Er zijn al zovele uitstekende dingen gezegd, dat ik het over een heel andere boeg moet gooien om nog iets toe te kunnen voegen.
Niem, ijdelheden- ook dát is al gezegd- hebben in de bijbel een iets ruimere betekenis, dan jonge, vrolijke, er graag goed uitziende mensenkinderen, er in eerst eaanleg achter zoeken.
Van het hiernavolgende zal jij misschien zeggen: "Nu ja...goedbedoeld....maar hier kan ik niet zoveel mee".
Maar goed; komt-ie:
In Deuteronomium 32 v 21 zegt de Here: "Zij krenken mij met hun ijdelheden".
De Heer God spreekt er hier over, dat er mensen zijn, die Hem wel terdege gekend hebben. Maar op een gegeven ogenblik verveelde de dienst van de Heer hen. Zij gingen allerlei andere dingen bedenken en besteedden daar hun energie aan.
Ik heb een jongeman gekend, die echt wel een tijd lang met de Heer op pad was. Maar op een gegeven ogenblik was het allemaal 'beetje gewoontjes' in zijn idee en toen las hij een spannend boek: "Waren de goden kosmonauten". En uitgaande van dat boek had hij al gauw een hele kast vol moet boeken over ufo's en geheimzinnige beschavingen en achtergebleven tekenen op hoogvlakten.
En toen ik hem na jaren weer eens sprak, zat hij vol met ideeën op dat gebied en voor de Heer was er ook niet meer het kléinste plaatsje overgebleven in zijn hart.
Ijdelheid in deze zin is dus eigenlijk alles, waar je in feite voor je geestelijke groei niets aan hebt, maar waar je toch in investeert.
Op dit soort ijdelheid duidt het boek Job ook, wanneer daar gezegd wordt; 31 v 31: "Betrouw niet op ijdelheid...je komt bedrogen uit....ijdeheid is je vergelding".
Nu zou iemand kunnen zeggen: "Maar dit werd gezegd door Elifaz. En die Elifaz was toch 'geen goeie'. Later kreeg hij toch een standje van God, (42 v 7). Goed, laat dit dan zo zijn, maar dat laat toch onverlet, dat Elifaz ook wel eens goede dingen zei.
Ik heb een man gekend, die het helemaal had ontdekt: een dieet van noten en zuidvruchten, net als in 'Shrangi La', een vallei ergens. Daar kon je heel oud mee worden.
Ik sprak hem over de goede dingen van God, die de potentie hadden om zelfs zijn hele lichaam te genezen, (Spr 4 v 22).
Nee, dat was dan niet zo, hij hield het maar bij zijn geïmporteerde abrikozen.....hij was toch nog gezond, nou dan... Maar éen keer sprak hij mij , aan het eind van zijn leven toe, temidden van al zijn zuidvruchten: "Ach....wat is het allemaal...het hele leven...éen gang naar het graf".
Zeg nu niet, dat ik er voldaan bij zat, zo van "Boontje komt om zijn loontje". Ik voelde me heel sneu op dat moment.
Maar zijn 'gezond leven' had op dat moment geen antwoord voor hem.
En dan is daar verder Prediker. Hij is toch wel echt de man, die er diep op is ingegaan. Wat er toch allemaal ijdelheid is en najagen van wind. Zelfs 'jeugd en jonkheid' zijn ijdelheid, 11 v 10. Daarmee bedoelt Prediker, dat je op je jeugdige kracht niet moet vertrouwen, als iets, dat je altijd bij zal blijven. Ach nu ja; ik heb ook wel de zekerheid gezocht in mijn jongemannenkracht, want- zonder er nu nog op te pochen- ik ben vroeger heel sterk geweest. Maar nu met mijn 81, stond ik te plukken aan een zwaar pak. Mijn 14-jarige kleinzoon, een 'beer van een knul' kwam erbij en zei: "Opa...schei maar uit. Doe ik wel even". En ik zag hem fier naar huis lopen, spelende met dat gewicht.
Niem....houd jij het nu maar op al die andere goede antwoorden. Neem híervan mee, wat je nu of later gebruiken kunt.
Je noemt daar twee heel verschillende zaken: - kleine benepen gedachten jegens andere mensen, zoals bijvoorbeeld; "Waarom rijdt hij in zo'n grote auto. Dat kan toch best wat minder". - vloekwoorden en smerige, absurde gedachten, die soms door je hoofd heen razen en je even ontregelen.
Dat eerste heeft te maken met een brein, dat zich nog niet voldoende 'volgezogen' heeft met de heerlijke gedachten, die God ons wil geven, wanneer wij ons echt, diep bekeerd hebben, wedergeboren zijn en vervuld zijn met met de Heilige Geest. Dan worden je gedachten niet meer zo snel weggelokt van de oprechte en zuivere toewijding aan Christus, ( 2 Corinthe 11 v 3) om in plaats van met hém, je gedachten te vullen met 'vuilnis'. Dan wijken de gedachten aan allerlei futiliteiten, om dat je er oog voor krijgt, dat het je nog onrijpe geestelijke gesteldheid was, die je allerlei verlangens en gedachten, die maar in je opkwamen , deed volgen, (Ef 2 v 3). Dan ga je er steeds meer naar verlangen, dat de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, je hart en je gedachten in Christus Jezus gaat bewaren, (Filipp 4 v 12).
Maar wat dat tweede euvel betreft: ook al ben je nog zo vergevorderd....de duivel wil je altijd plagen met absurde ideeën, die opeens bij je opkomen. Hij brengt soms ook vloekwoorden bij een Christen binnen, zuiver om die volgeling van Jezus te ontregelen.
In het eerste geval maakt de duivel gebruik van je geestelijke onvolwassenheid om je dingen te laten denken, die een Christen onwaardig zijn.
In het tweede geval deelt de 'wetteloze' plaagstoten uit in een tijd, dat hij verder niet veel kan beginnen. Om de zaak warm te houden, om een kind van God te kwellen, laat hij soms 'zijn zwarte vogels van het kwaad' over je hoofd vliegen. Daar kan jij niets aan doen. Je kunt er zelfs niets aan doen, wanneer je geraakt wordt door smerige uitwerpselen van de hel. Maar wat je wel kunt doen, is dit: wanneer zo'n nare , absurde gedachte op je neerregent, stel je dan direct te weer. Zeg gewoon, wat je al zo dikwijls zegt: "Satan...in de naam van Jezus verbied ik jou mij op die manier aan te vallen. In de krachtige naam van de Heiland gelast ik jouw 'vuile vogels' om weg te gaan".
Met deze dubbele raad hoop ik je te kunnen dienen.
Want jouw welzijn, Djmexx.... hoe lang kennen we elkaar nu al weer... gaat mij zeer ter harte.
Daag Ger
O ja; nog even iets, dat me achteraf te binnen schiet: Satan kan ook in je dromen komen met nachtmerries. Wanneer je daarvan met verdrietige en 'in de war zijnde gedachten' wakker wordt, is het goed om de Heer te gaan loven en prijzen om zo over die 'kater' heen te komen. Maar er is nóg iets: in de slaap ligt je gedachtenleven heel weerloos terneer. Eén keer zond satan aan de slapende Elifaz (Job 4 v 12- 21) een afschuwelijke nachtmerrie, die appelleerde aan een onjuist Godsbegrip, dat overdag niet zo bij hem leefde, maar dat in de slaap kon worden 'bevrucht'.
En dat kan jou ook overkomen. Vraag in zo'n geval maar in je verslagenheid na afloop van zo'n naar gebeuren met psalm 139 v 24: "God....zie of ik geen verkeerde weg ga, en leid mij over de weg die eeuwig is".
1.Voeden jullie jullie kinderen Christelijk op en verwachten van ze dat ze braaf Christelijk blijven. En stuurt ze naar een Christelijke school en laat ze elke week naar de kerk gaan?
2.of geef je ze liever de ruimte om andere geloven te verkennen? Stuurt ze naar een openbare school en geeft ze keuze of ze naar de kerk willen?
1 of 2 en waarom?
Mijn antwoord:
Een kennelijk tendentieuse vraag. Een vraag, waarop eigenlijk maar éen antwoord in redelijkheid mogelijk is; "Twee natuurlijk!!".
Aan de ene kant dat bekrompen, 'met de nachtschuit-achtige':'braaf christelijk blijven'.... het ontbreekt er nog maar aan dat hier gestaan zou hebben 'gristelijk'
....en aan de andere kant dat heerlijk onbekrompene, eigentijdse: "Keuzevrijheid".
Maar wat zegt de bijbel:(Deuteronomium 4 v 19): ""Vergeet nooit wat u met uw eigen ogen gezien hebt, maar houd de herinnering daaraan levendig en vertel alles door aan uw kinderen en kleinkinderen" Ook: "opdat uw kinderen het aan uw kleinkinderen leren", NBG.(v 10) en Deuteronomium 6 v 4- 7: ""Luister Israel; de HEER onze God....DE H E E R is enig!!! Heb daarom de HEER lief met hart en ziel en met inzet van al uw krachten.Houd de geboden die ik u vandaag opleg steeds in gedachten. PRENT ZE UW KINDEREN IN een spreek er steeds over, thuis en onderweg, als u naar bed gaat en als u opstaat". Deuteronomium 11 v 9: "Prent de woorden van God bij uw kinderen in".
En dan laat ik Deuteronomium maar even en noem de tekst, die ik als eerste uit mijn hoofd kende, toen ik die als 12-jarige aan de muur zag hangen van het vertrek, waar ik met de andere jochies bijeen was in de 'knapenvereniging'.(Spreuken 22 v 6): "Leer een kind van jongsaf de juiste weg, en het zal er niet van afwijken, wanneer het oud geworden is", of...zoals ik dat nog in de oude Statenvertaling zag en telkens weer moest lezen, omdat ik erg op 'lezen' was ingesteld: "Leer den knaap de eerste beginselen naar den eisch zijns wegs; als hij ook oud zal geworden zijn, zal hij daarvan niet afwijken".
Ik laat het hier nu maar even bij. In het Nieuwe Testament zullen er zeker nog meer teksten zijn. Maar dit is wel even genoeg. De Heer weet, wat wij ons dikwijls maar moeilijk voor ogen kunnen stellen: dat de satan, de gemene tegenstander, er altijd op uit is om het woord van de Heer zo snel mogelijk uit kinderhartjes te roven. En de duivel heeft het gemakkelijker, wanneer er heel geen zaad gestrooid is, wanneer de ouders zeggen: "Je zoekt het zélf maar uit ; ik ga nú de keus niet beïnvloeden, die je eens, naar de volwassenheid toegroeiende, zélf gaat maken". (Of ze zeggen helemaal niets).
Dan roept de 'grote vergeler': "Kassa".
Van dat "Als hij ook oud zal geworden zijn, zal hij daarvan niet afwijken", even een 'zwak' voorbeeld: Gisteren nog zat ik naar een documentaire te kijken op t.v. over een B.N.'er. Die man had een avontuurlijk, wild leven gehad. Maar éen van de commentatoren zei: "Hij had op allerlei manieren helemaal en helemaal fout kunnen gaan. Maar hij had een schitterende gereformeerde opvoeding gehad en hoewel hij die later liet liggen, hield dat 'inprenten van die waarden in zijn jeugd' hem van beslissende dwaasheden terug".
Nu is dat geen getuigenis over 'gered zijn'. Maar dit blijkt er uit, dat een goede opvoeding, zelfs al leef je de hoofdwaarheden niet na, je toch op later leeftijd echt 'onverdiende zegeningen' geeft.
Je kunt je nu ook voorstellen dat in ieder geval enige fundamenten bij mij werden gelegd, toen ik daar die bijbeltekst (Spreuken 22 v 6) maar bij elke 'vergadering' zag en las. Ik weet het nu nog en die tekst is nog werkelijkheid en waarheid voor mij.
Dus, stuur je kindjes maar naar een christelijke school, lees ze voor uit de kinderbijbel, animeer ze om naar kinderclub, tienerclub, jeugdclub te gaan. Breng ze binnen in de sam.
Zondag jl zag ik hoe kinderen, die ik nog op kinderclub heb gehad, nu als tweaalfjarigen door de 'grote sam' verwelkomd werden. Ik zag ze daar staan, al die lieverdjes, die ik als 6-9 jarigen een tijdlang heb mogen volgen. Een beetje verlegen onder het applaus. En ik dacht blij: "Ook ík heb iets aan hen mogen vertellen van de grote daden van God, naar de eis van hún jonkheid. Ik heb door uw genade Heer, in die ontvankelijke en nog beschrijfbare kinderharten iets mogen ingraveren van uw levendmakende woorden. Dank u Heer".
Van geslacht op geslacht is in onze familie verteld van de grote daden van God. En de omgeving hielp volop mee met een 'netwerk' van kerken en kringen en clubs. Dat netwerk is goeddeels weg. Maar jullie taak is in ieder geval : vertellen. En daarnaast zullen jullie ook het weggevallen netwerk zo goed mogelijk gaan vervangen.
