Wat zit er achter de kreet:er is meer tussen hemel en aarde...
E schrijft:
gelooft u of er meer is tussen hemel en aarde ik wel dus
Mijn antwoord:
Laten wij niet te veel achter dit woord zoeken. Het is maar een zegswijze, niet de gelegenheid om uit te leggen, dat je niet in een hemel gelooft. Daar gaat het hier niet over.
De vraag is alleen maar, waarom dit idee onuitroeibaar in vele mensenharten leeft.
Wel....dat komt, omdat er van die indrukken zijn, die je opeens kunnen overrompelen - je kijkt om je heen naar al dat drukke beweeg van mensen en volken en legers en politieke systemen...en je denkt: "Waar is dit toch allemaal voor en wat doe ik in dit onbegrijpelijke geheel, wat is mijn plekje in deze wirwar". - je kijkt omhoog naar 'de lucht'en je zegt: "Wat is daar nu achter en daar weer achter en ze zeggen, dat het heelal heel groot is, maar wat is dáar weer achter" ....en het zweet breekt je uit. - je denkt na, zo in deze geest. Wat was er honderdduizend jaar geleden en daar weer voor en daar weer voor.... - en meer van dat soort gedachten - je maakt onbegrijpelijke en smartelijk dingen mee zoals M dat deed en je vraagt je af: "Wat was dat nu ?". (Kind, wat ben ik met je begaan);( ik ben 87, dus kan ik zeggen: 'kind').
En de oorzaak van dat alles is, dat de mens een beperkt wezen is en zijn omgeving niet kan ontraadselen. En dan is vaak de eindopmerking na een heel denkproces, dat alleen maar onrustig heeft gemaakt en niets heeft opgelost: "Er is meer tussen hemel en aarde dan wij weten ."
Maar er is wél een antwoord op die vraag:
Ooit eens was de mens door de adem, die God hem had ingeblazen, hecht met zijn schepper verbonden. Maar Gods vijand, de duivel heeft die verbinding ruw verbroken, toen hij de verantwoordelijk blijvende mens verleidde om van 'de verboden vrucht'te eten.
Toen was er geen verbinding meer met Gods wereld, die alle antwoorden kon geven. En de aarde zélf degenereerde onder invloed van satan, Gods tegenstander, die alleen maar kan bederven, maar niets bouwen, dat goed is.
En nu zijn er al die vragen, die dan tot ' dooddoeners' leiden als bovengenoemd.
Maar door alle eeuwen bleven er mensen, die iets van Gods bedoelingen begrepen en voor zichzelf betere antwoorden wisten te vinden dan : "Er is nu eenmaal meer tussen en hemel en aarde".
Over zulke mensen schrijft Romeinen 2 v 14 en volgende.
Maar de grote antwoorden kwamen van Jezus. Toen hij stierf voor de zonden van de mensen, werd in zijn stervende handen de verbinding tussen Gods wereld en de mensenwereld weer als nieuw, nee: nieuw.
En sindsdien stellen steeds meer mensen zich niet tevreden met een goedkope verzuchting, maar zien in Jezus' overwinning en in de vervulling met God de Heilige Geest nieuwe perspectieven.
De kreet "er is nu eenmaal meer tussen hemel en aarde..." zal verstommen en de aarde zal vol worden van de kennis van de Heer.
"Wat betekent toch 1 Corinthe 15 v 29: 'Wat denken zij die zich voor de doden te laten dopen te bereiken? Als de doden toch niet worden opgewekt, waarom zouden zij zich dan voor hen laten dopen' ".
Ik voeg hierbij als 'sleuteltekst' tot deze zinsneden: vers 30: "En waarom zouden wij ons voortdurend aan gevaar blootstellen".
Ik ga nu even voorbij aan de vele onbevredigende verklaringen, die voor deze teksten gegeven zijn en zeg allereerst, dat wij met 'dopen' nu even níet moeten denken aan 'dopen in water', maar: aan 'dopen in vúur'.
En dan is het ook goed om niet te denken aan 'dode mensen' in de zin, die wij er meestal aan toekennen, maar aan 'géestelijk dode mensen'.
En dan kun je deze teksten ook zo lezen: "Wat denken zij die zich voor geestelijk dode mensen in vuur laten dopen te bereiken? Als de doden toch niet worden opgewekt, waarom zouden zij zich voor hen in vuur laten dopen? En waarom zouden 'wij' (Paulus)ons voortdurend aan gevaren blootstellen"
Dat vuur is het vuur van de demonen, de boze geesten in de hemelse gewesten. Zij hebben de mensen, die niet van God en van Jezus weten, geestelijk dood gemaakt en zitten tevreden op de kooi met hun prooi.
En nu komt er een Christen, die deze geestelijk doden aan de ontbindende en vernietigende macht van de demonen wil ontrukken. Hoe zal hun reactie zijn. Wél...ze slaan terug, zodra die kooi door Christenen wordt opengezet en hun 'veilig gewaande' prooi eruit wegloopt.
Allen , die gedoopt zijn met de Heilige Geest, ja alle actieve Christenen, dienen te weten, dat zij omringd zijn door vijandige machten, die snuiven in hun woede: "O....jij bent die persoon, die kooien van míj openzet. Wel... weet, dat ik het op jouw ondergang gemunt heb. Ik voer deze mensen steeds dieper het rijk van satan binnen. Ik ben lekker bezig en dan kom jij om ze uit mijn macht weg te halen. Wat ik naar de dood voer, wil jij naar het leven brengen en verlossen uit mijn klauwen. Nou...je zal het wéten. Ik ga er naar trachten om jou, gevaarlijke vent, door bedreiging en pressie krachteloos te maken, zodat je mij dat kunstje niet meer flikt"
Zo verging het Jezus toch ook. Toen hij aan de Jordaan zijn doop in water had ontvangen en gedoopt was met de Heilige Geest, werd hij dóor die Heilige Geest geleid naar de woestijn. Het was zijn bestemming zijn 'vuurdoop' om voortdurend , niet alleen bij die gelegenheid, maar zijn hele omwandeling op aarde, verzocht te worden door de duivel.
Elke Christen, die er op uit is om aan gevangenen loslating te prediken en aan gebondenen bevrijding, dient wel rekening te houden met het onafwendbare gevolg: op gelijke wijze verzocht te worden als zijn Heer, (Hebr 4 v 15). Er breekt oorlog uit in de hemel, zodra de kinderen van God op aarde hun taak gaan verstaan, kooien open te doen met de sleutel, die zij hebben: de macht en de kracht van God, die hen vergezelt.
Zoals Christus het al zei; (Lucas 12 v 49 en 50) " Vuur ben ik komen werpen op aarde en wat is mijn wil als het reeds ontstoken is. Ik moet gedoopt worden met een (vuur)doop, en hoe beklemt het mij, totdat het volbracht is".
Jezus werd, terwille van hen, die dood waren in misdaden en zonde, gedoopt in vuur. Zijn lijden had te maken met het levend gemaakt worden van hen, die dood waren door de overtredingen en zonden, (Ef 2 v 1, 5).
Zo ging het de grote volgeling van Jezus , de apostel Paulus ook. Hij werd gegeseld, gestenigd enz enz. Dat was zíjn doop in vuur.
Dus K.... als jij ook op déze manier het evangelie wil verkondigen aan (geestelijk) doden, (1 Petrus 4 v 6) en als je dan ook nog eens boze geesten gaat uitdrijven en zieken genezen, dan zal je ervaren, dat God blij met je is en je zegent. Maar je zult ook ervaren, dat je dit niet in dank wordt afgenomen door de boze geesten....dat ze ook jou het leven moeilijk willen maken. Uiteraard kunnen zij daarmee niet verder doorgaan dan jij hebben kunt. Want God houdt een oogje in het zeil. Maar de boze geesten kunnen heel vervelend worden.
En dan wordt de bedoeling van deze tekst:
"Het zou toch geen nut hebben, wanneer Gods dienstknechten zich de vijandschap van de demonen nog eens extra op de hals haalden door hun moedig streven om 'gevangenen te bevrijden', als er helemaal geen opstanding der doden was.
Nu zul jij K misschien zeggen; "O...als het allemaal zó grimmig is...dan mij niet gezien!".
Maar k....ik ben een van die mensen, die proberen, anderen op de manier van Jezus te verlossen. Ik heb best wel ervaren, hoe satan je op de huid kan zitten. Maar ik ben met mijn bijna 83 een gelukkig en opgeruimd mens, juist door die strijd, waarin Gods kinderen overwinnaars blijven.
L. schreef: Voor mij zelf is het een uitgemaake zaak dat God (Schepper, Bron en leven) alles in werking heeft gezet via de weg van geleidelijkheid, het zichzelf laten ontwikkelen binnen de kaders de kosmische wetmatigheden. Nu heb ik het idee dat velen dit ook zo gaan zien wat natuurlijk de gevestigde geloofsgenootschappen een doorn in het oog is (officieel ) maar dat ik ook weet dat diverse voorgangers, priesters, dominee's daar best ook zo over denken hoewel ze het publiekelijk nog niet zullen zeggen. Wat denk u als lezer daar van? Acht je de stelling mogelijk, juist of verwerpelijk? groetjes,janx
Dag L,
Nee, God en evolutie kunnen volgens mij niet samengaan. Ditmaal eens geen uitvoerige uiteenzetting, maar een eenvoudige verwijzing naar schriftplaatsen. Zo staat er in Gen 1 v 25, dat God alle SOORTEN dieren maakte, wat in een eerdere vertaling wordt aangegeven met 'Naar hun aard'. Het DNA, (DesoxyNucleribeïnezuur, zuur is : Acid) is bepalend voor elk soort dier. Dit blokkeert de gangbare theorie van eiwitmolecuul, dat een soort aaltje werd, waaruit de vissen, de vogels en de landdieren zich langs lijnen van geleidelijkheid zouden ontwikkelen, een theorie met zovele miljarden aannames, dat je dan maar beter kunt geloven in de oneindig fantasierijke God, die alleen al de diepzee, waar niemand tot voor kort ooit een blik sloeg, voorzien heeft van een onuitputtelijke weelde aan vormen in flora en fauna.
Voor het overige heb ik een kijk op de schepping, die nog niet eerder ergens is weergegeven, bij mijn weten. Ik geef je in een aanhangsel daarvan een overzicht.
Daag Ger
En hier ís dan dat 'aanhangsel':
.......Zo lees ik Genesis 1 v 1 als volgt: "In het begin schiep God de onzienlijke en de zienlijke wereld. Immers: volgens Ez 28 was 'de perfecte'ook een geschapen wezen( 13) en toen God het heelal formeerde, stonden de engelen al te juichen, (Job 38 v 7).
De zinsnede : "De aarde was nog woest en doods". verklaar ik als volgt: - God kan die woestheid nooit geschapen hebben, immers Jesaja zegt, dat God de aarde ter bewoning geschapen heeft en niet tot een baaierd,( 45 v 1. - Ik stel deze eerste wandaad op rekening van de voormalige 'perfecte', die van de speelruimte, die God hem liet, gebruik maakte om een enorme ontploffing te bewerken, die tot een gruis,-rots- en stofwolk leidde, die de aarde, honderden kilometers diep omringde en van de zwaar verwonde aarde niet te scheiden leek.
Maar God gaat aan het werk; heel 'eenvoudig' door de zwaartekracht. En wanneer de dichte wolk wat dunner wordt, wordt er iets zichtbaar als flauw, later steeds sterker licht. Eerste 'dag van God'.
Lngzaamaan komt er scheiding tussen de gruismassa en het aardopppervlak op Gods tweede dag.
En door het afregenen van geweldige massa's materie ontstaan de continenten, Derde dag.
En op die derde dag gebeurde er nog iets geweldigs. God schiep de flora. Maar omdat het licht nog diffuus was en de zon en de maan nog niet echt konden doorbreken,was er over de hele aarde éen klimaat. Daardoor wordt het voorkomen van varenafdrukken in gesteenten op Spitsbergen verklaard. Enorm rijk was die derde dag. Wouden kwamen en gingen. Planten stierven af en raakten bedolven. God legde in zijn liefde al voorraden aan voor mensen, die veel later zouden komen.
En dan is daar de vierde dag. De bedekking verdwijnt helemaal en gaat over in wolken. Zon en maan worden zichtbaar.
En dan de vijfde dag, de dag van weer een echte schepping: de soorten zeedieren worden geschapen en de soorten vogels. Dus geen evolutie; er worden soorten geschapen. Het DNA, bepalend voor elk organisme, ( een hond wordt nooit een kat) gaat aan het werk.
En dan de zesde dag. De landdieren, naar hun aard, zegt de NBG, soorten zegt de NBV.
En verder de mens, helemaal apart en anders geschapen. En weer later, even vooruitgrijpend: de vrouw uit de man, evenals de 'gemeente'uit Jezus Christus, een 'moederbelofte'vóor de 'moederbelofte'.
Nou ik ben een nuchter mens. Als een vriend mij belooft binnenkort weer eens te bezoeken, dan bel ik hem eens op als ik hem na een maand nog niet terug heb gezien. Als ik vervolgens door de buitenwereld wordt gepest en getreiterd (de eerste 4 eeuwen van het christendom) en ik wéét dat de terugkomst van mijn vriend daar een einde aan kan maken, heb ik hem na een half jaar alweer gebeld, en stel ik hem voor het blok. "je komt NÚ", zeg ik dan, "of anders blijf je maar voorgoed weg." Als mijn vriend me vertelt dat hij het moment van zijn terugkeer ook niet weet, dan zeg ik heel nuchter: "sorry jongen jij bent niet te vertrouwen. Bekijk jij het maar".
En zo denk ik dan ook over het wederkomstverhaal; ik heb geen behoefte om elkaar pseudovroom aan het lijntje te houden. Daar hebben we niks aan.
je broer D.
Dag D,
Jongen, wat moet jij opgelucht zijn. Eindelijk eens géen schuilewvinkje spelen, maar ronduit kunnen zeggen: "Nee...ik geloof er niet meer in, dat Jezus terugkomt".
En eigenlijk zeg je dan niets anders dan die mensen, waarvan 2 Petrus 3 v 3 spreekt: "Vergeet vooral niet dat er aan het einde van de tijd spotters zullen komen, die hun eigen begeerte volgen en smalend vragen: 'Waar blijft hij nu ? Hij had toch beloofd te komen ? De generatie vóor ons is al gestorven, maar alles is nog steeds zoals het sinds het begin vzn de schepping geweest is' ".
Deze dwaling is dus al heel oud., D. En het is hard om te zeggen, maar je bent niet gerechtigd om je zelf te noemen "Je broer ". Want de hoop op Jezus'wederkomst maakt zozeer deel uit van: het geloof in Jezus, God en mens, verzoener van alle zonden van alle mensen van alle tijden, dat je niet bij Gods volk van de nieuwe dag kúnt horen.
Naar het woord van 2 Thess 2 v 9 en volgende is het zo: "De komst van de wetteloze mens is het werk van Satan en gaat gepaard met groot machtsvertoon en valse tekenen en wonderen 10 en allen die verloren zullen gaan, zal hij met zijn kwaadaardigheid verleiden. want ze hebben de liefde tot de waarheid, die hen had kunnen redden, niet aanvaard. 11 Daarom treft God hen met verblinding, zodat ze dwalen en de leugen geloven. 12 Zo zal iedereen die de waarheid niet gelooft, maar behagen schept in onrecht worden veroordeeld.:
D, het heeft geen zin om bewijs na bewijs aan te voeren , met vele tientallen teksten, dat Jezus echt komt. Je bent verblind en zult je nooit laten overtuigen dan alleen doordat de Heilige Geest je in het hart grijpt.
D.....wat is er toch gebeurd. Eenmaal zong je zo blij als jong jochie in de sam: "Welzalig de mens die niet wandelt in de raad der goddelozen Die niet staat op de weg der zondaars noch zit in de kring der spotters, maar aan des Heren wet zijn welgevallen heeft. En diens wet overpeinst bij dag en bij nacht... ....... Want hij is als een boom, geplant aan waterstromen Die zijn vrucht geeft op tijd welks loof niet verwelkt, ....alles gelukt". Gl kl 242, naar Ps 1 v 1- 3
D, wat is je na 'die gelukkige tijd van ooit' in de weg gekomen ?: - even gelijk op gelopen met anderen die kwaad doen en bedenken - even blijven staan om eens goed naar hun gefluister te luisteren - er even bij gaan zitten aan die tafel vol bedrieglijke lekkernijen en: - weg was de vreugde en verwarring kwam - ...en ongeduld verdrong verdieping - ..en de vrucht werd zo bitter en de blaadjes werden zo geel
D....je had ons moeten zien, terwijl wij zondag- honderden sterk- stonden te zingen , ( 585 Gl.kl) : "Er is een dag waar al wat leeft al lang op wacht... een dag van blijdschap als heel de schepping wordt bevrijd En op die dag, dan komt de Heer en haalt zijn bruid die rein en stralend opgaat in zijn heerlijkheid".
Ik keek om me heen....ik zag ogen, opengesperd om de tranen tegen te houden; anderen lieten die tranen de vrije loop...weer anderen zongen juichend.
Dit was gemeente zijn. Nog steeds maakt de bruid zich gereed. En Jezus geeft nog tijd, ( 2 Petrus 3 v 9).
D; jij bent er niet meer bij.... En eens.... D..... toch wél.
