kijken. Zangersheide is gekend voor de verkoop van topkwaliteit veulens.
Ik heb wat foto's gemaakt en na wat korte gesprekken met enkele bekenden, dit heiligdom verlaten. Ik had gedacht dat dit evenment zou uitgroeien tot de grote verkiezingsshow voor de lokale verkiezingen van 13 oktober, maar op één kandidaat na, heb ik verder niemand gezien.
Ik ben verder gewandeld naar Pietersheim, via de dreef naar de burchtruïne, die reuzenzwammen en uiteindelijk doorheen de Koning Albertlaan naar Lanaken-centrum. Thuis nog naar de koers gekeken, Tim Merlier is momenteel de rapste.
Morgen ga ik weer 'n 100-km-rit maken doorheen Belg. Limburg (Diepenbeek - Hasselt - Zonhoven - Houthalen - ...). Goed weekend iedereen.
Na mijn mooie fietstocht van gisteren heb ik het mij gepermitteerd om vandaag eens 'n dagje rustig te wandelen. Het hoeven niet altijd bepaalde doelstellingen te zijn, maar 'n wandeling waarbij je eens rustig kunt rondkijken, luisteren naar de vogels en onderweg 'n babbel kunt hebben met Sylvain, neef van mijn vrouw, dat moet ook kunnen.
Ik had vandaag enkel wat briefjesgeld nodig aan de automaat, maar eens dat in de broekzak gestopt, kon ik op weg. Ik wandelde naar de Industrieweg om vervolgens aan de brug, links het onverharde pad naar Tournebride te nemen. Daar ging ik weer de brug over om naar het domein Pietersheim te gaan. Deze keer nam ik de kastanjedreef naar het kasteel. Daarna nog even de burchtruïne binnengestapt om tenslotte aan de achterkant van de ruïne mijn weg verder te zetten naar Lanaken-centrum.
Onderweg kwam ik zoals gezegd nog Sylvain tegen. Met hem heb je altijd 'n goeie babbel. Zo, meer heb ik vandaag niet te vertellen, kort en bondig, mag ook wel eens.
Een helling niet overgeraken, dat staat in feite niet in mijn woordenboek en dat kon ik dan ook niet over mijn kant laten gaan. Een mens heeft toch ook zijn eergevoel, .... ha, ha, ha. Nu, ik had afgelopen maandag wel 'n geldig excuus, ik had toen mijn stadsfiets bij met amper 7 versnellingen. Vandaag wilde ik die helling toch eens opnieuw oprijden, maar nu met de koersfiets. Ik heb vooraan drie tandwielen en achteraan 'n cassette van negen. Ik kan dus kiezen tussen 27 versnellingen en dat scheelt natuurlijk 'n slok op een borrel.
Ik vertrok weer via Rekem waar die bewegingsbank 'n mooi initiatief is maar waar ik nog nooit bewegers heb gezien. Via de Tuinwijk in Eisden, was ik weer rap aan de mijngebouwen waar de route naar de nieuwe pontonbrug echt begint. Het was weer rustig daar in Lanklaar, het was ook nog vroeg op de dag. En je hebt er wel altijd iemand die bereidwillig 'n foto van je wil maken.
En dan die Litzberg, ik kende hem nu, en gewapend met voldoende versnellingen ben ik er vrij vlot bovengeraakt. Naast mij reed 'n man met elektrische ondersteuning op zijn fiets en hij wist mij te vertellen dat het ook voor hem redelijk zwaar was geweest.
Eens boven kon ik mijn weg vervolgen, eerst via As, dan Opglabbeek om tenslotte in Meeuwen halt te kunnen houden aan de Bullenschool. En nee, ik heb niet lang moet twijfelen tussen de verschillende soorten vlaai, ze was lekker en ze gaf mij weer voldoende nieuwe energie.
Nadien kwam ik nog oa. in 'n deelgemeente van Peer, doorheen Kelchterhoef in Houthalen-Helchteren en langs 'n heus wijngebied in Genk. Terugkeren deed ik via de kanaalbar in Eigenbilzen.
En die laatste afbeelding, ..... die kon ik niet laten liggen, de tekst is in het plat Lanakers. Wie het niet begrijpt, laat maar van je horen, Maar ik denk dat de tekening voldoende uitleg geeft. Tot morgen.
Verdorie zeg, vanmorgen was het koud, onaangenaam zelfs. En toch moest ik er door, eerst naar de kapper en vervolgens naar de dokter voor mijn maandelijks bloedonderzoek om tenslotte nog brood te gaan halen bij de bakker. In principe had ik misschien toch nog willen wandelen in de voormiddag, maar ik had 'n technisch probleem, mijn gsm moest nog opgeladen worden. En eer dat in orde was, dan was het niet meer de moeite om te vertrekken.
Het werd dus de namiddag met 'n wandeling naar Zutendaal. Het is altijd eerst de Bessemerberg over om boven in het gehucht Bessemer, links af te slaan naar de Mandelseweg. Dat is 'n fietspad doorheen het bos. Je hebt daar verschillende weilanden met paarden en de Teerkeskapel, heropgebouwd in 1985 ter vervanging van 'n vroegere kapel uit 1898.
Eens in Zutendaal-centrum wandelde ik langs 'n troostplaats, iets wat je tegenwoordig in vele gemeenten ziet. En uiteraard kon ik weer niet voorbij aan de oude pastorij. Deze is van 1783, de toegangspoort is van 1661 en maakte deel uit van 'n vroegere pastorij.
En wat dat oud beeld daar staat te doen, ik heb er het raden naar. Het doet mij denken aan die oude Romeinse beelden. Ik moet het eens vragen aan de burgemeester Ann Schrijvers, ik ken haar goed. En aan beelden in Zutendaal geen gebrek, ook in het Mariapark. Ze hebben er trouwens ook 'n Mariagrot.
Tenslotte heb je nog de O.L.Vrouwekerk. Deze is van de 17de eeuw met nog resten in de onderbouw van het koor van 'n oudere kerk uit de 13de eeuw. In de kerk hangen twee oude klokken, eentje van 1525, de andere van 1531.
En na ene koffie was het tijd voor mijn bus, terug naar huis. Morgen wordt er gefietst, weer 'n langere rit met de koersfiets.
Belgisch Limburg heeft er weer 'n nieuwe fietsattractie bij, "fietsen tussen de Mijnterrils" in Lanklaar. Het voorbije weekend konden de eerste fietsers en wandelaars al kennismaken met deze nieuwe realisatie. En dat het er druk was dit weekend, dat schreven alle kranten.
Vandaag maandag zou het er minder druk moeten zijn en dat bleek ook zo. Ik had mijn route zo ingepland dat ik eerst richting Eisden zou fietsen, dan over de pontonbrug en via As terug naar huis. In Neerharen kwam ik langs het voormalige brugwachtershuisje. De bedoeling is dat het 'n fietscafé wordt. Lang heeft het er verwaarloosd bijgelegen, nu zijn er werken bezig die erop duiden dat de plannen toch gerealiseerd gaan worden.
Dan was het verder fietsen langs de Zuid-Willemsvaart tot in Eisden. Daar zag ik meteen dat het fietsroutenetwerk enkele aanpassingen ten gunste had gedaan. Je rijdt nu niet meer langs de Decathlon, maar je gaat rechtsreeks naar de oude mijngebouwen van Eisden.
In Lanklaar, bijna aan de pontonbrug, was het wel even snelheid terugnemen, ik kon niet anders dan de voorliggende groep gewoon te volgen. Voorbijrijden dat ging niet, dat fietspad was te smal en er kwamen natuurlijk ook voortdurend tegenliggers aangefietst. Maar ik had tijd, rustig aan dus tot aan de brug. Maar eens op de pontonbrug kon ik gewoon doorfietsen, er was nauwelijks volk te zien. Als je zo rondom je keek, het was er prachtig.
Nu was ik ook wel geïnteresseerd in de rest van dat nieuwe fietstraject naar As toe. Even voorbij het ponton, moest ik schakelen met mijn versnelling, 'n korte maar venijnige knik lag op het parcours. Maar toen kwam het, enkele kms. verderop doemde ineens 'n heuse muur voor mij op. Ik mag van mezelf zeggen dat ik 'n geoefend fietser ben - ik rij zelfs graag bergop - maar met mijn stadsfiets met amper 7 versnellingen, raakte ik niet boven. Ik ben moeten afstappen en heb mijn fiets tot boven moeten duwen. En als ik al niet boven geraak, wat moet dat dan niet zijn voor de gewone dagjesfietsers die niet elektrisch rijden ...? Ook omgekeerd is die helling 'n hindernis, ik zag verschillende mensen voetje voor voetje naar beneden wandelen. Anderen die weliswaar in het zadel bleven, hadden de schrik in hun ogen. Ik ben benieuwd of daar 'n oplossing voor is. Met mijn koersfiets ga ik uiteraard nog eens terug, normaal gezien gaat dit lukken.
Eens voorbij de helling is het mooi fietsen. Uiteraard is er ook 'n afdaling, maar die is veel langer, en dus ook minder steil voor de mensen die uit As komen. Ik heb dus niks dan lof voor dit initiatief in Limburg.
Terugrijden deed ik vanuit As naar Wiemesmeer. Het was omwille van wegenwerken wel kris-kras door het dorp rijden en het fietspad doorheen het bos naar Zutendaal, was zelfs volledig afgesloten. Dus gewoon terug via de grote weg. In Zutendaal zelf ben ik nog even gestopt voor 'n tasje koffie.
Dat was het weer voor vandaag. Geniet van jullie avond.
Zondag, meestal 'n wandeldag en dan valt er doorgaans minder te vertellen, dit in tegenstelling tot gisteren. Toen heb ik mijn fietsverslag serieus moeten beperken omdat er zoveel te zien - en dus ook te vertellen - viel. Zij die mijn verslag van gisteren dus nog niet gelezen hebben, ik beveel het jullie aan, doen! Ik moet mij ook excuseren omdat mijn kaartje wat groot is uitgevallen. Maar het was al laat toen ik er gisteren aan begon en ik had bij het bekijken van mijn blog echt geen goesting om helemaal opnieuw te beginnen.
Vandaag heb ik het héél rustig gehouden in de voormiddag, ik ben op het gemak gaan wandelen naar Pietersheim. Ik vertrok via de Henri Dunantstraat om aan de Neerharenweg, het domein Pietersheim binnen te trekken. Het was er nog vrij rustig, zeker op de wandelpaden en aan het kabouterhuisje. Zelfs de eenden en ganzen gaven niet thuis in en aan de grachten aan het kasteel. Via Lanaken-centrum en het Uilenstraatje wandelde ik terug naar huis. Het was juist geen 7 km., genoeg voor 'n zondag.
Onze kleinzoon is nog even op bezoek geweest, nu mijn verslag nog afwerken en daarna naar de koers kijken. Ik ben benieuwd of het op 'n massaspurt gaat uitdraaien.
En o ja, die laatste afbeelding, ik heb mij gisteren op Facebook zogezegd geout als deelnemer aan de verkiezingen. Uiteraard nam ik niet het woord stemmen of deelnemer of kandidaat in de mond, het is gewoon 'n ferme knipoog naar de verkiezingen en meer bepaald naar Open VLD dat als Team Burgemeester, 'n lijst heeft ingediend bij de verkiezingen van 13 oktober. Als lid van de redactie van de Bèssemgezèt maakte ik er dan maar 'n parodie op.
Sorry mensen dat mijn verslag pas zo laat gemaakt kon worden, de finale van de Diamond League in Brussel was mij toch te spannend. Het goede nieuws is dan - voor mij toch - dat ik vandaag nergens verkeerd gereden, ik heb mooi braaf mijn route kunnen volgen.
Zoals aangekondigd zou ik dus vandaag gaan fietsen, mits natuurlijk de steun van hierboven (lees: droog weer en niet al te veel wind). En die steun heb ik gekregen. Ik vertrok naar Herbricht om wat verderop in Uikhoven met het veer de Maas over te steken. De bedoeling was dus om over wat bergjes te fietsen.
Als eerste klepper kwam de Kloosterberg aan de beurt met percentage's rond de 10%. Dan kwam de Waterval, 'n helling die goed te doen is, maar vandaag hadden ze mij toch gekl ...t, van aan de voet tot boven hadden ze de straat volgekieperd met heel dunne steentjes, uiteraard als extra bescherming voor de asfalt, maar voor mijn dunne bandjes, de pest.
Zo heb ik de een achter de andere helling voor de wielen geschoven gekregen, wat uiteindelijk resulteerde in 955 hoogtemeters voor 10 gekende hellingen. Plezant was het in Schoonbron, dat gehucht in Valkenburg deed mij direct denken aan Paleis Schönbrunn in Wenen, het paleis van de Habsburgers.
Vrij vlot kwam ik toe in Gulpen, niet om er te pauzeren, daar is dit stadje mij te druk voor, maar om effe te blijven stilstaan bij die goed draaiende molen, de Neubourgermolen van 1712. Wat verderop beginnen de mooie vergezichten. In Heijenrath was het tijd voor 'n boterham en 'n foto van die Mariakapel. Die werd gebouwd in de 2de helft van de 19de eeuw met bouwmateriaal van vorige kapellen.
Met goed 50 km. op de teller, was het in Slenaken tijd voor 'n pauze. Zoals dikwijls, ook nu weer kersenvlaai met koffie. Maar dan, na de pauze, 'n verschrikking, de Schilberg met percentage's boven de 15% en 1 km. lang. Dat was 'n dikke "oef" toen ik er bovenkwam. Het volgende stuk was minder zwaar, Sint-Martensvoeren en 's-Gravenvoeren.
En dan ineens in Sint-Geertruid, het was precies of de Amerikanen Nederland kwamen binnengevallen, 'n ellenlange kolonne van voertuigen kwam de helling afgereden. Het had te maken met de bevrijding van de eerste Nederlandse dorpen in WO II, nu juist 80 jaar geleden. De viering wordt Red Horse Liberation Weekend 2024 genoemd. Indrukwekkend.
Daarna heb ik toch weer het vizier op hellingen gezet en fietste ik eerst langs die kip in Eckelrade, de Van Tienhovenmolen uit 1855 in Wolfshuis, 'n gehucht van Eijsden-Margraten om ten slotte naar Valkenburg te gaan om er nogmaals de Cauberg te bedwingen. Eerst had ik nog de Bemelerberg onder de wielen gehad en op het eind nog de Geulhemmerberg.
Een prachtige rit, al zeg ik het zelf, ik ging voor 'n aantal hellingen, het zijn er 'n paar meer geworden. En natuurlijk, die Duvel kon in Lanaken niet ontbreken. Fietsen is eigenlijk simpel, gewoon mankracht van 'n oude senior en 'n papiertje aan je stuur als gps.
Nee, deze voormiddag had ik echt geen goesting om te gaan wandelen, veel te fris en dan ook nog eens die mist, ... herfstweer. Ik ben wel effe te voet naar de bakker geweest, maar dat was nauwelijks 'n afstand - heen en terug - van 1,3 km. Ik heb dan maar wat huiselijke taken gedaan, dat moest toch gebeuren.
Maar in de namiddag kon ik het toch niet houden, ik had 'n mooie wandeling in gedachten. Ik nam hiervoor de bus naar het centrum van Mechelen a/d Maas. Daar heb ik mijn Strava-account aangezet en ben zo naar het kanaal gestapt. Eens aan de Zuid-Willemsvaart is het gewoon rechtdoor naar Boorsem. Daar kom je eerst langs de boerderij van ex-voetballer/coach/trainer Eric Gerets. Dan is het opnieuw de brug over aan dat kruis waar 'n slachtoffer van 'n ongeval in 2019, nog steeds in gedachten gehouden wordt.
Na Boorsem heb je Rekem en zijn natuurreservaat De Oude Weerd. Gelukkig staan er op dat punt veel bomen want het was effe nodig om te schuilen. Waar het eerst vanaf Mechelen a/d Maas wat gemiezerd had, viel er nu 'n fikse bui uit de lucht. Ook 'n zestal andere wandelaars zochten beschutting. De visser echter, die viste gewoon verder.
Wat ik mij soms afvraag, bij het minste gedruppel zie je overal paraplu's verschijnen, hebben die mensen die dan altijd standaard bij ...?? Ik alleszins niet, 'n beetje gedruppel kan mij niet deren en regent het wat feller, daar dienen dan bomen voor (als je geluk hebt dat die er staan natuurlijk, ha, ha, ha).
Ook in Rekem nam ik 'n foto van dat bronzen beeld. Het werd gemaakt ter nagedachtenis van de meer dan 1.500 Limburgse soldaten die het leven lieten in WO I.
En aan de lucht kon je nog zien dat het goed geregend had, ik vermoed dat op dat moment, Maastricht de volle laag kreeg. Ook zie je dat het stilaan tijd wordt voor de paddenstoelen- en zwammentijd. Dit is 'n zwavelzwam.
Via de sluis van Lanaken keerde ik terug naar huis. Een wandeling van iets meer dan 13 km. daar kan ik best tevreden over zijn. Morgen, als ze daarboven willen meewerken, dan ga ik fietsen. Het zal weer 'n bergritje worden in en rond Valkenburg.
Met dit onstabiel weer is het altijd zoeken naar het juiste moment om te sporten, het was vandaag niet anders. Eerst heb ik nog 'n kleinigheid afgewerkt in de tuin om vervolgens ná de 10u00-koffie mijn stadsfiets van stal te halen. Ik wilde nog eens naar het kerkdorpje Sint-Pieter fietsen, boven op de gelijknamige Sint-Pietersberg.
Ik vertrok via het Albertkanaal in Briegden naar Vroenhoven en Kanne. Daar stak ik het kanaal over om vervolgens via Petit-Lanaye aan de voet van de Sint-Pietersberg te komen. Met de stadsfiets is dat stevig klimmen, het profiel geeft aan dat de steilste 100 meter méér dan 11% zijn, sommige punten zijn zelfs nog iets méér oplopend. Ik had de indruk dat ze er 'n buslading Japanners hadden afgezet. Je komt er voorbij aan Grand-Café Buitengoed Slavante.
Wat verderop heb je 'n Lourdesgrot, mogelijk zelfs de oudste van Nederland. Deze is ontworpen einde de 19de eeuw. En dan tegenover de kerk, staat de woning van violist André Rieu. Hij woont in het kasteelachtig landhuis de Torentjes. Het is 'n gebouw deels uit de 16de eeuw. Je ziet zo goed als niks van het gebouw vanop de weg, de foto's zijn derhalve gevonden op het internet.
Het dorp Sint-Pieter is trouwens sinds 1920 'n deelgemeente van Maastricht. Voorheen was het dorp zelfstandig. Zeer bekend in Sint-Pieter was de cementfabriek ENCI.
Vandaag heb ik drie keer de bus genomen, eerst heen en terug naar Genk en tenslotte terug vanuit Maastricht na mijn wandeling. Het was weer even geleden, maar we zijn nog eens samen naar Genk getrokken om er te shoppen en ergens te gaan eten. Dat shoppen ging vrij vlot, dat eten iets minder, alhoewel zéér lekker. We beginnen het beiden te merken dat we ouder worden, vroeger verslonden we zo 'n bord eten, nu hebben we allebei flink ons best gedaan aan dat gigantisch bord eten, maar het lukte niet om alles weggeduwd te krijgen. Het zij zo!
Terug thuis heb ik mij wel geen seconde bedacht om het wandelen voor ene keer maar te laten, nee, absoluut niet. Ik heb direct mijn wandelkledij aangetrokken en tegen mijn vrouw de bestemming medegedeeld: Maastricht en met de bus terug.
Ik vertrok uiteraard via Smeermaas, naar de Brusselseweg. Normaal neem ik altijd de kortste weg naar Maastricht, nu ben ik de hele Brusselseweg afgestapt tot aan de Brusselse Poort. Onderweg zag ik die mooie giraf op de speelplaats van 'n school. Aan de Brusselse Poort heb je de Sint-Lambertuskerk. Daar zit 'n heel verhaal achter. De kerk werd gebouwd tussen 1913 en 1916 maar omdat in die regio er vele kazematten zijn (ondergronds netwerk van verdedigingsgangen) van lang vervlogen tijden, is de ondergrond onstabiel. Dat bleek dus ook nadat de kerk gebouwd was. Regelmatig vertoonden de muren scheuren en waren er verzakkingen. Deze problemen werden telkens hersteld maar op den duur werd het al te gortig met als gevolg dat de kerk in 1985 definitief buiten dienst werd gesteld. Er werd gedacht aan de afbraak van de kerk, maar uiteindelijk kwam de kerk in 2016 in particuliere handen. Nu is het 'n woonhuis - onderzoekscentrum - laboratoria - semi-openbare zaal voor culturele activiteiten.
Via wat kleine straatjes, bereikte ik uiteindelijk het centrum. In de boekenkerk ben ik 'n tasje koffie gaan drinken en via de talrijke terrassen aan de Maas, ben ik naar de bushalte gestapt. Daar kon ik kiezen tussen lijn 45 en lijn 63.
Deze namiddag was er 'n forse wind en toch had deze sporter goesting om te gaan fietsen. Niet met de koersfiets maar met de stadsfiets. In de voormiddag had ik mij al nuttig gemaakt door diverse hagen en struiken te snoeien. Ik weet het, sinds verleden jaar heb ik hulp voor die klusjes, maar de tuinman gaat in oktober komen, juist in de periode dat ik nieuwe lenzen in mijn ogen krijg. Het is mij absoluut aanbevolen om in die periode infecties te voorkomen (lees: geen zwaar en vuil werk te doen). Derhalve ben ik er maar zelf aan begonnen zodat ik de boel nog kon opruimen. De grote hagen achter in de tuin, die laat ik aan mijn tuinman en zoon en/of schoonzoon moeten maar helpen bij het opruimen van het snoeisel. Ver moet dat niet gebracht worden, gewoon de composthoop op.
En in de namiddag heb ik dan gefietst. De bedoeling was om opnieuw het traject af te leggen van "fietsen door de heide" in Maasmechelen. Ik vertrok via Gellik en de oplopende Bergstraat. Aan de Zilverdennenlaan kwam ik op het fietspad Gellik - Zutendaal waar je sowieso beschermd bent tegen de wind. In Zutendaal was het dan rechtsaf naar die brug van "fietsen door de heide". Op het einde van de straat ging het vervolgens bergaf naar de Salamander in Maasmechelen, 'n kampeerverblijf - zwembad - speeltuin - cafetaria. Je kunt er ook prachtige wandelingen maken in de Mechelse heide.
Ik zette mijn tocht verder door het bos richting Opgrimbie. Daar heb je de oude Sint-Christoffelkapel uit de 16de eeuw. Dit is hetgeen er overblijft van de dorpskerk die grotendeels werd afgebroken in het begin de 20ste eeuw. Nu is de kapel 'n beschermd dorpsgezicht.
Vandaag had ik geluk met het bezichtigen van de kerken, de deur van die van Kotem stond open en ik kon er enkele foto's maken. Na Kotem kwam ik vervolgens in Uikhoven aan de Maas. De laatste plek waar ik doorheen fietste - en foto's maakte - dat was Herbricht. Ik ben nog eens tot kort aan die "Levensboom" gewandeld, 'n project van de Amerikaanse kunstenaar Mark Dion.
Terugkeren deed ik via Hochter Bampd en Smeermaas. En ja, met mijn gemiddelde van iets meer dan 16 km/uur heb ik idd. op zijn traagst gereden. Méér hoefde ook niet, ik had absoluut niet de ambitie om de ziel uit mijn lijf te fietsen, de nadruk lag op het aangename, het rondkijken, wat foto's nemen en genieten. En die wind, ... zoals mijn conditie nu is, is er geen probleem. Laat maar waaien.
Het was vandaag zo'n dag, noch vis - noch vlees - het weer wist het niet goed. Zou ik de boel nat maken of toch maar niet ..... Dat begon al vanmorgen toen ik naar de bakker ging, het regende weliswaar niet maar toch werd mijn jas nat. En omdat er toch wat huiselijke taken op het programma stonden, hebben we ons daar mee beziggehouden.
In de namiddag kon ik dan op wandel, zij het dat ook dan het weer twijfelde. Ik was nog niet lang onderweg of het begon al lichtjes te miezeren. Daarna bleef het 'n hele tijd droog om tenslotte op het einde van mijn wandeling, toch weer vochtig te worden. Het zij zo.
Vanmorgen zag ik die schaapjes gezellig bij mekaar liggen in het Uilenspiegelpark. En dan mijn wandeling die begon rond 13u00. Ik vertrok via de Sportoase, dan de brug in Briegden over om dan rechts af te slaan, het Louis Paul Boonpad in. Gisteren had ik het er nog met onze zoon over, hij kent dit pad niet en hij en zijn vriendin gaan dat dan ook eens uitproberen. Eens in de wijk Kompveld ging ik rechtsaf, de brug in Gellik over om verderdoor langs het kanaal te wandelen richting Eigenbilzen. Bijna op het hoogste punt van de Boonakkerstraat, ging ik rechts aan dat bankje die veldweg in.
Helemaal op het eind van die veldweg kom je dan op de Gellikerweg die even verderop, overgaat in de Dorpsstraat. Aan de kerk ben ik even gaan kijken op het plaatselijke kerkhof (blauwe cirkel op het kaartje). Daar zag ik dat zich 'n groep fietsers aan het vormen was - 'n twintigtal senioren - om onder begeleiding van 'n verantwoordelijke, 'n mooie tocht te maken. Ik vrees dat ook zij het niet droog hebben gehouden.
Wat de week mij nog zal brengen, dat is koffiedik kijken. Dat zal op het moment zelf beslist worden, al hoop ik toch 'n fietstocht te kunnen maken, zij het met de stadsfiets.
Met dit kort bericht verwelkom ik ook de bezoekers van de Facebook-groep "fietsen in en rond Limburg". Niet alleen mijn trouwe bezoekers van mijn fiets-en wandelblog heet ik daarom welkom, maar ook de leden van deze facebook-groep. Ik plaats zo af en toe al eens 'n mooie fietstocht in deze groep en zet er dan de link bij naar mijn blog.
Na mijn mooie fietstocht van gisteren - en niet te vergeten, ik heb dit jaar al 5.000 km. op de teller - was het deze morgen tijd voor 'n fijne wandeling. In alle vroegte (7u57) begon ik er aan. Het doel was het Belvedèrepad en het Kronkelpad. Die liggen deels in Briegden, deels in Veldwezelt.
Ik was nog maar 'n paar stappen ver, toen ik de schaapjes zag grazen in het Uilenspiegelpark. Wat verderop aan de voormalige Sappi, staat 'n ganse rij verkiezingsborden. Het is gelukkig maar 'n goei maand meer tot aan die verkiezingen, maar hoe noemen ze dat: .... landschapsvervuiling ...???
Eens de brug in Briegden over, kon ik aan het Belvedèrepad beginnen. Je hebt er wel waterdichte schoenen voor nodig, het gras staat vrij hoog op het pad en het was daarenboven ook nat. Je hebt er prachtige uitzichten, niet alleen op de natuur maar ook op de dieren die er grazen.
Ergens halverwege, ging ik naar rechts, het Kronkelpad in. Dat loopt naar beneden tot aan de voetbalveld van Veldwezelt. Op de achtergrond zie je de kerk trouwens van Veldwezelt. Eens je op de Winevenstraat bent - aan de voorkant van het voetbalstadion - moet je de weg naar rechts nemen, naar de Holle Weg.
Via de Briegdenstraat was ik al rap terug aan de brug om nu links af te slaan in de richting van de Sportoase. Eerst het oude spoor over en dan via de voetbalvelden terug naar huis. Er zijn trouwens twee velden en er waren vandaag vier wedstrijden voor de jongste kinderen, ieder op één helft van het veld. Er waren veel kijklustigen, natuurlijk de ouders maar ook heel wat grootouders zo te zien.
Zo, wat deze zondagnamiddag nog brengt, dat zal van onze goesting afhangen.
Ik had gedacht vandaag eens niet verkeerd te rijden, helaas, het overkomt mij de laatste tijd te dikwijls. Ik fiets graag in Nederlands Limburg, maar die bordjes van het fietsroutenetwerk zijn daar schabouwelijk. Dat ze eens op studiebezoek komen in ons eigenste Belgisch Limburg, daar kunnen ze nog 'n puntje aan zuigen. Nu heb ik mij wel verschillende apps op mijn gsm gezet om terug de juiste weg te vinden, maar zoals vriend Pol enkele dagen terug al aangaf, vroeger hadden wij geen apps en toch kwamen wij terug thuis. Zo heb ik ook vandaag de boel de boel gelaten, en verder gefietst enkel met de hulp van wat gezond verstand. Uiteindelijk kwam ik toch weer terecht op de juiste weg.
Ik vertrok vanmorgen richting Zutendaal en "fietsen door de heide" in Maasmechelen. Daar moest ik al direct enkele wandelaars de juiste weg wijzen, want ze waren ver afgedwaald van de juiste richting. Vervolgens ging het over het oude kolenspoor tot in Maaseik. Daar was het tijd voor de luch, enkele boterhammen. Daar de brug over en verder door naar Roosteren. Normaal had ik ergens 'n afslag moeten nemen naar Millen en Tüddern (Duitsland), maar de bordjes waren mij niet gunstig gezind. Dan maar direct naar Sittard, daar diende ik sowieso te zijn, deze stad stond op mijn route. Ik ben wel niet doorheen het centrum gefietst maar direct doorgereden naar Geleen.
Maar er is één troost aan dat verkeerd rijden, zo kwam ik toevallig doorheen het kerkdorp Limbricht. Het hoort bij Sittard-Geleen en werd al genoemd in de Romeinse tijd. Aan de oude Sint-Salviuskerk ben ik even gestopt. Blijkbaar hoort dit kerkje tot de top 100 van de Rijksdienst voor Monumentenzorg. De noordermuur zou nog van de 11de eeuw zijn.
In Einighausen stond de teller op 60 km. en ik heb mij daar op het eerste het beste terras neergevlijd. Bleek dat 'n ijssalon te zijn. Tja, en waarom niet, het was er warm genoeg voor. Doorheen Geleen ben ik dan zonder problemen kunnen fietsen, ook al was het op de markt over de koppen lopen. Die ijzeren constructie behoort tot 120 kunstwerken in de openbare ruimte van Sittard-Geleen.
Het volgende dorp dat ik aandeed was Schimmert. Het behoort tot de gemeente Beekdalen. Volgens hetgeen ik las op internet, is Schimmert het hoogstgelegen kerkdorp van Nederland, het ligt meer bepaald op het plateau van Schimmert. Uitzonderlijk was daar de kerk eens open en ik wilde binnen wel eens 'n foto maken, maar ik schrok mij 'n bult, er was 'n huwelijksviering bezig, vandaar die minder geslaagde foto. Blijkbaar was die tractor het huwelijksvoertuig.
Terugkeren deed ik oa. via Berg en Terblijt en die onvermijdelijk Geulhemmerberg. En omdat ik wist dat ik vandaag minimaal 102 km. diende te fietsen om die 5.000 km. te halen, heb ik nog 'n ommetje gemaakt via Neerharen en café Mesjeu. Het is daar op dat terras altijd gemoedelijk, je hebt er zo 'n babbel met wildvreemden. Dat is toch hetgeen we moeten hebben in deze opgejaagde wereld, niet ...?
Zo, ik kan weer terugkijken op 'n mooie dag, veel gezien, en toch ook weer 'n goede sportieve prestatie.
Vandaag had ik 'n specifiek doel om naar toe te wandelen, de Hubo in Rekem. De reden was iets technisch, een nachtlampje in onze hal deed het niet meer. En gezien dat lampje nog ander garantie was, hadden wij vanmorgen gebeld om 'n nieuw lampje te bekomen. En dat was voor hen geen enkel probleem.
Ik dus deze namiddag te voet naar Rekem. Veiligheidshalve had ik mijn wandelroute ingegeven op 'n nieuwe wandelapp op mijn gsm, "RouteYou" van Het Belang van Limburg. En geloof het of geloof het niet, onderweg passeerde ik enkele straten waar ik voorheen nog nooit gewandeld had. Op 'n bepaald punt kon ik ofwel naar links ofwel naar rechts. Nu, veel mislopen kon ik niet, maar ik wilde mijn route toch volgen. En heel fijn, die nieuwe app wees mij mooi de juiste weg. Weer een aanwinst dus.
Ik vertrok via de Neerharenweg en de Van Kerckemstraat. In die laatste straat ligt het voormalige Kunstcentrum GLO'ART, opgericht door Maastrichtenaar Willy Gilissen. Hij overleed op 11/4/2023, maar jammer genoeg hebben zijn nazaten geen interesse in het verderzetten van het Kunstcentrum. Nochtans was het wijd en zijd bekend in de tien jaren dat Willy het centrum onder zijn hoede had.
En in de Hubo was er geen enkel probleem met het omwisselen van dat nachtlampje. Een identiek exemplaar kreeg ik mee naar huis. Om niet dezelfde weg terug te nemen, wandelde ik richting Neerharen via de Heirbaan. Zo kwam ik nog eens langs de Sint-Petronellakapel in Rekem. De kapel is van 1620 en opgericht op initiatief van Gravin Antonia van Graffier en Reckheim (vroegere naam van Rekem). Sinds 1981 is het 'n beschermd monument.
Eens in Neerharen begon het zowaar te druppelen, gelukkig was ik in de buurt van fietscafé Mesjeu en kon ik daar onder het terras vluchten. Maar goed ook, heel even viel er 'n flinke bui. Terugkeren deed ik uiteindelijk via de Heirbaan met zijn verschillende oude woningen, de winterverblijfplaats van boten in Tournebride en de eenden even verderop.
Hiermede ben ik weer 'n groot stuk van de namiddag actief geweest. Als ik de weersvoorspelling van morgen bekijk, dan staat er mij niets in de weg om de langere fietstocht te maken die ik al had voorbereid.
Er zou vandaag gefietst worden, en dat is dan ook gebeurd, zij het niet de vooropgestelde route, maar plan B diende ik weer in werking te zetten. Vanmorgen toen ik de krant uit de bus haalde, had ik al direct 'n slecht voorgevoel bij mijn beoogde fietstocht, het was koud, grijs, en de wind was strak. Daarenboven was het vochtig, het regende wel niet maar er hing 'n beetje mist en dat maakte de boel onaangenaam. Fietsen moet plezant blijven, maar in dergelijk weer lukt dat niet.
Ik heb mij daarom maar eerst bezig gehouden met onkruid te wieden. Vervolgens heb ik dan maar plan B opgeduikeld. Het zou in de namiddag 'n fietstocht worden met de stadsfiets. Om toch iet of wat 'n doel te hebben, maakte ik 'n basistocht. Ik zou wel zien hoe de rit evolueerde, bleef het droog, was de wind niet te fel .... enz.
Ik vertrok richting Bilzen om daar even halt te houden aan dat tuinprieeltje. Ik ben er al dikwijls langsgefietst maar heb nooit opgezocht waar dit prieel vandaan komt. Het is blijkbaar gebouwd tussen 1743 en 1749 door Landcommandeur van Alden Biesen, Ferdinand von Sickingen. Oorspronkelijk was het 'n kapel.
Bilzen is in feite 'n lappendeken van vele deelgemeenten, ook Beverst hoort tot Groot-Bilzen. Schoonbeek is dan weer 'n gehucht van Beverst, dit sinds 1878. Het telt ca. 2.800 inwoners en bij de grote fusies van 1977 werden ze 'n deelgemeente van Bilzen. De mooiste parel van dit gehucht is ontegensprekelijk het mooie kasteel.
Een even mooi gebouw, zij het minder groot, is de pastorij in Zutendaal. Gezien ik daar al iets meer dan 30 km. op de teller had, was het tijd voor 'n fris drankje. Vervolgens ging het de Duivelsberg op in Opgrimbie. Op de grens met Rekem was ik vlakbij de Aspermansvijver, altijd in voor enkele foto's. En dan ging het naar Boorsem waar je de Stormvogel ziet, 'n oude molen van eind de 19de eeuw. Deze kwam in de plaats van zijn volledig in 1858 afgebrande voorganger. Zo te zien wordt hij opnieuw opgefrist.
Terugkeren deed ik via het Hangveld in Rekem en de sluis van Lanaken. Uiteindelijk heb ik met mijn stadsfiets toch nog 'n respectabel aantal kms. afgelegd. Het is zelfs warm geworden, zo zeer zelfs dat ik mijn kledij op de wasdraad heb moeten hangen om het zweet te laten verdampen. Voor zei die dit nog lezen, slaap wel of anders, tot morgen.
De goesting was er om vandaag te gaan fietsen, helaas ... de regen van deze voormiddag dacht er anders over. Dan maar plan B in de namiddag, 'n fikse wandeling heen en terug naar Maastricht.
Ik wilde nog eens naar Maastricht wandelen via het smokkelpad, oftewel het pad dat langsheen de woonboten loopt. Dat pad begint aan de brug in Smeermaas aan de Brugstraat. En ik had het al 'n beetje gevreesd, door de regen van de laatste dagen lag het pad er op vele plaatsen nogal drassig bij. Maar goed dat ik de juiste wandelschoenen aan had. Ook die spiegel hangt daar ergens achter die woonboten, vermoedelijk om met de auto veilig uit te kunnen rijden. Die mensen kunnen daar met de auto komen, dit in tegenstelling met het begin van het pad waar je alleen kunt wandelen (desnoods kun je er ook door met de mountainbike).
Aan de Noorderbrug blijven die muurschilderingen nog altijd intact. Op de Markt in Maastricht nam ik 'n korte pauze, 'n tas koffie. 3,00 euro is daar blijkbaar 'n standaardprijs voor alle horecazaken. Terugkeren deed ik via het Bassin en enkele zijkanaaltjes van de Maas.
Maar eerst was ik nog even het gebouw van Cinema Lumière binnengestapt. Het is naast 'n cinema met zes zalen, ook 'n restaurant-café. Sinds 2016 hebben zij hun onderkomen aan 't Bassin. Lumière bestaat als cinema sinds 1976 en kreeg gestaag meer bezoekers (in 2019 bvb. 159.000), vandaar hun verhuis van de binnenstad naar de huidige locatie.
Ik wandelde dus terug via de kleine grens om in Smeermaas mijn laatste foto te maken van het "eilandje".
Morgen, als het weer het toelaat, dan ga ik fietsen. Ik passeer dan normaal gezien Millen en Tüddern in Duitsland en Sittard en Geleen in Ned. Limburg.
Amaaai zeg, dat was gisterenavond 'n flinke plas water die over Lanaken trok. De riolering kreeg het amper geslikt. We horen dat - en vooral, we ruiken het ook - aan onze toiletten. Als die beginnen te klokken en de onderkant van de bril wordt nat, dan weet je dat er op zéér korte tijd, véél water doorheen de rioleringsbuizen aan 't lopen is. Gelukkig was er geen schade.
En omdat de tuin uiteraard ook kletsnat geworden is, was daar geen beginnen aan om er iets nuttigs te verrichten. Gelet op het onstabiele weer in de namiddag, leek het mij plezant om dan maar in de voormiddag 'n mooie fietstocht te maken, weliswaar met de gewone stadsfiets. Ik vertrok naar Maastricht om daar aan 't Basin, links de Wilhelminabrug te nemen richting Eijsden.
In Eijsden stond ik verwonderd te kijken naar dat grote huis dat ze aan het renoveren zijn. Wie heeft daar het geld nog voor om dat in dergelijke toestand te krijgen? Wat verderop, de vaste baan naar Eijsden-centrum, kon ik niet verder of ik kreeg 'n boete aan mijn broek.
In Eijsden ben ik even blijven stilstaan aan die beeldengroep. Het stelt de Cramignon voor, de voorstelling van 'n reidans, vooral gedanst door jongeren in enkele dorpen van Ned. Limburg. Deze dans werd voorgedragen als immaterieel cultureel erfgoed. In dit dorp heb je ook 'n mooi kasteel dat, zo te zien, goed onderhouden wordt.
Op grondgebied van de gemeente Visé, stak ik de Maas over om via het dorp Lixhe terug te fietsen. Je fietst daar over Ravel 7, dat is 'n langeafstandsroute tussen Lanaye en Bouillon. In Opcanne, 'n deel van het vroegere Kanne, zie je een der openingen van de vele mergelgrotten.
Eens terug in Belg. Limburg, ben ik nog even gestopt in Vroenhoven aan de herinnering van de Romeinse Weg. Deze weg, de Via Belgica genoemd, zou gelopen hebben tussen Boulogne-sur-Mer en Keulen en zou 400 km. lang geweest zijn.
Er moet ook nog gewerkt worden ten huize Meuris. Na ene rustige zondag was het tijd om de handen uit de mouwen te steken. Een haag diende dringend gesnoeid te worden. Voorts was ook ons gazon weer aan 'n maaibeurt toe en de klimop diende hier en daar wat bijgetopt te worden. Als ik zo 'n kijk had op het weer van vandaag, leek het mij het verstandigste om er maar direct aan te beginnen, in de namiddag zou er onweer kunnen zijn.
Ik was juist op tijd klaar om aan te schuiven aan het middageten. Daarna heb ik nog even de buienradar gecheckt om te zien of er nog 'n wandeling inzat vandaag. En dat bleek zo te zijn, regen omstreeks 16u00 volgens het KMI.
De beste optie was daarom maar direct te vertrekken, deze keer naar Zutendaal, om dan met de bus terug te keren. Je kunt uiteraard op de snelst mogelijke manier van punt A naar punt B gaan, maar dat zit natuurlijk niet in mijn genen. Het mag ietsje méér zijn.
Ik vertrok richting de Bessemerberg en de voormalige parking bovenop. Ik zag dat de parking al volledig is opgebroken en dat alles in gereedheid is gebracht om die locatie terug te geven aan de natuur. Op de wijk Bessemer (of Besmer) sta je volledig op de grens tussen Zutendaal links en Lanaken rechts. Die oude woning (in vroegere tijden Hotel Cops) zijn ze mooi aan het restaureren. Op te merken is dat de naam Cops behouden is gebleven boven de toegangsdeur.
Verder volgde ik in Zutendaal ook voor 'n deel het fietsroutenetwerk, oa. pt. 252. Aan de Maastrichterstraat heb je de kapel van O.L.Vrouw van Banneux. De kapel werd opgericht in 1957 als dank voor de genezing van 'n kind uit die wijk. Via de Sprinkelestraat keerde ik terug naar het centrum om daar mijn bus te nbemen. Lang heb ik niet moeten wachten.
En nu ik dit schrijf is er zwaar weer op komst. We mogen ons schrap zetten. De eerste regen is al aan 't vallen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Van 18 tem. 22/9/2024 is Zangersheide het sluitstuk en het centrum van de springpaardenwereld, waarbij sport, fokkerij en handel mekaar aanvullen. En zoals altijd is de toegang er gratis. 
Wat ik vooral zag vandaag, véél dure mensen, mensen die het gemaakt hebben in het leven en waar de rijkdom zo vanaf straalt. De Paardensport is niet weggelegd voor Janneke en Mieke, maar daar komt heel wat geld bij kijken. 
En toch moest ik er door, eerst naar de kapper en vervolgens naar de dokter voor mijn maandelijks bloedonderzoek om tenslotte nog brood te gaan halen bij de bakker. In principe had ik misschien toch nog willen wandelen in de voormiddag, maar ik had 'n technisch probleem, mijn gsm moest nog opgeladen worden. En eer dat in orde was, dan was het niet meer de moeite om te vertrekken. 
Ik ben Eddy Meuris