"13 Oordeelt u daarom zelf. Is het gepast dat een vrouw met onbedekt hoofd tot God bidt? 14 Leert de natuur zelf u niet dat lang haar een man te schande maakt, 15 terwijl het een vrouw tot eer strekt? Het haar van de vrouw is haar gegeven om een hoofdbedekking te dragen."
Ik heb dit stuk bewust een hele tijd genegeerd. Misschien ook omdat bijna geen van de vrouwen met een bedekt hoofd in de gemeente komt. Maar nu ben ik er echt heel erg mee bezig. Moeten de vrouwen echt iets op hun hoofd? En ik begrijp dat het dan ook nog perse lang haar moet zijn (weet niet meer waar dat staat) maar dat ziet er niet uit bij mij en ten 2e is het helemaal niet praktisch maar juist zeer gevaarlijk in het laboratorium waar ik werk.
Mijn antwoord:
Ik wil de verzen 7 t.m.10 in mijn antwoord betrekken. Daarom geef ik die hier nog even weer;
"Een man mag zijn hoiofd niet bedekken, omdat hij Gods beeld en luister is. De vrouw is echter de luister van de man. (De man is immers niet uit de vrouw voortgekomen, maar de vrouw uit de man en de man is niet omwille van de vrouw geschapen, maar de vrouw omwille van de man). Daarom....en omwille van de engelen, moet een vrouw zeggenschap over haar hoofd hebben. Echter ...in hun verbondenheid met de Heer is de vrouw niets zonder de man en ook de man niets zonder de vrouw Want zoals de vrouw uit de man is voortgekomen , zo bestaat de man door de vrouw- en alles is ontstaan uit God".
En dan volgt dat gedeelte, waarover jouw vraag ging.
Wat kan nu de gedachtegang van Paulus zijn geweest. Die probeer ik hieronder weer te geven. Daarbij betrek ik dan ook weer de verzen 5 en 6 bij, ja zelfs 3 en 4.
Daar komt-ie; ga er maar aan staan !
3: In de Nieuw-tewstamentische gemeente, die vervuld is met de Heilige Geest: beeldt de man de eenheid tussen Christus en zijn gemeente uit. In de natuurlijke wereld vertaalt dit zich, doordat gehuwde man het hoofd is van de echtvereniging.
De vrouw beeldt de luister van de gemeente uit, als de bruid van Christus. In de natuurlijke wereld wordt dit uitgebeeld, doordat de vrouw de glorie en het gezag van haar man door haar ondersteuning van hem, haar gehioorzaamheid aan hem en haar gedrag naar buiten toe de nodige klemtoon geeft.
4 Omdat de mens in de gemeente zonder geestelijke bedekking tegenover God mag staan,( 2 Corinthe 3 v 13-18) is het de functie van de man om dit uit te beelden door voor God blootshoofds te verschijnen in gebed en bij het profeteren.
5 De functie van de vrouw is om een ander aspect van de gemeente als bruid van Christus te accentueren; haar kostelijke en sierlijke haardracht. Dat haar is een sluier, die in de geestelijke wereld voorstelt, dat zij de gemeente als bruid van Christus voorstelt, die haar heerlijkheid alleen ter beschikking stelt van haar geestelijke echtvriend, Jezus.
(En nu komt er even een moeilijke hobbel).
In Paulus' tijd, (hij kon niet denken buiten het kader van zijn tijd), was de sluier eigenlijk ook een afbeelding ervan, dat een gehuwde man en zijn vrouw samenhoorden. Deed een vrouw haar sluier uit tijdens het profeteren, dan was het eigenlijk zo, dat zij in de geestelijke wereld overdrachtelijk 'haar haardos verwijderde', die het symbool was van de onverbrekelijke en anderen uitsluitende gemeenschap van Christus en zijn gemeente.
6 Een vrouw, die in de gemeente actief was in profetie en gebed met weggeschoven sluier, deed in de geestelijke wereld -onbedoeld en ondoorzien- afbreiuk aan het beeld van de gemeente als bruid van Christus.
7 De man met ongedekt hoofd tijdens bidden en profeteren is in de geestelijke wereld de correcte uitbeelding van de heerlijke gemeenschap tussen de verloste mensheid en God de Vader.
De vrouw met haar sierlijke haardracht is de afbeelding van de schoonheid van de gemeente als bruid van Christus. In de natuurlijke wereld heeft de vrouw tot lieflijke taak de glans en het gewicht en de belangrijkheid van haar man door haar voortreffelijkheden waar mogelijk, te accentueren.
8 Wanneer iemand zegt; "De man wordt wel weer in de boter gebraden hè" , dan mag het antwoord zijkn, dat op andere plaatsen in de bijbel, met name in het Nieuwe Testament, weer tal van bevelen zijn voor de man zijn - om zijn vrouw te eren - om haar als ´mentaal meest kwetsbaar´te beschermen, (1 Petrus 3 v 7). Nee...de vrouw komt per saldo niets te kort, maar daarover een ander maal. De scheppingsorde is nu eenmaal zo geweest, dat de man het eerst geschapen werd en dat de vrouw uit de man genomen is, (Gen 2 v 22). En als zo de eeuwige raad van God was, wat zullen wij dan critiseren
9 En de vrouw werd geschapen om de luister van de man te verhogen. Adam flonkerde te meer, toen hij een prachtige partner naast zich had.
10 Maar dat háar van de vrouw, dat zij zo trots draagt in de natuurlijke wereld, is voor de engelen een teken: " Pas op, blijf van de gemeente af, want die gemeente is de bruid van Christus. Die mogen jullie wel dienen, maar niet haar geestelijk benaderen" . De goede engelen eerbiedigen die symboliek, maar de gevallen engelen trekken er zich niets van aan. Zij dringen geestelijk in de gemeente en in ieder lid van de gemeente binnen , op brutale wijze de onschendbaarheid verachtende. De demonen, hun leider aan het hoofd, zullen hiervoor hun straf niet ontlopen.
10 Vrouwen, kijk nog eens goed naar jullie haartooi, Die is jullie eer, jullie lieftalligheid,. En die haartooi stelt in de onzichtbare wereld iets heel moois voor.
11 overigens : voor de Heer zijn man en vrouw toch ook weer gelijk. Allebei 'kinderen van God'.
12 Het mag dan wel zijn dat 'manninne' uit de man genomen is, maar te beginnen met Kaïn zijn al die tientallen miljarden mannen uit het lichaam van de vrouw voortgekomen.
13 Daarom, vrouwen, veronachtzaam de symboliek niet, die in uw hoofdhaar is gelegen.
(En nyu weer even een hiobbel
13- 14 Paulus was een 'kind van zijn tijd', evenals wij een 'kind van onze tijd zijn.
Hij kon niet uit die tijd stappen. In die tijd en in zijn omgeving was het vanzelfsprekend dat de vrouw lang haar had en de man kort. Al het andere was in die tijd in Paulus' wereld een schande.
Wat zegt dit alles nu voor onze tijd met al die verschillende haardrachten voor vrouwen, terwijl de verschillende wijzen van haardracht over de gehele wereld bekend zijn.
(In Paulus' tijd hadden de mannelijke Chinezen lang haar, maar daar wist hij niets van. Hij wist niet eens, dat er Chinezen waren.).
Maar voor jou,. Steffanie, hoe je je haar ook draagt.... en ik zeg het via jou tegen alle vrouwen ......denk om de symboliek: de gemeente is in de onzichtbare wereld gesluierd voor alle geestelijke wezens, omdat zij aan éen man toebehoort, Onze Heer Jezus Christus.
Of je haar nu dun of dik is, 'hopeloos' of 'best wel wat mee te beginnen'....zorg er goed voor.
En voor gelovigen geldt: De dienst van de Heer God en de Heer Jezus en van God de Heilige Geest is een soort schoonheidssalon. - de Heer doet doffe ogen glanzen en winnen aan schoonheid - de Heer doet een ingezonken figuur zich rechten en koninklijk worden - zou dan de Heer voor jullie haar ook niet de beste coiffeur zijn.
Dan nog een heel ander stuk uit 1 Korintiers (1 Kor 11,2-16)
"5 Maar een vrouw maakt haar hoofd te schande wanneer ze met onbedekt hoofd bidt of profeteert, want ze is in dat geval precies hetzelfde als een kaalgeschoren vrouw. 6 Een vrouw die haar hoofd niet bedekt, kan zich maar beter laten kaalknippen. Wanneer ze dat een schande vindt, moet ze haar hoofd bedekken. "
Ik heb dit stuk bewust een hele tijd genegeerd. Misschien ook omdat bijna geen van de vrouwen met een bedekt hoofd in de gemeente komt. Maar nu ben ik er echt heel erg mee bezig. Moeten de vrouwen echt iets op hun hoofd? En ik begrijp dat het dan ook nog perse lang haar moet zijn (weet niet meer waar dat staat) maar dat ziet er niet uit bij mij en ten 2e is het helemaal niet praktisch maar juist zeer gevaarlijk in het laboratorium waar ik werk.
Mijn antwoord:
Na de vorige beantwoording kan ik betrekkelijk kort zijn:
Een algemene regel is ook nu nog, dat men een lang bestaande traditie niet in éen maal opzij kan schuiven. Maar wat deden 'durvende' vrouwen in Corinthe. Zij redeneerden : "Wij hebben geleerd dat in Christus geen sprake is van 'mannelijk'en vrouwelijk': in de 'geestelijke'wereld zijn wij geljk. Bidden en profeteren is hier in de gemeente ook geen punt. Daarin zijn wij ook aan de mannen gelijk'. (En dat is juist gzien) En wat was nu de volgende stap: net als de man "sluierloos". Dus de sluier opzij gegooid. Na de eeuwenlange onderdrukking: niet alleen in de geestelijke wereld, maar ook in de wereld-van-alle- dag naar de vrijheid gegrepen. Een bekend verschijnsel: dat doorslaan. Maar dat ging zo erg tegen de traditie in, dat iedereen dat tot een onderwerp van discussie maakte. Ik heb daar zélf een voorbeeld van. Toen ik in Zimbabwe was, wilde ik in de hoofdstad de pinkstergemeente gaan bezoeken. Maar een lid van de gevestigde kerken zei tegen mij: "O brother Ger...you can't do that...they CARRY each other there!!!"
Want in deze vrije, vrolijke, wel wat 'doorgeschoten' gemeente was het gewoonte, dat de mannelijke leden elkander in een extase van blijdschap ronddroegen, een gewoonte, die ik daar waarnam, ( want ik ging natuurlijk toch), maar die ik ergens elders nooit meer ben tegengekomen. Ze deden daar zo gek in hun enthousiasme, dat een gewoonte abrupt werd doorbroken en zo stond deze handelwijze een groei van de gemeente in de weg.
En zo stonden deze vrijmoedige vrouwen de uitbreiding van de gemeente in de weg. En bovendien zal- gezien de algemene gang van zaken in deze jonge en over-enthousiaste gemeente - de geestelijkje rijpheid van deze vrouwen nog niet zo ver gevorderd zijn geweest. Een geestelijk gerijpte vrouw in Ciorinthe zal de sluier zeker niet afgedaan hebben. Paulus gaat dan verder door op een gevolg te wijzen, dat uit een en ander direct voortkomt. Wie in ziels enthousiasme de sluier van het eigen hoofd wegrukt, maakt haar man tr schande, loopt vooruit op de zich maar geleidelijk aan aanpassende traditie en krijgt van de buitenwereld geen ander oordeel dan: " Kaalscheren die vrouw, die de zeden van de dochters van Israel heeft verlaten", een joodse regel, die in de heidenwereld zijn pendanten had.
Ook hier weer dus is de algemene gedachte: "Ga niet buiten de regels, die in jouw tijd gelden, want dan schaad je de voortgang van het evangelie.
Over je laatste vraag handel ik in een volgende posting.
Het kon eigenklijk niet uitblijven....: er komt een vraag over...:
Dank u voor uw heldere antwoord. Nu wil ik toch nog iets weten over de brief die Paulus naar Timoteus schrijft. U raad het misschien al: 1 Timotheus 2:11-12
Uit de NBV: "11 Een vrouw dient zich gehoorzaam en bescheiden te laten onderwijzen; 12 ik sta haar dus niet toe dat ze zelf onderwijst of gezag over mannen heeft; ze moet bescheiden zijn."
Let vooral hierop Steffanie...: ik ploeg nog wel eens met het kalf van een ander., (Rechters 14 v 18). Ik citeer vaak globaal gedachten van J.E.v.d.Brink, een overleden bijbeluitlegger, die ik al kende vanaf de M.U.L.O....waar hij leraar was, (toen heette dat nog onderwijzer) ..
Goed...in het volgende zit een vrij hoog percentage 'VdB'.
"Een vrouw dienst zich gehoorzaam en bescheiden te laten onderwijzen"
Wanneer er staat, dat vrouwen naar hun mannen moeten luisteren, dan staat dat altijd in verband met hun éigen mannen. Sara, de vrouw van Abraham, luisterde naar dezen ( 1 Petrus 3 v 6). Neem jezelf tot voorbeeld: je bent niet gehuwd, maar wanneer je daartoe komt, dan heb je, wat gehoorzaamheid betreft, alleen met je eigen man te maken.
In Galaten 3 v 28 schrijft Paulus: "Er zíjn geen Joden of Grieken meer, slaven of vrijen, mannen of vrouwen- u bent allen éen in Christus Jezus". Een Christenvrouw is in de gemeente volkomen gelijkwaardig aan wie er ook maar is.
En wat bliezen vrouwen in het Nieuwe testament hun partijtje mee. - Ik noem Euódia en Syntyche maar, ( Filipp. 4 v 2 en 3 - Of wat denk je van Febe, de dienares van de gemeente te Kenchreae - en Priscilla...maar daar hadden wij het al over - en ik noem nog Tryféna en Tryfosa, en Pérsis uit Romeinen 16 v 1, 2 , 3 en 12.
Nooit kan deze tekst gebruikt worden voor een algemeen zwijggebod voor vrouwen.
Maar wat wordt hier dan wel bedoeld ? De tijd, waarin deze vrouwen leefden, was een tijd van opperste onderdrukking vn de vrouw Talmud-uitspraken, zoals "Je kunt beter de wet verbranden dan haar aan een vrouw toevertrouwen" en " wie zijn dochter in de wet onderwijst, is als iemand die haar tot zonde brengt" waren onder de Joden van die dagen 'gesneden koek' en met de heidenen stond het er zeker niet beter voor. De hele traditie was zozeer doordrongen van het feit, dat de vrouw 'mnder dan niets' was, dat een al te enthousiast laten zien, dat er andere tijden waren aangebroken, ook wat dat betreft, alleen tot aanstoot kon leiden. En 'aanstoot geven' was een belemmering voor de doorbtraak van het Evangelie.
Zelfs in de gemeente moesten de vrouwen met wijs beleid optreden. De Judaïserende broeders, een net te onderschatten macht destijds, werden vreselijk opgewonden, wanneer een vrouw werd onderwezen in het evangelie, hoewel die regel voortkwam uit de joodse traditie en niet uit de wet van Mozes. Het motto was toen: ook in de gemeente niet te hard van stapel lopen. Er zijn altijd invoedrijke elementen, die in dit opzicht 'geestelijk zwak' zijn´, die al die naar onderwijs hunkerende vrouwen´niet kunnen velen. Dat moet allemaal uitzieken; het moet zijn tijd hebben. Niet overal in de Christelijke gemeenten was het zo, dat er zelfs vrouwen wareen in leidende posities, zoals de vrouwen, die ik zoëven noemde.
"Ik sta haar dus niet toe, dat ze zelf onderwijst of gezag over mannen heeft, (NBG: gezag over de man heeft') ".
Nu ja; dat is zelfs nu niog duielijk: wanneer een echtpaar een samenkomst bezoekt, dan komt het ook nu nooit voor, dat vrouw en man, gehuwd met elkaar, in de sam als kemphanen tegenover elkaar staan. Een vrouw zal in een samenkomst met meerdere Christenen niet overduidelijk tonen, dat zij het beter dan haar man weet. Geen gehuwde vrouw zal zo haar man ´zijn gezicht laten verliezen´.
Paulus zegt hier dus eigenlijk: `Begeef je niet buiten de algemene regels, die voor de mensheid in jouw streek gelden. In de gestelijke wereld gehoorzaam je de regels dáar. In de wereld-van -alle-dag voeg je je naar de regels dáar; en als die knellend en dwaas zijn: rek ze op, leg ze ruim uit...maar alles via een proces van gewenning. Mensen moeten het geleidelijk aan gewoon gaan vinden, dat: - vrouwen van alles leren - vrouwen zelfs aan anderen van alles gaan leren. Dat moet organische gebeuren, langs lijnen van geleidelijkheid.
Daag Ger
Voor de wereldse toepassing van deze regel verwijs ik naar de koning van Marokko. Enige tijd geleden verbeterde hij de positie van de Marokkaanse vrouw drasrisch. Als miotief gaf hij:
"Het kan toch niet zo zijn, dt wij meer dan 50% potentieel laten liggen in ons land. Daardoor verminderen wij onze welstand".
In Casablanca, de hoofstad, werd deze handelwijze met gejuich begroet. daar waren ze zelf al aan het óprekken´. Maar uiteindelijk heeft deze maatregel tijd nodig om in Berbergebied, bij het Rif-gebergte effectief te worden. Paulus bracht een proces op gang, dat nog steeds voortduurt.
Zelfmoordgedachten.....ik kom dat denkbeeld om de haverklap tegen bij jongelui. Ja...ik vertel je even een geheimpje; ik heb er zelf last van gehad, toen ik 21 was. Maar ja, dat is 60 jaar geleden. Toch kan ik het mij nog best herinneren. Het was oorlog en ik zat met al mijn jongemannen-aspiraties om 'iets te gaan doen', uitzichtloos opgesloten op een dorp, waar ik als boerenknecht graan zat te zuiveren van kaf, nog op de oeroude manier: ik gooide graan en bleesjes op in de wind. Het graan viel terug en het kaf werd door de wind meegenomen. En dan denk je wel eens: "Mijn gunst...waar ben ik nu éigenlijk mee bezig! Die oorlog duurt maar en duurt maar en het schiet niet óp. Hoelang moet dit nog dúren". En toen heb ik ook wel eens met een stuk touw gelopen op zoek naar een balk.
Maar goed; ik geef deze persoonlijke herinnering om aan te geven , dat tieners en twens het soms heel moeilijk kunnen hebben, wanneer het leven in al zijn veelvormigheid en met al zijn teleurstellingen op hen begint af te stormen.
Zelfmoordideeí«n zijn dus een vorm van terughuiveren voor het grote leven, dat met grote stappen op je aan komt lopen en je voelt je er nog zo helemaal niet klaar voor.
Iemand, die dat heel goed in de gaten heeft, is de duivel, de gevallen engel, die Gods bittere vijand is geworden. En omdat God grote plannen met de mensen heeft, is de duivel ook onze bittere tegenstander.
En zijn kwade gedachten zijn ons niet onbekend.( 2 Cor 2 v 11).
Hij redeneert, voor zover wij dat kunnen volgen: "Alle beetjes helpen. Ik ga- gebruik makend van een begrijpelijk terughuiveren voor het onbekende- bij alle jeugdigen, die er maar even vatbaar voor zijn- en dat zijn er heel wat- zelfmoordgedachten in hun hart zaaien. Ik weet....ik weet het...in 99,9% wordt het nooit tot de daad gebracht. maar wanneer ik in die jonge, ergerlijk gelukkige levens, ook maar iets kan versomberen...ik zal het niet laten! En wie weet, kan ik een restje onbehaaglijkheid, dat van die periode is achtergebleven, later gebruiken voor ander 'goed' werk".
Zo is je vijand.
Maar je grote vrienden zijn God, zijn heilig kind Jezus en Gods Heilige Geest.
God heeft jou lief. Hij realiseerde zijn liefde voor jou door zijn Zoon te zenden, die de weg naar God de Vader effende. En God zond zijn Heilige Geest om jou bij de hand te nemen en over die geopende weg naar God toe te leiden.
En die heerlijke Drieí«enheid is onuitsprekelijk veel machtiger dan de afgevallen engel met zijn lage plannen. En in de naam van Jezus kun je de duivel met zijn sombere influisteringen wegjagen. Dus overt die zelfmoordgedachten van jou: aan de hand van Jezus, met Hem steeds meer in jouw gedachten, vervluchtigen die overwegingen in het warme, beloftenrijke licht van al die Goddelijke vriendschap en liefde en hulpvaardigheid en blijheid en vriendelijkheid.
