Ik ben jaloers bijvoorbeeld en we weten wel wat het betekent om jaloers te zijn, toch? Hoe bekijk ik dan het gevoel van jaloezie? Ik voel me dan waarnemer van iets, van jaloezie, alsof dat lós van mij staat. Vervolgens probeer ik er vanaf te komen of misschien juist niet en ga op zoek naar de reden van jaloezie...bijvoorbeeld. Ik ben dan een mens, lós van de jaloezie, die het gadeslaat...er toeschouwer van is. Is dat wel zo? Staat jaloezie wel lós van mij? Maakt die geen deel van mij uit? Heb ik er werkelijk oog voor, dat jaloezie deel uitmaakt van mezelf? Hiermee wil ik zeggen, dat, zo gauw ik het gevoel een naam geef, er een etiket op plak...dat ik het dan onderbreng in de structuur van wat ik geleerd heb (gekregen)....in 'wat goed en verkeerd' is, onderbreng, en dan barst de strijd los....in het denken !
Mijn mening dienaangaande:
Allereerst begrijp ik, dat je niet zélf jaloers bent, maar dat je een hypothetisch geval als voorbeeld stelt.Je vraag is dan: "Hoe bekijket een jaloers mens zijn jaloezie. Kán hij het wel beschouwen a;s iets dat buiten hem staat. Is die jaloezie geen deel van zijn wezen".
Allereerst: wij hébben het hier wél over iets. De Duitsers hebben er zó'n' mooie spreuk voor: "Die Eifersucht ist eine Leidenschaft die mit Eifer sucht, was Leiden schaft". In het Nederlands verliest deze zegswijze veel van zijn charme, doordat de woordspeling niet kan worden weergegeven. Maar vooruit dan maar: "Jaloezie is een hartstocht die vlijtig zoekt naar datgene, wat lijden eroorzxaakt".
Wanneer iemand die hartstocht in zijn innerlijk waarneemt, is het zaak er zo spoedig mogelijk vanaf te komen.
Maar hoe:
Ik ben een Christen en zal dus altijd uitgaan van de bijbel. Dat hoeft echter helemaal niet te betekenen, dat iedere Christen het met mij eens zal zijn.
God schiep de mens, Adam en manninne, volkomen zondeloos. Maar de duivel, Gods tegenstander, wilde ook dít werk, dit meesterwerk van God, vernielen.
We kennen de geschiedenis: hij verleidde de mens, die eigen verantwoordelijkheid behield voor dat 'verleid worden tot ongehoorzaamheid' .
De mens lag vanaf dat momsent ´open´voor alle verdere verleidingen, ook altijd weer ' voor eigen verantwoordelijkheid' .
Na die eerste zonde van ongehoorzaamheid werd de mens behept met alle mogelijke verdere zonden.
Daardoor groeide tussen God en mens een ´geestelijke' muur, die niet te slechten was.
God besloot toen zélf naar de aarde te komen omder de naam ´Jezus´. Hij dronk het meer van verwijdering leeg en sloopte de muur van de zonden van alle mensen van alle tijden.
Iedereen kon nu tot hem gaan en vrij komen van zijn zonden, ( dus ook het voorbeeldgeval: jaloezie), onder éen voorwaarde: hij of zij moest blij, uit eigen volle harte-overtuiging, wéten, - dat zijn zonden gedelgd waren door het bloed van Jezus - en dat dit de enige weg was tot God, (Joh.14 v 6) .
Wie dat doet, komt vroeg of laat helemaal vrij van alle insluipsels, die geen deel van zijn oorspronkelijke leven zijn.
Je vraag was: "Kun je geloven zonder naar de kerk te gaan".
Mijn antwoord is allereerst híerop gebaseerd, dat ik inplaats van 'de kerk' liever lees 'de gemeente'. Het woord 'kerk' komt in de bijbel niet voor. Het woord 'gemeente' des te meer. Ik tref het in het Nieuwe testament wel 'honderd'maal aan.
Enkele haal ik er uit: Matth 16 v 18: de gemeente is gebouwd op het vaste fundament: Jezus Christus, Gods Zoon, Verlosser. Matth 18 v 17: indien iemand aan het 'fout gaan' is, dan moet de gemeente worden ingelicht. Handelingen 13 v 1: de gemeente wordt gediend door profeten 1 Corinthe 1 v 2: Paulus richt zijn brieven veelal aan de gemeente. 1 Corinthe 4 v 17: Paulus verkondigt zijn leer aan de gemeente. 1 Corinthe 11 v 16: de gemeente vormt het denkleven en de gewoonten van haar leden. 1 Corinthe 11 v 18: wanneer de gemeente samenkomt , levert iederen zijn bijdrage. 1 Corinthe 11 v 22: het wordt een ernstige zaak genoemd, wanneer de gemeente van God geminacht wordt. 1 Corinthe 11 v 28: de toedeling van de Geestesgaven geschiedt binnen het kader van de gemeente
En dat gaát zo maar door.....
Want God is bezig om zijn eeuwige tempel op te bouwen en dat geschiedt met als medebewoning 'de gemeente', zo laat Openbaring keer op keer uitkomen. En 'de gemeente' wordt geleid en gevormd om die hoogste eer waardig te zijn.
Daarom is het niet goed om God rechtstreeks te willen dienen buiten verband met een gemeente. Wel dient de Christen te zoeken naar díe vorm van gemeente, waar hij de onwankelbare zekerheid van Christus als fundament aantreft, maar ook de Heilige Geest leert kennen als de grote 'gereedmaker' voor het heil , dat wij deelachtig kunnen worden, wanneer wij volharden in de oefening van het geloof.
En die oefening is nergens zo intensief als in 'de gemeente', waarvan Efeze 4 v 16 schrijft: "Vanuit het hoofd (van de gemeente) krijgt het lichaam ( van de gemeente) samenhang en wordt het ondersteund en bijeengehouden door alle gewrichtsbanden. Ieder deel (ieder gemeentelid) draagt naar vermogen bij tot de groei van het lichaam , dat zo zichzelf opbouwt door de liefde".
Het is niet alleen góed voor je om bij een levende en bloeiende gemeente te horen, het is ook de natuurlijke gang van zaken.
Het kan eigenlijk helemaal niet, dat je God BLIJVEND kunt dienen buiten het verband van een stimulerende kring van mensen, die : - allen althans van de vaste wil zijn vervuld om God en Jezus en de Heilige Geest te dienen -...maar die tegelijk een staalkaart vormen van mannen en vrouwen, rijken en armen, geletterden en ongeletterden, enz -...en die ook nog een staalkaart vormen van allerlei karaktereigenschappen; die ook nog moeten léren om liefde, blijdschap en vrede enz te praktizeren. - die een prachtige gelegenheid zijn om dit te leren: "IJzer scherpt men met ijzer...alzo scherpt de ene mens de ander", (Spreuken 27 v 17).
Niem....sluit je aan bij een goede gemeente. Zoek ook een jeugdclub op. Ga ook naar een alphacursus. Bezoek discussieforums, zoals dit....maar vooral: voeg je bij een gemeente en wordt daar actief als stoelenzetter of technisch medewerker of... En dan rijp je tot kinderwerker, tiener- en jeugdwerker, ja tot van alles.
