Jij merkt op: "Jij zegt, dat vrede een regel is. Maar ik wil in voorkomende gevallen 'terugvechten'.
A; we hebben het dan niet over hetzelfde. - Ik heb het over innerlijke vrede, die een Christen in zijn hart hoort te hebben. - Jij hebt het over iets heel anders: conflictueuze situaties, waarin je verzeilt. En dan wil je in zo'n toestand kunnen 'terugvechten'.
Het een sluit het ander niet uit. Wij Christenen geloven, dat wij een duidelijke tegenstander hebben, satan, vroeger 'Lichtdrager', een tegen God in opstand gekomen aartsengel.
En omdat die engel God haat, heeft hij ook een felle haat tegen 'Gods oogappel', de mensheid, waarmee God grote plannen heeft.
En dikwijls valt de duivel aan met verleidingen en verzoekingen en afleidingsmanoeuvres en rookgordijnen en wat niet al, om de mensen het zicht op God te ontnemen en God en de mensen uit elkaar te jagen.
En tegen die duivel hebben wij nu onze overwinnende strijd. Want sedert hij op beslissende wijze is verslagen door Onze Heer Jezus Christus, kunnen wij ons altijd op de naam van Jezus beroepen. Wanneer satan ons plaagt met een verleiding tot het verliezen van onze zelfbeheersing, kunnen wij terugvechten en zeggen: "Satan...in de naam van Jezus, wijk van mij met dat mij aanzetten tot een driftbui".
Maar dat is heel iets anders dan jij bedoelt: iemand roept krenkende dingen tegen jou en jij weet die ander met jouw weerbare tong van repliek te dienen.
-En dan dat begrip : vrede. Jij denkt, dat de vrede is verbroken, wanneer er een conflict gaande is. Maar een Christen vecht zijn geestelijke conflicten met satan uit en stelt zich vriendelijk-bescheiden tegen mensen op, want hij weet, dat satan de eigenlijke tegenstander is, die zich achter mensen verschuilt.
En terwijl jij, wanneer je je te weer stelt tegen hoon of anderszins, je adrenalinegehalte voelt stijgen en wanneer de ruzie achter de rug is, je behoorlijk ontregeld voelt en echt even op de een of andere manier tot rust moet komen, is het bij de Christen zo, dat hij zelfs in felle gevechten met satan en in de veel mindere voorkomende gevechten met mensen.... immers hij heeft geleerd de-escalerend te werk te gaan ....een innerlijke rust behoudt...een innerlijke vrede:immers, de Here Jezus heeft bij zijn afscheidrede gezegd, ( Johannes 14 v 27): "Vrede laat ik u...mijn vrede geef ik u...niet gelijk de wereld die geeft, geef ik hem u". In Israel was het een gewone groet bij het weggaan: "Vrede laat ik u". Maar Jezus geeft een verdieping aan de wereldse groet. Immers ; op dat eigenste moment is hij zich aan het voorbereiden op de grote eindstrijd, die over enkele uren gaat beginnen. In Gethsemane gaat hij de beker drinken met alle zonden van alle mensen van alle tijden. En wanneer hij die beker tot de bodem leeggedronken zal hebben, zogezegd tot op de laatste druppel.... mischien jouw druppel A...misschien mijn druppel ....en wanneer hij geroepen zal hebben : "Het is volbracht", heeft hij de wereld een bovenaardse vrede geschonken, die zich in de loop van vele eeuwen gaat tonen in zijn volheid.
En naar die regel: 'de door onze Heer Jezus Christus verworven vrede' leven de Christenen in gelovig uitzien naar het volkomen worden van die innerlijke vrede, waarna wij worden toegeleid door 'God de Heilige Geest'.
C. Hij meende dat de vrede onder de volkeren afdwingbaar was door een supranationale macht en dat de bron van vrede alleen bij de mens lag.Toch sterven ieder jaar minstens een kwartmiljoen mensen in lokale oorlogen en zeker evenveel in persoolijke twisten.Vrede is geen afgedwongen toestand van geen oorlog maar een toestand van wederzijds vertrouwen en wederzijds respekt gesteund op algemene rechtvaardigheid en naastenliefde. We mogen dus gerust de vraag stellen :Moet de mens in het LICHT staan om zelf licht te worden?.
Dag C.
Het lijkt mij goed om te releveren, wat bij sommige Christenen als gedachte leeft over de toekomst
Allereerst zeg je, dat de vrede op aarde afdwingbaar is. Ik zie dat toch anders. Vele Chritenen, waaromder ik, menen, dat er na het huidg wereldbestel een nieuwe ordening komt die in de bijbel genoemd wordt: 'de duizend jaren '.
In die tijd zal als koning regeren Jezus Christus, die na zijn dood is opgestaan uit die dood en eeuwig leeft. Hij zal de vrede, die hij brengt niet afdwingen, maar die geleidelijk over de hele wereld uitbreiden door steeds meer mensen te overtuigen van de heilzaamheid van zijn regering met volledige macht, waarbij hij zich laat bijstaan door een uitgelezen schare van mede-heersers, die als enig doel eigenlijk hebben: van dienst zijn.
En dan zeg je dat de sleutel van eeuwige vrede bij de mens ligt. Maar volgens vele Christenen, waaronder ook ik, ligt de sleutel voor die eeuwige vrede alleen in de hand van God, die die vrede gaat bewerkstelligen door zijn Goddelijke Zoon, Jezus Christus.
Je spreekt er je verwondering over uit, dat er op dit ogenblik nog zp veel oorlogen en andere ellenden zijn over de hele wereld en dat niets er op wijst, dat deze vrede aan het naderbij komen is.
Vele Christenen echter menen, dat de rampspoed aangejaagd wordt door de duivel , die als voornaamste helpers heeft onze eigen , bedorven geest en ook de omstandigheden, die de duivel in de wereld heeft laten ontstaan. Daarom kan er in deze wereld geen vrede bestaan, zolang de grote bederver, de duivel, niet is uiitgeschakeld.. En dar gebeurt bij het binnengaan van de mensheid in 'de duizend jaren'. In 'de duizend jaar' is die duivel dus uitgeshakeld. Iedereen heeft dan volle vrijheid om voor het Goddelijke licht te kiezen.
N◙ die duizend jaar wordt de duivel nog even ontketend om de proef er op te nemen, dat inderdaad alle mensen nu voor Gods licht en voor Jezus gekozen hebben, in wier licht ze hebben gestaan, symbolisch duizend jaar lang.
Dan zullen er toch nog mensen blijken te zijn, die al die tijd maar gedaan hebben alsof, die veinzend Jezus als hun Heer aanvaard hebben. Zij zullen zich verraden, wanneer satan nog éen keer terug lijkt te komen. Maar daarna, na nog eenmaal strijd, is het dan toch bekeken, en gaan Gods beminden een eeuwige, stralende toekomst tegemoet.
Het leek mij dienstig om dit standpunt eens in deze kolommen te vermelden. Let wel; ik wil niemand overtuigen,. Dat is het werk van de Heilige Geest. Het werk van Gods beminden is alleen maar: getuigen.
Raak nu niet geprikkeld door deze posting. Ik houd van jullie allemaalL en wil niemand verdriet doen. Maar het is toch in ieder geval dienstig om eens van een afwijkend standpunt kennis te nemen. Daag Ger
In mijn leven heb ik vaak periodes, dat ik het gevoel heb dat God niet bij mij is, dat ik Hem niet kan "bereiken".
Dit maakt mij aan het wankelen en twijfelen.
Herkent iemand dit?
Dag E,
Kan ik je misschien van dienst zijn met een gedeelte uit de bijbel. Ik zou je mee willen nemen naar Lucas 18 v 1 t.m.8.
Het begin t.m.6 is erg onaangenaam, maar ik moet je toch verzoeken, het eens nauwkeurig te lezen.
Maar het gaat miij om vers 7 en 8 en dáar zit voor jou troost in, dacht ik toch wel.
"Zal God dan niet zéker recht verschaffen aan zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot hem roepen ? Of laat hij hen wachten ? Ik ( Jezus) zeg jullie, dat hij hun spoedig recht zal verschaffen. ...... Maar als de mensenzoon komt, zal hij dan geloof vinden op aarde ? "
Wat een volstrekte tegenstelling: - die lompe, onverschilligre, goddeloze , aardse rechter, die uiteindelijk toch recht doet. - de Heer God, die goed is en liefde.
En dan de zekerheid: de Heer doet zeker recht.
Jij, mijn lieve E, roept ook al zo lang tot de Heer. En hij lijkt wel een beetje op die onrechtvaardige rechter. Hij luistert ook niet. Maar hij doet dat om heel andere redenen. Soms heeft het er de schijn van of God zich niets van jou aantrekt, of hij je lijden en je vertwijfeling en je twijfel niet ziet, of hij je gebeden niet hoort en niet de geringste aanstalten maakt om ze te vérhoren. Heus...God vergeet je niet. Je zou kunnen zeggen: "Wat in het vat zit, verzuurt niet".
Hij gaat je verhoren en hij gaat nú al, in dit leven, die tranen van je ogen afwissen.
In zijn grote plan, zijn masterplan, 'moet' God wel eens prioriteiten aanbrengen. Maar wanneer jij in zijn plan even niet helemaal aan je trekken lijkt te komen...heus...hij komt bij je terug. met haast werkt hij er aan om jouw verdrietelijkheden weg te nemen.
Kop op....E. Even volhouden.
En dan komt ik bij die laatste tekst. Er zullen er velen zijn, juist wanneer de tijden moeilijker gaan worden, die zeggen: "Nou...ik heb me zeker vergist. Ik houd maar op met verwachten."
Niet met die anderen meedoen E. Je moet misschien nog lang wachten. Maar je gaat merken, wanneer je volhardend en vasthoudend blijft bidden, dat je eigenlijk geluk en geloofszekerheid aan dat gebed gaat ontlenen.
Alles loopt niet 'volgens het boekje', maar als het maar loopt
Lieve allemaal,
In theologische termen wordt hier gesproken over bekering, wedergeboorte en doop ín en vervulling mét de Heilige Geest.
Ik kan het niet allemaal bevatten, maar geef hier mijn eigen bevindingen, want ik ben een 'bevindelijk mens'.
Jarenlang was ik een kerkganger zonder mee. O zeker: ik was lid geweest van de knapen- en jongelingsvereniging, later van de mannenvereniging, maar het was allemaal traditie. Toch was er niet alleen doodsheid in mijn hart. Ik weet nog, dat ik in 1957 een artikel schreef, waarin de felle geïnteresseerdheid in de onzienlijke wereld duidelijk tot uiting kwam. En ik weet nog, dat ik in 1948 deel nam aan een huis-aan-huis- evangelisatiecampagne van - n.b.- de gereformeerde kerk synodaal. Ja zelfs weet ik van een ' heenwijzend' gesprek, dat ik in 1944 voerde met een 'zoeker'. En mijn- mede tegenwoordig- meisje, later- 1945- tot heden mijn vrouw, wist het toen opeens: "Deze jongen wil ik. Hij is ook van Jezus".
Maar later kwamen, naar het woord van Matt 13 v 7 en 13 v 22 zoveel dorens en distels op, dat het in 1959 wel leek of ´het goede zaad verstikt was´.
En toen kwam er een revival op mijn weg en ik werd opeens geconfronteerd met Geestesgaven en Geestesvrucht, strijd in de hemelse gewesten..... och; jullie kennen dat allemaal, in ieder geval van horen zeggen. ... en kwam er nieuw leven
Dit was nu juist wat ik zocht. Ik had een pre-gedisponeerdheid voor de onzienlijke wereld en had het idee, dat ik thuiskwam.
In 1959, met mijn 37 ste , in aanraking gekomen met het nieuwe....en dat terwijl distels en dorens nog steeds bezig waren om het zaad van het evangelie te verstikken.
In de vijftig jaar, die volgden, liep alles door elkaar. Ik moest me eigenlijk nog bekeren, ik moest nog 'diep bekeerd' worden, ik moest nog wedergeboren worden door de toegewijde lezing van Gods boek, ( 1 Petrus 1 v 23), ik was nog niet gereed voor de vervulling met Gods Geest en tóch overkwamen mij de ´Geestesgaven´.
In die halve eeuw kwam alles zo wat tot rust en vond zijn plaats, maar nog steeds- tot nu toe- kan ik van mijn leven zeggen: - 'under construction´.
Je begrijpt: zo´n ´ongeregelde´ontwikkeling: - aan de opbouw beginnen, terwijl het fundament er nog niet eens ligt - nieuwe ideeën horen, terwijl je het al voorhandene nog niet eens hebt doorgedacht is niet eenvoudig.
Maar ik heb ontdekt, dat alle levens zich eigenlijk ontwikkelen 'buiten het boekje om'.
Dat verdraagt zich eigenlijk helemaal niet met rustige theologische beschouwingen: eerst het een en dan het ander.
In ieder geval: ik heb met Jezus een heel interessant leven gekregen. Op vele netten ben ik actief, in Amerika zelfs met een eigen column, 'Vraag het Ger', - 'Ask Ger'.
Een mens heef nodig: - besef van eigen strafwaardigheid -....en: bekering. - ...en diepe bekering, (Lucas 22 v 32). - ...en wedergeboorte - ...en doop in de Heilige Geest - ...en Geestesgaven en Geestevrucht, om tot heilig- en heerlijkmaking te komen.
En wanneer het allemaal een beetje door elkaar heen loopt, dan voegt God het ineen tot een bouwwerk voor de eeuwigheid.
Hoe ontstaat faalangst, vanwaar komt en wat doet dit met het menselijk gedrag?
Faalangst kan door vele oorzaken ontstaan. En in de diverse antwoorden zijn ook al vele van die oorzaken benoemd.
Maar het is belangrijk om de grondoorzaak aan te geven, omdat we dan ook op zoek kunnen gaan naar dit antwoord: "Faalangst...hoe kom je er af ?".
God schiep de mens naar zijn evenbeeld, naar zijn gelijkenis. En ik heb nooit iemand horen beweren, dat er bij God faalangst zou zijn.
Maar iedereen weet het: Gods tegenstander, de duivel is gekomen en heeft het eerste mensenpaar tot ongehoorzaamheid aan God gebracht.
En toen was de weg voor hem vrij om vanuit zijn gunstige, onzichtbare positie al zijn kwalijke gedachtegangen bij de mens in te brengen.
Satan hoefde niet eens altijd maar door te gaan met gif te spuiten. Dat gif vrat ook zélf door. Naast directe beïnvloeding door satan was er ook een indirecte beïnvloeding door het autonoom doorwerkende gif.
En zo is, naast alle andere narigheid, ook de faalangst in de samenleving geslopen.
Altijd heeft God ons wegen geboden om van al die doemscenario's af te komen. En in onze gelukkige tijden doet hij dat met grote kracht door ons te wijzen op zijn Goddelijke Zoon, bij ons bekend geworden als 'onze Heer Jezus Christus'. Voor allen, die in Jezus geloven als hun redder, verlosser, genezer en bevrijder, heeft Jezus het gif uit de samenleving weggedronken, toen hij op Golgotha riep: "Volbracht".
En God de Heilige Geest voltooit het werk. Jezus herstelde het contact van de Vader met ons en de heilige Geest leidt ons naar de Vader toe.
Dan is dit de slotsom: baart de faalangst je leed......:zeg het aan Jezus, net als al het andere. En Jezus geeft oplossingen voor alles.
Je vraagt je af: - soms erger ik mij aan mensen, die beweren, dat de duivel niet bestaat - soms erger ik mij ook aan mensen, die zeggen, dat elk gevoel, dat zo maar eens bij je opkomt, van God komt - soms erger ik mij, wanneer mensen over allerlei dingen die in de bijbel als verkeerd worden aangemerkt, zeggen, dat ze goed zijn - soms erger ik mij, wanneer ik zo weinig vuur van de Heilige geest bespeur in allerlei beweringen om mij heen - soms erger ik mij, wanneer ik het 'vuur van de Heilige Geest' ook niet bespeur op HQ. Ben ik nu 'raar'???
Jongen Niem, wat erger jij je veel. Maar dat is de jonkheid. Je hebt dat als jonge, vurige Christen zo gauw, dat je je wild ergert, wanneer de mensen aan dingen, die jou zo mateloos gelukkig maken, voorbijgaan met een lusteloos; "Gunst...geloof jij dát....nou geluk er mee....iedereen heeft zijn eigen waarheid: ik de mijne, jij de jouwe". Zelfs Jezus moet dat gevoel-van-jou wel eens gehad hebben. Op zeker moment staat van hem opgetekend dat hij zegt: "Wat zíjn jullie toch een ongelovig en dwars volk, hoe lang moet ik nog bij jullie blijven? Hoelang moet ik jullie nog verdrágen?!" (Matth 17 v 17).
Jezus komt hier net van 'de verheerlijking op de berg' vandaan en ziet de ongelovigheid en het 'buigen voor de duivel' nu in zijn meest ontluisterende vorm. Groter tegenstelling tussen 'wat net was' en 'wat nu is' is welhaast niet denkbaar.
Even wil hij wel weg van 'dit alles'. Maar dan neemt hij toch maar weer dapper zijn kruis op.
Ik heb jouw verontwaardiging ook wel eens gezien bij Christenen van zo 35 jaar. En eigenlijk hadden zij niet zo jeugdig moeten reageren als zij deden. Zo iemand riep eens woedend: "Lees dan toch dwarskop!!! Hier stáat het toch !!".
Dit is natuurl;ijk volkomen afkeurenswaardig, hoewel toch ook weer begrijpelijk. Hijzelf was zo blij met het nieuw-gevondene en iemand zat hem maar te 'zuigen'.
Maar ook jij moet oppassen met je lichte geërgerdheid.
Breng het bij Jezus: -vertel hem maar van het gevaar, waarin zij verkeren, die de duivel niet willen zien in vele zaken - schreeuw het maar bij hem uit, dat mensen zo oncritisch kunnen zijn ten aanzien van hun gevoelens - vertrouw aan hem je zorg maar toe over dat lichtvaardig 'goed kwaad en kwaad goed noemen' - bid maar aan God, dat de Heilige Geest meer zal worden toegelaten in harten en ook op HQ.
Spreek meer met God over de mensen dan met de mensen over God.
En....wees maar gerust 'raar'. De dingen van God waren altijd voor de Joden een ergernis en voor de Grieken een dwaasheid, ( 1 Cor 1 v 23). Het was dus 'raar' voor hen. Maar door het woord van het kruis, een dwaasheid voor de wereld, ( v 1, voor de wereld niet te verstaan, (2 v 14), voor de wereld met haar wijsheid, die dwaasheid is in Gods ogen, (3 v 19).....door de dwaasheid van die prediking wil God de wereld redden, (1 v 21).
Blijf de Heer vertrouwen, rare.....gezegende rare...( hoofdstad van Zimbabwe)....Ik zeg het kameraadschappelijk tegen je, zoals ze het tegen mij zeiden, toen ik naar Zimbabwe ging.... ha rare...
" Wanneer een mens heeft ontdekt, hoe gelukkig Jezus je wil maken, dan is het een blijde plicht om dat aan anderen, die dit nog niet weten, door te geven".
Ik zelf kreeg als achtjarige een eerste aanraking van de Heer Jezus. Maar satan zette direct de tegenaanval in en toen ik veertien was, werd het daar binnen heel donker.Het was in die tijd zo, dat ik met Genesis 1 v 2 moest zeggen: "De aarde nu was woest en ledig en duisternis lag op de vloed".
En het was voor mij 'de eerste dag'. God liet al die duisternis uitregenen en daar nam hij de tijd voor. Toen ik 19 was en onderduiker, kwam ik bij een christelijk onderduik- 'safe haven' echtpaar, die als tweede ouders voor mij waren. En langzaam, langzaam kwam er in die gezegende omgeving licht in mijn leven, Genesis 1 v 3.
De dag kwam, dat ik wat houvast kreeg op geestelijk gebied. De grootste verwarring week. Er kwam een soort evenwicht, waardoor ik meer vastigheid in mijn leven kreeg . En de kern van die vastheid, die als een uitspansel , (Gen 1 7) mijn leven verrijkte,was JEZUS.
En nog meer vastheid kwam in de loop van mijn huwelijk. Zeven kinderen bepaalden mij bij het hebben van een degelijke structuur in mijn leven, De zon en de maan braken door de duisternis heen, en de continenten vormden zich, zoals Gen 1 v 9- 14 dat voor de aarde als geheel stellen.
Maar uiteindelijk begon die zon helderder te schijnen en het trouw en met een open hart lezen in de bijbel deed mij wedergeboren worden, (1 Petrus 1 v 23).
En later ontdekte ik de doop in de Heilige Geest.
En- nog geenszins volmaakt, maar wel naar heiliging strevende- is nu in mij een nieuwe mens geboren en zich aan het ontwikkelen. En in het licht van God en Jezus en de Heilige Geest mag ik zoveel dingen ontdekken, dat de ontdekkingstochten, die sommigen in het duister maken, bij die glorieuze bergen vergeleken, alleen maar valkuilen zijn.
En dat licht wil ik doorgeven. Ik heb jullie lief en gun jullie allemaal de goede dingen, die ik ervaar en nog duizendmaal meer ga ervaren in mijn leven, dat in eeuwigheid gaat voortuduren, met eerst de scheiding tussen lichaam aan de ene kant en ziel en geest aan de andere....en later, een lichaam van Godswege, maar toch volkomen materieel, weer met ziel en geest verenigd bij de opstanding.
En daarvan vertel ik op tal van forums En ik heb 3000 vragen gehad tot dusver en ik heb ze door de leiding van de Heilige Geest allle kunnen beantwoorden.
En zo ' schat-hemeltjesrijk' kunnen jullie allemaal worden.
Hier wordt gevraagd, wat we denken van het pinksterfeest.
Onder de antwoorden trof mij vooral het volgende:
"Pinksteren associeer ik met dogmatische; fundamentialistische; intolerante; agressief evangeliserende halleluja-christenen".
Ik ben het hier niet mee eens. Toch worden er wel zekere verbanden onderkend. Maar in de omschrijving herken ik mijzelf geenszins.
Ik ontvimg handoplegging voor verkrijging van God de Heilige Geest, toen ik 37 was, dat is nu al weer vijftig jaar geleden.
Ik heb in de daarna volgende halve eeuw van alles meegemaakt. Maar ik heb 'Pinksteren' nooit als een dogma gezien, maar meer als een volkomen nieuwe levensstijl. Ik heb mij die levensstijl nog niet eigen gemaakt, maar streef daarnaar wel.
Ik voel me geen fundamentalist, vol intolerantie. Maar ik evangeliseer graag, maar dan weer niet agressief, voor zover ik mij bewust ben. Jullie kennen allemaal mijn stukjes op dit forum. Je mag best je oordeel geven, bij voorbeeld dat ze wel agressief zijn.
En 'halleluja'roepen; het karakter van onze samenkomsten wordt er niet door bepaald.
Waar gaat het om: Pinksterchristenen zeggen; als het goed is: zonder gedram: "Toen Jezus op Golgotha alle zonden van alle mensen van alle tijden uitboette, van de zonden van Adam en Eva tot de zonden van de kleinkinderen van onze kleinkinderen..... uiteraard voor zover die mensen daarvan gebruik wensen te maken ......liet hij ons als geschenk God de Heilige Geest na.
Jezus had de weg van God naar ons vrijgemaakt. De Heilige Geest nam de taak op zich om ons toe te leiden naar de bedoeling, die God de Vader altijd al met ons had.
De Heilige Geest wil de Christenen leiden met gaven en vrucht. Over de gaven spreek ik nu niet. U kunt die bijvoorbeeld vinden in 1 Corinthe 12 v 8- 10. Maar dat zou mijn posting te lang maken. Die gaven brengen de mens op een hoger, geestelijk actieplan .
De vrucht van de Geest is daarmee onverbrekelijk verbonden . Die vormt ons karakter om tot: - liefde, blijdschap, vrede - vriendelijkheid, geduld, trouw - goedheid, mildheid en zelfbeheersing.
En het wenkend motief is, dat wij door heiligmaking uiteindelijk tot heerlijkmaking komen.
Een grootse weg....een hoge weg...... het is een uitdaging om die trachten te bewandelen.
Je vraag was dus: "Ik gebruik ook zélf veel te veel schuttingtaal. Wat denken jullie daar nu van. Géeft het eigenlijk helemaal niet, omdat het bij de jongerencultuur van deze tijd nu eenmaal hoort, evenals gevloek en zo. Of wat meen je er verder van. Reageer breed met bewijsgronden en argumenten en zo".
De eerste tekst die bij mij bovenkomt in dit verband, is: Filipp 4 v 8: "Tenslotte broeders en zusters.....schenk aandacht aan alles wat wáar is, alles wat edel is, alles wat rechtvaardig is, alles wat zuiver is, alles wat lieflijk is, alles wat eervol is, kortom aan alles wat deugdzaam is en lof verdient. (9) Doe alles wat ik u heb geleerd en overgedragen , wat ik u heb verteld en laten zien. Doe het.....en de God van de vrede zal met u zijn".
En Efeze 4 v 29 voegt hieraan toe: "Laat geen vuile taal over uw lippen komen, maar alleen goede en waar nodig opbouwende woorden, die goed doen aan wie ze hoort. (31) Laat alle wrok en drift en boosheid varen , alle geschreeuw en gevloek, en alle kwaadaardigheid".
En ik wil sluiten met Efeze 5 v 3 en 4: "Laat er bij u geen sprake zijn van.... dubbelzinnige, oppervlakkige en platvloerse taal. Spreek liever woorden van dank".
Er wordt hier nogal het een en ander genoemd, dat boven schuttingtaal en schuttingwoorden uitgaat. Maar 'schuttingtaal', de grove, hevige, heftige, overbluffende taal van jongeren onder elkaar, maakt wel de weg open voor allerlei andere ruwheid.
Als volgeling van Jezus word je , als je geestelijke groei naar behoren verloopt, door God de Heilige Geest voortdurend geïnjecteerd met edele, ware, waardige, zuivere gedachten. Op de duur moet het zo worden, dat vanuit je geest, die rechtvaardigheid, die deugdzaamheid, die lofwaardigheid, ook in je ziel binnendringt. En dan kan het niet anders dan dat uit de nieuwe volheid van je hart ook de mond andere dingen gaat spreken dan ruwe straattaal. Dan verdringen de goede, opbouwende woorden alle liederlijke taal, die geen pas geeft, dan word je een verkwikking voor de mensen, ook de jonge mensen, die naar je luisteren en die in het diepste van hun innerlijk eigenlijk door jouw woorden 'goed gedaan willen worden' en niet 'aan hun oren en aan hun ziel gepijnigd'. Dan wordt de poort naar ontucht en zedeloosheid, naar wrok, drift en boosheid, naar geschreeuw, gevloek en kwaadaardigheid, weer wat verder gesloten.
Nu ga ik nog een stapje verder; men zegt wel eens: "Gedachten zijn tolvrij". Maar dat is niet zo; Filipp 4 v 4-7 wijst ons de weg naar het grote doel: "De vrede van God, die alle verstand te boven gaat en die ons hart en onze GEDACHTEN zal bewaren".
- altijd innerlijk verheugde mensen(4) - door de vervulling met Gods Geest vríendelijke mensen, (5) - in vertrouwen op God 'onbezorgde' mensen - dankbare mensen.... zij allen scheppen zich de voorwaarden om in hun gedachten bewaard te worden tegen 'innerlijke platvloersheden'.
Wij allen hebben wel uit ons hele leven een 'negatieve schat' bij ons van schandalige liedjes, die wij wel eens gehoord hebben, pikante moppen, die het doorvertellen 'meer dan waard zijn' en zo nog wel meer. De Heer wil ons ook bewaren voor het 'in onze herinnering terug willen roepen' van dergelijke stinkende ballast, want wat in de gedachten is, komt o zo makkelijk naar buiten.
Wij mogen, zelfs wanneer wij alleen maar kwalijke gedachten hebben, ons wenden tot de Heer Jezus en aan hem vragen , voor ons te pleiten bij God de Vader, 1 Johannes 2 v 1. Ook onreine gedacxhten zijn al zonde.
Denk nu niet: "Zal ik geen 'watje' worden, wanneer ik anderen niet meer overtref in schreeuwerige taal".
Welnee; je zult je juist gaan onderscheiden. Dat wilde je altijd wel, maar het lukte je nooit. Maar nu wil je het niet meer als eerste levensdoel. Je wilt alleen maar Gods koninkrijk zoeken. En daarnaast krijg je alles wat je graag wilde: een opvallende positie in jouw wereld, een ten goede opvallende positie.
Waar kan ik die god vinden zit met een hele kamion vragen als iemand hem weet wonen graag zijn adres
Beste Z,
Deze vraag stelde je op blz 7. Ik kom er nu pas aan toe. Waar je God kunt vinden ?
Hij is altijd vlakbij. Probeer eens een open , onbevooroordeeld hart te krijgen. Dat kan bijvoorbeeld, wanneer je het bos, dat vlak bij je huis begint, inloopt en dan in de eenzaamheid je hart even stil zet.
En dan vraag je: "Heer God, wilt u iets zeggen, dat me verder helpt met die karrevracht vragen, die ik heb".
En hoe God het doet, dat kan ik niet voorspellen, maar er komt een antwoord..
Wanneer krijgt een mens een ziel? Al bij de celdeling of wanneer het hartje gaat kloppen of...?
Dag C,
Heb je wel eens gedacht aan Lucas 1 vanaf v 39. Daar staat: "Kort daarop reisde Maria in grote haast naar het bergland, naar een stad in Juda., waar ze het huis van Zacharia binnenging en Elisabet begroette. 41: Toen Elisabet de groet van Maria hoorde, sprong het kind op in haar schoot" ...... 42:"De meest gezegende ben je van alle vrouwen en gezegend is de vrucht van je schoot. 43:Wie ben ik, dat de moeder van mijn Heer naar mij toekomt ? 44: Toen ik je groet hoorde, sprong het kind van vreugde op in mijn schoot".
Let er op, dat Maria , kort na het bezoek van de engel in grote haast naar haar nicht vertrok. De overschaduwing door de heilige Geest kan toen nog nauwelijks plaats hebben gevonden.
En toen al was het vruchtje in haar schoot zo'n persoon, dat het kindje van Elisabet, toen al zes maanden in de moederschoot en dus ruim in staat om zich te bewegen, (36), in vreugde en eerbied opsprong voor onze Heiland en Verlosser.
Ik zie in deze tekst een duidelijke aanwiijzing, dat de mens een wezenlijk persoon wordt bij de bevruchting, want Jezus kan op dit moment nog niet meer geweest zijn dan een heel pas beginnend vruchtje. Ik maak dus als gevolgtrekking, dat ziel en geest bij de bevruchting in een mens komen
Twee van mijn kleinzoons belichtten die, ieder op eigen wijze.
De een, met die verwonderde ogen van een twaalfjarige, zei: "Opa....waarom valt alles met vrienden zo tégen. Ik lees alleaal boeken over clubs van jongens, die leuke dingen samen doen en echt vríenden zijn. En als ik dan in de klas probeer ook zo iets te beginnen, dan is het altijd veel minder leuk en het is zó weer over".
En een andere, van 20 , zei: "Telkens en telkens kom ik de jochies van mijn kleuterschool weer tegen. Altijd even lekker kletsen, biertje drinken en dan is het weer voorbij".
De eerste was een idealist, de tweede een realist. De eerste wilde ' vriendschappen' volgens allerlei jeugdboeken; de tweede vond 'kennissen'al genoeg.
Soms noemen we 'vrienden', wat eigenlijk alleen maar ' kennissen' zijn.
Nu zul je zeggen: "'Al is het topic hot of saai, Ger geeft het steeds zijn eigen draai'. Leg je echte ei nu gauw. Dan hebben we dat maar weer gehad. En je móet nu eenmaal altijd zo nodig".
Gaat-ie.
Ik heb ook een echte vriend: God de Heilige Geest. Hij vertelt me altijd weer nieuwe geheimen over Jezus. En hij brengt me steeds naar God toe, probeert dat althans.
Hij is geen 'kennis' van mij. Als een echte 'vriend' is hij trouw en wil al zijn schatten met mij delen. Hij wil mij dolgraag in zijn club hebben.
Maar...ík ben niet altijd trouw. Ik behandel hem meer als een kennis. Ik laat mijn hand wel eens uit die vaste knuist van hem wegslippen.
Nu ja; laat ik me niet te ongestadig afschilderen. Ik wil heus wel goed, maar het leven is zo vol andere ' kameraden...makkers', die spannender lijken, dat ik hem wel eens bedroefd maak. Maar wanneer ik na zo'n vervelende escapade zijn hand zoek, dan is die er steeds.
Ieder die naar zo'n vriend op zoek is...ik kan déze echt aanbevelen. Praat eens met hem. Zeg eens: " Zoveel zogenaamde vrienden, die eigenlijk 'makkers' waren, hebben me al 'oren aangenaaid', (Spreuken 18 v 24, NBG). Mag ik met jou nu eens echte avonturen gaan beleven".
Bij nadere bestudering van je brief blijkt, dat ik je vraag over 1 Corinthe 15 v 28 en 29 niet heb opgenomen. Dat doe ik nu alsnog als vraag 1 a.
Maar nu eerst vraag 1 over 1 Corinthe 15 v 22, door mij verbreed tot 1Corinthe 15 v 21 en 22.
"Zoals de dood er is gekomen door een mens, zo is ook de opstanding der doden er gekomen door een mens. Zoals wij door Adam allen sterven, zo zullen wij door Christus allen levend worden gemaakt".
Adam was in het Paradijs iemand met onbegrensde mogelijkheden. Hij was een ziels, een natuurlijk mens, maar met de mogelijheid om door te groeien tot een geestelijk mens. Maar toen verleidde satan hem om van de vrucht te eten, die God verboden had. En toen ging de mogelijkheid om door te groeien tot een geestelijk mens verloren, want daarbij wordt gehoorzaamheid aan Gods geboden 'conditio sine qua non', (absolute voorwaarde) geacht.
Toen was Adam dus een natuurlijk mens 'sec' en wat zijn levensvoorwaarden betreft, betekende dat, dat hij in niets meer ánders was dan planten en dieren. Hij kende de dood bij de dieren. Immers: Adam en zijn vrouw hadden zich 'noodkleding' gemaakt van vijgenbladen. God verving die voorlopige outfit door vellen van dieren,(Genesis 3 v 21). Die dieren waren dus eérder al gestorven. Daarom was het geen loze bedreiging, die buiten Adams begrippenwereld viel, toen God zei: (2 v 17); "Maar van de boom van de kennis van goed en kwaad zul je niet eten. Wanneer je daarvan eet, zul je onherroepelijk sterven". Adam wist wat dat was : sterven. Maar wat hij zich niet zal hebben gerealiseerd, was, dat hij door van die boom te eten aan alle mensen na hem de mogelijkheid ontnam om zich tot een geestelijk mens te ontwikkelen. Iedereen, hoewel in vele gevallen op zichzelf part noch deel hebbend aan deze zonde, (rechtvaardigen en kleine kinderen, die nog geen enkele zonde gedaan hebben), (Romeinen 5 v 14) moest eenmaal sterven.
Maar Christus veranderde de situatie, hief deze vloek op. Zijn offer op Golgotha was eeuwig, gold voor alle mensen van alle tijden, voor zover zij het in zich hadden, om naar de mate van hun mogelijkheden "Ja" tegen dat offer te zeggen.
Voor allen, die naar de mate van hun mogelijkheden, die zij hebben, zullen hebben of gehad hebben, "Ja" tegen Christus of God zeggen, geldt, dat zij 'in Christus' behoren tot een geestelijk, menselijk geslacht van vernieuwde mensen. Zij zijn in beginsel, hoe dit dan ook uitwerkt, levend gemaakt, deel hebbend aan een innerlijk proces van omvorming. Bij het sterven wordt het lichaam van de Christen, maar ook het lichaam van degenen, die naar de mate van hun kennis en mogelijkheden op Christus en op God gericht zijn, ( Romeinen 2 v 14), gescheiden van de inwendige mens.
En nu komt er een vervaarlijke hobbel:
Van de op Christus en God gerichten, de 'jazeggers' , is er maar een klein gedeelte, voor wie het volgende geldt:
Deze inwendige mens komt niet in het rijk van de dood, maar blijft in het onzichtbare lichaam van Christus. Bij de opstanding blijkt, dat deze inwendige mens met zijn geestelijk lichaam de kracht heeft om ook in de stoffelijke wereld te functioneren.
Maar al degenen, die wel van de Heer Jezus hielden, of, als zelfs dat niet mogelijk was, omdat Jezus er nog niet eens was in zijn eerste omwandeling op aarde of omdat zij niet het goede zicht konden hebben op hem, althans van God hielden en naar zijn bij hen ingeschapen wetten leefden..... zij komen in het dodenrijk. Maar deze plaats van 'voorlopige bewaring' is voor hen een plaats met uitzicht op LICHT en voor de 'neezeggers', degenen, die zich ten diepste innerlijk afwendden van God en Christus... dat kúnnen desnoods...desnoods...ook trouwe kerkgangers of samenkomstbezoekers zijn ...een plaats met uitzicht op duisternis.
En de overledenen aan de 'lichtzijde'? Voor hen geldt; (Openbsaring 22 v 2): "De bladeren van de levensboom, (de volmaakt geworden gelovigen als de nieuwe boom des levens, al genoemd in Genesis) brachten de volken genezing".
Hun tekorten, ontstaan door onvoldoende kennis, worden, al etende, aangevuld en de weg naar het volmaakte geluk in de volmaaktge tempel gaat ook voor hen OPEN. (Zie ook mijn topic 'Bekering': 1.8.5, vrij vooraan).
Waar kan ik die god vinden zit met een hele kamion vragen als iemand hem weet wonen graag zijn adres
Beste Wienk,
Deze vraag stelde je op blz 7. Ik kom er nu pas aan toe. Waar je God kunt vinden ?
Hij is altijd vlakbij. Probeer eens een open , onbevooroordeeld hart te krijgen. Dat kan bijvoorbeeld, wanneer je het bos, dat vlak bij je huuis begint, inloopt en dan in de eenzaamheid je hart even stil zet.
En dan vraag je: "Heer God, wilt u iets zeggen, dat me verder helpt met die karrevracht vragen, die ik heb".
En hoe God het doet, dat kan ik niet voorspellen, maar er komt een antwoord..
Ik heb net een moeilijk stuk gelezen in Numeri, waarin duidelijk ongelijk geoordeeld word door God. Hij stelt de man boven de vrouw en de vrouw moet boeten, terwijl de man vrijuit gaat. Hoe moet ik deze tekst interpreteren:
Numeri 5 vers 31 schreef:
De man gaat vrijuit, de vrouw moet boeten voor wat ze misdaan heeft
Dit is toch niet rechtvaardig?
Dag V,
Nog even over het geval: een man verdenkt zijn vrouw ervan, overspel te hebben gepleegd. Maar de vrouw ontkent en er is geen enkel bewijs. Immers; als de vrouw zwanger is, dan zou ze nóg kunnen zeggen: "Het kind is door mijn man bij mij verwekt" ( ...en een D.N.A.- onderzoek was er toen nog niet)
Nu komt het Godsoordeel. De vrouw moet vloekwater drinken en door allerlei rituele handelingen, gaat daar een sterke dreiging van uit.
Zo'n vrouw moet toch al heel sterk van haar onschuld overtuigd zijn, wil zij dat onsmakelijke en onhygiënische ( 17) drankje tot zich nemen.
Is zij schuldig, dan zal tien tegen éen gelden, dat zij jammerend bekent, overspel te hebben gepleegd. Natuurlijk zal er op aangedrongen worden, dat zij de naam noemt van de desbetreffende man. En dan treedt Leviticus 20 v 10 in werking. Daar staat: "Wie overspel pleegt met een getrouwde vrouw, een vrouw, die een ander toebehoort, moet ter dood gebracht worden. Beide echtbrekers moeten worden gedood".
Het is dus niet juist.... maar dat heb jij ook niet gezegd V ....om hierin discriminatie van de vrouw te zien. Het Godsoordeel heeft een dubbel effect: ook het zondige geheim van de overspeler komt aan het licht en samen sterven zij.
Maar jouw moeilijkheid lag vooral in vers 31 van Numneri 5: "De man gaat vrijuit, de vrouw moet boeten voor wat ze misdaan heeft".
Dat klinkt inderdaad wat cru. Maar vergeet niet, dat die vrouw, onschuldig zijnde, dat vloekwater met een blijde lach drinkt en dat er niets gebeurt, dat haar gezondheid doet verminderen, noch op korte noch op iets langere termijn. Zij ís bij onschuld al gerehabiliteerd.
Maar nu de man. De mensen zouden kunnen zeggen: "Wat ben jij toch een jaloers mirakel. Je ziet nou zelf, welk verdriet je die vrouw gedaan hebt en dat helemaal zonder reden".
Wanneer de vrouw haar overspel bekende, dan trof hem natuurlijk geen blaam. Iedereen zou zeggen: "Kerel....wat heb jij dat juist gezien. Door jouw moedig optreden is er geen ban over het hele volk gekomen"
Maar bij onschuld van de vrouw ging hij ook vrijuit. Hij heeft niets anders gedaan dan zijn eigen recht op de huwelijkstrouw van zijn vrouw verdedigd. Als hij door ziekelijke jaloezie werd gedreven, dan was dat een zaak tussen hem en God. Misschien zou hij daarvan genezen door het verder samenleven met een rein gebleken en als te voren ZIJN kinderen barende echtgenote. ( v28). Tenslotte nog enkele opmerkingen, ( als het 'kersje op de appelmoes', van wijlen Gerrit van der Valk...niemand zal mij toch dit speelsigheidje kwalijk nemen).
De Korte Veklaring vermeldt, dat de Joodse traditie aangeeft, dat deze wet in 100 voor Christusis afgeschaft door rabbi Jochanan ben Zakkai, omdat er geen 'beginnen meer aan was'. Dit stelt de lage huwelijksmoraal toendertijd in het licht, waarvan ook Matth 12 v 39 en 16 v 4 spreken.
Wij, Christenen van nu, schaffen niets af, maar laten ons door deze bijbelteksten tot nadenken stemmen. Van den beginne aan is het zo geweest, dat de huwelijkstrouw een heilige zaak was, evenals het huwelijk een pijler van de samenleving was,( Genesis 2 v 24).
In de tijden, waarin het volk Israel van tóen leefde, waren er soortgelijke regels in de hele , hen omringende mensenwereld. Daarin waren de voorschriften voor de Joden ook gebed, maar wel op een hoger niveau.
Ook tegenwoordig zullen wij het huwelijk heel serieus nemen en afwijkingen daarvan dientengevolge ook serieus.
Jochanan volgde de wet van de minste weerstand. Hij zei: "... Schaffen we toch die wet af!". Maar wij behoren deze wet, aangepast aan de veranderende tijden, toch serieus te nemen.
Hier werd geschreven: `Psalm 23 was lang mijn hulp, nu niet meer".
Maar waarom nu toch. O, ik denk het al te weten. Een boerenwijsheid is: "Je moet niet alle eieren onder éen kip leggen". Hier te vertalen als: "Kijk ook eens wat verder dan die ene, heerlijke bijbeltekst".
Ik ben 87 en heb de bijbel helemaal doorgelezen, vele malen.
En ik heb honderden teksten , waarop ik terug kan vallen. Een hele schat van bijbeluitspraken staat tot mijn beschikking.
Ik noem er drie: " De ogen van de Heer gaan over de gehele aarde om krachtig bij te staan hen wier hart volkomen naar hem uitgaat, 2 Kron 16 v 9 en : " Het pad van de rechtvaardige is als het glanzende morgenlicht, dat steeds helderder straalt tot de volle dag", ( Spreuken 4 v 1 en: " Het is volbracht", Joh 19 v 30
En nu : Psalm 23. Het moet voortdurend gebed liggen in een algemene bijbelkennis, te verkrijgen door toegewijd lezen met een ontvankelijk hart. En dan krijgt het overal zijn dwarsverbanden, waardoor je telkens zegt: "Ja....dat is waar ook. Dat lees ik hier nu weer in andere vorm". En zo wordt ook psalm 23 ' balsem voor het hart' tot in lengte van jaren.
( Voorbeeld van zo'n 'dwarsverband', Lukas 10 v 21: "Op dat moment begon Jezus, vervuld van de Heilige Geest te juichen en zei: 'Ik loof u Vader, Heer van hemel en aarde'...volgt een inzicht dat Jezus ten deel viel...".
Op dat ogenblik had Jezus een ervaring als omschreven in Psalm 23 v 5: midden in de telkens weer oplaaiende strijd met de duivel was hier een heerlijk ogenblik van verademing; een inblik in Gods heilsplan. Even aan Vaders tafel en de vijand moest machteloos toekijken bij die juichende vreugd. En zo zijn er tientallen 'dwarsverbanden'.)
Wat is het heerlijk om een herder te hebben door alle goede en kwade tijden van het leven heen. Soms, midden in de hectiek, zijn er van die vredige momenten, dat je helemaal alleen, in 'klanktaal' zingt en dan nog eens op een nooit-bedachte wijs. Dan rust je ' in groene weiden en aan vredig water', 2 Soms, als je echt even uitgeput en uitgeblust bent, is daar de Heer, die je nieuwe kracht geeft en je tussen alle kronkelpaden die ene, veilige weg wijst...en jij looft en eert hem, 3 Er zijn van die donkere dalen, dat er paniek in je hart wil binnensluipen, maar dan is daar weer die krul in Gods staf, die je hoofd omhoog tilt en die stok, die een steentje slingert om je weer bij de kudde te brengen, 4 En dan....die vijand hë, de duivel; hij kan uiteindelijk knarsetandend en machteloos toezien, als de Heer jouw volhouden-uit-genade beloont met vorstelijk geestelijk eten en overvloedig drinken van de wijn van zijn Heilige Geest, 5 Geluk en genade....altijd jouw kostelijke metgezellen....en dan eindelijk: thuis.6.
"kmoet voor een club opzoeken waarom de bijbel betrouwbaar is en dan met echte feiten.. kunnen jullie me helpen??? dankje alvast!"
Ik heb al even nagekeken, wat voor antwoorden je had gekregen. Natuurlijk gaat het dan gelijk over de zondvloed en dat er nooit ergens zoveel water vandaan kon komen en dat de Ararat, die al zo gauw bovenkwam, veel lager is dan de Mount Everest, zoals die berg tegenwoordig heet.
Maar met al die ongein, die ook wel weer uit te leggen is, komen wij er natuurlijk niet.
Omstreeks duizend voor Christus profeteerde David al over onze Heer Jezus Christus, dat die zou uitschreeuwen: (Psalm 22 v 2): "Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten". En ook wat onze Heer verder ging overkomen, wist hij zo lange tijd van tevoren al te voorspellen, (lees 7-9).
Heel sterk is vers 17: "Zij hebben mijn handen en voeten doorboord" ...en vers 19: "Zij verdelen mijn kleren onder elkaar" ...en werpen het lot om mijn mantel".
En van de driehonderd plaatsen in de bijbel, waar al eeuwen van te voren trefzeker wordt geprofeteerd, wat eens zal geschieden, noem ik alleen nog Jesaja, 50 v 5 en 6: "Ik heb geen verzet geboden, ik ben niet teruggedeinsd. Ik heb mijn rug blootgesteld aan mijn folteraars, wie mij de baard uittrokken , bood ik mijn wangen aan. Ik heb mijn gezicht niet verborgen toen ze mij beschimpten en bespuwden"
En heel sterk is Jesaja 53, maar dat kan je zelf wel lezen. En dan zijn we nog omstreeks 600 voor Christus.
En dan noem ik alleen nog Zacharia 9 v 9:(500 v Chr) "Juich Sion, Jeruzalem, schreeuw het uit van vreugde ! Je koning is in aantocht, bekleed met gerechtigheid en zege. Nederig kom hij aanrijden op een ezel, op een hengstveulen, het jong van een ezelin".
En wat denk je van Zacharia 11 v 12 en 13: "Toen betaalden zij mij loon uit, dertig sjekel zilver. ..Toen smeet ik dat zilver bij de smelter neer, (elders staat : pottenbakker)".
Ik laat het hier maar bij.
En wanneer ze zeggen: "Er staat toch niet létterlijk in de lijdensgeschiedenis, dat men aan Jezus de baard uitrukte" en: "Jezus kende zijn geschriften. Hij heeft expres die ezel uigezocht", dan zul je het met mij eens zijn, dat dit kinderachtig 'spijkers op laag water zoeken' is.
Nee, ik vind, dat je hiermee leuke bewijzen hebt voor de betrouwbaarheid van de schrift.
En ... om het helemaal 'af te maken' ...kun je dan ook nog zeggen: "Er zijn profetieën, vooral in Openbaring, die nog vervuld moeten worden. Wil je daar wel rekening mee houden. Als die oude van eeuwen en millenia voordien uitkwamen, dan komen de nog onvervulde ook uit".
Op blz 1 stel je als vraag: `Jezus wist niet eens de datum van het grote eindoordeel. Dat wist alleen God, zei hij. Maar waneer hijzelf God was, zoals hij pretendeerde, dan had hij dat toch moeten weten?"
Ik heb daarop, ook op blz 1 antwoord gegeven.
Maar op blz 2 stel je als volgende vraag: "Dat aanvankelijk gestuntel met de hulpvraag van die buitenlandse vrouw, ( Matth 15), was toch ook niet 'Goddelijjk', maar puur mensenlijk:.
Scherpzinnige vraag, waarop ik nu pas terugkom. Sorry hoor, maar ik heb zoveel forums na te lopen.
De casus: ....... Jezus komt in het buitenland, in Tyrus, |(Libanon). Een niet-Joodse vrouw roept hem na. Zij wil hulp voor haar dochter, die door een demon wordt gekweld, ( 22).
Jezus antwoordt niets; en pas wanneer zijn leerlingen hem vragen: "Kan u nu niet althans ïets doen; ze blijft maar roepen". komt het er dan eindelijk uit: " Ik ben alleen gezonden naar de verloren schapen van het huis Israel". En wanneer de vrouw maar blíjft aandringen, is er een ander antwoord, nu rechtstreeks tot haar:(26) "Het is niet goed om de kinderen hun brood af te nemen en het aan de honden te voeren".( 26).
Maar de vrouw, met haar fijne, vrouwelijke intuïtie heeft iets in die woordkeus bemerkt, dat haar moed geeft. Deze "Zoon van David", ( 22)... dat wéet ze dan toch maar. ..... heeft gesproken van 'hondjes' in plaats van 'honden'. Hij bedoelde niet de door iedereen verachte zwerfhonden, maar de huishondjes. En op die opening speelt ze kwiek in: "Zeker Heer, maar de hondjes eten toch de kruimels op , die van de tafel van hun baas vallen". En dan gaat Jezus 'door de bocht' en een machtswoord van hem doet haar dochter genezen. ..... En nu is dit de vraag: "Iemand, die de allure heeft, God te zijn, moet zich toch niet door zo'n volhouderige vrouw op de duur laten overtuigen".
C, ik citeer je niet helemaal goed, maar toch: een prima vraag, waaraan ik de handen vol heb.
Allereerst: de verhouding tussen God de Vader in de hemel en God de Zoon, in zijn tijdelijk vernederde, menselijke staat , is niet goed te doorgronden. Wij als mensen kunnen beter de 'met Goddelijke waardigheid' gedane uitspraken van Jezus laten staan naast zijn als mens gedane uitspraken.
Incognito hier op aarde zijnde, maakte hij geen gebruik van zijn Godzijn, maar dat 'Godzijn' behoorde onverbrekelijk tot zijn wezen. Maar ...Jezus was al mens helemaal vervuld met God de Heilige Geest en door die sterke kracht leerde hij voortdurend bij en was tot geweldige dingen in staat als MENS. Die Heilige Geest leerde Jezus ook gehoorzaamheid, want Hebr 5 bv 8 zegt: "Hoewel Jezus Gods Zoon was, heeft hij moeten lijden en zo heeft hij gehoorzaamheid geleerd". Altijd was 'God de Heilige Geest' Jezus aan het bijpraten en hem aan het inwijden in zijn taak. Jesaja zag dat al en deze zegt in 50 v 4: "God de HEER gaf mij een vaardige tong, waarmede ik de moedeloze kan opbeuren. Elke ochtend wekt hij mijn oor, zodat het toegerust is om aandachtig te horen".
En nu, met die heidense vrouw, gaat een nieuwe faze in. Jezus had als eerste zorg: het Joodse volk, de telgen van Abraham. Zij hadden de eerste rechten. Maar in voortdurend overleg met de Heilige Geest, ontwikkelt zich déze gedachte, mede met de indruk, die de vasthoudendheid van deze vrouw maakt: "O...het is voor alle aardbewoners". En zo kun je dit stukje zien.
C....wat kunnen wij hieruit leren: - Jezus had de Heilige Geest voor de volle honderd procent - als jij en ik maar een kruimeltje oppakken van dat heerlijke, dat hij totaal had, gaat ons dat zó gelukkig maken - en dat 'kruimeltje' kan steeds groter worden
Deze les: - inzicht in onze verloren staat - berouw en omkeer naar God: bekering - na het bekeerd zijn in de ziel, de bekering in ons diepste innerlijk, onze geest; daartoe trouw en met een toegenegen hart de bijbel lezen,( 1 Petrus 1 v 23) - de Heilige Geest onvangen, bijvoorbeeld, zoals het in Hand.8,10 en 19 beschreven staat.
Schijnbare tegenstrijdigheden over Jezus' eerste jaren
E.schreef:
Ik begrijp er weer helemaal niks van. Zomaar stuit je op een onmogelijkheid in de bijbel. Mathheus vertelt over het verhaal dat Jozef en Maria direct na de geboorte naar Egypte zijn gevlucht omdat een Engel hen had gewaarschuwd voor de plannen van Herodes...
Maarr... Lukas vertelt gewoon dat ze na 8 dagen naar Jeruzalem gingen voor de besnijdenis.
Lukas, noch de andere Evangelieschrijvers vertellen ook maar iets over een vlucht...
Mattheus, noch de andere Evangelieschrijvers vertellen ook maar iets over een besnijdenis...
Wie heeft er nu gelijk?
Dag E,
Een sleutel tot de oplossing van wat jou in verwarring brengt, kan liggen in Matth 2 v 16 - 18.
Daar wordt verteld, dat Herodes , nadat hij in de gaten kreeg, dat hij door de wijzen bedrogen was, alle jongetjes van 2 jaar oud en daar beneden, liet ombrengen. In onze wijze van uitdrukking is dit: jongetjes, die nog niet hun derde verjaardag hadden gevierd.
Dat wil zeggen, dat hij berekend had uit het bezoek van de wijzen, dat Jezus nu ongeveer twee jaar moest zijn. Dan is er ruim tijd voor de in Lucas beschreven gebeurtenissen en ook voor wat hier in Matth wordt vermeld.
Natuurlijk heeft Herodes de tijd ruim genomen om zeker van zijn zaak te zijn. Pas, toen de wijzen al een tijd lang weg waren, kwam het bericht binnen, dat hij ( Herodes) ze nooit meer terug zou zien, dat 'de vogels gevlogen waren'.
Ook zegt Matth niet, dat terstond na het vertrek van de wijzen, die engel kwam waarschuwen. . De tekst is alleen maar: "Nadat zij ( de wijzen) waren weggetrokken...".
Nee Denker...niets aan de hand.
Maar de drie synoptische evangelieën vullen elkaar ook alleen maar aan. En als ze dat gedaan hebben, komt Johannes er nog eens overheen met weer een heel andere benadering. Maar samen vertellen de evangelieën een schitterende geschiedenis
En alle 66 boeken van de bijbel vertellen het grote verhaal ook nog eens zó, dat het precies genoeg voor ons is. In een hemelse efficiency wordt alles weggelaten, wat we niet nodig hebben en alles gegeven, wat we niet mógen ontberen.
Zie tenslotte nog de liefdevolle zorg van God voor zijn Zoon. Pas toen Jezus twee jaar oud was, en sterk genoeg voor zo'n moeitevolle reis, ging hij tijdelijk emigreren.
En die zielige jongetjes, die dan wél vermoord werden ? Ze waren nog helemaal in die aandoenlijke leeftijd, waarvan psalm 8 spreekt in vers 3: "Met de stemmen van kinderen en zuigelingen bouwt u een macht op tegen uw vijanden om hun wraak en verzet te breken".
Je vraag over 1 Corinthe 15 v 22, door mij verbreed tot 1Corinthe 15 v 21 en 22.
"Zoals de dood er is gekomen door een mens, zo is ook de opstanding der doden er gekomen door een mens. Zoals wij door Adam allen sterven, zo zullen wij door Christus allen levend worden gemaakt".
Adam was in het Paradijs iemand met onbegrensde mogelijkheden. Hij was een ziels, een natuurlijk mens, maar met de mogelijheid om door te groeien tot een geestelijk mens. Maar toen verleidde satan hem om van de vrucht te eten, die God verboden had. En toen ging de mogelijkheid om door te groeien tot een geestelijk mens verloren, want daarbij wordt gehoorzaamheid aan Gods geboden 'conditio sine qua non', (absolute voorwaarde) geacht.
Toen was Adam dus een natuurlijk mens 'sec' en wat zijn levensvoorwaarden betreft, betekende dat, dat hij in niets meer ánders was dan planten en dieren. Hij kende de dood bij de dieren. Immers: Adam en zijn vrouw hadden zich 'noodkleding' gemaakt van vijgenbladen. God verving die voorlopige outfit door vellen van dieren,(Genesis 3 v 21). Die dieren waren dus eérder al gestorven. Daarom was het geen loze bedreiging, die buiten Adams begrippenwereld viel, toen God zei: (2 v 17); "Maar van de boom van de kennis van goed en kwaad zul je niet eten. Wanneer je daarvan eet, zul je onherroepelijk sterven". Adam wist wat dat was : sterven. Maar wat hij zich niet zal hebben gerealiseerd, was, dat hij door van die boom te eten aan alle mensen na hem de mogelijkheid ontnam om zich tot een geestelijk mens te ontwikkelen. Iedereen, hoewel in vele gevallen op zichzelf part noch deel hebbend aan deze zonde, (rechtvaardigen en kleine kinderen, die nog geen enkele zonde gedaan hebben), (Romeinen 5 v 14) moest eenmaal sterven.
Maar Christus veranderde de situatie, hief deze vloek op. Zijn offer op Golgotha was eeuwig, gold voor alle mensen van alle tijden, voor zover zij het in zich hadden, om naar de mate van hun mogelijkheden "Ja" tegen dat offer te zeggen.
Voor allen, die naar de mate van hun mogelijkheden, die zij hebben, zullen hebben of gehad hebben, "Ja" tegen Christus of God zeggen, geldt, dat zij 'in Christus' behoren tot een geestelijk, menselijk geslacht van vernieuwde mensen. Zij zijn in beginsel, hoe dit dan ook uitwerkt, levend gemaakt, deel hebbend aan een innerlijk proces van omvorming. Bij het sterven wordt het lichaam van de Christen, maar ook het lichaam van degenen, die naar de mate van hun kennis en mogelijkheden op Christus en op God gericht zijn, ( Romeinen 2 v 14), gescheiden van de inwendige mens.
En nu komt er een vervaarlijke hobbel:
Van de op Christus en God gerichten, de 'jazeggers' , is er maar een klein gedeelte, voor wie het volgende geldt:
Deze inwendige mens komt niet in het rijk van de dood, maar blijft in het onzichtbare lichaam van Christus. Bij de opstanding blijkt, dat deze inwendige mens met zijn geestelijk lichaam de kracht heeft om ook in de stoffelijke wereld te functioneren.
Maar al degenen, die wel van de Heer Jezus hielden, of, als zelfs dat niet mogelijk was, omdat Jezus er nog niet eens was in zijn eerste omwandeling op aarde of omdat zij niet het goede zicht konden hebben op hem, althans van God hielden en naar zijn bij hen ingeschapen wetten leefden..... zij komen in het dodenrijk. Maar deze plaats van 'voorlopige bewaring' is voor hen een plaats met uitzicht op LICHT en voor de 'neezeggers', degenen, die zich ten diepste innerlijk afwendden van God en Christus... dat kúnnen desnoods...desnoods...ook trouwe kerkgangers of samenkomstbezoekers zijn ...een plaats met uitzicht op duisternis.
En de overledenen aan de 'lichtzijde'? Voor hen geldt; (Openbaring 22 v 2): "De bladeren van de levensboom, (de volmaakt geworden gelovigen als de nieuwe boom des levens, al genoemd in Genesis) brachten de volken genezing".
Hun tekorten, ontstaan door onvoldoende kennis, worden, al etende, aangevuld en de weg naar het volmaakte geluk in de volmaaktge tempel gaat ook voor hen OPEN. (Zie ook mijn topic 'Bekering': 1.8.5, vrij vooraan).
, voor de wereld niet te verstaan, (2 v 14), voor de wereld met haar wijsheid, die dwaasheid is in Gods ogen, (3 v 19).....door de dwaasheid van die prediking wil God de wereld redden, (1 v 21). 
