aantal stappen: 316.080 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 25
aantal fietstochten: 3
Zoeken in blog
22-12-2023
Regenwandeling.
Natuurlijk had ik er rekening mee gehouden dat het kon gaan regenen, en dat heeft het uiteraard gedaan. Thuis hadden we inmiddels beslist dat het warme eten uitzonderlijk voor deze avond zou zijn. Mijn vrouw was met dat natte weer ook aan 't dralen om nog inkopen te gaan doen. En gezien het al na tienen was, wilden we niet dat winkelen en koken, 'n haastklus zou worden. "Ga jij maar op het gemak naar de winkel, intussen heb ik dan voldoende tijd om 'n wandeling te maken".
Zo gezegd, zo gedaan. Deze keer had ik wel de paraplu bij en die heb ik toch effe nodig gehad, 'n fikse bui overspoelde Lanaken. Ik vertrok via de oude bomen achter de sportoase en de velden, richting Gellik. Deze keer nam ik eens niet de Kounterstraat om terug te keren, maar de Neergellikerstraat. Zo wandel je vlak langs het oude spoor. Aan de tunnel ging ik rechtsaf naar Sappi. Gisteren hebben ze er hun laatste rol papier geproduceerd, 'n einde van 'n tijdperk. Nu rest er hun nog het versnijden van de vellen, de laatste opdrachten afwerken en de fabriek opkuisen. En daarna ....????? Het vele hout en houtpulp dat er nog ligt, zal vermoedelijk wel zijn nieuwe bestemming krijgen.
Iets voorbij het sluishuis wachtte mij 'n serieus obstakel, 'n omgevallen boom. De laatste dagen heeft het ook bij ons flink gewaaid. En de rest van de dag, ... mij bij moeder aan de haard ophouden, 'n boek lezen, 'n LP opzetten en hopen op wat foto's van onze kleinzoon. Ze gaan deze namiddag met de hele klas schaatsen. Het is zijn eerste keer! Ben benieuwd hoe het gegaan is.
Onze straat zag er vanmorgen nat uit, het had dus geregend deze nacht. En verder nazicht van mijn buienradar, voorspelde niet veel beters. Wilde ik aan wandelen toekomen, dan zou het deze voormiddag moeten gebeuren.
Zo gedacht, zo gedaan. Ik vertrok via het park met die houten afscheiding aan het terrein van mijn overleden vriend. Vandaar effe naar mijn bank om er wat af te handelen om vervolgens de fiets- en wandelbrug over te steken. Vandaag wandelde ik nog eens over het onverharde pad langs het kanaal naar de brug van Tournebride.
Daar de brug over om vervolgens rechts af te draaien naar het domein Pietersheim. Aan de dreef naar het kasteel, zie je rechts 'n boom met 'n naam, iets wat je zelden tegenkomt. De Veldmaarschalk zou er al staan van in de 18de eeuw, dit naar aanleiding van het huwelijk van Prins Jan Filip Eugène de Merode met Prinses Charlotte van Nassau-Hadamer. Het terrein zelf waar de boom staat en de verhoging waarop hij staat, zou nog ouder zijn, Spaanse soldaten zouden er in de 17de eeuw begraven zijn.
Aan het kasteel, simpel linksaf naar de Merodelaan om in het centrum nog 'n tas koffie te gaan drinken. Verder wilde ik niet gaan want het was aan het miezeren. Seffens staat ons nog 'n hele plas water te wachten. Plezant is anders.
Waarom ik de laatste paar dagen mijn koersfiets weer van stal haal? Eenvoudig omdat de meeste bomen hun bladeren kwijt zijn en vele wegen en fietspaden nu netjes zijn opgekuisd. Er is dus weinig of geen slipgevaar meer voor mijn dunne bandjes.
Ik had gisteren gezien dat vandaag maandag, het mogelijk de enige dag van de week zou zijn om te kunnen fietsen. Véél wind, wat regen, kortom guur weer. Nu, pas op, ook vandaag zou het minstens 3 bfr. zijn, maar toch nog altijd minder dan de voorspelde 5 tot 6 bfr. voor de rest van de week.
Natuurlijk wilde ik zo weinig mogelijk door de bossen fietsen, en hoe doe je dat dan ...? Uiteraard doorheen Zuid-Nederlands Limburg fietsen, de streek met mooie en goed onderhouden wegen. Ik vertrok via de Noorderbrug in Maastricht en wat verderop langs het kasteel. Vervolgens ging het naar Meerssen en daarna rechtsaf, de Biesenberg op. Hij is goed 800 meter lang met 'n stijging van max. 9%. Het is 'n helling die goed te doen is, in feite rij ik er graag naar boven.
Eens boven draaide ik rechtsaf want ik betrouwde het niet om rechtdoor te gaan. In de zomer waren daar ingrijpende werken bezig, ik weet niet of die werken afgerond zijn. Hierdoor fietste ik ondermeer door Oensel. Tot 1982 hoorde die buurt bij Schimmert, maar vanaf dat jaar is het 'n buurtschap geworden van de gemeente Beekdaelen. Daar maakte ik die foto's van de kapel uit 1937. Voorheen stond daar 'n oudere kapel, maar die verdween wegens verbreding van de weg.
En als ik doorheen Elsloo fiets, probeer ik altijd in het oudste gedeelte van de gemeente voorbij te rijden. Je hebt daar het Historiehuis van de Maasvallei, 'n streekmuseum dat ondermeer is ondergebracht in de naastliggende panden. Een mooi stukje Nederland.
In Berg a/d Maas kon ik dan met het veer de Maas over. Het ging vandaag precies wat trager dan anders. Vermoedelijk heeft de hoge waterstand en de sterke stroming, er iets mee te maken. En eenmaal terug in België, in Meeswijk, begon de ellende, wind op kop. Op sommige stukken haalde ik nauwelijk de 17 à 18 km/uur. Ik heb dan maar naar 'n kleinere versnelling geschakeld en geprobeerd 'n aanvaardbaar tempo aan te houden. Mijn laatste foto nam ik in Neerharen, villa Violette.
Deze keer ben ik terug in Lanaken, eens niet "op den boemel geweest", het is de hele dag grijs weer geweest zonder 'n streep zon. Ik begon het fris te krijgen en dan is het aangeraden om zo snel als mogelijk de warmte op te zoeken. Die koffie dronk ik dan thuis en die pint staat klaar, straks bij het avondeten.
Ondanks de minder gunstige omstandigheden, ben ik toch weer tevreden over mijn fietstocht. Ik nader nu de 6.500 kms. Misschien lukt dat dit jaar nog ....?
Het gebeurt niet dikwijls, maar vandaag deden we het nog eens (.... oei, oppassen met mijn zinsopbouw .... ), ik bedoel, we zijn nog eens gaan winkelen op 'n zondagmorgen. Het is dan heerlijk rustig en je komt niemand bekend tegen. Pas op, bekende mensen tegen komen en er 'n babbeltje mee slaan, ik hou ervan, maar als je diepvries- en koelkastproducten gekocht hebt, dan wil je die zo snel als mogelijk thuis brengen. En ja, ik ging nog eens mee om muilezel te spelen, twee fietstassen waren onvoldoende, er was 'n derde nodig. Niet dat het zó hoognodig was, we wonen vlakbij de warenhuizen, maar we hadden 'n extra bon die enkel kon ingewisseld worden bij 'n aankoop van méér dan 50,00 euro. Je zult zeggen, 50,00 euro ... dat is toch niet zoveel ...? Jawel, als je maar met zijn tweetjes bent en al wat ouder bent, dan heb je niet meer zovéél nodig.
Daarna was er nog tijd voor 'n fikse wandeling. Ik ging richting Gellik om daar aan de Wijerdijk, de brug over te steken om vervolgens aan de andere kant, links naar beneden te gaan, naar het jaagpad. Dat pad loopt zoals al dikwijls getoond, onder de oude ijzeren brug door. Het was eerst maar grijs weer, maar gaandeweg kwam toch de zon erdoor. Het is 'n verademing om wat zon te zien, 'n mens fleurt er van op.
Aan de brug van Briegden was het rechts naar boven om vervolgens via Sappi terug naar het kanaal te stappen. In die regio heb je nog weidse zichten, je kunt nog ver kijken, iets wat stadsmensen 'n gemis vinden. Aan het blauwe bordje ging het tenslotte naar links, de tunnel onderdoor, terug naar huis. En om te bewijzen dat de zon scheen, 'n foto gemaakt kort bij huis in 't Hofje.
Deze namiddag ga ik mij nog wat bezig houden met foto's van oude carnavalsgroepen vooral van de eerste wil ik nog heel wat personen herkennen. De tweede heeft al eens in ons krantje gestaan, 'n groep van Pietersheim, de foto meer dan 70 jaar geleden gemaakt. De derde is van iets recentere datum, de groep Merelvangers werd opgericht door de gebroeders Pauwen met helemaal rechts bovenaan op de foto, onze burgemeester Marino Keulen, toen nog 'n jonge snaak.
Drie op 'n rij: de Bemeler, de Cauberg, de Geulhemmer.
Nooit meegemaakt in Valkenburg, stewards die het voetgangersverkeer in goede banen moeten leiden. Seffens meer hierover.
Ik had vandaag nog eens goesting om de koersfiets van stal te halen en wat klimmetjes te gaan doen. Uiteraard heb ik eerst de bandenspanning nagezien, deze fiets is al weken niet meer buiten geweest. Er zat nog voldoende druk in de banden. Natuurlijk maakte ik ze ook schoon, eventuele kleine steentjes ontsnappen niet aan mijn aandacht en ook de ketting heb ik opnieuw gesmeerd. En daarna kon ik vertrekken.
Niet dat ik veel kms. wilde doen, als je pas ná het middaguur vertrekt, moet je vóór het invallen van de duisternis terug thuis zijn. Via Smeermaas vertrok ik over de Noorderbrug om vervolgens al rap in Bemelen te zijn. De Bemelerberg boezemt mij absoluut geen angst in, het is in feite 'n loper die je met 'n relatief normaal verzet kunt bedwingen.
Anders is het met de Cauberg, daar moet je 'n heel klein verzet opzetten om boven te geraken. Maar, .... de Cauberg oprijden, dat was niet zo simpel. Ik had het al in de smiezen bij het binnenrijden van Valkenburg, overal zag ik stewards de voetgangers in goede banen leiden. Het begon al aan de grotten, volk - volk en nog eens volk. En hoe korter ik bij het centrum kwam, des te meer moest ik afremmen. En toen ik links af wilde, de Cauberg op, stond ik letterlijk stil. Ik heb er geen foto's van kunnen maken, dat was niet te doen, en ..., ik wilde natuurlijk zo snel als mogelijk, weg uit die drukte. En dat lukte na goed 100 meter, ik kon ongestoord verder die bult omhoog fietsen.
Ná de Cauberg heb je dan de Geulhemmerberg, ook 'n kuitenbijter, maar toch iets minder moeilijk. terugkeren deed ik via Rothem en opnieuw over de Noorderbrug. In Smeermaas maakte ik uiteindelijk nog 'n extra lus via Neerharen en een van haar kapelletjes. In Lanaken-centrum, ene lekkere Duvel gedronken en het vele volk bekeken dat was opgedaagd voor de Kersthappening.
Zo, content dat ik weer eens op mijn koersfiets gezeten heb en vooral, dat ik die drie bulten nog eens bedwongen heb.
Het is er toch van gekomen, nog eens meegewandeld op 'n georganiseerde wandeling van de Sparrentrippers. Het is 'n vereniging die ik al ken sinds mensenheugenis. Nochtans was ik wat ontgoocheld betreffende de weersomstandigheden, ik had de bedoeling om in de voormiddag te starten op de langste afstand. Volgens de affiche was er 'n keuze tussen de 4, 8, 12 en 20 km. Maar om die 20 km. af te haspelen, was het best om al in de voormiddag te starten. Je hebt, pauzes - en de heen en terugweg naar huis - inbegrepen, toch gemakkelijk 5 uur nodig voor die afstand. Maar de regen en het gemiezer waren de spelbreker. Je wilt niks op je lijf halen ...
Gelukkig klaarde het na het middageten wat uit en kon ik toch vertrekken naar het cultureel centrum, startplaats van de wandelingen. En wat bleek, van die mooie affiche bleek niets te kloppen, ik had de keuze tussen de 6, 8 en 10 km. Vooruit dan, het werd de 10 km. Als niet-lid betaalde ik 3,00 euro startgeld en ik kon vertrekken. Eerst door de mosselgasse (straatje zo genoemd door de aanpalende bewoners) waar die kleurrijke insectenhuisjes hingen. Vervolgens doorheen De Merodelaan en de Waterstraat om via het verlengde van de Sprokkelstraat het bos in te stappen en de pijlen te volgen. Water loopt er genoeg doorheen de beek. Het parcours dat diende gevolgd te worden, kende ik uiteraard op voorhand niet maar zeker 90% van de afgelegde wegen, doe ik regelmatig aan.
Had het nu toch met het weer te maken, op mijn wandelroute ben ik niet teveel medewandelaars tegengekomen. Enkel die man met zijn honden, één nog snellere wandelaar en 'n koppel, ook met honden. Het was vooral wandelen langsheen de blauwe- en rode route. Vele paden waren erg vettig, goed dat ik mijn hoge wandelschoenen aanhad. Terugkeren deden we via de weiden langsheen Domein Zangersheide en het kasteel in Pietersheim. Van daaruit, was het gewoon het kanaal volgen tot aan dat smalle padje omhoog naar de fiets-en wandelbrug kortbij het eindpunt, het cultureel centrum.
Daar heb ik de vereniging nog wat gesteund door 'n lekker biertje te nuttigen tegen 'n belachelijke prijs. Ook de andere consumpties waren precies aan inkoopprijs.
Op wat licht gemiezer na helemaal op het einde, is het droog gebleven en heb ik weer 'n mooie wandeling gemaakt.
Verdorie, het had niet mogen gebeuren, maar het gebeurde toch ..... Het zou droog blijven tot voorbij het middaguur, voldoende tijd dus om 'n korte fietstocht te maken. Maar bijna thuis zijnde, kreeg ik toch 'n stevige plas water over mij heen, voldoende om er 'n kletsnatte broek en jas aan over te houden.
Maar goed, het belangrijkste is weer dat ik gefietst heb. Ik reed achtereenvolgens doorheen Gellik - Eigenbilzen - Mopertingen - voorbij Hees - Veldwezelt - Maastricht - Neerharen. Ik vertrok dus richting Eigenbilzen waar ik enkele foto's maakte van de kapel O.L.V van Rust, gebouwd in 1875 en herbouwd in 1936. Doorheen het centrum was het rechtdoor tot aan het kruispunt in Mopertingen. Daar fietste ik linksop naar Veldwezelt, het dorp Hees rechts houdende. Tijd had ik nog voldoende, dus 'n passage doorheen Maastricht kon er nog wel bij. Maar juist achter de grens, toch even afgestapt aan de grote steen met zijn zwaarden. Het is 'n herinnering aan de "Slag op de Dousberg en het Lanakerveld", 'n slag die er eigenlijk nooit geweest is. Op 9/10/1568 stonden de legers van Willem van Oranje en de Spaanse edelman - Hertog Alva - tegenover mekaar. De Prins durfde niet, alhoewel hij numeriek meer soldaten had maar 'n mindere gevechtspositie, en de Hertog wilde niet, bang voor 'n nederlaag. Want als de Prins toch slag had geleverd - en gewonnen had - dan was Spanje de Nederlanden kwijt geraakt en zou de geschiedenis er héél anders hebben uitgezien. Van het land België zou mogelijk nooit sprake zijn geweest ....
In Smeermaas ben ik rechtdoor gereden naar het kasteel van Hocht. Het kasteel zelf kun je niet benaderen, wel de toegangspoort. Terugkeren deed ik via het Domein Zangersheide. Op de foto zie je de privé-ingang van de familie Melchior. En juist op dat punt, begon het te regenen, eerst wat druppels, daarna 'n hele bak vol. Voldoende om mijn jas te drogen te hangen.
En morgen ...? Dat gaat van de weersomstandigheden afhangen, ik zou graag willen meestappen in 'n georganiseerde wandeltocht van de Sparrentrippers. Je hebt de keuze uit verschillende afstanden. Hopelijk blijft het droog.
Drie voor de prijs van één, dat was het zowat vandaag. Om 11u45 diende ik op consultatie te gaan bij mijn oogarts en deze namiddag wilde ik gaan schaken. Zo kwam het dat ik vanmorgen tegen 9u00 al op pad was voor mijn enige geregistreerde wandeling.
Vóór de fiets-en wandelbrug ging ik linksaf, het smalle bospadje in, om uit te komen op het jaagpad naar Tournebride. Daar ging ik de tunnel onderdoor om via de Rode Kruisstraat, rechts aan te houden naar het Domein Pietersheim. In de verte heb je het kasteel, maar ik ging gewoon rechtdoor tot bijna aan de Neerharenweg. Op dat pad zie je steeds baasjes met hun trouwe viervoeter. Bijna op het einde ging ik naar links om 'n bospad te volgen, 'n pad dat uitkomt aan de visvijver.
Via de kinderboederij en de blauwe wandelroute, passeerde ik nog aan dat hindernissenparcours. Het is al jaren geleden dat ik daar nog sporters heb bezig gezien, in mijn jonge jaren maakten wij er toch geregeld gebruik van.
Terugkeren deed ik via de Wijnwijk.
En stipt om 11u45 was ik bij de oogarts. Een volle wachtzaal verwelkomde mij. Oei, oei, ik diende ook nog te eten, "het schaken zou zonder mij moeten doorgaan", was ik al aan 't denken. Gelukkig hadden twee patiënten 'n begeleider bij en kon ik eerder binnen dan de dame rechts van mij, die normaal gezien 'n kwartier vóór mij aan de beurt was. Wat daar de reden voor was .... ?
Nadien ben ik toch nog gaan schaken, zij het dat ik iets verlaat was. Maar we hadden tijdens het spel 'n goede babbel bij 'n lekkere pint. Zo kwam het dus dat ik vandaag drie keer gewandeld heb.
Vandaag niks te wandelen of te fietsen, Sinterklaas is geweest en de kleine komt zijn cadeautjes ophalen. Uiteraard wordt er dan wat gespeeld en in de namiddag hebben we ons familiemoment. En de mama en de papa hebben straks 'n rustig moment want Arne blijft bij ons slapen.
Dus geen foto's noch verslag, maar wel 'n reeks oude postkaarten van de gemeente Peer. Peer is 'n stad in het noorden van Limburg. Zij kreeg haar stadsrechten op 9/2/1367 van de toenmalige Prins-Bisschop van Luik. Ik kom er jaarlijks toch wel 'n paar keer per fiets, zei het niet altijd in het centrum zelf, maar toch dikwijls in een der deelgemeentes, zo ondermeer Wijchmaal. Verder heb je ook nog Grote- en Kleine Brogel, Erpekom, Linde en Wauberg. Boven Peer ligt Pelt en Bocholt. Fiets ik bvb. door Wijchmaal, dan kom ik +/- aan 100 km. Zoek ik het wat verderop in Achel, dan rij ik terug via een der deelgemeentes van Peer en kom ik +/- aan 133 km.
Ik heb mij wel flink moeten beperken met die postkaartjes, er zijn er zoveel. En diegenen die ik geselecteerd heb, ik kon absoluut geen keuze maken om er 'n paar weg te laten. Met deze dus, 'n hele reeks. Veel kijkplezier en aan iedereen 'n goed weekend gewenst.
Gisterenavond moest ik toch nog de deur uit, we hadden de wekelijkse redactievergadering van onze carnavalskrant. Soms heb ik 'n chauffeur, maar gisteren was het te voet.
En vandaag, ondanks het grijze weer, toch maar 'n wat langere wandeling gemaakt. Ik heb namelijk 'n koffiekaart in de boekenkerk in Maastricht, 9 kopen en de 10de gratis. Wel, die 10de ben ik deze namiddag gaan opdrinken. Ik vertrok met de bus om aan de Wilhelminabrug mijn wandeling te starten. Het was plezant om in de kerk aangenaam pianomuziek te horen, het was er dan ook méér dan vol. Voordien was ik ook even langs de wekelijkse markt gelopen.
Om mijn wandeling wat langer te maken, ben ik de Sint-Servaesbrug overgestoken om via het stadsdeel Wijck, mijn route verder te zetten naar de Noorderbrug toe. Ik passeerde daarmee het rangeerstation van Maastricht, eerst van kortbij, daarna 'n foto gemaakt vanop de brug. En dan was het gewoon het fietspad volgen langsheen dat witte huis naar Smeermaas toe. Via de tunnel met zijn graffiti was ik rap terug in Lanaken. Het begon al wat te schemeren, de Kerstverlichting komt dan helemaal tot zijn recht.
Morgen valt er niks te sporten, onze Arne komt zijn Sinterklaascadeautjes halen en hij blijft ook 'n nachtje slapen.
En ja, zoals jullie in de titel zagen, mijn doelstelling 2023 op wandelgebied is bereikt, de 2.000 km. zijn overschreden.
Gaan fietsen of toch maar niet, .... het bleef deze voormiddag door mijn hoofd razen. Het is lang grijs en kil gebleven om uiteindelijk iets na het middaguur, 'n beetje op te klaren met af en toe 'n streep zon. Ik ben dus gaan fietsen.
Met de stadsfiets richting Briegden waar ik al direct 'n grote groep schaapjes en geitjes de tallut zag afgrazen. In Kanne was ik fietser 41. Ik passeerde daar omstreeks 13u15, véél fietsers zijn me daar dus niet voorgegaan vandaag. En dan naar de sluis van Lanaye waar ik rechts aanhield, naar het dorp Lanaye. En tja, wat verderop richting de Maas, daar gebeurde het wat ik in mijn titel al aanhaalde, voet aan de grond zetten. De schaapjes palmden het hele fietspad in. Gelukkig verloor ik er niet te veel tijd, wat verderop werden ze links 'n weide ingestuurd.
Bijna had ik 'n tweede oponthoud, aan de andere kant van de brug over de Maas, op grondgebied Moelingen, had zich 'n zwaar ongeval voorgedaan. De politie en 'n takelwagen waren ter plaatse. Twee auto's dienden te worden getakeld. Maar goed, ik mocht langs, nu richting Eijsden. Daar ben ik nog eens gestopt aan het kasteel. Het dateert van 1636.
Om niet rechtstreeks naar Maastricht te moeten fietsen, maakte ik nog 'n ommetje via Gronsveld. Zo rij je in feite onder Maastricht door en heb je rechts mooie vergezichten. Onderweg kwam ik ook nog dorpsgenoot en ultra-fietsfan Jo tegen. Mijn laatste kilometers gingen via de Noorderbrug en Smeermaas. En in Lanaken liet ik mij ene lekkere Duvel smaken.
Het is geen zicht, ik weet het, ... maar het was wel lekker warm aan de oren. Op die manier bleef mijn muts strak om de oren zitten, en dat was toch de bedoeling. Sorry dat ik enkelen onder jullie heb afgeschrikt.
Maar goed, het ging vandaag droog blijven met niet te veel wind, ideaal dus om te gaan fietsen. Ik prefereer in deze tijd de stadsfiets, zeker omdat ik veel bossen zou gaan doorkruisen. Ik vertrok richting Zutendaal met 'n eerste korte stop aan de grot in Wiemesmeer. Er waren vandaag geen bedevaarders, het café er tegenover had des te meer klandizie. Vandaar ging het naar de Molenvijvers in Genk waar ik die draaibrug over moest.
En dat Genk 'n mijnverleden had, dat zie je aan de verschillende terrils, oa. die van Zwartberg waar ik langs fietste. De mijn van Zwartberg werd in 1925 in bedrijvigheid genomen en al op 10/10/1966 gesloten wegens de torenhoge kosten en tekorten. Vandaag heb ik grotendeels gefietst doorheen de bossen en dat zie je aan mijn tempo, 'n stuk trager. Het was op vele plaatsen toch voorzichtig zijn met al die afgevallen bladeren.
Na 35 km. was het tijd voor 'n koffiepauze en die vond ik in het station van As. Een goed verzorgde locatie en vriendelijke bediening - het is er ooit anders geweest - en het was er tevens goed warm. Maar al dat goeds heeft blijkbaar zijn prijs: 'n gewone tas koffie met 'n simpel koekje kost er 3,00 euro. Wij zijn dat niet gewoon. Maar geen gezeur, het deed deugd.
En het was al effe geleden, maar vandaag wilde ik die toren in As nog eens beklimmen en boven wat foto's nemen. Met gezwinde moed naar boven, maar ... die trappen bleven komen .... geen probleem, ik kan wat hebben. En uiteraard, het uitzicht was adembenemend.
Terugkeren deed ik via de Salamander in Maasmechelen. Daar was het rond de vele wandelaars slalommen. Mijn laatste foto nam ik op weg naar Opgrimbie, op 'n stuk van een van de vele mountainbikeroutes. In gestrekte draf ging het tenslotte huiswaarts, het begon al 'n beetje te schemeren en ik wilde absoluut thuis geraken vóór het invallen van de duisternis.
Een lekkere douche en avondmaal later, voelt deze fietser zich weer helemaal ok.
Mijn chef-kok zag het vandaag niet zitten om te kokkerellen, dus werd het 'n etentje op verplaatsing. Het was alweer effe geleden, het mocht dus wel. Maar eens terug thuis, was er toch die drang om de benen in beweging te zetten.
Ik had geen afgelijnd plan, het was dus gewoon mijn neus achterna. Ik vertrok over de fiets- en wandelbrug richting Smeermaas. Ooit zou dit gehucht Semermaes geheten hebben. Aan de brug ging ik linksaf, langsheen de Zuid-Willemsvaart. Momenteel zijn er ingrijpende werken bezig aan de linker talut. Het is er fijn wandelen, zo kom je voorbij het kasteel van Hocht. Nu met de afgevallen bladeren, heb je 'n min of meer goed zicht op het kasteel. Het huidige gebouw dateert van het 3de kwart van de 18de eeuw.
Op het einde van het pad, de plaats waar het Verbindingskanaal en de Zuid-Willemsvaart in mekaar vloeien, nam ik nog 'n foto van dat witte huis in de verte en de kerk van Neerharen. Aan de sluis van Neerharen, was het tijd om huiswaarts te keren, linksom dus richting Pietersheim. Daar nam ik nog 'n foto van de toegangspilaren en de speling van zon en wolken.
Ik heb mij niet gehaast, maar ik merkte wel dat ik geen seconde te vroeg ben toegekomen thuis. Zoals gewoonlijk doe ik mijn schoenen uit voor ik de woning betreed, en die handeling was nog niet voltooid of het begon al te druppelen om effe nadien over te gaan in 'n fikse regenbui. Van geluk gesproken.
Morgen kan het zijn dat we gaan shoppen in Maastricht.
Na die zondvloed van gisteren, kon ik dit vandaag wel hebben, 'n aangename fietstocht. Het was droog, weinig wind en af en toe de zon, genieten dus. Uiteraard had ik mij warm gekleed, 'n muts op het hoofd en daar bovenop mijn fietshelm.
Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen naar Munsterbilzen. Daar 'n eerste stop aan het voormalige Psychiatrische ziekenhuis. Dan ging het naar Bilzen om 'n redelijk lang fietspad te nemen langsheen de autostrade (foto met grijze en gele paaltjes). In Beverst zag ik een van de vele kapelletjes die ik vandaag weer tegenkwam, maar het hoogtepunt van mijn tocht, dat zag ik in Schoonbeek. Je moet er heen over 'n onverhard fietspad, maar eens het kasteel in zicht komt, kun je niet anders dan afstappen en wat foto's nemen. De oudste delen dateren van ergens in de middeleeuwen. In 1333 viel het kasteel onder het Graafschap Loon.
Na Beverst, fietste ik naar Zutendaal. Ik had goesting aan 'n goei tas koffie. Die vond ik in 't Zutendalertje. Kostprijs voor hetgeen jullie op de foto zien: 2,30 euro!! Vervolgens ging ik naar de Duivelsberg in Opgrimbie, het centrum van dit dorp om tenslotte via Rekem en Neerharen terug huiswaarts te keren.
De laatste foto maakte ik in onze tuin. Zo, mij nu klaar maken voor het warm avondeten. Daarna, 'n laatste groet gaan brengen aan mijn voormalige buurvrouw. Zij is in de leeftijd van 98 jaar overleden.
Regen, regen en nog eens regen, het houdt maar niet op. Vanmorgen bij het ontbijt stelden wij ons de vraag of we voor ene keer eens brood uit de vriezer zouden halen, zowel voor vanavond als voor morgenvroeg. Uiteindelijk moet je toch af en toe eens het ingevroren brood vervangen. Maar bij het bekijken van de buienradar zag ik dat er toch even 'n klein droog moment zou zijn. Wassen en aankleden dus en de krant zou voor daarna zijn.
En wel, ik ben droog tot bij de bakker geraakt, maar op de terugweg - die ik wat langer wilde maken - begon het toch te regenen. Gelukkig had ik mijn paraplu bij. Veel foto's heb ik derhalve niet kunnen maken. Eerst 'n foto van de ingang van het Uilenspiegelpark en op de tweede staat het gedenkmonument van Henri Giddelo, bevelhebber-kapitein-commandant van de troepen in Lanaken op 10 mei 1940. Op die eerste dag van WO II hebben de Duitsers de kazerne gebombardeerd en samen met heel wat manschappen, is de bevelhebber gesneuveld. De straat waar ooit de kazerne stond, is genoemd naar zijn bevelhebber.
Ik heb nog even de boot afgehouden of ik al dan niet ging schaken, maar het aanhoudend gedruppel op ons afdak, deed mij inzien dat ik de wandelafstand tot het Dienstencentrum, nooit droog zou kunnen overbruggen. En daar met vochtige kledij gaan schaken, dat zag ik niet zitten, spijtig maar helaas.
Morgen zou het 'n droge dag worden, dan bekijk ik het me wel wat er aan mogelijkheden zijn om buiten te zijn.
Het is vandaag de stadsfiets geworden. De wegen waren wel droog, maar de richting die ik had gekozen, ging over verschillende paden waar vermoedelijk nog veel afgevallen bladeren liggen. En kletsnatte afgevallen bladeren, dat gaat niet niet samen met de dunne bandjes van een koersfiets.
Het zag er even naar uit dat we de zon niet te zien zouden krijgen, de hele voormiddag is het grijs en kil gebleven. Ik heb daarom er maar van geprofiteerd om nog wat afgevallen bladeren in mijn tuin en oprit, bijeen te harken. Tien volle kruiwagens heb ik afgevoerd naar de composthoop. Tegen 12u30, na het middagmaal, begon de zon er eindelijk door te komen, niet helemaal van harte, maar het was toch al 'n begin.
Ik vertrok door in Briegden, het jaagpad te nemen naast het Albertkanaal. Aan de brug van Vroenhoven nam ik enkele foto's. Vervolgens ging het via Kanne en de sluis van Lanaye, naar Lixhe (Lieze in 't Vlaams). Langs de Maas reed ik door tot aan de brug die mij naar Moelingen zou brengen. Voor ene keer ging ik eens niet linksaf - naar Eijsden - maar fietste ik rechtdoor naar 's-Gravenvoeren. Ik kan mij niet herinneren wanneer ik nog eens met de stadsfiets in dat dorp geweest ben. Onderweg daarheen, 'n foto van 'n kapelletje en de weidse omgeving. Eerst nam ik ook nog foto's in Moelingen aan de kerk.
Bij het terugkeren had ik de keuze, oftewel rechtstreeks naar Maastricht of toch nog 'n ommetje maken doorheen Gronsveld en Rothem. Ik koos het laatste en kon daardoor nog 'n foto maken van de molen in Gronsveld en die statige woning, juist buiten Rothem.
In Lanaken de inwendige mens nog even opgewarmd met ene lekkere warme choco en dan naar huis voor 'n even warme douche.
Het was 'n mooie tocht, toch zeker met die tragere en zwaardere stadsfiets. 56 kilometers en 224 hoogtemeters. Vooral die hoogtemeters, ik rij met 7 versnellingen en doorgaans gebruik ik de 5. Maar vandaag heb ik toch verschillende keren de 1 moeten gebruiken om boven te geraken op die korte maar nijdige hellingen. En voor de rest, het was droog, weinig wind en regelmatig zag ik de zon.
Er bestaan aangenamere wandelingen dan die van vandaag, seffens meer hierover.
Na die overvloedige regen van gisteren, stond ik deze morgen al vroeg te popelen om mijn wandelschoenen te kunnen aantrekken. Zoals gebruikelijk zaten wij weer vroeg aan ons uitgebreid ontbijt en daardoor kwam het dat ik al om 8u08 de deur uitging om 'n kijkje te gaan nemen aan de Maas. Ik wilde wel eens weten hoe hoog de Maas vandaag stond. Te zien op de website, is het waakpeil nog lang niet bereikt.
Ik vertrok doorheen het park en langs de plaats waar de Langkeukelbeek ondergronds gaat. Via de Jan Rosierlaan en de Nijverheidslaan, ben je dan al direct in Smeermaas. Ook hier zie je de uiterlijke tekenen van het katholieke geloof veelvuldig in het landschap. Mogelijk is Limburg nog de meest gelovige provincie van België.
Een paar honderden meters verder ben je dan aan de Maas. Als je de rivier nu ziet en je vergelijkt met zijn debiet in de zomermaanden, dan heeft de Maas iets majestueus. Je ziet direct dat het 'n regenrivier is die de nabij gelegen kanalen (Zuid-Willemsvaart en Albertkanaal) voorziet van water. En als je dan weet dat in het Antwerpse, het drinkwater gehaald wordt uit het Albertkanaal, dat weet je hoe belangrijk de Maas in feite is.
En dat de Maas hoog staat, dat zie je aan het eilandje. Als het met zijn voeten onder water staat, dan staat het water relatief hoog. Maar zoals gezegd, het alarmpijl is nog lang niet bereikt. Op het einde van het fietspad, ging ik links-links om daar terug te keren naast de Zuid-Willemsvaart. Je vraagt je waarschijnlijk af, waarom 'n kanaal vlak langs de Maas? Dat komt omdat de Maas voor schepen onbevaarbaar is. Het is 'n regenrivier maar in de zomer kun je er op sommige plaatsen te voet over. Ik maakte ook 'n foto van het kerkhof. De overledenen hebben steeds zicht op het water. Wat verder zie je de oude douanekantoren. Afbreken of niet? Het gemeentebestuur raakt er niet uit.
Via de kerk van Smeermaas ging ik terug huiswaarts. Maar, ... en dan komt het onaangename, kort aan het cultuurcafé zag ik iemand op de grond liggen, kermend van de pijn. Zijn hond stond langs hem. Ik sprak hem aan, maar hij bleef met zijn aangezicht op de grond liggen en het duurde effe eer ik zag wie het was. Was me dat toevallig ook nog 'n vriend. Na veel vijven en zessen, kon hij recht komen en ik zag dat hij bloed had aan zijn handen en neus. Een dokter wilde hij niet en ik heb hem ondersteund tot aan zijn huis, ondertussen zijn hond aan de leiband houdende. Eenmaal bij hem thuis binnen, klaagde hij over hoofdpijn maar 'n dokter wilde hij niet. Te langen leste ben ik naar huis gegaan en heb een van zijn familieleden gebeld die 'n kijkje ging nemen. Het was effe schrikken. Ben benieuwd wat de gevolgen zijn voor mijn vriend.
Bij het ter perse gaan, zo noemen ze dat bij de geschreven pers, werd mij gemeld dat ze mijn vriend naar de spoedafdeling van het ziekenhuis gebracht hebben voor 'n grondig onderzoek.
Dag vriendinnen en vrienden, soms laat het weer je in de steek. Het regent momenteel en het zou verder de hele dag blijven regenen. Plezant is dat niet, maar helaas, het is niet anders en ik zal er maar het beste van maken. Vanmorgen tijdens 'n droog moment, toch in de rapte naar de bakker geweest, 'n wandeling van juist geen 2 km. Ik ben dan toch al even buiten geweest.
Maar ik vrees de rest van de dag thuis te moeten blijven. Nu, geen erg, 'n dagje rust zal zeker niet slecht zijn en ik heb trouwens nog werk te doen voor onze carnavalskrant. Een goed boek ligt ook altijd klaar en, ..... plezant is het ook altijd om nog eens in de oude postkaarten te duiken. Vandaag wil ik jullie Oostende voorstellen, niet de tijd van nu, maar de tijd van toen. Er bestaan zovele postkaarten van deze kuststad, ik heb mij dus ferm moeten beperken. Ik hoop dat jullie het 'n mooie reeks vinden want ik weet zeker dat jullie ooit Oostende al eens bezocht hebben of er nu zelfs wonen.
Ik zou zeggen, hou jullie bezig, en voor de onfortuinlijken die te kampen hebben met wateroverlast, ik leef met jullie mee. Veel sterkte en moed.
Ik had het mij gelukkig goed gepland, fietsen in de voormiddag en in de namiddag mijn blogje bijwerken en hier en daar 'n bezoekje brengen aan collega-bloggers. Het bleef dus droog tussen 9u00 en 12u00, terwijl het nu lichtjes aan 't miezeren is.
Maar vandaag had ik dus goesting om te fietsen, het was mij al wat te lang geleden. Niet de koersfiets, maar de gewone stadsfiets. Ik wilde niet wéér plat rijden met mijn dunne bandjes op de koersfiets. Vele wegen zijn vuil en met die afgevallen bladeren zie je niet altijd waar je overheen rijdt.
Ik vertrok richting Herbricht. Aan de brug zag ik dat ze volop aan 't werk zijn aan dat witte huis op de achtergrond. Na zovele jaren te zijn verwaarloosd, zou er mogelijk toch schot in de zaak zitten om die woning om te vormen tot 'n horecazaak, iets wat toch de bedoeling zou zijn. Wat verderop zie je dat aan de Nederlandse kant van de Maas goed werk is geleverd, zoniet zou het water véél hoger staan.
In Kotem wilde ik de autostradebrug over fietsen aan de gewone rechterkant. Maar dikke pech, het fietspad was door werken afgezet tem. 17/11, morgen dus. Ik heb dus effe moeten rondrijden om aan de linkerkant wel de brug over te kunnen. Eens in Nederland, de andere kant dus, word je wel geconfronteerd met de Scharberg, 'n klein steil ding van ocharme 200 meter, maar wel steil. Op het profielkaartje zeggen ze max. 9% over de eerste 50 meter. Maar dat is 'n gemiddelde, ik vermoed dat het steilste stuk boven de 10% was, ... en dat met mijn stadsfiets ...! Opmerkelijk is dat het Julianakanaal 'n stuk hoger ligt dan het Maasbekken. Je fietst er soms op wegen en dan zie je ineens links boven je, 'n schip voorbij varen. Je kunt er ook fijn wandelen.
Mijn rit ging verder langsheen het kasteel van Geulle a/d Maas en 'n kapel in Brommelen, gebouwd door haar inwoners in 1959. Toen ik er binnenging, was er juist 'n oude man aan 't bidden. Hij heeft er ook 'n kaarsje aangestoken. Het was zelfs warm in de kapel. Vervolgens fietste ik verder tussen Itteren en Borgharen. Rechts heb je 'n prachtige natuurstrook. Achteraan, de Maas en helemaal aan de einder, België.
Zoals meestal keerde ik terug via de Noorderbrug in Maastricht en dat mooie oude huis kort bij de grens. Mijn laatste foto maakte ik aan de oude spoorbrug, juist vóór de grens. Op dat punt zag ik dat de 40 km. reeds bereikt waren, maar dat het ook tijd was om mij naar huis te spoeden. De chef-kok zou "not amused" zijn zou ik te laat zijn zonder te verwittigen.
Voila, dat zit er weer op. De rest van de week geeft niet veel fietsweer.
Als je met 'n kind van Pietersheim getrouwd bent, de jongste van het gezin, dan lijkt het mij logisch dat je je hart verpand hebt aan Pietersheim. In mijn jeugd was het nog privébezit van de Prinselijke familie De Merode, maar in 1971 werd het domein en het kasteel aangekocht door de gemeente. Toen ik op vrijersvoeten was, ben ik verschillende keren met de hond des huizes gaan wandelen in het domein. En nu nog kom ik er graag.
Maar eerst was ik vanmorgen omstreeks 7u00 al op pad, om 'n brood en wat botercroissants te gaan kopen. In deze tijd van het jaar heb je dan dikwijls die rode gloed aan het firmament. Ik was wel gewapend met 'n sjaal, muts en handschoenen, het was verdorie fris. Maar eens terug thuis in de warmte, kon ik aan 'n lekker ontbijt beginnen, de tafel was al royaal gedekt.
Vandaag maakte ik dus 'n wandeling naar Pietersheim. Ik vertrok via de Postweg en de Eikelenweg om in de Asbeekweg, dat eenzame paardje te zien staan. Je zag er ook goed aan de weiden dat de temperatuur kort bij het vriespunt lag. Vervolgens ging het doorheen de Henri Dunantstraat om in de Neerharenweg, achter de hondenschool, het bos in te trekken. Je geraakt nu niet uitgekeken op die prachtige dreven met hun mooie kleuren. Ook hier hing 'n mistlaag over de velden.
Ik heb mij niks aangetrokken van de modderige paden (uiteraard wel de droogste plekjes opgezocht), maar zo in de voormiddag in de natuur wandelen, dat geeft je direct nieuwe energie. Grappig was ook 'n ontmoeting met 'n goede kennis, Ferdi. "Voila", vertelde hij, "ik heb tegenwoordig ook 'n rollator". Hij wees op de buggy van zijn kleinkind.
Terugkeren deed ik via de toegangsweg naar het kasteel, ja, er staan nog altijd bloemen en De Merodelaan. Bijna thuis, nog 'n laatste foto van het monument voor Hubert Vrancken, als officier van de Weerstand, te Antwerpen gefusilleerd op 7 januari 1944.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Aan de tunnel ging ik rechtsaf naar Sappi. Gisteren hebben ze er hun laatste rol papier geproduceerd, 'n einde van 'n tijdperk. Nu rest er hun nog het versnijden van de vellen, de laatste opdrachten afwerken en de fabriek opkuisen. En daarna ....????? 
Het vele hout en houtpulp dat er nog ligt, zal vermoedelijk wel zijn nieuwe bestemming krijgen.
En de rest van de dag, ... mij bij moeder aan de haard ophouden, 'n boek lezen, 'n LP opzetten en hopen op wat foto's van onze kleinzoon. Ze gaan deze namiddag met de hele klas schaatsen. Het is zijn eerste keer! Ben benieuwd hoe het gegaan is. 
Aan het blauwe bordje ging het tenslotte naar links, de tunnel onderdoor, terug naar huis. En om te bewijzen dat de zon scheen, 'n foto gemaakt kort bij huis in 't Hofje. 
Ik ben Eddy Meuris