Wat een leuke, ook voor anderen leerzame vragen heb jij hier gesteld. - hoe ontdek ik mijn talenten en eigenschappen - hoe leer ik mijn karakter kennen - hoe kan ik mij die ontdekkingen te nutte maken voor het koninkrijk van God - hoe leer ik te praten over mijn gevoelens en die gevoelens überhaupt tónen.
Je talenten en eigenschappen ontdek je, door te oefenen met dat wat je hebt. - wanneer in de gemeente wordt gezegd: "Ilse....er is altijd zo'n schreeuwend gebrek aan kinderwerkers. Zou je willen assisteren bij de groep vijfjarigen", kun je zeggen: "He née....die kleintjes. Gaan nog niet eens naar school. Moet ik dáar nu mee", maar je kunt ook zeggen: "God biedt mij een kans om mijn talenten te tonen". En terwijl je bij die kleuters bezig bent, wordt het je gaandeweg duidelijk, dat -bijvoorbeeld- iets oudere kinderen je meer zouden liggen. En wanneer je daar een verhaal moet vertellen, kan het zijn, dat je bij jezelf een talent ontdekt om goed verhalen te kunnen vertellen. En door het vertellen van die verhalen krijg je meer bijbelkennis en dan bloeien er misschien weer nieuwe talenten op. Dus....begin ergens. Roep niet direct "Nee", wanneer ze zeggen: "Het zangkoor is niet erg bloeiend...zou jij.." of: "De koffiedienst heeft menskracht nodig..". Overal, waar geantwoord wordt op kansen met een : "Ja...ik ga dit doen..", kunnen talenten blijken. Zo kom je gaandeweg op de plek, die God voor jou bestemd heeft. En...zo wordt je een beter werktuig voor hem.
- Hoe ontdek ik mijn karakter.
Het doet er niet zoveel toe, hoe je karakter ís. Nee...het is veel belangrijker, hoe je karakter zou kunnen zijn. Je kent de vrucht van de Geest: - liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, (geduld) - vriendelijkheid, goedheid , trouw (geloof) - zachtmoedigheid, (mildheid), zelfbeheersing.
Ga niet teveel zitten wroeten in hoe je karakter is, maar streef ernaar, het zo te maken, zoals het zou móeten zijn. In de kracht van de Heilige Geest, die Jezus ons , als vrucht van zijn volbrachte werk heeft gegeven, kunnen wij ernaar streven om die verrukkelijke eigenschappen in gebed en aanbidding voor Gods genade, ons eigen te maken.
- uit het feit, dat je zegt, dat je wil kunnen praten over je gevoelens, ja, dat je er zelfs moeite mee hebt om je gevoelens te tónen, blijkt iets opmerkelijks: je gevoelens zitten in de kreukels. En weet je, hoe dat komt. Onze 'buitenpersoonlijkheid', waartoe ons gevoel behoort, is vervormd, doordat bij de zondeval de band, die onze innerlijke persoonlijkheid, de geest, verbond met God, is doorgeknipt. Daardoor is de ziel , niet meer in toom gehouden door een sterke , gezonde geest, gedeformeerd en vergroeid. Maar wanneer je geest door het GELOOF weer met God verbonden raakt, zal de weer tot zijn recht komende geest ook je zieleleven aanraken en bij de algemene opleving van je zieleleven zal ook je geloof weer uit de kreukels komen ...je zult je gevoelens weer op juiste en gezonde manier kunnen tonen. Je zult er ook over kunnen praten.
Verstevig je geloofsleven maar, door, wanneer je ziel weer eens minder gedisponeerd is, net als David met je geest tegen die ziel te zeggen: "O..mijn ziel, wat buigt u neder".
Ilse...je gelooft al. Je geloof ontplooit zich als een bloem. Dat groeiende geloof zal ook alle moeilijkheden met je gevoel gaandeweg oplossen.
De verschillende 'gezichten' van Onze heer Jezus Christus
Dag Niekie,
En dan is hier je derde vraag:
"Hoe moeten we ons Jezus voorstellen, voór hij door de Heilige Geest bij Maria was verwekt. Was hij er toen ook al".
De tweede Persoon van het Goddelijk Wezen wordt door Johannes als volgt omschreven: "Niemand heeft ooit God gezien, de eniggeboren Zoon, die aan de boezem des Vaders is, die heeft hem doen kennen".(Johannes 1 v 1. En dan het bekende Johannes 3 v 16: "Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe".
Alles wat met God te maken heeft, verheft zich ver boven alle menselijke gedachten. maar van eeuwigheid is 'Het Woord' uit God geboren. Dat kunnen wij met onze gedachten niet omvamen.
Slechts kunen wij trachten iets van dit mysterie te verwoorden door te zeggen; "God is van eeuwigheid; hij is ook in zijn liefde eeuwig. Liefde zal zich altijd aan iets hechten. Zo heeft God van eeuwigheid 'Het woord' liefgehad. Hij hoefde 'God de Zoon ' niet te scheppen. Van eeuwigheid is 'God de Zoon' eeuwig zoals ook 'God de Vader' eeuwig is.
Spreuken 8 v 30 beschrijft deze voór-schepping-relatie tussen Vader en Zoon met de volgende woorden: "Ik was zijn lieveling, een bron van vreugde, elke dag opnieuw. Ik was altijd verheugd in zijn aanwezigheid"(NBV).
"Ik was een troetelkind bij hem, ik was een en al verrukking dag aan dag, te allen tijd mij verheugend voor zijn aangezicht". NBG
Het is ons niet gegeven om verder in te gaan op deze 'Vader-Zoon-relatie', maar het is iets heel moois en teders.
En dan wordt de wereld geschapen en 'het woord', 'de Zoon van God' gaat in die wereld 'stage lopen' om kennis te maken met zijn toekomstig arbeidsveld. Hij wordt daar ontmoet als 'de Engel des HEREN". - Hagar maakt kennis met hem, Genesis 16 v 7 - Mozes ontmoet God de Zoon als een vuurvlam,(Exodus 3 v 2). - Bileam ontmoet hem als een waarschuwende , (Numeri 22 v 22) - en ga zo maar door, honderden teksten.
En dan wordt Onze Heer Jezus Christus verwekt door de heilige Geest bij Maria.
Hij is dezelfde als de ENGEL des Heeren, hij is dezelfde als 'de wijsheid', die ooit zijn hemelse Vader tot verrukking bracht, vol vaderliefde.
En....Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde en tot in der eeuwigheid.(Hebr 13 v
En hoe hij er op dit ogenblik uitziet ?: in Openbaring 1 v 13 t.m.16 geeft Johannes daarvan een verslag. Dat verslag is zó indrukwekkend. Lees het maar eens.
In ieder geval: hij, die wij liefhebben als Onze Heer Jezus Christus was, is en zal zijn van een aangrijpende schoonheid. Hij gaat naar Zijn Godheid al onze voorstellingen ver te boven. Naar zijn liefde en zorg leerden wij hem al kennen, toen hij nog als 'Engel des HEREN' vaak reddend en vertroostend en bemoedigend en richtinggevend tussentrad. Maar wij hebben ook zijn gezicht gezien als onze Redder en verlosser, die zo zwaar voor ons moest lijden, dat hij in de diepte van zijn lijden volgens Jesaja 53 geen gestalte en geen luister meer had, zodat hij niet 'om aan te zien' was, deze geplaagde, deze door God geslagene en verdrukte, (Delen uit v 3- 4).
En eens zullen wij hem zien zoals Johannes hem in Openbaring zag; zo heerlijk indrukwekkend. Hij was er altijd al, onze Heer Jezus, hij is er, hij woont met zijn Geest in ons. Hij zal er altijd zijn.
Je hebt het wat moeilijk met dat verhaal van 'de tien plagen van Egypte' en meer speciaal met dat telkens herhaalde "De Farao verhardde zijn hart" en later zelfs ook; "De HEER verhardde Farao's hart.
En dan is de vraag: "Maar dat is toch niet éerlijk, dat de HEER Farao's hart verhardde".
Mijn antwoord:
God is de absoluut vrijmachtige. In Romeinen 9 v 18 staat: "God is barmhartig voor wie hij wil en maakt halstarrig wie hij wil".
God wist van te voren al, dat Farao niet mee zou willen werken bij de uittocht, (3 v 19), maar nu (4 v 22) blijkt, dat God dat niet alleen 'vooruit wéet', maar dat hij het ook bewérkt.
Toch werkt deze verharding van Godsweg mee met de eigen verantwoordelijkheid van Farao. Want Mozes krijgt tot opdracht om tegen Farao te zeggen: "Dit zegt de HEER: 'Israel is mijn, zoon, mijn eerstgeboren zoon. Ik heb jou (Farao) bevolen mijn zoon te laten gaan om mij te vereren, maar dat heb je geweigerd. Daarom zal ik jóuw eerstgeboren zoon doden".( v 23)
Wij staan hier voor een zaak, die wij niet goed onder woorden kunnen brengen. Hoe zou het voor ons mogelijk zijn om de daden en gedachten van de Heer in menselijke begrippen te kunnen vatten.
Maar déze idee komt toch wel heel sterk naar voren: waar onverzettelijkheid is, beklemtoont de Heer die onberouwelijkheid en halstarrigheid door die te versterken.
Lees maar hoe de farao zich gedraagt: De staf van Aäron, tot een slang geworden, verslindt de staven van de tovenaars, ook tot slangen geworden, (7 v 13). Maar : de farao blijft onverzettelijk, hij wil niet luisteren, (13). En volgens het getuigenis van God( 7 v 14) blijft de Farao hardnekkig weigeren.
En in 7 v 22 blijft de farao hardnekkig weigeren, als Aäron water in bloed verandert.
Goed, hier kan dan nog gezegd worden: "De tovenaars konden dit wonder toch ook doen plaats vinden. Daaruit heeft de farao moed geput".
Bij de derde plaag, die met kikkers kunnen de tovenaars dat ook nog, (kikkers te voorschijn laten komen)....de faroa doet eerst of hij het volk wil laten gaan. Maar dan weer hetzelfde liedje: de farao breekt zijn woord en verhardt zijn hart, (8 v 11), zoals de Heer, de Alwetende ook van te voren aan Mozes had medegedeeld om dezen te bemoedigen.
En dan komen de muggen en de magiërs van farao falen in hun voornemen om ook muggen te laten komen(8 v 19)...en ook nu, na nog een waarschwuing van de tovenaars, blijft farao onverzettelijk.
En zo gaat het door. Ik hoef dat nu niet allemaal te vertellen.
Maar dit is zeker: wanneer jij- uit vrije wil, voor je eigen verantwoordelijkheid- de voet dwars zet aan de Heer, wanneer hij iets wil bereiken, dan wordt je hart steeds harder en meer onverzettelijk, dan word je steeds halstarriger en dan wordt het op het laatst zo, dat de Heer je in je kwalijke opzet nog een keer gaat verstérken ook: in 9 v 12 staat: "Maar de Heer zorgde ervoor, dat de farao hardnekkig bleef weigeren".
Ik denk dus wel, dat wij deze gevolgtrekking mogen maken: Speel geen spelletjes met de Heer. Daag hem niet uit. Uit die weigeringen blijkt, dat je eigelijk een vijand bent van God en dan is het 'kwaad kersen eten met de Almachtige'. Zo zegt ook 2 Samuel 22 v 27 het : NBG: "Jegens de reine toont gij u rein, maar jegens de verkeerde toont gij u een tegenstander' ". NBV heeft hier: "U bent trouw voor de trouwe, volmaakt voor de volmaakte, zuiver voor de zuivere, maar voor de sluwe (bent u) ongrijpbaar".
Niem..... - wees jij nu maar trouw aan God; dan is hij trouw aan jou - streef maar naar de volmaaktheid, waarvoor hij je de middelen ter beschikking wil stellen, dan zal hij voor jou de volmaakte zijn - wees zuiver in je bedoelingen en je diepste gedachten door de kracht van de genezende Heilige Geest....en God zal voor jou de Zuivere, volkomen doorzichtige zijn, zonder enige duisternis.
En houd er rekening mee, dat er sluwaards zullen zijn zoals de farao met al zijn listen en lagen en uitvluchten en gebroken beloften....sluwaards die God nooit of te nimmer 'in de houdgreep zullen kunnen krijgen', maar die het altijd moeten afleggen.
Naar aanleiding van een vraag over 1 Petrus 3 v 19, waarin de vrager meende te verstaan, dat er een 'herkansing' kon zijn, ook ná de dood
Dag Niem,
Je weet hoe het gaat op jongelingsverenigingen (jv's)....
Voor ik verder ga: zíjn die er dan nog.....ik dacht dat dit woord al helemaal uit de mode was
...nu ja; zo gaat dat dan op j.v.'s; zo ging het in mijn jonge jaren in ieder geval, toen ze er nog wél waren, zelfs in volle bloei stonden. Er worden soms dingen gezegd en dan wordt dat weer niet goed doorgesproken, omdat je dan niet verder 'in groepen ' kunt spreken. En dan blijft de discussie soms onvoltooid.
Maar Niekie zei het al: de sleutel ligt misschien in 1 Petrus 3 v 19: "Christus is naar de geesten gegaan die gevangen zaten...(hij is daarheen gegaan) om dit alles te verkondigen aan hen die ten tijde van Noach weigerden te gehoorzamen, toen God geduldig wachtte en de ark gebouwd werd".
(Buiten beschouwing blijft hier dat Onze Heer daarna 'de onoverbrugbare kloof' ( Lucas 16 v 26) overbrugde en aan de 'lichte zijde van het dodenrijk' een geweldige boodschap liet horen, die velen meevoerde naar het paradijs. Efeze 4 v
Hier wordt gesproken over mensen, die in de tijd van Noachs bouwen aan de ark dat fenomeen 120 jaar lang hebben kunnen waarnemen en Noachs prediking hebben gehoord. Maar hoewel zij die 120 jaar lang de ark geleidelijk aan zagen groeien.... hoewel er niet uitdrukkelijk staat dat er aan de ark nu precies al die 120 jaar is gebouwd ....en Noachs prediking hoorden, hebben ze niet geluisterd en hebben ze zich zich tot het uiterste verhard. Wat een kansen, wat een geduld van God. 120 jaar, in onze tijd van -zeg- 1900 tot 2020, houdt Noach aan hen voor, dat God gezegd heeft, dat...: "Hij besloten heeft een einde te maken aan het leven van alle mensen, (Genesis 6 v 13).....dat hij : een grote vloed over de aarde laat komen...en alles onder de hemel, waarin levensadem is zal vernietigen...".
Deze mensen zijn, in hun ongerechtigheden verkerende, verdronken in de vloed en vertoeven sindsdien in 'de gevangenis', de donkere zijde van het dodenrijk.
En toen was er die periode tussen Jezus' sterven op vrijdagmiddag en zijn opstaan op zondagmorgen. En in die periode is hij niet werkloos gebleven. Hij is naar de mensen toe gegaan, die 'in voorarrest zaten' en wachtten op de definitieve veroordeling van Matth 25 en hij heeft tegen hen gezegd:
( het nu volgende staat niet in de bijbel, maar ik heb het voor eigen verantwoordelijkheid hier ingevoegd, te goedee trouw handelende).
"Jullie hebben je hart verhard in de tijden van Noachs 120-jarige prediking. Ik verkondig jullie, dat met mijn overwinning een nieuw tijdperk is begonnen. Ik ben de 'nieuwe ark'. Wie bij mij aan boord komt zal gered worden. In de komende eeuwen zullen velen deze boodschap horen en die net zo min aannemen als jullie de boodschap van Noach aannamen. De geschiedenis zal zich herhalen. Jullie zijn 'typen' van de ongehoorzamen in de tijd die komen gaat. Er zal een vloed van vuur en demonie over de aarde gaan en daarin zullen de ongehoorzamen, die niet naar mij, als 'de nieuwe Noach' wilden luisteren, ten onder gaan".
(Einde 'eigen inleg')
En nu kan je je afvragen: "Waarom staat dat onderhoud van Jezus met 'deze verdoemden' in de bijbel". Wel; alles, wat geschreven is, werd geschreven tot onze lering. Dit verhaal wekt ons op om met alles wat in ons is aan verstand, wil, gevoel en kracht ons over te geven aan de genade van God in Christus, opdat wij de prediking van 'de nieuwe Noach', onze Heer Jezus Christus, niet met hoongelach, maar in blijde dankbaarheid begroeten.
Je ziet dus, dat deze prediking niets te maken heeft met de vreemde dingen, die jij er even in meende te horen doorklinken.
. 
