aantal stappen: 2.316.653 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 187
aantal fietstochten: 66
Zoeken in blog
01-09-2024
Door het bos naar Gellik.
Na mijn mooie fietstocht van gisteren, was het vandaag tijd voor 'n rustige wandeling, rustig in de zin van langzaam voortbewegen. Het was al relatief warm deze ochtend en ik had eigenlijk geen zin om bezweet terug thuis te komen. Ik had mij eerst gekleed om naar de bakker te gaan, maar na de koffie trok ik toch maar mijn wandeltenue aan. Maar zoals gezegd, ik haalde vandaag net geen 5 km/uur.
Ik wilde nog eens doorheen het bos naar Gellik wandelen. Ik vertrok daarom via de school in Sparrendal om dan in het bos aan het eerste kruispunt links af te slaan. Het is vooral in het eerste stuk, doorheen de zandpaden baggeren en je hebt hier en daar ook wat hoogteverschillen. Uiteindelijk kwam ik uit op het fietspad tussen Zutendaal en Gellik. Daar zag ik dat vele mensen aan het profiteren waren van het goede weer, wandelaars, wielertoeristen met hopen, dagjesfietsers en hier en daar ene jockey.
Ik ben nu zelf ene wielertoerist, maar als je de snelheid ziet van sommige groepen, dan kan ik alleen maar zeggen: onverantwoord op die smalle paden. Die mannen malen tochten van 100 km. en meer af tegen snelheden van méér dan 30 km/uur. Ik zou dat niet meer kunnen/willen.
In Gellik kwam ik uit op de Zilverdennenlaan. Ik wandelde richting het centrum, oa. langs het oude klooster en de kerk. Daar nam ik de trappen naar beneden. De kerk van Gellik ligt op 'n helling, je ziet de kerk dan ook liggen vanuit alle richtingen.
Veel foto's heb ik vandaag niet genomen, wel had ik nog ene babbel met 'n dame die in mijn jeugd in dezelfde straat woonde.
Wat deze namiddag nog brengt, ik denk dat ik met de benen omhoog ga en naar de koers ga kijken.
Ik weet het, ... al mijn derde fietstocht van deze week. Uiteraard is daar niks mis mee, het is mijn passie en als het kriebelt, dan moet je fietsen. Het weer diende zich vandaag weer prima aan, niet te warm, droog en de wind .... ik had mijn route zo gemaakt dat ik 'n heel eind door de bossen kon rijden. Nee, echt last van die wind heb ik dus niet gehad.
Gisteren toen ik op bezoek was bij mijn vriend Hubert, had hij mij 'n nieuwe app op mijn gsm laten plaatsen, 'n app die de nrs. van het fietsroutenetwerk volgt. Vandaag heb ik die eens uitgetest, niet vanaf het begin, maar ergens halverwege. En idd. hij pikt direct het punt op waar je staat en wijst je verder naar het volgende knooppunt. Om toch een test te doen, was ik opzettelijk even verkeerd gereden. En ja, hij gaf mij 'n alternatief om naar het juiste knooppunt te fietsen. Nu ga ik die app niet voortdurend gebruiken, dat zou teveel energie vragen van mijn gsm, die nieuwe "app 01" en mijn Strava-account tesamen.
Ik vertrok in Lanaken via de Bessemerberg, 'n kleine helling die door myCols als dusdanig herkend wordt, met dien verstande dat je de juiste weg naar de top van de Bessemerberg neemt. Via Zutendaal ging het naar Genk met ondermeer het recreatiegebied Kattevenne. Op 'n bepaald moment dacht ik dat ik dronken was, .... grapje, ... maar best toch niet de groene lijn te volgen. Vervolgens fietste ik langs het stadion van KRC Genk en de voormalige koolmijn van Waterschei.
In Meeuwen ben ik even gestopt aan die mooie vijver, gelegen aan de bronloop van de Abeek. Die twee eenden hadden geen schrik en hebben staan bedelen om 'n stukje boterham. Normaal mag het niet maar ik heb ze beiden 'n miniem stukje gegeven ter grootte van 'n pinkuiteinde.
Wat verderop, en omdat het al twaalf uur was, ben ik toch opnieuw gestopt voor 'n stuk kersenvlaai, koffie en cola, dit in de Bullenschool. Voor 7,20 euro ben je niet bestolen, zeker niet met zo 'n groot stuk vlaai. Een mijner vrienden, Peter, wil al lang eens met mij meegaan naar dit punt, maar het komt er maar niet van. Na zijn pensionering kreeg hij 'n werkaanbod voor één dag in de week, iets totaal anders dan in zijn actieve loopbaan. Maar die ene dag werden er uiteindelijk meerderen en ik geloof dat hij nu bijna alle dagen actief is. Maar wie ben ik om hem te laten weten dat hij ook nog moet genieten van het leven. Misschien doet hij dat wel in zijn nieuwe job. Hoe ook, ik kon het niet laten om hem wat te jennen met 'n foto van de vlaai.
In Ellikom ook even gestopt aan die kader met 'n affiche, verwijzend naar Pieter Bruegel de Oude. Verder ging het oa. naar Opoeteren, Neerglabbeek, As (daar aan de fietsbrug zag ik in 'n flits dat ik fietser nr. 759 was vandaag) en Mechelen a/d Maas. In die laatste gemeente staat al jaar en dag 'n ijskar strategisch opgesteld aan het kanaal. Voor mij geen ijs, maar 'n frisse pint in Herbricht aan de Maasbar. Het terras zat zo goed als vol.
Tenslotte ben ik via Smeermaas en Veldwezelt teruggekeerd. 105 km. op de teller, niet slecht en totaal geen klachten onderweg, niet van de fiets en niet van de mens. Tenzij, ... héél raar, ... de eerste 5 - 6 kms. piepte mij achterrem verschrikkelijk, maar eens in Zutendaal was het gedaan met piepen. De rem zal vermoedelijk ook opgewarmd moeten zijn zeker ...? En om even terug te komen op fietser nr. 759 zijn, het bewijst dat onze provincie 'n fietsprovincie bij uitstek is.
Onze kleinzoon was vandaag bij ons en hij heeft ons - zoals steeds - goed bezig gehouden. Daarna kon ik gaan wandelen, nog eens in eigen dorp, meer bepaald naar Pietersheim.
Ik vertrok aan dat poortje op de Sprokkelstraat. Je moet daar enkele honderden meters lopen op 'n houten vlonder. En dat je best op die vlonder blijft, dat voelde ik op verschillende plekken waar die vlonder wat op-en-neer bewegingen maakte door de natte ondergrond. Aan de kinderboerderij koos ik voor 'n smal pad doorheen het bos. Op het eind van het pad ben je zo aan de burchtruïne.
Terugkeren deed ik via de Wijnwijk en de Wijngaardstraat. Nadat ik nog even vriend Hubert bezocht had, diende ik nog naar het centrum te wandelen om enkele medische producten af te halen. Daar zag ik ook dat er al verschillende auto's zijn toegekomen die dit weekend deelnemen aan het Oldtimertreffen. Daar staan enkele pareltjes tussen.
Morgen zaterdag, ga ik vermoedelijk weer fietsen. Dadelijk eens bekijken vanwaar de wind komt om met die wijsheid, mijn route te bepalen.
Normaal gingen wij vandaag naar Hasselt, wat shoppen en ergens eten, maar de gezondheid van mijn halve trouwboek liet het vanmorgen 'n beetje afweten. Dus maar geen risico's nemen en thuis 'n beetje bekomen. Ik had dan de tijd voor mezelf. In de voormiddag heb ik al onze lavendelstruiken gesnoeid en in de namiddag had ik goesting om te gaan fietsen. Het weer was goed, niet teveel wind en de temperatuur zat goed.
Ik kon het weer niet laten, mijn rit ging weer naar het heuvelland rond Valkenburg en Gulpen. De reden is natuurlijk niet ver te zoeken, de wegen zijn daar prachtig en ik kon onder 'n stralende zon fietsen. Ik vertrok via de Noorderbrug in Maastricht om vervolgens naar Houthem te rijden. Dit is 'n kerkdorp in de gemeente Valkenburg. De oudste schriftelijke bewijzen van het bestaan van Houthem, dateren van 1096. Op 1/10/1940 ging het dorp op in Valkenburg. Om het dorp uit te rijden, diende ik de Vauwerberg op te rijden, 'n klimmetje van 0,7 km. met 'n max. stijgingspercentage van 12%. De kapel in Houthem dateert van 1902.
In Wijlre had ik weer 'n mooi zicht op de weidse natuur. Vervolgens ging het naar Gulpen, 'n stad die ik geregeld passeer. Boven op de berg zag ik 'n koppel effe pauzeren, zij met ene elektrische fiets en op het gemak iets aan het drinken, hij met de gewone koersfiets, maar stevig uithijgend over zijn stuur.
Normaal had ik van Gulpen moeten terugfietsen richting Maastricht, maar er zat nog veel jus in de benen, dus ik besloot om links af te slaan richting Banholt en Mheer. In dit laatste dorp nodigde 'n mooi terras mij uit om even te pauzeren. Mheer is ook 'n kerkdorp, tot 1982 zelfstandig maar sinds 1/1/2011 horende bij Eijsden-Margraten.
Om terug te keren reed ik oa. langsheen de Mariakapel in Rijckholt. De kapel dateert van 1960 en het dorp telde ln 2022, 615 inwoners. Ook dit kerkdorp hoort bij Eijsden-Margraten.
Uiteindelijk kwam de grens in Smeermaas in zicht en via het Kerkplein in Lanaken ging ik rechtstreeks naar huis. Ik had juist de tijd om mij te verfrissen voor het avondeten. En dat Oldtimertreffen, dat is nu dit weekend weer.
Morgen hebben we de kleinzoon enkele uurtjes thuis.
Je hebt wandelingen en je hebt mooie wandelingen, wel, van dat laatste soort heb ik vandaag genoten. Ik wilde nog eens in Bilzen gaan wandelen en meer bepaald naar het kasteel van Alden Biesen. Mijn vrouw vroeg me of ik naar de Reniwi-Tour wilde gaan kijken, met start in Riemst en met aankomst in de buurt van Alden Biesen. Uiteraard wilde ik de renners wel eens zien maar het was geen "must", mijn tocht doorheen de natuur sprak mij zoveel meer aan.
Ik had thuis mijn route bepaald aan de hand van het fietsroutenetwerk en volgde de nrs. 85 - 108 - 68 -85. Ik vertrok aan het station van Bilzen. Ik was nog niet aan de grens met Hoeselt of ik zag 'n grote groep orthodoxe Joden wandelen. Deze mensen zie je niet rap in onze contreien. Waren ze op uitstap??
Eens op grondgebied van Hoeselt, kwam ik toe in de Holle Weg en het kapelletje boven op de helling. Ze noemen deze kapel de Jeugdkapel omdat diverse jeugdverenigingen van Hoeselt deze kapel bouwden einde WO II. En dan kwam ik toe in het dorp Rijkhoven. Naar Alden Biesen toe, loopt de straat stevig omhoog. Bijna bovenaan kun je naar links, wandelen doorheen de boomgaard van het domein. En iets verder zie je dan het kasteel in al zijn pracht. Het is de achterkant die je ziet. Op de foto van de binnenplaats zie je rechts vóór, 'n witte deur, dat was de verblijfruimte van de laatste kasteelheer Jonkheer Armand Roelants du Vivier. Hij gebruikte slechts 'n bescheiden ruimte om te leven. Het kasteel werd op 8/3/1971 geteisterd door 'n enorme brand, maar alles werd weer in alle pracht heropgebouwd.
Mijn pauze nam ik in het Gasthuis, daterende van 1616, vooraan aan de toegangspoort. Terugkeren deed ik via de wijk Leten en de afdaling van de Katteberg. Daar staat 'n herinnering aan wat ooit 'n tramspoor was tussen 1910 en 1948. Kort aan De Kimpel, heb je diverse vijvers, 'n rustplaats voor de bewoners van het nabijgelegen rusthuis.
Alden Biesen was eertijds 'n Landcommanderij van de Duitse Orde, ontstaan in de 13de eeuw tot 1795. Nu is het eigendom van de Vlaamse Gemeenschap.
Het was wel warm vandaag, maar ik heb er van genoten. En de koers?? Niks gezien, ik diende bijna 'n uur te wachten op de doorkomst vóór het kasteel en daar had ik geen goesting voor. Ik diende nog de bus terug naar Lanaken te nemen.
Het spreekwoord zegt: "je moet het ijzer smeden als het heet is", dat is hetgeen ik vandaag deed. Ik had gezien dat het qua weer, een der betere dagen zou zijn, droog, niet te veel wind en niet al te warm. Ideaal weer dus om te fietsen. Deze keer werd het 'n vlakke rit, de bergjes heb ik wel effe gehad voor 'n tijdje. Het werd Maasbracht, ten noorden van Roosteren. Op voorhand had ik mijn route zo gemaakt dat ik twee keer de Maas zou moeten oversteken met het veer, op de heenrit in Uikhoven, en om terug te keren, in Ohé en Laak.
Nadat ik gisteren mijn fiets grondig had gereinigd kon ik omstreeks 10u00 vertrekken. In Uikhoven waren we met 'n achttal om de Maas over te steken. Vervolgens fietste ik over gekende wegen en door dorpen zoals Stein en Obbicht. In dat laatste dorp vond ik die woning wel kleurrijk. In Roosteren aan de kerk nam ik even de tijd om enkele boterhammen binnen te spelen. Wat verderop in Echt, had ik effe 'n sanitaire stop nodig. Hilarisch werd het toen enkele varkentjes kwamen kijken wat ik aan het doen was.
En dan kwam mijn doel voor vandaag in 't zicht, Maasbracht. Ik ben niet tot in het centrum gefietst, dat zou wat te ver om zijn geweest, dus mijn pauze heb ik er niet genomen. Het volgende dorp op mijn route was Stevensweert. Hier zie je de Oude Maas nog, 'n oude rivierarm van de Maas, na 1850 afgesneden. Dit stuk rivier is 6,7 km. lang en loopt tussen Aasterberg en Maasbracht. In vroegere tijden vormden Maasbracht - Stevenweert en Ohé en Laak 'n eilandje, nu is het 'n schiereiland.
In Ohé en Laak nam ik weer het veer, ik kon nog net mee als nr. 12. Er mogen slechts twaalf personen per keer mee over, 'n groepje van acht diende te wachten tot de volgende overvaart. Eens op Belgisch grondgebied, vanaf het dorp Ophoven, had ik de pauzeplaatsen voor het uitkiezen. Mijn keuze viel op "d'n Sjeiven Dörpel" in Maaseik. Voor 7,80 euro had ik 'n mooi stuk taart, koffie en ene cola.
Nadien ging het via Wurfeld richting het oude kolenspoor naar As. Het is daar gewoon rechtdoor fietsen en het was er vandaag ongewoon rustig. Normaal is het daar drukker met meer fietsers en ook wandelaars. In As aan het station stonden de fietsen rijen dik. Het was lang wachten op 'n nieuwe uitbater in het oude station. Zo te zien heeft zijn aanpak succes.
Ik fietste terug via de Salamander in Maasmechelen en Rekem. Nu ik de hartelijke ontvangst heb ontdekt bij Mesjeu in Neerharen, ben ik ook vandaag daar gestopt voor 'n fris biertje.
Het was vandaag al bij al, 'n rustige rit. Ik heb niet al te snel gefietst, en voor de rest, enkel in Echt heb ik even de weg moeten zoeken wegens wegenwerken. Morgen wordt weer 'n wandeldag. Nog even bekijken waarheen.
Maandagnamiddag, het is alweer tijd om mijn verslag van vandaag neer te pennen. Deze voormiddag heb ik wat tijd besteed aan het grondig proper maken van mijn koersfiets (lees: ontvetten, derailleur en ketting proper maken). Ik ben er toch effe mee bezig geweest, en niet in het minst met achteraf mijn handen ook te ontvetten. Ik weet wel, handschoenen houden je handen proper, maar ik voel graag wat ik vastneem. Maar hij is weer proper en kan morgen gebruikt worden voor mijn tocht naar Maasbracht.
In de namiddag rond 13u00 ben ik vertrokken naar Maastricht. Eerst doorheen het veld met wat verderop 'n zicht op die paar woningen aan de Lanakerweg, 'n straatje waar ik al eens doorheen wandel. De Sandersweg fiets ik al eens in als ik op weg naar huis ben. Je hebt daar 'n korte klim van 500 meter met 'n max. stijgingspercentage van 7%. Het is de ideale helling om helemaal op het einde van je rit nog eens te testen hoeveel "jus" er nog in de benen zit.
Vervolgens wandelde ik over de Noorderbrug met zicht op de oude spoorbrug. Eens de Maas over kon ik nog wat flaneren langs het water en kon ik ook 'n foto maken van de Sint Servaasbrug vanuit 'n andere hoek. Wat verderop ligt het stadsdeel Wyck. Het is daar fijn wandelen met vooral veel alternatieve winkels. In vroegere tijden bleven de toeristen en wij Belgen, altijd aan de andere kant van de Maas, maar tijden veranderen en nu is het soms over de koppen lopen in Wyck.
Via de voetgangersbrug stak ik weer de Maas over om onder de Helpoort door te stappen (vroeger ook wel eens Jekerpoort genoemd). Deze stadspoort is van 1229. Een koffie wilde ik drinken op het O.L.Vrouweplein. Toevallig was daar 'n muzikant het plein aan het animeren. En mannen onder ons, wie zich geroepen voelt om het Mastreechter Staarkoor te vervoegen, ga uw gang. Dit mannenkoor is trouwens ontstaan in 1883 met 60 leden en treedt nu nog geregeld op met het orkest van André Rieu. En ja, die duiven zijn niet weg te denken aan de Wilhelminabrug. Telkens ik er voorbij kom, zie je ze in grote aantallen.
Zo, dat was het weer. Mijn bus was op tijd om mij terug naar Lanaken te voeren, en zoals gezegd, morgen ga ik fietsen.
In tegenstelling tot gisteren, heb ik vandaag wat minder te vertellen. Misschien dat het weer van gisteren nog 'n item is om het over te hebben. In Lanaken is het pas beginnen te regenen rond de klok van 19u00, dit in tegenstelling tot andere delen van het land waar het soms lelijk heeft huisgehouden. Ik heb dus mijn fietstocht in prima omstandigheden kunnen afwerken, zij het dat er wel veel wind was.
Vandaag was het gewoon met 'n ommetje naar de bakker gaan. Ons brood en broodjes waren besteld, het maakte dus niet uit wanneer ik er zou toekomen. Ik vertrok mijn wandeling via de Henri Dunantstraat, vervolgens de Blindevijversweg en dan de Sprokkelstraat in. Daar aan dat hek moet ik nog eens binnenstappen. Je wandelt daar over 'n smalle houten vlonder, maar dat was deze voormiddag minder aan de orde, zeker gelet op de vele regen van gisterenavond. Het kan daar al eens glad zijn.
Ik wandelde gewoon mijn geijkt pad, recht omhoog naar de Bessemerberg. En wie nog wat hout nodig heeft voor haar/zijn kachel, laat het mij weten, ik weet nog 'n stapeltje liggen ... ha, ha, ha. Boven op de Bessemerberg zijn ze de voormalige parking aan het ontharden om dat stukje grond terug te geven aan de natuur. Voorheen was dat 'n uitmuntende plaats voor de vele wandelaars om daar hun auto te parkeren. Maar toen ook drugs en seks daar te koop bleken, werd deze parking grimmig en de vele recreanten voelden zich er niet meer veilig. Tenslotte heeft het gemeentebestuur ingegrepen door eerst de parking af te sluiten, en nu, door ze helemaal te verwijderen.
Aan de andere kant van de grote weg ben ik teruggewandeld naar de Pannestraat en de bakker. Ik kon het niet laten, maar die paarden wilde ik wel nog fotograferen. Wat deze namiddag gaat brengen, dat zal afhangen van de goesting van ons beiden. Morgen zal er ook gewandeld worden, voor overmorgen dinsdag geven ze mooi weer, ideaal om te fietsen.
Vandaag heb ik mij wat miskeken op de felle wind, ... of is het eerder zo dat het harder waaide dan eerst aangekondigd, "who knows". Nu was de temperatuur wel ok, dat scheelt, ik heb mij dus maar niks aangetrokken van die wind, zij het natuurlijk dat het 'n stuk trager ging dan afgelopen maandag. Maar dat kon anderzijds ook niet anders, ik had het mij in mijn hoofd gezet om er 'n klimrit van te maken.
Op mijn recent palmares ontbraken nog de Muizenberg en de Slingerberg, beiden gelegen in Kanne. En aangezien de Muizenberg de richting uitgaat van Lanaken en de Slingerberg vertrekt aan de overzijde van het kanaal, diende ik in mijn trukendoos te duikelen. Ik fietste dus eerst doorheen de binnenstad van Maastricht - met zijn straten vol met kleine steentjes - om nog eens langs het kasteel van Neercanne te passeren, zij het nu iets verderweg dan 'n paar dagen terug.
In Kanne maakte ik eerst 'n foto van de Heilige Grafkapel. Deze kapel werd gebouwd in 1714 en is sinds 1948 'n beschermd monument. En dan de Muizenberg over, 800 meter lang met als max. percentage 11%. Eens boven aan de brug van Vroenhoven ging ik gewoon het kanaal over om langs de andere kant terug naar Kanne-centrum te fietsen, nu met de bedoeling om de Slingerberg op te rijden. Die foto van op grote hoogte gemaakt, laat zien waarom het de Slingerberg genoemd wordt.
Daarna fietste ik doorheen Zussen, één van de drie dorpen van de drie-eenheid Zichen-Zussen-Bolder. Zij werden al in 1796 aan mekaar geklonken om uiteindelijk met de grote fusies in 1977 op te gaan in de gemeente Riemst. Iets voorbij Zichen kwam ik voorbij de kapel Sainte-Anne in Wonck, 'n deelgemeente van Bassenge. Die kapel zou eigendom geweest zijn van 'n non, geboren op 19/3/1853 in Boirs, met name Marie Elisabeth Stassinet.
Eenmaal in Bassenge ging het terug linksaf naar Lanaye, 'n plaats aan de Maas tegenover het Nederlandse dorp Eijsden. Ik ben er al tientallen keren gepasseerd maar nog nooit gestopt voor 'n pauze. Ik had +/- 42 km. op de teller, dus het kon. Op de grens met Moelingen fietste ik verder naar Eijsden om vervolgens de moeilijke klim langs Groeve 't Rooth te nemen. Ik vervolgde mijn weg opnieuw naar Valkenburg, de Cauberg over om daarna wat verderop ook de Geulhemmerberg te nemen.
In Berg en Terblijt, even gestopt voor 'n sanitaire stop, om mijn laatste restjes eten naar binnen te spelen en te bekijken hoe ik mijn rit kon beëindigen. In Smeermaas zag ik dat de 100 km. er nog inzat mits 'n extra lus via Neerharen. Daar ben ik trouwens nog even gestopt voor 'n lekkere Duvel.
Ik besluit mijn verslag met 'n tip voor Jan en Elena. Ik fietste ook in de buurt van Eben Emael en ook voorbij de toren van Eben Ezer. Die toren is wel niet te zien vanop de weg, maar het is wel 'n speciaal iets. Hij werd gebouwd door Robert Garcet. Hij begon er aan in 1948 en 15 jaar later was de toren klaar. Je kunt de toren bezoeken.
Zo weer 'n lang verslag, maar het was dan ook de moeite vandaag. Ik ga goed slapen, dat weet ik zeker.
Het zou vandaag absoluut geen fietsweer worden, daarvoor waaide het te hard. Geen nood, 'n wandeling zit er altijd wel in. Deze keer ben ik naar Opgrimbie gestapt, niet via de grote weg maar gewoon binnendoor doorheen het bos.
Het is 's morgens altijd eens bekijken hoe ik de dag ga indelen. Vandaag was dat dus eerst gaan wandelen en in de namiddag nog 'n beetje tuinieren. Ik vertrok via de Neerharenweg en de Romeinendreef naar La Butte aux Bois. Daar zijn altijd enkele mooie foto's te maken. En dan was het gewoon de paarse route volgen, eerst voorbij het kruis aan de Heidestraat om dan toe te komen aan de Aspermansvijver. Deze ligt nog net op het grondgebied van Rekem. Het is 'n heel verschil met enkele jaren terug toen de vijver wegens droogte helemaal leeg stond.
Wandelaars die deze paarse route nemen, moeten wel wat gevoel hebben voor zig-zag-lopen, op vele plaatsen staat er water of zijn er modderplekken. Iets voorbij de vijver, aan Brasserie Aspermans, kreeg ik de vraag van 'n dame die 'n wandeling in de buurt wilde maken. De paarse route sprak haar wel aan, maar de afstand van +/- 13 km. veel minder. Ik heb haar dan 'n korte wandeling voorgesteld.
Eenmaal in Opgrimbie was het gewoon rechtsaf, de Broekstraat in tot in het centrum. Aan de kerk nam ik de bus terug naar huis. Uiteraard moest ik nog de afstand van het cultureel centrum tot thuis overbruggen, de bus passeerde het centrum niet wegens 'n optreden van Natalia deze avond. Zo zag ik nog 'n nieuwe affiche hangen van de betreurde Mathy Engelen aan zijn vroegere werkplek.
Terwijl ik dit nu aan typen ben, luister ik weer naar mooie muziek op YouTube, zo ondermeer de prachtige song van Secret Garden. Normaal gezien ga ik morgen fietsen - wat bergjes oprijden - tenzij het weer toch te slecht wordt.
Deze voormiddag om 10u30 stond er 'n afspraak bij mijn oogarts op het programma, de arts die mij in oktober gaat voorzien van nieuwe lenzen wegens cataract. Die consultatie vond plaats in Maasmechelen. Natuurlijk krijg je er dan 'n hoop druppels in je ogen waardoor je gedurende verschillende uren 'n wazig zicht hebt. Na die consultatie hadden mijn vrouw en ik afgesproken met 'n schoonzus en schoonbroer om daar in het centrum iets te gaan eten. Met dat wazig zicht was ik al bang dat ik met mijn vork naast het eten zou steken .... ha, ha, ha.
Eenmaal terug thuis ben ik toch nog gaan wandelen, het zicht was nog niet optimaal maar voldoende om nergens tegenop te lopen. Ik vertrok via de fiets- en wandelbrug naar het verbindingskanaal Briegden - Neerharen. In Tournebride ging het dan linksop naar het domein Pietersheim. Ik wandelde er gewoon doorheen de dreef, langs de grachten aan de ruïne om terug te keren via de Wijngaardstraat.
Daar nog even op bezoek geweest bij mijn zus en schoonbroer om nu mijn kort verslag aan jullie te presenteren. Wat de volgende dagen betreft, er ligt al 'n klimfietstocht klaar, vermoedelijk voor zaterdag want morgen geven ze 'n strakke wind van 4 bfr.
Het hoeft niet altijd de koersfiets te zijn om wat in beweging te zijn, nee, gewoon de stadsfiets even van stal halen en 'n klein tochtje maken, gewoon op het gevoel. Dat is het mooie aan fietsen, niks plannen, niks voorbereiden, gewoon doen.
Ik fietste naar Briegden om direct naar het jaagpad te gaan langs het Albertkanaal. Je rijdt dan eerst onder de brug van Veldwezelt en daarna onder die van Vroenhoven. In Kanne was ik vandaag fietser 57. Ik wilde dus niet ver gaan, in Kanne nam ik gewoon de weg naar links, naar Maastricht. Eerst kom je voorbij Château Neercanne. Verkeerdelijk wordt al eens gezegd dat het kasteel op grondgebied van Kanne (België dus) staat, maar dat is fout. Het staat wel degelijk op het grondgebied van Maastricht. Het kasteel heette vroeger kasteel Agimont en de oudste delen stammen van 1316.
Wat verderop heb je links de Jezuïetenberg. Jan en Elena hebben daar recent 'n reportage aan gewijd. De paar foto's binnen in de gangen, haalde ik van het internet. Vervolgens ging het naar en doorheen Maastricht. Terugkeren deed ik via Smeermaas en afsluitend maakte ik nog 'n korte lus doorheen Neerharen. Uiteindelijk fietste ik via de Neerharenweg met Domein Zangersheide, terug naar huis.
We zijn nu beiden net terug van 't winkelen, er waren uitzonderlijk nog eens drie fietstassen nodig om alles thuis te krijgen, dus ook twee fietsen. Seffens nog wat tuinieren en dan naar de koers kijken. Morgen moet ik op consultatie voor mijn ogen. In oktober krijg ik nieuwe lenzen.
Na zo 'n fietstocht van gisteren, was het vandaag 'n rustige wandeling, niet te ver en ook op het gemak. Ik was eerst naar de bakker geweest en heb daarna binnenshuis nog wat huiselijke taken gedaan.
Na de koffie vertrok ik dan naar de sportoase om via de Kounterstraat en de Kewithstraat nog eens in de richting te wandelen van die veelbesproken buurtweg. Deze buurtweg was aan de linkerkant - kant Bremstraat - afgesloten met 'n hek. De bewoners helemaal op het einde van die doodlopende Bremstraat hebben ooit het stuk grond achter die buurtweg gekocht en gehoopt dat niemand zich nog zou bekommeren om die buurtweg. Het doel was dat uiteindelijk die buurtweg tot hun eigendom zou behoren. Maar daar hebben ze facebook onderschat, na mijn berichtgeving op dit forum was het een en ander rap geregeld, de hekkens zijn verdwenen en nu kun je er goed wandelen, zij het dat het gras redelijk hoog staat. Maar hoe meer mensen er wandelen, hoe meer het gaat gelijken op 'n echte wandelweg.
Nadien wandelde ik nog even in de buurt van Sparrendal, om vervolgens de grote weg over te steken naar camping San Lanaco om daar rechts weer 'n pad in te slaan. Op de laatste foto dien je het reguliere pad naar links te volgen, maar rechts kan ook, zij het dat er nog maar weinig mensen dat pad kennen. Het is zo stilaan aan 't dichtgroeien.
Wat ik per fiets zoveel mogelijk mijd als de pest, daar kan ik als wandelaar niet genoeg van krijgen, ... de onverharde wegen. Thuis heb ik nadien nog enkele uurtjes in de tuin gewerkt en de laatste 40 km. van de Vuelta bekeken. Tot morgen.
Dit wil ik ook nog even zeggen, ik heb de goede raad van Annie en Rogier opgevolgd ivm. al die reclame die te pas en te onpas op het beeld verscheen. Met enkele aanpassingen van mijn instellingen zou het probleem nu opgelost moeten zijn, alleszins heb ik tot nu toe geen reclame meer gezien.
Toen ik terug thuis kwam van mijn fietstocht heb ik - weliswaar in gedachten - héél hard "YES" geroepen. Het was een van mijn betere tochten, 22,4 km/uur voor 'n afstand van 105 km. Het bolde lekker, het gedeelte langs de Zuid-Willemsvaart maalde ik af tegen 'n tempo van +/- 28 km/uur. En ook op de terugweg kon ik er het tempo goed inhouden.
Maar dit zijn de algemeenheden, ik wilde nog eens naar Thorn fietsen, effe de grens oversteken in Noord-Belg. Limburg. Ik fietste via Rekem, Boorsem en Dilsen naar Wurfeld, 'n gehucht van de stad Maaseik. Hiervoor heb ik deels over het oude kolenspoor gereden. Ten noordwesten van Maaseik, kwam ik door het gehucht Gremelslo. Het is al bekend van in de 14de eeuw. Nu bestaat het nog enkel uit wat verspreid liggende boerderijen.
Een ander gehucht, nu behorende tot de gemeente Molenbeersel, is de Manestraat. Daar zag ik dat verschillende eigenaars van oldtimers zich aan het verzamelen waren, vermoedelijk om samen 'n tocht te maken.
En dan, niet veel verder, reed ik de grens over naar Thorn, het witte dorp. Ik had vandaag keuze te over om ergens wat energie te kunnen bijtanken. Thorn is 'n echte toeristische plaats, te vergelijken met Valkenburg. Het enige ambetante van naar Thorn te fietsen, dat is dat je bij het komen en terugkeren, over 'n straat moet rijden die volledig bestaat uit kleine steentjes. Ze liggen weliswaar niet los, maar met mijn dunne bandjes is het toch even dokkeren over 'n oneffen straat.
Het volgende kerkdorp dat ik aandeed was Geistingen. Het behoort tot de gemeente Ophoven dat op zijn beurt 'n deelgemeente is van Kinrooi. Misschien ben ik daar al eens de kerk binnengestapt, maar wat maakt het uit, alle foto's zijn toch anders. Via de jachthaven "de Spaanjerd" in Kinrooi, was het tijd om terug te keren, eerst doorheen Aldeneik, horende tot Maaseik om dan in Maaseik de brug over te fietsen naar Roosteren.
Dat gedeelte van mijn fietstocht doe ik omzeggens met mijn ogen toe, talloze keren heb ik er al gefietst. Foto's heb ik op uitzondering van nog eentje in Stein, niet meer gemaakt. Ik had 'n goed tempo beet en dat wilde ik niet loslaten. Ik had verschillende mogelijkheden om naar huis te fietsen, ofwel voortijdig de Maas oversteken (bv. in Berg of in Stein) of gewoon doorfietsen naar Maastricht. De moraal was goed, het weer prima en de benen uitstekend, het werd dus Maastricht.
In Lanaken wilde ik eerst de kermis mijden maar diverse andere zaken waren gesloten, het werd dus toch het Kerkplein. Ik was daar vroeg genoeg om niet tussen de kermisgangers verzeild te geraken. Die Duvel smaakte.
Ik kan niet anders dan blij zijn na zo 'n rit, op leeftijd staat dus geen grens.
Dag vriendinnen en vrienden, al een aantal dagen geleden heb ik 'n reeks samengesteld met oude postkaarten van de gemeente Knesselare. Waarom Knesselare hoor ik jullie al vragen ...? Tja, een van onze medeblogsters, Claire, woont er al meer dan 'n half leven. Nu had ik die reeks willen plaatsen op zo een van die dagen dat je niet buiten kunt komen wegens veel regen of véél te warm. Maar jullie kennen mij intussen, er moet al veel gebeuren om mij de ganse dag binnen te houden. Het zou dus spijtig zijn om die oude postkaarten te laten stof vangen op mijn pc. Uitzonderlijk heb ik dus vandaag twee bijdragen aan mijn blog.
En wie de gemeente Knesselare niet kent, even 'n kleine duiding. In 1976 fuseerden Knesselare en Ursel tot één gemeente, Knesselare. In 2019 werd de fusiegemeente opgenomen in de grote fusie met Aalter. Deze gemeente ligt in de provincie Oost-Vlaanderen. Nog wat cijfers: op 1/1/2006 telde Knesselare 5.655 inwoners, Ursel 2.665.
Geniet van deze reeks postkaarten en morgen wordt het mooi weer heeft net de weervrouw gemeld.
Groot was onze verbazing vanmorgen toen we 'n natte straat zagen, het had blijkbaar flink geregend. Was dat voorzien ....? Hoe ook, hopelijk blijft het daarbij, er is kermis in het dorp en we willen toch met ons tweetjes in het moleke kruipen en proberen te grijpen naar de flosj, hopende op 'n gratis ritje, ha, ha, ha. Alle gekheid op 'n stokje, we willen toch ergens 'n terrasje doen en genieten van de kermissfeer.
Mijn wandeling begon ik vandaag al vroeg (7u59), eerst richting Pietersheim, daarna naar het centrum naar de geldautomaat bij mijn bank en daarna naar de bakker om mijn bestelling te gaan afhalen. Het ging dus eerst doorheen de Wijngaardstraat en dan langs het kasteel en de burchtruïne. Verder ging het dan langs de Koning Albertlaan en de Stationsstraat. Dat mooie herenhuis, dat was vroeger de eerste martelkamer van Lanaken, zo ervaarde ik het toch toen ik als klein kind daar bij tandarts Orban in die martelstoel gezet werd.
Op de Pannestraat had ik eigenlijk veel jolijt met die kat, ze trok zich van niets en niemand iets aan en bleef lange tijd doodgemoederd in het midden van de weg zitten. De wielertoeristen moesten zelfs 'n ommetje maken om zelf niet te vallen. Uiteindelijk kwam ze dan toch in beweging. Wat verderop kon ik dan mijn bestelling afhalen.
Mijn laatste afbeelding is iets wat facebook mij deze week in herinnering bracht. Vijf jaar geleden was ik over die moeilijke Keutenberg gefietst. Ik had toen wat info geplaatst. In mei van dit jaar ben ik er nog eens overheen gefietst, en zonder voet aan de grond te zetten. En zoals in de tekst te lezen valt, het is inderdaad bijna zo dat je 'n wheelie maakt met je voorwiel, zo steil is het.
Verder kan ik jullie alleen nog ene prettige zondag toewensen. Morgen ga ik normaal gezien fietsen.
Ik zat er al enkele dagen op te azen, 'n wandeling maken naar Bilzen. Het is de geboortestad van mijn moeder, ik volgde er school in het middelbaaronderwijs en in de jaren '70 was ik er werkzaam bij de Post. Speciaal aan die jaren bij de Post was het gegeven dat ik er toen aan het loket werkzaam was, de jaren van Jazz Bilzen. Ik heb toen de hele wereld aan mijn loket gezien, de een nog extravaganter dan de ander. Sex, drugs en rock en roll, dat waren toen de heilige woorden. En wie nog nooit gehoord heeft van Jazz Bilzen, dat was vanaf einde de jaren '60 het grootste muziekfestival van de lage landen. Zoek maar eens op bij YouTube.
Ik vertrok vrij vroeg, rond de klok van halfnegen. Eerst doorheen Gellik, dan de brug in Eigenbilzen over om vervolgens links af te slaan richting Hoelbeek. Ooit moet onze kleinzoon per fiets onder die brug door om naar school te gaan. Het is en het blijft echter 'n gevaarlijk punt, je ziet niet wat er aan de andere kant van de brug op je afgereden komt.
Iets verder dan de grens Hoelbeek - Waltwilder heb je de Sint-Antoniuskapel, gebouwd in 1912. Ik ken de weg daar uiteraard goed en op dat punt was ik meer dan halfweg. Domein Groenendaal liet ik rechts liggen om tenslotte links af te slaan naar Meershoven, 'n wijk van Bilzen. Je ziet aan die aankondiging dat Bilzen zijn verleden met jazz nog niet kwijtgespeeld is. Nog 'n kleine anekdote bij Jazz Bilzen, de eerste voorzitter en bezieler was trouwens Fons Coch, mijn leraar frans in het college van Bilzen.
Eenmaal ik de duik naar beneden had gemaakt, was ik zo goed als in het centrum van de stad. Mijn mondvoorraad had het tijdens mijn wandeling niet lang uitgehouden in mijn broekzak, ik had dus behoefte aan iets lekkers. Een koffie wilde ik ook nog gaan drinken, maar mijn bus zat er zo aan te komen. Die koffie heb ik dan maar in Lanaken gedronken. En of die blauwe fietsen bij ons al veel gebruikt zijn, .... ik heb er het raden naar.
Om te eindigen, nog iets van gisteren, ik schrok me zowaar 'n bult toen ik de rangschikking zag van de populariteit op Sen.Net. Welke goede ziel heeft mij op die plaats gezet ...? Uiteraard ben ik vereerd.
Helemaal eindigen doe ik met de mooie overwinning van onze landgenote Justine Ghekiere in de Tour de France, en dat nog wel in de bolletjestrui. Haar mooiste overwinning in haar leeftijd van 28 jaar. Het is kermis in Lanaken.
Als onze dochter, schoonzoon en kleinzoon een aantal dagen het huis uit zijn, dan dient er altijd iemand te gaan kijken naar hun katten en kippen. Vandaag was mijn vrouw aan de beurt om die beestjes de nodige aandacht te schenken. En omdat mijn vrouw toch de bus tot ginder nam, ben ik maar mee gegaan om vervolgens te voet terug te keren.
De bedoeling was om langs de kerk van Eigenbilzen te gaan en daar de weg links te nemen, doorheen de velden richting Gellik. In één der eerste straten waar ik passeerde, voelde ik al direct de wijsheid in mij opborrelen, kijk maar naar foto nr. een. En dan kwam ik aan de kerk met rechts ervan, 'n statige woning. Veel van die oude woningen hebben van de stad Bilzen 'n bordje gekregen met 'n summiere uitleg omtrent het gebouw, ook bij dit huis. Ik heb het misschien ooit geweten, maar in deze woning werd acteur en theatermaker Julien Schoenaerts geboren in 1925. Hij vertolkte oa. 'n belangrijke rol in de film Daens en in de Leeuw van Vlaanderen. Hij is toch een der beste acteurs die Vlaanderen ooit gekend heeft. Zijn zoon Matthias is tegenwoordig misschien nog bekender, hij had 'n hoofdrol in de film Loft.
Eens de kerk voorbij, ging het dan linksaf, richting Gellik, één lange weg naar Gellik. Wij plattelandsmensen hebben het voordeel dat we nog kunnen wandelen tussen de velden en héél ver kunnen kijken, iets wat de stadsbewoners mankeren. Je ziet al eens 'n kruis, veldbloemen, dieren die beschutting zoeken voor de zon, enz. Ik geniet er telkens van.
Aan de Wijerdijk stak ik de straat over om via de Louis Paul Boonweg, te wandelen naar de brug van Briegden. Aan de sportoase koos ik ervoor om de kortste weg naar huis te nemen omdat ik enkele druppels regen voelde vallen. Nu achteraf beschouwd, bleef het bij die enkele druppels, blijkbaar heeft het in Antwerpen meer geregend.
Eenmaal thuis heb ik mij opgefrist en toen mijn vrouw terug toekwam, zijn we samen nog lekker gaan eten, niet in onze vertrouwde stek, maar eens op 'n andere plek. En ook daar heeft het gesmaakt. Nadien nog naar de Tour de France voor vrouwen gekeken, en wat morgen brengt, daar moet ik nog 'n nachtje over slapen ....
Ik kon mij vandaag geen beter fietsweer toewensen, droog, niet overdreven warm, 'n zwakke wind en veel goesting. Ned. Limburg stond weer op het menu, 'n mens zoekt altijd de betere fietspaden op. Iets na 9u00 was ik al op pad, 'n teken dat ik hunkerde naar beweging.
Via Maastricht ging het rechtsaf richting Sint Geertruid. Maar toch effe gelet op die eerste foto, je bent de stad nog maar goed en wel buiten en dan heb je al direct mooie vergezichten. Ik moet dus niet ver fietsen om in de prachtige natuur te toeven. Aan die Mariagrot ben ik 'n eerste keer gestopt om wat mondvoorraad achter de kiezen te duwen, 'n sultanakoek, mijn vaste energierepen.
Vervolgens ging het naar Gulpen waar ook schitterende vergezichten je dag opvrolijken. In Voerendaal, de bakermat van de fam. Meuris, heb je die Mariakapel, gebouwd in 1938 door de fam. Senden - Lipperts. Mijn tocht ging verder naar Stein waar ik de autostradebrug nam om de Maas over te steken. Jullie weten intussen dat er op die brug 'n afzonderlijke strook is voor fietsers.
Maar voor ik de Maas overstak, had ik nog 'n omweg te maken naar Genhout. De normale weg was volledig afgezet (wegenwerken) en we dienden enkele kilometers te fietsen op 'n onverhard pad met veel steentjes. Niet mijn plezantste bezigheid, maar het ging niet anders. Eenmaal toch in Genhout geraakt - en op dat moment 66 km. op de teller - besloot ik daar 'n voor mij nieuwe brasserie te testen op zijn deugdelijkheid. En het viel mee, prijs - kwaliteit van het gebodene was in evenwicht, en de bediening was oogverblindend, toch voor zo 'n oude pee gelijk mezelf .... ha, ha, ha.
Eenmaal terug in België had ik mijn route zo gepland dat ik via Herbricht kon fietsen, daar is meestal de Maasbar geopend. En idd. daar kon ik mijn merk drinken. Om tenslotte de 100 km. op de teller te krijgen, ben ik teruggekeerd via Hochter Bampd. En je ziet ze in deze tijd van het jaar niet dikwijls, maar vandaag stonden er 'n drietal paarden op het fietspad.
Met deze sluit ik mijn verslag af. Ik heb weer genoten van mijn tocht, hopelijk jullie ook van mijn verslag met de enkele bijhorende foto's. Tot morgen.
Nee, ik ben vandaag niet naar Valkenburg gefietst om de start van de rit voor vrouwen in de Tour de France mee te maken. Mijn vriend Hubert had mij nochtans gevraagd om met hem mee te gaan. Ik zat toch nog met enige schroom om daar ter plaatse te gaan kijken, de pandemie is nog niet helemaal verdwenen. En je kon er gif op innemen, het zou in Valkenburg over de koppen lopen zijn. Nee, ik had geen goesting om mij in die mensenmassa te begeven om uiteindelijk toch maar 'n glimp op te kunnen vangen van dat hele circus.
Daarbij, ik had ook nog werk te doen thuis, met die hitte van de voorbije dagen, heb ik buiten niet veel gepresteerd. Achteraf gezien was ik blij dat ik thuis gebleven ben, al in de voormiddag is het beginnen te regen en het is pas gestopt rond halfzes. Ik heb thuis op tv naar de koers gekeken, het gedeelte op Waals grondgebied. De Nederlandse vrouwen doen het goed. Maar ja, ze hebben geluk, onze Lotte Kopecky doet niet mee.
Na het avondeten kon ik dan eindelijk vertrekken, het was wel 'n pull frisser dan gisteren. Via de kanaalkom en het Albertkanaal, trok ik naar Gellik, eerst onder de brug van Briegden door en nadien onder de oude spoorbrug. In Gellik aan de Wijerdijk, was het direct naar rechts, de Boonakkerstraat in. Daar zag ik dat oud landbouwwerktuig. Eens de grote straat over, de Kounterstraat in, daar zie je altijd wat paarden lopen. Op het einde van de Kleine-Hofstraat ben ik voorzichting naar die straatnaamborden gewandeld om die duiven niet te laten schrikken.
Zo, deze dag zit er ook weer bijna op. Seffens uitzonderlijk nog eens naar 'n voetbalwedstrijd kijken, de supercup tussen Real Madrid en Atalanta. Morgen, bij leven en welzijn, ga ik fietsen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Nu ga ik die app niet voortdurend gebruiken, dat zou teveel energie vragen van mijn gsm, die nieuwe "app 01" en mijn Strava-account tesamen. 
Vervolgens fietste ik langs het stadion van KRC Genk en de voormalige koolmijn van Waterschei.
Een mijner vrienden, Peter, wil al lang eens met mij meegaan naar dit punt, maar het komt er maar niet van. Na zijn pensionering kreeg hij 'n werkaanbod voor één dag in de week, iets totaal anders dan in zijn actieve loopbaan. Maar die ene dag werden er uiteindelijk meerderen en ik geloof dat hij nu bijna alle dagen actief is. Maar wie ben ik om hem te laten weten dat hij ook nog moet genieten van het leven. Misschien doet hij dat wel in zijn nieuwe job. Hoe ook, ik kon het niet laten om hem wat te jennen met 'n foto van de vlaai. 
Ik had dan de tijd voor mezelf. In de voormiddag heb ik al onze lavendelstruiken gesnoeid en in de namiddag had ik goesting om te gaan fietsen. Het weer was goed, niet teveel wind en de temperatuur zat goed. 
Eens boven aan de brug van Vroenhoven ging ik gewoon het kanaal over om langs de andere kant terug naar Kanne-centrum te fietsen, nu met de bedoeling om de Slingerberg op te rijden. Die foto van op grote hoogte gemaakt, laat zien waarom het de Slingerberg genoemd wordt. 
Ik ben Eddy Meuris