....Ik ben de weg...en de waarheid....en het leven...
Dag Hes,
Je vraagt mij iets over een volstrekte kerntekst uit de bijbel: "Ik ben de weg en de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij", (Johannes 14 v 6).
En nu vraag je mij, waarom de Farizeeí«n zo uitermate verstoord waren over deze uitspraak.
Hes....de Farizeeën waren niet verstoord over déze uitsptaak. Die hebben ze misschione niet eens gekend. Ze waren alleen maar kwaad op de Heer Jezus, omdat hij 'aan hun brood'kwam'.
Hes!.....terwijl de Here Jezus deze uitspraak dóet, wordt het overvalcommando, dat Hem moet arresteren, al geformeerd en krijgt zijn laatste briefing. De Farizeeën kunnen niet verstoord zijn over deze uitspraak, want die wordt gedaan in de intimiteit van de 'kamer van het avondmaal'.
Waarom de Farizeeë kwaad zijn? Dat is alleen omdat hun positie bedreigd wordt, omdat hun 'baantje op de tocht staat'. Niemand, die dat zo duidelijk uitspreekt als Kajafas: "Gij weet niets....en gij beseft niet, dat het in uw BELANG is, dat éen mens sterft voor het volk en niet het gehele volk verloren gaat".
Kajafas zegt dus feitelijk: "Het hele volk, onze machtsbasis, gaat verloren, wanneer deze kerel niet wordt geliquideerd". Maar in feite profeteerde Kajafas, dat Onze Heer Jezus door zijn dood de weg naar het leven zou vrijmaken voor tientallen miljarden mensen.
In deze beslissende woorden van Kajafas blijkt niets van verstoordheid over de uitspraak van Jezus, dat Hij 'de weg, de waarheid en het leven is'. Later doet het Sanhedrin alle moeite om valse getuigen te laten samenstemmen, (Marcus 14 v 58) en wordt ook niet van deze uitspraak gerept. Het kan best zijn, dat er bij de diverse tempel ingangen naar het heilige en het heilige der heiligen zulke woorden stonden, maar ik heb hiervan in mijn bronnen niets kunnen vinden en het is ook irrelevant.
Als toegift nog een kort woord over Jezus' wereldbewegende uitspraak:
Jezus als de weg....dat is onze persoonlijke levensweg, zoals die mogelijk is. Christus is die weg, niet eens zozeer zijn leer, maar zijn Persoon. Door zijn offer en zijn bloed baant Hij de weg tot de zaligheid, (Lucas 1 v 79); Romeinen 5 v 1 en 2); Hebr 10 v 20).
Christus is verder: de waarheid. Hij doet God, door Hem geopenbaard, kennen,(Joh 1 v 18; 6 v 46; 8 v 32), zoals God werkelijk is in zijn recht en in zijn genade. En wie deze waarheid kent en deze weg bewandelt, heeft én ontvangt het eeuwige leven, waarheen die weg en die waarheid voeren. (Joh 3 v 15; 10 v 10; 11 v 25). Want dat leven is in Hem, (1 v 4)...als de levensbron (Ps 36 v 10).
Jou noem ik Talita. Ik houd niet zo van 'Talietjuh', dat 'juh' staat me niet aan. Mensen, die de Here Jezus beginnen lief te hebben, beginnen gelijk al een beetje te groeien en ook hun codenaam op 'Heavenly quality ' voldoet dan eigenlijk al niet meer aan wat ze bezig zijn te worden. En zeg nou zelf: 'Talita' klinkt toch heel goed. Natuurlijk mag jij je codenaam aanhouden hoor.
En dan nog zo iets, Talita: je denkt een stomme vraag te stellen. Maar ik vind die vraag helemaal niet stom. Je vraagt eigenlijk: "Kan de duivel je depri of down of sacherijnig maken?"
Nou: met de duivel is alles mis, maar met die vraag is 'niks mis'.
De duivel , de vijand van God, wil precies andersom doen dan God. Hij is de grote 'andersommer'.
De Heer God wil Talita vol liefde , blijdschap, vreugde en vriendelijkheid maken, een en al goedheid en trouw, vol lankmoedigheid, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.
Dus wat wil de duivel...och ik noem het nu allemaal maar niet, maar de vijand van God wil alle mensen zó maken, dat ze alle anderen gaan haten, dat ze knorrig en sacherijnig en bits worden en al die lelijke dingen meer.
En wanneer jij Talita, jezelf afvraagt: "Hoe komt dat nu. Ik probeer bij de Heer Jezus te horen, maar ik voel me soms zo terneergeslagen. En ik ben ook dikwijls zo sacherijnig. Laatst zei ik tegen mijn moeder, toen ze mij vroeg om het een of ander in de huishouding te doen: 'Mens...doe het zélf!' Ze was zo verdrietig, dat ze niet eens boos werd".
Talita; de duivel heeft best wel gezien, dat jij de kant van de Heer Jezus uit wil gaan,. En hij probeert dat uit alle macht te voorkomen. Daarom beïnvloedt hij je stemmingen, want dat kan hij heus wel. Maar weet je, wat je doen kunt?
Je kunt alles gewoon tegen de Heer Jezus zeggen. De bijbel zegt: "Laten al je noden door gebed , met smeking, onder dankzegging, bekend worden bij God", (Filipp 4 v 6).
Er staat: - al je noden...: ik heb het idee- maar ik kan het mis hebben- dat je nog heel jong bent, misschien maar vijftien jaar. Maar de nare dingen, die je vertelt, zijn echt: NODEN. - bidden, maar niet met een vaag idee, maar echt met de vrolijke moed: ik ga naar een goede, sterke, almachtige vriend. - smeken; niet zo'n beetje zeggen: wég gedeprimeerdheid, maar echt 'er kracht achter zetten' - dankzeggen: gelijk al weten, dat God en Jezus 'er werk van gaan maken' en dat de oplossing er in beginsel al ís.
Zouden wij het zo samen even proberen:
"Lieve Heer Jezus...hier zijn we samen: Talita en Ger. U kent de makkes van Talita, haar verslagenheid soms, hoewel ze dat helemaal niet wil...en die verlammende downheid en dan weer dat 'scherrebekkerige', terwijl ze zo graag licht wil verspreiden.
Lieve Heer...wilt U een begin maken met uw kind Talita daar af te helpen...dat ze gauw iets gaat merken.
Dank U Heer".
En ga je op die manier nu ook zelf bidden Talita. Hoor ik nog eens van je.
Want misschien bén je helemaal niet humeurig...is het gewoon een belangstellende vraag. Maar ik denk toch, dat er meer achter zit.
Dit schreef ik een paar dagen geleden in een heel groot topic over 'masturbatie'. Dat ging al 12 pagina's of zo alsmaar door. Dus het is wel een 'hot item'. Maar dat heb jij niet gelezen. Misschien kan ik je dienen met dit bericht. Het begin gaat over heel andere zaken. maar later wordt het voor jou interssant. Nu is mijn verhaal helemaal toegesneden op 'jongens', en jij bent een meisje. En je bent al 22. Nu treffen mij twee dingen in je verhaal: - soms zie je iets porno-achtigs op t.,v. en dan ís het er weer. - je kunt het niet verantwoorden tegenover je relatie.
Maar kind!....ben je wel na je bekering ook 'diep bekeerd' en 'wedergeboren' door de aandachtige, liefdevolle lezing van Gods woord. Ben je wel gedoopt met de Heilige Geest. Wat gebeurt er met je, wanneer je dat allemaal aan het ervaren bent: - Dan taal je op de duur niet naar iets porno-achtigs op tv. en als er gemeen listig iets langs flitst, ( want dat gebeurt in van die korte flitsen van 'nog komende' programma's), dan wordt een variatie van Marcus 16 v 18 (gedeeltelijk) over je vaardig: "...als ze een dodelijk gif 'drinken' zal dat hun niet deren" - dan word je verhouding jegens je vriend ook steeds zuiverder.
En nu dan dat artikel:
.......................... Over masturbatie:
Dag allemaal,
Jullie hebben het al een poosje over 'masturbatie', merk ik bij 'mijn zwerftochten over het net'.
Meestal blijf ik in mijn eigen 'hok', (Vraag het Ger).
Maar nu dacht ik, zonder nu expliciet alle 32 (!) bladzijden tot dusver doorgelezen te hebben, dat ik toch nog iets nieuws zou kunnen zeggen, dat hier -mogelijk- nog níet is gezegd.
Laten wij eens lezen in Romeinen 7 van 7 tot en met 25. Lees dat maar eens door voor jezelf, want hierna geef ik alleen een parafrase. .................. Paulus is naar Jeruzalem gegaan om daar theologie te gaan studeren. Tot dan toe had hij niet als 'een echte Jood' met alles 'd'r op en d'r an' kunnen leven. Dat was in de diaspora, de verstrooiing niet mogelijk, zelfs voor onvermengde Joden.
Maar in Jeruzalem kreeg hij les van de besten onder de besten van de schriftgeleerden. En de meest 'fijne puntjes' van de onder de Joden geldende wet werden hem gaandeweg helemaal en helemaal duidelijk.
En hij was een 'jongen die het goede wilde': hij wilde het echt góed doen.
Maar de duivel, die hem tot dan toe met lauwe interesse had gadegeslagen, sloop nader.
"Wacht eens even. Hier hebben we er éen, die de kant van God heen wil. Die zullen wij eens even een lesje leren. Want het is met hem zoals met vrijwel iedereen. Hij probeert het uit eigen kracht te doen, wat nóoit lukt. Want wij, demonen, zijn met ons opereren uit de onzienlijke wereld vandaan altijd en altijd sterker dan deze aardelingen, die in onze wereld niet kunnen inkijken en die wij altijd kunnen raken vanuit een 'onzichtbare hoek' ".
En de duivel nestelde zich in Paulus' innerlijk, vlak bij zijn diepste levensbeginselen. En juist omdat Paulus nu zo goed wist, wat God , de Heilige, eigenlijk van hem wilde, was hij zo kwetsbaar. Want de duivel dwong hem steeds weer de verkeerde kant uit. (9). Paulus voelde zich eigenlijk 'geestelijk' doodgaan. Niets lukte. Het kwam allemaal nét verkeerd uit. Daar was die man Stefanas....Paulus meende, dat hij een prima wetsbetrachter was, toen hij aan de wilde lynchpartij door de Joden, een keurig legaal tintje gaf, (Handelingen 7 v 5. Maar- hoewel er de idee was, dat er nu eens prima gehandeld was,(8 v 1)- bleef er toch een nare smaak van achter. En zoals die man had geroepen, bloedend neervallend: "Heer....reken hun deze zonde niet aan", (60).... het had hem door het hart gesneden. En weer had hij moeten denken: "Weer ergens mis. Weer een valse toon. Wat is dat toch voor verderfelijks in mij, (13), wat is dat toch in mijn natuur, dat ik het kwade doe, terwijl ik het goede wíÂl doen. (15).
Ho ho....wacht eens even! Ik wil zélf goed, maar er is iets in mij, dat mij dwingt, het kwade te doen, (17)".
Nu echter was Paulus nog níets verder. Nou ja, niet verder?!: eigenlijk een reuzenstap. Maar hij wist niet, hoe hij die 'iemand', die zo vlak bij zijn levensbeginsel opereerde, de baas kon. En ook zag hij, dat in zijn natuur, zijn 'zielse' mens, het goede niet aanwezig was, waarmee hij dat vreemde insluipsel kon overwinnen. ( 16).
En vanaf dat ogenblik was hij ijverig op zoek naar de bron van 'het goede'. Als die niet in hemzelf zat, in wie dan wel.
En nu denk ik, (Ger), dat het volgende gebeurd is: op weg naar Damascus om nog meer Christenen kwaad te doen, gaat hij zijn weg met een hart vol onvrede. "Daar rijd ik nu, met alle macht, maar met de innerlijke 'bijna-zekerheid': het zal wel weer verkeerd uitpakken".
En op dat moment grijpt de Heer Jezus hem. Jullie kennen de geschiedenis, Handelingen 9. En vanaf dat moment weet hij: "Jézus is mijn bron van kracht. Met hém spring ik over elke muur, die tot dusver te hoog was", (Psalm 18 v 30). ............. En wat wil dit nu voor jongelui , allemaal zeggen: Jullie zijn allemaal zo jong en sterk, zo goed gevoed, zo lichamelijk volwassen, terwijl je in je innerlijk eigenlijk pas op je 27 ste helemaal áf bent, (in het algemeen, los van bekering en zo). Dat je eéns de 'zelfbevrediging' ontdekt...de meesten van jullie zal het overkomen of overkomen zijn. Maar....verslaafd eraan raken...het drie of meer keer per dag doen...uitgeput worden ervan....dat moet beslíst niet.
En laten wij nu eens een knul van veertien ten tonele voeren. Je kent het type: - nog het kopje van een kind. - maar met zijn oversized kleren en zijn een meter tachtig en zijn brede postuur vult hij gewoonweg de deuropening, als hij- met die grote gitaar op zijn rug, (ook nog)- brult met die nog wat overslaande stem: "Nou dag....ik ga naar les".
En zo'n jongen leert dan ook nog eens op een 'jeugd alphagroep' de Heer Jezus kennen. Hij bekeert zich, op zijn jongensachtige manier en wil de Heer Jezus gaan volgen. Zal het dan niet met hem gaan zoals met de apostel Paulus. Die masturbatie, die hij al beoefende, wordt hem tot een last. Het 'hoort er ergens niet bij', voelt hij. En hoe harder hij er van af wil, hoe moeilijker het gaat. Het lijkt wel erger te worden. Waarom zou zo'n veelbelovende knul nog langer worstelen vanuit zijn 'natuurlijke mens', zijn zielse mens, zijn leven, ondanks zijn bekering niet wérkelijk gevuld met Jezus?!
Laat zo'n jongen gewoon tegen de Heer Jezus zeggen in zijn gebed: "Lieve Heer...ik kan het niet met mijn eigen wil...Heer!!!...ik doe een beroep op u. Ik blijf het van u verwachten en van u alleen.. en niet van mijzelf. Heer....wanneer het niet direct overgaat, blijf ik op u vertrouwen totdat ik zonder stress en blij opgelucht kan bemerken, dat u het 'aan het genezen bent', dat ook deze boei om mijn leven breekt".
En zo'n jongen zal merken, dat hij dit beginsel in zijn leven overal kan toepassen: - op zijn verslaafdheid aan junkfood - op zijn alsmaar vergeefse jacht op 'de ware' - op zijn trek in een 'blowtje' - op zijn....noem maar op...
Advies aan een verliefd meisje, dat het aan haar aimé wil verellen, maar ze weet niet hóe
Dag Gracieuze,
Kind, zou je nu eens niet wat intensiever gebruik maken van je relatie met de Heer God.
Hij heeft zélf laten zeggen door de apostel Paulus: (Filippenzen 4 v 6):
"Wees over NIETS bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden".
Jij bent er nu over bezorgd hoe je al die dingen zult zeggen tegen de jongen die in vijftien jaar evolueerde van een 'vriend' tot een 'aimé' Maar de Heer zegt: "Gracieuze.....je kent mij toch als je gróte vriend. En nu heb je iets hoog nodig: goede raad om iets liefs, dat toch verlegenmakend is, te zeggen....vraag míÂj nu eens om wijsheid in deze aangelegenheid. En ...je bíÂdt toch veel!? Dank nu ook eens in die vele gebeden van jou, dat ik een oplossing ga geven".
Sierlijke....misschien zegt de Heer in je hart wel dingen, die je eigenlijk niet zou willen horen. Sla er dan toch acht op.
Maar in ieder geval; wanneer je dit aan de Heer vertelt, dan wijkt in ieder geval de spanning. Dan kun je zo heerlijk ontspannen toeleven naar de oplossing.
Ga je zó eens bidden?
Wat zeg je?....zou je de woorden willen hebben, maar je hébt ze niet. Mag ik iets voorstellen?: .................. Lieve Heer God...in de naam van Jezus kom ik bij u. U weet dat er bij mij liefde is ontstaan voor 'XX'. En wilt u het zo maken dat er een toestand ontstaat, waarbij het helemaal ongedwongen uitgesproken en uitgepraat kan worden, zonder dat ik later ook maar iets spijtigs hoef te hebben van: 'Ik heb toch een beetje gek gedaan'. Heer...u weet dat XX ook van U houdt. Dat kan dus geen beletsel zijn Heer. Wilt u mij rust geven in deze hartenzaak.
Mijn verkering is uit...en ik heb zo'n averij !!!!
Dag Moppie,
Je bent er nu bijna van af, van die relatie. Je ziet hem vrijwel nooit meer. Laat ik nu aannemen, dat het helemaal 'klaar' is....hoe staat het er nu met jouzelf voor? Je hebt ernstige averij door deze hele geschiedenis geleden, dunkt mij.
En ik zou je zo graag een beetje op streek helpen om van die averij af te komen.
Zoek je kracht bij de Heer God. Vertel hem alles, wat je wedervaren is en de puinhopen, die achtergebleven zijn. Vraag hem om vergeving en wijsheid om de boel op te ruimen.
Heb je eigenlijk al wel eens tegen de Heer Jezus gezegd, dat je bij hem wilt horen. Heb je wel eens écht gezegd, dat je niet meer naar de omgeving met al zijn valkuilen wilt kijken, maar alleen naar de Heer Jezus. Heb je hem wel eens gevraagd, of hij je helpen wil?
Dan verdwijnen de vlijmende pijnen, de diepe gehinderdheid, het ontstane minderwaardigheidscomplex, geleidelijk aan uit je wezen. En ook die onzekerheid, die je vroeger nooit kende. Of zie ik het te dramatisch? Heb je helemaal geen schade geleden.
Nou; het moet haast wel, denk ik.
Zullen we samen eens naar de Heer God toegaan?: ............ Lieve Heer God...hier is Ger, met dit keer Moppie bij zich. Heer...ik zou zo graag willen, dat Moppie weer helemaal genezen werd in haar innerlijk. Wilt u ze helpen Heer.
(En nu mag jij alles zeggen, wat jij wenselijk vindt. Vergeet vooral niet om de Heer God om vergeving te vragen, want je hebt allereerst tegen zijn wetten gezondigd).... .....
Graag zou ik weer eens teruggaan naar de oorspronkelijke vraag. Die luiddeongeveer): "Ik zie wel eens stellen, waarvan éen partner buitenlands is. Ik heb er steeds een wat onbehaaglijk gevoel bij".
Mijn antwoord:
Wanneer de buitenlander een blanke is, dan kun je onmogelijk vaststellen, zo op het eerste gezicht, dat het om een buitenlander gaat. En ook met een blanke buitenlander kunnen er aanzienlijke verschillen bestaan.
Maar wanneer het een Chinees is , een bruin of zwart gekleurde, dan weet je het meestal duidelijker: "Hé...een buitenlander".
En zelfs dan kun je het nog mis hebben. Ik ontmoette laatst een negroïd en vroeg, (minzaam, want je moet ze een 'goed gevoel' geven): "En ....voelt u zich nogal thuis in ons 'koude kikkerland'". Maar hij antwoordde: "Meneer....ik ben hier geboren. Ik ben net zo honderd procent Nederlander als u en getuige de plek, waar wij elkaar ontmoeten ben in ook nog een geloofsgenoot". Dat kan dus ook nog.
Maar goed....je ziet een Nederlands meisje met een Marokkaanse jongen. Dan komen er eerst van die ideeën: "Zou het een loverboy zijn. Och gunst....arm kind".
Of je ziet een kennelijke Indiër als partner. En je denkt: "Zou hij op een verblijfsvergunning azen".
Maar na al deze overwegingen blijft er toch een algemeen onbehagen.
En dat komt voort uit déze idee: "De culturen lopen zo uiteen".
En daar zit het punt. Een huwelijk is een zeer belangrijke zaak. Het is goed , wanneer de man en de vrouw zoveel mogelijk cultureel gemeen hebben. Er blijft toch al zoveel te overbruggen.
Neem míj nou. Ik ontmoette als onderduiker mijn vrouw in de kerk. Bij nadere kennismaking bleken wij allebei Gereformeerd, stadskinderen, van dezelfde leeftijd, van dezelfde welstandsklasse. Er waren dus allerlei verstorende invloeden weggewerkt. Maar er bleven nog genoeg verschillen over om te zorgen voor een behoorlijk turbulente echtvereniging, die overigen nu al meer dan zestig jaar duurt.
Want we hadden iets zeer belangrijks gemeen: ons geloof. En de preek bij ons huwelijk: "Twee zijn beter dan éen....en een drievoudig snoer wordt niet spoedig gebroken",(Prediker) was ons tot leidraad in die zestig jaar. En wat hadden we baat bij dat derde, dat gouden snoer!
Maar stel je nu eens een meisje voor, dat ergens in de disco of bij pinkpop een charmante Turk ontmoet. Want in de kerk of in de jeugdclub moet je die niet allereerst zoeken. Echt wel een leuke jongen, maar er is verder geen enkel aanknopingspunt, dat een blijvende verbintenis begunstigt. Dat móet wel mislopen.
En ik denk, dat je gevoel van onbehagen met dit 'gebrek aan raakvlakken' te maken heeft.
Daarom is mijn advies aan alle meisjes;(en ook wel jongens): Kijk eens goed rond in de eigen kring van tiener- of jeugdclub. Informeer je daarnaast ook eens op grotere manifestaties zoals de E.O.-Jongerendagen of de Pinkersconferentie.
Met een variatie op de bekende leus zou ik willen zeggen: "Zoek toch in den vreemde niet Wat de eigen kring u biedt".
Houdt bij al deze dingen nauw contact met God door je gebed: "Heer...help mij om een goede levensgezel te vinden".
Het is natuurlijk gemakkelijk om te zeggen: "O....dat is allemaal van de duivel, wat je daar aan het begin van dit topic vertelt. En....via een omweg kom ik hier ook wel op. Maar eerst even die omweg:
Toen ik een jongetje van acht jaar was, las ik eens een verhaaltje, dat je, met twee toverstokjes in je hand, iemand kon gadeslaan, waaraan je dacht op dat moment. Ach; zomaar een flauwekulverhaaltje, maar het kwam in mijn achtjarig brein terecht op een moment, dat ik erg 'gevoelig' was en een indruk heel onuitwisbaar opsloeg. Iedereen zal die ervaring wel hebben, dat een - dikwijls heel onbelangrijke ervaring van jaren her- onuitwisbaar in het brein blijft.
Wel; deze jeugdherinnering werkte later zo uit in mijn wezen, dat ik mij voortdurend gadegeslagen voelde. Op kantoor werd dan wel eens gespot: "Meneer Gerritse kan zo schichtig opzijkijken, alsof daar iemand staat met een stok om hem te slaan".
Omstreeks 1954 werd die opmerking eens gemaakt, dus ik was toen al 32 jaar. Het impact van dat jeugdindrukje was toen nog heel scherp.
Omstreeks 1959 bekeerde ik mij tot de Heer Jezus, nadat ik tot dien gewoon 'kerkmens' was geweest. In later jaren vulde ik mijn brein steeds meer met heerlijke gedachten van bekering, wedergeboorte en doop in de Heilige Geest. En dat nare beetje ballast uit mijn kinderjaren werd volkomen verzwolgen door al dat nieuwe, goede, boeiende, dat ik ervaarde.
En nu kom ik met een grote omweg bij jou terug. De nare ervaringen, waarvan jij vertelde, kan heel wél de weerslag zijn van een jeugdtrauma, dat je mogelijk nog maar kort geleden hebt opgelopen. Iedereen weet, dat er op allerlei scholen 'glaasje wordt gedraaid' en andere occulte spelletjes worden gespeeld. Het zou niets geen wonder zijn, als jij- terugdenkend- zou zeggen: "Hé...ik zie een link".
Maar zelfs indien niet: onze vijand, de duivel, is 'de grote tegenstander". Efeze 6 v 12 zegt zo duidelijk, dat onze strijd is : niet tegen ménsen(dus ook niet tegen jezelf) maar tegen máchten.
Zeker heeft satan ooit een indruk in je wezen laten binnendringen, die hij rustig heeft laten 'rijpen' om nu te zien, hoe het ervoor staat.
Maar jij....liefhebber van de Heer Jezus, kunt die heerlijke naam niet alleen gebruiken om de Heer jouw liefde te betonen....je kunt hem ook gebruiken om tegen de vijand te zeggen: "Satan...in de naam van Onze Heer Jezus Christus verbied ik jou om mij nog langer lastig te vallen".
Weid niet te veel uit, gebruik niet meer woorden dan nodig is en ga dan tot God met deze vraag: ................... Lieve Heer God.... In de naam van Jezus vraag ik u: wilt u mij zó gaan vullen met steeds meer goede gedachten en goede ervaringen van uwentwege, dat mijn brein dáarmee tot overlopens toe wordt gevuld.
