Soms zeg ik echt wel fijne dingen over God...dan tilt hij me op.
Dag Deidre,
Je zevende vraag: "Soms zeg ik heel wijze dingen over God, word ik als het ware 'boven mijzelf uitgetild'. Dat maakt me blij. Maar mag ik daar hoop aan ontlenen".
Mijn antwoord: "Zeker mag je daar hoop aan ontlenen. En het maakt je terecht blij.
Ik heb een bijbels voorbeeld, dat ik met de nodige voorzichtigheid aan jou ter overweging wil geven.
In 2 Kronieken 20 v 14 staat: "Toen kwam de Geest des HEREN op Jahazií«l....en hij zei: 'Luister....zo zegt de HERE tot u: wees niet bevreesd en wordt niet verschrikt voor deze grote menigte (vijanden). , want het is geen strijd van u, maar van God...'".
Dit alles gebeurde in het Oude Testament, dus dat was vóordat de Heer Jezus gekomen was. In die tijd was de Heilige Geest van God nog niet voortdurend bij zijn volk. Maar zo nu en dan, wanneer het echt nodig was, dat er wat 'direct stuur werd gegeven' dan viel Gods Geest wel eens voor een bepaalde tijd op een begenadigde en zei die persoon belangrijke en vaak ook heerlijke dingen, zoals ook hier: - niet bang zijn - ....ook niet, wanneer de moeilijkheden vele zijn - het is immers allereerst Gods zaak.
Kijk....en hoe is dat nu met jou. Gods Geest is voortdurend op zoek naar mensen, wier hart naar God begint uit te gaan. En er zijn zo veel heerlijke dingen van God te zeggen, dat de Heilige Geest soms een 'beginneling' neemt, (omdat daar muziek in zit), en die nieuwe beginner dingen laat zeggen, waarvan de gezegende zélf achteraf zegt: "Ik wist niet, dat ik het íÂn mij had.".
Dat hád hij ook niet, maar de Heilige Geest gaf hem als het ware 'een aanmoedigingspremie'.
En ook déze gedachte zat er achter: dit kan allemaal in grotere volheid over je komen, wanneer je met mij op pad gaat.
Koester die momenten in je herinnering Deidre....streef er naar, Gods Heilige Geest beter te leren kennen. Dan wórd je iemand. Dan is het niet meer zo, dat de mensen, wanneer je jou zien aankomen, zeggen: "Hé...daar is Deidre..", maar : "Hé....daar is DEIDRE....!!!"
Twee dingen nog: het mag natuurlijk nooit gaan om 'Deidre', maar altijd om 'de Heer'. En ook: ik heb beginnelingen heerlijke dingen horen zeggen, die zielen voor Jezus wonnen. Maar ik heb ook gezien, dat die beginnelingen zélf later weer weggleden. Jij toch niet he...Deidre!
Waarom was het zo zwaar voor onze Heer om de beker leeg te drinken.
Dag H'man,
Elke dag ervaar ik het nog als een voorrecht om weer vrij de rubriek te kunnen binnenstappen. Wat is het toch naár geweest voor die enkelen onder ons, die in 'de moeilijke dagen' niet 'binnen konden komen'. Maar goed; een antwoord op je vraag.
"Waarom vond de Heer Jezus het zo vreselijk om die beker leeg te moeten drinken. Hij had het al belóofd vanaf de grondlegging der wereld. Hij is God. Hij wist, dat Hij dit moest doen. Waarom dan toch dat terugdeinzen".
H'man....het is juist, dat van eeuwigheid af de Zoon van God in het kader van de voortdurende liefdesverklaringen tussen Hem en zijn Vader, door God de Heilige Geest overgebracht aan God de Vader, ook díÂt had laten weten: "Zie ...Ik kom...in de boekrol is over Mij geschreven; Ik heb lust om uw wil te doen, mijn God, uw wet is in mijn binnenste".(Psalm 40 v 8 en 9).
Van eeuwigheid wist God de Zoon al, wat zijn taak zou zijn.
Maar er is een niet te doorgronden mysterie...dat van de Goddelijke Drieí«enheid....en van de verhouding van die Drieí«enheid en Jezus Christus, God en mens. Vele mensen hebben geprobeerd, dat te verwoorden of te definií«ren. maar Deuteronomium 29 v 29 zegt het zo duidelijk: "De verborgen dingen zijn voor de HERE onze God, maar de geopenbaarde dingen zijn voor ons en onze kinderen om die te dóen".
"Gods wegen zijn nu eenmaal hoger dan onze wegen en zijn gedachten dieper dan onze gedachten". Het is toch geen schande, dat er een menselijk beperktheid is, zodat wij de verborgen dingen van God niet kunnen navorsen. Er is zoveel overgebleven, dat naspeurbaar voor ons is....genoeg om daarmee de 'volledige mensen' te worden, zoals God die zich voorgenomen had, dat er zóuden komen.
En dan is daar Onze Heer Jezus Christus in de hof van Gethsemane. Hij ziet een ontzaglijke, dreigende wolk op zich afkomen. Die wolk verdicht zich en blijkt alle zonden van alle mensen van alle tijden te bevatten, met daarin ook de zonden van de klein kinderen van jouw kleinkinderen, H'man, want God is eeuwig en overziet het begin ewn het eind van de stoet in éen blik.
En wanneer die wolk zich verdicht en verdicht, is daar op een gegeven ogenblik die vreselijke beker. En onze Heer weet, dat Hij, met zijn zondeloze natuur, nú die beker leeg moet drinken, al dat vreselijke in zich moet opnemen en uitboeten, wat alleen een zondeloze kan.
Naar zijn menselijke natuur perst dat afschuwelijke, lang verwachte en innerlijk voorbereide gebeuren, die ontzettende slotactie, die nú gaat gebeuren, Hem het bloed uit het lichaam in een ontzaglijke nood.
En dan is er voor de mens Jezus Christus geen terugkoppeling naar ideeí«n als: - ja; maar ik heb dit toch belóofd - ik wist toch van eeuwigheid, wat het inhield, nee....dan is er alleen de uiterste ontzetting, het ultieme afgrijzen van het ogenblik.
Maar terzelfder tijd lijdt ook God zelf. De Heilige Drieí«enheid is zo nauw verbonden met de mens Jezus Christus, dat je ook kunt zeggen, dat God de Vader zélf die beker leeg drinkt.....dat Hij onze Redder wordt voor Hij- in Christus- eens onze Rechter zal zijn.
H'man, dit alles is zó hoogverheven en ondoorgrondelijk, dat jij en ik alleen nog maar kunnen zeggen: - O Heer God...U heeft nooit gerekend: met hoe weinig kan ik toe om de situatie van de mensen positief te doorbreken. U gaf het liefste , wat U had....uw eigen Zoon, deel van uw wezen - O Heer Jezus; U heeft ook nooit berekend: hoe kan ik hier met een koopje afkomen. U gaf uw leven voor mij - Lieve Heer God en lieve Heer Jezus: ik wil óok niet rekenen: hoe kom ik voor het zachtste prijsje in de hemel. Nee ...ik wil mij inzetten zoals U beiden zich hebt ingezet - en wat een raadsel voor mij is...het mag een raadsel blijven. Eén keer zal ik er meer van begrijpen. Maar ik heb U beiden lief.
Geplaatst: Di 22 Jan 2008, 11:46 Onderwerp: Hebr 13 v 20
Hallo Stefan,
Jij begreep onderstaande tekst niet.
"De God nu des vredes, Die de grote Herder der schapen, door het bloed des eeuwigen testaments, uit de doden heeft wedergebracht onze Here Jezus Christus, Die volmake u in alle goed werk, opdat gij Zijn wil moogt doen; werkende in u hetgeen voor Hem welbehagelijk is, door Jezus Christus; Dewelke zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid
Er is nu een nieuwe bijbelvertaling voor de vlaamse en nederlandse lezers. Die heeft:
"Moge de God van de vrede, die onze heer Jezus, de machtige herder der schapen, door het bloed van het eeuwig verbond uiit de wereld der doden heeft weggeleid, u toerusten met al het goede, zodat u zijn wil kunt doen. Moge hij in ons datgene tot stand brengen, wat hem welgevallig is, door Jezus Christus , aan wie de eer toekomt, tot in alle eeuwigheid. Amen".
Nu kan ik mij voorstellen, dat je zegt: "In de meest hypermoderne vertaling begrijp ik het nog niet".
En je hebt alweer gelijk.
Mag ik dan nu eens, naar beste weten, een parafraze geven. Kijk je nauwkeurig mee Stefan, of die parafrase redelijk blijft: .................. Ik, ( de schrijver van de Hebreeënbrief) wens u van harte toe, dat God u toerust met al het goede, zodat u Gods wil, (die tevens de wil van Jezus is) kunt doen. Onze Heer Jezus is het grote, Goddelijke werktuig , waarvan God zich heeft bediend om de basis te leggen voor alle verdere heerlijke mogelijkheden. Onze Heer Jezus Christus is de machtige hoofd-herder van alle gelovigen. Hij verwierf die bevoegheid door zijn offer, voorgesteld door zijn bloed. God heeft eerst vrede gemaakt door het offer van ziijn zoon te aanvaarden als genoegzaam voor alle zonden van alle mensen, die dit offer zouden accepteren voor zichzelf, niet met hun intellect, maar met hun hart. Daarna heeft God Onze Heer Jezus Christus teruggebracht uit de doden; hij heeft Jezus laten opstaan tot nieuw, eeuwig leven. En daarna heeft God gezegd, dat Jezus , boven alle geestelijke leidslieden van zijn volk verheven, de opperherder zou zijn. En nu, in deze trijd, die wij nu meemaken, wordt door Jezus Christus al het goede tot stand gebracht, ( door God de Heilige Geest), waardoor wij innerlijk steeds meer op de Heer Jezus gaan lijken. Aan Jezus komt alle eer toe en tot in alle eeuwigheid zullen wij die eer aan hem geven. ................... Wat zeg je Stefan; heb je wel in de gaten, dat ik de komma achter 'weggeleid' verplaatst heb tot achter 'verbond'. O Stefan ,wat ben jij slim. Maar een heleboel bijbelvertalingen doen dat ook en je krijgt echt een betere zin. Wat zei je Stefan?: "Begrijp je het nu nog niet".
Het is ook een moeilijke, samengebalde tekst. Maar bekijk hem nog eens.
Ik zeg u : heden zult gij met mij in het paradijs zijn
Dag Blue velvet en Wil,
Ik ga Wil gelijkgeven. Dat komt nu misschien even hard aan, Blue Velvet. maar ik vind je toch een KANJER hoor. Je leest het zó al: "Ik zeg u heden: gij zult met mij in het paradijs zijn". of "Ik zeg u: heden zult gij met mij in het paradijs zijn".
In de eerste zin is het woord 'heden' onzinnig. In de tweede lezing is dat woord zwaar van gewicht. En Jezus, die nooit iets overtolligs zei, heeft dat zeker niet gedaan bij de zeven kruiswoorden.
Hoe kwam Jezus nu tot deze zeldzame royaliteit.
Bekend is uit Lucas 16, dat 99,9 % van de mensen na hun dood naar het dodenrijk gaan : - of naar de niet meer veranderbare, maar door het oordeel van Matth 25 nog te bekrachtigen zaligheid, (Abraham en Lazarus) - of naar de niet meer veranderbare, maar door het oordeel van Matth 25 nog te bekrachtigen rampzaligheid, ( de rijke man).
Slechts enkele wereldbewoners onttrekken zich aan deze tussenfase: - Henoch; Genesis 5 v 24 - Elia; 2 Koningen 2 v 11. - De helden ujit Openbaring 11 v 12; dat zijn niet Mozes en Elia en dat zijn niet Jozua en Zerubbabel, maar dat zijn mensen van nú, van stráks, zo je wilt. - en de mensen uit 1 Thess 4 v 17 - en natuurlijk de Heer Jezus, direct na zijn overwinnings-proclamatie: "Het is volbracht", Joh 19 v 30.
En die moordenaar met zijn bekering en toewijding en erkenning op het meest cruciale ogenblik van Jezus' onbeschrijflijk lichamelijk, mentaal en vooral ,vooral geestelijk lijden. Vlak voor de 'diepe duisternis', die zijn zwaarste lijden aan het oog onttrok....: die stem, die bemoediging , die er vanuit ging. Eindelijk iemand, die Jezus niet alleen liet, niet meer hoonde, (Matth 27 v 44), maar zijn discipel werd.
Een commandant te velde kan en mag in het heetst van de strijd een dappere soldaat bevorderen tot - zeg- luitenant. De Heer van Hemel en aarde, de hoogste koning, besloot over deze helper te rechter tijd, (Spr 15 v 23: een woord te rechter tijd gesproken): "Deze bevorder ik tot de rechtstreekse heerlijkheid van het paradijs. Voor hem geen dodenrijk, maar direct: volzaligheid".
En wanneer de Hoogste Heer zó spreekt, zo'n beslissing neemt.... wie zijn wij dan om te zeggen: "Is dat niet een béetje overdreven".
