Ik tracht ze wat 'hapklaar' te maken voor beantwoording.
1 Waarom is het Christelijk geloof het enig ware geloof. Waarom niet islam? 2 waarom zou ik, een paar honderd kilometer verderop geboren, niet een islamitisch meisje kunnen zijn, die met mededogen naar die arme, dwalende Christenen keek. 3 Hoe moet ik nu toch die vreselijke verhalen vertellen, te beginnen met Jericho, dat door Jozua volleding en volledig werd uitgemoord, ook de lieve, kleine babytjes; de runderen, de schapen en de ezels werden ook gedood; zelfs die werden bij deze 'toedeling van de dood' niet vergeten. (Jozua 6 v 21). En de moordenaars maar roepen: "Dit is het begin, wij gaan door met de strijd". Nou...en dat hebben ze gedaan ! 4 En hoe moet ik nu mijn mensjes eens enthousiasmeren voor zoiets engs als : de hel 5 Ik ken zovele edele niet-Christenen, die zich dan dadelijk van pijn moeten wentelen in de vlammen En ik ken ook onedele Chreistenen, die dan dadelijk vanuit hun rosige hemel daarop neerzien.
Niem...voor de beantwoording hebben wij mogelijk meerdere topics nodig. Laten we maar bij de eerste vraag beginnen:
1 Waarom is het Christelijk geloof het enige ware geloof. Waarom niet islam?
Er zijn op de wereld naar schatting 1,8 miljard Christenen van allerlei soort. Er zijn ook 1.4. miljard Islamieten van allerlei soort. Dan zijn er ook miljarden Hindoes, Boeddhisten, Confucianisten enz enz. Die godsiensten strijden om onze aandacht. Eigenlijk zijn het eftallen, die ons als supporters willen hebben. Ze hebben allemaal ergens een basis, waar ze sterk zijn door allerlei omstandigheden. Weinig geboren Amsterdammers zullen Feyenoordfan zijn en omgekeerd. Zo zullen ook weinig geboren Saoedies Christen zijn. Maar over dit punt kom ik nog te spreken.
Maar net zoals het Feyenoordclublied het zo treffend zegt: "Geen woorden, maar daden", zo geldt dat ook voor de godsdiensten. Wat is het eindresultaat?
En heb je ooit van een andere godsdienst gehoord dan het Christendom, waarbij God zó roerend spreekt met de zijnen als -bijvoorbeeld, om nu maar eens van de duizenden voorbeelden te noemen- in Micha 6 v 8.
De mensen voelen wel, dat er iets fout zit tussen hen en God. Zij komen met allerlei dwaze plannen: - zullen we nog méer doen om u gunstig te stemmen? - nog méer offers; we zouden tegenwoordig kunnen zeggen: nog meer giro'tjes voor goede doelen - nog méer dieroffers; tegenwoordig zouden wij kunnen zeggen: nog méer lofprijzing, aanbiddingsdiensten, massaconferenties. - moet ik het liefste geven wat ik heb, om maar iets te kunnen verdienen, om bij u in een goed blaadje te komen. (v 7).
Maar de Heer zegt: "Welnee...welnee....jullie behoeven het liefste wat je hebt niet te offeren..." En wíj weten tegenwoordig, dat híj het liefste wat hij heeft, geofferd heeft om onze zonden te verzoenen, zijn eniggeboren Zoon, beter dan miljoenen dieren, beter dan kiloliters olie.(7) En de Heer gaat verder: "Jullie weten heel goed, van oudsher af, wat goed is en wat ik van je wil: - recht doen - trouw zijn - nederig en vertrouwend de weg gaan die ik voor jou bestemd heb".
En wij weten tegenwoordig nog meer van de samenhang.
Sedert dat unieke voorbeeld van Abram: "Abram vertrouwde op de HEER en deze rekende het hem toe als een rechtvaardige daad", "Rekende het hem tot gerechtigheid",(Genesis 15 v 6). zijn er in de geschiendenis té weinig mensen geweest, die gewoon de Heer vertrouwden, leefden uit zijn genade. En uit die genade zou voor hen 'recht doen' en 'trouw zijn' en 'Gods wegen wandelen' zijn voortgekomen. En die heerlijke dingen zouden nergens anders, uit geen eigen werken zijn voortgekomen.
En nu is dit het heel bijzondere van het geloof van Jezus: ALLE andere godsdiensten spreken van wetten, die nageleefd moeten worden, dingen die gedaan moeten worden, prestaties die geleverd moeten worden. En het geloof van Jezus zegt: "Niets van dat alles. Dat is allemaal nutteloos gedoe. Het brengt je niets verder. Het helpt je van de wal in de sloot, maakt je tot een huichelaar, die 'doet alsof' of tot een wanhopige, die in doffe berusting neerligt. Leef uit mijn genade, zoek mijn koninkrijk van genade en al die heerlijke dingen van 'rechtdoen' en 'trouw' en 'gewillig mijn weg gaan' vallen je toe. 'Ik ben', noemde ik mij ooit tegen Mozes. Maar je kunt ook zeggen, dat die naam betekent 'Ik zal er zijn'. En iderdaad ben ik er voor jullie om jullie in mijn genade veilig te doen zijn en heerlijk dankbaar-zeker. Geloof dat het offer van mijn Zoon, (mijn eigen offer) een verzoening is voor al jullie zonden en je zult behouden zijn.
Al die andere godsadiensten hebben wetten van strenge goden of ze hebben -om het gemakkelijk te maken- heel lichte wetten, die het innnerlijk leven niet raken- zodat je met heel weinig inspanning kunt denken veilig te zijn. Het Christendom heeft genade van een goede God.
Al die andere wetten geven nooit zekerheid. Een Christen mag rusten in de zekerheid van "Het is volbracht".
Ja , van die winnende club wil ik een supporter, sterker nog, een speler zijn. Gods woorden zijn daden, daden, die het uiteindelijk winnen van alle vonden, die gezocht worden.
Je andere vragen zijn zo belangrijk en zo groot, dat ze aparte topics verdienen.
Krijg je bij bekering de doop in de Heilige Geest compleet erbij ?
Dag Niem,
Bij het lezen van jouw vraag viel mijn aandacht vooral op die eerste regels: "Bij bekering word je gevuld met de volle volheid van de Geest Gods. Je krijgt hem op dat moment dus compleet...niet half...niet 'een beetje'...maar...: helemaal!".
Nee...zo is het toch níet Niem.
Bij bekering, wedergeboorte, 'doop in de Heilige Geest' en 'vervulling met de Heilige Geest' zijn stádia te onderscheiden. Nooit is er sprake van enig automatisme. Nooit gaat er bij God iets automatisch.
Neem nu Lucas 22 v 32. Bij het pesachmaal zegt Jezus tegen Petrus: "En gij....als gij eenmaal to bekering gekomen zijt, versterk dan uw broederen". Iets mminder pregnant staat dat in de NBV: " Als jij eenmaal tot inkeer bent gekomen, moet jij je broeders sterken". Was Petrus dan niet bekeerd? Hij had al de grote belijdens gedaan: "Gij zijt de Christus, de Zoon van God". Maar na de eerste, oppervlakkige aanraking met het het geloof in Jezus moet die bekering zich verdiepen via ervaringen van eigen tekort, zoals Petrus die kort daarop had met die verloochening. Bittere tranen zijn soms nodig om van bekering in de ziel tot bekering in de geest te komen. Dat kan je 'inkeer' noemen.
En....wedergeboorte...het 'opnieuw geboren worden'...zijn mensen soms automatisch wedergeboren? Nee...1 Petrus 1 v 23 wijst ons de weg: "heb elkander lief als mensen, die opnieuw zijn geboren, niet uit vergankelijk maar uit onvergankelijk zaad, door Gods levende en altijd blijvende woord". De bekering, ja ook de diepere bekering openen nog maar de weg tot meer feestelijke ervaringen. Je wedergeboorte voert je binnen in de denksfeer van God, weliswaar nog maar als babytje, maar toch.... : Je komt steeds meer binnen in de wereld van God, waar je uiteindelijk behoort te zijn. Dus liefdevolle, toegenegen lezing van Gods woord is nodig. Een gretigheid daarnaar behoort je te vervullen, evenals dat het geval was bij Jeremia, die mocht getuigen: (Jeremia 15 v 16): "Altijd als ik uw woorden hoorde, AT IK ZE OP". NBV, wat kalmer; "Telkens als ik uw woorden hoorde, nam ik ze als voedsel tot mij. Uw woorden gaven mij een diepe vreugde, want ik behoor U toe o Heer!!!".
En dan...van wedergeboorte naar 'doop in Gods Geest'. De vraag van Paulus aan die twaalf mannen in Efeze: "Hebben jullie de Heilige Geest ontvangen toen jullie het geloof aanvaardden". De Heilige Geest was er niet vanzelf. Paulus moest ze er wel de handen voor opleggen.
En in Samaria toch ook zo: Handelingen 8. Er was al blijdschap. maar.....in vers 15 staat; "Nadat Petrus en Johannes waren aangekomen baden ze, dat ook de Samaritanen de Heilige geest mochten ontvangen. (16): want deze was nog op niemand van hen neergedaald; ze waren alleen gedoopt (als teken van wedergeboorte) in de naam van de Here Jezus.17: Na het gebed legden Petrus en Johannes hun de handen op en zó ontvingen ze de Heilige Geest".
Dit stadium wordt in dit geval begeleid door een zichtbare handeling: het opleggen van de handen.
In Efeze 5 v 18 raadt Paulus aan de gemeente van de Efeziës aan: "...Laat de Geest u vervullen". En naar het oordeel van velen was deze gemeente tot de hoogste toppen van inzicht gevorderd. Maar er is altijd nog meer heerlijks.
Nu zul jij- Niem- zeggen: "Och Ger....we zeggen het even wat anders, maar in feite bedoelen wij hetzelfde".
Maar zó is het toch niet. Het is waar: ieder, die zich tot Jezus bekeert, staat aan de deuren van een schatkamer en elke nieuwe deur leidt tot grotere schatten. Maar je moet wel deur voor deur opendoen en dat kost wel wat geesteskracht.
Napoleon zei ooit: "Iedere soldaat draagt de maarschalksstaf in de ransel". Maar die volledige promotie tot de hoogste rangen kwam er in het overgrote gedeelte van de gevallen niet uit.
In de bekering mag geen sprake zijn van afwachten.
In hetgeen wij bereikt hebben...in dat spoor dan ook VERDER", zegt Paulus in Filipp 4 v 16.
- Waarom gaan er in mijn naaste omgeving zoveel mensen, juist ook Christenen, dood - waarom is er überhaupt zoveel ellende in de wereld, juist in deze eindtijd. - en over die vragen discusieer je dan met een naar het 'satanistische' neigende vriend
Niem....alle narigheid op deze wereld is door de tegenstander van God, de duivel , teweeggebracht. En omdat hij een aartsleugenaar is, ja: de 'vader van de leugen',(Johannes 8 v 44) geeft hij er God de schuld van.
Als er in je naaste omgeving verdrietige dingen gebeuren, is het goed om in ieder gevzl nooit te denken: "Het is de schuld van God". Ja zelfs is het goed om níet te denken: "Waarom doet God hier niets aan".
Denk er vooral aan, dat de dood het einde niet is, voor geen enkel mens. Iedereen bestaat eeuwig voort. Als een mens in liefde tot de Heer Jezus heeft geleefd, ook al is dat bij jonge mensen nog niet zo bewust, wacht hem of haar een heerlijke, eeuwige toekomst bij de Heer. Dus bedenk dat ook, wanneer je treurt om beminden. Het zal je op de duur troosten.
En wat de wereldellende betreft: de strijd tussen God en satan is in zijn eindstadium. Satan is heel grimmig bezig. Hij weet dat hij weinig tijd meer heeft(Openb 12 v 12. Daarom 'wegen deze loodjes het zwaarst'.
Niem, kom aan de goede kant met al jouw denkkracht. Láat die satanistische vriend. Hij is levensgevaarlijk voor je, Judas 23 en 24.
- Vraag God om de genade van diepe bekering - Vraag hem om de genade van de wedergeboorte - vraag hem om de doop in de Heilige Geest. De gaven en vrucht van die Geest zul je in deze eindstrijd hard nodig hebben.
