Je vraagt, wat 'de Heilige geest' eigenlijk is. De Heilige Geest is niet 'iets'. Hij is iemand, hij is Iemand, hij is God. Hij maakt deel uit van de Goddelijke Drieí«enheid, een voor mensen niet te peilen of goed onder woorden te brengen heerlijk geheimenis.
Die Drieí«enheid bestaat uit: - God de Vader, - God de Zoon, - God de Heilige Geest.
Je komt hem in het Oude Testament veel tegen, Al in Genesis 1 v 1. Maar de kracht van de Heilige Geest wordt pas volledig ontketend in het Nieuwe Testament. Wanneer Christus zijn grote werk, het leegdrinken van de beker met alle zonden van alle mensen van alle tijden, heeft voltooid en de triomfkreet heeft geslaakt: "Het is volbracht", gaat Jezus al snel daarop terug naar zijn hemelse troon. Maar hij zegt, dat de heilige Geest er van nu af aan altijd zal zijn bij al de mensen, die dat graag willen en erom vragen om : - ze heel mooie gaven te geven; bekwaamheden, zoals het spreken in tongen, (waarvan je wel eens gehoord zult hebben) en nog veel meer. - maar ook 'de Geestesvrucht', heerlijke karakter-eigenschappen, die het leven voor jou en voor de mensen, waarmee je in aanraking komt, veel blijder maken.
Daarover is duizendmaal meer te zeggen. Op 'Vraag het Ger' heb ik er een apart topic voor: BIJBELSTUDIE". Dat gaat eerst over bekering, daarna over wedergeboorte en nu nog steeds over 'de Heilige Geest en zijn gaven'.
Kom je eens gauw op 'Vraag het Ger', waar je al eens was, dat dan praten we net zo lang verder als je maar wilt.
Wanneer je begint te twijfelen over het geloof, ben je dan opeens alle 'winst' weer kwijt
Dag Deidre,
Je vraagt mij of een periode van twijfel en innerlijke onzekerheid over je geloof funest is in dier voege, dat je op die manier alles weer verspeelt.
En om jezelf te troosten, haal je dan deze tekst aan, die je vagelijk door de geest speelt: " ...indiens wij ontrouw zijn, Hij blijft getrouw, want zichzelf verloochenen kan Hij niet..."( 2 Tim 2 v 13)
Deidre....deze tekst kan je niet dienen in deze situatie: de bedoeling ervan is: "Wanneer wij ontrouw worden aan de Here...zodat het met ons zo gesteld wordt,dat wij weigeren met Christus te lijden, dan geldt voor ons: dan zul je ook niet delen in zijn heerlijkheid...... En wanneer wij zó ontrouw worden, dan kan je niet zeggen: "Wij worden ontrouw....en de Here wordt ons dus ook ontrouw".
Nee...van de Heer God kun je nooit zeggen, dat Hij ontrouw wordt. Hij blijft getrouw, maar in dit geval aan zijn bedréigingen. De Heer heeft namelijk duidelijk gezegd: "Jullie zingen zo graag in jullie samenkomsten: 'Met Christus door lijden tot heerlijkheid'" (Dat was in die dagen een zeer bekend lied). "Maar weet wel, dat wie Christus weigert te volgen, ook niet in zijn heerlijkheid deelt". En dat blijft.
Maar al kun je aan deze tekst geen vastigheid ontlenen; er zijn genoeg plaatsen in 'het goede boek', waaruit je kunt leren, dat vele kinderen van God hun tijden hadden, dat zij het heel moeilijk hadden met hun geloof in God.
Jeremia had een moeilijke boodschap namens de Heer te brengen, een boodschap,die veel weerstand opriep en soms steigerde hij zo tegen de impopulariteit, die dat voor hem meebracht, dat dit protesteren aanwijsbaar zondig was. In 18 v 21-23 wordt het hem allemaal teveel. De mensen staan hem zo tegen, dat hij hier een heleboel lelijke dingen aan hen toewenst. En toch krijgt hij de gelegenheid om verder dat hele boek Jeremia vol ter schrijven. En nergens is te lezen, dat de Heer God hem laat vallen.
En ook psalm 73 weet ervan. Asaf is jaloers op de mensen, die zich helemaal niets van God aantrekken en wie het toch allemaal voor de wind gaat. En in vers 15 moet hij zichzelf echt even aanpakken: "Niet zo spreken....niet zo denken...niet afvallig worden". En deze psalm is om zijn diepe menselijkheid zeer bekend geworden en heeft aan vele mensen troost gegeven.
Daarom Deidre; de bijbel is vol plaatsen, waar mensen, die de Heer echt liefhebben, toch soms heel onberaden dingen zeggen. Maar de Heer houdt ze vast. Ten diepste willen ze toch in hun moeilijkste ogenblikken bij God horen. En de Here, die de harten kent, houdt ze vast. Dan blijft Hij trouw aan hen, die Hem in hun diepste wezen trouw willen blijven.
Wanneer doe je nu eens goede werken, die goed zijn in Gods oog
Dag Deidre...
Je vijfde vraag:
"Wanneer doe je nu echt werken, die goed zijn in Gods oog, die door Hem bedoeld zijn".
Deidre; laat mij beginnen met een verhaaltje, dat ik laatst hoorde van een goede vriend:
Hij was bezig zijn garage schoon te maken en veegde met een bezem al het stof naar buiten. Een buurjongetje vroeg; "Mag ik helpen". Hij stond het toe, maar het jochie deed alles verkeerd; veegde alles de schuur weer in en maakte alleen een boel stof . Zo'n beetje naar dat Engelse Idioomlesje van onze Mulo, ( ja het is lang geleden):
"Madam comes in and finds the room in a cloud of dust. She shouts to the maid: 'Sarah?!...what are you doing?!' 'I'm dusting the room ma'm' 'Oh ...I see...when you have dusted it....please undust in then'".
Wanneer een mens, die niet in Gods sfeer leeft, God een handje wil helpen, dan veegt hij ook het stof naar binnen.. dan is hij meer aan het 'dusten' dan aan het 'undusten'.
Lang geleden hoorde ik een vurige Christen zeggen: "Waar ik allereerst op aandring bij de mensen is op meer kérkbesef....en daarna: dat ze op de góede politieke partij stemmen".
Ik denk niet, dat hij veel zielen voor Gods koninkrijk gewonnen heeft. Alhoewel: God is genadiger dan de mensen en in vroegere tijden zal God best wel eens met een kromme stok- want anders had Hij veelal niet- een rechte slag hebben geslagen.
Maar....goede daden in Gods oog zijn daden, die naar zijn wil en positief passend in zijn plan worden verricht.
En om zijn wil te kennen en in zijn plan te passen, moet je in zijn sfeer ademen.
- Dat jongetje met zijn averechts bezemen - Sarah met haar wilde stoffen - die goede kerkmens met zijn kerkbesef en zijn nette politieke partij... ....zij waren niet goed op de hoogte van de plannen van hun opdrachtgever.
In 'Bijbelstudies' ben ik nu eindelijk afgestapt van 'Bekering' en ben begonnen aan 'wedergeboorte' als 'voorportaal' van 'de doop in de Geest'.
Deidre; het is goed om wedergeboren te zijn. Het is goed om gedoopt te zijn met Gods Geest. Zo kom je geleidelijk aan in de zuivere sfeer van God en leer je zijn wil en zijn plan te kennen.
Dan wordt ook Jacobus 2 v 17 je duidelijker: "Indien het geloofd niet met werken gepaard gaat, is het op zichzelf genomen , DOOD".
En die werken zijn dus: GELOOFSwerken. Een levend geloof bestaat niet zonder geloofswerken.
Mensen hebben zich wat afgetobt om werken te doen, waarvan zij dachten, dat zij er God misschien wel een plezier mee deden. - ze ontzegden zich voedsel en ze baden lang, omdat zoiets in hun leefwereld als vroom gezien werd - ze gingen trouw ter kerke om in de sfeer van de streek te passen - ze droegen voorgeschreven kledij, haardracht en hoofdbedekking - ze zeiden: "Een Christen ken je aan zijn kraak en aan zijn smaak; aan zijn gewaad en aan zijn gelaat".
Maar wat je ook verder van die dingen kunt zeggen; ze waren in de door mij waargenomen gevallen alleen van belang voor de zichtbare wereld, om 'van de mensen gezien te worden'. Het was allemaal maar het onderhouden van voorschriften en leringen van mensen. Het was steeds maar: "Raak niet, smaak niet, roer niet aan". Men maakte zich druk over zaken, die toch weer gingen verdwijnen. Men kastijdde met allerlei zelfkwelling wel het lichaam maar God werd er niet door verheerlijkt en zijn beloften werden er niet door gerealiseerd.
Door het doen van zelfbedachte goede werken handelt men vaak, zoals Paulus dat beschrijft in Colossenzen 2 v 20-23: "Indien gij dan met Christus afgestorven zijt van de wereldgeesten, waarom laat gij u, alsof gij in de wereld leefdet, geboden opleggen: raak niet, smaak niet, roer niet aan; dat alles zijn dingen, die door het gebruik te loor gaan, zoals het gaat met voorschriften en leringen van mensen. Dit is toch, al staat het in een roep van wijsheid met zijn eigendukelijke godsdienst, zijn nederigheid en zijn kastijding van het lichaam, zonder enige waarde en dienst slechts tot bevrediging van het vlees".
Deidre; houd stand, wanneer men tegen je zegt; "Deidre....geen varkensvlees meer eten en geen paling meer; dat vindt God vast niet goed" of: "Deidre....deel nemen aan lange nachtbidstonden hoor...".
Vraag je maar af: "Is dit van nut voor de komst van Gods koninkrijk". Laat dit je gebed zijn: "Heer....reinig mijn bewustzijn van dode werken", (Hebr 9 v 14)". "Heer, ik ben op de weg van heil en heerlijkheid. Wilt U mij werken wijzen, die met het geloof overeenstemmen of eraan beantwoorden".
Je had een vraag over Galaten 3 v 19 en 20. Ik herhaal die tekst nog even:
"Waartoe dient dan de wet? Om de overtredingen te doen blijken is zij er bijgevoegd, totdat het zaad zou komen, waarop de belofte sloeg, en zij is op last van God door engelen in de hand van een middelaar gegeven. Een middelaar is niet de vertegenwoordiger van éen; God is echter éen".
Even de voorgeschiedenis. Terwqijl Paulus een poosje niet bij de Galaten was, zijn er Joodse dwaalleraars daar binnengekomen, die zeiden: "Paulus....niet eens een échte apostel...hij is een loopjongen van de échte twaalf apostelen....die Paulus hí¨...heeft het jullie helemaal verkeerd verteld. Hij zegt, dat de wet, die Mozes aan het volk Israel gegeven heeft, door een nieuwe wet vervangen is; een wet, die rijker en voller is dan die oude wet, door Mozes gegeven. Maar dat íÂs niet zo!: die oude wet is nog helemaal geldig. En je kan geen goede Christen zijn, wanneer je niet al de dingen doet, die in die oude wet zijn voorgeschreven".
En de Galaten vielen in de fout, die o zo gemakkelijk door mensen gemaakt wordt. De wet van Mozes leék te bedoelen, dat je dingen ging doen in eigen kracht. En dat klinkt veel leuker, dan dat je alles van de genade van God verwacht en vanuit zijn kracht, door zijn Geest, de dingen gaat doen , die God werkelijk nodig acht.
En zo hadden die Joodse dwaalleraars de Galaten eigenlijk al helemaal omgeturnd.
Als de kat van huis is, dansen de muizen.
En toen Paulus er lucht van kreeg, kon hij eigenlijk in grote schrik alleen maar uitroepen: (3 v 1): " O...onverstandige Galáten...wie heeft u betoverd??!!!"
Dat is de voorgeschiedenis. En -bijvoorbeeld- hier probeert Paulus de schade te herstellen:
"Waartoe dient dan de wet?Om de overtredingen te doen blijken is zij bij ( het verbond met Abraham) bijgevoegd."
Dat is een voor de hand liggende vraag. De wet van Mozes, de hele Mozaí¯sche wetgeving, was door de dwaalleraars zó opgehemeld, dat de nuchtere vraag geoorloofd is: "Wat is die wet nou helemaal".
En net zoals hij in Romeinen 5 v 20 al eens gezegd heeft, legt Paulus maar weer eens uit, dat door de wet de zonden benóemd werden. Dit had tot gevolg dat overtreding van wat duidelijk benoemd was, het karakter kreeg van 'opzettelijke overtreding'.
...totdat het zaad kwam, waarop de belofte sloeg
Dat zaad was dat heel bepaalde zaad,(Jezus Christus), waarop Gods belote aan Abrahm sloeg, vier eeuwen voor de wet werd bijgevoegd, dus met veel oudere rechten. Hier komt dus een kernboodschap: waar práten de Galaten toch over....over een 'wet', een bijvoegsel bij iets veel voornamers: Gods beloften aan Abraham, dat uit hem 'de grote Overwinnaar Jezus Christus, voort zou komen. Laten ze zich toch meer verlustigen in Gods beloten aan Abraham.
De wet is op last van God door engelen in de hand van een middelaar gegeven.
Bij de terhandstelling van de wet aan de middelaar van het oude verboind, Mozes, maakte de Heer God gebruik van de diensten van engelen. (Die waren wellicht het vuur, dat op de Sinaí¯ gezien werd).
Een middelaar is niet de vertegenwoordiger van éen....God echter is éen...
Waar een middelaar is, zijn altijd twee onderhandelende partijen, in het geval van het terhandstellen van de wet: God...en...Israel.
God heeft geen gelijken. Toen God de belofte van DE GROTE MIDDELAAR aan Abraham schonk, wáren er geen twee partijen. Aan Abraham werd geen plaats toegekend bij de belofte. Aan het volk Israel werd wél een eigen plaats toegekend bij de wetgeving. In zijn souvereine genade schonk God aan Abraham de grootse belofte van de eens komende BEVRIJDER. Daarom kwam Gods heerlijkheid veel beter uit bij de belofte dan bij de later volgende 'uitvoeringsregels'.
Dus: - de wet is jonger dán de belofte - de wet is een nadere aanvulling óp de belofte. Daarom moeten de Galaten vooral de persoon van Onze Heer Jezus Chrisatus voor ogen houden en zich niet laten afleiden door allerlei gedoe over een wet, die in zichzelf verlossingskracht zou inhouden.
Gerben: deze les voor de Galaten geldt ook nu. Laten jij en ik ons door allerlei ideeí«n niet laten afleiden. Gewoon: het Lam volgen op de voet, (Openb 14 v 4)....waar Hij ook heen gaat.
