 |
|
|
| gedachtewisseling in vriendschap |
|
|
| 18-04-2008 |
 .....over masturbatie........ |
Dag Niem,
Dit schreef ik een paar dagen geleden in een heel groot topic over 'masturbatie'.
Dat ging al 12 pagina's of zo alsmaar door. Dus het is wel een 'hot item'.
Maar dat heb jij niet gelezen. Misschien kan ik je dienen met dit bericht. Het begin gaat over heel andere zaken. maar later wordt het voor jou interssant.
Nu is mijn verhaal helemaal toegesneden op 'jongens', en jij bent een meisje. En je bent al 22.
Nu treffen mij twee dingen in je verhaal:
- soms zie je iets porno-achtigs op t.,v. en dan ís het er weer.
- je kunt het niet verantwoorden tegenover je relatie.
Maar kind!....ben je wel na je bekering ook 'diep bekeerd' en 'wedergeboren' door de aandachtige, liefdevolle lezing van Gods woord. Ben je wel gedoopt met de Heilige Geest. Wat gebeurt er met je, wanneer je dat allemaal aan het ervaren bent:
- Dan taal je op de duur niet naar iets porno-achtigs op tv. en als er gemeen listig iets langs flitst, ( want dat gebeurt in van die korte flitsen van 'nog komende' programma's), dan wordt een variatie van Marcus 16 v 18 (gedeeltelijk) over je vaardig:
"...als ze een dodelijk gif 'drinken' zal dat hun niet deren"
- dan word je verhouding jegens je vriend ook steeds zuiverder.
En nu dan dat artikel:
..........................
Over masturbatie:
Dag allemaal,
Jullie hebben het al een poosje over 'masturbatie', merk ik bij 'mijn zwerftochten over het net'.
Meestal blijf ik in mijn eigen 'hok', (Vraag het Ger).
Maar nu dacht ik, zonder nu expliciet alle 32 (!) bladzijden tot dusver doorgelezen te hebben, dat ik toch nog iets nieuws zou kunnen zeggen, dat hier -mogelijk- nog níet is gezegd.
Laten wij eens lezen in Romeinen 7 van 7 tot en met 25.
Lees dat maar eens door voor jezelf, want hierna geef ik alleen een parafrase.
..................
Paulus is naar Jeruzalem gegaan om daar theologie te gaan studeren. Tot dan toe had hij niet als 'een echte Jood' met alles 'd'r op en d'r an' kunnen leven. Dat was in de diaspora, de verstrooiing niet mogelijk, zelfs voor onvermengde Joden.
Maar in Jeruzalem kreeg hij les van de besten onder de besten van de schriftgeleerden. En de meest 'fijne puntjes' van de onder de Joden geldende wet werden hem gaandeweg helemaal en helemaal duidelijk.
En hij was een 'jongen die het goede wilde': hij wilde het echt góed doen.
Maar de duivel, die hem tot dan toe met lauwe interesse had gadegeslagen, sloop nader.
"Wacht eens even. Hier hebben we er éen, die de kant van God heen wil. Die zullen wij eens even een lesje leren. Want het is met hem zoals met vrijwel iedereen. Hij probeert het uit eigen kracht te doen, wat nóoit lukt. Want wij, demonen, zijn met ons opereren uit de onzienlijke wereld vandaan altijd en altijd sterker dan deze aardelingen, die in onze wereld niet kunnen inkijken en die wij altijd kunnen raken vanuit een 'onzichtbare hoek' ".
En de duivel nestelde zich in Paulus' innerlijk, vlak bij zijn diepste levensbeginselen. En juist omdat Paulus nu zo goed wist, wat God , de Heilige, eigenlijk van hem wilde, was hij zo kwetsbaar. Want de duivel dwong hem steeds weer de verkeerde kant uit. (9).
Paulus voelde zich eigenlijk 'geestelijk' doodgaan. Niets lukte. Het kwam allemaal nét verkeerd uit. Daar was die man Stefanas....Paulus meende, dat hij een prima wetsbetrachter was, toen hij aan de wilde lynchpartij door de Joden, een keurig legaal tintje gaf, (Handelingen 7 v 5.
Maar- hoewel er de idee was, dat er nu eens prima gehandeld was,(8 v 1)- bleef er toch een nare smaak van achter. En zoals die man had geroepen, bloedend neervallend:
"Heer....reken hun deze zonde niet aan", (60)....
het had hem door het hart gesneden. En weer had hij moeten denken:
"Weer ergens mis. Weer een valse toon. Wat is dat toch voor verderfelijks in mij, (13), wat is dat toch in mijn natuur, dat ik het kwade doe, terwijl ik het goede wíÂl doen. (15).
Ho ho....wacht eens even! Ik wil zélf goed, maar er is iets in mij, dat mij dwingt, het kwade te doen, (17)".
Nu echter was Paulus nog níets verder. Nou ja, niet verder?!: eigenlijk een reuzenstap. Maar hij wist niet, hoe hij die 'iemand', die zo vlak bij zijn levensbeginsel opereerde, de baas kon.
En ook zag hij, dat in zijn natuur, zijn 'zielse' mens, het goede niet aanwezig was, waarmee hij dat vreemde insluipsel kon overwinnen. ( 16).
En vanaf dat ogenblik was hij ijverig op zoek naar de bron van 'het goede'. Als die niet in hemzelf zat, in wie dan wel.
En nu denk ik, (Ger), dat het volgende gebeurd is: op weg naar Damascus om nog meer Christenen kwaad te doen, gaat hij zijn weg met een hart vol onvrede.
"Daar rijd ik nu, met alle macht, maar met de innerlijke 'bijna-zekerheid': het zal wel weer verkeerd uitpakken".
En op dat moment grijpt de Heer Jezus hem. Jullie kennen de geschiedenis, Handelingen 9.
En vanaf dat moment weet hij:
"Jézus is mijn bron van kracht. Met hém spring ik over elke muur, die tot dusver te hoog was", (Psalm 18 v 30).
.............
En wat wil dit nu voor jongelui , allemaal zeggen:
Jullie zijn allemaal zo jong en sterk, zo goed gevoed, zo lichamelijk volwassen, terwijl je in je innerlijk eigenlijk pas op je 27 ste helemaal áf bent, (in het algemeen, los van bekering en zo).
Dat je eéns de 'zelfbevrediging' ontdekt...de meesten van jullie zal het overkomen of overkomen zijn.
Maar....verslaafd eraan raken...het drie of meer keer per dag doen...uitgeput worden ervan....dat moet beslíst niet.
En laten wij nu eens een knul van veertien ten tonele voeren. Je kent het type:
- nog het kopje van een kind.
- maar met zijn oversized kleren en zijn een meter tachtig en zijn brede postuur vult hij gewoonweg de deuropening, als hij- met die grote gitaar op zijn rug, (ook nog)- brult met die nog wat overslaande stem:
"Nou dag....ik ga naar les".
En zo'n jongen leert dan ook nog eens op een 'jeugd alphagroep' de Heer Jezus kennen. Hij bekeert zich, op zijn jongensachtige manier en wil de Heer Jezus gaan volgen.
Zal het dan niet met hem gaan zoals met de apostel Paulus. Die masturbatie, die hij al beoefende, wordt hem tot een last. Het 'hoort er ergens niet bij', voelt hij.
En hoe harder hij er van af wil, hoe moeilijker het gaat. Het lijkt wel erger te worden.
Waarom zou zo'n veelbelovende knul nog langer worstelen vanuit zijn 'natuurlijke mens', zijn zielse mens, zijn leven, ondanks zijn bekering niet wérkelijk gevuld met Jezus?!
Laat zo'n jongen gewoon tegen de Heer Jezus zeggen in zijn gebed:
"Lieve Heer...ik kan het niet met mijn eigen wil...Heer!!!...ik doe een beroep op u. Ik blijf het van u verwachten en van u alleen.. en niet van mijzelf.
Heer....wanneer het niet direct overgaat, blijf ik op u vertrouwen totdat ik zonder stress en blij opgelucht kan bemerken, dat u het 'aan het genezen bent', dat ook deze boei om mijn leven breekt".
En zo'n jongen zal merken, dat hij dit beginsel in zijn leven overal kan toepassen:
- op zijn verslaafdheid aan junkfood
- op zijn alsmaar vergeefse jacht op 'de ware'
- op zijn trek in een 'blowtje'
- op zijn....noem maar op...
Daag
Ger
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
