Jou noem ik Talita. Ik houd niet zo van 'Talietjuh', dat 'juh' staat me niet aan. Mensen, die de Here Jezus beginnen lief te hebben, beginnen gelijk al een beetje te groeien en ook hun codenaam op 'Heavenly quality ' voldoet dan eigenlijk al niet meer aan wat ze bezig zijn te worden. En zeg nou zelf: 'Talita' klinkt toch heel goed. Natuurlijk mag jij je codenaam aanhouden hoor.
En dan nog zo iets, Talita: je denkt een stomme vraag te stellen. Maar ik vind die vraag helemaal niet stom. Je vraagt eigenlijk: "Kan de duivel je depri of down of sacherijnig maken?"
Nou: met de duivel is alles mis, maar met die vraag is 'niks mis'.
De duivel , de vijand van God, wil precies andersom doen dan God. Hij is de grote 'andersommer'.
De Heer God wil Talita vol liefde , blijdschap, vreugde en vriendelijkheid maken, een en al goedheid en trouw, vol lankmoedigheid, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.
Dus wat wil de duivel...och ik noem het nu allemaal maar niet, maar de vijand van God wil alle mensen zó maken, dat ze alle anderen gaan haten, dat ze knorrig en sacherijnig en bits worden en al die lelijke dingen meer.
En wanneer jij Talita, jezelf afvraagt: "Hoe komt dat nu. Ik probeer bij de Heer Jezus te horen, maar ik voel me soms zo terneergeslagen. En ik ben ook dikwijls zo sacherijnig. Laatst zei ik tegen mijn moeder, toen ze mij vroeg om het een of ander in de huishouding te doen: 'Mens...doe het zélf!' Ze was zo verdrietig, dat ze niet eens boos werd".
Talita; de duivel heeft best wel gezien, dat jij de kant van de Heer Jezus uit wil gaan,. En hij probeert dat uit alle macht te voorkomen. Daarom beïnvloedt hij je stemmingen, want dat kan hij heus wel. Maar weet je, wat je doen kunt?
Je kunt alles gewoon tegen de Heer Jezus zeggen. De bijbel zegt: "Laten al je noden door gebed , met smeking, onder dankzegging, bekend worden bij God", (Filipp 4 v 6).
Er staat: - al je noden...: ik heb het idee- maar ik kan het mis hebben- dat je nog heel jong bent, misschien maar vijftien jaar. Maar de nare dingen, die je vertelt, zijn echt: NODEN. - bidden, maar niet met een vaag idee, maar echt met de vrolijke moed: ik ga naar een goede, sterke, almachtige vriend. - smeken; niet zo'n beetje zeggen: wég gedeprimeerdheid, maar echt 'er kracht achter zetten' - dankzeggen: gelijk al weten, dat God en Jezus 'er werk van gaan maken' en dat de oplossing er in beginsel al ís.
Zouden wij het zo samen even proberen:
"Lieve Heer Jezus...hier zijn we samen: Talita en Ger. U kent de makkes van Talita, haar verslagenheid soms, hoewel ze dat helemaal niet wil...en die verlammende downheid en dan weer dat 'scherrebekkerige', terwijl ze zo graag licht wil verspreiden.
Lieve Heer...wilt U een begin maken met uw kind Talita daar af te helpen...dat ze gauw iets gaat merken.
Dank U Heer".
En ga je op die manier nu ook zelf bidden Talita. Hoor ik nog eens van je.
Want misschien bén je helemaal niet humeurig...is het gewoon een belangstellende vraag. Maar ik denk toch, dat er meer achter zit.
Dit schreef ik een paar dagen geleden in een heel groot topic over 'masturbatie'. Dat ging al 12 pagina's of zo alsmaar door. Dus het is wel een 'hot item'. Maar dat heb jij niet gelezen. Misschien kan ik je dienen met dit bericht. Het begin gaat over heel andere zaken. maar later wordt het voor jou interssant. Nu is mijn verhaal helemaal toegesneden op 'jongens', en jij bent een meisje. En je bent al 22. Nu treffen mij twee dingen in je verhaal: - soms zie je iets porno-achtigs op t.,v. en dan ís het er weer. - je kunt het niet verantwoorden tegenover je relatie.
Maar kind!....ben je wel na je bekering ook 'diep bekeerd' en 'wedergeboren' door de aandachtige, liefdevolle lezing van Gods woord. Ben je wel gedoopt met de Heilige Geest. Wat gebeurt er met je, wanneer je dat allemaal aan het ervaren bent: - Dan taal je op de duur niet naar iets porno-achtigs op tv. en als er gemeen listig iets langs flitst, ( want dat gebeurt in van die korte flitsen van 'nog komende' programma's), dan wordt een variatie van Marcus 16 v 18 (gedeeltelijk) over je vaardig: "...als ze een dodelijk gif 'drinken' zal dat hun niet deren" - dan word je verhouding jegens je vriend ook steeds zuiverder.
En nu dan dat artikel:
.......................... Over masturbatie:
Dag allemaal,
Jullie hebben het al een poosje over 'masturbatie', merk ik bij 'mijn zwerftochten over het net'.
Meestal blijf ik in mijn eigen 'hok', (Vraag het Ger).
Maar nu dacht ik, zonder nu expliciet alle 32 (!) bladzijden tot dusver doorgelezen te hebben, dat ik toch nog iets nieuws zou kunnen zeggen, dat hier -mogelijk- nog níet is gezegd.
Laten wij eens lezen in Romeinen 7 van 7 tot en met 25. Lees dat maar eens door voor jezelf, want hierna geef ik alleen een parafrase. .................. Paulus is naar Jeruzalem gegaan om daar theologie te gaan studeren. Tot dan toe had hij niet als 'een echte Jood' met alles 'd'r op en d'r an' kunnen leven. Dat was in de diaspora, de verstrooiing niet mogelijk, zelfs voor onvermengde Joden.
Maar in Jeruzalem kreeg hij les van de besten onder de besten van de schriftgeleerden. En de meest 'fijne puntjes' van de onder de Joden geldende wet werden hem gaandeweg helemaal en helemaal duidelijk.
En hij was een 'jongen die het goede wilde': hij wilde het echt góed doen.
Maar de duivel, die hem tot dan toe met lauwe interesse had gadegeslagen, sloop nader.
"Wacht eens even. Hier hebben we er éen, die de kant van God heen wil. Die zullen wij eens even een lesje leren. Want het is met hem zoals met vrijwel iedereen. Hij probeert het uit eigen kracht te doen, wat nóoit lukt. Want wij, demonen, zijn met ons opereren uit de onzienlijke wereld vandaan altijd en altijd sterker dan deze aardelingen, die in onze wereld niet kunnen inkijken en die wij altijd kunnen raken vanuit een 'onzichtbare hoek' ".
En de duivel nestelde zich in Paulus' innerlijk, vlak bij zijn diepste levensbeginselen. En juist omdat Paulus nu zo goed wist, wat God , de Heilige, eigenlijk van hem wilde, was hij zo kwetsbaar. Want de duivel dwong hem steeds weer de verkeerde kant uit. (9). Paulus voelde zich eigenlijk 'geestelijk' doodgaan. Niets lukte. Het kwam allemaal nét verkeerd uit. Daar was die man Stefanas....Paulus meende, dat hij een prima wetsbetrachter was, toen hij aan de wilde lynchpartij door de Joden, een keurig legaal tintje gaf, (Handelingen 7 v 5. Maar- hoewel er de idee was, dat er nu eens prima gehandeld was,(8 v 1)- bleef er toch een nare smaak van achter. En zoals die man had geroepen, bloedend neervallend: "Heer....reken hun deze zonde niet aan", (60).... het had hem door het hart gesneden. En weer had hij moeten denken: "Weer ergens mis. Weer een valse toon. Wat is dat toch voor verderfelijks in mij, (13), wat is dat toch in mijn natuur, dat ik het kwade doe, terwijl ik het goede wíÂl doen. (15).
Ho ho....wacht eens even! Ik wil zélf goed, maar er is iets in mij, dat mij dwingt, het kwade te doen, (17)".
Nu echter was Paulus nog níets verder. Nou ja, niet verder?!: eigenlijk een reuzenstap. Maar hij wist niet, hoe hij die 'iemand', die zo vlak bij zijn levensbeginsel opereerde, de baas kon. En ook zag hij, dat in zijn natuur, zijn 'zielse' mens, het goede niet aanwezig was, waarmee hij dat vreemde insluipsel kon overwinnen. ( 16).
En vanaf dat ogenblik was hij ijverig op zoek naar de bron van 'het goede'. Als die niet in hemzelf zat, in wie dan wel.
En nu denk ik, (Ger), dat het volgende gebeurd is: op weg naar Damascus om nog meer Christenen kwaad te doen, gaat hij zijn weg met een hart vol onvrede. "Daar rijd ik nu, met alle macht, maar met de innerlijke 'bijna-zekerheid': het zal wel weer verkeerd uitpakken".
En op dat moment grijpt de Heer Jezus hem. Jullie kennen de geschiedenis, Handelingen 9. En vanaf dat moment weet hij: "Jézus is mijn bron van kracht. Met hém spring ik over elke muur, die tot dusver te hoog was", (Psalm 18 v 30). ............. En wat wil dit nu voor jongelui , allemaal zeggen: Jullie zijn allemaal zo jong en sterk, zo goed gevoed, zo lichamelijk volwassen, terwijl je in je innerlijk eigenlijk pas op je 27 ste helemaal áf bent, (in het algemeen, los van bekering en zo). Dat je eéns de 'zelfbevrediging' ontdekt...de meesten van jullie zal het overkomen of overkomen zijn. Maar....verslaafd eraan raken...het drie of meer keer per dag doen...uitgeput worden ervan....dat moet beslíst niet.
En laten wij nu eens een knul van veertien ten tonele voeren. Je kent het type: - nog het kopje van een kind. - maar met zijn oversized kleren en zijn een meter tachtig en zijn brede postuur vult hij gewoonweg de deuropening, als hij- met die grote gitaar op zijn rug, (ook nog)- brult met die nog wat overslaande stem: "Nou dag....ik ga naar les".
En zo'n jongen leert dan ook nog eens op een 'jeugd alphagroep' de Heer Jezus kennen. Hij bekeert zich, op zijn jongensachtige manier en wil de Heer Jezus gaan volgen. Zal het dan niet met hem gaan zoals met de apostel Paulus. Die masturbatie, die hij al beoefende, wordt hem tot een last. Het 'hoort er ergens niet bij', voelt hij. En hoe harder hij er van af wil, hoe moeilijker het gaat. Het lijkt wel erger te worden. Waarom zou zo'n veelbelovende knul nog langer worstelen vanuit zijn 'natuurlijke mens', zijn zielse mens, zijn leven, ondanks zijn bekering niet wérkelijk gevuld met Jezus?!
Laat zo'n jongen gewoon tegen de Heer Jezus zeggen in zijn gebed: "Lieve Heer...ik kan het niet met mijn eigen wil...Heer!!!...ik doe een beroep op u. Ik blijf het van u verwachten en van u alleen.. en niet van mijzelf. Heer....wanneer het niet direct overgaat, blijf ik op u vertrouwen totdat ik zonder stress en blij opgelucht kan bemerken, dat u het 'aan het genezen bent', dat ook deze boei om mijn leven breekt".
En zo'n jongen zal merken, dat hij dit beginsel in zijn leven overal kan toepassen: - op zijn verslaafdheid aan junkfood - op zijn alsmaar vergeefse jacht op 'de ware' - op zijn trek in een 'blowtje' - op zijn....noem maar op...
Advies aan een verliefd meisje, dat het aan haar aimé wil verellen, maar ze weet niet hóe
Dag Gracieuze,
Kind, zou je nu eens niet wat intensiever gebruik maken van je relatie met de Heer God.
Hij heeft zélf laten zeggen door de apostel Paulus: (Filippenzen 4 v 6):
"Wees over NIETS bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden".
Jij bent er nu over bezorgd hoe je al die dingen zult zeggen tegen de jongen die in vijftien jaar evolueerde van een 'vriend' tot een 'aimé' Maar de Heer zegt: "Gracieuze.....je kent mij toch als je gróte vriend. En nu heb je iets hoog nodig: goede raad om iets liefs, dat toch verlegenmakend is, te zeggen....vraag míÂj nu eens om wijsheid in deze aangelegenheid. En ...je bíÂdt toch veel!? Dank nu ook eens in die vele gebeden van jou, dat ik een oplossing ga geven".
Sierlijke....misschien zegt de Heer in je hart wel dingen, die je eigenlijk niet zou willen horen. Sla er dan toch acht op.
Maar in ieder geval; wanneer je dit aan de Heer vertelt, dan wijkt in ieder geval de spanning. Dan kun je zo heerlijk ontspannen toeleven naar de oplossing.
Ga je zó eens bidden?
Wat zeg je?....zou je de woorden willen hebben, maar je hébt ze niet. Mag ik iets voorstellen?: .................. Lieve Heer God...in de naam van Jezus kom ik bij u. U weet dat er bij mij liefde is ontstaan voor 'XX'. En wilt u het zo maken dat er een toestand ontstaat, waarbij het helemaal ongedwongen uitgesproken en uitgepraat kan worden, zonder dat ik later ook maar iets spijtigs hoef te hebben van: 'Ik heb toch een beetje gek gedaan'. Heer...u weet dat XX ook van U houdt. Dat kan dus geen beletsel zijn Heer. Wilt u mij rust geven in deze hartenzaak.
Mijn verkering is uit...en ik heb zo'n averij !!!!
Dag Moppie,
Je bent er nu bijna van af, van die relatie. Je ziet hem vrijwel nooit meer. Laat ik nu aannemen, dat het helemaal 'klaar' is....hoe staat het er nu met jouzelf voor? Je hebt ernstige averij door deze hele geschiedenis geleden, dunkt mij.
En ik zou je zo graag een beetje op streek helpen om van die averij af te komen.
Zoek je kracht bij de Heer God. Vertel hem alles, wat je wedervaren is en de puinhopen, die achtergebleven zijn. Vraag hem om vergeving en wijsheid om de boel op te ruimen.
Heb je eigenlijk al wel eens tegen de Heer Jezus gezegd, dat je bij hem wilt horen. Heb je wel eens écht gezegd, dat je niet meer naar de omgeving met al zijn valkuilen wilt kijken, maar alleen naar de Heer Jezus. Heb je hem wel eens gevraagd, of hij je helpen wil?
Dan verdwijnen de vlijmende pijnen, de diepe gehinderdheid, het ontstane minderwaardigheidscomplex, geleidelijk aan uit je wezen. En ook die onzekerheid, die je vroeger nooit kende. Of zie ik het te dramatisch? Heb je helemaal geen schade geleden.
Nou; het moet haast wel, denk ik.
Zullen we samen eens naar de Heer God toegaan?: ............ Lieve Heer God...hier is Ger, met dit keer Moppie bij zich. Heer...ik zou zo graag willen, dat Moppie weer helemaal genezen werd in haar innerlijk. Wilt u ze helpen Heer.
(En nu mag jij alles zeggen, wat jij wenselijk vindt. Vergeet vooral niet om de Heer God om vergeving te vragen, want je hebt allereerst tegen zijn wetten gezondigd).... .....
Graag zou ik weer eens teruggaan naar de oorspronkelijke vraag. Die luiddeongeveer): "Ik zie wel eens stellen, waarvan éen partner buitenlands is. Ik heb er steeds een wat onbehaaglijk gevoel bij".
Mijn antwoord:
Wanneer de buitenlander een blanke is, dan kun je onmogelijk vaststellen, zo op het eerste gezicht, dat het om een buitenlander gaat. En ook met een blanke buitenlander kunnen er aanzienlijke verschillen bestaan.
Maar wanneer het een Chinees is , een bruin of zwart gekleurde, dan weet je het meestal duidelijker: "Hé...een buitenlander".
En zelfs dan kun je het nog mis hebben. Ik ontmoette laatst een negroïd en vroeg, (minzaam, want je moet ze een 'goed gevoel' geven): "En ....voelt u zich nogal thuis in ons 'koude kikkerland'". Maar hij antwoordde: "Meneer....ik ben hier geboren. Ik ben net zo honderd procent Nederlander als u en getuige de plek, waar wij elkaar ontmoeten ben in ook nog een geloofsgenoot". Dat kan dus ook nog.
Maar goed....je ziet een Nederlands meisje met een Marokkaanse jongen. Dan komen er eerst van die ideeën: "Zou het een loverboy zijn. Och gunst....arm kind".
Of je ziet een kennelijke Indiër als partner. En je denkt: "Zou hij op een verblijfsvergunning azen".
Maar na al deze overwegingen blijft er toch een algemeen onbehagen.
En dat komt voort uit déze idee: "De culturen lopen zo uiteen".
En daar zit het punt. Een huwelijk is een zeer belangrijke zaak. Het is goed , wanneer de man en de vrouw zoveel mogelijk cultureel gemeen hebben. Er blijft toch al zoveel te overbruggen.
Neem míj nou. Ik ontmoette als onderduiker mijn vrouw in de kerk. Bij nadere kennismaking bleken wij allebei Gereformeerd, stadskinderen, van dezelfde leeftijd, van dezelfde welstandsklasse. Er waren dus allerlei verstorende invloeden weggewerkt. Maar er bleven nog genoeg verschillen over om te zorgen voor een behoorlijk turbulente echtvereniging, die overigen nu al meer dan zestig jaar duurt.
Want we hadden iets zeer belangrijks gemeen: ons geloof. En de preek bij ons huwelijk: "Twee zijn beter dan éen....en een drievoudig snoer wordt niet spoedig gebroken",(Prediker) was ons tot leidraad in die zestig jaar. En wat hadden we baat bij dat derde, dat gouden snoer!
Maar stel je nu eens een meisje voor, dat ergens in de disco of bij pinkpop een charmante Turk ontmoet. Want in de kerk of in de jeugdclub moet je die niet allereerst zoeken. Echt wel een leuke jongen, maar er is verder geen enkel aanknopingspunt, dat een blijvende verbintenis begunstigt. Dat móet wel mislopen.
En ik denk, dat je gevoel van onbehagen met dit 'gebrek aan raakvlakken' te maken heeft.
Daarom is mijn advies aan alle meisjes;(en ook wel jongens): Kijk eens goed rond in de eigen kring van tiener- of jeugdclub. Informeer je daarnaast ook eens op grotere manifestaties zoals de E.O.-Jongerendagen of de Pinkersconferentie.
Met een variatie op de bekende leus zou ik willen zeggen: "Zoek toch in den vreemde niet Wat de eigen kring u biedt".
Houdt bij al deze dingen nauw contact met God door je gebed: "Heer...help mij om een goede levensgezel te vinden".
Het is natuurlijk gemakkelijk om te zeggen: "O....dat is allemaal van de duivel, wat je daar aan het begin van dit topic vertelt. En....via een omweg kom ik hier ook wel op. Maar eerst even die omweg:
Toen ik een jongetje van acht jaar was, las ik eens een verhaaltje, dat je, met twee toverstokjes in je hand, iemand kon gadeslaan, waaraan je dacht op dat moment. Ach; zomaar een flauwekulverhaaltje, maar het kwam in mijn achtjarig brein terecht op een moment, dat ik erg 'gevoelig' was en een indruk heel onuitwisbaar opsloeg. Iedereen zal die ervaring wel hebben, dat een - dikwijls heel onbelangrijke ervaring van jaren her- onuitwisbaar in het brein blijft.
Wel; deze jeugdherinnering werkte later zo uit in mijn wezen, dat ik mij voortdurend gadegeslagen voelde. Op kantoor werd dan wel eens gespot: "Meneer Gerritse kan zo schichtig opzijkijken, alsof daar iemand staat met een stok om hem te slaan".
Omstreeks 1954 werd die opmerking eens gemaakt, dus ik was toen al 32 jaar. Het impact van dat jeugdindrukje was toen nog heel scherp.
Omstreeks 1959 bekeerde ik mij tot de Heer Jezus, nadat ik tot dien gewoon 'kerkmens' was geweest. In later jaren vulde ik mijn brein steeds meer met heerlijke gedachten van bekering, wedergeboorte en doop in de Heilige Geest. En dat nare beetje ballast uit mijn kinderjaren werd volkomen verzwolgen door al dat nieuwe, goede, boeiende, dat ik ervaarde.
En nu kom ik met een grote omweg bij jou terug. De nare ervaringen, waarvan jij vertelde, kan heel wél de weerslag zijn van een jeugdtrauma, dat je mogelijk nog maar kort geleden hebt opgelopen. Iedereen weet, dat er op allerlei scholen 'glaasje wordt gedraaid' en andere occulte spelletjes worden gespeeld. Het zou niets geen wonder zijn, als jij- terugdenkend- zou zeggen: "Hé...ik zie een link".
Maar zelfs indien niet: onze vijand, de duivel, is 'de grote tegenstander". Efeze 6 v 12 zegt zo duidelijk, dat onze strijd is : niet tegen ménsen(dus ook niet tegen jezelf) maar tegen máchten.
Zeker heeft satan ooit een indruk in je wezen laten binnendringen, die hij rustig heeft laten 'rijpen' om nu te zien, hoe het ervoor staat.
Maar jij....liefhebber van de Heer Jezus, kunt die heerlijke naam niet alleen gebruiken om de Heer jouw liefde te betonen....je kunt hem ook gebruiken om tegen de vijand te zeggen: "Satan...in de naam van Onze Heer Jezus Christus verbied ik jou om mij nog langer lastig te vallen".
Weid niet te veel uit, gebruik niet meer woorden dan nodig is en ga dan tot God met deze vraag: ................... Lieve Heer God.... In de naam van Jezus vraag ik u: wilt u mij zó gaan vullen met steeds meer goede gedachten en goede ervaringen van uwentwege, dat mijn brein dáarmee tot overlopens toe wordt gevuld.
Zó geschrokken; ik schreef net over iets engs op de pc.....en toen floepte hij opeens weg.
Dag Anjetta,
Mag ik míj ook even voorstellen aan jóu: ik ben Ger Gerritse en ik ben ....83 . Ik heb hier bij HQ het forum 'Vraag het Ger', waarin ik nu al 5½ jaar lang antwoorden geef aan leden en niet-leden over van allerlei dingen, die het geloof raken.
Soms maak ik dan toch wel ingewikkelde antwoorden, want....wanneer iemand vraagt; "Wat denk jij van de 'uitverkiezing', dan moet je daar wel erg over nadenken soms.
En wat gebeurt er dan opeens, wanneer ik zo'n antwoord, na toch meestal wel drie kwartier, op het 'voorbereidbord' heb....dan floept het opeens weg. Nu komt dat bij mij, omdat ik maar met twee vingers typ en dikwijls nog erg onhandig ook. Want ik typ vaak op verkeerde plekken en dan gebeuren er altijd rare dingen.
Toen dat pas gebeurde, ( dat 'wegfloepen') was ik dikwijls heel verslagen over de 'vermorste' tijd en 'verspilde' energie.
Maar geleidelijk aan bemerkte ik, dat een tweede formulering beter ging. Achteraf was ik dan blij, dat de tweede opzet naar Internet was doorgeclickt.
Je zult zeggen; "Oude, onhandige man; ja , die maken op de pc rare fouten". Maar ik heb een dochter, die werkelijk 'het neusje van de zalm' is op pc-gebruik-gebied. En haar overkwam het toch laatst ook een keer.
Maar jíj, veertienjarige....kan het zijn, dat jij, met je jonge pienterheid en met je van jongsafaan vertrouwd zijn met het pc toetsenbord, toch even een foutje hebt gemaakt. En weet je, wat de duivel dan doet. Hij zegt; "Meevaller voor míj weer ! Ik ga haar wijsmaken, dat het iets met dat stuk over dat ouijabord te maken heeft. Als ze een beetje bang en schichtig wordt, kan ik daar misschien iets moois mee". ('Mooi'...in zijn kwalijke gedachtegang dan).
Je was al van plan, het nieuw te gaan doen. Het is of wordt vast nog veel mooier dan je eerste opzet. En als de duivel je weer aan het schrikken maakt, zeg dan gewoon tegen de Heer Jezus, wat je dwars zit.
Wel...ik ben 'die iets oudere', die ook op HQ is. Ik ben niet eens het omgekeerde van jou, 82...nee; ik ben al 83.
En in jouw relaas is het eerste, wat me fascineert: waarom komt je vrouw niet even zélf langs. Dat kan een heel gewone oorzaak hebben, maar ook heel essentieel zijn om te weten.
En verder: met gezondheidsproblemen ga je over het algemeen naar de dokter. Maar mensen, die de Heer Jezus kennen, praten eerst eens met de Heer Jezus en de Heer God. Want de 'levensgeest' van een mens.... ik schreef er over in de laatste BIJBELSTUDIE, 108 denk ik ....is er op gebouwd om verstoringen in het menselijk organisme in eerste aanleg op te vangen.
Wat zegt de bijbel over dromen !?; heel wat. Maar voor dit geval acht ik Prediker 5 v 2 instructief: NBG: "De droom komt door veel bezigheden" NBV: "Drukte leidt tot dromerij".
Het verband lijkt er op te wijzen, dat wij ons niet al te druk moeten maken, dat wij niet al te veel bezigheden moeten hebben, althans niet zó, dat wij er geen controle meer over hebben.
Ik heb dit eens als volgt horen uitleggen: Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen belevenissen. De belevenissen van de vorige dag moeten na het slapen zijn weggeruimd in de herinnering of zij moeten zijn 'verbrand' door dromen. Men vertelde mij in dat verband dat dromen onontbeerlijk zijn voor ieder mens. De verklaring, dat de brand moet worden gestoken in de oude rommel van de vorige dag komt ook overeen met het dwaze en ordeloze van onze dromen, die wij ons gelukkig in verreweg de meeste gevallen niet meer kunnen te binnen brengen, zoals ook Psalm 73 v 20 zegt: "Bij het opstaan worden de beelden uit een droom verjaagd", al gaat het hier in breder verband over andere zaken.
Maar nu terug naar de situatie van je vrouw: Ze is móe van het dromen 's nachts. Ikzelf droom ook veel, want ik heb veel aan mijn hoofd, krijg veel indrukken binnen, terwijl mijn ouder wordende brein niet meer zo elastisch meer is om dat allemaal in de 'herinneringsvakjes' op te bergen: er moet veel worden verbrand. Maar bij het ontwaken ben ik nochtans heerlijk fris. Ik realiseer mij dan, dat de Heer altijd bij mij is. Dat is overigens niet míjn verdienste, het is louter genade van de Heer.
Misschien is 'Christianwoman' nog pril in het geloof. Mogelijk is die feestelijke tekst uit Nehemia nog niet haar lijfspreuk: "De vreugde in de HEER is mijn kracht", (Nehemia 8 v 11, zie ook Opwekking 14).
Er blijft zoveel te vragen. Zouden wij maar naar de Heer toegaan!?: ............... Lieve Heer...hier zijn Christianman/woman en wij van HQ staan er biddend omheen. Wilt u het oog slaan op die twee in het midden. Dat ze gauw blij worden en bevrijd van nare schaduwen. En dat ze moed krijgen om verder met u te gaan.
Wij vragen het u, pleitend op de overwinning van Onze Heer Jezus Christus. En u weet beter dan wij allemaal, hoe nu verder. Dank u Heer voor de oplossingen die u geeft. .................. Daag Ger
Wel een beetje laat, maar ik kom toch nog voor een tweede keer met je praten.
Ik lees hier, dat je zegt: "Jullie zijn allemaal zo aardig voor mij. DAT VERDIEN IK NIET.
Maar waarom Sofie, zou je het níet verdienen ? Je hebt toch geen 'laag zelfbeeld'?! De Here God vond jou zo waardevol, dat hij zijn eniggeboren Zoon zond om jou te redden. De Heer Jezus vond jou zó de moeite waard, dat hij er zoiets 'onzegbaars' als de martelgang van Gethsemane naar Golgotha voor over had.
Zouden wij dan, als medegelovigen gaan denken: "Zo'n somberaar als Sophie helpen we niet meer hoor". Wij blijven je van tijd tot tijd in onze gebeden gedenken, al is het wél zo.... wij moeten realistisch blijven, ....dat op de duur jouw nood weer door andere noden wordt verdrongen.
Maar nú sta je mij nog haarscherp voor de ogen. Je kent het verhaal van die twee kikkers. Ze waren in een gladde emmer zonder aanhechtingspunten gevallen, die half vol stond met melk. De ene kikker zei: "Uitzichtloze situatie. Nooit kom ik uit die emmer gesprongen". En hij strekte zijn pootjes en verdronk.
Maar de andere kikker zei: "Zal ik dan al tenondergaan, dan zal ik STRIJDEND tenonder gaan".
En hij trapte en trapte en zat even later op een klontje boter, uit de melk gekarnd.
Jij komt nu in een kerk. maar sluit je eens aan bij een jeugdgroep. Praat eens met de leiding van die groep. Praat met allerlei mensen. Ga bij de koffiegroep. Voeg je bij de mensen, die voor de kerk 'open huis houden'. Je vindt zo weinig liefde. Maar geef eerst eens iets van jezelf en je zult merken, dat er reactie komt.
En dan nog eens: je hebt droeve overlijdensgevallen meegemaakt. Dat kán je overkomen. Maar de rest van dat rijtje: aangerand, in elkaar geslagen, bedreigd.....maar Sophie; ben jij wel in de goede milieus bezig. Want ik weet van jongelui, die zich braaf houden aan de jeugdclub, de kerk, Christelijke vrienden en die niets van deze dingen meemaken. Denk daar ook eens over.
En kom eens praten op 'Vraag het Ger', een van de andere subforums. Ik heb daar in mijn vijf HQ-jaren al vele jonge mensen een hart onder de riem mogen steken. Ik wil jou, kostbare jonge Christin, gaarne helpen.
Ja zeg, dat is een heel probleem, dat je demonen waarneemt, die je benarren.
Goede raad gaven Peanut en Vlindertje al, zeg. Ik heb ook eens op ADIOS gekeken en wat daar stond, beviel mij ook erg.
Maar...Freak....de naam van Jezus aanroepen tegen de demonen is niet het enige. Je kunt niet zeggen, wanneer ze wegblijven: "Goed....dat is ook weer voorbij. Over tot de 'orde van de dag'.
Want wat is er nu féitelijk gebeurd ? De Heer Jezus zegt daarover in Matth 12 vanaf vers 43: "Wanneer een onreine geest iemand verlaat , trekt hij door dorre oorden op zoek naar een rustplaats. Maar....als hij die niet vindt, zegt hij: 'Ik zal terugkeren naar mijn huis dat ik verlaten heb'. En wanneer hij terugkeert, merkt hij dat het leegstaat, schoongemaakt is en op orde gebracht. Dan gaat hij weg en haalt er zeven andere demonen bij, die slechter zijn dan hijzelf, en zij allen nemen daar blíjvend hun intrek. En zo is de mens bij wie de demon intrekt er tenslotte veel slechter aan toe dan voorheen".
Dus, wat bedoelt de Heer Jezus hier in feite te zeggen: ............. Wanneer jij, Freak, de raad van Peanut en Vlindertje opvolgt zonder daar verder enige 'follow up' aan te verbinden, dan gáat de demon wel, maar buiten jouw leven is alles voor hem maar 'een dorre streek, waar uit 'demonen-oogpunt' geen rustplaats is te vinden. Hij komt terug en nodigt andere demonen uit, omdat hij alleen zijnde, te gauw wordt weggejaagd.
Jouw huis is - zo oppervlakkig gezien- leegstaand, wanneer je doet, wat je is aangeraden.
Maar....ís het wel leeggemaakt. Naar alle waarschijnlijkheid heb je best wel eens 'glaasje gedraaid' of iets dergelijks. Of misschien was het allemaal veel pittiger.
In dat geval vindt de ter inspectie komende demon nog allerlei meubels staan, waarop het zo heerlijk 'uitrusten' was. Je huis moet leeggemaakt van allerlei vuiligheid. Het moet ook schoongemaakt van allerlei aangekoekt stof dat is blijven liggen na het horen van slechte taal, het verkeren in slecht gezelschap, dat- volgens 1 Corinthe 15 v 33- "goede zeden bederft".
En wanneer overal maar oude ideën van 'van alles'... van 'wicca' af tot 'boeddhisme' toe ....rondzwerven,dan kun je niet spreken van 'op orde gebracht'.
En dat lege huis moet gevuld worden. Het mag niet leeg staan. De onheilige geesten van de duivel schrikken terug, wanneer ze de deur opendoen en de Geest van Jezus, God de Heilige Geest, spuit er van alle kanten uit.
Dus Freak....doe nu zo: maak leeg, maak schoon, breng op orde. Doe dat met hulp van de Heer Jezus, die het echt niet bij 'éen keer helpen' wil laten.
Zouden wij dat dan nu maar eens doen! Willen jullie je aansluiten bij dit gebed of het iets anders bidden, als de Geest van God het zo leidt: ............... "Lieve Heer God...
In de naam van Onze Heer Jezus Christus komen wij bij u met Anne's probleem.
U weet het; Robbert heeft ons allemaal gewaarschuwd. Maat tezamen zijn wij uw kinderen. Wij staan virtueel hand-in-hand om Anne heen en wij vragen u samen, tientallen nu al...en er komen er nog veel meer bij en al die gebeden komen gelijk bij u aan , want U bent de Eeuwige, voor wie tijd niet telt:
Heer....wilt U Anne eruit halen. Wij weten niet, wat wij doen moeten, maar op U zijn onze ogen gevestigd.( 2 Kronieken 20 v 12).
En niet alleen voor Anne bidden wij U Heer. Er kwam zóveel nood van anderen naar voren. Anoniemen, die riepen: 'Ik wil ook dood'.
O Heer; al die verdrietigen en wanhopigen....wij nemen ze in de wijde armzwaai van ons vertroosting willen bieden en van onze wil om te verwarmen en te beschermen en wij stellen ze aan U voor.
Heer!!!!
Dank U Heer". ................. Fijn, dat we zo samen een team waren, jongens en meisjes,
Daag Ger (van 'Vraag het Ger')
Later kwam er bericht dat Anne van haar verdrietige voornemen definitief had afgezien. G
Van mijn leven heb ik al heel wat keren met vage problemen te maken gekregen, maar zo vaag als dit....nee....dat ervaarde ik toch nog niet eerder....(grapje hoor, grapje).
(Dit is ontleend aan een grapje, dat ik met mijn kleinzoon maakte, toen wij een spelltje deden, waarbij met dobbelstenen moest worden gegooid. Hij gooide woest, waardoor er voortdurend op de grond moest worden gezocht. En toen heb ik gezegd: "Valentijn....ik heb wel eens rot met dobbelstenen zien gooien. Maar dit wat jij hier presteert, ...dit...dit slaat toch alles !!" En hij: "Dat heeft u van mijn vader !!! Die kan ook zo plagen").
Maar goed...terzake Ano, we zitten hier niet om vliegen te vangen, maar om - zo mogelijk- problemen op te lossen, ook vage en zeer vage.
Je hebt nooit goed kunnen communiceren. Toen het slecht met je ging, zei je altijd maar 'standaard': "O...het gaat goed hoor", terwijl je hart schreeuwde van nood.
En nu het wat beter gaat, kan je dat niet goed overbrengen, terwijl je hart opgelucht is en zelfs een beetje blij.
En toen het laatst, ín de tijd, dát het beter gaat, toch opeens weer wat slechter ging, kwam je ook weer niet verder dan dat standaardantwoord: "O... best hoor".
Ga er maar aan staan.
Ano.... Even iets van eigen ervaring: 'Mijn bekkie heb ik altijd goed bij me gehad'. Maar ik kreeg vaak de indruk, dat ik verkeerd communiceerde. Ik was een 'crack' in het vertellen van griezelige verhaaltjes. Dan stonden de mensen geboeid te luisteren en ze kónden niet wegkomen. Maar ik voelde, dat het niet de echte voldoening gaf om mensen, gebiologeerd als een vlieg, die in het web van een spin is terechtgekomen, daar maar te zien stáan. Ik wilde blijheid en liefde en vrede verspreiden. En dat lukte slecht.
Totdat de Heer Jezus in mijn leven kwam....eigenlijk pas echt in 1959, toen ik toch al 37 was... als je goed in rekenen bent, kun je mijn leeftijd nu vinden.
En toen werd het gaandeweg mogelijk om mijn vrienden te vertellen, dat het beter met mij ging. En wanneer het dan toch weer eens wat slechter ging, kon ik om hulp vragen aan de lieve Christenen, die mij omringden. En toen ik, na ijverig en toegewijd bijbellezen wedergeboren werd, 1 Petrus 1 v 23, ging het nóg beter. En toen ik vervuld werd met de Heilige Geest van God.... hoewel nog maar zeer bescheiden ....ging het nóg beter.
En nu communiceer ik al vijf jaar hier op HQ in een column 'Vraag het Ger'. Kom daar eens langs.
Maar hoe dan ook: ga met de Heer Jezus op pad en dan lost jouw probleem zich vanzelf op. Want Jezus is een meester in het genezen van innerlijken en het vernieuwen van levens.
Daag Ger
Vlaamse lezers, hebben jullie nooit eens een vraag. stel die eens: je kunt mij toch e-mailen. Wanneer je niets dienaangaande hebt vermeld, plaats ik hem, zodanig, datr jullie anoniem blijven, direct op 'Geloofsaangelegenheden'. Maar je kunt desgewenst ook per e-mail antwoord krijgen. Bij voorkeur geef ik de antwoorden echter op het blog, zodat iedereen er wat aan heeft. Denk er aan: niet in het gastenboek, maar per e-mail. G
Als leuke, normale tienermeid heb je toch wel veel last van iets, dat erg 'creepy'is.
Moet je toch je vcórstellen: - iets bekijkt jou - iets zwarts is er en trekt weg - iets roept naar je - iets doet het licht op jouw kamer aan en uit - iets laat een lamp breken - iets hangt als een mist in je kamer.
Wat denk je ? Zou de Heer God, zou de Heer Jezus, je iets mee willen delen. Nee, dat kan niet: want de Heer God zegt in de bijbel; 2 Petrus 1 v 3: "Hij heeft ons geroepen door zijn majesteit en wonderbare kracht".
De Heer roept niet door rare en enge schrikjes. Zo gaat onze lieve Vader niet met zijn kinderen om.
Nee; iemand anders speelt een raar spelletje met jou. En wij weten wel, wie die ander is: de duivel, die jou bang wil maken en jou uit je zeker weten: ik ben een Christenmeisje, weg wil plagen.
Even een herinnering uit eigen leven; ik was een jochie van een jaar of tien. Toen las ik een gek verhaaltje over een jongetje, dat met behulp van een toverstokje precies kon zien, wat andere mensen deden.
Flauwekul natuurlijk. Maar in mijn jeugdig brein kwam het verhaaltje precies binnen op een kwetsbaar ogenblik. En van toen af aan had ik het idee, niet voortdurend zo manifest, maar toch altijd wel latent aanwezig, dat ik bespionneerd werd, of er naar mij gekeken werd. Ik was al 35, toen collega's op kantoor nog opmerkten: "Soms kijk jij zo schichtig opzij; net of je daar iemand met een mes verwacht".
Omstreeks deze leeftijd kwam ik met het volle heil van de Heer Jezus in aanreaking en toen verdween dit rare trekje.
En nu is mijn eerste invalshoek, XS, dat bij jou aan dit hele gedoe zo iets onschuldigs ten grondslag lag als ook bij mij.
Maar ik heb nog een tweede invalshoek: die aura hè, die jij soms ziet. Nu is het wel zo, dat er rond echte bijzondere mensen soms een soort sfeer hangt, die op gevoelige zielen als een lichtschijnsel kan overkomen.... dat is ook de oorzaak van de krans rond het hoofd van heiligen op rooms katholieke ouderwetse schilderijen en zo.
Mijn vrouw ontmoette eens een diep ingeleide oprechte Christen en zij vertelde later: "Wij allen in de zaal wisten : 'Deze man heeft iets bijzonders'".
Maar tóch: een aura zien is een verschijnsel, dat volgens de vele verhalen, die ik gehoord heb, niet iets is, waarmee God werkt. Alweer: God handelt niet zó met zijn kinderen. Hoogstens zien zij door 'de gave van het onderscheiden van geesten'..... [1 Cor 12 v 10: "sommigen ontvangen de gave om te onderscheiden wat wel of niet van de (Heilige) Geest afkomstig is (maar van andere geesten)". ] ....dat mensen zus-en-zo in elkaar zitten in geestelijk opzicht.
Maar zo'n aura , zoals jij die ziet.....dat kan te maken hebben met een besmetting met occulte zaken, die je met 'onschuldige klassespelletjes' al kunt oplopen.
Wil je dat eens nagaan. Niet te diep wroeten hoor !
Ga maar gewoon naar God...of nee....laten wij samen gaan: .............. Lieve heer God. hier zijn Xs en Ger. U weet alles al Heer. maar samen zeggen wij het nog eens. XS is haar blijdschap in u aan het kwijtraken door al dat rare gedoe. Heer...wilt u haar gaan helpen. Dank u". ............. En dan ook maar samen iets tegen satan; "í?n de naam van Jezus gebieden wij jou, vijand, om dit prille kind van God los te laten". ............. Daag Ger.
Men heeft jou verteld, dat je er eens over moet praten. Daarin hebben 'ze'gelijk. Maar míj klinkt het nog wat onbepaald in de oren.
Het is zo goed om dit geval eens aan de Heer Jezus uiteen te zetten.
Nu zul je misschien tegen mij zeggen: "Ja maar Ger....ik kén de Heer Jezus eigenlijk helemaal niet !"
Natuurlijk ook alle kans dat je zegt: "Ja natuurlijk: de Heer Jezus....dat ik daar niet eerder aan heb gedacht".
En tenslotte kun je kwaad worden: "Schei nou maar uit Ger: Jezus heeft mij nog nooit antwoord gegeven op dit punt".
En toch.....en toch...weet je; er is zo'n oud, lief versje, waarin deze regels staan: "De Heer is recht in al zijn weg en werk; Zijn goedheid kent in 't gans heelal geen perk. Hij is nabij de ziel, die tot hem zucht; Hij troost het hart, dat schreiend tot hem vlucht".
Kim....zouden wij niet eens samen naar hem toegaan; ............ Lieve Heer Jezus,
Hier zijn Kim en Ger. Samen brengen wij bij u, wat u al lang weet, maar wat wij nu toch eens heel bijzonder aan u willen vertellen. U weet alles al van Kim, Heer. Hoe ze zo vreselijk is geschrokkewn, toen haar vrouwelijke waardigheid op zo jonge leeftijd -ook nog eens- werd gekrenkt.
Ze was nog heel niet klaar voor zulk schokkende gebeurtenissen en toen al werd de nog maar aan het eerste ontbloeien zijnde knop geknakt.
Heer....wilt u herstelwerk doen aan haar innerlijk...die nare herinnering verzachten....dat onterechte gevoel van schuwheid en minderwaardigheid wegdoen....de onbevangenheid doen terugkeren...alle wonden herstellen.
Dat is een tijd geleden dat wij elkander schreven hè.
Maar nu heb ik toch weer een advies voor je, denk ik, na alle goede dingen, die er al gezegd zijn.
Je weet wat Efeze 6 v 12 zegt; "Onze strijd is niet gericht tegen mensen maar tegen hemelse vorsten, de heersers en machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen".
Kort gezegd; de duivel is onze voornaamste vijand. Hij komt telkens even langs om te kijken of hij iets kan verzieken, een kind van God onrustig kan maken. Zo'n plagerij gebruikt hij dan weer om te kijken of hij ergens een breekijzer in kan zetten en meer kwaad stichten.
Maar de bijbel zegt; Jacobus 4 v 7: "Onderwerp u dus aan God, en verzet u tegen de duivel, dan zal díe van u wegvluchten".
Wel Rijn, zolang als ik je nu ken, was er altijd een begeerte bij je om je aan God, die je liefhebt , te onderwerpen, hem te gehoorzamen.
Maar wanneer van die absurde gedachten in je opkomen, zoals: - willen vloeken - met borden smijten - iemand een glas water in zijn gezicht gooien - ..en dat soort dingen meer... want er zijn legio van die vervelende dwanggedachten, die opeens bij je kunnen opvlammen of die je geregeld hebt...
zeg gewoon in jezelf: "Wijk satan...ik hoor bij Jezus..". Zeg het intens, met liefde voor God en zijn heilig Kind.
En dat is zó geloofsopbouwend, zelfs al komen die gedachten wel weer eens terug. Want de duivel vlucht wel, maar van Jezus staat geschreven: "Daarna liet de duivel hem met rust, en meteen kwamen er engelen om voor hem te zorgen", (Matth 4 11).
Maar jij weet ook wel, dat de duivel, nadat hij voor dit keer bij Jezus was afgedropen, wel weer eens bij dezen langs kwam.
Echter: een kind van God, dat zich dapper tegen de duivel verweert, kan op engelenbijstand rekenen. Alleen merk je dat soms niet direct of weet je niet, waar die verlichting en verruiming vandaan komt.
Vanmorgen waren mijn vrouw en ik allebei zo heel erg náar. En gezien onze leeftijd, 83, was het echt verontrustend. Maar we streden en baden. En er kwam uitredding; later was er weer verademing.
En hóe God dat nu deed?: - waren het engelen ? - was het 'gewoon' gebedsverhoring op een andere manier...
Jij die anders zo gezellig zo nu en dan op 'Vraag het Ger' aanwipte....en nu kom ik je híer tegen, zo triest.
Saved....soms sta ik ook wel eens op met zo'n náar idee over dingen die ik niet fijn vind, zonder het nu te kunnen benoemen.
Maar dan begin ik gelijk te loven en te prijzen en zeg zulke dingen als:
"Dank U Heer, dat ik- al ben ik nu wat verdrietig- bij u mag horen en dat u mij de kracht geeft om met u vol te houden. En aan het eind van mijn levensweg staat dan toch dat schitterende vooruitzicht, waarover geschrevden staat..."
En dan vervolg ik met die bijbeltekst; 2 Corinthe 4 v 17: "De geringe last die wij tijdelijk te dragen hebben brengt ons een eeuwige luister die alles omvat en alles overtreft".
En dan zeg jij nu misschien: "Ja Ger....maar ik kan die lusteloodheid geen náam geven. Ik snap het zélf niet. Die tekst maakt me ook niet blij".
Maar Saved; over lof staan zulke goede dingen in Gods woord: Ps 50 v 23: "Wie een dankoffer brengt , geeft mij ( God) alle eer, wie zo zijn weg gaat, zal zien dat God redt".
En je zult eens zien; wanneer jij lof offert aan de Heer, dan gebeurt het volgende; Jesaja 61 v 3 "Deze goede boodschap van de Heer komt tot jullie - Om aan verslagenen hoop te bieden, - om aan gevangenen ( in sombere gedachten) hun vrijlating bekend te maken - en aan (door onvreugde) geketenden hun bevrijding, - om allen die treuren (om hun verloren jonge vreugd) te troosten - om aan die allen te schenken: FEESTKLEDIJ IN PLAATS VAN VERSLAGENHEID".
En vergeet vooral niet Saved om kort en vastbesloten tegen de duivel te zeggen: "Satan; in de naam van Jezus ...wijk met je náar gedoe".
Want hij verziekt het voor je en zó ga jij het voor hém verzieken.
Die moeheid.....natuurlijk ga je ermee naar de dokter. Maar ga er ook eens mee naar de Heer God.
Nu niet kwaad worden en zeggen 'Man....dat doe ik al zo láng´
Echt...het helpt.
In het Oude testament zei God al, dat hij onze Heelmeester is, Exodus 26 v 15.
En in het Nieuwe testament lees je haast niet anders dan dat Jezus overal mensen genas.
En dat is toch ook logisch. God heeft ons geschapen, had van eeuwigheid al zijn plan voor onze persoon in al zijn facetten gereed liggen, Psalm 139. Wie is er beter in staat dan de ´grote horlogemaker´ om dat uiterst fijne horloge, dat ieder van ons is, te repareren.
Kom eens naar 'Vraag het Ger´, dan kan ik dit allemaal met veel teksten verder uitleggen.
Maar....nu even voorbijgaand aan wat je allemaal al aan God verteld heb.... zou je niet eens gewoon zeggen op dít moment.
'Lieve Heer God...ik ben zo moe...ik kan geen voet voor de ander krijgen ...en het tienerwerk lukt ook niet meer. En U hebt gezegd, dat wij alle noden aan u kunnen voorleggen met smeking en gebed en dankzegging, Philipp 4 v 6. En ik wil u gaan danken Heer, hoewel ik nog niets zie van verbetering, omdat ik u liefheb en vertrouw. Och Heer....hélp...'
Betty....zeg dat eens in je eigen woorden tegen de Heer.
In de rubriek 'Vraag het Gerwerk ik al zes jaar op dit forum. Maar zon uitvoerige, het hart rakende ontboezeming als van jou heb ik nog niet eerder meegemaakt. En wat een geweldig taalgebruik. Die stijl. En dat foutloze Nederlands. En dat heerlijke geheel gebruik je dan om zon diep emotionerend beeld van jezelf te schetsen. Want laten we eerst eens nagaan wat je allemaal schrijft:
Je bent 27 en loopt over van energie. Je hebt twee werkkringen, éen in de zorg en éen in de administratie. Voor we verder gaan; hoe kan je die twee werkkringen tegelijk hebben. Zijn het allebei dagtaken, ik bedoel volledige taken ? Hoe combineer je twee zo verschillende werkbelevingen.
Maar dan het eigenlijke werk: met lachend gezicht en fonkelende ogen kan je over je boeiende leven vertellen. Maar dikwijls vraag je jezelf af, hoe je dit alles vanuit dat schreiende hart van jou altijd maar volhoudt. Je vraag je vaak verwonderd af, wat je leven nu eigenlijk inhoudt, waarvoor je op aarde bent, waarvoor al dat gedoe van jou en die 7 miljard anderen nu éigenlijk ís. En dan zeg je: Waarom vertel ik toch zo trots en blij over mijn werk. Wat wil ik daarmee bereiken ? Je verwondert je over je kantoorwerk, dat zo helemaal tegen je beweeglijke natuur ingaat. Je hebt de indruk dat je nooit zegt wat je bedoelt en dat je niet doet wat je wil Je komt er nooit toe om je eigenlijke plannen uit te voeren Je kent jezelf niet, je gedrag spoort niet met je wil, je denkleven en je gevoel. Je voelt je ongekend door je omgeving. Je hebt ook een met mij gaat het goed masker op, waardoor moeilijk heen te prikken is. Je kent niemand als een echte vriend, zo een waarmee je lachen kunt en grienen Je wil een man in je leven, maar die kan je maar niet vinden. Dolgraag zou je op iemand willen leunen, iemand hebben, die er altijd was, een brede schouder om als een bang meisje eens lekker even tegen uit te huilen. Je kunt niemand echt helemaal vertrouwen, krijgt er ook niet de slag van te pakken om nu eens op God te vertrouwen Je bent zó toe aan iemand die interesse voor je heeft, die je ONVOORWAARDELIJK lief heeft,die je verrast met leuke dingen , die je helemaal doorgrondt. Je bent zo alleen, zo allerverschrikkelijkst alleen, niemand beslist nu eens mee met je. Je houdt van de natuur en van wandelen, maar niemand gaat ooit met je mee. Je zou zo graag eens ergens worden uitgenodigd, doet toch heus wel iets om in de kennissen te komen, badminton bijvoorbeeld, maar je blijft maar ongeliefd Je denkt dat mensen over je roddelen en je irritant vinden. Je hebt de idee, dat er iets grandioos NIET klopt. "Alle mensen zeggen leuke dingen tegen mij over mij, maar NIEMAND ZOEKT ME NU EENS OP !!! ...zo klaag je..en verder: Ik kan ook geen echt contact maken met wie-dan-ook. Ik kan me vol enthousiasme in van alles gooien, maar heb de kracht niet om door te zetten Ik bouw een muur op tegen de kritiek van anderen, maar van daar binnenuit geselt mijn eigen ík me voortdurend.
Whow Angélique Hoe meer ik opschreef, hoe meer ik je ging liefhebben. Schrik daarvan nu niet: het is echt een geestelijke, van God afkomstige liefde, die ik begin te koesteren. In mijn hart strekt de liefde vanwege God, de agapè, zich naar jou uit.
En ik heb goed nieuws voor je.
Er is iemand, God, die heel veel van je houdt. Hij is zo rijk: soms verschijnt hij als God de Vader, die vol mededogen op je neer ziet. Soms verschijnt hij als God de Zoon, die alles voor jou overheeft en dat ook een keer allergeweldigst getoond heeft, daar .aan dat kruis. Soms verschijnt God als God de heilige Geest, die je mee wil nemen naar het RIJK VAN HET LICHT.
Vertrouw God nu eens, zoals Abraham dat als regel- deed en God rekende hem dat vertrouwen toe als gerechtigheid, (Genesis 15 v 6)
Zeg nu eens tegen de Heer: ............................. Lieve God in de naam van Jezus kom ik bij u. U wist dit alles al, wat Ger nu zo ijverig heeft zitten samenvatten. Maar nu kom ik bij u om hulp voor al die dingen. Heer ...HELP !!!
Dank u dat u het doet. ............... Dit is maar een beginnetje. Voeg zelf toe, wat je wilt.
En wanneer je de Heer als de grote MAN in je leven' aanvaardt, wat dan ???: - dan krijgen die fonkelende ogen verdieping - dan leer je de zin van het leven kennen: God dienen - dan kan je trots en blij vertellen over je eindelijk gevonden schat - dan doe je geen dingen meer, waarvan je moet zeggen, dat ze toch tegen je beweeglijke natuur ingaan - dan zeg je wat je bedoelt en doet, wat je wil en voer je plannen uit - dan ken je jezelf beter en dan spoort je gedachtegang met je innerlijk - dan voel je je gekend, althans door Gods beminden - dan trekken de maskers weg en dan komen de eigenlijke vrienden - dan komt er voor zon , ook van binnen stralend en fonkelend meisje heus ook nog wel een man van vlees en bloed, een medekind van God, tegen wie je aan kunt kruipen - met God als de grote Vriend, zijn er dan ook mensen die in jou zelf geïnteresseerd zijn; naast de onvoorwaardelijke liefde van God, zal je de gevende liefde van geloofsgenoten leren kennen - dan ben je niet meer zo hopeloos feitelijk ALLEEN .dan loop je bij nordic walking niet meer zo in je uppie door de bossen - dan word je genodigd door goede mensen, goede vrienden, die je liefhebben - dan wijkt de achterdocht en de contactenarmoede - dan komt er kracht om door te gaan, dan wijkt elke wispelturigheid - Dan zwijgt die aanklagende stem, dan heb je in ieder geval de kracht om de duivel te weerstaan in de naam van Jezus
Mag ik mij er ook eens tegenaan bemoeien.Ik ben Ger Gerritse, ik ben 84 en heb hier op HQ al zes jaar een vraag-en antwoord rubriek voor 15 -25 jarigen.
Je schrijft dat je 52 jaar bent. Je vrouw is rolstoelgebonden. Jij bent 100 % WAO.Je bent ook huisman en draait in een kringetje rond omdat er te weinig impulsen van buiten komen.
Wel; ik kan je hierin navoelen. Ik ben al vanaf 1992 volledig huisman. Mijn vrouw- 83- is nagenoeg blind en dementeert iets. Ik kan dus enigermate mij voorstellen, hoe jij er voor staat. Lady heeft je in eerste aanleg prachtig opgevangen. Mijn complimenten. Maar nu ze met vacantie is, wil ik je wel geestelijk ondersteunen.
(LADY..sorry hoor, dat ik je zo alleen liet tobben. Maar ik had het te druk met noden in Duitsland en in de Engels sprekende gebieden. Nou ja; ik bén er dan nú)
Rob:...Mijn eerste advies is: blijf goed contact houden met je psychotherapeut. Vertel hem gerust van je geloof en van je daarin 'geen maat kunnen houiden'. Beroepsmatig zal hij daarin zeker geïnteresseerd zijn. Je mag ook aan je behandelaar niets onthouden van je persoonlijkheid. De dingen, die je aan Lady vertelde, dient hij ook te weten. En daarnaast zou ik tegen je willen zeggen: zoek eens contact met God op een nieuwe manier. als bijvoorbeeld zó ......... nee....nee...ik ga gewoon even met je mee om je bij God te introduceren. Natuurlijk is dat eigenlijk niet nodig; hij kent je al lang. Maar zo doe ik het veelal en de Heer weet dat wel van mij. ............ Heer, ik ben hier met Rob. U weet alles al van hem. U weet van die persoonlijkheidsstoornis met die moeilijke naam. U weet ook, dat naar het woord van psalm 94 v 19: "Rob door zorgen overstelpt wordt".
Maar Heer...er ontbreekt dit aan: Door de een of andere reden: "was tot op heden uw troost NIET de vreugde van zijn ziel".
Heer...u kent een van zijn malheurs:... nu ja; u kent ze natuurlijk allemaal ..... hij kan maar geen maat houden in het geloof. Er zitten veel te veel gedachten in zijn hoofd. "Zijn overleggingen zijn vele", naar een andere vertaling van deze tekst. En elders staat het weer zó : "Bij de veelheid van mijn gedachten in mijn binnenste"... Maar in iedergeval Heer...Rob heeft rust nodig in dat hoofd; uw zegenende hand op dat gloeiende voorhoofd. Kijkt u eens naar hem?
Heer ...hier is Rob zélf. (En nu mag jij alles vertellen over je vrouw en je dochter enz enz...neem er de tijd voor...) ................ Rob...blijf komen. Kom ook maar eens op mijn sub-forum: 'Vraag het Ger'.
Je huilt zo veel. En natuurlijk kun je naar een psycholoog gaan en het vertellen. en die psycholoog zal wijze en verstandige dingen tegen je zeggen en dat zal best wel helpen.
Maar waar halen wij nu, op dit ogenblik een psycholoog vandaan ?
Wacht eens...ik weet iets.
Laten wij eerst eens samen naar de Heer Jezus gaan. Natuurlijk zul je zeggen: "Ger...dat heb ik al wel honderdmaal gedaan".
Maar de bijbel zegt: (Matth 18 v 19) "Ik verzeker het jullie nogmaals; als twee van jullie hier op aarde eensgezind om iets vragen, wat het ook is, dan zal mijn Vader in de hemel het voor jullie laten gebeuren".
Misschien ken je mij helemaal niet: ik ben Ger van 'Vraag het Ger', een column, die ik al zes jaar heb en die in zijn geheel hier op HQ staat. Ik ben 84, bijna 85 en heb al met velen naar de Heer Jezus toe kunnen gaan, zoals ik nu ga doen: ....................... Lieve Heer Jezus,
Hier zijn Ger en Eliza. U kent Eliza's probleem duizend maal beter dan zij het zélf kent. Die voortdurende, dagenlange huilbuien Heer...en nu vragen wij u samen... - wij zijn toch met z'n tweeën hier en we zijn eensgezind omdat wij allebei van u houden - en nu vragen wij in de naam van onze lieve Heer Jezus aan God de Vader of hij wil laten zien, wat er aan schort. - En wij vragen ook of hij een noodverband wil leggen, zodat Eliza weer blij en opgelucht kan lachen, al is het ook maar voor even.
Dank U Heer.
O ja Heer...hier is Eliza zelf: ( en nu mag jij alles tegen de Heer Jezus zeggen, wat ik helemaal niet hoef te weten). ........
Eliza...kom je ook eens op 'Vraag het Ger': serie 20 is aan de gang op het ogenblik. maar kijk ook eens naar al die andere onderwerpen, wil je.
En naar een psycholoog gaan, wanneer je dat in je hart hebt. Maar geef de Heer even tijd.
