iedereen kent bijna het verhaal van kruisiging en opstanding van Jezus maar wat betekent het echt voor je zelf als je erover nadenkt?
Wanneer ik over de onverwinnende strijd van onze Heer Jezus denk, dan is voor mij altijd een punt van eerste aandacht: het drinken van de beker.
In Mattheus, Marcus en Lucas wordt ons een aangrijpend beeld van onze Heer geschetst, zoals hij daar is op een manier die wij eigenlijk elders niet van hem kennen: - hij, de onoverwinnelijke, de geboren leider, heeft nu toch uiterst dringend de hulp van zijn meest op de voorgrond tredende discipelen nodig: Petrus, Jacobus en Johannes. (En wat stéllen ze teleur). Hij moet het zo echt 'helemaal alleen' doen. - en dan die driemanl herhaalde bede, dat zweet, dat bloed wordt, die onbeschrijflijke zielennood, die hem diep- voorovergebogen doet bidden. Wat gebeurt er dan toch voor vreselijks.
Er wordt hem een beker aangeboden. En het wordt duidelijk, dat hij die alléen moet opdrinken. Zijn Vader helpt hem niet, stuurt slechts een engel, die hem in de diepste zielennood moet ondsersteunen en kracht geven.
En wat ís er in die beker. Om dat te begrijpen, is het even goed om terug te gaan naar het heelal. Zoals bekend zijn er in dat heelal 'zwarte gaten', waaruit zelfs het licht niet kan ontsnappen. Een theorie dienaangaande luidt, dat in die zwarte gaten materie van 'ingestorte' sterren is samengebald tot onvoorstelbare dichtheid en zwaarte. Een bol zo groot als onze aarde zou in deze zwarte gaten kunnen ineengeperst worden tot 'voetbalgrootte'.
En wat gebeurt in de stoffelijke wereld , kan ook gebeuren in de onstoffelijke wereld. God heeft alle zonden van alle mensen van alle tijden.... ook de zonden van de kleinkinderen van jullie kleinkinderen, zonden, die nog gáan gebeuren, maar die voor hem, de eeuwige, nu al bestaan ....allemaal opgeroepen. Voor Jezus is deze onafzienbare drom van volkomen onvoorstelbare vreselijkheden.... van de geringste wrevel, onblijheid, onvrede, onvriendelijkheid....tot de grofste uitwassen daarvan .....gevisualiseerd, eerst in lage concentratie, het heelal vullende, daarna steeds meer samengeperst, totdat al dit verschrikkelijke werd samengeperst in éen, fonkelende, lichtloze en tegelijk vlammende beker. En hij, de zondeloze, hij die in zijn persoon de weg, de waarheid en het LEVEN is, moet de beker drinken, die van hem zal maken de verreweg zondigste mens van allen, die zal moeten sterven als betaling voor die zonden van de gehele mensheid, voor zover die mensen dat offer willen aannemen.
Jezus wist, dat hij die vrijwel oneindige zondenlast ging uitboeten vanaf dat moment, totdat hij op Golgotha zou uitroepen: "Het is volbracht".
Het vreselijkste zou komen in de heerlijkste en hem tot het meest zondige maken, dat zich denken laat. En bij dat vooruitzicht kon hij alleen maar kronkelen in diepe doodsangst en bedroefdheid, wetende, dat God, die hij als zijn Vader zo eindeloos lief had, zover van hem zou zijn verwijderd, dat hij ging uitroepen: "Mijn God....mijn God....waarom hebt u mij verlaten".
En hij wist, dat hij zonder hulp zou zijn, alleen maar in dat ultieme ogenblik van die schreeuw naar de onbereikbaar geworden God omringd door de hoon van de wereld en het verraad van die doodenkele volgeling, díe er dan gewonnen was in 3½ jaar strijd.
En toen heeft hij tóch gedronken. En toen hij uit Gethsemane naar buiten liep, was hij weer de ons zo vertrouwde, die zei: "De tijd is gekomen" en dapper het grote gevecht tegemoet trad.
Eigenlijk was hij op dat moment al aan het boeten. Hij hád de beker al gedronken met die gloeiende lava. Hij wás al geestelijk dood, nog vóo hij een etmaal later de lichamelijke dood stierf. Zijn vuilverbrandingsinstallatie trok zich al samen rondom de afzichtelijke lading. (Zo heb je gelijk veel meer speelruimte met dat 'drie dagen in de dood zijn').
Kijk; zo ben ik in gedachten altijd bezig met : de kruisiging en de opstanding, maar daartover is al zoveel gezegd. Ik wilde nu iets zeggen over een heilsfeit, waarover misschien nét iets minder wordt gezegd: dat drinken uit die vreselijke beker. Drie gebedsronden waren nodig. Jezus' bloed lag toen al op de aarde, gemengd met zijn zweet-in-doodsnood.
Die strijd streed hij voor ons. Geen loodzware druppel werd vergeten. Mischien was dat wel juist een druppel, die jouw zonden of de mijne gestalte gaf.
Glorie voor Jezus. En dat we hem toch eens zullen zíen tot ons heil !!
De zesde van je zeventien vragen: "Hoe krijg je nu de slag te pakken van ' niet zondigen' en zo God 'zo min mogelijk' verdriet te doen.
Over dat 'niet zondigen' zegt 1 Johannes belangrijke dingen: 3 v 6: "Ieder die in Christus blijft, zondigt NIET" 1 Johannes 3 v 9: "Wie uit God geboren is zondigt niet, want Gods zaad is blijvend in hem. Hij kán zelfs niet zondigen, weant hij is uit God geboren". 1 Johannes 5 v 18: "Wij WETEN, dat iemand die uit God geboren is niet zondigt. De Zoon, die uit God geboren werd, beschermt hem, zodat het kwaad geen vat op hem heeft".
Opmerkelijk allemaal!
Telkens echter dat woord "uit God geboren zijn".
True....streef naar de wedergeboorte, het steeds meer volmaakte contact met God. Lees je bijbel, bid elke dag. Vraag in je gebed aan God of hij je goede dingen in zijn oog wil geven om te doen. Trouw en met een open hart de bijbel lezen leidt tot de wedergeboorte. Wanneer je daarin blijft staan, dan blijkt, dat je, staande in die wedergeboorte, het hechte contact met God, je nog wel eens kunt vergíssen. Er is echter geen sprake meer van 'de zonde doen' en ook dat struikelen houdt een keer op. (2 Petrus 1 v 10) Dan verbleken ook alle 'kleine woordjes' zoals 'de slag te pakken krijgen' en 'God zo min mogelijk verdriet doen'.
Wanneer je gelooft in Christus' volbrachte werk op Golgotha, bekroond met dat heerlijke woord: "Het is volbracht" en wanneer je dan ook gelooft, dat nu God de Heilige Geest vrij is gekomen om het woord van Jezus aan je hart te zegenen, dat steeds duidelijker uit te leggen en je aan zijn hand te leiden om je bij God de Vader te brengen, dan:
- zal het nog wel eens voorkomen, dat je nog niet aan de hoogste standaard van de liefde (agapè) voldoet, er zullen misgrepen zijn, maar je zult steeds meer merken, dat je 'in de liefde kunt blijven', wat nu ook weer niet inhoudt: zoetsappigheid.
Er ook zullen kniezerige buien steeds vaker door jou als zonde worden gezien en je zult 's morgens op de duur wakker worden, zeggende vanuit je hart: "A votre service mon Dieu".
En je vriendinnen zullen nooit meer bang hoeven te zijn voor stekeligheden, maar altijd een vriendelijk-stralende True ontmoeten, die op de duur zelfs niet meer kán zondigen, omdat het 'kan niet-zondigen' is overgegaan in het 'kán niet zondigen'
De tijd van 'de kleine woordjes' is voorbij en True van de 'sterke woorden', gedragen door een 'gezegend innerlijk' is door de genade van God gekomen.
Wat is dat nou...maar 144.000 op die heilige berg - zo'n beetje- en dan ook nog eens allemaal uit Israel. Waar blijf ík dan.
Je vraag is ontleend aan Openbaring 7 v 4: "Toen hoorde ik het aantal van hen, die het zegel droegen, honderdvierenveertigduizend in totaal, afkomstig uit elke stam van Israel".
Maar Vragenvuur, Alles is toch nieuw geworden , toen Onze Heer Jezus Christus uitriep: "Het is volbracht". Er ging toen een nieuwe toekomst beginnen. Een bladzijde werd omgeslagen , het Oude Verbond was voorbij. We moeten echt niet proberen die bladzijde weer terug te slaan; dan kom je tot zulke rare ideeën.
Aan wie is de Openbaring van Jezus Christus geschreven: aan de zeven gemeenten. Dat is het adres. En over de Christelijke kerk, 'de gemeente' gáat het.
En tot die gemeente 'in ruimere zin' behoor ook jij, Vragenvuur.
Je zult zeggen: "Waarom nu die rare woorden 'in ruimere zin' ". Maar lees eens goed; ben jij al 'aan je voorhoofd verzegeld' ?(3)..
Ik neem aan, dat jij, op jouw jeugdige leeftijd op de een of andere meeting kennis hebt gemaakt met de Heer Jezus. Je hebt in een eerste enthousiasme 'je hart aan hem gegeven'. Maar dat lijkt nú allemaal soms zo vér weg. Je zou meer van Jezus willen houden dan je doet. En dat kan , door met een toegewijd en goedgezind hart de bijbel te lezen. Dan gaat dat geloof van buiten, (je ziel), naar binnen, (je geest). Dan word je 'diep bekeerd', in je diepste innerlijk. En eigenlijk word je dan ook volgens 1 Petrus 1 v 23 'wedergeboren'.
En ben je dan verzegeld ? Eigenlijk nóg niet. Maar ergens hoor je vertellen over de doop in de heilige Geest. En er komt een verlangen in je om 'vervuld te zijn met Gods Geest'. En soms gaat dat zo, dat je door andere gelovigen je de handen op laat leggen, zoals dat in Handelingen 19 wordt verteld. En soms gebeurt dat zo, dat je opeens zo heel erg blij wordt, net als die Cornelius en zijn vrienden, waarvan in Handelingen 10 verteld wordt. En soms komt het nog weer anders, maar dan ben je eigenlijk 'verzegeld' en 'innerlijk' beschermd tegen elke geestelijke schade, die er is en die er nog aankomt, (v 3).
En bén je er dan. Ja , in beginsel wél. Maar het blijft altijd mogelijk om te zeggen: "Van mij hoeft die verzegeling niet meer hoor ". En dan gaat hij weg. Maar laten wij er maar niet aan denken, dat jij zo dom zou zijn.
En omdat in de nieuwe wereld het volk Israel er 'geestelijk niet meer toe doet', omdat volgens Hebr 8 v 13 het Oude Verbond verjaard is...., en de Isrelieten heel hartelijk welkom zijn in de nieuwe wereld, als zij maar Jezus als hun redder en verlosser aannemen....daarom behoor jij met die verzegeling aan je voorhoofd dán tot 'het Israel 'naar de geest', dat uit alle volken van de hele wereld is 'gerecruteerd'.
En er zullen wel eens verzegelden tussen zitten, waarvan jij zegt: "Waar kom jíj nu vandaan...ik kom uit Benjamin. Maar jij?: uit Zebulon ?...uit Simeon ?...uit Naftali ?....uit Ruben ? ..." Maar wanneer je dan nader kennis maakt, weet je het opeens: "Die ander en ik...toch éen...allebei verzegelden".
Die verzegeling met 'God de Heilige Geest' is : - goed...om helemaal bij God de Vader en God de Zoon, (Jezus) te gaan horen - nodig om tegen geestelijke schade beveiligd te zijn, wanneer straks en misschien ook nu al in iets beperkte zin, de 'schade toebrengende engelen' aan hun ernstige en moeilijke werk beginnen.
En dat er staat : 144.000; dat is 12 x 12 en tien maar tien maal tien, allemaal symbolische getallen.
Nee hoor, Vragenvuur; het is ruim genoeg voor 'een schare die niemand tellen kan', met jou daartussen, 'allemaal met witte gewaden en met palmtakken', (9).
