aantal stappen: 2.331.400 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 188
aantal fietstochten: 66
Zoeken in blog
06-09-2024
Naar de Hubo in Rekem.
Vandaag had ik 'n specifiek doel om naar toe te wandelen, de Hubo in Rekem. De reden was iets technisch, een nachtlampje in onze hal deed het niet meer. En gezien dat lampje nog ander garantie was, hadden wij vanmorgen gebeld om 'n nieuw lampje te bekomen. En dat was voor hen geen enkel probleem.
Ik dus deze namiddag te voet naar Rekem. Veiligheidshalve had ik mijn wandelroute ingegeven op 'n nieuwe wandelapp op mijn gsm, "RouteYou" van Het Belang van Limburg. En geloof het of geloof het niet, onderweg passeerde ik enkele straten waar ik voorheen nog nooit gewandeld had. Op 'n bepaald punt kon ik ofwel naar links ofwel naar rechts. Nu, veel mislopen kon ik niet, maar ik wilde mijn route toch volgen. En heel fijn, die nieuwe app wees mij mooi de juiste weg. Weer een aanwinst dus.
Ik vertrok via de Neerharenweg en de Van Kerckemstraat. In die laatste straat ligt het voormalige Kunstcentrum GLO'ART, opgericht door Maastrichtenaar Willy Gilissen. Hij overleed op 11/4/2023, maar jammer genoeg hebben zijn nazaten geen interesse in het verderzetten van het Kunstcentrum. Nochtans was het wijd en zijd bekend in de tien jaren dat Willy het centrum onder zijn hoede had.
En in de Hubo was er geen enkel probleem met het omwisselen van dat nachtlampje. Een identiek exemplaar kreeg ik mee naar huis. Om niet dezelfde weg terug te nemen, wandelde ik richting Neerharen via de Heirbaan. Zo kwam ik nog eens langs de Sint-Petronellakapel in Rekem. De kapel is van 1620 en opgericht op initiatief van Gravin Antonia van Graffier en Reckheim (vroegere naam van Rekem). Sinds 1981 is het 'n beschermd monument.
Eens in Neerharen begon het zowaar te druppelen, gelukkig was ik in de buurt van fietscafé Mesjeu en kon ik daar onder het terras vluchten. Maar goed ook, heel even viel er 'n flinke bui. Terugkeren deed ik uiteindelijk via de Heirbaan met zijn verschillende oude woningen, de winterverblijfplaats van boten in Tournebride en de eenden even verderop.
Hiermede ben ik weer 'n groot stuk van de namiddag actief geweest. Als ik de weersvoorspelling van morgen bekijk, dan staat er mij niets in de weg om de langere fietstocht te maken die ik al had voorbereid.
Er zou vandaag gefietst worden, en dat is dan ook gebeurd, zij het niet de vooropgestelde route, maar plan B diende ik weer in werking te zetten. Vanmorgen toen ik de krant uit de bus haalde, had ik al direct 'n slecht voorgevoel bij mijn beoogde fietstocht, het was koud, grijs, en de wind was strak. Daarenboven was het vochtig, het regende wel niet maar er hing 'n beetje mist en dat maakte de boel onaangenaam. Fietsen moet plezant blijven, maar in dergelijk weer lukt dat niet.
Ik heb mij daarom maar eerst bezig gehouden met onkruid te wieden. Vervolgens heb ik dan maar plan B opgeduikeld. Het zou in de namiddag 'n fietstocht worden met de stadsfiets. Om toch iet of wat 'n doel te hebben, maakte ik 'n basistocht. Ik zou wel zien hoe de rit evolueerde, bleef het droog, was de wind niet te fel .... enz.
Ik vertrok richting Bilzen om daar even halt te houden aan dat tuinprieeltje. Ik ben er al dikwijls langsgefietst maar heb nooit opgezocht waar dit prieel vandaan komt. Het is blijkbaar gebouwd tussen 1743 en 1749 door Landcommandeur van Alden Biesen, Ferdinand von Sickingen. Oorspronkelijk was het 'n kapel.
Bilzen is in feite 'n lappendeken van vele deelgemeenten, ook Beverst hoort tot Groot-Bilzen. Schoonbeek is dan weer 'n gehucht van Beverst, dit sinds 1878. Het telt ca. 2.800 inwoners en bij de grote fusies van 1977 werden ze 'n deelgemeente van Bilzen. De mooiste parel van dit gehucht is ontegensprekelijk het mooie kasteel.
Een even mooi gebouw, zij het minder groot, is de pastorij in Zutendaal. Gezien ik daar al iets meer dan 30 km. op de teller had, was het tijd voor 'n fris drankje. Vervolgens ging het de Duivelsberg op in Opgrimbie. Op de grens met Rekem was ik vlakbij de Aspermansvijver, altijd in voor enkele foto's. En dan ging het naar Boorsem waar je de Stormvogel ziet, 'n oude molen van eind de 19de eeuw. Deze kwam in de plaats van zijn volledig in 1858 afgebrande voorganger. Zo te zien wordt hij opnieuw opgefrist.
Terugkeren deed ik via het Hangveld in Rekem en de sluis van Lanaken. Uiteindelijk heb ik met mijn stadsfiets toch nog 'n respectabel aantal kms. afgelegd. Het is zelfs warm geworden, zo zeer zelfs dat ik mijn kledij op de wasdraad heb moeten hangen om het zweet te laten verdampen. Voor zei die dit nog lezen, slaap wel of anders, tot morgen.
De goesting was er om vandaag te gaan fietsen, helaas ... de regen van deze voormiddag dacht er anders over. Dan maar plan B in de namiddag, 'n fikse wandeling heen en terug naar Maastricht.
Ik wilde nog eens naar Maastricht wandelen via het smokkelpad, oftewel het pad dat langsheen de woonboten loopt. Dat pad begint aan de brug in Smeermaas aan de Brugstraat. En ik had het al 'n beetje gevreesd, door de regen van de laatste dagen lag het pad er op vele plaatsen nogal drassig bij. Maar goed dat ik de juiste wandelschoenen aan had. Ook die spiegel hangt daar ergens achter die woonboten, vermoedelijk om met de auto veilig uit te kunnen rijden. Die mensen kunnen daar met de auto komen, dit in tegenstelling met het begin van het pad waar je alleen kunt wandelen (desnoods kun je er ook door met de mountainbike).
Aan de Noorderbrug blijven die muurschilderingen nog altijd intact. Op de Markt in Maastricht nam ik 'n korte pauze, 'n tas koffie. 3,00 euro is daar blijkbaar 'n standaardprijs voor alle horecazaken. Terugkeren deed ik via het Bassin en enkele zijkanaaltjes van de Maas.
Maar eerst was ik nog even het gebouw van Cinema Lumière binnengestapt. Het is naast 'n cinema met zes zalen, ook 'n restaurant-café. Sinds 2016 hebben zij hun onderkomen aan 't Bassin. Lumière bestaat als cinema sinds 1976 en kreeg gestaag meer bezoekers (in 2019 bvb. 159.000), vandaar hun verhuis van de binnenstad naar de huidige locatie.
Ik wandelde dus terug via de kleine grens om in Smeermaas mijn laatste foto te maken van het "eilandje".
Morgen, als het weer het toelaat, dan ga ik fietsen. Ik passeer dan normaal gezien Millen en Tüddern in Duitsland en Sittard en Geleen in Ned. Limburg.
Amaaai zeg, dat was gisterenavond 'n flinke plas water die over Lanaken trok. De riolering kreeg het amper geslikt. We horen dat - en vooral, we ruiken het ook - aan onze toiletten. Als die beginnen te klokken en de onderkant van de bril wordt nat, dan weet je dat er op zéér korte tijd, véél water doorheen de rioleringsbuizen aan 't lopen is. Gelukkig was er geen schade.
En omdat de tuin uiteraard ook kletsnat geworden is, was daar geen beginnen aan om er iets nuttigs te verrichten. Gelet op het onstabiele weer in de namiddag, leek het mij plezant om dan maar in de voormiddag 'n mooie fietstocht te maken, weliswaar met de gewone stadsfiets. Ik vertrok naar Maastricht om daar aan 't Basin, links de Wilhelminabrug te nemen richting Eijsden.
In Eijsden stond ik verwonderd te kijken naar dat grote huis dat ze aan het renoveren zijn. Wie heeft daar het geld nog voor om dat in dergelijke toestand te krijgen? Wat verderop, de vaste baan naar Eijsden-centrum, kon ik niet verder of ik kreeg 'n boete aan mijn broek.
In Eijsden ben ik even blijven stilstaan aan die beeldengroep. Het stelt de Cramignon voor, de voorstelling van 'n reidans, vooral gedanst door jongeren in enkele dorpen van Ned. Limburg. Deze dans werd voorgedragen als immaterieel cultureel erfgoed. In dit dorp heb je ook 'n mooi kasteel dat, zo te zien, goed onderhouden wordt.
Op grondgebied van de gemeente Visé, stak ik de Maas over om via het dorp Lixhe terug te fietsen. Je fietst daar over Ravel 7, dat is 'n langeafstandsroute tussen Lanaye en Bouillon. In Opcanne, 'n deel van het vroegere Kanne, zie je een der openingen van de vele mergelgrotten.
Eens terug in Belg. Limburg, ben ik nog even gestopt in Vroenhoven aan de herinnering van de Romeinse Weg. Deze weg, de Via Belgica genoemd, zou gelopen hebben tussen Boulogne-sur-Mer en Keulen en zou 400 km. lang geweest zijn.
Er moet ook nog gewerkt worden ten huize Meuris. Na ene rustige zondag was het tijd om de handen uit de mouwen te steken. Een haag diende dringend gesnoeid te worden. Voorts was ook ons gazon weer aan 'n maaibeurt toe en de klimop diende hier en daar wat bijgetopt te worden. Als ik zo 'n kijk had op het weer van vandaag, leek het mij het verstandigste om er maar direct aan te beginnen, in de namiddag zou er onweer kunnen zijn.
Ik was juist op tijd klaar om aan te schuiven aan het middageten. Daarna heb ik nog even de buienradar gecheckt om te zien of er nog 'n wandeling inzat vandaag. En dat bleek zo te zijn, regen omstreeks 16u00 volgens het KMI.
De beste optie was daarom maar direct te vertrekken, deze keer naar Zutendaal, om dan met de bus terug te keren. Je kunt uiteraard op de snelst mogelijke manier van punt A naar punt B gaan, maar dat zit natuurlijk niet in mijn genen. Het mag ietsje méér zijn.
Ik vertrok richting de Bessemerberg en de voormalige parking bovenop. Ik zag dat de parking al volledig is opgebroken en dat alles in gereedheid is gebracht om die locatie terug te geven aan de natuur. Op de wijk Bessemer (of Besmer) sta je volledig op de grens tussen Zutendaal links en Lanaken rechts. Die oude woning (in vroegere tijden Hotel Cops) zijn ze mooi aan het restaureren. Op te merken is dat de naam Cops behouden is gebleven boven de toegangsdeur.
Verder volgde ik in Zutendaal ook voor 'n deel het fietsroutenetwerk, oa. pt. 252. Aan de Maastrichterstraat heb je de kapel van O.L.Vrouw van Banneux. De kapel werd opgericht in 1957 als dank voor de genezing van 'n kind uit die wijk. Via de Sprinkelestraat keerde ik terug naar het centrum om daar mijn bus te nbemen. Lang heb ik niet moeten wachten.
En nu ik dit schrijf is er zwaar weer op komst. We mogen ons schrap zetten. De eerste regen is al aan 't vallen.
Na mijn mooie fietstocht van gisteren, was het vandaag tijd voor 'n rustige wandeling, rustig in de zin van langzaam voortbewegen. Het was al relatief warm deze ochtend en ik had eigenlijk geen zin om bezweet terug thuis te komen. Ik had mij eerst gekleed om naar de bakker te gaan, maar na de koffie trok ik toch maar mijn wandeltenue aan. Maar zoals gezegd, ik haalde vandaag net geen 5 km/uur.
Ik wilde nog eens doorheen het bos naar Gellik wandelen. Ik vertrok daarom via de school in Sparrendal om dan in het bos aan het eerste kruispunt links af te slaan. Het is vooral in het eerste stuk, doorheen de zandpaden baggeren en je hebt hier en daar ook wat hoogteverschillen. Uiteindelijk kwam ik uit op het fietspad tussen Zutendaal en Gellik. Daar zag ik dat vele mensen aan het profiteren waren van het goede weer, wandelaars, wielertoeristen met hopen, dagjesfietsers en hier en daar ene jockey.
Ik ben nu zelf ene wielertoerist, maar als je de snelheid ziet van sommige groepen, dan kan ik alleen maar zeggen: onverantwoord op die smalle paden. Die mannen malen tochten van 100 km. en meer af tegen snelheden van méér dan 30 km/uur. Ik zou dat niet meer kunnen/willen.
In Gellik kwam ik uit op de Zilverdennenlaan. Ik wandelde richting het centrum, oa. langs het oude klooster en de kerk. Daar nam ik de trappen naar beneden. De kerk van Gellik ligt op 'n helling, je ziet de kerk dan ook liggen vanuit alle richtingen.
Veel foto's heb ik vandaag niet genomen, wel had ik nog ene babbel met 'n dame die in mijn jeugd in dezelfde straat woonde.
Wat deze namiddag nog brengt, ik denk dat ik met de benen omhoog ga en naar de koers ga kijken.
Ik weet het, ... al mijn derde fietstocht van deze week. Uiteraard is daar niks mis mee, het is mijn passie en als het kriebelt, dan moet je fietsen. Het weer diende zich vandaag weer prima aan, niet te warm, droog en de wind .... ik had mijn route zo gemaakt dat ik 'n heel eind door de bossen kon rijden. Nee, echt last van die wind heb ik dus niet gehad.
Gisteren toen ik op bezoek was bij mijn vriend Hubert, had hij mij 'n nieuwe app op mijn gsm laten plaatsen, 'n app die de nrs. van het fietsroutenetwerk volgt. Vandaag heb ik die eens uitgetest, niet vanaf het begin, maar ergens halverwege. En idd. hij pikt direct het punt op waar je staat en wijst je verder naar het volgende knooppunt. Om toch een test te doen, was ik opzettelijk even verkeerd gereden. En ja, hij gaf mij 'n alternatief om naar het juiste knooppunt te fietsen. Nu ga ik die app niet voortdurend gebruiken, dat zou teveel energie vragen van mijn gsm, die nieuwe "app 01" en mijn Strava-account tesamen.
Ik vertrok in Lanaken via de Bessemerberg, 'n kleine helling die door myCols als dusdanig herkend wordt, met dien verstande dat je de juiste weg naar de top van de Bessemerberg neemt. Via Zutendaal ging het naar Genk met ondermeer het recreatiegebied Kattevenne. Op 'n bepaald moment dacht ik dat ik dronken was, .... grapje, ... maar best toch niet de groene lijn te volgen. Vervolgens fietste ik langs het stadion van KRC Genk en de voormalige koolmijn van Waterschei.
In Meeuwen ben ik even gestopt aan die mooie vijver, gelegen aan de bronloop van de Abeek. Die twee eenden hadden geen schrik en hebben staan bedelen om 'n stukje boterham. Normaal mag het niet maar ik heb ze beiden 'n miniem stukje gegeven ter grootte van 'n pinkuiteinde.
Wat verderop, en omdat het al twaalf uur was, ben ik toch opnieuw gestopt voor 'n stuk kersenvlaai, koffie en cola, dit in de Bullenschool. Voor 7,20 euro ben je niet bestolen, zeker niet met zo 'n groot stuk vlaai. Een mijner vrienden, Peter, wil al lang eens met mij meegaan naar dit punt, maar het komt er maar niet van. Na zijn pensionering kreeg hij 'n werkaanbod voor één dag in de week, iets totaal anders dan in zijn actieve loopbaan. Maar die ene dag werden er uiteindelijk meerderen en ik geloof dat hij nu bijna alle dagen actief is. Maar wie ben ik om hem te laten weten dat hij ook nog moet genieten van het leven. Misschien doet hij dat wel in zijn nieuwe job. Hoe ook, ik kon het niet laten om hem wat te jennen met 'n foto van de vlaai.
In Ellikom ook even gestopt aan die kader met 'n affiche, verwijzend naar Pieter Bruegel de Oude. Verder ging het oa. naar Opoeteren, Neerglabbeek, As (daar aan de fietsbrug zag ik in 'n flits dat ik fietser nr. 759 was vandaag) en Mechelen a/d Maas. In die laatste gemeente staat al jaar en dag 'n ijskar strategisch opgesteld aan het kanaal. Voor mij geen ijs, maar 'n frisse pint in Herbricht aan de Maasbar. Het terras zat zo goed als vol.
Tenslotte ben ik via Smeermaas en Veldwezelt teruggekeerd. 105 km. op de teller, niet slecht en totaal geen klachten onderweg, niet van de fiets en niet van de mens. Tenzij, ... héél raar, ... de eerste 5 - 6 kms. piepte mij achterrem verschrikkelijk, maar eens in Zutendaal was het gedaan met piepen. De rem zal vermoedelijk ook opgewarmd moeten zijn zeker ...? En om even terug te komen op fietser nr. 759 zijn, het bewijst dat onze provincie 'n fietsprovincie bij uitstek is.
Onze kleinzoon was vandaag bij ons en hij heeft ons - zoals steeds - goed bezig gehouden. Daarna kon ik gaan wandelen, nog eens in eigen dorp, meer bepaald naar Pietersheim.
Ik vertrok aan dat poortje op de Sprokkelstraat. Je moet daar enkele honderden meters lopen op 'n houten vlonder. En dat je best op die vlonder blijft, dat voelde ik op verschillende plekken waar die vlonder wat op-en-neer bewegingen maakte door de natte ondergrond. Aan de kinderboerderij koos ik voor 'n smal pad doorheen het bos. Op het eind van het pad ben je zo aan de burchtruïne.
Terugkeren deed ik via de Wijnwijk en de Wijngaardstraat. Nadat ik nog even vriend Hubert bezocht had, diende ik nog naar het centrum te wandelen om enkele medische producten af te halen. Daar zag ik ook dat er al verschillende auto's zijn toegekomen die dit weekend deelnemen aan het Oldtimertreffen. Daar staan enkele pareltjes tussen.
Morgen zaterdag, ga ik vermoedelijk weer fietsen. Dadelijk eens bekijken vanwaar de wind komt om met die wijsheid, mijn route te bepalen.
Normaal gingen wij vandaag naar Hasselt, wat shoppen en ergens eten, maar de gezondheid van mijn halve trouwboek liet het vanmorgen 'n beetje afweten. Dus maar geen risico's nemen en thuis 'n beetje bekomen. Ik had dan de tijd voor mezelf. In de voormiddag heb ik al onze lavendelstruiken gesnoeid en in de namiddag had ik goesting om te gaan fietsen. Het weer was goed, niet teveel wind en de temperatuur zat goed.
Ik kon het weer niet laten, mijn rit ging weer naar het heuvelland rond Valkenburg en Gulpen. De reden is natuurlijk niet ver te zoeken, de wegen zijn daar prachtig en ik kon onder 'n stralende zon fietsen. Ik vertrok via de Noorderbrug in Maastricht om vervolgens naar Houthem te rijden. Dit is 'n kerkdorp in de gemeente Valkenburg. De oudste schriftelijke bewijzen van het bestaan van Houthem, dateren van 1096. Op 1/10/1940 ging het dorp op in Valkenburg. Om het dorp uit te rijden, diende ik de Vauwerberg op te rijden, 'n klimmetje van 0,7 km. met 'n max. stijgingspercentage van 12%. De kapel in Houthem dateert van 1902.
In Wijlre had ik weer 'n mooi zicht op de weidse natuur. Vervolgens ging het naar Gulpen, 'n stad die ik geregeld passeer. Boven op de berg zag ik 'n koppel effe pauzeren, zij met ene elektrische fiets en op het gemak iets aan het drinken, hij met de gewone koersfiets, maar stevig uithijgend over zijn stuur.
Normaal had ik van Gulpen moeten terugfietsen richting Maastricht, maar er zat nog veel jus in de benen, dus ik besloot om links af te slaan richting Banholt en Mheer. In dit laatste dorp nodigde 'n mooi terras mij uit om even te pauzeren. Mheer is ook 'n kerkdorp, tot 1982 zelfstandig maar sinds 1/1/2011 horende bij Eijsden-Margraten.
Om terug te keren reed ik oa. langsheen de Mariakapel in Rijckholt. De kapel dateert van 1960 en het dorp telde ln 2022, 615 inwoners. Ook dit kerkdorp hoort bij Eijsden-Margraten.
Uiteindelijk kwam de grens in Smeermaas in zicht en via het Kerkplein in Lanaken ging ik rechtstreeks naar huis. Ik had juist de tijd om mij te verfrissen voor het avondeten. En dat Oldtimertreffen, dat is nu dit weekend weer.
Morgen hebben we de kleinzoon enkele uurtjes thuis.
Je hebt wandelingen en je hebt mooie wandelingen, wel, van dat laatste soort heb ik vandaag genoten. Ik wilde nog eens in Bilzen gaan wandelen en meer bepaald naar het kasteel van Alden Biesen. Mijn vrouw vroeg me of ik naar de Reniwi-Tour wilde gaan kijken, met start in Riemst en met aankomst in de buurt van Alden Biesen. Uiteraard wilde ik de renners wel eens zien maar het was geen "must", mijn tocht doorheen de natuur sprak mij zoveel meer aan.
Ik had thuis mijn route bepaald aan de hand van het fietsroutenetwerk en volgde de nrs. 85 - 108 - 68 -85. Ik vertrok aan het station van Bilzen. Ik was nog niet aan de grens met Hoeselt of ik zag 'n grote groep orthodoxe Joden wandelen. Deze mensen zie je niet rap in onze contreien. Waren ze op uitstap??
Eens op grondgebied van Hoeselt, kwam ik toe in de Holle Weg en het kapelletje boven op de helling. Ze noemen deze kapel de Jeugdkapel omdat diverse jeugdverenigingen van Hoeselt deze kapel bouwden einde WO II. En dan kwam ik toe in het dorp Rijkhoven. Naar Alden Biesen toe, loopt de straat stevig omhoog. Bijna bovenaan kun je naar links, wandelen doorheen de boomgaard van het domein. En iets verder zie je dan het kasteel in al zijn pracht. Het is de achterkant die je ziet. Op de foto van de binnenplaats zie je rechts vóór, 'n witte deur, dat was de verblijfruimte van de laatste kasteelheer Jonkheer Armand Roelants du Vivier. Hij gebruikte slechts 'n bescheiden ruimte om te leven. Het kasteel werd op 8/3/1971 geteisterd door 'n enorme brand, maar alles werd weer in alle pracht heropgebouwd.
Mijn pauze nam ik in het Gasthuis, daterende van 1616, vooraan aan de toegangspoort. Terugkeren deed ik via de wijk Leten en de afdaling van de Katteberg. Daar staat 'n herinnering aan wat ooit 'n tramspoor was tussen 1910 en 1948. Kort aan De Kimpel, heb je diverse vijvers, 'n rustplaats voor de bewoners van het nabijgelegen rusthuis.
Alden Biesen was eertijds 'n Landcommanderij van de Duitse Orde, ontstaan in de 13de eeuw tot 1795. Nu is het eigendom van de Vlaamse Gemeenschap.
Het was wel warm vandaag, maar ik heb er van genoten. En de koers?? Niks gezien, ik diende bijna 'n uur te wachten op de doorkomst vóór het kasteel en daar had ik geen goesting voor. Ik diende nog de bus terug naar Lanaken te nemen.
Het spreekwoord zegt: "je moet het ijzer smeden als het heet is", dat is hetgeen ik vandaag deed. Ik had gezien dat het qua weer, een der betere dagen zou zijn, droog, niet te veel wind en niet al te warm. Ideaal weer dus om te fietsen. Deze keer werd het 'n vlakke rit, de bergjes heb ik wel effe gehad voor 'n tijdje. Het werd Maasbracht, ten noorden van Roosteren. Op voorhand had ik mijn route zo gemaakt dat ik twee keer de Maas zou moeten oversteken met het veer, op de heenrit in Uikhoven, en om terug te keren, in Ohé en Laak.
Nadat ik gisteren mijn fiets grondig had gereinigd kon ik omstreeks 10u00 vertrekken. In Uikhoven waren we met 'n achttal om de Maas over te steken. Vervolgens fietste ik over gekende wegen en door dorpen zoals Stein en Obbicht. In dat laatste dorp vond ik die woning wel kleurrijk. In Roosteren aan de kerk nam ik even de tijd om enkele boterhammen binnen te spelen. Wat verderop in Echt, had ik effe 'n sanitaire stop nodig. Hilarisch werd het toen enkele varkentjes kwamen kijken wat ik aan het doen was.
En dan kwam mijn doel voor vandaag in 't zicht, Maasbracht. Ik ben niet tot in het centrum gefietst, dat zou wat te ver om zijn geweest, dus mijn pauze heb ik er niet genomen. Het volgende dorp op mijn route was Stevensweert. Hier zie je de Oude Maas nog, 'n oude rivierarm van de Maas, na 1850 afgesneden. Dit stuk rivier is 6,7 km. lang en loopt tussen Aasterberg en Maasbracht. In vroegere tijden vormden Maasbracht - Stevenweert en Ohé en Laak 'n eilandje, nu is het 'n schiereiland.
In Ohé en Laak nam ik weer het veer, ik kon nog net mee als nr. 12. Er mogen slechts twaalf personen per keer mee over, 'n groepje van acht diende te wachten tot de volgende overvaart. Eens op Belgisch grondgebied, vanaf het dorp Ophoven, had ik de pauzeplaatsen voor het uitkiezen. Mijn keuze viel op "d'n Sjeiven Dörpel" in Maaseik. Voor 7,80 euro had ik 'n mooi stuk taart, koffie en ene cola.
Nadien ging het via Wurfeld richting het oude kolenspoor naar As. Het is daar gewoon rechtdoor fietsen en het was er vandaag ongewoon rustig. Normaal is het daar drukker met meer fietsers en ook wandelaars. In As aan het station stonden de fietsen rijen dik. Het was lang wachten op 'n nieuwe uitbater in het oude station. Zo te zien heeft zijn aanpak succes.
Ik fietste terug via de Salamander in Maasmechelen en Rekem. Nu ik de hartelijke ontvangst heb ontdekt bij Mesjeu in Neerharen, ben ik ook vandaag daar gestopt voor 'n fris biertje.
Het was vandaag al bij al, 'n rustige rit. Ik heb niet al te snel gefietst, en voor de rest, enkel in Echt heb ik even de weg moeten zoeken wegens wegenwerken. Morgen wordt weer 'n wandeldag. Nog even bekijken waarheen.
Maandagnamiddag, het is alweer tijd om mijn verslag van vandaag neer te pennen. Deze voormiddag heb ik wat tijd besteed aan het grondig proper maken van mijn koersfiets (lees: ontvetten, derailleur en ketting proper maken). Ik ben er toch effe mee bezig geweest, en niet in het minst met achteraf mijn handen ook te ontvetten. Ik weet wel, handschoenen houden je handen proper, maar ik voel graag wat ik vastneem. Maar hij is weer proper en kan morgen gebruikt worden voor mijn tocht naar Maasbracht.
In de namiddag rond 13u00 ben ik vertrokken naar Maastricht. Eerst doorheen het veld met wat verderop 'n zicht op die paar woningen aan de Lanakerweg, 'n straatje waar ik al eens doorheen wandel. De Sandersweg fiets ik al eens in als ik op weg naar huis ben. Je hebt daar 'n korte klim van 500 meter met 'n max. stijgingspercentage van 7%. Het is de ideale helling om helemaal op het einde van je rit nog eens te testen hoeveel "jus" er nog in de benen zit.
Vervolgens wandelde ik over de Noorderbrug met zicht op de oude spoorbrug. Eens de Maas over kon ik nog wat flaneren langs het water en kon ik ook 'n foto maken van de Sint Servaasbrug vanuit 'n andere hoek. Wat verderop ligt het stadsdeel Wyck. Het is daar fijn wandelen met vooral veel alternatieve winkels. In vroegere tijden bleven de toeristen en wij Belgen, altijd aan de andere kant van de Maas, maar tijden veranderen en nu is het soms over de koppen lopen in Wyck.
Via de voetgangersbrug stak ik weer de Maas over om onder de Helpoort door te stappen (vroeger ook wel eens Jekerpoort genoemd). Deze stadspoort is van 1229. Een koffie wilde ik drinken op het O.L.Vrouweplein. Toevallig was daar 'n muzikant het plein aan het animeren. En mannen onder ons, wie zich geroepen voelt om het Mastreechter Staarkoor te vervoegen, ga uw gang. Dit mannenkoor is trouwens ontstaan in 1883 met 60 leden en treedt nu nog geregeld op met het orkest van André Rieu. En ja, die duiven zijn niet weg te denken aan de Wilhelminabrug. Telkens ik er voorbij kom, zie je ze in grote aantallen.
Zo, dat was het weer. Mijn bus was op tijd om mij terug naar Lanaken te voeren, en zoals gezegd, morgen ga ik fietsen.
In tegenstelling tot gisteren, heb ik vandaag wat minder te vertellen. Misschien dat het weer van gisteren nog 'n item is om het over te hebben. In Lanaken is het pas beginnen te regenen rond de klok van 19u00, dit in tegenstelling tot andere delen van het land waar het soms lelijk heeft huisgehouden. Ik heb dus mijn fietstocht in prima omstandigheden kunnen afwerken, zij het dat er wel veel wind was.
Vandaag was het gewoon met 'n ommetje naar de bakker gaan. Ons brood en broodjes waren besteld, het maakte dus niet uit wanneer ik er zou toekomen. Ik vertrok mijn wandeling via de Henri Dunantstraat, vervolgens de Blindevijversweg en dan de Sprokkelstraat in. Daar aan dat hek moet ik nog eens binnenstappen. Je wandelt daar over 'n smalle houten vlonder, maar dat was deze voormiddag minder aan de orde, zeker gelet op de vele regen van gisterenavond. Het kan daar al eens glad zijn.
Ik wandelde gewoon mijn geijkt pad, recht omhoog naar de Bessemerberg. En wie nog wat hout nodig heeft voor haar/zijn kachel, laat het mij weten, ik weet nog 'n stapeltje liggen ... ha, ha, ha. Boven op de Bessemerberg zijn ze de voormalige parking aan het ontharden om dat stukje grond terug te geven aan de natuur. Voorheen was dat 'n uitmuntende plaats voor de vele wandelaars om daar hun auto te parkeren. Maar toen ook drugs en seks daar te koop bleken, werd deze parking grimmig en de vele recreanten voelden zich er niet meer veilig. Tenslotte heeft het gemeentebestuur ingegrepen door eerst de parking af te sluiten, en nu, door ze helemaal te verwijderen.
Aan de andere kant van de grote weg ben ik teruggewandeld naar de Pannestraat en de bakker. Ik kon het niet laten, maar die paarden wilde ik wel nog fotograferen. Wat deze namiddag gaat brengen, dat zal afhangen van de goesting van ons beiden. Morgen zal er ook gewandeld worden, voor overmorgen dinsdag geven ze mooi weer, ideaal om te fietsen.
Vandaag heb ik mij wat miskeken op de felle wind, ... of is het eerder zo dat het harder waaide dan eerst aangekondigd, "who knows". Nu was de temperatuur wel ok, dat scheelt, ik heb mij dus maar niks aangetrokken van die wind, zij het natuurlijk dat het 'n stuk trager ging dan afgelopen maandag. Maar dat kon anderzijds ook niet anders, ik had het mij in mijn hoofd gezet om er 'n klimrit van te maken.
Op mijn recent palmares ontbraken nog de Muizenberg en de Slingerberg, beiden gelegen in Kanne. En aangezien de Muizenberg de richting uitgaat van Lanaken en de Slingerberg vertrekt aan de overzijde van het kanaal, diende ik in mijn trukendoos te duikelen. Ik fietste dus eerst doorheen de binnenstad van Maastricht - met zijn straten vol met kleine steentjes - om nog eens langs het kasteel van Neercanne te passeren, zij het nu iets verderweg dan 'n paar dagen terug.
In Kanne maakte ik eerst 'n foto van de Heilige Grafkapel. Deze kapel werd gebouwd in 1714 en is sinds 1948 'n beschermd monument. En dan de Muizenberg over, 800 meter lang met als max. percentage 11%. Eens boven aan de brug van Vroenhoven ging ik gewoon het kanaal over om langs de andere kant terug naar Kanne-centrum te fietsen, nu met de bedoeling om de Slingerberg op te rijden. Die foto van op grote hoogte gemaakt, laat zien waarom het de Slingerberg genoemd wordt.
Daarna fietste ik doorheen Zussen, één van de drie dorpen van de drie-eenheid Zichen-Zussen-Bolder. Zij werden al in 1796 aan mekaar geklonken om uiteindelijk met de grote fusies in 1977 op te gaan in de gemeente Riemst. Iets voorbij Zichen kwam ik voorbij de kapel Sainte-Anne in Wonck, 'n deelgemeente van Bassenge. Die kapel zou eigendom geweest zijn van 'n non, geboren op 19/3/1853 in Boirs, met name Marie Elisabeth Stassinet.
Eenmaal in Bassenge ging het terug linksaf naar Lanaye, 'n plaats aan de Maas tegenover het Nederlandse dorp Eijsden. Ik ben er al tientallen keren gepasseerd maar nog nooit gestopt voor 'n pauze. Ik had +/- 42 km. op de teller, dus het kon. Op de grens met Moelingen fietste ik verder naar Eijsden om vervolgens de moeilijke klim langs Groeve 't Rooth te nemen. Ik vervolgde mijn weg opnieuw naar Valkenburg, de Cauberg over om daarna wat verderop ook de Geulhemmerberg te nemen.
In Berg en Terblijt, even gestopt voor 'n sanitaire stop, om mijn laatste restjes eten naar binnen te spelen en te bekijken hoe ik mijn rit kon beëindigen. In Smeermaas zag ik dat de 100 km. er nog inzat mits 'n extra lus via Neerharen. Daar ben ik trouwens nog even gestopt voor 'n lekkere Duvel.
Ik besluit mijn verslag met 'n tip voor Jan en Elena. Ik fietste ook in de buurt van Eben Emael en ook voorbij de toren van Eben Ezer. Die toren is wel niet te zien vanop de weg, maar het is wel 'n speciaal iets. Hij werd gebouwd door Robert Garcet. Hij begon er aan in 1948 en 15 jaar later was de toren klaar. Je kunt de toren bezoeken.
Zo weer 'n lang verslag, maar het was dan ook de moeite vandaag. Ik ga goed slapen, dat weet ik zeker.
Het zou vandaag absoluut geen fietsweer worden, daarvoor waaide het te hard. Geen nood, 'n wandeling zit er altijd wel in. Deze keer ben ik naar Opgrimbie gestapt, niet via de grote weg maar gewoon binnendoor doorheen het bos.
Het is 's morgens altijd eens bekijken hoe ik de dag ga indelen. Vandaag was dat dus eerst gaan wandelen en in de namiddag nog 'n beetje tuinieren. Ik vertrok via de Neerharenweg en de Romeinendreef naar La Butte aux Bois. Daar zijn altijd enkele mooie foto's te maken. En dan was het gewoon de paarse route volgen, eerst voorbij het kruis aan de Heidestraat om dan toe te komen aan de Aspermansvijver. Deze ligt nog net op het grondgebied van Rekem. Het is 'n heel verschil met enkele jaren terug toen de vijver wegens droogte helemaal leeg stond.
Wandelaars die deze paarse route nemen, moeten wel wat gevoel hebben voor zig-zag-lopen, op vele plaatsen staat er water of zijn er modderplekken. Iets voorbij de vijver, aan Brasserie Aspermans, kreeg ik de vraag van 'n dame die 'n wandeling in de buurt wilde maken. De paarse route sprak haar wel aan, maar de afstand van +/- 13 km. veel minder. Ik heb haar dan 'n korte wandeling voorgesteld.
Eenmaal in Opgrimbie was het gewoon rechtsaf, de Broekstraat in tot in het centrum. Aan de kerk nam ik de bus terug naar huis. Uiteraard moest ik nog de afstand van het cultureel centrum tot thuis overbruggen, de bus passeerde het centrum niet wegens 'n optreden van Natalia deze avond. Zo zag ik nog 'n nieuwe affiche hangen van de betreurde Mathy Engelen aan zijn vroegere werkplek.
Terwijl ik dit nu aan typen ben, luister ik weer naar mooie muziek op YouTube, zo ondermeer de prachtige song van Secret Garden. Normaal gezien ga ik morgen fietsen - wat bergjes oprijden - tenzij het weer toch te slecht wordt.
Deze voormiddag om 10u30 stond er 'n afspraak bij mijn oogarts op het programma, de arts die mij in oktober gaat voorzien van nieuwe lenzen wegens cataract. Die consultatie vond plaats in Maasmechelen. Natuurlijk krijg je er dan 'n hoop druppels in je ogen waardoor je gedurende verschillende uren 'n wazig zicht hebt. Na die consultatie hadden mijn vrouw en ik afgesproken met 'n schoonzus en schoonbroer om daar in het centrum iets te gaan eten. Met dat wazig zicht was ik al bang dat ik met mijn vork naast het eten zou steken .... ha, ha, ha.
Eenmaal terug thuis ben ik toch nog gaan wandelen, het zicht was nog niet optimaal maar voldoende om nergens tegenop te lopen. Ik vertrok via de fiets- en wandelbrug naar het verbindingskanaal Briegden - Neerharen. In Tournebride ging het dan linksop naar het domein Pietersheim. Ik wandelde er gewoon doorheen de dreef, langs de grachten aan de ruïne om terug te keren via de Wijngaardstraat.
Daar nog even op bezoek geweest bij mijn zus en schoonbroer om nu mijn kort verslag aan jullie te presenteren. Wat de volgende dagen betreft, er ligt al 'n klimfietstocht klaar, vermoedelijk voor zaterdag want morgen geven ze 'n strakke wind van 4 bfr.
Het hoeft niet altijd de koersfiets te zijn om wat in beweging te zijn, nee, gewoon de stadsfiets even van stal halen en 'n klein tochtje maken, gewoon op het gevoel. Dat is het mooie aan fietsen, niks plannen, niks voorbereiden, gewoon doen.
Ik fietste naar Briegden om direct naar het jaagpad te gaan langs het Albertkanaal. Je rijdt dan eerst onder de brug van Veldwezelt en daarna onder die van Vroenhoven. In Kanne was ik vandaag fietser 57. Ik wilde dus niet ver gaan, in Kanne nam ik gewoon de weg naar links, naar Maastricht. Eerst kom je voorbij Château Neercanne. Verkeerdelijk wordt al eens gezegd dat het kasteel op grondgebied van Kanne (België dus) staat, maar dat is fout. Het staat wel degelijk op het grondgebied van Maastricht. Het kasteel heette vroeger kasteel Agimont en de oudste delen stammen van 1316.
Wat verderop heb je links de Jezuïetenberg. Jan en Elena hebben daar recent 'n reportage aan gewijd. De paar foto's binnen in de gangen, haalde ik van het internet. Vervolgens ging het naar en doorheen Maastricht. Terugkeren deed ik via Smeermaas en afsluitend maakte ik nog 'n korte lus doorheen Neerharen. Uiteindelijk fietste ik via de Neerharenweg met Domein Zangersheide, terug naar huis.
We zijn nu beiden net terug van 't winkelen, er waren uitzonderlijk nog eens drie fietstassen nodig om alles thuis te krijgen, dus ook twee fietsen. Seffens nog wat tuinieren en dan naar de koers kijken. Morgen moet ik op consultatie voor mijn ogen. In oktober krijg ik nieuwe lenzen.
Na zo 'n fietstocht van gisteren, was het vandaag 'n rustige wandeling, niet te ver en ook op het gemak. Ik was eerst naar de bakker geweest en heb daarna binnenshuis nog wat huiselijke taken gedaan.
Na de koffie vertrok ik dan naar de sportoase om via de Kounterstraat en de Kewithstraat nog eens in de richting te wandelen van die veelbesproken buurtweg. Deze buurtweg was aan de linkerkant - kant Bremstraat - afgesloten met 'n hek. De bewoners helemaal op het einde van die doodlopende Bremstraat hebben ooit het stuk grond achter die buurtweg gekocht en gehoopt dat niemand zich nog zou bekommeren om die buurtweg. Het doel was dat uiteindelijk die buurtweg tot hun eigendom zou behoren. Maar daar hebben ze facebook onderschat, na mijn berichtgeving op dit forum was het een en ander rap geregeld, de hekkens zijn verdwenen en nu kun je er goed wandelen, zij het dat het gras redelijk hoog staat. Maar hoe meer mensen er wandelen, hoe meer het gaat gelijken op 'n echte wandelweg.
Nadien wandelde ik nog even in de buurt van Sparrendal, om vervolgens de grote weg over te steken naar camping San Lanaco om daar rechts weer 'n pad in te slaan. Op de laatste foto dien je het reguliere pad naar links te volgen, maar rechts kan ook, zij het dat er nog maar weinig mensen dat pad kennen. Het is zo stilaan aan 't dichtgroeien.
Wat ik per fiets zoveel mogelijk mijd als de pest, daar kan ik als wandelaar niet genoeg van krijgen, ... de onverharde wegen. Thuis heb ik nadien nog enkele uurtjes in de tuin gewerkt en de laatste 40 km. van de Vuelta bekeken. Tot morgen.
Dit wil ik ook nog even zeggen, ik heb de goede raad van Annie en Rogier opgevolgd ivm. al die reclame die te pas en te onpas op het beeld verscheen. Met enkele aanpassingen van mijn instellingen zou het probleem nu opgelost moeten zijn, alleszins heb ik tot nu toe geen reclame meer gezien.
Toen ik terug thuis kwam van mijn fietstocht heb ik - weliswaar in gedachten - héél hard "YES" geroepen. Het was een van mijn betere tochten, 22,4 km/uur voor 'n afstand van 105 km. Het bolde lekker, het gedeelte langs de Zuid-Willemsvaart maalde ik af tegen 'n tempo van +/- 28 km/uur. En ook op de terugweg kon ik er het tempo goed inhouden.
Maar dit zijn de algemeenheden, ik wilde nog eens naar Thorn fietsen, effe de grens oversteken in Noord-Belg. Limburg. Ik fietste via Rekem, Boorsem en Dilsen naar Wurfeld, 'n gehucht van de stad Maaseik. Hiervoor heb ik deels over het oude kolenspoor gereden. Ten noordwesten van Maaseik, kwam ik door het gehucht Gremelslo. Het is al bekend van in de 14de eeuw. Nu bestaat het nog enkel uit wat verspreid liggende boerderijen.
Een ander gehucht, nu behorende tot de gemeente Molenbeersel, is de Manestraat. Daar zag ik dat verschillende eigenaars van oldtimers zich aan het verzamelen waren, vermoedelijk om samen 'n tocht te maken.
En dan, niet veel verder, reed ik de grens over naar Thorn, het witte dorp. Ik had vandaag keuze te over om ergens wat energie te kunnen bijtanken. Thorn is 'n echte toeristische plaats, te vergelijken met Valkenburg. Het enige ambetante van naar Thorn te fietsen, dat is dat je bij het komen en terugkeren, over 'n straat moet rijden die volledig bestaat uit kleine steentjes. Ze liggen weliswaar niet los, maar met mijn dunne bandjes is het toch even dokkeren over 'n oneffen straat.
Het volgende kerkdorp dat ik aandeed was Geistingen. Het behoort tot de gemeente Ophoven dat op zijn beurt 'n deelgemeente is van Kinrooi. Misschien ben ik daar al eens de kerk binnengestapt, maar wat maakt het uit, alle foto's zijn toch anders. Via de jachthaven "de Spaanjerd" in Kinrooi, was het tijd om terug te keren, eerst doorheen Aldeneik, horende tot Maaseik om dan in Maaseik de brug over te fietsen naar Roosteren.
Dat gedeelte van mijn fietstocht doe ik omzeggens met mijn ogen toe, talloze keren heb ik er al gefietst. Foto's heb ik op uitzondering van nog eentje in Stein, niet meer gemaakt. Ik had 'n goed tempo beet en dat wilde ik niet loslaten. Ik had verschillende mogelijkheden om naar huis te fietsen, ofwel voortijdig de Maas oversteken (bv. in Berg of in Stein) of gewoon doorfietsen naar Maastricht. De moraal was goed, het weer prima en de benen uitstekend, het werd dus Maastricht.
In Lanaken wilde ik eerst de kermis mijden maar diverse andere zaken waren gesloten, het werd dus toch het Kerkplein. Ik was daar vroeg genoeg om niet tussen de kermisgangers verzeild te geraken. Die Duvel smaakte.
Ik kan niet anders dan blij zijn na zo 'n rit, op leeftijd staat dus geen grens.
Dag vriendinnen en vrienden, al een aantal dagen geleden heb ik 'n reeks samengesteld met oude postkaarten van de gemeente Knesselare. Waarom Knesselare hoor ik jullie al vragen ...? Tja, een van onze medeblogsters, Claire, woont er al meer dan 'n half leven. Nu had ik die reeks willen plaatsen op zo een van die dagen dat je niet buiten kunt komen wegens veel regen of véél te warm. Maar jullie kennen mij intussen, er moet al veel gebeuren om mij de ganse dag binnen te houden. Het zou dus spijtig zijn om die oude postkaarten te laten stof vangen op mijn pc. Uitzonderlijk heb ik dus vandaag twee bijdragen aan mijn blog.
En wie de gemeente Knesselare niet kent, even 'n kleine duiding. In 1976 fuseerden Knesselare en Ursel tot één gemeente, Knesselare. In 2019 werd de fusiegemeente opgenomen in de grote fusie met Aalter. Deze gemeente ligt in de provincie Oost-Vlaanderen. Nog wat cijfers: op 1/1/2006 telde Knesselare 5.655 inwoners, Ursel 2.665.
Geniet van deze reeks postkaarten en morgen wordt het mooi weer heeft net de weervrouw gemeld.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Om niet dezelfde weg terug te nemen, wandelde ik richting Neerharen via de Heirbaan. Zo kwam ik nog eens langs de Sint-Petronellakapel in Rekem. De kapel is van 1620 en opgericht op initiatief van Gravin Antonia van Graffier en Reckheim (vroegere naam van Rekem). Sinds 1981 is het 'n beschermd monument. 
Fietsen moet plezant blijven, maar in dergelijk weer lukt dat niet. 
Vervolgens ging het de Duivelsberg op in Opgrimbie. Op de grens met Rekem was ik vlakbij de Aspermansvijver, altijd in voor enkele foto's. En dan ging het naar Boorsem waar je de Stormvogel ziet, 'n oude molen van eind de 19de eeuw. Deze kwam in de plaats van zijn volledig in 1858 afgebrande voorganger. Zo te zien wordt hij opnieuw opgefrist. 
Vervolgens fietste ik langs het stadion van KRC Genk en de voormalige koolmijn van Waterschei.
Ik had dan de tijd voor mezelf. In de voormiddag heb ik al onze lavendelstruiken gesnoeid en in de namiddag had ik goesting om te gaan fietsen. Het weer was goed, niet teveel wind en de temperatuur zat goed. 
Ik ben Eddy Meuris