|
Er was vandaag enorm veel sport te zien op de tv, onze volleybalvrouwen tegen Polen, het nationale basketbalteam bij de mannen en de koers in de Vuelta. Toch koos ik ervoor om zelf te gaan sporten, het weer was mij te goed om binnen te zitten.  Wij hebben dan zo onze afspraken, het eten komt ietsje vroeger op tafel zodat ik al omstreeks 12u30 kon vertrekken. Gelet op de windrichting koos ik vandaag voor 'n rit naar Heppeneert. 
Ja, die wind kwam voornamelijk uit het westen. Het was dan kwestie om bij terugkeer zo weinig mogelijk last te hebben van die wind. En die oplossing vind je altijd op het kolenspoor, je bent er beschut voor de wind. Ik vertrok via Neerharen en Rekem naar de Maas. Vervolgens kom je in Uikhoven, Opgrimbie en Mechelen a/d Maas. Dat gele bord hebben ze daar niet voor niets gezet, je kunt enkel aan de linkerkant verder varen met je kajak. En die grenspaal, ... tja, je moet hem ergens zetten. De grens is in feite op het diepste punt van de Maas. Maar daar zet je natuurlijk geen grenspalen. 
En als je 'n Belgische vlag ziet, dan heeft dat altijd wel iets te maken met de Wereldoorlogen. In Heppeneert ging ik linksaf, in de richting van het kolenspoor. Daar ben ik even gestopt aan dat bord met opdracht 7. Als je tijd genoeg hebt en je bent wat creatief, dan zijn dat leuke opdrachten. Op dat kolenspoor zou je bijna denken dat de herfst al 'n tijdje begonnen is, zoveel bladeren zijn al van de bomen gevallen. Dat heeft uiteraard allemaal met de droogte te maken.  In As nam ik het besluit om via "fietsen door de Heide", naar Zutendaal te fietsen om daar 'n pauze te nemen. Ik zou wel zien welke horecazaak er open zou zijn. Ik vond mijn gading in "de Sjètterèi". Er was heel wat volk aanwezig. 
Van Zutendaal ging het vervolgens naar Munsterbilzen, Eigenbilzen en Gellik. In Gellik was het centrum ingenomen door de "Gelliker Kioskklanken", 'n organisatie van de Porijkes. Dit is 'n muziekvereniging, ontstaan in 1989 uit leden van de toenmalige Politie en Rijkswacht. Ik heb mij dan maar op 'n nabijgelegen terras genesteld en op het gemak mijn vast merk opgedronken.
En op het einde had deze fietser toch pijn aan zijn kont. Ik moet duidelijk nog gewoon worden aan mijn nieuwe fietszadel.  Maar wat heb ik te klagen, ... het was weer ene fijne fietsdag.
|
Gr
Erik
Ik ben Eddy Meuris