Eerst lezen we samen 1 Korinthe 14 v 34 en 35 , zoals die in '2004' luiden.
"Vrouwen moeten gedurende uw samenkomsten zwijgen. Ze mogen niet spreken , maar moeten ondergeschikt blijven, zoals ook in de wet staat. Als ze iets willen leren, moeten ze het thuis aan hun man vragen, want het is een schande voor een vrouw als ze tijdens een samenkomst spreekt".
In 1 Corinthe 11 staat, dat de vrouwen evengoed als de mannen baden en profeteerden. waarom dan deze harde regel.
De apostel haalt hier gewoon een uitspraak van de Judaïserende broeders aan. Omdat in de Joodse tradities de vrouw in de kerk geen enkele stem had, zeiden die, wat als tekst hierboven staat en wat dan weer aangehaald wordt als een uitspraak van Paulus. Want....wat is 'de wet'. Dat is gewoon de wet van de Joodse traditie. Die ging dwars tegen de schrift in, die in het Oude testament vele voorbeelden geeft van gelovige vrouwen, die wel degelijk hun mondje roerden.- Wat denk je bijvoorbeeld van de dochters van Zelafead uit Numeri 27 - wat denk je van een erkende profetes als Mirjam, die met andere vrouwen het refrein zong bij het lied van Mozes uit Exodus 15. - de proefetes Debora uit Richteren 4 en 5 - de profetes Hulda uit 2 Koningen 22 v 14.
En het nieuwe testament gaat daarmee door.
Hoogstens kan men in deze verzen iets bespeuren van Paulus' lichte waarschuwing aan de vrouwen in de gemeente om niet al te veel op de voorgrond te treden. Dan komt er deze les voor ons allen uit te voorschijn: de Christen dient zo te leven, dat hij of zij niet al te zeer opvalt door af te wijken van de in zijn tijd geldende traditie. De Christen heeft al genoeg tegenkanting alleen al door zijn Christenzijn. Daar hoeft nog niet iets extra's zelfverzonnens bij te komen.
Ziet men de verzen 34 en 35 helemaal als een 'kopje' , waarin Paulus een bepaalde, in Corinthe heersende opvatting even aanduidt, om daarna zijn commentaar te geven...
( Dat doet Paulus in deze brief wel vaker; In hoofdstuk 6 v 12 haalt hij 'de sterken in de gemeente' aan, die als het ware roepen: "Alles is mij geoorloofd", waarop Paulus dan weer antwoordt met : "Maar niet alles is nuttig"),
dan hebben de verzen 36 t.m. 40 de bedoeling om op het 'kopje' , gevormd door '34 en 35' door te gaan met zo'n soort opmerking als: " Gunst....wat weten jullie het goed. Het lijkt wel alsof jullie het evangelie hebben uitgevonden. Broers en zussen: streef naar het profeteren en laat alles in goede orde gebeuren".
- Is jouw hele leven op God gericht? - Staat alles wat jij doet in het teken van God? - Ben je pas een goed christen als je hele leven op God is gericht?
Je hebt op die drie vragen al goede antwoorden gekregen. Je bent er ook heel tevreden over. En toch zou ik aan de jou aangeboden ruiker nog wel een bloem willen toevoegen.
Laten we de eerste vraag eens nemen: "Is jouw leven op God gericht ?".
Je leven is pas dán volledig op God gericht, wanneer je volkomen in zijn sfeer bent, wanneer je volkomen met zijn Geest vervuld bent. Jezus was zo iemand. En hij is dat uiteraard nú nóg. Maar ook voor de andere Christenen is deze status-door-genade-voor-ons te bereiken. Ik wijs daartoe op 0penbaring 11, waar ons Christenen worden getekend, die 'hun Heer volkomen gelijkvormig zijn geworden, (Romeinen 8 v 29)'. - zij getuigen onverschrokken temidden van een 'teruggegleden'Christenheid, evenals Jezus in zijn dagen temidden van een verstard jodendom. - zij worden uiteindelijk gedood, net als hij. - zij staan op uit de doden, net als hij. - dat opstaan is er na 3½ dag, net als bij hem - zij worden uitgenodigd om bij God te komen en varen ten hemel , net als hij.
Sommige van hun vergevorderde broers en zussen ervaren al dit heerlijks op iets andere, maar soortgelijke wijze, (1 Thess 4 v 17).
Nu zijn wij nog niet zo ver. maar de bijbel leert ons, dat het zover kómt, misschien wel voor jou of mij.
Je tweede vraag: Staat alles bij jou in het teken van God ?
Het antwoord kan niet moeilijk zijn: het is nog niet zo, maar de heerlijke belofte ligt er, dat het zover kan komen voor hen, die zich volledig met de heilige Geest willen laten vervullen.
En de derde vraag: of je pas een goed Christen bent, wanneer je leven volledig op God gericht is'', kan dit antwoord ontvangen; Een goede Christen ben je, waneer je de Heer Jezus lief hebt en hem eert als jouw redder, verlosser, bevrijder en doper met de heilige Geest....en wanneer je er naar streeft om in dat spoor te blijven en verder te gaan, (Philipp 3 v 16).
Ik geef die pericoop nog maar weer eens, zoals hij in de NBV staat: ............ Zo kwamen er steeds meer mensen op aarde , en zij kregen dochters. De zonen van de goden zagen hoe mooi de dochters van de mensen waren, en ze kozen uit hen de vrouwen die ze maar wilden. Toen dacht de HEER. Mijn levensgeest mag niet voor altoos in de mens blijven, hij is immers niets dan vlees, hij mag niet langer dan honderdtwintig jaar leven. In die tijd EN OOK DAARNA NOG, zolang de zonen van de goden gemeenschap hadden met de dochters van de mensen en kinderen bij hen kregen, leefden de giganten op aarde. Dat zijn de befaamde helden uit het verre verleden. De Heer zag dat alle mensen op aarde slecht waren; alles wat ze uitdachten was steeds even slecht". ................... Faith; ik geef je eerst even 'een getemde verklaring', die vele jaren heeft 'voldaan'. ............. Geleidelijk aan vervaagden de grenzen tussen de mensen, die in God geloofden en de mensen, die steeds verder van hen vervreemd raakten. En toen kwamen er gemengde huwelijkewn en ging het bergaf. En dit is de lering voor deze tijd: "Trouw niet met een ongelovige, dat brengt op de duur ellende, zo al niet direct voor jezelf, dan toch zeker voor je nageslacht". ............ In het algemeen zit er wel veel goeds in deze gedachte. maar de tekst wordt er toch niet volledig door gedekt.
Zelf ben ik op dit ogenblik zóver met mijn gedachten gevorderd, dat ik nu denk: ................ De mensen van tóen, die bijna duizend jaar konden worden, zullen sterker en groter geweest zijn dan de mensen nú. En onder al die grote mensen zullen er ook wel extra grote zijn geweest, zoals dat ook nu nog het geval is....vandaar nog 'in die tijd en ook daarna nog'.
Op een gegeven ogenblik was het aan de duivel en zijn trawanten, hier als collectief: 'zonen van de goden' genoemd, gelukt om zoveel bressen in het oorspronkelijke, fantastisch geweldige, Goddelijke concept te slaan, dat zij vrije toegang kregen tot de breinen van steeds meer mensen en naar eigen , lage , verziekte gedachten, in die breinen konden huishouden. Dat gesproken wordt van dochters en kinderen krijgen en 'vrouwen nemen' dient geestelijk verstaan te worden. Hoe dikwijls wordt het volk Israel, mannnen én vrouwen,in de bijbel niet 'dochter Sions' genoemd, (2 Koningen 19 v 21 en zo nog tientallen schriftplaatsen meer). (Ook wel: vrouwe Sion).
De demonen zagen de heerlijkheid van God in al die mensen en 'hun handen jeukten' om dat mooie van God te bederven.
Ze kozen zich uit die grote, sterke mensen met voorliefde de extra opvallend lange uit om te zien, of ze daar iets bedervends mee konden beginnen. Want zo'n lange, imponerende figuur kon goed gebruikt worden, om -gedemoniseerd- de andere mensen schrik aan te jagen en als 'gigant' zich 'een naam te maken op aarde', die nog lang zou doorklinken.
En....de demonen hadden destijds langer de gelegenheid om mensen te bederven en te vervormen dan tegenwoordig. In 900 jaar kun je meer doen dan in 90.
En het ging met de mensheid steil bergaf. Op een gegeven moment was het zo, dat geen mens op de aarde nog onberoerd was door de zonde; sterker: ze waren helemaal bedorven. Natuurlijk waren er nog wel mensen in de heilige linie over. Men heeft berekend, dat enkele van de oervaders uit Genesis 5 in het jaar van de vloed zijn gestorven. Dit geldt met name voor Methusalem. Hij overleed in het jaar van de vloed. Dat wil niet zeggen, dat hij in die vloed is verdronken, hij kan ook net in dat jaar zijn overleden door andere oorzaak.
Maar goed: 'im groszen Ganzen' was het toch zo, dat er met de mensheid 'geen goeds garen meer te spinnen was'. En dat leidde de Heer tot deze beslissing: "Daar zit niets geestelijks meer in, zoals het nog éen keer zo heerlijk tot uiting kwam bij Henoch(5 v 23). Ik geef ze nog 120 jaar om zich te bekeren, onder andere, doordat de enig overgebleven getrouwe, Noach, hen waarschuwt, onder andere door het bouwen van een heel groot schip, de Ark. En dan is het afgelopen met deze verdorvenen". .................. Zover zijn mijn gedachten gevorderd tot op dit ogenblik. Je jeugdleider zal er veel van zijn eigen gedachten in terugvinden.
Wat heb je nou toch een last mee te dragen, vlindertje. Vlindertjes zijn er toch helemaal niet op gebouwd om lasten te dragen. En dan loop jij met zo'n probleem rond te sjouwen: "O....ik heb faalangst".
Vlinder....ik ga hier wat stevig op in, zo stevig, dat jij zult zeggen: "Nou Ger....zo zwaar hoeft het nou toch ook weer niet !".
Maar Vlinder....eigenlijk is die faalangst van jou een verschijningsvorm van iets heel algemeens onder ons mensen. En wanneer ik dit schrijf, dan zijn er misschien heel veel lezers en lezeressen, die zeggen: "Hé...hier kan ík ook wat mee !".
Lees je met mij mee in Marcus 2 ?! Het schriftgedeelte is wat te zwaar voor jouw situatie. Maar goed, later breien wij dat wel weer recht.
Vier vrienden hebben als probleem : die zieke vriend van hen. En wat dóen ze. Ze nemen de zieke, de verlamde en brengen hem naar Jezus toe. Ze droegen niet hun eigen last, maar ze droegen elkaars last, zoals Galaten 6 v 2* zegt. Ze droegen die ander, die zieke , als last, tot ze bij Jezus kwamen. Je kunt daarin deze gedachte vinden; ik breng mijn probleem bij Jezus. Ik dráag het wel, maar wanneer ik bij hem ben, dan leg ik het bij hem neer.
Dat kunnen die mannen ook heel goed doen op grond van de schrift. Want in Jesaja 46 v 4 zegt de bijbel: "Tot in je ouderdom blijf ik dezelfde, tot in je grijsheid zal ik je steunen. Wat ik gedaan heb, zal ik blijven doen, ik zal je steunen en beschermen" ("ik zal je dragen en torsen", zegt een andere vertaling).
En Vader en Zoon zijn éen. Zoals God wil dragen, zo wil Jezus dragen.
Even tussendoor: Je kunt mogelijk zeggen: "Wat heb ík daar nu mee te maken. Ik ben harstikke jong". Maar twee dingen: - je hebt met deze tekst wat voorraad voor véel later - ook anderen behoren aan dit antwoord iets te hebben.
En nu naar jou: die faalangst is toch wel een last voor jou. Nu niet zeggen; "Hè Ger....wat leg je het er dik op. Ik vroeg zo maar wat. Jij maakt van een mug een olifant".
Een vlinder dient zelfs geen múg met zich mee te dragen.
Doe nu zó; ga met die faalangst naar Jezus toe. Breek desnoods 'het dak maar open' met een krachtig gebed: "Heer....net als die mannen met hun zieke vriend draag ik dit vervelende angstje tot bij u. En wilt u het dragen. Dragen is mijn vak niet, het uwe wél. Ik ben alleen maar geroepen om door u gedragen te worden.
Heer...u hebt mij meegenomen in die mooie auto van u, toen ik ging geloven, dat u mijn redder en verlosser bent. En nu zít ik in die auto en mijn rugzak met -onder andere- die faalangst erin, heb ik nog steeds op mijn rug. En nu pas luister ik werkelijk naar uw stem, die zegt: 'Gooi die rugzak toch op de achterbank'.
Dank U Heer...voor alles".
Vlinder...mijn antwoord aan jou was wél: 'met een kanon op een vlieg schieten'. Maar ik wilde ook anderen bereiken. Er zijn er zovelen, die een zwaar probleem als een soort afgod aan het dragen zijn. - hun ongelovige kinderen - hun zieke echtgenoot - ...ach..noem maar op.
Die anderen wil ik via jouw 'faalangst-probleem' óok bereiken.
En ik zeg tegen die allen: wanneer je die niet te dragen last van welke probleem dan ook, aan Gods liefdevol dragen overgeeft, dan komt God weer op de troon van je hart, waar even dat probleem zat.
Vlinder...nog een leuk weetje; maandenlang zag ik telkens weer die vraag van jou. Maar na een preek van Kees Goedhart dacht ik: "Ik ga riemen snijden van zíjn leer. Ik ga pronken met zijn veren".
Maar dat vindt Kees wel goed, dacht ik toch wel...een beetje...misschien...tóch?!
Vlindetrje...Kom je eens op 'Vraag het Ger' ?
Daag Ger
* Nog leuk als weetje voor schriftonderzoekers: Galaten 6 v 2 luidde in de 'statenvertaling': Draagt elkanders lasten. In de NBG werd deze tekst afgeblust tot: verdraagt elkanders moeilijkheden. In de NBV werd het weer: draagt elkanders lasten. Doe hier iets mee of doe er niets mee. G
