Voor mijn Vlaamse contacten: dit leeft bij jullie anders. Maar het is goed om Hollandse denkwijzen te leren kennen. Ger
Dag Niem,
Heel goed kan ik mij de sfeer van je ouders voorstellen. In vele kringen is het begrip van de 'zondagsheilging' zeer ver uitgesponnen.
Uit mijn eigen jeugd herinner ik mij, dat mijn ouders een toen in onze kring algemeen geldende richtlijn volgden: op zondag ging je niet schaatsen.
Maar nu was er een aarzelpunt: wat doe je nu met Tweede kerstdag. Viel die dag toevallig op een zondag, dan was er geen moeilijkheid. Maar wanneer hij nu op een doordeweekse dag viel....? En mijn vader, die tot 'de gematigden' om niet te zeggen 'de lichten' behoorde, oordeelde dat je dan wél mocht schaatsen.
Maar ik weet nog goed dat er in de kerk mensen waren, die de 'strenge', de 'harde' lijn volgden en die mijn vader een beetje bevreemd aankeken. "Heb je dat gehoord: op tweede kerstdag schaatsten die jong van de bakker. Dat mocht van hun vader". (Nu ja; in die tijd was een winter nog een winter. Tegenwoordig speelt dat niet meer zo).
Evenals bij het oude Israel had zich een hele gedragscode ontwikkeld. In het oude Israel mocht je op de sabbat niet reizen. En meer dan 880 meter wandelen, (uiteraard de maten van toen inplaats van meters, maar omgerekend dezelfde afstand), was het maximum. Dan namen ze echter een krukje mee en gingen daar even opzitten en dan konden ze weer 880 meter verder, vandaar het woord 'sabbatsreis'(Handelingen 1 v 12). En dan was er wel weer een stroming, die vond dat die onderbreking op dat stoeltje een paar minuten moest duren en anderen pleitten weer voor een langere tijd. (Overigens hadden de Joden voor die '2000 ellen' nog wel een schriftplaats, Numeri 35 v 5, alhoewel er bij deze interpretatie wel sprake was van 'inlegkunde')
Maar die gedragscode is aan het vervagen, in overeenstemming met het bijbelwoord (Colossenzen 2 v 20-22): 'Als u met Christus dood bent voor de machten van deze wereld, waarom laat u zich dan geboden opleggen alsof u nog in de wereld leeft. - Raak dit niet aan - proef dat niet - blijf daarvan af... - (doe dat niet op sabbat/zondag; het staat er inderdaad niet, maar het is van dezelfde orde). - het zijn menselijke voorschriften en prinipes over zaken die door het verbruik vergaan".
Dit alles is zo negatief "Je mag dit niet en je mag dat niet", met alle égards uiteraard voor al die brave, goedbedoelende kinderen van God, die -gevangen in de tijdgeest- naar beste weten handelden.
Maar het is mogelijk om de zaak ook vanuit een positieve gezichtshoek te bezien.
Vanmorgen had ik kinderdienst. Toen ik -wat vroeg- in de sam kwam, stonden er al mensen achter de boekentafel en bij het informatiepunt. Binnen oefenden de zangers met de band. Technische en huishoudelijke dienst waren volop bezig. De lui van het 'powerpoint' stelden hun apparatuur in. En toen ik in mijn lokaal kwam, lagen daar al de flanellen figuren voor mijn verhaal.
Al die mensen, ikzelf dus ook, hadden een taak binnen de gemeente. Als ze al wilden gaan sporten, zoals jij dat zo graag doet, ook op zondag, dan moesten ze in ieder geval toch 's morgens in de gemeente vertoeven om de eredienst mogelijk te maken.
Zie de zondag nu eens in dat licht. Je bent deel van een gemeente of je wordt deel van een gemeente. Maar dan wil je er ook al je krachten aan wijden, zo echt 'je schouders eronder zetten' om die gemeente te dienen met zang en muziek, met technische of 'stoelenzet'dienst, met boekentafel of ondersteuning van de kinderdienst, met....enz. En voor dat heerlijk positieve doel breng je graag een offer.
En zo zie ik jou ook al in de toekomst: de opname van de dienst op geluidsdragers voorbereidende en regelende....en daarna: als je dat dan nog als liefhebberij hebt: óp naar de plas en....zeilen maar...
Daar zegt de profeet Daniël wat nare dingen over in 12 v 2. Maar laten we dat nu maar niet vermelden..., beweer je, Ger. Gaat het echt te ver of ? Ik heb je reactie met aandacht gelezen en stel vast dat het bol staat van 'uitspraken door profeten'...voorspellende uitspraken dus. Kun je me uitleggen wat de functie is van 'voorspellende uitspraken'? Groet...franslj.
Hallo Franslj,
Wat Daniël zei, laat ik hier nu volgen: "Velen van hen die slapen in de aarde , in het stof, zullen ontwaken: - sommigen om eeuwig te leven - anderen om voor eeuwig te worden veracht en verafschuwd" .
Ik had met Sofie 1 een heel verhaal, over de opstanding uit de dood en hoe de mate van schittering van de gelovigen zal worden bepaald naar de hoeveelheid 'van God afkomstige goede werken', die zij door zijn genade hier op aarde hebben mogen verrichten. Daar past een betoog niet bij, dat er ook nog een keerzijde aan de medaille zit.... dat állen opstaan en dat degenen, die op aarde heel niets van de door God aangewezen werken hebben gedaan, ook een 'opstandingslichaam' ontvangen , maar van heel andere, kwalijker orde. En dat was, wat Daniël zei.
En dan je vraag over 'profeten'. God, die alles altijd weet, die 'aan het begin van de stoet het eind al overziet'...die God heeft er soms behoefte aan om iets van zijn plannen te onthullen, die hij al kant en klaar heeft, maar waarvan de mensen iets moeten weten. En over de komst van 'de Zoon van God' als mens: Jezus, vond God, dat de mensen daar speciaal iets van moesten weten. En daarom komen er in de het Oude Testament driehonderd profetieën voor, die van alles over zijn toekomstig leven op aarde vertellen.
In het Nieuwe Testament, toen de Heilige Geest royaal begon uit de delen van Gods geheimen, traden de profeten 'van dit slag' een beetje terug. De Nieuw-Testamentische profeten geven meer geestelijke impulsen aan de gemeente door hun stichtende, vermanende en bemoedigende woorden, hoewel het 'gebeurtenissen voorspellen' ook nog wel geschiedt.
Ik las in een ander topic een opmerking die me bezig bleef houden:
Quote:
Straf van God is bedoeld om je iets te leren, om je uiteindelijk te reinigen. Dat is net als wanneer een vader z'n kind slaat omdat die zichzelf in gevaar heeft gebracht.
Is dat zo? Waarom straft God eigenlijk? Is dat omdat Hij rechtvaardig is en Hij daarom gerechtigheid en genoegdoening wil? Of is dat omdat Hij ons met liefdevolle hand op het rechte pad wil brengen?
Dag Denker,
Stráft God eigenlijk wél ? Ja later....bij de grote af0rekening van Matth 25. Daar zijn zwermen teksten over te vinden. Misschien kom ik daar nog wel aan toe. maar nú bleef ik maar kijken naar 1 Johannes 4 v 18. Daar staat: " De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf"
Die grote, sterke, machtige, liefdevolle God van ons...is die eingenlijk niet veel te chique ( tegenwoordig: sjiek) om te straffen. In zijn vaandel en ook in het vaandel van Jezus, Gods Zoon, zie ik, bij dat breed- uitwapperen daarvan, alleen maar de woorden: herstel en bewaring. Houd je daaraan , dan kom je nooit beschaamd uit en ga je nimmer onder.
Vrees houdt verband met straf. Je bent bang voor iets , wat God je aan kwaad zou kunnen aandoen. Maar hij is toch vol iliefde en ontferming. Hij hoopt zijn toorn op tegen de dag van het oordeel, maar die dag is nu nog niet.
Vrees, angst en bezorgdheid....dat ga je niet in verband brengen met God. Al die nare begrippen kan je eigenlijk alleen maar in verband brengen met 'die andere', die zwelgt in al die ordinaire woorden. Ik bedoel natuurlijk de duivel, onze grote vijand, zoals Efeze 6 v 12 dat omschrijft, de vijand , waartegen Jezus nooit ophield te waarschuwien tijdens zijn eerste verblijf onder ons.
Laat je menselijke geest niet onder druk zetten.
Laatst vroeg een meisje aan mij: "Ger...ik hou zo van uitgaan op zaterdagavond. maar hoe doe ik het nu eens zo, dat God niet kwaad wordt".
Het was best wel een oppassend meisje. Zij verzekerde mij, dat zij echt zondagmorgen in de kerk zou zitten, hoe laat het 's nachts ook werd. Toch heb ik haar aan moeten raden om te handelen naar Spreuken 8 v 20: " Ik wandel op het pad van de gerechtigheid, MIDDEN OP de wegen van het recht" (NBG. In de NBV is dat smaakmakende woordje 'middenop'nu juist vervallen)
Maaf aan de hand van NBG heb ik haar erop kunnen wijzen, dat je het pad van de gerechtigheid niet te knijperig moet belopen. Ga maar gerust middenop. Niet de randjes opzoeken.
En dat leidt me nu tot deze gedachte: .............. Je blijft binnen de 'palissade'van de Heer, wanneer je middenop de wegen van het recht loopt. Bijvoorbeeld: niet in de vacantie doen, wat je in je geregelde leven wel zou láten.
Je kunt op alle mogelijke manieren buiten de palissades van God komen.
Toen ik al lang bekeerd was, wedergeboren, ja zelfs vervuld met Gods Geest, waagde ik eens, door hebzucht gedreven, een gokje op de beurs. Werd ik minder in al die heerlijke dingen van God. Ik meen toch van niet. De schade bleef beperkt, maar dat even 'buiten de palissade gaan' op éen gebied kostte mij wel 50.000 euro.
Heb ik dat als een straf van God gezien. Welnee; haarscherp zag ik, dat ik buiten zijn veilig gebied was gekomen en terecht gekomen in de valkuilen en slangennesten van de duivel en zijn trawanten, die daarbuiten overal te vinden zijn. Het was mijn eigen stomme schuld, dikke bult. Nu ja; het is verleden tijd, ik heb ervan geleerd tot mijn eeuwig heil.
Maar gaat het ons allemaal niet zo. Even aan het kantje van de weg van het recht, even buiten de veilige omheining. En wanneer het dan fout loopt....en het loopt gegarandeerd fout....God niet de schuld geven.
De vrienden van Job zeiden bij diens tegenspoeden: "Je hebt zeker iets heel ergs gedaan dat je zo door God gestraft wordt". Jullie weten allemaal, dat het in het geval van Job heel anders lag. En God wees die vervelende 'vrienden' later heel duidelijk terecht.
Elk geval op zijn eigen mérites beoordelen. Maar zorgen, dat je niet eens, op de grote dag van het eindoordeel strafwaardig bent in het oog van de barmhartige, lankmoedige en genadige God, die lang van geduld is, ...lang, maar niet eindeloos lang.
Lees dienaangaande maar eens: - Matth 25 v 46, Galaten 5 v 10 - 2 Thess 1 v 8, Hebr 10 v 29 - Judas 7, 2 Cor 10 v 6 - 2Petrus 2 v 9, Rom 3 v 19.
Antwoord op vraag , luidende; "Ik geloof wel en mijn vriend ook. Hoever kun je dan gaan"
Dag Niem,
Jij gelooft...je vriend gelooft... En dan is de vraag: "Hoe ver mag je dan gaan met elkaar".
Er zit iets verdrietigs in die vraag. Zoiets dat me doet denken aan dat bekende verhaal: ............... Er is een weddenschap. Gevraagd wordt: "Wie durft het dichtste bij de afgrond te komen"
Nou; de eerste waaghals rent toe en blijft een decimeter van de afgrond vandaan. De tweede loopt nog gedurfder en weet met zwaaiende armen een centimeter voor de kloof te stoppen. Maar de derde komt aangewandeld en blijft méters en méters van de gapende opening vandaan op 'het pad langs het ravijn'. Gevraagd naar zijn beweegredenen zegt hij: "De bijbel leert mij om in het 'geestelijke' (Spreuken 8 v 20): '....te wandelen MIDDEN op de wegen van het recht'. Wel, dat doe ik dan ook maar in dít geval". ............... Het is eigenlijk niet goed om te vragen: "Wat zou God nog nét...nét goedvinden".(negatief)
Eigenlijk is het beter om te vragen: "Waarmee kan ik de Heer nóg meer plezier doen", (positief).
Denk eens aan deze bijbeltekst; Maleachi 2 v 16): "Wees op uw hoede voor uw hartstocht". Ik weet het verhaal van een meisje, dat op een gegeven ogenblik 'haar hoofd verloor', toen de hartstocht over haar kwam. Natuurlijk 'gebeurde er niets náars', want zij gebruikte 'de pil'. Maar later trouwde zij met een heel andere jongen dan met 'die knaap van tóen' en 'dat gebeuren' van 'die keer' bleef toch een pijnlijk brandende plek.
Denk ook eens aan Hooglied 3 v 5: "Meisjes van Jeruzalem, Ik bezweer je bij de gazellen , bij de hinden op het veld: wek de liefde niet, laat haar niet ontwaken voordat zij het wil". De liefde is zo iets moois, iets teers, net als die sierlijke dieren, gazel en hinde. Waarom zou je daar ruw doorheen bezemen met 'een vlaag van lust en hartstocht'.
Zijn die er maar érgens mee gebaat, wanneer: - je handelingen steeds wilder worden - je hart steeds onstuimiger gaat kloppen - het 'point of no return' nadert.
Denk er ook eens aan, dat de sexuele liefde een hemels voorbeeld heeft. God nadert ons met zijn Heilige Geest. Hij wil die Geest laten samensmelten met onze menselijke geest. Uit die 'echtvereniging' komen de heerlijkste gedachten voort.
Zou je dan de afdbeelding in de zichtbare wereld bezoedelen door onachtzaamheid en roekeloosheid.
Als je nu dit alles eens samenvat: - deze vriend ís het mogelijk tóch niet - ware liefde wacht; gazel en hinde worden niet opgeschrikt - liefde , vriendelijkheid, geduld en zelfbeheersing staan in tegenstelling tot 'haastig je gang dan maar gaan'.
Breng jezelf ook niet nodeloos in moeilijkheden door geheel ontkleed of 'overschaars' gekleed met zijn tweeën in een gesloten vertrek te te vertoeven.
Waarom zou je 'de kat op het spek binden'.
En....als je werkelijk weet voor elkaar bestemd te zijn...wanneer je al maanden of misschien zelfs jaren van elkaar zo onderhand wel weet, 'welk vlees je in de kuip hebt'....wanneer er echte liefde ontbloeit...enz enz.... doe dan zo: - mogelijk ben je allebei 'student'; leg je studietoelagen bij elkaar - heb het er eens met je ouders over, op zij iets kunnen doen op financieel gebied - enz...
Maar laat jullie liefde bij voorkeur ontluiken tot volle wasdom bínnen een geordend verband, het huwelijk.
