Vandaag kreeg ik bezoek uit Zuid-Afrika. Twee madammen die samen met het Fonds voor ontwikkelingssamenwerking ( Fos) hier in Belgie in het kader van Waardig werk op getuigenbezoek zijn.Zij wilden ook eens met ons praten en kijken of er op termijn geen samenwerking kan groeien. Zij zijn vooral actief in de kaapstadregio en werken met de thuiswerkers op de grote boerderijen. Na vier jaar hebben ze een staf van 8 leden, en een 3500 leden. Wendy Pekeur is een jonge overtuigende vrouw. Zij vertelt honderuit over de schendingen van de rechten die de vrouwen moeten ondergaan. Naast verkrachtingen, huiselijk geweld worden hun basisarbeidsrechten dageliks geschonden. Ik kijk verwonderd en vraag een voorbeeld.Wel op de sproeiwagens met pesticiden zit meestal een man met beschermkledij terwijl vrouwen werken op de plaats waar de sproeiwagen overheen gaat. Wanneer de vrouwen weigeren te werken, zegt de farmer hen dat het absoluut niet gevaarlijk is en dat ze gewoon verder moeten werken. In gans Zuid-Afrika zijn er slechts 600 inspecteurs die kunnen opgetrommeld worden. Meestal werken de arme landwerkers reeds generaties lang op dezelfde boerderij, bij dezelfde farmer.Indien zij hun werk verliezen, verliezen ze hun huis, hun familie, hun geschiedenis.Van een herverdeling van het land is geen sprake, de vrouwen hebben vorming nodig. Al was het maar om het Zuid-Afrikaanse gezegde: "Hij is de dak, zij de vloer..." naar een betere communicatie tussen partners te laten groeien...
Ad Vingerhoets kwam helemaal uit Tilburg om ons te vertellen dat de wetenschap eigenlijk nog niks wist over het verschil tussen mannen en vrouwen. Ik grapte bij wijze van parodie dat we een psycholoog nodig hadden om eens ernstig over vrouwen te kunnen nadenken, de talrijke aanwezige vrouwen bliksemden me meteen de grond in.Maar dit totaal terzijde. Ad Vingerhoets overliep zo wat alle proeven die het verschil tussen verliefdheid en liefde onderzochten. Hij skande de hersenen, onderzocht hormonen en grapte hier en daar relativerend de vele praat uit de boekjes op een gezonde manier weg. Wat we al wisten: verliefdheid duurt hooguit drie maanden en ebt weg, liefde is gericht op zekerheid en voortplanting. Liefde kan wel drie jaar duren met een kindje,bij twee peuters wel zeven jaar.gemiddeld wordt daarna een of andere partner in de steek gelaten. Liefde zou in de dierenwereld niet voorkomen, het feit dat mensen daar mee te maken krijgen is vooral het resultaat van een uitzonderlijke hersengroei.Daardoor zijn we te vroeg geboren en dus totaal hulpeloos.We hebben moederliefde nodig om te kunnen overleven.Het vermogen tot liefde en verliefdheid hebben dus alles te maken met de ervaring van de moederliefde in de jonge kinderjaren.Slechte relaties en geluk bij de liefde zouden meteen ook gentisch bepaald kunnen zijn. Ad Vingerhoets hield van spreekwoorden en annekdotes. Eentje wil ik meegeven. " Gog gaf de man een penis en hersenen, maar niet genoeg bloed om die twee gelijktijdig te laten werken". Tot slot zijn tips. Wil je uitzoeken of het met een partner zou kunnen klikkzn: ga naar de achtbaan. Het vreemde en prettige gevoel kan aan de persoon verbonden worden, waardoor je meteen dezelfde kick opnieuw wil beleven. Een kans voor een relatie. Vrouwen op zoek naar een partner stoppen best even met de pil. Hormonaal zullen ze in verwarring geraken en niet de juiste signalen uitsturen. Wat dan wel jammer is,als je zoekt naar een partner...
De Waregemse vrijzinnigen werden in het verleden wel eens
verweten machos te zijn. Met de najaarscyclus voor filo is aan deze mytme
meteen een eind gekomen. We filosofeerden over de vrouwen. Niet om drie uur
snachts in een duister café, neen, open en bloot met een cyclus filosofie. De
vrouwen waren zelfs welkom !
Griet Vandermassen is verbonden aan de faculteit Letteren en
Wijsbegeerte (Universiteit Gent) en is Germaniste en filosofe. Haar onderzoeksvelden
zijn onder meer wetenschapsfilosofie, evolutiepsychologie, evolutiebiologie en
feministische theorievorming. Ze is bestuurslid van SKEPP. Ze kwam een avond met Powerpoint haar boekje "Darwin voor vrouwen" uit de doeken doen.Ze noemt zichzelf feministe, moedig dus in Flairtijden.
Feminisme is een term die vele ladingen dekt. Het
gelijkheidsfeminisme bijvoorbeeld, gaat ervan uit dat de verschillen tussen
vrouwen en mannen ontstaan zijn door opvoeding en socialisatie. Het
verschilfeminisme daarentegen, erkent wel verschillen tussen mannen en vrouwen
en vindt dat de vrouwelijke kwaliteiten een meerwaarde hebben. Daarnaast zijn
er nog heel wat varianten, maar geen enkele strekking verklaart waarom mannen eigenlijk overal over een bevoorrechte
positie beschikken en hoe de relatie tussen de seksen nu precies historisch
gereproduceerd wordt, aldus Griet Vandermassen.
De evolutieleer leert ons dat door adaptaties via selectie er heel wat
soorttypische verschillen tussen mannen en vrouwen zijn ontstaan. Adaptaties
zijn aanpassingen aan de omgeving die direct of indirect bijdragen tot een
succesvolle voortplanting.
In het algemeen zijn mannen inderdaad dominanter en
competitiever en zijn vrouwen meer sociaal voelend en zorgzaam. Griet
Vandermassen legde haarfijn uit hoe die verschillen doorheen de geschiedenis
tot stand kwamen en wat hun belang was bij de voortplanting. Niet enkel het
genetisch materiaal, maar ook omgevingsfactoren bepalen iemands
persoonlijkheid. Bovendien mogen we ook niet de onterechte overstap maken van
'feiten' naar 'waarden'. Het is niet omdat mannen doorhun globaal genomen competitiviteit meer aanzien genieten, dat die toestand
ideaal is. En het is niet omdat ze seksueel agressiever zijn, dat we
verkrachting moeten goedkeuren. Kortom: Griet legde ons uit van waar mannen en
vrouwen kwamen. Het belangrijkste is: er is een groot verschil tussen mannen en
vrouwen. Dat komt door onze (apen-apinnen) oorsprong. Waarmee de Waregemse
vrijzinnigen best kunnen leven
Aan de poort van Cytec staat sinds 11 dagen een stakingspikket. De reden : het ontslag van 1 van de 200 bedienden die daar werken, op de achtergrond een dreigende delocalisering, waarvan de 200 arbeiders vrezen het eerste slachtoffer te zijn. De 100 kaderleden denken dat hun eigenlijk niks kan gebeuren. Cytec is een verfbedrijf en heeft afdelingen in Duitsland, Italie, Nederland , Spanje, Noorwegen,Frankrijk en India. Een multi dus. Aan het pikket staan vermoeide militanten.Deze nacht mislukte de verzoeningsvergadering op het Ministerie van Werk. De directie wenst de CAO over werkzekerheid niet te respecteren. De werknemers praten over de directie. Er werd een specialist interimdirecteur aangeworven om " de grote kuis" te organiseren. Een directeur die reeds heel wat herstructureringen in de textiel op zijn palmares heeft. De man blinkt uit in minachting voor vakbonden en arbeiders. Bij een mededeling aan het personeel vandaag zet hij de syndicale delegatie gewoon buiten. De directie deed ook beroep op de rechtbank om de toegang tot het bedrijf te verzekeren. De rechtbank gaf de directie gelijk. Een deurwaarder komt provocerend en discussierend met het pikket vrachtwagens doorlaten. Hij gaat duidelijk zijn boekje te buiten om incidenten uit te lokken. Het toont meteen aan welke kant rechtbanken en deurwaarders kiezen in een sociaal conflict...
Vandaag werd er voor de arbeiders een oplossing gevonden en gingen de arbeiders opnieuw aan het werk. De CAO-werkzekerheid werd aangepast, maar bleef overeind. net als de arbeiders... De dagen die volgden kregen deurwaarders meer en meer werk. Beaulieu, Carrefour overal werden deurwaarders ingeschakeld om stakingen te breken.Ooit bestond er zoiets als een herenakoord. Dit was niks min of meer dazt de werkgevers beloofden de normale overlegprocedures met de vakbonden eerst te proberen, voor beroep te doen op een rechter en een deurwaarder.In moeilijke tijden is er blijkbaar geen plaats voor een "gentlemens-agreement",maar wordt alles meteen voor een rechtbank uitgevochten. Het lijkt me niet meteen de beste oplossing voor de vele conflicten die de komende maanden ongetwijfeld zullen losbreken.
Op 17 oktober is het wereldarmoede-dag. De voorbije beurscrisis deed ons misschien een beetje uit het oog verliezen dat er in Vlaanderen 22.000 mensen moeten leven van een leefloon. Die liggen niet wakker van hun aandelen, maar wel van de facturen die in hun bus vallen voor energie, water en licht.Het radio-bericht dat de stad Antwerpen bij de toekenning van sociale huurwoningen voorrang zal geven aan de burgers met werk, zal opnieuw voor veel mensen het uitzicht op een betaalbare woning ontnemen. De voorbije weken zagen we dat veel persmensen een verkeerd beeld hebben van de inkomens bij de bevolking, omdat ze er van uitgaan dat iedereen evenveel verdiend als de omgeving waarin zij werken. Toen ABVV-Rudy in de zevende dag zei dat 75% van de werkende bevolking tussen 1000 euro en 1600 euro verdiende en dus moeite had om de gestegen energiefactuur te betalen, bleef de VBO-baas opvallend stil. Maar er zijn nog cijfers: hoeveel is het leefloon eigenlijk ? Een samenwonende heeft 474 euro, een alleenstaande 711 euro. Deze 711 euro ligt zelfs onder de Europese armoedegrens ( = 860 euro). Ook al is het leefloon de voorbije jaren een beetje opgetrokken, dit inkomen is te laag om een menswaardig leven te kunnen leven. Mensen met een leefloon zijn vaak verplicht om schulden te maken om te kunnen overleven en daar verdienen de banken of malefide makelaars weer een mooi percentje aan. Mensen met een leefloon zijn ook afhankelijk van het plaatselijk OCMW. Nochtans zijn de basisbehoeften van iedereen dezelfde, dit kan dus niet afhankelijk gemaakt worden van de eventuele plaatselijke willekeur. De federale overheid moet er voor zorgen dat sociale uitkeringen voldoende hoog zijn om de basisbehoeften te betalen. Dan moet niemand naar het OCMW lopen...
Het wereldwijde casinokapitalisme heeft zijn grenzen bereikt en de haaien op de beurs hebben bloed geroken.Het vertrouwen is zoek.Alles begon in de USA, waar arme lui voorgespiegeld werd, dat ze een huis konden kopen zonder al te veel voorwaarden. Er werd een nieuwe markt van verzekeren en herverzekeren aangeboord, bij een deel van de bevolking die helemaal niet kredietwaardig was.Het nieuwe systeem werd de lucht ingeprezen, kritiekloos, alleen zoals het in Amerika kan. Wie won daarmee geld ? Juist, de financiële sector. Toen het al te lang duurde voor er staatswaarborgen kwamen, bleek de solidariteit in de sector niet te bestaan. Banken wilden aan elkaar geen geld meer lenen, zij vertrouwden het niet meer.De gewone spelregels werden vlotjes opzij geschoven. Nu staat de hele constructie op instorten, want banken verhandelen al lang niet alleen geld maar ook aandelen in bedrijven, opties, kortom zij gingen reeds lang hun boekje te buiten. De aandelenkopers willen staatsgaranties en snel. Of ze slaan in paniek en verkopen. Ik zou niet graag in een bank die onder vuur ligt, tewerkgesteld zijn. Want wat kan je doen ? Je informeren, hard proberen te vertrouwen in je collega's en gewoon proberen verder te werken.Want je werkgever verandert om de haverklap, gemakkelijk is anders. Er rest mij wel een troost: zoals veel mensen investeerde ik niet in aandelen. Ik investeerde in mijn kinderen. Die zijn vandaag niet minder waard omdat er een bankcrisis is, integendeel..
Het ABVV wil weer actie voeren. Volgens de werkgevers totaal ongepast in deze moeilijke economische situatie. Stel U voor : de banken daveren op hun grondvesten, de economie gaat recht naar een recessie en die "domme" vakbonden willen dan nog actie voeren voor de koopkracht.Volgens de werkgevers : totaal onverantwoord ! Laten we het eerst even hebben over de realiteit. De werkgevers willen profiteren van de situatie om het IPA-akkoord 2007-2008 niet uit te voeren door de verhoging van 25 euro die voorzien was op 1 oktober niet uit te voeren.Voor alle duidelijkheid: alhoewel managers miljoenen euros mogen scheppen, voor de minimumlonen is 25 euro er over.Dan krijgen we een verhaal over verlies aan concurrentiekracht, te hoge lonen, enz.. Wanneer het over hun eigen loon gaat kan het niet snel en niet hoog genoeg zijn. Of wat dacht U van ene Lippens die zijn bonus met de overname van ABN-Amro reeds geincasseerd had, terwijl Fortis nog geen geld gevonden had om die overname te financieren ? Een vakbond, die naam waardig, kan de groeiende kloof tussen inkomens uit arbeid en kapitaal niet langer dulden.Iemand moet iets doen, en dat is actie voeren. Ook al brengt dat een beetje hinder mee. Ik kreeg veel vragen of de zin of de onzin om actie te voeren, maar ik had steeds de indruk dat de mensen eigenlijk al voor zichzelf beslist hadden wel of niet mee te doen. Veel mensen zochten eigenlijk naar een reden om zelf niks te moeten doen. Hebben we te veel ? Zijn we te rijk geworden om samen nog een vuist te maken ? Dat is wat de werkgevers hopen, dat het individualisme wint. Dat we alleen nog voor onszelf opkomen en tegen de vakbond zeggen : " not in my name". Ik vertegenwoordig liever me zelf. Shut up is het antwoord,de vakbond, dat zijn alle ambetanterikken samen. Omdat het nu eenmaal niet anders kan...
De nieuwe tentoonstelling in Bepart te Waregem tast de grenzen af van wat kunst mag. Wanneer gaat kunst te ver ? Spontaan zou men geneigd zijn te denken dat de kunst er juist in bestaat steeds grenzen te verleggen en dat juist het confronterende zorgt voor de aha-elebnis of de verwondering. Een filmpje over een taalles in een school te St-JansMolenbeek speelt zich af met op de voorgrond twee tekenfilms. Een in de vorm van een computerpelletje waarbij de zware sprinters Tommie Smith en John Carlos, respectivelijk eerste en derde op de 200 meter van de Mexicaanse Olympische spelen hun gebalde vuist in de lucht steken tijdens de medaille-uitreiking.De Australische zilverenmedaillewinnar Peter Norman droeg een badge ' Olympic Project for Human Rights' wat hem een forse boete opleverde.Toen Peter Norman vorig jaar overleed, werd zijn kist gedragen door de zwarte altleten Smit en Carlos.Maar daar hadden de media geen boodschap aan... Het tweede scherm geeft een montage van blaffende honden, die de stilte en de sereniteit van de sacrale ruimte in Bepart verstoren. Het geblaf van de honden stoort, net als in mijn tuin. Net als de media vooral aandacht blijven hebben voor spectaculaire blaffende honden. In dit klimaat moeten kinderen leren en zich een taal eigen maken. Moeilijk, zeker om je blijvend te concentreren...
Een eerbetoon... als je zoekt in mijn blog kom je bij de blog die ik schreef toen Georges Debunne de prijs voor de demokratie kreeg in Gent. Georges was een voorbeeld,ook voor mij
Het Europees social forum loopt ten einde.Meer dan 600 debatten,open discusies,culturele activiteiten en informatiestandjes allerhande.De opkomst is moeilijk in te schatten,maar blijft onder de verwachtingen.Belangrijke grote vakbonden uit Duitsland, Groot-Brittanie en Spanje bleven afwezig,samen met het Europes vakverbond.Sociale bewegingen en vakbonden staan nog niet op en lijn.
Nochtans is het hoog tijd om een tegenofensief op gang te trekken.Europa wil de lonen en de sociale bescherming afbouwen tot op het nivo van de USA.
Daarom moeten we meer uren en langer werken,moet er meer flexibiliteit komen,zijn vakbonden niet welkom,moet er meer informele arbeid en meer armoede komen.Het verzet tegen dit beleid moet in eigen land starten en Europees gecoordineerd worden.
Het verzet zal ook op straat moeten te zien zijn. Dit was alvast zaterdag in Malmö het geval.Meer dan 15000 betogers troken door de straten. De ABVV-jongeren vormden en vrolijke en dynamische opener,8km ver, drie uur lang.
De Zweden keken verbaasd nar de bonte stoet die vorbijtrok.Wij of zij kwamen uit en andere wereld. Het leek precies Georges Orwels boerderij waar we doortrokken..
Deze morgen bezochten we een geronoveerde sociale woonwijk,waar ze rekening hadden gehouden met ecologische, esthetische een leefbaarheidsaspecten.De wijken waren eigenaar van de gemeente via een soort beheersvorm die aan onze sociale woninsmaatschappijen doen denken.Een resulttaat van jarenlang bewind door de sociaal demokratische partij.In Malmö is er nu een coalitie tussen de groenen, de left (een soort die Linke zoals in Duitsland) en de Kommunisten. De ecologische belangstelling is dus geen toevalstreffer. Hoe vertaald zich dat in de renovatie van de huizen en flats ? Vooreerst alternatieve energiewinning met windmolens en zonnepanelen. De aanleg van kanaaltjes en grachtjes om het regenwater te kunnen opvangen, te kunnen zuiveren en gescheiden van het afvalwater te houden. De organisatie van gescheiden en gesorteerd afval waarbij alles direct gescheiden wordt in speciaal ingerichtte huisjes met een vijftiental verschillende containers. De flatbewoners hadden ook hun zeg bij de inrichting van de omgeving, waar een speelplein moest komen en waar een rustbank of bomen en planten. Alhoewel de groene daken nog steeds een experiment zijn, was het toch indrukwekkend. Op de platte daken werd een speciale laag schuimrubber aangebracht,daarna aarde en vetplantjes.Een variatie bestond uit een kruidendak of een bloemendak.Deze aanpak gaf een oplossing voor het teveel aan regenwater door verdamping of absorbering,maar droeg ook bij tot minder vervuiling en meer groene ruimte. De daktuin is daarenboven een uitstekende isolatie en draagt bij tot het in stand houden van de biodiversiteit.
Een uiteenzetting waarom de sterke Zweede vakbonden leden verliezen en hoe zij dit bekijken trok mijn aandacht.Vooral toen bleek dat een van de sprekers Olle Sahlström was,een vakbonder die vijf jaar geleden uit de vakbond Lo gekieperd werd omdat hij vond dat de relaties met de Zweedse sociaal-demokraten moesten verbroken worden. Bij de Lo was vroeger 92 procent van de werknemers aangesloten,nu nog 70. Oorzaken: de vakbond speelt onvoldoende in op de wijzigende arbeidsmarkt,wordt gepercipeerd als instelling en niet als beweging die de belangen van de werknemers verdedigd,ontbreken van een offensieve strategie,jongeren weten helemaal niet waartoe een vakbond dient... Bij een onderzoek naar de redenen om de vakbond te verlaten antwoordden de mensen dat de vakbond te duur was,of men zag geen reden om lid te blijven van de vakbond of er werd geen verband gelegd tussen hun belangenverdediging in het bedrijf en de lid zijn van een vakbond. Lo werkte een stategie uit om er iets aan te doen en hun recept is eenvoudig: iedere nieuwe werknemer in het bedrijf vragen om lid te worden, de vakbondswaarden meer benadrukken en een betere bereikbaarheid. De Denen pakten het anders aan met hun trondheimmodel. In feite stelden ze een lijstje op van politieke prioriteiten die de vakbond zou moeten verdedigen en ze bediscussieerden die lijst uit met de basis. Daarna legden ze dit lijstje voor aan alle politieke partijen en ze ondersteunden die politieke partij die het best hun eisenprogramma had opgenomen.De basis was razend enthousiast en het bezorgde de deense vakbond een nooit gekende dynamiek. Allemaal niet echt nieuw die ideeen maar goed het eens van een ander te horen. In Belgie verlieen we geen leden meer. Maar we organiseerden de voorbije jaren nieuwe groepen zoals de uitzendkrachten de de beschutte werkplaatsen,we zijn een vakbond in beweging en organiseerden stakingen en betogingen ook als de sociaal demokraten in de regering zaten en ten slotte is het vakbondslidmaatschap spotgoedkoop door de syndicale premie.Een vakbond kost veel minder dan een GSM abonnement en je krijgt een gratis advocaat in de praktijk.
Een van de vele worshops die hier te volgen zijn draaide omtrent mensen zonder papieren.Zij werken meestal in de informele economie of duidelijker gezegd in het zwart. Tegen lage lonen,in onveilige en ongezonde situaties kortom een beetje zoals onze overgrootouders moesten werken. Als vakbond moet je voor die groep opkoöen,al is het maar om sociale dumping op de arbeidsmarkt tegen te gaan. Daarom moeten CAO´s ook voor hen gelden,daarom moeten koppelbazen en mesenhandelaars in de gevangenis, daarom moet de hoofdaannemer aansprakelijk zijn voor de ganse ketting van onderaannemingsbedrijfjes. En het heeft ook te maken met het bestrijden van racisme en discriminatie op de werkvloer. Hoe organiseren we dat. Door communicatie en pamfletten in hun eigen taal over de rechten die ze hebben, de lonen die ze moeten krijgen en de contracten die er moeten zijn. Door het eigen netwerk van de migranten aan te spreken en een rol te laten spelen en samen te werken met de migrantenorganisaties. Door het veiligheidsargument van alle arbeidders te gebruiken en desnoods inspectie er bij te betrekken. Door de werknemers zonder papieren bij de vakbond te betrekken,hun eigen delegees te laten verkiezen. Doorhet probleem bespreekbaar te maken en niet weg te moffelen in stilzwijgen. Na het seminarie trok ik even binnen bij een Libanese kapper.Hij was twaalf jaar geleden uit zijn land gevlucht voor de oorlog. Je voelde zo zijn beroepsfierheid en zoals iedere vluchteling was hij goedkoper uit noodzaak !
In een hotellobby bloggen in Malmö: een vreemd klavier,vreemde termen, er zullen wellicht wat meer fouten in de blog sluipen dan gewoonlijk. Een begroeting hier is verrassend eenvoudig en sympathiek: hey ! Malmö is een stad met 220.000 inwoners op de rand van denemarken. Via een lange brug wordt je over het water met een autostrade en een trein verbonden met Kopenhagen.Alles netjes en proper.Veel fietsen,rustig verkeer. Prijzen zijn iets hoger dan bij ons,maar vallen buiten alcohol eigenlijk nog wel mee. Ik wandelde al eens naar het Folketspark waar de opening van het Europees Sociaal Forum vanavond plaats grijpt.Het ziet er een rustig parkje uit met speeltuigen, fonteinen, standbeelden en wandelende jonge moeders. Alleen de aanwezigheid van politie te paard en een podium laten vermoeden dat er hier iets te gebeuren staat.Het ziet er een beetje uit zoals de zomers parkfestivals bij ons.Blijkbaar is dit park gesticht door de vakbond,samen met de sociaal-demokratische partij. Om 18 uur opent de voorzitster van de LO, de zweeds vakbond, en ook voorzitster van het Europees Vakverbond Wanja Lundby-Wedin met een stevige toespraak dit Europees sociaal forum. Daarna worden wij door LO ontvangen. Ik ken alvast een woordje om tegen de Zweedse vakbonders te zeggen: hey !Het vakbondsgebouw is precies een bijenkorf met in alle hoeken en kanten vakbonders.Ik babbel met een secretaris uit de voeding: zijn grootste probleem is de recrutering van nieuwe delegees.Of ze krijgen promotie en hij geraakt ze meteen kwijt, of hij vindt geen nieuw jong bloed en zijn militantenbestand wordt lanzaam ouder en gepensioneerd. Deze morgen vroeg iemand me of ik nog actief was....
Woensdag vertrek ik naar het Europees Sociaal Forum in Zweden. Aanvankelijk blijkbaar vooral( en alleen ?) voor jonge mensen. Wellicht ben ik al ietwat gedateerd. Maar het gaat er om dat alle mensen die vinden dat de wereld vierkant draait, samen komen en uitzoeken hoe het anders zou kunnen. bij een eerste blik op het programma zijn die mensen vooral voor een wereld zonder oorlog, zonder discriminatie en waar centen en werk beter verdeeld zijn. Wellicht denkt je nu dat dit problemen zijn waar wij weinig of niks mee te maken hebben. Ik denk maar aan de oorlog in Afganistan: het zijn wel onze F-16 die daar bombardementen uitvoeren. Of de milieuwproblematiek: het is wel onze regering die schone lucht koopt in ontwikkelingslanden om te voldoen aan de Kyotonormen.Og aan Europa 2009: het zal wel Belgie zijn die straks voorzitter van de Europese Unie is of hier dat Europese verkiezingen zullen plaats vinden. Om die rechtvaardiger wereld zo wat te organiseren komen 20.000 mensen in Malmo bijeen om ervaringen uit te wisselen, te discussieren en contacten te leggen. Ik ben er bij, de komende dagen lees je meer op deze blog, zoals gewoonlijk...
Sinds de Peristroika werd het museum van de revolutie omgedoopt in het muzeum van de politieke geschiedenis van Rusland. Weg revolutie,weg USSR. Er zijn een twaalftal politieke tentoonstellingen te bezichtigen zoals over de Duma (= denken),politiek en kledij,het secretariaat van het centraal comité van de USSR, het sovjettijdperk: tussen utopie en realiteit en een tentoonstelling over het Stalintijdperk. Ik wandel binnen en het tweede panneel geeft me de meest vernietigende kritiek op het Stalintijdperk. Alles passeert de revue: de Goelag, het elimineren van alle politieke oppositie zoals Trotsky,de gedwongen en geforceerde industrialisering ( Stahanov)- de hongersnood van 1932-1933 na de massale onteigening van de landbouwers, de massale alfabetiseringscampagnes ( ze begrijpen ons niet) en het extreme verbod op progressieve kunst. In de Soviet-Unie werd alles opgevat als een staat die zo wel extern als intern bedreigd werd ( Kulacs), nu zou men dat doodgewoon een staats-sekte noemen. De realistische kunst moest een voorstelling geven van de ideale communistische maatschappij. Maar daardoor werd die kunst minder en minder realistisch..Na WOII kwamen duizenden soldaten terug uit het Westen. Die hadden gezien dat er in het Westen een veel hogere levensstandaard was en hogere lonen. Meteen de start voor de koude oorlog en de herhaling van de propagandacampagne van iedereen is onze vijand. Pas na de dood van Stalin vindt Croetjev de mogelijkheid om iets meer levenstandaard te geven. Maar economisch blijft de USSR achterop hinken als ontwikkelingsland, met enkel investeringen in de de militaire economie. Import van Westerse goederen zet de verarming in. Na mijn bezoek vind ik met veel moeite mijn jas en bagage terug in de vestiaire. Het oude vrouwtje mag iets bij verdienen : haar 80 euro per maand is onvoldoende om te overleven. De inflatie heeft haar zuurverdiende spaarcentjes reeds lang opgesoepeerd....
Peter de grote stichtte St Petersburg. Peter de grote werd omwille van zijn snor de"kat" genoemd. Maar zijn uiterlijk zal niet de enige reden geweest zijn. Hij was de belangrijkste Tsaar uit de Romanov-familie en je kan vandaag zijn zomerverblijf " Petershof" nog bezoeken. Het is moeilijk om je het allemaal voor te stellen,want we beschikken waarschijnlijk niet meer over die ongelooflijke kapitalen om dit te realiseren. Voor de goede verstaander, ik val daarom niet om van bewondering , eerder integendeel. Het zomerpaleis, Petershof, werd na de revolutie omgevormd tot museum van het volk. Hitler had het spul bijna volledig platgebombardeerd in WOII. Tot op vandaag zijn de Russen het gebouw nog aan het restaureren, nu met meer ijver dan een paar jaar geleden. Maar de gewone man, zal daar niet van wakker liggen; Peter de Grote reisde veel rond en Europa en zag Versailles. Meteen wou hij een kopie voor zichzelf, alleen alles moest iets groter, iets verbluffender. De fonteinen zijn in ieder geval geslaagd. Massa's water spuiten op basis van natuurlijke communicerende vaten de lucht in. de Franse tuinen zijn evenzeer gelukt. Met de nodige verrassingen. Peter de Grote hield er namelijk van zijn gasten in verwarring te brengen en te verrassen. Zo zijn er in de tuin "bespiedertjes". Dat zijn gewoon onverwachte fonteinen die je nat sproeien. Lachen geblazen in de jaren 1600. Ander grapje: de Chinese kamers in het paleis. Vol met porceleinen beeldjes om de gasten te confronteren met ongewone en ongekende voorwerpen. Porcelein was namelijk een fabrieksgeheim. Of gaat het over de kamer vol met schilderijen die de gewonnen oorlog tegen de Turken moet aantonen. Een van de schilderijen is te gek: de Tsaar liet namelijk een echt schip in Livorno opblazen opdat de Duitse schilder Philippe Hacker de overwinning in Cesna exact zou kunnen weergeven. Maar de waanzin van Peter de grote was nog groter: gasten werden met koffiekopjes vol sterke drank uitgetest tot ze er bij neervielen. Peter de Grote stierf op 52-jarige leeftijd aan een verkoudheid. Maar misschien was het gewoon de alcohol die hem velde, zoals vandaag nog altijd zeer veel Russische mannen. De gemiddelde leeftijd waarop mannen in Rusland vandaag streven is 59 jaar, vrouwen leven tot 79 jaar. Een alcohol en sigarettenkloof van 20 jaar ! Enkel Zuid-Afrika heeft een dergelijk sterftecijfer door de Aidsepidemie... S'avonds dineren we in de beroemde Astoria. Beroemd omdat Hiltler er een overwinningsfeestje moest annuleren. Beroemd omdat de Amerikaanse journalist John Reed er zijn boek schreef over de Russische Revolutie" 10 dagen die de wereld veranderden" Beroemd omdat de bekende Sovietdichter Serge Ensenin zelfmoord pleegde, na nog een gedicht met zijn bloed op de muur van het hotel geschreven te hebben.. maar blijkbaar was hij een vogel voor de kat voor het regime...
Andrey vertelt ronduit over zijn passie: taal. Pas na 18 jaar studeren kreeg hij zijn ingenieursdiploma in taaltechnologie. Om het in orde te krijgen met Moskou duurde het nog negen maanden. Nu runt hij een hotel, oraginzeert toeristenbezoeken, helpt zakenlui aan contacten, doceert en onderzoekt aan de Universiteit. Zoals de meeste Russen moet hij meerdere jobs combineren om rond te komen. De gouden Soviettijden zijn voorbij, Rusland zoekt een nieuwe identiteit.Alle clichés worden bevestigd: de kloof tussen rijk en arm groeit iedere dag, de vroegere sovjetnomenclomentura herschoolde zich in maffia en is schandalig rijk. Het proletariaat drinkt zich lazarus, zonder uitzicht op een of ander alternatief. Rusland produceert niks meer, alle Westerse luxeproducten van de gekende multi's worden vrij geimporteerd. Er bestaan kleine marktjes voor de "arme" en gewone mensen, grote verkoopscentra voor rijke toeristen en de Russische maffia.Voor de rest is alles nep: nepbont, nepvodka, nepprentkaarten, nepamber.. meestal zelfs uit China. Arbeiders in Rusland hebben geen keuze: ofwel werken ze in een staatsdienst voor een laag loon ( 300 tot 600 euro per maand ) met werkzekerheid ofwel werken ze in de privé-sector voor iets meer maar zonder sociale zekerheidsverzekering. Jongeren kiezen voor loon, ouderen voor zekerheid... maar ze moeten wel samen wonen want het leven kost zo duur dat ze wellicht veel kunnen discussieren, maar elk hun eigen woonst is een luxe die ze zich niet kunnen veroorloven...
Een begroting is zo wat een berekening van wat je allemaal denkt te gaan doen als regering en hoe veel centen je denkt dat dit allemaal zou kosten. In de voorbije jaren was dit wekenlang vergaderen tussen de verschillende kabinetsadviseurs, politieke spanningen tussen de verschillende regeringspartijen om ten slotte in het parlement na een stevig debat goedgekeurd te worden. Deze regering maakt er reeds maanden een potje van. Het duurde tot eind mei voor de begroting van 2008 in het parlement binnen sukkelde.Met enorme gaten, een niet-sluitende begroting, die de Vlaamse regering zou bijpassen in ruil voor een verregaande staatshervorming. ( de vette vis). Vandaag lees ik in de krant dat begrotingsminister Van Mechelen de beloofde reservering van 400 miljoen euro opnieuw inslikt. Want als dit geen lepe trukken zijn: om federaal de rekining te doen kloppen vraag je aan de regionale regering dat ze 400 miljoen euro niet uitgeven. Maar er is meer.Reeds verschillende maanden had men ons gewaarschuwd dat er grote besparingen zouden nodig zijn, dat de rekening niet meer klopte en dat we zeer zuinig met de centen zouden moeten omspringen.Vandaag horen we daar niks meer van, integendeel er werd zelfs nog geld gevonden om de laagste pensioenen te verhogen en enkele sociale maatregelen in de begroting te voorzien. Heeft de regering dan plots een goudschat gevonden ? In zekere zin wel. Leterme I zal namelijk de geschiedenis ingaan als de man die sluipend en zonder veel heisa de manier om een begroting op te stellen grondig veranderde. Zonder parlementair debat, zonder grote verklaringen, maar stilzwijgend en met instemming van alle politieke partijen.Vroeger werd een begroting opgesteld op basis van de ramingen van de departementen en de ministeries. De begroting 2008 werd simpelweg opgesteld op basis van de uitgaven van 2007 + 3%. Een gigantische besparingsoperatie, waarbij alle partijen konden beslissen zonder te beslissen...
De titel alleen al: huiselijk geweld. Het bonkt reeds een paar dagen door mijn hoofd. Huiselijk en geweld staan als een tang op een varken. Nochtans blijkt ene Ignace Crombez, organisator van Missverkiezingen en vrouwelijk schoon ook binnenshuis een agressor. Laten we even kijken waarover we het hebben. Een op vijf, das 20% van de relaties,blijkt hardhandig. Niet omdat de partners dat leuk vinden, maar gewoon omdat er iemand zich te buiten gaat wegens teveel alcohol, of iets anders. In de praktijk: mensen die zich dringend moeten laten behandelen. Alleen : het slachtoffer ziet die persoon die slaat doodgraag. Dus wordt er geen klacht ingediend, dus worden de harde agressies onder het vloertapijt geveegd.In algemene discussies zegt men dat dat dit een individueel probleem is, geen mensenrechtenprobleem. In Zuid-Amerika zegt men zelfs dit is machismo. Ik geloof daar allemaal niks van. In relaties zijn omgangsnormen;geen veroveringsnormen. Dit is voor de beesten. Bijten, krabben, slaan hebben weinig vandoen met kussen, aaien en strelen. Mensen die niet op een gewone manier kunnen liefhebben, hebben hulp nodig. Van ons allemaal. Van iedereen. Maar er zijn grenzen. Als er strafbare feiten gepleegd worden, moet de overheid tussen beide komen. Al is het maar om erger te voorkomen..
