...een keer opzettelijk zondigen; is daar redding voor?
Als je een keer opzettelijk zondigt, zoals ik gedaan heb, getuigt Hebr 10 v 26-31 dan niet tegen je".
Laten wij die schriftplaatsen nog eens uitschrijven:
"Wanneer we willens en wetens BLIJVEN zondigen nadat wij de waarheid hebben leren kennen, is er geen enkel offer voor de zonden meer mogelijk, en kunnen we niet anders dan huiverend wachten op het oordeel en op het vuur dat de tegenstanders gretig zal verslinden. Voor wie de wet van Mozes naast zich neerlegt is er geen pardon: wanneer er tenminste twee getuigen een verklaring tegen hem afleggen, moet hij sterven. Hoeveel zwaarder zal dan de straf niet zijn, denkt u, voor wie de Zoon van God vertrapt, het bloed van het verbond ontheiligt- terwijl hij erdoor geheiligd is- en de Geest van de genade veracht. We kennen immers degene die gezegd heeft: 'Het is aan míj om te wreken...ik zal het vergelden', en ook: 'de Heer zal oordelen ovcer zijn volk'. Huiveringwekkend is het te vallen in de handen van de levende God!!!"
Maar True...let nu eens op deze woorden: "willens en wetens BLIJVEN zondigen". Daar worden heel andere mensen mee bedoeld dan jij bent. Jij bent jong....en je hebt berouw....en je bent niet blijven zondigen. En...of je het nu helemaal 'willens en wetens' deed, waag ik te betwijfelen. Want nadat je gedaan had, wat je had gedaan, kwam je tot jezelf en zei: 'Maar wat doe ik nu....een liefdesbrief....een vereringsbrief....een lof- en aanbiddingsgedicht schrijven aan de duivel...o...ik moet helemaal gek geweest zijn...o Heer.... vergeef". En sindsdien heb je voortdurend naar vergeving gezocht voor je jeugdige dwaasheid, die vast en zeker is uitgelokt door de duivel door een of andere verleiding . En later wilde hij dan liegend op een en ander terugkomen, zeggende , dat dit toch wel 'de zonde tegen de Heilige Geest' was.
True; je weet: ik til niet te licht aan wat jij gedaan hebt. Maar je bent jong en onervaren en je hebt je laten verleiden. Het bloed van Jezus Christus reinigt van alle zonden, ook van dit dwaas gedoe van jou. Je hebt echt je offers van berouw wel gebracht. Dat blijft echt niet altijd maar verder nodig. Let nu maar op, niet meer in dergelijke perkara's, (moeilijkheden) te komen, wat alleen maar kan door Gods genade in jouw leven. Ga maar niet huiverend zitten wachten op de vreselijke dingen, waarop de onberouwelijke duivel zelf, (want bij zijn korte terugkomst na het duizendjarig rijk is hij geen steek veranderd) zit te wachten. Voor jouw geen 'gretig vuur' , maar Gods hand, die je tranen droogt en je in erbarmen in zijn armen neemt. Je hebt de Zoon van God niet vertrapt, je houdt echt heel veel van de Heer Jezus, getuige ook al de vragen, die je verder nog stelt. Je hebt het verbond niet ontheiligd. In het Nieuwe Testament is dat verbond geestelijk. De scheiding tussen jou en God is door Jezus' offer tenietgegaan. En alleen de mensen, die bij volle bewustzijn zeggen: 'Ik hoef dat offer van Jezus niet', brengen die weggevallen scheiding weer bij volle bewustzijn terug. En van de Geest van God verwacht je nog steeds blij, dat hij je ook verder bij de hand neemt en verder leidt naar God de Vader. Huiver maar niet langer, maar wees blij en verheugd.
Het grote kenmerk van de in het bovenstaande schriftgedeelte beschreven mensen is dit, dat zij geen berouw hebben en dat heb jij wel. En....'de waarheid leren kennen'...bedoeld zijn mensen, die werkelijk veel dieper met de Heer zijn gegaan dan jij als jong persoon nog maar kón. En toen hebben die 'ver gevorderden' toch nog "Nee" gezegd.
Hey coole mensen, please help, ik ben de laatste tijd vet aan het twijfelen over mn geloof, maar kwil God niet kwijt maar aan de andere kant denk ik, bestaat God wel, kunnen jullie helpen?
Mijn antwoord.
Graag wil ik je helpen, wat ik maar kan.
Twijfel is zo iets naars: Efeze 6 v 12 zegt in dit verband duidelijke, richtinggevende woorden: "Onze strijd ís niet gericht tegen ménsen"... (dus ook niet tegen onszelf) ...."maar tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen"
Wat staat hier dus in feite: "satan, de overste van de boze geesten, is in principe de enige, waartegen wij te strijden hebben".
Eva, ons aller moeder, leerde het twijfelzaaien van de duivel al kennen, toen hij, via de slang sprekende, zo echt versluierd zei: "Is het waar dat God gezegd heeft"....(Genesis 3 v 1 NBV). "God heeft zeker wel gezegd...", NBG "Is het ook dat God gezegd heeft..."(Statenvert)
En Eva, (toen nog 'manninne' geheten) was ook de eerste, die er bij hem invloog. Ze begon te redeneren, terwijl het feit, dat een slang sprak, haar al een alarmseintje had moeten geven; "Er is iets raars met dat dier; goed, hij is de slimste van alle dieren, maar het is de áard van dieren niet om te spreken". Ze wist niet, dat de slang 'bezeten' was, maar ....even doordenken....en niet gelijk antwoorden...dat ware beter geweest. Maar ja; gedane zaken nemen geen keer. Of zoals mijn goede moeder dat zo kon zéggen: "Als....als....as....as....as is verbrande turf".
In ieder geval; wanneer de duivel met een soortgelijke, onzeker makende smoes komt bij jou, dan is het goed om te zeggen: "Satan....wijk in de naam van Jezus".
En dan spreek je verder met de Heer en laat de duivel buitenstaan; bijvoorbeeld zó: "Lieve Heer; u weet, dat ik het zo moeilijk heb met Ezechiël 24 v 15- 18. Over díe hobbel kom ik écht niet heen. Heer....wilt u mij inzicht geven en mij met adelaarsvleugels ook over dat vréselijke heendragen. Dank U Heer..."
(En nu maar eens kijken of hier een vráag over komt).
Kijk; fluistert de duivel jou twijfel in, dan praat je met hém niet verder, maar dan praat je dat door met de Heer.
Trouwens op oneindig lager niveau ben ik er altijd om die moeilijke brokken voor jou meer verteerbaaer te maken.
Laat je niet in de war brengen door al die mensen, die zeggen: "Twijfel hoort er helemaal bij. Wie niet op zijn tijd twijfelt, is geestelijk niet gezond".
Nu ja; bij twijfel spreekt de duivel of een van zijn trawanten in je hart. Dat kun je niet voorkomen. Maar praat in geen geval met hem verder. Praat verder met de Heer.
Op school gaat het toch ook zo. Mariëlle komt bij je en zegt: "Weet je wat Gladys over je zegt". Als het goed is, maak je het gesprek met Mariëlle gauw af en vraagt ronduit aan Gladys, wat er aan de hand is. Of eigenlijk: in een dergelijk geval spreek je eerst even met de Heer, hoe je je woorden jegens Gladys kiezen zult.
Toen je wat jonger was, droeg je zo'n armbandje 'wwjd'. Dat armbandje "Wat zou Jezus doen", ligt nu in je kast te verstoffen. Het is ook maar een armmoedig 'jonge tiener ding'. Je hebt nu veel mooiere sieraden. Maar Jezus liet zich nooit van de wijs brengen. Eén keer had de duivel het heel listig ingekleed, probeerde hem in de war te brengen via een belangrijke leerling , Petrus. Maar wat zei Jezus: "Ga achter mij vandaan satan", Matth 16 v 23.
Dus Niem; wanneer de duivel weer komt met zijn praatjes: "God bestaat niet. Dat van tóen, bij Soul Survivor, was allemaal zelfbedriegerij", wat zeg je dan: "Ga weg satan, in de naam van onze Heer Jezus Christus".
En klaag het dan maar uit bij God: "Heer...help...hij was er weer...en ik voel me zo 'vies gemaakt'. Dank u Heer, dat u mijn bewijstzijn reinigt van deze dingen, die appeleren aan kwade influisteringen".
De dood als iets, dat 'er eigenlijk niet bij hoort'
Dag Niem,
Je vraag luidde: "Waar komt de dood vandaan. Wij léven, dat is het gewone. maar 'doodzijn' is toch iets ongewoons". Je vraag luidde iets anders, maar ik neem aan dat het hierop neerkomt.
Letterlijk vroeg je: "Waarom zou er dood zijn, als er ook leven is".
Mijn antwoord, waarbij ik mijn formulering van jouw vraag maar aanhoud:
In Genesis 2 v 16 staat het volgende; "God hield de mens het volgende voor: 'Van alle bomen in de tuin, ( de hof van Eden, het paradijs) mag je eten, maar niet van de boom van 'de kennis van goed en kwaad'; wanneer je daarvan eet, zul je onherroepelijk sterven".
De mens wist wat 'sterven' was. Later, toen ze toch van die fatale boom gegeten hadden, staat er: 'God, de Heer, maakte voor de mens en zijn vrouw kleren van dierenvellen en trok hun die aan'.Genesis 3 v 21.
Adam en Eva wisten dus, wat 'sterven'was, maar hadden dit verschijnsel alleen bij dieren waargenomen. Voor hen was de gewone toestand 'leven'. Eeuwig leven zouden zij verkregen hebben , wanneer zij ná het eten van de boom 'van kennis van goed en kwaad' ook zouden eten van de vruchten van die andere boom, de 'levensboom' en eeuwig leven, (3 v 22). En- om als zondig mens eeuwig te leven' is een kwade zaak.
De dood, de ongewone toestand voor mensen, is er dus gekomen na een eerste ongehoorzaamheid van Adam en Eva aan God.
En die ongewonen toewstand duurt voort tot ver na de tijd, waarin wij nú leven. Na de tijd, die wij nu beleven, komt er een andere , gelukkiger wereld, het duizendjarig rijk. Maar zelfs daar is nog sprake van dood; Jesaja 65 vv 20- 22 spreken van 'sterven' als iets , dat ook dán plaats vindt.
Maar daarna, wanneer de tijd nóg heerlijker wordt, komt eens de dag, dat , naar in 1 Corinthe 15 v 26 staat: "De laatste vijand die vernietigd wordt, de dood is".
Eens zal dit onvolkomene, de dood, deze vijand, deze verminking van ons menszijn, voor eeuwig verdwijnen.
Maar Niem; jij hoeft niet te 'wachten tot Sint Juttemis'.
De dood, de scheiding van ons lichaam van onze ziel en van onze geest, is nu al niet het laatste woord. De mensen, die God willen dienen kunnen na hun aardse dood al het eeuwige leven bereiken. Voor zover ze van God en Jezus hebben gehouden naar de mate van hun kennis over God de Vader, God de Zpoon en God de heilige Geest, geeft God hun na hun aardse dood eeuwig , geestelijk leven en worden hun ziel en geest zelfs eens verenigd met een door God gegeven lichaam.
Dit houdt echter voor jou Niem, veel meer in dan voor vroeger geleefd hebbende mensen.
Zíj wisten veelal niets van Jezus, zelfs niet van God, maar er was alleen die hunkering in hun hart, naar Romeinen 2 v 14-16. En op grond van die hunkering worden ze volgens Matth 25 beoordeeld.
Maar jij Niem en alle mensen van tegenwoordig in de door de blijde boodschap bereikte wereldgemeenschap...wij weten veel en veel meer. En wanneer wij daar wat mee doen in gunstige zin, dat wij 'Ja' zeggen tegen het meerdere dat wij weten: - Gods bevrijdende werk in Jezus Christus - Christus' overwinning, die onze verwijdering van God ongedaan maakt - de heilige Geest, die on sterk en vaardig maakt om ons niet alleen te bekeren, maar ook wedergeboren te worden en vervuld met de Heilige Geest, dan geldt die eeuwige zaligheid, dat eeuwige leven ook voor ons..
Dus Niem, het eeuwige leven ligt voor je klaar en de vereniging van je ziel en geest met je lichaam, waardoor de dood ook uit het tijdelijke leven wijkt, evenzeer.
Een interessante vraag, die je stelde: Je vraag kwam hierop neer;
"Ik kan enig begrip opbrengen voor de stelling van ene Milton: 'Het is beter te regeren in de hel dan dienstbaar te zijn in de hemel' Immers: in de hemel is je verstand onbruikbaar bij het begrijpen van God. En mijn verstand is het dierbaarste, wat ik bezit. Ik voel argwaan tegen alles, wat mijn verstand buiten spel wil zetten.
Waarom is het dan zo de moeite om naar de hemel te gaan ? ".
Mijn antwoord: - het verstand wordt niet op non-actief gezet in de hemel. Het wordt integendeel bevrijd van kluisters, naarmate je verder gaat met de Heer God. Een berg van misverstanden. - Allereerst is de stelling van Milton niet in overeenstemming met wat de bijbel leert over de hel; Allerlei kwalijke begrippen zijn daarop van toeppassing: wroeging, tandengeknars van spijt, pijniging enz., maar het woord 'heersen' komt daar niet voor. In de hemel daarentegen komt het woord 'heersen' wél voor. Jesaja 32 v 1 spreekt van 'vorsten die zullen heersen naar het recht'
- Aan de andere kant is het geenszins zo, dat in dat ándere eeuwige oord, de hemel, je verstand onbruikbaar wordt. Het is juist anders: na de zondenval is het zó geworden, dat door de doorwerking van de zonde er overal in mensenbreinen 'klemmetjes' kwamen te zitten, die delen van dat brein 'verlamden', zodat ze minder konden functioneren dan God, de Schepper had bedoeld.
Wanneer mensen zich tot God keren, wordt het bij de bekering al zó, dat er een aarzeling begint te ontstaan om er maar naar hartelust 'op los te zondigen'. Bij de meeste mensen bestaan de zonden niet uit uiitbrekende , opvallende dingen, maar uit kleine beschadigingen en 'klemmetjes-aanbrengers'. Wat denk je van: - wrevel, onderlinge irritatie, geërgerdheden,'onliefde' eigenlijk, daar waar God het middelpunt van alle liefde , van alle Góddelijke liefde is. - zeurderigheid, tobberigheid, 'onvreugde', daar waar God vreugde in zijn vaandel heeft - onvrede, ontevredenheid, geklaag over laag loon en minder volmaakte werkomstandigheden, daar waar God ons steeds spreekt van 'innerlijke vrede' - onvriendelijkheid, gepest en getreiter, terwijl God de vriendelijkheid bemint.
En al die kleine zonden, die onopvallende dingen van iedereen ...díe brengen de afsnoeringen aan in ons brein. En die maken, al voortwoekerend, dat wij ook niet meer geduldig kunnen zijn met anderen, geen lankmoedigheid meer kennen, niet meer 'lang van gemoed' zijn, zodat wij ons eens over iets onhandigs van een ander kunnen heenzetten.
En de deur gaat open voor echt slechte dingen; ziekelijke roddel, zwartmakerij.
(Even terzijde: ik heb iemand gekend, die zó roddelde, dat het echt ópviel. Na een lange periode ontmoette ik die persoon nog eens. Toen had zij die roddel niet meer, nee: die roddel had haar, maakte haar ziek, deed haar sterven van verzuurdheid)
Mildheid wijkt voor hardvochtigheid en zelfbeheersing voor 'het zich altijd maar uitleven in driftbuien'.
Klemmetje na klemmetje. En de bekering verlost je al van de meest hinderlijke.
En de wedergeboorte zet dit heerlijke proces voort. En de 'doop in de Heilige Geest' begint met de lange weg van 'je klaarmaken voor de eeuwigheid met God'. En zijn hemel is zo iets verrukkelijks. Verlost van alle beperkingen zal ons verstand zich ontplooien op een manier zoals wij ons dat nooit hadden kunnen dromen.
Wij hebben hondermiljard hercencellen. Die hebben allemaal 80 tentakels, waarmee ze gedachten uit kunnen wisselen met vele die andere hercencellen.
Stel je toch voor: al die obbstakels wég.
In de hemel zul je je vertstand kunnen gebruiken op een volkomen, aan het oneindige grenzende manier.
Laat die Milton nu maar. Alle dwaasheden, die ooit geponeerd konden worden, zijn al rondgestrooid door al die denkers á la Milton.
Het is goed in de hemel. Ga op weg naar het goede land: het land van de blijde lach en het vrijgekomen brein.
Je vraag was dus: "Waar ga je heen, wanneer je zelfmoord pleegt".
Je somt zelf al op, dat een mens geen recht heeft om zelf te bepalen of hij het door God gegeven leven mag afleggen. Maar je blijft ermee zitten. In jouw omgeving is het al enkele keren gebeurd en het is wat moeilijk om dan ook nog eens tegen de nagelaten betrekkingen, die toch al behoorlijk in de war zijn, te moeten zegen, dat er onprettige, eeuwige vooruitzichten zijn.
Niem.....het is zo goed, dat wij daarover niet te beslissen hebben. Ik heb het al talloze malen gezegd: in Matth 25 staat de gang van zaken bij Gods eindoordeel duidelijk beschreven.
Allereerst heeft God dat hele eindoordeel aan zijn Zoon, onze Heer Jezus Christus, opgedragen.
En dan; Onze Heer beschikt over alle miljoenen gegevens, nodig om een oordeel te vellen, gegevens, waarvan wij alleen een fractie kennen.
Wat weten wij van zelfmoordenaars. Ik zal je éen voorbeeld noemen.
Laatst hoorde ik het verhaal van een man, die vast zat in dat nare drieluik: ellende, verlossing en dankbaarheid.
Hij was al zestig jaar bezig om zijn ellende diep te kennen....en dat terwijl je die ellende pas goed leert kennen, wanneer je eerst leert rusten in de genade van de Heer, die ons Jezus gaf als een volkomen verzoening van al onze zonden. Maar deze 'ongelukkige' was al die tijd aan het verkeerde eind begonnen. En hij bleef maar in zijn ellende ronddwalen, totdat hij er echt 'gek' van werd. En toen wilde hij zichzelf ophangen. Maar de ontstelde huisgenoten troffen hem aan, terwijl hij maar 'tegen het tot een strop geknoopte koord' áan leunde. Nog vóor hij van de kast, waarop hij zat, kon afspringen, velde een hartverlamming hem.
Wat een zielsbenauwdheid moet er hier geweest zijn. Zelfs al zou hij metterdaad hébben gesprongen dan twijfel ik toch niet aan zijn 'goede, eeuwige staat'. Of: juister gezegd: ik onthoud mij van een uitspraak, heb alleen 'goede moed'. De Heer is barmhartiger dan wij mensen, (2 Samuel 24 v 14). Zou hij niet de tranen afgedroogd hebben(Openbaring 21 v 4) van dit arme , afgepeigerde hoofd, verblind door een uitzichtloze leer.
Ik ga nu geen verdere voorbeelden geven. Maar in ieder geval: laten wij ons van oordelen onthouden. Eens velt de Heer Jezus het volkomen rechtvaardige eindoordeel. Hij kent 'het in de mens verborgene', (Romeinen 2 v 16).
En laten wij ons niet door de duivel laten verleiden om de smart van de achtergeblevenen nog te vergroten. Geen begrafenissen op het 'zelfmoordenaarshoekje' van het kerkhof, waar in 'ongewijde aarde' deze ongelukkigen rusten. Zo zal het niet meer zijn, maar ook alle andere vormen van leedverzwaring behoren achterwege te blijven. Troost elkaar met woorden, die de Heilige Geest ook dan zal weten te geven. En natuurlijk; roep mensen terug van dit verdrietige pad, wanneer je merkt, dat zij het willen betreden.
