Hoe denk jij over homosexualiteit en lesbische liefde
Dag Excalibur,
Je stelde mij 'de vraag!'....de vraag, die merkwaardigerwijze nog nooit aan mij gesteld is in de 2½ jaar,. dat ik dit werk nu doe: "Ger...hoe denk jij over homosexualiteit en over lesbische liefde".
Exca...ik heb wel even moeten slikken. maar nu heb ik genoeg moed en -naar ik hoop ook- wijsheid verzameld om tot een antwoord te komen.
In Genesis 2 v 24 wordt een van die scheppingsordeningen gegeven, waarvan de bijbel zo vol staat: "Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen, en zij zullen tot éen vlees zijn".
Nergens wordt in de bijbel op goedkeurende wijze gesproken van een man, die sexueel contact heeft met een andere man of van een vrouw idem dito.
Homosexualiteit is niet volgens de door God bedoelde scheppingsorde. Maar het gaat niet aan om een homosexueel nu 'heel kort door de bocht' een zondaar te nooemen en allerlei woorden uit Leviticus enz enz op hem of haar los te laten.
laat mij een voorbeeld geven. Ik heb iemand gekend, die echt een fijne man is. Toen hij zijn levensverhaal aan mij vertelde, bleek daaruit, dat zijn homosexuele aanleg als volgt was begonnen; zijn vader had een bepaalde bedrijfsuitoefening en rekende erop, dat zijn zoon hem daarin zou opvolgen. Maar de jongen had totaal geen affiniteit met dat soort werk. Het was ruw en stevig werk en de jongen was helemaal niet ruw en 'stevig'. Hij was erg teerhartig en hij voelde zich in deze- overigens zeer keurige -bedrijfsuitoefening helemaal niet thuis. Dat leidde tot woorden: "Och...jij slappeling..." en tot een minderwaardigheidsgevoel. Daaruit zocht hij troost in vriendschap met andere teerhartige jongelingen. En voor hij er erg in had, was hij homo geworden.
Maar hij hield veel van de Heer en vond in een jaren durende strijd met hulp van Gods Geest de weg terug naar de door God gegeven richtlijn. Hij is later gelukkig getrouwd .
Uit deze geschiedenis zijn diverse gevolgtrekkingen te maken: - homosexualiteit is geen geaardheid , maar een gerichtheid. Het zit niet in de genen, maar in de omstandigheden. - een Amerikaanse hoogleraar, die het woord 'geaardheid' in allerlei wetgevingen inbracht, (middellijk door zijn adviezen), had later spijt en heeft onlangs een boek gepubliceerd met zeshonderd voorbeelden, dat bepaalde leefomstandigheden aan de homosexualiteit ten grondslag lagen. (Die man doet mij denken aan Darwin, die later allerlei herroepingen heeft gedaan over de door hem in het aanzijn geroepen 'evolutietheorie', maar die al evenmin de door hem opgeroepen storm kon bezweren). - in Romeinen 1 v 24 doelt Paulus hier ook al op, wanneer hij het woord 'Daarom ' gebruikt. Hij somt daar enkele van de vele gedachtengangen op, die kunnen leiden tot ontaardingen. (Overigens zullen wij Romeinen 1 v 24 - 27 met voorzichtigheid moeten behandelen en laat ik ze in deze posting nu verder rusten). - de zoëven door mij geschetste persoon was een 'kind van God' en onderging zijn homosexualiteit als een drukkende last. Toen hij hoorde van de doop in de Heilige Geest, verlangde hij daarnaar en ondervond in zijn 'gerichtheid' een slagboom om daartoe te geraken. Maar Gods Heilige Geest hielp hem zó, dat de slagboom verdween. Voor mensen, die zuchten onder deze gerichtheid, leidt dat tot deze les: strijd ertegen in de kracht van de Heilige Geest en je zult overwinnen.
Hierbij wilde ik het nu even laten Exca. Ik wacht de reacties af.
Je weet, dat over deze aangelegenheid veel meer is te zeggen, maar ik wil niet al mijn kruit in eenmaal verschieten. Ik wil nu eerst eens zien, "wie der Haase läuft", zoals de Zwitsers dat zo goed weten te zeggen.
Vloekers moeten gestenigd worden volgens Leviticus...heftig hoor.
Dag Hassan,
En hier komt dan de volgende uitleg:
Nu lees je dus: vloekers moesten gestenigd worden.
En dan zeg je: "Nou nou....dan zou zowat de hele stad Den Haag gedood moeten worden"
( Je hebt het dan over Leviticus 24 v 14-16).
Hassan!....een eerste conclusie mijnerzijds: woon jij soms in Den Haag? Nu ja; grapje...maar nu het echte werk.
Geen enkele tekst uit de bijbel is voor ons nutteloos. Schijnbaar verouderde teksten kunnen, indien met liefde gelezen, een boodschap voor nú inhouden, wanneer ze naar deze tijd 'overgehaald' zijn.
Allereerst gaat het niet over 'vloekers', zoals wij die kennen, maar over bewuste 'godslasteraars'. Dat scheelt al een slok op een borrel.
En dan dit: de 'vloeker in kwestie' was van gemengden bloede. Hij behoorde tot de menigte van allerlei slag, die met de zuivere Israelieten uit Egypte was getrokken. (Exodus 12 v 38).
Het is tot handtastelijkheden gekomen tussen hem en een zuiver Israelitische man tijdens een ruzie , die zij hadden. En nu heeft 'de halve Egyptenaar' twee dingen gedaan; - hij heeft de naam van Jahweh doorboord met woorden...hij heeft die naam eigenlijk gekruisigd alsof hij die wilde ontkrachten. - hij heeft de naam van Jahweh als inhoudloos verklaard. Hij ontkent daarmee, dat er enige kracht van die naam uitgaat.
Wat wil de man hiermee bereiken. Naar de oud-oosterse voorstelling kan men, door het uitspreken van bepaalde magische spreuken de god van een ander volk trachten van zijn kracht beroven. Daarmee berooft men het volk, nauw verweven met zijn god, van zijn kracht; daarmee berooft men uiteindelijk elk afzonderlijk individu van dat volk van zijn kracht.
Om zijn tegenstander, die in de handtastelijkheden hem klaarblijkelijk te sterk is, te 'ontkrachten', spreekt de 'gemengdbloedige' nu geen gewone vloek uit, maar hij tast des HEREN heilig Wezen aan, dat voor inhoudloos verklarende.
De straf laat zich raden: de HERE geeft als zijn oordeel, dat deze aanranding van zijn WEZEN onverbiddelijk de doodstraf eist. Buiten het leger moet die doodstraf voltrokken worden, want de legerplaats moet zelf rein blijven. De mensen, die de godslastering gehoord hebben, leggen allereerst hun handen op het hoofd van de godslasteraar en brengen de verontreiniging, die ze alleen al hebben opgelopen door het horen van die vreselijke woorden, op de vloeker over. En daarna volgt steniging.
En dan wordt dit gebeuren de aanleiding tot nieuwe wetgeving. Zulk een godslastering mag nooit meer geschieden en wanneer die toch geschiedt, dan moet de godslateraar gedood worden, zoals ook nu is geschied.
Israel is nauw verbonden met de God van hemel en aarde. Een aantasting van die naam door een buitenstaander, maar dan nog wel van binnenuit, is een dodelijke bedreiging, alles binnen het raam van het denken van die tijd.
Hassan...en weér de vraag; hoe vertalen wij dat nu eens naar deze tijd.
Zijn er ook nu nog mensen, die de naam des Heren uitdrukkelijk lasteren. O...maar genoeg. ik heb van mijn leven al zoveel zeerdoende woorden gehoord. En soms kwamen die stemmen voort uit een uitdrukkelijk honen van God en van zijn dierbaarste geschenk aan ons...zijn eigen Zoon, Zijn eigen Wezen, dat voor ons leed, streed en overwon op Golgotha en in Gethsemane.
Het is soms moelijk voor ons om te onderscheiden tussen kwaadaardige, wondende laster en onverstand en onbegrip.
Deze 'halve Egyptenaar' had al lang genoeg met het volk Israel meegetrokken om de voorgeschiedenis te kennen , (de tien plagen) en de eerste wonderen tijdens de uittocht. Met die Israelitische moeder van hem was hij heel wel op de hoogte van de 'couleur locale' van de Israelieten. Zo voor het oog was hij een van hen, maar toch....door die Egyptische vader was hij 'anders'. Hij wist, hoe hij moest 'wonden' en beledigen en de Israelieten tot op het bot schofferen. En hij maakte van die kennis gebruik.
Ook tegenwoordig kennen wij die mensen; ze kennen de weg en ze weten de spraak van de Christenheid, ze hebben in onze kerken gezeten, maar innerlijk waren zij er nooit echt mee verbonden. En nu komen de felste en meest bezerende woorden juist van hen.
Moeten wij nu toch, wanneer wij zulke mensen kennen, ons gaan opwinden en aan hen allerlei lelijke dingen toewensen. Nee, de tijden zij ook geestelijk veranderd. Wij zullen ook voor hen bidden, als de Heer dat in ons hart legt, maar wij zullen de Heer om kracht vragen om de door hen geslagen wonden te helen. En geestelijk zullen wij ons reinigen van elke besmeuring door hun honende woorden, die wij dan toch maar gehóord hebben.
Hassan; ik geef je een voorbeeld. Onlangs hoorde ik iemand, die wist, waar hij het over had, zeggen: "Christenen....daar moet je niet bíj willen horen...dat dóe je niet...."
En wat het nu was; dat kan ik moeilijk zeggen: ik werd door deze minachtende woorden zo onzeker. Zeker troffen die woorden mij op een kwetsbaar moment. Even dacht ik; "Ben ik dan eigenlijk heel erg raar....heel erg 'passé'....een ventje van 'de nachtschuit'...een soort fossiel uit een rariteitenkabinet".
Ik heb mij daar echt van moeten reinigen. Ik heb dan wel niet mijn handen geestelijk op het hoofd van die lasteraar gelegd om de verontreiniging van mij op hem terug te leggen. Ik heb hem aan de Heer overgelaten en gebeden: "Heer...reinig mij van alle stof, dat de hele dag door op mij neerdwarrelt. Reinig mij ook van deze 'stofwólk'".
Hassan; ik versnel mijn antwoorden aan jou. Deidre komt met zoveel vragen van haar en haar vriendin. Je hoort weer gauw van mij.
"Hoe is het begrip 'een vrije wil hebben' te rijmen met Gods almacht".
Agnes; het kan zó gegaan zijn: In de voor ons onpeilbare, niet onder woorden te brengen eeuwigheid, is er iets , dat door mensen wordt aangeduid als 'Gods raad', zijn eeuwig voornemen,waarover ook verschillende bijbelplaatsen spreken: Rom 8 v 28: (Zij, die God liefhebben), zijn volgens zijn voornemen geroepenen". Efeze 1 v 11: Wij gelovigen, hebben het erfdeel ontvangen, ....krachtens het voornemen van God". Efeze 3 v 11: (Door middel van de gemeente) wordt de veelkleurige wijsheid Gods bekend...naar zijn eeuwig voornemen". 2 Timotheüs1 v 9: God heeft ons geroepen met een heilige roeping ....naar zijn voornemen.
Hier laat ik het maar bij. Hoewel deze teksten hun eigen diepte hebben, concludeer ik nu slechts, dat er een eeuwig plan van God is, - dat er mensen zijn, die Hem liefhebben en die Hij roept - dat er mensen zijn, die een erfenis van Hem te wachten hebben - dat er mensen zijn, die een verkondigende en uitleggende taak hebben - dat er mensen zijn met een heilige roeping.
En ik concludeer, door vergelijking van verschillende schriftplaatsen, dat God de mensen een vrije wil gegeven heeft,waardoor zij "Ja"of "Nee" tegen Hem kunnen zeggen.
Maar bij al deze dingen blijft het zo, dat Gods almacht nooit voor een verrassing gesteld kan worden. God werkt alle tijdperken door aan zijn eeuwige tempel, een heerlijke, toekomstige volheid, waarvan de mensen, die "Ja" tegen Hem hebben gezegd, deel mogen uitmaken.
Maar hoe zit het dan met de mensen, die 'Nee" tegen Hem zeggen.
Agnes, tracht je dat nu zó voor te stellen: Bij de bouw van een geweldig huis in de zichtbare wereld,zijn enorme stellages, steigers nodig. Soms zijn die stellages zo groot, dat ze het gebouw-in-wording aan het oog onttrekken; met eigen ogen heb je van de week zoiets kunnen waarnemen. Op 30 maart- meen ik - wordt koningin- ja, zo mag je ze nu protocolair weer noemen - Juliana begraven in de Nieuwe kerk in Delft. Maar de toren van de kerk, is- wat de top betreft- helemaal onzichtbaar door de bouwstellingen eromheen. Zo is Gods grote geestelijke bouwwerk nu nog aan het oog onttrokken door het overweldigende steigerwerk eromheen: -vorige week die aanslag in Madrid - vandaag de enorme deining rond de gedode sheik Yassin. Maar eens wordt het steigerwerk opgeruimd en zal het bouwwerk van God daar staan in onbeschrijflijke schoonheid.
Voor de bouw van Gods eeuwige woning zijn de gelovigen nodig, die deel uitmaken van die tempel.
Maar voor die bouw zijn ook de ongelovigen nodig, die eens als steigerwerk worden opgeruimd.
Dat wil zeggen, dat ieder mens voor eigen wil zijn goede of slechte daden doet;maar al die daden -goed en slecht- passen in Gods eeuwige plan en vallen binnen het raam van zijn almacht.
Ik noem je in verband hiermee de volgende bijbeltekst: Matth 26 v 24: "De Zoon des mensen gaat wel heen, gelijk van Hem geschreven staat, doch wee die mens, door wie de Zoon des mensen verraden wordt..."
Judas pleegde zijn verraad krachtens zijn eigen vrije wil. Maar die vrije wil deed hem precies die dingen doen, die God in zijn almacht bepaald had...maar : wee die mens.
Agnes, ik hoop je zo enig inzicht te hebben gegeven in het verband tussen 'vrije wil' en 'de almacht Gods'.
Wat zijn dat nu voor stomme, bijbelse wetten, dat een meije dat geen maagd meer was, gestenigd moest worden
Dag Agnes,
Je vijfde vraag, (van de vijftien):
Wat zijn dat voor stomme wetten , dat bijvoorbeeld een meisje, dat geen maagd meer was of zo...dat die gestenigd moest worden.
Ik denk, dat je doelt op Deuteronomium 22 v 20 en 21: "Maar indien deze beschuldiging.... (bij de echtelijke gemeenschap bevond ik, dat zij geen maagd is, aldus de kersverse echtgenoot) ....en de maagdelijkheid bij het meisje niet gevonden is, dan zal men het meisje voor de ingang van het huis van haar vader brengen, en de mannen van haar stad zullen haar stenigen, zodat zij sterft-omdat zij een schanddaad in Israel gepleegd heeft, door in het huis van haar vader ontucht te bedrijven. Zo zult gij het kwaad uit uw midden wegdoen".
Ik kan mij voorstellen Agnes, dat je, dit lezende, zegt: "Goeie goeie morgen...nou; dan kan de rest mij ook gestolen worden".
Maar op die manier gooi je 'het kind met het badwater weg'. En ook deze tekst mag je niet zomaar weggooien. 'Overgehaald', (getransponeerd) naar onze tijd heeft hij wel degelijk actuele betekenis.
In die tijd en in die cultuur leefde in de wijde omgeving van Israel,( de sfeer, waarin alle mensen toen ademden), deze gedachte: het huwelijk is een heilige zaak. Bruid en bruidegom horen ongerept in dat huwelijk binnen te gaan. Voor beiden geldt, dat de eerste echtelijke gemeenschap tevens de eerste sexuele gemeenschap is voor beiden en dat die gemeenschap geldt voor het hele, verdere leven, een op zichzelf genomen zuivere gevolgtrekking uit Genesis 2 v 24: "Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten , en zijn vrouw aanhangen, en zij zullen tot éen vlees zijn".
In latere jaren is in deze oerregel bederf ingeslopen en werd vooral op de omstandigheid gelet of een meisje haar maagdelijkheid aan het begin van haar huwelijk kon bewijzen. Wanneer dat niet het geval was, dan had dit de hierbovenaangeduide gevolgen. Bij de man is zulk een bewijs niet mogelijk. Dus voor het menselijk gericht gingen mannen vrijuit, uiteraard niet voor het Goddelijk gericht, dat eens over alle mensen gaat, Matth 25.
Agnes; wij zullen hebben te aanvaarden, wat ook een logische zaak is, dat God tot mensen spreekt in de begrippenwereld van hun tijd en hun omgeving. Als de Heer tegen jou zou spreken in de bgrippenwereld, die er over tien eeuwen zou kunnen zijn, dan zou je dat mogelijk helemaal niet kunnen volgen.
Teruggerekend is het zo, dat je het moet kunnen billijken, dat de Heer tegen mensen van - grofweg gezegd- 40 eeuwen geleden, spreekt in de normen en waarden van hun tijd, al is het natuurlijk wel zo, dat de Heer nooit de eeuwige normen en waarden, die Hijzelf in het wereldbestel verankerd heeft, zal 'tegenspreken'.
Dit overwegende, kunnen wij de regel uit Deuteronomium naar deze tijd als volgt vertalen:
Het huwelijk is een heilige zaak, die de geestelijke totaalgemeenschap tussen God en mensen, die er eens zijn zal, in de wereld van alle dag weerspiegelt.
De oeroude regels gelden ook nu, hoewel op het overtreden ervan niet meer die sancties staan als veertig eeuwen geleden. Aan de andere kant behoren regels, die toen niet zo benadrukt werden, nu weer voluit beklemtoond te worden op grond van Genesis , als zoëven genoemd.
Het is dan zo, dat de oorspronkelijke bedoeling van de Schepper zo moet zijn geweest: eén man en éen vrouw, in een onverbrekelijke band een heel huwelijksleven lang de geestelijke , betekende zaken voorlevend in de gewone mensenwereld.
Voor sommige van mijn lezers en lezeressen zal dit moeilijk in de oren klinken. Jongens en meisjes hebben over het algemeen , op de leeftijd van- laat ons zeggen- 21 gekomen en zich voorbereidend op een huwelijk, al heel wat sexuele contacten achter de rug.
Dat kan een gevoel van spijt teweegbrengen: "Gunst....wat is de fleur ervan af".
Maar tegen dit gevoel van spijt is er dan weer deze bijbeltekst; (Joël 2 v 25): "God zal u vergoeden de jaren , toen de sprinkhaan alles opvrat...".
Dus....als je je voelt als een kaalgevreten iemand, met allerlei slechte herinneringen aan domme dingen, die geeneens echt plezier gaven, alleen maar vervelende gevoelens van 'misbruiken' en 'misbruikt worden'....wanneer je bij de Heer opnieuw begint, geldt : "Zie...Ik maak alle dingen nieuw", (Openb 21 v 5).
En degenen onder mij virtueel publiek, die nog een ongerept blazoen hebben in dezen, raad ik aan: "Houden zo....het spaart je later zoveel vervelende gedachten, wanneer je een onbenullig, maar toch zo bezoedelend contact van vroeger nog eens tegenkomt".
Sex is van God gegeven. Sex weerspiegelt een groot geestelijk geheim. God werft om ons en wil ons geestelijk verrijken met zijn Heilige Geest. En bij onze wedergeboorte wordt uit het contact van zijn Geest en onze geest een nieuwe mens geboren,die dan later door de vervulling met Gods Geest kan opgroeien tot de mens, zoals God die bedoeld had.
De zware sanctie, die in Leviticus en Deuteronomium eenzijdig op de vrouw werd toepgepast, was in ieder geval een aanwijzing ervoor, dat sexuele reinheid en monogamie een door God gewilde zaak is. In de tgenwoordige tijd vertalen we die naar man én vrouw en zeggen: "Weest heilig, (ook in dit opzicht)...
Is de God uit het O.T een andere God dan de God uit het N.T.
Dag Agnes,
Je vierde vraag: "Wat is die God uit het Oude Testament ánders dan de God uit het Nieuwe Testament. Is dat soms een ándere God".
Agnes...de Heer verklaart dienaangaande zelf: "Voorwaar...Ik de HERE , ben niet veranderd".(Maleachi 3 v 6).
God, de Eeuwige, verandert nooit. Altijd is Hij dezelfde.
Maar in het Oude Testament, in de boeken van de Pentateuch, (de vijf boeken van Mozes) en ook in de daarop volgende boeken, Jozua, Richteren, Samuel, Koningen en Kronieken, komen dikwijls heel heftige tonelen voor van Goddelijke opdrachten om hele volken uit te roeien, de babies incluis.
Dan komen er een serie boeken, Ezra, Nehemia, Esther, Job, Psalmen, Spreuken en Prediker, waarin het daarmee een stuk kalmer wordt, zonderdat die grimmigheden helemáal weg zijn .
Maar dan komen de profeten: Jesaja, Jeremia enz., waar dat element van 'bloedbaden' weér minder is.
Dus je vraag moet al een beetje genuanceerd worden.
In die oude tijden, waarin soms ontzettende gebeurtenissen worden vermeld, lagen de verhoudingen anders. En met de volken, die Israel uit 'het beloofde land' moest verwijderen, was het zo gesteld, dat de Heer reeds in Abrahams dagen zei: "Ik sla hun slechtheid gade. En over vierhonderd jaar is die slechtheid tot een top gestegen en is de tijd van de vergelding gekomen", (Genesis 15 v 16).
Bij al die voorvallen is het goed Agnes, om te bedenken, dat God tot iedere generatie spreekt in een taal, die de betreffende generatie kan begrijpen. En oude tijden wáren heftig. En in die heftige begrippen spreekt God hen ook toe.
Je zult gebeurtenissen van 16 eeuwen vóor Christus niet mogen beoordelen louter en alleen door de bril van '20 eeuwen ná Christus'.
En dan komt het Nieuwe Testament. En dan begint de Heer God zijn liefde volop uit te storten met de komst van zijn 'Eniggeboren Zoon'. En dan lijkt Hij anders geworden. Maar ook in het Oude Testament maakte Hij aan Mozes zijn Wezen al bekend, toen Hij zei: " Ik ben barmahartig en genadig, lankmoedig, groot van goedtierenheid en trouw...", (Exodus 34 v 6).
Agnes; in detail zullen wij hierop zeker later nog ingaan. Maar voorlopig kan ik je dit verzekeren: "God van trouw...Hij verandert nooit... Eeuwige...de Vredevorst"
Je volgende en voorlopig laatste, ditmaal 'verborgen' vraag.
"Ik zie in de kerk een paar alto's en zelfs een punker, die vaker naar de kerk gaan dan ik en helaas wordt dat niet serieus genomen. Ik heb ze gesproken en ze zijn doordrenkt van Gods liefde en dat inspireert mij om dat ook te proberen".
Die ontboezeming- eigenlijk geen vraag- geeft mij aanleiding om enkele opmerkingen te maken:
- Het lijkt me in jouw kerk niet echt een ouderwetse boel. Want alto's en punkers vertonen zich niet in dat soort milieus. - Dat ze niet 'ontdekt' worden door de jeugdouderlingen of zo, is een trieste zaak. Ik kan mij hierbij overigens wel iets voorstellen. Zo'n statigerd, in pak en stropdas gehuld, zal wellicht koortsachtig overwegen: "Wat zég je nu tegen die figuren. Zal ik het proberen met : "Hi folks....zijn we wel 'heftig' en 'real cool' genoeg voor jullie. Wat kunnen we eens doen, om het hier 'vet gaaf' en 'te gek jongens...te gek' voor jullie te maken". Och nee; wie weet, zijn sommige van die woorden bij hen al weer helemaal 'out'. Zou: 'too bad boys...just too bad' iets kunen zijn? Och nee; je ziet ze toch bij elk aanspreken als het ware denken: " Voor zover de woorden niet verouderd zijn, zijn ze verkeerd getoonzet. Het is niet voldoende, dat je onze taal spreékt...het komt er op aan, hóe je hem spreekt". Och...laat maar"".
Kijk....en hier ligt voor jou, Hassan, een mooie taak. Jij hebt geen moeite met hun denksfeer. Je bent zelf jong en dat is al een winner. En ...ze zijn in gevaar. Als ze niet worden opgevangen, raken ze ontmoedigd. Dan loopt dat 'doordrenkt zijn van Gods liefde', dat jou zo verkwikt, gevaar. Dan wordt de toewijding mogelijk uitgeblust. Help die leeftijdgenoten.
Na de 'Paup'-onderbreking gaan we nu verder met de derde van jouw vijftien vragen:
"Wat is de bedoeling van ons 'zijn' hier op aarde; waar dient dit allemaal voor".
Agnes....eens besloot de Heer God in zijn souvereine wil om zich gezellen te kiezen in zijn bestaan: engelen en mensen. En Hij wilde, dat die engelen en mensen zijn liefde, die altijd maar in volle stromen uitging, zouden beantwoorden. Maar....om liefde te beantwoorden, heb je wezens met een vrije wil nodig. Liefde kan niet gegeven worden door robots. Daarom schonk de Heer God de engelen en de mensen een vrije wil.
Pas, wanneer de mensen- de engelen laat ik nu even buiten beschouwing- vanuit die vrije wil "Ja" tegen Hem zeiden, zoals Hij krachtens zijn Wezen, dat 'Liefde' ís, "Ja" tegen hen zei.....dan pas kon er een geestelijke liefderelatie tussen hen groeien.
Een voorbeeld, heel in het kleine, is toch ook de liefde tussen een jongen en een meisje. In een ideaal geval zendt de jongen zijn liefdesignalen, hoe onbeholpen soms ook, naar het meisje uit. Pas wanneer zij, door niets gedwongen, tegen hem zegt: "Ik vind jou ook lief", kan er een echt gelukkige relatie groeien.
En nu zijn wij híertoe op aarde: "om God te dienen", zoals een bekende 'Catechismus' begint. Die catechismus gaat dan als volgt verder: "En om later in de hemel te komen". Maar die toevoeging is eigenlijk een overbodigheid.
God liefhebben houdt gelijk de begeerte in om Hem gelukkig te maken, doordat wij de dingen gaan doen, die Hij in zijn alwijsheid van ons wil. Want in die totale wijsheid wil Hij alleen maar de dingen van ons, die ook óns volstrekt gelukkig maken. En in zulk een liefde is er ook niets berekenends. Er is geen enkel idee van: "Laat ik nu God maar dienen, dan kom ik later in de hemel". Op aarde denkt toch ook geen enkel verliefd meisje: "Laat ik maar 'ja' tegen hem zeggen, want wanneer hij 65 is, krijgt hij een welvaartsvast, waardevast pensioen en daar profiteer ik mee van".
Ouders zeggen dat wel eens tegen hun huwbare dochters. Maar het is voor dat jonge volkje zeker geen prioriteit.
Agnes....jij bent op aarde om jouw Schepper, die grote plannen met jou heeft, gelukkig te maken. Dat Hij jou gelukkig gaat maken, is fijn, maar ware liefde rekent niet.
In je leven zijn er allerlei tegenheden. En rondom jou is het een gekkenhuis, waarvan je zegt: "Wat ís dit toch allemaal. Waarom wordt er nu weer een man van zijn fiets geschoten. En, terwijl ik nog nauwelijks bekomen ben van Madrid, is er nu weer van alles gaande in Mitrovica. Waar komt dit toch allemaal vandaan. Waar gaat dit allemaal heen".
Op die vragen komen wij nog terug. Maar voor het moment is dit de beste keus, die jij kunt doen, dat je zegt: "Lieve Heer God; in de naam van Jezus vraag ik aan U, of U mij wilt gaan helpen. Ik heb U nog niet lief, maar wilt U aan mij laten zien, dat U míj lief heeft. Dan is er vast een beginnetje ergens".
